장음표시 사용
301쪽
, , sionibus inelinantibus in eontrarium tins, quod eligit virtus.
et iterum a passionibus inducentibus voluntatem ; non autem a ,, passionibus voluntatem consequentibus, . .
638. Ad quinium respondemus eum eodem S. Thoma l , passiones dupliciter se habere posse ad judicium rationis, et ad
voluntatem; uno modo ut praecedentes, alio m0do ut consequentes. Ut praecedentes quidem . eum praeveniunt judicium rationis. et voluntatem impellunt ad aliquid volendum, vel respuendum; ul eonsequentes vero, cum ex vehementi commotione partis superioris animae in aliquid , sequitur motus appetitus inserioris. Porro passiones praecedentes, quia obnubilani judicium rationis , a quo pendet bonitas, vel malitia aelus moralis, diminuunt boni talem, vel malitiam actus; imo potest eontingere, ut judietum rationis ita praeveniatur. ut nulla sit ejuη indisserentia , quemadmodum in aetibus indeliberatis , quos primos appellant. Al vero passiones eonsequentes non modo non diminuunt bonitatem, vel malitiam aelus. sed magis addunt ad ejus bonitalem, vel malitiam ;sunt enim signum intensioris voluntatis, quae promptius , el sa citius operatur, cum passio excitatur in appetitu inferiori. Itaque concedimus. passiones praeeedentes impedire aliquo modo ostietavirtutum; id vero negamus de pasςionibus consequentibus. S. Thomas 23 : Passio electionem praeveniens impedit judicium, , rationis. quod necessarium est in eligendo; postquam vero se puro judicio rationis jam electio est perseela , passio sequens,, plus prodest . quam noceat, quia si in aliquo turbel iudicium is rationis, iacit tamen ad promptitudinem exequuliunis M.
De inpetis hominum speetatim , ae primum do Nietis
erga Deum, qualenus est naturae auctor,
sive de Religione naturali. 639. Ostieiorum divisionem tradit Apostolus cum ad Tit. 2. v. 12. hortatur, ut abnegantes impietatem, et secularia desideris, sobrie, juste, et pie vivamus in hoe seculo. Pie ad Deum, , t inquit S. Thomas ibid. lecl. 3. sobrie ad Se . juste ad , , proximum , .. llaque ossicia nostra alia sunt erga Deum; alia erga nos ipsos; alia erga proximum nostrum. De his ergo di tendum est. Ossicia autem nostra erga Deum Religione eontiis nentur : nam ut ait Laetantius 3 : hoc vinculo pietatis obstri-eli Deo, et relistati sumus, unde ipsa Religio nomen aeeepiι 4 . Religio autem ve, naturalis est, respiciens Dei cultum , quem
302쪽
naturae in men no8 edocet; vel supernaturaIis, quae divina nititur revelatione. De utraque est agendum accuratius in lalla impiorum hominum, ac librorum copia. De Religione autem naturali aeluri, duo tantum quaeremus . ne nimii simus, i. de neeessi tale ollieiorum cullus divini eum interni, tum externi, 2. de superstitione.
Utrum jure naturae teneamur Deo eaehibere osicia e ullus equi interni, tum eaterni. 640. Deo cultum exbibendum esse . nemo praeter alli eos negavit. Quorum insaniam eum jam invictissime demonstraverimus il , non est opuS diutius immorari in ostendenda divini cullus necessitate. Cum enim colere quempiam sit ipsum honore prosequi ob ejus excellentiam : Dei autem in sint in sit excellentia , ei proinde summus debetur b0nus, et cultus. Eamdem erisgo naturalis ratio , quae demonstrat , Deum esse , et quidemens persectissimum; demonstrat quoque, summum ei deberi cul
64 l. Multiplices sunt Beligionis a elus, quidam externi, quidam interni. Atque interni quidem in animo consistunt, quo Deo cultum, et famulatum exhibemus . iique Sunt principales actus Religionis. Exierni vero Sunt illi, quibus interiores actus Beligionis exterius manifestamus, quique proinde sunt minus prin- ei pales; neque debent esse sejuncti ab internis, ut veri sini Religionis actus 33. Ad utroSque . cum sunt in ordine Supernaturali, concurrunt Fides, Spes, et Caritas: non tamquam virilites eos allus elicientes c Sunt enim eliciti a viri ille Religionis
sed ut eos imperantes; et idcirco S Augustinus 4 , ut Angelieus advertit to), Hebal: Deus colitur Fide , Spe , et Caritate-Nam ad superiore S viri uim per. in et imperare actus vir lutum inferiorum , hoc est, illos ordinare ad suos fines. Fides autem,
22 S. Angustinus l. lo. de eiv. e. l. .. Miria . inquit . seeundum eon ueli dinem. qua loqituti sunt . qui nobis divina eloquia eondideriint . aut tam frequenter. litia pene semper. ea dieitur ser iit s. quae pertinet ad eolendum Denm ... Latria enim est gerrima a verbo remis, vide S. Tvom. 2. 2 q. 8 . a. t. ad 3. Et ieet Dulia ex vi etymologiae ldem prorsu signiιiert se Muria ; est enim a δουλιυως io; usus tamen invaluit, ut Muia sumatur pro ei iliu soli Deo debito, Dinia vero potissim tim adhibratur ad signignificandum exilii m. quo Saneli honorantve. Ei quia inter Sanetos eminet Reali sima virgo Mater Dei. eidem exhibemus euitum M perdulia, idest exeellentioris gervitulis, ob υ περ myra, et ἀσυλ ια ffervitus. Adeaia lite S. Thomas 2. 2. q. l03. a. 3. q. et 3. q. 25. a. 5 et S. Augustinus: quaest. 1u
303쪽
Spes ; et Charitas sum virtutes Religione superiores; sunt enim virtutes Τheologicae , respieientes Deum ut objectum; Beligio
vero est virtus moralis respiciens Dei cultum ut proprium objectum. Si autem illi actus considerentur in ordine naturali tantum , ut in iis qui vera Fide destiluuntur, ad eos eoncurrunt, eosque praecedunt cognitio Dei auctoris naturae, itemque siducia in ipsum , ejusque timor, ei amor, prout est naturae auctor. Nam sicut ad Deum colendum necesse est comperiam habere , quoad fieri potest, ejus summam in sinitamque ei cellentiam; ita hac cognita, cognoscimus etiam infinitam ejus potentiam, bonitatem , misericordiam . iustitiam : et quemadmodum in spem erigimur, eumque me luimus il , et ad ejus amorem inducimur, ita excitamur ad ipsum colendum: ideoque observat S. Thomas 2 . meditationem esse eaussam devotionis. Et Ps. 38. v. 4. dicitur: In meditatione mea exardescet ignis.
642. Ad interiores Beligionis actus pertinent devotis , et oratio 33. Αe devotio quidem est voluntas prompte tradendi se ad ea quae perlinent ad divinum famulatum , et e ullum 4 . Oratio autem est petitio decentium a Deo 5 sive ascensus mensi I De hoe timore agens 1leineeeliis l. l. de Iur. nat. et gen . S 131. sq. propinat inea utis Lallieranorum errorem . quod timor Dei, qui filialis non est , hominem tacithypoeritam . et magis preeatorem; quem errorem damnavit Triden lina Synodus sess. 4 .e- 4 et ean. 5. Sie enim ille serit,iti . . Timor filialis eum amoroi servilis tum,. odio conli nitus . aut saltem ab amore seliinelus est. Clim ergo ad hominis ossicin mis pertineat. non 1olum timere Deum. verum etiam eii mdem stagrantis imo amore Pro- is sequi ι eonsequens est. vl lus naturae exigat timorem lilialem . non servilem ... eniri servili timore Deum moliti t. is a timore Dei sejungit amorem eii suam. cum vero ,, amor to eo tonsi lat. quod Dei persectionibus uniee deleelemur . enliis persectiones
se nnn perspicit . metuit. snperstitiorus voeatur En quoi involutae lo uintion ex ad venenum facilius infundendum. Sed quam infelieiteri Νam i. quod ille aii . timorem servilem eum odio Dei esse eonjuncium. lieet verum sit de limore. quem voeant. serviliter servilem. quo scilieei poena voiee time uri salsum est tamen de timore. ut adunt. 3implieiter servili i is enim non est conluntliis eum Dei odioiel quamquam ait seliinelus ab amore charitalis; ex ludii lamen voluntatem peccandi . eum spe veniae. hominemque disponit ad justilleationem . ut docet Trid. Syn. loe . et t. ideoque ad amorem tharitatis disponit. 2 salsum est. jus naturae ita eaeigere timorem filia. Iem . ni reprobet omnεm timorem servalem Ius enim naturae non resteit dispositiones ad amorem Dei. et ad limorem filialem: harum vero dispositionum una est limor. quo ut Tridentina Synodus doe et sess. s. e. s. immines peceatores le esse intellium.
tra, a Divinae justitiae timore, quo utiliter eoneutiuntur, ad emaiderandam Delmisericordiam re convertendo. in spem eriguntur. Quamvis ergo is timor satis non sit ad eoniungendum hominem Deo per thapitalem. Non erso ejusmodi limor sejungit hominem ab amore Dei easto. sed ad ipsum amorem di ponit. 3, salsum est illum qui Deum ita mel vit . non perspicere eius perseeliones i perspicit enim Divinam justitiam. qua utiliter eone utituri perspieit Divinam miseritordiam . ad quam se eonvertendo. in spem erigituri perspieit Divinam bonitalem. ad quam per tharitatem amandam disponitur. Haee satis sit indigilasse, is universi videant. quan in m perieuli adolescen tibus eat holi eis ereetur per ejusmodi haeretieorum libros. qui errores suos uadique paegnat. 2I 2. 2. q. 82. a. 3.
304쪽
tis in Deum l . Ad Deum autem aseendimus, et ab ipso decentia petimus etiam cum Sanctos invocamus 2ὶ ; Saneli enim
sunt pro nobis apud Deum intercessores. Porro ad orationem pertinent obsecrationes, postulationes, et gratiarum actiones 33. 643. Inter externos Beligionis actus recensentur adoratis ,
saerisseium, oblationes, primitiae, decimae, vota , jusjurandum , adjuratio et laudes Dei. Non quod in eis nullus sit interior actus, ad quem referri debeant . sed quia ac tui interiori adjungitur ilem actus exierior ad interiorem ordinatus 4 . 644. Itaque aduratio alia est interior . consistens in mentis devotione , alia eorporalis, ei emerior consistens in eorporis de-
29 insignis exi de invoeatione Sane lorum Theodoreti lotus Ree. 8. de tur. Graee. amet. ubi in Gentilibus . quos redarguit . novatore1 nostri temporis ellam tonstandit. ostendens quaenam tuerit Leelesiae catholiean eoetrina quinto 1oeulo. quae terie non tu ne toeperat. sed ab Apostolis fuerat alte pia . Postquam enim ostendit. lempla eul. tui et linteorum imperatorvm ditata . impio jam sui se privata cultu i . . Martyrum. n. .. guit, templa eon spieua eernuntur. magnitudineque praestantia. omni praeterea oris .. natus genere variata. splendoremque quodammodo pulchritudinis si ae late sunden-M tia ... lia erant Theodoreti aetate magni nee exellata . atque ornata Martyrum templa. Sed el Jam ante similia seripserat S. Basilivs Ilom. de hominis struet. et Chrysostomus see. 4. de Anna . aliique Patres. Videri po sunt Nour us dis . II. T m . I. Apparat . in Biblioth. Nax. SS. PP. et Mura lorins Dis s. l. de Templ. apud vet. Christ. ornatu in Dpor. S. Paulini Nolani edit. Veronen. ln qnthus Elmen horglius. Gallaens.
aliique nova lores ornamenta Leelesiarum ea lumniantes restitantur. Genuensis autem in e et . ineonnm. P. 2. e. 7. 2. n l. a. probat quidem ornamenta aurea . argentea . edivitias Templorum i sed elit' verba perpendite i .. Esse sono Feram nte tonsae rare a
Sunt revera Deo consecratae . sed ut serviant Melesiae, idest loli irationi in πω
vioribus necessitatibus. llane vero sunt Deo eonseerat aer Eeelesia antem nihilne di seri a Natisne Non negamus. etiam Templorum divitia . et saera ornamenta in i mi posse . si ita po&lulet gravis neeessitas tommuni i in idque libentissime ennsentit Ee etesia . quae est pia lidelitim mater. Sed perpendi etiam debet. an lieeat initium eviseere a domo Dei. illaesis manentibias profanis l.aicorum divitiis. et argenteis. aurei-1ve ornamentis. ae lapidibus pretiosis ad eorum luxum fovendiim destinatis Pergit Theodorellis i . . Neque vero haee per annum semel. aut bis ant quinquies . . advertamus. sed in eis gaepenumero dies laetos peragi mi g. gaepe diebng singulisis eorum Martyrum Damino tol le . him nosque tantamus. Quique homines pro pera sunt se valetudine, conservari ea in sibi Martyribus i petunt qui vero aegri lii linem aliqnam is paliuntur. sanitatem ex potent insuper et steriles viri, et mulieres. dari sibi filios .. petunt. qui vero parentes sunt. integra sibi. et propria et filo diri qnae eonsequuti fiunt. dona. . . non qni ste ad deos aecedere arbitrenturi sed qni orent Del Martyres . . lamquam divinos homines. intereessoresque sibi eos a pnd Deum aduoeent. ae pre- .. tentur. Pie vero niter lilque preealos ea maxime eonsequi quae desiderant. lestantur .. illa quae votorum rei dona persolvunt i manifesta nimirum adeptae sanitatis indieia... Nam alit qnidem oeulorum. alii vero pedum. alii porrct manun m sim nIaera fili penis . . dunt . ex argento. an rove tonsetia. ele. M Haec Gentilibns Theodorelim seribebat. ni ableelo daemonis errore, viam eapesserent. quae ad Deum perdueit. Ulinam nova. lores ae lalis nostrae errorem abiiciant. reetam ille ad Deum rape sant viam l
3J Vide S. Tim m. 2 2. q. 83. R. l7. 13 Postqvam Pnsendornus in Priori editione Oper. de jur. nai et gen . in laclo re. liqn rei omela hominis erga Deum. inanesque Oxensationes quaesierat . ut xe defenderet i laudem in oper. de osse. hom. el ei v. e. 4. agendum instituit de taleius homi.
305쪽
missione, ut ostendit S. Thomas si , qui demonstrat quoque 2 .
ad adorationem non requiri prinei paliter determinatum locum; mens enim interius apprehendit Deum ut nullo loco comprehensum e eonvenire antem loel deler minationem propter ipsos adorantes, qui ad devotionem exellantur, tum ex loci eo nεeeratione, lume et sanctitatis signis ibi eon lentis, tum ex aliorum adorantium
tonsortio ia . 645. Pari modo Saeri fletum aliud est internum ; quod in mentis , ae torporis spirituali oblatione positum est 4 . aliud ex ternum 6 , quod in nova Lege, si de vero, et proprie dicio Sarificio sermo sit, est uni eum . scilitet Saeri fletum Lueharisticum. Saeri licium porro offerri Deo deberi ex lege naturae. demonstrat S. Τhomas 6 . quia eae naturali ratione proeediι, quod homo quibusdam sensibilibus rebus utatur offerens eas Deo in signum debilae subjeetionis , eι honoris . . . me autem pertinet ad
reum resta Deum . Me de Religione narurali. At praeterquam qi od plero que ste tu
lem eone indit S η. Id eertum ea, enerum hujus Religioma naturali praeelse, remo praesenti hominum eonduione eonrideratae. intra sphaeram hujus vitae termi
tandi mplam ortam naturalitis luisse ex oo quod populi eniti orea ha erni clomos ad habitandum . indeque entilarint de dnmo etiam Don erendenda. Si ita sitia et . eur Zeno Sini eorum parens. reserente eodem Thendorelo Ser. 3. de ene. Graee. me . pro
306쪽
rationem sacrifieii. De reliquis externis actibus Religionis disserere longum esset . quare ad S. I homam il) remittimus 2 .
646. Neeessitatem externi cultus videtur olitii denegasse D monax ; qui accusatus impietatis, quod Minervae nullum obtulisset sacris ei uni. respondit 3 r Neque enim illam oblatis a masaerificiis indigere putabam. Aperie vero necessitatem externie ullus negarunt olim Manichaei 4ὶ . et novissime negavit Τliomasius 5 , non modo quod ad Deum ipSum attinet, qui tali cultu non habet opus; sed etiam quod ad nos special: Ouan - um vero, inquit , ad hominem attineι, hominis socialitas, seu vita tranquillia, seu quoeumque modo beatitudinem ejus temporalem efferre velis, directe per omissionem harum actionum ea-
12 2. 2. qu 86 sqq. 29 Fatere tamen non possumus, quin panea dieamns adversu 1 Pntendo fium, et Gennensem. At Pulandornus quidem agens de dureiurando. l. 4. de lur' nat. et gen. e. 2. multa complet litur salsa . et iniqna. Ae primum I 3. videtur negare omne tu iurandum eonleslativnm per qua elimque res erealasi tam lamen Apostolus i. ad Tim. I. v. Il juraverit etiam pre eleelos Angelos. Vide S. Tlio m. a. 2. q. 89 . a. Deinde S 5. Petrum Suavem landat mentientem, Cardinales in conclavi quaedam tu rare tapita. quia ipsis propositum sit Iuramento stare. Sed haee mani festa talumnia est Petri Suavis, idest. Panti Sarpi. de quo Bos snetus in Hist. Variat. m. I id. geribit iis inus un Doe it Minoit tin eoene Calvinule . et ii irava illot so vrdement a dieredi-
.. ter te Messe. qu il dissit lona les iones ... Sub evrullo celabat Calvisiuieum cor. et Deruue laborabat. vi detraheres Missae. quam quiaidie relebrabat. Praeterea S 6.
docet. insiurandum seniper aeredere otiligationi sese validae a quod absolute salsum est a Possum enim inrare elargitionem eleemosynae . quam dare niilla alia obligatione eneor: aeeedente antem Inrejurando. leneor ipsam dare. Insuper S 8. doeet. Iura menta per metum inlusium extorta nullam habere vimi quod tamen est tontra doctrinam Eeelesiae e. Debitorea ext. de si retur. Vide S. Thom. 2. 2. q. M. a. I. ad a. Tandem S 2ι. Ait. relaxationem iuramentorum si issa a Printlpibus delegatam Epistonis. praesertim Romano. unde innumera manarint mala i eique eonsentiunt Tliomasius. Barheyro eius, et Maseo ius. qui addunt etiam. Episeopos hoe sibi liis risurpasset nimillum tonsueto talumniandi more. vi Calliolieae Melesiae maledieant. Perspieitis . quot in Nno Pulandorlli capite continent ne errores. Quare non salis mirari possumus quorumdam catholicorum vel ignorantiam. vel eaeeitatem , qui effunduntur in Putendorsi laudes. Gennensis an lem l. l. de ome. e. 8. s lG. videtur omnem omnino oblationem e tollam Deo saeiam exeludere 1 praeeipit enim. ut non mistimemus aliquid Deo a
nobis promitti posse, ac tribui. quod ei Nareat. praeter auimi innotentiam ; idque eonfirmat Persii versibus satyr. 2. Dieite Pontinees in saneto quid facit aurum pete. quasi a uelorilas Poetae ethniel. hi satyriei. quem Baesius ipse in Diet. art. Perse, reprehendit. magnum habeat pondus. Ratio autem . qua Genuensis ni illi P. quia Miu-eet nihil in mundo est..cujus Deus non sit promietarius. ex alis elus errore manat. quod homines nullam habeant rerum proprietatem. sed sint mere usu senilitarii. Mittimus quod . ibi d. subdit . promissiones Deo laeta . ni vim obtineant. debere esse de
non admodum diopellibus; quasi male egerint Saneli. qui vola emiserunt laetendi
empe quod melius est. suaeqne semper voluntati eani radiuendi i quae eerle vola 24- modum di ille lia sunt. Qn id vero ille intellexerit, eum ibid. ait. eos eorTumpere homines. qui ipsos eo inferum, quo stare nequeant; alii viderint. Protestantes certe audimus. stique inter ipsos Barbeyrae in m. dicentes. eoelibatum esse rem finpra vires hominum. ad quam qui eontendunt. eo homines inserunt, quo stare nequeant.
39 Apud Lueianum in Demnacte. 4 Vide S. Τliom. l. 3. eon Gen. e. 119. ιω auri pr. div. l. a. e.
307쪽
fernarum non laeditur, modo eultus internus non tollatur. Cui eonsonam alii Pusendorsit eommentatores, qui hominum os-ncia erga Deum a jure naturae sejungunt, et ad Theologiam naturalem rclieiuni. 647. Videtur aulem eum iis dicendum , l. quia Deus cultu exteriori non habet opus; est enim seipso felicissimus, nee ullum ex nostro enitu reportat eummodum. Ergo. 648. ll. Cultus exterior Deo exhibetur iamquam testimonium cultus interioris. Deus antem hoc testimonio non indiget; cui interiora nostra sunt perspectissima. Frustra ergo adhihel ureullus exterior. 649. lli. Cultum exteriorem Deus respuit; Christus enim Ioan. 4. v. 24. ail: Spiritus esι Deus, et eos, qui adorant eum, in spiritu, et veritate oportet adorare. Culius aulem exterior magis ad corpus, quam ad spiritum pertinet. Non est
igitur Deo tribuendus. Quare Lactantius si : Nihil, inquit. saneta, et singularis ilia Majestas aliud ab homine desideraι.
850. IV. Absque ullo externo cultu vigere humana societaR. et vitae tranquillitas potest. Neeessarius igitur non est euilus
Prop. mpeia erga Deum non modo internum, sed etiam eaeternum tultum eae jure naturae eomplectuntur. 65l. Prob. ex S. Thoma 2 : Naturale est homini, ni per sensus cognitionem accipiat, ut in Loglea demonstravimus 33. Ex natura Igitur homo habet, ut per sensibilia manuducali ir , et revocetur ad Divina; ideoque Apostolus Rom. l. v. 20. ait; Invisibilia ipsius, a creatura mundi, per ea, quae facta sunt, intellecta conspieiuntur; ae Vopterea inexeusabiles dicit esse illos, qui eum eognorissent Deum, non sicut Deum gloriflearerunt.
Inspecta igitur hominis natura, necesse est, ut ipse niatur qni-husdam corporalibus, quibus mens exelletur, et elevetur in Deum. In his autem eonsistit cultus exterior. Omeia igitur erga Deum non modo internum, sed etiam externum cultum compi et untur ex iure naturae. ' ; r652. Praeterea , quidquid in nobis est, Deo debemus a quo aecepimus, et in eujus est potestate. Est autem in nobis anima, et eorpus: Deo igitur et anima; et corpore famulari debemus, ae profiteri, ipsum esse animae, et corporis auctorem. Sic autem rimulamur; et prositemur, eum et Spiritualia, et eorporalia ,sive interna. et ex erna exhibemus obsequia. Deo igitur interna, et externa tullus ossicia debemus.
308쪽
653. Ad primum respondemus, argumentum Thomasii nimis probare; destruit enim necessitatem etiam tultus interni, quo sane Deus non indiget. E ereentur inquit lὶ S. Thomas λ, , ab hominibus quaedam Sensibilia opera . non quibus Deum, , excitent, sed quibus Seipsos yro scent in divina ; si eui pro-;; sirationeη, genuflexiones, vocales clamores, et tantus: quae, , non stuni quasi Deus his indigeat, qui omnia novit, et eu- eulus voluntas est immutabilis: et asiactum mentis, et etiam, , molum corporis non Propter se aceeptat; sed propter nos, , saeimus. vi per haec sensibilia opera intentio nostra dirigaia lur in Deum , et assectio aecendatur El per haee patet solutio ad secundum.
654. Ad tertium respondet S. Thomas istin, Christum Dominum loqui de eo quod est praeeipuum iu eultu divino ; loquitur enim adversus Samaritanos . el Judeos . qui de interiorieultu videbautur parum eurare. Ceterum et ipse Christus exter no eultu adoravit Patrem: nam positis genibus, et procidens in faciem suam oravit in h0rto. Similiter explieanda sunt verisba Laelanlii. . '655. Ad quartum respondemus, principium Thomasii salsum esse, ut supra ostendimus 3 . nihil scilicet ad jus naturae perlinere, quod non ex socialitate consequatur. Addimus vero. sal sum quoque esse quod S0cietas, ei vitae tranquillitas vigere possint absque ullo externo cultu. Nam Religio est validissimum. et praecipuum Reipublieae laterum. Ut autem apposite ait S. Augustinus 4 ; in nullum nomen Religionis eoagulari homines possum, nisi aliquo signaculorum . veι sacramentorum eonsoriis colligentur. Si ergo nullus esΝet exterior cultus, non possent homines coagulari in ullum Religionis nomen ; ideoque nutaret, et corrueret ipsa hominum foeteias, quae a Religione
maxime' pendet. Thomasius proinde in Baetii partes transii sallem quod ad externum cullum perii uel, et Meliauae allieorum rei
656. Haec quidem quod ad necessitatem spectat cultus interni , et externi. Pauca nunc addenda sunt de externi eulius determinatione. is alius est publicus. alius privatus. Delerminalio autem publici cultus solum Deum habet auctorem ; eum enim solus Deus sit Religionis auctor; in Religionis vero nomen, ut dicium est 63. homines colligentur per siguae uia . vel Sacramenta, quae ad publicum externuin e ultum pertinenlt
IJ ipsa natura duee homines eonveniunt ad toleadtim Deum pubhlieo euilu. Quare Plutarenus l. adv. Colotem e. 23. alebat. yvitus eo piciendam rine aias urbem. quam ine Deo. es Religione. Nihilomimis hane naturae vorem Thomastu noa audivit.
309쪽
ut A EST. V M. A T. I. 309yerspieuum est , determinationem publiel euilus externi ad solum Deum pertinere. id vero Deus secit vel per seipsum immediate. vel per Ecclesiam suam. quae Divino ejus Spiritu regitur. Ante Legem scriptam non habebant homines legem exterius datam. qua delerminatae essent res ad publicum tultum Deo reddendum; sed ut advertit S. Thomas it , eae interiori instinctu determinabatur eis , quibus rebus sensibilibus ad Dei cullum ineremur. Postea per Lege in Moysi tradi iam fuit a Deo determinatus cultus publicus, quem Iudaei exhibere ipsi debebant. In Nova lege eulius publieus determina ius fuit a Christo in iis quae ad Saeramenta pertinent; in reliquis potestatem deler- minandi feeit Ecclesiae. Publici ergo tutius delerminatio numquam reli ela fuit mero hominum arbitrio; imo nee potuit relin
qui ; alioquin homines ex proprio arbitrio suissent colligali in
667. Quod pertinet ad privatum e ullum exlernum , sale
mur modum ejus exhibendi non esse pro singulis determinatum ;Oportet tamen, ut sit talis, qui Deum deceat. nihilque ad millai, quod minus eongruat eum Leclesiae Catholi eae doeirina; ac praxi. 658. Ex hisce autem sequitur . errasse turpissime Genuensem, eum eoncessit quidem Saeerdotio jura interna sacrorum , Sed de
negavit jura eultus eaterna t2ὶ: ita enim ademit Eetlesiae omnem externam jurisdietionem 3ὶ , Eeelesiamque ipsam Deit
ges eum aliis Reipuvlieae membri i ait lamen i Soli in eondant. altera quaestio. Mo M eontendere pinem. Nihilominus Gistii sophismate utitue. quod Milieet Lecie ia a Meroti uis vervum testis non naurpaverit. sed eontenta luerit nomine Canonum. videte quas loetiones Genum a discipulis te dehat suis. Duhilarine inter Catholie I et de saeerdoti, iurisdietione. aut de Melesia . a. potestate polleat tondendi leges Naseumqne ad spirituale animarum reginem pertiaeente i inter qNosnam si Miliam eri. ae alaemisium aererime de hae Melesiae p. estate ater Catholitamis invitem. a. , - est ipsos. et heloodoxos Quid vero illita. Postquam rerentes christiani rumus . nisi ad Protestantiam gustum . qui Multeratam ea. eadunt suisse posterioribus aetulis vitatem Evangelieae daetrinae Dieit ille 'nidem nolle e lendere. At primum etalpoterat a que udri dispend o nolis eontendere post quae lionem Mopst iram. In qua hetero et ex autem tenent partem Dei. aeviebat ea leniere. tue dixit. d. ea a eg ione nonnili apud imperam eontendi ν uia Catholinos universat ut imperiiss radueit i quasi peritia legum. veterumque morum . et tano. um apud solos Prole la. tes vigeat. cur miserum spolia um a piarima a optavit. quo Geoliua Arminianua he ina denega dum putavit Eeelesiae omnem potestatem serendi leges etiam spiritualas Di ima miserum sophiam i fiam sive Cananes. sive is a appetis . idem sinat est i inod Canon non Maeges a liga di vim . quam leges hahent. Hanc autem e ligant vim Camare habere, aenio Callio leo um negat, in . tantum 1 de statur.
310쪽
invisibilem; nam jura interna visibilia minime sunt; atque adeo
si Leelesia est visibilis, necesse omnino est, ut habeat jura externa , sive externam jurisdictionem. Genuensis ergo denegans Εeelesiae o innia jura e ultus externa, Calviniano errori de Ecelesiae invisibilitate subscribit. Sane Sacramenta , quibus Deo protestamur cullum . quaeque sunt Sanctisseationis nostrae instrumenia , ad classem pertinent sensibilium signorum : jus autem illorum conserendorum traditum est Ecelesiae si . Liturgia quoque, aliaeque publicae preces ad externum pertinent cultum. Quis autem, nisi haerellens, dixerit, Ecclesiam destilulam suisse jure insit tuendi Sacram Liturgiam . ordinandique publicas preces sive in Sacramentorum administratione , sive in Divinis Ostieiis 3 Genuensis autem ex Cathedra negabat Ecclesiae, sive Sacerdolio universa jura cultus externa 23.
qui Leclesiam omni Iurisdictione spoliant. Xe autem quis Genuensianiis diseipi in I lmperitiae legum velerumque mori . et ea nonum nos aeeuset . rogamus, ut legat par 2. cuneilii Duriatensis l. e. ii. in Lobbeana Colleet. concit. Tom. 8. pag. MI ediislionis Paris. 167 l. sic dicentisi .. Ut B. l.eo. et ante illum Damasus. et Bonisaeis ... et post eum alii Apostolieae Sed is Pontisees seripserunt . saeri Canones, mamurae
. . scilicet usque in Anem loculi leges. Spiritu Dei sunt tonditi ia. Erunt ae et hi
illissees, et Patres imperili legii m. vetervmque morum, et ea nonum si Etsi Gelinen sis ioe. eit. S 65. videatur eo edere Ministris Ecclesiae potestatemetrea uoci riviam christianam. et Sacramentat niviIominus statim addita .. Plenae e. ., et alit alia statu 1 est Chri lionum Regnum. si Iura. quae praestat Evangelium spe.., elemus. Nam ordo Episcoporum. Preshyterorum . reliquorum administrorum, non ri imperantium est, sed doeentium. ut in se hola Masistrorum ... En paucis verbis in nihilum redacta tota Eeelesiastiea Hierarchia. atque Episcopi aequati non modo Pre hyleris. eelerisque administris. sed vel ipsis lateis. uno tantvm.excepto docendi. alisque pastendi munere i propterea quod Regnum Christianum alatus est plenae aequalitialia. uirilitas verbis non modo ad Calvinis mum. et L theranismuin . sed ad Qt aherismi m. auditores suos ille dueehali Quo heri enim plenam aequalitatem statuunt in Regna Christiano. Quae ratio sortasse suit. tur Geanensis tantopere uuakeroa laudarit. 2 Gravia liaee quidem sunt a at nihilo fiunt leviora. quae idem Genuensis do-eel l. 2. de ome. e. lo. I g. nam agens de ostielis civium et Magistra inum. sie statuit iri Civis Christianam ueligionem servato, proque ea pugsalo is tu prima Gitisne eiu dem operis an . vG. seripserati civiε Patriam Religionemiser lo, quasi ea esset vera Religio. quae in tu usque Patria vigereti intelligens vero. merito aeeusari de indisserentismo. plagialam apposuit. quae sie habebat di civis Religionem servato. At nihil pros it et, nam et Dei tae illeunt. 1e Religionem 1ervare. Itaque denuo mutavit. ae posuit γ eiura Christianum Religionem aer D. in qua quidem loquendi formula
s qili nnbam addidit praelato S deseelum invenit. quod nihil habeaι , unde eonuel. an tantum ii. quorum I viris Religio Christiana est; ad Christianam Religionem servandam et teneantur an 'Nius homines omnes quι aliis resistionibus vivari. V
Tum ia etiam adnotator non satis deprehendit bsurditatem postremae emendationis Cenn pn ianae. Nam et heterodoxi eontendunt, fiervare se Christianam Religionem. Manis ea Igilne est en in Genuensis postrema emendatio. eum Adnotatoris animo duersio. N eos ario igitne emendandum erat i Ciuia Cataolicam Reliuionem aervato; haee enuntini eo visa Relig lo est. Sed ita emendare senuensis non poterat , nisi in legrum illum minaret pae trapin m. imo nisi lotum sum defuneret systema. Nam sistim quaeraba
. senid. Imnit aliquia, sl la I a Qui videatur . . Respoadet vero i .. Nulla lex salsa. quae'.. in i prodest κε publieae , in regulis is index veri. si eum insita naturae regii a. . ιι satus publiea eongruant A. Animadvenile, haec plane eongruere tum prima positione