장음표시 사용
451쪽
, , ad naturam pertinere. Societas autem domestiea, ad quam, , pertinet eo clunelio viri, et uxoris, est prior quam foetelaqis civilis, pars enim est prior toto. Est etiam magis nee essaria . , , quia societas domestica ordinatur ad actus necessarios vitae, , , scilicet generationem, et nutritionem. Homo igitur naturalius, , est animal eoniugale, quam pol illeum 937. Prob. 2. p. ex eodem S. Thoma l . Aeliis eo ningit in hominibus complentur movente libero arbitrio; non enim viraecedit ad uxorem ex solo naturae impulsu, ut accidit in bestiis, sed quia uterque tuli congredi. Quod a ulein sit ex libera volun
latis electione, non est ex necresitate naturae. Homo igitur non est animal conjugale ex necessitate naturae.
938. Tertiam partem demonstrat idem S. Thomas 2ὶ Ra
tio naturalis in eo Mugio non solum inelinat ad generationem prolis, quae sorte haberi posset etiam per in determinatum . et vagum eo neu bitum; sed intendit duplicem finem , quorum primus, et praeeipuus est bonum prolis; alter minus principalis est mutuum obsequium Sibi a conjugibus praestandum in rebns domesticis. Bonum autem prolis non solum exigit, ut proles generetur, sed ut promoveatur ad Statum persectum, qui est status virtutis; quod quidem praestatur a parentibus per prolis nutritionem, et disciplinam 3 . Ad hoc autem requiritur, ni parentes sint determinati; alioqui filius a patre educari, et instrui non posset: non enim eon Staret, an ejus esset filius. Oportet ergo ut vir eonjungatur determinatae mulieri; quae quidem eonjunctio est ipsum matrimonium. Mutua etiam obsequia id ipsum suadent, ex operibu B enim domesticis quaedam sunt competentia viris . quaedam mulieribus. Homo igitur non ex solis legibus, et statutis humanis . Sed ex inclinatione naturae, exque institutione Dei auctoris naturae habet, ut sit conjugalis; ideoque vix ulla fuit natio, etiam barbara, in qua non sterent conjugia t4 . Hane institutionem Deus significavit Gen. 2. v. 24. iis verbis rQuamobrem relinquet homo patrem suum , et matrem ; et adhaerebit uxori suae, et erunt duo in earne una. Quibus ex verbis, exque traditis rationibus constat, matrimonium esse per se ho-
εJ Naneam. et impe metam hane rationem profert Montesqnitis, eum l. 23. e. 2.seri it i oh ligation natu relle in ' a te pere de nourrir ses ea san ait et ahlir leis mari age qui declare eelm qui poli rem plie eelle obligati an ... Dbligatio naturalia.
quom habet pater nutriendi filios. matrimonium eonstituere steti. quo Getaratur. quinam hule debeat obligationi latissaeera. Non sola obligatio nulliendi , smi pliam
uiseiplina filios instituendi. matrimonii ent ratio- vide S. Tliom. 2. 2. et l. 2. 2. et . 3- eos. Gen. e. lat. An mullum de irae diseiplina Montesquin uerit sollieitu , viderint alii. Certe librum orditur verbis Lucretii initio poematis venerem invoeantis. Et ad vonerit amorem incitantis.
39 I a qnibu dam populis sylvestribus. qui propeios neseiebant liberos. Cicero me alionem saeit. Sed de itis vide quae ser vii Sanelii a Thamal a. eit. ad. 2.
452쪽
num, et licitum, idque etiam in statu naturae corruptae. Nain quod est consui me rali 0 ni naturali, per se malum esse non potest in quovis Statu.
939. Ad primum respondemus, minime obstare, quominus conjugium sit naturale , etsi aliqui coelibem eligant vitam, si- eui non obstat, quominus hom0 sit naturaliter animal sociale. etsi nonnulli solitariam xilam eligant, ut supra dictum est l). Uuare autem aliqui justas negligant nuptias, etiamsi ad eas apti sint: nam de eunuchis nulla quaestio; multiplex adferri eaussa potest. Ac l. quidam conjugium renuunt, ut effreni concupiscentiae tu dulgeant, nullumque desera ut in i Sum pratum, per quod non pertranseat luxuria eorum; ut de impiis . incredulisque hominibus dieitur Sap. 2. v. 8. quae eatissa est cur saepissime increduli ligare se nolint conjugii vive ulo. Ili autem jumentis insipientibus sunt comparandi, quibus non est intellectus, ut habetur Psal. 48. v. 13. 2. quidam liment eo pulari mulieri rixosae, et nequam . de qua dicitur Eccli. 26. v. 10. Mulier nequam , qui tenet illam , quasi qui apprehendi ι scorpionem 3.
quidam respuunt conjugium propter debilem complexionem , vel ob senectutem, vel ne periculum subeant sanitatis. 4. nonnulli eligunt a linentiam a nuptiis, ut se scientiarum studiis , quibus castitas plurimum Suffragatur, mancipent. 5. plurimi sunt quie delibem vitam eligunt, ut liberius divinis rebus mente , et asse-elu vacent, de quibus Malib. 19. v. I 2. Christus ait: sunt eunuchi, qui seipsos eastra rerunt propter restitum coelorum. Et Apostolus I. Cor. 7. v. 32. sq. Qui sine urore est; solicitus est quas Domini sunt. quomodo placeat Deo. Qui autem eum uxore est, solicitus est quae sunι mundi, quomodo placeat υ ri. et divisus est. l e his autem, si sideles sint in promissis. dici iur Apoc. 14. v. 4. Ni sunt, qui cum mulieribus non sunι coinquinati: Virgines enim sunt. Hi sequuntur Agnum, quocum
940. Ad secundum respondemus cum S. Tholua 3ὶ, naturam dupliciter inclinare ad aliquid , uno modo , quia illud requiritur ad perseelionem singulorum: et talis inclinatio obligat quemlibet. Alio modo . quia requiritur ad persectionem mulli ludinis; et ex lati ineli natione non obligatur quilibet homo. nisi in
ea u. , in quo nece se sit ad conserva peum bonum mullitudinis. Conjugium autem non requiritur ad persectionem singulorum .
sed ad bonum multitudinis. Ad hoc autem bonum non solum requiritur, ui sint ii qui propagationi generis humani vacent per
23 Aildunt eos qui facunales non trabent. ni pura ini hone te similiam si fit in lare. Sod de iii η pr identum esto Judietum, praesertim si de eorum genere sint, qui nequeunt se continere. Nam matrimonium datur etiam in vem dium ineontinentiae. Ait enim A.
post aliis t. cor. 7. v. 2 Propter fornicationem autem unusquisque ruam uaorem habent. et unaquaeque suum virum habeat. ca in suppl. 3. p. q. 4 i. a. 2.
453쪽
eonjugia; sed etiam ut ii sint qui vace ut uniee rebus divinis. Religio enim praeeipua debet esse in Republiea. Sicut ergo nece Sse non e St, ut singuli agri culturae vacent, licet agri cultura necessaria sit ad vitam hominis; ita necesse non est, ut singulieonjugiis vaeent, quamvis conjugia neeessaria sint ad bonum commune multitudinis, et natura ad ea inclinet. Deus autem qui providentia' sua sapientissime universa moderatur, sicut diversos
ad diversa ossicia , et actus inclinat, ae disponit, ut alii quidem sint agri eolae, alii labri lignarii ; alii sutores, alii pistores, alii praesint, alii subsint, qui omnes ad bonum commune multitudinis necessarii sunt; ita disponit; ut alii conjugalem eligant si lum , alii coelibem , ut ita habeatur, et eo inpleatur multitudi
941. Ad tertium eo needimus eum S. Tlio ma 2ὶ, nonnullos veteres Patres s3ὶ considerantes foeditatem quae est in usu conjugii, eumdem usum ex elusisse a statu innocentiae. Ipse autem Angelicus eum S. Augustino 4ὶ exeludit quidem a statu innocentiae deformitatem immoderatae coneu piscentiae, quae est quaedam Sequela peceati originalis; negat vero . nullum in eo flatu, Si perdurasset, exstitulum coniugii usum; etenim generare est homini naturale, et in eum sine in aceepit a Deo membra ad hunc usum depulata. 942. Ad quartum die inius . turpitudinem quae eonsequi iuria sum conjugii, non esse turpitudinem culpae , sed poenae ex pee cato primi parentis , ex quo provenit, ut membra eorporis ra-lioni non obediant; quae quidem turpitudo a flatu innocentiae
rarum conjugium sit naturaliter indissolubile. 943. Beeentes pletique juris naturae tractatores, licet licentiam divortiorum quoad vinculum non probent; vario S tamen e X-
3I De Magno Athanasio. nlrum in hae sententia sueri l. dubitari potest. Tum quia loe iis qui adsertur ex com . in Psal. E0. explieari tommode potest de matrimonio . olde nuptiis eonti ne lis enm deformitate immoderatae ennen piseenii api ait enimi prior Dei seopus erat, ut non Per matrimonium. re corruptionem naseeremur: hoe est 'per eam eorruptiυnem. qnste est Deleati poena. Tum qnia etsi Mamini patres Expo. sitiones in Psalmos Athanasio adseribant tamqnam genuinasi lyge lamen Montia uenisnus, qui pro ea editione laboravit. in suppplem. ea n milem Exposil. edito in Nova si bliotheea Patriam. latetur. in codiee Ambrosiano, unde de eriplae fuerunt, eas non
esse omnibus ruis partibus, et numeris absolvia . et quasdam etiam eae eatenis
emtas. Tillemontilis quoque Μem. Εecl. Tom. 8- pag. 257. amrmal. se in iis common. tariis observasse loea. quae non sunt All anasii. sed aliorum Seriplornm. Da mage eniim
vero explieat S. Thomas loe . ad i. ιὰ L. t l. de elv. eap 26. 5I lla s. Thomas in suppl. 3. p. q. 4 l. a. a. ad 3.
454쪽
eipiunt ea sus. Ite ineectu g ita expresse docet: divortium non illieitum censemus, quoties alteruter eo uae ita se gerit, ut linis matrimonii oblineri nequeat. Addit vero statim: absoluta
quocumque legitimo modo hae societate, alterum ad secunda vota transire posse. Ad legitimas autem caussas refert non modo adulterium, et malitiosam desertionem, sed et omnes quae impedimento
sunt, quo minus linem matrimonii adsequi liceat 2). Piisendor-ssus etsi videatur 3ὶ hac in re judicium suspendere, illud penes
eos relinquens, qui rationum momenta expendere norunt; nihilo
minus paulo post s43 ait: saltem eae mero jure naturali, alter eonjustum vinculo liberabitur propter malitiosam alterius desertionem , ut eι perlinacem , atque ultroneam debili eonjugalis denegationem ... Et si uxor alteri corporis sui copiam saeiat ... n hactenus quidem , ut non solum laesa pars eum pem fida eonjuste non amplius teneatur cohabitare, sed ei laesae parti transire ad seeunda vota liceat. Quidquid in contrarium jus Canonicum nugetur so). Jam vero Grolius sit in contendit, matrimonium dissolubile esse jure naturae, sed id velari in Evangelio; excipit tamen ea Sum adulterii uxoris . uli celeri Lullierant, et Calviniani cum Graecis Schismaticis excipiunt. Seldenus autem putat 7ὶ , ne inter ipsos quidem Christianos antiquissimos divortia quoad vine ulum fuisse illicita etiam extra caussam adulterii. Milioniis etiam 8ὶ multa congerit, ut probet, matrimonium solvi posse etiam inter Christianos ob mores intolerabiles. Genuensis au
tem scribit 9 : Nuptiae sunt pacta: Nullum autem paclum lege
2J Videte quos leet iones is homo tradat, quae manibus uruntur adole een in mellam Callioli, rum. Si eae ad praxim dedueerentur. quantae forent perturbationes in amiliis. νt Rohus pii blitis t
IJ Quantopere impie nugetur Pulendor nua in hoc ipso loco, in quo lus Canoni enm nustari εσniit. quisque videt i nam si nihil aliud obstaret quam tua canoni eum .
ut parti laesae ad seeunda vota transire lieeret i eur ille. qui liis Canonitum numistorium existimabat, iudieii in suspendit ei rea matrimonii solubilitatem , lii dieitimqueus reliquit, qui rationum momenta ex pondere norunt Sed quid ab ipso. aliisque l.3 theranis expetiamtum erat. qui suum turentem equuntur Lullierum haec eadem do-eentem in l. de vita coniugali Z Q uod Putantiornus ibid. addit. non dee, e Saepreoliishn Cathol eis aliam viam sua eludendi deerela . declarato matrimonium ab initio fuisse nullum i eonvieriim est in Romanam Ecelesiam. Non enim eluduntur leges. tum deo arat tir. mlul eontra ipsas agi in aliquo ea su . qui anu legibu prohibentibus minime eontinetur. Calliolica autem Eetlesia in ea ussis matrimonialibus summa diligentia. ae rigore proeedit, nee una tantum audieis sententia rem absolvit. sed usque ad ler. liam, et quartam inflantiam ludit in m fluale prorogat. ut ex Const. Benedicti xlv. Tomi l. Bull. eulns synopsim dedi bufi in Epit. Nat. Alex. tom. 2. pag. 292. in not.
6J De lur. bei. et pae. l. 2. t. 5. S s. 2. 7 De uxore Hebraea l. 3. e. 22. 8I L. de Divortiis 1l illuni argumenta proponii Pusendorsus lue. eit. S24. ae lanis dem . nulla adhibita respon ione. eone inditi ista quidem nos in medio relinquimus csJ De inr et osse. l. 2. e. 2. S g. q.
455쪽
naturae esse potest in dissolubile it . Igitur nullam apud gentem 23, nisi Christianos, id juris agnitum, quin ne ubique quidem, et semper. 33. . . Inter nos quoque, si alter eonjustum rei nuptiariae siι ineptus 4 , irritantur, velut quae flare nequeant cum praecipuo sine. Item jure civili ob adulterium uaeoris i 5ὶ; quod hucusque et jure canonico in Graeea Delesia oblinet, licet Dei se tum sit in Latina s6ὶ, Nos autem de lege naturali interdicente
matrimonii solutionem potissimum quaerimus, alque de matrim0nio , prout est olpicium naturae: nam prout est Sacramentum ,
nemo Callioli eorum 7) in dubium vertit ejus in dissolubilitatem .
post carnalem copulam ; significat enim coniunctionem Christi cum Ecclesia per assumptionem humanae naturae in unitatem personae,
quae est omnino indivisibilis 83. Quare Apostolus Ephes. s. v. 32. ail: Sacramentum hoc magnum est, esto autem dico in Christo , et in Ecclesia 9 . 944. Videtur autem conjugium non esse naturaliter in dissolubile quia lex naturalis est immutabilis, et dispensationis proprie talis incapax, ut supra dictum est si03. At vero matrimonium in Lege Mosai ea dissolvebatur per libellum repudii: et in Lege Evangelica matrimonium ratum dissolvitur per Prosessionem reli-
9 Doeuerunt olim Non laniatae. matrimonium solvi po M arbitrio eoningum. Id sequeretur. 1i quid probaret senuensis argumentum . allem speclara lege naturae. Itaque salsum est, nullum paetum posse esse indissolubile lege naturae. Nam si aliquod paelum est ab sol nium. et initum in omne tempus. absque ulla restrie lione, lege n lu-rae est indissolubile. Matrimonium autem est paetum absolutum. quod netessario iniri debet in omne tempus nulla saeta restrie lionea, nam si ad certum lem pug iatretur. Iam matrimonium non esset.
29 Quomodo liaee eohaereant eum iis quae conuensis seribit in eodem S s. non video. Nam loquens de velerib n Romanis ait i plurquam quingentis annis nullum fue-
να divortium. Si lam diu apud et linteos. et iam sanete servatum suit matrimonii vin- tuli m. nonne gignum est. illos tredidisse. a dstringi se ad illud servandum in re naturae praesertim. quia ut lesta lue Gellius i. 4- e. 3. et Valerius Maximus l. 2. e. l. Spurius carvilius. qui primus dimisit uxorem sterilitatis eanssa. reprehen ione non ea u. Conser. S. Thom. in snppl. 3 p. q. 47. a. r. ad 3. 3J Tacite re produeit argumenta haeret leorum, qui veteres aliquot Patres, et Coaeitia opponunt eontra indissolubilitatem matrimonii inter Christianos. ui paulo post
49 Id salsum est, si alter eonjugum ab initio . enm matrimonium suil initum, non erat ineptus. 5I Si loquatur de in re tivili antiquo Romanorum . non repngnamus; Inrise sulti enim illi erant Romanis moribus imbuti. Inter Callioliena antem nihil laIe per. mittunt dura eivilia. Leges antem Thoodosii. et Valentiniani C. l. I. l. eonsensu. nomine repudii intelligunt divori in m quoad thori separationem. 69 Itane vero' lan inmmodo velitum est in Eeclesia Latina Adeal ne Synodi a Tri-
72 Helerodoxi negant. matrimonium esse verum novae Legis Saeramentum 1 sed eos anathemate serit Tridentina Synodus ses . 2 l. ean. l. Vide S. Thom. in Suppl. 3. p. q. 42. . 8J Vide ibid. q. GI. a. 2. 99 Conser. S. Angustinum l. l. de nupt. et eoaen p. e. l0. et 2 l. et t. de tinnueonjug. e. ι8. et 2 l. et S. Ambro tum de Abraham t. 7. et S. Leonem Epist. 92.
456쪽
giosam si); et insuper mali impii tum contractnm ab infidelibus dissolvitur, si una pars convertatur ad fidem, et altera nolit eo habitare absque injuria Creatoris. Matrimonium ergo non est indissolubile jure naturae. 945. I l. id est omnibus pactis commune, ut ubi violata sint
ab uno contrahente ea pila saltem praecipua contractus , alter contrahens non teneatur jure uaturae stare contractui. In matrimonio
aut est caput principale, est sobolis procre alio, ad quam requiritur mutua corporum traditio. Si ergo coniux violet paetum , vel per adulterium, vel per malitiosam desertionem , vel per injustam debiti conjugalis denegationem , pars laesa facultatem jure naturae nanciscitur a matrimonio recedendi 23. 946. III. Patri fas est immorigerum filium ab dieare, qui magis ei est conjunctus, quam uxor. Cur ergo non poterit uxor abdicari etiam quoad vinculum, si moribus sit intolerabilibus , einendationisque impatiens ' Nam juri naturali repugnat, conjuges separare per simplex divortium a thoro, salvo matrimonii vine ulo, nisi sorte sit ad tempus, et frangendae pertinaciae caussa. Absurdum quippe est dicere, remanere vinculum,
et nullam praestari posse debiti partem. intolerabile quoque esset, partem innocentem cogi ad alterius luendum peccatum, ei ad coelibatum servandum ; id enim non laret absque ejus injuria 3 . 947. IV. 'ulla foetetas ligat socios contra primarium scopum institutae societatis. Atqui Dens voluit viro adjungere adiutorium, non domesti eum loriorem. Dis paritas ergo animorum , et pervicacia corrigi nescia, societatem eonjugalem solvit 43. 948. V. diis Canonicum declarat, frigiditatem salis esse ad matrimonium dissolvendum. Multo ergo magis morum diversitas inter eonjuges id praestare debet; illa enim deprehendi statini potest , lii vero non nisi tempore deprehenduntur 5).949. V l. Bes plena inhumanitatis est eogere hominem alias miseriis undique obsitum, ad retinendam uxorein molestam. Matrimonium etiam est remedium incontinentiae. Qui aulem pervicacem sortilus est uxorem , nequit illi aequiescere , gravior ibi isque agi latur, qliaua in coeli balu , concupiscentiae molibus s63. . 950. VII. Naturae repugnat, animos invicem conciliari ne- setos, insolubili vinculo copulare. Insuper matrimonium est societas inter homines. Soet elates autem humanae morali vinculo continentur; ideoque magis in anim0rum, quam in corporum conjunctione consistunt, alioqui nihil disserrent a comixtionibus hellua rum. Quomodo ergo stabit conjunctio, si animi sint divisi 7 γ'
si ita concilium Trident. dess nil sess. 24- tan. 5 etiam de matrimonio quod est satramentum, ideoqne majorem babet firmitatem.
457쪽
95 l. V IlI. Paeta etiam juramento firmata. si tendant in praejudicium tertii, solvi possunt. Quare non et foedus connu-
95 2. IX. Tertullianus non uno loco ostendit, solitos suo tem pure ad matrimonium alterum admitti illos, qui uxores ob adulterium dimiserant. Idem suo tempore a nonnulis Episcopis admissum refert Origenes. in Conciliis etiam Eliberi lano . Aurelianensi, Arelatensi primo . et Venetico deerelum suit id lieere te . Pubarunt ergo , repudium uxoris non esse eontra jus naturae saltem in caussa adulterii. 953. X. Christus denique ipse hanc caussam excepit Mall. 19. v. s. eum ait: Dies autem vobis, quia quicumque dimiserit uxorem suam , nisi Ob fornieationem . et aliam duxerit, moeehatur. Ubi illa exe eptio, nisi ob fornieationem, denotat, in casu adulterii uxoris, ite ere illam dimittere , et aliam ducere s3 . Prop. l. Conjugium Iegitime initum 4ὶ . teste naturae est in dissolubile , t l. multoque magis lege Evangeliea. 954. Prob. i. p. rationibus S. Thomae o . Prima ratio. Ordo naturalis requirit . ut in iis quae sunt patris, succedat filius.ls autem ordo perturbaretur, si conjugium legitimum solvi posset ; ita enim ea quae sunt patris ad illius ex priori uxore susceptos, dissoluto matrimonio, non pervenirent. Haec igitur dissulutio est contra naturalem ordinem, idesque contra legem natu
29 ita Hertius in nol. ad Pi lenit. ι3ὶ id est praeeipniam fraeeorum argumentum. si Diximus testitime initum 1 si enim sit illegitimum, jam non est matrimonium Qu/enam vero sint impedimenta, quae matrimonium dirimunt. emetuntque illegitimum. plose diximns id Epit. Mor piat. Alex. Tom. 2. 59 L. 3. eon. seni. e. ι 2. sq.s 59 nue perlinent Apostoli verba I. Cor. 12. v. ll. 'seque enim debent Alii parensibus thesaurirare . sed parentes filiis. Neque refert, nullos quandoque e 1 ma. trimonio fit Aeeptos esse illios. nee spem xu et pipndornm ess . Omnis quippe lex non respieit id quod in nonnullis easibus solet aeeidere 1 sed id quod est per he. et ut in plu- ibu . Ex eo Mugio autem per se. et vi in pluribus suscipiuntur filii. Ob eamdem ra. tionem nillil teseel . vel quod parentes nulla habeant hona. qnorum filios relinquanthaeredes; vel quod assignare filiis pnsgini si meientem irae reditatem , aut hona omnia liheris eedere i l a re enim a teidunt. neqtie legem evaeuant . quae respieii id quod est per se. In legibus etiam lis manis. si legislator ad impedienda aliqua ineommoda legem serat i tametsi praesumptio iv quibusdώm ea sibus sit salsa. lex nihilominus in illis obligat. enm subsistat ratio . in qua standata est lex. vide S. I bom. 2. 2. q. 88. 2 s. Qui rurius 3. eon. Gen. e. ι 22. hane eamdem obieetionem 1ibi proponens in mulierennae suis divitiis possit sola nutrire foelii m. inquit . id non obstare, quia rectitudo
naturalis in humanis aetibus non est recundum ea quae per feeidens continstunt. sed reeundum ea quae totam 31Meiem millequuntur. Tuic. - 58
458쪽
sues. 1ii.f. ratio. Mulier naturaliter subjecta est viro t/m
quam gubernatori. Non est autem in potestate ejus qui subjjeitur, discedere a regimine ejus eui subjicitur, alioqui non esset sub regimine. Esset igitur contra naturalem ordinem . si mulier
posset deserere virum. Si autem mulier non posset virum deserere , posset Vero eam deserere vir, non esset aequa societas viri
ad mulierem . sed quaedam servitus esset ex parte mulieris. Naturalis ergo ordo, et lex postulat, ut neuter possit alterutrum dimittere.
956. Tertia ratio. Quidquid eertitudinem prolis impedit, est
contra naturalem instinetum spetiei humanae; inest enim hominibus naturalis sollieitudo de tertitudine prolis. Si autem vir posset mulierem dimittere, vel mulier virum, et alteri eopulari, proles esset incerta, dum mulier a primo eognita. ab altero cognosceretur. Solutio igitur eonjugii est eontra naturalem instinetum
957. Quarta ratio. in animalibus . in quibus sola laemina non sussicit ad prolis edi alionem , mas, et memina simul manent , quousque necesse est, ut proles educetur . sicut patet in quibusdam avibus, quarum pulli non statim postquam nati sunt. possunt sibi cibum quaerere . nec foemella ad id sussiceret, ide que ex divina providentia inditum est mari, ut commaneat sommellae, donee laetus educetur. In specie autem humana, Demina sola minime susscit ad prolis educationem . tum necessitas hvmanae vitae multa requirat, quae per unum parari non poΝsunt. Ex natura igitur humana est, ut vir uxori commaneat, nec ab ipsa ahseedat. donec saltem proles sit educata.
958. Quinta ratio. in specie humana proles non indiget tanium nutritione quoad torpus, sed etiam instruetione quoad animam. Hujusmodi autem instructionis filii mox geniti , non sunt capaces, sed post longum tempus, et praecipue cum pervenerint ad annos discretionis: et tunc etiam ad longum tempus indigent non modo instructione, sed etiam cohibitione, ne passionum 1equantur impetum. Ad haec autem sola mulier non sume it, sed magis requiritur opus viri, in quo est ratio persectior ad instruendum , et virtus potentior ad cohibendum. Oportet igitur in specie humana, ut per longum tempus parentes insistant instruetioni prolis; ideoque ut vir diuturnam societatem habeat eum uxore. Id autem Omne est ex lege naturae praecipiente prolis educalionem , et instructionem. insolubilitas ergo conjugii est ex
lege naturae. 959. Sexta ratio. Conjunctio inaris. et Meminae in specie humana ordinata est lege naturae non solum ad generationem yr
iis , ut in aliis animalibus, ei ad ejus educalionem, sed etiam ad fovendos honos mores , quos recta ratio disponit, vel quantum d hominem secundum se , vel prout homo est pars domestieae Duiligoo by Coral
459쪽
familiae, aut civilis societatis. Ad hos autem bonos mores pertinet individua conjunetio maris. et 'eminae et sic enim Adelior amor unius ad alterum erit, dum coqnoscunt se indivisibiliter
conjunctos. Erit eliam utriusque solicitior eura in rebus domesti- eis ; dum se perpetuo commansuros in earumdem rerum possessione aestimant. Subtrahuntur etiam eae hoc discordiarum oriqines , quas oporteret accidere, si vir uaorem dimitteret, inter eum, et propinquos uaoris r eι sit Armior inter assines dilectio. Tolluntur etiam adulleriorum Occasiones , quae darentur, si vir Maorem dimittere posset, aut econversor per hoc enim daretur
via facilior sollieilandi matrimonia aliena. Individua igitur conis junctio viri . et uxoris est ex lege naturae. 960. Ad liaec addimus. illud censeri juris naturae. quod Deus naturae auctor disposuit in ipso naturae initio. Deus autem initio statuit, ut conjugesiperpetuo essent conjuncti. Ail enim
ChriSius Malili. l9. v. 4. sqq. Qui fecit hominem ab initio, maFculum, et foeminam fecit eos; eι diaeiι: Propter hoe dimitteι
homo patrem , et matrem: et adhaerebiι uXori suae, et erunt duo in earne una. Itaque jam non sunt duo. sed una caro. Ouod ergo Deus est unxit, homo tιon separet. Conjuguin ergo inseparabilitas est de jure naturae. 96l. Ex relatis autem Christi Domini verbis aperte sequitur, matrimonium multo magis in lege Evangeliea in Solubile esse. Christus enim qui naturam sanciatam, et viliis dissiuentem instaurare Venit . matrimonium restituit ad eum Νtaluiu quem habuit ab initio. Quod Apostolus aperte docuit l. Cor. 7. v. l0. tis autem, qui matrimonio Iuncti sunt praecipio non ego . sed Dominus . uaorem a viro non discedere Uuod si discesserit ; manere
innuptam, aut viro Suo reconciliari. n vir uxorem non dimittat.
962. Ad primum responsio patet ex dictis il); ut enim. S. I liomas advertit s2ὶ, indissolubilitas matrimonii non pertinet ad yri tua praecepta legis naturae. in quibus nulla omnino dari dispensatio putest; sed pertinet ad secunda naturae Praecepta, in quibus dispensatio dari potest, mulatis materia , et circumstantiis oob aliquem altiorem sinem. Primum emm naturae praeceptum in matrimonio est. ne quis accedat ad non suam , id enim exigit naturalis justitiae ordo. Individua autem conjunctio sequitur ex primo illo piaecepto, ideoque propter sinem altiorem potest aliquando a Deo dispensari. lla autem Deus dispensat in dupli et ea sit :
. cum ante matrimonii rati consummationem alter conjux sole in-nem Religionis alicujus Prosessionem emittit; sicut enim vinculum earnalis matrimonii dissolvitur morte corporali; ita vine ulum spirituale matrimonii rati, non consum mali, dissolvitur morte spiri
460쪽
tuali Prosessionis Monasticae si . 2. si coniux infidelis non valipaeissee cohabitare eum conjuge converso ad fidem. Ait enim Αpostolus I. Cor. 7. v. l5. Si inlidelis diseedit, diseedat: non enim seroituti subjecius est frater, aut soror huyusmodi: in pace autem vocavit nos Deus.
963. An vero eum ludaeis snerit dispensatiam , ut possent liei-le dare uxoribus libellum repudii, respondemus nρgalive cum M. Hieronimo 2 . Augustino 33. et Thoma 4 . Et eolligitur ex Christi verbis Mait 19. v. 8. Moyses ad duritiam eordis vestri permisit et obis dimittere Maeo res vestras: ab initio autem non fuit sie. itaque libelliis repudii suit tantum permissus ludaeis ad duritiam eordis, ut minus malum ad I itandum majus malum, scili-e ei uxorum intersectionem. 964. Ad seeundum respoDdemus, rationem illam locum habere lanium in paelis, quae non sunt inita in omne tempus, et in quaeumque circumstantia. Matrimonium autem necessario non potest ita iniri. Nam si quando initur , apponatur conditio vel laci-la , vel expressa, ni vincinum manere debeat ad certum tempus, et quousque alter coniux fidem servet; haec ipsa eonditio apposita . eum sil eontra bonum matrimonii, ipsum reddit nullum.
965. Ad tertium dicimus, filium immorigeriam posse quidem a patre ex epelli domo, et haereditate privari in ea si bus in jure
expressis; numquam vero ita p0SSe abdieari, ut amplius non sit filius. Quare exemplum nihil concludit, imo coneli dii oppositum :eone edimus enim . auctoritate Iudicis posse fieri divortium n xoris . aut viri, si eaussae legitimae id exigant: negamus vero vinentum solvi posse , ita ut uxor non sit amplius uxor. et vir possit aliam uxorem ducere; sicut nee ssiius abdieatus potest non esse filius. 966. Quod Pulandor stus addit . repugnare iuri nain rati separationem coniugum . salvo matrimonii vinculo, Mere is est, damnata a Synodo Tridentina sess. 24. ea n 8. Si quis dixerit, Melesiam. errare, eum ob multas caussas separationem inter eonjuges quoad thorum . seu quoad eohabitationem . ad eertum, inpertumve tempus, fleri posse deternit. anathema sit. Erraret antem Eeelesia . si ea separatio iuri naturali repugnaret Ae revera tantum abest . ut repugnet, quin maxime eongrnat; divortium enim non est nisi in favorem patris laesae. ideoque ei nulla insertur alli ibidem quaest. 6 . art. 3 illi in e. ls. Mallia. .. Moysea. inquit. evm videret. propter desiderium feeundarnmia eoniuguri . quae vel ditiores, vel juniores. vel pulchriores es pnt. primas uxores ia-- torsei. aut malam vitam dueere. maluit indulgere di seordiam. qnam odia. et homi- . . eidia per everare. Simulque eonsidera. quod non dixit ἐν Propter duritiam eordis τε - atri permisit vobis Delis , sed Murses . ni in xla Apostolum . eonsilium sit thominis ... non imperium Dei ... 3I l. . l . En n. Fan tum e. 26. et 29. et t. l. de ter. Dum. In monte e. l . 49 unamquam s. Tli , mas pro singulari mode ita 'ria. in Suppl. a. '. et 67 a.