장음표시 사용
461쪽
li ilice iniitria ; mulloque minus parti laedenti; ipsa enim meretur poenam illam. Si .aulem a Iudie e neutri parti sit injuria . quaenam in ea separatione a audite lacta, esse potest pugna cum iure naturali Falsum est autem , nullam praestari posse debili redditionem , etiam durante divortior nam si coniuges conveniant. etiam post separationem , de hilum praestare invicem possunt: neque enim vinculum est abruptum. Pars autem innocens. dum Separata Vivit a parte notente, et coelebs permanere debet, si nolit et nequeat cum ea cou venire , non suit alterius peccatum , neque ullam patitur iniuriam . nisi ab ipsa parte nocente, quae propterea tenetur clun alia parte sese reconciliare , omnemque removere
divortii caussam. Dictum est enim, divortium fieri in favorem pariis laesae, et esse poenam partis nocentis; non enim mari ius innocenS extra periculum scandali ulla lege obligatur ad dimittendam uxorem adulteram. Quod vero pars laesa debeat eo elibatum Servare . est ex ipsa natura matrimonii: in i uria autem quae intervenit, non est ex coniugii vinculo. neque ex iudice statuente Separationem. Sed ex parte laedente, quae dedit, et non removet
divortii causgam. Nam divortium a iudice non praescribitur . nisi instet pars innocens. Qua igitur ratione haec iniuriam pati potesta divortio, quod ipsam et a ludie e postulavi ly Si autem cui intolerabilis videatur observallo eoelibatus. stante divortio, is meminerit. multa alia disse illima in vita contingere, quae lamen pali
967. Ad quartum negamus, primarium finem societatis conjugalis suisse adiungere adiutorium viro; is enim finis est secundarius: primarius autem est prolis generatio, et eduealio, atque institutio, ut ostensum est l . 968. Ad quintum respondemus, frigidi talem, sive imp0lentiam . si sit absoluta . et perpetua , et praecesserit matrimonii celebrationem , re idere ipsum iure naturae irritum, propterea quod haberi non potest sinis praecipuus matrimonii, scilicet prolis propagatio. At vero morum diversilas hvie sini praecipuo minime opponitur.
969. Ad sextum respondemus, legem providisse. constituisseque remedium separationis quoad thor uin, et eo habitalionem. At uxor. aut hie sint morum intolerabilium. Non negamus porro'. matrimonium esse remedium incontinentiae. At si vir sortitus mulierem pervicacem, nequeat ei cohabitare , Op0rlet. ni ad alia reme-2 sq. noluerit statuere qnidpiam tamquam eertum in eontroversia up nxoris repudio sub ore Movsis. an si erit lietit m altamen repudium. ibidem ait. spnientiam negantem es erorum in in remi et deinde l. 2. 05. a. 4 . ad 8. et ri r n q. lo'. a. 3. ad a. Et l. 3. eou. Gen. e. 23. dcte et, ludaeos errasse. putantes. reptidii m nxorta es e P e 1e iu- tum. eum sit ei t lanium in lege permis um . ni miniis maliam ad exeludendum ma in malum . gedieel n orie idium in qnam pnientiam de eεndit etiam sim litis in 1 t
462쪽
dia se estnserat, quae in Callioliea Religione minime desiderant ne, ut est earnis eastigatio. servens oratio ad Deum , frequens Sacramentorum usus; ita enim et eontinentiam ille servabit, et sortasse a Deo oblinebit, ut mulier pervicax in meliorem se reeipiat frugem. Haec sunt media apta , Christiano homine digna, non illud . quod suggerit Millonus. 970. Ad septimum diei mus, saturalem legem praeeipere coniugibus, ut se mutuo prosequantur amore, eum sint insolubili vinculo copulati. Eritne in eorum potestate hoc solvere vineulum . quia nolunt audire vocem naturae inspirantis talem mutuum amorem Si id adseratur, nullum non erit stagilium . quo nequeant se homines polluere. eum de lege uaturae nihil eurant. Utique foetetas conjugalis magis consiStil in animorum , quam in eorporum conjunctione; forma enim principalis matrimonii, ut ostendit S. Thomas l . eonsistii in quadam indivisibili eonjunctione ani morum. cuni unctio vero eorporum pertinet ad seeundam matrimonii perseetionem. At vero animorum coniunctio si desit post matrimonium initum, non propterea eslicit, ut vinculum dissolvatur; praecessit enim in mutuo consensu eonjugum , dum matrimonium inierunt; eademque perseverare debet ad mortem usque. Quid ergo si ob eorum nequitiam animis sint divisit num propterea solvetur vineulum, quo tenentur ad animorum conjunctionem Nulla perstaret humana foetelas , si vineulum pendere deberet ex perversa hominum voluntate. 97l. Ad octavum respondemus, cetera pacta disserre a foedere eonnubii, quod natura sua debet esse perpetuum , ut demonstratum est 2 . Si autem hoc solveretur, id maxime tenderet in praejudicium non unius tantum tertii. sed totius Reipublieae, ut supra ostendimus 3 . itaque ex hoe ipso foedus connubiale solvi non debet. in ipso lamen matrimonio eonjux quae fidem frangit, eadit jure suo petendi debitum : atque tu huc Sematur regula juris. 972. Ad nonum negamus. Tertullianum umquam dixisse suo tempore solitos esse ad alterum matrimonium ad milli. qui pri rem uxorem ob adulterium repudiaram. Videtur quidem ita ipse alieubi sevi ire 4 . sed alibi 53 elare se explicat cum ait: per mortem utique, non per repudium faeta solutione, quia repudialis non permitteret Apostolus nubere adversus prislinum praeceptum 6ὶ in prioribus igitur locis loquitur tantum de separatione quoad thorum , non quod vinculum. Origenes autem 7ὶ
463쪽
refert quidem, quosdam Episcopos permisisse mulieribus nubere, viventibus viris ; sed ait, id eatra Seripturam permisisse. Addilque :n eontra Scripturam quidem stereunt dicentem: Mulier ligata est testi, quanto ιempore vir ellus vivit. Cur ergo Origenes ab Ilertiolestis addueitur rei, quam ille damnavit ut Seri plurae repugnan-ntem , paucosque id permittentes Episcopos non probavit Τ Licetii fortasse opportunum haud putarim poenis muletare mulieres illas ea aetate , in qua , Εpleureismo inter Ethnicos vigente, ejusmodi nuptiae habebantur ut lieitae. Qui quidem prudens agendi modus haberi tune potuit loeo permissionis. Quidquid autem sit: Origenes testatur, Episcopos illos aliquot, nou quidem probasse, sed permisisse hujus generis nuptias. Censuerunt ergo, eas non lieere. Ut quid ergo Lutherani laetum advocant, ut probent talium nuptiarunt honestatem Τ973. Mea litur autem Hertius, eum post alios symmystas suos ait: Coneiliis Hiberino. Aurelianensi, et Arelatensi, primo , tinnetleo deerelum esι, id licere. Nam duo sunt Canones Concilii Eliberitani de hisee nuptiis loquentes, videt ieet VI ll. et lx. ac
prior quidem ita habet: Foeminae, quae nulla praecedente caussa , reliquerinι viros suos, eι se eopulaverinι alteris . nec in fine aeeipiant eommunionem. Posterior vero: Gemina fidelis. quae adulterum maritum reliqueru Adelem, et alserum dueit; prohibeatur ne ducat; si duaeeriι, non prius accipiaι eommunionem, nisi quem reliquerit, prius de seculo exieriι, nisi forte neeessitas insir milatis dare eopulerit si . Quid in hisee Canoni-hus vel minimum exstat, quo signisseetur licere matrimonium alterum ob uxoris adulterium Τ Fortasse, quia in priore Canone dieitur: Foeminae quae mula praecedente caussa. reliquerint vi Os suos Τ At praecedens illa caussa non erat adulterium . de quo statim in posteriori Canone dieitur . non licere mulieri fideli ob adulterium mariti . alterum ducere. Caussa igitur praeeedens alia prorsus erat. Dimirum ea ussa Religiosis, ob quam dumtaxat. juxta praeseriptum Apostoli. mulieribus ad fidem eonversis licitum erat deserere viros infideles, qui nolebant eis enhabitare absque injuria Creatoris. Hac caussa excepta . si quae mulier alteri Aecopulabat viro . nec in fine vitae accipiebat communionem. Alter Canon iam est perspicuus, ut pudere Hertium debuisset , Eliberi lanae Synodi deerelum commemorare 2 . Nam quid aliud ii Patres sacere debebant, ut declararent illieitum, ei irritum alterum fidelis foeminae matrimonium, etiam adulterii caussa ; quam
ei prohibere, ne alterum dueeret virum, communionemque ei negare, si duaeerit, donec vir relictus in vivis ageret, excepta tan
464쪽
tum infirmitatis neeessifate, sellieel mortis articulo, vel perieulo tunc enim mulier eredebatur desertionis suae poenitere. 974. De Aurelianensi Concilio quod addit Hertius , impudens quoque mendae tum est. Quinque recensentur antiquae Synodi Av-relianenses lini in nulla autem earum vel minima fit mentio Hertiani deereti; imo in Cone illo l. Aurelianensi Can. Xlli. statu titur: Si se euieumque mulier duplici eonjustio , Presbyteri, vel
Diaeoni relicta, eo unaeerit, aut castigati separentur, aut certe, si in eriminum in lentione perstiterint, pari eaeommunieatione pleelantur. Quis non videt, hie detestari duplex eonjugium quavis ex eaussa initum superstite viro 975. Nihil etiam exstat in Concilio Arelatensi l. quod Hertio faveat. Nam . Can. X. dicitur: De his qui eonjuges suas in adulterio deprehendunt, et iidem sunt adoleseentes sideles . et prohibentur nubere 2ὶ, placuit, ut in quantum possit eonsilium eis detur, ne viventibus uoribus suis. licet adulteris , alias aeeipiant. Qui hiis verbis significatur, Concilium non probasSe repudium etiam in ea ussa adulterii. Et licet non praecepti rigore, sed potius eonsilio, et adhortatione utatur; id tamen esseeit prudentiae caussa; cum enim tunc temporis leges civiles alterum inire conjugium post repudium permitterent, visum est Patribus opportunum abstinere a praecepto, ne tumultus eierentur; et id- ei reo dixerunt. inquantum possit. 976. Denique ea non 2. Concilii Veneliei: Eos qui restetis uxoribus suis, s leui in Enan stelio die itur , excepta caussa fornieationis . sine adulterii probatione alias duxerint, statuimus a communione similiter arcendos. npe Ilertio lavet; loquitur enim eodem modo, quo Christus in Evangelio: Christus autem non de repudio, sed de simplici divortio loquutus suit , ni declaravit
977. Itaque ad deeimum respondemus, verba illa Christi Domini , nisi ob fornieationem, reserenda esse ad praecedentia'.
quicumque dimiserit uxorem suam , non ad subsequentia, et aliam duaerit. Atque hunc esse verborum sensum, demonstrant SS.
tarum polygamia , sive pluralitas uxorum simultanea sit vestita jure naturae.
978. Ut de matrimonii solubili tale Pusen dorsi iis . ita de po-il in pra sala colleel Tom. 4. q. leti Selmiis. Pelavium in Anium v. ad S. Epiphanium de haeresi Nohalionneum te. tri . et non prohibentur nubet ε. Sed torreetio Petavii est ad libitum eoullelai nam apud luonem i. g. e. 258. ea non exstat. ut est a no his deseriplus lai Sess. 24. ean. 7: μι l. . l. de adult. eonju. e. 11. el. l. 2 t 3. In e. 7. Epist. i. ad Cor. leti. 2.
465쪽
lygamia simul lauea loquitur, ait enim lj: nos quae in utram que partem jactantur argumenta proponemus . iudieio penes ιε-
etorem relicto. Revera tamen adhaeret sententiae neganti: imo exemplis ethnicorum, et Mahonimedanorum propo, ilis , inquit
2ὶ, ingenue illos facere . qui obieeuionem eae polystamia Pa Irum veteris foederis insolubilem fatentur. Quamvis postea t3ὶ dieat
optimum esse unum una vivere contentum. Grotius etiam 4 , polygamiam. imo ei eoncubinatum, non putat illicii a jure naturae. Coee ejus vero addit 5 . neque prohiberi lege lix angeliea. Mittimus Thomasium , et reliquos. Neobolum , Ochinum . inserum, Taphnaeuin Arcuarium; quos nominat Ilei ne ius is . Iler-lius 7ὶ aulem auctor est, praeclaros quondam theologos t Luthe rum innuit . ejusque asseclas, qui Lant gravio Massiae alteram permisere uxorem in statuisse, posse polygamiam. vi maiorispeeeuti enitetur necessitas, etiam inter Christianos esse lieitam. 979. Videtur autem polygamia simul lanea. sive pluralitas uxorum non esse vetita jure naturae, l. quia Patriarchae veteris Testamen ii plures simul habuerunt uxores. Quis autem dixerit, eos omnes peceasse contra jus naturae praeSertim eum inter ipsos plurimi fuerint sanctitate praestantes s 8 . 930. ll. Finis matrimonii, certi ludo sobolis , mutuum adjutorium non minus in polygamia, quam in monogamia oblineri potest. Zelotypia vero , et diseordiae domesticae etiam legitima matrimonia. et seeundas nuptias eonfiequuntur; neque ubique locorum vigent: nam apud multas gentes. ipsumque Dei populum non fuerunt deprehensae, etsi multas simul habere ut uxores. i98 l. lil. Nulla etiam lit iniuria primae uxori; hae e enim ni-
qui reproba log ethnieorum. et Turearum more absolvunt. habendi erunt ut juris ua.
ι. probent. quae Evangelio velantur . ipfio lure naturae esse illicita . ut eooevhia alum. di nitium. matrimonium eum pluribu foeminis. Sunt quidem haee ejusmodi ut eis . . ab tinere honestriis esse dictet ip a ratio 1 at non talia. ut ab que lege divina nefas . . in illis appareat , .. Egregii s gane Morali D t trinae Magi l r' . .
59 in Prole . ad Grotii l 48. Coneuhinatus. νωνπmia Plurium foeminarum. et divortia ea justa mussa nee lege Moysis. nee teste Evan9elii prohibentur. Nihil .er
go Tela l. quom in chri filiani tune tibinas, et plures uxore habeant lli ruul Ecclesiae Christianae relarmatores
si I De Inr nal, et gen . l. 2 S 37. Τὰ in nol. ibidem, 8J Ut suum de lolerant ismo delendat errorem Buddeu4. in las . Tlieol. Moe. p. 2. l . ait . Deum toleras e polygam iam in viris Sanctis veteris Testamenti eo quod ob reeeptam tum temporis ubique. saltem in Oriente. polisam iam . tam pio hibi bitam esse ignorarenι. Quod aperie ad Wersalve Satro Texlui i nam 2. Reg. 12. v. s. dixit Deus per Nattian ad David i Dedi tibi Domum Domitii Iui in ιinu tuo. Et ad sal. 4. v. 22. sqq, Abi aliam duos Misa habuit. unum de anellia. et unum de libera . mec enim sunι luo testamenta quis dicet. tiane su se meram tolerani iam
466쪽
hil juris habet ultra paetum conubiale. Si ergo ipsa eonsensit in polygamum mariti connubium, nulla assieitur injuria l .
982. lv. Mariti vigor . vel uxoris intolerabiles mores, vel ejus sterilitas, vel Reipub. salus saepe suadere videntur, ut polygamia simul lanea monogamiae praeseratur s23. Prop. I. Polygamia simultanea opponitur legi naturae, non quasi impediens finem primarium matrimonii; lI. Sed quasi minu3 eongruens Ani secundario. 938. De simultanea polygamia loquimur, non de successiva. qnam licet secundas nuptias data narint olim Montanislae, et N vatiani: Apostolus tamen ait l. Cor. 7. v. 39. Mulier alligata est legi, quanto tempore vir eius vivit: quod si dormieriι vir ejus, liberasa est; eui vult nubat. lanium in Domino. Quod non solum ad secundas nuptias . sed ad tertias, et quartas, et quintas extenditur 33; non enim Apostolus ullam limitationem apposuit; imo ibid. v. 2. inquit: Propter fornicationem autem unusquique suam uetorem habeas, eι unaquaequa suum virum habeat. Et v. 9. Quod si non δε eontinent, nubunt. Melius est enim nubere, quam uri.
984. Prob. igitur l. p. ratione S. Homae 4 . Finis principalis matrimonii est yrolis generatio, et educatio, ut dictum est 5 . Atqui pluralitas simultanea uxorum hune finem non tollit : eum unus vir sulpiciat pluribus uoribus foeeundandis, et edueandis siliis eae eis natis. Polygamia igitur simul lanea non opponitur legi naturae, quasi impediat liuem prinei palem matrimonii. 985. Prob. 2. p. ratione ejusdem S. Doctoris G). Finis seeundarius matrimonii in hominibus est communieatio operum quae sunt necessaria in vita, praesertim vero paeitica societas. Is auis te in finis per uxorum pluralitatem , si non omnino tolleretur, impediretur certe 7 . Tum quia omnibus animalibus innatum est. non compati in usu matrimonii alterius consortium, ideoque ei ipsa brula animalia in hoc pugnant. Tum quia unus vir Satisfacere ad votum non potest pluribus uxoribus. Simul lanea ergopolygamia opponitur legi naturae , tamquam minus congruens finiseeundario matrimonii.
986. Addimus ex S. Thoma 8 triplicem aliam rationem.
467쪽
Prima est. ln omni animalis speete, tibi inest patri aliqua sollieitudo prolis, naturaliter unus mas non eonjungitur; nisi unilae minae, ut in avibus, quae simul nutriunt pullos suos. in specie autem humana mari ineum bit specialis eura prolis. Naturale est igitur, ut in specie humana unus vir uni uxori eon jungatur. 987. Altera ratio. Amicitia inter virum , et uxorem est ex institulo naturae. Amicitia autem in quadam aequalitate eonsistit. Si autem mulier habere non posset plures viros , vir autem plures uxores, aequalitas non esset. Non esset igitur liberalis a m eitia uxoris ad virum, sed uxor haberetur vel uli serva, uti resera habetur apud eos, qui polygamia utuntur. Haec igitur non congruit eum instituto naturae. 988. Wrtia ratio. Inter eonjuges, natura dictante, debet esse amor intensus. Sed talis amor non potest esse ad plures l : hoe ipso enim amor distrahitur. Natura igitur dietat, ut unius viri non sit nisi una uxor. idque significavit Deus in mundi initio, eum uno viro creato, unicam non plures formavit mulieres: ideoque
reprehensione dignus suit Lamech , qui primus bigam iam induxit, ut dieitur Gen. 4. v. I9. 989. Ad haee addi etiam pol est , eonjugium datum esse a
natura in concupiscentiae frenum. Si autem unus vir plures haheat uxores non frenatur, sed magis pro Oeatur concupiseentia. Exemplum Salomonis notissimum est: nam licet sapientissimus esset , insat ualus lamen est, de ipso enim scribitur 3. Reg. I l. v. 4. Cumque jam esset senex, depravatum esι cor ejus per mulieres , uι sequeretur deos alienos.
pluralitas similitanea uxorum omnino tollit matrimonii sinem, qui est signisseatio unionis unius Christi euin una Eeclesia 2 : quamquam et apud Hebraeos, apud quos divina dispensatione licita erat polyga-inia simultanea, aliqua ejus esset signi sicalio, nimirum distinet graduum in Ecclesia et et ideo etiam illorum conjugia aliquo modo significabant eonjunctionem Christi eum Eeelesia, ut Angeliens observat 3 . Christus autem omnino vetuit, ne in Lege Ε-vangeliea vir plus una haberet uxorem, ut declaravit Tridentina Synudus sess. 24. can. 2. Sic aulem matrimonium ad primam suam institutionem fuit restitutum, ut duo sint una earo; quod praeceptum Christus renovavit Mail. l9. vers. 5.
ity De unitate uxoris, quod intensam pariat. et servet amorem exemplum habe
ret. De Iacobo autem, qui litam. et Raehelem areeperat uxoees, divitiae cen. 29. v. 3M.
amorem requentia priori praetulit.
468쪽
99l. Ad primum respondemus eum S. Thoma si , veteres
Patriare has sui se a Deo dispensatos per internam inspirationem, ut plures simul habere uxores possent. In Polygamia enim simul lanea dispensari a Deo pol est, tum non sit contra legem naturae quoad prima . sed quoad secunda dumtaxat praecepi a. ut dictum est. Dispensatio autem illa ex sanetis Patriarchis per eorum exemplum , ad reliquos dudaeos manavit . ut magis multiplicaretur proles ad Dei cullum i 2 . . D992. Ad secundum dicimus, polygam iam simul laneam non
tollere quidem certi indinem prolis, sed incommoda creare circa mu-luum conjugiim adiutorium . quod pendet ab amicitia, et amore. Si vero geloirpia, et discordiae nonnumquam sequuntur matrimonia legitima , et secundas nuptias , quanto magis sequerentur pluralitatem simul laneam uxorum 8 eum hoc tamen discrimine quod in polygamia simul lanea sequerentur circa ipsas uxores, et tirca ipSum conjugium : in matrimoniis vero legitimis, et secundis nuptiis aliunde habent originem. Falsum est autem , apud gentes , quae tali polygamia utuntur, non depreheudi ejusmodi incommoda. Exempla praestant Turcae, aliique orientales populi, qui plures uxores habent tamquam ancillas perpetuo veluti carcere inclusas sa . Si autemiapud Dei populum non adeo frequentes erant eae discordiae. id non suil ex natura polygamiae , sed ex providentia Dei, qui in pluralitate simul lanea uxorum dispen Saverat. Uuamvis ei apud dudaeos nou discordiae tantum simplices erant. sed et uxoricidiatmeluebantur, ad quae Filanda Moyses ad duriliam cordis concessit libellum repudii, ut dictum est 4ὶ.993. Ad tertium concedimus, apud Iudaeos nullam ob alias inductas uxores injuriam fuisse irrogatam primae uxori: eum enim viri essent a Deo dispensati, utebantur jure a Deo accepto, ideoque nemini inserebant injuriam. Extra dispensationem injuria irrogaturis in minus primae v Iori consentienti, certe lamen matrimonio; quemadmodum injuria irrogatur, etiam si vir consentiat adulterin uxuris, ani uxor adulterio iri. Omnia igitur posteriora conjugia simul lanea polyga morum sunt mera adulteria. 994. Ad quartum respondemus, honestatem actionum non esse pensandam ex mariti vigore: et qui ita loquuntur . sidentur esse ipsis bestiς priores Inlolerabiles autem uxor Is mores, aut sterili las x et salus Rei publ. sat non sunt ad aliam superinducendam: nam si perstat matrimonii vinculiam etiam in hisce casibus, ut demonstratum est 5ὶς secundum matrimonium , vivente prima uxore, non ti/ 3 962.
469쪽
eonjugium , sed seortatio est; haec autem in nullo ea su potest lieere eum sit intrinsece mala.
Utrum polyandria simulιanea, sivε eo unetio unius mulieris eum pluribus viris , su eontra jus naturae. 995. Iam supra diximus si , Thomasium in sua fidei prose Sione eredidisse, quod polystamia etiam virilis, hoe est, unius 'eminae eum pluribus viris, mero jure naturae non sit interdia ela. Quod et Alibi repetit, ait enim 23, Pulyviriam intimum gradum licentiae oblinere, et prohibitioni propiorem esse, quam praeeepto 3 .
996. Videtur antem saltem aliquando licere posse, l. quia pluralitas uxorum fuit ex divina dispensatione lieita apud Hebraeos, ut dictum est 4 . Cur non ergo potuit esse licita et pluralitas virorum '997. it. Si maritus sit sterilis, nullum erit perieulum ineer titudinis prolis. Tunc ergo poly viri a pulerit esse licita. 998. Ill. Pulandor illis 5 recenset populos, apud quos promiscuus erat uxorum usus, ut Tayobra nenses, Ichthophagos, Hylo-yhagos. Nomades, antiquos Britannos, Spartanos, aliosque. Si haec lieentia tam erat propagata, argumentum est, eam naturali juri non repugnare. Prop. Polyandria simulιanea, ideoque eι uaeorum eo inmunio di-reetε pugnat eum jure naturae. 999. Prima ratio S. Tlaomae 63. Homo naturaliter desiderat certus esse de prole, alioqui non gereret illius euram . ad quam tenetur ex sine primario coniugii. ut dietum est 73. Haec autem prolis eertitudo omnino tolleretur, si plures viri essent unius nu-lieris ; nequiret enim constare, eujus filius esset proles. Quia igitur certi tu do prolis est principale bonum . quod ex matrimonio quaeritur, manifestum est, polyandriam opponi huie bono, ideoque et iuri nata rati.
470쪽
naturae multo magis obsequi. et amare parentes, quam ceteros homines, abstinereque a quovis nocumento illius inserendo. Si autem nescirent certe quinam essent eorum patres, non possent illis exhibere hune specialem amorem, et obsequium, neque larent sp ei ali poena digni. etiamsi eos oeciderent; ideoque nemo posset reus esse parricidii. Quae sane omnia recte rationi refragantur.
100 l. Tertia ratio ipsius S. Thomae l . Admissa poly viria ,saei te posset contingere, ut filiae eum patribus congrederentur; nesciretur enim triusnam essent soboles. Id autem est contra naturam i 23.l002. Ad primum respondemus ex dieiis 33. polygam iam
uxorum non opponi nni primario matrimonii, ut opponitur poly-viria. Et id ei reo in illa. seeus in ista potuit dispensari. 1003. Ad secundum diei mus , casum illum sterilitatis viri esse preuliarem , et per aeeidem respectu matrimonii; quod autem est per aeeidens non tollit id quod est per se in lentum ob bonum universale; ideoque nec in eo casu licere potest polyviri a 4 . I 004. Ad tertium respondemus, etiamsi vera forent quae dicuntur de populis illis, nihil eonsseeretur. Dicium est enim 5 .ei rea eo ne lusiones deductas ex primis principiis moralitatis potuisse nonnullos errare, ob pravas consuetudines. et eorruptum reetae rationis usum. Sed quaedam tamen dieenda sunt de populis illis, quos Pulandorsius recenset. Ac de Taprobanensibus quidem non negamus ita referre Diodorum Siculum 6 . At ipsemet Di dorus ait s7 , populos illos magnitudinem hominibus communem exeedere quatuor eubitis. Quis haec eredat Diodoror qui videtur nimis suisse e redulus in describendis iis, quae vulguq serebat. Cur non idem de communitate uxorum ' De Iehthiophagis
dorus , suspecta etiam videri possunt: nam quis in animum saei te indue et suum, ut eredat, nullis ipsos mo eri sive voluptate, sive dolore. sive animi passione, ut eos Diodorus deseribiti' De an ii quis Britannis non est quid dicamus, si Caesar vera seribit sil : sed ipsemet ait, illos uxores habere communes, et maziura fra-ι res eum fratribus, et parentes cum liberis: quae certe sunt eon ira naturam. De Spartanis autem quod refert Plutarebus il2ὶ, non videtur extra omne dubium esse: nam Herodotus stJὶ tradit Spartanis non licuisse . nisi unam habere uxorem, eamque intra legi
4st De hoe ea in agens S Thomast l. 3- eon. Gen. e. 21. ., Fuit . inquit, etiam ho e i eonveni eas reputatum apud statiqn Romanos. de quibus resert Valerius Maxi- . . mus. quod credeb3nt. aee propter sterilitatem fidem eonjugale in debere dissolvi ...