장음표시 사용
301쪽
Ius rat Ionem quaererent tot et scitorum naturalium ; quod talutam quam vulgo putatur non in voluit dissicultatem , qui De omnes res naturales mutuo cohaerent inter se vinculo , ac sese m tuo comprobant.
Eilectus ignis , ij verbi gratia , quos edunt tormenta bellica S cuniculi subterranci ; sunt prorsus admirabiles , & ipsorum causa cli satis occulta. Attamen si homines , sensuum impressio lai & aliquot experimentis sal fis aut fallacibus dissidentes huic
uni mentis purae notioni mordicus adhaerescerent 3 nempe , fieri non posse ut corpus oppido partim agitatum , violentum prod cat motum , cum non possit maiorcm impertiri vim moventem quam habet in se; ex eo solo facili negotio concluderent, esse m
teriam quandam subtilem & invisibilem ; ipsam csse agitatissimam , per omnia corpora diffusam , & multa similia quae lipsos ad cognitionem naturae ignis , & ad alias veritates magis abditas
Cum enim tanti excitentur motus in tormento bellico Min cuniculo iubterraneo , cumque omnia corpora visibilia ipsis circumiacentia satis non agitentur ut illos moti is excitare queant ; hinc certb dc manifestb patet alia dati corpora invisibilia& insensibilia , quae tantum ad minimum habeant agitationis quamlim tormentarius globus. Sed elim corpora illa uni subti- Iissima & tenuissima , lisere & nulla ruptione facti per poros tormenti sola transire queunt , antequam ignis ipsi fuerit admotus, hoe est, ut id sui ius videre licet apud D. Cartesium , antequam circumdederint partos duras & crassas salis nivi ex quibus constat pulvis tormentarius. At verb cum ignis tormento fuit admotus , hoc est, postquam partes illae subtilissimae & agitatissimae ctrincumcinxerunt partes crassas & solidas salis nitri , ac eo pacto ipsis stam vehςmentissimum & velocissimum communicavore motum ; tunc omnia erumpere dc crepare necesse est. Quia poritormenti qui partibus subtilibus de Pibus agitur transeundi copiam undique faciebant dum erant stilae , satis patentes non sunt vi per eos transire possint partes crassis salis niti , & quaedam aliae ex quibus constat pulvis tormentarius , poliquam agita tioncm pallium subrisium quibus circundantur in S susce
Quemadmodum enim aqua fluminum sub pontibus praeterflucns ipsos ob tenuitatem particularum ex quibus constat illa aqua, non quatit, ita materia Qbtilissima & tenuissima de qua mox , omnium corporum poros nulla in iis memorabili
302쪽
tIam flumen illud potest evertere pontem , ubi ingeriteε glaciei moles , aut alia quaelibet solidiora corpora secum convecta cum toto suo motu in illum pontem impellit ; ita materia su tilis omnes illos effectus stupendos qui in tormentis & cuniculis conspiciuntur potest edere, postquam communicato partibus pulveris tormentarij quibus intermiscebatur molli suo,motum fluminum & torrentium violentia sua longe excedente ; eaedem Silae parses pulveris pyrij per poros corporis quo continentur libere transmeare nequeunt , quia sunt crassores ; aded ut poros illos cum impetu rumpant ut libere possint transire. At verb partes sit btiles & tenues tam sicile sibi repraesentare nequeunt homines ; illas existimant meras chimaeras
quia illas non vident. Cointemplatio fere desinit cum aspectil , inquit Baco. Imm. plerique Philosephi novam aliquam entitatem fi gere , quam super iis quae ignorant silere malunt. Qubd si ipso-xum fallis & ἀκαταλη πτοις hylothesibus objicias,necessum esse, ignem constare ex partibus maxime agitatis , cum motus aded violentos edat , nihilque posse dare quod non habet ; quae sane obiectio clarissima est certa atque selid illima ; tum homines illi omnia confundere distinctione aliqua frivola & fictilia , qualis est
distinctro causarum aequivocarum & uni vocarum 8, ut aliquid di--cere videantur ; dum reapse nihil dicunt. Etenim apud quemlibet attentum notio communis est non posse dari veram causam requivocam in rerum natura,solamque hominum ignorantiam illas excogitasse. Ad notionum itaque clararum 8c distinctarum considerati nem attentius animum appellant homines si naturam Oognosce ee velint ; inconstantiam & levitatem voluntatis suae cohibeaneae sistant, si res penitus & aceurate cupiant cognoscere. Ipserum enim mentes erunt semper debiles , superficiariae , dc erron aequandiu ipsorum voluntates leves, inconstantes,& mutabiles κα-
Attentio equidem & accuratum rerum examen molestiam
pario, vertim quid sine labore potest comparari φ Viris cordatis α Philosophis , quorum omnino interest veritatem inquirere dc tueri, turpe est loqui nec ea quae loquuntur intelligere , ac in eo quod nequaquam .cquuntur segniter acquie*esh
303쪽
I. Curiositas es naiurasis necessaria. II. Tres leges quibanista posis intra iustos limiIes contineri. III. Prima iliarum legum e licatur. E Cumio u Iandiu homines erga bonum supra iures ipsorum postues inclinabunt , illudque non pollidebunt secreta quadam propensione versiis id omne quod novi & insistentis aliquid ge
ret semper ferentur. Res quas nondum expenderunt semper con
sectabuntur : in iis id quod quaerunt nancisci sperantes ; cumque mentibus ipsarum non possit penitus satisfieri nisi per vistini illius propter quem conditae sunt , in perpetua versabuntur an xietate & agitatione , donec tandem ille gloria sua circumfulgens ipsiis appareat. Ista equidem mentis disipositio ipserum statui valde conso mis est; quippe veritatem & felicitatem quae penes nos non sunt anxie disquirere longe satius est, quam acquiescendo in mendacio& falsis bonis quibus plerumque pascimur in falsa requie securos manere. Circa veritatem & si iam felicitatem indisserentes esse, Non debent homines. Itaque quod novum est & in litum illos debet excitare. Immo quaedam est curiositas quae ipsis non modis permittenda , verum etiam commendanda est. Ciam itaque Vulgaria & ordinaria , verum bonum in se non includant, veteresque Philosephorum opiniones fiat perquam incertae; aequum
est nos curiositate moveri erga recens retecta , ac in perpetui an-
xietate versari dum selis ordinarijs bonis fruimur. Si Geometra quipiam novas propositiones ab Euclidis proposutionibus contrarias nobis obtruderet ; si hane scientiam erroribus scatere probare satageret , ut id aggressus est Hobbes libro adversus fastum Geometrarum ab ipse composito, fateor eiusmodi innovationem non nisi immeriti, posse cuiquam arridere ; quoniam Vζ-ritati semel repertae tenaciter adhaerendum est, cium euriositas e
duntaxat fine nobis sit data ut illam veritatem inveniamus. Nec id vitium deprehendi solet in Geometris ut sint opinionum nOvarum in Geometria sectatores. Ipsos brevi taederet libri qui nihil praeter propositiones Euclidis propositionibus contrarias complecteretur. Clim enim certissimi facti simus veritatis istarum Yoposui QSura per d Nnstrationes infractas omnis nostra curiositas ipsarum Disiligod by Corale
304쪽
Ipsarum respectu desinit ; Quod nobis manifeste arguit hominesideb tantum versiis novitatem propendere, quia veritatem rerum quas scire naturaliter exoptant , evidenter non vident, & quia bona infinita quae possidere natura sua appetunt non possident. Justum igitur est homines novitate excitari & ipsam amare; rLsuit tamen quaedam admittendae exceptiones, & nonnullas leges Tνει ina ex iis quae diximus , nempe, propensionem erga novitatem nobis γε dumtaxat ad veritatis , & nostri veri boni inquisitionem datam fui sy, collectu faciles, observare debent. ramiaeaιuνJam autem tres sunt eiusmodi leges,prima ; hominesnon debere consectari novitatem in rebus ἡdei quae rationi non subii
Secunda novitatem non esse rationem ob quam credere debeamus res esse bonas aut veras , hoc est, nos non debere iudicate opiniones veras esse , quia sunt novae, bonaque elle nobis idonea & semcientia , quia nova sunt & extraordinaria , illisque nondum sui mus potiti. Tertia. Quum aliunde certi facti fuimus veritates quasdam ita abditas esse ut illas tetegere moraliter, ut ita dicam, si impossibile, bonaque ita parva & exilia esse ut nobis satis esse nequeant; novitate quae in illis deprehenditur non debemus pertrahi , nec falsis allici speciebus. Sed istae leges fusilis sunt explicandae, ostendendumque est ex ipsarum negligentia ingentem oriri errorum nu-
Indoles maximae diversie saepillime reperiuntur ; inter homi- IIII ncs alij caecam fidem semper volunt adhibere; alij cvidenter omnia volunt Videre. Priorcs utpote qui nunquam mente sua usi '' fuerint, inconsulcb credunt quaecunque ipsis dicuntur, posteriores j a 'mente sua semiser uti volentes etiam in rebus quae ipses longe superant, quassiό et authoricates perinde aspernantur. Priores ut plurimum sunt siti pidi & homines debilis cerebri , ut infantes S forminae ; alij sunt ingenio superbo , prophano , qualcs sunt haeretici, &Ρhilosophi.
Homines qui inter illa duo extrema medium ins stant iter, quique iri rcbus fidei per vanam mentis agitationem aliquam noli quaerant cvidentiam , aut qui falsis opiniones circa res naturales, per obedientiam inconsultam abiecta moue animi demistionem sinc evidentia non credant , pauci admodum reperiuntur. Si homines illi sint pietate insignes , ac Ecclesar ait thoritati na I xime submisit ipsoru in fides ad opiniones mere Philosophicas usque Itonnunquani extenditur 3 opiniones illas saepe eadem cum Vcne-
305쪽
xatione spectant ac veritates Religionis : dissentientes, salso reta, moti, nimis iacile damnant. Eos non sine iniuria suspecios habent qui novas quasdam retegunt veritates. Illum protinus impietatis urguent , qui negare audebit dari formas substantiales , animalia dolorem Sc voluptatem sentire, aliasque Plailosiophicas opiniones, quas sine ratione evidenti veras existimant , quia duntaxat nescio quem nexum fingunt inter illas opiniones de veritates fidei. Uice vers 1 si in homines incidas aequo audaciores superbia ebadducuntnr ut Ecclesiae aut horitatem susque deque habeant: vixae ne vix ipsi se subiiciunt opinionibus duris & indigestis gau- .dent ; animi sortitudinis famam ambiunt ; atque eo animo de rebus divinis inverecunde & audaciter loquuntur ; illos despia cantur ut nimis credulos qui de sententiis quibusdam receptis modeste loquuntur. Denique ad id valde propensi sitiat ut de cunctis dubitent , ac proinde aliis qui facilius aequo humanae authoritati sese submittunt toto genere diversi.
Haec duo extrema pessima esse , illosque qui in quaestionibus
nituralibus nullam quaerunt evidentiam non minus vituperandos esse quam eos qui in mysteriis fidei evidentiam illam anxie sollicitant manifestum est. At vero qui in erroris periculum adduincuntur in quaestionibus Philos phicis dum aequo facilius fidem . adhibent , multo sane excusabiliores sunt iis qui temerarie dubitando in haeresin aliquam incidere periclitantur. Etenim innum eis ros admittere errores in Philosophia ob examinis desectum multo minus periculosum est, quam in unicam labi haeresia propter nothpiaestitam obedientiam dcbitam authoritati Ecclesiae. Mens placide quiescit ubi evidentiam nanciscitur, at Verbquum illam non reperit si ilicita est quia evidentia est veritatis κρι- . Itaque Prophanorum & haereticorum error in eo con sistit quod veritatem in Ecclesiar decillonibus occurrere dubitent , quia in iis nullam vident evidentiam , ac veritates άdei cum evidentia posse cognoscere sibi pollicentur. Jam au
tem hac in re ipsorum amor erga novitatem excedit normam.
quippe veritatem in Fide Eeclesiae possidentes , pcrperam aliquid ulterius quaerunt. His adde , quod veritates Fidei ut pote ipsorum captum longe exuperanteS nunquam possent retegere licet iuxta falsam ipsorum hypothesim Ecesesia in suis decisionibus errastet. Verima ii complures sint qui obedientiam sutia missionem authoritati Ecclesiae recusando errent , pauciores non sunt qui authoritati humanae .serviliter cedentes in errorem labantur. Authoritati Ecclesiae cedendum est quia errare unquam nequit . At velo humanae authoritati caecum obsequium nunquam praestandum Disiliaco by Corale
306쪽
'stae dum est, quia ubique & semper possunt errare. Quod Ecclesia nos docet rationis vires infinite superat ; Quod homines nox docent rationi nostrae subiicitur. Adeo ut si piaculum sit & vanitas intoleranda ratione sua quaerere veritatem in rebus Fidei nullo habito respectu ad Ecclesiae authoritatem , summa etiam sit levitas &abiecta pusillanimitas authoritati humanae in rebus a ratione pendentibus caecum praebere astensum.
Plerique tamen eorum qui apud homines docti audiunt, hane famam sibi comparasse dici possunt quia duntaxat opiniones Aristotelis, Platonis , Epicuri, & quorundam aliorum Philosophorum memoria tenent, quia in ipserum sententias pedibus eurit, illasque
acerrime tutantur. Vt ad gradus, quos Voeant. externosque doctrinae characteres quis in Academiis seu LIniversitatibus promovea tur sussicit ipsum quorundam Philosophorum opiniones assequi. Dummodo velit iurare in verba Mavistra brevi Doctor proclamabitur. Omnes penh Societates doctrinam tenent sibi propriam& peculiarem , quam singulis Societatis membris deserere interdicitur. Quod apud illos verum habetur, apud hos salsum saepe existimatur ; sui ordinis doctrinam contra rationem & cxpe rientiam defendere gloriantur, ac veritatem , vel authores suos contorquere tenentur ut hos cum illa possint conciliare. Quod innumeras parit distinctiones stivolas , quae veluti per totidem
Maeandros in errorem cerib deducunt.
Si veritas quaepiam rctegatur oportet etiamnum hodie Aristia telem illam vidisse veritatem ; sin veto Aristoteles illi repugnet, tum veritas illa recens retecta falsa existimabitur. Philosophum illum alij hoc, alij illo modo loquentem inducunt. Quicunque enim docti cluere gestiunt, ipsi suam assingunt senteptiam, nullam ineptiam ipsi non tribuunt , ac nihil recens excogitatur quod in aliquo librorum ipsius recessu aenigmatice non rc periatur. Uno
verbo sibi pene semper adversatur Philosophus , si non in sitis
ipsius , saltem in sectatorum operibus. Quamvis enim Philos phi ipsius doctrinam se docere asseverent & autument, vix tamen duo reperientur qui circa eius sententiam inter se consentiant: Quoniam revera Aristotelis libri adeo obscuri sunt, totque scatent terminis vagis & generalibus , ut eorum opiniones quae ipsi
maxime adversantur non sine verisimilitudine possint ipsi tr;bui. In nonnullis illius operibus quidlibet ipsi adscribere licet , quia in iis nihil pene dicit, quamvis multa magno strepit si dcblateret rque dmodum pueri campanas sonitu suo quidlibet dicere fit Eunt , quia campanae ingentem edunt semim nec quicquam dia
307쪽
Mentem humanam figere ae siliere in opinionibus quibusdam,
specialibus aequum equidem videtur , ne extra oleas diVagetur.
Md quid i an sistenda est errore re mendacio ' seu potius quis credat errorem posse mentem sollicitudino liberare ' Quam quaec ,
rarum est reperire viros cordatos quibus lectione Aristotelis satisfiat, quique postquam in ipsius libris evolvendis consenuerunt, veram se comparasse scientiam persuadeantur ' Certe id manifesto arguit veritatem & evidentiam duntaxat posse sistere mentis asitationem , ac altercationes , odia , errores , & haereses ipsas pci9ma studiorum instituendorum ratione foveri. Veritas consistit in . individuo , omnis varietatis expers est , ae sola ingenia homianum ad unionem revocare potest : mendacium. vero & error illa tantaxat dividere M agitare queunt.
Haud equidem me latet non deesse qui bona fide eredant illum . quem Philosephorum Principem appellant errare non posse , ac in ipsius operibus veram solidamque reperiri Philosephiam. Sum qui a bis mille annis- ex quibus scripsit Aristotcles nullum adhuc
in ipsius Libris errorem unquanv d rehensum fuisse arbitrentur; aς proinde clim sit α', αμορτητοι , se posse illum sne examine a plecti Zc tanquam in fallibilem citare. Versim homines huiusce com
malis non moramur, in ea enim versantur ignorantia quae contem-
tum potius quam resutaxiqnem mcretur. Id unum ab illis efflagitamus ; ut nempe, si videamiis Aristotelem aut quendam inter ipsus sectatores unouam dedurasse ullam veritatem ex prinei piis Physices isti Philosopho peculiatibus, aut si ipsi rem confecerint ; Veii ratem illam profiteantur , proferant, explicend & probcnt i, tum . Aristotelem nunquam in posterum a nobis sine Elngio nominatum
iri quolibet pignore illis spondebimus. Ipsius,principia haud amplius inutilia dicemus, quippe quae uni trandem veritati stabiliendae inseruierint; sed id sperandi non datur locus. Jam dudum smil s .
provocatio. facta fuit , a multis ac inter caeteros a celeberrimo D Destartes in Meditationibus suis Metaphysicis ante quadraginta annos aut circiter ; addita sponsis ne demonstrandi falsitatem illius veritatis . Nec verisimile est quemquam ausimim esse id
quod antagqnistae. Carres, intensissimi, dc Aristotelis vindices aςerrimi nondum ausi sint aggredi. Quum haec igitur ita se habeant liceat nobis dicere eos qui Ariastotelis , Platonis . , aut alius ciui iubet Philosephi authoritati soccdunt, i K per caecitatem, pudendam pusillanimitatem , ac summam stupiditatem facere ; eosque tempus misere perdere, qui dum illos Iegunt authores eo tantum consilio. id agunt , ut illos
xetineant , Q istos non modb tempus tenso verum. eti m aliis . . ejusdem iDissilia su by Corale
308쪽
eiusdem jacturae causam esse. Liceat dicere cum D. Augustino, stultam esse curiositatem filium suum is fholam mittere , ut quid Magister Am. d. culter distat , Philosophos non posse nos erudere authori ate quod si id vellent, iniqud volunt. illos aliquatenus insanos & imia pios elle qui ipsorum sententias dcfendere selemniter iuraiunt. Veritatem denique captivam inique detineri ab iis qui propter sui commodum novis Philosephiae opinionibus quae verae esse possunt, renituntur, ut eas quae ab ipsis falis aut inutiles satis g
Pergitur in eadem malaria. I. Secunda curiositatis ει explis alum I I. Tertia explicatur. Sescunda lex quae observanda venit est, novitatem a nobis nun- I. quam haberi debere ut argumentum quo eredamus res esse voemiaa veras. Homines in errore & in falsis bonis quibus potiuntiis quiescere non debere , & ipsos evidentia ri vcritatis , ac verum bonum quod non possidenu quaerere , ac proinde ad res stibi novas& insolitas ferri par esse multoties jam diximus. Sed his semper dhaerescere & opiniones veras esse quia sunt novae , aut bona esse vera quia nondum illis potiti fuerant id eb credere non bent. Novitas eb tantum illos adducere debet ut res novas ac iacui ath circunspiciant. Illas ut pote sibi ignotas non debent asipernari , sed nec illas id quod optant & sperant in se includere
Vertim cnim vero res haec ut plurimum Ita se habet. Homines examinatis opinionibus veteribus & vulgaribus in iis veritatis lumen non perceperunt. Degustatis bonis vulgaribus in iis voluptatem selidam quae possessionis boni comes esse debet non comis . pererunt. Ipsorum igitur sollicitudines & desideria opinionibus. & bonis vulgaribus non expleta sunt , si aliquid novi & inmittilando accipiunt , idea novitatis 'illos in spem adducit ibi inveniendi id quod quaerunt. Et quia sibi ipsis natura si11 indulgent. ae res vulgh tales credunt quales illas esse optarent , spes invalescit quo magis desideria crescimi, eique demum spes in persuasionem imaginariam convertitur. Dein ideam novitatis ideae veritatis tam ltricte alligant , ut una nunquam se ipsis obiiciat sine altera. Quodque noxiissimum ipsis semper verius 8c praestantius
309쪽
apparet quam quod vulgare est. Ab illis valde dissimiles quἰ prae .
odio quo prosequuntur naeresin alligata idea novitatis ideae falli- - tat si, omnes novas opinio nos falsas esse , N aliquid periculosi includere aibitrantur. Haec igitur solita dispositio mentis & eordis hominum respectu eorum omnium quae novitatis chara terem prae se ferunt , inter generaliores errorum causas recenseri potest. Ista enim dispositio , illos nunquam fere ad veritatem ducit ; si quandoque ducat id fortuit b contingit; ac illos denique semper abducit a vero suo bo-uo , ipsos sistendo in multiplici varietate delectationum & false- Tum bonorum quibus mundus resertus cst, qui error omnium est periculo sillimum. Tertia regula quibus immoderata novitatis desideria post viii τὸ ita lix temperari haec est. Quum aliunde certiores facti fuimus veritates ,,iossatis. ad eb esse abditas Vt nullo humano conaminc retepi possint , b naque ita parva & utilia esse ut nos beatos efficere nequeant, novitate quae in illis occurrit excitari nequaquam debemus. Omnes fide, ratione,&experientia,omnia bona creara infinitam voluntatis nostrae capacitatu implere non posse norimi. Omnia huiusce mundi nihil este, praeter vanitatem, inicitatemque nostram in honoribus & divitiis positam non esse fide docemur. Cum penes nos . non sit limites psae scribere desideriis nostris , cumque propensio-iae naturali ad omnia bona anianda feramur , nos non posse beatos evadere nisi possessione illius quod omnia in se bona complectitur ratio evincit. Propria experientia nostra nos interno sin suconvincit nos non esse beatos in posse ilione bonocetim qui biis frui - mur , cum alia adhuc optemus. Denique ingentes opes quibus . Principes & Reges etiam potentissimi potiun rur , inibi uri . desideria non posse explere immb ipsos imioribus quam homines vulgi laborare curis & sellicitudinibiis videmus ac ipsos ut pote in edit illimo rotae Fortunae loco constitutos , ipsius motu longe magis agitari eo concuti debere quam qui infra subsidentes centro sunt proximi. Etenim nunquam ruunt nis ex loco praecipiti ; nul- .lis unquam nisi. gravibus assiciuntur vulneribus ; tactvvLar ω Ut gru Irere mini. Totaque illa Majestas quae ipsos comitatur, quamque entitati sex, ut ita dicam ; adsti in xerunt , ipsos inflat &extendit ut plura & graviora vulnera accipere , fortunaeque vices facilius subire postini. Cum igitur sides ratio & expericialia nos concineant bona &voluptates terrae quae non gustavimus , nos beatos ivin cfiectura esse , licet ea possideremus. Ex hac lege sedulo cavendum nobis
est ne falsa felicitatis spe lactemur , quae cum desideriis nostris paulatim,
310쪽
Iatim invalescens iii salsam persuasionem tanderii converteretur. Cum vehementi alicuius boni desiderio flagramus illud semper maximum nobis exhibemus, illiusque posse ilionem nos beatos effecturam ese sensim per sua clamur. Vanis igitur desideriis obsistendum est cum illa implere frustra tentaremus. Sed potissimum, cum nosmetipses istis affectibus permittimus , ac in iis explendis tempus consumimus Deum &omnia cum Deo amittimus. E falso bono ad aliud falsium bonum trans cursitamus. Falsa spe perpetub pascimtir. Nosnet ipses disicimus& agitamus mille modis. Obices ubique occurrunt quia eadem bona quae disquirimus a multis desiderantur, clim tamen a multis postideri nequeant, ac denique molle occupamur & tum nihil amplius possidemus. Nam , Ut nos docet Paulus , qvi d tesseri cm
pulvi, in teurationem ct Ligacos DLiboci ac in C.tria defictria iuxtιlia incia nI , quae hoincres tu pertitionis O damnationis abusum dant praecipites. Nam cuidiora est rurix omniam maliarum. Quod si ad bonorum terrae quae. nobis nova & inaudita furit inisdagationem ferri non debeamus, quia nos in iis, felicitatem quam quaerimus nacturos non esse certo scimus; nullo etiam cariositatis moto affici debemus erga opiniones novas circa ingentem quaestionurn distrati irim numerum, quia aliunde novimus mentem humanam earum Glutioncm non peste asJcqui. Pleraeque quaestiones quae
in Ethica ac praecipue in Physica tracta litur, sunt istius generis. Αtque hanc ob causam libri qui quotidie componuntur super his quaestionibus obscurissimis & in ricatillimis nobis valde suspecti
esse dc benr. Qi amnis enim, absciditu loqvcndo, quaestiones quas continent solvi potnint , tamen tam paucae adhuc veritates nerunt comptatae, ibique siunt comperiendae anteo uam V iatur ad cas quae corum libcis tractantur, ut liuc magno disj endio possint non legi. Eo tamen modo se non gerunt homines , quin ad contrarium omnino abeunt. An id quod ipsis dicitur sit pol bile non examina: nt. Sussicit si quis ipsis extraordii: aria , vi caloris naturalis , hu-νui ι radi .iis , spirituum et ualiam rc parationem aut alia quae non intelligunt polliceatur , ad excitandam vanam ipsorum curiositatem SI ad ipsos praeoccupandos. Ad ipses pei stringendos pelliciendos ipsis paradoxae proponere , terminis obscuris ιn xu qualitatisve dcc. uti, auctoritate quorundam authorum incognitorum dicta sua sulcire , aut aliquod experimentum . maxime sensibile ic extraordinarium , quamuis ad ea quae proseruntur nullam habeant,relationem faccre sitis est. Vt enim convincantur sumit li