장음표시 사용
661쪽
e citant ideam. Termini sunt sensu vacui, viris sapientibus ea ne Eccis .it. pejus& an)ue Vitandi. Scie .l insensuiι inenarrabιlia verba, inquit Scriptura. Isti termini ad tegendam Pseudo-Doctorum ignorantiam Sc ad persuadendum stupidis & impiis Deum solum non esse veram omnium causam, duntaxat utilia esse possunt. Id mihi certum & captu facile videtur. Tamen plerique de omnibus libete & confidenter loquuntur, an termini quibus utuntur claram & accuratam habeant significationem parum anxii. Immo sunt Authores qui plurima composuerunt volumina, in quibus aliquem cbservare locum ubi intellexerint quid scripserint, difficillimum est. Itaque qui multa legunt, sermones vagos & generales falsorum Doctorum cum vencratione auscultant, in crassistima versantur ignorantia. Nec ab ea ipses posse liberari video, nisi statuant in nullius unquam verba jurare ; & nisi ideas distinctas con)ungant cum termitiis maxime vulgaribus quibus alii utuntur. Isti cnim termini clari non sunt ut vulgo putant. Clari duntaXat Videntur obfrequentem & perpetuum ipsorum usum 3, quia plerique se clare in telligere arbitrantur quae dicunt, aut quae audiunt 3 cium dicunt aut audiunt res centies jam dictas & auditas, quamvis nunquam CXami
ad Conclusionem Trium Priorum Librorum
Icos'quos vocant Directoris nobis esse omnino
necessarios. Sed ipsos in mu bis caseum consilereo sequi periculosum esse.
Homo ante peccatum omnia ad mentis & eorporis in statu perse cto conser ationem necessaria proculdubio habebat. Nec Medaeo nec Directore indigebat ; Ueritatem internam ut officii normam gναυαίπνον consulcbat ; sensus ita fideles erant ut ipsiim nunquam fallerent in usu Corporum quae ipsum circumdabant, ad proprii ipsius corporis conser Vationem Sed poli peccatum res valde fuerunt immutatae: assectus longe saepius consulimus quam ver itatem aut legem aeternam & sensus nostri ita sunt inordinati, ut illos sequendo fanitatem dc vitam interdum amittamus:& qui ubique deritiae suae satis fidunt ut seipsos regere posse credant, in errores crassos ut plurimum incidunt quibus sorius cuneriuntur se magistrum sequutos esse non sapientis limum. Possunt tamen ni fallor dicere pcccatum omnes meratis facultates
662쪽
Seu EXPLICATIONES ad LIB. III.
ita ncia perturbasse, ut in multis non possimus nosmetipsos consulere; ac saepe evenire, ut vitam animae aut corporis amittamus , quia ad Medicos artis suae partim peritos confugimus, quique temperamentum nostrum satiis non norunt, vel ad Dirceiores Religionis & Doctrinae de Moribus ignaros, quique conscientiae adyta non rimantur , ut varia vincula variasque dispositiones eorum a quibus consuluntur deprehendere possint. Quae ad conclusionem trium priorum Librorum de Inquirenda Veritate dixi, eo adduxit nonnullos ut crederent me in ea esic sententia, homines ad conservandam sanitatem dc vitam , sensus Sc assictus suos in omnibus sequi debere ; ac ut ossicium suum discant, ipsis inutile esse alios homines consulere , cum sapientiam aeternam habeamus magistram, quae nos in intimo rationis clare al, quitur. Et quamvis nec dixerim, ac ne quidem cogitaverim Medicos & Directores esse inutiles nonnulli ad judicandum & concIudendum praecipites, hanc meam csse sententiam sibi persuaserunt, quia forsan ipsi lic sentiunt; es quia hominem non tam considetant ut nunc est, quam ut erat ante peccatum. Haec igitur mea est super hac quaestione sententia.
Homo in duplici statu potest considerari in sanitate & in morbo. Si in prospera valetudine consideretur, nullum, ni fallor, dubium est, vi in ipsius sensos ad sanitatem illam conservandam ipsi longe sint utiliores ratione.& peritissimorum Medicorum experientia. Medicus arcessendus non est ut notum fiat quodnam pondus homo possit rustinere; an lignum & lapides edere debeat ; an praecipitem sedare possit. Sensus ipsum breviter ac tuto quid ipsi in his calibus frequentissimis agendum sit docebunt, & id sussicere mihi videtur ad ea quae
in conclusione trium priorum Librorum a me dicta sunt ab omni criminatione de senὰenda. Verum id non sufficit ut istud a me cogitatum aut etiam dictum in alio loco pollina defendere ; nempe,sciuus nostros officio μο mire defungι,2 LM. ad suem Ilium nos modo tamquejufo ram sdeti ducere, ut corruptionis O inordi-σIMIo tu ιων aerato accustri Udeantur. Nam semper existimavi mirum illum id inem qui in sensationibus nostris relate ad vitae conserotionem occurrit, non esse sequelam peccati, sed primam naturae institutio
Objicitur istum ordinem nunc valde interruntum cise , sique sensos nostros sequeremur, nos saepe non modb venenum, esuros esse , sed plus saepe cibi sumpturos quam stomachus serre & concoquere va
Venena otio 'spectat ε haud putem nos unquam sensuum duct stilla fuisse sumpturos ; ac si fortuito oculi nostri ad venenum degustandum nos excitarent, in eo saporem non sentiremus illio ad illudi lauriendum incitaremur; dummodo tamen venena illa essent in suo statu naturali. Multum enim intercedit discriminis inter vcnena ut ea producit natura, & cibos veneno iniectos; inter piper crudum,
663쪽
carnes pipere conditas. Ad edendos cibos venenatos sensibus seriamur, id equi dum fateor; sed ad c denda vencia a nos non ferunt; Im-mb satis mihi non constant an ad ea delibanda nos ducant, dummodbvenena illa in eo sint statu in quo ea produxit Deus. Sensus enim nostri ad ordinem naturalem rerum a Deo institutum duntaxat ex te
Concedo etiam sensos nostros nunc nos quandoque ferre ad ut e
dum immoderate quibusdam alimentis; sed id fit quia illa alimenta
non sunt in suo statu naturali. Forsan nimium seu menti non ederemus, si illud dentibus ad id comparatis moleremus. Sed molitur dc incerniculo cribratur; pensitur & coquitur ac saepe etiam lacte, butyro, & fac charo conditur. Praeterea cum tragematis Sc variis condia mentis, quae appetitum provocant, comeditur. Non mirum Itaque
est sensus nostros ad usum immoderatum nos serre, ubi ratio & experientia ad ipsos decipiendos una conspira crunt. De carne res non secus se habet; illam sensus horrent ubi cruda est& cruciata, ut solet videri ubi animal morte naturali extinctuni est. Sed homines postquam coeperunt occidere bestias, sanguinem excarniblis elicere, eas coquere, condire; sensus corruptionis Sc inordinationis acci in re sustinent. Cum ratione utuntur ad sibi paranda alimenta diversa ab iis quae natura ipsis administrat, fateor ipsos
eadem ratione uti debere ut cibis moderate utantur. Si coqui artem invenerunt nobis condiendi attrita calceamentorum coria; rationis
etiam usum in comedendo admittere debemus, & his cibis adu Iterinis quos Deus non institiait diriidere. Deus enim sensus nobis dedit
duntaxat relate ad ordinem naturalem rerum.
Observandum est praeterea imaginationem & sensus in diffidentia Versam, ubi alimenta nobis non ordinaria sumimus. Na. n s. quis de aliquo fructu nunquam edisset aut nullum de illo edentem unquam vidisset, prima fronte aversatione& timore assiceretur illum degustando: imaginatio & sensus serent naturaliter attentissimi ad saporem illius cibi; quanquam fame premeretur, parum tamen de illo ederet; sique fructus ille haberet qualitatem noxiam, illa qualitas aliquem statim in illo excitaret honorem. Ita ipsius machina disponeretur ut a Iias de illo non ederet; & ipsius aversatio externo oris habitu manifesta, alios impediret quo minus de illo ederent. Omnia ista in ipso posciat evenire sine ulla rationis participatione ; hic enim non loquor de auxiliis quae a ratione possunt suppeditari. Sed quia amici nostri cibis non alii bribus vescuntur, ipsos imitamur ; e X opiatione vivimus aliorumque exemplum nos facit audaciores. Effectum quod haec alimenta in nos producunt non e XaminamuS, ac ea immoderate silmere non timemus. Sed intemperantia sensibus poti Isimum
imputari non debet. Possunt equidem sorsan reperiri fructus quorum sapor homines adsensuum testimonium attentissimos potest decipere, sed profecto id Diuitigod by GOoste
664쪽
S, EXPLICATIONES .a B. III. tor
valde rarum est. Ex his casibus specialibus concludendum absolute non est, sens sis nostros esse omnino corruptos nosque ab ipsis ordinarie decipi etiam in iis quae bonum corporis spectant. Fors in illi fructi ix gustum nostrum fallunt, quia organum gustus vitiavimus alimento non naturali, Sc quo frequenter utimur. Nam cibos acuti saporis quibus vescimur particulis suis aculeatis fibras linguae nostrae laedere, ipsique solertiam & fagacitatem demere , certo constat. Id eorum quibus nulli cibi praeter condimenta arrident , exemplo probari potest. Nam si nullum saporem in frumento, &in ca Ine cruda re periamus id fit quia lingua nostra ciborum particulas quarum motus sunt moderati, sentire amplius nequit.
At supponamus dari etiam fructus quorum sapor possi fallere sen-ssis sagacissimos ,&adhuc in perfectione sua naturali perstantes, id a
peccato oriri credendum non est; sed tantummodo fieri nequit ut juxta leges naturae simplicissimas unicus sensus tantam habeat Lagaciatatem ut omne ciborum genus possit discernere. Praenerea istius sen-ssis defectus remedio non careret ; quoniam qui1m matres fructos noxios aversantur, aversationem suam infantibus communicant, non
modbdum adhuc sunt in utero, sed etiam postquam in lucem editi sunt. Infantes enim nihil edunt praeter ca quae ipsis a matre offeruntur. Ac in iis mechanice & per trabitum faciei externum suum imprimunt horrorem fructuum noXiorum. Adeo ut Deus conservationi vitae nostrae per sensus nostros sufficienter & ratione omnium optima consuluerit. Cἰim ordo postulet ut leges unionis mentis eum corpore sint simplicis limae debent esse maxime generales: nec leges specia Ies propter casus nunquam fere eventuros statuere debuit Deus. In hisce eas bus ratio sensibus opitulari debet, nam ratione in omnibus uinti possumus. Sed sensus ad quaedam judicia naturalia omnium utilissima, ut in primo Libro probavi, determinati sunt. Nihilominus judicia illa nos quandoque saliunt: quia id aliter evenire nequit , nisi
leges simplicissimae unionis mentis cum corpore multiplicentur. Jam si homo in statu aegrotationis consideretur, fatendum esti pissum a sensibus saepe falli, etiam in rebus quae ad conservationem vitae pertinent. Nam, clim oeconomia ipsus machinae sit turbata, fieri nequit quin pro illa machinae perturbatione, in cerebro multi irregu lares excitentur motus. Iphius tamen sensus non sunt ita corrupti ut vulgo putant: Deus conservationi vitae per leges unionis mentis eum corpore adeo sapienter consuluit, ut, quamvis leges illae sint simplicissimae, sufficiant tamen, ad restituendam nobis sanitatem. Et illas leges sequi multo tutius est, quam ratione nostra uti, aut ad quosdam Medicos qui aegrorum statum accurate satis non consulunt, confugere. Quemadmodum enim vulnus per se coalescit & reficitur, dummodo sedulo purgetur & lambatur; ut solent animalia ubi sauciata sunt; morbi ordinarii cito Ganrer, ubi in eo statu manemus, dc istud vitae regimen accurate observamus ad quod isti morbi
665쪽
ves uti instinctu & sensu nos compellunt. Homini, exempli gratia, febricitanti, vinum videtur amarum; certe id sit quia vinum illi tunc temporis noxium est. Eidem homini pro spei a valetudine utenti vinum jucundum est, atque t sim vinum ipsi utile est. Iminh saepe contingit ut vinum sit utilissimum aegrotis quibus videtur jucundum ; dummodo voluptas quam ex ipsius sapo- Te percipiunt non oriatur e X consuetudine quadam ebrietatis , & desulurium quod in ipsis excitatur nascatur ex praesenti dispositione coiporis. Itaque dubium non est quin sensitis nostri sint interrogandi , etiam in morbo, ut ab iis discamus rationem restituendaeranitatis. Hac autem ratione sese hoc in negotio gerendum esse ar
Atroti attentiis mi esse debent ad quaedam desideria secreta , quae praesens dispositio corporis in ipsis nonnunquam excitat ; ac imprimis videant ne illa desideria sequantur cx aliquo habitu praecedenti. Quocirca imaginationi suae sese secure permittere debent, nihil cogitantes quod ipsam determinet, ob scrvare ad quid sese serri sentiant,& examinare an ea cupiditas in ipsis excitetur, propter dispositionem in qua tunc temporis sint. Atque ita, illam sequi debent, sed moderate admodum. Difficillimum enim est certo cognoscere an illae inclinationes ex dispositione praesenti corporis oriantur; & nonnunquam aliquem experientia consummatum super hac re consulere opus est. Si aegro imaginationi sese permittenti, ut monui, nihil in mentem Veniat, quietus manere debelma cibis abstin cre ; nam verisimile est diaetam in ipso aliquod desiderium esse excitaturam aut humores ex quibus natus est morbus dissipaturam. Quod si morbus augeseat, quamvis diaetam observet 3c quietus maneat; tunc ad experientiam& ad Medicos confugiendii est; omnia igitur Medico perito cui temperamentum , si fieri pollit,nostrum sit notum, siant exponenda, morisbi primordia, scries,& status qui morbum antccessit ipsi clare explicanda, ut experientiam & rationem relate ad aegrum sibi sanandum consulere positi. Et quamvis Medicus medicamenta amara & quae revera quaedam species veneni sunt praescribat, lumenda sunt tamen; quia ex pei ientia constat illa venena in corpore ordinariu non manere,& secum quandoq; humores ex quibus morbuS ortus erat ejicerc.Turn ratio seu potius expellantia sensibus praevalere dciat, duni modo
aversatio nostra erga medicamentum nobis porrectum nova non sit.
Nam si haec aversatio in nobis codcm tempore quo morbuS sepei venit, excitata fuisset; id argumento foret hanc medicamenti speciem esse eiusdem naturae ac maligni humores qui morbum parium , quo
casu torsan augeret morbum. Nihilominus, antequam validum medicamentum aut quod aversa tio item gignit, sumatur incipiendum este cense a lenioribus aut naturae magis accommodatis. Ut, e Xempli gratia, mulium aquae bibete,
aut aliquod vomitorium, si cibos fastidiat aeger, ac vomitus dissic dius
666쪽
SM EXPLICATIONES ad LIB. III. 1o3
non excitetur. Aqua humores nimis crassos resoluere , & circulationem sanguinis per omnes corporis partes faciliorem reddere potest q, ac vomitoria stomachum purgantia , cffieiunt ut alimentum in eo non ampliuS corrumpatur,nec febres intermittentes amplius so-veat: Sed his immorari meum non est. Credo igitur connitendos
esse Medicos sapientes, qui temere nihil faciant, qui de remediis suis
nimium non sperent ; quique ad praescribenda medicamenta notismi aequo promtiones. AEgris enim pro unico medicamento utili, multa semper porriguntur noxia. Cum ut plurimum illi satis patienter morbum non ferant, nec gloriosum sit Medicis aut Pharmacop Iis lucrosum aegros visere nec illis quicquam praescribere ; Medici rarius aequo invisunt aegrotos & ipsis medicamenta frequentius pra scribunt. Itaque cum morbo laboramus Medicum noscere debemus,
nihil periclitari, naturam sequi & illam si fieri postit roborare. Ipfi
insinuare debemus nobis fatis esse rationis & patientiae, ut aegre non feramus quod saepe nos inusat quamvis nobis nihil levaminis aik-rat: nam in his casibus ii satis agunt qui nihil mali asserunt. Existimo igitur Medicos merito consilli, ipsisque cssc obsequendum, si vitam velimus conservare. Quamvis enim restitutionem V a letudinis coito nobis polliceri non possint, possiant tamen nobis mulis tum prodesse, propter perpetua experimenta quae circa varicis morbos fecere. Pauca accurate sciunt, plura tamen quam nos; & dum modo temperamentum nostrum cognoscere satagant, omnia mali
symptomata sedulb observent, & ad sensum internum quem de no bis habemus multum attendant, ab iis omne auxilium quod ab hominibus legitime sperari potest, sperare debemus. De Directoribus conscientiae idem ac de Medicis esse debet judicium : In quibusdam casibus eos consulere omnino necesse est ; idque ordinarie utile est. Sed saepe evenit ut sine maxima inutilitate, ac interdum sine summo periculo non possiat consuli; quod fusilis expli scandum est, & argumentis cuincendum.
Ratio hominis errori obnoxia dici solet, sed in hoc est aequivocatio ad quam satis non attenditur. Arbitrandum non est ratiotiem quae ab homine consulitur esse corruptam, ipsumque ab illa unquam falli,quotiescunque illam fideliter consulit. Haec jam saepe dixi iterumque repeto: sola suprema ratione rationales sumus; sola suprema veritate illuminamur; solus Deus nos clare alloquitur solusii uenos erudire potest. Unicum habemus verum Magistrum Jesum Christum Dominum nostrum, sapientiam aeternam, Verbum Patris, in quo omnes sunt sapientiae & scientiae Divinae thesauri : Nec sine impietatc dici potest, hanc rationem universalem quam omnes participant homines, & qua sola sunt rationales, obnoxiam errori & fallacem esse: Homo a ratione sua non decipitur, sed accide. Ipsus lumen non impedit quominus videat, sed tenebrae : nec unione quam habet cum Deo, nec etiam aliquo sensu unione cum coIpore, sed po-
667쪽
tilis imperio corporis in mentem ; fallitur ; vel potius decipitur quia
vult seipsum decipere. Vult frui voluptate antequam examinandis rebus incubuerit, vult quiescere antequam in locum in quo residet veritas pervenerit. Errorum nostrorum causas in multis locis Libro
rum de Inquirenda Veritate accuratius explicui, & hic quae a me alibi dicta sunt suppono. His ita positis: ajo, Di rectores frustra consuli, ubi veritatem nos alloqui certum cli: veritatem autem nos alloqui certum est, ubi evidentiam deprehendimus in responsis quae nobis interrogantibus seu attentioni mentis nostrae dantur; Itaque postquam in nosmet ipsos descendimus, silentibusque sensibus& affectibus nostris vocem adeo claram &distinctam audimus, ut de illius veritate dubitate nequeamus, huic voci obtemperandum, neglectis hominum ea de re judiciis; Consuetudo est nihili facienda; inclinationibus secretis resistendum; nec qui apud homines docti audiunt nimia Veneratione prosequendi; a falsa pietatis specie nos deludi sinendum non est, nec eorum oppositionibus qui nesciunt quo spiritu ducantur cedendum ; sed patienter
serendae sunt eorum contumeliar,nec damnandus eorum animus. Lumine veritat is quod nobis assulget modeste gaudendum est. Et quamvis ipsius responsa nos damnent, praeserenda tamen sunt, omnibus distin Aionibus subtilibus quas excogitat imaginatio ad excusandos
Quicunque,exempli gratia,in seipsum descendere,ae sensitum & an
iactuum tumultum dare, potest, omnem motum quem Deus nobis
indit, ad ipsum debere terminari, clare cognoscit; ac Deum ipsuirinos ab obligatione qua ad illum amandum tenemur solvere non rose. Deum ceware propter seipsum agere, Voluntatem nosti ani, ut aliud ab ipso velit, vel ut aliud velit quam ipse vult, crearo aut conservare non posse evidens esse. Haud enim video quomodo quis pollit arbitrari, Deum poste velle, ut quod minus amabile est magis ametur, vel ut id summe amemuStanquam finem nostrum , quod non est summhamabile. Haud equidem ignoro qui affectus suos considunt, cum ordinem confluere dcberent,eos facile imaginari posse, Deum voluntatum sitarum non aliam habere norma quam proprias suas volutates;ac Deum, si Oidinem sequatur eum sequi quia libet,eumq; ordinem ab ipso suille constitutum voluntate libera & omnimode indifferenti. Sunt qui credant nullum esse ordinem immutabilem & necessarium natui a sua, ordinemque aut sapientiam Dei secundum quam fecit omnia,priniam quidem omnium creaturarum este, sed creaturam , factam voluntate Dei libeta, non verδ cx propria ipsus substantia genitam necellit. te essentiae. Verum ista sententia , qua omnia Ethices fundamentariuint, oi dini,&. legibus aeternis quae ab ipso pendent suam detrahendo immutabilitatem, quaeque totum Religionis Christianae aedificium
668쪽
sa EXPLICATIONES ad LIB. IIL 1
Ιἰando, ista, inquam , sententia fatis menti non affundit tenebrarum ut veritatem tuam Deum, scilicet, velle ordinem, ei intercipiat. Itaq; ordine postulaute ut tempus nostrum,teu duratio exiitentiae nostrae, sit propter illum qui nos conservat; ut omnis cordis nostri motus verius eum a quo ille motus indesinenter imprimitur tendat : utque omnes potentiae mentis nostrae non agant nisi propter eum cuius virtute agunt; Deus non potest nos solverea mandato quod ipse nobis
per Mosem tradidit in Lege, quodque per Filium in E Vangelio renovavit , Diliges Donu inm Dcum tuum ex toto corde, 9 ex tota vitima tuά, O cx Mater: so. rota mente tua, ct ex tota virtute tua.
Sed quia omnem justum esse beatum, & omnem peccatorem esse infelicem; onmem actionem ordini conformem, seu Omnem amoris motum versus Deum, remunerationem accipere,&Cmnem actio
Iacm ordini contrariam puniri, ordo postulat; hinc omnem hominem qui beatitudinem consequi cupit, ad Deum indesinenter tendere, ac
id omne quod ipsius cursum moratur, aut motum Versus Verum bo num minuit cum indignatione respuere debere evidens est. Direct rem eo in negotio consulere opus non est, quum enim Deus loquitur,
homines silere par est ac ubi responsa quae in intimo rationis secessii audimus nobis dari sine sensuum & affectuum participatione ceribscimus haec responsa tum venerabundi auscultare debemus, ipsisque obsequi. Ubi scire cupimus an choreae & comoediae interesse debeamus; audiem in Iudo aut in eo loquiis inutilibuaesalva conscientia consumere possimus; an quaedam commercia, quaedam officia, votis nostris Sc obligationibus sint conformia; in nolim et ipsos descendamus; sensibus & affectibus silentium imponamus 3 & ad lumen Dei confugiamus , ut ibi cognoscerere valcamus, an propter ipsum hoe vel illud fieri queat: Illum qui est via, veritas dc vita interrogcmus, ut sciamus an iter quod sequimur nos ad mortem non ducat; Et, cum Deus sit essentialiter justus, & ad omnia quae ordini non sunt consentanea punienda . ac quae ordini sunt conformia remuneranda necessarib obligariis ) an possimus existimare nos aucturos esse aut firmaturos se licitatem nostram, cuin id faciemus quod cupimus. Si amor Dei ad choream nos impellat, eamus ad choream; s ut coelum lucremur ludendum nobis est, noctu diuque ludamus; si in munere quo defungimur gloriam Dci nobis proponamus, exerceamus Silud ; haec omnia cum gaudio faciamus, nam merces nostra crit ma gna in eoelis. Sed si obligationibus nostris accuratὸ examinatis, cxi-1tentiam nostram ejusque durationena a nobis non pendere, nosque iniquitatem admittere, quam non potest quin puniat Deus, agnoscamus, dum in id solum ita cumbimus ut gcilio indulgeam s. Si magister & Doininus noster JESUS CHRlSTUS qui nos sanguine suo acquis vit, modo clarissimo & maxime intelligibili nobis exprobreti nudelitatis & iugiati animi crimen, quia secundum carnem & mu
669쪽
dum vivimus, vitam mollem & deliciis plenam agimus opinionem & eonsuetudinem sequimur, tunc ipsius voci obsinuamur: corda ne obduremus: Directores ne quaeramus qui nobis ob istas Magistri nosti i exprobrationes solatio sint, qui adversus istas minas nos praemuniant: & lumini isti quo laedimur de penetramur jucundas anundant
Quum caecus ducit caecum, ambo, ait Evangelium , in praecipiarium ruunt. At ubi caecus qui se ducendum permisit cadit cum ait vo caeco a quo ducebatur, si Deus illum non eXcuset,quantominus excusabit hominem oculatum, qui se caeci ductui permittit, quia caecus illum per amoena ducit; & iter faciendo accommodate ad inclunationes ipsit in alloquitur. Caecos illos voluntarios scire oporter, Deum qui nunquam fallit, tales esse deceptores saepe permittere, ut iis corda quae decipi amant puniantur : occaecationem esse poenam peccati, quamvis illius etiam sit causa, saepe contingere; justumque esse ut qui noluit sapientiam aeternam auscultare, quae ipsum alloquebatur, ut ad meliorem frugem rediret, sinat denique se corrumpi ab
hominibus qui ipsum eo periculosius fallunt, qub ipsi jucundius blan
Dissicile equidem est sese apud seipsum recipere sensus&affectus
ad silentium adigere, an Deus loquatur an vero corpus, discernerer saepe enim argumenta a sensibus duω pro rationibus evidentibus accipimus ; atque tum ad Di rectores confugere par est. At ipsos consulere semper necesse non est: Quid enim nobis agendum sit in multis casibus evidentissime & clarii lime videmus. Ac tunc quidem Di- Icciores consulere periculosum est, nisi id fiat cum persecti sincerit
te, & in spiritu humilitatis & obedientiae, istae enim dispositio insDeum ad id obligant ut non sinat nos decipi, saltem modo nobis
Ubi Di rectorem consuli casus postulat, eligendus est, cui Religiossit nota, cui Evangelium sit venerationi, qui hominem cognoscat: cavendum est ne mundi conregione insectus sit , ne amicitia fractus nobis nimis indulgeat , neve a nobis quicquam timeat aut speret, unus eligendus est inter mille, inquit Sancta Theresia, quae ut ipsa testatur,imprudentis Directoris insciti in maximum salutis. venerat discrimen Mundus deceptoribus plenus est, immb etiam deceptoribus qui bona fide, decipiunt. Qtii nos diligunt nos sua indulgentii decipiunt; Qui nobis inferiores sunt nobis prae veneratione aut prae timore ad Iantur. Qui sti pra nos eminent contemisi aut negligentia nostris necessitatibus non confidunt. Praeterea omnes homines consilia no-b:s dant juxta ea quae ipsis de interno statu nostro repraesentamuS,j,am autem nobismer ipsis semper palpum obducimus; quippe maritim vis neri sensim admovemus ut illud tegamus ubi illius nos pu-curi. Due lcres nostros ispo fallimus, .ut. nosmet ipsos sallamus ;
670쪽
ii uim nos in tuto esse credimus ubi eos sequimur. Nos eo ducunt qubeendebamus,ac invitis lumine & secretis rationis objurgationibus ipsi nobis persuadere conamur, nos obediuntia in eam partem determinari. Nosmet ipsos decipimus, Deo permittente: At ipsum qui pectoris penetralia scrutatur non fallimus; & quamvis aures quantum possumus ad vocem veritatis intermae obturemus sentimus tamen cX- probrationes istius veritatis aeternae dum nos permittit nobismet ipsis; sentimus ipsam in mediis tenebris nobis astulgere, & onania phi- lautiae artificia re Velare. Rationem igitur ad mentis sanitatem esse consulendam , sicut compus ad valetudinis restitutionem , ac quum ratio nobis non respondet, ad Di rectores esse confugiendum, evidenter patet; quemadmodum ubi senseum auxilium deest ad Medicos est recurrendum:Sed id cum judicio faciendum est, nam Directores ignari vitam spiritualem, quemadmodum indici imperiti corpoream, possunt in nobis extin-
, Cum silc leges quae circa electionem & usum Di rectorum & Mediacorum tradi posIunt accurate non explicem, animi mei sensa benigne accipi & explicari roso; ne quis credat me id eo fine scripsisse ut impediam quominus ab aliis hominibus opem nobis necessariam mutuemur. Scio iis potissimum bene esse qui sententias suas sapientistiam is summittunt: nec etiam inficiabor illam regulam, nempe ; juxta solitas medicinae leges moriendum esse, plerisque hominibus tutiorem esse omnibus aliis, quas ad vitae conservationem possem st
Sed quia apud seipsum secedere , Evangelium consulere Iesum
Christum auscultare, sive mentem nostram aut cor immediate, sive aures aut oculos per fidem, alloquatur; ea quae dixi a me dici posse arbitratus sum; nam ipsiDirectores nostri nos fallunt ., dum nobis Aliquid fidei & rationi contrarium proponunt. Et quia honor Deo tribuitur, existimando ipsius opera necessaria omnia ad sui conservationem in se habere; hinc factum est ut hominibus, machinam ipso-xum corporis modo tam iam Nabili esse constitutam, ut per se quicqvjd ad sui conservationem necesse est, facilius quam per scientiam. atque etiam per peritissimorum Medicosum experientiam, operire. me posse insinuare duxerim