장음표시 사용
191쪽
Congregationis Oratorij Domini IESU Presbyteri,
Pracipuas di flutationes totius Physica complectens.
193쪽
Scotiae Proteistor Urbani VIII. Opt. Max. Ρofitis Nepoti,
Gulielmuae Camerarius , Congregationis Orator' Domini JESU Presbyter, Obsequium.
lustrisiime) an potius se licitate
nostra factum sit, nescio, ut amplissimae Barberinorum familiae Scotia cum deberet plurimum, ego gentilitio nomine totus vester, priuatis etiam titialis opponerem , quod jam mei juris esse desierat. Fouebat Proted horis affectu Sco-tiam , nondum Beatissimus Pater Urbanus ψV III. & destinatas orbi Christiano curas exercebat in reliquias gentis nostrae; amoris sui dignatione fratrem meum , & in eo me,
194쪽
suum sererat, cum me insuper bonis artibus incumbentem arctiori amplexus studio , sinpra patrium fraternumque debitum, proprio demu obstrinxit. Aderas tum, Illustris. Cardinalis eodem in Collegio , eas ingenis tui dotes excolens, quae aliquando purpurae jam tum tibi debitat lucem afferrent ; & me tacente meminisse facile potes, qua me ille facilitate, claudentem publica disputatione
Philosophicos carceres, cohonestauit praesentia,patrocinio tutum reddidit. Nec multo post, matura coelorum dispensatione, vir tantus , de tutore gentis unius, totius orbis
factus est Pater. Et profecto doluisset ereptum sibi parentem Scotta,nisi in te sibi redditum vidisset quem amiserat. Et quidem illud primum gaudebat eum sibi Ρatronum contigisse , in quo nomen & genus prioris
suspiceret. Sed cum virtutes,Vigilantiam, a sectum vere parentis in te quQque reuiuiso
centes agnouit, tum vero Scotorum nullus
fuit, qui non serio publicaehmnium ordinum laetitiae, de Pontificatu Sanctissimi Patris applauderet. Sacrum hoc Protectoris nomen d cura quidquid usquam Scotorum
in Ecclesia est tibi asseruit; sed quod in me
195쪽
communi nomine vendi care tibi poteras, priuatis quoque beneficiis redemisti. Tua 1l. la in fratrem meum singularis beneuolentia,
quid illi , quid mihi reliquum fecit, quod
tuum dicere iure nequeari Nemo ergo hunc librum culpaverit, si se tuum audas,r pro
fessus quod non facere culpa fuerat) adi, tum ad purpuram tuam sibi postulet. Nec
in totum importunus aduenerit; quamvis enim non ament Musae tumultuantis aulae
strepitum , raroque in palatijs principum, tot negotiorum molestia feruentibus, habitent ; tibi tamen tam Cha semper fuerunt.& tam amantes amoenissimi ingenij tui, ut a te nunquam auelli potuerint. Quin & foratassis iapius in sani arium selitudinis tuae pro sua semiliaritate furtim irrepunt, & su ductum grauissimis occupationibus trahunt ad jucundissima consortia. Vnde mihi facile persuadeo has Physicas lucubrationes facilem te &beneuolum inuenturas, Cum prς- sertim capacissimum omnium scientiarum
ingenium, Philosephicis apprime Compleueris. Videbis non vulgares quasdam opiniones;sed, quod est acumen altissimae mentis,scio te non aestimare doctrinam ex aucto
196쪽
ribus, sed auctores ex doctrina. Non, quae multorunti, saepe verior est, sed quae pauciorum , sententia; & in ista rerum caligine plus aliquando credendum est uni aut alteri acutioris visus, quam plurimis, non ex sua , sed ex aliena luce sapientibus. Et certe si sequaces illos Ρhilosophos demas, qui non ratione, sed conspiratione ducuntur, & quorum plenς ubique sunt Scholae,vix unum reperies inuentorem & assertorem vulgatae doctrin . Neque hoc dico, tamquam ipse nouar Phi
losophiς repertor videri velim ; sed ut pro
antiquorum aliquando placitis stanti, nemo mihi consensum Ρhilosophoru nostri temporis obtrudat. Sed quid antiquorum momen appello Si tu sigillum beneuolentia tuq apposueris, quod mihi de tua humanit te polliceor, suum veritati pondus, suam ariti quis authoritatem reddideris. Vale.
197쪽
INDEX QUAESTIONUMQVAE IN HAC SECUNDA
parte agitantur. s TI O PRIMA:
An detur materia prima. IN ea primo contra quosdam rerentiores demonstratur dari materiam primam. Secundo, ostenditur istam elementis non distingui. Tertu, elementa esse otia simplicia, sine eompositisne ex materia forma, in- generabilia, in incorruptibilia, viris experient' euincitur. Denique et menta mixtis actu,'secundum δεια sesistantiades entitates inesse eon- eluditur.
Vinim materia prima Aristotelica habeat propriam existentiam distinctam ab existentia Armae.
In ista, opsta sententia Aristotelude materia prima, probatur pH-- istam habere propriam existentiam, nee eam a forma emendicare. Se eundo, Nomistarum fundamentis in contrarium occurritur. Tertis,ostenditur eandem materiam per diuinam potentiam posse sine omni forma existere. Denique, flatuitur quod si per diuinam potentiam separaretur ab omni forma, requireret perculiarem Dei eoncursum ad existendum.
An potentia materiae sit de pessentia ejusdem. Inan elare ostenditur quod quamvis ratio patentiis sermaliter sempta a materia realiter non distinguatur , m ideo disic; eidem diripsit effentialis , ta men Metaphsire illi essentialis dici non possit, nec ejus co
Verum totum distinguatura partibus,& an detur unio. In illa primo demonstratur totum nemine euitante distinguia part
198쪽
LMmnituis Secundo , recentiorum objectionibm in contrarium fit sati . Drtio, probatur nionem admittendam esse tanquam aliεuid distinctunia γὸbis initis. Quarto, esse duplicem. Quinto, non esse modum absolutum, it mol--nt recentiores, sied esse relationem extrinsecvi aduenien tem, et i subtiliter docuit Subtilu Disor.
In quo consistit ratio Idaeae, de ad quam causetun reducatur In illa primo probatur Idaeam consistere in conceptu objectivo, non auistem formaso subjectivo. Secundo, recentiorem argumentis reston stur. Tertio, ex Auguttino γ Thoma Idaeae definitio explicatur. Denurre, Idaeam ad causeam es icientem pertinere , non autem ad formalem, mel 'alem; concluditur.
An caula possint esse sibi inuicem tauta.
In ea primo ex Philosopho ostenditur calfas in diuerso genere non equirentes existentiam, posse inuicem eausare. Secundo, probatur coinfiis etiam requirentes existentiam in diuerso genere, possese inuicem causa
re. Tertio, euincit- causas requirentes existentiam, possese inuicem in eodem genere ea ae cassare, tum dando primum esse, tum conserurena, Use jam aequisitum. Quarto, argumentis recentiorum restondetur.
nique demonstratur aliquid non possesestsem produrere.
An causa effetens creata possit agere immediate in passum distans. In ea primo ostenditur ad actionem P sicam non requiri contactum fiun torum,stconsequenter possedari actionem in distans. Secundo, αν-giamenta in contrarium dissoluuntur. Denique, ex operatione Dra νn loco, probatur non recte inferri praesentiam ejusdem, secundum essentiam seu substantiam.
An idem esseti possit pmducia mulus causis. In ea primo ostenditis inrurali re non posse esse Uaemefectus plures
199쪽
e usus totales ejus em ordinis eo unctim. Secundo, ne quidem per diui-ηam potentiam id fieri posse. Tertio , rationes in oppositum diluuntur. Quarto, probatur non posse naturaliter duas cauos totales adeundem nu-- ο essectam divisim concurrere, siue illia sint inivocae, sine aequivocae. Denique , tamsuam corollarium infertur necessario admitti debere prodeterminationem Physicam. Sed quia grauissima est dis uratio hae de re inter Philosophos,proponitur
An cauia secunda praeter concursum Dei simultaneum indigeat concursu praedeterminante. Hae quastis in quinque dubia tribuitur. Primum, statum controuersiae, inter quos, m ubinam exorta sit,continet. Secundum, tres refert sententias, earumque fundamequa expendit. Tertium, praeludit ad quaestionis decisionem. Quartum,sententiam 'mantem eaeteris praefert. Q qntum, aliarum fundamentasubuertit.
Utrum actio sit in agente, vel in pagis.
In ea primo ostenditurassionem mari s modis a Philosophis sumi. Secundo, proprie sumptam non esse formam amolutam,sed relationem. Tertio, hane relationem esse in agente, non in passo. Quarto latuitur idem dicendum de creatione. Denique,contraria argumenta dissoluuntur.
QVAESTIO DECIMA, Emodo distinguantur actio proprie dicta, passio proprie dicta, &
motus; & in quo praevicamento sit motuS. In ea tria praestantur. Primo, ostenditur actionem, pastionem motum inter se realiter distingui. Secundo, aduersariorum fundamentis respondetur. Tertia . concluditur motum in mariis prae camentis reponi posse, videlicet in praedicameniis substantiae, quantitatis, qualitatis, ubi,
200쪽
An accidens sit principium esciendi, siue producendi immediate substanti . In ista primo ostenditur Iustantiam immediate produci ab alia su
stantia, non ab accidente. Secundo, ostenditur eaelum non esse causam eo-rων sae producuntur ex putri, nee secundum se, nec prout facit inum cum intestigentia, sed nee ea am rem cam in sterie ; merum ipsum Deum, t authorem naturae,epydem defectus supplentem. Tertis,ostem ditur semen active concurrere ad productionem misentium. Q&rto, foeminas habere merum semen. Quinto , easdem active se habere, omnon tantum passue, in generatione. Sexto,semen esse animatum. Septimo denique, accidentia essemue m immediate non corrumpere substan- -δ di sitiae tantum.
Vt accidens producat accidens in virtute substantiae. Inita primo ostenditur 6ιstantia/ aliquando attingere tanquam principium proximum productionem accidentis. Secundo, accidens posse esse principiam principale simul, γε proximum accidentu. Tertio, argω- menta in contrarium diluuntur.
In quo consistat causalitas cause finalis. In ista primo proponuntur,c refelluntur mariae tentiae. Secundo, flatuitur duplicem ese distinguendam in fine causalitatem, inam res tu agentu, alteram res ectu mediorum; causalitatem ejus restem agem iis, esse ejusdem bonitatem, pro ut ab ea mouetur actu agens ad agendum, causalitatem vero res ectu medio m , esse i is bonitatem, in appetibili
A quo moueantur projecta In ea proponuntur m consutantur mariae sententiae. Postea statuitur praedictum motum feri a medio. Denique, pluribus quae ad naturam --