장음표시 사용
331쪽
Obij cies ultimo. actio est ens successivum, saltem quando agens successive agiti ergo est motus,& per consequens in mobili, ,quod idem est, inpata. Respondeo cum Scoto quaest. 7. de anima, actionem mensurari, t M. non tempore, sed aeuo; quia respectus non est aliquid successivum. . Dicendum, inquit, quod actis,quae est praedicamentum, ev respectin ex-
trinsecus adueniens,manens in agente, non estsuccesssa, quia mensuretisrtempore, mel sit te i s ,sed tantum quia coexistit temporι,ex consequenti quia coexistit motui, cujus est causea,manet cum motu,nois tamen est motiι , 'quia nihil est causassui ipsius, m motus mensuratur tempore ar0 tamen Fortet quod propter hoc illa actio mensuratur tempore, sicut Angelus coexistit tempore. Dices. Philosophus I. Physic. probat ad actionem &passionem non esse motum, quia admotum non est motus. sed haec probatio non valet, nisi actio ἐκ passio sint motus. ergo quemadmodum motus & passio sunt in patiente, ita & actio. Respondeo cum Scoto quaest. 7. de anima his Dicendum, inquit, quod consequentia Philosophi non tenet per illud medium, quod actiosit motus,sed tenet persimilesic,siad motum non est motus, ergo a si
mili ad actionem non est actio. ex qua consequenter iteritosequitur, adactionem non est actio, ergo ad actionem non ect motus,quia actio est causa sci . motus lectiva, mel formalis, qua agens agit, mel dicitur agens. Vlterius,
inquit,diciturper hoc quod esset processus in infinitum in actionibus; quia si
ad actione esset motus,cum istius motus actiosit aliqua causea,vorteret praesupponi aliam actionem, aliam, inquam, ab ista, ad quam esset ille molint, tunc quaeram de ista actione, quae est causea illius motus, trum ad illam sit motus, mel non.sinon,eadem ratione nec ad trimum :Me, eritprocessus in insinitum.Praeterea inqui , tenet per locum a Minori consequentia Phia
ιVophi, quia cum morus sit actus potentiae passiuae, si ipsa potest exire ivam ιum,qui est motus ne motu praecedente , multo fortius potentia octiva potest in actum se um, qui est motus , siue motu praecedente. haec
332쪽
guendi illam 2 motu, cum ab ipso inseparabilis esset,& caetera sint paria , sed flandatur immediate in potentia passiva mutandi, ergo non est unde identificetur motui; tum quia si motus sumatur pro rormaliquod dicit,id est,pro fluxu. odo explicato,est relatio intrinsecus ad is ueniens; ergo a passione distinguitur, quae est extrinsecus adueniens. idem dicendum de operatione in qua fundatur relatio; est enim qualitas, & consequenter distincti a relatione extrinsecus adueniente. si vero motus sumatur pro materiali quod dicit, id est, pro ipsa forma educta vel inducta, cum haec siit substantia,quantitas,qualitas, vel ubi quia ad haec tantum datur motus. secundum philosophum, nec passio in aliquo horum fundetur, sed in mutato, e in potentia trans. inutataὶ sequitur necessario reale discrimen intercedere inter illam de
Dices cum recentioribus citatis,hinc nostrae conclusioni aduersari Philosophum 3. Phys textuis . ubi comparans actionem &passionem viae Thebis Athenas, & Athenis Thebas,ait eodem modo se habere,quo se habet illa via at illa via realiter est eadem. Resipondeo textum hunc Philosophi probare contra aduersarios; m
quia lut omittia Doctorem lubtile,& poli Iplum CaJetanum, Thye Ibi.=-- θη-nensem 3. Physicorum qu st. Σ. M apud ipsum Agidium,asserere, illud inquirendo,non resoluendo,apudAristotele haberii bifaria considerari potest via Thebis Athenas, Mecbtra .primo,pro reali spatio in- gidiis. terjacete, quod sine dubio semper ide est, unde & quo ad spatium,siue materialiter, utraque via eadem est. secundo, sumi potest via illa pro respectibus mutuis distantiae Thebarum ab Athenis, & econtra; qui respectus inter se & a spatio disserunt realiter, non minus quam similitudines hujus & illius albi inter se, & ab albedine in qua rundantur, differunt; unde Philosophus textu ar. ejusde terti j Physicorum, Neq; inquit di statium et num distantium, sic cim distare hinc iliue,insiluehinc, idem erit. & clarius textu 21. Neq; doctio eum disciplina,neque actio eumpassione, idem proprie est,sed,cui haec insunt, motus. eodem modo,
actio S: passio dupliciter etiam considerari possunt; primo materiali-liter, & hac ratione idem sunt in motu, quia motus,cui quasi insunt, idem est , Cui hine infimi, inquit Philosophus , motus est. insunt autem motui, actio quidem terminatiue, pastio vero quasi subjective; quia nempe est in eodem subjecto, vel passo. secundo sumi possunt formaliter, & secundum suas entitates, &hoc pacto realiter distinguntur, Vtiam diximus. Potius ergo iacit contra aduersario. citatus
Dicendum secundo, motum invarijs praedicamentis reponi posse, Cnempe, in praedicamento substantiae, quantitatis, qualitatis, Vbi, & a. omissis. telationis.
333쪽
Probatur tacite ex dictis, quia motu ,ratione ejus quod materiali ter dicit, est in praedicamento sui termini, videlicet substantiae, quanti talis, qualitatis & ubi,ad quos dari motum docet Plutosophus for maliter vero,ratione operationis qua dicit, est in pmdicamento qualitatis; ratione vero relationis, in praedicamento ad aliquid.
AG accidens sit principium esciendi siue producendi immediate substantiam.
I. DR1 M A sententia est eorum qui volunt accidens esse principium 1 immediate effectivum substantiae, ejusque productionem attin- . - Sens, non quidem virtute propria,sed substatiae. unde dicunt authoress s. Tb ma, hujus sentetiar,nullam substantiam creata esse immediate activam,sed FGisia, citi tantum per accidentia, & accidentia esse principium a quo immedia.
quaest. 7.art. i. & alibi ispe, que sequuntur ejus discipuli, Capreolus. Dominicus de Flandria,Cajetanus,Bannes,Collegium Coplutense, dcath; quos ex recetioribus Albertinus tom. I. Corolariorum Theologicorum in a. principio, Philosophus, & alij multi,praesertim in Italia.
stauiaa sist a. Secunda sententia est,substantia esse immediate operativam,&post- ' Ais quaintroductae sunt dispositiones, immediateproducere formas substantiales in materia.ita Scotus in i .dish3 . Min E. dist. i8.quaest. I.&in f ἐς Pittg - 4.dist. 12.quaest.3.& Σ. Phys quaest. s.c5clusione 3. Ant. Andreas & Ant.
rombetia in suis Metaphylicis, Pauisus disp. 6. MetaphJs cap. α I. Gπ- α 22. Franciseus de Pitimanis , in Commenti ad quast S. α. Phys Scoti, Faber in Philosopga naturali, &in . dist. I 2. Rada,&c teri Scotistae omnes ; ex alijs Occa, Buridana, & nominales omnes,& praeter illos, Durandus in i & alij;quos ex recentioribus sequuntur HuGradus disput. 0. Physicae sect. 3. qui ait hac tempestate hanc sententiam Communiorem esse, Gortaeus exercitatione s. Philosophica sect. I.
Valesius, V vitalpanda, M alij. II. Praemitto primo ad quaestionis solutionem , omnes substantias
creatas produci immediate ab aliqua causa creata, quae non disponat tantum subjectum,sed peculiari etiam actione inquat in ipsas substam tus. patet primo,eo quod, cundum veram & communem sententia, detur generatio substantialis, quς est actio instatanea, consequens alterationem praeuiam. Secundo patet,ex eo quod dentur causae principales talium effectuum. Praemitto secundo,contra Peterium, accidens propria virtute non
334쪽
posse immediate agere substantiae productionem;quia, ut optime ar- P 'gumentatur Scotus, si accidens quod est imperfectius substantia,pof- let propria virtute immediate substantiam producere, non possemus exesse stibus cognoscere perfectionem causae, & ex probatione omnium rerum creatarum cognoscere Deum, qui est causa perfectissima, sed existimare quis posset esse resonanes a musca productas, cum imperfectum possit producere perfectius. secundo nihil dat nobilius esse effective, quam formaliter. sed nulla res dat esse formaliter se ipsa nobilius. ergo neque estcctive. tertio, estectus est participatio quaedam caula. non potest autem esse perfectius quod habet esse per participationem, quam id a quo participat esse. dissicultas ergo tantum superest, an accidens in virtute substantiae attingat immediate productionem substantiar, ut volunt authores primae sententiis, an vero sola substantia id praestet, ut contendunt authores secundae sententiae. Dicendum cst autem, substantiam immediate produci ab alia sub. III.
stantia,non autem ab accidente.haec conclusio est D.Thomae 3.contra Gentes cap. 69. quamuis alibi contrarium doceat. Probatur aute primo ex Philosopho 7. Metaph. textu 32. Vbi habe- prima eiusem
turproprium esse substantiae ex his nepe quanto, & quali, & substatia
composita accipere esse;quia necesse est praeexistere semper aliam substantiam.actu existentem, quae facit,ut 'ita animal,si animal siti quale vero,aut quantum, non est necesse,nisi potetia solum. quibus verbis requirit Philosoplius,ad hoc ut substantia producatur,prae existentiain alicujus substantiae quae producat, quod non requirit ad productionem quanti aut qualis. at si substantia non producit substantiam, sed accides in virtute substanti ,ut volunt aduersari j, nullo modo verum
esset quod ait Philosophus, requiti vel praeexistentiam alterius substantiae quorsum enim deberet praeexistere,cum mala actio ab ea profluat )ὶ sed tan tum ab accidente. Confimatur;quia Philosophus 1. de gener. textu 43. & 44. reprς-hendit antiquos quosdam,qui omnem actionem tribuebant qualita tibus, auferentes, inquit, eam quae secundum formam causat. at hoc ipsum faciunt aduersari j accidentibus omnem activitatem conferentes, de substantijs solam denominationem extrinsecam causae tribuentes.sentiunt ergo manifeste contra Philosophum. aduertzutroq, hoc
loco loqui Philosophum de actione quam aduersari j transeuntem
Probatur secundὰ ratione Scoti nunquam satis soluta. substantia se danon potest contineri in virtute accidentis. ergo non potest active intrinsece attingi a virtute accidentis. consequentia est clara quia non potest virtus accidentalis per suam actionem constituere talem effetabim in actu, nisi ille euectus contineatur virtute , quia actio est Diuiliaco by Cooste
335쪽
exercitium virtutis activet,& via ac ratio communicandi suum esse effective, extrahendo quodHunodo a se per essicientiam effectuira,tan-
ruam participationem ipsius. ergo,&c.Antecedens,in quo sita est dif- cultas,optimo probatur a Scoto; quia nobilius non potest contineri in virtute ignobiliori sed virtus illa acciden iis, sub quacunque ratione instrumenti consideretur, est ignobilior estectu inbstantiali. ergo non potest essectus substantialis contineri in illa. nrajor est clara quia nemo dat quod non habet. cuius ratio a priori est, quia estectus continetur in causa secundum esse causae, quia non habet aliud esse in causa, quam esse ipsius causis. unde si caula est univoca, estectus habet esse aeque nobile in causa quam in seipso. si vero est causa aequivoca, vel
est uobilior. & tunc esteistus habet nobilius esse in causa, quam in seipso; vel est ignobilior, & tunc habet ignobilius esse in causa quam in
seipso. ergo quando causii extrahit ab se per essicientiam estectum que continet, vel per sui exercitium communicat suum esse,non potest extrahere nobiliori modo quam habebat. confimatur; quia essectus est participatio quaedam suae causet , & actio est exercitium causae. ergo effectus non potest excedere nobilitatem causae suae. clara igitur est major. minor probatur; quia sub quacunque ratione virtus illa iiDstrumentalis consideretur, non potest praescindere a ratione instrinmenti, nec aliquid addit ratio instrumenti supra rationem accidentis, quam esse relatiuum ad substantiam, tanquam ad principale agens. esse autem relativum, non est relatiuum ut quod, saltem in sententia aduersariorum, sed supponit esse activum. Hoc argumentum Scoti Vehementer urget aduersariorum ingenia , unde Alf rtinus ingenue fatetur sectim aduersarijs in ejus solutione vehementer laborarc. δίsane,ut bene aduertit Hurtadus, nihil aliud faciunt, quam ludere in
η lieitin prim Ros,ondent crgo aliqui, primo hoc argumentum bene probare,acccidens propria virtute producere substantiam, non tame robare, non posse in virtute agentis principalis, nempe substantiae. ed contra est. nam quaero, mi ion istud in mirtute, stet intransitive, vel non. si primum, ut respondet Cajetanus I. pari. quaest. 77. arm. Sotus, &Mij Thomistae, procedit optim eargumentum Scoti, nam
nihil est aliud quam ipsi virtus accidentis, cum relatione ad principule agens, id est ad substantiam. esse autem relativum, non dat virtutem activam, sed supponit. deinde sequitur, accidens producere sit, stantiam propria virtute. nam si accipiatur in transitive, id est, ut sensus sit, accidens, quod est virtus substantiae, producit & escit substantiam , sequitur accidens per se producere substantiam, quia accidens, secundum se, est virtus substantiae. unde sic argumentor. esse virtu-vem substantiae, &in ejus virtute, nihil est aliud quam agens agere secundum
336쪽
secundum virtutem accidentis; quia, ut bene Hurtadus, non habet virtutem substantiae, nisi inquantum est accidens illius. sed accidens non potest producere substantiam secundum rationem accidentis.
ergo neque ut virtus substantiae.confirmatur; quia illa virtus est formaliter accidens ergo accidens virtute sua operatur , substantia vero per solam denominationem ab accidente, eodem fere modo quo panis videtur ratione albedinis,h c aut e ratione sui. si dicatur secundum, idest accipiatur in transitive, primbhabetur intentum, nam tunc a cidens non concurret active, attingendo intrinsece substantiam, sed tantum extrinsece, Sc virtus principalis asentis attinget illam extrin
sece. Secundὀ,quaero quid sit illli virtus substantiane , an accidens ' si substantia , habetur intentum quia jam substantia erit immediate
activa, quod negant aduersari j. si accidens, rursus argumentabor eodem modo quo prius; nempe cum sit accidens, non posse attingere productionem substantiae. deinde sequeretur processus in infinitum. Respondent alij cum Albertino, rejecta superiori solutione, posse s a ras .m substantiam contineri in virtute accidentis tamquam ut quo, in substantia autem tanquam causa principali, & ut quo ιSed contra hanc solutionem est, quia, quidquid dicat Albertinus,
non ,nisi Voce tenus, a praecedente discrepat. nam esse causam ut quo, est esse instruinentum. esse instrumentum, est csse Virtutem. ergo agere ut quo, est agere ut virtutem quomodo ergo vult Alberi inus priorem solutionem falsam esse, hanc autem veram Z Secundo contra hac solutionem facit; nam cum Albertinus nullum admittat inquxum producentis ut quod in substantiam productam, sed omnem omnino ponat oriri ab accidente, quae est causa ut quo, adhuc militat argu mentum Scoti. nam per causam ut quo, communicatur esse eflectui.
sed no potest communicare esse effectui si illud in se non habeat. ergo debet in se la abere. sed accidens non habet,v t supra probatum est.ergo&c. Tertibi, nullo modo continetur in causa ut quod sabstantia quae producitur, nisi prout continetur in accidente, quod est virtus sub stantiae,quae est causa ut quod, quia tota virtus substantiae per aduersarios est accidens nam contineri esteistum in causa activa, est contineri in virtute activa cauta. ergo cu m haec virtus,ut pote imp erfectior
sibilantia, illam producere non possit neque poterit substantia illam
producere. Quarto, accidens agere ut quo, quid superaddit accidenti λ aliquidiae, an nihil si nihil, ergo cum secundum suam entitatem non possir, neque poterit ut quo.si aliquid, vel est substan tia vel accidens, ut supra. Quinto, si substantia non existeret, ex hac sententia non foret causa principalis, & ut quo; quod tamen est contra aduersarios, qui volunt nulla existente substantia accidentis, agere in virtute Libstantiae. sequela probatur. accidentia sensibilia non faciunt
337쪽
sentiri substantiam, nisi vere in illa subjectentur, ut patet in sanctissimo sacramento, in quo non potest dici quod videatur aetiis substantiae panis, licet adsint accidentia, per quae, si adesset substantia panis, diceretur videri per accidens. ergo a pari, quamuis accidentia sint ratio agendi, & virtus substantiar, non potest dici quod ipsa substantia
operetur,vel quod, nisi sit praesens,atq; immediate, per suam actione attingat effectum. Vide Baranetanum disp. 6. quaest. 6. dubii. a. qui ait mirari se homines tam doctos in re tam euidenti errare ; & eo magis crescere admirationem, quo subtilius cosiderat illorum responsiones. Respondent alij terti b, cum Suario, hoc Scoti argumentum euin cere quidem, accidcns sic solo ad productionem substantiae non sussi cere, sed una cum substantia creata, vel Deo, supplente vicem illius, concurrere, ita ut etiam substantia aliqua immediate semper concur
Contra hanc solutionem c tiam cst, primo quia per illam non tollitur dissicultas argumenti, ut recte notauit Albertinus . nam accidens per hanc conjunctioncm cum causa principali, non recipit aliquam activitatem, seudi euationcm intrinscce activam, sed tantum euere latiuum, quod resultat ad hanc conjunctionem cum concursis sui principalis. quod quidem esse relatiuum, in sententia Suatij, non est activum. quare adhuc Vrget argumentum Scoti. quaero enim , PQ modo substantia producta, cum non contineatur in virtute accidentis , nec partialiter, nec totaliter, possit extrahi, etiam partialiter, ex virtute ipsus accidentis. Secundo contra est, quia si semel habeamus formam substantia. lem, tanquam principale age us, posse habere partialem concursum immediatum, nulla erit ratio cur non habeat totalem circa eundem,&sne concursu causae instrumentariae non attingat essectum. non enim est ratio cur repugnet illam habere etiam illum concursum partialem, quem communicat suae virtuti instrumentariae, 'uae agit in Virtute principalis agentis . confirmatur; quia esse ipsius est echis non partialiter , sed totaliter continetur in virtute caluae principalis, ut principalis est. ergo sicut causa principalis concurrere potest partialibter, etiam poterit totaliter. Probatur tertio conclusio. quando ignis producit calorem in ligno,non potest assignari, in sentetia aduersariorum, quis calor sit instrumentum ignis generantis, respeetia ignis geniti. vel enim est ille qui est in ipso igne generante, vel est ille qui est in ligno conburendo. si primum, contra est; quia fieri potest ut in instanti generationis formae ignis, ignis generans non existat, & existat calor in materia ligni. in quo casu sequinar generatio, quae sequi non potest, nisi causa, vel principalis, vel instrumentalis, actu existeret, atque ageret.
338쪽
ergo calor qui est in igne generante, non est instrumentum ipsius. si secundum , contra etiam , quia post introductionem formae ignis in materia ligni, ille calor se habet sicut prius, tunc autem non est instrumentum ignis generantis. ergo nec potuit esse ipsius inhumen
Probatur quarto, argumento quod supra indicauimus agendo contra Albertinum. accidentia sensibilia non facitant sentiri substan tiam, nisi vere in illa subj ectentur; ut patet in venerabili Sacramen to in quo non potest dici quod videatur substantia panis, licet ad sint accidentia, per quae, si adesset substantia panis, diceretur vide ri per accidens. ergo pari ratione, quamuis accidentia sint ratio agen. di, & virtus sub stantiae, in sententia aduersariorum, non potest tamen dici quod ipsa substantia operatur, nisi praesens sit, atque imme . diate per suam actionem attingat effectum; quod tamen admittere recusant aduersari j. imθ praeterea praecipue existimant accidentia tantum concurrere ad productionem substantiae , quia vident substantias aliquas produci, nulla substantia creata praesente, quae sua actione attingat eius productionem. Unde dicunt, in tali casu produci italam ab accidentibus. Probatur vltimb, quia si substantia ad agendum extra se, iudiget accidente tamquam instrumento, vel hoc ne propter perfectionem, vel propter imperfectionem. sed neutrum dici potest. ergo &c. major est clara. minor probatur, primo quoad primam partem; quia Deus est agens perfectissimum, te tamen sepe immediate operatur, & non semper medio instrumento. imb quo agens est perfectius, eo paucioribus indiget ad operandum instrumentis. quoad secundam etiam partem, probatur, quia accidens est imperfectius substantia, & tamen agit immediate. ergo ex hoc capite, quod substantia sit imperfecta, non repugnat eam agere immediate. confirmatur , quia subtiam esse immediate activam, vel excedit limitationain substantiae creatae, vel non. si excedit, sequitur quod sit perfectio infinita, &v d a Deo non possit creari ulla substantia, quae sit immediate activa. , quod tamen absilrdum videtur , cum aduersarij vltro concedant substantiae actionem aliquam ab ipsa immediate procedentem, Vel cum formae reducunt se ad priorem statum. si non excedit, Vt quid ergo denegatur substantiae creatae in productionibus naturali bus aliarum substantiarum 'Objicies primo. Aristoteles, lib. de sensu&sensili, cap. de sapore, I V. prope medium, ita ait; Oua igitur ignis, qua terra, nihil actum est
agere etpati, neque aliud in tuam. ινιa autem inest contrarietas in eis, haec omnia agunt patiuntur. ergo Aristoteles sensit substantias, qua menta.
sibstantias, non agere immediate , quia illis in ratione substantiae
339쪽
I a SELECT. DISPUT. PHILOSOPHIC.
nulla inest contrarietaS. Respondeo primo, non loqui Aristotelem uniuersaliter, ita ut velit nihil proritas posse immediate producia forma substantiis terrae, ignis, & similium sed loqui iuxta praesentem materiam .agebat enimini Philosophus de causa efficiente saporum, & vult tantum saporem non produci a substantia ignis, vel terrae, vel similibus, sed a qualitatibus eorum ; quod verum est, non tamen contra nostiam sententiam. quod vero uniuersaliter non loquatus, etiam aduersari j conco.
dere tenentur. ipsi enim fatentur quod quando forma substantialis, verbi gratia, aquae, reducit se ad pristinum statum frigoris, procedit actio illa a forma substantiali aquae. & hoc etiam contingit saepe in aliis agentibus. quod si dicant Philosophum locutum de his quae producuntur proprie loquendo, & non de his quae sint per naturalem sequelam, Sc per emanationem,quare, ut ipsi faciunt,hanc exceptionem non licebit nobis aliam facere, & ditiam expositionem adhibere praesertim cum Aristotelis proposito magis consona, quam aduersariorum expositio, videatur. Respondeo secundo, dici posse Aristo. telem loqui de tota actione, siue dispositiva, siue non requisita ad productionem substantiarum, de velle substantias nihil possea re, nisi in eis sit contrahetas accidentium ; quia per qualitates debent prius disponere materiam, quam ex ea educant formam substantialem, vel illi talem forma muniant. Objicies secundo. videmus tape produci substantiam, & non esse cise aliquam subitantiam inferiorem, a qua produci possiti ergo tunc saltem producitur ab accidentibus, tanquam virtutibus substantiurum. recurrere enim in illis casibus ad Deum, tanquam ad causam producentem per se, sine alia causa secunda , philosophicum non , ς it, scd est igium. debuit enim Deus, producendo res creatas, ita
carum n.atlara Sordinare, ut omnes naturales effectus in ipsa natura
habcrent causas, a quibus producerentur. quod autem sepe produ- c. Hur substantia, nec ulla sit substantia inferior a qua postit produci, quia ex motu aliquando videmus produci ignem, ut in silice & serro , ae lumen solis, facta restexione a speculo, vel smili alio corpore, comburit, & producit ignem,& ex putri materia quam plurima fiunt animalia, suntque multi alij similes casus, in quibus non potest assignari aliqua substantialis forma, quae possit esse principium productionis si ibstantialis, sed tantum potest assignari accidens, quod sit tale principium. Respondeo, Deum , quando non potest assignari asens suffcienter applicatum, esse necessario dicendum authorem illorum e fectuum, & necessarid recurrendum esse ad Deum, tanquam ad aurorem naturae, quia ad ipsum sertinet iupplere defectum naturae. &Diuitiaco ooste
340쪽
ideo non est miraculum, si ipse solus tales formas educat de potentia materiae 3 est enim debitus concursus,in hoc casu, his rebus naturalibus. unde ad Deum in multis aliis fere similibus casibus recurrunt Philosophi quamplurimi, nempe in motu grauium sursum, & leui uiri deorsum, ad vitandum vacuum, &ci neque haec respordio fiaga, sed philosopho dignissima censeri debet , quandoquidem pro nostra
sententia rationes plane conuincentes habeamus , neque inueniri possit in talibus calibus particularis causa sussiciens. neque inferas a Deo factam esse naturam aliquam imperfectam. neque, inquam,
hoc inferas ; quia nihil ita producitur, ad quod producendum non sit
in natura causa sufficiens. per accidens autem est, quod tunc talis natura non adsit, & aliis modis, introductis dispositionibus, D eus so .lus huiusmodi formas producan neque hoc videtur valde frequens in aliis casibus, praeter illum decollitione nec minus fortasse frequens est grauia moueri sursum,&leuia deorsum, ne detur vacuum, licet sepe hos motus non aduertamus. Objicies tertio. in hac nostra sententia nulla potest assignati causa sermarum, viventium equorum, verbi gratia, leonum, &c. facile autem assignatur ab authoribus contrariae sententiae. ergo,&c. Res pondeo, multo clarius & facilius a nobis, quam ab aduersariis assignari. quod facile patet ex dictis contra ipsos, & ulterius, ex eo quod inter se vehementer diuisi sunt, dum aflignant causam viventium quae producuntur ex putri. quidam enim, ut Moris anus, Hirtandus, disp.2. in lib. de coelo, dub. 7. Valentia apud ipsium tom. i. disputis. quaest.f. puncL 6. dc alij, confugiunt ad caelum, quod dicunt esse causam eiulinodi animalium. sed refelluntur ex eo , quod coelum, ex communi omnium sententia, post Diuum Augustinum, lib.de vera
liquos antiquos, sit imperfectius rebus animatis, & consequenter earum causa principalis esse non possit. Confirmatur. vivere, est pernetio simpliciterumplex. ergo major persectio est vivere,quam non Viuere. Confirmatur λ quia operatio vitalis, utpote quae manavit a principio intrinseco, est perfectior operatione non vitali, ergo primcipium a quo procedit. Alii, cum Rubio, de Thomistis quibusdam Uu d ipsum, confugiunt ad coelum, non praeci se, & secundum sesed
prout coniungitur cum Angelo mouente,&cum illo Vnum facit, ita ut coelum, non te solo, led virtute Angeli mouentis, viventia Illa pro - eisis.
ducat. sed refellunmr pariter, primo eodem modo, quo supra reie-s f cimus eos qui asserant accidens agere in virtute substantiae ex eo quod Angeli nullam tarmam substantialem, siue accidentalem; eundum se, ne secundum communem Theologorum sententiam, in inferioribus f producere polunt, praeter motum localem, eiulque terminum, adit