장음표시 사용
381쪽
eem distinctae sese mutuo penen ant in intensione, ita & penetra rent, aliqua ratione sitiem,in illa extensione praecisa partium extra partes in ordine ad se. ergo ipsa non est ratio formatis quantit
VI. Dico quarto, extensionem partium extra partem in ordine ad se, acat sis, quae sit principium naturale impenetrabilitatis, non esse rationem ADProoatur conclutio; quia si semel admittatur impenetrabilitatem consequi partes in ordine ad se, nuinquam explicari poterit cur non maiam pia tui etiam Conueniat partibus entitatiuisquς sunt extens, una extra aliam μ. in orditae ad se. hoc autum sic ostendo. nulla ratio assignari potest, in aduersiriorvira,cur impenetrabilitas consequatur quantitatem tanquam eius proprietas, nisi quia quantita, habet partes in ordine ad se.atqui etiam substantia habet partes extra partes in ordine ad se, ut paulo post probabitur. ergo, dic. Confirmatur ; quia non alia de causa partes corporis Christi sebhostia consecrata dicuntur se non penetrare in ordine ad se,&vm- uersaliter omnes partes entitatiuae cuiuscumque tandem corporis, n, si quia una manet unita uni immediate, de mediante illa alteri,eodem modo quo aduersaris ponunt partes quantitatis in ordine ad se exten- fas & unitas. ergo sicut ad partes illas, & impenetrabilitatem illam partium in ordine ad se, sequitur in quantitate impenetrabilitas in ordine ad locum ; ita etiam ad partes entitati uas, earumque impenetralitatem intrinsecam in ordine ad se, sequeretur impenetrabilitas e trinseca in ordine ad locum ; B: si non sequitur in illis, nec sequi debet in quantitate. & sane positis partibus entitatiuis, ipsarumque - ten sione, frust ra omnino ponitur in quantitate talis extensio. VII. Dico Vltimo, extensionem partium extra partes in ordine ad im' inta cum esse formalem rationem quantitatis. est Cardinalis Aureoli, Du-- ' Ἀ- Πι. , Gabrielis, Occami, aliorum. eum, es με - Probatur breuiter ex confutatione aliarum sententiarum ; eum Θ ini essentia quantitatis consistat in altu ua extensione partium extra
entitatiuis independenter a quantitate, necessarium est asserere illam consistere in extension e extrinseca, quae est extensio partium e tra partes in ordin e ad locum. Confirmatur. illud quod primum est in quacumque te,& radix omnium proprietatum, est ratio formalis ipsius. at in quantitate primum quod reperitur est extensio de qua agimus, ut patet ex dictis, estque radix omnium proprietatum. ergo in ratio formalis quanti
m. Objicies primo. corpus Christi Domini est in venerabili sacra-
382쪽
mento idem, & cum iisdem accidentibus , cum quibus reperitur in coelo. sed in coelo est cum quantitate, ergo & in venerabili sacramento. sed in sacramento non est cum extensione in ordine ad locum, siue cum extensione extrinseca, sed tantum cum intrinseca. ergo intrinseca tantum, non autem extrinseca, potest essetatio formalis is quantitatis. Respondeo distinguendo maiorem ; cum iisdem accidentibus, absolutis a loco circumscriptiuo , concedo maiorem; cum iisdem di quae supponunt locum circumscriptiuum, cuiusmodi est quantitas, nego maiorem. ut enim egregie notat Durandus in . soco citato, quemadmodum non habet in sacramento idem ubi quod habet in coelo, non habet easdem dispositiones, cum dicatur modo stans, modo sedens, non tamen in sacramento i ita non habet quantitatem, quae dicit ordinem ad locum circumscriptiuum, quem non habet invenerabili sacramento. Sed inquies, responsito haec nostra est contra receptam Theologorum sententiam,cui se opponere tutum non est. imo Alexander Asen. ss in Summa vult hanc nostram responsionem esse erroneam, &Cardinalis Alanus vocat illam pene hari eticam; quibus suffragatur Faber in . distinctione io. disput. 36. cap.I. in me , ubi ait nancnostram reponsionem, si non est haeretica, saltem esse temerariam& absurdam. Respondeo, non esse hac ia re confundenda Theologica cum os reditur σιν
Philosophicis, sed valde secernenda & distinguenda. in Theologicis
sto Domino sub speciebus extensionem intrinsecam & entitatiuam; in Philosophicis autem dissentimus a quibusdam, qua parte illi talem
extensionem intrinsecam putant esse aquantitate, esseque quantitatis rationem formalem; nos autem minime. secundo, dico sententiam tribuentem Christo Domino sub speciebus existenti quantitatem , receptam quidem satis esse inter Theologos i verum non adeo receptam esse, ut nostra responsio non habeat etiam multos grauissimos Catholicos assertores,aequalis fortassis cum aduersariis auctori tati Lunde negligenda penitus est ceissura aduersariorum, tanquam ridicula & inepta. & quidem Alensi opponimus Durandum in . loco citato, qui ait dissicillimum esse sustinere quantitatem Christi
esse in venerabili sacramento; patet,inquit,qOm Iustino i quod quantitas corporis Christisitsecundumserealiter in hoc sacramento. Cardinali Alano oppono Cardinalem Aureolum in 4. distinct. Io. Fabro principem nominalium Occamum; aliis Maiorem conterraneum meum in . dist. Io. qu. x. Paludanu, Aliacensem, Gabrielem, S
alios maximi nominis Theologos.& sane siChristus stib paruulae lim
383쪽
stiae quantitate retinet sui corporis quantitatem, retinebit indivisibilistet; quod fatentur aduersari j. at hoc fieri nequit, cum de intrinseca ratione quantitatis sit diuisibilitas, tanquam proprietas maxime propria eiusdem. unde concludendum est necessario Christum Dominum sub parua laostia non retinere suam quantitatem. & confirmatur, quia, ut diximus, non potest spiritus, anima rationalis, verbi
gratia, ullo mod6 diuisibiliter se habere ad corpus & locum. ergo
nece contra corpus quantum indivisibiliter se habere ad locum. neque respondeas cum diuo Thoma 3. p. quaestione 76.art. Caietano, Soto,& aliis, duplicem esse diuisibilitatem quantitatis, unam intrinsecam, aliam extrinsecam. intrinsecam illam esse quae spectatur in ordine partium inter se, & hanc esse proprietatem a quantitate inseparabilem ; extrinsecam aliam esse in ordine ad locum, & illam esse
a quantitate separabilem ine, inquam, hoc respondeas; quia in primis, ut iam diximus, & paulo post fusius ostendemus, extensio illa
intrinseca non habetur aquantitate, sed conuenit partibus cntitatiuis
independenter ab omni quantitate, & consequenter etiam diuisibili tas, quae tali extensioni competit ; unde sola diuisibilitas in ordine ad
locum seu extrinseca, est de ratione quantitatis,taquam eius proprietas.&confirmatur, quia non aliunde habemus aliquid esse propristatem alterius, quam quia videmus naturaliter conuenire omni, soli,&semper: hinc enim collegit Porphyrius proprietatem alicuius res quarto modo. at diuisibilitas extrinseca & in ordine ad locum comvenit naturaliter omni quantitati, soli quantitati,& semper quanti tali. ergo est proprietas quarto modo, & consequenter a quantitate, cuius est proprietas inseparabilis. secvdo,supponamus chi aduersarjs,
illisque demus duplicem esse diuisibilitatem in quantitate, unam in
ordine ad se, aliam inordine ad locus , adhuc tamen nulla ratione siluitur argumentu sed in sua vi omnino manet. nam sicut in qualitate distingunt duplicem extensionem, unam in ordine ad se, aliam in ordine ad locum;ita Ze in rebus spiritualibus duplicem oportet agnoscant indiuisbilitatem, unam inordine ad se, aliam in ordine adlocum. quo posito, sic argumentor. quia rei spirituali, animae, verbi ratia,competit prior indivisibitias in ordine ad se, competit etiamili posterior in ordine ad locum, itavi ne quidem per diuiuinam potentiam, etiam secundum aduersarios, possit diuisibiliter se habere in ordine ad locum. ergo a pari, quia quantitati conuenit perpetuo &neces lario prior diuisibilitas, competcre quoque necessarid debet posterior in ordine ad locum, itavi nec Deus illam auferre possit. undet manet argumentum in sua vi, nec ullo modo eneruatur Alutione di ui Thomae, sed ea potius stabilitur & confirmatur.
Dices cum diuo Thoma 3 p. qu. 66.art. 4. ad primum, cuius argu
384쪽
argumentum proponit his verbis Durandius. sicurse hasu stantia
ad quantitatem ιν oadesse in loco circumscriptiuὶ, itase habet auantitas adjubstantiam luoades in hocsacramento. semper enim ratio huius est, quod est per accidens dependet ex eo quod est per se. per se autem conueniequantitati circum 'ibi in loco; per accidιns autem conuenit substantiae. δωntrario primo conuenissubstantiae esse in hocsacramento,Wpersubflamitam conuenit quantitati , ita quod e contrario comparentvrsubstantia quantitas ad locum, G ad oramentum. ρdsubstantia comparata ad lo- eum circumscriptum mediante quantitate, sequitur modum Pantitatis. ergo quantitas comparata ad haesacramentum mediante substantia ,sequitur modum substantiae. eum ergo Fubstantia corporis Christisit praesens syeciebus panis hoc modo, quod tota est praesensisteriebus m cuiliueet parti, eo quod ipsa secundum se non habeat partem partem Ied est indivisibilis in partes eiusdem rationis, patet quod quantitas eorporis Christi se est praesens stetiebus, quod i a secumdum se totam est sub totiusteriebus, seu, qualibet parte. Respondeo cum D urando, non esse iis quod adducitur pro si in
substantia enim , mlait, comparari potest ad lacum eircumscriptum mediante quantitate , c sequitur modum quantitatis, quia hoc non repugnat naturae suae. licet enimsubstantia non sit diuisibilis secundu e ω quanta , est tamen diuisibilis G quanta per accidens, tione quantitatis sibii haerentis, per quam extenditur. sed quantitas,eum de rationesua intrinse
ea habeat partes distinctas, per haesit diuisibilis, nulli modo potest ieompetere ratione cuiuscumque alterius indivisibiliter se habere. naec D urandus, qui paulo post rationem reddit, ut ipse optime ait, omnium praedictoriim ; quia nihil , inquit, potest comparari ad aliud modo incompostibilisuae naturae. sed indivisibilita. est modus incompossibilis nasurae qualitatis, eum ipsa de Da natura intrinsecasit diuisibilis. ergo, &c.
Dices secundo, cum aliis recentioribus. corpus Christi Domini in venerabili sacramento esse corpus organicum, uiuum, & animatum ; quae omnia sine figura esse nequeunt, & consequenter nec sine quantitate. ergo habet tuam quantitatem. secundo. Christus Dominus illis verbis, hoe est corpus meum, tale suum corpus esse significauit, quale esse soler quodcumque aliud individuum humanum quoad di- naensiones&accidentia.sed tale esse non potest sine quantitate. ess habet suam quantitatem. tertio. Christus Dominus de corpore suo quod in venerabili sacramento exhibebat, dixit, pro mobis tradetur. sed corpus quod traditum fuit in cruce fuit corpus habens suamentitatem. ergo corpus eius in venerabili factamento habet suam
Respondeo, haec argumenta nullius penitus esse momenti,& in aduersarios nullo negotio retorqueri posse, ut consideranti manife-
385쪽
Mpatet. volunt enim aduersiaij quantitatem Christi Domini in v
ne ili sacramento esse priuatam extensione locali ; unde ad omnia argumenta quae contra nos objiciunt, oportet respondeant. de primoqvidem, primum propositum ficile retorquetur. si enim corpus vivum, animatum. & consequenter organicum, non potest esse siue ra, cum figura non trabeatur siue extensione locali, de in venerabili sacramento quantitas non habeat extensionem localem, sequiatur corpus Christi Domini in venerabili sacramento no habere, etiam secundum aduersutos, figuram, quae petitur a quantitate. dico, aepetisura quaruitate , quia independenter a quantitate habet aliqualem
figuram, & improprie dictam, quae de figura interna dici potest, quae
petitura distantia entitativa, ut insta explicabitur, cum de partibusentitatiuis. secundum etiam facile retorquetur; quia si corpus Christi Domini in Eucharistia tale est, quale esse solet quodcumque aliud individuum humanum quoad omnia,praesertim quoad dimensiones& accidentia, cum indiuidua humana habeant suam extensionem l calem , sequitur etiam corpus Christi Domini illam habere in Eucta ristia ; quod tamen negant ipsi aduersarij. tertiam eadem ficilitate retorquetur; nam corpiis Christi Domini, quod traditum Et pro nobis in cruce, habebat suam extensionem localem, & tamen, ves ipsis aduersariis fatentibus, illam non habet in venerabili sacramento. similiter retorqueri possunt alia similia aduersariorum argumenta. si enim aliquid probarent, probarent etiam in venerabili sacramento Christum Dominum habere suam extensionem localem , quam in men certum est non habere. ad primum ergo directe respondeo,cotipus Christi Domini esse viuum, animatum, dc organicum, dc comsequenter habere figuram, non quidem externam dc localem, qua sine locali distantia partium non reperitur, sed internam dc entita Guam, quae independenter ab omni quantitate a partibus entitatiuis habetur. ad secundum, nego Christum Dominum illis verbis, hoe scirpus meum, significasse tale esse suum in venerabili sacramento corpus,quoad dimensiones & tera accidentia, quae simponunt locum circumscriptiuum; alioquin sequeretur habere extensionem localem, quam tamen aduersarij habere negat. ad tertium idem respondendinDices denique cum Albertino , tomo 2. in primo Corollario Theologico ex praedicamento quantitatis, clubitatione secunda. si non existeret quantitas in corpore Christi in sanctissimo
sacramento, neque existerent in eodem qualitates naturales corpori. hoc autem est absurdum ergo,dcta sequelam maioris probati, quia illaequalitates subiectantur in quantitate, de consequenter auara
Respondeo primo, hanc Albertini obiectionem supponere ali-
386쪽
quid Alsum ; nimirum accidentia, de quibus procedit argvinentum, subjectari in quantitate, quod verum non est cur enim non possunt in ipsa materia prima,habete ex se extensionem internam, subieitari Respondeo secundo, negando maiorem. ad eius probationem, dico quod quamuis pereat quantitas in qua subiectantur multae qualitates naturales corpori, non tamen pereunt qualitates, quia Deus essective pressat qualitatibus illis, quod quantitas subiective praest bat; eo plane modo, quo effective praestat quantitatipanis, quae r manet in hostia post: consecrationem , quoa materialiter praestabat
materia panis ante consecrationem.
Objicies secundo. extensio partium extra partes nihil aliud est, quam relatio, secundum quam una pars dicitur prius coniuncta vesparti quam alteri.relatio autem non potest esse ratio formalis quantitatis. ergo extenso partium extra partes in Ordine ad locum, non potest esse ratio formalis quantitatis. Respondeo, hanc extensionem esse aliquid abselutum, non autem relationem , quamuis fateor explicari a nobis per terminos alia quando relativos, per quos significantur relationes. ipsa tamen non est relatio, sed relationis fiundamentum; relationis, inquam, rationis;
ipsa enim nihil aliud est, qua in ipsae partes ita se habentes, ut una sit
prior alia. Objicies. extensio in ordine ad locum supponit extensionem in ordine ad se. ergo extensio in ordine ad se erit ratio formalis quantutatis, non autem extensio in ordine ad locum. &confirmaturi quia extensio in ordine ad locum est alterius praedicamenti a quantitate, est enim in praedicamento situs. ergo non potest esse ratio formalis
Respondeo, supponere extensionem localem, extensionem in o dine ad se in re quam assicit, non autem in ipsa quantitate; non enim vera est haec causalis, ideo quantitas extenditur in ordine ad locum, quia habet prius in se partes extra partes in ordine ad se. ad confirmutionem, nego antecedens. nam situs sequitur ad extensionem partium , & illam ante se praesupponit,ficut relatio suum fundamentum: unde vera est haec causalis, ideo partes huius ligni, verbi gratia, habent talςm situm, quia habent talem extensonem in ordine ad locum, ex qua resultat situs.&sane manifesta est distinctio situs ab extensione in ordine ad locum. unde multi sunt qui existimant situm esse denominationem extrinsecam a loco, prout locus certo quodam& determinato modo rem quae dicitur simata assicit. Objicies quartis. eadem quantitas in se manens potest naturaliter occupare minorem locum per condensationem, & rarefactionem maiorem quam ante occuparet.ergo extensio in ordine ad locum non
387쪽
est de ratione quantitatis, sed est aliquid distinctium realiter liquanti
tale. & confirmatur, quia Christus Dominus Lucae I 8. & Matth.
I9. docet diuina potentia posse camelum , maximum & gibbosiunanimal, ingredi roramen acus. Respondeo distinguendo antecedens. eadem quantitas in se m nens potest occupare minorem locum per condensationem,& per ra. refactionem maiorem quam ante occuparet; eadem in se manens, id est, non corrupta antecedente quantitate, sed noua illi seperaddita, vel priore deperdita,concedo antecedens; eadem in se manens, id est, sine acquisitione nouae extensionis localis, & nouae quantitatis, nego antecedens. & vero nec aduersari j dicunt fieri maiorem vel minorem, sine de perditione vel acquisitione noua exiessionis localis. unde quaestio tota remanebit inter illos & nos,an ista exiesio sit entitas a quantitate distincta, vel tantum modus superadditus quantitati. nos dicimus esse ipsam quantitatem I ipsi negant, volentes esse tantum modum quantitatis. verum contra A ristotelem, & rationem. contra Aristotelelem, manifeste 4. phJsicor. asserentem, quod si a corpore cubico circumscribantur omnes qualitates & passiones, adhuc occuparet locum. contra rationem; quia extensioni illi locali & modo conuenit ratio quantitatis. quod sic ostendo. nam si extensio localis est tantum modus quantitatis, vcl ille modus est per se extensus, vel ratione quantitatis. si primum, erit ipsa quantitas, cui conuenit tamquam formalis ratio, esse per se extensam. si secundum, nempe si dicatur modum illum esse ratione quantitatis extensiam, sequitur non
tribuere maiorem extensionem quantitati. quod enim extensum non
est, quomodo potest formaliter magis extendere alterum 3 & consio matur ; quia hic modus non consistit in indivisibili; facit enim maiorem vel minorem extensiionem quantitatis. unde necesse est intendi& remitti,& in tantum maiorem extensionem vel minorem tribuere
quantitati, in quantum magis vel minus intensus in existit partibus quantitatis. at hoc non est minus ridiculum, quam impossibile. impossibile enim est intensiionem formaliter tribuere extensionein. neque satisfaciunt, quando dicunt albedinem non esse albam,& tamen efferationem formalem albi. nam licet forma non sit ipsum concretum, effectus tamen formalis illius non est nisi forma in sit biecto. neque potest habere forma oppositas conditiones ipsi effectui fodimat. at iste modu3 habet conditiones oppositas; maior enim extensio dicit saltem habere magis partes extra partes ; iste autem modus, qui maioris extensionis est causa formalis, habet omnes partes intra partes, quae est opposta prorsus conditio extensioni, ita ut non minus videatur repugnare extensionem maiorem esse ab intensione
istiusinodi, quam nigrum esse ab albesine. ad confirmationem , re-
388쪽
Dndeo contrarium potuisse ex his locis colligi si quidem ita impos
tibile, ait Christus Dominus his in locis, diuitem intrare in regnum coelorum, sicut impossibile est camelum, retenta naturali sua quantitate & extensione, ingredi foramen acus. hoc de ratione formaliquantitatis, in cuius tractitione supposuimus dari extensionem intrinsecam& entitatiuam, quae a qui ousdam Thomistis negatur. Propterea sit
dentur partes entitatiua extense independentera quantitate. PRima sententia, est eorum qui negant huiusmodi partes entita. I. tiuas, earumque intra se extensionem. videtur diui Thomae,tum Prima semiratia alibi saepe, tum opusculo c. quaest. 4. arr.3.Vbi ait materiam non pos ' φῖ- se indiuidua te formam, quia in se considerata est indistinctii ; debet ca reti. autem indiuiduare, prout eth distinguibilis. & subdit non esse diuisi- , . . . . bilem, nisi per quantitatem. ubi pro eodem stimit diuisibile & distin- r. ιisii nisi , guibile, ut patet ex verbis antecedentibus citatis eodem articulo citato. Ad primum,ait quod materia non potest indiuiduare, nisi prout est sub quantitate. quod si materia in seipsa habet partes, cur non potest seipsiam indiuidua res' . contra Gentes cap. 66. aperte tradit hanc sententiam. ait enim quod ubicumque intelligitur diuersitas partium, ibi oportet intelligi indiuiduationem. si ergo in materia independenter a quantitate est diuersitas partium, erit & indiuiduatio. sed diuus Thomas negat, ut supra diximus, materiam habere indiuiduationem , nisi dependenter a quantitate. ergo etiam negat habere diuer- statem partium. legi potest citatum caput, in quo plurima habet in hanc sententiam ipsum sequuntur Capreolus in 1. distinct. I 8. quaest. I. art. 3. Soncinas , Caietanus , Herueus , & alij Thomistae. de ex Averroistis, Tiberius Baciterius primo Physicorum Summa Σ.digre
sione 3.post textum I3. I 4. dc II. Secunda sententia affirmans est praecedenti omnino contraria, da- s nila Rum.
ri partes entitatiuas, id est,in substantiis & accidentibus materialibus, praescindendo a quantitate, reperiri partes inter se unitas. est Scoti tisia, in Σ. distinas. quaest. . de distri quin L. Ba iij in .dist. 12.quaest.
aliorum nomi alium,Sua is disp. .metaph.sech. . Fonsecae .metaph. cap. I . quiaest. ib.sect 3. dc aliorutis; qui garrien dissentiunt an partes il-a a iij
389쪽
Ie ullum inter se habeant ordinem independentera quantitate . vel non. aliqui enim omnem illis or nem negant, ut Conimbricenses,& Fonseca, qui volunt illas partes iniri inter se immediate, itavi unaquaeque unicuique immediate uniatur,nec detur in illis, etiam per assignationem, prima pars,media, aut postrema. alij concedunt ordianem respectu sui,siue inter se, sed qui esse non possit extensio proprie dicta, siue in ordine ad locum. vide Suarium numero I 1.citatae disputationis.1 Dico primo, independentera quantitate dari partesentitatiuas. FVima tinei .. . Probatur primo conclusio auctoritate Philosephi, qui ratam desulit esse quod habet parum materiae sub magna quantitate, & den- μι- ρtabam. sum, quod habet multum materiae sub parua quantitate. ita enim rium ε. 4. Phylico.&alibi,&post ipsum diuus Thomas in a.dist.3 o. quaest. I. sed hoc non potest: saluari,nisi materia, exempli gratia, ante quantitatem habeat partes. ergo ante quantitatem habet partes . ergo dintutpartes entitati . constrinatur. quia Philosophus saepe supponit hanc senten tiam, dum vult continuum, id est, corpus astectum quantita. te,posse diuidi in plura,quorum unumquodque sit hoc aliquid. den
que pluribus agit de partibus animalium; neque ibi agit de partibus quantitatis, sed de partibus substantiae, ut per se patet.
traba- Probatur secund5 ratione. si entia materialia habent suas partes '' entitativas aquantitate maxime,ut a causa formali. sed hoc est falsum. ergo,&c. sequela conceditur ab aduersariis. volunt enim per quanti talem fieri formaliter habens partes, sicut per albedinem album. lapatet. non enim est a causa finali, quia quantitas non est melius &optimum respectu substantiae materialis, sed contra ipsa quantitas est propter Armam substantialem est enim generalis dispositio ad om ' nem substantialem formam, de eius gratia etiam ad accidentalem. nequc etiam ut a causa esstiente; quia quantitas non est efficiens substantiae materialis & materiae, deberet enim illam creare. item ex Lia ratione quantitas nullius accidentis Proprie est effectiva, nisi petemanationem suarum proprietatum, non Vt a causa materiali; inateria cnim quae est subitantia materialis, non est in quantitate ut in subiecto, sed eontra quantitas in ipsa. minor itaque, in qua tota est controuersia,sic probatur. si a quantitate ut a causa formali materia laabet partes, sequitur partes materiae non esse formaliter substantias, sed accidentia. hoc autem implicat. ergo &c. sequela probatur; quia essectus est sua causa formalis. minor patet ; quia tota materia esset ror- maliter accidens. quod implicat in terminis. εConfirmatur. accipio lignum, verbi gratia, palmare, & sic disputo. partes materiae de formae ligni,quae correspondent partibus quantitatis, vel sunt formaliter subminita, vel accides. noo hoc secundum Cooste
390쪽
menim lignum iaci accidens, quia substantia non componitur formaliter ex non substantiis. ergo primum. ergo partes materiae deformae ligni, quae corre ondent partibus quantitatis, non sunt se ma litera quantitate. Probatur tertio. materia quae est sub Arma aquae, verbi gratia, est rotia r ait sib forma aeris, non selum ratione quantitatis, sed etiam ratione sui,& potest a Deo uniri in unam materiam cum alia. ergo praescindendo a quantitate, materia quae est sub forma aquae, potδ esse pars mat tiae diuisibilis ab alia parte quae est sub forma aeris. cons luentia i net. si enim duae materiae numero possunt sibi inuicem iniri, itave eLficiant unam numero materiam, & rursus possunt separari, itan es.siciant duas materias numero, euidentissimum est quod sint aliquid diuisibi te, & quod aliquo modo habent partes. quod enim omnino
indivisibile est, nulla ratione a seipso separari potest. antecedens probatur. quia potest Deus destruere formam aeris,&formam aquae si illas habentὶ & conseruare materias quae erant sub illis a se inuicem distantes,&potes easdem materiasvniere inter se; in hoc enim mula est implicantia. ergo, &c.
Probatur quarto 1, quia ridiculum, & omnino ineptissimum vid e-tur , asserere non plus esse materiae sib forma & sub quantitate totius terrae, Verbj gratia, quam sub forma & quantitate unius grani miiij. at hoc dicere debent aduersatij mam plus materiae stib una forma esse,
quam sub alia, est materiam illam habere plures partes, quam habeat
Probatur quinto. anima rationalis est tota in toto, & tota in qualibet parte ipsius, & materia est tota stib tota quantitate, oc pars ipsi est sub tota quantitate. ergo sicut anima rationalis per suam entiis talem realem est tota in toto corpore, & tota in qualibet parte ipsius, ita materia per sdam entitatem localem erit tota sub tota quantitate,& per suam enitatem partialem & totalem ante quantitatem. ergo partes entitati uas. omitto multa alia argumenta quae tangunt princia
pium indiuiduationis. Probatur sexH Theologice ad hominem. in venerabili sacramento , per se , de ex vi verborum consecrationis ponuntur omnes partes substantiales & integrantes eorporis Christi Domini, ossa, nerui, &c. de omnes harum partium particulae ; quantitas vero, si illam habet Christus,ponitur tantum per concomitantiam, & non vi Verborum. ergo illae partes substantiales earumque particula non sunt formaliter L quantitate. maior & minor ab Theologis eone tantur. consequentia clara videtur quia per absolutam potentiam
Dei reperiri potest sub speciebus id quod perseponirur, &ex viverborum sub illis, & non reperiti id quod est ex sola concomitantia. er