장음표시 사용
501쪽
ruina n. contractes virtutis,' tactus virtutis. ρι n. ης Cajetinum Thimensem, ις eranum Thienensem. is. Muinus, Io Smcinas. di I. citato. ad primum est, citato ad primum, ubi ait. ρτ I37. oubstantiam in instand, istantia in instanti. pagoa is3. ad quaeae t. c. Phycoeoti, Me ad quaest. ic. Phys Mou 23o. nostram sentiam, is nos sententiam. minax11. quomodo nodio, Ut i et modo nostro. is humani praeris capacitas, te humani log j
502쪽
Apud CAROLvM CHAPPELLA1N, via Lignaria, propὀScholas Medicas,ad insigne D. Baruarae.
Congregationis Oratori; Domini IESU Presbyteri,
Pracipuas di putationes ea Metaph ca complectens.
504쪽
Christianissimi FrancorumRegni supremo prudentissimoque Nomophylaci,
Gulielmuae Camerarius , ConPegationis Oratorij Domini JES V Prsyter, obsequium.
silvidatum existimes,quod Ρhilosophicu istud opus, no
uis enim ij sint hu)us teporis mores, Ut non liceat libere & ingenue Ρhilosophari, raroque in publicum prodeat liber, quin continuo , nisi magni alicujus viri quasi
armatus sit patrocinio , laceretur; Tamen plus virtuti tuae,plus etiam crebris &singularibus officijs, quibus cum omnes tum sint ij
505쪽
gulos nostrae Congregationis homines de meruisti, quam doctrinae meae securitati debere me censui. Itaque quod fama nuntiante didiceram dubitare omnes, an religiosius
aequitatem Coleres, an benignius & amantius foueres scientias, decreui apud me, ne
mini conuenientius primam hanc Ρhilosophiam offerri posse , quam tibi, qui primus
in tuenda & proCuranda aequalitate, primus etiam in fovendis bonis artibus , & scires quantum ipsi prae caeteris Ρhilosophiae parcibus deberetur, ac eam pro tua consuetudine, hoc est omnium humanissime, fusciperes. Non falles, ut spero , expectationem meam, nec quicquam de ea opinione,quam
ex publicis sermonibus hausit, diminues. Imo, si recte Ρhilosophari libet, plus inuenturum me arbitror , quam quod undequaque in ore omnium sonat. Inuidet siquidem fama virtuti ; &sicut viti3, dum multorum sermonibus seminatur,in immensum crescit opinio, ita virtutis gloria, dum per vulgi ora spargitur, fit minor, viresque amittit eundo. His rationibus adduinis , ausus sum intentam illam dies noctesque in publicam utili, talem vigilantiam tuam ad tantillum otij in-
506쪽
uitare quantum scilicet ad excipiendum Ρhilosophiae nostrae munus sufficiat. Nec mihi succensebunt, qui nouerint s at quotus
quisq; qui nesciat eam esse ingenij tui vim& facultatem, ut cum totus sS Omnium, tOtus etiam singulorum esse possis. Vale.
507쪽
An dentur analoga distincta ab univocis di aequivocis. IN ea primo ostendit- Metaphsicam esse proprie dictam mentiam.
Secundo, objectum ejus esse res reale inquantum ens reale. Tertio,Metaphusicam non consuerare quidditates rerum omnium in particulari. cuarto, nuta dari analoga media siue distincta ab in ocu cy aequiuo eis. Qioto, aduersariorum objectionibus sit satis. Denique, explicantur analoga quae dicuntur inaequalitatis,proportionis, attributionis.
Vtrumens sit univorum Deo &creaturae, substantiae& accidenti. In illa primo probatur conceptum formalem entis esse perfecte inum. Secundo, conceptum objectisumentis esse etiam perfectemnum, prae- risum, non tantum ratio sed ex natura rei.Tertio, explicatu mariis generibus mnisocorum, artissue gradibus emivocationis , statuitur ens esse intuocum Deo cr creaturae, substantiam accidenti. Quarto, Objectiones in contrarium diluuntur. Denique, concluditur passiones,modos, ultima ue disserentias entis,non esse entia quidditatiu/,sed qualitative.
De proprietatibus entis, Vno, veru, bono. In ista primo statuitur dictas proprietates esse mera propriaque attributa entis. Secundo iuperaddere enti aliquid positiuum ab eo formaliter distinctum. Tertio, aduersariorum argumenta oluuntur.
An essentia distinguatur ab existentia. Et an essentiae ab aeterno habuerint verum, & reale esse. In ea ut longe probabilior praefertur illorum sententia, qui censentes Disitirco by Cooste
508쪽
sentiaim nemine euitante inguias existentia. Meundo, eontrarias a gumentis occurritur. Tertio, statuitur 6sentias rerum habere merum alia quod esse ab aeterno ,sed dependenter a Deo in genere ea se exemplaris. Denique rationes in oppositum adducuntur, dissoluuntur.
QV EsTIO QUINTA, Quodnam sit principium indiuiduationis.
In ea primo confutantur Suarius , moueto aliique recentiores, lentes niseipium indiuiduationis esse usique retentitatem. Secundo, redarguitur Henricus, asserens negationem esse e odi principium. Temtis, Gothostedus asserens quantitatem. o reto, S. π omas asserens materiam signatam. Denique, cocluditur existentiam esse principium, o objectionibus itur obuiam.
Quid suppositum vel poes a supra naturam singularem addat. In illa , usi inὸ ω malidissime impugnata retentiorum sententia, quae asserit sius flentiam natura existenti superaddere modum a liquem realem positiuum, demonstrastur istam nihil aliud esse quam ipsam naturae
existentiam, connotantem negationes actualisi aptitudinalis inhaerentiae; idque merum esse ex Seri'tura sacra, Conciliis, Patribus, Theologia , Philosophia,c Aristotele pluribus probatur.
An inhaerentia aptitudinalis sit de essentia accidentis. In ista eontra recentiores haereticos flatuitur actualem inhaerentiam non esse de accidentis essentia. Meundo , ςontra quosdam Theologos o Philosethos e aptitudinalem esse. Denique, istius axiomato,accidentis esse est inesse, issu expliciitur.
Anaccidens sit verum ens, de Virum univorum. In illa primo probatur aeridens esse inmm, Secundo, esse riuocum ad nouem praedicamentaavidenti imo Tertio,praedicament rum nume
509쪽
QVAESTIO NONA, An egeaciter ostendi possit Deum esse; ubi etiam disputatur an
exterminis notum sit Deum esse. In ea primo eantra Frane cum Suarium ex Patrum G Aristotelu ldoctrina ostenditur Dei existentiam a priori demostrari non posse. Secun- dolontra quosdam Theologos posse aposteriori. Tertis,exterminu non esse notum Deum esse. Denique , non bene loqui illos qui asserunt esse notum per se, secund- se, Deum esse, non mero secundum nos.
An Deus sit libet; ubi etiam ostenditur nullam fore in causis secundis scontingentiam Deo necessariὰ agente, dc Multa disputantur de achi libero Dei.
In ea primo rum esse f--ο--Deumessi liserum. Secundo, instententia Aristotelis non esse. Tertio ,seeundumratisnem naturalem esse. rto,nullam foreinea sis secundu contingentiam Deo neces is agem te. QMηto, impugnatis maris sententiis recentiorum de actu libera Dei, concluditur inum esse actum Dei neeqsirium,qui propter illimitationem μαm , m infinitatem , sine ista potentialitate, prout mersatur circa D m, est necessarius,prout restisit erraturas, Mem .
An possit egeaciter probari dari Angelos. In ea, explicato Angeli granune, statuitur actualem Angelorum exi ltentiam demonstrari minimὸ posse, isa umentis in contrarium itμrob-
Vtrum omnes Angeli disserant specie. In ea primo pluribus probatur non repugnare plures es Angelos fu oadem st eis. Secundo, de s p est ejuseiam stebri-3 Denique, i
510쪽
An detur ens rationis. In ea sese dari ens rationis ostenditur , Grationes in oppositum d
Quot lex silens ratioinis. In ea, impugnata divisione entis rationis in quod hiaet fundamentum in re,oid quod non hiaet impugnata etiam ejuserim diu isne,in fictum, priuationem, negationem,m relationem rationis, probatur prima in ad. quata maximeque perse deuisione distribui in positiuum m negativum; deinde positiuum in tot genera, in quot distribuitur ens reale positivum.
Vtrum ens rationis fictilium fiat a solo intellectu vel etiam ab imaginatione. In ista, eonfutatu rerentiorum opinionibus,senditur feria quacunque
potentia imaginatiua, etiam MNtorum.
QVAESTIO DECIMA SEXTA,Qu' modo describatur ens rationis, ubi etiam disputaturan Deus faciat ens rationis. In ea, astatis mariis definitionibus enthrationis, tum in genere, tum iusterie , probatur Deum non facere entia rationis quae fctitia evocantur, quam vis facere possit quae tigica dicuntur.