장음표시 사용
111쪽
Novatores nostri, etsi contra Socinum contendant Baptismi legem & usum perpetuum &constantem sempe fuisse in Ecclesia, omnesque ejus praecepto teneri vel pro se, Vel pro aliis quorum curam gerunt, negant tamen Vete res, ante Ambrosium & Augustinum, Patres tantam illius agnovisse necessitatem, ut infantes sine illo morientes aeternum percant. Scilicet volunt illi , Augustinum imprimis aestu disputationis adVersus Pelagianos abreptum longius quam par esset processasse , atque ne celsitatem hanc contra Veterum lententiam excogitasse ac defendisse. Satis igitur nobis erit , si ex tostimoniis Veterum Ainbrosio& Augustino a tate superiorum, ostendamus eandem semper Viguisse fidem pro necessitate absoluta Baptismi; nihil ab Augustino & sequentibus eam in rem assertum, quod a suis praedecessoribus certa traditionis serie non acceperint. Duplici autem via id demonstrabimus. I.recensendo testi monia Veterum ex tribus primis Ecclesiae seculis; subsequentes enim nostros esse concedere Videntur NOVatores . . a. generalibus quibusdam momentis ex usu & praxi Ecclesiae perpetua depromptiS.
S. Iustinus Apolog. a. pro Christianis, postquam recensuit dispositiones qui
bus instructi esse debent qui baptisari cupiunt, sic pergit: Deinde eo adducun- P . rvr a nobis ubi aqua est; atque eo regenerationis modo quo ipsi regenerati sim
mus , regenerantur. Nam m nomine rerum cunetarum parentis oe Domini Dei,
ct Servatoris nostri Iesu Christi, ct Spirisus sancti in aqua tum lavantur . Christus enim ipse dixit: Nysii regenerati fueritis, non intrabitis in Regnum Cg-Iorum. Rationem necessariae illius per Baptismum regenerationis ibid. repetit
S. Doctor ex peccato quod nascendo contrahimus. Rationem autem illius rei, P. 9 q. inquit, ab Apostolis illam accepimus. Quandoquidem priorem naιivitatem nostram ignorantet, necessitate quadam. liquido genitali satu , mutua parentum mixtione intercedente, pro generati sumus , ct in malis moribus pravaque consuetudine educti, ut ne necessitatis ρο ignorantia liberi permaneamus , sed delectus oe scientis filii fiamus, ac remissonem ante comm issorum peccatorum consequamur in aqua. Igitur ex S. Iustino , aquae Baptismus a Deo institutus & ordinatus est, ut homo spiritaliter renascatur, ac peccatorum remissionem obtineat. Sicut igitur sine illa regeneratione servari nemo potest, ita etiam nec sine Baptismo, aut ejus Volo. S. Irenaeus Lib. 3. c. II: alias I9. Sicut, inquit, de arido tritico massa una feri non potest fine humore, neque unus panis, ita nec nos multi unum fieri
in cbristo 'e' poteramus sine aqua, quae de egio est. Et sicut arida terra, si non percipiat bumorem, non fructificat; fe ct nos, lignum aridum exassentes
primum , nunquam fructificaremus vitam, sine superna voluntaria pluvia. Cor- pura enim nostra per lavacrum illam , quae est ad incorruptionem , unitatem acceperunt; anima autem per spiritum. Unde ct utraque necessaria, cum utra que proficiunt in vitam Dei, miserante Domino nostro. . Lib. 2. capram alias 39. docuerat infantes necessariis esse baptisandOS. p. 14 . An necessitas ejusmodi non tantum praecepti cujus illi sunt incapaces, n. . . sed
112쪽
sed medii seu absoluta supponidebet a S. Irenaeo. Et Vero comparationes quibus utitur in priori testimonio, eo tendunt ut attendenti patebit. Tertullianus Lib. de Baptismo ex professis Baptismi necessitatem probat adversus Quintilianos& Casanos. Sic ergo, inquit c. I 3. scelestist mi illi pro
vocanι quastiones. Adeo vicunt, Bapt*mus non est necessarius, quibus fides' ' satis est; nam ct Abraham nullius aqvr, ψ Mei Sacramento Deo placuit . En Haereticorum illorum oblectio, cui sic Tertullianus: Fueris salus resroperfidem nudam ante Domini pallionem o resurrectionem : aι ubi fides ducta est credendi in nativitatem, passionem, resurrectionemque ejus, addita est ampliatio Sacramento, obsignatis Baptismi, vestimentum quodammodo fidei, quae retro erat nuda, nec potest iam fino sua Iege. Lex enim tingendi imposta est , o formae prascriptar De , inquiι, docete nationes, tingentes eas in nomine
Patris, ct Filii, ct Spiritus sancti. Huis Legi collata donitio illa , Hisqvis renaιus fuerit ex aqua ct Spiritu, non ιntrabit in Regnum cris rum ro4strinxit fidem ad Baptismi necessitatem . Itaque omnes exinde credentes tingebanturi tune ρο Paulus ubi credidit, tinctus est. Nihil potuit Tertullianus disserti proferre adversus Socinianos & Novatores Calvinistas, ut Bapti Lini necessitatem tum praecepti, tum medii demonstraret. S. Cyprianus in famosa, quam cum Stephano S. Pontifice habuit, controversia de Baptismo ab Haereticis dato, supponit absolute necessarium esse ad salutem Baptismum; atque hac erronea occupatus sententia, apud Haereticos Verum non esse Baptisma Christi, ab illis baptisatos iterum baptisabat ut vitam aetemam assequi possent: Quia, inquit Epist. 72. ad Mepnanum, param P. iii. est eis manum imponere, no accipiant m Ecclesiae Raptismum. Tune enim
demum pIene sanctificara re esse filii Dei possunt , si Sacramento utroque nascantur, cum scriptum sit: quis renatus fuerit oee. Idem repetit Epist. 73. ad Iubajanum, simulque occupat&solvit istam obsectionem quam Novatores nostri adoptarunt) nempe, Si quis antequam in Ecclesia baptisetvr ,'' UI in confessione nominis apprehensus fuerit m occisus, an spem salutis oe praemium confessionis amitιit, eo quod ex aqua non fueriι prιus renatus cui orie et ioni respondet sanctus Martyr, ejusmodi non priυari Sacramenso Baptismi, utpote qui bapιψentur glori Omo ct maximo sanguinis Baptismor quod idem est ac si diceret, Baptismum aquae suppleri per contritionem Persectam & martyrium. In Concilio Carthaginensi an. 216. cui praefuit L Cyprianus, & adfuere Episcopi 87. Nemesianus a Tubunis probans baptisatos ab reticis debere veroe τbis. t. Ecclesiae Baptismo iterum tingi, adducit istud Christi Dan. 3. Nisi quis re Co e. p. naIus fuerit M. Hic est , inquit , Spiritus qui ab iniιio ferebatur super quam . Neque enim Spiritus sine aqua operari potest, neque aqua sine Sphi-rss. B. iv. Postea: NU ergo acceperint Baptisma salatare in Ecclesa eaιbolica , quς una est, salvi se non possunt , sed eum earnalibus in iudicio Domini damnabuntur. Cum ait Episcopus ille, Spiritum non posse agere sine aqua, intelligi debet de potentia & lege Dei ordinaria; absolute enim potest, cum virtus ipsius non sit Sacramento alligata. Denique idem S. Doctodi consultus a Fido in Africa Episcopo, an infantes baptisari debeant ante octavum a nativitate diem, responaei Epist.. 9. in suo Provinciali Concilio sexaginta sex Episcoporum statutum fuisse, S auteillum Diuilia by Cooste
113쪽
illum diem baptisari posse di debere, ut a noxa originali liberentur . Quanto mmatis, inquit, prohiberi non debeι infans qui recens natus nihil peccasit , no quod secundum Adam carnesiter natus, contagium morari antiqua prima nativitate eontraxis, qui ad remissam peccatorum accipiendum Me ipso faciliuiaeeedit, quod illi remittuntur, non propria, sed aliena peccata λ Porro infam . tes, ut jam obtervatum fuit, non tenentur lege Baptismi vi solius praecepti cuius sunt incapaces 3 ergo quia est medium a Deo institutum ad eluendam originalis peccati labem. Decretum hoc S.Cypriani & Coepiscoporum ejus m. i. . expendens S Augustinus Epist. I 66. alias 28. ad Hieronymum, ait novam 393. A. non esse definitionem, sed firmissimam Ecclesi e fidem. S. Clemens Alexandrinus Lib. I. Paedagogi cap. 6. Tincti, inquit , il- Edis. Iuminamur, in filios adopιamur vocaιur laUacrum per quod peccata abstergimus; gratia qua remittunIur pgηα qua peccatis debentur. V. IOrigenes Hom. 8. in Leviticum . Quid causa sit, inquit, clim Baptisma r. i. Ecclesia in remissionem peecatorum detur, secundum Ecclesia observantiam etiam 9o. H. parvulis Baptismum dari; cum utique si nihil esset in parvulis quod ad remissionem ct indulgentiam perιineret, gratia Baptismi supersua videretur. Et To.1. MHom. iq. in Lucam: Quia per Baptismi, inquit, Sacramentum nativitatis for- L. des deponuntur, propterea baptisantur oe parvuli. Nisi enim quis renatus fueris ex aqua ct Spiritu, non potest inιroire in Regnum Celorum. Et Lib. s. Ibid. p. in can. 6. ad Romanos: Pro boc, inquit, nempe peccato originalis EeeIesia ab Apostolis traditionem suscepit etiam parvulis Baptismum dare . Sciebant enim . . . . quia essent in omnibus genuina sordes peccati, qur per aquam ct Spiritum sanctum ablui deberent, propter quas etiam corpus imum
S. Cyrillus Hierosolymitanus Catechesi 3. ait qui in aquam descen μ' p. 16. C. rus es, non aqua simplιci mentem adhibe, sed Spiritus μηcti virtute salutem D. susciper nam sine uιri que ad perfectionem reducι non poteris .... Et si quis non baptisatur, DIutem non habet, praeter solos Martyres, qui sine aqua Re-P. I s. D. gno celest; potiunιur.
Mitto innumera Baptismi ejusque virtutis magnifica apud Veteres enco-mia, de quibus, ubi de variis nominibus Baptismi, initio hujus Tractatus dis serebamus. Mitto etiam ea Ueterum testimoniaque pro fide peccati originalis laudavit S. Aug. adversus PelaSianos, a quibus accusabatur quod omnium primus opinionem huius peccati invexisset; nempe Rheticii Augustodunensis, olympii in Hispania Episcopi, S. Hilarii, S. Basilii, S. Gregorii Narianzeni, S. Chrysostomi, S. Ambrosiit, qui omnes dum adstruunt fidem peccati ori .
natis, necessitatem remedii, nempe Baptismi, eadem via demonstrant. His veterum suorum praedecetarum praesidiis muniti, ac immotis fidei antiquar terminis inharentes, non veto ultra metas abrepti, sicut calum. Diantur Novatores, Ambrosius&Augustinus tantam agnovere necessitatem Baptismi, ut, excepto martyrii ae persectae contritionis casu, nullus sine eo possit sternam salutem assequi. Unde merito S. Ambrosius Lib. de Mysteriis cap. . ait: credit Catecbummus .... sed nisi rila Uatus fuerit in nomine Patris m. remissionem non potest accip/re pec- 3;o. R. catorum, nee Inritualis gratia munus haurire. Et L. a. de Abraham cap. o. I. LI. n. 79. Nemo, inquit, ascendis in Regnum crIorum, no per Suramem μ' R
114쪽
AM. p. tum Eaptismatis. Et nu. 8 . exponens ista Christi Verba, si quis ναι 3Π β' tus Derit oec. utique, inquit , nullum excipis, non infanmem , non aliqua praeveruum neces ate.
T. io. . credere , nec dιcere . nec doce , infames, antequam baptifentur morte prae-379-C. ventor , pervenire posse ad originalium in lentram peccatorum, δε vis secat bolicus. Et Epist. I 66. alias et 8. ad Hieronymum ι Quisquis dixerit . D.r. p. quod in chrano vivocabuntur etiam parvuIi, qui De Sacramenti eius pur- 9i 'η Deipatione de Cita exeunt, hic profecto ct conιra Apostolicam praedicationem tenit, o totam contimnat Ecclesam , nbi propterea cum baptisandis paraoulis fessinatur o currisvr , quia sne dubio creditur aliter eos in Christo omnino vivificari non posse. Magistro suo subscribunt fidelissimi discipuli, Fulgentius & Prosper. S. Fulgentius Lib. de fide ad Petrum c. 27. Firmi me tene, inquit, o nulla- h. t ' tenus dubites, non solum homiηes am ratione uιentes, verum etIam parvulos , qui sime in v teris matrum vivere incipiunt, ct ibi moriuntur, sive cum de ma-D 7. tribus nati fine Satramento sancti Baptismatis, quod daιur in nomine Patris m. de hoe seculo transeuηt, ignis sterni sempiterno supplicio puniendos. S. Prosper Lib. 2. de Vocatione Gentium cap. 2 o. agens de multit dine infantium qui non recipiunt Baptismum, quamvis Deus velit omnes salvos fieri, affrmat nihilominus cos a terna vita privari. Quid hoc pro- foedius, inquit . quid mirabilius esse potes eque enim credi fas est , eos '' qui regenerationis non adepti fura Sacramentum, ad ullum Beviorum pertiauere consortium.
Denique perpetuam hanc Ecclesiae fidem suo suBagio confirmarunt quatuordecim Episcopi Graeci in Concilio Dio olitano, teste Augustino Epist. - ρ' ad Paulinum, aliis Io6. cap. 9. Latini in Concilio Carthaginensi, qui F. scribunt Innocentio S. Pontifici de Actis adversus Pelagium Epistolam, quae Ois. inter Augustinianas est n. II S. alias sto.
Ex usu ct praxi Eecte' perpetua, ac generalibus quibusdam momentis. I. Ex perpetuo & constanti Baptismatis usu in Ecclesia semper observato , firmissimum ejus necessitatis absolutae argumentum deducitur. Fides qui peei nostra non modo ex Scriptis Veterum quae supersunt, sed etiam ex praxi, usu,&factis ipsis, in quibus viva quadam ac spirans traditio continetur, valissime comprobatur. Sic probabat oli in S. Augustinus gratiae necessitatem adve Sus Pelagianos, ex precibus qus toto terrarum Orbe ad Deum semper suis sunt, uti & praxi nunquam interrupta; quod unum momentum, etsi cae ι g tera deessent, satis esset fidei nostrae veritati demonstrandae. Ipsa oratio, inquiebat Epist. 177. ad Innocentium Summum Pontificem , alias 93. claris ima est tralia testificatio. Non alia igitur ratione duci potuit Ecclesia in constanti & perpetua Baptismi administratione, quam quod illum ex Christi instituto ac praecepto omnibus & singulis ad salutem omnino necessarium esse intellexit.
115쪽
M. Constantis & ubique receptae fidei certius non est argumentum, quimerroris oppositi, ubi primum caput extollit, publica pro riptio& damn tior at statim prolaripti sunt & pro Haereticis ab Ecclesia habiti, qui necessit tem Baptismi variis temporibus impugnaVerer secundo taculo Casam te Quintiliani; Manichaei tertio; Ascodrutae, Archontici, Seleuciani de Heria uitani quarto; relagiam quinto ς N alii qui deinceps veteres ac iam Io
IIL Constans semper fuit Ecclesiae doctrina & praxis, infantes baptisari posse te debere, ut a labe originali purgati Regni coelestis & vitae aeternae participes fieri poshnt. Constat ex S. Cypriano Epistola ad Fidum, ex Conculio Carthaginensi & Mileuitano apud S. Augustinum Epist. I7s.& Iris. aliasso. & 92. ubi Patres Pelagianorum errorra exponentes, alunt: Parvulos riιam propter Iesutem, qua per Salvatorem Christrum dassur, boeptisandos negans, ae 6is. F: se eos mortifera Ha doli νina in aterarum necam. Censent igitur Patres illi,
idcirco baptisandos esse parvulos, quia salutem alia via non possunt asso Ibid. ν. qui; seu, ut loquitur L Augustinus citata ad Hieronymum Epistola, quia 39 eredisin aliter eos m Cistrio vivificari non posse. IV. Etsi ita tuta quaedam serent tempora adsolemnem Baptismi administrationem, semper tamen provisum est ab Ecclesia, ut in periculo mortis &urgente necessitate, quae legem nescit, sive infantibus, si ve adultis in lecto aegrotantibus, quolibet tempore per Sacramentum Baptismi subvenitetur . Ita colligimus ex Conciliis antea citatis, Romano sub Cornelio, Nemcaesariensi Can. D. Antissiodorensi Can. 18. Matisconensi II. Can. 3. Parisiens VLCan. . Ex S. Cypriano Epistola ad Magnum, ex Stricio Epistola ad Himerium Tarraconensem Episcopum, ex S. Leone Epistola ad univertas Episcopos per Siciliam constitutos: unde gravissimi peccati rei habebantur Sacerdotes, qui sine Baptismi subsidio aliquem ex hac vita migrare permittebant. Rationem affert Siricius mox laudatus, P., inquit, ad nostram perniciem ten- τ .ma. dat animaram, si, neruo doderantabus foriu salutari, exiens unusquisve de Con .nsecula, o regnum perdat σ vitam Atque inde est quod S. Augustinus Epist. 228. alias 18o. ad Honoratum , D'& alii Veteres cum ipso ignavos illos Pastores tam graviter exagitent, qui persecutionis tempore sugientes ut Vitae suae consulant, miseras oves curaestrae commissas dereliquunt, & ymni ope spirituali ac Sacramentorum subsidio destitutas periculo damnationis aeternae exponunt. Inde quoque Episcopi ad martyrium rapti tantum sui desiderium suis populis relinquebant , nimirum propter spiritualem, quam ab ipsis per Sacramenta expeΗabant, Opem. Sic audire est Fideles Africanos, suos Pastores dum ad martyrium ducerentur, alloquentes apud Victorem Vitensem Lib. a. de persecutioneVvandalica albar nos, inquiunt, mrseros relinquiti3,. dum pergitis ad c aiblisi. ronas λ qui bos baptisaturi sunt parvalos Νηιιbus aquae peremis nobis PP. T. pgnitentia mηηs collaturi DN, O ree eiliationis indalentia obstrictos pec- N
V. Ueteres eorum semper negligentiam damnarunt, qui ad finem usque vitae Baptismum situm disterebant; atque ejuscemodi in lecto baptisatos, in poenam dilationis & negligentiae, irregulares habuerunt ad sacros ordines Percipiendos, ut constat ex testimoniis supra relatis, ubi de antiquitate&n Darneb de B iptis oe confr.' . G cessi- siligod by Cooste
116쪽
cessitate trinae immersionis agebamus Conclusione prima, &in solutione ad primam objectionem. At, quaeso, quo fundamento nixae istae querimoniae, nisi quod per hanc dilationem exponerent sese periculo carendi Ba 1isio
VI denique, non alia de causa ipsis laicas, etiam mulieribus, permisit Ecclesia in mortis periculo Baptismum administrare quam quod eum absolute ad salutem necessarium esse semper iudicavit. - Igitur hac inspecta di bene explorata Ecclesiae totius fide, di nunquam misper rupta Traditione, Concilium Trid. Sess. 7. Can. s. sic definit: Si quis rix 6 14 riι Baptismum liberum esse, hoc est non necessaratim ad salusem, anathema fit Gφης ' Et Can. a. de ista Christi apud S. Joan. cap. 3. sententia, Nise quis renatus D 77' ς' rit ore Si quis dixerit aquam veram ct nasuralem mn esse de Meesstate M.' ''' ptismi dique adeo merba alia Domini, Vis quis renatus furiit ex aqua sis Spiritu sancto oee. ad meraptaram detorserit, anasbema '. Ν ., Iam in Concilio Lugdunensi an. mTq. & m Florentino m. 2439. de τε S fin1erat Ecclesia. , illorum animas qui cum solo originali peccato decedams adeoque sine Baptismo mox in instrum descendere . Igitur, Ecclesia ' ' semper credidit Baptismum omnibus & singulis hominibus absolutonecessarium esse ad salutem. Θ α ι. - Q Siavratur. Objectronesis :
. obiicies I Ex citatis toties Christi verbis Io - . Nisi quis venarur fureris o e. inferri dumtaxat potest, necessarium esse Baptismulti necessitate praecepti, non medii. Necessitas autem praecepti eos tantum obfirmit, qui praecepti sunt capaces, adultos scilicet, non Vero infantes. Antecedens probatur: Quia illud necessarium est ista dumtaxat praecepti necessitate, cuausnecessitas tota pendet ab institutione di mandato Chruti , non vero ab interna rei ipsus natura de conditione; in hocmim stat totum discrimen necessitatis medii N praecepti. sie v.f. necessit fidei N gratiae 1anctificantis ad obtinendam salutem aeternam, absoluta est ac lex, seu medii. Quia ex ipsamet natura & conditione fidei & gratiae sanctificantis naicitur et atqui necessitas Baptisini aliorum Sacramentorum tota pendet ex libera
Dei voluntate; ergo &c. ' . Resp. nego. maj. Ex sola quippe Dei uluntate ae institutione fit quod aliqua Sacramenta absolute. seu necessitate medii, alia V o ex Praecepto dumtaxat simi necessaria. - , . ' . Instabis I. Necessitas praecepti tam pendet vir una Dei Voluntate ac institutione, quam necessitas medii, & tam reos est peccatIN a Vita aeterea e cluditur, qui praeceptum viciat, quam qui medium salutis omnino necellarium omittit; & ita si ad unam Dei instituentis voluntatem σecurratur , confunditur necessitas medii cum necessitate praece 1. Resp. Eo conseq. Res quippe necessaria necessitate medum 3p a etiam Dei voluntate includit eum gratiae interioris effectum, sine quo latus Ont neri non potest, ut divimus inter Praenotata; talia sunt Sacramenta Dapill- mi & Penitentiis. Non ua porro est de rebus ex praecepto dumtaxat Mecei-sariis et quapropter non confunditur necessitas medii cum necessit te Praecepti, etiam ex ipsamet Dei instituentis voluntate. Deinde in eo emindistat
117쪽
nz S AE R MENIO BAPTis ML necessitas medii a necessitate Praecepti, quod praeceptum Dei postivum
pro quolibet instanti non ob at, sed certo dumtaxat tempore: quare violati praecepti ille reus tantum habetur, quando praeceptum nou o, servat quo tempore tenetur illud observare. E contaea quod necessat tum est necessitate absolata & medii, semper obligat. Instabis a. Quod necessarium est necessitate medii, nusquam suppleri potest: in eo non excusat aut ignorantia, aut impotenxia; sime eo re aut voto saltem percepto salus haberi non potest: atqui talis non est Baetismus. suppleri etenim potest per martyrium& perfectam contritionem; in eo excusat ignorantia, aut impotentia: qui enim aut invincibiliter ignoraret mandatum .di inititutionem Baptismi, aut in iis esset angustiis in quibus eum non posset percipere, illi pro Odefectus Baptismi ad culpam non imputaretur Igitur sine eo re percepto, imo di sine ipsius voto ac desiderio potest quis larvus esse: qui enimnihil unquam de lege Baptiani audivisset, ac laboraret ea in reinvincibiit ignorantia, ille certe Bapti sint votum seu desiderium elicere non posset: si tamen Deumstiper omnia charitate perseeta diligat, salutis aeternae particeps erit. Infantes pariter hujus voti sunt incapacra. Maior argumenti manifesta videtur in exemplo fidei ει gratiae sanctificantis, quae suppleri nullaten possunt, & siue quibus re perceptis salus obtineri non potest; quia scilicetnecessariae sunt necessitate medii, seu absoluta. Respuid primum, distinguor Quod necessarium est necessitate medii, suppleri non potest per aliud, si sic medium internum salutis, qualis est fides le gratia sanctificans, concedo: si sit mediumdumtaxat externum, qualia sunt Sacramenta , nego. Ista quippe media pendent a libera Christi instituentis Voluntate, qui ea ordinavid ad obtinenda media interna salutis: cum igitur media illa interna salutis alia via possunt obtineri, media externa tunc suppleri possunt; virtus enim Christi non est necessario illis exterioribus signis alligata: ita suppleri potest Bapti sinus per martyrium &persectam contritionem. Vide quae diximus inter Praenotata. Ad secundum : Abdio quod est necessa tum necessitate medii , non excusat aut ignorantia aut impotentia; a lege autem Baptismi excusat aut ignorantia. aut impotentia, distinguo: a lege Baptismi sub ea ratione qua mandatum in. cludit, excusat aulignorantia aut impotentia;.idest, qui invincibiliter ignorat Baptismum, aut non potest ex veraimpotentia, sectulo contemptu δέ negligentia eum percipere, ille reus non est violati mandati . neque praecise damnabitur propter transgressionem illius, verum est: at aeternae damnationis reus est ille tum negative, propterdese m grat regenerantis; tum positi-Ve, propter peccatum originale, Vel etiam actuale non dii sum . .
Ad tertium: Potest quidem sine Baptisino in re percepto per martyrium aut persectam contritionem quis salvus esse, sed non sinc voto seu desiderio Baptismi saltem implicito, quod in charitate perfecta semper includitur. . In eo quidem qui invincibiliter ignoraret Baptismi legem, explicitum esse non posset Baptismi votum; sed implicitum eo in casu sinceret, quod a charitate perfecta sejungi non potest: in eo vero qui legem Baptismi cognosceret, explicitum votum requireretur . .
Instabis . In casu mox proposito Baptismi votum nore magis necessarium videtur ι, nec magis includitur in contritione persecta, quam criuscumque al-
118쪽
terius mandati citristi; certum enim est eum qui Deum super omnia charIta. te persecta diligit, ita debere animo affectu m esse, ut omnia Christi mandata. ubi ea noverit, & adimplendi facultas dabitur, velit adimplere. Re . revera in casu proposito Baptismi Votum, quod supponitur tantum implicitum, non magis includi in illa contritione perfecta, quam ch; eum que alterius Christi mandati, adeoque non magis videri necessarium; verum id per aecidens est respectu Baptismi in eo casu singulari. Cum enim docent Τheologi , votum seu desiderium Baptismi saltem necessarium esse, loquunt. tur ex hypothesi quod promulsata sit ες cognita lex Baptismi; quo eatu docent, premente impotentia, saltem Baptismi desiderium seu votum expliei tum habendum esse, quia Christus pro sua benignitate & clementia voluit ut iis in angustiis sincerum Baptismi Votum iunctum cum persecta contriatione, Baptismi ipsius vices 8c locum suppleret. Aliorum quidem manda. torum Christi votum generale & implicitum semper necessarium est, quod, ut diximus, a perfecta contritione non sejungitur; neque idcirco dicendum,
mandata illa omnia, aut res quae in mandatis habemus, esse in voto absolu, te necessarias. Inter Praenotata enim observavimus , discrimen esse inter ista duo, nempe votum rei alicujus esse necessarium, & rem necessariam esse in voto di prius significat voluntatem Oblervandi rem praeceptam esse necessariam, quod Verum est; posterius, rem praeceptam tantae necessitatis esse ad salutem, ut si non reipsa , saltem voto & desiderio haberi debeat, quod non semper verum est, in illis praesertim rebus, quae ex Q. lo praecepto sunt necessariae, nec continent medium ad salutem absolutὰ necessarium: non tantum autem necessarium est Votum Baptismi, sicut& aliarum rerum quae sub praeceptum cadunt, sed necessarius. etiam est Baptismus ipse in voto seu desiderio . . e .
Inflabis 3. Si vi istorum Christi verborum, Nisi quis renatus fuerin,
Sc. inferatur Baptismum necessarium esse necessitate medii, inferri quo que poterit, eum aequalis necessitatis esse ac gratiam ipsam Spiritus saniscit, ac consequenter sine eo re percepto nusquam, posse obtineri salutem ; sicut non potest obtineri sine gratia sanctificante actu recepta . Antecedens probatur , quia Scriptura utrumque per copulativam ct
Conjungit, ex aqRa o Spiritu. Resp. nego ant. ejusque probationemr particula enim copulativa oe, non semper demonstrat parem esse rerum, quas coniungin, necessitatem. Sic Var.
Act. IS. V. 2O. de Gentibus S. Iacobus ait, neces esse , m abstineam se deontaminationibus simulacinum, oe fornicatisne , o suffocatis , o sangmine. An dicet quis parem omnino esse necessitatem abstinendi ab.idololatria, sernicatione. & i sanguine & sui catis absit: idololatria enim & ni eatio intrinsecὸ ex se mal g sunt, nec ullo unquam honesto fine possunt cohonestari; unde iure ipso naturali prohibentur: at abstinentia a sanguine Ze suffocatis per se nec bona est nee mala, sed plane indifferens,. α ex iis rebus quq pro variistemporum circumstantiis, a licitae sunt aut prohibitae ; Nreipta lex illa ab Apostolis latoeperpetua non fuit, sed ad tempus I. igitur ex subjecta materia iudicari debet, an particula er, conjungat res aequaliter necessarias. Porro in adducto testimonio Ioa. particula er, res diversas: nino conjungit, ne mpe inlcriorem Spiritus sancti gratiam, quq ex pro pria.
119쪽
pria natura absolute est necessaria; & exteriorem Baptismi ritum, qui ali quando potest suppleri. Merito tamen particulam oe, adhibuit sacer Comtextus, quia lege ordinaria necessarius est Baptismus ad assequendam Spiritus sancti gratiam s & si loco particulae υ, disiunctivam vel, posuisset, suspicari quis forte potuisset alterutrum e duobus esse tantum necessarium, aut Spiritum, aut aquam, cum tamen utrumque exigatur , unum tanquam mcdium internum, alterum Vero externum.
Instabis ψ. Non magis ex istis Verbis, Psis quis renatus fuerit ex aquao Spiritu &c. colligi potest absoluta Baptismi necessitas, quam ex istis, , si manducaveritis carnem ρο biberius sanguinem &c. colligatur abistula necessitas Eucharistiae. Resp. nego maj. & parit. Disparitas non aliunde repeti debet, quam ex sola Christi voluntate nobis in Scripturis & Traditione Ecclesiae declarata , qua constat Baptismum semper judicatum fuisse necessarium absolute ad salutem , non vero Eucharistiam: quare quia sic voluit & instituit Christus. Aliunde vero discrimen utriusque indicare videtur diversa loquendi ratio scripturae rde Baptismo enim ab lalute & indefinite ait: πιβι quis renatus fuerit , qua significat Baptismi legem ad omnes & singulos pertinere ς de Eucharistia vero, Visi manducaveritis, qua solos adultos praecepti capaces Eucharistiae lcge teneri non obscure innuit. Instabis s. Auctores etiam catholici verba citata, i Ut quis renatus fuerit&c. ad talos adultos restringunt qui sunt praecepti capaces, &quos reos tacit
non ipsa praecise Baptismi privatio , sed coni mptus praecepti Christi. Ita
Magister Sententiarum L. q. dist. q. littera E. ait verba Christi citata ad eos pertinere qui possitnt, &contemnunt baptisari. Ita pariter Hugo a sancto Victore L. I. de Sacramentis cap. II. relatis istis S. Augustini verbis ex Lib. 4. Contra Donat. cap. 22. Tunc impletur invisibiliter, eum mnterium Baptismi non contemptus Religionis , sed articulus necessiMis excludit ; addit verba citata , Visi quis renatus fuerit &c. sic restringenda esse, Si quis renasci contempseriι. Idem fere docet sanctus Bonaventura in 4. dist. q. par. 2.
Sunt praeterea non pauci qui de divina misericordia tam bene sperant ac confidunt, ut infantes sine Baptismo ex hac vita rapti, in gratiam pietatis parentum, aut a damnatione liberent, aut etiam felicitute quadam naturali donandos contendant, ut Cajetanus, Gabriel, Gerso, Durandus, Pighius, Catharinus, Cardinalis SMndratus , quos initio hujus Disputationis appellaVimus. Resp. ad primum: Nego citatos Auctores verba ista Christi, Visi quis venatAs fuerιι c. ad solos adultos restringere; nec satis mirari possumus quastonte audeant adversarii nobis Magistrum Sententiarum opponere. Ille quippe loco in obiectione citato sic loquitur: Non tantum valet fides aliena parvulo , quantum propria adusto. Parvulis enim non susscit fides Ecclesiae sine Sacramento; quia δε absque Baptismo fuerinι defuncti, damnabvnrur, sicut multis Sanctorum auctoritatibus comprobatur. Ante dixerat, Verba cita
ta , Nisi quis &c. esse intelligenda, vel de iis qui possunt & contemnunt bauptilari; vel de regeneratione, quae fit per acuam&Spiritum sanctum, quae re generatio fit non tantum per Baptismum, sea etiam per prestentiam o sangηι
120쪽
io: DE SACR MENIO BAPTIS MI.nem; quibus verbis non obscure declarat, Baptismum aquae, etsi necessi rium, suppleri tatnen posse per martyrium & poenitentiam. Idem plane docent Hugo Victorinus & S. Bona Ventura. Ad secundum: Eorum Auctorum sententia quae plane singularis est , rejicienda est, quae nec in Scripturis, nec in Traditione Ecclesiae fundamentum habet, a quibus immotis regulis nulli Catholico fas est unquam
recedere. Vide supra, initio hujus Quaestionis , judicium Bellarmini de
hac 1llorum Scholasticorum opinione.
Instabis I. Non desunt apud Veteres Ecclesiae Patres argumenta quibus ostenditur non tantam ipsis visam esse Baptismi necessitatem . quantam hic defendimus. L Veteres illi orientales & Asticani, qui tanto studio adversus Stepha num S. Pontificem contendebant Baptismum ab Haereticis collatum nullum esse, rati quistionem hanc non ad fidem, sed ad disciplinam pertinere, uniculisque permittebant sentiendi quid vellet licentiam; atque oeconomia & dispentatione interdum utebantur, ut non rebaptisarent, qui ab aliquibus Haereticis baptisati fuerant, quamquam nullum illi judicarent talem Baptismum . Ita colligimus ex S. Basilio Canone I. Epistolae ad Amphilochium. Ipse quoque S.Cyprianus Epist. 73. ad Iubajanum solvens istam obiectionem: Sed diis ita cet aliquis: Quid ergo fiet de his qui in nrteritum de haeres ad Ecclesiam Uenientes , sine Baptismo admissi sunt 3 Respondet: Potens est Dominus mi-- sericordia sua indulgentiam dare, oe eos qui ad Ecclesiam simpliciter admissi in Gelasia dormierunt , ab Ecclese sua muneribus non separare. Porro si Veteribus illis persuasum fuisset, Baptismum absolute necessarium esse ad salutem, an qua tionem validitatis Baptismi ab Haereticis dati, non fidei esse, sed disciplinae dixissent λ An non iterassent semper eum Baptismum, quem nurulum judicabant λ An non declarassent a Regno Coelorum extorres, qui sine vero Baptismo ex hac vita migrassent II. Constat ex Historia Ecclesiastica, plurimos viros quorum memoriam veneratur Ecclesia, pluribus annis in Catechumenatu Vixisse, aut etiam extremo tantum Vitae tempore Baptismum percepisse. Ita de Copstantino Imperatore narrat Eulebius in ejus vita cap. 62. quem sequuntur S. Hieronymus in Chronico, Socrates Lib. I. c. 39.& alii: S. quoque Ambrosius, cum adhuc esset Catechumenus, ad Episcopatum assumetus est. S. etiam Martinus dicitur octo annis vixisse in catechumenatu: at si viris illispersuasum fuisset Baptismuintantae nec emtatis esse, an per tot annOS eum di-
itulissent viri aliunde suae aeternae salutis adeo solliciti pIII. Constat Ecclesiam pro Catechumenis sine Baptismo defunctis olim preces & sacrificia Deo obtulisse, ut colligimus ex S. Ambrosio oratione funebri pro Valentiniano Imperatore , ex Conc. II. Arelatensi an.
Asa. Can. I a. ex Concilio Carthaginensi IV. an. 398. Can.79. eX Innocem tio III. Extra. De sententia excommunicationis cap. 28.
Resp. nego ant. His quippe argumentis hoc unum efficitur, quod ultro fatemur , existimasse Veteres votum Baptismi aliquibus in casibus' ad salutem sufficere . .
Ad primum: Non idcirco Veteres excitatam de Baptismo Haereticorum c troversiam ad disciplinam pertinere, &in ea dispensationis & oeconomiae