장음표시 사용
191쪽
eatholica, ubi postquam aseruit unicum esse Baphisma omnibus necessarium , loquens de ejectu Baptismi varias recenset Theologorum opiniones. Quibusdam, inquit, ex Hiis dicentibus, per virιutem Baptis, parvulis quidem remitti culpam, sed gratiam non coUerri. Aliis e eontra agerentibus ,. quod re eulpa eisdem in Baptismo remittitur , ct virtutes ac in anε Iratia infulis duηtur quoad habitum, etsi non pro illo tempora quoad x m. Nos autem auendentes generalem sicaciam mortis Christi, qua per Baptismum applicatar paraten omnibus baptifarii, opinionem secundam, quae dicis tam par ιιι quam adultis . . imnferri in Raptismo informantem grvitam, re virtutes, ιanquam probaritiorem, dictis sanct orum ae doctorum modernorum Theologia magistrorum magis cmso nam o concordem , sacro approbante concrito, domus eligendam. t , Circa quod Clementis V. testimonium: duo. sunt observanda - - i
Primum, Theologos ittas, quos ait negasse gratiam insendi per Baptismum, egisse tantum de infantibus, non vero de adultis 3 nullus enim ex antiquis Theologis legitur hanc gratiae permanentis iniusionem negasse respectu adultorum: unde opinio Magistri, quamvis non quemlibet habitum, sed chartitatis tantum, negaret, nova semper visa est&ab aliis Theologis relecta .. Secundum, ejusmodi Theologos non negasse in parvulis, eum baptisantur, aliquid internum, fixum N ab actibus distinctum, per quod sormaliter regene rentur ; sed tantum negasse illud fixum &ab actibus distinctum , esse habitua lam & informautem gratiam , seu qualitatem permanentem & inhaerentemper modum habitus. Constat istud ex oppositione sententis utriusque, culus imeminit Clemens U. Quibusdam, inquit, ex istis dicenubus, per virtutem Bapt mi νemuti cM am , sed gratium non eo erri. Quam nempe illam quam admittebant alii Theologide quibus statim loquitur, kilieet informam . rem o habitualem gratiam. Idem significat Innocentius III. Extra. De BDες ri ptismo o eius essediu. Aliis, inquit, asserentibus per virtutem Baptismi pa
viilis quidem culpam remitti,. sed gratiam non conferri; nonnullis disentabus dimitti peccatum, re virtutes infundi quoad habitum, non quoad Uum . Erago gratiaquam primi Theologinegabant, &quam alii contendebant infiindi, est gratia habitualis, quaternas habitualis: idest, qualitat fixa& perma
nens animae inhaerens .. Cum igitur Clemens Hsacro approbante Concilio, se.
cundam hanc opinionem tanquam probabiliorem adoptat&seam laeti, prinbabiliorem noni appellat eam opinionem quae justificationem per aΙiquid in ternum ac fixum ab actibus distinctum fieri contendit; haec quippe BDn modo . . Intra limite robabiliratis continetur, sed certa est certitudine fidei catholi- ccae; sed probabiliorem eam appellat, quatenus contenditillud fixum & ab actibusdistinctum esse veram qualitatem animae inhaerendem, seu habitum. iII. Probatur ex Concilio Tridentino Sess. 6. c. 7. ubi sic loquitur. In baia To. 14: impii iunificatione pen Spiritum functam ob armas Dei diffundatur in cordibus z- -κὸσοrμm qui iustificantur, atque ipsis inhneti unde in ipsi tartifications eum. 7 ' ' η' remissione peccatorum haec omnia simuι a faecipit homo per Iesum GHirsum cui inserituν, fidem, spemicteharitatem. Charitas vero seugratia quae ditandi dicitur & inhaerere, haud dubie est aliquid fixum: permanens, ab actibus di stinctum se quod habitus nomine solemus appellare , licet, eα uti noluerit
Gncilium L inquit Scito , ne rem expreste. desinitet .. Sed quidquid istud sitis lateru
192쪽
fatendum est esse aliquid internum, inhaerens animae, ab actibus distinctu mil. λ. quod unum hic contendimus, Et Sess. 7. Can. I 3. de infantibus baptisatis sie νω Α statuite M qais dixerit, parvados, eo quM actum eredendi non habent , -- Repto septimo inter fideler computandos non esse; ac propterea eum ad amor discretionis pervenerim, esse rebaptisantis. anathema ιι. Igitur infantes baptitati, iuxta Co ilium, habent fidem i non habent porro actualem sergo habitualem , seu eam quae ab actibus distincta est, de quae vulgo solet habitualis appellari . . Isid. . Denique Can. II. Sestas. M ait: Si quis dixerit, homines ustificari vel sola im , C. paratisηe astitia Christι, ves sola peccatorum remissione, exclusa gratia ereharitate qua is eorritar eorum ci unditur, atque iliis inhaeret, anathema fit. Quid est autem gratia interior, dissula εἰ inhalens nisi gratia fixa, pe manens, ab actibus distincta, quam dicimus habitualem. Igitur fide ea- tholica certum est, iustificationem hominis sermalem fieri per aliquid internum, fixum N ab actibus distinctum. Probatur 3. ex constanti M. Patrum traditione. Semper quippe in Ecclesia Christi creditum est, hominem de injusto fieri justum , de inimico fieri
Dei amicum, per aliquid quo interius renovatur Be immutature sola quim peccatorum remissio externa est, & hominem interius non mutat; sed 1llud inremum est aliquid fixum ab actibus distinctum, quod in infantibus, qui
sunt fidei actualis incapaces, & in adultis cum dormiunt, perseverat. i Hoc evincunt rationes di modi loquendi quibus utuntur M. Patres, dum oo. ajunt I. eos esse perfectos qui spiritum perseverantem habent . Ita S. Ire- . l. naeus . adversus haereses c.ε. 2.operationem Spiritus sancti ita essein homine iusto, simi videndi facultas estin oculo, sicut ars est in artifice. Ita S. Basi-M.vis. Iius L. de Spiritu sancto cap. 26. 3. impressionem gratiae similem esse picturae. . den ae, gratiam esse animae sanitatem, vigorem, Veram libertatem , t ' Dei filiationem, novam nativitatem ac regenerationem; quae certe omnia
vix explicare possis per aliquid pure externum: igitur important aliquid internum, formale, permanens ac fixum, ab actibus distinctum. Quin S. Augustinus gratiam illam infantibus per Baptismum inissam dise te agnoscit L. L. de peccati meri di remissi c. s. ubi ait, Christum dare fideιibus T. io p. occultissimam sui Spiritus gratiam, quam latenter infundis σ parvuIι3. . Et c. .s. Α9. dicit infantes esse fideles per Sacramentum fidei. Et L. de gratia di libe-ibi ' λ ro arbitrio:cap. 22. de infantibus qui quando baptisantur, obluctari solent, .lla. ν, inquit, Hoet mi illis etiam reluctantibus gratia. LG. Hinc non immerito Vega L. p. in Concilium Tridentinum cap. 2η. loquens de Decretis ejusdem Concilii mox citatis, asserit, Patres intellexisse hane fuisse comminem Eecie . fidem, tamessi non sub.nomine habituum; neque potuisse a. Catholicis Dillaribus viversi morum temporum summa eon-eordia sententiam hane tradi, usi esset. 4 Spiratu sancto , re dena , quae ab
Tertia pars Conclusionis, nempe fide catholica non esse definitum, illud internum ab actibus distinctum per quod homo formaliter sustificatur, esse veram qualitatem fle habitum inhaerentem ad sensem Scholae, probatur: Quia fatentibus Vega & Dominico Soto , Concilium Tridentinum eonsulto abi immit a nomine babitus, ne rem exere se definiret. a. Quia Clemens V. Iauda-
193쪽
m E a re R MENTO' LMPTIS ΜΙ. 'aritus appellat illam habituum doctrinam probabiliorem dumtaxat, non vero ceritam certitudine fidei. 3. Quia Doctores orthodoxi salva fide ita sentiunt, ut Medi na, Canus, Bannes, &c. Igitur ad fidem quidem pertinet, formalem hominis justificationem fieri per aliquid internum fixum, ab actibus distinctum ; verum definitum non esse quid illud sit Ψ an qualitas & habitus iuba rens,
an auxilium seu motio Dei actus di habitus vices supplens: quamquam usus Ecclesiae jam invaluit, ut illud internuin& fixum, habitum appellemus. Et vero nullus fingi potest terminus ad id significandum aptior, & modis loquendi, quibus utitur Concilium Tridentinum, ma S accommodatus. Dices i. Fides illa habitualis quae supponitur infundi per Baptismum imfantibus, omnino videtur inutilis, cum in actuni exire non possis.. Resp. nego ant. Inservit enim maximo, tum ut inuntes vitae di formal,
ter justi fuit ae fidelas ; tum ut suo tempore, benesicio gratia actualis, eos ad aetus fidei eliciendos inclinetr atque in eo discrepant habitus infusi ab pcquisitis, quod isti per frequentes actus comparati sint, illi vero a Deo in
nobis sine nobis cooperantibus infundantur . . : . .. '
Dices a. S. Augustinus frequenter inculcat parvulos dici fideles propter Κdem, non quidem propriamtia esiam; ergo nullam in illis agnoscit mdem habitualem: alias dixisset infantes fideles appellari a tali fide habitua. i. Ita Epistola 2 a. LI. de peccat. mer.& remiss. c. ID & aT, Serm. 16. de verbis Apost. & L. 3. de libero arbitrio c. a 3. Resp. nego consequens: in his quippe incis excludit solum a parvulis iam ctus Doctor fidem propriam actualem, non vero habitualem, quam diserta agnoscit Lib. I. de peccat. mer.& rem. c. s.&I 9. L. de gratia& libero arbitrio c. 23. & praesertim L. 3. de peccat. mer. remissi c. a. ubi sic loquitur: Sicut Π ψοδο eorum per quos renascuntur, fustius spiritus resecis in eos fidem , quum
voluntate propria nota m habere pomerunι; hc eoram per γοι nascMnιar , caΥo peccati. Daticiι in eos noxam, quam nondum vita propria contraxeruηι ,
Et si ι eos viis spiritus in Christo rogeneras fideles, fio s c ροι μονιis in Adam generaverat pereatores . inibus sane verbis aperte significat sanctus Doctor, parvulos, sicut internum ac proprio dictum contrahunt peccatum nascendo, ita internam ac veram fidem iis infundi quando per Baptianum renascuntur. Cur vero sanctus Doctor talem fidem habitus nomine non designaverit, haec certe non improbabilis reddi potest ratio, quod habitus --men aliquid amplius importet, ex usu Philosophorum , quam nudam &quiescentem qualitatem; nempe promptitudinem, facilitatem, & inclinationem seu expeditam motionem ad apendum, quam constat non esse in parvulis: unde consulto sanctus Doctor a nomine habitus abstiuuit. Dices 3. Parvuli adepto rationis usu actum fidei exercere non possunt, nisi praevia doctrina insormentur; ad quid ergo hahitualis illa fides, quam supponuntur percepisse in Baptismo Iam diximus necessariam illam esse ut infantes fideles sint & Dei filii , non tantum per extrinsecam quamdam imputationem iustitiae Christi, nς-que per istam peccatorum remissionem 3 sedper aliquid intemum, forma-ae, & proprium ι seu per habitum infusum animae inhaerentem , qui ut in actum erumpat opportuno tempore, necessario requirit & praevam dominam, di spiritum interius in lanantem & moventem per gratiam suam r. . in quo
194쪽
am DE SAc 'AMENIO BAvΥIs ML in quo discrepant habitus infusi ab acquislata , quod isti eum sint per se
suentes actus comparati, ex sese ad similes actus disponant, moveant, Se inclinent, neque tam facile possint a sublecto dimoveri ; habitus vero infus sunt qualitates veluti sopitae ac quiescentes, quae ut in actum erumpant , indigent tum externis, tum internis auxiliis. unde per unum actum comtrarium expelluntur. Ita fides, per limesim; spes, Per desperationem; 8ccharitas, per Peccatum mortale extinguuntur.
Circa Baptismum adultorum duo Pnt expendenda. Primum, an aliquae requirantur in adultis praeviae dispositiones ad percipiendum Baptismam, vi quaenam illae sint: ubi antiqua Catechumenutus Historia paucis retexenda erit.
Secundum, an quilibet adultus , sive sanus, sive infirmus, furiosus agmem, mortuu , aut Vivus pro mortuis, baptisari possit di debeat. in aduliis praevis ad Bapti stra retiarantur di posiviones, ct qua .
Dispositiones in adulto requisitae, necessariae sunt vel ad veritatem seu valorem Sacramenti, vel ad fructum ejus percipiendum. Consensus seu intentio recipientisBaptismum omnino requiritur, ut vere seu valide percipiat Baptismum, sicut ostendimus in Tractatu de Sacramentis in genere Qu. q. Art. t. Hic igitur quaestio dumtaxat est de dispositionibus requisitis ad licite& eum fructu percipiendum Baptismum. Graviter invehiturS. Basilius orat. I 3. de Baptismo, adversus eos qui Baptismum ad extremamusque senectutem protrahebant, cum infirmitas premit, nec satis rationis ae libertatis animo permittitui sese debiae disponat ac Praeparet. Quid expectas, inquiebat, beneficio febris baptisari, quando nee sa-
Iutaria verba Ioqui, nec item aadire commodὸ poteris, morbo capuι oecupante z on manus in caelum tollere, non in pedes erigi, non genua adorando flectere, non commodὸ doceri, non secuia ae liberi confiteri, non cum Deo pacisci, non abrenuntiare inimico, fortὸ nee scio inter initiandum subsequi; dubitantibus etiam raesentibus, num gratiam sentias, an fine fructu qua agantur, accipiar.
Requiruntur in adultis ad percipiendum cum fructu Baptismum, praeviae dispositiones, nempe fides in Christum, dolor de peccatis, inchoatus Dei amor &e. Probatur i. de fide. Tum quia in Scrieturis dicitur neminem posse justificari sine fide. Rom. 3. v. 28. AGBr-ην iustifcmi hominem per fidem. Heia I r. v. 6. Sine fide impossbile eri placere Deo. Tum quia Act. 8. v. 37. S. Philippus postulanti Eunucho Baptismum his verbis, Ecce aqua , quid probi bet me baptifari respondet: Si eredis ex toto corde, licet . Tum denique,
quia idcirco Christus Matth. 28. V. I9. jubet ut priua Apostoli doceant , quam Digitigod by Cooue
195쪽
quam baptismi, Docere, baptissantes. Unde Marci I 6. V. Is . ait: Qui erediaderit o baptisatus fuerit, I alvus erit; qui vero non crediderit, e domnabitur. De poenitentia patet ex c. a. Act. V. 38. ubi S. Petrus plures baptilaturus, postulat ut agant poenitentiam: Poenitentiam, inquit, agite, ct baptisetur mxusquisque vestrum. Unde & ii qui ad Ioannem .accedebant ut baptisare tur, eonfitebantur peccata sua, in signum doloriS & poenitentiae,ad quam misi. annis Baptismus excitabat. Hinc est quod S. Iustinus Dialogo cum Tryphoia C. ne asserat, Baptisma solum purificare potest poenitentiam agentes. De amore Dei patet, tum quia Scriptura declarat neminem justitiam
consequi, nisi Deum amet. I. Ioan. 3. V. Iq. Qui non diligit, manet in morte. T. Corinth. ultimo v. 22. Si quis non amat Dominum Jesum Cri lxm , anathemast. Ioelis a. v. ra. Converlimini ad me in toto corde vestro. Tum quia SS. Patres asserunt poenitentiam nullam esse sine amore Dei saltem initiali& inchoato. Paenitentiam eertam facis amor Dei o odium precati, ait S. Augustinus;
sed de hoc argumento fusi' & ex professo, ubi de Sacramento Poen, tentia, Deo alipirante, disserem . Sufficiat hic unum Concilii Tridentini testimonium ex c. 6. Sess. 6. ubi V requirit ad Baptismum, ut qui baptisandus est, fidem habeat, peccatorem se intelligat, Deum timeat, sibique propitium fore speret, eum tam 'quam omnis iustitiae fontem diligere incipiat; odio ac detestatione pecca
torum moveatur ad poenitentiam, quam ante Baptismum agere debet: d
nique dum proponit suscipere Baptismum, inchoet novam vitam di servet Dei mandata. Harum omnium dispositionum necessitatem adductis Scruptum testimoniis ibidem confirmat Concilium. Ratio denique sustragatur, quia qui proprio Voluntatis motu a DeciaVersus est per actualia peccata , debet propria quoque Voluntate ad
Necessitatem illarum omnium dispositionum ad Baptismum semper amo. Vit Ecclesia , quae tot praeviis Catechesibus ac probationibus inlarmatae eos qui ad Baptismum aspirabant, sicuti constat ex Historia veteris Ca-
Ut clarior sit & brevior narratio, nonnullis interrogationibus ac responsis eam absolvemus. Quaeres itaque r. quid sit Catechumenus. Resip. iuxta vim nominis graeci, Catechumenum eum esse cui mysteria fidei vivae vocis ministerio ereduntur, ἀπο τὸ μ λαον, quod est ViVa Voce nitruere. Aliis nominibus etiam appellabantur, nempe alumni, audientes, novitioli, catuli adhue infantiae recentis, discipuli, tyrones, candidati fidei, genus electum&c. Quaeres a. an antiqua sit Catechumenatus institutio. Resp. affirmative r jussit enim Christus Apostolis , ut docerent prius Rentes, quam baptisarent. Matth. 28. v. I9. qui ordo respectu adultorum semper fuit observatus.
QVae 3 3. quot fuerint antiquitus gradus seu ordines Catechumenorum.'Tomeb de Baptis oe confirm. N Resp. Digiti sed by Corale
196쪽
r 8 DE MENIO BAPTISMAResp. tres suisset primus erat Audientium, eorum scilicet qui Baptismi desiderio tenebantur, & coetibus publicis Christianorum, concionibus, i structionibus intererant, ut de mysteriis fidei disserentes Pastores audirent,
unde Audientes dicti; nondum tamen nomen suum Catechumenorum albo inscribendum dederant. Hi ex conventibuS tempore sacrilicii cum ethnicis . di poenitentibus e iciebantur. Secundus Catechumenorum gradus eorum erat qui Ecclesiae nomen d
derant, qui genua in Ecclesia flectebant, & super quibus genuflexis preces& orationes pronuntiabantur. Hi proprie dicuntur Catechumeni; & illi intelliguntur, cum in Sinaxi Diaconus edicebat alta Voce , Qucunque Cate-cbstmeni discedite, Nam priores cum ethnicis sine speciali edicto pellebantur. . Tertius fradus cst Competentium seu Electorum, qui scilicet quadragesimali tantum tempore, aut paulo ante Pentecosten, erant in Ecclesiis conspicui; Competentcs dicti, quia, inquit Isidorus Hispalensis L. a. de Eccle- p. sio. siasticis officiis c. 2 I. post doctrinam fdei, post ontinentiam vita, ad gratiam .eri. i.G. christi perciprendam festinant; ideoque Commentes aspellantur, id est, gratiam christi petentes. Uecti quoque dicebantur, quia post diligens examen exacti Catachumenatus segregabantur, & percipiendo Baptismo idonei judicabatur. Simile quid a Paganis observatum legimus erga eos quos suis mysteriis initiabant . In Iacris, inquit OlympiodoruS, prαcedebanι pablica purgationes,
deinde has excipiebant alia reconditiores et post has aggregationes: tum secvebantur epoptia, id est sacrorum omnium plena participatio . Iebant etiam nondum mysteriis initiatos ab eorum participatione arcere: hinc solemne istud, Procul hinc, procul ite prophani, Quaeres 4. quo ritu Infideles inaugurabantur Catechumeni audientes. Resp. ritis singulari eos fuisse inauguratos. I. illis catholica fides exponebatur. a. exigebatur ab illis Vitae melioris propositum. 3. in illorum ora insufflabatur. q. frons eorum signo CruciS muniebatur. manus eis cum oratione imponebantur. 6. saleis degustandum praebebatur. Constant isthaee omnia ex S. Gregorio alamo in suo Sacramento, titulo, Ad Catechumenum ex Pagano faciendum. Resert S. Augustinus L. de catechisandis rudibus c. q. Catechumenis datum olim fuisse panem quemdam benedictum, qui vocabatur panis Catechumenorum, & quaedam erat corporis Christi figura. uaeres f. quibusnam documentis insormarentur Catechumeni proprie dicti, & a quibus; an viri seorsim a mulieribus. Resp. I. Catechumenos de fide & moribus fuisse informatos, juxta mandatum Christi Matth. 28. Docete bapti antes .... servare omnia quacunque mandaUi vobis . Prosundiora tamen fidei mysteria Catechumenis secundi ordinis non fuisse cxplicata, sed Competentibus dumtaxat, colligitur ex Scyril- f. o.6. lo Hierosolymitano. Pro cateches, inquit, fueras ct tu aliquando Catechume-C . mus, neque ramen proposta mysteria tibi enarrabantur. Et ex Conc. Agathcnsic.,E . c- I bymbolum etiam placvit omnibus Vclesius una die, id est ante octo dies lues, Dominica Resurrectionis, publice in Eccissa competentibus prae ari. Resp. a. ordinario Episcopus, Presbyteros & Diaconos instituendis Catechumenis ea casse; aliquando parentv & susceptores, sicut colligimus ex Concilio Arelatensi Can. I9. & Moguntino c. 7. Fuere ctiam in Civitatibus
seputati magistri qui Catechumenos edocerent; qualis fuit Carthagine Op-
197쪽
mtus; & apud Alexandriam, non modo Pantaenus, sed etiam Clemens, o rigenes, Heracias, & Dionysiius, sicut passim rurrat Eusebius. Resp. 3. mares & feminas distincte ac separatim ad Catechesim admissas fuisse. Ita colligimus ex ordine Romano. . Quaeres 6. an Catechumeni solerent nomen suum dare , ut inscriberemtur eorum albo qui Baptismum exoptabant . . Resip. affirmative. Ita colligimuS ex Conc. IV. Carthaginensi Can. 8 . Baptismdi, inquit, nomen suum dent, & diu abstinentia vini, & earnium ac manus impositune crebra examinati, Laptismum percipiant. Ex S. Augustino iio6. L. de fide & operibus, ubi Innuit bis nomen dari solitum fuisse r ciuem D.
quis fiebat Catechumenus, a. cum erat Competens. . T. 6 t. . QEnes 7. quaenam Competentibus mysteria exponerentur, &quae labo- :-o
riola ab ipsis exigerentur opera.
Resp. ad primum , altissima fidei mysteria quae in Symbolo continentur Competentibus exposita suisse, eosque debuisse Symbolum memoriter scire& recitare. Colligitur ex Concilio Laodiceno Can. 46. OporIet eos, qai illuminantur, fidem discere, o quinta Nbdomadis feria Episcopo renuntiare Deli resia Tqm byteris. Ex S. Augustino Serm. IS. de tempore, nunc χε r. in Append. Symbolum, inquit, quod vobis tradituri sumus, fratrer cbarissimi, compreberem est His C. fides nostrae atque persectio. Ex Isidoro L. I. de Ecclesiasticis officiis cap. a
De DominIca Palmarum, ait: Hoc autem die Symbolum Competensibus traditur S' 'propter confinem Dominica Pascia solemnisatem; ut quia iam ad Dei pratiam .st percipiendam festinant, fidem, quam confiteantur, agnoscant. ebl l AResp. ad secundum, Competentibus dura & laboriosa poenitentiae opera in uncta fuisse: publico scilicet Fidelium coetui nudis pedibus, tonso capite. cilicio coopertos sistere e praesentes tenebantur; a vino, carnibus, uxoribus abstinere. Constat ex Conc. Carthaginensi IV. Can. 8 s. ex Tertulliano
L. de Baptismo c. ao. Ingressuros Baptismum ,. inquit, orationibus crebris, is i' ' unus, oe genictilation/bus o pervigiliis orare oportet, ct cum eonfessione omnium retro delictorum. Consessio porro Illa sacramentalis non erat , cum ante Baptismum nullum percipi possit Ecclesiae Sacramentum . An vocalis& specialis fuerit, an Vero generalis tantum haec confessio, & quidem ab ipsis operibus laboriosis indistincta, non immerito dubitatur: ipse uidem Tertuli. eodem loco ait nobis esse gratulandam, si non publici confiteamuraniquitates aut turpitudines nofiras. Post illa vero laboriosa opera, caput Iavabatur Competentibus, ne sorte, inquit S. Issidorus L. 6. Oristinum c 8 observatrone Quadragesima sordIdatum adunctionem accederent. Dies autem Pal- 'marum quo Iebat fieri ea capitis ablutio, a plebe vocari solebat Capituarium. uuaeres. 8. an fierent scrutinia, & quot, ut vita & mores Competentium probarentur . . t
Resp. scrutinia celebrari solita fuisse, & quidem numero septem. Duaria τ' ta ergo ferra, inquit Rupertus Abbas L. q. de divinis officiis cap. 18. nova
Eccle ae celebrantur inrisa, qua appellantur Serutinia: Strutinia vero astrutando icuntur, qvra perscrutandum erat in bis, qui accedebant, ne qua radix amaritudinis subesset, velutι fuat in Simone Mago . Illa scrutinia appellat S. Augustinus examen quod fiebat coram tota Ecclesia, ut si quis de plebe ha-deret aliquissicontra mores Competeotium opponendum, opponeret. SeP-
198쪽
tem numero fuisse colligimus ex ordine Romano. Ita tamen agendum esp. inquit, ut d primo scrutinis , quod incipit Oertia hebdomada in Quadragesima usque in sabbatum farctum in vigilia Paschae, septem scrutinia esse debeant, se eundum formam sepιem donorum Spiritus sancti. In illis scrutiniis appellabam
tur nomina Competentium, & coram omnibus sistebant se, ut deprehen di posset, si quid esset contra eorum moreS Objiciendum. i Quaeres 9. quae fuerit Vetus Disciplina circa eos qui ad Catechumenatum admissi in crimen aliquod labebantur. Resp. non unam fuisse Ecclesiarum Disciplinam. In Hispania, quinquem, a C. nurna poenitentiae imponebatur Catechumeno delatori. Ita Conc. 73. Contais1 h. Eliberitani& Gn.qs. statuitur , ut qui Catechumenus aliquando fuit, ct pers D. infinita tempora nusquam ad Ecclesim accessit, a Baptismo non excludatur ,,, h. in fine Vitae. Et Can. 68. ut Catechumena quae per adulterium concepit, R' eonceptum necavit, in fine baptisetur. In oriente Competentes qui gravia ter deliquerant, in stationem Catechumenorum secundi gradus; Catechuameni vero secundi ordinis, ad Audientium classem remittebantur; Audieiis γε - - tes vero si se flagitiis obstrinxissent, ab ipso Ecclesiae limine pellebantur , & tanquam ethnici habebantur. Constat ex Concilio Nicamo r. Can. I . De To. i. catechumenis, inquit, o qui lapsi, visam est sancta o magna Synodo, ut ii tria
o ouc.p. tas tantum annis Audientes, postea or ι cum catechumenis. Constat etiam ec q)M Conc. Neocaesariensi Can. S. Quaeres Io. an Catechumeni prae infirmitate & mortis periculo ante e pletum Catechumenatus tempus baptisati, postquam convaluissent, iuerindad Catechumenatum remisset.
Resp. negative, quia Ecclesiae semper fuit persuasum, per Baptismurrv omnem penitus culpam & poenam deleri de expungi; adeoque baptisatos nullis poenis remanere obnoxios pro peccatis ante Baptismum perpetratis Unde Concilium Laodicenum On- 7. nihil amplius ab ejusmodi baptitatis Μῖd. p. postulat, quam ut fidem discant oportu, inquid, eos qui in morbo Bapti m . A. mum accipiunt, oe deinde resurgunt, fidem ediscere, o nosse quod divino munere
digni habiti sunt. At non ita judicatum fuit de peccatis Baptismum subsequentibus, utpote graVioribus: poenitentes enim qui publicae poenitentiae stadium decurrentes subito morbo correpti absolutionem obtinebant, reddita
sanitate ad eum. poenitentiae gradum remittebantur, in quo morbus eos, deprchenderat. Quaeres ultimo, quo temporis spatio definitus esset Catecliumenatus.
Resp. variam fuisse Disciplinam . Initio Ecclesiae cum necessitas postulabat, & perspecta erat petentis Baptismum fides & voluntas, statim ei a ministrabatur Baptismus, ut constat exemplo Cornelii Conturionis, & Eunuchi. Quin aliquando necessitate urgente Baptismus statim conferebatur, Sppostmodum instructio sequebatur. Constituta subinde Ecclesia & ipsi reddita pace, Concilium Nicaenum I. generale Can. 2. statuin, ne amplius, ut factum fucran, exiguo tempore Catechumeni in statione remanerent; C cilium Eliberitanum Can.. sa. biennium probationis praescribit Clemens,
Papa Epist. 3- si tamen illius est sex menses determinat; SynoduS. Agathensis Iudaeos per octo menses vult probari, capa 3 l. Vulgo in Oriente: Occidciue tempus Catechumenatus quadraginta sultdicrum , ut constat exi
199쪽
DE SAc R MENTO BAPTISMr. 1 pr&Ηieronymo Epistola ad Pammachium, sancto Cyrillo Hiero lymitano
Catecheli I. mystagogica, S. Augustino Serm. 13. ad Neophytos , Siricio LPontifice Epist. ad Hymerium Episcopum TZrraconensem cap. 2. Postea tamen tempus illud ad decem & Octo dies contractum fuit, eum feria quarta hebdomadae quartae Quadragesimae Catechismus soleret inchoari. Ita colligitur ex Amalario L. de Ecclesiasticis ossiciis c. 8. Yvone Carnotensi Sermone de Sacramento Neophytorum, Ruperio Abbate L. q. de Divianis Offciis c. 18. Hugone Victorino L. de Sacramentis c. I 7. Qui vero in Pentecoste baptisabantur, totidem diebus ante praeparabantur ad Baptismum. Haec satis sint de Historia Catechumenatus: qui plura scire voluerit, legat eruditum opus Vicecomitis Doctoris Collegii Λmbrosiani L. 1. de antiquis Baptismi ritibus. An quilibet adultiu, suo fanus, sive infirmus, amens, fur roμε, mortual. vel vivus pro morino, possiι ο debeat baptisui. Quaeres I. an quilibet adultus cujuscumque nationis sit, sexus vel aetatis, sit baptisandus. Resp. I. affrmative, modo adsint praerequisitae conditiones. Ratio est. quia in Christo Iesu omnes pares sunt. Quicumque in Christo baptifati estis.
ait Apostolus Galati p. v. a7. & 28. Christum induιHir. Non est Iuravi, umque Gracum, non est servus, neque liberri non est mascular, neque femina .
Omnes enim vos unum estis in cbrisso Iesu. Hinc est quod Christus indistimctim jusserit omnes gentes baptisari. Resp. a. neminem unquam etiam Ventilem a Baptismo repulsum fisisse,s illum in infirmitate peteret, aut aliquando petiisse constareti, etsi inter Catechumenos antea non fuisset adscriptus. Dico si Baptismum peteret; non petenti enim nec desideranti dari non solebat Baptishaus, feci petentinusquam negatus. Colligitur I. ex Concilio I. Arelatensi Can. 6. De his c....' qui in infirmitata exedere usum, inquit, placuis bis debere manam imponi, paeid est, Confirmationis Sacramentum concedi; quanto magis Baptismi , MI Nfine quo nullum aliud conferri potest Sacramentum Z Colligitur a. ex Concilio Eliberitano Can. 39. Gentiles, inauit, si in infirmitate desideriserint Dbi manum imponi, si fuerit eorum ex aliqua parte vita Mnesta, placuit eis '' ' β' monum imponi o feri Christianos, supple perfectos per Confirmatiouem , de qua hic agitur. Si autem Sacramentum hoc Patres illi non denegant Gentilibus illud desiderantibus, quanto minus Baptismum Colligitur 3. ex Stricio Epist. i. ad Hymerium Tarraconensem cap. 2. ubi sic loquitur a QuicumqMe etiam in discrimen naafragii, hostilitaιis incursum , obsidionis amo' hQuaere, vel exsuslibet eorporalis aegritudinis dserationem inciderim, o sbi se,
tinico credulitatis avxilio poposcerim subveniri, eodem, quo poscunt, momeκ-ioi 8. D. to temporis expetita regenerationis pramia consequaritur.
Quaeres a. an Catechumenis in periculo mortis constitutis di obmutescen tibus, Baptismus aliquando negatus fuerit. Resp. negatum nunquam suisse, etsi eum prae morbi violentia non pos-
snt postularer ipsa siquidem Catechumeni conditio quaedam est continua Baptismi postulatio.
200쪽
st 2s. θ Probatur l. ex S. Cypriano Epist. I a. ubi ait : Si qui fuerint pericula praeventi, re in exitu constituti, vigilantia vestra non desit. Tom.1. ' 2. Ex Conciliis Carthaginensi III. an. 397. Can. 3 . ubi ait: ut agro-ορ' l- tantes, si per se respondere non possvnt, voluntatis eorum testimonium bi
'δρ' qui sui sunt periculo proprio dixerint, baptisentur. Ex Cartha incnsi IV. an.398.
Ibid. p. Can. 76, ubi idem statuitur. Ex Arausicano I. an. qa. Can. Ia. Subito ob-
. mutescens, inquit, prout fiatus eius est, baptifari aut pinnitentiam accipere f.-i potest, fli voluntatis, aut praeteriis testimonium aliorum verbis baber, aut prae.
Cone.p. sentis in suo nutu.i N'. E. 3. Ex SS. Patribus. Cypriano Epist. Iz. & sq. Basilio in Exhortatione ad Baptismum , Chrysostomo Catechesi ad illuminandos, Gregorio NaaianZep, a. no Oratione qo. Augustino Lib. I. de adulterinis conjugiis, ubi praxim hanc
paenis. Ecclcsie diserte confirmat: Sic loquitur cap. 26. Catechumenis ergo in hujus ς-6. vitae ultimo constitutis, si morbo seti casu aliquo sic oppressi sunt, ut quamvis biv adhuc vivant, petere sibi timi en Bapt/simum , vel, interrogata respondere' non possnt , prosit eis quod eorum in fide ebriniana iam nota voIuntas est, ut eo modo baptisentur, quomodo baptisantur infantes, quorum voluntas nuti, Ia adhuc patuit. Imo ibid. contendit S. Doctor, Catechumenis qui ad extremum usque spiritum in crimine Vixerunt, si tamen, inquit, despera i iacuerint, Baptismum dandum este: Quis enim, inquit, scit virum for-rast s adulterina carnis illecebra usque ad Baptimum Raluerant detinerip At quc communem ibid. occupans objectionem , scilicet moribundos fortasse' η' nolle baptisari, respondet, non solum incredibile este, nee in fine vita bu us baptifari Catechumenum velle ; verum etiam si voluntas. eius ineerta enmulto sutius esse nolenti dare, quam Polenti negare, ubi velis an nolit , fenon appareι, ut tamen credibilius fit, eum, fi posset, velle se potius dicturum ea Sacramenta percipere, sine quibus iam credidis non se oportere de corpore . . . vvire. Observat ibid. S. Doctor, nonnullOS, quos damnare pro sua modestia non audet, in oppositam abire sentcntiam & praxim.
Idem quoque docet Augustini discipulus Fulgentius in Responsione ad
p. M. Ferrandum Diamnum Epiti. Iz. cap. Io. Proinde, inquit, firmi me tenenda est illa Canonum sententia paternorum, qua infirmos iubet, β pro se respondere non valeant, sed eorum voluntati testimonium sui periculo proprio
dixerint, baptisari. Ration ad dir: Viderunι enim SS. Paιres, ream non esse voluntatem quae impedita cognoscitur, non mutata.
Qilaeres 3. utrum Energument, amentes, seriosi, sint baptisandi. Resp. ejusmodi hominc S, si sani sunt, baptisandos non esse, nisi lucida quaedam habeant intervalla, quibus sui compotes facti agnoscant quid percipiant: si vero sunt infirmi, & antea Bapti sinui' postulaverint, conferri illis
Tom. . debet. Ita colligimus ex Concilio Arausicano I. Can. I s. EneVvmenis, inquit, e tieetamenis, qua strum vel vecesptas exegerit, et ei opportunιIas permiserit ', ibid. A. de Baptismate consulendum. Et Cala; Ι3. Amentibus quaecumque sunt pietatis Tom. i. consevenda sum . Ex Concilio , Eliberitano Can. 37. Eos qui ab immundis
Gq' ρ spiriti s vexantur, si in fine mortis fuerint constituti, baptisari placet. Idem
D.. . . colligimus ex Innocentio III. Cap. Maiores. De Baptismo ct eius effectu. t. 138 . Dormienter, inquit, ct amentes, s priusquam amentiam incurrerent aut dor- - so, mirent, in contradicIione persisterent , quia in eis intelligitur contradictionis