장음표시 사용
241쪽
unctionem quibus illa constat, non mendaciis modo & calumniis, sed horrendis plane ac blasphemis dicteriis turpiter deisrmant. I. Lutherus Lib. de Captivitate Babylonica, miratur quomodo in mentem nostram venire Potueriι, κι Sacramentum confirmationis faceremus ex impositione manuum.
II. Kemnitius in examine Concilii Tridentini, ait r. materiam confirmationis nulla habere in Scripturis apparentia testimonia. a. Pontificios in Con-frmatione nuriam adbibere manus impositionem. 3. Divinitus factum esse, quod non eri retenta impositio mannum in Pontificia confirmatione , sed substitinachismatio, ut EecIesia, animadversa palpabili disserentia inter impotionem manuvim ct chrismationem in fronte, non tam faciIὸ seduci posset allegatione historiarum 8. Er I9. . Nativum balsamum cum iam defecisse constu rearbores, factisium balsamum locum eius implere-non .posse . s. consecrasionem ebrismatis esse excantationem . 6. InbHationem Pontificis in chroma non tan-
sum eis quid ridiculum, sed mazicum, superstitissum , ct blasphemam.
III. Calvinus L. Institutionis cap. I9. paragr.A. ait I. manuκm impo- νβitionem qua in confirmandis Neopbstris adbibeιur, non habere simile eum ea quam Apostoli usurpabant. a. chromationem neque esse a Christo, neque ab Apostsis. 3. eos qui oleum illud vocant oleum sesutis, falatem, qua incbrisio est, abjarare, Cbrissum abnegare, partem non babere in Regno Dei. Unde paragr. 8. definit Confirmationem nostram, Oleum diaboli mendacio pollutum , quod vetui offusis renebris simpiatam mentes fallit. q. para-η ssy gr. Io. ait in chrismatis consecratione inquinamentum esse & incant tionem, pinguedinem faetorι anhelisus inquinatam, verborum murmure incan-
alatensis L. f. de Republica Dclesiastica cap. s. n. 26. scribit, confimmaιionem non habere certam ct fixam materiam i eam aliquando sola manus impositione, aliquando ebri viis unctione, modo in vertice, modo in fronte, modo in omnibus membris ct toto corpore, modo puro oleo, modo oleo ct baLfrmo, modo aliis odoriferis anguentis, absque oleo conferri solitam. Dallaeus L. I. capite ultimo contendit, manuum impotionem non esse, imbnec esse posse Confirmationis, aut cuiuslibet auerius Sacramenti materiam . L. Vero a. cap. 3. chrismationem .caremoniam esse post annum christi 16o. inuraramo primum usurpatam- ..
In his erroribus ac mendaciis propulsandis summa est Theologorum - . . Scholae concordiar in assignanda Vero materia essentiali ac necessaria Confirmationis, summa dissensio. Alii contendunt Apostolosrem , seu effectum Sacramenti, . sine Sacramento dedisse. Alii solam manus impositionem es.se materiam essentialem, unctionem Vero partem dumtaxat integrantem ex praecepto necessariam: alii e contra unctionem solam essentialem esse, impositionem Vero manuum olim necessariam, subinde in meram desecisse caremoniam, ejusque loco substitutam unctionem. Alii utramque tum impositionem manus, tum unctionem, tanquam partes essentiales inada quat materia Sacrament Confirmationis agnoscunt. Sunt etiam qui volunt
manus impositionem actionem esse specialem tempore & natura distin-stam ab unctione; sunt qui eam cum unctione confundunt.: L N-nder Aleusis parte 4. q. 2ε membro I. S. Bonaventura in q,
242쪽
dist. 7. art. I. qu. I. N a. existimant Christum immediate per se non infli tuisse sacramentum Confirmationis, & Apostolos primis Fidelibus dedis.se Spiritum sanctum sine visibili Sacramento; postea vero Ecclesiam, auctor1tate a Christu accepta , instituisse chrisma pro materia essentiali Confirmationis: quo vero tempore iusti tum sit illud chrisma, non consentiunt Arati inter se. Nensis putat institutum in Concilio Meldensi; UBonaventura, as s. primis successoribus Apostolorum; Ioannes de Baccone , in Concilio Aurelianensi, initio sexti saeculi. Improbanda certe opinio haec, qua pa uos reipsa habet in Schola patronos; yix enim illa stare potest cum Decreto Concilii Tridentini Sess. 7. quo statuitur Christum omnia Legis novae S cramenta instituisse. Et vero ad eum solum pertinet auctoritas institue di Sacramenta, qui solus potest internis signas seu symbolis vim effacem impertiri ad gratiam sanctificantem conferendami atqui hoc sol Deus p
S. Thomas 3. parte q. 72. art. 2. ad I. docet Apostolos Spiritum sanctum sine visibili Sacramento aliquando dedisse , quando scilicet conspicua erant & visibilia dona Spiritus sancti, quibus primi Fideles exornaba
tur; quando vero cessarunt illa dona, eos chrismate usos fuisse ut darent Spiritum sanctum t quae sententia, qua parte negat Apostolos per impositi nem manuum, de qua mentio fit Act. 8. N I9. Verum dedisse Sacramentum Confirmationis, hoc habere videtur graVe incommodum, &quod eria Diat nobis praecipuam di sere unicam probationem ex Scripturis pro demonstranda adversus Haereticos veritate Sacramenti Confirmationis;, & quod
directe pusnet cum M. Patribus, qui affrmant idem in Ecclesia Catholiea fieri perimpositionem manuum Episcoporum, quod gestum legimus per Apostolos. Ita SL Cyprianus, Hieronymus, Cnosostomus, Augustinus antea laudati, cum
veritatem Sacramenti Confirmationis ex Traditione demonstrabamus. II. Inter eos Scholae Doctores, numero certe Plures, qui docent Apostolos dedisse quidem verum Sacramentum Confirmationis, non unaethopianio circa materiam quam ipsi tunc usurparunt, di nunc ab Ecclesia tanquam necessaria & essentialis usurpari debet. . .
III. Alii qui ope docent, Apostolos ab initio sola manus impofitione d disse Spiritum sanctum. Ita Scotus in A. dist. q. q. I. sed omnium disertissi-
To. I4. me SynoduS Moguntina an. I 349. cap. 18. cujus haec Verba simi: Diligenter μή etiam populum instrvans, eis hoc Sacramentum ab initio sola manuum impo-
, exhibitum , mox sub ipsi remporibus' postolorum ex eorumdem traditio- ne, adhibita ebrismatir unctione, coeperiι conferri. Nam cum initio/Spiritias sanctus, ad eoidentiorem recentis adhuc fidei clommendationem, signo vii Biis ereι eonfirmatis, externa unctione, quae illam iramnam defignareι, lun cnon erat opus. Fostea Neris, adulta Ecclesta o stabilita fide , eum signa extarna apparere cessaverunt, nu iam amplius Spirisus sanctus os biliter descem deret, mox in locum visibilis Agri unctio chrismatis adhiberi talis, sis his qui confirmarentur internam ετ spiritalem unctionem reprasentaret, ut vid;ntns agatur per gratiam , foris aliquo vi bili signo innotostas, o oerbi si dem externi elementi militudo confirme . Mens igitur hujus Synodi fuit , Apostolos initio sola manus impositione dedisse Spiritum sanctum; pam
lo post adhibitam ex traditioae illorum chri unctionem , quae in
243쪽
ocum impositionis manuum quasi subrogata fluit, di ista est Sacramenti
Confirmationis materia essentialis & necessaria. IV. Alii unicam & solam manus impositionem agnoscunt omni tempore suisse, & iam esse materiam essentialem ac necessariam Sacramenti m firmationis; unctionem vero materiam dumtaxat integrantem, ad majorem expressionem effectus hujus Sacramenti, necessariam tamen ex praecepto& usu Ecclesiae perpetuo. Ita ex antiquis Theologis Petrus Aureolus Cardunalis, qui ante annos 3 oo. floruit ann. I 3I7. in dist. 7. qu. I. Guillelmus Altimodorensis, referente Sirinondo Antirrhetici secundi cap. 7. Iacobus de Vitriaco cap. 37. Historiae occidentalis, ubi ait, hoc Sacramentum partim i istitutum D ei ab Apostolis, quantum ad manus impositionem, partim ab Ee. ιIesia, quanιum ad tinctionem chrismatis, quod non legimus, inquit, o postolos fecisse. Ex recentioribus , SanboVius Tractatu de sacramento Confirmationis, & maxime Sirmondus Antirrhetico secundo cap. 2. & sequentubus, ubi tres distinguit Ecclesiae aetates, in quibus unctio confirmatoria V riam fortunam passa est. In prima usque ad tempora Constantini, id est ad quartum usque lac lum, ait unctionem ita solitam fuisse conjungi cum impositione manus, ut ab ea tamen re distingueretur , non Vero tempore, quamVis eam praeced ret, sedem Spiritui sancto parans, inquit optatus a Sirmondo ibidem iam datus: utramque vero tum unctionem, tum manus impositionem, a solo Episcopo ministratam fuisse. In secunda aetate usque ad Innocentium I. qui obiit an. 6I7. unctionem ti manus impositionem non tantum re , sed tempore sesunctam ἱ ita ut unctio seorsim una cum Baptismo perageretur, manus Vero postea confirmans Episcopus imponeret: eam autem unctionem, quae prima aetate a solis Epis.copis conferebatur, in secunda illa aetate Presbyteris & Diaconis permissam fuisse contendit. In tertia denique aetate, nempe a tempore Innocentii I. ad nos usque, ait morem antiquum resumptum, ac manus impositionem dc unctionem simul copulatam fuisse, cum hoc tamen discrimine, quod recepta in usu fuitemplex unctio chrismatis, una in vertice, cum quis baptisatur, altera in sto te, quae confirmatoria dicitur ; olim Vero unicam tantum fuisse. Ita Siramondus, cujus opinionem fusiori stilo ac grandioribus Verbis, nonnimquam duris N acerbis, insequutus est Petrus Aurelius. U. Sunt igitur ex opposita parte Theologi, qui docent Apostolos nunquam dedisse Spiritum sanctum per solam manus impositionem, sed per assi unctam semper unctionem , quae sam sola est adaequata & essentialis , manus vero impositio integrans dumtaxat materia Confirmationis. Ita Gregorius de Valentia Τom. q. in S. Thomam disput. s. qu. I. puncto I. Estius in 6. dist. 7. paragr. 6. existimat probabile esse Apostolos in administrando fSacramento Confirmationis neque semper, neque nunquam chrismate usos fuisse. Eos quidem in ipsis suae praedicationis exordiis non esse communiter ωL1.C. usos chrismate, sed postea , rebus Ecclesiae constitutis atque Ordinatis: neque silentium Scripturae de illa unctione , obstare . Cum enim, inquit, ea Aia. F. qua ad ritus Sacramentorum pertinent, secretissima haberentur, ac feris sola vo
244쪽
'i, limentum, neque vertam huius Sacramenti scripto prodere. Paragrapho verbo sequenti ait, probabilius esse, Apostolos initio suae praeduatronis ebrismate usos non fui se; probabile quoque videri, manus impositionem eodem tempore materia locum tenuisse, re orationem locum formae r ita ut utraque tune necessaris adiabiberetur , donec introducto ebrismatis usa simul cam forma illi materia accommodata, qua sola sunt baius Sacramenti partes essentiales, necessitas ispositationis manaum testaret, quantum quidem ad sentiam Uet 3ntegritarem attinea Sacramenti, cum fit lanism caeremonra quaedam sacramentalis ex ia distolica ιν ditione accepta, ideoque non omiιιeηda , utpote necessaria necessiιate praecepti, eis non Sacramentν.
Multis, iisque gravissimis incommodis obnoxia videtur haec sententia. r. Quia manus impositionem, di a Scriptura & a tota Ecclesiae traditione
ac praxi commendatam, dicit meram ese caeremoniam, non partem essentialem Sacramenti Confirmationis. 2. Quia non satis intelligitur in primcipiis sanioris Theologiae, quomodo manus impositio fuerit materia esse tialis Confirmationis, tempore Apostolorum; deinde vero ab ista exciderit dignitate, cum introductum fuit chrisma: quasi in substantia Sacramentorum a Christo instituta & determinata quaedam posset admitti mutatio. 3. denique, quia ista opinio tali supponere videtur Christum non in specie, sed in genere dumtaxat determinasse Confirmationis materiami quam opinionem idem Estius ibidem paragrapho g. improbat, ac contendit Christum specialiter& immediate instituisse quidquid ad substantiam
huius & aliorum Sacramentorum pertinet.
Quod do Confirmatione dixit Estius, hoc idem de ordinatione sentie Hallerius ι de ordinationibus sacris sect. 2. paragr. s. in fine pag. 468. I-
Iatenus dubitem, inquit, quin eoram qui apia Graecos Latina, msi εχ voluntate S. Pontificis, cui in EcclesM Orestes 'prema est auctoritas ) irrita sit Ordinalis. Vam sicut qua suscit apud Graecos impostio manuum, in Ecclesa Latiana ad validam ordinationem non suscit; ita nee forma r utraque enim, rammateria quam forma, ad validam ordinationem ab Ecclesa determinaιione pendent: Ecclesa auim alium pro Eccloa Graea formam, aliam pro Latina dete minavit; ideoque Latinorum forma apud Graecos insuffciens, Gracorum apud
VI. denique, sunt qui tum manus impositionem, tum unctionem agnoscunt tanquam materiam partialem fle inadaequatam , essentialem & necessariam Sacramenti Gonfirmationis; ita ut ex duplici illa parte una totalis N adaequata materia coalescat, quique contendunt Apostolos utramque semper usurpasse. Ita Aurelius de alii e Recentioribus quamplures. Verum illi rursus in varias abeunt partes, atque duplicem distinguunt in ritu administrandi Sacramentum Confirmationis, manus impositionem eunam praeviam quae anteeedit unctionem , qtram Episcopus facit extendendo manus verius confirmand , & sundendo orationem ad invocandum Spiritum sanctum; alteram , quae itidistincta est ab actione manus , per quam perficitur inictio. Alii priorem illam manus impositionem solam deessentialem, N veri nominis manus impositionem essu contendunt, quam Veteres velut singularem aliquam ae specialem actionem habuere, & adumbrationem, extensionem, expansionem inanuum appellaverunt. Alii e contra
245쪽
existimant, praeviam illam manus impositionem esse dumtaxat eatrem viam, eamque minime necessariam ad substantiam Sacramenti Confirmatio nisi confundunt illi manus impositionem cum actione qua perficitur unctio, quae ab illis ideo manus impositio appellatur, quia fit per manum. Hujus opinionis fundamentum est, tum quia Graeci, qui Verum retinent Sacramenis tum Confirmationis, non agnoscunt, nec habent impositionem manus conis firmatoriam distinctam ac separatam ab unctione chrismatis, ut legere est apud Goarium; tum quia Scrietores Ecclesiastici septimi, octavi & noni praesertim saeculi confundere videntur manus impositionem cum unctione,
tum denique quia in usu & praxi hodierna Episcopi nonnulli admittunt ad
unctionem confirmatoriam etiam eos qui praesentes non adfuerant, quando initio ritus Episcopus extendit manus versus confirmandos, & Oravit ut invocaret Spiritum sanctum. Hac opinione nihil ridiculum magis & a surdum fingi posse pronuntiat Sirmondus Antirrhetici secundi cap. 7. Illam tameta sequuntur Hugo Victorinus Lib. a. de Sacramentis parta a. cap. 24 Thomas Valdensis Tom. t. de Sacramentis c. G3. Bellarminus de Sacra mento Confirmationis L. I. e. p. Illustrissimus Petrus de Marea Notis in Concilium Caromontanum, ubi probat Veteres in unctione chrismatis etiam r. i. manus impositionem, & vicissim in manus impositiore, unctionem sem. . . per complexos fuisse; Isambertus noster ad qtust. 72. tertiae partis ΚThomae 384. δ' disput. I. art. q. Maldonatus Tractatu de Sacramento Confirmationis q. a. 8ι θ s et alii sere omnes recentiores Scholae Magistri.
Petrus Aurelius in orthodoxo adversus cap. 7. secundi Antirrhetici Sir- ' mondi, mediam quamdam inivit viam : nempe primis iaculis manus im 'i positionem & unctionem duas fuisse distinctas actiones , subinde tamen ab octavo saeculo & deinceps, nexu inseparabili utramque coniunctam fuisse.
His addi potest & alia opinio, 'uae sorte fuit inii ante citati, sed non
satis evoluta & distincta ; scilicet Christum sic immediate pro materia Confirmationis essentiali instituisse manus impositionem & unctionem, ut vel aeraque, vel alterutra sit adaequata huius Sacramenti materia essentialis cum forma sibi correspondente, relicta Ecclesiae libertate, quam Velleipro, temporum opportunitate usurpare. Hanc opinionem probabilem judicae Bellarminus L. de Confirmatione c. 9. Ante illum hanc insinuaverat Mardus Tapperus art. Ia. Reipsa quidem commoda foret ista opinio, &eonei-liando utriusque Ecclesiae ritu in administranda Confirmatione, aptissima thoc unum dumtaxat videtur ipsi deesse . quod conjecturis tantum subnixae sit, non certis ac solidis momentis; in figenda autem ac determinanda Sacramentorum substantiae, non conjecturis, sed certis ex Scriptura de Ecclesiae traditione argumentis pugnandum sit. Quid vero nobis verisimilius videatur, sequens aperiet Conclusio.
Materia essentialis adaequata & tot lis Sacramenti Confirmationis, est impositio manuum, diunctio chrismatis. Probatur isto generali momento. Signum externum ae sensibile, mi flesctiptura & eonstans Ecclesiae totius Uaditio tribuit virtutem conferendi P x baptia Diuitiaco by Corale
246쪽
haptisatis spiritum sanctum, id est gratiam consortantem & roborante ad fidem Cnristi constanter & intrepide profitendam, essentialis est Sare menti Confirmationis materia totalis & adaequata; atqui talis est manuum impositio & unctio chrisinatis; ergo &c. Μinoris Propositionis pars utraque sigillatim probanda est.
Prima pari conelusionis, manus scilicet impositionem sentialem esse
Sacramenti confirmationis materiam, Probatur I. ex Scripturis. M. 8. V. Iq. IS. I s.&PI. Cum audissentia o
stoli qui erant Ferosolymis , quod recepisset Samaria verbum Dei, miserunt ad eos Petrum ρο Ioannemr qui cam venissenι, oraverunt pro ipsis ut acciperent Spiritum sanctum , nondum enim in quemquam illorum venerat, sed badirifati tantum erant in nomine Domini yesu . Tunc imponebant manus -- per illos, ct accipiebant Spiritum sanctum. Ed cap. I9. V. 6. cimi imposuisset iralis manus Paulus, veniι Spiritus fanctus. His in locis Verum ac proprie dictum Sacramentum exprimi constat ex argumento mox adducto; & sui ex . Theologis docendi Apostolos per illam manus impositionem, non ipsum Sacramentumi, sed rem dumtaxat Sacramenti dedisse, ii nostro quidem judicio, rem catholicam, quam hic adVerrus Novatores propugnandam habemus, . multum. infirmant, quam nullo Scripturae testimonio confirmare possunt. . Probatur x. ex constanti Ecclesiae utriusque Graecae M Latinae traditione. Ex Latinis jam superius, ubi de Veritate seu existentia Sacramenti Com firmationis, laudaVImus. Pro secundo saeculo S. Irenaeum L. c. 73. rtullianum L. de Baptismoe . . & de Resurrectione carnis c. 8. Pro tertio, S. Cyprianum Epist. 73. ad Iubajanum . . Pro quarto, Concilium Eliberitanum Can. 38. Pro quinto, S. Hieronymum Dial. . adVersus Luciferianos, S. Augustinum L. I s. de Trinitate cap. 26. L. 3. de Baptismo c. I 6. S. Hilarium Hom. de Pem tecoste, quae vulgo lub nomine Eulebit Emissent cum caeteris laudaris .let, ubi ait: Quod nunc in confirmandis, Neophytis manes. impintio tribuis .ε. fmgulis, hoc luxet Spiritus sancti descensio . in credentium populo donavit uis
Pro sexto saeculo , S. Gregorium in suo Sacramentario, ubi describit ritum administrandi Sacramentum Confirmationis: Levata , inquit, Ponti sex manu supra capita omnium, dieit Oe. . Pro septimo, Concilium. Hispalense, Verba supra descripsimus . Pro octavo, Ordinem Romanum qui eadem fere praescribit, iisdemque Verbis ac Sacramentarium S. Gregorii. Pro nono, Auctores qui de rebus & ossiciis Ecclesiasticis scripsere . Walafridum Strabonem L. de rebus Ecclesiasticis c. 26. Amalarium Fortunatum L. I. de ossiciis Ecclesiasticis c. 27. Rabanum Maurum L. de institutione Clericorum cap. 3o. Alcumum L de Ecclesiasticis ossiciis cap. de Sabbato . sancto, & Epist. ad Odumum Presbyterum , . quos secuti sunt alli bene mul-ti usque ad Petrum Lombardum, qui scribens in cassut 6. Epist. ad Hebr. ait':
247쪽
ἐφ quis eredar quod per manas impostionem datur spiritus sanctus ad remissi
nem O eorroborationem, non est fundatus. Pro iaculo decimo sexto, Concilium Senonense an. III 8. in Decretis mdei nu. Io. ubi ait Christum Sacramentum Confirmationis instituisse , ei parvulis manum imponeret; & Apostolos illud promulgasse, eum ad Samaritas
miserunt Petrum ρο Ioannem, a quibus illi licti is Philippo Diacono antea I I
baptifati per impotionem manuam Spiritum sanctum acciperenι. Concilium Moguntinum an. Is 9. Concilium Rhemense an. Is 83. Narbonensem. I 6o9. in quibus dicitur, post Baptismum Spiritum sanctum dari per impositionem manuum Episcoporum. Coloniense an. I s 36. parte T. c. 8. Omnes Fidelesi inquit, per manus imposiιionem Episcoporum , Spiritum sanctam post Eaptasimum accipere debent, ut pleni Christiani inventamar.
Ex Graecis vero testes habemus, .
Tertio saeculo, Firmilianinn Epist. ad s. Cyprianum inter Cyprianicas 73. Dionysium Alexandrinum apud Euseb. Lib. I. cap. a. ubi de controversia inter Cyprianum ac Stephanum ait: Quaestio non modica rime temporis mota est, an debeant, qui ex quavis haerect conoertuntur , Baptismate repargari; cum priscus mos esset , sola oratione erga illos eum impostione ma
Quarto iaculo, Concilium generale I. Nicaenum Can. g. s. Chrimum in caput I9. Actorum, di in caput 6. Epistolae ad Hebraeos r verba
Quinto iaculo, Theodoretum, qui in eumdem Scripturae lacum scribit, baptisatta per manum sacerdotalem accipere Spiritum sanctum. Eodem taculo Gennadium apud Oecumenium, ubi ait, ' moim ipsos priamum adhortantos , ni is mortiferis operibus resipiscans, respiscentes autem in ' si Deum credaηι, credentes vero batifentur, baptisati aarem seipsos sub ieiani impsa 'φ' 'Dioni manuum ad participationem Spiritus. Sexto iaculo, Eulogium Alexandrinum L. 2. contra Novatianum apud Photium in Bibliotheca n. 18o.ubi sic loquitur: Deinde progressionefacta, digno e Rrω6. reddi adventu Spiritus Sancti, qui per impositionem manuum Apostolarum febat. Nono iaculo, Photium apud Oecumenium, ubi Confirmationem explicat per manus - tionem. Undecimo iaculo, incumenium scribentem in caput 6. Epist ad Hebr. T. a.ν. Vocans quidem, ait, principium Baptisma, ct manuum impositionem ae Agn 3 3. O. cvlum qua in eo sunt. . Duodecimo iaculo, Simeonem Thessalonicensem L. de Templo, ubi fie Biblior. loquitur: Per manuum impositionem re ins Iamnem unguenti gratiam -- PP-T
partitur. Et Lib. de septem Sacramentis sere a principio operist A Philippo, inquit, M'isti, taxquam qui solum Baptisma suscepissent, Petra ac Io me imponentibus manus, Spiritum sanctum accipiabant: quod fan. Me Saeramentum est, sup iam mous inpostis unguentum praebebat, ουι εν in locis factum est, ac per ipsos maliis aliis. Denique iaculo decimo tertio, Niceram a patria dictum Chomatum L. .... . Thesauri orthodoxa fidei cap. 36. in refutatione haeresis 36. ait, manuum py r rinposuomem solam divini Spiritus aecessum suggeme, atque in Apostolis rames is pDacem fuisse, ut palam Spiritas foriar descrederet. μφε
248쪽
Eodem iaculo, Michaelem Paleologum & Episcopos orientales in Epita
stola ad Gregorium X. relata in Concilio Lugdunensi II. .m 1a 4 ubi testantur ratum esse Sacramentum Confirmationis quod per impositionem manuum Episcopi conserunt. Aliud est, inquiunt, Sacramentam Cou firmationis quod per impostisnem maηvum Episcopi conferunt chri modo ren ' ios. Quae verba sunt Gementis lV. in ea fidei professione quam anno 161 . miserat ad eumdem Imperatorem Graecorum, apud Raynaldum Tom. 1 Hanc vero Ecclesiae Romanae fidem, ut& in aliis capitibus in eadem Epistola expressis, profitentur ac promittunt Graec, se religiose observaturos, postulata sollammodo licentia retinendi eos Ecclesiae suae ritus, qui cum
exposita fide non pugnant.' . . lEκ illis igitur Ecclesiae utriusque mom tia ac conspirante doctrina , pro certo tenendum manus impositionem esse partialem materiam essentialem Sacramenti Confirmationis a Chrjsto Domino institutam . .
objicies r. auctoritatem eorum , qui asserunt loco manuum impositi nis quae olim dabatur, jam suffectam esse chrismatis unctionemr unde manifeste sequitur, manuum impositionem non amplius esse materiam essentialem Sacralpenti Confirmationis. Ita porro sentiunt ., Eugenius IV. S. Pontifex in Decreto seu Instructione Armenis data. SeiaTo. II. cundam, inquit, Sacramentum est Confirmatio, cuius materia est ebrima confe- ρης p tium ex oleo, quod nitorem segniscat coηscientiae; ct balsamo , quod odoram fm' guscat borae fama, per Episcopum benedicto. Pomaudatum locum ex Actibus . . . Apostolorum cae. 8. sic pergit: Loco autem illisa in us impotionis , datur in
In eumdem sensum adduci potest Concilium Tridentinum Seg. . Can. I. ubi solius chrismatis mentionem facit . Si quis dixerit, infinios e se Spi- risui sancto eos qui sacro confirmationis chrismati virtutem aliquam tribuunt,
anoalamo R. b. . . omeris. Innocentius III. cap. Cum venisses. De sacra unctione, scribit, per frontis p. 379. chrismationem de gnari manus impositionem Apostoloram. Innocentius vero IV. ait illam manus impositionem repraesentari lin fron
Synodus Moguntina ann. Is 9. cap. I 8. Rectoribus Ecdlesiarum injungit,. ωι diligenυν populam infimant, chr hoc Sacramentum ab ,nitio sola manuum inpositione exhibitum, mox sub ipsis temporibus Apostolorum ex eo iam traditiona adhibita: chimatis tinctιone coeperiι conferri. Quo loco manifeste supponit Concilium, manus impositionem, qua usi sunt primitus Apostoli, mutatam subinde fuisse es que loco subrogatam chri limatis unctIonem. An porro mutari posset illa manus impositio, si essentialis ac necessaria s . Iarteiuret ad substantiam Sacramenti . , 'o T Adde & orthodoxam consessionem Ecclesiae Orientalis ann. I 642ι i N H. i,. Ierissolymitano & quatum Sedibus Apostolicis approbatam, cuartis T. Ius in quaestione Iom haec leguntur. Hac vero unguenti munciis , aut potius p t-- hac unctionis ejus esseacia, avo Apostolorum per m -- manaum fe-
249쪽
bat, disente ita Scriptaσa, Q. 8. v. I Tnnc impunebant illis manas, EI aeci piebant Spινιιam sanctam. Posimodum v. unctione Angurali fini erpit, testa Dionysio Areopaxιιa Eccles Ηιπ-h. c. I. ct q. Resp. I. nec Eugenium, nec Concilium Tridentinum circa praesentem controversitam quidquam definiisse. Cum enim S. Pontisex in citato D, creto assignat unctiouem pro materia Confirmationis, non excludit --nus impositionem; quomodo cuin assignat instrumentorum porrectionem pro matcria Sacramenti Ordinis , imposit nem manuum pariter non excludit, quam constat in utraque Ecclesia semper adhibitam fuisse tamquam huius Sacramenti essentialem materiam, a. Cum dixit Eugenius, loco impositionis manuum quae ab Apostolis usur-rbatur, dari in Ecclesia Confirmationem, sensus non est, ait Bellarminus a. de Sacramento Confirmationis c. v. ebrasma esse Ioea impinuonis monum, lquasi Apostoli non Q δε---cbrismate, o Mox nou MIamr Impositione ma- i. Bus I sed sensus est, id num quod Apostoli faciebans, cum dicebanικν mponore mauur, facere nunc Epscopos, cum dicuntur confirmare , veI ebrasmare . Distinguiικr enim in his ιμιι, non risur a ritu, sed modus laqxendi a modo loquendi, o persona d per reis; m denique ιlla partiealaris inpo*io m ηκam, ab ista qua modo est: siqndem tune communiter Gebatur hoc sacra-
Hae ergo ratiuηe dici pcis, id quod nise fit, esse Ioeo eius, quod tunc fribaι, lueι Γι ι- quoad sabliam1am . . . Responsio Beuarmini confirmaturium ex laudato InnocentioIII. qui ait , meνω. per frontIι chrq ιiικnem manus impo'isnem designari, qua alio nomine dia paris.ciιur confrmatio, non igitur alia res est, sed tantum aliud nomeni tum ex Concilio Senonensi M. I s 28. in Decreto de saeramento Confirmationis, ubi dieitur: Nec obscurius qusdem Christus Sa amentum Confimatisvir ωmιvis, j. eam paruviis manam imponeret. Quod re ab Aristolis Iet mus 'omnstatum c. .
ςum ad Samaritas inserunt Petrum er Ioannem . . unde o tunc impostum 4si. 6-nis manuam, nunc Confirmationis appellatum est Saraamenlum
Ad Synodum Moguntinam dico, nos ipsi ultro subscribere qua parte asserit unctionem chrismatis ab Apostolica traditione dimanasse: cum vero addit , primitus solam manus impositionem sine unctione adhibitam fuisse ab Apostolis, cum Spiritus sanctus visibiliter isper confirmatos appareret ses uuta est Synodus illa sentortiam quorumdam Scholasticorum, qui existimant Apoliolos per dispensationem sola manuum impositio e Sacramentum Confirmationis administrasse, sicut multi existimamne eos pari dispentatione in solo Christi nomine Baptisma contulisse Quae laudata est orthodoxa fidei confessio Graecorum an. I a. 8e unctio quam Graeci adhibent, non excludunt manus impositionem, saltem eam quae cum uncti e ehrismatis conjundia est, sicut exponemus ..' Oblicies.s. Gru ei dierni, imo nee veteres, manus impositionem in administratio Confirmationis quamadhibuere. Fatetur in Goarius in Notis ad Eue Iogium Grecorum pag. 366. col. 2. agnoscat eteni meos Theolo Κ , qui solam manus impositionem pro materia essentiali huius Sacramenti
250쪽
admittunt, consequenter noscere debere nullum esse apud Graec Merain mentum Confirmationis, cum apud ipsos non manus impositione, sed Iaunctione chrisinatis conseratur. D n dam, inquit n. 28. ρο aridam manuum imposiιionem eapitis obumbrativam Sacramenta hujus veram ct germanam contendor esse materiam, eum nullam huiusmodi in Euchologiis antiquis, adit recentibus Manuscriptis, aut editis, reperIra detur, Gracos ex c sequenti comfirmationis fignum non habere, nee etiam ab anιiquo penes se habuisse , a minent necesse eris. Et reipsa Sirmondus Antirrhetico a. pag. I. Guidonis Carmelitae nomine id affirmat. Atqui tamen falsissimum istud est: semper quippe Graeci validum habuere, & etiamnum habent Sacramentum Confimiationis; nec Latini ullam unquam circa caput istud litem cum illis habuere, quoties tentata fuit, vel inita cum illis unio . Multis iavestimoniis confirmat loco mox citato Goarius. Resp. itaque nego antecedens. Et quidem pro antiqua Ecclesia Grat ea is stantur Scriptores, quos in confirmationem Conclusionisnostrae moxIaudavimus rusurparuulilii haud dubie manus impositionem separatam ac distinctam ab unctione chrisinatis. De recentioribus vero Graecispaulo major Videtur esse difficultas. Goarius quidem in eorum Ritualibus nulla deprehendit manus impositionem separatam ac distinctami attamen pag. 3s v. istam refert ora rionem. Ipse Domine, Rex omnium benigne, fignaculam doni sancti θ omni
potentis oe adorandi tui Spiritus , ct sancti Corporis re pretiosi Sanguinis christi tui eommunionem ei largire, in sanctita tua custodi illum, in vera fide eoaefirma σα Quae quidem oratio mani seste pertinet ad Sacramentum Confirmationis; ea quippe recitata, statim baptisatus sando unguento ungitur in fronte sub hac tarmar Signaculum doni Spiritus sancti, o communio Corporis ac Sanguinis Christi ei eonceditur. Porro ex S. Augustino L. 3 de Baptismo c. I 6. Quid est manus impini ιio, nis oratio super hominem e Illa luitur oratio supponit vel includit aliquam' manus impositionem .
Deinde Vero, esto concedamus apud Graecos recentiores nullam adhμberi manus impositionem tempore vel natura distinctam ab unctione , quam Goarius appellat manus impositionem Dapitis obumbrativam r allsaltem in ipsamet unctione, quae manu fit , quaedam includitur manus impositio, eam repraesentans quam Apostoli usurpavere , de qua quaestione speciatim mox dicturi sumus. Objicies s. Multi ex veteribus Scriptoribus Sacramentum Confirmationis pet solam unctionem chrisinatis designant . Ita Cornelius apud Lusebium L. 6. c. 3. Concilium Laodicenum Can. 8. R Cyrillus Hierosolymitanus Catechesi g. mystagogica, S. Gregorius m Zianzenus oratione in sanctum Lavacrum, S. Gregorius Nystanus oratione in Baptismum Christi, S. Chrysostomus Hom. I. in Epist. . ad Romanos, Theod
retus in caput primum Canticorum &c. Respi multos etiam ex M. Patribus solam interdum manus impositionem appellare, sine unctione; nec inde tamen licet inferre, eos chris natis unctionem excludere. Ita pariter, qui unctionem solam designant, manus impositionem non excludunt: pro data scilicet occasione, aut alterutram , aut utramque denotant. Frequentius quidem posteriores Scriptores per unctionem seu chrisma Sacramentum.istud designant, quam per impositi