장음표시 사용
251쪽
nem manuum; quia per unctisnem expressius, quam per impositionem manus effectus hujus Sacramenti fignificatur. obiicies . Duplex disti iri potest in Confirmatione manus impositio: una praevia. quae ab unctione tempore ac natura separatur & sejungitur, cum nempe Episcopus extendens marias versus confirmandos, orationem iunctitqua Spiritum, sanctum advocavὴ alterae , qua Episcopus baptisatos sacrochrismate ungit in fronte. Atqui neutra dici potest materia essent lis Coivfirmationis. Non prima: tum quia paulo longius dissita est ac separatur ab unctione; tum quia multi Episcopi solent ad unctionem chrismatis admitte, re eos, qui absentes aderant cum Episcopus manus extendit seu imposuit , invocans Spiritum sanctum. Non secunda: nihil quippe absurdius ae ridicimium magis videtur Sirmondo Antisthetico a. pag. 39. & sE. quam unctio . nem idcirco appellare manus impositionem, quia fit per manum. r. quia Veteres nomine impositionis manum inreuigunt specialem ac distinctam
actionem, quam Vocant capitis adumbrariogum, manus extenstrunm, eleva
tionem , expansiumem . 2- quia hac ipsa ratione pariter dici possed umetionem verticalem in Baptismo, & extremam infirmorum, esse manus impositionem, quia utraque fit per manum. μι, inquit Sirmondus, ridiculum somnium est dicero, ungrado manum imponi, ct mamia impositionem in unctione ipsa messe. Gravissima est, non dissimulanduna, ista sectio. maxime proDte Graecos posteriores, apud quos, cum nulla sit impositio manus confirusatoria di- . stincta ab unctione chrismatis, alterutrum concludere necesse est: vel illam impositionem manus ab unctione indistinctam sufficere, quod irridet Sirmon dus ; vel solam chrismatis unctionem pertinere ad materiam essentialem Comfirmationis, abrogatae veteri & Apostolica manus impositione; quod Scri. plura, Apostolorum&Ecclesiae praxi non minus adversatur, quam evidenti
rationi t materia ippe Sacramenti, ut&Sacramentum ipsum, .conflansaaperpetua esse debet in Religione, nee obnoxia mutationi. Resp. itaque I . quantum ad latinum Confirmationis ritum, appositam non esse, nec urgere oriectionem, quia distinctaac separata in eo fit manus impositio cum adjuncta oratione, quando nempe Episcopus extendit manus veD Sus confirmandos, di orat; nec ulla ratio cogit ut manus impositionem com
fundamus cum actione Episcopi chrismate ungentis seontem. Non quia prior manus inipositio paulo dissita si ac seiuncta ab unctione : dua quippe illie paretes moraliter uniuntu ad idem efficiendnm Sacramentum, nec prius istud operatur, 'uam persectum ac completum fuerit. Nonne Sacramentalis a tutio longo interdum temporis intervallo distat a declaratione seu confessisne peccatorum Sacerdoti facta An minus propterea efiicax est rinitentie Sacramem tum λ Nec urgetquodaimr, nonnullos Episcopos solere ad unctionem chrismatis eosadmittere qui non aderant, cum initio ritus Episcopus manus Versus confirmandos extendit,seu expandit; si ita est,quod ignoramus,abusus est comtigendus. In Sacramentis quippe administrandis& percipiendis nihil plane eo rum qu observat&mandat Ecclesia 3mitti debet maxime quando; nulla prplucente Ecclesis definitione . dubia est ac controversa 4nter Theolagos Sacramentiali jus materia vel format nisi enim hoc pendente dubio totum id observes de quo dubitatur, Ezricultanest Marritum acavillum sit Sacramentum . .
252쪽
Primis seculis instincta est. T. 9 p.
Resp. 2. quantum ad Graecos Posterior , tria reponi posset primnm . apud illos Sacramentum Coufirmationis sola unctione chrismatis cum adiun cta forma, Signaculum dαι Spiriιus sanctι σc. perfici, pro data scilicet a Christo Domino Ecclesiue libertate, vel utramque partem, Vel alte utram pro temporis opportunitate usurpandi. Commoda profecto sententia , &utroque ritu conciliando aptissima, si firmis niteretur fundamentis. Secumdum, Graecos simul cum oratione paulo ante relata. specialem habere manus impositionem ab unctione distinctamia Verum, teste Goario, reclamant omnes eorum tum Veteres. tum recentiores Libri Rituales, in quibus de illa manuum impositione altum ei silentium. Tertium denique, manus impositionem, quae pars est essentialis huius Sacramenti. distinctam& separatam non esse ab unctione chrismatis, quae recte impositio manus dicitur, quia manu fit. Quae opinio, tametsi ridicula videatur Sirmondo, multos nihilominus in Schola patronos habet post Bellarminum , Petrum
Itaque multi graves Theologi existimant, primis temporibus manus imp sitionem confirmatoriam distinctam di separatam quidem fuisse ab unctione chrismatis, subinde vero cum illa coniunctain & copulatam.
Priorem partem his momeutis Probant .. . I. in usiu& phrasi tum Scripturae, tum Veterum Scrimorum, manux im-
militio singularis ritus ac caeremonia est, seu speciali io, qua Sacere aut alius Distbet Superior divinam in aliquem porentiam ac virtutem invocati, ei benedicit ae bene precatur . Quid enim almd est manus imposuio, ait S. Rugus inus L. 3. de Baptismo cap. 16. cy 4m oratio supra hominem Z In usu frequentissimo filii ritus ille impositionis manuum apud Iudaeos. apud quos qui maiores erant, & aliqua pollebant singulari Dei gratia, inferioribus manus imponendo benedicebant, Gen. 68. V. I . A Iudaeisad os fluxit ritus imponendi manus. Matth. I9.V. I 3. Christus pueris , ut eis benediceret, manus imposuit. Act. 8. v. I p. Apostoli bapti satis manum imposuere. Maceiperent Spiritum sanctum. Ad Titum q. v. I δc cap. s. v. aet sacri ministi eodem ritu inaugurantur; qui certe specialiserat ab alia qua libet actionedim , &ducebatur simpliciter manus impositio seu extensio, elevatio LII. Eodemplane sensu a veteribus usurpatur, sive cum in Electione ministrorum suffragii signum erat: quo sensu Concit tum Laodicenum Can. 3. ait , electiones debere ruri per impositionem manas, interprete Balaamone. Unde Zonaras ad Canonem primum Apostolorum, ait, ι - 'Dagrum vocalx messe thirotoniam, hoc est, manus impossitIonem k quo sensu aliquando ab Auctoribus prophanis sumebatur: si ve cum adhibebatur ut ministri sacri inaugurarentur & consecraren tur; ita idem Zonaras loco mox citato: sive cumerat signum orationis qua divina gratia in aliquem invocabatur; quo sensu sumittara S. Augustino iam laudato, S: a Zonara ad Canone nra i . Concilii Carthaginensis ; sive cum simplicem benedictionem significabat, ut in Concilio ei rati Nicaeno L Can. I9. sive denique cum ad materiam Sacramenti Confirmationis assumebatur. Quapropter Veteres de illa, & de unctione separatim iaac tanquam de duabus distinctis actionibus loquuntur . Ita Tertullianus L. de Baptismo e. . postquam dixis: Exinde egressi d. Imacro, perungimur benedicta unctione 'i postea de novo veluti ritu loquens. ait et.
253쪽
Debine manus imponitur oe. Manus ergo impositio distincta erat& tempore & natura ab unctione. Et Lib. de Resurrectione camis cap. 8. di.
itinctim etiam utrumque exponit, ac manus impositionem Vocat adumbrationem. caro, inquit, ungitin ut anιma consecretur . caro Mnarur , u3 p. . anima maniatur. Caro manxs mpositione adumbratur , M anima spiriιu illu- ta
S. Cyprianus postquam Epith. 73. dixit: 'Per nostram orationem ct man s . ta . impositionem Spirisum fractum consequuntur. Epist. Ita ait: vπι quoque ne- λI I. cem est eum qui baptisatus sit oec. ' A Adde ex Veteribus antea citatis, cum & veritatem & materiam Sacramen, ii exponebamus, eos omnes, qui vel de sola unctione, vel de sola manus impositione, vel de utraque separatim & dillinctim loquuntur; qui omnes clare significant se de duobus ritibus, seu duabus actionibus separatis ac
distinctis sermonem habere. v ' .
Mani seste ac disertissime istud patet ex S. Gregorio, tum Epist. 67 L. II. alias6r. ubi loquens de vario ritu quo Haeretici ad Ecclesia edeuntes recu i 267. piebantur, opponit manus impositionem ,per quam occidens, unctioni chris- η malis, perquam oriens eos recipit. Tum in suo Sacramentario, ubi describens ritum administrandi Sacramentum Confirmationis, ait: Episcopus eis. T xl. vara manu super eapita amnium , dicit u omnipotens sempisarne Deus Ere. 73 β' Idem iisdem sere verbis repetit ordo Romanus cap. de Sabbato sancto . Ponιifex, inquit, veniens ad 3nfantes, tenente ArchIdiacono chrisma, rnυ π Iuris se alis o brachiis ex panno lineo, elevata o imposta manu supra ca- ii. Q put omnium , deι orationem supeν eos, cum invocati ne septiformis Spiritus 69 . o. sancti gratiae .... Oratione expleta, inlerrogantibus Diaconisus nomina singu- x-ιorum, Pontifex tincto pollice in ebrima, faciat crucem re frontibus singulorum, ita dicendor Confirmo D in .omine Patris , ιν Filii , o Spiritus sumcti. Idem plane reperias in Pontificali Romano, ubi certe coecus sit opor ter, qui non videat manus impositionem esse ritum&actionem distinctam ab tunctione; igitur valde probabile est, primis temporibus manus tu positi nem sui sis cistinctam &tempore & natura ab unctione. Secunda pars, nempe duas illas actiones olim distinctas 3c separatas in unam subinde eoaluissb; adeoque illam manus impositionem Praeviam unctioni , quae initio ritus Sacramenti Confirmationis peragitur, esse dumtaxat caeremoniam accidentalem , non essentialem materiam, . ,
Probant r. ex Graecis saltem posterioribus, qui, latente ipsomet Goario in notis ad Euchologium pag. 366.non habent illam capitis adumbrativam, ut loquitur, manus impositionem, di tamen verum retinent Confirmationis Sacramentum. Ergo dicendum est, vel solam unctionem apud illos esse materiam essentialem huius Sacramenti, vel in illa includi ac confundi manus impositionem. Et vero in eorum rituali nulla fit mentio impositionis manus, sed unius dumtaxat unctionis pag. 336. N VIAE. Probant a. auctoritate Seriptorum Ecclesiasticorum ab octavo praesertim saeculo, qui unctionem fieri per marius imposita em Episcoporum
Beda in Psia. 26. Illa unctio, inquit, qua per manus impinu em M ab viscopo, Io confirmatio dicitur. 70
254쪽
Carolus Magnus Capitularium e. I N. qvis, inquit, a Corepiscopis per m us impostronem eo gnari vel confrmara unqNam velit..... Amalarius L. I. de officiis c. 27. RIι ab Episcopis foris, inquit, inan-νν I gatvr per manus mpo usonem, ab Apostolis assumptum est. 34. v. Hamo Hom. in seriam a. Palatiae . Ecclesia, inquit, uriit hapsiμιοι , visa, dum per impostionem manus Spiritus septifmmis inCocaikr. Rabanus Maurus L . r. de Institutione clericorum c. 28. refert ex Sybτρ.6δ. vestro S. Pontifice, ad solum Episcopum pertinere, βι bσώμι- Per manus 'u' impositionem cum ipso chromaιe consignet. Ratramnus Corbesensis Lib. . contra opposita Graecorum cap. 7. DO- , inquit, Spiritus sanctι roηιιur per impositi em ma Am, quando βω-τ.I. . re1 baptisaxorum chrismate socio liniuntur ab Episcopis.141. Hugo Victorinus Lib. 1. de Sacramento fidei c. Io. S cI. Ecelera . inquit, prius in aqua mundatur baptismatis, o fis unctione chrimatis iss- Pitur per manaes Pontificit.
j. . Rupertus Lib. 3. de divinis ossiciis cap. I 6. Iam, inquit, non sol, Fbia. bi Pontifices re Regra, sed re omnis Ecclesia undisone chrismaris per manarami. potionem eo ecraιη, qxod soli1 Episcopis debetur , νι consignenι o Spiriatum Ρηctam trad i. Adde, omnes iste recentiores Scholastic post Bellaimini in hanc conia spirare sententiam: ut enim concilient, qua ratione impositio manus, per quam Apostoli tradiderunt tritum sanctum, re clatur in nostro C firmationis Sacramento, inmane eam in ipsa unctione chrismatis. quae peractionem manus perficitur, includi ac contineri . . . .
Iuvat hie Bellairmmi verba referre L. a. de Sacramento Confirmationis c. a. objicienti Kemnit rejectam a nobis manus impositionem, ejussue in Io- cum unctionem substitutam iuisse, respondet id talium esse. Bis enim . ait . τε D' Episcopus manus imponis e firmaηdis, κι ex Ponti eati Romano intelligi po- est: semel cum super eos manus extendis, arquo in ἐν re rursum cum lanaria st te, asve ungit: ipsa enim unctis, ct rinatio cum ae u fici, manus impositio rectissime dicitur, aι docet Hugo L. a. de Sacramenιis par. 7. c. Σ. Unda etiam Marci 7. eam poritilasens quidam, ut Dominus manus imponeret Iuniaico; ille id fecis: nam digito ιeιigit Irnguam, ct aures eius. Idem repetit c. s. Alia solutio ess, inquit, qua inibi longὸ probabitior videtur .
u..... Thoma inalde s Tom. a. de Sacramentis c. II 3. o Hugonis de S. Victore 14 . E. L. a. de sacramentis par. 7. cap. a. qui dicunt idem esse νηι tronem ebri matis, ct manus impositionem : qui enim inungit, manu3 imponis . o Hareo aurumque δεη1Mara; etiaras alter m 3amum exprimi videatur. Ex dictis hactenus facile solvuntur quae in quarta oblectione opponit Sirmondus. Ad erimum fatemur, quod mox probatum est , primis temporibus manus impositionem confirmatoriam te ore separatam ac distinctam fuisse ab unctione chrismatis; subinde vero utramque actionem in unam coaluisse demonstrant laudati Setiptores VIL VIIL & IX. Leculi , quae duo non satis distinxisse videtur Sirmondus. Ad secundum: ridiculum quidem videtur Sirmondo, unctionem chri malis ideo appellare manus impositionem, quia firPςr manum. ἱ aliis,
255쪽
& unctio verticalisin Baptismo, & extrema infirmorum unctio, pariter dici posset manus imposito, quia utraque fit per manum. Verum non tam absonum ac ridiculum visum illud fuit Ruperto, qui Lib. s. de divinis officii c. I6. sic alti SIIvester Papa eonstituis, ut baptisatum liniaι Presbter ebri mate, propter occasionem transitus mortis , ne propter absentiam Epis opi, o di cultatem exm eo equendi, sua manus ει : ' 'positione baptifati mere m. 'Hugo Victorinus L. a. de Sacram. par. 7. c. 3. ait pariter: Sylvester Papa cbη- pstituis, ut stuprifatum Presb'ter in Vertice cisimate Iiηiam, propter oceoo- B. nem transitus mortis: ne foris propter absentiam viscopi, ct di*cultatem et me sequenes, fine manus 3mpositione baptifatum ab hac cita migrare continieret. En unctio verticalis in Baptismo , quae manvs mpotio appellaturi ituperio&Hugone, atque in periculo mortis imaginem quamdam gerit im politionis manuum Episcopalis. Fatendum nihilominus, non ita usu pervulgatam ac receptam istam loquendi Hrmam. Quid ita quia manus impositio nunquam habita fuit pro materia, Vel caeremoniae, qua, qui baptisatur, in vertice ungitur; Vel extremae infirmorum unctionis. Atque ut libere dicam quod sentio, hoc unum ab opinione Sirmondi nos revocat, quod vix cum illa stare ac desendi possit veritasSacramenti Confirmationis apud Gricos posteriores, quos certum est, nullam habere manus tmeositionem confirma tori In distinctam ab unctione chrismatis r unde sequitur , quod iam diximus, aut nullum esse apud Graecos hodiernos Confirmationis Sacramentum, quod falsum est; aut illud sola unctione chrismatis, exclusa manus imp titione, perfici, quod cum Scriptura, Apostolorum, ac Ecclesie praxi ac traditione conciliari non potest. Quaeres , an de fide sit, utramque manus impositionem , sive eam quae pramia est unctioni, sive aliam quae ipsi coniuncta est, adessentiam confirmationis pertinere. Resp. silente hic Ecclesia, & fidem ipsam quoque Pere. Utramque reve-ra manus impositionem apud nos in usu esse constat ex ordine ac Pontifieali Romano; utramque rite observandam esse, postulat religio, securieas acreVerentia Sacramenti. An vero utraque essentialix sit Sacramento, dub umestae controversum. Negare videtur Concilium Bituricense an. Is 8 . tilato de Confirmationis Sacramento Can. 3. ubi nullam aliam in administra ione hujus Sacramenti sormulam praescribit, praeter istam, Coingnoto signo Laeli,'' ct confirmo is ebrismate falatis, in nomine Patris cte. Affrmare e contra
videtur tum M. Coloniensean. Is 36. c. 8: tum Moguntinum an. IS69.c. IT N I 8. udi docet r. Sacramentum Confirmationis ex institutione Christi re Apostolo.
rum praxi, Ecclesio relictum esse: a. inde Eeclasiam Carbolicam visitam sanctum per manus Episeoporum fidelibus tradendi normam aecepisse. r. hoc S IMIFν cramentum ab initis sola manuum impositione exbibitum fuisse. q. sub ipsis sim. 'temporibus Apostolorum, ex sorum traditione , adhibita ebri utis unctionγεῖ 'caepisse conferri. Requirit Concilium-Moguntinum eam manuum impositio nem quam Apostoli usurparunt i atqui hoe ipsium Cone ilium docet Apostolos sola manuumimpositione confirmasse.Tum denique Gn.Rhemense an. Is 8 ζα de Confirmatione, ubi ait effectum hujus Sacramentit, nonno per impom eis I .uonem maηuam Episcos conserri nulla chrismatis injecta mentione. IS9. .
256쪽
. Nos assi anti siqntentiae, tanquam Antiquorum menti magis e He mi, ultro adhaeremus; ac manus impositionem, νη initio ritus ab Episcopo sit, & tempore distincta est ab unctione, ad substantiam Saer menti confirmationis pertinere arbitramur. Secunda pars Osnclinouis, nempst unci ronem cisi matis ossentialem esse
Sacramenti Confirmationis materiam,
Probatur ex constanti ac perpetua Ecclςsiae ac SL Patrum traditione ab ipsis Apostolis ad nos usque derivata. Marito S. Augustinus Lib. de Baptismo c. et . ait: Quod Mnrversa tenet Ecclesia, Me conciliis institutum, sed semper retentum ess, non nisi ponesica auctoritato tradisum rediis-
mὸ creditur. . Cum supra probavimus Veritatem seu c istentiam M amenti Confirmationis, nonnulla laudata suere testimonia qua unctiqnis necessariae mentionem faciunt, eique Virtutem tribuunt conforendi spiritum sanctum. Ita S. Irerinas, Tertullianus, Si CKrianus, Cornelius S. Pontifex. Concilium Laodicenum, Concilium Arauucanum I. S. Cyrillus Hieroislymitanus, S. Ambrosius, S. Augustinus, InnocentiuSI. S. Gregoriu . Verba superius jam relata consule, ne saepius eadem repetamus. Narrat Eusebius Hist. Lib.
capite ex Clemente Alexandrino, historiam juvenis cujusdam , quem S. Ioannes Episcopo commendaverat, a quo juVenis ille baptisatus est , crtinaculo christi communiιur. Signacurum porrci illud ipsum est unctionis ,.seu Confirmationis Sacramentum. Tempore igitur Apostolorum unctio. illa confirmatoria in usu erat . His addi possunt - .
S. Pacianus tum Epist. I. ubi Confirmationem appellat ebrima, sicut . L. Baptisma lavacrum. Tum Serm. de Baptismo , ubi ait chrismare superin-3o7. A. fundi Spirisum sanctum. isi -ρ- Theodoretus Lib. I. in Cantica, ubi ait, eos qui latitantuν sacro Baptis-m..i.ν. male veluti figno ac nota quadam regia spiritalis unguenti chrismate inunctos , .loo,. B.sub ea Sisibili unguenti specie invisibilem sanctissimi spiritus eratiam suscipera.
S. Leo Serm. de Nativitate Dominii Renati, inquit, per aquam oe Spiritum sanctum, accepistis chrisma elutis, ct fignaculum vita aterna. Es4.3. Gregorius Turoneosis Lib. Iist. e. 3I. de Clodoveo Rege scribens . Rex, inquit, omnipotentem Deum in Trinitate confessus, baptisatus est in nomine Patris, ct Filii, oe Spiritus sancti, dθlibutusque suem cisismate eum ignacula crucis Christi. ex. Synodus Hispalensis m. is Scap. 7. Pres teris, inquit, non licet nee ebrio
ma conficere, nec chrismato fronteν bapissatorem. gnare. . Superfluum videtur plura congerere ad rem claram, & usu hodierno,. Ecclesiae tam certam & constantem demonstrandam: quapropter & -- cretum Eugenii, & Synodus Tridentina Sessi T. Can. a. unius dumtaxad chrismatis mentionem hic faciunt ..
257쪽
objicies I. Altum est de unctione chrismatis silentium, cum Scriptura memorat datum ab Apostolis Sacramentum Confimationis, Act. 8.& I9. Varia est , pro sententiarum varietate circa materiam essentialem Confirmationis, ad istud argumentum responsio. Respondent r. nonnulli, unctionis confirmatorist fieri mentionem secundae Corinth. r. v. 2I.& 22. Qri autem, ait Apostolus, confirmat nox MMA cum in chrim, oe qui unxit nos Deus, o qui Mnavit nos, ct dedit Ui- gnas Spiriικι in eordibus nostris. Quem textum de Confirmatione interpreis tantur S. Ambrosius L. de his qiii initiantur c. 7i S. Chrysostomus , & The retus in hunc locum, & Si Hilarius. Adducunt praeterea & Iocum ex cap. 2. V. 27. primae Epistolae s. Isannis, tibi dicitur: Et vos unctionem quam acia. cepissis ab eo, maneat in vobis ; quae verba de Sacramento Confirmationis exponit S. Cytillus Hierosolymitanus Catechesi mystagogica 3. & S. Augustinus in hunc locum. Respondent a. alii cum Sirmondo, unctionem illam, de qua Apostolus, non externam esse, sed internam, per diffusam in cordibus Spiritus sancti gratiam. Responsioni favet Synodus Moguntina paulo ante laudata, quae asterit Ap stolos per solam manus impositionem Spiritum sanctum dedisse. Respondent 3. alii, argumentum illud negativum ex silentio Scripturae, nullius esse ponderis; cum alla positiva suppetunt ex constanti Ecclesiae praxi ac traditione, quae altera est fidei nostrae regular certum quippe est, multa Christum & Apostolos fecisse, quae in Libris sacris exarata non sunt , teste S. Ioan. cap. 2 o. V. go. Et vero multa credimus & observamus in ipsa Sacra mentorum administratione, quae in Scripturis diserte ac claia expressa non legimus, v. g. inter baptisandum Verba ista esse pronuntianda, Baptiso te in nomine Patris, o Filii, ct Spiriιus sancti, infantes haptisandos esse s ratum esse Baptismum ab Haereticis datum, quae, ut & alia bene multa sola Traditione ad nos pervenerunt. Idem quoque judicandum de unctione ab Apostolis usurpata, quamquam de illa sileat sacer Contextus; silendo enim eam non excludit; eo fere modo quo cum eadem Scriptura refert baptisatum a Philippo Eunuchum, postquam professus fuit se credere Filiam Dei se Iesum Christum; alia necessaria, quae tacet, non excludit, sed supponit. In es quod ait, Baptisavis eum Philippus, hic t S. Augustinus L. de fide & operibus c. s. intelligi voluit impleta omnia, quae licet racea,tur in Scriptaris gratia r. ι , brevitatis, ta n lserie traditionis scimus implenda. i Respondent A. aliis Apostolos sola manus impositione dedisse Sacramentum Confirmationis, pro libertate sibi a Christo concessa , ut vel manus impositionem, Vel unctionem, vel utramque simul pro materia Confirmationis adhiberent, cum alterutra suffciens sit hujus Sacramenti materia, Ita Synodus Moguntina an. I 369. cap. I 8. Estius, & alii: Instabis I. Si Ecclesiae Traditio tam constans ac eerta Dret pro unctione com firmatoria, ac nos contendimus, de fide esset unctionem illam ab substan tiani Sacramenti pertinere, nec cuiquam fas esset obloqui; ataui tamen mul-Jaiunt inter Theologos, qui, salvande, Voluat unctionem cnrismatis inte-
258쪽
rantem dumtaxat, ipsam Vero manuum impositionem solam essentia,n esse materiam Sacrameoti Confirmationis . Ita Petrus Aureolus . Sirmondus, San vim antea citati. Resp. vulgo quidemconsentire inter se Theologos, ex Traditione Ecclesiae perpetua necessariam esse unctiouem in Confirmatione; sed non consentirci de gradu, seu Becie necessitatis quae ex eadem Traditione colligi potest resti enim necessitatem essentialem seu Sacramenti putant se in Traditione deprehendere, alii Vero necessitatem dumtaxat usus & praecepti Ecclesiastici, ad integritatem quidem, sed non ad substantiam Sacramenti; circa quam controversam Ecclesiλ nihil hactenus pronuntiavit, sive in Flore tino, sive in Tridentino Concilio. Non in Florentino. : in Decreto quippae dicitur tantum, unctionem chrismλtis esse materiam Confirmationis; sed non exprimitur, an sit essentialis, an integrans: nemo vero ignorat. qumcumque de materia vel isma Sacramentorum eo in Decreto praescribuntur. non pertinere ad assentiam vel substantiam eorum . aut saltem non esse fide certa R definita. V.g. quando ait, unctionem debere fieri ex balsamos materiam Sacramenti ordinis esse porrectionem instrumentorum ἔ an inde merito concludi potest, ea pertinere ad substantiam illorum Sacrament rum, aut saltem istud de fide certum ac definitum esse λ minime profecto. Nihil pariter definitum habemus in Concilio Tridentino Sess. 7. Can. a. Eo quippe Canone damnantur dumtaxat Novatores, qui assirmant eos se Spiritui sancto iniarios, qui chrisinati vim aliquam spiritualem adscribunt: an autem chrisma illud sit necessarium necessitate Sacramenti, minime dece nit Synodus, cui semper solemne istud fuit, ne controversias in Scholis agitatas dirimeret ac definiret. In praesenti igitur quaestione, salva fide , sua unicuique relinquitur sentiendi libertas. Instabis a. Etsi tota Traditio doceat aquam Calice Eucharistico miscendam esse vino, non tamen bene concluditur illam esse necessariam necessitate Sacramenti; ergo idem de unctione confirmatoria sentiendum. Qui unctionem illam docent necessariam tantum esse ad integrita xem Sacramenti, paritatem ultro admittunt. Alii vero respondent, disparitatem in eo esse, quod ea ipsa Τraditio quae
docet aquam esse vino Eucharistico mctendam, docet etiam eam non esse necessariam necessitate Sacramenti, sed tantum praecepti; siquidem ratam di validam habet Eucharistiam in lo vino consecratam: e contra Traditio docet unctionem N adhibendam di necessariam esse ad substantiam Sacramenti, cum ipsi virtutem tribuat conseremdi Spiritum sanctum. Instabis denique: M. Patres non raro meris Sacramentorum caeremoniis
effectum spiritualem adscribunt. Sic Tertullianus Lib. de Baptisino cap. 7. N S.Cyrillus Hierosolymitanus Catechesi mystagogica a. unctioni baptismali multam vim tribuunt. Non igitur censeri debet unctio necessaria&essen. tialis materia Confirmationis, eo quod SS. Patres virtutem aliquam spiri malem ipsi attribuant. Resp. nego conseq.&parit. Disparitas est, quia coi stanter & conceptis verbis M. Patres assirmant, per unctionem confirmat viam, tanquam per Verum Sacramentum, Spiritum sanctum conferri. Consule loca superius citata. Unctioni vero baptismali hoc unum tribuunt, ut sit
pota regiae ac sacerdotalia dignitatis, in qua vinultae aliquam spiritualem
259쪽
amoscunt quidem; at non ex opere operato; sed ex opere tantum operantis. Objicies a. cum Sirmondo famosum Canonem secundum Concilii I. Aa De Carausicanian. I. quo declaratur unctionem necessariam & essentialem non moeesse in Sacramento Confirmationis. Gravis circa hu)us Canonis & textum& sensum controversia exarsit an. I 6 I. inter Sirmondum insignem e S ''' cietate Iesu Theologum, & Petrum Aurelium, seu Sancyranum Abba. tem. Controversiae occasionem dedit Censura sacrae Facultatis Parisiensis . quae inter plures alias istam propositionem notaverat, Confirmatio Episcopa. Iis, post anstitutam presbyteralem chri maiionem Bapιimi, non est tam necessaria, quam fuit antea . Hanc confirmare auctoritate Concilii Arausicani I. ciui itentasset sub ementito nomine Hermanni Gemelli, unus e Societate Iesu Theologus; Aurelius in ι indiciis censura Sorbonica ad Nersusspongiam Loem
Iii , falsitatem propositionis aggressus, de Canone illo vi ausicano prolixe
disputare coepit, tum de textu, an particula negativa non legenda foret, ut contendit Sirmondus; an delenda, ut placet Λurelior tum de sensu linso, seu explicatione Canouis . .
Textus Canonis, iuxta lectionem Sirmondi, iste est i Nullus ministro- Lectiorum, qui baptisandι recipit o cium, me. chrψmate usquam debere progredi, quia Syy β'
inter nos placvit semel rarismari. DI eo autem, qua in Bapιimato , quacumque necessitato faeiento non chrismatus fuerit, is confirmatione Sacerdos commonebi- Cone.p.
tur. Ham inter quoslibet chrismatis inius nonnisi una benedictio et i non ut ιM . praeiudicans quidquam , sed uι non necessaria habeatur repetita chrismatio. i AureIius vero.detracta particula, non, sic legit postremam Canonis par- Linio tem. Ῥm internos ebrismatis Inrus nonnisi una benedictio eri r uι non praea A.vre indicans quidquam, sed ut necessaria habeatur ebrismatio repetiis c Uterque Vero, tum Sirmondus tum Aurelius, lectionem suam, quae vel supponit vel detrahit particulam non, confirmat auctoritate Codicum main .
nuscriptorum, Vel editionum Conciliorum . . ... ' ἐς
Sirmondus in utroque Amirrhetico laudat Codices, Titianum , Ludit nensem, Rhemensem, Victorinum , editionem antiquam Coloniensem , vetera Isidori Exemplaria , in quibus legitur particula, non. Aurelius e contra opponebat vulgatas omnes & antiquas Conciliorum editiones, quae omnes particulam negativam non continent, tres inritinianas, duplicem Binianam, Surianam, Crabbianam duplicem, quae ad marginem rejicit particulam negativam non . Gratianum De.C secrati ne . dist. . cap Nullus. Porro Auctores illarum editionum procul dubio
suos Codices habuerunt ac consulaerunt .i.
Hac porro supposita textus ac lectionis Varietate & dissonantia , textus ex sensu , non sensus ex textu aestimari debet; atque aequitas & ratio postulat, ut ille sensus alteri praeseratur, qui ad mores &disciplinam ae talis Concilii Mausicani. hoc est quinti seculi, magis aecedere & accommodatus esse videtur. Quis autem ille est E An qui Armondi p Αn qui
Sensus igitur ac mens Sirmondi tare est, micam eamque stontis inrita, '
tionem in Baptismo fieri de αἰ ao consequenter prohibere Concilium, positione mimiter hapcitaturus sine chrismate progrediatur Quod si casu aliquo Sirmo- eontigerit baptilatum thrisi te; auunctum non fuisse , de hoc monem 'i'
260쪽
dum Episcopum a quo chrismetur, quia elirismatis una est benedictio, sive in Baptismo sive in Confirmatione: ita ut si quis in Baptismo chrismatus suerit, necesse non sit eum iterum ab Episcopo chrismari , uon praejudicans se quidquam, id est nullum inde damnum percipiens, quia necessaria non habetur repetita ebrUmatio; sed satis est, si per manus impossitionem Epist palem recipiat Spiritum sanctum. Ex qua Sirmondi sententia haec sequut tur, quae ille ultro concedit ac fatetur. I. unctionem verticis in Baptismo . nondum aetate Concilii Arausicani in usu fuisse apud Gallos, sed solam frontis unctionem. a. frontis unctionem non pertinere ad essentiam Sacramenti Confirmationis, quod una manuum impositione essentialiter perficitur. 3. illam unctionem frontis nequidem fuisse Confirmationis caeremoniam, sed tantum Baptismi, quam idcirco minister Baptismi ordinarius, Presbyter, Diaconus, ex ossicio conserebat. q. aetate concilii Arausicani, quae secunda est ex tribus quas disti uit Sirmondus, unctionem& re di tempore separatam fuisse ab impositione manuS. Uetiam multa hic Sirmondus gratis supponit, quae prora falsa identur.' Ι..Supponit unctionem verticis in Baptismo quinto saeculo Gallis ignotam fuisse. Atqui tamen Concilium Ua sense II. an. a. Can. 3. mandat us eis eri per fingula territoria is fuis propriis Episcopis per annos invissC-δ. chrisma petam, appropinquante solemnitata Paschali. . . . Optimum enim est ηι ψ- 'HI' so suseipiat. quirn tradendo usurus est. Porro non in fronte, sed in Vertia
II. Supponit unicam es unctionem, eamque seontis, quae a ministris Baptismi ordinariis solita esset dispensari: at id falsum, & repugnat tum Decreto Sylvestri, quod in Pontificali refertur, tum Decreto Innocentii I. quo paucis ante Concilium Arausicanum armis statuerat, ut Presbyteris,seu exιra EpisT-- . eopum, seu praesente Episcopo baptisens, ebri arebaptisatos ungere liceat sed quod, ab Episcopo fuerit consecrarum, vim tamen frontem ex eodem oleo signare, quod FHis debetur Episcopis, eam tradunt Spiritum sanctum.. III. Supponit omissam in Baptismum verticalem unctionem suppleri non debere, quia neesaria non est repetita ebrimatio. Atqui maniseste id repugnat communi Ecclesiae disciplinae, quae semper voluit omissas ex necessitates Baptismi taeremonias suppIendas esse. Illustre nobis exemplum suppeditat Cornelius LPontifex in Epistola ad Fabium Antiochenum . NOVatianum reprehendit, eoquod liberatus a morbo, propter quem in lecto baptisatus fuerat, reliqua non percepera quae juxta Ecelesiasticam regulam percipi debent; ne que ab Episcopis consignatus fuisset. Apud Euseb. L. 6. Hist. c.63. IV. Faliso prorsus supponit Simondus, aetate Concilii Mausicani Sacramentum Confirmationis sola manuum impositione sine ulla unctione colla tum sitisse , imo chrisinatis unctionem nequidem Confirmationis caerem c ruam suisse, sed tantum Baptismi; atque tunc temporis unctionem α re M tempore seiunctam fuisse ab impositione manus Episcoporum. His Omaia buS aperte repugnant quae paulo ante relata sunt testimoniai ex S. Irenaeo , Tertulliano, S. Cypriano, Cornelio S. Pontifice. Concilio Laodicem, quibus certo constat unctionem simul & manus impositionem adhibitam suisse in adminiseratione Sacramenti Confirmathonis. M
Hactenus de sensia seu explicatione Simondit Λαelim autem detracta.