장음표시 사용
261쪽
Particula negante non, agninit unctionem stontis omnino necessariam aeessentialem esse Sacramento Confirmationis. In duobus dumtaxat aco muni sententia recedit. I. Asserit unctionis verticalis in Baptismo usum in Galliis non fuisse, ante Synodum Arausicanam ai . I. Verum illius m minit Innocentius I. an. 616. Verba mox relata sunt, & S. Hieronymus aetate sua Presbyteris ac Diaconis praeceptam fuisse testatur in Dial. adversus Luciferianos an. circiter 392. Hane instituisse creditur Sylvester S. P. sub initio iaculi quarti. a. Amrmat Aurelius, Episcopos nusquam solutos fuiste baptisatos ungere in vertice t quod si antequam consignent in se te, noverint omissam verticis unctionem , eam ipsi non supplent , sed remittunt ad Presbyteros, ab iis supplendam. Verum quis in animum suum facile induxerit, Episcopos, dum solemniter baptisahant, unctionem illam verticalem aut omisisse, aut conferxe per se non pomisse ρ quasi ma-jm quidquam Eret eaeremoniam perficere, quam Baptismum ipsum . Ex Canone igitur Αrausicano expungenda particula non, qua expuncta , sensus Canonis apertus est , facilis ae cohaerens cum disciplina huius tem-zris; atque objectio proposita nulla est, imo Canon ille Conclusioni norae pondus & auctoritatem addit. 3icies t. Materia Sacramenti essentialis eadem esse debet specie in utraque Eec Iesiar sed unctio quam Graeci adhibent, specie differt in m ctione Latinorum . Gratei quippe chrisma suum componunt ex diversis herbis fragrantibus, ut legere est apud Goarium, cum olei& viniquantite non modica, iisque omnibus simul concoctis: Latini vero ex oleo &balsamo, iisque non decoctis e I. Resp.Graecorum ehrisma substantia non differre a chrismate Latinorum
immixtio enim diversorum aromatum naturam olei non immutat , in quo uno tota salva est unctionis materia essentialis ac necessaria. Quaeres T. quonam Praecise tempore incoeperit usus inrismatis in Sacra.
' Res . . plane improbandam esse opinion m tum Alexandri Alensis, qui chrisma initimium fuisse existimat a Concilio Meldensi octavo saeculo ς eum Ioannis de Bacone, qui originem illam refert ad Concilium οὐ dam Aurelianense initio sexti iaculi: namque vel ipso secundo, tertio , quarto & subsequentibus iaculis, apud Irenaeum, Tertullianum, Cypri num. Cornelium M. chrismatis mentionem factam legimus , per quam baptisatis Spiritus sanctus conferebatur. Res a. usum chrismatis ab Apostolis ipsis inductum fuisset ea quippe
quae Eeclesia in administratione Sacramentorum constanter ularpat, quorum Origo ac initium consignari certo non potast, ex Traditione Apoholica descendere necesse est Ita S. Aug. matea laudatuS L. A. de Baptismo e.2 Αn m Apostoli inter confirmandum chrismate usi fuerint, non consentiunt Theolai. Amrmant nonnulli, negant aliis tum propter silentiumScripturae,ium pro
pter multitudinem eorum quibus Apostoli manus imponebat ut acciperentvi. ritum sanctum,quosomnes inungere diffcile admodum & operosum tunc temporis fuisset; tum denique quia potuerunt illi, Christo ita permittente pro temporis necessitate, solam usurpare manus impositionem, iniuncta tamen successoribus lege, ut chriunate deinceps uterentur. - 2 Quaeres
262쪽
, QuaereS 2, qua parte corporis fieri debeat unctio'confirmatoria. sp. in honte. Innocentius L in Epist. ad Decentium c. 3. duplicem dias inguit unctionem, unam quae ad Baptismum pertinet & fit a Presbyteris; alteram in fronte, quae confirmatoria. dicitur, solis Episcopis rese vata. ait S. Pontifex, Fresoteris, seu exua πιscopum , seu praemio Tom- - Episcopo baptismι, chrisma;e baptifalos ungere licet ; sed quod ab Episcopo ' - ρ' riι .consecratum: non ιumen frontem ex eodem oleo Mnare , quod solis debet ' Episcopis , cum tradunt Spiriιum sanctum. Unctio porro baptismalis de qua innocentius, Verticalis est, quae nempe fit in Vertice capitis, ut vulgo inte pretantur Theologi. Scilicet omnes christiani; est Innocentius III. De sacva unctione cap. I. unguntur bis ante B Iimum oleo benedicio, primum in pedore, deinde inter stapalas; ω bis post Eaptrinum,isIlieρι cisismate sancto;
primum in vertice, demum νn fronte. .: -t . . ἰ
Antiquissimum este in Ecclesia unctionis confirmatoriae usum in fronte , in D patet eXTertulliano L.3. C. Marc. c. 22. ubi Mnaculum frontium inter EccIeβα- Parisia rvm Sacramenta recenset. Et L. de Pra scripticia o. ait daemonem, ad imitatio Mo.D. nem ritus Christianorum , signare e tram in fronte milites suos . Patet ex
Canone 7. Concilii secundi cecumenici, quo iniungitur , sancio chrimate frontem ungendam esse. Ex S Cyrillo Hierosolymitano Catech. p. mystag.,--- rimate christi, ait, frons o abi sensus eo oris tui symboIice inunguntuν dist. B. Patet denique, ut alia plura mittamus, ex Sacramentario S. Gregorii Tq. p. Pontifex , inquit, tincto pollice inlchrismate, facis crucem in fronte inius , 7Φ Λ militer per omes fingillauim Istud vero discriminis est inter utramque Ecclesiam, Graecam di Lati nam, circa unctionem confirmatoriam , quod Latini eam dumtaxat a hibent. in fronte; Graeci vero inungant, non tantum frontem, sed oculos , di nares, & os, & aures , & pectus , aIiqui etiam di manus S pedes .
Sola autem unctio frontis essentialis est.. . -
Quaeres cur unctio confirmatoria fiat in fronte. Resp. cum S. Augustino in PsaIm. I r. n. 9. Quia in fronte erubescitur, Ver-.ba sunt S. Doctoris ille qui dixis: me erubuerit curam hominibus , ere bescam eum coram Patre meo , qui in ca lis es r ipsam Crucis im ' miniam quodammodo , quam Pagani deridens, in ιοeo pudoris nostri consiι-
r S. ThomaS I. parti q. 72. artim in corp. varias rationes, quibus Veteres utuntur, comi exus est. Dicendum , inquit, quod in Me Sacramento bomo ae
et i spirisum sancium ad robur spiritnati3 ρ na , vi Drriter , etiam inter a Uersarios fidei, Christi fidem eonfiteatar. unde convenienter si stuν chrismate Hηo erucis, in fronte, pro er duor primo quidem, quia tinnitur mo cum eis, fleat miles lano ducis, quod quidem debet εsse evidens o manifestum . Infer omnia avtem loca corporis humani, maximo frons manifesta G, quaquasi nunquam obtegitur, ρο ideo linitur confirmatas chrismate in fronto , in manifeste demonstret se esse.Cbristisaum ; Mut Apostoli pG acceptam SpirλιMm sanctum se manifestaverun , quia prius in caenaculo latebans . Secundis , quia aliqvis impeditur a libera confessione nominis christi, propter duo , scrilicet propter timorem, oe propter verecundiam . Ῥιriusque autem borum tuum maxime manifestatur in fronte, propter duo, scilices propter propinquitatem ima.
263쪽
Iinationis, ct propter hoc quod spiritus a corde directe ad frontem ascendunt runde verecundati erubescunt, ιimentes autem pallescunt. Et ideo in fronte si gnatur chrismate, ut neque propter timorem, neque propter erubescentiam nomen christi confiseri praetermittat. S.Cyrillus Hierosolymitanus Catechesi 3. mistagogica , exponit pariter cur non tantum frons, sed&aliae nonnullae corporis partes sacro chrismate Iiniantur. Frons, inquit, re aliisensus corporis tui symbolicὶ inungunturi oe cor- ,. ...pus equidemisso visibili unguento perungitur, anima vero sancto vivificoque Spi- iit' ritu sanctificatur. Ac primum quidem fronti illinitur, ut eum abstergat a vobis pudorem, quem primus homo transgressor perpetuo circumferebat; fimuIqtie efferat, αι possitis vulιu non veIato gloriam Dei intueri, Deinde vero aures ungvntar, ur ad audiendum divina mysteria avres accipiatis .... Postea nares ivt divinum recipientes ungventum dicatis r Christi gratus est odor Deo in his qui salvantur. Tum vero oe pectus inungitur, ut induti thoracem sustitia, fortiter adversus insultus diaboli consistatis. Ut enim saloator post Baptismum, Θ Spiritus sancta adventum egressur in praelium devicit adversarium;
sic θ vos post sacrum Baptismum o chrisma myfiteam, induti armis sancti Spiritus adversus oppositam Tobis potestatem consistitis o praeIiamini , dicentes: Omnia possum in eo qui me confortat, christo. Qua res 3. an necesse sit unctionem ad modum seu figuram Crucis admini strata, & qua necessitate; an praecepti tantiam, an etiam Sacramenti. Resp. I. certum esse in utraque Ecclesia unctionem confirmatoriam in se main Crucis ministrari. Patet ex ordine&Pontificali Romano, ex S. Augustino in Psal. I r. de ex S. Thoma . parte q. 72. art. 9.&c. 8c certe vix ulla est
Ecclesiastica caeremonia quae absque signo Crucis perficiatur . Quod signum τρο ἶ- ait S. Augustinus Tract. I 18. in Ioan . nisi adhibeatur, sive in fronti us creden- εἰ itrium, sive i i aqua ex qua regenerantur , si Ne oleo quo chrismate unguntur, ve sacrificio quo aIuntur, nihil eorum ritὸ perficitur. Resp. a. discordes esse Theologos, an haec figura Crucis ad essentiam ritus, seu Sacramenti Confirmationis pertineat. Negat Cardinalis Aureolus L. .
Sent. dist. I. q. I. E contra divus Thomas 3. pari. q.72. aris. S. BonaVcntura in . dist. 7. art. I. q. I. ad 3.&q. Alexander Alensis q. parti q. 9. membro a. paragr. 2. Videntur existimare signum illud Crucis pertinere ad sub stantiam Sacramenti. Ratio est, quia haec Crucis figura continetur in se mula ipsa seu significatione hujus Sacramenti, qua sublata, sormula haec seu significatio vera non esset. Quid enim signincat y non debere hominem baptisatum crucem Christi erubescere, imo aperta fronte eam comstanter de intrepide profiteri. Quia vero m fronte erubescitur, ait S. Augustinus iam citatus in Psal. 1 r. ille qui dixit, Qui me erubuerit coram hominibus, erubescam eum coram Patre meo, qui in Coelis est i ipsam Gucis ienomiηiam quodam modo, ct quam pagani derident, in laco pudoris nostri constisviι. Et S. Th mox citatus: Ideo, inquit, in fronte signatur chrismato , ut neque propter timorem, neque propter erubescentiam nomen Christi eonfiteri praetemittat. Et Eugenius in Decreto toties laudator Ideo, inquit, .r . in fronte, ubi verecundia sedes est, confirmandus istingitur , ne christi nomen si mi confiteri erubescat, ct praecipve erveem eius , qui Iudaeis est scandaIum, Gen 'tibus autem stuItitia, secundum Apostolum; propter quod signo crucis Agnatκr.
264쪽
. De confectione , consecratione , ct applicatione chrismatis. Opiniones Scholasticorum. Non moror hic, nec Haereticorum blasphemiam , qui chrismatis unctionem & consecrationem, magicam excantationem, per summam impietatem appellant; nec Graecorum schismaticorum calumniam, qua nono laeculo Latinos traducebant, quasi chrisma conficerent ex aqua fluminis: quam: τἰ
niam propulsarunt Nicolaus I. Epistola Io. ad Episcopos Galliae , N eZ-tramnus L. .c.7. operis quod occasione isti Epystψ η, mum
Galliae, adversus Graecos edidit. Nostrorum dumtaxat Scholasticorum cIrca propositum articulum varias cxhibeo sententias. Sunt qui Volunt balsamum necessarium esse necessitate Sacramenti. Ita aegidius Conincla, Gamachaeus, Ysambertus in 3. partem S. homae δα
''sunt' ἴ'onre qui necessarium tantum dicunt ex praecepto usu Eccle
Pariter circa benedict nem' chrismatis factam ab Episcopo dissentiunt.
Aliqui putant eam ad substantiam Sacramenti pertinere, ut Coninck,4 a beritis: alii volunt eam dumtaxat esse necessariam ex Pr cepto , dem divino, sed Ecclesiastico. Ita Paludanus m q. tanus loco citato art. 3. Dicunt alii stare Sacramentum omni prae-Via chrismatiS consecratione, quam opinionem Estius tribui Franci Victoria, & Emmanueli Sa. Ista vero lententia non videtur at Ia esse qua
Denique circa ipsam applicationem chrismatis In signum Crucis, a discordes sunt, ut 3am obtervavimus. Aliqui videntur existimare moaumlum chrismandi per signum Crucis, necessarium esse necessitate Sacrame , ut Soto in q. dis V. artAE. Alii vero negant, ut Aureolus. Aliqui putant essa de necessitate Sacramenti, quod unctio fiat in stonte, ut Gregor . . lentia; Franciscus vero de Victoria id negat. His ita praemissis , hunc nonnullis interrogationibus ac responsis ablol Vemus. : Oua res itaQue I. Quid sit chrisma . - Resp. juxta vim nominis idem esse ac unguentum, derivatur enim a Vem χρι ω, ungo. Unde Innocentius I. in Epistola ad Decentium, materiam unctionis insirmorum, quae solo constat oleo absque balsamo , chr1um' n' minat. In usu autem Ecclesiastico , chrisma significat aliquam unguenti speciem ex oleo & aliis quibusdam odoriferis conflatam , ad materiam Sacramenti Confirmationis destinatam , necessariam seu ex praecepto, leuex natura ipsius Sacramenti. Quaeres a. ex quibus constet chrisma apud Graecos. Resp. Graecos praeter oleum & balsamum, triginta quinque genera arorum seu herbarum fragrantis odoris admiscere , una cum V mi non exisIta aquantitate, de qua mixtione legi possunt Haberti Vabrensis Epitc 1 , Goarii notae ad hunc Euchologii locum.
265쪽
. Quaeres 3. ex quibus conficiatur chrisma apud nos. - :. Resp. confici ex oleo, quod nitorem conment fi ct ex balsamo , quod odorem
bonae famae significat, ait Eugenius in Decreto. Ita S. Gregorius in suo Sacramentario, & omnes Libri Rituales & Auctores qui de divinis officiis scripsere. STh.3.parte q.72. ad 3. docet oleum illud debere exprimi ex olivis , neque sufficere oleum nucum, amygdalorum, aut aliud simile; quia solum oleum ex olivis expressum vere & proprie oleum dicitur. Quaeres . an balsamum siti necellarium in Confirmationis materia, necessitate Sacramenti. Resp. negative. I. quia Veteres saepissime solius olei mentionem faciunt, V. pr. Tertullianus, Cyprianus, Concilium Laodicenum , Ambrosius, Augustinus. a. quia chrisma, de quotam frequenter Veteres, lape simplex oleum significat, ut patet ex Innocentio I. qui oleum infirmorum appellat chrisma.
3. quia ita docet Innocentius ΙΙΙ. cap. Pastoralis . De Sacramentis non Beram
dis , ubi consultus an iteranda soret Confirmatio isto oleo collata , absque balsamo, respondet nihiι esse iterandum, sed cautὸ supplendum id quod
incaute fuerat omissum. Atqui si nullum fuisset Sacramentum absque balsamo, non tantum supplendum Hisset, quod defuerat, sed etiam omnino iterandum, cum parte essentiali caruisset. q. denique, quia non magis admixtio hec balsami videtur pertinere ad substantiam Sacramenti, quam admixtio triginta quinque specierum aromatum apud Graecos: atqui ista procul dubio non est essentialis; ergo &c. Et certe Christus qui Voluit Sacramenta prompta & facilia esse salutis nostrae subsidia, voluit consequenter ea rebus facilibus & obviis constare r. atque Haereticis, cum ad nos redeunt, Vix suaderi poterit Confirmationem Verum esse Sacramentum in quo tamen uno insistendum est si ab illis obtinere volueris, balsami & aliorum aromatum mixtionem ad essentiam limius Sacramenti pertinere. Neque contrarium definivit Eugenius in suo Decretor tum quia tantum ait chrisma debere confici ex oleo & balsamo, non explicando nec statuendo an balsamum necessarium sit necessitate Sacramenti, an vero praecepti &esus Ecclesiastici: tum quia neminem latet, quaecunque eo in Decreto prae scribuntur circa materiam aut sormam Sacramentorum, non esse ad subsantiam Sacramentorum necestaria; V. g. aquam debere vino Calicis Eucharistici misceri: id quidem Verum cst. sed an pertinet ad essentialem materiam Calicis Eucharithici minime. Similiter agendo de verbisConsecrationis, refert Eugenius ea omnia quae in Ecclesia Latina proferri solent, quae tamen omnia & singula verba non sunt absolute necesiaria ad essentiam
Quores s. an antiqua sit illa balsami cum oleo Confirmati is mixtura. Resp. illius apud Latinos mentionem non Occurrere ante sextum saeculum
quo floruit S. Gregorius Magnus, qui in suo Sacramentario mixtionem hanc commendat, sicut & Gregorius Turonensis Lq.de Gloria Martyrum, se alii
Neque est quod opponas I. Epistolam Fabiani S. Pontificis tertio saeculo , In qua docet mixtionem hanc a Christo esse institutam. Namque quis vel leviter eruditus jam ignorat, Epistolas M. Pontificum 6 ante
266쪽
ante Siricium, si quaedam exceperis isagmenta a Veteribus relata , supposititias esse& adulterinas, quae continent res a moribus & disciplina ait iis in qua scriptae supponuntur, omnino alienas Neque est a. quod dicas, quarto desinente saeculo, idolorum Sacerdotem, cum ad votum uliani apostatae solita incantamenta peragere non posset, existimaretque se alicuius Christiani presentia cohiberi , Imperatorio dixisse; Require, Imperator sacratissime, quis adest ablutus, balsamo unctus
Iu ν. absιdat.' Quo sermone commotus Iulianus dixit: Quis en hie numini-768. A. bus nostras contrarius, ac Religionis christianae socius, qui frontem ebrimatis inscripιione uegnatam ferati Ita refert Gregorius Turonensis L. r. de Gloria Martyrum cHI. Quarto igitur saeculo balsamum usurpabatur a Christianis in Sacramento Confirmationis. Non est, inquam, quod hoc opponas. Namque Gregorius Turonensis pro more aetate sua recepto, sacerdotem illum idolorum loquentem induxit adeoque unctionis & bal sami mentionem facit, quia, qua vivebat aetate , hoc est sexto saeculo, balsamum oleo Confirmationis admiscebatur. Et cem te Prudentius, ex quo historiam illam hausit Gregorius, de solo chrismate loquitur, nulla de balsamo inlecta mentione. Neque dicas 3. S. Cyprianum in Sermone de unctione, illius balsami meminisse: namque compertum est apud omnes, Sermonem hunc non esse S.Cypriani, sed Arnoldi Bonae vallis, vel alterius Cypriano longe recentioris. Resp. a. apud GraeεOS veteres altum quoque esse silentium de mixtione bal-simi Sc aliorum aromatum in oleo Confirmationis. Sanctus quidem Iustinus
Dial. cum Tryphone eag. 3I3. mixtionis hujus meminit , sed eo loci de Sacramento Confirmationis ne cogitat quidem, ut legenti patebit. S. Pariter Dionysius , seu quisquis Auctor est Libri de Ecclesiastica Hiera chia cap. . de illa mixtione loquitur: verum ex hoc ipso probant erudiati, Librum hunc non esse Dionysii Areopagitae, sed Auctoris longe posteriorim, ut pote qui contineat ritus aetate Dionysii incognitos. Unde de illa mixtione tacent S, Basilius, Cyrillus Hierosolymitanus Catechesi quarta mystagogica quae tota est de chrismatis expositione, S.Chrysostomus, The doretus, Cyrillus Alexandrinus &c. Quaeres 6. an necessaria sit chrismatis benedictio per Episcopum facta ;& an valeret chrisma per simplicem Sacerdotem benedictum. Resp. ad primum, benedictionem chrismatis factam ab Episcopo, &necensariam esse, & antiquam, quia Veteres sive Latini sive Graeci illam exigunt& commendant. Ita Tertullianus L. de Baptismo, ubi benedictam appellat unctionem; S.Cyprianus Epistola Io. ubi ait, oleum in altari sanctificari; optatus L. 7. Innocentius I. Epistola ad Decentium, S. Aug. Tract. I I 8. in Ioan . V s est, inquit, quod omnes noverunt, Signum christi, nisi erux Christi Quod abi. l. Dum nisi adbibeatur sive frontibus credentium , sive ipsi aqua ex qua regenerantur , sive oleo quo chrismate unguntur, sive facrifieio quo aluntur nibit eorum riιὸ perficitur. Idem praeci it Eugenius IV. in Decreto. Graeci pariter hanc benedictionem chrismatis commendant: S. Cyrillus Catechesi 3. S. Basilius L. de Spiritu sancto c. a .& omnes eorum Libri Rituales. Resp. ad secundum, consecrationem seu benedictionem chrismatis necessariam non esse necessitate Sacramenti , quia talis necessitatis nullum satis firmum Diuiti by πο
267쪽
Iirmum ex Traditione proferri potest argumentum. Et vero licet aqua baptisinalis debeat prius ex usu Ecclesiae consecrari & benedici, Valida tamen eli materia Baptismi sine tali consecratione. Neque usus Ecclesiae contrarium evincit: namque ex ipso usu ac Traditione Ecclesiae certum est, aquam in Calice Eucharistico miscendam esse ; neque tamen haec mixtio Pertinet ad essentiam consecrationis Calicis. Resp. ad tertium, chrisma per simplicem Sacerdotem consecratum non valere, si prohibeat Ecclesia; accedente vero ejus licentia, Valere , quia consecratio haec juris est dumtaxat Ecclesiastici, non divini rPrior responsionis pars probatur ex L.7. Capitularium Caroli Magni cap. 329. ubi chrisma confectum a Core piscopis declaratur non esse pro Sacramento habendum, quia Core piscopi non sunt veri Episcopi. Idem colligitur ex Concilio Carthaginensi II. & III. N Innocentio LPosterior pars probatur ex Concilio Toletano L Can. ao. ubi sic legimus rQuamvis peηρ ubique custodiatur, ut absque πιβcopo chrUma nemo conficιat, i men quia in aliquibur locis vel Provincιιs Presbyterι dicuntur ebrUma confla
re , placviι ex bae die nititum alium nisi Fpiscopum chroma conficere . Quo Ioco Concilium non declarat irritam consecrationem chrismatis factam a PreSbytero ante prohibitionem; neque ad jus divinum recurrit , sed ad usum & consuetudinem Ecclςsiae. Quaeres T. Musint ritus pracipui consecrationis chrismatis. Resp. r. prioribus saeculis licitum fuisse Episcopis omni die chrisma confucere, ut colligitur ex Concilio Toletano I. Can. 2 o. postea vero unicam huic consecrationi faciendae diem assignavit Ecclesia , nempe seriam quintam maioris hebdomadae, ut constat ex usu Ecclesiae hodierno. Resp.2. in consecratione chrismatis istos praesertim ritus observari.
I. Funduntur preces, juxta istud Apostoli I. ad Timoth. q. v. 6.Ommerea. rura Dei .... sanctificatur per verbum Dei re orationem.
II. Fit signum crucis super oleum & ballamum i sine illo enim nihil posse
consecrari docent S. Chrysostomus Hom. . in Matth.& S. Aug. Serm. I 8 t. de tempore & Tract. II 8. in Ioan.
III. Episcopus halat aliquoties super ampullam chrismatis, quam caere montana immerito sugillant Novatores , quasi quid superstitiosum contineret: est enim sancta Se antiqua apud S. Gregorium in Sacra mentario, & mordine Romano; di significat, ait Amalarius L. I. cap. I a. sum Spιrrtumfaneium qui per Confirmationem confertur. '
IV. Chrisma confectum salutatur ab Episcopo & Presbyteris in hune m dum, vesanctum tisima. Antiqua pariter est haec salutatio, cujus mentio fit in ordine Romano & apud Amalarium . Neque est quod Novatores salut tionein hanc tanquam veram adorationcm idololatricam traducant f siquidem non absoluta est, neque ad ipsum chri ima in se physice spectatum resertur; sed ad Christum, cuius symbolum est, ad quem directe ac primario obsequium istud tendit. Neque vero inusitatum est apud Veteres, in signum laetitia &gratulationis res sensu destitutas salutare. Sic B. Andreas videns Crucem ait, Sal- Ne crux. Sic Fortunatus salutat diem sestum Resurrectionis, Sesve, inquit,festa dies, toro venerabilis avo. Sic sancta Paula salutaVit Bethleem , cum eam
Primo vide, referente S. Hieronymo, Epistola de ejus obitu.
268쪽
-- 2so DE SAc R MENIO CONFIRMATIONI si
V. Denique, Presbyteri Parochiarum a proprio Episcopo, non a viciniore sacrum chrisma quotannis petere tenebantur. Ita colligitur ex Conta Lipti nensi, ex Vasensi Can. 3 .& Antissiodorensi Can. s. Quod autem superest veteris chrismatis, ex usu & praxi Ecclesiae comburi debet . Severe autem cautum est , . ne quid Episcopia Presbyteris exigant aut accipiant pro balsamo emendo aciconficiendum chrisma. Ita in Conc. Cabillonensi II. Can. I 6. Aqui ranensi II.
De forma Sacramenti confirmationis.
CErtum est apud omnes, formam Sacramenti Confirmationis positam esse in verbis quae pronuntiat Episcopus dum illud administrat . Accedιι verbum ad elementum, ait S. Augustinus, o sit Sacramentum. Non omnes autem consentiunt in illis Verbis assignandis. Episcopus dum manus imponit, seu extendit versus confirmandos, orat ut invocet Spiritum sanctum; Forma oratio autem illa his Verbis concepta refertur in Pontificali Romano: Owι - nipotens sempιterne Deus, qui regenerare dignatus es hos formulos tuos ex aqua ibri , ct Spiritu sancto quique dedisti eis remis. onem omnium peccatorum ; emιιte rn apud eos septiformem Spiritum ιuum sanctum paraclitum de coriis - In Sacramen-LRxi' tario S. Gregorii pag. a. di ordine Romano haec adduntur: Spiritum sa-ημβ' pienιia ct intellectus, Spiritum consilii, ct fortiιudinis, Spiritum scientiae σpietatis r adimple eos spiritu timoris tui, ct consigna eos signo crucis in vitam propitiatus aternam. Per Dominum nostrum yesum chrixtum oec. Qua expleta oratione, Pontifex tincto in chrismate pollice, efformat in fronte signum Crucis, dicens : Signo te signo crucis , ct confirmo te chrismatesilutis,s, is, εο nomine Patris, o Filii, ct Spiriιus sancti. cIT' Apud Graecos hunc ritum confirmandi refert. Coarius in Euchologio
firma- pag. 333. a. col. Dominum precemur . Benedictus es Domine Deus omnipotensti l is .... qui ct nunc recens illvminatum servum tuum per aqvam ct Spiritum, pec-6 4 bi calorum sponte sitque etiam indeliberate commi ram remissone ei concessa, regenerare volvisti: ipse, Domine Rex omnitim benigne , fgnaculum doni san- δι θ omnipotentis ετ adorandi tui Spiritus, ct sancti corporis o pretiosi sanguinis Christi tui communionem et Iargire . In sanctitate tua custodi illum , G Rris in vera fide confirma, d maligno omnibus ejus astutiis eme o c. qua ora, it tione terminata , baptisatum sancto unguento ungit, Crucis signum fa- . ciens in fronte, & in oculis , & in naribus, & in utraque aure, & in pedibus dicens: Signaculum doni Spiritus sancti. Manifestum est ex isto utriuLque Ecclesiae ritu administrandi Sacramenti Confirmationis, eamdem prorsus ese quoad sensum utrobique Confirmationis formam: hoc unum discri- men est, quod apud Latinos oratio immediate iuncta sit cum impositione seu extensione manuum; apud Graecos vero nulla legatur manus impositio separata & sejuncta ab unctione. . Controversia igitur movetur inter Theologos, quibus in Verbis positast essentialis ac necessaria forma Confirmationis. An in illa Oratione quam Episcopus manus extendens pronuntiat ; an in Verbis quae profert dum
269쪽
stontem baptisati chrismate inungit; an in oratione simul & ill is verbis, ita ut ex duplici sorma partiali &inadaequata una exurgat totalis &adaequata ; sicut ex duplici materia inadaequata & partiali,manus scilicet impositione,& uncti
ne,unam totalem componi diximuS.Circa quam controyersiam Novatores e rant, noliri vero Theologi, salva & integra fide, in varias opiniones abeunt. Error Novatorum.
Novatores Lutherani & Calvinistat circa formam Sacramenti Confirmationis errant, ac nobis turpiter imponunt. I. Ex Lutheranis Kemnitius in quarta parte examinis Conc. Trid. sormam istam, Sinno te signo crucis oec. explodit ac sugillat tanquam noVam ac recentem , cuius nulla mentio nec in Scripturis, nec in antiquis Scriptoribus ; quae tota conficta videtur a nescio quo ex istis Ambrosii verbis in Libro de iis qui initiantur c. 7. Serva quod accepisti; fgnavit te Deus Pater , eonfirmavit te Christus Dominus. CalvinuS L. q. Inst. c. I9. Parag. . Peragitur, ait , bie Confirmatio hac Verborum formula: Consigno re seno crucis oec. Pulchrὸ haec omnia, ct venuflet sed ubi Dei verbum, quod Spiritus sancti praesentiam hic promittat rota quidem obtendere possunt. unde ergo nos certiores facient chrisma suum Oas esse Spiritus sancti Videmus oleum, crassum scilicet o pingvem liquorem, praeterea nihil. Accedat, inquit S. DIustinus, verbum ad elementum, σfet Sacramentum. Hoc, rnquam, verbum proferat, δε quicquam nos intueri,in oleo volunt aliud , quam oleum. Idem sentit Dallaeus L. r. de Confirmat. c. a. Forma haec, inquit, Signo te signo crucis oec. ab Evangelica maiestate, gravitate atque genio tantum distat,
Marcus Antonius de Dominis insignis apostata L. f. de Republ.Christiana cap. s. n. . probat orationem non posse esse formam Sacramenti , quia oratio impetrat gratiam ex opere, quod aiunt, operantis ; at forma Sacramentorum eam conferunt ex opere operato .
II. Novatores, ut facilius simplicioribus illudant ac fucum faciant, nobis imponunt, ac fingunt formam Sacramenti Confirmationis apud nos nullatenus in oratione positam esse , sed in solis istis verbis , Signo te signo crueis oec. idque nostris tam ex fide certum ac exploratum esse, ut ea salva nemini liceat aliter sentire ac docere; at imponunt, ut mox patebit.
Opiniones Schola. Nostri vero Scholastici constanter quidem docent, aliquam esse Sacramenti Confirmationis essentialem & necessariam formam ; sed in ea assignanda non una est eorum opinio. Qui pro materia essentiali Confirmationis solam assignant unctionem, iii qua manus impositionem confundunt, ii pro forma essentiali ad aeoliata ista dumtaxat agnoscunt Verba, Signo te signo crucis, ct confirmo te chrismate sa
lutis, in nomine Patris, ct Filii, ct Spiritus sancti r vel ista apud Graecos , signaculum doni Spiritus sancti. Ita S. Th. 3. parte q. 72. art. 3. Estius in q. dist.
270쪽
dist.7. paragr. Io. Bella in L. a. de Sacramento Confirmationis cap. Icri
Maldonatus Tractatu de Confirmatione q. a. ubi ait sormam istam sem-77- C, per in usu fuisse, cujus origo seu initium reperiri non potest, &alii fere omneS qua VetereS, qua recentiores Scholastici; manus vero impositionem unctionis praeviam, meram dicunt esse caeremoniam.
Inter istos vero Theolosos nonnulli sunt, qui post Bellarminum, ajunt in Verbis mox citatis tacitam includi orationem, quamquam Verba haec, Signore, confirmo te, absoluta sint; atque ita conciliant & Scripturam & Veteres , qui formam Sacramenti Confirmationis in oratione, qua invocatur Spiritus sanctus, collocare videntur. Ita Petrus Aurelius in Orthodoxo adversus Si mondi Antirrheticum a. in caro. pag. 68. Rursus litigant inter se de nece Gsitate exprimendi nomen Patris, & Filii, & Spiritus sancti informa adducta. Sunt qui cum Armacano seu Richardo Radulpho Archiepiscopo Arma
q. putant id ad substantiam Sacramenti pertinere; quam opinionem tutiorem quidem, licet oppositam probabilem, judicat Estius. Niln antinv cationem hanc Trinitatis pertinere ad substantiam Hrmae Confirmationis.
Sunt qui existimant necessarium esse exprimere actum personae confirmanus, & personae confirmatae ; atque propter desectum hujus expressionis suspectam habent formam Graecorum. Ita Ysambertus ad 3. partem quis Ta. dist. q. art. 3. Sunt denique, qui existimant esse de fide sormam Confirmationis esse positam in verbis adductis. Ita Suares in I. partem S.Th.
q.72.att.ε. disputatione 33. sectione 3. . II. Qui contendunt solam impositionem manus esse materiam essenti lem & necessariam Confirmationis, & unctionem esse partem dumtaxat integrantem, ii formam ejusdem essentialem reponunt in ea oratione quam Pontifex dum manus extendit Versus confirmandos, landit ad invocandum Spiritum sanctum: ista vero verba, Signo te, confirmo te oec. quae dicit Pol tifex dum seontes singulorum inungit, ad integritatem solummodo accidentalem Sacramenti, & ad majorem effectus ipsius significationem pertinere contendunt. Ita Sirmondus, Sanbovius, Morinus, qui L. 8. de Poenit. c. I 6. n. s. putat antiquitus in Confirmationis administratione solam
orationem in usu fuisse; postea vero, ab annis nongentis, Visum fuisse in chrismatis unctione aliquid pronuntiare. III. Qui existimant & manus impositionem, quae initio ritus administrationis Confirmationis fit, & unctionem, esse partes essentiales, sed inadaequatas hujus Sacramenti, ii quoque volunt & orationem, quae impositioni manus I & ista Verba, Sino te, confirmo te cte. quae unctioni respondent, Hrmam
esse partialem essentialem, atque ex utraque tum materia , tum sorma exurgere persectum& integrum essentialiter Sacramentum Confirmationis.
IV. Sunt qui de forma Confirmationis idem sentiunt, quod de materia et Christum nempe in genere dumtaxat, non in specie ac sigillatim designasse
materiam & formam Sacramenti Confirmationis, relicta Ecclesiae suae libertate quam Vellet pro temporum opportunitate aptiorem eligere ac usurpare eaque libertate Ecclesiam usam fuisse, cum manus impositionem Morationem, exemplo Apostolorum, adhibuit pro materia & sorma Confirmationis, usque ad septimum vel octavum iaculum , quo unctio chrismatis pro