장음표시 사용
311쪽
λης, και τοῖς σωμασιν αυτοῖς ἴσα τη δοξη περιδεως θυναπονευοντες, ἐν τοις χαλεπωτατα ληγον. ἀει γαρ παρ' ολίγον η διέφευγον, ἡ ἀπωλλυντο. ην τε εν τω στρατευματι των Ἀθηναίων, εως α' μαλα ἐναυμάχουν, παντα φῶ ακῆσαι, ολοφυρμὸς, βοη, νικωντες,
κρατούμενοι ἄλλα όσα ἐν μεγάλω κινδυνω μεγα στρατόπεδόν πολυειδη ἀναγκάζοιτο φθεγγεσθαι. παραπλησια δε και οἱ ἐπι των νεων αυτοις επασχον' πρίν γείη οἱ Συρακουσιοι και οἱ ξυμμαχοι, ἐπιπολυ ἀντισχο σης της ναυμαχίας, ετρεψάν τε τους Ἀθηναίους, καιεπικείμενοι λαμπρως, πολλη κραυγη καὶ διακελευσμωχρωμενοι, κατεδίωκον ἐς την γην. τότε - ο μεν ναυτικος στρατος, αλλος αλλη, όσοι μη μετεωροι εάλωσαν, κατενεχθεντες Ηξεπεσον ἐς το στρατόπεδον. ἡ δε πεος, ουκέτι
affecti, cum usthenienti metu simul nutantes, in maxima animi anxie ite versabantiir. Semper enita parum aberat, Psin evaderent, aut perirent. In einlem autem Athenie sum exercim, quamdiu classe aequo Marte pugnarimi, licebat haec omnia simul ainsire, lamenta, clamores, Vi Centes, victos, & alia, quaecunqtie naagniis exercitiis in
magno discrimine positus inultifariam prosei re cogitiir. Il-Iorrum etiam militibus, qui in navibus erant, idem, murilhis, acculebat: donec tandem Syracusani sociique cum navale proelium ad multum clieni utrinoae pertinaciter conunissum fuisset, Athenienses in fugam verterrunt; &mininae clutae fugientinus instantes, magno clamore & cohortatione utentes, teri ain versus eos pq selli coeperunt. Tunc verra nauticus quulem exercitus, alius alio, PIOt-
quot in alto capti non fuerant , in teream delati, in sua castra evaserunt. Peditatui vero, mn amplius civersam
312쪽
διατόρως, αλλ' ἄπο μιας ορμης, οἰμωγ τε και στόνωπάντες δυσανασχετουντες τα γιγνόμενα, οι μεν ἐπι τας ναυς παρεβοηθουν, οι δε, προς το λοιπὸν του τείχους, ἐς φυλακην' αλλοι δε οι πλεῖστοι ηδη περι σφὼς αὐτους καὶ ἔπη σωθησονται διεσκόπουν' ἡν τε εν τω παραυτίκα
οὐδε μιας ει των ε πα-ν ἐλάσσων εκπληξις. παραπλησια τε επεπόνθεσαν και εδρασαν αυτοι εν ΓIυλω.
διαφθαρεισων γάρ των νεων τοῖς Λακεδαιμονίοις, προσαπωλλυντο αυταῖς και Α εν τη νησω ανδρες διαβεβηκότες και τότε τοῖς Αθηναίοις ἀνελπιστον ην το κατάγην σωθ ησεσθαι, ην μη τι παράλογον γίγνηται. οβ'. Γενομενης δ' ισχυρας της ναυμαχίας, καὶ πολλων νεων ἀμφοτεροις και ἀνθρωπων ἀπολομενων, οἱ Συρακουσιοι και οι ξυμμαχοι επικρατησαντες, τά τε rationem sequens, ita ut alii hoc, alii illud lacerem, sed
uniVersi uno impetu ciam ploratu geminudie graviter ac indigne ferentes ea, Piae fiebant, partim Piulem ad opem naviniis serendam aecur rebant, partim vero ad reliquam munitionum pariena, ut eam tutarentur. Alii vero sqhiae
maxinra erat ponto se ipsos iam circiimspiciebant, & laasini salutem parerent: & tunc in Atheniensnim castris tar riis exstitit pavor, ut nullus ex superiori Is hoc mi exstiterit. Et cladem illi similem hic acceperiant, quam ipsi Lacedaemoniis ad Pylum attulerunt. Cum enim Lacedaemonioriim classis illic profligata fuisset, praeterea ipsoriam mire cives, qui in insulam reaiecerant, in ea pleriqtie perierrunt. Qiramobrem Athenienses itinere terrestri nisi quid inopinariun accideret se servarum iri desperabant. LXXII. Post proelium autem navale, quod acerrime commissum fuit, in quo multae naves multique iniri
313쪽
ναυάγια και τους νεκρους ἀνείλον ' και ἄποπλευ- σαντες προς την πάλιν, τροπαιον εστησαν. οι δ' Αθηναιοι , ὐπο μεγεθους των παροπων κακων, νεκρων μεν περι η ναυαγίων οὐδε επενοουν αἰτησαι ψαρεπιν, της
δε νυκτος ἐβουλευοντο ευθὼς ἀναχωρεῖν. Δημοσθένης δὲ
Νικία προσελθων, γνωμην εποιεῖτο, πληρωσαντας ετιτὶς λοιπάς των νεων, βιάσασθαι ζην δύνωνται ἄμα εω τον εκπλουν' λεγων ἔτι πλείους ετι αἱ λοιπαί εἰσι
νηες χρησιμαι σzί ν - τό. πολεμίοις ησαν γωρ τοῖς μεν Αθηναίοις περίλοιποι ως εξηκοντα, τοῖς δ' ἐναντίοις ελάσσους η πεντηκοντέ και ξυγχωρουντος Νικίουτν γνωμη, και βουλομενων πληρουν αυτας, οἱ ναυται οὐκ ηθελον εσβαίνειν, ἀι, το καταπεπληχθαι τη ησση, και μη αν επι Γίεσθαι κρατησαι. και οἱ μεν ως καταles perieriint, Syra sani sociique victoriam adepti, navium frammin talassas ac resimaias & caesormin com ra sustulerunt, & in ustem reversi tropaeum stanteriint. Amenienses vero prae magnitii line praesentium malo- na, ne cogitariant quidem de suorrum cadaveratriis navi unique fragmentis repetendis ac recipiendis, sed de n Ehi piratinus a,tundo consultabant. Deiriosthenes alitem, cum Niciam adisset, censebat, reliquas naves aeriam instruentas, & sub auroram , si possent, eriiptionem temtari latae miniat enim, plures adhuc naves ad navigationem idoneas sibi stiperesse, quain hominis. Atheniensibus enim, naves circiter *xaginta supererant; hominis verra, pa Ciores quam quinquaginta. oim alitem Νicias ei assenti- retiar, & naves implere vellent, nautae illas cons Iulere nolebant, quod adverso proelio perterriti essent, nec amplius se superiores fore sperarent. pie hi quidem universi
314쪽
γην αναχωρησοντες ηδη ξυμπαντες την γνωμην ειχον. ογ'. 'μοκράτης δε ἡ Συρακούσιος, υπονοησπις --
των την διάνοιαν, και νομίσας δεινον εiναι ει τοσαυτηστρατια κατα γην αποχωρησασα, και καθεζομενη ποιτης Σικελιας, βουλησεται αὐθις σῖίσι τον πολεμον ποιε- ι, ετηγειται ἐλθων τοῖς ἐν τέλει οὐσιν ως ου χρεων ἀποχωρησαι της νυκτος απους προῖδειν, λέγων ταυτα α και αυτω εδόκει θ αλλα ἐξελθόντας ηδη πάντας Συρακουσίους και τους ξυμμάχους τάς τε οδους
ἀποικοδομησαι, και τα στεν πορα των χωρίων προῖθά- σαντας ίυλασσειν. οἱ δε, ξυνεγίγνωσκον μεν καὶ αυτοι οὐχ ησσον ταῖτα εκεινου, και εδόκει ποιητεα ειναι τους δε ανθρωπους αρτι ασρονους απο ναυριαχίας τε ρογάλης αναπεπαυμενους, και αμα ἐορτης ου ς ἔτυχε
γαρ αυτῶς Ηράκλεια ταυτην την ημίραν Θυσία ουσα θIam itinere telisuri se Milao recipere in animo habctant. LXXIII. Scit Hermocrates Syracusinus siuspicariis, quicissi in animo haberent, & ratus atrocem rem fore, si tam rus exercitus itinere terrestri sese illinc reciperet, & in aliqua Siciliae parie subsuleret, unde rursus hellum sibi lacere vellet, mistrariis adit, eosque monet, hostibus per neglii gentiani liuinime perminendum esse, ut noctu abirent, simul autem & haec, & alia, Fiae ipsi videbantur, dicebat sed omnibus Syracusanis sociisque iam exeundii na,& vias obstritendas, & locorrum angustias praeoccupam das atque oestodiendas. Illi vero & ipsi non tantis, quam ille, idem sentiebant, & haec facienda censebant: sed a Ddebant, se non putare, homines laetos, & ex navali e que magno proelio recens reversos & Pitescentes, praeterea quod Ius test esset, sorte catin uinc apini ipsos
315쪽
eὐ δοκε ιν αν αδίως εθελησαι --οῖσαι. ὐπο -ο τοῖπροχαροῖς της νίκης, προς πόσιν τετράφθαι τους πολλούς ἐν τη εορτη, καὶ παντα μωλον ἐλπίζειν αν σφων πείθεψαι αυτούς, η οπλα λαβόντας ἐν τω παροπιέαελθεῖν. ως δε τοῖς ἄρχουσι ταῖτα λογιζομένοις παίνετο ἄπορα, και οὐκ επειθεν αυτοῖς ο Ἐρμοκράτής, αυ- τος ἐπι τούτοις τάδε μηχανῆται δεδιως μη οι Αθηναῖοι καΘ' ησυχίαν προφθάσωσιν ἐν τη νυκτι διελθόντες χαλεπωτατα των χωρίων, πεμπει των ἐταίρων τινάς των ἐαυτου με- ιππεων προς το των 'Aθηναίων στρατόπεδον, ἡνίκα ξυνεσκόταζεν οὶ προσπελάσαντες ἐσου τις εμελλεν ἀκούσεσθαι, και ἀνακαλεσάμενοι τινὰς, ως οντες των 'Mηναίων ἐπιτηδειοι ησαν γάδε τινες τω
Νικία λάγγελοι των ἔνδοθεν εκέλευον Qράζειν Νικία
μη ἀπάγειν της νυκτος το στράτευμα, ως Συρακουσίων
dies festus Hercissis erat imperata facile iacturos. Nam prae ingenti victoriae Mitiliis, plemi que per evin diem sinum sese ad potationem conversuros, & se existimare, illos sibi in quibushibet aliis rebus es temperariiros potiuS, quam in praesentia sumis armis exituros. Sed chun magi stratibus haec reptitanti is difficilia iactu esse vulerentur,& Heranocrates haec ipsis persuadere non posset, postea ipse haec commonriis est: veritiis, ne Athenienses nemine prohibente clifficillima quaeque loca noctu prius transirent, nonnullos e suis fotalibus ciani equitibus, ciun iam ad vesperasceret, ad Atheniensium castra mittit. Qui eo iiDP1e provecti, unde quis exaudiri posset, & quibusdam evocatis, Paasi Atheniensium essent amici, erant enim nonnulli internuntii, qaei Niciam de re is ustanis certio-rena faciebant imperariant, ut Niciae significarent, ne ea
316쪽
τας οδους φυλασποντων, ἁλλα καθ' ησυχίαν της η-- ρας παρασκευασάμενον ἀποχωρεῖν. και οι μεν, εἰπόντες ἀπηλθον' και α ἀκουσαντες διηγγειλαν τοῖς στρατηγοῖς των 'Mηναίων. οδ. οι δε προς το αγγελμα επέσχον την νυκτα, ν
ταλιπειν, ἀναλαβοντας δε αυτ, οσα περι το σωμα ἐς δίαιταν ὐπηρχεν επιτηδεια, ἀφορμασε αι. Συρακουσιοι δε και Γύλιππος - μεν πεζω προεξελθόντες, τάς τε
οδους τας κατα την χωραν, η εικος ν τους Αθηναίους ιεναι, ἀπε ράγνυσαν, και των ρείθρων και των ποτα - μων τας διαβασεις εφυλασσον και ἐς υποδοχην του nocte copias abduceret, quod Syracusiani vias obsedissent, sed postridie copiis per oluim instructis abiret. Atque illi quidem, inini liaec dixissent, cliscesseriint: hi verm lacilius Atheniensium renuntiariint ea, P iae audierant. LXXIV. Duces autem ob istum nuntium ea nocte supersederiant, nullam subesse fraudem rati. Clim alitem ne sic quidem statim cliscessissent, ipsis & insevientem ciem illic renianere plactiit, ut milites pro praesenti facultate Comasarent, Paana commodissime possent: & cetera qui, dem omnia relinquere, solis vero retriis, quotquot ad co Poris victum ac vestiriam essent necessariae, assumtiS, abure. Syraculani vem & Gylippus cum peditatu quidem Prius egressi, laam illi viscederent, & vias per suam rein Sionem, qua Verisinii te erat Athenienses iter lassiiros, ob-st uxeriint, & rivortina & fluvioriina transitus custodiebant.
317쪽
στρατευματος, ως κωλυσοντες, Θ εδάκει ἐτάσσοντο τα δε ναυσι προσπλεύσαντες, τάς ναυς των Αθηναίων ἀπατου αἰγιαλου ψέ κον. -προσαν δε τινας ολίγας, --περ διενοηθησαν αυτοι οi Ἀθηναῖοι, τας δ' ἄλλας καθ' ησυχίαν, ουδενος κωλυοντος, ως ἐκάστην ποι πεπτωκυῖαν ἀναδησάμενοι ἐκόμιζον ἐς την πόλιν. M. Mετ, δε τουτο, ἐπει- εδοκει τω Νικία και Δημοσθενει ἱκανως παρασκευάσασθαι, και η ἀνα- Sept. r. στασις ηδη του στρατευματος τρίτη ἡμέρα ἀπὸ της ναυμαχιας εγιγνετο. Oεινον ουν ην ου καθ εν μονον των πραγματων, οτι τας τε ναυς ἀπολωλεκότες πάπας ἀπεχωρουν, και αντι μεγάλης ελπίδος και αυτοι καιη πόλις κινδυνευοντες ἀλλα και εν τη απολειψει του
στρατοπέδου ξυνέβαινε τη τε οψει εκάστω ἀλγεινὰ καιτο γνωμη αἰσθέσθαι. των τε -ρ νεκρων ἀταφων ον-
Et in locis aci excipiendum exercitrum opportunis, Platransituriis viciebamr, ut eius transitum impedirent, acie instri1cta stabant. At min classe profecti, Atheniensium naves a litore alastraxeriant. Aliquot etiam concrernarunt, mi vi vel ipsi Athenienses facere in animo halnaerant a ceteras vero per otium, nullo prohibente, ut quaeque forte aliquo delata fuerat, religatas in ustem traxerimi. LXXV. Postea vero, cum Niciae & Demostheni res satis praeparatae esse vim sunt, iam temo a navali pugna
die castra moveriint. Haec uinu res erat acerta, non tan
tum si PQ singula spectet, quod nimirirna & amissa classe
universa isiscederent, & pri magna spe, cum ipsi iti in etiam universa civitas in salinis eskminen esset ac licta; sed etiam , mi l in castris deserendis unicuique confing rent, quae nec spectari nec cogitari sine animi angore pos-
318쪽
των , οπότε τις ἴδοι τινα των επιτηδείων κείμενον, ἐς λυ- πην μετὰ φόβου καθίστατο. και οἱ ζωντες καταλειπόμενοι τραυματίαι τε και ἀσθενεις, πολυ των τεθνεω- των τοῖς ζωσι λυπηρότεροι ησαν, και των απολωλότων ἀθλιωτεροι. προς γαο ἀντιβολίαν και ολο ρμὸν τραπόμενοι, ἐς απορίαν καθίστασαν, ἄγειν τε πῶς ἀξιουμτες, καi ενα ἐκαστον επιβοωμενοι, εἴ τινά που τις ἴδοι η εταίρων, η οικείων των τε ξυσκηνων ηδη ἀπιόντων -- κρεμαννυμενοι, και επακολουθουντες ἶσον δύναιντο. εἴτω δε προλείποι ἡ ρωμη και τὸ σωμα, ο- ανευ oλίγωνεπιθειασμων και οιμωρος απολειπόμενοι, -τε δακρυσι παν το στράτευμα πλησθεν και απορία τοιαυτη, μηραδίως ἀφορμασΘαι, καίπερ - πολεμιας τε, και με sent. Nam cum mortui essent inseptati, quoties quis aliquem necessarior in iacentem conspexisset, moerore simul& metu afficiebatur. Vivi vem , qui relinquebantiir &vulnerati & aegroti, inulto maiorem moerorem, qua in mortui, vivis asserebant, & multo nesseriores, PIam defuncti, ipsis esse videbantur. Nam ad preces & lamentationes conversi ceteros ad disitationein adigebant, utrilin, illis residiis, abeundum, an cum illis remanendum, Plini illos orarent, ut se abducerent, & uniuscuiusque fidem tinplorarent, sicubi quis aliquem aut foelallum aut familiarium animadvertisset, ac ex contisternatiuin iam abeuntium ceria vicibus penderent, &, laouinie possent, eos insequerentur. Qii Ri si quos corporis vires ante confectum iter defecissent, non sine multis oluestationibus ac ploratibus ab aliis deserebantiir; adeo ut omnis exercitias, lacrimis repletias & hiilii Rusi dubitatione retardatus, non facile disi i
cedere posset, liamvis ex hostico discedendum ipsis esset,
319쪽
στρατευματος, ως κωλυσοντες, Θ εδ ει ετάσσοπο' ταῖς δε ναυσι προσπλευσαντες, δες ναυς των Αθναίων αδτου αἰγιαλου αφεῖλκον. ενεπρησαν δε τινας - ας, ωσαι
περ διενοηθησαν αυτοι οἱ Ἐθναῖοι, τας δ' αλλας κασησυχίαν, ουδενος κωλυοντος, ως ἐκάστην ποι εκπεπτωκυῖαν αναδησάμενοι ἐκόμιζον ες την πάλιν. M. Mετα δε τουτο, επει- εδάκει τω Νικία και Δημοσθενει ἱκανως παρασκευάσασ9αι, και ἡ ἀνά- Sept. I. σπασις ηδη του στρατευματος τρίτ' ημερα απὸ της ναυμαχίας ἐγίγνετο. δεινον οὐν ν ου κας εν μόνον των πραγμάτων, οτι τάς τε ναυς ἀπολωλεκότες πάσας απεχωρουν, και αντι μεγάλης ἐλπίδος και αυτοι και ἡ πόλις κινδυνευοντες αλλα και εν ν απολείψει του στρατοπεδου ἔπνεβαινε τη τε οψει ἐκ τω αλγεινὰ καιΠ γνωμη αι-εσθαι. των τε γαρ νεκρων ἀτάφων ἄν-
Et in Iocis ad excipiendum exercitum opportunis, Platransitruriis viciebamr, ut eius transitum impedirent, acie instructa statiant. At citin classe profecti, Atheniensium naves a litore es straxerivit. Aliquot etiam concremariant, puH vel ipsi Athenienses facere in animo habuerant ceteras verra per otium, nullo prohibente, ut PIaePie forte alivio delata merat, religatas in tu hem traxerimi. LXXV. Postea vere , cum Niciae & Demostheni res satis praeparatae esse visee sunt, iam tertio a navali pugna
die castra moverrunt. Haec igi ' res erat acerba, non inn-
tum si Pila singula spectet, quod nimiriam & atriissa classe universa isiscederent, & pro ma na spe, clun ipsi tiin etiam universa civitas in salutis discrimen esset adducta; sed etiam, quod in castris deserendis unicii ue confing rent, Piae nec spectari nec cogitari sine antini angore pos-
320쪽
των, ὁπότε τις ἴδοι τινα των ἐπιτηδείων κάμενον, ες λαπρο μετα Qόβου καθίστατο. καὶ οι ζωντες καταλειπόμενοι τραυματίαι τε και - Θενεῖς, πολυ των τεθνεω-
των τοῖς ζωσι λυπηρότεροι ησαν, και των απολωλότων
ἀθλιώτεροι. προς γαρ ἀντιβολίαν και ολοουρμὸν τραπόμενοι, ἐς απορίαν καθίστασαν, αγειν τε στας αξιόυν- τες, καὶ ενα μαστον ἐπιβοωμενοι, εἴ τινά που τις ἴδοι η ἐταίρων, η οικείων των τε ξυσκηνων ηδε απιόντων ἐκκρεμαννυμενοι, και ἐπακολουθουντες ἔσον δύναιντο. εἴτω σε προλείποι η ρωμη και τὸ σωμα, ο- ανευ ολίγωνεπιθειασμων και οἰμωγης απολειπόμενοι, ωσπε δάκρυ παν το στράτευμα πλησθεν και απορία τοιαυτη, μηραδίως αφορμα αι, καίπερ - πολεμίας τε, και με
sent. Nam mni mortui essent insepulti, quoties qius aliquem necessarioriam iacentem conspexisset, moerrare simul& metit afficiebatiir. Vivi vero , in relin piebantiir &vulnerati & aegroti, multo maiorem moerrarem, quain mortui, vivis afferebant, & multo nuseriores, quam defun- ει, ipsis esse videbuntur. Nam ad preces & lamentationes converit ceteros ad dubitationem adigebant, utrum, illis residiis, abeundum, an cum illis remanendum, quod illos orarent, ut se abducerent, & uniuscuiusque fidem tinplorarent, sicubi quis aliquem avi sodalium aut familiarium ni inadvertisset, ac ex conristernalium iam abeuntium ceris Vicidiis penderent, &, quouisae possent, eos insequeren-n1r. Quod si quos corporis vires ante confectum iter defecissent, non sine multis ol testationibus ac plorati is ab aliis deserebantur; adeo ut omnis exercitiis, lacrimis replenis & limiusmodi distitatione retardatus, non facile issi tcedere posset, tranavis ex hostico discedendum ipsis esset,