Collegii Complutensis Sancti Cyrilli Discalceatorum FF. ordinis B. Mariae de Monte Carmeli Disputationes in Arist. Dialecticam & philosophiam naturalem, iuxta miram angelici doctoris D. Thomae doctrinam & eius scholam, eidem communi magistro, et flor

발행: 1651년

분량: 187페이지

출처: archive.org

분류: 철학

101쪽

Anima remiserimus: quia timen He etiam propriam sibi sedem vendi eat, α cum hi, , quae in hac dilpotatione dicuntur, naaguam connexionem habet , nectine ea nuta ilionis nacura perlecte dignosci potest,ide 1 amici irata olutione piomiua solvimus. s. I.

Venetus cap. 9.eiusdem ii va: lesius . Phys. cap. 1. Neontr. 9. ad TyIones. Probatur primo testimonio Atili. in hoc lib. s text. I. Ubii .Etenim si iugerunt ninimentum, augmentatι --einc mox iuxta translationem Varabiti subditui: A uimι idem p. ad accretio existit mrotavvenesidi eua dcc. Secundo piobam ratione , nam eademmet actio, quae terminatur ad iubstantiam partialem , extendum ieeundatio ad quantitatem partialem , per quam lubstantia pia augetur ergo nutritio raci augmentatio non munt duae actiones realiter distinctae in consequenter nec duae mutationes. Prima consequentia potet, quoniam actiones non multiplicantor realiter , nisi termini primarixeatum multiplicen I: ex quo secunda consequentia etiam eonstat iam actio,& passio& molns, sue inutatio ridentificantur realiter . atque aleo si nutritio, augmentὸtio , ut sunt actiones, non dis riguuntur realiter , neque etiam in ratione mutationis erunt realiter distinctae. Antecedens autem probatura nam quantitas illa pactialis habet te perin, o duli passionis tespectu substantae partiali si is uti itionem productae ergo sicut ob hanc rationem quantitas totalis producitur per eandem ma actio em . per quam substantia totalis Mab eademna et iubstantia , per naturaim dimanari

Nem ciuitat, ita quantitas partialis fiet per eandem actionem , per quam subitantia partialis attingitur, scilicet pe airmonem , ela ab eadem substantis resultab i. f. l. Sententia aristotelis . D. Maea. 4. T lcendum tamen est, nutritionem, Waug

mentationem .ram, tactiones,quam ut mu

rationes,realit et inter se dili ingui. Ita Arist. i. h. tum in s. Physic ubi docent , augmentationem effevetum motum stlicte dictum , atque adeo veram actionem per se ei minatim ad rixatorem qilantitatem in distinctam aritia libet alteratione , siue illa sit productiva iubitantiae . siue non tum etiam in hoe lib. lectione apud D Thom. 6. quos communiter sequuntur caeteri Philolophi. Probarii prina ratione , quam innount Arist. cD Th. hoc lib. ptaecipue velo c. s.ck in 1. de Anima cap. 6 lea. s. rext. 47. nam nutritio, augmen latio, tam ut actiones, quam ut mutationes recapiunt ut in subiectis realiter dillinctis Dei go realiter inter sedistinguuntur. Consequemi cst apertara antecedens vel Opri batur , iam nutritio, ut actio , subi ctatur in alimento corrumpendo, ex eo quδd termianus primatius illius. Dilicet ultima dispostio , antecedens, in eo subiectatur: at ut mutatio, &uans-tas immediatus ad formam substantialem aliti, recipitur in materia prima' augmentario verb, tam motas, quam ut actio , recipitur in toto composito,quod

augetur.

Isdem Arist. ω Thom nam illae acticines, vel mut

tiones distinguuntur realiter , quaaum termini primarii, in mediati distingviuntur ealite ; sed te mina primarii, de immediata nutritionis, kaugme rationis, alti ut actiones, quam vi mutaciones sunt, dii tinguuntur reatue : ergo etiam iptae Minotcommuniter admittitur a Philoloph minor vero explicatur,& probatur sic. Nam ciminus piimari nuuit cinis , ut cito ei di Ipositio ilia, per quam modo alibi dicto vicimate dii ponitur materia δὲ Inienisi pro irati situ illius in iubstantiam alitici ternalnus v IO immediatus is primarius eiusdem . ut habet rationein mutationis lubstant alis est Dima substantialis viventis, iam praeexistentis , in cuius substantiam laedictum alimentum conuellitur : similiter terminus prima ius, cimmediatus augmentationis, tam ut elimotus , quam ut actIo . est maior quantitas viventisci quin semel producto vivente i tenditur iter se pruno a natura,quisa fiat maius, atque adeo habeat maiorem quantitatem , aqua formaliter communicat. tu lubitantiae partes, Messe maiorem, v tua possit cxerecte dc bite luas operationes quas ta-nien sine tua debile is perfecte exercere non poterat. I 6. Nec obsat S contra hanc rationem obiicias,tι ira , quod altio Don peeificatur, aut disiuiguitur penes habitu 1itiem ad te iminum , te penes habitudinem adit inelpium elicimuin illius, ut docet D. h. I. quaest. .a: . 3.& .pait. qu. .art. s. ad teItium: eigo ex hoc lii Od termini nutritionis, augmen talionis lint dili incti realiter, male eolligitur ealdem in ratione actionis coi sideratas distingui realiter: tvmettaam , quod si semel producto vivente per se primo

intenditura riatus augmentario illius, fiet inde , ut productio nouae iubstantiae tantum intendatur secuti. datio,&vis lubiectum nouae quatalitatis , atque adeo nutritio non distinguetur realiter ab augment licine , sed subitantia illa lecundario per eam producetur quandoquidem id , quod secundari intenditur, non producitur per propia am actionem, sed per

illam re quam producitur id , quod per se primo

intenditur: ium denique subitantiam in prima productisne seu generatione viventis per se prim intendi a natura, & nihilominus non ideo fieri per propriam actionein diti inciam is alteratione praecede ti: ergo ex O, quod quantitas per e ptimo intendatur . non bene colligitur fies per actionem , sibi propriamin distuictam a nuciuione, , ci quavis alis actio

a . Non itaque haee obstant , non quidem primunimam hie loquimur de actionibus causarum particulatium In quibus,ut notaui Baiae t. q.T a. r. 3. in idem redit quod specificatio, o stinctio acti ni sumaturali incipio , vela termino, quia in his causis quoties dantur termini specie,& realiter disti cti danetur etiam principiat pecie, realiter distiniscua in e conita,ut patet in calefactione in frigesaestione .ut in LogicaaIlp. Ig.n. 2.diximus. Nec etiam secundum'. nam ex hoc , quδd natura perieti imb intendit quantitatem maiorem non sequitia non intendere alia intensione etiam primaria nutritionem 4 eius terminum, atque adcd lubstantiam, ut proxime capacem maioris quanti ratis,quamuis hae posterior intento substantia iecundum pratis dictam rationem si subordinata illi priori intensioni

maioris quantitatis, vim Logica disp. q. Du. 3.tetigimus nanrabidem dicta iuxta laxe debent intelligi. ut intuenti patebit.Et ita debet ibidem Dei uenire alia actio realiter disti l .cta , quia cum aismematici non fit per se productiva qua itatum dii polientium iubilantiam es .ii , nam ualitates

102쪽

Disput. V. de uiritisne, cui a L

qualitates istae sunt termini pet se alterationis , oporiste data aliam amonem alterativam , per quam pro ducant iis, niaxime quia substan. lia, ut proxime capax maioris quam itatis , debet in exequutione producia biol me ita latici ci p. tui quam quantitas , vim ter , e ita non potet lita see indario cie ultatiue per prae ciam acti neni augmxnta tuam. 8. N e tandem et turris,quoniam lubstantia non habet oirania reqiii sita ad hoc , ut ab agente naturali fiat per actis ne inurbi propriam, sedi tum per naturalem et ultantiam, Pu actione perie. prim a termina oram ad aliq iod accidens , ut a Phylle dii putatione o nu . 63 acta si de deinceps N in hoc libro di Dput . . Dum .' 6. ec sequentibus diximus in ideo licet sit terminus primatius intensionis ci peranias, ela naturae , non tamen ipsus operis Cae et uni, Quia quanti a maior habet omnia requisita ad hoc ut fiat per pr/ p ramata, oneri s. Pnysic. dii p. λ . t Um. 9.oster. d iNirx rideo saltim quoties per se primb intendi. tura .a uta, ut in pretenti contingit, potest, o debete Te tertii nus primar: us intensionis operantis, de Operis , Qeonsequente fieri per propriam cito ne ira aquauis alit Taraone distinctam.

S. III. non esse passionem substantiae velaritalis sed potius ipsa substantia, ut pars, est effectus et, malit eiusdem

quantitatis, quamvis cum hoc stet vet sicaecidens eo naturale esuidem lubitantiae,quae alia expetis,& co ueniens illi latione materiae, ut in Logica disp. s. numer. I'.vidimus.Caeterum,llaec accidentia quando per se prime antenduntur a natura, di habent omnes eo

ditiones per se requisitas ad te in praesenti contingit, possunt seri et illunitisi a

imo Ditimui pro prima sententia respondetur,4 L nutritionem , augmentationem differre, tum ex parte terminosum ad nos: tum etiacu ex parte subiecti inhaesionis r tum denique ex parte subiecti circa auia, leu materiae circa a tu, ex primo secundo capite distingui ementialiter, de realiter modo iam explicato , ex posteriori vero sola ratione , qu ad praedictam materiam ei te quam dum taxat. Nam alimentum, ut est inpotentia erro, est materia pro. Irima, circa quam versatur nutritio, ut aino,in idem. met,ut est in tentia cito quanta, habet rationem materis, ad quam dicit ordinem augmentatio, d ita exra, te huius materiae non differunt realiter. Atistoteles ergo in testimonio eitato io'um explicuit hane vitimam diuersitatem eum quo tamen stat posse nutriti nem de augmentationem ex aliis capitibus dulingui essent . aliter, ciealiter, ut explicatum est.2o. Delomitorque hae solutio ex Acastoe. m. Th'm .ibidem ieci r . nam loco priorum verborum, qua in argumento referon tu , inquit iuxta aliam transtitionem : Et enim sic ai erunt cibus, ct augmemtativum r-ione. cito vero posteriorum vetborum sieruxta eandem transsarionem ait Et murimentum augmentationi idem est quidem Lesse aistem aliud essem uandum num quod est ii, quod aduenit mentia quatua a s ara ment intimearnis est iocundum id ainem , quodsolum premi eais, tur inrantum Vbi D. Thom sie ait: OMυά ea feretniam inter 'sis augmentum, in ιr memum,

dicit ius nutrimentum es idem 'si augmentora esse aditem in eis alta et quasi dicerei sunt id m subiecto , sdris rumisatione: in suan tum id , 'od aduenit, est in po-νemia ad trknque , ius ad hoc quod sit quanta caro serandum hoe est augmentum earnis in eramum vero est inpetrensia ad hoc sin mauod si cara , secundum hoc es,mor ment m . aut cibas, ut supra expositum est . relicet Iecstione 6. . Comparat augmentum .ic te ione . . Guelusi di frentiam eiu .auia auget, augetur bi,ut

vides sodam loquuntur Aristot D. Thom de ali. mento, quod est imateria circa quam , d lubiectum queat postea uaniminandum, ut in , citato magis S. Doctor id explicat. Ad seeundum tes pondeta negando antecedens ad probitionem dicendam est , qaantitatem ritualem

Virum remininus Nutritionis sit substantia Aremis , vaimra lineam astantia ha et rarionem partis vel cuknamulest . i. r titulo aliquid ut certum supponimus,aliquid Lin dubium vocamus supponimus enim,substantiam partialem visam denuo per calorem naturalen , o potentiam nuti uiuam ex matella a ument factam. quaeque num pet se lit cum vivent , esse terminum nutri: Ionis. Dubitamus autem, an esse partialem comueniat ii lintra propriaura meam, bc conlequenter an

sola substantia, quae alias est pars,an vero ipi aut μmaliter pars, si terminus per enutritionis. Et licet quaestio haec fece decisa maneat ex his,quae in Logica disput ies quasto diximus, ubi ostendismus, nullam substatutam habere dili inctionem seu pluralitatem partium entitatiuaturi inita propriam lianeam , etiam si ei concedantur eum dependentia i quantitate tam tuam a consition ii uec isnaturalitaue indit peniabili,led eas habere solum a quantitate.na vera causa ibim li, intrinseca , atque adeo extra Iuam lineam nihilominu quia propriam sedem cipraelem habet,neque ibi ea,quae ad terminum nutriistianis i pectant, debebant, aut poterant exacte explicari,& aliunde dotarina ibidem tiadita valde dissicilia aliquibus visa est, ideo ut eam magis illustremus, quibusdam obiectionibus , quae ad huc aduersarios

magis conuincunt occurramus, quatuor quaestiones sequentes nune excitamus. Curabimus tamen ne iam

acium iterum agam iis . sed ea solum . quae ibidem peragi non debeant, hic peragantur.

F. I. Proponitur prio sententia. 11. T,Rima sententia anti . substantiam materiariem habere partes substantia es intrapto prim

lineam, seu a se , ae proinde terminum nututionis eme lubsic tiam tuentis ut partialem formaliter ocreduplicariue intra propriam lineam in genus substantiae. Et licet auctores huius sententiae inter se diueriminentur in hoc, qudd alii ad hoc petant quantit ter tanquam conditionem conitatura: iter requisitam: alii vero tanquam eonditionem indit pentabiliter desiis deratam toti autem ad hune effectum nullo modo quantitatem exposcar;nili .lomii us omnes conueniunt in hoe, quod substantia nutetialis ita habet partes emtitatiuacinua propriam lineam4 genus subtrantiae, ut non habeat eas a quantitate tanquam a caula A mali intrinieca, sed a se, atque adeo tenninum num-tionis esse subitantiam viventis paritalem , ut intra ptoptiam lineam substantiae, & non a quantitate, tanquam a causa formali intrinseca habet rationem par. tis entitatiuae. Hane sententiam quoad id,in quo omnes eius sequaces adunantur, tenent plures,4 graues

Philosophi, quos in Logica dispur citata pio priori

sententia retulimus

103쪽

IIetate, quae consecrata non manet.& consequeni, in illa hostia erant antea plures palles inrta li- rubitantiae , de non solum beneficio quantitatis. Haec ultima oinsequentia patet ex dictis. Prima eidetiam contrit quia alias id metantia lineam subis

stantiae realiter nianeret de non maneret, ac realiter conuerteretur, non conuerteretur substantiam corporis Chri iti. a confirmatur primo nam ex opposito sequeret ut . ubdit Deus separaret quantitarem a corpore Christi Domini,tunc posset substantia, quae erat lubquantitate manus, conuerti, seu transubstantiari in

substantiam, quae erat sub quantitate pedis, hoc au titatis, quamuis,absolute loquendi, non pota esse 29. Nec videtur lassicere id quod in 1 gie disp.

citata. n. st . dictum est scilicet mihi quamuis dum planta nuci itur, semper ibidem producatur noua pars iubstantiae, attamen cum hoc collaetet tei minum nutritionis, ut est mutatio Iubstantialis, neque esse , stantiai ve totalem neque ut parti te,n intra pro priam lineam , sed et habet rationem substantiae potentis recipere partialem extensonem quantitatri,

seu hoc quod est esse partialem cita in i do priori. Mut est tei minus nutritionis mira tenus mutatio est, non olum non intelligitur pars actoalis intra lineam substantiae, verum etiam neque intra lineam quani videtur ablurdum ergo,&α Sequela patet, quia omnia substantialia , quae ibi una eum

erant remanent subruinquantitate,ac proinde

so substantialis, qub praecise ad substantiat gratui posset,eodem modo fieri, siue ibidem sit quantitas siue non sit. Falsitas autem consequemis etiam ω . stat quia eum transiubstantiario sit realis.& actualis mutatio petit quod terminus a quo ma quem realiter actualitet distinguantur. Quale si substantia Christi quae erat sub quantitate manus non distingua. tut intra lineam substantiae seu a se ab ea quae etat sub quantitate pedis consequens est, ut implicet fieri

trans substantiationem unius in aliam. Confirmatur secundo iam ii substantia inita pro-

ibi nutritio , quin sit augmentatio ex substantia illa

fiat actu pars ob mutuam dependentiam in diuella genere causae , quam termini halum nriuationum, de consequenter mutationes ipsae inter se habent.

Nam contra hoe est, quod vel lubstantia illa, quae dieitut fieti actu pars beneficio qualitatis , quaeque νι

terminat nutritionem , habet intra propriam lineam

substantiae esse potens recipere artialem extensionem quantitatis,est realit et distincta intra propriam lineam a substantia quae praeerat in alico, vel non. Si primum Gergo non sit distincta ab illa tmquam totum de totum . intra eantem lineam eriti utique distin taintra eam, tanquam pars, o pars ut in ecundo argumento ostentum est: si voti non distinguatur realiterptiam lineam se . a se non haberet partes entitati intra proptiam lineam ergo nequit elle terminus uas, tune idem esset terminus primarias consecra nutritionis.

tionis panis, Muni: hoc autem est aperte salsum, ut communitet docent Theologi ergo &c sequela videtur perspicua, quoniam obstantiae potis 5: sanguinis Christi ex materitavi Mima eiusdem Chiisti Domini coalescens , esset nain eadem absque distinctione partium entitatiuarum riua lineam sub. stantiae:ergo cum ex vi cuiuslibet consectationis debeat poni vitetminus primarius, ptaedicta substantia eximateria o sotrna Christi Domini coalescens iam esset idem terminus primarius consecrationis panis,

e vim.

ig. hiarib nare per delirionem plantae, V. G.

reuera producitur notra pars substantiaeaergo terminus illius est lubstantia partialis , ut intra proniam li- liabet rationem partis modo explicato Ante at et ex dictis , nam cum per illam producatur substantim,de non totalis, alioqui esset genetatio simpliciter.&non aggeneratio consequens, est, ut Producatur substantia partialis Consequentia veto etiam tet, quoniam terminos nutritioni debet esse intra lineam substantiae, ita ut non habeat secum esse formaliter, a quantitate, ut a causa Mimali intrii

secat ergo si talis tetminus est substantia partialis,ha.

hebit utique intra illam rationem partis lubstantialis non a quantitate ut a causa sormali intrinseea. Confirmaturi prius natura datur nutritici,quam augmentatior rigo si nutritio terminatur ad subistantiam partialem, necelle est,ut esse partialem conueniat illi intra topriam lineam. non a quantitate , ut abrinali intrinseca A tecedens communitebad-,nes Philosophi, ex eo quod augmentati

terminatur ad quantitatem maiorem nutritio verbad sobstantiam, in qua talia quantitas recipienda estrat ploductio subiecti substantialis est prior quam productio accidentis in eo recipiend Coniequentia, to probatur, quia in illo priori nondum intelligit ut quantitas, neque effectus eius sormalis intrinseeus: ergo si in illo priori datur nuttitio, & eius terininus, scilicet subtacitia partialis, non potetit hoc illiconis venire intra proniam lineam substantialem , ε eo sequenternon aquanutat tanquam a causa torminintrinseca. so Patet conseqirentia, quia ex quo capite nutritio est actio terminata ad substantiam non potest non terminus illius esse intra lineam substantiae Ee quo capite talis terminus vere producitur,non pistest non intra eandem lineam efferealiter distinctus producente, scilicet a nnitiente te ipsum quandoquidem

inuis terminus, quatenus terminus .etfectus est

alicuius causae debet ab illo realiret distingui, alias non posset ab illo tealiter produci.

Confiimatut primb, nam per nutritionem transit materia , quae erat sub forma a. imenti, in substan. tiam aliti, d illi unitur, at ante nutri ionem non solum in ratione quantae Lextenta, sed etiam in ratione materiae in intra lineam obstantiae erat realister entitarit,edistincta a materia, quae praeexistebat it alito ut ex te constat ergo etiam post nutritionem,& consequenter cum tracta nutritione non distinguantur inita lineam lubitantiae, ut duae materiae totales,quippe quae lunt unitae inter se distinguentur ut duae patriales intra eanὸem lineam. Haec ultima consequentia ex priori aperte equitur, prior vet,exmiori, Nisi noti liquet. nam quaeuis res,quae semel ab alia inti lineam lubstantiae aut aliam lineam dis insuitur, ne qui non manere distincta ab alia,quandiu manet cum sua entitate & non conuersa in alteram: at materia illa alimenti manet cum lucentitate, nori conuersa in nutritum, ut communiter docent omnes l)hilolophi ergo, C.

3 Confirmatut te eundo:quia per nutritionem, ut talem, debet instaurari id, quod de substant,a alitia perditum est,at deperdita pals substantiae, ut intra lineam substantiae habet rationem partis:erg a id ipsum instaurabitur Minor probatur, quia deperditum est

aliquid pertinens ad lineam subilantiae , t ex se patet; at hoc non erat quidquid lubstantiae erat in illo indiuiduo rergo erat aliquid illius intra lineam substantiae &eonsequenter pars eius intraeandem lineam. Quintδ,nam ex eo quod una substantia respiciatunicam quantitatem totalem,& alia aliam,colligimus eas distingui numerope modum duarum substantiarum totalium sergo, ex eo qubd una, de eadem

substantia totalis tecticiat in viam quantitate totali

104쪽

plures , de diuersas partes quantitatiuas , inseremus esse initaedicta ubi antia distinctas partes substantia iste ac entitati uas Patet consequentia, quia si ordo ad distinctam quantitatem totalem refundit in substan.

riam diuosam totalitatem, non est eo ordo ad distinctas partes ciusdem quantitatis non refundat in unicam , visa lem substantiam , quod in se distincti nem partium Iubstantialium habeat.

Test,inaniis Aristor P. nom. aliorumstabilitur, substantiam materialem inrra propriam lineam , seu aseno habere parte entitariuas , atque adeo terv imis . Autritioni non esse βbstantiam partiatim vina via Gu.ι- . emisim pradicta inneam habet rationem Parais.

sput. V. de Niutritione irast. III.

ihilominitari sententia omnino oppe si a implectenda est , atque adeo dicenis

dumel ptimo , substantiam materialem non habete inio lineam substantiae, seu a se, de intra genus erui isdem substantiae, ullam distinctionem, seu pluralitarem partium entitatiuarum . etiam dependenter aquantitate, tanqoama conditione I led quamcumque entii alitiam pluralitatem is distinctionem foris stialem et eo dea, torsus modo , ac extentionem , aquantitate , tanquam a caula sormali intrinseca pro. uenire , non secus, ac intra lineam suam , leti a se, de intra gelius substantiae non habet est atham, niti tot- maliter ab athedine ac proinde terminus nutritionis nequit esse iubilantia partialis uiua , ut intra praediis

ctam linoam substantiae , seu a se δε intra proptrum

genus.habet rationem TItis.

Ailettio haec . quoad polleriorem eius partem euident et deducitur ex priori, quia ad hoc, ut terminus nutriticinis ei set praedicta substantia partialis, de viva, ut inita lineam substantiae , seu a se habet rationem parcis . necessarium erat, ut lubstantia materialis a te, e intra propriam lineam liaberet partes lubstantia. lesci quare si eas non habuerit nequibit praedicta substantia , ut intra proptiam lineam habet rationem patis ris, esse terminiis nutritionis. s. Quoad priorem vero partem est Arist. i. Physi xl l 3 ubi dat putat contra Melissum affetentem este

unicum tar. tummodo principium omnium rerum n,

turalium et hoc esse infinitu in , sic ait Melisti au-num, quod est infinitum, dicit se quantum sita ae a 'κideli , auo est infinitum enim in quantisine est iobstantiam

autem influitam aut qualitarem , aut passionem esse , non continet nisi secundum accidem spinu s allatia quanis ροι inessint infiniti istem, i auantitat congruit, sed non fiantia , nepte qualitati essiquidem igit, Iuhiaη- ra est quantum duo AE non νην est , ouod es, sit e . Habes antiasclum, non infinitum es , προ in m nun

non abeb. mouisuiunem , neque quainritatem ubi vim des. iuxta Aristot.& D. Thomae mentem substan. 1 a creata a se , seu intra proprium genus non habetineque habere potest infinitatem , aut ullam magni- rem si autem haberet a te pro M partissuta stantiales entitatiuas , posset secundem illas in infinitoni multiplicentu , Rex eis unica substanua fieret, esse infinita, labete magnitudinem a se de intra proprium genus , cilicet magnitudinem . de infinitatem substantialem quare cum hanc deneis rem substistiae , etiam denegant ei quod intra Irrium genus , dea se habeat partes entitativas sub

stantiales.

q. Quare idem S. Doci iterum hoc testimonium

Arallot explican contra Gentes c. c. 6 ibidem Hanc nostram expolitionem confirmans , deducit ex eo substantiam ex te esse indivisibilem in parte sentitati uas is ita ait : Nam νemota quantismeius nitia

Quod ad hoc elatius deduxit, tradidit quodlib.

st quas . .a i. dicens ' Imy 'bile est, quod una maris aeontrarias , dispaνarvi dis ositiones recipim, sese- eundum diuersa tam e r vivositas aurem arrium non potest antelligi immateria non anteitiua diuisione , neque diuino non intellecta dimensione Aia subsantia ρο- t. I sublata remanet india mitis, vindieitur . Physie. Et hoc etiam docuit S. Doctor conria Gem. c. 7.

s. Vnde tam Arist. quam Doctor Ang sequimin ut Capreol. iri a dist 8.quaest. i. a. 3 in solut ad . his uel bisci Ad quartuis dieitur , M. postro tali cas quod scilicet Deus separare quinuitatem a sobstantia siue si impossibiιis , hia, Me muli diauabant subis otias poliata omni quotitate , non haberet parro distantem a Darae , ' catera parte enim substantia δε- 'unt distare in illo caseu . non per Vproximationem unius ad aliam , sed quia disinum esse partes. Etsi r ριicetur contra hae , quod Deus Mese conseruare a Mi substantiad νω fo quoliber accidente , diruarisiadula re , qua est pars materia , Mest a Deo censese mari Ime acet ente absolvit , ed non is esse panis r uia sublata quantitate non haberet parier. Huiusmoduau/em ratio es , quia nihil potest conse mari sine eo quod est de sua ratιone : quantitas a cum est de ra- ιone Partium , ut arae sunt iis implicas quod remaneam partes in esse partium sine quantitinerrum , quia arres alia in esse partium non μιηι priore quantitine. im posteriore , licet , ut sucine substantia , o priore Panista e realiter LAMG-

est prius albedine , τι est quadam substantii : est autem posterius albedine in esse albi , quia albedo mi.νε aiba , sicut forma Fctu με formata 'Iuo eam.

ρ sto. 6. Idem etiam tenet Caiet. r. p. q. sa artes ubi sic hahet : Si poneretur a serae remoueri Pantitatem, Vorteret consequente Meri, quia non haberet parterim te rates. scilicet cor, Nar, cunt, ct mera ροι rima neret Iub ntia natuisibilis. Ferraraci l hysic quaest. 4. his verbis: Ponisinis que ista conclusis, materia secundum Ha οὐ dom non est διειρώιιis mρarres ei dem rationia. Et eamprobat pluribus iationiblis di limul impugnat omnes soluta nes, quibos aduersamitationibus D.Tl m. occurrere

nituntur.

orum rHionum , suscet ex materia στomma , qua exsauisersa - rariosem sint, quia materia de se potentia est,

105쪽

Disput. V. de Nutritione, sussi. III.

frenis vero actus sed qu.d materia reforma extensa habeam paries eiusdem rationi , ratio quantita es , cui prim sper se conueni habere tales partes esse diuisibilem is eas : nam qi a fibet pars linea es tinea e sic deaIMI. Nam enim qualibet ars aeris esse air , nisi quia pruia natura quaἰ be 8ara quam talis ephuailitati ; non quia quantita aera sit natura prior Ιωbstantia aeris , sed quia prιὰ nazara habet partes ei dem rationis studeo

separata qu.intit .ue aeri ab aere , aer non taberet partes eiusdem rationi .

37. Doctissimus Magister Ioannes Sanche et Se .denno ex Domi meana familia lib. I Ι'sae dic. quaest. I e. concl. . ubi inquit , lubstantiam non a se , ted aquantitate habere distinc partium in ita loquens peculiariter de nisi eri , ait Umnis pars, vel est essentia- tu vel subrectivi, ter petestativi ve integratii, seu

quant stativa seu partes materia non sunt semiate . ne potest artua, necflubicctava, ut serra constat ex earum

remota quantit.ue non Baberet ratio em intis , quia re nota forma denominante remoueta essectu Iorminis iae mm.ri 33se erat per talem formam.

Qu-d e tram repetit adhuc clatius ibidem Nam cum

sibi lic obiecillet a fateria praus natura creatu , t 6s, quam quantitas semotriuinarura habet Patresformalιιε suam 'nant ias sic ei pondct megarn consequιmia, quia formata erh.ιbet palle per quantitarem , adieatis re ιι babet ii, unde so sit habero parte aduenienteforma or quantitate : sicut non valet Irm natura estrum, quamsigura annui et erga habet esse annulum amefiguram sium equitur quia est potentiasitas , ut inde educatur annuli Auraci, cum dicitur, quod tarte seunt stastantia , formaliteris,n sunt subsanii. sed id quod βμipit talιm est uum , salia ita es mirum materia , sicut esse album , Iormariter est accidens , licet id quod fuscipis alam sibit Mn , si Disantia , nimirum

Idem etiam te erint Alb Mago Physic quaest. c.

NiZariu I. p. qua it so in bim'tione textus, alij ininum et ex unicit: bus homillis , qui lati pia suartatio nondum mali datunt. Unde melli Oinquit Sua-IeZ ut in Lodica norauimus , scientiam hanc esse receptissi inam ter' homi ilas , quam etiam tuentur Dutan in I. dist. 34. quaest. I. In fine vaZqtre E. 3. pale. diis H. 96. c. s. ubi Ophositam lentantiam acriter obiuigat,in alii plures. Adduximus autem praeter morem verba praecipuo . tum Thom istarum ut liquod constet, alia trionem io-

sttam non lotu inesse Arist.&M.Th. led etiam ab aritiquioribus ela iunioribus homiliis valde te eptaua; quamuis ex tumolibus di lcipulis ei uidem b. Doct. non dei intes iqui,qui spolirem cntenciam Lucan ur.

g. III. mpQ rae em frendamentali canden Praitas

38. IT licet alleitio nostra quoad primam ius parisICtem , ex qua postelior uidenter equitur ut

tionibus in Logica dii put. 3.num. I. 2.& L .factis, nihilominus in gratiam s. Doctoris duplici Iatione ex eius docti in deium Pindenuo itabilitur. Vt aute mitio ex illis inclitis intelligatur,recoleniadum accutate est id,quod in I Physic alip ut 3 quaest. 3. sius ex D Thom diximus, scilicet matetiam secundum se nullo modo habere unitatem specificam positi in , sed tantum negativam , ac proinde fi consideratam , seu quatenus dicit id praecise , quod habet inualiacana materiae, tantum esse

unam numero negative, id est , non habere ex se unis dedistinguatur, quamuis nee habeat unde sit una positive, ut ibidem explicuimus, quia eodem modis,pr

portione tamen letu ara de unitate numerica materiae secundum hanc rationem conlide satae, ac de unuatulpecifica illius , eodem modo acceptae philosophanis

dum est. Vnde s cuncta materia sublunatis praetis consideretur secundum id , quod ex te incinia proptiam

lineam materiae cum piae citione sumptae ei conuenit. tunc, ut loquitur D. Thom Opulc. Di materra prima dieitur una in omnibusci quare cum eadem et lenistia materiae limul cohaeret, illa , quae ratione unius, vel plurium sigillationum , nec non ratione unius, vel plurium Mimarum de quantitatuminio do tam cria libidicendo est alias politiue una , vel plures numerora nihilominus lecundum se ex vi propriae

linea tantumuit una numero negat lue, B conlequentet si per impossibile omnis materia lubluitaris daretur abique omni sigillatione ad sormam lubilantialem, tune tantum et Iet una mea dein in sentu explicato quia non habctet id , quod pet se directe ad

unitatem , vel plura uatem posita iram deli delatur: qilata uis quia repugnat materiam existe te abique si is Gil. atione , abique Mima subit .ntiali , ideo implicet eam dari recipia tu hoc puto in praecis statu: si sub illo acetur, elici Eu noncsi t pura potentia: ellet quidem ut lupponitur; non ellet veloci quia haberet capacitatem ad hoc ,vesternianaretur pes cxilientiam , quae eli estentialiter actus secundus , quique nequit terminarentii id , quod inuoluit actualitatem

primam

39. Hinc ergo prior ratio pro sententia D.Thomae sc delum itur late ita si ima fecundum te in intra lineam iam explicaram, non est distincta specifice, vel

numerice politiuela ergo intra eandem lineam . seu a se non habet distinctionem partium lubilantialium,3centitatiuarum .' ergo neque etiam sol m. substantiales, aut compolita ex materia si rinis coaleleentia. Haec vltima contaquentia communiter recipitur ab Omnibus Iuli lotoplus. Prima velo inritia est difficultas , ite ex antecedenti loco citato iam a nobis latius olient suadet ut , quia illa ateria intra propriam lineam cruri praecisione conii delata id vi , ut prae cinis dit a glitatione a. det et ni in aetam so Imampcr cer tam quantitate in , nec non Ima quantitate pia bibit et distinctionem saIlium ciuitati Mariim, non esset utique navi ea dein numeria solui nega Nue, ted exiccsset una in umeros Llit tu , cpIoinde lublata, seu praecisa ligillatione ad ei turi tormam de qtranta a tem haberet unde Politaue .l: ingueretur te in

Et ratio et tapcita. nam ut suo loco agentes de ptin-eipio indiuiduationis Ollen d cinus ideo quantitas a seipta politiue iudi uiduatur m lubitataria niaterialis non a se , di per ordinem ad illam , te ut est radix cellae quantitatis, habet elle indiuiduam, quia quantitas exle,in exiropriis inclitis, habet rarius ei uidem rationis, aci Ioinde partes, quae, O specilice, sed num elice solum lint distinctae. Viide si materia lecundiam e haberet patres ei uidem rationis , etiam esset ex se una num ei politiue , de non per ordinem ad quantita tem , quin potius quantitas e sibi una numero ratione substantiae, materiae primae, aqua tapIim principio dimanat, siquidem materia in eo euentu per prius habet et partes eiusdem rationis , quam quanticas , d& ratio, ob quam quantitasvi intera accidentia materialia eas liaberent, esset quia per prius materiaec subitantia materialis eis gauderent. o. Quae omnia elegantur explicuit D. Th. 4 conaua Gentes c. 6 s. his verbis HGιι a temo hoc su/ntita/c mensi ua

106쪽

indiuia iur, 4.itisnem lubdit Quod id o es quia postris , qua es ordo faνtium in talo , in estis ratione in Hud tur quia diri Idem redit , quia habet pa: testi te leo Id D abiles , in ratione quantitatis ii, Uuditur: nain act aal in ordinatio et i in ordine ad te conuenit et r. illor e ligulae . ut in Logia dii p. s. ex eodem S. Dcc diximus: statim addit Ilunmque autem in .

dimensioue materia , seu quod in idem quoa praesens redit xper Oidinem ad illain , seu per hoc quod si radix cellae dimensio n. s. troto tamen suo loco latius is eodem S. Doc ex icando. 4 I. Secun tb principaliter probatur ratione alia ex dodi talia elu: dem Angetici Doct. desumpta nam iubstantia matelialis. completa debet, ut est genus

intra lineam substantiae, esse quid per se unum at si

haberet palles entitativas inti ais aedictam lineam, unaculi patribus physcis, non pollet esse quid per te

Vnum ergo repugnat ut habeat illas, ea solum partes phylle icilicet mater am , di formam Minor cum cui sequentia non indigent probatione Mino vero probaut , quo Diam ex duobus totis completis eis qui freta aliquid per te unum, liquidem quod adueniteri Lis actu, de co: ii pleta, aduenit accidentaliter , ut exin iis c minuniter docent Philosopni: at si substant a materiali liab retiat tacentitati uas intra lineamdi genus subitantiae, eu a te coalesceret ex partibus

materiae en tu actu exta tibus entitatiuis sol mae num ictum , ut sic lica nus entitatiuum 4 rursus

ex partibus pli scis eiusdem subitamiae , ut partes Physi eae sunt, te initate aliud totum , nem c totum phyli eum Gergo tota illa iubilantia includens tramisque totalitatem uon posset esse inua lineam substan

tiae virum per se.

Confii matut , quia alioqui totalitas illa entitativa. partes illius essknt, de non ess)nt intra lineam substanti, Essent quidem . t supponitar non vet,eia

sent, quia adueniunt materiae , des ,rmae, ut consti

icunt unum totum physi ii in eompletum atque ita meit: δ Arist. D. Thom. tem hanc pro lanaia , coculatius inspicientes quamlibet totalitatem ad ordinem es lentiae pertinentem praeter physicam ex actu, R potentia praecise coalesceι item a linea substantiae tele mirit.

i. Nee reseti, si primo dieas eum aliquibus haee

dum i ta non dis i. igii realiter, ted sola ratione, ex eo ct e, totalitas erilitatiua , de quasi integralis , nihil est aliud rimam tibia entitas materiae formae, in ionis in recto in simul uinptarum totalitas etiam phys- ea nillil est aliud, qi ambia entitas praedictae materiae mimae ac, nionis simul in tecto acceptae unde haec duplex cita litas nihil oberit ad unitatem perte,

quae ei unitas i eatis.

N. ira etintra hoe est. qubi illa tota realite distingiuuatur, quo iii lingulae partes sunt realiter diuersae. ut ex sese mitti, set palleset, tuis vi se loquamur in re- gratis.& p.rites totius physici, vitalis realiter inter sedit tinguitia ir: rrgra et am ipsa tota. Minor probatur: nan partes totius physici sunt materia, de forma;quaelibe t autem ex hi iactibus realiter diff'rta quavis parte Gitius integritis. V. G. capite esse,& brachio lubstantialiter sumptis , ut ex se patet: ergo ine

l. Neque etiam obest , si forte cum aliquibus dicas, haec duo tota quamuis lecundum se eosderata,sint

itione suas. II L

quid totale, de eompletum nihilominus in ordine ad

componendum unum tertium sellieet essentiam substantiae materialis, ex utraque totalitate coalescentem

esse quid incompletum , de impersecutum. Non itaque hoc refert nam hoc ipso quδd duae

istae tota uates pertineant ad ordinem essentiae tanquaquid inti insece de ei Ientialiter constituentes esse tiam in ratio Re es lentiae per se unius, non possunt in illo eodem ordine simul habere rationem totius: unde quia oldo subsistendi coalescit ex natura, ut terminabili pet subsistentiam in ex subsistentia ipsa, ideo in

hoc ordine neutra ex his est quid completum; sed natura habet se ad instar potentiae , subsistentia per modum actus, ae proinde quaelibet est in praedicto or. dine quid incompletum, similiter,quia totum physicum est in ordine ellentiae quid completum, no ponsunt partes illius esse simul entia completa: ae tandem:

quia totia integrale habet veram rationem totius, ideo patres clus quandiu sunt partes, ri possunt simul esse in hoc ordine totum ergo cum haec duplex totalitas physica, integialis, pertineat ad ordi irem essentiae, quippe cum luxta oppositam sententiam essenii substantiae materialis ex ut .aqne init insece , 5 essentisi ter coalescat re in hoc iuxta eandem lententiam di. stinguatur essentialiter substantia miterialis ab spiritis ali , quod illa et diuisibilis in paties entitativas ad genus subli alitiae sol mali ex fimp ae pectantes; seeus

velis haec: fiet inde ut non possint haec duo cohaerere,n: muum, quod peltineant ad unum de eundem ordine n essentiae ex vitaque coalel centem, 'udd utraque in eodem ordine simul habeat rationem totius. 44. Confirmatur, nam licet id . quod in ordine eL sentiae habet rationem Gitius, cisit in ordine existendi aut lubsistet dico nitituete unum per se, quia trahitur ad alium Oidinem, intra clutid non habet rationem totius,& persecti: te diei terminabilis,&potentialis ait me quoa in ordine ellentiae habet rationem totius,de complet , ex eo quod habet essentiam totalem , ac

proinde completam nequit in illo eode ordine essentiae constituere, nam essentiam totalem, eum alio totola abente etiam suam totalitatem essenti aera unde quia Veibum diuinum in ordine essentiae praecise eonsideratum est quid completum. Lex alia parte humanitas

Chiisti Domini a fi r etiam suam essentia torale est deon equu ex utroque una per sese isentia , seu natura resultare, ut communiter docent Theol. bene tame unuper se subsistens, aut existens , quia hianianitas in ordine exiliendi ,3 subsistendi tantum habet ibi demi tionem alicuius potentialis & rei terminabilis per se silentiam i existentiam et bici ergo repugnabit

quamuis ex his totalitati b. at erre suam totalitatem essentiae , cic ex utraque per essentiam coalescere. s. Deinde, nam quoties aliqua secundum unam considerationem habent rationem totius is secundum aliam rationem partis,in entis in completi co

stituentium um per se inesse rei, toties secundum illam tarionem , secundum quam habent rationementis incompti ei debent, niti aliquo genere unionis per se in ordine ad constituendum illud totum otexterminis ipsis constat: at duplex haec totalitas nequit se uniri in ordine et sentiae ergo signum est,qubdintra illum non habent simul rationem totius, martis, siue entisimpliciter ineompleti. Consequentia ex se

constat.

Minor veto sequenti inducatione explicatur,&J-detur mam in primis non possunt uniri, aut constitu re num per se, vel per unionem physe quippe cum nullii eorum se habet per modum actus .aut potetiae respectu alterius .maxime quia totum physicum,ut tale, nequit esse pars in compositione phrsica unam id, quod in iliquo idine compositionis est totum

107쪽

Disput. V. de uiritisne ins III.

nequie in illo ottine simul esse pars La Iovi imul in

eo ego quid completum M incompletum , nec d inde possunt uniri per continuarionem. Tum, quia quae sic utriuntur, distinguunmt reali ter distinctione excludentis, de exclusi, ut patet in partibus quantuatis: totum utcui illud integrale , aut quas integrale non potest non includere totum physicum ouilietram , qu Iariotiam integrales, aut quasi integrale, ut tale est incapax niolus cum altero per continuationem , quia eo plo amittet et rationem talis totius : tum denique , quia unio pei continuationem tantum est inter partes integratos, aut quasi integrales , non ve ibin te totum integrale , physi eum , verat , qu=ppe cum hoc quatenus totum ne queat este extremi im vn oni species, a quidem in suo ordine est quid completum: ergo cum non testet alius modus unionis per c in esse rei, consequens est ut nullo n odo possint sc in te te, niti. s. Nec tandem obstat, si tertio cum ali, dicas, non esse inconueniens uotota . se entia completa, quae sint talia in ordine cile ae stricte cum piae. cisione Ompta conitituere unum per e,quando quos- ibete ortim non assa propriam subsilient ram, rex iis stentiam , ted utrumque per numin indivisibile et Iesubitistit . eristit, v an piaesenta contingit, delia ex humanitate Christi Domini luppositalitate verbi fit unum petrie in genere iubstantiae, quia humanitas

Christi Domini trahitur ad subsistendum per subsistentiam verbi.

Nam contra hoc est in Mysi semel hae duo tota

non constituunt num per se in ordine essentiae putostensum est non pol sunt saltim naturaliter subsistere aut exiliere per unam. eandem uesistentiam . aut existentiam main quaevis et lentia totalis aizettet suamptoptiam existuntiam , alit subsistentiam cim nee supernaturaliter id fieri post ici quoniam ut ex S.

ThOm. a. pari. quaest. s. aria c. I. docent communit

Thomistae , nihil potest. iupernatui aliter existere per existentiam creatam alterius , nisi per illam naturali tetexit et valeat , ex eo quδd nulla alia substantia praeter diuinam , potest tetminare alienam essentiam praeter propriam , ex quo ctiam fiet , unam x his totali tacibus . scilicet illam, quasi intestatem, non esse intra lineam lubitantari nam total Has . quae eiti citra lineam abstantiae , actualite ex titi et existentiam totalitatis Phγ licae intra eandem lineam con-

f. v. Ixplicata quissit tremimu marisiems. - quo inserendum, oli dicendum est secundo I si ibstantialem terminiam nutritionis , V. G. plantae , esse substantiam tuam denuo per calorem

naturalem potentiam nutilaruam eo materis aliis menti productam , ut fit realiter , de actu num petie cum ipso alito, ac pioli,de ut est capax nouae quantitatis partialis per quam extendarvr. fiat pars, it ut sola substantia , quae alias ratione quantitatis semper est pars, terminet sotm.iliter nutritionem. Explicatur assertio , in ea enim solum locauimur determino tarmali quo nutritionis immediate construtuente terminum qui scilicet suppomum nutritum.

Nam de illo est specialis disti cultas, non vero de isto: quandoquidem certum ei de hoc ultimo , eodem proportionali modo , ac de illo priori eis philosophandum. Et ita si terminus quo nutritionis est piam. dicta substantia modo in assertione dicto , fit inde vetet minusqκι,& toralis sit taedictum soppositum , ut

modo exelicato est capax nouae partis quaa utatis, seu

prout importat ineludit substantiam . non quidem videnuo habet rationem partis , sed quae alias, quoties nutritio datut semper fit pars per nouam ρομ

Vnde non negamus , quod hoe ipso quba sit, tritio non producatur ibi nerei sarib, altim naturaliter loquendo , noua pars substantiae sed quod negamus est, terminum substantialem sis,&formalem eiusdem esse substantiam illam , ut est pars, seu secundum id, quod habet a quantitate. Quia reuela terminus substantialis illius nultitionis, qua planta v. G. nurtitur, est substantia illa,quae

ratione quantitatis est par non tamen ut pars, sed secundum id substantiale , quod ex se dicit, ratione cuius est capax nouae partis uuantitatis. 48. Diximus autem in auertione , vis realiter ractu,num' se cuim alis . non veto, unitur cuin illo vel ut constituit unum per se cum eodem vix, ut statim anum. 66 vique adnum. 7. magis explica bimus,licet illud ubstantiale plantae denuo per nutritionem productum, si eonfideletor, pars ratio quantitaris, constituat quandam totalitatem integralem una cum aliis partibus eodem modo sumptis: attamen si sumatut secundum id, quod a se, intrair pilum genus substantiae dicit, unc non tam intercedit ibi constitutio, &vnio, quam identificatio cum

substantia aliti: quia partes simul conseruantiis quoaseeondum id , quod de sotma i in esse partium, cratione quantitatis dicunt, realiter actualiter disti fuantur: α quod secundum id quodi. lae, quae alias uni partes , asserunt , seu secundum substantialia. ad genus substantiae potinentia non distinguan-xuta stantialiter . sed solum accidentaliter ratio eqaantitatis.

Ae proinde loquensi de eis praeelse secundum id, quod Labeat , conservant intra gerrus substantiae,

non eritproprie& in rigore loquendo ibidem unio,ω constitutio nimali et substantialis , quae necessatio inuoluit distinotionem realem acaualem extremorum, non qualemcumque, sed i abstantialem , si constitu. tio &,nio suerit subitantialis, qualis in praesenti ense , si ibidem repetitetur. Sed hac ainplius numeriseitatis explicabuntur. 43. Ailettionem hane tenent omnes Doctores pro

praecedenti relati, ex dictisque facile probatur. Nam cum certum sit apud Philolophos , ut initio huius quastionis dicebamus, praedictam substantiam pallia. lem esse terminum nutritionis is non si terminus illius , quatenus habet rationem partis , ut exprima affertione constat, erit utique terminus eiuldem illamet, quae quoties adest nutritio , fit alias necessarid Pars Iatione quantitatis quia in substantia illa partiali nihil aliud testat , ut intuenti patebit, ratione cuius possit este terminus forma.is praedictae uti itionis: cumque illud subitantiales, quod modo dicto fit pars ratione quantitatis , nequeat secundum ea quae a se habet, seu substantialiter, intra genus praecise subinstantia iter,in intra genua praecise substantiae, distinis

gui realiter actualla et a substantia praeexistentii triti , hoc ipso qud ad eandem , seu per eandem quantitatem natium illa fgilletur , ut numero 68. probauimus t fiet inde , ut attendendo praecise ad substantialia r non tam ibi intercedat constitutio Mynio se aliter substantialis petens distinctionem substantialem realem Mactualem extremorum,quam identificatio tutione , cuius illud substantiale , quod alias est pars ratione quantitatis,fit quoad substantialia unum petie per identitatem in hac eadem disputatione a n. 66.vsque ad 77.expireandam, cum ipsoalito. o. Connrmatur, explicatur, Alii hic non fit seimo de cesmino nutritionis, plox test actio, seu de licta

108쪽

Disput. V. de Nutritione , auisse. IV.

alteratione praeuia ad illam; sed de nutritiones, prout est mutatio subtantalis ad hanc alterationem peri ruralem sequelam , iuxta ea , quae in libris Physic. disp. o. um 6 . deinceps diximus , subsequuta, ac proinde loquimur de termino se aliter substantiali illius; sed substantia viva partialis, ut partialis est, non dicit de formili aliquid substantiales, quia secundum istam rationem est effectus formalis quantitatis beneramen illa quae est pars. ergo secundum hanc, monsecundum priotem illam rationem, erit termini Sintismatis ill rus.st. Ad argumenta pro contraria sententia addncta non potest dilucide responderi,nisi prius duae aliae quaestiones decidantur, ita quaest. 6.47.huius diu pur. eis satisfaciemur.

Viracm illudfibstantiale , quod ρον nutritionem aequiritur . si in niuersum nidquid substantiale est in nutrit , aut in quavis alia saltantia minariau sit totumq-oad seMstantia a sub tota quantitate, susumsubquauisparte eius.

I hac quaest non minusquam in praecedenti ali inquid, certum supponitur,& aliq id in controuersiam vocatur supponitur enim excommuni Distor. sententia, in nutritione reuera acquiri aliquid lubstantiale: nam materia, quae antea erat sub forma alia mentri postea per nutritionem fit propria siti siquidem in imatur per somnam illius, cita unum quid substantiale ea vitaque resultat , imo si id , quod nutrit ut, sit vivens, aut animal impersectum, produciatur denub noua pars iarmae lubstantialis, quae tam pro substiates, scilicet quoad substantialia , quam quoad formale in esse partis denub fiat, siue omnia hae roducantur per unam eandem actionem solummodo, sue per multiplicem, de quo supra vocatur autem in controuersiam , an illud substantiale denuo adquisitum in in niuei sum quidquid substantiale est in nu-rtito aut in quavis alia substantia materiali, si quoad substantialia per se totum sub tota quantitate, Qtotum Iub quavis eius parte sub qua est. 2. Caeterum , quia quoad hoc eadem est ratio de illo obstantiali per nutritionem aequisito, aede quolibet alio lubstantiali , quod in quacumque substantia vateriali reperitur : ideo maioris claritatis& breuitatis gratia, is doctrina tradenda sit uniuetistior, quaestionem hanc uniuersaliter, quoad id substantiale, quod in quavis substantia maletiali inuenitur, dis

cutiemus.

Et licet decisio praesentis quaest non ditsculter te

bene inspecta, ex dictis in praecedenti colligatur: nihilominus quia exacta eius intelligentia valde conducit ad hoc , ut plene terminus nutritionis , india vilibilitas substantiae materialis in paries entitativas

formaliter iubstantiales capiatu : ideo antequam at-gurirent contrariae sententiae quaest praecedendi adducta dilLiluantur oportuit quaest. hanc praemittere. In ea autem rationes dubitandi pro parte negante non adducemus, quia quae decisionem eius poterant di Licilem reddere, re conria eam urgere , iam iupra quaest praecedentri fauorem con .

trariae lententiae , quae partem etiam

negantem quoad hanc quaest.

tuetur, adductae sunt.

Dicitur.

3. 'T Icendum ergo est , quod licet noa stab L lute concedendum suabstantiam materialem,

V. G. plantam ut affectam quantitate , totalitate quantitativa ac integrali ex ea proueniente, reperiti totam in tota planta, totam in qualibet Pite illiunattamen si semel substantia non habet partes entiis truas intra genus substantiae, seu a se, ut in hac disp. nu. 3 .ulque ad 46 ostendimus, necessario est admittendum,totam illam substantiam eiusdem plantae. ad. huc dum est affectaquantitate necessarid conseruare, ut secundum ea , quae intra proprium genus dicit, seu seeundum substantialia quae affert, ac proinde secundum totam suam entitate substantialem praecise sit in sub tota quantitate,oc tota sub qualibet parte illius. Assertio haec quoad priorem partem est D.Th.locis statim reserendis , communis inter Philosophos. aperteque ex dictis liquet,nam cum substantia ut in

cra quantitate, totalitate quantitatiua ex ea prou

niente, reuera habeat partes: totalitatem praedictima quantitate sicut quatenus affecta albedine , est in se alba fit inde ut ut tota quantitas, secundum totam suam enetratem,non reperitur tota in quavis parte sed pus suae entitatis reperitur in una parte,&alia pars m aha , ita nec lubstantia , ut habet praedictam

totalitatem, reperiatur secundum totam suam entit rem, festoralitatem praedictam in quavis parte DCumque per hoc quδd ab solii te concedatur , substantiam plantae , ut affectam quantitate , totalitate praedicia reperiti totam secundum totam suam entitatem iutina planta, de totam in qualibet parte eius : denotetur substantiam ipsam una cum eo quod habet, quantitate, ac proinde tam critoad totam suam entit rem substantialem, quam quoad totam entitatem , torsitatem quantitatiuam, seu integralem a quantitate emendicatam reperiri in quavis sui parte, ideo debemus quoad hoc caute proeedete, talem loquendi

modum absolute non admittere.

4. Secunda vel Meiusdem affertionis pars, scilicet eandem substantiam, adhuc dum est affecta quantitate,& ab ea habet partes integrales, quae de formali sint accidentiales& quantitatiuae,simul conservi re,ut praecise quoad substantialia sit tota sub tota quantitare, & tota secundum totam suas entitatem substantialem sub qualibet patie suae quantitatis , est D. Th. 4.contra Gentes c.67.ubi aperte concedit, quod quin uis substantia secundum totam suam entitatem subinstantialem est tota sub eotis dimensionibus,& tota subhualibet parte earum,&ex hac uniuersali doctrina cotiligiti quod substantia corporis Christi Domini sit tota

quoad substantialia sub tota quantitate panis in tota sub quavis parte eiusdem quantitatus panis ac proinde qubd quantitas Christi,quae est ibidem ratione subis

stantiae in praecise per concomitantiam, se etiam admodum ipsius substantiae , atque adeo tota sub tota quantitate panis,in tota sub quavis illius parte Et ita inquit. Atio aut ,κνὰ elabra aliquia seu mtiale adia, in Dos, ct alio modo adiuud quanom. Nam

auantum totum ita est in aliquo toto , quod totum non

est in parre, sed pars in parte sicut totam in toto undeo corpm naturales est in toto loco notum , quod nones totum in qualiber parte loci . se artes eorporis par ribus loci utamur , eo uod est in loco mediamitar ensionibus. Si autem allamia substantiale est in ali-ris toto totum , etiam totis est in qualibet parte

eius auia igitur crepau Cissi s in hoc Sacramento

109쪽

Disput. V. de Nuititione, Via a V

Ct,6 Usu p uiseip te earundem. Quod etiam do.' et idem Ang. D. in in .part. q. 4 . a t. . . A. 6 Ne reset li dicas D. Tho in solum velle ouod substantia , V. G. acris iccunduin totam suam

nituram, leuaecundum tuam rationem specificamin. reo ina, littora sub tota quanti rate, uota sub qua-liis p1rte . ex eo qub sta 'uauis parterit racilitativa tis repetitur naturai specie integra acris, non vel, eo quod tota subitantia ciuidem acris locundum totam suam entitatem substantialem , indiuidualem , sit ita tota quantitate P tota ut, qualibet No itaque hoc refert,nam iuxta ea uae S. Doctor in tu restimonio docet , aliter ic habet substantia ad id , in quo , seu sub quo sto aliter quantitas:

cniare cum quantitas non it sota in toto, Se pars inoarte ex eo quM tota natura , seu spccies, ius non1it in qualibet parte iunis, in quo pla est siquidem

nisi iis pars quantitatis est quan s,ac proinde, ubito salierit, dcbet elle tota natura , leuellentia quantitatis sed ex eo qui, quantitas secundum totam suam entitatem indiuidualem , non repetatur tota

toto tota in lingulis partibus fit inde , ut cum Thom inquat iustantiam esse aliter in eo , seu sub eo , sub quo est , R est quantitas in eo, in quo

reperitur, quia lumirum iubstantia secundum sua substantialia est tota in toto , rota in qua uis, seu sub quavis pia te non debeat hoc Verincata, ex eo praecise quod substantia ae iis, Verbi grati , habeat partes eius dein rationis Intra lineam substantiae, seu a se , sicut eas habeat quantitas a se, intra luam lineam,&ex eo qubd in qualibet ex illis partibus latitialiter substantialibus actas salvetur tota nat ra, species aeris . licut in parte quid ibet quantitatis Liluatiir natura, pecies quaint latis quando- uuidem in hoc non discriminarentur sed ex eo, quod tota natura substantialis acris , c ccundunt, otami in entitatem. substantiam indiuidualem sit tota in toto , de tota in quavis parte .ut ita sit tota subdimentionibus, o ingulis partibus, diuersimo de .m qiuantitas est totaia eo toto leu loco in par. . tibus . in quibus est .ac proinde hoc modo crifacetur, qtiod substantia,& id, quod est secundum modum proprium,substantiae est tota in toto,seu lub toro, de lubqua uis parte sub qua D secus ver quantitas. Ouate exempla , quae ibidem inter verba a nobis relat. ad explicandum quomodo substantia sit tota in toto, in lingulis partibus, . Doch. adducit, debent intelluri de tali modo clisendi secundit in totam naturam, di speciem sub toto aliquo, iubpallibus, ut id proueniat ex coriubd est indivisibilite ibidem, seu ex eoqiibitam in toto , seu sub toro , qtiam sub sine ulis pallibus petit ille secundum totam litam entitatem substantialem, ac proin d iecundum totam

suam naturam.

16. Adde , qud hoc ipso, qu bd substitia illa

aeris secundum suam speciem , naturam ctaphysicam integram iit tota sub tota litantitate, singulis partibus ipsius,oportet ut secundum suam totalitatem Phyli induidualem iit a patie rei sub tiali bcipat te eiusdem quantitaris Argo, c. Antecedetis patet tilm' ita, Vt acute innuit Gue

tanus, illud , quod est in aliquo , ii sub aliqii se-ci nutim totam suam naturam , debet elle sub eo secundum totam suam entitatem indiuidualem, si sit sub eodem iii diuisibiliter: at ut D. Thom lota citat ex a. pait. I. ad 3 docet, qualiis substantia est sub quanti rate, inuauis parte per modum substantiae id est, t

ibi secundum totam suam naturain, erit utique iucundum totam suam entitatem indiuidualem tam sub tota sua qualuitate , quam sit singulis partibus Mum etia in , quia si ecies natura era- physica praedae ae substantiae , debet ire celiario fundari a palle ci in totalitate titylica singularia ata: cumque ut conclusione . quaestionis praeced. ollentii inest , suntlantia aeris a se non habeat aliain totalitatem ad ius entitatem indiuidualem se stantialem et tinentem , fit inde , ut secundiam totam suam claritatem substantialem indiuidualeti littora sub tota quantitate in sub quavis parte. 17. Vnde errar loco cit ex . contra Gent. hoc modo intelligit sanctum Dosit Orcm, Caiet. s. Par. q. 67 art. I. ad 3. Goncalea de Albelda in codicibus maiiu scriptis ad ar. 3. quaest citatae . Ioannes de la Crii in trach. de Sacram . . de Euctiaris . fauet Duran in i dist. quaest. i. n. 8. IS. idem tenent plures ah Doctissum a nobis consulti. Nam initimis hoc,&ea, quae de indivisibilitate substantiae quaest praeced. diximus, probabilia elle censent Basil. Legionens primariam in Salmantica Cathedram criti iubes regens. Eadem etiam , ut valde piobabilia , S inter discipulosi Thom communiter rccepta uetatur Illustitis. io et iis Domi dus litonius de Die Zma, sapientiss. DD. Vil- legas, Baii edi, ec Mani illa, ex quibus duo primipti mariam Theologiae penulti inus primariam Medicinae, ultimus vespertinam Theologiae Cathedram in Compl. cad digni issime moderantur. Et deinde sententiam hinc, quo ad omnia iam dicta, ut propriam D. Thom mentem propriamque ipsorum opinionem tuentur sapientii Magistri Felix de Gua- man, c Galear de os Reyes,quoi uin primus vespcr-tinam,secudus ver Angel. Doct. Cuthedram Salimaut te dignissime possident. D. Christophorus de GuΣ-man Serent. Infiniis Mag. lapientissimus & paulo ante cathedrae Duland in Salmantina non sine magnis mei itis Rector. Doctis Petrus de Tapia,S sa, Tumaro, Alphonius Gon Zalec Didac Garcia, Gregor Martineri, ex quibus primus Vespertinam Theologiae secundus sacrae Scripturae, tertitis Philosophiae moralis, quartus i quintus Artium cathedras metitissime in Compl. Academ . moderantur vltimiis vel egregia commentar in a. 2. D. Thom in lucem edidit a plures alis Ee tandem hoc ipsum tueri tenenti ir omne discipuli D. h. pro I. asser. q. praeced. relati, ut ex stat Lin dicendis magis constabitide omnes DD. citati fatentur.

Eadem assert an ratione fulcitur. 18. 1 Atio autem potissina asseri quoad hane se-L cundam partem deducitur ex dictis q.praeced. nam hoccipio'iibd substantia materialis non habeata se partes entitati uas, seu eiusdem rationis, sed solun a quantitate oportet , quis licet, ut estat sicia quantitate , participat ab ea praedictas patintcs iiihilominiis tales partes non sint formaliter, in esse partium substantses, sed solum pro substiat, de de materialici ergo materia elatarina sub stantialis, quae est sub parte quantitatis, quae repetitur inped non potest distingui partialiter substam tialiter ab ea quae est sub parte quantitatis.quae est in capite: ita ut haec dillinctio iit Arinaliter substantiali es, sed solum de Mimali accidentalis, d quatilitatiua ei-go tota materia 'orma lubstantialis, ac proinde tota iubilautia materialis,quae et sub tota quantitate

110쪽

Disis. V. de Nutritione, cuas. IV.

eademinet substantialiter, c quoad substantialia, erit sub qualibet patre eiusdem qualitiintis.

Antecedens patet: nam cum quantitas sit accidens,

neqiiibit per modum calis forinalis intrinsecae, seu inhaerentis , tribuere effectu in aliquein Mimaliter iubstantialem , quandoquidem cauta formalis intrinseca , te inhaerens non caiisat , nisi dando se , ae proinde si ipsa sit rii. accidentalis , non potest tribuere , iiiii elic accidentale,&consequenter iis valebit praestare alias partes praeter eas,quae de istinati sint accidentia. Quare partes illae ibi timsunt, vocamur substantiales , quia exercentur

in substantia, Qquia substratum , seu subiectum accipiens illas, est substantia, seu quia suo modo eoalescunt ex substantia tanquam ex subiecto,

Ac materia,&ex quantitate tanquam ex Arma: sicut annullus dicitur aureus, quia de materiali inportat aurum recipiens guram illam artificialem elusidem annulli, eiquia annullus aureus suo modo resultat ex auro tanquam ex subiecto, tu ex praedicia

figura artificiali tanquam ex serma. eo . Ex quo prima consequentia satis constat: nam materia de Hrma, quae est sub quantitate capitis, non potest distingui parcialiter substantialiter ab ea, quae est sub quantitate pedis, ita ut versetur distinctio realis, actualis, des rivaliter lubstantialis inter illa nisi praedicta nateria, de istina , ac proinde compositum physicum ex eis coalescens habeant partes latinaliter substantiales ac proinde prouenientes ab aliquo substantiali ergo climallertione prima quaestionis praecedentis ostensum sit non habere patres.

nisi serinaliter aquaiuitate, de conlequeirier non a

bere partes , quae serinaliter lint subitalitiales , plane fit, materiam , dc rinam , de substantiam totalem,& physicam est eis coalescentem, quae est sub quantistate capitis, non distingui etiam dum est affecta quam litate partialiter subitalitialiter ab ea , quae est sub quantitate pedis, sed soliun dilli uctione, quae de r- mali sit accidentalis, de quantitativa, seu a quantitare

proueniente.

Ex quorundem ultima consequentia aperie sequitur. Nam si substantia, quae est tu quantitate pedis, non distinguitur adhuc partialiter substantialiter ab ea, quae caesu quantitate capitis, ita ut haec distinctio sit serinaliter substantialis, fit inde, calideminet

substalitiain secundum omnem suam entitatem liab- stantialein eis totam sub quantitate pedis , de in tam sub quantitate capitis , de caet quamuis secundum eam totalitatem, 'li iniri liabet,ac conseruat aquantitate, non reperiatur secundum totam iamentitatein ii quavis parte et iisdem quantitatis.

6o. Confirnratur, de explicatur prim, nam vel sibstantiam, quae est sub quantitate manus, est eadem secundum substantialia ciuia substantia , quae est sub quantitate pedis,quoad substantialia praecise considerata, ita ut nec partialiter substantialiter, distinctione reali actuali sol maliter substantiali distimmantur ve sunt distinctae distinctione praedicta Sisoe secundum dicatur ergo tribuuntur substantiae

partesseroraliter substantiales, Mentitatiuae, atque adeo clubda se habeat partes, cuius opposivum in prima allertione quaestionis praecedentis ostendimus: ii vero primum alteratur, scilicet qub neque adhuc partialiter distinguantur distinctione formaliter sub- statui ali ergo eademnae substantia saeuiuium totam fiam entitatem substantialcm est quae subiicitur quantitati manus, pedis,ut per illa liat inpude,v. g. pars,

atque adcli tot acri lccundiim sua subliarialia piaecise sub tota quantitate, tota sub quavis illius parte. Bianririatiir, de explicatur secundis iam se s .intia matutialis , v. g. planta non potest secundum

suas paries physicas esse diuisibiliter sub diuersis partibus quantitatis , ita ut secundum materiam sit sub Vna parte in ecundum Grinam sub alia, ut ex se constat, alioqui daretur actu materia sine serina nec deinde potest elle secundum alias partes entitati s

de serinali substatuixles sub diuertis partibus qua

titatis quia, ut ostensum est, implicat eam habere tales partes ergo loquendo de substantialibus, semper conseruat, ut secundum omnem suam entitatem tu stantialem , secundiim qi iam est sub una parie quantitatis, sit etiam sub alia. 6s. Confirmatur Mexplicatur terti, nam si stantia,ut pars est effecti is serinalis quantitatis ergo subiectum eiusdeminitantitatis, quod substernitur ad recipiendum praedictit cficctum , non erit eadein substantia, ut pars, secundum earitiae a se habet, se, licet praecise iucundum totalitatem physicam ergo cum lecundum hanc non possit else diuisibiliter, ita

ut secundi im unam partem, scilicet secundum mar ria in ut sub una parte quantitatis, e secundum aliam.

nimii iun secundiam tarmam sit sub alia conlequens ell, ut loquendo de ea, secundum praedictam a rionein subiecti sit tota sub tota quantitate ac tota sub quavis erub parte. 61. Confirmatur tandem radicitus hoc ipsum: nam licet substantia, qtiae de se est indiuilibilis in partes entitati uas, eiusdem rationis,sitioiuatiue, notaver,negirnie indivisibilis collata cum diuisione sor- maliter quantitatiua quia ita est de se indivisibilis.

vi maneat cum potentia ad hoc, ut habeat artes ,

quantitatri&quae deformali situ accidens nihilomi. Leollata cum dii ii sibilitate se in aliter substanti li, de cum partibus entitatiuis sermaliter substantialibus &quae serinaliter habeant veram rationem

partium , est negative indivisibilis , id est, ita est i

diuisibilis , ut non habeat potentiam ad hoc, ut ha beat praedictas partes formaliter substantiales, ut in prima assertione quaestionis taecedentis ostendimus ' ergo per hoc'ubd habeat quantitatem dc ab ea participet accidentaliter de denominative par tesentitari uas, Ac integrales, non tollitur ab ea, quMIsit serinaliter diuisibilis, prout per hoc significatur 'ubd non habet partes entitatiuas Arimas ter tales inirinaliter substantiales, nec ponitur in illa, tib sit sermaliter diuisibilis, quaremis per hoc denotatur, qud sint in ea sermaliter praedictae partes, quae de sermali sint substantiales, sed solum per effi ctum seriiralem quantitatis eidem se

stantiae cominu nicatu in tollitur ab illa priuatio qua carebat partibus accidentalibi is a quantitate prouenientibus Dergo praelicta substantia, adhue dum est sub quantitate , semper conseruat, quod loquendo entitates rinaliter substatu tali, secundum quam

est sub illa, debet temper elle sub eadem indiuisbilitet substatui aliter in sensu explicato , ac

proinde secundiim hanc rationem tota etit sub tota quantitate et tota sub quavis parte, quamuis accidentaliter simul habeat ratione eiusdem quantitatis partes , quae de sermali sint quaninatiuae, de ii

tegrales.

63. Quae omnia eloganter explicuit Caietan hilari quaest. 76. ari. I. in solutione ad tertium , sioquens de modo , quo quaevis substantia est sub suis dimensioitibus, sic ait in ergo ubstantia per m -- substantia , id es , indivisibiliter secundum int Irisas Ἀψura sis dimensioni in eum hoc ι, quod

extendatu si dimensionibus quoniD- huiusmodi eriren uis ollis indivisibιιitatem integrisatas natura,sdponi Mam diuisionem qualitatiuam,ex re quod agmo sotito illinneu subiectum, quam etiam Nn meret in

SEARCH

MENU NAVIGATION