장음표시 사용
71쪽
admitti nequit,ut ex dictis in Logica disp.r . num.s . relationem inter qualitates eiusdem speciei esse res i.&ex dicetadis silo loco amplius constabit. Patet litudinem, quaiado illae sunt eiusdem intensioni, sequela, intra quodlibi album habet diuersos modos quando vero altera est remissior , de intensior alia, conuenientiae in diuellis gradibus albedinis respectu tunc elis dii sinii litudinis. Nam cum ultra hane rei disti iusto tum albolum i quidem album ut sex magis tionem imilitudinis in gradu admittamus aliam, per conuenit cum albo ut ii inqii , qtiam cum albo ut quam duo alba sint in natura albedinis similia, quatitor, rursus cum hoc pol teriori magis qtiam poIIumus illvindicendi modum sectari
eum albo veritia,&c eigo resultabunt in unoquoque diuersae numero relationes limilitudinis: in indiuisibili conlistentes reipectu diueribrum. Patet consequentia,quia una de cadem relatio in indivisibili consilens, nequit extendi ad recipi elidum diuersimode haec di itincta extrema, ac proinde debent dari diuersae te specti illoriima hae autem non poli tiliisquam numero illingui,eo'ubd neqtie radiis diuersi albo
dinis in quibus fundantur , maiorem distinctionem habere pollunt ergo, c.
si Non igitur hoc resert nam haec obiectio procedit ex desectu intelligentiae mentis D.Thom quod
vi melitis ostendatur,notandum eli,elle album, verbi
gratia, ut sex triplici solummod relatione, specie distincta, rete iri ad caetera alba. Prima quidem sundata in ipsa essentia albedinis pc quam ad omnia
alba,sive alias intenta, siue remilia terminatur: sicut idem pater adein numero relatione paternitatis
omnes filios a se genitos respicit Secunda ver sundata in conuenientia in praedicto gradu, esse , per quam assilini latur cunctis albis, sex, de non aliis:quae 11. Ad id alite in quod ultimo loco in obiectione additur, cilicet gradus , ita loquamur inualitatis non distingui nisi bio numero, ex quo videtur ded ei relationes similiti id in is S dissimilitudinis findatas in intensione, re ibi gratia, ut sex respectu diuersorum alborum esI ' ciuidem speciei desbio numero distingui dicendum cst probabilius illa raedictos gradus, aut quasi gladus distingui inter se specie m dati; alioqui uti Logica loco citatoiconria cos,qui
hanc distinctionem graduum, d simul omnem relationem senilitiidinis, quoties non dabatur conuenientia,in, is negabant, argumentabamur relatio similitudinis, distimilitudinis, non elIentispecie, sed solum numero distinc . Quomodo vero haec distinctio holum modorum intelligetida sit, deritiare sit
specifica, qtraliterque cohaereat cum unitate, io tinuitate motus intensionis, qua ratione ipsi modi inter te uniantur ad componendam unam speciem, eQ latitudinem in elis termini, ac denique an requitatur ad hanc compositionem , qud uterque mulpermaneat, S ilia huc spectantia, infra in hac eadem quidem necessari debet esse specie distincta a prio disp.num.r26.ωnum.136. dicemus. ii quia esse iii tensum ut sex formaliter se redupli Ad secundam rationem dubitandi patet ex seeum eatiue sumptum , dc ut conuenit cum alio in simili da nostra conclusione ad id autem, quod ultimbibi. gradu , secundἰim quam rationcm landa praedictam dem adducitur quatenus contra nos potest retorque relationem , distinguitur IIcntialiter in aliter lab ri, dicendum est, quis licet intentio calefactioni, ipsa albedine Tertia tradem fundar in eodem ei te iam explicata , ut habet rationem motii, sititius ire intenso ut sex,q-Menus collato cum aliis albis magis, genere causae essicaentifriuim intenso caloris inihilo vel minus intensis secundum 'aliam non dicitur sini minus in genere cauta formalis extrinsecae, de Oeei lis, sed potius dissimilis eisdem, tiruua illa eadem cantis, prior est haec, quam illa imb abiblute , de
sinpliciter debet dici prioriquippe cum eo ipse qubdrelatione dissimilitudinis respicit. olor se habeat per modum specificativi extrinsectrespectu praedicti motus, datur dependentia calefactionis a calore , non in actu exercito considerato, sed in actu signato, tanquam ab aliquo tribuente ipsi calefactioni modo dicto suam essentiam, de speciem: ipse autem calor consideratus vises, nempe in actu signato, in nullo genere causae ab ipsa calefactione dependet: in quo prioritas absolute, simpliciter caloris respectu calaiactionis manueste
Et ratio horum es, quoniam licui ad relationem similitudinis fundatam in ipsa essentia albedinis requiritur omnimoda conuenientia in essentia illius, ita ad similitudinem gradualem quatenus talem desideratur omnimoda conuenientia in gradibus intensionis. Vnde quemadmodum ob illain rationem d fur duplex relatio specie distincta, una similitudinis, alia dissimilitudinis in natura e ita ob eandem rationem dabitur duplex alia relatio specie etiam diuersa, una similititdinis, Malia diltan litudinis in i titudine gradu ali & sicut relatio dissimilitudinis, tuta est una,& eadem respectu omitium, a quibus t tis natura differt, licet plus ab uno quam ab alio disieriminetur cita una,&eadem rellatio dissimilitudinis in gradu terminatur ad omnia alba non habentia praedictum gradum , licet magis , vel minus ab illo si istentas . Ex quibus ad sermam argumenti respondetur sio,&iernissio possit conuenire. negando sequelam δε ad probationem dicendum est, quia album, ut sex , conuenit cum aliis albis uti essentia, de gradu albedinis cum caeteris ver,in sola natura albedinis in gradu ver habet simpliciter discomaenientiam , de ita non resertur ad illa, nisi unica relatione militudinis sundata in albedine, dualia similitudiis fundata in disconuenienti a quia in uotum vocamus : I pom gradus: in ide non et neceIIe, ut respectu illorum qualitatem posse intendi remitti tum quia ex di varietur,aut multiplicetur aliqua relatio similitudinis ctis quaest praeced. satis pater; tum etiam, quia expe rimur unam,&eandem rem mod esse magis albin,
Ustquam explicuimus ea quae intendi. remitti
nequeunt, restat ut explicemus,
g. Explicari timo. 16 TN titulo aliquid, certum sirpponimus .e ali-I quid in dubium vocamus : supponimus vim
fundata in malini conuenientia albi ut sex cum albo ut quinque quim cum albo ut quatuor. Vnde iuxta haec intelligenda sunt ea,quae in Logica disp.r .num.y6 in principio illius diximus, de praecipue illud,*iod ibidem addidimus, scilicet taliam esse id, quod ab aliquibus dicitur, scilicet tunc solui requim antea, quod quidem non nisi ex intensione albedinis potest prouenires tum denique quia loque do de qualitatibus, seu habitibus infusis, de intensi sione , prout ambit etiam mutationes instantaneas, certum est praedictas qualitates intendi iuxta illud
72쪽
Di p. IV. de Alteratione suas. VI.
i Philippenses i. Oro , ut charitas vestra magis acniagis abundet. Et A cal. vlttino, Qui miliis est,ii stillac tu adhuc vocaliam uitem in dubium,quae iram
qualitates intensibiles lini siue illa intensio fiat permotum,siue per mutationem Hastantancam.
Et licet de intensibilitate,d remissibilitate, quae fit per motus seu mutationes Phyllaas, it raecipue a nobis agendum, nihilo ininus quia quoad hoc par est ratio de aliis mutationibus spiritualibus intensiluis, Mi istiuis in de intensione in remissione qualitatuin inde prouenientc;ideo in hac quaestione omnia haec coinplectemur.
Caeterum,quia intenso, de remissio, seu ut alii loquuntur xlatitudo gradualis potest dupliciter contingere et in Logica iii annotatio ilibus ad cap. de qualitate nuin. 3. diximus' vel prim,inuariabilitet , quando nimi tum eadem qualitas in eodem subiecto non augetur, aut minuitur altim de potentia ordinaria, vel tamen habe tantae latitudinem intensivam, vel secundd variabiliter, ita ut eadem qualitas in eodem subiecto, modὼ sit intensior O- db remissior, ut contingit in calore Sc frigores ideo tituliis quaestionis non de intensione δε remissione,
seu Put ali loqiiuntur de latitudine graduali pri r modo sumpta nam quid quoad illam sentiendum sit, patet ex his, quae in Logica loco citato diximus Ucd de ea; polleriori modo accepta intelligendus est,quainuis nonnulla ob connexionem doctrinae de eadem secundiu priorem conliderationem tan
so dupliciter potest conuenit formisci no modo secundum ipsam sormam , seu secundum essentiam ipsius formae, ita ut talis intensio adaequate oriatur,ut a prima radice ab ipsa sernia secundum se, eli ab eius specificatiuo lio modo secundum quo Psubiectum Participat illai. ideoque utroque intensionis modo
titulus inquirit. Circa hos duos intensionis modos, ant quam ulter in profrediamur, obiecitandum est,pri rem illam intensionem polle etiam nuncupari X- tensianc formae, seu qualitatis ex parte obiecti specificatiui prouenientem AElio loquendi modo coimmunitere utuntur uiniores, quemque Indicat D. Th. dum illaest.sa alti c. I. iam citrio, in lirit, quod Eecundum perfectionem, quae conuenies Imae, secundum ipsran formai dicitur parua vel magna secundaenicii eain, quae comicuit illi secundum participationein subiacti, dicitur magis, vel minus album. Constat autem,'ubd patitu in , vel magnum potius indicant extensionem, quain intensionem, sicut magis , vel minus , potius innuunt intensionem, quam extensionemri sed quia haec maior extensio conuenit qualitati, etiam dum est in sublino,& respectu eius lem prorsus subiecti, ideo ut distinguatur a lati- rudiare, quae proprie, de in rigore est quantitativa dcCxtensiva, a quaque no Men inagnitudinis extensio.
nis testem. Thom loco citat, in solutione ad primum ad caeteras sormaes derivatum est,etiam praedicta latitudo vocatur intensua. 38. Deinde , quia in te qualitates , ut loco citato DOct. Aiaget. docuit, aliae iit, quae secundum se ipsassertiuntur speciem,ita ut non habeant illam per habitudinem ad aliquod extrinsecum, ut calor, albedo: aliae verb, quae recipiunt si,eciem ex aliquo , ad quod ordinantur, ut habitus Philosophiae, cometriae, ochae diuersae qualittates diuerto longe modo habent intendi,& remitti id coit difficultas huius quaesti nis plenius maneat decisa, de his duobus qualitatum tenoetibus ea proscit agemus.
L specificantur ab aliquo exti inseco, non pose sunt ecundum suam sermam , seu secundum tuam eilentiam intendi, S remittici illae velli quae habent
suam speciem penes ordinem ad ahquod extrinsecum,
Willud variabiliter respiciinu, intensione variabili , ii tendi, cicinitti possimi. Haec est D. Thoma
locis citatis , praecipue verba.χ quaest. 12. artic.I. ubi sic ait: Si igitur alι- forma , Me minumque res secundum se fisam , vel siemidum auia , sortiatur ration specieι,necesse est, quod secundum se considerata
habeat determinatam rasionem qua neque in Alexcedere , neque in in ter cereiso ιι missimodi sun calor , c albedo ' Hi huiusmodi qualitate , qua non scunιur in orcne ad aliud ; Ila vero quae recipiunt syeciem ex Hiquo, ad quod ordinantur, posisum secundum se fisa diuersificari in plin, vel minus,
o nihilomini sun eadem specie propιer unitarem eius , ad quod ordinantur. Et ita sanctum Doct communiter sequunmt Capreol in a. distinch. i 7 Cai tan. Conradus in praesenti Flandria . Met physic quaest. . articulo 4. Banez . de Generat ca
Lorea ib. dem disp.s, de habitibus d virtutibus, alijs lures. Explicatur assertio,non enim sensus eius est itoptime notauit Caetanus quod intensiovi remissio conueniant alicui qualitati secundum suam eis: tiam , ex eo quod lint praedicatum quidditatiuum resepectu illius: n.ura ut ex dictis In hac disp.num. 1.corse stat qualitas quoad sua essentialia praecise considerata consilli ita indiuilibili , sed sensia est 'ubd in
qualitatibus specificatis ab aliquo extrinseces, quod variabiliter respiciunt, sua propria intensio , dc remisso vat labilis, cuius radix desumatur ex ipsa ratione speciflaa, ela obiecto specificalite dono aliunde, secus veris in aliis qualitatibus. 6o Assertio ergo sic explicata probatur ratione, quam innuit D. Thom locis citatis ad hane formam redacta inualitates secundum suam naturam specificam id solum sortiuntur , quod a suo specificatius adaequa te participanici sed qualitates ilia , quae secundum se ipsas vel aliquid sui habeti speciem per
ordinem ad extrinsecum , participant adaequare a suo specificativo aliquam latitudinem mecus verb illae, quae praedictum ordinem non dicunt ergo illae, non ver istae , pollunt secundum ipsam formam , seu secum sum tuam essentiam intendi remitti , ac proinde si talis latitudo variabiliter eis conueniat, poterunt variabiliter habere intentionem , reis missionem . Utraque consequentia cum maiori non indigent probatione Minor ver quoad priorem partem constat : nam illud extrinsecum , quod priores clualitates specificat liabet in se quandam latitudinem , ut patet in Metaphysica , cuius obi chum maxilriam in se continet amplitudinem, ratione cuius plura complectiturci ergo qualitates ipsae ad illud retricientes poterunt in se , seu secundum suam ellentiam aliquam latitudinem ratione illius
habere, quatenus magis,vel minus ad praedictum specificativum accedunt Patet consequentiae, quia latitudo sormae optime attenditur penes maiorem , vel minorem acces Ilim ad aliud , ac proinde ex maiori,
vel minori accessu sermae ad proprium specificativum, emem latitudinem cibitietur talis orni latitudi-secuudam propriam speciem , seu et sentiam.
73쪽
Disp. IV. de Alieratione ruast. VI.
Quoad secundam ver partem etiam constat minora tione non sit indivisibilitas , possunt persectius, vel
nain cum specificativum illarum qualitatu in sit miniis persecte a suo subiecto participari, ac proinde lummodo propria differentia intrinseca, de haec considat in ius tui ubili , consequens est, ut ratione sui specificatiui nullam habeant latitudinem,ut Pote cum maior, vel minor latitudo quilitatis 1 suo specificat tu prouenietis debeat ortii ex maiori vel minori latitudii te eiusdem specificatiui.
6 i. Dicendum eli secundo tam qualitates, irae specificantur ab aliquo extrinseco cluam illae , quae ab eo non habent speciem tollunt secundum participationem subiecti intendi, remitti dummodo de carum ratione non sit indivisibilitas. Ita D.Thom. ut statim dicemus in cum eo eius di lcipuli, maxime vel illi, quos praecedenti allertione retulimus. Intelligitur autem conclutio praecipue te intensione va- intimius eidem coniungi,& eius maiorem potentialitatem explere, ut infra n. III. usque ad .magis explicabitur, contra velli,si de earum ratione sit indiuisibilitas, ut intuenti patebit.
f. III. Obiectimes conira 'adicta. Ed obiicies primo fit sumesI id, quod ineri
plicatione tituli ex .Th. supposuimus,lcitu et esse aliquas qualitates,ut albedinem & calorem,quae non specificantiar ab aliquo extrinseco jam qualit te illae,quae non relpiciunt aliquod obiectum, vel ali-riabili,ut sup iniuilinus,quainuis etiam de intensione quid aliud extrinsecum praeter subiectum, de specifi invariabili praedictarum qualitatum intelligi possit. cativum, illlunt secundum propriam rationem in res pectu transcendentali ad subiectum , ut ad extrinle-
cum specili canc ergo salissim est eisi aliquas qualitates, quae secundum propriam rationem non ccisi centur ab aliquo extrinseco.
Antecedens probatur ex eodem S. DOct. I. paret. quaest. 17. a tr. I. ubi constituens discrimen inter tela tionem,& alia piae dicamenta ,sic inquit Considera
eabitur ab iis Paret ruraque con emi ia inita tamen ut intellecta de priori intentione semper inca inuoluatur, quἰ d tales qualitates non habeant causas invariabiliter in ipsas influentis, ut patet inhabilibus, Se dispolitionibus, ociaisibilibus qualitatibus intellecta verbde posteriori intentionis modo
exigat causas immurabiliter iiis suentes, ut constat in naturalibus potentiis, quae per modum proprietatum
Assertionem hanc, quoad tramque partem docuit . . Thom. I. 2.q.31 iam relata, ubi postquam dixit,qubd Si consideremus qualitatem, vel bimam secunddin
pati icip.itione in subiecti, lic etiam inueniuntur quaedam qualitates, flessorin rcclnere magis minus,&quaeda in non ' Addidit eas iccundum praedictam participationem magis in Dius iccipe, de quarum
ratione non est induitii bilitas , vel indiuiti bilitet a subiecto participari. Quae aiit ei qualitates sint illae, de quarum ratione est, vel noli et indiuili bilitas , ein quo iens hoc de qualitatibus at firmetur, vel ne rem ut tale essent aliter Vicit subiectu, ιηhasionis id getur,infra n. 7 explicabimus. μι- ,Ἀμρd σε ali 7 secundum propriam e Ga=ὸλ 61. Deinde probatur ratione , quam locis relatis ι- mi oncm essentialiter, ibidem endo νei Leisin bis innuit idem S. Doc . nam hoc ipso, quod de ratione et rationem 'ec sicariu extrinseca res 3 es idiis 'qualitatiun sit indiuiti bilitas, non pol sint partici 64. Secundb contra eandem doctriti. D. Thom.
pari a subiecto nisi indivisibili modo , alioqui secun alia via procedendo obiicies albedo dii binitui εἰ
duin propriam earum .itionem non participarentur, hoc, quod iit, quod iij regativa visus et eator Mede consequenter ex participatione subiecti non pol hoc'ubi sit, quo cale activiis Dei go utrumque ies sunt suscipere magis S minus, sicut hoc ipso quia de eiciet ei lentialiter aliquid extrinsecum, ut proprium earum ratione non fit indivisibilitas, poterunt drui specificatiuunt ac proinde etiam in exempli, a Dahsibili modo participari, ac proinde ex participatione subiecti habere aliquam latitudinein penes magis cic
Confirmatur ex eodem S. Doct ibidem, ideo nu-Ineius , dc speeit quantitatis contii illae, quae secundum numeros accipiunt ut, non pollunt diuiti bili in do participari, per consequens, neque ex paIticipatione subiecti sulcipere magis di minus , quia de eariun ratione est indiuili bilitas unde si a numero ternario aure ratur aliqua unitas, eo ipso propria eius ratio perit: ergo hoc ipso'ubd qualitates sint talis conditionis, ut non de earum ratione lit indiuili bilitas, non poterunt secundum participatione in 1 ibiecti recipere magis Sc minus , die conuerso hoccipi quia
non petant talem indiuitibilitatem , poterunt illa suscipere. Confirmatur tandem ex eodem Angel. Doci nam ideo qualitate quae specificantui ab aliquo extrinseco, intenduntur, rei nittuntur per ordinem ad illud quia ossisnt masis, vel minus ad ipsum accedere, ut in as-ertione praecedenti dicebamus; sed omnes qualitates, de quarum ratione non est indiuitibi Iitas possunt suo adductis aperta falsitas continetur. Antecedens,'ultima consequentia ex se constanti
prima ver etiam liquet: nam disgregativum visu, eilentialiter respicit visum, calefactivum calefactibi trivi id in ordine ad quod totum suum et se habent.
Tertib,contra priorem assertinem obiicies. Quae-uis intentibilitM, re inlisibilitas oritur ex propria &peculiari natura illius qualitatis, quae est intensibilis, ct remissibilis et go conuenit illi ratione suae G sentiae, tanquam primae adicio,& consequenter eri ain qualitates intensibiles, quae non specificantur ab aliquo extrinseco, possunt in endi, dc remitti secundi in suam effentiam. Consequentia est aperta cantecedens verbi rob
tur, tum quia in frigore verbi gratia, et se intensibile. oc temissibile habet se ad instar proprietatis illius, de ita illud semper concoinuatur. Tum etiam invia non ob adiud unum accidens est intensibile, de non aliud , nisi quia habet peculiarem naturam, qua alterum caret. Tum denique , quia si intensbialitas corureniret qualitatibus secundurn comm nem rationem accidentis praeciSὸ dc non secundummodo magis, vel minus ad subiectam accc de re, secus suam rationem specificam , iam intensio omnium verbillae quae insultatione illam includunt; ergo,dcc quali tum esset eiusdem speciei sicut quia eiI. Probatut mitior, nam hoc ipso quod de, Lum sensibile conuenit homini, dc equo , rabone ani
74쪽
Disput. Inde Alteratione, cuas. VI.
nimalis . v ideo est eiusdem rationis in utroque I at hoc est salsum , t constat , quia alioqui esse magis
album,in magis nigrum, non distinguerentur specie,&consequenter motus a minus nigro ad magis ni-gium , di a minus albo ad magis album esset eiusdem speciei . ergo in carera. sue. Confit matur: nam secundum D. Thom. a. a. q. aeth. 2s ait. 4. ad 3. Propriam vocem ignorant,qui dicunt qualitatem augeli secundum participationem subiecti, seu radicationem in illo non secundum elsentiam. Ergo male in aiseitione innuimus qualitates non respicientes aliquod extrinsecum intendi,seu augeri secundum participationem iubiecit,4 non le-cundum tuam ellentiam. Quarto , contra rationem ciusdem prioris at Tertionis Oniicies omne pecificatiuum siue intrinsecum,
siue extra i secum , consiliit in indivisibili, qui dein omnes ecies sunt sicut numeri quibus si addas,aue
tollas aliquid, tio manent eaedem Dergo sicut qualitates specificatae praecise ab intrinseco non augentur
ex vi proprii pecificativi, quia hoc consistit in indi uisibili ita neque qualitates ab extrinseco specit at in v et i in illis non obstante indivisibilitate proprii specificatiui extrinseci , potes indideriuari propria latitudo aditae dictas qualitates , etiam in illis nocidem cumproportione Iepcrietur.
66. Confit maturiri moa charitas speci Matur petordinem ad aliquid extrinsecum, ad illudque variabiliter accedit,in nihilominus non augetur , seu in n-ditur ex parte talis obiecti pecificativi exit inieci, ad quod accedit ergo eo hoc quod aliqua qualitas speeificetur ab aliquo extrinseco Maliuὸ variabiliter accedat, male colligitur intendi secundum suam effecitiam , seu ex pati propiij pccificatiui.
Cousequentia videtur legitimi: minor vero est D. Thom. I. a. quaest. 66 attic. I maior autem quoad primam partem non indiget probatione de quoad secundam etiam constat , quia in Obiecto charitatis est latitudo, liquidem in eo continentur praecepta, consilia , Deus, de proximus , amicus te inimicus, in quorum attingetitia iunt peciales ii Ihbal citis, proinplet quas potvit num attringi, qui attingatur aliud: ergo charitas poterat accedere ad Deum, prout est et tio diligendi amicum . quin accedat ad illum , ut est ratio diligendi in umeuna, crurius poterit accedere ad illum ieeundum utramque rationem, quin accedat secundum quod ei talio eruandi consilia, ac proinde variabiliter ad uiam obiectum propriam habens lati
Consilinatui secundo: nam potentia visiva specisi-eatur ab aliquo exitiniaco, scilicet, visibili, ad illudque variabilito accedit modo intuens unum , modo vero aliud te nihilominus non intenditur, nec remitistitur variabilitetis ergo,&c. Minor probatur quia habet se ad instar proprietatis, quae hoc ipso, quod talis,
habet esse fixum in invariabile. 6 . vltimo nam de ratione cuiusuis qualitatis eliindiuisbili asci ergo male in alTertione secunda dici. Lur, eas qualitates , de quatum ratione non est indiuisibilitas, esse intensibiles, vel remissibiles, ex maiori, vel minori patricipatione subiecti. Consequentia est legitima Antecedens veth constat ex eo, quis&decia tione cui uiuis qualitatis est propria eius specineatio; at haec consiliit in indiuisibili, quandoquidem ut docet
Aristo t. S. Metaph.4 cum eo communiter Philosophi species sunt sicut numeri r ergo , c. Confirmatur: nam de ratione charitatis non estinis
diuisibilitas si ex se constat vi tamen non est reminsbilis:ergo licet de ratione alicuius qualitatis non sit indivisibilitas , non id ed poterit intendi, remitti. Minotest D. Tham. a. q. 24.ari. IO. α Iatio etiam
suadet, quia per peccatum mortale non minuitur, sed tollitur charitas I per venialia autem solum minuit feruor ipsius non vel Mentitas in subsuntia eiusdem charitatis, alioquin his multiplicatis posset ex vi illo. rum praecise omnino clestrui, at non restat aliud per quod minuatur Pergo. c.
61. primam negandum est antecedens &ado probationem dicendum est, ex illo testim
nio D. Thom solum conuinci omnia accidentia praeis ter rationem praedicamentalem ex ptimete secundum propriam rationem habitudinem ad subiectum , non tamen ab illo specificati, humantur vi formae, ον actus perficientes subiectum, ecundum quam Iati nem considerantur seeundum suam essentiam xlpe
Explieatur hoc : etenim praedicta accidentia dupliciter possunt considerati , velut sunt formae , cactus pei ficientes subiectum, quo pacto sumuntur secundum suam essentiam , Ipeciem vel quatenus pendent a substantia, di sunt ensectusci Ilusequae ratio. quamuis semper cone omittitit talia accidentia , non tribuit illis propriam is vltimam rationem specitaxam , ut ex se constat. Licet ergo piaedicta accidentia , etiam secundum prior ein illam rationem respiciant subiectum, nona men specificantur ab illo ut sic serma iter lumpta,quia inspiciunt illud pure, ut subiectum de rati me materialem, ac perfectibilem , non vero ut quid sormale perfectivum in ratione sui inspectum , quod desiderabatur ad rationem specificatiuirim ita licet forma substantialis tespiciat materiam , quia tamen respicit illam non formalitet &ratione sui . sed per modum perfectibilis, rit rationem materialem, atque ut est id, circa quod in quo exercetur , explicatui propria persectio formae ideo non specificatui ab illa. ted haec eadem pei sectio, vi exercibilis re explicabilis in materia est ratio Dimalis, propter quam materia ipsa inspicitur. 69. Caeterum , eadem accidentia secundum m. steriorem rationem, scilicet secundum rationem effectus , secundum quam habent proprium esse a suci subiecto tollunt comparari cum illo per modum re pet etibilis cum suo perscctis os& ira non est inconueniens,qubd ab eo rationem hanc desumant, cla cci sequentet ut sic subiectum ipsum non se habebit putevt iubiectum, de quid materiale, sed ut obiectu in deratio Mimalis inspecta. Vnde eum D. Thom dixit albedinem,& calorem, de alia uiuimodi non specificari ab aliquo extri seco . non loquitur de eis secundum hane posteriorem rationem . sed ecundum illamitiorem , prout sunt actus a formae, ac proinde secundum suam si timam,in peculiarem rationem istita distinguat illa ab aliis qualitatibus, v. G. habitus Philolophiae, aut Geometriae , quarum ratio formalis , quatenus talis acius de formae sunt, posita est in habitudine ad obtaiectum Lab illoque specificatur. O. Ad secundum respondetur ex D.Τhom capit. vltimode ente is ellentia . ubi sic ait risuia ν pria Principia .lcidentium non seinpersum mari uim ideo quandoque Dotinus ri ferentias accidemiam ex e rem effectibus Ῥικι congregativam , di regasisAm,disumtu disserentia coiaris, ginae. .inim ex abundaintrari vel paucisne laeta, exi vi uos peries inpia ea an
tu i quare, quod albedo ab aliquibas diffiniatur pethoc, qudd sit disgregativa visus ut Minos recis liqui
75쪽
tu , totum suam esse desum penes ordinem ad visum, ut ad specificativum extrinsecum Hed solum
hinc ignorantia nostra a guttur, ratione cuius totierum ellentiae nos latent. Ad illud autem de calore discendum est, ipsum saltim, ut pertinet ad tertiam speciem qualitaris non specificati ab aliquo extrinseco, quia lecundum istam rationem habet esse obiectum sensus, secundum quam potius pecificat, quam speeificetur.
i. Ad tertium dicendum est, qudd licet esse m.
tentum , vel temissum albedinis, seu albi, V. G. vidistinguitur a quouis alio esse intento, conueniat ipsi utcumque , quia est huius natui aeriis non alterius. ut secunda probatio antecedentis in obiectiotie posita conuincit , de ideo intentio albi de nigri lilii guamur specieri nihilominus non dicitur ei compeis tete se eundum suam essentiam, bene tamen qualitaribus specificatis ab aliquo extrinseco Quia in his ra tio adaequata intra latitudinem radicis , a qua prouenit intentio, est propria specificatio illarum, piopium que specificativum exitinlecum, ut in solutione quartae obiectioma magis expendemus unde cientIa v. G. ideo intenditur secundum suam essentiam , quia magis , vel minus accedit ad propitum pecificatiuumeta vero intensio, aut intensibilitas albedinis, seu albi non respicientis aliquid extrinsecum, ut specificatiuum , non conuenit illi praecise ex tuo specificativo . tam intrinseco , quam extriniec , ted
insupet desiderat ut aliquid aliud non pecificans, scilicet subiectum ipsumci quia cum haec intensio proueniat ex participatione diuersa subiecti , nequit intelligi , etiam intacto esse sine illoci de ideo non latum intensio, de qua hic loqui uri, verum etiam nee intensibilitas habet se ut proprietas respectu albedinis , quia non otitur ut a ratione adaequata,
ab ipsa essentia , cuius oppositum ratio proprietatis exposcit. 7 2. Horum autem manifestum signum est, quod ad hoc , ut scientia, verbi gratia, consideretur cum sua intensione ex parae obiecti specificatiui desumpta, non desideratur, qudduit in concreto et ita talis intensio conuenit illi secundum ipsam, quia quod conuenit qualitati in abstracto , de ex parte obiecti speci- Matiui dicitur seeundum se ipsam illi conuenirαCretum, ut albedo sit intensa sua propria intensone.
scilicet ex parte subiecti, probabilius est, requiri,qubdsitati concieto:id autem quod conuenit qualitati praecise in concreto, non dicitur conuenire ei secundum ipsam , ut ex se constat.
Quae doctrina desumitur ex D Thom quaestione 32. citata, articul. I. ubi loquens de hac intensione. quae scientiae seeundum suam essentiam competit, dixit, In quantum igitur attenditur perfectio formae
secundum ipsam formam , sic dicit ut ipsa esse parua, vel magna cientia, in quantum nimirum in fine corporis se explicat in ad plura, vel pauciora se extendit. E contra ver loquens de intensione conuenienti qualitatibus, ex diuersa participatione subiecti addidit: in quantum et battenditur petiectio sermae secundum participationem subiecti, dicitur magis ocminus , puta magis , vel minus album , vel sanum. ubi , vides in non dixit magis vel minus albedo. aut sanitas in abstracto, sed magis dominus album in
concreto , ac proinde non conueniens latinae secumdam ipsam
7 3. Potestque hoc eleganti quadam doctrina eiusdem D. Thom. I. . quaest. s. ait. a. in solutione ad totium magis explicarici nam ut ibidem ostenderet diserimen inter accidens in abstracio, evin concreto,
terminatu adsubiectum: nam albedo dicit . tia adia
est Imus sed quasisecurida quas infrensiaci dirimiis enim, qui a similais curritis si sed in concretis incipis
habitudo .subiecto , ct terminatur ad victain , disior enim aictum, quod babor albedinem propter suod in dissi-
simul ast nasus curuus. Quare , cum intensio conuerriens qualitatibus expalle obiecit pecificari ut conueniat illis in abstracto, optime dicitur conuenire illis secundum suam essentiam modo explicato, ut per hoc denotetur praeda mintensionem non otiri, ut a prima radice a subiecto, sed ab essentia formae , eius specificatiuo: quia ve- etd intensii conueuiens albedini, &aliis qualitatibus ex parte subiecti conuenit illis solum in concreto Optime dicitur non conuenire tecundum suam essenistiam , quia ex eo ipso radix prima unde incipit haec intensio , significatu ut incipiensa subiecto unde ide in . Doci loco citato sic concludit et legitur in quod conuenit accidentibus ex pari sublini , min
t in Uracto, sed in concret , inuis Mi es istensio, remissio in quibusdam accidιnritas: dealbedo non diis
Ad eonfirmationem parebit ex his, quae in . num. io huius disputationis dicemus. M. Ad quartam obiectionem respondetur cum Caietano artic citae quaest. 11. qudd licet utrobique, id est, tam in latinis specificatis ab intrinseco.
quam ab aliquDextrinseco, specificans ut sic consistat in indiuisibi , de ideo species sint sicut numeri, ac proinde obiectum sormale scientiae, verbi iniquo sumitur eius pecificatio,non sit Wariabile: sed iii tollas, aut addas aliquid de malitate obiecti, non maneat eadem scientia secundum speciem : tamen quando specificativum est extrinsecum tune ex hoe ipso respectu conuenienti formae secundum suamn tutam speeificam pine sum pram, onsequitur motus, seu accessus maior rac minor ad praedictum speciis catiuum , ratione cuius huiusmodi fisimae dicu tu secundum se augetici quia idem extrinsecum specificativum habet de materiali quandam latituis dinem rae pet accessum maiorem , vel minorem ad
illam , potest in krma specificata reperiri sua talia ludo , et patet in scientia , quae hoc ipso quod se cundum suam naturam respiciat scibile , inde consequi tui quod saltim ex vi huius capitis plus de miniuia ipsum aceedete posset, plura, vel pauciota de ipso
Caetetum, in aliis larmis talis accessiis nequit inis uenit , quia nihil extrinle eum respicit specificans, cui taedictus aecessus diuisibilis annecti possit tonde albedo v. g. quia secundum suum specificatiuum intrinsecum nihil praeter propriam differentiam rae speciem dieit, ide. ve sic nihil habet variabile rati ne cuius hic maior, vel minor accessus attendi possit.
quia idem ad seipsum non potest magis vel minus
s. Ad primam confirmationem dicendum est. quod charitas ex vi sua haberet esse qualitatem et se infusa , de insuper in ea est eadem proxima ratio. denique s tmale , de indiuisibile motiuum . absque multiplicatione materiali in ordine ad omnia obi cta materialia diligendaci nam cuncta illa sub eadem ratione fisi mali diuiduae bonitatis , quae etiam mateia tisitet ex parte sua non multiplicatur, diliguntur,de ita halitas in attingentia sui obiecti materialis .
seu in latitudine quam proprium obiectum Rimalesus
76쪽
Dsput. IV. de Alteratisne cus VII.
suo modo de materiali impo ita , non patitur diuisi . bilitatem δε ideo a principiti suae infusionis extendii ut habitu aluer de quasi in diuisibili modo ad omnia obiecta tu tali nactivo contenta . ita ut non pOD
sit non vel ad omnia, vel ad nilllum eorum inest nate non secus pro potiione seruata , ae fides insus unius
aniculi ad Ornnes habitualiter extenditur , de cum errore circa aliquem illorum non compatitur, eo quod ratio imalis essentiendi, scilicet diuina veritas revelans est una de eadem i secus vero eontingit inle .entia, v.f. in qua ratio soria alicas lentiendi ad mutati plicationem obiecstorum matelialium , de materialite multiplicatui: quo pacto in eadem scientia potest
esse alia maletialite ratio es lentiendi ei pectu unius conclusionis ae alterius 8 ita cum scientia unius potest compati error circa aliam.
i Unde, ad formam argumenti neganda est maior quoad secundam illius partem , si intelligatur de ae-
cellulabituali chalitatis de ad probationem dicen dum est quod in obiecto charitatis non et latitudo de materiali, eo modo quo in scientia , de aliis habitibus, qui ex parte obiecti augentur , leperituret, quandoquidem ratio sol malis attingendi illa non multiplicatur materialiter, ac proinde pere halitatem non potest habituastiter attingi unum , quin attinga- tut aliud Qei et consequens nec potest habitualueraecedi ad Deum , prout est rario diligendi amicum,qn in aceedaur ad illum . ut est ratio diligendi ininii cum quia quae uis, quantumuis minima charitas inclinat sufficienter ad amandum Dauni supet omnia,&omnia propter Deum. Diximus habitualiter quia a. bilibus utimur eum volumus, de ita potest voluntas uti, de non vel habitu charitatis in Oidine ad actu diligendum Deum in non proximum, vel ad diligendum amicum , eu non inimicum. 6. Ad secundam eonnimationem concedendum
est antee edens pro secunda parte, si intelligatur de ae-eeis actuali potentiae vitiuae per proprios actus ad suum obiectum negandum vero li intelligat ut deaeis celsu vatiabili. habituali in actu primo eiusdem potent x, qtii ad intensionem in remissionem etia in variabilem ipsius potentiae desiderabatur. Et ratio huius est ea . quae in eadem confirniatione tang tur, scilicet potentiam vis iram eis ad instat proprietatis ecita invariabili tepse habet respectu propitielle, αhabitudinis per modum poteratae in ordine ad uum o
Neeie se it quod obiecta partialia, o ina 8 aquaist , eo menta iub obiecto adaequato ob specificativo potentiae vi suae attingantur sub ratione sormali materialiter multiplicata , propter quod videbat ut eandem potentiam nosse ex patre obiecti augeri. Non itaque hoe refert , quoniam hie modo respiciendi obiecta contenta tu obiecto lat mali adae.
quato arguit additionem , ἐκ augmentum ex parte actus primi, quoties indictus actus primus aequiis ritu nolitis actibus seeundi, nam sicut frequentatio actuum iacitiorum non sit simul, sed successive eitcatinam materiam . ita actus primus. non simul, sed is cessu extensitur ad latitudinem materialem obiecti specificantis, vi in habitus acquisitis videre licet. Quare, eu Dpotetitia visiva non proflucaturis
stiis actibus. l. d fiat pet natiualem dimanationem abellentia ad instat proprietatis inde est . ut nequeat expat te obiecti variabiliter intendi, sed a tineipio suae dimanationis sit insti eienter per modum potentiae, Ac quantum est ex parte sua proportionata ad attingendam omnem latitudinem sui obiecti. Quae s lutio potest etiam eum proportione ad maiorem en dationem primae eonfirmationis huius quarti arguis menti applicari.
7 Ad ultimum respondetor quod in sui rationaineludete indivisibilitatem dupliciter intelligi potest uno modo quia in sua pecie non habet unde diuida tui alio modo, quia vitia hoc praedicta diuisibilitas repugnet propriae rationi speciscant , ac proinde.
nec per aecidens etiam e participatione lubiecti,
eossit diuidi, seu magis de minus suscipere ex eo quod
subiectum habet eandem denominationem ae ipsa forma indivisibilis, ut talis, a qua denominatur, sicut
figura , quae est triangulus;dicitur hoc modo indiuisibilis ex eo quod lubiectum illius etiam denomina ista triangulus unde si magis , aut minus susciperet, rara ratio trianguli hoc ipsum haberet. Licet ergo quae uis qualuas quoad suam rationem specificam considerata includat in diuisibilitatem pri
r modo , non tamen post et loli , ita non rein pugnat , ut ex diuersa participatione lubiecti a.
sis, minus suscipiat nam denominatio albi . eit distincta ab ea qua albedo, ut sorma specifice in diuisi. bilis denominatur e ita licet albedo mi ieet ipsam indivisibi. itatem pecificam formae 4 ideo in ea sic significata non sit magis de minusci nihilominus in i pia denominatione albi poterunt magis , de minus ex participatione lubiecti, te ex diuello modo ellen di in illo repeii l. 78. Quae doctri laesumitu ex Arist. in Praediis
camento qualitatis, de ex Diu Thom. in art. I quaest. a. iam citatae , qui ut ostenderet, quare indivisibi uintas ita fit de ratione figurae, ut ei repugnet habete a titudinem intensiuam sic inquit Ethane rara an masse nil rast in Prassicinnentia obharinaris mionem 3-- resigura non reeιpiant magis, minis,ssicit, frua quιῶm recipiunt trigoni rationem, ct circuli, ct similite tri na, vel ciν euli sunt. Ad eonfirmationem respondetur charitati quantum est ex vi suae naturae ac latitudinis , non repu
gnare quod minuatur , quamuis ex defectu eausae, tentis illam minuere, de impedire influxum Dei eonis seruantis . nunquam remittatur , sed connaturaliter loquendo . vel omnino deperdatus , vel in ea, quam acquisiuit, intensione, et se Iet.
Nomen intensionis stlictius in hae , quam in praeacedenti,4 in duabus quaesti sequentibus suae istut nam ibi de intensione latius sumpta, prout ambit tam intensionem . quam extensionem qualitatum
in ordine ad se in obiectum , loquebamur ale vero solum de intensione, prout distincta ab extensione diis cladisserimus'. nam cum intensio ita stricte sumpta ha beat potissime,&in rigore rationem intensionis,ideoptimo loeci de eadem iciscitamur. RUertur duplexsintentia.
79 π Rima sententia asserit antensionem qualita. I iis fieti et deputationem illius a suo conria.
fio,vel aliarum dispositionum repugnantium tali qua litati. Hanc innuit AEgidi quodlibet. 2.M. 4.d I. de Generat. qu. 3. 33,
Fundamentum est , nam sicut qualitas semotis contrariis impedimentis agit quantiu potest, qui agit per modum agentis inruolum ita se molia,
77쪽
83. Tettio, in motu loealita continuo grauis versus centrum acquiritur nouum et persectitu M. amisso, existenti Mimperfectiori: ergo etiam in motu intensionis aequititur noua de perfectioi qualitas destructa praecedenti rac minus perfecta Consequentia patet ex paritate rationis e nam sicut fudi praedicti motus ad centrum est a virere vltimam ubicationem , perquam mobile fit in ultimo te mino,talom; ita finis motus intensionis est , qud mobile acquirat suum ultimum incrementum d perfecitio-
eisdemimpedimentis, crepugnantibus' litaribus praeexistentem, Ac persectiorem alloqui acciden-inistruat liubiectum Ab mmunicat se illi quantum tia solum numero diuersa in potest maia causa per modum causae naturalis: ergo si sit qualios intensibilis , commuinabit se se
cundum omnem Intentio ei , he cunaum quam pia
rest de consequenter secundam maiorem vel minois rem deputationem, seu remotionem eontrariorum, attendetur maior, vel minor intensio eiusdear qu,
Secunda sententia asserit . intensionem qualita. tum fieri per destrucrionem qualitatis imperfectio. xis, 3c aduentum alterius perfectiocisci in Gilberti Potret.&Auic. retaria Nimph 8. Metaph. disp. D. . Is Godosred quod . . Ec quodl la qu. Ira de nem, scilicet qualitatem petiectissimamci ergo se Durand. in I. δ:st. T. qu. . ob illam rationem destruuntur ubicationes pristes, So. Probat ut prim . terminus: φω Sc ad quem dc minas persectae , t acquirantur posteriores, ac euiuisis motus iis inter se opponitu , ut repugnet tandem vitima, ε pellectior ita etiam in intensione manere terminum acquisito termino ad abiicietur qualitas praeexistens, d Imperfecta ut a quem ι sed in motu intensionis qualitas remissi est quiratur persectio: sic de aliis, donec ad ultimam, tetminus , quo S intensa terminus ad quem ergo te ecciorem , quae illi naturae debetur deuenia illa abiicitur oc haec aequitituto S consequenter Iul. ideo qualitas fit intensior . quia ploducitur noua. ε persectior qualitas . destium imperfectioia. Veraque eonsequentia ex se constae, Ec maiori in aliis motibus inducti, patet minor vero videtiit etiam nota iam sicut augmentatio est 1 minori adtrisiorem quantitatem . ita intensio a minori. seu ad maiorem , seu intensiorem qualit Anteeedens vero est Aristot G. Phys text. 31.ubiveit et mobile non esse in spatio sibi aequali nisi per instans, sic arguit cuia sidalere idem tibi ροδε instantis .. inter hae mediet tempus , flere inde, Dia dum mouetur, esset in eoiam ubi fler te ara , ae mmanissimis crures eretrio consequenterstare non Mest,avodmia, erucaeiterposis inmuti, O non emistrarist. Ne relati si respondeas eum Capreolo, de aliis , traminum non destrui semper quantum ad emitatem suam , sed quatenus habet annexam priuationem gradus persectioris, de ita solum tolleturi praeexistente qualitate priuatio . quam habet maioris intentionis . non vet,quoad suam entitatem dein
Nam contra hoe est, tum, quiscintensio est v rus motus se constat ex his,quae ex Aristotele, i. Thoma f. hys disp. ai num. .d 24 diximus: at verni motus est , positivo in positiuum . t ex e dem Aristot QAngelico Doctore num a d 3. asseruimus ergo per intensionem non solum destruetur aliquid priuatiuum , sed etiam quid postiuum,lcilicet entitas ipsius qualitatis,quae est terminus Datum etiam,quia idem est terminus a res intensionis , de tetminus ad a.m temissionis, sicut idem est terminus a sis augmentationis, desterminus ad quem diminutionis; sed et minus ad mem remita sonis est quid politiuum, quandoquidem per se primo terminat verum, positiuum motum , scilicet
32. Secundδ, noua actio de toralite distincta a praeexistenti, debes habete nouum tetminum totali.
re etiam diuersum; sed intensio est nova actio de totaliter distincta a mima productione qualitaris:
ergo terminus eius debet esse nouus 5 totaliter distinctus: ergo ex vi illius abijcitur prior, de imperis. aqualitas, Ac acquiritur alia pei sectior. Maior ex se videin constite , siquidem actiones specificantur,
Bodistinguuntur ex tetminis, ac proinde noua actio, fictotaliter distinc debet habere nouum terminum, M totaliter etiam diuersum.
Minor videtur perspicua , quia ut supra num. s. Bedeinceps vidimus, potest dari productio qualitatis sine actione intensiva et se primo terminata ad imtensioneiu malitatis, de qua in praesenti loquuntur. Ex quo etiis prima contaequentia aperte constat,imo etiam secunda iam cum illa actio intensiua . V. G. caloris sit maior de perfectior calefaciti . non
test non terminati ad nouum , dcrem . M onsequenter non qualitatum non fieri per deputationem ea tum a tuo contrario. Hanc tenent communitet Do ctores, de praecipue D. Thom in primo dist. T. qu. 1. art i ad tertium, his verbis: Dirando quod non est de ratis, ensionis alica ius ualitina, φώodsi preremotionem a centrinis sed hoc accidit quiuitis secκημdam si redines infibiecto p rιDip me contrarium. Ratio prima fiindamentalis desumitur ex eodern D. Thoma loco citat e nam multoties qualitas imtenditur, etiam si non adiit ibi aliqua deputatio 1 contrario ut patet in luce, quae non liabet contrarium, Scin gratia fiescharitate Beatae virginis . cuius charitas quotidie augebatut ,ela nihilominus tunc non
deputabatur ab aliquo contraiio , quandoquidem nunquam fuit permixta cum aliquo etiam peccato veniali,sieut neque in nobis cum aliquo moriali, quod est illius contrarium. Confirmatur: nam fides Ee spes augentur iuxta illud Lue aerio Aiatri nosti, em Sc tamen nunquam permiscentui suis conitariis, cum fides nequeat esse ubi est aliqua infidelitas contraria,neque spes ubi adest peccatum desperationis illi contrarium. 8 Secundo probatur assertio ratione.quam idem S. Doctor innuit : nam expulsio contrarii, vel repugnantis dispositionis fit per eandem actionem . per quam intenditur serma. unde ignis non remittit frigus, nisinntendat calorem ergo illa actio praeter a rectionem contrari habet tanquam priorem ter innum aliquid postiuum,scilicet ilLm maiorem perfectionem,seu intensionem praedicit quali is, 3 consequente intensio non consistet in illa abiectione. seu deputatione Leontrario. Haec ultima consequentia pater ex priori, prima ver,ex antecedenti,quia postiua actio non tendit per se primδ ad non esse.
78쪽
Disput. IV. de Alteratione tuas. VII.
ciei, destructa praeexistenti haec est Aristote l. loe in A
dast. II. q. i. ait. I. ubi sic inquit rati dixerunt.
quod charita essentiaditer non arieιur, sed aduenienti m sorici tritare minor haritas citia merat, destruitur. Hoc amemstare non potest. Unde S. Doct commuit iret sequuntur eius discipuli , quos in si a qu. cit sigillatim
36. Probatur ptin. , ratione desumpta ex eodem Sancto Thoina ioco citat ex primo sententiarum, quae potest ad hanc formam reduci. Nulla forma ab loluta delitu tur, nisi vel exco .itrario agente , vel per accidens ad corruptionem lubiecti , vel propter absentiam caulae conteruantis , ut contingit in luce, quae corruiti pitur propter abientiam solis ergo in intentione caloris, V. G. non intercedit destructio caloris praecedentis, aduentus alterius perfectioris. Antecedctis non uidis et probatione Leon sequentia veto uadet ut nam blato ii ad et agens contiδstum, quandoquiderii unum calidum intendens aliud , non est agens contiatium rei pectu illius , utpote , quae solo numero di iti iguuntui, de deinde nee iubiectum corrumpitur Put iupponimus Liaeque causa conletuans deeli, iiquid ei dum eato ligni intenditur,adelitu ne ignis, qui eum conseruat: ergo ex nullo capi te potes ita iubiecto expelli calor pixexistens, ut anus pei sectio introducatur. Connimat ut ratione desumpta ex D Thomam. ad Corinth. is lect , dc s. pare quaest. T. Art. 4.as hane tarten sol niam reducta iam iuxta communem Thiam istarum sententiam , charitas viae imperfecta, octe milia intenditur in patria in tamen per hoc non deperditur in alia denuo acquiritur, iuxta illud ad Corinth. I. cap. II. Charitas numquam exiscidit Bessimiliter accidentia Eucharistiae saepe intenduntur, de nihilominus non ob id eorrumpuntur; alioqui, vi cem munitet docent Theologi, desinet et esse ibi corpus Clit illi Domini, quippe cum randiu, de non amplius duret sub speciebus , quamdiu aeei dentia patris ad primum elle . de seruationem illius requilii albi .le i durant, ae proinde quandiu illam aenumero , de non alia perseuerant : nam sicut sub-llautis panis est hae e numero , ex non alia , ita petit per modum dispositionis, de ad sui consistetitiam hae enumero accidentia δε non illa ergo intentio minime fiet per deitructionem qua . uatis praeexistentis de aduentum alterius persectior . 8'. Nec te fert, ii dicas, rationem hane non pro . bare intentura , fila magis calidiun est agens ontrarium respectu passi minus calidi, utpote sibi diis. milis in iod prouide destrui debet ad hoc, ut pallum agenti niagis ccido assi illelui, alioquin semper diis
Non itaque hoe reseitci nam inde solum fiet, magis calidum tantum eme agens contrarium . respectultat Ii minus calidi, quoad magis, vel minus in elle calidi, non velli quoad entitatem ipsam calidi, vel e Iocis liqui dein totum in maioritate , vel minoritate Lissii milia sunt et go non destruet illud quoad entitatem calidi, ut talis, ted solum quoad minus caloris, quod habet, & consequenter solum quoad aliquem modum superadditum milioritatis. Prima consequentia patet quia agens solum destruit in passo id secundiniquod est contrarium, seu dissimile illi Vltima etiam consequentia constat:
nam magis, vel minus calori Aecundum quae attenditur intensio , de remissio , est aliquid distinctum ab ipsa entitate , etiam indiuiduali caloris, sicut esse amplius , vel minus extensum distinguuntur ab ipsa entitate indiuiduali quanti tuis extensaeis tum,
quia id probat satis confirmatio in fauorem rationis Diui Thomae adducta, tum etiam quia quodcumque incrementum rei praeiupponit rem iliam secundam suam disterentiam indiuidualem in ab ea distinguitur: eigo per hoc , quod magis calidum destruat c lorem quoad minoritatem , non sequitur . quod deinstruat entitatem calidi, sed lotum modum aliquem superadditum minoritatis , qui Vt in fia num. 6. i. cemus, specie dili ingui rura modo maioris radica tionis in eodem lubrecto. 88. Ex quo etiam manet impugnatum id , quodalis dicunt, scilieet intensionei qualitatum fieri per deperditionem existentiae , aut unionis imperfectioris , de aduentum alterius magis perfectae: nam ratio praecedens non minus proe edit contra hune dicendi modum, quam contra seeundam seu intentiam si attendatur quδd agens destruit formam se eundum suam essentiam actualem , hoe ipso quod destruat illam quoa a sua in unionem is existentiam: nam sicut accidens , saltim naturaliter loquendo , fit per hoc , quod educatur de potentia subiecti,& cum illo vniatur, aetandem in eo existat , ita destruitur destructa unione , in existe intia eius, de non aliter unde si intensio nequit fieri per de . structionem accidentis quoad tuam entitatem ita nec per destructionem praedictae unionis , vel inextis
89 Seeundd principaliter probatur assertio rati6- ne alia deplompta ex D Th. loeas citatis , quae potest sub hac forma proponi. Qua istas et intensionem perficitur quoad suam essentiam : ergo non destiuitur per illam Consequentia videtur euidens , quia nillil potest perfici, de destiui simul, ut ex se constat. Antecedens vero probatut tum , quia cum quaevis qualitas sit aeeidens, Meonsequenter entis ens, non potest non perfici per intensionem , per quam melius, e persectius se habeat in ordine ad subiectum , cuius est affectio: tum etiam , quia incrementum rei potius tendit ad perficiendam illam quam a destruendam, alioqui non esset in elementum Illius.
Respoudetur ad argumenta prio=is sentemia. yo. fundamentum pro prima sententia res I, pondetur, concedendo antecidens, o ne gando tramque consequentiam : nam forma considerata secundum suam essentiam de existentiam cpraecisa ab omni alio modo maloiis radizationis , non liabet sotin aliter o proxime, ut quo eis intensum ἰ&ita licet tu formet quantum potest , non communieabit nili tota in sui essentiam Sc existentiam , non veto ella intensum. Ad primum pro secunda sententia respondetur, o-ltim concineeie per intensionem expelli dumtaxata subiecto qualitatem ut remissam . seu quoad modum illum superadditum minoris radicationis secundum quem habet este remit Tum in imperfectum quia te dictis quaest. a. huius disp. constat , modus praedictus, habet lationem termini a quo respectu motus intensionis, licut etiam terminus formatis ad quem illius qui est talis ut quo, non est qualitas ipsi,quae iam supponitur producta , ut ibidem diximus sed modus ille maioris intensiorns, quo eadem qualitas persccti esse habet in ordine ad subiectum. Ad secundum , eoneelsa maior irae I lecta de ter mino sormali quo de admissa minori, deliinguendum est consequens primae eonsequentiae de si intelligatae
de terminosormali iis, concedenda est consequentNarecus verbui de termino Brinali gai, intelligatur:qui
79쪽
interminosor maliqua actionis intensiuae per se pri his verbis: Sunt enim exstigidosis ealia in , ex eat mo terminatae ad nisi orem adicationem ut ad ter do rigidum auia eadems auaerat inporemia sic exminum Mimalem quo , inuoluitur terminus primae catia magis calid- ubi, ut vides, aperte docete productionis qualitatis, quippe dii magis album dem modo fieti ex calido magis ealidum ae ex stigi- non possit non album inuoluere rac deinde negan do ealidum;quale sicut ex stigido fit calidum per edu-da est leeanda consequentia dc ad probationem di ctionem primae partis caloris de potentia subiecti, itacendum est, solum ex ea sequi, quod peccas factionem aequitatur intentior . Opersectio calor, non quisem quia destruatur praeexistens qualitas is alia denub producatur, ut ostensum est , sed quia aequitiatur nouus, Ac perrectio modus respectu lubiecti. Sed hae ampli. quaeli sequenti numer iso elucida.
s i. Ad tertium , concedendum est antecedens, &eeganda onsequentia, & ad proant cedenti debet negari consequentiacinam ex antecedenti solum sequitur, quM sicut in motu loeali depraduntur ubicationes priores, quae habent rationem termini formalis auo sua in motu intensionis deperduntur modi minoiis radicationis, qui sunt terminus is alis ex eiusdem motus, ut diotum est.
QVAESTIO VIII. Vimm mansio quae is sui per additionem parias 1 CEMus tituli est , an intensio fiat per hoe,'ubdoctualitati praeexistenti, V. G. calori adueniat alius ealor partialis denuo productus , qui quidemuniatur cum piceexistenti in eadem parte subiecti. 5e simul eum illo unum calorem totalem maiore,d magis persectun consinuat, 'ub plures , vel paucio-xes partes caloris in eadem parte iubiecti suetint , ebmagis intensus sit, ad eum sane modum proportione seruata, quo extensio quantitatis molis fit ratio diuetis satum partium quanti talis Ac ideo quo plures, partes quatilitatis in substantia recipiuntur, id maior, &extensior qu1ntatas ibidem datur.
Proponitu sentemia Ufirmor. . 3. I Atrem assirmantem tuentur Scotus in I. dist. 1. I . quaest. vltima , Bonavent in 1 pate dist. quaest. I. ait, I ad . Aiberi.art. I o Gregor quaest. 4. . r. Gabriel. ocham.quaest. 6. Anton Andreas 8 Metaphysie quaest. S. Nun phusa Metaph dis, . s.
vique ad finem Tolet. I. de Gener. eap. 3 qu. 4 FOn- sec. s. Metaph. cap. o. quci .sems Malder. 1. 2 qu. a 4. it. s. Lorca ibidem disp. I .vaZque E. I. 2.disp. 82. cap. 3. 4. Suare 2.tomo Metaph dii p. 4s.seci. i. dc Rub de Generat cap. . tract. s. quaest. s. Gran do in P. 1 controuersia 6 disp. 3 8 numer t. Hurtad.
in praesenti disp. s. ect. . qui etiam resere pro
eandem . 3 ad euidentiam ubi inquit 'at propterea auctor Iancius doctor loquens de additionesormae ad formam eluidem speciei loquitur etiam de additione graduum tradus enim caloris viduo, gradus quidem est, me de aliis. Et tandem in fine eiusdem . videns quod hae additio gradus ad gradum non tam in Ie quam in voce doctrinae D. Thom. aduersatut , eoncludit idem Caietan. Et tu qui gla- duum additione uteris disputando, hane expressurus en augmenti, domu dicis sententiam, a lapsu solo linguae eohibendas te nil quantitati corporalistas.
Probatur ptim testimonio Atust. . Phys text. s.fiet magis calidam pet eductionem ha vittaeexistenti uniti. y . Confirmatur primbex D. Thom.in I. dist. II.
quaest 2 ai: I. quaest.de virtutibus ait. II.6 2.2. u.
a . ari . ad 3 ubi inquit indam dixerunt, char εαem non aueri secundi- με- essem sed sesam δε-e-ssium Acinionem inseisiecto ista spropriam vocem unoroerum: ergo sentit charitatem auget per additionem nouae partis charitatis , quandoquidem a geri secundum e I sentiam, est augeri secundum propriam substantiam, de entitatem ac hoe nequit fi ii sine additiooe nouae substantiae, seu entitatis parti iis, o vnsequenter nouae charitatis partialisci maxime qu is idem S. Doctor inquit, idem esse charitatem augeri iecundum essentiam , de ipsam habete essicaciam ad producendum feruentioris dilectionis actum ouate cum ficacia , uetus alicuius his tus, vel taeultatis operatiuae tantum fit eius emitas. fit inde , ut idem sit auget charitatem secundumessi eaeiam ae proinde secundum essentiam , ae auge ri secundum propriamentitatem charitatis, Oe cons quenter secundum additionem nouae chauitatis partialis, siquidem entitas chisitatis tantum porest esse
confirmatur seeunὸ ex eodem S. Doctore a. pare quaest. . artic Ix ubi inquis iv.cae mmpotes crescere in caliditaue, uando pertingi aia vitramurra gradum eaioris qui potestiuuari in natara aeris iquod calor ignis non poιs augeri , quia nan .is sepe fictio grasis cacoris , quam is , ad quem pertin git ignis. Ecce ergo quomod S. Docto plane admittit diuersos gradus in eodem calore. Quae testim ni adiunctis his, quae ex Caietano relata sunt, adeo conuieerunt Hartadum ad credendum hanc senten.
tiam esse Diui Thomae, ut dicat se ideo haec fuse adduxisse inexplicuisse, ut studios beati Thomae discernant, quae illi opiniones imponantur , quaeqae sint illius legitimaeri quomodo non sit in sola superficie verbolum, quam primo sonitu syllabae sonant,si.
Deinde, probatur prim,ratione, quam Aristotel loco ei isto videtur innuere, quamque nos supra tetigimus nam eum primo ineipit calefactio secundum aliquam sui partem aliquotam, producit mimo calcitem Dergo cum continuatur de si maior talis calefactio , attinget nouum calorem partialem. Antecedens ex se constat , consequentia vero pi
batur 'uia ex qua parte calefactio in sui initio ; dein sui continuatione est eadem, debet habere eundem terminum secundum speeiem, nempe calorem, dc ex quo capite calefactio incipiens in continuata, tum, distinguuntur partialiter, bc ex utraque resul tat maior quaedam , de intensior ealefactio totalis, etiam tetmini per illam producti, scilicet calores,innis id distinguuntur partialiter o unum totalem , cintensiorem constituunt. Confirmatur ptimbi augmentum secundum quantitatem virtualem fit eo proportionali modo . quo augmentum secundum quanritatem corporalem , sed hoc fitiet additionem. ergo, de illu1. Maior patet,
men augmenti, 3c magnitudinis per te primδ conuenit quantitati eorporali, de deinde derivata ad alia rergo quodvis incrementum est proportionate ad inis ementum quantuatis corporalis . oc per
80쪽
Disput. V. de Alleratione suas. VIII.
giam in similitudinem cum illo Minor veto est Ari-uot. I. de Generatione text. It ubi inquit , quod augmentuiu est praeexistenti magnitudini additamen. Confirmatur secun db ex aequeet; quia alias nunquam aliqua qualitas produceretur per alterationem, sed solun iuodus qualitatis,& ictota qualitas in Odos euaciet ceret: at hoc est absurdum , ut ex se patet: ergo, c. aequelam probat, quia quoties incipit produci qualitas per motum incipit eius intensio: ergo si per intensionem non producitur qualitas , sed ad summum modus , neque per totum motum alterati nis produceretur , nisi modus qualitatis is sic tota qualitas in modos resolueretur. 96. Nec resere, si dicas, dari quoddam momentum temporis deverminatum,in quo producatur sola qualitas per alterationem,& deinde fiat modus intensionis. Nam contra hoc est , tum quod per alterationem non producitur minima qualitas , ergo non poterit produci qualitas sine modo intensionisci tum etiam, Quia in motu non est dabile primum mutatum esse,ut docet Pltilosoph. 6. Phys cap. s. daretiit autem, si alteratio reperitur sine intensione, & in momento illo
in quo incipit, produceret solam quacitatem squidem non possiet illam tunc producere , nisi haberet in illo momenio aliquod mutatum esse initiatiuum, per quod illam attingeret. Secundes. Deus potest separare albedinem niuis aviae is albedinem alterius corporis minus albi ab ipso tuncque illae duae albedines separatae haberent
magisvi minus: at non per maiorem radicationem in
subiecto, quia supponimus esse ab illo separatas ergo per additionem gradus ad gradum. Consequentia pater, quia suppositis his quae in praecedenti quaest dicta
sunt, non restat alius modus, secundum quem qualitates intendantur nisi per maiorem radicationem,uel per additionem gladus ad gradum. Maior autem etiam liquet tum,quia potest Petu separare a substantia propi ietates maliter ab ipsa distinetas,ut patet inquantitate Eucharistiae quae habet se ad instat 'oprietatis lubstantiae materialisci quare eum albedo , ut intensa, habeat se ad instat ptopriet tis niuis , poterit eam, ut sic ab eadem separate imbhoc potiori tatione posset , si solum se haberet petmodum accidentis communis inseparabilis tamen naturaliter ab ipsa tum etiam. qui lupernaturaliter separata scientia Christi Domini, scientia alterius hominis ab ipsis . tunc intentior esset per ordinem ad obiectum inentia Christi, quam alterius hominis: quippe quae ad plura obiecta se extenderet' ergo etiami parata albedine niuis ab i. la posset manere intensior. quippe quae quantum est de se . possit saltim vi ouo Ditius. N intensius immutare visam . . . T. Nec refert, si dicas, praedicta qualitares fore in eo euentu magis vel minus tmensas , non quia de facto magis vel minus assiciant subiectum , seu in eo radicentur ι sed'ina dicunt habitudinem ad magis vel minus illud perficiendum seu ad hoc , ut magis, vel minus in eo dicentur idque satis et Te ad hoc, ut dicantur augeri per radicationem. Nam contra hoe obstat, quhd si albedo niuis, V. G. ad hue separata potest rematiere cum sua intensione, Poterit utique in statu separitionis crescere , vel decreseere in illa , ac proinde in habitudine ad subimi: ergo eo ipso conitat diuersis partibus, seu gra, ratione quorum possit quandoque maiorem, minorem habitudinem ad subiectum dicere. Patet consequentia, quoniam in eadem indiuisibili entitate nequit esse quandoque maior, quandoque minor habitudo.
Tetti lumen intenditur per additionem gradus
ad gradum ergo etiam aliae' litates Consequentia patet,quia iuxta communem Philosophorum conis sensum omnes quali .ates eodem modo intenduntur. Antecedetis vel Oitobatur jam si eidem medio duolumi nota applicemur,tuinc in eo intensus lumen producetur,vd experientia constat; tamen ibidem daniatur plura lumina partialia, quia posito corpore opaeo inter utrumque resultant duae umbrae; ex unico autem lumine, non nisi unica umbra per appositionem coris poris opaei resultat ergo intensio illa fiet et additionem luminis ad lumen , seu gladus ad gradum in eadem parte subiecti. 98. Confirmatur primo , id quod aduenit iusto per augmentum giatiae , reddit illum obiectum conis gruum maiori dilectione diuinat ergo est noua pars gratiae , & consequenter hoc ipsum cum proportionem augmento intensiuo aliarum qualitatum diemis dum erit Antecedens communiter accipitor a The logici prima consequentia patet, quia nihil distinctum a gratia gratum faciente potest reddere homunem obiecaeum congruum maioris dilectionis diuinae, quia in nulla aliare reperitur tanta bonitas, quanta in
Confirmatur seeundo, per visionem beatam intensiorum Videtur perseotius Deus, ut docent communiter Theodogici p. quaest. a. ergo usio intensior habet in se nouam partem visionis, qua alia visio non ita inis
Consequentia patet, tum quia visio beata non potest repraesentate aliquid quod praecisa illa intensione non tepraesentabat, nisi aliquo modo immutetur petaliquam meliorem repraesentarionem , quae habeat Deum pro Obiecto melius artactum ex parte sui . ac pioinde nisi habeat nouam partialem visonem in hac repraesentatione consistentem. Tum etiam. quia euin id quod additur visoni intensori , debeat ei se specialis tendentia in Deum, ut obiectum visum, alioqui per illud non videretur in Deo aliquid, quod eo praecis videri non poterat Gergo non potest none me noua visio saltim patrialis , quandoquiidem esse tia visionis , aut nouae partis eiusdem sta est in redi. dentia actuali ad Deum , ut in obiectum visum. s. v. Prafertursententia Aetellai Doctoris. yy. Icendum tamen est intensionem qualitatis Ita non fiet per additionem gradus ad taridum, seu qualitatis ad qualitatem , ita Aristot statim
citandus,ubi etiam D.Thom.&quaest. I. de virtutibus ait. I. his verbis Luidam existimaneri u quod eba-rita ,sia qualibet virtus infu1 augeatu per aiaitionem coarisinas ad et risinem , vel virsutis ad virtutem . albedinis ad albedinem quod omnino re nonpotest. I. I. quaest. Q. arti . et tuo hiauvum atauiui νυmforismarum, nonfiter additionem forma a -- m. Et a. a. quaest. 26. art. F. Relio uisu ergo, quodnullo modo chaoritatis in geri potest e addisionem claritatis .ia charita
Et primo distinct. II quaest a. arcle a. ubi inquiti Dicendum a deorum , cisi pomm charitavem essent-- liter augeri , dicta reueriuntur in duas opinione , quarum Ona e , quod angetur per aditionem charis.Gis ad ba, itatem. Et hanc opinionem impugnans subdit Primam autem sitionem non Us m aeresisterer