장음표시 사용
121쪽
τα εμα κακά. πρωτίλεια δε, ητοι πρώτως και κατὰ πρῶτον λόγον, θιγγάνω καὶ ἄπτομαι των σων γονάτων ικέτης, ἀντι του ικετικως, ἀπο στόματος ἀφύλλου και ξηροῖ εξάπτων και ἀνατιθεις λιτάς' 5σωσίν μ' πσραγέγονας δε αυτος εἰς καιρον, ητοι εις αυτην πην
ἱστορεις : η περὶ Ου ερωτῆς, η ον ψῆς. εἴρηται γὰρ η ἄψις ιστορία, ῶς αν ειποιρον ἱστόρησα την πάλιν. B. ζητεῖς. Gr.ερευγας, ὁρῆς, λέγεις. Gu. ψῆς οὐ γνωρίζων. m. a I. Io
38 I. τἀμα κακά: πουν εμ υτὸν ουτω κακως ἔχοντα. Gr. m. 6. 9. I7. M. 56.59. 76.382. πρωτίλεια : ἀντὶ του πρὸ πάντων σε λιτανεύω, καὶ ταυτην πρωτην ἱκεσίαν επι σε ποιοῖμι, οὐπώποτέ τινα ἄλλον ἱκετεύσας. πρωτίλεια δε κυρίως ἡ της λείας απαρχη ' νυν δε πρωτάλειά φησι i5 ς ικεσίας την ἀπαρχην. καταχροστμῶς γὰρ πρωτόλεια πάντα τα πρωτά φασι. B.M. πρωτίλεια ἀντι του πρωτον. σύνθετον ἀντιάπλοῖ. H. M. πρωτίλειον μὲν κυρίως λέγεται το απὸ της λειας ἐξαίρετον, τὸ ἀνατιθέμενον τω θεου. ἐν-ῖθα δὲ πρωτίλειον ως ε--- ρη- ἐδέξατο ἀντι του κατὰ πρωτον λόγον η πρωτοτυπως. A. συν- 2 θετον ἀντι άπλοῖ, πρωτίλεια ἀντι του πρωτα πάντων. Fl. 2I. πρὸ πάντων σε λιτανεύω. m. Io. πρωτόλεια δε κυρίως αι πρωται της
λείας ἀπαρχαὶ, ας ἀνέφερον τοῖς θεοῖς ώς αἰτίοις της νίκης. δειν δεειπειν ικετικως, ἱκέτης εἰπε πρὸς το θιγγάνω. Gu. I. 383. ἀφύλλου στά τος : . θασιν οι παλαιοὶ, ἴτε ἱκέτευον τοῖς 25 ὐπερέχοντας, φέρειν εν χερσι στέφανον εα φύλλων η δάφνης η ἐλαίας.
ὁ δε νους τοιοῖτος' πρὶν διηγησομι τα ε' κακὰ, ἄπτομαι των σων γονάτων, εξάπrων και φέρων παρακλησεις εξ ἀφύλλου στί τος, του-II. κακῶςJ In Gr. Est καλῶc, sed λ in litum scriptum est atramento, reliqua, i. e. totum scholion. m-
7. φασι scripsi pro pησι. quod hic habet M. . post xρωτόλεια B. I.
122쪽
τέστι μόνον διὰ λόγων δέομαι, καὶ ου προτείνω κλάδον, ώς ἔθος. ητο ἀφυλλου στόματος νοητέον αντὶ του καταξηρου ὐπὸ της νόσου περιαιρεθέντων γὰρ των φύλλων εκ των δένδρων ξηρὰ τα δένδρα τυγχανει. δια τί δε ε, δάφνης η ἰξ ελαίας φύλ προέτεινον, και Ουκ ἰξ5 Mλου φυτοῖ ἰ φαμὲν ώς επει ταῖτα τα φυτὰ ἀειθαλη τυγχανει και ἱερά ἡ μεν γὰρ δάφνη τω 'Aπάλλωνι ως μαντικω ἀνετίθετο, η δεελαία 'Aθη- ώς καταδειξάση πρωτη αυτην εν Ἀθηναις. διὰ τοῖτο ἰξιλεοῖντο τούτοις μόνοις, καὶ οὐκ αλλοις τισὶ φυτοῖς. Gu. I. ἀφύλλου στόματος : ἀντὶ τοῖ ἄνευ στεμμάτων. M. δτι την φυ i o λαδα ἱκετεύοντες προυτεινον, ίς παρ' υμηρω ό Xρυσης ρο στέμματ' ἔχων εν χερσὶν ἔκηβίλου 'Aπάλλωνος ' η κέκληται φυλλὰς, ἐπεὶ ἐκφύλλων ποι ε ίας, η δμνης, η, ως τινες, τὸ ἐκ τούτων ἄνθος ἐστὶ
και ταύτην των γονάτων ἐξάπτουσι των ἱκετευομένων. επει ουν εθος
εστὶ τοῖς ἱκετεύουσι φυλλάδα προτείνειν, τοῖτο δε νυν οὐ πάρεστι, is δια τοῖτο φησι την ἐκ στόματος και λύγων μάνων ικεσίαν ποιεισθαι. τὸ δ. ἐξάπτων ε παρ' ἄσον ἱζς ἱκέτευον, τούτοις παρετίθεσαν τὰς ἱκετηρίας. 'Aχαιος 'A vῖν ουν ἡμεῖς ἱκέται θαλλούς τε θεων τε σέβας τίθεμεν προ ποδων των σῶν, ληξαι της ἀστερόπου Ζηνὸς θυσίας τινες δε ἀφύλλου στόματος ηκουσαν τοῖ κατεξηραμμένου
αο διὰ την νόσον, ἀντὶ τοῖ ἄνευ ἱκετηρίας, ἀπὸ μεταφορῆς των δέἀρων, ἄτινα μη ἔχοντα φύλλα ώς ἐπὶ τὸ πολοῦ ξηρὰ εὐρίσκεται. B.M.I.
μύλλου στόματος ἐξάπτων λaτάς: τιμαῖς βιάζων εκεινον γενέσθαι αὐτω εις βοηθόν. οι γὰρ ποιούμενοι τὰς λιτὰς προς το θειον ἀεὶ κλάδους ἐπιφέρονται νεωστι δρεφθέντας εκ δένδρων καὶ θάλλοντας 25 και φύλοαν κομωντας και εἰρίοις πολυχρόοις ἀναδεδεμένους, .cς - ὼ
123쪽
ειρεσιώνας ἐκάλουν. τρόπον ουν τινα ταλα λέγει ό Uρέστης προς του Μεώλαον ὁτι ἔδει τας λιτὰς ως θεω σοι προσαγαγειν ματὰ κλάδων, ἀν δε διὰ τὸ μη δύνασθαι τοῖτο, ἐπειδη πανταχόθεν ειλοῖμαικα κωλυόρονος τοῖ ἐκ στόματος προαγομένου ταύτας προσάγω. A.
AVως. ἱκέτης ἀφυλλου στόματος ο ἄνευ στωρ τος. την γὰρ 5 φυλλάδα ἱκετεύοντες προέτεινον, ώς παρ' Ῥμπω Xρυσης στέμματ' ἔχων. ἐπει οὐν ἔθος τοῖς ἱκετεύουσι φυλλάδα προτώγειν, τοῖτο δὲ νῖν οὐ πάρεστι, διὰ τοῖτο φησι την ἐκ στόματος και λόγωv μόνον ἱκεσίαν ποιε σθαι. τινὸς δὲ ἀφυλλου τού κατεξηραμμένου διὰ την νόσον, αντὶ τοῖ ἄνευ ἱκετηρίας, απὸ ροταφορὰς των δένδρων, α τινα μη i oἔχοντα φυλλα ξηρὰ εὐρίσκονται. A. C. 385. ω θεοί: τί βλέπω ἔ τίνα των νεκρων βλέπω. Ι. ἰδων όMοελαος 'Ορέστην ταλα σχετλιἀζων φησί. m. a I. τίνα δέδορκα:τίνα ἐκ των νεκρων βλέπως Μ. 386. ευ γ εἶπας: καλως μυε νεκρὸν ἐκάλεσας. ου γὰρ ζω υπὸ is των κακων. ἔσον ῆκεν εις τα κακὰ ζω. B.M. καλως ἔφης, ἔτι νεκρός ειμι δηλονότι ' οὐ γὰρ γ υπὸ των κακων, ψω δε φως. I. ἔτι τίνα νερτέρων δέδορκας. H. a I. οὐ γὰρ ζω : οὐκ ἄλλο κέκτημαι των Ἀντων ώ μη μόνον το ὁρῶν τὸ φάος. m. a I. 387. ως ηγρίωσαι : λίαν ἡγριωμένος ει, ω τάλας, -- τον πλό- aoκαμον τον α μηρὸν και κατάξηρον. I. το αυχμηρὸν ἔρρον - ἐστι τοῖ ηγρίωσαι. Gu.
388. οα ἡ πρόσοψις : οὐχ ἡ θεωρία μαστίζει ἐμιε, ἀλλα τα
υγα. I. το οὐχ ἡ πρόσοψις ου προς τον λόγον τοῖ μέσου το ηγρίωσαι ἐστιν, ἀλλα προς τὸ τίνα δέδορκα νερτέρων; Gu. αικίζεται : μα- a 3στίζει. Gr. ἀφανίζει, λυπει εις μνήμην ἰόντα. Gu. φωλει.
των ἐκ A. In C. haec ab tineis
124쪽
389. δεινον δὲ καὶ πιριιν βλέπεις ταῖς ξηραῖς και ἀγρίαις κόραις των ρομάτων. I. δεινόν: χαλεπὸν, φοβερόν. Gu. ξηραῖς
κόραις ζ αντὶ του κατεσκληκυίαις, νεκραῖς. B. των γαρ ἀυπνων οι
5 39O. τὸ σωμα φράυδον : ἀντὶ του εις ἄνομα μόνον λείπεται ταερο και εις ἄνομα μόνον σαλευει τα κατ' εμε, ἐπει το σωρο απαν
μοι φρουδον γέγονεν. A.C.M. το σωμα φρουδονο εστι δηλονότι, αντὶ του ηφάνισται, υπερβολικως. Gr. I. το δε ἄνομα, ητοι τοκαλεῖσθαί με μητροκτόνον, ου λέλοιπέ με, αντὶ του ουκ αφηκεν i o εμε. I. ἐπει ό Mενέλαος εἶπε προς τον Ῥρέστην ἔτι δεινον λευσ- σεις ομμάτων ξηραις κόραις, αποκρινάμενος ό Dρέθης φησὶ, τιλέγεις ἔ απαν μου το σωμα ἀπολωλει, καὶ συ περὶ των ομμάτων μου μίνον πο6 τον λόγον. Gu. I.
39 I. a παράλογόν μοι ζ ω ἀμορφία ση, ἡ φανεῖσα ἐμοι παρα- 15 λόγως καὶ παρ ἐλπίδα. I.
392. οὸ εἰμι μητρὸς της ταλαιπωρου φονεύς : ητοι ἔτι ἀνεῖλεν αὐτο ταλαίπωρόν φησιν, η προσαγόμενος αυτον εις ἔλεον δια του καθομολογεῖν πινν ἀνόσιον εαυτοῖ πραξιν' ου γαρ προ πράξεως καιμετα τρο πραξιν οἱ αυτοὶ τυγχάνομεν ) η υπομιμήσκων εαυτὸν ἔτι ao ἔκδικος του πατρος ἴπάρχει. A. D. C. M. I. ταλαίπωρος δε παρα την προην, ο δηλοι τὸ πένθος. 'Aντίμα ς πωρητυν ἀλόχ ρισι καὶ οἷς
τεκέεσσιν εκαστοςV αντὶ του πένθος λέγει. B.M.I. 5. ἀντι τοῖ εις εἰή το C. -J Idem scholion in B. sic Scriptum, ἐν ὀνο
125쪽
393. ηκουσα . Q κοα' φείδου δε λεγειν αντι του λέγε τα κακὰ ολιγάκις. I. φείδου δ' ολιγάκις : λείπει - ωστε. ηκουσα, ωστεφείδου λεγειν τα κακα, οῖον παραιτου τα κακα πολλά ις λεγειν. ολιγάαις δε ἀντὶ του οὐδ' ολως, ώς το η ολίγον οι παῖδα εοικίτα γείνατο Τυδευς ' διὸ λεγειν αναγκάζεται Ο ρεστης, πλουσίως και θ πολυτελῶς εν τα κακά. B.M. I. φείδου ζ πουν ἡ φειδω μη ἄλλη τις εστω σοι η το λεγειν τα κακὰ ολιγάκις. I. φείδου δε καὶ παραιτου ολιγάκις αντὶ τοῖ ουν ολως, ώς το ολίγον οι παῖδα εοικοτα γείνατο Τυδεύς. Gu. παραιτου, ἔστε πλειστάκις, κατ' ἀντίφρα- σιν. B. ολιγάκις : οὐδε ολως. M. λεγειν'. θέλε λεγειν, αντὶ τοῖ ou . Gr. m. 6. 9. I 7. 56. 59. 76.394. φεβόμεθ': διὸ λέγειν αναγκάζεται πλουσίως και πολυτελως εχων τα κακά. M. ἡ τύχη δε εις εμ πλούσιος ενεκεν των κακων. I. συστελλόμεθα. H. 2I. φείδομαι το ελεω, τὸ ἀκριβολογουμαι και
395. τι χρῆμα . τί ἐστὶ το πημα, ο πάσχεις', τίς νόσος απάλ- λυσί σε ἔ Ι. μετὰ γὰρ την μανίαν ἡ εννοια των κακων αυτον ἐδάμα- ζεν. A. C. M. 396. η συνεσις εγκαλουσί τινες πως γὰρ, φασιν, αἰτιαται την σύνεσιν, το παν αἴτιον των Ἐριγυων ἐχουσων; ἀγνοουσι δε δτι et oίαο δισσων φησιν ἀπόλλυσθαι, περὶ μεν τον καιρον της πιείας ἰποτης συνει σεως, εν δε τη λυσση ἴπο των ' Εριννων. ο και επάγει ' μανίαι τε μητρος αδατος ' της μητρος ην υφίσταμαι τιμωρι ν, ταυτην διδοῖς ἄπο του της μητρος φόνου. A. B.M.I.
126쪽
ἡ συνεσις : αντὶ τοῖ ἡ συνείδησις, ἔτι σύνοιδα ἐμαντρ δηλονοτιπεποιηκως δεινά. I. σύνοιδα δεινα ειργασμένος, και σύνοιδα ἐμυτω δεινὰ εἰργασμένω. Gr. I. 397. πως φνς: πως λέγεις; σοφὸν, ητοι συνετόν και φρόνιμον
5 το σαφὲς και εἴγνωστον, ου το μη σαφὲς και το αγνωστον. I. τουτο εμφασιν εχει ἄτι μόνον το σύνεσις ηκουσε Μενελαος, και συτο ἔτι συνοι ' τοῖτο γὰρ σαφέστατόν εστι, το δε σώασις μόνον ἔχει την ασάφειαν. Gu. I. σοφόν τοι το σαφές : δια το μη προς επος ποιησασθαι την αοτάκρι- Io σιν, τούτου ε-κεν λόγει αυτὸν ασαφως εἰρηκένω. A. B. C. M. I. Aλλως.
τολο δε ου πάντως νόσος. τούτου χάριν φησὶν αυτὸν ασαφως ειρηκέναι. τίς οἶν ἐστιν ἡ απὸ της συνειδησεως νόσος; ἡ λύπη, ως εος λέγει, ἔτι σύνοιδα δεινὰ εἰργασμένος. μετὰ γὰρ την μανίαν ἡ ἔννοια I5 των κακων αυτὸν εδάμαζεν. A.B. I. οὐ τὸ Μ σαφὲς λέγειν εστι σοφόν, ἀλλα τὸ λέγειν σαφές. B. M. 398. λύπη μάλιστα ἐστιν η διαφθείρουσά με. I.
399. γάρ . ισχυρὰ γάρ κώ χαλεπη ἡ θεὸς, ητοι ἡ λύπη,
ἀλλ' ἔμως ἰάσιμος, ποι δυναμένη θεραπευθη ναι. I. R : θεὸν ao καλεῖ την λύπη πάντα γὰρ τα πράγματα παρὰ τοῖς παλαιοῖς ει ν θεούς. H. 2I. 4 O. μανίαι τε: αι τιμωρητικαὶ τοῖ αδ τος της μητρος, ὰς υφίσταροι, τιμωρίαν ταύτην διδοὰς ὐπὲρ τοὐ της μητρος φόνου. A. C. M. και αι μνία, διαφθείρουσιν ἐμὰ δηλονότι, και αι τιμωρίαια5 καὶ ἐκδικησεις τοῖ φόνου της μητρός. Gr. I. κατὰ κοινοῖ τὸ διαφθείρουσι. M. 4OI. v : πρω δε πότε της λύσσης, ητοι της μανίας , τίς
Post 'νίαι τε addit ἔτι συνοδα δεινὰ εἰργασμένος. 6. To συνεσιςJ το Om. I.
127쪽
ηρξω δε λύσσης πότε : καὶ τουτο πονηρῶς' θελων γὰρ ἐξελέγξαιτον ἀνεψιον ώς θεομισῆ φησιν v, δε λύσσης πότε, θέλει δε μαθεῖν εἰ χγονιόν εστι το νόσημα και δυσίατον. ἡ δε φησιν, ἐν , ἡμ/ρα
το της μητρος μνημα εξωγκουν. Λ. B.M. I. 4o2. ἐν , τάλαιναν : γράφεται εν , ταλαίνης μητρος εξωγκουν 5 τάφον, ο εστι, το χωμα υπέβαλλον. B.M. ἀναχωματισμόν. B. ενῆ. ἡρορα δηλονότι, εξωγκουν την τάλαιναν μητέρα τάφου, ἀντισυ φως, ἀντὶ του εν θ εξωγκουν τον τάφον της ταλαίνης μητρος. I. μητέρ' εξωγκουν : εν η ημέρα ἴλλοποίουν το της μητρος μῆμα. A M. κατεχωννυον, εκάλυπτον. Gr. ἐτίμων. M. Gu. εἰκότως io εἶπε τὸ εξωγκου, οι γὰρ των παλαιων τάφοι συναγωγη χωμάτων ησαν εις υφος διήκουσα, βουγω ἐοικυῖα. Gu. I. οθεν και μέχρι
O3. πότερα κατ' οἴκους : ἄρα κατὰ τους οἴκους ηρξω, της λύσ- Isσης δηλονότι, η παρακαθηρονος τη πυρα ἔ I. ἀπο κοινοῖ το ἡρ,' τουτέστιν ἐν ποία ημέραι ηκω και ἐν ποίω τόπωἰ κακοήθως δε καιτοῖτο. A. B.M.I. ο δε φιλαλήθως λέγει, κατὰ την νύκτα πέπονθα τηρον την ἀναίρεσιν και την ἀνάληψιν των οστέων, τουτέστιν ἶνα μή τις ἀφέληται ταλα. I. προῶ: τω τάψω. Gr. τη τοῖ σώματος χοαυτης καύσει. Gu.4o4. φυλάσσων οστέων ἀναίρεσιν : ἡγουν πότε το σῶμα ἀνα - 1εν ημεῖς τα οστα λάβω μή γ' η ἀναίρεσιν αντι τοῖ φθορὰν, εγο
I. και τουτο-J Cons. p. Ia . I9. Brevius Hor. I O. κακοήθως και πολ ἐξετάζει, ἴνα εἴσεται εἰ χρόνιον ἐστὶ και
7. εν ποι *J ἐμποta M. i 8. ὁ δε-J Simile scholion, sed partim obliterat turn est in B. 4 δἰ φιλαλήθως λέγει κατἁ Tην νύκτα πίω πονθα φυλάσσων μήποτέ τις ἀφέληταιτα οπιῶ, ἡ παρατηρον πότε - ἀμ- ληται τὰ ωτῶ :- Quae inde ab M- κοτε cum lemmate ωτίων ἀναίρεσιν h et Etiam A. uia postrema integra πότε σβεσθείσης πης φλοὸc ἀφέλο
128쪽
σκοπων μὴ τα οστὰ φθαρη τω πυρί. Gu. ηγο- ανακορο ν, ἀνάληψιν, συλλογην. Gu. 4 5. παρῆν τις αλλος ζ ες ἀνωρθου το σὸν σωρο, σφαλλόμενον δηλονότι υπὸ της μανίας ἰ I. ἄρθευεν : επεμελεῖτο. H. 33. NG-5 σοκόμει. M. FT Io. εκυβερνα. Gu.4o6. Πυλάδης : ναι Πυλάδης, ό συνδρων, εμοι δηλονότι, το α και τον φόνον της μητρος, εκ παραλληλου. I. 4OI. φαντασμάτων ζ υπο ποιων δὲ φασμάτων νοσεις τάδε. I. Vγουν τὰ φαντασία ποιεῖ σε νοσεῖν ταλα α νοσεῖς Fl. 2I. io 8. εδοξ' : νυκτι ὁμοίας, ἀντὶ του φοβερας, ως ὁ ποιητἡς νυκτὶ εοικως ' B.M. ενόμισα ιδειν τρεῖς κόρας ὁμοίας νυκτί. I. πουν μελαίνας adcl. Gr. MOIT. 4o9. οἶδ' aς ελεξας: οἶδα ας ελεξας, οὐ βούλομαι δε ονομάσαι κοίι εἰπεῖν. I. as IO. σεμναι γάρ ς ἀποτρεπου λεγειν απαίδευτα, πουν τοῖ μέμφεσθαι αὐτὰς αφίστασο ' σεμναὰ γὰρ και σεβάσμιαί εἰσι. I. απαίδευτα: απαίδευτος εστιν ό ενταῖθα γράψων απαίδευτα και των ματρων παντάπασιν αμαθής. συ δ' ει βούλει μὴ απαίδευτος εἶναι, απαίδευτον ἐνικως γράφε οἴτω γὰρ εχει προς τὸ μέτρον ορθως. I. ao απαίδευτα: ἀντὶ τοῖ ἀπαιδεύτως φυλάττου ονομ ιν αυτάς.πως δε ἀπαιδεύτως, κοιλων αὐτὰς Ἐρινύας ς Α. B.C.M.I. 'Aλλως. εὐπαίδευτα κατὰ ἀντίφρασιν ἀντὶ τοῖ ἀπαιδεύτως. ἡ ουτως' εὐπαιδεύτως δὲ ποιεῖς, ονομάζειν αὐτὰς Ἐρινύας παραιτούμνος. B.M. I. 4II. αἶταί σε βακχεύουσιν ζ ἡτοι εκρίνουσι και ταράττουσί
et 5 σε τω συγγενεῖ φάνω, ἡτοι διὰ τον φόνον της μητρος. I. Κακοήθως - ονόματι εχρήσατο της μνίας, κακοηθες δε καὐτο υπορομνήσκειν αυτον τοῖ φόνου τῆς μητρος. ὁρκει γὰρ τὸ
via I. gravi. etiam in M. qui hoc scholion proximo postponit. In C.
129쪽
αυταί σε βακχεύουσι,' A. B. C. M. I. ομοίως δε καὶ τῶ ειπε i, οὐ δεινὰ πάσχειν δεινὰ τους ειργασμένους' γυμνον δεικνυται τοκακίκime Mενελαου' κατέκρινε γαρ αυτου χωρὶς κρίσεως. B. C. I. γυμ νον ενταυθα δει κνυται το ηθος του Νέενελεω κέκρικε γαρ αυτον ἄνευ
κρίσεως. M. το δε συγγενεῖ φάνω διὰ πην μητέρα. ἀλλ' εστιν ἡμῖν 5αναφορὰ της συμφορας Ορέστης εἶπεν, ό δε Mενελαος, οὐ δεινῶπάσχειν δεινὰ τους πεπραγμένους. καὶ κατέκρι-ν αυτον, φησὶν ό
υρέστης, χωρὶς κρίσεως. A. συγγεοη φόνον : λείπει ἡ διά, ἴνα η
διὰ τον συγγενη φόνον. B. M. 4I2. οἴμοι : οἴμοι ενεκα των διωγμῶν, ὐφ' ἔν ελαύνομαι ό io
κότας δεινά. I. 4I . αλλ' εστιν ἡμῖν αναφορὰ καὶ μετάθεσις της ξυμφορῆς καὶ του συμβεβηκοτος. Ι. το εξῆς οἴτως' ἀλλ' εστιν ἡμῖν αναφορὰ is της συμψορῶς, ό Φοιβος, κελευσας τον της μητρος διαπράξασθαι φόνον. ό δε Mενελαος διακόψας τον λόγον φησὶ, μη θάνατον ε πης, τον του πατρὸς δηλονότι' ἴπελάμβανε γὰρ τουτον βούλεσθαι προτει- νειν αυτόν. Gr. I. ό μ ν υρέστης διὰ τον 'Aπόλλωνα ειπεν, ώς κελεύσαντα τον φόνον, το εστιν ἡμῖν αναφορὰ της συμφορῶς, τουτέστιν χοε ἰς Ἀπίψωνα ἀναφέρομεν την αιτίαν των παρόντων' ὁ δε Mενελαος, οἰόμενος αυτὸν λέγειν τον του πατρὸς θάνατον, εκκλείων αυτὸν της
ἀπολογίας φησὶ, μη τον θάνατον του πατρὸς προβαλλόμενος λέγε, ώς δἰ εκῶνον την μητέρα ἀποκτείνας εἰς τα παρόντα ἐμπέπτωκας. Gu. I. ἀλλ' εστιν ἡμῖν αναφορά : των συμβάντων πραγμάτων. B.M. επεὶ asειαεν ό Mενελαος ου δεινὰ πάσχειν δεινα τους ειργασμένους ' καὶ
130쪽
κατέκρινεν αυτον. ό Uρέστης φησὶν ἀλλ' εστιν ἡμῖν της συμβάσης τ 3ς αναφορά, ο εστι, δυνάμεθα του συμβάντος πράγματος την αιτίαν ἀναγαγεῖν εἴς τινα, ωστε μη εἶναι ημῶς αἰτίους δεινων πράξεων. εἶτα ό Mενελαος μη θάνατον εἴπης του πατρός ου γὰρ σοφόν 's ει γὰρ και δια τον πατερα ἀνεῖλες την μητερα, δεινὰ πέπραχας συγὰρ Ουκ ωφειλες θάνατον επαγαγεῖν τη μητροῦ, ἀλλ' ἡ δημοσία κρίσις. εἶτα Ῥρέστης λέγων οτι ό Ἀπόλλων ἔκρινε. και δια τουτο ου δεινα διεπραξάμην, εἴ γε θεος ὁ κρίνας και κελεύσας, εἶτα ό Mενε--ος' τουτο το δεινὸν ἔκρινεν αμαθης ων. εἰτα Ορέστης' εἴτε ἀμα-ioθεῖς εἴτε σοφοι οἱ θεοι Ουκ οἶδα, τοῖτο δε οἶδα, οτι δουλεύομεν καιπειθομεθα αὐτοῖς, όποιοι ἄν εἰσὶν, εἴτε σοφοι εἴτε φαῖλοι. εἰτα ό Μενελαος' εἰ αυτός σοι εκελευσε, πως ουκ ελεει νοσοῖντα και μαινόμενον; ελα υρέστης' ἴσως ελεησει' αει γὰρ βραδύνει τὸ θεῖον. A. B.M. I. i5 Aλλως. ψα το ευφυὲς τοῖ ποιητοῖ, πως δι' ἀμφοτέρων των προσ- ωπων τούτων τοῖ υρε στου και τοῖ Mενελάου τὰς εναντίας τωνα, -ων δόξας ίποδηλοῖ. επεὶ γὰρ οἱ μεν των ανθρώπων λέγουσι τιμωρεῖν τὸ θεῖον τοῖς πάσχουσιν, οἱ δ αδιαφοροῖσι, διὰ μεν τοῖ ορεστου τὸ βοηθεῖσθαι παρὰ τοῖ θειου τοῖς κάμνοντας συνιστησι, et o δια δε τοῖ Mενελάου σοφιστικως απαγορεύει. ἐκεῖθεν δε την ἴφην τοῖ λόγου προὐκατεσκεύασεν. εἰπόντος γὰρ τοῖ Mενελάου απὸ τούοἶδα μεν αὐτὰς, ὀνομάσαι δ' ου βούλομαι και καθεξης τοῖ υρεστου εις μομφην των Κυμενίδων κινηθέντος ό Mενελαος τρόποι τινὰ τολον ἀπεστρεψατο ειπων αυταί σε βακχεύουσι συγγενεῖ φοvae, δη- 25 λό τι - κατευrελίζεις και οὐ θέλεις καλεῖσθαι Ευμενίδας λέγων,
ως, ο ορεστης φησὶν, ἀλλ' ἴστιν ημῖν του συμβάντος πράγματος αναφορὰ, eLν δυνάμεθα τηή συμβασηe τύχηι I. In A. totum scholion sic scriptum αναφορὰ τηι ξυμφορας. ο ἐστι δυνάμεθα του συμ