장음표시 사용
91쪽
και την Ἐλένην αυτω συνεπιδημησαι ' ἄπου γὰρ Ἐλένη, πάντως που και Λ ενελαος . A. B.C.M. I. ως του τηρ Ἐλένην ἀχθηναι μολύναντος την ευπραξίαν Mενελαου. A. M. 246. Κλένην ἀγόμενος : ἔρχεται ἄγων την Ἐλένην' δέχου τοπιστον των ἰμων λόγων. C. ἄγεταί τις γυναῖκα, ἀντι του λαμ-5βάνεP ἐπάγεται δε δουλον η ἔτερόν τις, ἀντι του μεθ εαυτου ἄγει. και ἐπάγεται τοδε εν παθητικη σημασία, ἀντι του μεθ' ετ ον, ημεθ' ετερα ἄγεται. Gr. I. 247. ει μόνος ἐσωθη : μαλλον αν ην ζηλωτὸς και μακαριστός. εἰ δε ἐπάγεται την συνευνον, ηκει ἔχων μέγα κακόν. I. IO249. επήσημον ετεκε Τυνδάρεως μέγα γὰρ αυτ ε κακὸν τηἘλλαδι ετεκεν. M. Στησίχορός φησιν ώς θύων τοῖς θεοῖς Γυνδάρεως Ἀφροδίτης ἐπελάθετο, δι' ο οργισθεῖσα ἡ θεὸς διγαμους τε καιτριγαμους και λειψάνδρους αυτου τὰς θυγατέρας ἐποίησεν. ἔχει δεῆ χγησις ουτως ουνεκά ποτε Τυνδάρεως ρέζων πῶσι θεοῖς μιας is λάθετ' ηπιιδωρου Κυπριδος. κείνα δὲ Ἱ υνδάρεω κουραισι πλωσαμένα διγάμους τε και τριγαμους τίθησι και Mπεσάνορας. ' και
92쪽
5 εατί uos: αντὶ του πολυθρυλητον. περισσον δε το αρθρον. M.
ό Tinδάρεως ετεκε γένος θυγατέρων διάδηλον και ἰξάκουστον εις τον ψόγον. I. ό Τυνδάρεως ἐγέννησε γένος θυγατέρων πολυθρύλλητον εἰς ψόγον. C. περιφανές. Gr. εκδηλον, ἐξάκουστον. Gu. 25Ο. γένος θυγατέρων ζ πην Ἐλέκην και τους ταύτης μνη-
25 I. σύ νιω δίαφερε: τουτέστιν, ἐπείπερ ἐκείνας ως φαύλας κακίζεις, σκοπει μη και αντη περιπέσης τοῖς ἴσοις, ἀλλ' απο ν των κακων εχε, καἰ μη μόνον τα αριστα λέγε, ἀλλα και κατὰ νοῖν αεὶ ἔχουσα πρῶττε. Gu. I. i5 διάφερε : διάφορος ἔσο. Gr. m. 6. 9. I7. a r. 56. 59. 76. διαφορὰν λάμβανε και αποχην, εξω γενώῖ. Gu. ἀπέχου. Fl. I 8 των κακων ζ γυναικων. Gr. Fl. 6. 9. 17. 2I. 56. 59. 76. εξεστι γάρ : αυτεξούσιος γὰρ ἡ αρετη. και γηρος rει μάθον εμμεναι εσθλός ' A. C. M. T. Io. a I. ἐκδεδομένον εστί. Gr. Fl. do 6. 9. I7. a I. 56. 59. 76. αντὶ του δυνατόν εστί σοι. Fl. I 8.253. uἴμοι, κασίγνητε: ωμοι, ω αδελφοῦ, ταράσσεται το σονομμα, ταχέως μετεβληθης εις λύσσαν καὶ μανίαν, ἄρτι σωας εχων
ἔμμα σον ταράσσεται : φυσικως' καθόλου γὰρ των της ψυχης α 5 παθων εικόνες οἱ οφθαλμοί. αιφνίδιοι δε των λυσσωδων νοσημάτων αἱ μεταβολαὶ γίνονται. A.B.C.M. I. a δεῖγμα τοῖ μεταπεσεῖν σε
93쪽
2 54. ταχυς δε μετέθου : αντὶ τοῖ ταχέως εἰς μανίαν μετεβληθης
αρτι σωας εχων τας φρένας. A. B.Μ. ο νους, μετεποιηθης και μετε- βληθης εις λύσσαπ. M. εστι και το εναντίον, μοέθετό τις λύσσαναντι τοὐ ἀπέθετο. Gu.255. ω μητερ . ω μητερ, ἱκετεύω σε, μη ἐπίφερέ μοι τὰς υμι- 5ρον Μώσας ἀγριας κόρας, ητοι τὰς Ἐριννύας. αἶται γὰρ, αυται κινοῖν- ται και όρμωσι πλησίον εμου. I. αἱματωποῖς τὰς Ἐριννῖς λέγει ώς τοἰς γινομένους υμιμον ποιούσας βλέπειν και ταρα δες. Gu. I. 256. τὰς αἱματωπούς : τα συμβαίνοντα τοῖς πάσχουσι ταντα τοῖς προεστωσι τού πάθους θεοῖς ἀνατιθέασιν οι ποιηταί' ΟΙΔ τι και Oμηρός φησι περὶ των λιτων χωλαί τε ρυσαί τε παραβλωπές τ' οφθαλμί' ἐκ των ἀποβαινόντων παθων ει λοποιησας αυτ . ουτωκά του ΓIλοῖτον τυφλον λέγουσιν, λι ακρίτως ποιει πλουσίους, καὶ τον Καιρον σπισθοφάλακρον, ἔτι τοῖ παρωχημένου δύνατον ἀντιλαμβαασθαι. καὶ κωφον δε αυτὸν ο Δημοσθένης φησὶν, στι μετακαλούμε- 5νος ο ύπακούει. A. B. M. Gu. I. αἱματωποῖς εἰπε τὰς ' ινύας ό Ευριπίδης εκ τοῖ τοῖς μαινομένους υφαιμον βλέπειν καὶ ταραχωδες, ως Φοῖβος ο του φοιβῶν τούς μάντεις, δ ἐστι μαίνεσθαι, αἴτιος, καὶ πολύμοχθος Ἀρης καὶ τα τοιαῖτα. A. B.M. ω μητερ τὰς αἱματοποιοῖς καὶ δρακοντωδεις κόρας ἐπ ἐμοὶ μη ἐπίσειε, πουν ματακίνει. M. δρακοντωδεις δε λέγει τὰς ἐχούσας δράκοντος, ητοι οφεως, οδόντας. Gu. I. ω μητερ . δοκει το εἴδωλον της μητρος παριστά
94쪽
μενον ψαν και επισει ειν κατ' αυτοῖ τας Ἐρινυας. A. δοκεῖ τοειδωλον 'Ορέστη παριστάμενον. m. 33. ' πισειε . απείλει. Gr. T. 21. μη ἐπιφερε. Gu. επίβαλε. Fl. I 8. ἐπίπεμψον. Fl. Io.257. αυται γάρ: εκ του -αγους υπέθετο τας Ἐριννας αυτὸν 5 διωκούσας. ῖνα την δόξαν του μεμηνότος ἡμῖν παραστη , ῶς εἴγε παρηγαγεν αυτὰς εἰς μέσον, εσωφρίνει αν ο Dρεστης, τα αυτα πῆ- σιν ψων. ταυτα νεώτερα' πιμηρος γαρ οὐδὲν τοιουτον εἶπε περιχ εστου. A. B.M. I. 258. μέν', ω ταλαίπωρε : μένε ἀτρέμας και ἡ σαως εχε εν τοῖς 1 o δεμνίοις' ουδεν γαρ ψας - ῶν δοκεῖς σαφως εἰδεγαι. I. 259. γαρ οὐδεν: τα γαρ φαντασιωδη ανυπόστατα. A.C. Aλλως. ἴ γαρ το των σωφρονουντων ἔμμα διαφευγειν συμβεβηκεν, τουτο κατὰ την πλάνην τοῖς μαινομενοις ψῆσθαι συμβέβηκεν. A. B. M. ἄθεν και ουτος τὰς Ἐρινυας ενθουσιαστικῶς φαντάζεται ψῆν. i5 το δε ἱεριαι προπαροξύνεται ώς το τιμώριαι και αἴτιαι και τὰ τοιαυτα. ἱερείας δε αυτὰς καλεῖ παρ' ἴσον εξυτηρετουσαι αυτοῖς. ἀποστέλλουσι γάρ αυτοῖς τὰς ψυχάς. A. B.C. M. I. --: ποιητικῶς αντὶ του σαφως. Gr. H. 6.9. I7. 21. 56. 59. 76. ειδεναι : βλέπειν ειπεῖν Φελλεν οτι δε ἔ βλέπει τις γινί-
-καλεῖ om. I. Verba liριία - ψιχάς habet etiam R. io. qui ori . Et υπηρετουσιν ἄ- habet. In C. υπηρετουνται αυτ αῖς τας ψυχάή. mediis omissis. I S. προπαροξυνεταιJ προπαροξυ B. In M. haec sic seripta I0ειαι δειναὶ
95쪽
26 o. οῦ Φοῖβ', ἀποκτενουσι : ω Α πολλον, φονευσουσί με αἱ ἄγριαι και ἀναιδεῖς γοργωπιδες, αἱ καταπληκτικαὶ τοῖς οφθαλμοὶ , αἱ ἱέρειαι
καὶ φονευτριαι των νεκρων, αι φοβεραι θεαί. I. αι κυνώπιδες : αἱ ἄγριαι. Gr. ἀναιδεις. Gu. 26 I. γοργωπες ἰ γοργωπιδες. Gr. καταπληκτικά τοῖς ο αλ- 5μοῖς, καταπληκτικὰ ἔχουσα ἔμματα. Gu. ἐνέρων ζ νεκρων τωναδίκως θνησκοντων. Gu.
το ἱέρειαι Ἀρίαι χρη γράφειν Ιωνικως, ἴν εχη προς το μέτρον
ορθως. τὰ γὰρ διὰ του εια προπαροξυτονα Ἱωνικως οἱ ποιηται παροξυτονα ποιοῖντες δια του ία γράψουσι, τὸ αυθάδεια αὐθαδια io λέγοντες, και τὸ εὐσέ α ευσεβία, και τὰ τοιαυτα, ο καὶ εξετάζων εἰρησεις. l. φονεύτριοι. Gr. υπουργοι, ως θανατουσαι. GN. 262. μεθησω . ἀμσω. GL ἐμπλέξασα: ἐμβαλοῖσα. T. 33. 263. σχησω: ἐφέξω, κωλυσω. Gr. Fl. 6. I7. 9. a I. 56. 59. 76. κρατη . m. 33. 15264. μέθες, μί' ουσα : ἔασον, αφες. μία ουσα των εμων ἐριν- νυων και μονιων, μέσον με κατέχεις, ἴνα βάλης εις τον Τάρταρον. I. καὶ συ μία ουσα των κατ εμου Ἐρινύων ἀπόστηθι. τινες δε εριννων των μανιων, ὼ η ἄνες με της μανίας ἀναχωρησασά μου.
265. μέσον μ' οχμάζεις : συνέχεις, η ἐπαίρεις. ἴδιον δε των μαινομένων το τους κηδομένους ἀποσείεσθαι και δοκειν βλάπτεσθαι μαλ- λον παρ' αυτων. A. B.M. I. κουφίζεις. Gr. κρατεῖς, συνέχεις, ἐπαίρεις. Gu.
'Ουάζω γίνεται ἀπὸ του εχω, εξω, ἔχμα, ου μόνον ἡ εξοχ 1, 25 ἀλλα και ἡ συνοχη. ἀπὸ δε του ἔχμα γίνεται ἐκμάζειν, τὸ κωλυειν
8. τα ἱέρειαι -J Seliolion Triclinii.
96쪽
και επεχειν, και Ἀμάσαι, το κατασχεῖν και ἐλεῖν, ε παρὰ τρ Εὐριπίδη ενταυθα διὰ του a Misau, ροσον μ οχμάζεις. I. 266. επικουρίαν ζ μήθειαν. Gu. 267. το θειον ζ τους θεους. Gr. τας Ἐριννύας. Gu. δυσμε-S νες ζ εχθράν. Gr. Fl. 6. 9. I7. a I. 34. 56. 59. 76. 268. δος τοξα: δός μοι τα τάξα - εκ κεράτων σκευαζόμενα, ταδωρα του Ἀπόλλωνος, δἰ ων εἶπεν ό 'Aπόλλων τιμωρησασθαι ερο τὰς Ἐριννύας, ει εἰς φάβον αγοιεν εμ εν λυσσήμασι και μανίαις, - παραλλήλου. I. 3 o δος τί, μοι κερουλκά: τα διὰ κεράτων ἔλα- να ἡ τα κῆρα καιθανατηφόρον μοῖραν φεροντα. B. - λα των κεράτων ε οντα την νευράν, ἡ το βελος, ῶς το κεραελῆς ταυρος, ἡ παρὰ το εκ κεράτων εἶναι καὶ ε λκεσθαι, τουτο δε εἶπεν ώς των Ἐρινύων ωαυκυιων αὐτοῖ.A. B.C. M. Στησιχόρω επόμενος τί, φησὶν αὐτὸν ειληφέναι παρὰ θ Ἀπόλλωνος. εδει οἶν τον υποκριτην τόξα λαβόντα τοξεύειν. B. M. I.) οι δε νυν ὐποκρινόμενοι τον ηρωα αἰτοῖσι ρον τα τόξα, μὴ δεχόμενοι δε σχηματίζονται τοξεύειν. ει δε ό μαινόμενος επ' ενίων πιαίνει
μὴ θαυμάσωρον. ἡ γὰρ νόσος ποικίλη των μεμηνότων, ώς καν ταῖς Τρωάσιν ἡ Κασάνδρα τοσόνδε δ' εκτὸς στήσομαι βακχευ--
δωρα Λοξίου λεγει ἡ υπὸ της μανίας δοκων χαρισθηναι αὐτωταῖτα παρὰ 'Aπόλλωνος. ἡ διότι τοξικός εστιν ό θεὸς, και τα παρ'
b. ΚασάνδραJ κασσάνδρα Β.2 a. τἀ παρ' α--J τὰ παρ' αὐ- του τόξα ῶσπεροι τόξα ἐκείνου I. Quod dedi. est in Gu. in quo, it uoci primo Scriptum fuerat. ῶσπερεὶ τόξα, EndeIn manu cor rectum eat in margine M'. MATTH.
97쪽
56. 59. 76. τα δια των κεράτων ε οντα την νευρὴν η το βέλος iu dit M.ὶ η τα εκ κεράτων συντεθειμένα. Gu. Fl. a I.
269. Ἀπόλλων : Ἀπόλλων ἀπο του ἀει βάλλειν. C. ἐξαμύ
νασθαι ζ ἀποσοβησασθαι. U. 33. τιμωρησασθαι. Gr. μαχε- σασθαι. Gu. 527O. μανιάσι: πάντες το μανιάσι προς το λυσσημασι συνάπτοντες ουτω φασὶ, μανικοῖς λυσσημασιν, ἀγνοοῖντες ἔτι το μεν μανιάσι θηλυκόν εστι, το δε λυσσημασιν ουδέτερον. συ δε τούτους
ἐάσας ἀσυνδέτως λέγε κεχωρισμένα ουτως' εἴ με ἐκφοβοῖεν μανιάσι καὶ μανίαις, εν λυσσημασι και εν μανίαις, ἴν ωσιν ἀμφότερα το ioαυτά. Gu. I. μανιάσι λυσσημασι : ταῖς μανιωδεσι λύσσαις. σχημα δέ εστι περίφρασις το μανιάσι λυσσημασιν, ως το φοινικι λίνω, αρσενικον μετὰ Ουδετερου. ἀπο δε του ἡ μανιας το μανιάσι' μανιωδεσι λυσ- σημασιν, η μνίαις και λυσση σιν. B.M. I. 1527 I. βεβλησεταί τις : τοξευθήσεταί τις ἀπο των θεων διὰ χειρὸς ανθρωπινης ; I. 272. ει μη 'ξαμείψει : ναι, τοξευθησεται, εἰ μη ἀποστησεταί τις
των Ἐριννύων του εμου προσωπου, μακρὰν των εμων ομμάτων. ουκ
ἀκούετε, ω Ἐριννύες δηλονότι, οὐχ ὁρῆτε πτερωτὰς γλυφίδας, λέγω αοδε τα βέλη, ἐξερχομένας εκ των μακρὰν βαλλόντων τόξων I.
a. μανιάσιJ δε Rd l. B. . αλλως pruefixum in I. Uema μανιάσι λυσσημασι ταῖς μ. λ. το δἰ σχημα περίφρασις sunt in A. I 3. το μανιάσι Mattii. pro ταῖς
4. ουδ τερουJ τῶ οὐδετέρου I. u . μανιωδεσι λ. η μ. καὶ λ. Om. M. Scuo L. EURIP. II. I 8. εἰ μ προσώπουJ Haec verba etiam in A. B. l. M., si lilito σἰ in C. post, in A. ante τῶν ἐρινύων. 23. μέλλετ , ἐξακρίζετ αιθθαJ μέλλετε B. μέλλετε καὶ βραδύνετε I. 24. στιγμη εις το Μ. στιγμην ἔχει το Η I. In C. lioe scholion sic conformatum, a g. τι δητα μέλλετ αδ ἐριννύες. τί βραδύνετε τα ἄκρα καταλαμβάνετε τοῖ ἀέρος και παίετε τον αἰθέρα :-ἐξακρίζετ' αἰθέρα. εἰή τα ἄκρατου αιθέρος πέτεσθε και μέμφεσθε ταλόγια του ἀπόλλωνος καὶ μη ἐμέ. πτερωτὰς δε τὰς ἐριννυας επέθετο :-In A.
98쪽
αιθέρος πέτεσθε, και μεμψεσθε τα λόγια του Ἀπόλλωνος και μηεμέ. πτερωτὰς δε και ιυτος τὰς Ἐρινύας υποτίθεται. A. B. C. M. I. ἀκρίζω δε το ακρον κόπτω. I. μέλλετ' : αντι τοῖ βραδυνετε. M. εξακρίζετ' : αντὶ του τα ἄκρα του αιθέρος καταλαμβάνετε. M. εις 5 τον αυον αιθέρα τρέχετε. Gr. H. 6. 9. I7. 2I. 34. 56. 59. 76. ἡγο- των ακρων του ἀέρος επιλαμβάνεσθε. Gu. 276. αιτιῆσθε ζ αιτια ἡγεῖσθε. Gu. θέσφατα : κελεύσματα και γὰρ ἄνωθεν εἰπεν, ὀταν ἀπ τει την Ἐλέκτραν τα τόξα, ως Ἀπόλλων αυτω επέταξε μάχεσθαι Ἐριννυσι τοῖς τάξοις. I. IO 277. εα . εκπληκτικον η θαυμαστικον επίρρημια το D. A. C. M. ἔα, τί χρημ' ἀλυω'. δια ποιαν αιτίαν αδημονω; B.M. τί τὸ πρῆγμα και τίς ἡ νόσος αἴτη καθ' ην δημογω και ηπόρημαι; παρὰ τηνἄληι P αλυουσ' ἀπεβήσετο. '' A. B.C.M. I. επὶ ἐκπλήξεως το L. δια τί χρημα εν αμηχανία εἰμὶ, πνευμα ἀναπέμπων εκ των πνευμ 33 νωνοῦ τὸ αλυειν δε ποτε μεν οἱ ποιηταὶ αντι τοὐ δάκνεσθαι καὶ ἀπορεῖσθαι λαμβάνουσιν, ως ενταυθα, καὶ παρα του ποιητῆ η δ' δευουσ' ἀπεβήσετο ' ποτε δε αντὶ τοὐ γαυριῶν καὶ χαίρειν, ώς το η ἀλυεις. δτι 'Iρον ενίκησας τον αλήτην. I. 273. ποῖ ποῖ'. τὸ ποῖ τοπικόν. που, που επηδήσαμεν και ἰκι--ao θημεν απὸ τῆς κοίτης ; εκ κυμάτων γαρ, ἡτοι εκ τῆς τού κλυδωνος μανίας καὶ ταραχῆς, βλεπω πάλιν γαληνὰ καὶ ἡσυχα. I. ἡλάμεσθα: ἰπηδήσαμεν. Gr. εκινήθημεν. ἐπλανήθημεν, ἐλαυνόμεθα. G I. 279. γαλῆς ψω : κεκωμωδηται ό στίχος διὰ Ηγέλοχον τον a s υποκριτήν. ου γὰρ φθάσαντα διελεῖν την συναλοιφὴν επιλείψαντος
25. συναλοιφῆνὶ συναλιφην Η. Comparanda cum his verba scholiastae Aristopli. Ran. 3O5. Ἐγελοχος τρα
99쪽
του πικυματος τοῖς ἀκροωμένοις την γαλην δόξαι λεγειν το ζωον, ἀλλ' ουχι τα γαληνά. πολλοι μεν οὐν αυτο διεπαιξαν τῶν κωμικῶν, Ἀριστοφάνης καὶ Στράττις εν 'Aνθρωπορραίστη
καὶ των μοῦν αλλων οὐκ ἐμέλησέ μοι μελων Ε, ιουίαι δή δρῶμα δεξιωτατον δάκνα ἡ πιρίστην, Ἐγελοχον τον Κυντάρου μισθωσάμινος τὰ πρωτα των ἐπων λεγειν.
τι οἶν γενόμενος εις οπην ἐνδυσομαι ἔ
ib. 'AρισYοφάνη J Excutit fortasse Βατράχοις. Respicit autena ad v. 3Ο5. ἐκ κυμάτων γὰρ αἶθις αι γαλην
ib. Κι,τάμυJ Sic A. B. I. κινυάρου I. unde Benileius R,ν,άρου, nomine Ignoto. Probabilius est Kυννώριυ, quod cum Kerici nomine corii parum potest. Preximi Stratuidis versias. in quibus interlocuto in notas ad licst Mein eicius Coni. vol. 2. p. 788. Sic scripti sunt in M. γαλην πω. ποῖ ποῖ ουριι θεων ποῖ ποῖ γαλην γαλην ἐγω δε νμην σε γαλην λέγειν ψω. Vitiosius in A. γαλην Δρω. ποῖ προς θεων ποῖ ποῖ χρημεπαρα θέλημα ποιον γαλην γαληνα ἐγω δε ρμην σέ γαλην λέγειν μ', Onaissa reliqua scholii parte. In B. γαλην ι' ποῖ ποῖ προe θεωι. πιοῦ ποῖ γαλην γαληνά. ἐγω δε α μην σε γαλην λέγειν ιρω. In I. sornis sis priniis verbis γαλην ἐρω) ποῖ ποῖ γαλην ορω. ποῖ ποῖ προς θέων, γαλην γαληνά naas insis reliquis. In versu priore alierum quod nnte Eροι θιω, legetantii re,7 delevi cuna Cobeto. In versualtero non potuit ala Stratia te scribi ἐγω δ' ωμην σε γαλην λέγειν ορω, iluun in proinptii esset Dianaeris Inelio m. hus scribero ἐγω δ' εμην γαλην λεγειν
Post γενι ην una ad versus integritatem syllaba desideratur. quae non apparet qualis esse potuerit. Quamobrem fuit qui μυγαλη conjiceret, aptissimum praecedentibus verbis .ic ὀπη, . ,δύσομαι nomen. Neque obstant Hegelochi verba λη, ορω, qui nis ad μυγαλη nomen alluidi potuit. Versus proximos exhibe correctis luarorum vitiis. Promina in B. legitur, ἀλλ' ηγέλοχός με μηνυσειεν
δώ, μέγα etc., in M. ἀλλ' ηγέλοχοή
100쪽
αλλ' Ἐγδοχος οἶτός με μηνύσειεν ανε τραγικὸς ἀνακράγοι τ' αν εἰσιδων μεγα, εκ κυμάτων μαιθις αδ γαλην ὀρω. - A. B.M. I.
28 .-285. σύγγονε, τι κλαίεις : οῦ δελφη, δια τί κλαίεις,5 θεῖσα την κεφαλὴν εσω των πέπλων; αι δοῖμαί σε μεταδιδούς σοιτων ε ν πόνων, ἴχλησιν παρεχων σοι τη παρθενω δια των ἰμων νόσων. μη χάριν των ε ν κακων ἐν σεαυτη φθείρον' συ μεν γαρ συνηνεσας καὶ συνεβούλευσας επι τάδε, εἴργασται δ' - εμοῖ ό της μητρος φόνος. I. io 28 I. αισχύνομαι'. και εντρεπομαι. H. 59. μεταδιδούς μετέχειν διδούς. Gr. m. 6. 9. I7. a I. 34. 56. 59. 76. 283. συντηκου : εν σεαυτῆ φθείρου, οιαρρεου. GL διαρρεου. H. 6. 9. 17. 56. 59. 76. πάσχε, δαμάζου. Gu.
284. επενευσας ζ συνηνεσας. Gr. κατενευσας, συνεβουλευσας.
is Gu. και συνείργησας. m. 59. τάδε : τὸ κτεῖναι την μητερα.Gr. H. 6. 9. I7. 2I. 56. 59. 76. α επραξα. Gu.συ μεν γάρ: πω μεν γὰρ εἰργασάμην, συ δε επενευσας. θελει δὲ
λεις ἄχθεσθαι. A. B.C.M. I. dio 285. Λοξία δε : τῶ Ἀπόλλωνι δε μεμψομαι, ἔστις διεγειρας και παρακινησας εμε εις εργον ἀνοσιωτατον διὰ μεν των λόγων ευφρανε, δια δε των εργων οὐδαμως. I. Λοξία δε : ου σοὶ μεμφομαι, αλλὰ του Ἀπόλλωνι, ἔτι πείσας με φονεῖσαι την μητερα ου βοηθεῖ. A. C. M. τω Λοξία μεμφομαι, ητοι τω
εἰσιδων μέγα etc., in I. ἀλλ' ηγέλοχό με μηνυσειεν ὁ τραθικοή, ἀωααράγοιτ' ἁνατος εἰς ἐχθρους μέγα etc. albi eiu ἐχ- θροιή Arsenii inveniunt esse videtur, obscuram vel desectam eodicis sui scriptum n utcunque corrigentis. Rectnm scripturam suo in libro liarunt Musiimis. qui scholiis ad Aristoph. Ran. 3 5. ed. lina haec inseruit ex seliolio Euripideo exce lita, και στράτιή ssi etiam I. υ κοῖ ποῖ προς θ.ων, ποῖ ποῖ