장음표시 사용
141쪽
κατα ταύτην την ἡμέραν. I. το οἴσεται ἐνεργητικην ἔχον σημασιαν, καἰ αντι του κομίσει λαμβανόμ ενον ἰυταῖθα παθητι ν εχει και αντὶ τοῖ ἐξενεχθήσεται λαμβάνεται. Fl. a I. 44Ι. φεύγειν τηνδε την πολιν, ητοι ἐξορισθηναι, η θανειν, η μηθανειν, ἀλλ' ἐτέρως κολοσῆναι δηλονότι; I. 5442. θανειν υπὸ των πολιτων ἐν πετρώματι λευσίμρ και λιθοβολιστικω. I. λιθοβολησίμου. Gr. Horr. Octo. λιθολευστικω. Gu.4-3. κατ ουχί: εἶτα ου φεύγεις, ἱπερβαλων και ἐκφυγων τους μους της γης ἰ Ι. γης. της γης, της σης δηλονότι, Πουν της πατρίδος σου. Gr. H. 6. 9. I7. 2I. 56.59. 76. ύπερβαλων ζ υπιρβας. Ioπαρελθών. Gr. m. 6. 9. I7. aΙ. 34. 56. 59. 76.4 4. κύκλω γάρ; ου δυναμαι φυγῶν δηλονότι' κύκλου γὰρ Γ- λισσόμεθα παγχάλκοις ἄπλοις, ἀντὶ του ἀνδράσιν ώπλισμένοις. I. ελισσόμM: τουτέστι φυλασσόμεθα υπὸ ἀνδρων ωπλισμένων, ἴνα. ει βουληθειημεν φυγειν, μη σχωμεν αδειαν. Gu. I. I 5445. προς ἐχθρων : τουτέστι κοινη φρουρησει φυλάττη ηιδία, τουτέστι παρά τινων ἐχθρων φυλάττη η παρὰ της πόλεως ἄλης. C. κατ ἰδίαν και χωρις παρὰ των ἐχθρων, πουν των απὸ τοῖ Αιγίσθου, η παρὰ της Αργείας δυνάμεως. I.
446. πάντων προς αστων '. παρὰ πάντων των πολιτων, ἴνα θάνω' aciβραχυς και σύντομος λόγος. l. τοῖτο καθ' εαυτί βραχέως, φησὶ, και συντόμως ειρηκα ἄπερ ε . B.M. 447. ω μέλεος : ω ἄθλιος, ἐλθες προς το ἔσχατον της συμφορῆς. I. 448. ἐς σ' ἐλπίς: η εμη ἐλπις εώς σὲ ἔχει την καταψυ v 25ενεκα των κακων. ἀλλ' ἰλθων εὐτυχης μετάδος τοῖς σοῖς φίλοις, τουτέστιν ἡμῖν τοῖς δυστυχοῖσι, της σης εὐπραξίας, και μη απολαβων ἔχε μόνος το αγαθὸν, ἀλλ' ἐν του μέρει ἀντιλάζου, και ἀντιλαμβάνου, των πόνων, ἐκτίνων καὶ ἀποδιδους τὰς πατρωας χάριτας, ητοι ας ό πατηρ εποίησεν εἰς σε, εις ους δεῖ καὶ πρέπει, τουτέστιν 3 o
οἱ μη ἔντες φίλοι ἐν ταῖς συμφοραῖς. I. καταφυγάς: ἐλευθερίαν.
FI. 33. ἀντι τοῖ καταφυγην. GR449. πράσσουσιν . διακειμένοις. Gr. Fl. 6 9. I7. 21. 56. 59.
142쪽
76. δείκνυσι δια τούτων ό ποιητρος ἔτι δει πω νοεῖσθαι τους ε υτ πυτας των δυστυχουντων αυτων συγγενων. T. 6.
5 45 I. και μη μονος . Ἀττικως αντι του απολαβε τα κατὰ σαυτὸν μόνον φυλάσσων. λοιόν εστι τω ευφημίαν μεν πρωτα κηρύξας εχω,' αντὶ του εκηρυξα. A. H. M. τὸ πηστον : την εὐπραξίαν. Fl. 6. 9. I7. a I. 34. 56. 59. 76. τὴν ευπραγίαν. Gr. m. 34. το ευδαιμονίαν. Gu.ao 452. ἀντιλάζου: ἀντιλαμβάνου. M. το ἀντιλαμβάνεσθαι λέγε - ται, οταν τι διωκη καὶ ἄπrηταί τινος δεόμενον η και καθ' ετερόν τινα τρόπον, το δε ἀναδέχηται καὶ ουκ ἀποστρεφηται. Gr. m. 6. 9. I7. a X. 34. 56. 59. 76.454. ἔνομ : επει οι συπενεῖς ειπεν. οἱ φίλοι οι μη επι ταῖς 5 συμφοραῖς των φίλων ἔντει φίλοι ουκ εισὶ φίλοι, ἀλλα λόγω μενεισιν, εργω δ' ου. B.M. ου γαρ το ονομα την ενέργειαv παριστα, ἀλλ' ἡ ενέργεια τὸ ἄνομα' τουτο δε και ἰπὶ πατρὸς και αδελφου και μητρος και παντὸς συγγενοῖς. Fl. 6. φίλοιο και συπιενεῖς.
o 456. καὶ μην: τὸ ἐξης, γέροντι ποδὶ βαδίζει ενταυθα. B. C. M. και μην ό απὸ της Σπάρτης Τυνδάρεως μετὰ σπουδης ἔρχεται δευρομελανείμων εν πώδι γεροντικῶ, την κόμην ἀφηρημενος εν κουρὰ πενθίμου ενεκα της θυγατρός. I. 457. ὁ Σπαρτιάτης: Οἰβάλου τοῖ Περιηρους παῖδες ουτοι, Τυν- α 5 δάρεως, 'Iκαρος, Ἀρνη, και νόθος εκ Στρατονίκης Ἱπποκόων. ουτοι
S. ἀντὶ του ΟΠ . M. In A. totum Acmolion sic scriptum. καὶ μὴ μονος το χρηστον : μη μόνος ἀπόλαυε τακατα σαυτὸν φυλασσων. ἔμοιον δε ἐστιντο ευφημίας μεν πρῶτα κηρύξας ἀνακεκηρυχέναι. απολαβων ἔχε ἀντὶ τουαπολάμβανε : - ersunt Soplioclis
143쪽
μετὰ θάνατον Οἰβάλου εστασίασαν περὶ της ααης. 'Iκαρος δεσυνθεμενος μετα Ἱπποκόωντος εξελαύνει τον Tin δάρεων τῆς Σπάρτης.ό δε οικεῖ ἐν τοῖς εσχάτοις της Αἰτωλίας και γαροῖ Ληδαν την Θεστίου του Αἰτωλοῖ, εξ ῆς εσχε Κάστορα και καὶ Τιμάνδραν και Κλυταιμνηστραν και Ἐλενην. υστερον δε Ηρακλης επι sτω φόνου του Οἰωνου φονευσας Ἱπποκόωνrα ἄμα τοῖς παισοῦ, καὶ καταγαγων τον Τυνδάρεων ἀπὸ Φριξης και Πέλλης, εγχειρίζει αυτωτην ἀρχην της Σπάρτης. εγάμει γὰρ Ηρα λης Δηώνειραν τηvΛηδας αδελφην. Λ. B.C. M. I.
458. κουρῆ τε θυγατρὸς πενθίμω ἰ τη γεγονυία επὶ τω πενθει. io C. δοτικη κεῖται τη κουρῆ ότι επι τω πενθει εξυρηται. A. C.
δραν, quam inter liberos Tundarei memorat Apoll. 3, Io. 6. V MATTH.
quod recepit Burn. recte. vid. Hevno ad Apoll. 2, 7, 3. Φριξα np. Steph. ByΣ. est urbs Peloponnesi
144쪽
459. ἀπωλόμην, Mενελαε : ο Τυνδάρεως ὀδε ἔρχεται προς ἡμας,ου ἐλθεῖν εἰς διιν αιδουμαι διὰ τα ημαρτημένα ἐμί' και γαρ ἀνέθρεψεν ἐμὲ μικρον οπα, πολλῶ δε φιληματα ἐξεπλήρωσε, τουτέστιν εδωκε, περιφέρων και βαστάζων ἐμὲ, ἄμα τε τη Ληδα, τιμωντες ἐμὸ5 ουδεν ελαττον τοῖς Διοσκόροις, τω Καστορι καὶ τω Πολυδεώζει, οῖς.
σεις ἀπέδωκα' τίνα σκότον λάβω ἐν τω προσωπω, ποιον νέφος θῶμαιεμπροσθεν, φεύγων τὰς κόρας τῶν ὀμμάτων τοῖ γέροντος ἔ I. 463. πολλα δε φιληματ' ἐξέπλησε : ἀντὶ του πολλῶν φιλημά-i o των με ἐξεπλήρωσεν, ύς το διά τ' εντεα και μέλαν αἱμα. Aλλως. ἀντὶ του την ἐπιθυμίαν των φιλημάτων εις ἐμὲ ετελεσε τον 'Aγαμέμνονος παῖδα. ώς περὶ ἐτέρου δέ φησιν, ἀντι τοῖ εἰ πειν περιφέρων ἐψ, εἶπε τον Ἀγαμέμνονος, ἀντὶ του ἐμὲ παῖδα ἔντα. τιμῶντε δε
τι ντέ μ ουὸ γ ῆσσον ἄμα τῆ Ληδα τιμωντές με οὐδὲν ε τ- τον η τους Διοσκούρους τον Κάστορα και τον Πολυδεί v. I. όZευς κυκνος γενόμενος και συγγενόμενος Λήδα τῆ Τυνδάρεω γυναικὶ, ἐποίησεν αυτ ν δυο ωὰ τεκεῖν, το μὲν μονολέκυθον, το δἰ διλέκυθον.ao και ἐκ μὲν τοῖ ενα ἔχοντος λέκυθον γενέσθαι φασὶ τηυ Ἐλένην, ἐκ δὲ τοῖ δύο εχ ρυτος Κάστορα καἰ sIολυδεύκην, ὀὶ παρ' ημέραν ἔζων. τὸ δ' αἴτιον τῆς τοιαύτης ζωῆς ἐν τοῖτο ῖσιν μὲν γαρ ἐν ἐν τω διλεκύθω ώω ἀπο τῆς Τυνδάρεω σπορας Κάστωρ ἐγένετο, καὶ δια τοῖτοῆν θνητος, ἄτε θνητου υἱὸς τοῖ Τυνδάρεω, ἄσον δἰ ἀπο τῆς τοῖ Διος
Sic etiana C. in quo scholion inci
etc. Versus ipse in textu codicis excutit, sed additus est in fine paginae l. a ab. prii fixo στίχος, quod versibus in textu omissis praeserit ore solent librarii. 1 7. ο ΣεδήJ . OII . I.
145쪽
σπορας ΙΠολaεύκης ἐγένετο, και δια τοῖτο αθάνατος. μέλλοντος ιMν Κάστορος τελευτῶν, ἐδεήθη Πολυδεώ ς Διὸς ἴνα Κάστορα κοινωνὸν της αυτοῖν λάβη αθανασίας καὶ αυτος συμμετάσχη της εκείνου θνητότητος. διὰ ταυτα ουν παρ' ημέραν ἔζων ἀμφότεροι, οἶς κώ ἀλληγοροῖσιν εἰς Φέραν καὶ νυκτα. Gu. I. 5467. τίνα σκότον λάβω : ποίαν 'Aῖδος κυνέην, η ποῖον νέφος προβάλωμαι, ινα μη ψωμαι υπὸ του γέροντος; B.M. I. ἀορασίαν. Gu. 468. ἐπίπροσθεν θωμαι ἐν προσώπω θωμαι. M. 469. φεύγων κόρας : θεαθῆναι υπ αὐτοῖ. m. 6.47Ο.-473. που πώῖ tia τον Μενελαον, τον ἄνδρα της ἐμης io θυγατρός; επὶ γὰρ τω τάφω της Κλυταιμνηστρας τὰς ἐπὶ τοις νεκροῖς τελουμένας θυσίας ποιων ἡκουσα ἔτι ἡλθεν εἰς την Ναυπλίαν, γην δηλονότι, διὰ πολλων ἰτων σεσωσμένος. I.
47o. ποῖ που θυγατρο πόσιν '. ουκ επιζητεῖ την Ἐλένην, δυσαρεστων τοῖς πεπραγμένοις αυτη. εὐοικονομήτως δε ἐποιησε τον isTυνδάρεων ἀπὸ τῆς Σπάρτης δια τὰς χοὰς τῆς θυγατρος ἐληλυθέναι,
ἴνα εὐκαίρως τω Mενελάου καὶ τω ' ἔστη διαλεχθῆ. A.B.M. I. 47 2. χοὰς χεόμενος : εις το ἄγγος. B. τρόπος ετυμολογικός. Gu.473. πολυεπής: πολυχρόνιος, ἡγουν μετὰ πολλὰ ἔτη, διὰ πολλοῖ
474. ἄγετέ με : θέλω γὰρ στὰς προς την δεξιὰν αυτοῖ, χεῖρα δηλονότι, ἀσπάσασθαι, ἰδων φίλον βραδέως καὶ μετὰ πολυν χρόνον
ἐλθόντα. I. ἄγετέ με : ω θεράποντες. Gu. H. 6. δεξιάν: τιμιώτερος γάρ ἡν ο Τυνδάρεως. m. a I. 475. ἀσπάσασθαι : χαιρετισαι αυτόν. B. GU. 25476. Ζηνὸς ψόλεκτρον κάρα: κάρα ὁμότιμον του Διος, ἡτοι ό ἔχων ἄμα τω Διὶ την κοίτην, χαῖρε. I. ομάκοιτον, τουτέστιν ἄματω Διὶ την κοί ν ἔπν. Gu. 77. χαιρε κω σἰ, Mενελαε, ἐπιγάμβρευμα ἐμόν. I. κηδευμ' ἐμόν : κηδεστὰ φέ. B.
146쪽
479. ο μητροφόντης: ό της μητρος φονεῖς δράκων δῖε, ὀ υπ'
ἐμου μεμισημένος, στίλβει και ἀποπέμπει ἔμπροσθεν των δωμάτωνιο ἀστραπὰς νοσώδεις και μανιώδεις. I. δράκων : ει δος αντι γένους ἔλαβεν γένος μὲν γαρ ό οψις, εἶδος οε ό δράκων και ἔπς και τα λοιπὰ των Θεων. νυν δε δράκων αντιτοῖ ἔχις. ουτοι γὰρ Ουκ ἐξ ώων γεννωνται, ἀλλα ζωοτοκουνται, καὶ τικτομενοι διαρρηγνυουσι τὰς των μητέρων γαστέρας, ως φησι Νι- κανδρος γαστέρ' ἀναβρίσαντες ἀμητορες ἐξεγένοντο. διὸ ἔχιν αυτονως μητροκτονον φησίν. A. B.M. I. 'Aλλως. αντὶ του ἄγριος ως δρά
κων, δει δμῶς ἔπραξεν. ἐλλειπει δὲ τα ίς, L i ώς δράκων. A. B. I. δράκων : δράκοντα ειπε τον υρέστην ώς μητροκτόνον, ἐπεὶ καὶ αἱ
εχιδναι κτεινουσι τὰς εαυτῶν μητέρας, τιτρώσκουσαι τὰς γαστέρας zo αυτῶν, σε εἰς φῶς προελθεῖν μέλλουσιν. Gu.48o. στίλβει νοσώδεις ἀστραπάς: την μανίαν λέγει. M. νόσον δηλονότι, δ ἐστιν ωδίνει. A. M. αντὶ του νοσεῖ την μανίαν δε λέγει νόσον. B. νοσώδεις ζ μανιώδεις. Gr. μανικάς. Gu.
147쪽
στίλβει : στίλθω τὸ λαμπηδόνα πεμπω, στιλβω δε το ξίφος
μεταβατικως αιτιατικη. I. ἀποπάλλει. Gr. πέμπει εκ των ομμίτων. Gu. στύγη A: πουν ό - ἐμοῖ μερο μενος. Gr. 48 I. Μενελαε, προσφθέγγη αυτον, την ανοσίαν κεφαληκ εθος γὰρ ην μη διαλέγεσθαι τοῖς παγεσι. γράφεται δε κω ακάθαρτον 5
κάρα. εἶπε δε τουτο, ἔτι ουκ ην καθαρός. B.M. I.
82. τι γάρ: ου προσφθέγγομαι δηλονότις φίλου μοι πατρὸς
υπάρχει υι . I. δεον εἰπεῖν οτι του αδελφου μου νιός ἐστι, φησὶ του πατρός μου εκγονός εστιν. εκγονος γὰρ του 'Aτρέως 'Oρέστης.Α.B.M. I. Ἀλλως. πατρὸς φίλου μοι : συγγεγους μοι πατρὸς υἱός. oπάλιν δε τὸ κακοηθες του ἀνδρὸς δείκνυται, ἔτι τον αδελφον φίλον εἶπε. B.M.I. 483. κείνου γάρ : ἐξ εκείνου οντος υπάρχει υἱὸς τοιουτος, πο φονευς γεγονως. I. 48 . πεφυκε: ναὶ υπάρχει. εἰ δε δυστυχει, ἄξιον τιμῶν αὐ- i5τον. I.
485. βεβαρβάρωσαι χρόνιος - εν βαρβάροις : γράφεται ἀφ'
Ἐλλάδος. εἰς παροιμίαν δε ὁ στίχος ουτος εχωρησεν. M. βάρβαρος ἀπο του βαρέως αἴρειν την βοην. C. βεβαρβάρωσαι : ἐβαρβαρωθης πολυεπὲς υπάρχων εν τοῖς βαρ- aciβάροις. I. 'Aλλως. ηθη καὶ νόμους βαρβαρικους μεμάθηκας, πολυν χρόνον ων ἐν βαρβάροις, και της τάξεως επελάθου των ' Ελλήνων. προς ἴ ἀπαντα ρ' Ἐλληνικόν τι τον ψάθεν τιμῶν αεί' ητοι Ἐλληνικον υπάρχει τον ἀπὸ του ὁμοίου γεγους τιμῶν διόλου, προς οπάλιν ό Τυνδάρεως, Ἐλληνικόν τι δηλονότι, καὶ τὸ μη θελειν εἶναι as
148쪽
ἰσχυρότερον των νόμων, οπερ δηλονότι ποιεις συ, τιμων τουτον, ον οι νόμοι απόβλητον ἔχουσιν. Gr. I. Πώιος ων : ου μόνον Πόνιος φαμὲν ῆλθον αντι του μετὰ πόνον πολυν, ἀλλα και πόνιος ην ἰν τωδε τω τόπου αντι του ἐπι πόνον 5 πολυν. Gu. m. 21.486. τον ψόθεν : τον ἀπὸ μιας ρίζης, πουν τον κατὰ γένος προσήκοντα. Gr. H. 9. I7. 2I. 56. 76. ἡγουν τὸν ἐκ ταυτοῖ γένους, ἡ τοι τον συγγενη. Gu.487. και των νόμων γε μη πρότερον ειναι θέλειν ζ συ τοίνυν ἀλ-I O κεῖς Τους νίρους αγαπων τον μιαιφόνον. ο δέ φησιν ἔτι ἀναγκά με τὸ συγγενές. 'Aλλως. ἐπει Ῥρέστης και παρὰ νόμους και παρὰ φύσιν την μητέρα ἀνεῖλε, καίτοι, φησιν, Ἐλληνικάν ἐστι τομη κρείττονα των νόμων ε θέλειν ειναι πη τουτων βουλήσει. B. M. πρότερον : τιμιωτερον. Fl. 33. ὐπέρτερον, προτιμότερον, ἰσχυρ 1 5 τερον. ἀλλ' ἔστι και τουτο Ἐλληνικον τὸ μὴ ειναι τινα ἴπέρτερον
488. παν τουξ ανάγκης ζ ειπόντος του Mενελάου προς τον του
Tυνδάρεω λόγον τὸ Η βεβαρβάρωσαι Πόνιος ων ἐν βαρβάροις, ώς
ἄρα Ἐλληνικον τὸ τιμῶν τους συγγενεις, φησὶν ό Τυνδάρεως, ναι, σαο λέγεις Ἐλληνικόν ἐστιν, ἀλλ' ἔστι και τοῖτο Ἐλληνικὸ9 τὸ μ ειναι τινα υπέρτερον των νόμων. συ ουν, ω Mενελαε, παρανομεις φονέα προσφθεγγόμενος' ἀπαγορεύουσι γὰρ οι νόμοι την μετ αυτων συνοι - σίν τε και συνουσίαν. προς ο ἀπαντα ό Mενέλαος οτι παν τὸ ἐξ ἀνάγκης γινόμενον δοῖλον ἐν τοῖς σοφοῖς ἐστι, τουτέστι, πάντες και2 ς παλαιοι και νέοι ποιηται, φιλόσοφοι, συγγραφεις, ρετορες, τρανως ἄνω και κάτω τοῖς λόγοις διακηρύττονται ως ἄρα πάντες ἀνάγκης εἰσι δοῖλοι, και πάντων αυτη κρατει, κοὐ ουκ ἀνθρωπων μόνον. ἀλλακαὶ μέχγι θεων ἐξάγει τὸ κράτος. ἀνάγκα γὰρ ιυδε θεοὶ, φασὶ, μάχονται. ἔγωγ' ουν ει καὶ παρανομειν σοι δοκῶ μητροκτόνω συνων και3o φθεγγόμενος, ἀλλ' ἐκ της φύσεως ἀναγκάζίρονος τουτο ποιω. ωστε
23 . συνοίκησιν τε καὶ ο m. GlI.
149쪽
το τοιαυτην ανάγκην ἁ προεβάλου νόμρ παρεξετάσας μείζω ταύτηνευρήσεις δυναμέκην του νόμου. οἱ δε λεγοντες το δουλον αντὶ του δουλοποιον ου καλως λέγουσιν. η προς το εξ ανάγκης ὐποστικτέον ουτω παν το εξ ανάγκης ὐπάρχον εν τοῖς σοφοῖς εστι δουλον, τουτέστι πάντα τα εξ ανάγκης δουλείαν οἱ σοφοι κρίνουσιν. Gu. I. 5οῖον ἡ συγγεινικη φιλία κώ στοργη, η ετερόν τι τοιουτον, επεὶ εξανάγκης φυσικης εστι, δουλη εστι, και διὰ τουτο ουκ ἀμβλύνεται,ουδε ἄλλως γενέσθαι δυναται Ο - ελευθέρως και χωρις ανάγκης γινόμενα δυναται. Gr. I.
παν τοὐξ ανάγκης : η της φυσεως ανάγκη, ο ἐστιν ἡ συγγένεια, Ιο
πάντα δουλοι, κατά τε την κρίσιν των νόμων και των σοφων. δουλονουν αντὶ του δουλοποιόν. ουχ οἷόν τε γὰρ παραιτησασθαι την συγγένειαν. 'Aλλας. δουλον, δουλοποιω τουτέστι παρὰ τοῖς φρονίμοις ἡ ανάγκη νικα. και τιμώρον ουν τον υρέστην διὰ την συγγένειαν, και δουλεύομεν τη ανάγκη ταύτη. B.M. I. 'AMας. παν το εξανάγκης δουλόν εστι κώ υπήκοον, οἷον πάντα κατ' ανάγκην ποιουμεν και κατὰ τὴν των σοφων κρίσιν πάντα τα υπ' ανάγκης δουλοῖ καὶ υπηκόους ποιεῖται τους ανθρωπους. καθο ἐπὶ του Ορέστου εἶπεν εἰ δε
om. I. Neque habet A. qui post
ἐς ἀνάγκης γινόμενον δουλοῖ τοις ἀνθρω
150쪽
δυστυχεῖ, τιμητεος, ' διὰ τοῖτο καὶ νυν προείρηκεν. ἔστι γὰρ ὁ λόγος ἔτι τιμαν ἀναγκαῖον τον μέθην διὰ την συγγένειαν. ταυταδε ἰν υποκρίσει λέγει, ου σπουδη. ό δε Ἀριστοφάνης φησὶ, παν τοεξ ανάγκης γινόμενον δουλοῖ, οἷον ταπεινοὶ κατὰ την των σοφων5 κρίσιν. δύναται και ουτως, παν το ἀναγκαῖον δουλόν εστιν, οῖον υ -κοον, καὶ πάντα κατὰ ανάγκην ποιουμεν, διότι δουλοῖ παν. A. B.M. I. 489. κέκτησο : υπολάμβανε. m. 2I. τοὐτ' : τουτεστι το
Ἐλληνικον φρόνημα. B. το ἴπείκειν τη ανάγκη. Gu. Fl. 9. 21.56. 59. 76. το υπεῖκον τοῖς σοφοῖς. H. I7. 34. 3 o 49O. γαρ αμα . πρὸς του εἶναι σε γέροντα και οργίλος εἶ διὰ τοὐτο, φησὶ, παραιτη τὰ αυτὰ τοῖς σοφοῖς φρονεῖν, επει συνελθοῖσα τω γέρα σου ἡ οργη απαίδευτον σε ποιεῖ ώς καὶ Σοφοκλης
οργη γέροντος ἔστε μαλθακη κο'raci 5 ἐν-θ γει, σιν τάχει δ' ἀμβλύ,εται.
'Aλλως. η οργη σου και το γηρας σου αμα γεγονότα οὐ σοφόν σε ποιεῖ ' αὐτο γαρ καθ' εαυτο το γηρας μελαγχολικωτερόν εστι πης νεότητος' εἰ δὲ συμβη τους γεροντας οργισθηναι, διπλάσιον γίνεται