장음표시 사용
51쪽
59. ες πέτρων ἔλθη βολάς: λιθοβοληση. η ευθεῖα ό πέτρος. Gr. m. 6. 9. 2I. 56. 59. 76.
6o. προυπεμψεν ἔμπροσθεν ἔπεμψεν. Gr. m. 6. 9. I7. a I. 56.59. 76. προαπέστειλεν. Gu.6 I. συμφοράς τε δωμάτων ζ συμφορα ου μόνον ἡ δυστυχία, ἀλλα 5 και ἡ συιέλευσις, ως ἔχει καὶ το τοῖ Σοφοκλέους ' κἀπὶ συμφορα γεγηθὸς ἔρπει δάκρυον ομμάτων απο.U GU.
ὐπὸ των πατέρων, ἄν κατὰ 'Iλιον οι παῖδες επεσον, ἀναιρεθη. αἴτηγὰρ τούτου αιτία και ετέρων πολλων. δια τουτο νυκτὸς ἐπικαταλαβούσης εισηει μη τινα ἔχουσα κατ' ἴψιν. A.
67. εἴσοδον : διελευσιν, δίοδον, οδόν. Gu.68. τά γ' ἄλλα: ἀντ ι τιυ επ' ασθενους δυνάμεως φερόμεθα. B. Is κατὰ τὰ ἄλλα γὰρ επ' ασθενους ρωμης κρεμώμεθα, ηγο- οὐδεις ετερος ἔστιν ό βοηθησων ἡ μας, εὶν μη παρὰ του Μενελάου σωθωμεν. Fl. 59 7O. ἄπορον χρημ: ἄπορον χρημα υπάρχει ὁ δίμος των δυστυ-χων, ηγουν τους δυστυχοῖντας οὐδεὶς ἔστιν ό βοηθων αυτούς. T. 59. et oηγουν οι δυστυχοῖντες ἀποροῖσιν ο τι καὶ δράσουσιν. Gu.7I.-8O. ω παὶ Κλυταιμνηστρας : ω θύγατερ της Κλυταιμνηστρας και του 'Aγαμέμνονος, παρθένε επι μακρον δη μηκος χρόνον, πως σύ τε, ω τάλαινα, ἔφυς δηλονότι κατὰ κοινοῖ, ό σός τε κασίγυη- τος υρέστης ουτος ἔφυ και ἐγένετο φονεῖς της μητρός ἔ τοῖς προσ- asφθέγμασι γάρ σου, ηγουν τη προς σε ομιλία, οὐ μιαίνομοι, ἀνατιθεῖσατον φονον εις τον Ἀπόλλωνα. καίτοι θρηνω του θάνατον της Κλυται μνηστρας της ἐμης αδελφης, ην, ἀφ' οb ἔπλευσα προς την 'lλιον,
ἄπως δε καὶ πως ἔπλευσα, ἀπὸ μηνιδος θείας ) οὐκ εἶδον, στερηθεῖσα δε της αδελφης θρηνω τὰς τύχας καὶ τὰς δυστυχίας. ιστέον 3οδε ἔτι ἡ αὐτη Ἐλέκτρα παρ' Uμηρου Λαοδίκη εἴρηται, η κατὰ τροπον διωνυμίας λέκτρα ἐκλήθη, διὰ το κατ' οψιν ηλεκτρωδες καὶ χρυσοειδὲς, η κατὰ λόγον τινὰ σκωμματος, δια το πολοῦν χρόνον
52쪽
αλεκτρον μεῖναι χόλου Κλυταιμνήστρας, ο δὴ και Ευριπίδης νῖν παριστησιν ἐν τω παρθένε ι ἡ μῆκος. I. ω παῖ Κλυταιμνήστρας ζ του προσήκοντος ἡθους ἐξέπεσεν ό Κυριπίδης ' νυν γαρ πρῶrιν αλλήλας αποβλέπουσι, και αεθως πάνυ ου τε 5 ἀσπάζονται αλλήλας ου τε προσφωνοῖσιν, αμα δε δυσατεῖ τὴν Ἐλε- τραν, και λυπει ἴπομιμνήσκουσα του ονόματος Κλυταιμνήστρας και προστάττουσα. A. B.M. I. ακολουθους δε και τόδε δια μέσου.
ἡ μεν 'Ελένη εξεισιν ἔχουσα χοας και τον βόστρυχον ἀποτετμημένον. το δε εξῆς, μακρον δὴ μῆκος χρόνου παρθένε, Ἐλέκτρα, i o ἀντι του, οῦ πολυπονιε παρθενε, ἡτοι πολλω Πίνω παρθενευομένη. τοῖτο δε ἴβρίζουσα αυτεν φησιν, ώς αιrιαν ἔχρουσαν και δια τουτομὴ γαμουμένην. παρεμφαίνει δε δια τούτου ἔτι εὐμοιρίας νομιζει τέλος τον γάμον. B.M. I. εξιοῖσα των δίμων ἡ Ελένη κατέχει
χοας και βόστρυχον των οἰκείων τριχων αποτετμημένον. Gl . i5 72. μακρον δὴ μῆκος . Ο ἐστι πολῖν πίνον παρθενεύουσα. τουτοδε και υβρίζουσά φησιν ίς αιτίαν ἐχούση και δια τουτο μὴ γαμουμένη. A. εστ ιν δηλονότι, ἐξ ἴτου ονκ οἴδα Φας. παρασιώπησις. m. ai. ἡτις ἡσθα παρθένος ἐπι πολύν πίνον' δια γαρ τοῖτο ἐκλήθης πολῖν πόνον οὐσα παρθένος. Fl. 6.2o 73. πως, ω τάλαινα: δια τοῖτο ὐνείδισεν αυτ ν ως μητροφίνου ἀδελφήν. οι δε τοῖς ἐναγέσι προσφθεγγόμενοι αὐτοι δοκοῖσι μιαίνεσθαι, ώς ααὶ ἐν Ῥρακλεῖ και Ἱξίονι δεδεικται. A. εχετε δηλονότι. Ir. Fl. 6. 9. I7. 2I. 56. 59. 76. 74. φονεῖς εφυ . δεον ἔφυτε εἰ πειν, ἐπε δὴ και ἀμφότεροι του
σκει αυτ ν του τῆς μητρος πρότερον ονόματος. ἀήθως δε πάνυ προς ἀλλήλαήβλέπουσι. και ιυτε ἀσπάζονται ἀλλήλας, ου τε προσφωνουσιν. ονειδίζοισα αυτ νλέγει ῶς μητροφόντας. 6. λιπεῖ ἱπομιμνήσκοισαJ δι-ομιμνήσκουσα A. ib. του ο. Κ.J του τῆς κ. ὀ. I. 7. προστάττοισαJ προστάσσουσα Μ.
53쪽
φόνον εἰργάσαντο, ἡ μὸν βουλευσαμένη, ο δε πράξας, ὁ δε εἰπων συ
τε κασίγνητός τε σός' προς τον υρέστην απεδωκε, διὰ μὲν του συμπαραλαβεῖν αμψοτέρους δεικνυων βουλευσαμένους του φόνον, διὰ δε του ἔφυ μόνον τον Ῥρέστην εἰργασμένον. η ουτω, δέον ειπον, πως ἔχετε, ω τάλαινα συ τε κασίγνητός τε σὸς, τλημων υρέσ)ης, ό n5την ψμην της προτάσεως, ητοι το εχετε, ἐάσας, ἐπειδη ρέστης
ἐφόνευσε την μητέρα, προς τουτον την απόδοσιν ἐποιησατο. αγνοουν-
δεικτικόν . Gir. I. 75. προσφθέγμασιν προσφωνημασι ' κατὰ γαρ την προς σοῦ Ιοομιλίαν ου μιαίνομαι. Gr. H. 6. 9. I7. a I. 56. 59. 76. ὀμιλιαις,
προσλαλsαῖς. Gu. σέθεν ζ απὸ σου. συνάπτεται δε προς το μιού- νομαι. Gu.76. εἰς Φοιβον αναφέρουσα την αμαρτίαν ζ και τουτο πανουργως αναμάρτητον γαρ το θεῖον. ἐμφαινεται Ουν ίς καταψευδομένων αυτωv I 5του Ἀπολλωνος. A. D. M. I. εἰς Φοῖβον κρυπτει την μοιχείαν αυτης
καὶ εἰς τον θεὸν ἀναφέρει τουτο. m. 59. 77. καίτοιοῦ σημείωσαι Πι το καίτοι μετα μετοχης συντάσσε - ται, εἰ μη κατὰ στιγμην η. Gu. 78. ην ἐπει προς Iλιον ἔπλευσα: ην ουκ εἶδον αφ' ου εἰς την χο
αἰτίαν λέγουσα του πλου, θεομανεῖ πότμί φησὶν, αντὶ του υπὸ εἱμαρμένης μανεῖσα, η μοίρα θεοῖ μανεῖσα. 'Aλλως. ην ουκ εἶδοναφ' ου προς 'Iλιον επλευσα' εἱ δε θέλεις γνωναι πως επλευσα, γίνωσκε ἔτι θεομανεῖ πότμω. κρυπτει δε την μοιχείαν, καἰ υπὸ βίας δαί- asμονός τινος ηχθαι εις Τροίαν φησίν. A. B.M. I. 7 9. οπως δ' επλευσα: διὰ μέσου ταυτα, πουν ο τρόπος του ἐμοῖαπόπλου υπὸ δυστυχίας ην θεομανης. Gr. I.
5. θεῖον - καταψευδομίνωνJ θεῖον ἐμαίνει ὁ ποιητὴς ώς καταψευδομένων
D I. Mutavi ex M. qui ἐμφαίνε sic et και ψευδομένων. In A. est
54쪽
θεομανεῖ πότμου φησὶν αντι τοῖ υπὸ ειμαρμένης ελαθεῖσα. κρύπτει δε τηρ μοιχείαν, ἄδηλον τίνος ἀπολειφθεῖσα θρηνεῖ, του μὴ εἰδέναι την Κλυταιμνηστραν, η του γνωναι την αιτίαν της μοιχείας η του φόνου. T. 33. μήνιδος θείας δυστυχία. Gr.5 8o. ἀπολειφθεῖσα δ' αἰάζω τύχας: αδηλον τίνος ἀπολειφθεῖσα θρηνεῖ, του μη εἰδέναι την Κλυταιμνηστραν, η του γνωναι της πορνείας την αιτίαν. A. D. M. η τὸ καταλαβεῖν ζωσαν την Κλυταιμνη- στραν ἀπολειφθεῖσα του γνωναι τον τρόπον της φης φυγης. A. τύχας '. τας δυστυχίας. Gr. ἡ τύχη μέση λεξις εστὶ και εποῦ Io δυστυχίας λαμβανομήνη και επὶ ευτυχίας, ῶς και ἡ οσμη και επὶ εὐωδίας λαμβάνεται και επὶ δυσωδίας. H. 59. 8I.-87. Ἐλε : ω Ἐλένη, τί λέγοιμι αν σοι, ἄγε, ητις σοῦ παρουσα ψας τον γόνον, ητοι τους παῖδας του 'Aγαμέμνονος, εν συμφοραῖς; εγω μεν ἄλγος πάρεδρος θάσσω, ἀντι του παρακάθημαι, i5 ἀθλίω νεκρω ' νεκρὸς γὰρ ουτος χάριν μικρας αναπνοης, τουτέστινεγγύς εστι νεκρου, διότι σμικρὰν ἔχει πνοήν' τὰς τούτου δε δυστυχίας ουκ ονειδίζω συ δε εἰ μακαρία, μακάριός τε ό σὸς πόσις , ενε- λαος, ἡκετε εις ημῶς ἀθλίως δυστυχήσαντας. I. 8 I. 'Ελένη, τί σοι λεγοιμ' ἄν : προς πάσας τας υβρεις ἀντέθηκε et o τὸ Ελένη, ἄθεν και χιάζεται ὁ στίχος. σεσημείωται γὰρ το ἔνομα τῆς ' Ελένης. αινίττεται δε δτι πονήρως κερτομεῖ περὶ τούτων πυνθανομένη περι ῶν παροῖσα ορα. A. B.M. I. 'Aλλως. το Ἐλένη, τί
σοι λεγοιμ' ἄν, βαρυνομένου ἐθος δηλοῖ κατὰ τοὐς παλαιούς. ἡ γὰρ τοὐ κυρίου ονόματος χλῆσις ποτὲ μεν βαρύτητός εστιν, ως ενταυθα, as ποτε δε ἀφελείας, ῶς παρ' Ομήρω εν τη ζ' ραψωδία, ῶς απὸ τῆς Ἀνδρομάχης, Ρ' Εκτορ, ἀτὰρ σύ μοι εσσὶ πατὴρ και πότνια μάτηρ. I. τί σοι λεγοιμ' ἄν'. τίς χρεία διηγήσασθαί σοι ἔτινα ψας; τί δεψας ς εν συμφοραῖς τον 'Aγαμέμνονος γόνον. δῆλον δε ἔτι οὐ του 30 Dρεστην μόνον λέγει, αλλὰ και εαυτὴν 'Aγαμέμνονος γόνον' περ ι
55쪽
των δύο γὰρ και ἡ Ἐλενη επύθετο λεγουσα Ρ πως, ω τάλοινα. σύ τε
κασιγνητος τε σός ' εικοτως ουν και αυτη επάγει την εαυτης αύπνον δυσδαιμονίαν και πην ορεστου νόσον. B. I.
82. ἐν συμφοραῖσι τον 'Aγαμέμνονος γόνον : την απολογίαν δίενος εδε σεω ονόματος' καὶ εστης γαρ κρινόμενος εις την του ἄπατρος κατέφυγε φιλοτιμίαν A. B.M.I. α γε ζ ητις η ἄτινα. Gu. παρώῖσ : επιδημοῖσα ἐνταῖθα. Fl. 9. ψας: ἀντι του οράσεις. ἀντιχρονία. m. 2I. 83. ἐγω μεν ἄύπνος οῦ ἐγω μεν μη καθεύδουσα παρεδρεύω ενεκα του μικρον ἐμπνεῖν τουτον, εἰτα δυσχεραίνουσά φησι τω ἀθλίω νεκρω, i oῖν η νεκρω ἄντι ἀθλιω καὶ βεβαίωσις τούτου, νεκρος γαρ οἶτος. B.M. Αλλας. ἐγω μεν αμνος θάσσω παρεδρεύουσα τω ἀθλίω νεκρω
οἴνεκα σμικρῶς πιο ς, 7 ἐστιν ἄπως μη ἀποψύξας λάθη με, φυλάττω.
A. B. C. M. H. 33. νεκρος γαρ οἶτος ουνεκα σμικρῶς πνοης ζ ενεκα του πνεύματος 5 νεκρός εστι. νεκρον γάρ τι ἔχει πνεῖμα καὶ μίλις ἀναπνεῖ. η οἴτως, αυτο μεν, φησι, το πνεῖμα αυτοῖ νεκρόν εστι. A. B. M. ου-- : το ουνεκα λαμβάνεται καὶ ἀντὶ τοῖ χάριν και ἀντὶ τοῖ
videtur uno nomine Agamemnonis Electram factitin EXCusare, eui nn or patris causain dederit.
φησι το πνευμα αὐTου νεκρόν ἐστιν. νε
56쪽
νεκα, οὐ μὴν ἀνάπαλιν, ἔνθα γράφεται το οἶνεκα ἴνα γραφῆ και το
ἔνεκα. πως γὰρ μέλλει γράφειν εις τον ' ηρικον στίχον αντὶ τουουνεκα το ενεκα, τον λέγοντα Ρ οἴνεκα τον Xρύσην ἡτίμησεν ου γὰρ λαμβάνεται και το ἔνεκα διπλώς ἀντὶ του διότι και ἀντι του 5 οῖνεκα. Fl. 59. διότι μικρὰν ειχε πνοὴν, εγγύς ἐστι νεκρου. Gu. 85. τα τούτου δ' οὐκ ονειδίζω κακά: σιωπω τα κατὰ τοῖτον, ινα μὴ δόξω αυτῶ ονε δίζειν την μητροκτονίαν, και δια μεν της σιωπης το πλῆθος των κακων αυτοῖ ἰσήμανεν, εμψαίνει δε ἔτι συ μεν ωνείδισας αὐτω εἰ ποῖσα ἔτι μητρὸς οδε φονεῖς ἔφυ, ἐγω δε ου. A. B. C. io M. H. 33. 5986. συ δ' εἶ μακαρία : πλεονάζει το υπαρκτικον ρῆμα, ἴν ῆ, συδε εἰ μακαρία και ο ἀνυ ό σος μακάριος. εις το πόσις τελεία στιγ-μ , το δε εξῆς απολύτως. B.M. συ δ' εἶ μακαρία : τινὲς στίζοντες εις το πόσις το εξῆς κομματι- i5 κον ἐκφέρουσιν, ἀπατηθέντες εκ τού υπαρκτικοῖ ρήματος τοῖ σὸ δ' εἰ μακαρία, κἀνταῖρα ετ ον προσλαμβάνοντες. φασι γὰρ οἴτω συδ' εἰ, ω Ἐλένη, μακαρία, και ό σος πόσις μακάριός ἐστιν, εἶτα λέγουσι το ῆκετον ἐφ' ἡμας ἀθλίως πεπραχότας κομματικόν. το δε οὐκ ἔστι τοιοῖτον, ἀλλ' εἰ ποῖσα ἡ Ἐλέκτρα, σὰ δε, ω Ἐλενη, ---2ορία ει, ωφειλεν εἰπεῖν, καὶ ό σος πόσις μακάριός ἐστι' νῖν δε ιυχοῖτως, αλλὰ καινοπρεπῶς ἐξενεγκε, προς μεν τὴν Ἐλένην υπαρκτικῶμματι χρησάμενος ἐνικω τω εἰ, προς δε τον Mενέλαον ἀντὶ τοῖ ἐστι το ἡκετον εἰποῖσα, συμπεριλαμβάνουσα ἀμφοτέρους, Ἐλένην τε και
ημας ταχυτερον αυτον εποίησεν. ἁρπα-
57쪽
τραχυτερον αυτο ἐποίησεν άρπασόμενοι γὰρ ηλθετε ἡ μῆς, φησιν. ἔοικε δε τῶ επτὰ επι Θηβας. A. B.M. H. 33. 88. πόσον πόνον : εω πόσον δε Πόνον πεπτωκως κεῖται δεε εν τοῖς δεμνίοις ς Ι. πόσον πόνον δέ : πάντως δέδοικε μη ολίγον χρώνον δυστυυυσι, διὸ οὐδε τον πίνον εἶπεν ἡ Ῥλεκτρα. A. B. M. 89. εξ ουπερ αἱμα : αφ' ου καιρου διεπράξατο τον της μητρὸς φόνον. I. ου προς την πευσιν ἀπεκρίνατο ἡ μεν γὰρ πετο ἀπὸ ποίου πόνου νοσεῖ, ἡ δε εἶπεν αφ' ου την μητέρα ἀνεῖλε. τουτο δὲ πάλιν ομοίως ἄδηλόν ἐστι τη Ελένη. A. B.M. I.
αἱμα γενέθλιον ζ γενέθλια πληθυντικως ἡ εν γεννησει τινος τελουμένη εορτη, ωσπερ γαμηλώα ἡ εν γάμου, και ἐγκαίνια ἡ εν εγκαινισμου. κατὰ ταυτα λέγεται καi Κρόνια ἡ εορτη του Κρόνου, και Διάσια ἡ του Διὸς, και δ μάνια ἡ των Τιτάνων, καὶ ετερα. ενταυθα δὲ γενέθλιον αἱμα λέγει αντι του μητρωον, ἀπὸ της γεννησεως μετάγων τον λόγον επὶ την αιτίαν της γεννησεως, Πουν την μητέρα. Gu. I. 9Ο. ω μέλεος ζ καὶ ουτος, ἔτι μητέρα ἀνεῖλε, μέλεος, κἀκείνη, δει-ὸ παιδος ἀνηρέθη, μελέα τυγχάνει. A. B. C. M. I. το ως αντὶ του πως, η ἄπως. I. 9 I. ἔχει ταδ': διάκειται. Gr. a λέγεις. Gu. ἀπείρηκ : ἐξητάγησα. Gr. ἀπείρηκα, ἀπηγόρευσα, ἀπεῖπον, πουν οὐ δυναμαι βαστάζειν ταυτα. Gu. κακοῖς ζ ἐν ταῖς δυστυχίαις. Gr. ουτως ἔχει ὁ Ορέστης ως μηδὲν ἰσχυειν υπὸ των κακων. El. 2I.
58쪽
92. πρὸς θεῶν ζ ενεκα των θεων, καταπεισθε -ς αν ἐροι κατά τι
ἰ παρθένε : I. πείθοι αν: ως το η ρά τι πιίθοιο, ἴττι κεν ἴπω ; Gil. 93. ως ἄσχολός γε ζ λίαν εἰμι ἄσχολος, πουν σχολης εστερη-5 μένη, τουτέστι λίαν ασχολουμαι, ἡ τοι περισπῶμαι ἐν τη προσεδρεία του ἀδελφοῖ. Gr. l. προεδρία ἡ προτίμησις και η πρωτοκαθεδρία προσεδρεια δε ἡ επίμονος και διηνεκης ασχολία δίφθογγον. Gu. I. ώς ἄσχολός γε συγγόνου προσεδρία : ου σοι πείσομοι ώς ἀσχολουμένη περι πην προσεδρίαν του ἀδελφου, ἀντὶ του, ώ μὲν το κελευόμενον Io παρὰ σου χωρίζει με του ἀδελφον, ου πείσομαι ώς ἀσχολουμένη' εἰ δε ου χωρίζει, πείσομαι. A. C. M. 'Aλλως. τοῖτό σοι, φησἰ, πεισθείην ὸ μη απασχολησει με της προσεδρίας του ἀδελφοῖ. η παντε
καθεδρα. προσιδρία δή ἡ ἐπίμονος καιδιηνεκηή ἀσχολA I. 7. δίφθογγον. quod Om. I. . Gii. 'scriptum. Ab eiulena manu scholion
ssie in fine lineae. Omissis literis
59쪽
ως ἄσυλας'. ου πεισθήσομαι, παρακαθημένη τἀδελφου, κἀνταῖμουκ εχουσα αδειαν. εμμέριμνός εἰμι μη ἄδειαν ἔχουσα. Gu. τοπροσεδρία Ἱωνικον δια το μέτρον το γὰρ δρι δίφθογγον γραφε του. Gu. ἄσχολος : σχολη λέγεται ἡ αδεια και ἡ ἀργια' ασχολίαδε τάχα ἡ Ουκ εχουσα σχολην και αδειαν, ἀλλα εχουσα εργον τι. 5Fl. 5994. βούλει : θέλεις. Gu. προς τον τάφον της αδελφης εμου μελθεῖν; Gr. I. άπλούστερον αυτη διαλέγεται, ἔτι μέλλει δεῖσθαι αυτης. ενταῖθα δε παραψυλάττεται και μητρος εἰπεῖν σης, ἶνα μη δόξη ονειδίζειν αυτη. δεῖ γὰρ εἰναι κολακευτικον τον δεόμενόν τινος. A. B.M. I. Io95. . κελεύεις της εμῆς μητρος τίνος χάριν οῦ νυν μητέρα αυτην εκάλεσε, δεικνῖσα οτι οὐδε την πρώτην λοιδορίαν προσηκατο. ηο τι διὰ του ονόματος της εχθρῶς μητρος παραιτεῖται την αἴτησιν. ἀλλ' ἡ μὲν κολακεύουσα συγγενικω ὀνόματι εχρησατο, ἡ δε παραιτουμώνη την κολακείαν εἶπε μητρος της εμης. B.M. I. i5
96. κόμης ἀπαρχάς : φέρουσα ἀπαρχὰς της κόμης καὶ χοὰς καιθυσίας εμάς. απαρχη ελέγετο ου μόνον τὸ πρωτον τη τάξει, ἀλλα
και το πρωτον τη τιμη. ουεν και απαρχας καρπων προσηγον οι παλαιοι και ωνόμαζον τα κρείττονα εκλεγάμενοι. καταχρηστικῶς δεκαι τὰς θυσίας ετέλουν επι τοῖς τεθνεωσιν οι παλαιοι, και ἀπαρχὰς χοεκάλουν. I. χοάς: χοαὶ αι χείμεναι τοῖς νεκροῖς σπονδαί. M. H. 2I. τάξις ην, ὀτε τις γυ ελθοῖσα ευε συγγειη τινα ἴδιον τεθνηκότα, ἀποκόψαι τα ἄκρα της κόμης καὶ πέμψαι ώς θυσίας εἰς το σημα του νεκροῖ. ταύτας ουν ό Ευριπίδης ἀπαρχὰς ονομάζει. Fl. a I. 97. δ' οὐχι θεμώτ : σοι δε οὐχι θεμιτον, ἀντὶ του ου δ ατὸν, asἔρχεσθαι προς τον φιλούμενον τάφον. I. ουκ εν καιρω παρρησιάζεται
60쪽
ἡ ' H λέκτρα, και τοι προ ολίγου φάσκουσα ελπίδα ἔχειν εὐ τον Mενέλαον. και εαν μοῦν ἐν ερων σει η ο λόγος, μετριωτερός ἐστιν' εανδε ἐτέρως, ἄντικρυς ἐναγη και μη αξίαν ουσαν προσπελάζειν τω τάφae ἀποδεικνυει την Ελένην δια των πεπραγμένων αυτη τοῖς φίλοις. A. 5 B.M. I. η ἄλλως πως πικρως θέλει αὐτην ὁμολογησαι δι' ο φυλάσσεται προσελθεῖν τω τάψω. M.
98. δεῖξαι γάρ : ου θεμιτον δηλονότι αισχύνομαι γὰρ δε ηαι τα
σωμα, αντὶ του εμαυτην, τοῖς 'Αργώοις. I. το γάρ αντι του αλλά. Fl. 59. περισσον το γάρ. T. 33. αισχύνομαι : πανουργως τον
io φόβον αισχύνην Fl. αἰοωὶ ἐκάλεσεν. Gil. H. 59. 99. ὀψε γε . τοῖ πόνου. ἀνrὶ του μόλις, τανῖν φρονεις εἶ, τότε ἀφεισα τους δόρους αἰσχροως. I. τότε λιποῖσ ζ μη φρονουσα τότε καλῶς, ἴτε υπηρχες τους οἴκους λιπώῖσα, ἴτε ηκολούθησας τωIIάριδι . Gu. οὐδαμως ανωμαλον το της Ἐλέκτρας ηθος. A. M. 5 R. a I. 59. τοῖτο, φησὶν, ἀπηλθες, ταῖτα ουκ gν ἐγίνοντο συτούτων αρχηγός. δακρύουσα δε τοῖτο φησιν. M. I O. ορθως ελεξας ζ αληθως ειπας, οὐ μέντοι προσφιλως ἐμοί.
Io I. αἰδως δέ: τις δε δὴ αἰδως ἔχει σε εώς τοῖς Μυκηναίους ἔzoόντι τοῖ, τίνα δε αἰδω ἔχεις εἰς τοὐς Mυκηναίους τουτέστι, τίς εστιν ἡ αἰδως. ην αἴδη τοἰς Μυκηναίους Gr. Fl. 59. 76. εντροπη. Fl. 59. ες Μυκηναίους : 'Αργείους' εν γὰρ τω 'Αργει αἱ Mυ να ' μέσον των ,1υκηναίων φανηναι, εἰς Λέυκηναίους ἐλθειν. Gia. Io 2. δέδοικα: τοῖς πατέρας των νεκρων των πεσόντων ἴπο τη 5 Τροία. I. μάλις ελεγχομένη το ἀληθες ειπε. M. H. 59. Io 3. δεινον γὰρ 'Aργει : δεινὸν γὰρ, ἀντὶ τοὐ χαλεπως, ἀναβοα