장음표시 사용
111쪽
τουτο το κατόψιον πιθανώτερον εξηγουμενοι ηκουσαν το ἔρος τοάντικει μενον του Γλαυκωπίου της γης τησδε, ο ἐστι Τροιζηνος. Aλλως. πέτραν Παλλάδος φησι το Γλαυκωπιον ἴρος. κατοψιον δε ἀντὶ του επι ταυτης της γης της 'Aττικης. η το κατόψιον ἀντι τουεξ ἐναντίας. 'Aλλως. κατόψιον το υλλον, παρόσον τα υλλὰ κατο- 5πτευουσι πάντα τα -οκει μενα. πέτραν δε ΙΠαλλάδος το Γλαυκίπιον ὀρος. κατόψιον ζ υψηλον, ἔμπροσθεν. Λ. τον κατοπτευτηριον. Hor. 2.3I. ἐγ αθίσατο : ἔκτισεν. B. I. ἐνιδρυσατο. M. Fl. I 5. 32. ψωσ' ἔρωτα '. ερως του Iππολυτου ἐπ' αυτω. A. B. ἔκδη- io λιν'. μη παρόντα. B. M. ἄδηλον. B. 33. το λοιπόν : εἰς το μετὰ ταυτα.
9ορῖσθαι θεάν: 9δρύσασθαι θιερὸν ελεγε. πέτραν δε Παλλάδου φησι το ἐν τη 'Aττικη Γλαυκωπιον, ου Καλλίμαχος ἐν Ἐκάλη
μέμνηται. περι δε το θιερὸν Γλαυκωπιον καλεῖσθαι ἀπο του ἐπωνυμιυ. is
A. B.M. T. I 5. ἐν γὰρ τη Δροπόλει δρυσατο Ἀφροδίτης ναον ἐπι
35. μίασμα φευγων'. τους Παλλαντίδας υπὸ Θησέως ἀνηρησθαι sto
Glaucopio dixit Naelcius De Culli.
πειον ορue. κατόψιον δε ἀντι του ἀντι
τοῖ om. A. -Ἀττικης. ἡ τὸ τὸ δ. A. in κατόψιον τῆς Ἀ. Et το κατόψιον Om. m. I 5.) αντι του κατόψιον τουτέστι A. ἐξ ἐναντIως ona. B. I. Τum in M. semiuntur superiora illa, κατόψιον:T4υτο το κατόψιον - ἔ ἐστι τροίζηνος praefixo nuntem P. Illa vero Αλλως. κατόψιον-το Γλαυκώπιο, sic tioc loco I. -ειον B. leguntur in solis B.I., nisi quo priora 'AH ως- ποκείμενα etiam in M. reperiuntur. 8. τον τολὶ κατοπτευτηριον Scripsi Pro τον κατωπτεύτριον. De quo dixi ad soliol. Phocn. 233. IO. ἐρῶσ'-ω αυτ M ἱππολύτν δ'ε ι ζ ω αυτ φ τω Irmis et , I. Omittit
haec M. ita. εκδηλονJ Sic M. in textu. In B. ἔκδηρον, licet glossema ἄδηλον adscripturam corruptam ἔκδηλον spectet.
112쪽
Φιλόχρρος ιστορεῖ ουτω' ΙIάλλαντος επιθεσθαι ταῖς 'Aθηναις διανοουμενου καὶ τὴν Σφηττιαν όδον προφανως διαπορευομενον επι τοαστυ ροτα πῆς δυνάμεως αυτου, οι τουτου παιδες κατα βουλησιν του πατρὸς Γαργηττοῖ εγκαθίζουσι μετα των ἡλικιωτων, Π, οταν 5 επεξελθωσι τοῖς Ἀθηναίοις καἰ ό Πάλλας συμβάλη, εξ εφόδου προσπεσόντες λάβωσι πον πόλιν. ανυ δε τις, ος εκηρυκευε τα Πάλλαντι, απαγγελλει τω Θησεῖ το γενόμενον. ό δε προσπισωνευθυς μετα των ηλικιωτων αυτους αναιρεῖ. η δε ἱστορία ουτως εχει. Νῖσος και Πάλλας και Αἰγευς τρεις αδελφοὶ εκ Πανδίονος γεγό- ο νασι, καὶ ό ρον Νῖσος τα Mεγαρα ωκει, Λιγεῖς δε καὶ IIάλλαι δήμων τινων ηρχον, τῆς Ἀττικῆς ουπω συνωκισμένης εις εν. λόγος ουν τον Θησεα, ἀνεψιον ἄντα των Παλλαντιδῶν παίδων, ενα αυτὸν αντιποιουμενον τῆς βασιλείας ἀνελεῖν. οἱ δε ουτως ιστόρησαν. φασὶ γαρ τους Παλλαντίδας παῖδας ανελεῖν τον Θησεα λοχωντας, ἴνα is εισπέσωσι τῆ πόλει, ἄταν ό πατὴρ αυτων Πάλλας εγγυς γενηται. ὀδε Θησεῖ μηνυσας rix εφοδον αυτων ανυ ῆν, ος εκηρυκευε τω Πάλλαντι. ως ουν βοηθων τω Πάλλαντι τους παῖδας αυτου καταλυοντας ἀνειλεν ό Θησευς. επειδὴ δε νόμος ἐν τους ε υMον καὶ συγγενικὸν φόνον ποιήσαντας εκουσια φυγὴ ζημιουσθαι το μίασμα, εξορον αυτον
. ἀτω om. A. De M. non constat clutun plurii in lioc soliolio obliterata sint. ib. ΠάλλαντοςJ πάλλαντα A. ita. ἐπιθέσθαι H. 6. I S. ἐπιθεῖ αι
ost in A. B. I. sui imie haud dissile in M.
113쪽
εποίησε και Hν γυναῖκα εἰς Τροιζῆνα πλησιάζουσαν ώς τους συγγε νεῖς μετροεγκεν εἰς εαυτον ἐκ τα-ης, καὶ πάσης τῆς Πελοποννήσου
ἀφωρισεν. ἔθος γαρ τοῖς ἐφ' αἶματι φεύγουσιν ἐνιαυτον ποιεῖν εξωθεν τῆς πατρίδος. Παλλαντιδῶν : Παλλας πολύπαις ων ίς ἄπαιδα τον Aιγέα κατέ- 5πόνει εως ἡβήσας ο Θησεἰς ἡμυνατο τους Παλλαντίδας. βαλών γαρ εν κυνηγίρ κατα συος τινὰ των Πάλλαντος παιδων ἀνεῖλεν.
36. και τ δε συν δάμαρτι: εἰς τὴν Ἀττιδεν ηλθε πλευσας' οι γαρ εφ' αἶματι φεύγοντες ἐνιαυτον ποιοῖσιν εξωθεν τῆς πατρίδος. I ναυστολεῖ: μεθίσταται τῆς γῆς. 37. α ἰνέσας . εὐαρεστήσας καὶ συγκατατιθεμενος. A. B. Ι.4 I. δεῖ πισεῖν : ανεο- πον γενέσθαι. B. rec. I. 42. πρῆγμα : αντὶ του τον ερωτα. B. I. κἀκφανήσεται : τοπρῆγμα δηλονότι. B. reo. Fl. 15. Is 45. αναξ Ποσειδων : Aιθρα γαρ συἈλθων Ποσειδῶν εποι σε τον Θησέα. τους εἰς απαλλαγὴν των κακων γενομένους ανθρωπους θεων παῖδας ωνόμαζον, ἄν καὶ ό Θησευς εἷς εστίν. A. B. M. Fl. 6.
. spectare puto ad columnnm illam. Ioniam a Peloponneso disterminantem. vid. Pliit. Thes. c. 25. '
Hoc scholion in B. I. legitur ad v. 4s. poat veri)a ἐν υστήν θησομαι. omisso *aod ego praefixi lemmate: in A. ad v. 3 o. post κατὰ τὸ ἀντι- κ μένον, cum Iernnaate Παλαuc spro Παλλάδοι) etΠαλαι pro Πάλλας scripto. Qui ereor eo explicandus prodillie te initur 4tετρα, Παλλάδος. De- est scholion in M. ad v. 49. neque alio loeci legi in eo vuletur, nisi inter obliterata est. ib. ΠάλλαήJ um . λας I. 6. Παλλα-IM J παλαντιδας A.
114쪽
5 47. ἡ εὐκλεης μέν : ἐγω μὲν φιλω αυτην. B. Mινωος γάρεστι θυγάτηρ, Θησέως δε γυκη. η ότι ψωσα καρτερεῖ. διὰ το Θησέως μὲν εἶναι γυνη, M ίνωος δε θυγάrηρ, εὐκλεής ἐστι. το δε
ἀπολλυται αντὶ του ἀπολεῖται, καίπερ ουσα εὐκλεής. το δε αἴτιον, οτι πασαις ταις αφ Ηλιου γενομεναις εμπνισεν δεφροοιτη οια την
io μηνυθεισαν αυτης ὐφ' Ἐλίου μοιχείαν. την γουν ΙΠασιφάην ου μόνον του ταύρου, ἀλλα καὶ του Μίνωος ἐρασθηναί φασιν, ως ἱστορεῖ Σωσικράτης. εἰκότως δε ἡ Ἀφροδίνη την παρ' ἀμφοῖν εἰσπράττεται τιμωρίαν, παρὰ μὲν Φαίδρας, ἴτι ἀφ' vi λίου, παρ' Ἱππολύτου δε, ἔτι τα περὶ αυτην οὐκ εἶχεν ἐν τιμη ἀπαιων την προς τὰς γυναῖκας
35 ομιλίαν. 48. το γαρ τησδ' ου προτιμησω: οὐ το ταύτης κακον εμπροσθευθησομαι, το μη τιμωρησασθαι τους εχθρους, αντὶ του ου φροντισασα της απωλειας αυτης το μη ου παρασχεῖν τους εμους εχθρους εμοι δίκην υστεριν θησομαι. 'Aλλως. ουκ αν προτιμησαιm την ταυτης sto απωλειαν, καὶ το μη τιμωρησασθαι τους εμους εχ ους εν υστερωθησομαι.
ib. ου φροντισασα A. B. II. μη μον- Ψίσασα R. 6. e. μη φροντίσω I. Gl. φροντίσω est in B. reo. Post αὐτης interpunςt I. verbis proxiniis πο μη ου παρασχεῖν in lemmate novi scholii positis : quo factum est ut φροντίσασα in φροντίσω mutaretur. ao. ἐχθρουςJ ἐμοὶ add. M. Post θεσομαι in I. sequitur scholion και Παλλας παίοων ἀπέκτεινεν : de quotlictaini aci p. 8 , 5.
115쪽
53. βησομαι δόμων : γράφεται τόπων. B. I. 54. ὀπισθόπους : ό επόμενος χορός.
55, κωμος χορος η υμνος. B.M. I. λέλακεν : βοῆ, υμνει. B. I. 56. ου γὰρ οἰν ἀγεωγρονας πυλας . ουκ επίσταται, φησὶν, ἔτι 5 λοιμος αυτω ό θάνατός εστιν. 5 8. επεσθ' αδοντες : το ἄγαλμα της Ἀρτεμιδος οι μεν δικτάμνω, οι δε σελίνω, οἱ δε λωτω στεφεσθαί φασι. A. B.M. I. δικταμνόν φασιν ἐν Κρητη μόνη' τοῖτο δε κω ωκυτόκιον εἶναι, διο και ταῖς δυστοκούσαις δίδοσθαι χάριν του ταχέως τίκτειν. B. I. Ioεπεσθ' ἄδοντες : τοῖτο ενιοι μεν τον Ἱππόλυτάν φασιν αδειν. ἄμεινον δε τους ἔπομένους τω Ἱππολυτω απὸ των κυνηγεσίων ταυταλεγειν. ἔτεροι δε εἰσι του χορου, καθάπερ ἐν τω Ἀλεξάνδρae ποιμένες. ενταυθα μεν ουν δυναται προαποχρησασθαι τοῖς απὸ του χορου, εκεῖδε συνεστῶτος τοῖ χορου επεισάγει τουτο το ἄθροισμα, ώς και εν τη
Ἀντιόπη δύο χορους εισάγει, τον τε Θηβαίων γερόντων διόλου καὶ τον μετὰ Θηβης η Δίρκης. ωστε βελτιστον επιγράψειν Xορὸς
vidi ex A. M.t 6. δύο χοροὶ ψJ β χ M. δύο χο -
116쪽
αὐτοῖς μειν την ' τερον λέγων ἔπεσθ ἀείδουτες. Aλλως. ὁ Ἱππόλυτος 'υμνειν παρακελεύεται, ἡ ἀλλήλους προτρέπονται οι απὸ του χορου, ργουν οι συνεπίμενοι τω Ἱππολύτω κυνηγέται. αλλοι δέ εἰσι τινὲς περι τον χορόν. ὁ γὰρ χορὸς, ως εἴρηται, ἐκ Tροιζηνίων
5 γυναικων ἐστιν. 6o. ἡ μελόμεσθα: Θ μέλομεν κυνηγετικὴν ασκουντες. Λ. B. M. 66. καψίσταο καλλιστη ουσα - ρ πάσας τὰς παρθένους. B. 68. εὐπατέρειαν : το καλλίστην του πατρὸς Διος αυλην. 69. οἶκον : λέγω. B. re . o 73. σπιι τόνδε πλεκτόν : προς τον χειροποίητον στέφανον, ον εφερετω ξοάνου. τινες μέντοι καὶ τουτο ἐπὶ της αὐτῆς αλληγορίας ἀκου- ουσι, λέγοντες τον υμνον κόσμον εἰρησθαι αυτῆς. τουτον ἄν λέγοιτον υμνον δεικτικως προς το εἰρημένον πότνια. Aλλως. διαβεβο-ηται τουτο το ζήτημα. και οι μεν υπέλαβον τον Ἱππάλυτον στέφειν
3 τὴν Αρτεμιν ἀνθίνω στεφάνω' ό δε Φιλόχορος την ἐν 'Aγραις 'Αρτεμιν τω μἐν λόγω στέφεσθαί φησιν, ἐφ' ἔαυτοῖ δε τον Ἱππόλυτον ταλα
λέγειν, ἔτι ἐμαυτὸν σοι ανατίθημι, ω θεοῦ, στέφανον, τουτέστι κόσμον ἀνθηρότατον' κόσμον γὰρ εἶναι τη παρθένω το μετὰ τοῖ σωφρονεστάτου των νέων διημερεύειν. αλλοι δε μηδὲν πινίττεσθαι τον ποιητήν
4. εἰσι τινες M. τινὲς εισι ceteri.
ib. ὼς εἴρηται om. M. 5. ἐστιν addidi ex A. obliterii tuin in M. 6. HλημνJ μέλλομεν A. B. ib. κυνηγετικὸν βίονJ κυνηγε mi incompendio τι- potius significantetitiani τια ν et oIniSSO βίον A. M. 7. κα/ σταJ Hoc vocalautiarn est in scholio quod M. ante scholion superius tala verbis ἡ ὁ Ixxόλυτοι incipiens in habet, καλλίστα τινὰ των παλλαντίδων κώδων εὐρει sic, ut Videtur λέγει:-
lion Α.M. hic ponunt: in B. I. legitur ad v. 82. in B. cum lemmate κόμης, in I. χρυσέαν.
A. B. I. την αλληγορίαν τῆς αυτῆς M. I a. αυτῆς J αυτ A. αὐτων B.M. I
ib. g, λέγοι A. οἶν λέγοιμ B. I. I 3. 'A c ait luti ex A. M. I 6. τν μὰν I Rich. P. I 7o. corrigenditur Censet τν μὲν λωτν σου. minus recte. Sensus est: ita loqui Hippolytum, quasi revera C rona redi uret Dianae si naul acriam.
se autem intelligere. MATTH. Vecta τν μὲν λόγφ om. A. in i
117쪽
φασι και μηδεν ἀλληγορεῖν, ἀλλα κυρίως λέγειν, και τω ἔντι στέφανον φέρειν τον Ἱππόλυτον. τουτον δε εκ τοιούτου λειμωνος, καθον ουκ ἔστιν ημῖν ἄσιον οὐδε δρέπεσθαι των ἀνθέων' το γὰρ Η οὐδ' ηλθέ πω σίδηρος' εις τοντο καταστρέφει, ἔτι οὐδε δρέπεται υπό τινος, ουδε εἴργασται. αλλοι δε φασι τον Εὐριπίδην τροπικώτερον τον επὶ SU Ἀρτέμιδι υμνον στέφανον λέγειν. καὶ γαρ δη παράλογον εἶναι και πολλην ἀτοπίαν ἔχον, και δοκεῖν ἄνθιμον λειμωνα εἶναι, ἄθεν ἐδρέφθη τα ἄνθη, και τοιο λον, εἰς ον οι εἰσιόντες ἐξετάζονται πότερον διδακτην εχουσι ' ν σωφροσυνην η ἐκ φύσεως, καi κατάρδεσθαιαυτόν. Φιλόχορος δε φησι τω μεν ξοάνω πλεκτον στέφανον προσ- Ο φέρειν, τη δε θεω τον υμνον. εξ ἀκηράτου δὲ, της ἀδολου καὶ ἀφθάρτου διανοίας. Ἀλλως. επιεικως οι ποιηταὶ τας μεν ἰδιας φυσεις λειμωσιν, η ποταμοῖς, η μελίσσαις εἰκάζουσι, την δε ποίησιν στεφάνοις, διὰ μὲν των ανθέων τὸ ποικίλον και το κάλλος αυτης παριστωντες, διὰ δε των ποταμών την πληθύν και την εἰς το ποιεῖν is ὀρμην, διὰ δε των μελισσων το ρολιπον, διὰ δε των στεφάνων τον κόσμον των Ἀνουμένων. ταλα δη πάντα συνελὼν ὁ ποιητης εφαίδρυνε της αλληγορίας τον τρόπον. το δε ρο ἐξ ἀκηράτου λειμωνος, επειδη δει πάντως τον μετιώντα μουσι ν καθαράν τε καὶ ἀκηρατον ἔχειν την ψυχην πάντοτε καὶ ἄχραντον ἀπὸ κακοῖ, καὶ μάλιστα της et o αἰδοῖς μεμοιραμένην. διὰ γάρ τοι το αἰδέσιμον και παρθένους υποτίθενται τὰς Mούσας, γονιμωτάτας Οἴτας.
οὐκ ἐλθε I. q. σίδη id σίδαρος A. B.
ib. δρέπεται A. δρέπεσθαι Ceteri. s. αγασται A. εἰργῶσθαι B. εἰργάσθαι I. εἴργεσθαι M. λ. ἄλλοι J Itomun hic ἄλλωc praefixum in A. 7. ανθιμον J g,θινον B. 8. φέφθη A. B.M. Fl. 6. I.
I . παριστῶντες M. παριστάντες
ceteri, ut est in schol. V. 78. quo caret M. 5. ποταμῶν A. B. M. T. 6. et soliol. ad v. 78. ubi eadem sere legunturi ανθῶν I. 9. ἐπεδη Α. B. M. ἔτι I.
118쪽
'Aλλως. καθόλου μέν ἐστι της διανοίας και στέφανον αυτον προσφέροντα, ἄτε δη σοφόν' τω μὲν ξοάνου ἄρα τον χειροποίητον στεφανον προσφερει, τη δε θεω τον ἶμνον. πλεκτον τοιν- στεφανον λέγει τον υμνον, δίκην πλοκης συντεθέντας τους λόγους αποτελεῖν τον 5 υμνον. ἀκηρατον δε λειμωνα ἀλληγορεῖ τον ἐξ ἀνθέων πεπλεγμένον στέφανον τη παρθένω και ἄδολον ἔννοιαν, εν ω λειμωνι οὐδε ποιμην ἄξιον νενόμικε τα πρόβατα ἄγειν. τα γουν ἄνθη τούτου τοῖ λειμωνος σοφίας εἶναι και αρετης αποτελεσματα. ἀλλα μην οὐδε σίδηρος εις νησιν ηλθε τοῖ λειμῶνος και αυτοῖ τα ἄνθη περιέκειρε. σιδηρον δ' O αν λέγοι ητοι την πανοῖργον φιλοπραγμονίαν τε και κακουργίαν, ητην των αισχρων ηδονων φθορὰν, ἴνα αυτοῖ το παρθενιον καὶ ἄδολον
δηλοῖ βοτὰ δε λέγει τὰ ποίμνια, μέλισσαν δε ἀλληγορικως αυτηντην ψυχην' καθαρώτατον γάρ τι ζωον ἡ μέλισσα' ἔνθεν τὰς ἱερείας
μελισσας καλοῖσιν οι ποιηταί. εαριγην δε αυτην εἶπεν, ητοι ἔτι η
i 5 μέλισσα ηδεται του ἔαρι δια τα ἄνθη, η ἔτι αἱ καθαραὶ ψυχαὶ ἀεὶ εὐανθησει εισί το γὰρ ἔαρ ἀνθέων γεννητικόν.
73. εξ ἀκηράτου λειμωνος . εκ καθαρῶς καρδίας. B. Fl. I 5. καρδίας. M. 75. ειθ' οἴτε '. ἄμουσοι γὰρ καὶ αἰσχροπρεπεῖς οἱ ποιμένες. A. 2O B. M. R. I 5 ποιμην'. το λογιστικῶν. B. φέρβειν βοτά . τρέφειν τὰ ποίμνια. B.M. H. I 5.
I. ΑλλωςJ Hoc Echolion, quod recentioris est griunniatici quam prine edentia, abest iii M. . legitur vero in A. B. I. et Fl. 6. a. προσφεροντα B. H. 6. προ-- ροντα A. I.
119쪽
76. ἀκήρατον . παραμόνιμον. A. B. M.
77. μέλισσα : ψυχή. M. καὶ ψυχὴ αθάνατος και αει θάλλουσα' αἱ γὰρ Δηρατοι ψυχαὶ ἀνθοῖσιν αεί. A. ἡ άγνότης, καθα ρότης, ψυχή. B. ἡρινόν τον καθαρόν. B.
78. αἰδως δε ποταμίαι : ἡ αιδως, φησι. τουτον τον λειμῶνα Sγεωργεῖ, και αυτον τοῖς ἴδασι τοῖς ποταμίοις κηπεύει καὶ ποτίζει καὶ γεωργεῖ τοwτο δε λέγει, ἐπεὶ πλειστον μέρος νῆς σωφροσυκης ἡ αἴδως ἔλαχε, καὶ τοῖς ἀγι θοῖς ἀνδράσι και σοφοῖς ἔνεστι τοαιδημονικόν. ἔσοις ουν μηδὲν διδακτον κα ι ἐκ βίας φύσεως εγνωσται, ἀλλα φύσει τὴν σωφροσυ ν ἐγνωκασι, τούτοις ἐκ τουτου του 1 λειμωνος μόνοις δρέπεσθαι καὶ καρπουσθαι δίδοται τοιαύτης ψυχῆς κοὐ σοφίας ἀπολαύειν. 'Aλλως. ταῖτα οὐκ εστιν επινοῆσαι, ει κυρίως τις βουλεται επὶ των κηπευμάτων ἐκδέχεσθαι τον λόγον. ἀλληγορεῖται Ουν τα προκείμενα. οἱ γὰρ ποιηται επιεικως τὰς ἰδίας φύσεις μελίσσαις κώ ποταμοῖς καὶ λειμωσι προσομοιοῖσιν, αυτ v i 5
δε riv ποίησιν στεφάνοις, διὰ μεν των ἀνθεων το ποικίλον καὶ τοκάλλος αυτῆς παριστάντες, διὰ δε των ποταμων το πλῆθος καὶ π νεπὶ το ποιεῖν ορήν, διὰ δε των μελισσων το επιμελὲς και το συντεταγμενον, ἄμα καὶ το των ποιημάτων μελιπγὸν, τοῖς στεφάνους ενεκα του λαμπρύνεσθαι δἰ αυτων τοῖς επαινουμενους. ταῖτα δε et o
πάντα συλλαβων ο Κυριπίδης εφαίδρυνε τὴν αλληγορίαν, δἰ ἔς τον εἰς τὴν 'Aρτεμιν υμνον ἐβουλεθη παραστῆσαι, των ἄλλων ποιητων σποράδην τοῖς τρόποις χρησαμένων. το δε εξ ἀκηράτου λειμωνος δρέπεσθαι διὰ το δεῖν τὴν ποιητικὴν ψυχὴν καθαράν τε καὶ ἀκη-5. αἰδὼς δ. Hoc scholion non est in M.
ib. βίαι A. B. μιλ I. Cons. p. 88. 7.
120쪽
ρατον εἶναι καὶ παντος κακου ἄχραντον. δεῖ γὰρ τους ποιητὰς αἰδους μεμοιρῶσθαι πάντων. διὸ και τὰς Mουσας παρθένους εἶπον
πεύει : ποτίζει. A. ανατρέφει M. τρέφει. m. I 5.5 79. ἴσοις διδακτὸν μηδέν: διδακτον ἐστι το μη ἐκ φύσεως πλεονέκτημα, ἀλλ' ἐκ συνεχους μελέτης ἀνυόμενον. και οι φιλ σοφοι διδακτα μεν τὰ πονηρὰ καλοῖσι, φυσικὰ δε τα αγαθά. διδακτον ουν το εκ βίας της φύσεως μάθημα, η συνεχεῖ εγνωσμένον μελέτη. τα γοῖν ἐξης επινοία καλὰ καὶ πάλιν καλά εισιν. Io 8o. εἴλπεν : ἔλαχεν M.
8 I. δρέπεσθαι : N. επεσθαι. B. m. I 5. καρπώῖσθαι. M. συνάγειν. A. ανάδημα δέξαι : αντι του ἀπο καλου κώ δικα ου δέξαι στέ- i5 φανον. A. B. H. I 5.85 . σοὶ καὶ ξύνειμι: το ἐξης, σοὶ δε συνειμι καὶ λόγοις αμείβομαι καὶ μόνω βροτων τουτό εστιν ἐμοὶ γέρας. M. 87. τέλος δε κάμψαιμ : τὸ δε τέλος τῶῖ βίου ἀναλύσαιμι, ἄσπερ καὶ ηρξάμην, ἐν σωφροσύνη διατελέσας. H. I 5. κάμψαιμι ζ
88. ἄναξ: σωτερ. Λ. B. M. ἀπο του εχειν την ἄνω αξίαν. B. I.
I. τοδή πο ταςJ In A. compendias scriptum waae της ποιητικης legi possunt. a. προσηκειν I. φρωοῖσιν B. Clare,
πάντοτε conjicere poterat, quod est in fine scholii v. 73. p. 23. similia lemantur.
ib. Scholion ad v. 8a. hic vulgo lectum τοῖτο πάλιν ότνια vide ad V. 73. P. 84, IO.
II. την ἄνω ἀξέανJ την ἄνω τάξιν dixit Εtyin. M. p. 97, 5 a. ἀνωτάτην τάξιν gramin. in Crauaeri Anecd. Oxon. Via. I. P. 34, 6.