장음표시 사용
121쪽
ἄναξ: κυρίως ό σωτηρ. διὸ καὶ τους θεους ανακτας καλιάσι, καταχρηστικως δε και τους δεσπότας ἄνακτας καλοῖσιν ως δευτέρους σωτηρας. δηλοῖ δε τουτο μάλιστα γηρος 'Aστυάναξ, οδος γὰρ ἐρύετο 'Iλιον Εκτωρ, οῖον ό του ἄστεος σω ρ. ω ουν ἄναξ εους γὰρ καὶ σωτηρας τους δεσπότας καλεῖν πη. δυναται δε τὸ μὰν s
αυτον μέλλοντα περὶ της θεου συμβουλευειν πάσης ἄνθρωπινης φασεως υπερτιθέναι τὸ κρεῖττον. Αλλως. ως της αγαξ προσηγορίας θεοῖς άρμοζούσης. δύπαται δεκαὶ ουτως Δούεσθαι, ως του πρεσβύτου τον μὲν Ἱππόλυτον ἄνακτα io λέγοντος, τους δε θεους δεσποτας, καίπερ εικος μέλλοντα συμβου- λευειν αυτον περὶ του μη υπερφρονεῖν την 'Aφρώδίτην, ουτω καὶ ἄρξασθαι σεμνύνοντα το θεῖον καὶ υπερτιθέντα της ανθρωπινης φασεως. B. H. 6.9o. καὶ κάρτα γε ζ καὶ λίαν. B. καὶ πάνυ. B. rec. καὶ μάλιστα. το δε κάρτα κατ' εναλλαγην λέγεται στοιχείου κράτα, οῖον κραταιως, ώς ἀπο του σάφα σαφως. B.M. I. καὶ κάρτα γ'' η γάρ : ει γὰρ μη ἀπο των ηττόνων δεχόμεθα λόγους, ουκ εσμεν σοφοί. B. I. H. IS. μη ποιησαντες τουτο μηδε δεξάμενοι την αγαθην συμβουλην. B. 2 9 I. νόμος : το γεγραμμένον διάταγμα, το κρατουν καὶ γεγραμ
μένον εθος δε τὸ μη γεγραμμένον. B. I.
92. μισεῖν το σεμνόν : σεμνον το ὐπερηφανον καὶ το επαχθές.
ib. ἄνακτας καλοῖσι GII1. A., καλοῖσι Om. B. ib. καλοῖσι Μ. καλοιμεν I. 3. δηλοῖ δε τοῖτο μάλστα Om. M. Totum scholion δηλοῖ δε-ύπερτιθέναι τὸ κρεῖττον ona. A. Postrema εἰκὸς γαρ κρεῖττον Om. etiain M.
4. OLν Μ. εἴρηται γὰρ Δον B.I. 5. καλεῖν ante τους δεσπότας M. ib. μήν et δὲ orn. M. 6. θεων B.M. των θεων I. 7. περι της θεοῖ συμβουλεύειν addidi ex B.
23. μισεῖν τὸ σεμνόν lemma in M.,
122쪽
5 το σεμνόν το υπερηφανον και σφοδρα τίμιον. M. το υπερήφανον. σεμνον το επιτηδευτόν. σεμνον το ουχι άπλοῖν. B. rec.
το σοβαρόν. Fl. I 5. το ἀλαζονικίν. Fl. a. 94. σεμνός: υπερήφανος. m. I 5. ἀχθεινός: ἀλαζονικὸς, οὐχι λυπηρός. B. λυπηρός. M. H. I 5. io 95. ευπροσηγόροισιν : τοῖς μετρίοις. B. ree.
96. και κερδος γε : τῆς προσηγορίας ὁ μόχθος βραχύς' δι' αυτῆς
γὰρ πρῆγμα ευρίσκει. B.M. Ι. εστι πολύ. B. 97. ὁ κἀν θεοῖσι: ἄρα ουν καὶ αυτο τοῖς θεοῖς -ονοεὶν χάριν εχεις τοῖς συνηγόροις. το εἶναι προσηγόρους. B. Is 93. εἴπερ . επει. B. εἴπερ γε θνητοί: επεὶ παρὰ θεων ε λεγουτους νόμους ἀκηκοεναι οι νομοθέται, ώς Λυκοῖργος μεν ὐπο Ἀπόλλω
νος, bdίνως δ' ἴπο Διός. ' ηρος Ρ εννέωρος βασίλευε Διος μεγάλου ὀαριστής. Aλλως. τοῖτο εἶπεν, επειδὴ εξ αρχῆς Ραδάμανθυς και Mίνως παρὰ θεων τὰ νόμιμα διδασκόμενοι τοῖς ἀνθρωποις φανερὰ
3. δηλοῖ δέ καὶ μέντοιJ Haec veri a sunt etiam in I. ubi pei tur sine leni nante)-ππηγορίας etc. s schol. v. 96.
123쪽
99. σεμνήν : τιμίαν. B. σεπτὴν καὶ τιμίαν. m. I 5. ου προσεννέπεις : πως ουν την τιμίαν θεον οὐ προσαγορευεις M. ὀμιλεῖς. A. οὐ συναγορευεις. B. I. IOO. ευλαβουζ αντι του σιωπα, μη κατά τι άμάρτης τοῖς σοῖς
IO2. πρόσωθεν '. πόρρωθεν. B. ουτως κά Ἀριστοφάνης ' μὰ τους πρόσωθεν. M. αγνὸς ων αὐτὴν μακρόθεν ἀσπάζομαι. A.
B.M. I iIO3. σεμνή : τιμία. M. κἀπίσημος : σεβασμία. M. ενδοξος. B.M. JO4. ἄλλοισιν αλλος ζ ο λέγει, τοιουτόν ἐστιν' ου πάντες τους αυτοῖς θεους σέβομεν, οὐδε τους αυτους ανθρωπους ἀγαπωμεν, ἀλλ
ἄλλοι μεν τόνδε, ἄλλοι δε τονδε. ομοίως δε κἀγω την Ἀρτεμιν σεβω, is ἄλλοι δε την Ἀφροδίτην. Λ.B.M. I. διαφόροις, φησὶν, ἀνθρωποις ἄλλος θεων καὶ ἄλλος ἀυθρωπων εν φροντίδι εστίν. ἄλλος δ' ἄλλω
ερεζε θεων ἀειγενετάων.V Λ. M. I 5. ευδαιμονοίης'. εχε. B. ρυτω φρονουν περὶ των θεων. B.I. μητε υπερ το καθηκον φρονων μητε υπερ ἄνθρωπον, δ εστιν, εἴη σε aciτης πετης εχειν το ἄκρον, μη υπερ ἄνθρωπον φρονουντα. 'Aλλως. εἴης ευδαίμων τὰ καθηκοντα φρονων. λυπουροι γὰρ νυν ψων σε ἀφρονουσα. νουν ζ υπόληψιν εχων περὶ των θεων. B.
IO6. ουδείς μ ἀρέσκει νυκτὶ θαυμαστος θεός: οῖον εστι θεὸς as μυουμενος εν νυκτὶ εμοὶ οὐκ ἀρέσκει διὰ τὸ νυκτὸς ἀφροδισιάζειν.
124쪽
Io7. τιμαῖσι ω παῖ: ταῖς νομίμοις τιμαῖς τῶν θεῶν προσήκει σοι χρῆσθαι. χ- γαρ ταῖς τιμαῖς τῶν θεῶν προσέρχεσθαι, τουτέστι τιμιαν τοὐς θεούς. Io 8. οπαδοίακόλουθοι. M. 5 IO9. σίτων μέλεσθε, τερπνόν: τερπνον γαρ ἐκ κόπου κυνηγίας εὐρεῖν τράπεζαν γερουσαν καὶ κορεσθῆναι. 'Aλλως. τράπεζα πλη- ρης προτεθεῖσα δηλονότι. καὶ καλλικόν ἐστι, του καμάτου ευεο τερα ποιουτος - σώματα τη κινησει τοὐ θερμοῖ. I Io. κατα χειν'. ψηκτρίζειν. M. io II 2. τὰ πρόσφορα : τα συνήθη, τα επιτήδεια. A. τα συνήθη και ετοιμα, - άρμόζοντα, τα καθήκοντα, ἡτοι - σύμψορα. B.M. I. II 3. χαίρειν : αντὶ του σωζεσθαι. M. II 5. ώς πρέπει δούλοις λέγει M. οἱον, ώς πρέπει δουλοις, τηνευον ποιησόμεθα. οῖον οὐ μετα πολυτελείας θυσιων, ἀλλα ψιλην I5-ν προσφωνησιν ποιησόμεθα. A. B.M. I. ἀντὶ του ἀπαρρησιάστως λω. H. II.
II 7. χρη δὲ συγγνωμην ἔχειν : απὸ ἄλλης αρχῆς. A. εις τοἔχειν τελείαν στιγμὴν, το δε ἐξης ἐξ ἄλλης 'χῆς. M.
II 8. υφ' ἡβης: υπὸ ... και προπετειας νεότητος θρασυ καὶαο ιταμῖν καὶ αναιδες καὶ ἄτιμον εχων το σπλάγχνον. M. ἴπο προπετείας. B. I. ἔντονον : θρασυν, οργίλον. Fl. I 5. ἡ σκληρόν. B. 119. μὴ δόκει τούτου κλύειν'. μὴ νόμιζε μηδὲ ἀκούειν του τοιούτου λόγου. M. Ieto. σοφωτέρους φιλανθρωποτέρους. A. B. I. as I 2I. Uκεανου τις : ό πρὸς συνέστηκεν ἐκ Τροιζηνίων γυναικῶν, συναχθεὶς εἰς ἐπίσκεψιν τῆς Φαίδρας. καὶ πρῶτα μεν διηγεῖται,
I. Edidi hoc scholion ut legitur
in x M. In B. I. est χρη ταῖς τι
125쪽
πόθεν αυτῆ ἡ φήμη της νόσου της βασιλίσσης εἰσῆλθεν. επειτα δε και ζητεῖ τίς αν εἴη ἡ πρόφασις της νόσου. 'Aλλως. ο νους' πέτρα
τις εστιν ἴδωρ Ωκεάνειον στάζουσα, ου διῖπετες, ουδὲ Γετιον, ἀλλ' αυτομάτως βλύζον. πῶν δε υδωρ ωκεανος λέγεται. Ἀλλως. πέτρατις λέγεται τοσουτον ἴδωρ εχουσα πηγαῖον ωστε βάπτειν υδρίαν. s's1κεανοῖ δε, καθὸ γλυκῖ και πότιμον. Ωκεανου : 's1κεανος λέγεται εἶναι πατηρ των υδάτων. B. I 23. βαπτὰν κάλπισι : οἷον ωστε βαπτίζειν εν τη εὐυδρω πηγητην υδρίαν, η ἄσον δύναταί τις χαλων την υδρίαν γεμίζειν, η την περιρρεομένην ἴπο του υδατος πηρον. 'Aλλως. ώς κοτυληρυτον IOαM V το την κοτύλην ἀναβάψαν. η ἔτι περὶ την Tyζηνίαν τοιαυτητις εστι πέτρα, εξ hς το καταφερόμενον υδωρ βάπτει τὰς νυίας, ως Διονυσόδωρος εν τα περὶ ποταμων φησί βαπτὰν κάλπισι : ἀντὶ του δυναμενην βάψαι κάλπιν, και οὐ
126. φάρεα: ἱμάτια, περιβόλαια. B. Ia 8. τέγγουσα : βρέχουσα, πλύνουσα επὶ τα νωτα της θερμαινο- χομενης του ἡλίου βολαῖς πέτρας.
126쪽
οθι μω τις ν φίλα : όπου μοί τις φίλη ενέτυχε, ενέκειτο. τιθάνως δε κειται το ην. εδει γὰρ λεγειν, ενθα μοί τις συνετυχε φίλη. 'Aλλως. ευταυθα μοί τις γυγη επελθουσα πλυιαι τα λώτια, και ταυτα επὶ της ευηλιου πετρος επὶ ξηρασίαν καταβαλουσα, s ἀκουσασα της βασιλείας την νόσον πρωτον ηγγειλει ελθουσα. φιλουσι γὰρ εν ταῖς τοιαύταις συνοδοις ομιλίαι περὶ βασιλεω,
προσεμπίπτειν προς παραμυθίαν των καμάτων. ωστε ι - ἀπεικότως προς πλυνουσαν φίλην πυθεσθαι και ειπεῖν. 129. ευαλίου : ῶντὶ τιυ ευηλιου πετρας. M. κατεβαλ' : κατα-
εμαθιν την Φαίδραν κακουμενην εσω των οἴκων επι της κλίνης εἶναι, τουτεστι κλίνη . I 3I. τειρομεν '. καταπονουμενην υπὸ της νόσου. B. m. I 5. 5 I32. εντος εχειν : εντος αντι του εν τοις μυχοῖς του ουου.
τουτο δε, επεὶ και σωφροσυνης ενεκα πολλάκις ἀπροῖσία γίνεται. λεπτὰ δε φάρεα, λεπτοῖς δε φάρεσι κατακαλυπτε τω τηι κεφαλην. ου γὰρ ἀνεχεται βαρυτερα διὰ την προσάυσαν καυσιν της νόσου. 135. τριταταν δε νιν κλύω: το εξης' τριτάταν δε νιν κλυω τάνδε scholii proxim hahet M. eum M post νωτα quod est etiam in A.
127쪽
ἡμέραν κατέχειν - ἀν το στ in της Δημητρος ακτης. οῖον λοιπον τρεῖς ημέρας εχω ακούων περὶ αυτης ἔτι ἀσθενεῖ και ου ροταλαμβάνει βρώσεως ἐν τω στοματι αυτης. το δὲ μ' κρυπτω πένθεῖ' ἀντὶ του επὶ ἄδηλω συμφορα καὶ μη ἐκφαινομένη προς το τέλος του θανάτου φέρεται, αντὶ τοῖ υπὸ της ἀλγηδόνος καὶ της νόσου της 5 νπτης μέλλει ἀποθνήσκειν. θαυμσίως δε ό Ευριπίδης περὶ Dρέστου νοσοῖντός φησιν ουτε σῖτα δια δέρης ἐδέξατο,' ως βουλομένουμεν φαγεῖν, μη δυναμένου δε καταπιεῖν ὐπ' ασθενείας, περι δε Φαι- ας, ἀσιτεῖν βουλομένης εἰς θάνατον, το σύνολον αυτην μη δέχεσθαεις τὸ στόμα τρο v. l 138. δέμας αγνὸν ἴσχειν '. περιφραστικοῖς τὸ στόμα, ηγουν μηεσθίειν. A. Δάματρος ἀκτῆς: τροφης της γης. A. εκ του καταθλασθαι ακτης της τροφης τοῖ σίτου, δ εστι δωρον της Δημητρος, πουν της γης. lue. λέγει δε την οἱονεὶ ἀγην καὶ κλάσιν τοῖσίτου δια το κατάγνυσθαι εν τη ἄλωνι, τω μύλωνι θραύεσθαι. B. I. I 5 στόματος δέρος : κατὰ περίφρασιν, το στόμα, ώς δέμας πυρος, ηγουντο πῖρ. Fl. II. αγνόν : ἀμέτοχον. B. αθικτον. άνη γάρ εἰμι 'Mένανδρος. m. I 5. ἴσχειν : εχειν. B. κωλύειν. m. I 5.I4O. κελσαι ποτὶ τέρμα : επὶ ἀδηλω συμφορα καὶ μη ἐμαινομένη, προς τὸ τέρμα τοῖ θανάτου κελσαι και προσπελάσω θέλει. οῖον ἀκούω ao αἰ iv ἀσιτεῖν καὶ ἀποθανεῖν σπουδάζουσαν διὰ μετάστασιν βίου. B. Ι. ποτὶ τέρμα: ητοι δυστηνον τέρμα, η αυτην την δυστηνον. A. B. I. R. I 5.
ib. η τν B. ἐν τῆ I. ib. μυλωνιJ μυλῶνι B. μαωνι I. 6. κατα περίφρασινJ Inepte in hoc sctosio. ut in superiore, στόματος cum δέμας conjunctum esse dicitur. I7. Μεναν Hd Frrugmentum ali-
iuule non cognitum. 2O. καὶ Orn. I.
128쪽
I4 I. συ γὰρ ἔνθεος ω κουρα: ἀπέτεινε λοιπον τον λόγον προς πην Φαίδραν, της νόσου αυτης την πρόφασιν ζητουσα, αιτίους τους δαίμονας προθεμένη. ἐνίοτε γαρ ἐδόκει μαίνεσθαι ἐκ της υπερβολης του ἔρωτος. B.M. I. μη καθεστάναι δοκοῖντα ρηματα φθεγγομένη, 5 οῖανπερ αυτην εισάγει και κυνηγεσίων ψωσαν, καὶ δἰ αινιγμάτων τατου ερωτος φράζειν, δοκουσαν μαίνεσθαι. 'Aλλως. ἐμάνης εν σεαυτημανιωδες τι ἔχρουσα. το δε εξης, ἔνθεος φοιτας, ωστε εἶναι το εξης της διανοίας ἁ-ως' - γὰρ, ω κόρη Φαιδρα, ενθεος και εμμακῆς φοι-
τῆς και ἐνθουσιῶς, εκ τινος θεων τουτο παθουσα. και ἀπορούση εἰπεio μοι, εκ Πανος συ ἐμάνης, εἴτε ἐκ της Ηρας, η Κορυβάντων τουτονοσεῖς ς λέγειν οὐκ ἔχω καὶ εἴ τι τουτων ψαρτησασα την ορείαν καὶ μανίας αἰτίαν. B. I. Fl. 6.ενθεος : ἔνθεοι λέγονται οι υπο φάσματός τινος αφαιρεθέντες τον νουν, καὶ νύ εκείνου του θεοῖ του φασματοποιου κατεχόμενοι καὶ τα is δοκοῖντα ἐκείνω ποιοῖντες. B. I. ενθεος ζ μανικη. H. I 5. ω κουρα .
. φοιτῶς. ω νέα Φαίδρα. το δε ενθεος αντὶ του ἐμμανης ἐκ της Ἐκάτης. συ γάρ νιν σθεος φοιτας. M. H. I 5.142. ελ ἐκ Παν : πόθεν λέγειν ουκ ἄν δυναίμην. ο ει αντὶ του ῆ καἰ ό τε παρέλκει. το δε φοιτῶς αντὶ του μαίνη. A. B.M. et o Ἐκάτας r 'Εκάτην λέγουσι καὶ ἰδικην τινα θεον καὶ την 'Αρτεμιν καὶ την Σεληνην. B. I 43. σεμνων Κορυβάντων : αντὶ του τιμιων. Μ. Κορύβαντες μανίας αἴτιοι ' ἔνθεν καὶ κορυβαντιῶν. A. B. M. τιμίων. τη 'Pέα επακολουθονντες μετὰ ηπυ καὶ μανίας. B.
129쪽
I46. Δίκτυνναν ἀμπλακίαις : την Δίκτυνναν νῖν διέκρινε της Εκάπης ἐνίων πην αυτην εἶναι φασκόντων. τινες δε Δίκτυνναν την
Αρτεμιν ἀπο της κυνηγου νυμφης, της ἐμπεσούσης εις δίκτυα, Βριτομάρτιδος φευγούσης τον Μίνωα. παρὰ δε Καλλιμάχω ἐυ Ἀρτέμιδος υμνω ἡ ιστορία. τινες δε την αυτην εἶναι τη Ἐκάτη, περὶ sης φησιν Ἐσίοδος μοῖραν εχει γαίης τε και ἀτρυγέτοιο θαλάσσης.Vσυ δ' ἀμφι τὰν πολύθηρον Δίκτυνναν : συ δε μη θύσασα πη Ἀρτέμιδι τρύχη, η τη Ἐκάπη, ότι οὐκ ἐτέλεσας θυσίαν. πέλανοι δε τα εις θυσίαν πέμματα. 'Aλλως. το ἔξης' συ δε ἀμπλακίαις τρύχη, ἀμεταδοτος ουσα ἀθύτων πελάνων περι την Δίκτυνναν io λείπει γὰρ τὸ ουσα), τουτέστι των μη τεθυμενων πελάνων εκτος μείνασα, και μη ἀνιερωσασα ἐαυτην δια των θυμάτων πη θεω κατα-
πο . πελάνων δε των πλακούντων και πεμμάτων των επι θυομενων.
ἀμπλακίαι ς'. ἀποτυχίαις, άμαρτίαις. B. reC. I 48. φοιτα : μιτωσι γὰρ οι θεοὶ πανταχοῖ τοῖς ατιμάζοντας 1 - τιμωρούμενοι. B. M. ISO. νοτίαις : δι Θροις. A. ταῖς υπαῖς. H. I 5. ἄψας :θαλάσσης. Id. III . η πόσιν τον Ἐρεχθειδῶν : στοχαστικον το ηθος. η, φησιν,
a. Post μείνασα Fl. 15. pergit
terea in Tor. i5. et 6. cadein leguntur quae hic, nisi quod in filio
130쪽
εις οὐδένα των θεων ἡμαρτες, ἀλλα ερωτα νοσεις τινος σε μοιχευομένου, και τον ἄνδρα σου τον Αθηναίων βασιλέα βουκολεῖς και ἀπατας
επὶ των σων λεχέων κρυπτη χρωμένη κοί . δύναται δὲ καὶ ἀωτεστραμμένος ο λόγος εἶναι ' η τις γυ ἀπατῆ σου τον ἄνδρα τωs ἔρωτι τω αυτης λάθρα χρωμενον, καὶ εκ της ζηλοτ πίας εις νόσον κώ μανίαν κατήχθης. 'Aλλως. η, φησὶν, εἰς ουδένα των θεωνῆμαρτες, ἀλλα τάχα το δεινον ἔρως εστὶ καὶ μοιχεία ετέρου, φόβωδὲ του ἀνδρὸς καὶ ἔρωτι του μοιχάυ κατεχομένη ἀγωνιας. δύναται δεκαὶ ως τοῖ Θησέως ἔχοντος ἐτέραν γυναῖκα ό λόγος τάττεσθαι ' η τις io γυγη ἀπατα σου τον ἄνδρα τ' ἐαυτης λαθραία συνουσια, συ δὲ εκτης ζηλοτυπίας εις νόσον καὶ μανίαν κατέστης. ἀγνοεῖ γὰρ ὁ χορος ἔκδημον ἄντα τον Θησέα, ἄπου γε και εν τοῖς ἐξης φησιν ' ο δ' εις πρόσωπον ου τεκμαίρεται βλέπων. εἶτα ἡ τροφος ' εκδημος ων γψτῆσδε τυγχάνει χθονός V ἀγνοων γὰρ κώ αυτον ἐνόμιζε παρώτα
is συνορῶν τα γινόμενα. I 53. ποιμαίνει : ἀποβουκολεῖ. B. ως πρόβατον ἀποβουκολεῖ.
154. λεχέων σων : διὰ των. m. a. ἀπό. B. I 55. η ναυβάτας et ετερος λογισμὰς νόσου. η τάχα τις ναυτης
ao εκ Κρήτης ὁρμησας εις Τροιζηνα φήμην πένθους των οικείων ἀπήγγειλεν αυτῆ. 'Aλλως. τάχα τις ἐλθεν ἐκ της πατρίδος αὐτης λυπηρὸν φήμην κομίζων, καὶ ἐκ τουτων των παθων των ἡγγελμένων, καὶ τῆ υπερ των παθων ευναία λύπη δέδεται την φυον, ως καὶ εις τηλικαύτην νόσον ἀποσκηψαι τῆς λύπης. ευναία δὲ λύπη τῆ εις ab εὐνὴν κατακλινούση διὰ τῆς νόσου. τουτέστιν, ουτω συνδβεται ἡ Φαιδρα τῆ ευναια λύπη, ως ὐπερβαλεῖν ἄπαν πάθος. γράφεται δὲ καὶ προς εὐθεῖαν, υπὸ τῆς λύπης ευναία ἡ Φαίδρα δέδεται την ψυχήν.