장음표시 사용
141쪽
σταδίοις πωλων δρόμου επιθυμεῖς, καὶ επὶ ταύταις πεῖσθαι γυμαστι- κως. τινες δε γράψουσι και πόθον, δηλοῖντες ἔτι τον πόθον εἰς μηρας κώ κυνηγέσια ηφίεις. ἐπ' ἀκυμάντοις πωλοις : ταῖς μη θαλασσίαις, ἀλλ' ηπειρωτικαῖς, τουτέστιν ἐν σταδίοις, η ἐν ἀνηνέμοις αἰγιαλοῖς, ἔνθα και στάδια πολλά εἰσιν. s
237. ἀνασειράζει : του καλῶς ἔχρντος ἀνθέλκει, ἀπὸ μεταφορῆς
των ταῖς σειραῖς ἀνακρουομένων ἴππων, και του εὐθέος δρόμου παρεκβαλλομένων. A. B.M.I. Ἀλλως. ἀνασειράζειρῶ ἀνορούειν ποι ει και ἀνερεθίζει. μεταφέρει τουτο ἀπὸ των ,πων, οι, οταν ἐπισπάσωνται τας ηνίας, αναπηδῶσι και κωλύονται τοῖ κατ' εὐθὐ δρόμου. io Λ. B.M. μετακινεῖ ἐκ τοῖ καθεστηκότος. B. οι στρουμένην ὐπὸ ἔρωτος οἱον πωλον ἐπέχει καὶ ου δίδωσι προχωρεῖν εις ἐκπληρωσιν. B. 233. και παρακόπτει φρένας : αντὶ τοῖ ἐλαττοι. ἀπὸ μεταφορῶς των περικοπτομένων τα πτερα ορνέων, απερ ἄμα τη των πτερων τμησει την ἰσχυν, ἀποβάλλει, και παντελως ἀσθενη γίνεται. A. B.M. I. εκκό- 15πτει τὰς φρένας των δεόντων. Λ. ἐκκοπτει τοὐ φρονεῖν τα δέοντα. m. IS. 246. ποῖ παρεπλάγχθην γνωμης : πάλιν καταστασα της μανίας και ἔμφρων γενομένη αισθάνεται ἔαυτην παραπαίσασάν τι και μα
νιωδη φθεγγομένην. το γὰρ τοῖ ἔρωτος ενδιδόμενον τη ἡδονη των
Mγων καὶ ἐρεθιζόμενον ωσπερ εις θέαν των ἐπιθυρουμένων τη λεπτο- sto
142쪽
λογία προς ἐκφροσυνην ἐξηρχετο, και πάλιν εις εννοιαν καθισταμένη των ρηθέντων ε σωφρόνει. και επὶ τοῖς ρηθεῖσιν aυγατο. 245. κατ' ἴσσων δάκρυα: δια τα λελεγμενα πρωην -' εμου δάκρυα προσερχεται τοῖς οφθαλμοῖς μου. Λ.B.M. 5 2 7. το γαρ ορθουσθω : τὸ γὰρ μετὰ την μανίαν ορθουσθω τηυγνωμην ὀδυνῶ λυπουμένην επὶ τοῖς εν τη μανία ρηθεισιν, ως εν τω καθεστωτι δίκας προ αισθησεως διδόναι. 248. τὸ δε μαινόμενον ζ αυτὸ το μανιωδες κακον μεν, ἔτι a m βουλεται φθέγγεται, κρατει δε καὶ υπερέχει του μετὰ συνει σεως 3 o ἀπολέσθαι. ουτε γὰρ των αμαρτημάτων εν τη μανία αισθάνεταιουτε του θανάτου την ἀλγηδόνα λογίζεται των του βίου τερπνων ἀπο- στάς. Aλλως. τὸ δε μαινόμενον αντὶ του, κακον μῆν το μαίνεσθαι, αλλὰ κρατεῖ, τουτέστι, κρεῖσσόν εστι καὶ υπερέχει του μετὰ συνει- δησεως ἀποθανεῖν, ως εἴ τις λέγοι, λυσιτελές εστι μη γινωσκοντα i5 ἀπολέσθαι, ώς κρείσσονος οντος του τοιουτου βίου.
25 . κρυπτω, τὸ δ' εμόν : ἐγω μῆν, φησὶ, την σην κεφαλην αἰδουμένη επὶ τοῖς ειρημένοις σκεπάζω' πότε δε καἰ τὸ ἐμὸν σωμα, οδυνηρως ἔχον πρὸς βίον, ὁ θάνατος κρυφει 252. πολλὰ διδάσκει : ου γὰρ μόνη ἡ σοφία διδάσκει, αλλa καὶ et o ό πολυς καὶ ό μακρος χρόνος καὶ η πολυπειρία των πραγμάτων. 253. προ γαρ μετριας : ἔδει, φησὶ, τους ανθρωπους μεμετρημένως φιλεῖν καὶ μη εις ακρον ἐξέρχεσθαι του στέργειν, ἀλλ' ωστε
M. H. interlin. ad κρατεd ἀντὶ του
2 . ὁ πολυ χρόνος καὶ Om. M. ib. ὁ μακρος A. ὀ Oui. B. Ι.na. καὶ ἡ πολυπειρία Om. A.
143쪽
ευκόλως ἐκβάλλειν το της ορέξεως φιλτρον καὶ πάλιν επαυξησου, αστε ποτὲ μεν ἐλαττοῖν, ποτε αἴρειν τὰ της ψυχης φίλτρα. οι γὰρ ἄγαν στέργοντες διπλασίως κάμνουσιν, υπέρ τε της εαυτων σωτηρορίας και της των φίλων φροντίζοντες. A.B.M.I. ερχην ουν, Φησὶ, τους ανθρωπους συμμέτρως ἀλληλους φιλεῖν και μη ἄγαν, ωστε και 5το σῶμα κατατήκειν, και μη δυνατον λύεσθαι την φιλίαν. B.Ι. H. 6. 255. μυελον ψυχης : τον εσωτατον τόπον. τροπικῶς δε εἶπεν, ἔς επι σωματος καi οστεου, το βάθος της ψυχης. παραινεῖ δε μηπρος ἄκρον ποιεῖσθαι τὰς φιλίας, ἴνα και προς ἀπόστασιν εὐλύτως Io
εχωμεν. στέργηθρα δε τὰς φιλίας, τὰς ἀγάπας.
258. το δ' υπῆρ δισσων : χαλεπόν εστι, φησὶ, το μίαν ψυχην λυπεῖσθω -ἰρ δυο. A.B. i5 26 I. βιότου : το δε των κατὰ τον βίον τι πραγμάτων ακριβως και προς α ίβειαν ἐπιτηδεύειν οὐκ ασφαλὲς, ἀντὶ του ει ἐπιτηδεύει τις πρῶνα ποιεῖν υπεράγαν, πάντως ἐπιληψιμάν τι εν αυτω ευρασκεται. επιτηδευσεις δε φησι τὰς μελέτας τὰς τη υπερβολη της συνηθειας ἀνενδεεῖς. καθόλου δε τὰς δεηθεῖς και εις ἄκρον εκβαι- a. νούσας της α ηθείας ρολέτας επιτηδευσεις φασὶν οι σοφοι μη μάγον σφάλλειν, ἀλλα και προς ὼγίειαν εμποδίζειν. A.B.M.I. ώς εἴ τις επιμ λεια διηνεκεῖ χρειο τω λόγω, ώς κατὰ μηδὲν λείκειν, ουτος εις ἄλλο τι εκπίπτει τω λόγω καὶ εἴς τι μανιῶδες, καὶ το σῶμα εις νόσον κατακλίνεσθαι φέρει. B.I. ἀντὶ του λίαν βλαβερὰς εἶναι. as
καὶ καfάλου δε τὰς αληθεῖς καὶ εἰς ἄκρον ἐκβαινούσας της ἄληθειας επιτηδεύσεις φασὶν οἱ σοφοὶ σφάλλειν, ώς εἴ τις επιμελε- κοὐ διη-
144쪽
νεκεῖ κτησει χρωτο λόγω ως κατὰ μηδεν υπείκειν, αλλ; καὶ τω σωματι ουτως εις ἄλλο τι εμπίπτει εν τω λόγω και εις τι μανιῶδες και το σωμα εις νόσον κατακλίνεσθαι φέρει το αυτο τῆς ἀσκησεως χάριν τα αυτ α ποιειν. Ἀλλως. φασὶ δε παν το ἐν τω βίω πρῆγμα s αληθως καὶ ακριβως ἐπιτηδευειν βλάπτειν μαλλον η ὐφελεῖν. δεῖ γάρ τι και καθυποκρίνασθαι. A. 264. ουτω το λίαν ησσον '. αντὶ του ουδε ἔλως ουτω τι λίαν επιτηδεύειν επαινῶ, ως το μηδεν ἄγαν, τουτέστι τὸ μη λίαν ἐπι - δευειν και συγκαταθήσονταί μοι πάντες οἱ σοφοί. 'Aλλως. ουτωi o το λίαν ελαττον ἐπαινω του μηδεν ἄγαν καὶ μεμετρημένου, καὶ μάρτυρες εσονται οἱ σοφοὶ, εἴπερ ενὸς των επτὰ σοφων εστιν απόφθεγμα
τὸ μηδεν ἄγαν, ἄπερ Xίλωνι ἀνατιθέασιν, ως Κριτίας. καὶ IIAδαρος Ρ σοφοὶ δε καὶ τὸ μηδεν ἄγαν επος ηνησαν περισσῶς. Aλλως. τὸ μηδεν ἄγαν οἱ μεν Xίλωνι τω Λακεδαιμονίου ἀνατιθέασιν, ως Κριτίας,
ο δε Θεόφραστος, ως τα Σισυφου λεγόμενα καὶ IIιτθέως, οἷον ' μηδεν ἄγαν μηδε δίκην δικάσης.' A. B.M. I. 'AMας. ao προτιμῶ τὸ μηδεν ἄγαν, η αντὶ του ἔλαττον, οίον, πλεῖον επαινῶ τὸ μηδεν ἄγων παρὰ τὸ ἄγαν. A. 266. ξυμψησουσι . συμμαρτυρησουσι. M. H. I 5. 267. γύναι γεραιά: διὰ τουτου δείκνυσιν ἔτι ωφειλε θαρρηθηναι τὰ κατὰ την Φαίδραν, γυναῖκα αυτην ἀποκαλέσασα, ναιξὶ γὰρ as μαλλον αἱ γυναῖκες θαρροῖσι τὰ καθ' εαυτὰςὶ ἄλλως τε καὶ γεραιὰν
145쪽
κοὶ πληθυντικοῖς, ώς και Θουκυδίδης Ραδύνατα ην ' ανσι του αδύνατον. A. D. M. I. αντὶ του ταύτης της τύχης ανεπίγνωστα, ασα- . M. α V. A. αγνωριστα, αφαγη, ανεπίγνωστα. R. I 5.2 7I . ουκ οἶδ' ἐλέγχουσα : υπερβολην σπουδης ενε γε το ἐλέγχουσα' την γὰρ επίμονον ἐρώτησιν ἔλεγχον ωνόμασεν. A.M. ἐλέγ-5χουσ' : ἰρωτωσα, ερευνωσα, ἀνακρίνουσα, οπερ εστιν υπερβοληερωτησεως. A. M. 'Aλλως. ελεγχον ωνόμασε την μετα πολυπραγμοσύνης ἐρωτησιν. A. 273. ταυτον ζ εαν μεν ηκει γράφηται, προς την αρχην εστινο λόγος, δ εστιν εις ταυτον ηκει ἡ αρχη τω τελει. ωσπερ γὰρ το Io τελος ουχ ομολογει, ουτως ουδε η ra. εἰ δε ηκεις, προς τον χορὸν, εμοὶ εις ταυτὸ της ἀγνοίας ηκεις. πάντα γαρ σιγα, αντι του ουκαποκρίνεται, οἴτε προς αρχην Οἴτε προς τελος. 274. ασθενεῖ τε και κατεξανται δέμας : αντὶ του κατετάκη τὸ σωμα. οὐκ οφείλει γαρ κατατα ναι τρίτην ουσα ημέραν ἄγευστος. Is
δια τουτο ουκ ἐσθίει, ἶνα ἀπιθάνη. 275. πως δ' ου, τριταία : ψά γε ισχύουσα φαγεῖν ου τρωγει διὰ τὸ θέλειν ἀποθανεῖν, η καν βούληται, οὐ δύναται υπὸ της νόσου; A. ἄσιτος : ἄπαστος. Fl. II. 276. πότερον υπ' ἄτης : βλάβης παραφροσύνης και της οδύνης et οτης κακωσεως. A. M.
278. εξαρκεῖ : ἀντἰ του ευδοκει, ἀρέσκει. ὁ δε λόγος, εἰ ταυτα ἀρέσκει τω ἀνδρὶ αυτης. A. M.
I. Ἀττικοὶ scripsi I ro Ἀττικῶς et ii dicti κληθυντικοῖς ex A. quia Om. Thue,didis locus est I. III. 4. ελεγχουσαJ ἐννέπουσα M. in
sim Ollis ad h. v. liae C tantuin sunt in B. I. ἐρωτωσα - εστιν υπερβολη. την γαρ ἐρώτηο ιν ελεγχον ὐνόμασεν. 6. ἐρευνωσα, ἀ.J 4. ἐρευνωσα A. 0. Ante εαν in A. εἰς ταυτό μοι ἀνοίας ηκει οτι Ουκ αποκρίνεται οἴτε πρὸς ἀρχην Οἴτε προς τέλος. quae inita red
146쪽
28 I. εκδημος : εἰς Πυθίαν ην θεωρός. A.D. M. Fl. I 5. 233. πλάνον : αντὶ του εκστασιν. A.M. H. I 5.5 2 84. ἀφῖγμαι : παρεγενόμην. T. I 5. πολλους ἐμηχανησάμην τρόπους, και ουδεν ηδυνήθην μαθειν. A. D. M. H. II. 288. ἄγ', οῦ φίλη παῖ : ἀπετεινε τον λόγον πάλιν προς την Φαίδραν, ἄλλο δηθεν εἶδος μετιουσα νουθεσιας. το γὰρ παραινέσει πείθειν βέλτιον η επαχθέσι ρημασιν εἰπεῖν την πρόφασιν. 'Aλλως. ἄγε, ωi o φίλη παῖ, ἀμφότεραι ἄπως ἐπιλαθώμεθα των προειρημενων, καἰ σύγε ηδίων και πραοτερα γενήση, εἰ δέξη την παραίνεσιν, εγω τε, ἄπουε δοξα το πριν επαχθης τις εἶναι εως τούτου του μερους, ἀποστῶσαεπ' ἄλλην πορευσομαι κρείττονα νουθεσίαν. A. B. I. 29o. στυγνην οφρυν την συνηγμένην καὶ σκυθρωπάζουσαν. 15 A. B. την στυγνην της αφροσυνης, ἄπου ου καλως ηκολουθουν σου τη παραινέσει, ἀποστῶσα ἀπο τούτου επὶ νουθεσίαν πραεῖαν μετερχομαι, τουτέστι την στυγνότητα του προσωπου ἄφελε, καὶ της χ λεπης γνοωμης ε κείνης παυσαι. A. D. M. I. γRωμης δῖόν : ἀντὶ τουλαγων βάσιν. Fl. I 5.eto 29 I. εγω θ' όπη : εἴ τι, φησὶ, το προτερον ἰλυπουν σε τω συνε- χει της ερωτησεως, τανυν επὶ το κολακεύειν σε τραπησομαι. 29 q. γυναικες αιθε : συνδιοικήσουσιν, ἀποκαταστησουσι, θεραπευσουσι την μοιχείαν. συμπράξουσι, συνεργησουσι. γυναῖκες γὰρουσαι εν ταῖς τοιαυταις συμβάλλονται νόσοις, αἱ μεν πειραθεῖσαι, αι 25 προσδοκωσαι πεισεσθαι. καὶ γὰρ ευεπίβατον ἄγαν εις τὰ
I a. αποστασα κρείττονα νουθεσιαν
tum scit Ol. On . M. HI. τι πρότερον A. το CDa. B. I. 2 2. σινδιοικησουσι συι διοικήσουσι,
ουν B.M. I. -την μοιχείαν lite lini et A. . infrii post ἡ τοιοῖτον B. I. Sepa- miti in in ninrgine scitolion efficiunt in M. a , . ei ςJ προς Fl. 6. 15.
147쪽
τοιαῖτα το των γυναικων γένος. εοικε δε λέγειν ερωτας, η τοιοῖτον απίρρητον.
295. ει δ' ἐκφορός σοι : ἐκβληθηναι δυναμένη. A. αντὶ του ἀνακοινωτέα εἴη ἡ νόσος. σωματος ην Θ ἐνόσει. M. αντὶ τοῖ ἰξελεγχθηναι και ρηθηναι δυναμένη, τουτέστιν, εἰ δε δύνανται και 5αρσενες ἀκοῖσαι τὰς συμφοράς. B. I.
293. ἀλλ' η μ ελέγχειν : ἀλλ' ἀντίλεξον, ia μη καλως λέγω.
A. D. H. I 5. 299. συγχωρῶν συναινεῖν, πειθεσθαι. m. I 5. πειθε σθω, συντρέχειν. B. lo
ἴψεως αιδεσθης με ' εἰτα ίς εκύνης μη ενατενιζούσης, μηδὲ πραῶνο- μένης τη παραινεσει, φησὶ προς τον χορὸν, μάτην, ω γυναῖκες. μοχθου μεν, πείθειν ταύτην πειρωμεναι. η ουτως' εἰς δε το πείθειν ομοίως ἄπεσμεν τοῖς πρὶν ρημα σιν' ωσπερ γὰρ δι' ἐκεινων οὐδεν ηνύ- 15σαμεν, οἶτως οὐδε δια τουτων.
3O3. λόγοις εθελγεθ' ῆδε : ἐχαυνοῖτο, ἐμαλάσσετο. τα γὰρ βρεχόμενα μαλάσσεται. ἡ μεταφορὰ εκ τούτου. γράφεται δε δια
τριων, λόγοις ἐπείθετο, λόγοις εθελγετο, λόγοις ε τέγγετο. A. 3o . ἀλλ' ἴσθι μέwrοι : λοιπὸν ἀπεγνωκυῖα την κολακείαν κνη- 2oστικοῖς αυτην λύγοις ερεθίζει, φάσκουσα, ἴσθι δει, ἐὰν θανν, μηάξιώσασα λόγου τον σον ἄνδρα, προδώσεις τοῖς σοῖς παi δας. εκβληθησονται γὰρ των οἴκων. λοιπὸν πριν αποπληρωσαι τον λόγον διὰ μέσου φησὶ V προς τάδ' αὐθαδεστερα γενοῖ θαλάσσηςI 'Aλλως.
6. τας συμφοραςJ την συμψοραν M.qis haee ii albet in te ab verbis εἰ δεδυνανται. της συμφορας B. 7. ἀλλ' om. A. ib. ει μηJ εἰ os A. I. κανθ και A. In M. major scholii pars legi nequit. I a. ἐνατενιζουσης,-ἀτενιζουσης μητε A. 3 4. η οἴτω H ἰσον δ' ακεσμεν A. l 5 . ἐκείνωνJ ἐκείνου I. I9. λέγοις ἐπείθετο-. τέγγετοJ Haec etiana in M. et separato scholio
τριχως λόγοις επείθετο, λόγοις ἐθέλγετο, λόγοις ε τέγγετο, αντὶ του ἐχαυνουτο. ἐμαλάσσετο μεταφορικως ἐκ τουTου. II. ἴσθι om. I.
148쪽
γίνωσκε προδιδώυσα τοῖς σοῖς παῖδας, εἰ θανῆ, μη κατεχοντας καιδεσπόζοντας των πατρωων οἴκων. 3O7. μα την ἄνασσαν : εσθ' ἴτε ηθικως ομνύομεν κατὰ τωνεχθρων, ου σεμνῖναι αυτοῖς βουλόμενοι, αλλ' ειρωνευόμενοι. η προς 5 πλείονα ερεθισμον κατ' εκείνης ἔμνυσιν, η επεὶ εἰωθασιν οι ειρωνευ μενοι κατὰ των εχθρων ομνύναι, ως και Σοφοκλης, εν M υκηναίαις
- την ἐκείνου δειλίαν, ὁ βόσκεται, θῆλυς μεν αυτος. αρρενας δ' ἐχθροῖς εχων.
νόθον φρονοῖντα, καθο φιλοσοφίαν ησκει, ἄπερ εστιν ελευθερων. io Ἀμαζόνα : την 'Aντιοπην λέγει. A. M. H. I 5. 3O9. το οἶσθά νιν καλως προσέθηκε. προς πλείονα γὰρ οδυνην αυτην εκίνησεν, ουκ αμφίβολον αυτη την γνωσιν τουτων εἶναι
3Io. Ἱππόλυτον. οἴμοι : ἀκούσασα ἡ Φαίδρα του ερωμενου το15ἴνομα θρηνητικον επίφθεγμα εἶπεν. A. D. M. θιγγάνει σεθεν τόδε : οιον καθηψατό σου, φησὶ, της ψυχης και λόγω μόνον εἰρημένον το περι της ὀρφανίας των παίδων. οἰμαι ἔτι τουτον ουκ εφόνευσας, διὰ το εἰρηκέναι '' ἄλλη δ' εν τύχη χειμάζομαι ' A. B. I. 3II. καί σε προς θεων το ἐξης' καί σε προς θεων λίσσομαι τοao αυθις, δ ἐστι το μετὰ ταυτα, περι του ἀνδρος μηδεν φθέγγεσθαι.
313. ψας διὰ το μηδὸ λόγω ἀνέχεσθαι ἀκούειν αδικουμενους
ἴπο του νόθου τους παῖδας. οἴτως ηκουσεν ἡ τροφός. A. B. H. II.
149쪽
3I9. φίλος μ' απόλλυσ : εατειδη ελεν φίλος, λεγει ἡ τροφὸς, μη
τι ἄρα ὁ Θησευς εις σε ἄκων ἡμάρτηκεν οῦ A.B.M. I. το μεν ουν φίλος προς αντιδιαστολην εχθροῖ τινος' το δε οὐχ ἐκύν, επεὶ οὐκ εκ I 3προνοίας αυτοῖ ην ό ροως. A. H. I. 32 I. μη δρῶσ' εγωγε: εἴθε, φησὶν, εγὼ μη οφθείην αδικοῖσα αυτὸν, ώς εκεινος εμε οὐδὲν αλκει. A.D. H. 6. I 5. 324. εν δε σοὶ λελείψομαι : o εστιν ενι γνοῖμαί σοι, η ἔτι ενσοὶ καταλειφθησομαι, η εξαρτῶμαί σου τη ἱκεσία, η εν σοὶ τον βίον et o
7. φησὶ post τῶν ἐχφρων A. 8. αρά τινοςJ ἄρα τινος I. ib. ἐπαγωγή, ad i. A. Fl. 6.
I7. ἐγω ἐγὼ n. ἐγὼ H. 6. I 5. I 0. et ἐστι, ἐώιζανοῖμαι σοι, η ἔπι δε-ἐξαρτωμαι ex A. dedi. In B.M. l. hoc scholion ab ἐξαρτηθησομαι inon ἐξαρτωμαι) incipit. In B. tamen separratum scholion est λήλει ψομαι :
Vulgo siti B. I J haec ad ἐξαρτωμίνη
ε ξαρτηθήσομαί σου τ' L. Ad V. 324. retuli et verba ἀντι του ἐν σοι καταλ. ἡ ΦΨ, addidi e Flor. i s. ' praeterea habet η οτι εξαρτοιμαί σοι TZ ικ. μη ἄρα ψ. μετά τινος αυτον ου συγχ. αδε ἀπολυσω. ει μη ἄρα μετά τινος ὀν.
150쪽
λει ψω. ει μη ἄρα, φησὶ, μετά τινος αγάγκης, ου συγχωρησω, οὐδ' ἀπολύσομαι. 325. εξαρτωμένη : αντωμένη, λαμβανομένη. A. Fl. I 5. 327. κάκ, ω τάλαινα '. ητοι προς ανατροπην τοῖ πυθέσθαι επάγει 5 δεύτερον το κακά. κακόν ἐστί σοι, ει πεύση τὰ σιωπώμενα κακά. A.B. I.
329. ὀλῆ: ἀπολῆ ἀκούσασα το πάθος' οἴτω γὰρ δεινόν εστινύος και τους ακούοντας φίλους διαφθείρειν. A. Fl. I 5. ἀπολῆ, φησὶν, ει ἀναγκάσεις με λέγειν. ἐμοὶ δε το σιωπῶν τιμην ἀπονέμει, καθὸ ουκ ἔκφορος ἡ νόσος εις πολλοῖς γίνεται, ἀλλα συγκαταθά i o ἐμαυτῆ το της σωφροσύνης ἄνομα, μέλλουσα ἐν σωφροσύνη τελευτῶν. Λ. B.M. I. η ουτως ἰαν μη μοι εἴπης, ἀποθανη, τοῖ δε στερηθηναίσου μεῖζον ουκ εστι μοι κακίν. εἶτα, φησὶν, ἀπολοῖμαι. το δε ἀπολέσθαι με τιμην μοι φέρει. η δε γραῖς μη νοησασα το πρῆγμα φησιν, εἰ τιμην σοι φέρει το πρῆγμα, διὰ τί μη λέγεις, κρύπτεις is χρηστά. B. I. 33O. καπειτα κρύπτεις : εάν μη η στιγμη ύς το ποηστά, ἐστὶν ό λόγος, κρύπτεις τὰ καλὴ, ἐμοῖ παρακαλούσης σε λέγειν αυτὶ, O
η ουτως' κρυπτεις μεμου Πηστα ἱκετευούσης και πησιμως et o άξιούσης ἀιακι νουσθαί μοι και επι χρηστῶ. A. B. I. 33I.-των γαρ εσθλων : εαν εἴπω το αγαθον, εις αισχρόν μαγικαθίσταται. εικότως, φησι, κρύπτω a απαιτεῖς με λεγειν. μελ