Scholia graeca in Euripidis tragoedias ex codicibus aucta et emendata edidit Guglielmus Dindorfius

91쪽

ώρακλης το των Ἐλλήνων παγεν ἄνθος δια τους πωλους λυπού-

μνος. 8I4. τυκίσματα '. τὰς κατασκευὰς, τα τείχη.82I. Λαομεδόντιε παῖ . τον Γανυμμην καE Ομηρον Τρωος ἄντα παῖδα Λαομεδοντος νυν εἶπεν ἀκολουθησας τω την μικρὰν Ἱλιάδα sπεποιηκότι, ον οἱ μεν Θεστορίδην Φωκέα φασὶν, οι δε Κ ιναίθωνα Λακεδαμόνιον, άς Ἐλλάνικος, οἱ δε Διόδωρον Ἐρυθραῖον. φησὶ δε

και Ἀντιφάνης Λαομεδοντος παῖδα τον Γανυμηδην φησι δια τουτων

των aικιων οἶν ω, ορῆς ἐν τῆ μοῦνα των Φρυγων τύραννος οἰκων τυγχάνει i 5 γήρων, ἀπ' ἀρπης Λαομέδων καλούμενος.

3. τυκτίσματα Λ. in lemmate ut in textu vitiose pro τυκίσματ . . χμηρονJ Il. 5, 265. a O, 23 I. 6. ΚιναίθωναJ κινα θωνα A. I i x ille hoc nomine, upiui alios Κυναιθων et Κυναιθος scripto, in Thesam o vol. 4.

7. Ἐλλάνικος Hermannus opus . Vol. 5. P. I 85. μελάνικος A. Io. χρυσείη J χρυσείοις A. Coris rexi ex schol. orest. I 39 a. ubiliaec ex cγaelo afferrentur, τινὲς οἰχἴπτους, ἀλλα χρυσῆν αμπελον φασι δεδόσθαι υπερ Γανυμ δους, καθάπερ ενκi κλιν λέγει, tibi excidit nomen poetae, nisi λέγεται scrip8it. t h. φύλλοισιν ἀγανοῖ J Sic etiarn in scholio ad Orest. vitio nianifesto, cujus lenissima est correctiosi Schneidem in Lexico facta ἀγα- οῖσιν. sed merito rejecta ab Her-n anno. Piiun ἀγαυός non dicatur de retriis inanimatis. φυ λοισι παν-

μεγάλως τότε την Τροίαν ηύξησας

αργυρέοις Hermannus. o. θ' et Διt om. EcliOl. Orest. Ia. δῶχ', ὁ δεJ δῶκεν, αὐταρ ὁ schol. Orest. λ. πόρενJ πόρε A. ib. ἀντίJ αρτι schol. Orest. 33. Ἀντιφάνης Herin annus. ἀριστοφάνης A. I ersus ex prologo fatililae Γαν ὐηή inscriptae surritos esse monet Cot eius. Ceterum solioli usta paullo plura idiana tres qui nunc leguntur versiis altillisse videtur. Nam in liis nulla Ganv medis nientio fit.

92쪽

60 SCHO MA85o. φέγγος ὀλοον '. τὸ δε φέγγος τῆς ημέρας, ο ἐστιν αυτη ἡ

Φέρα, πῶς περιεῖδε τον ολοον τουτον ολεθρον, τον κατὰ ταυτην την γην ἐπι ρμένον και τῶν περγάμων, καίτοι ἄνδρα εχ ρυσα ἐν ταυτητεκνοποιον, ἔς και τέκνα ἔχειν τον Mέμνονα.

5 855. αστέρων τέθριππος τον Γιεινον λέγει ἡ Η μέρα

λέγει Aλλως. οντινα Τιθωνον ο τέθριππος, ό χορος των αστερων, o ἐστιν oro λάμπων ἀστυ, τν πατρία γη μεγαλην ελπιδα παρεχόμενος. 863. Μενέλαός ειμι: περισσον το Mενελαος ειμι'' αυταρκες γαρ το δάμαρτα την ἐμὴν χειρώσομαι.V884. ω γης ἄχημα : την γην οχων και επι γης Οχούμενος. λέγει δε τον ἀέρα' δ συνέχων την γην' εστι γαρ καὶ ἐπάνωθεν α ρIS και κάτω, ἔς την γην εἶναι μετέωρον. ῖ οχημα της γης ἀστις εἶ, εἴτε Ζευς εἴτε ἄλλο τι, ἐπάκουσον, εἴτε τον νουν τοῖς ἀνθρώποις ἐντιθείς. δυναται και οἴτως' ὁ διήκων δια πάντα νους. και μήποτ εστι βέλτιον καὶ γὰρ ἔνιοι φασιν, ό νους ημῶν ό θε ' νῶται δε εκ των Ἀναξαγορείων λόγων. Αλλως. ἔνιοι Ουτως' ὁ τον νουν τοῖς ἀνθρώποις et o τιθεὶς, ἡ ό διήκων ἐπι πάντας νους, ο και βέλτιον, ει τε Ζευς ό τοι - οῖτος ανθρωπόμορφος εἴτε φυσικὴ ανάγκη, ἡ τοιοῖτος νους οῖον εχο σιν οἱ ἄνθρωποι, ἡ τοιουτον μεν οὐδεν, ἀναπλασμὸς δέ εστι της ημῶν διανοίας ό θεός.

89 . Mενελαε : δια τι τολμηρῶς αυτον Mενελαον καὶ ου πόσιν

4. τον Μεμνονέ Scribe Ῥμαθίωνα τέκετο debetur inarario anti tui co- καὶ Μεμν-α, Collato Apollod. 3, I 2, . dicis evanulam scripturam vel laia 6. ἘσίοδονJ Theog. 37 I. cunam utcunque explenti. Eademim. Ἱlμέρα-Θεέα Col et uS. ἡμέρα de causa reliPIMI partem soliolii. et αὐτόν. λέγει στε μενθε α A. quam expedire nullo inrito poterat, 8. τεκετοJ Scribem vin τε μέγαν. Oini sit, sic supplemliun :Θεια δ' mίλιον τε μέγαν λαμπράν τε Σεληνην Mῶ θ', η πάντεσσιν ἐπιχθονίοισι φαεινειαθανάτο ς τε θεοῖ . τοὶ οὐρανὸν εὐρυν εχουσι, γείναθ' -Qμηθεῖ 'Υπερίονος εν φιλότητι.

lacuna.

93쪽

IN TROADES. 61 προσαγορεύεις διὰ τὸ ρατὰ φόβου ἐξάγεσθαι πχήν φησι του

λόγου ταύτην αξίαν φόβου το Mενέλαον αυτον και ου πόσιν προσαγορευειν.

9OI. ουκ εἰς ακριβές δ ἐστιν οὐκ εἰς το α ιβὲς ῆλθεν ωστε ἀριθμουμένων των ψήφων εἰς το βραχυ ἐλθεῖν και εἰς ἰσοψηφίαν s

9O6. ακουσον αυπῆς : καταφέρεται εἰς το νόσημα των ἀντιθέσεων' ἡ γὰρ πρότερον λέγουσα Η ἄρα μή σε ἔλη' νυν φησιν ακου

9II. σχολῆς το δωρον . αργίας, φησὶ, χρεία εἰς τὸ συγχωρῆσαι io αυτὴ εἰπειν' ἔμως ἔνεκα των σων λόγων, ω Ἐκάβη, δίδωμι αυτῆ τοπαρρησιάζεσθαι, ora ἔνεκα ταυτης. 916. α P οἶμαι : Πτερ σε οἶμαι διὰ λόγων ιόντα κατηγορησειν, ταυτα ταῖς ἀντιθέσεσιν ανατρέψω.

928. εἴ σφε κρίνειεν Πάρις εἰ κρίνει αυτην ό Πάρις βελτίονα. 1 5 ταυτα δὲ συλλογίζεται λέγουσα, ἔτι, εἰ μὴ εἶλετο ὁ Ἀλέξανδρος, εδουλευσεν τοῖς Τρωσὶν ἡ Ελλας' ἡ γὰρ 'Aθηνα την βασιλει αν τῆς

Ελλάδος αυτω υπέσχετο.

932. οἰμοι γάμοι : οἱ εμοὶ γάμοι ωνησαν την Ἐλλάδα, καθὸ εκράτησε των βαρβάρων' ει γὰρ ἐπώσθη τῆ σποσχέσει της Ἀθηνας, ao

ἔμελλον αν νικασθαι υπὸ των βαρβάρων οἱ Ελληνες. 934. ουτ' εἰς δόρυ . ουτε εἰς μάχην σταθέντες Ουτε εν τυρακνίδι,

οἷον ουκ ετυραννηθησαν. . Iον, εἰ γὰρ ἡ Ηρα ἐκράτησε, τυραννον ελεγε καταστῆσα 'Aλέξανδρον, ἡ δε Αθηνα εἰς μάχην.938. ουπω με φησεις : ἀλλ' ἐρεις με, φησὶ, μὴ έ reis se a sαναγκαια. ποια δε εἰσι τα αναγκαῖα ς τὸ, πως ἀψωρμησα ἐκ των

σων οἴκων.

94I. ό τῆσδ' αλάστωρ : ἡ απολογία αυτη ἐστίν' ὁ ταν ς ἀλώστωρ ό 'Aλέξανδρος ῆλθε μεθ' εαυτον ἄγων ου μικρὰν θεὸν τὴν Ἀφροδίτην. 3 o

94쪽

9 3. σώῖσιν εit δίμοις . και ταλα παρὰ την ἱστορίαν φησίν' ου γὰρ παρόντος αυτοῖ, ἀλλ' ἀποδημοὐντος, ό 'Aλέξανδρος παρεγένετο.

95I . ενθεν δ' επις '. τουτο καθ' εαυτὸ ἀναγνωστέου' βούλεται 5 γαρ λέγειν εκ των λέγεσθαι μελλοντων' εν ταὐθα εχεις εις εμε ευπεπη λόγον, διὰ τί ἀποθανόντος Ἀλεξάνδρου οὐκ ηλθες εις εμε. 966. βασίλεῖ, ἄμυνον : ἡγουν ως λέγοι ' καλλιωτερον εγενετο ...ότι εφονεύθησαν υπὸ σου και ἡ Τροία διωλετο. 975. παιδιαῖσι και χλιδη μορφης περι ηλθον πρὸς Iδην .io ανοίκειον τοῖτο τοῖ υποκειμενου. εδει γὰρ αυτην ἀνελεῖν και μηειπεῖν ἴτι παίζουσαι η λθον εις την τοῖ κάλλους εριν. διόπερ και τοῖς εν Ἱλιάδι στίχους ἀθετοῖσι τοὐς ος νείκεσσε θεάς. δυναται δεκαι καθ' ίπίκρισιν ερωτηματικως ἀκούεσθαι, αι παιδιαῖς καὶ τρυφηῆλθον εις οὐκ ηλθον, ου δητα' ωστε εἶναι πάντων των προειρη- Is μένων αναιρετικόν. τον γὰρ εναντίον λόγον χειρίζουσα οφείλει ἀναιρεῖν

εκεινα.

983. Κυπριν δ' ελεξας . ελθεῖν δε την Κύπριν ελεξας εἰς τοῖς Mενελάου δόμους σὸν τω εμω παιδι, ἄπερ γέλως εἴη. 988. ὁ σὸς δ' ἰδων νιν : σὐ κατὰ τὸν εκπτοηθεντα νοῖν ἀναπλάσσηao Κύπριν ποιοῖσα. ὁ δε νους ουτως, ό δε σὸς νοῖς ἰδων τὸν Ἀλεξανδρον ἐποιηθη Κύπρις, οἴον φωράνθη καὶ εις -ολασίαν ετράπη η γὰρ 'Aφροδίτη ἐπὶ ἀσελγείας λαμβάνεται. 989. τα μωρα γάρ οῦ συνεχως ἡ Ευριπίδης μωρα λέγει τα ακόλαστα και κατωφερη. και νῖν τοῖτό φησιν, ἄτι την σαυτης ἀκολα-as σίαν εις την θεον ἀποτριβε ι' πάντα γὰρ - Δαόλαστα 'Aφροδίτη λέγεται. 99O. καὶ το ἴνομ ὀρθως : την Ἀφροδίτην ἐτυμολογοῖσιν οι μεν

7, 8. Scholion manus re en intioris. 9. Lemma praefixit Cobetus. In Α. est ἐγὼ γὰρ 'Ηραν ex V. 97I . 1 O. μη ειπεῖνJ negare. ΚAMPM.

22. ἀσελγείαςJ ἀσελγίας A. 25. ἀποτρίβ.ιJ Scribe ἀποτρίβη. Non utitur alias scitoliasta sorina

95쪽

παρὰ τον ἀφρον τον εν τῆ συνουσία, οι δε παρὰ τον ἐν τῆ θαλάττηἀφρον, ώς Ησίοδος ἐν Θεογονίοι' οἱ δῖε α ρητον τινα εἶναι, ώς αυτ φησι

οἱ δε 'Aβροδίτην αβροδίαιτον τινα ουσαν' μόνη γαρ οὐκ οἶδε πολε 5μικὰ ἔργα.995- χρυσρ ρέουσαν : ἡλπισας την Tροίαν χρυσω ρέουσαν ταῖς

δαπάναις πλημμυρεῖν.IOO6. ανταγωνισπην μάγαν : ἀντεραστήν' λυποῖνται γαρ οἱ ἐρῶντες, όταν οἱ ἀντερασται ἐπαινῶνται. I IOO8. εἰς την τύχην δ' ξορῶσα : προς την τύχην ἐκάστου ἐφέρου

I I Ο. καπειτα πλεκταῖς ἰ καθόλου νυν παρα το προσῆκον ἡ Ἐκάβη δικαιολογεῖ, ως φησιν νικτην ό ποιητής. εἰσι δε αἱ τοιαῖται ἐπιχειρήσεις αμάρτυροι πίστεις. Is

Io3o. στεφάνωσον Ἐλλαδ' : εὐηθης ἡ Ἐκάβη. ἀπο γὰρ της ἐμβολῆς τοῖ ξίφους ἐπην ἐπιγνῶναι την διάθεσιν τοῖ ἀνδρος, ώς εντη Ἀνδρομάχη

οικ ἔκτανες γυναῖκα χειρίαν λαβων.

Io34. ἀφελοῖ προς Ἐλλάδος : ἀφελου το θῆλυ, τουτέστιν μὴ eto θηλυνθης, ἀνελὼν δε ταύτην σεαυτον ἀπαλλάξεις ψόγου. Io36. ἐμοι σῖ συμπέπτωκας : προς την 'Εκάβην φησί' συμφωνεῖς μοι λέγουσα τὰ τοιαύτα, ἔκουσία ἐξελθεῖν των ἰμῶν οἴκων καιμάτην την Κύπριν προβάλλεσθαι. Io37. ἔκουσίως τήνδ' εκ δόμων : ἐκουσίως ἔπλευσε, κόμπου δε as χάριν ἡ 'Aφροδίτη τοῖς λόγοις αυτῆς εμβέβληται. IO49. m νῖν : και τοῖτο γέλοιον, γελοιότερος δὲ ό ἀντερῶν. Io5I . οὐκ ἔστ : ό στίχος ουτος ἐν παροιμίαις φέρεται. IO57. ράδιον μὲν ου τόδε : το κατὰ των γυναικῶν μῖσος ἐαυτοῖ

3. προσῆκονJ πρέπον apud Amatium. 4. νικτην νικτ cum conrpendio

96쪽

και δια τούτων παρίστησιν ο Κυριπίδης' ου γὰρ, φησἰ, ράδιόν ἐστι

ποτε σωφρονίσαι γυναῖκα. Io59. ετ' ωσ' ἐχθίονες . καιν - αστοι πάνυ ωσιν.

O64. σμυρνης αἰθερίας : εἰς τον αι θέρα φθανούσης ἡ τῆς αιλ-5 μένης την ἀκρόπολιν. κατὰ κοινοῖ το προυδωκας. I Ο68. τέρμονά τε ζ τέρμονα νῖν λέγει την τοῖ Ἱδαίου μους κορυφην δια το τερματίζειν, πρωτόβολον δε δια το ἐμβάλλειν τουηλιον πρωτον ἀνίσχροντα εις αυτην. Io7o. ζαθέαν θεράπναν : ἔνθα το θεῖον θεραπευεται. νῖν δε θερά-I O πναν λέγει την τοῖ Διὸς οἴκησιν, παρόσον o Zεῖς την οικει. Io75. Φρυγων τε ζάθεοι : ἀμφιβόλως ἔχει, πότερον κατ' ἐνιαυ- τον δια το δωδεκασέληνον εἶναι τον ἐνιαυτον, η δι' ἄλου τοῖ ἐνιαυτοῖκατα μῆνα. λέγουσι δε ἔνιοι και τα πέμματα σελήνας δια το λευκὰ εἶναι και περιφερη σελήνας δε ίδρυεσθαι' δυναται Ουν λέγειν is ἐκ δώδεκα πεμμάτων θυσίαν. IΟ79. αἰθέρα τε πόλεως : και τον αι θέρα επιβεβηκως. ο Δίδυμος τον ἐμπυρισμον, απὸ τοῖ αἴθεσθαι. Io84. φθιμένοις ἀλαίνεις : ἐν τοῖς νεκροῖς διατρίβεις. IO9o. κατάγα ζ ἐστεγασμένα, πεπυκνωμένα τοῖς δάκρυσι. κατ-

II oo. ἔνθ' ακάτου : ἔνθα πορευομένης της νεως τοῖ Μενελάου κατὰ το μέσον πέλαγος τοῖ Aιγαίου. το δίπαλτον πῖρ το ὼρὸν, οἰστιν ό κεραυνὸς, κεραυνωσει κατὰ το μέσον την πλάτην, ς ἐστι τοπλοῖον' εἴχονται γὰρ κατὰ το μέσον πέλαγος κεραυνωθῆναι. as II 7. χρυσεα δ' ἔνοπτρα : φαίνεται ἐπιλαθόμενος ων προώρηκεν ἀπῆκται γυ ἐπι τὰς ναυς ως ἀποτυμπανισθησομένη. ἡτοι ουν ἐπιλελησμένην αυτ ν εισάγει κω καταστοχαζομένην, ἔτι πάλαι ἔχει ταἴνοπτρα καὶ καλλωπίζεται. III 2. χαλκόπυλόν τε : τινὲς θεὰς μέλαθρον. ἡ προσυπακουστέον

so αυτὸ ἔξωθεν. ἔστι δε χαλκιοίκου Ἀθηνας ἐν Σπάρτη kρόν.

III 8. καινὰ καινων : παρασκευάζουσαι αἱ συντυχίαι τῆ Τροία. το εξῆς δε, λευσσετε Τρωων ἄλοχοι μέλεαι.

97쪽

IN TROADES.

II 23. νεως μεν πίτυλος ἀντὶ τοῖ μία ναῖς' πίτυλος γὰρ ἡ κωπηλασία, ως της Ἀνδρομάχης παρακαλεσάσης αντον μετα της ασπίδος θάπτεσθαι. διὰ τούτο Ταλθύβιος λέγει μίαν ναῖν καταλε- 5λεῖφθαι επ' αυτο τοῖτο.I I 2 6. αυτος δ' ἀνηκται : αναγωγη λέγεται η απὸ τοῖ λιμένος εις το πέλαγος ἀναχωρησις ' δοκεῖ γὰρ υψηλότερον εἰναι ἡ θάλασσα της γης. II 28. Aκαστος ἐκβέβληκεν : ο μεν Κυριπιδης υπὸ Ἀκάστου io φησιν εκβεβλησθαι τον Π ηλέα, εἰσι δε ιοῦ φασιν υπὸ των δυο αυτοῖπαιδων, Ἀρχάνδρου και Ἀρχιτελους, κατὰ τον καιρὸν ον εμελλον Ελληνες εξ Iλίου ἐπαυιέναι ἐξεληλάσθαι, καὶ ελθόντα εἰς ἀπάντησιν του Νεοπτολέμω προσελθεῖν δια χειμώνα τν Κω τη νησω και ξενισθέντα υπὸ Mόλωνός τινος 'Aβαντος εκεῖ καταλυσασθαι 15 τον βίον. II 29. ιυ θἀσσον : θῶσσον τοῖ δεοντος εξωρμησε και Ουκ επεμέρισε τινα τη μογη χάριν. οἴτε γὰρ ἡ σατο κεχαρισμένον ἐαυτω εἶναι το μεῖναι, ἀλλ' ἀιηχθη. τούτο δε προς την δραματικην ἱπόθεσιν μεμηχάνηται, ἴπως το επεισοδιον ἐπαγάγοι τολο επὶ της σκη- et o ς, την τε ασπίδα παρεισενέγκοι και τον 'Aστυάνακτα. προς μενο- την ταχεῖαν ἀναχωρησιν ευρεν ἔτι αἴτιον τω Νεοπτολεμae τον

Πηλεα υπὸ Ἀκάστου εκβεβλησθαι, περὶ δε της ἀσπίδος, δει ηξίωσεν αυτον ἡ 'Λνδρομάχη την ασπίδα αυτη ἀφεῖναι, ἄπως μη εν τω αυτωθαλάμω η τοῖ Ἀκτορος ἀσπὶς η. κομψὰ δε ταῖτα πάντα πεποίηκε, et i; παρηρητο δε τὸ τραγικὸν κατασκεύασμα. εἴπερ γὰρ παρην ἡ 'Aν- δρομάχη, οικτρότερον αν ἐγένετο τὸ πάθος θρηνούσης αυτης τον ἴδιον

παῖδα. ἀντικατηλλακται δε τοῖ τοιούτου πάθους την της ἀσπίδος εισαγωγην. II 33. και σφ' η σατο : παρεκάλεσε δε συνθάψαι και την 3οασπίδα, ητις τοῖς Ελλησι φόβον παρεσκεύασεν.

26. addidit Colietus.

98쪽

I I 38. μη νιν πορεῖσαι '. παρεκάλεσεν αυτον μη ἄγειν Την ασπιδα εἰς τον Γlηλεως οἰκον, προς το μη λυπεῖσθαι ψωσαν αυτην. i I 4 I. ἀλλ' ἀντι κέδρου : αντι σοροῖ' απὸ κέδρου γαρ αι σοροι συνθάπτειν την ασπίδα. 5 I I 43. ως περιστείλης νεκράν'. ῖνα συ περιστειλ νς, επειδη ἡ

Ἀνδρομάχη βέβηκε ' το γαρ του Νεοπτολέμου τάχος ἀφειλετ' αυτην

πραχθέντα ταύτα παρασκευαση ημας πλεῖν.

is λύγοις η εν πολέμου, εἰ τουτον εφοβήθητε. II 6 I. οὐδὲν W ἄρα '. ουδὶν ε τυγχάνετε, ὁτι Eκτορος μεν ζωντος επορθη τε την πόλιν, τουτον δε νυν φοβεῖσθε II 66. ἴστις φοβειται . Aυς μη μετὰ λογισμου φοβειται. II 75. ον πόλλ' ἐκηπευσ : κηπος κουρῶς εἰδος, ην οι κειρόμενοι et o διεβάλλοντο, κατελίμπανον δε τὰς ἔξω της κεφαλης περὶ τὰ ἄκρα τρίχας. ου κέχρηται Ουν μεταφορὰ se ο Κυριπίδης, αλλὰ το της κουρὰς εἶδος αινίττεται. ουτως ό Ἐρατοσθίνης ου γὰρ ἀξιοῖ μεταφορὰν εἶναι. λέγει ουν, ἱντινα βόστρυχον κηπον ἔκειρε. την τοιαύτηνδε κουρὰν καλοῖσι κηπον. 'Aλλως. κατά τινας ἐπιμελείας ηξίωσεν,25 εθεράπευσεν, ιν η μεταφορά. ἔστι και εἶδος κουρῶς ό κηπος, ω οι χρώμενοι διεβάλλοντο, κατελίμπανον δε τὰς ἔξω της κεφαλης τρίχας. νυν ο- ό Ευριπίδης το εἶδος της κουρῶς, ως και Ἐρατοσθένης λέγει. II 76. ἔνθεν ἐκγελα : ἔνθεν απὸ των βοστρυχων των οττέων

ραγέντων διαχάσκει ὁ φόνος ' φόνον λέγει τον εγκέφαλον. 3o It 77. 7ιν' αισχρα μη λέγω : ῖνα τὰ ειθισμένα μη εἴπω αισχρὸν ι γὰρ λέγειν εγκέφαλον.

II 78. si χεῖρες, ώς εικους : της μεν εἰκόνος καὶ της εικασίας του

99쪽

πατρος κέκτησθέ τι, οἰον, ἄμοιοι μεν εστε τοῖ πατρὸς, εν δε τοῖς ἄρθροις εκλελυμενοι πρίxεισθε. II 82. ω μητερ, ηύδας : ελεγες τοιαῖτα, φησὶν, ἔτι, ἴτε τεθνηξη, τον πλάκαμών σου κεροῖμαι, και τοῖτο ελεγες, ὀτι - σω σε μετὰ των ομηλίκων. 5II 89. γράψειεν ἄν σε ζ εἰωθασιν εν τοῖς τάφοις των ἀποθνησκόντων γράφειν τα ανδραγαθηματα. και σε οἶν πως γράψει τ αρα ῶς

φονεύθης ὐπὸ των Ἐλληνων, αἰσχυνην τοῖς Ἐλλησι, δἰ ων λέγει

αυτους ενα παῖδα πεφοβησθαι. II96. σος κεῖται τυπος . ό τοί. .. τύπος τοῖ Εκτορος συμβε- IOβηκεν εἶναι εκ τοῖ ἱδρωτος, η άπλως ό βρως κεῖται, ἴν εσταξεν ό Εκτωρ εκ τοῖ μετωπου τοῖς περιδρόμοις της ασπίδος. I 2ol. ου γὰρ ὁ δαίμων δίδωσιν εἰς κάλλος τὰς τύχας αντὶ

τοῖ. οὐκ ἔστιν ευπρεπης οὐδε πο- I2O4. τοῖς τρόποις γὰρ αι τύχαι ζ αι γὰρ τύχαι πηδωσιν, δ εστι 15 γίνονται κατὰ τους τρόπους του ευμ ταβλητον καὶ δελοτε ἄλλη πη-δωντος ανθρωπου' εμπληκτος γ- ό ευμ τάβλητος. IaO7. μν προ χειρων : ετεραι Τρωάδες φέρουσι σκυλα τω τεθνηκότι Φρυγων. ι 223. θανη γὰρ οὐ θανοῖσα . καίτοι συνθαπτομένη τω νεκρ' οὐκ ao ἀπιθα . I 23O. νεκρων ἴακχον . εγω στενάζω τον νεκρων ἴακχον, τον θρηνοντον εἰς τον 'Iακχον, ον φασι Περσεφόνης εἶναι νιών. I 233. τλημων ιατρός : κἀγω, φησὶν, ἰατρὸς νομιζομενη, τα δεεργα των ἰατρων οὐκ εἰδυῖα, τοῖς ράκεσι πληρωσω τα ελκη σου. 25

ΙΣ Ο. Ουκ se se εν θεοῖσιν ζ οὐδὸν ην ἐν τοῖς θεοῖς, φησἰν, εἰ μηἡ Τροία καὶ οι εμοὶ πόνοι' οἱον περὶ οὐδενος εφρόντιζον οι θεοὶ εἰ μηπερὶ Ῥαγῖ καὶ των εμῶν πόνων καὶ της Τροιας της μεγάλως μισου-

μενης.

mannus.

Di is eo

100쪽

I 244. ἀφανεῖς αν ἰντες '. νυν, φησι,' περιβόητοι εγενύμεθα' ει δεως ἴτ υχεν επορθήθημεν ουδὲ, Ἀνούμεθα. τρίτον δε το αν παρέλαβε δειν ἄπαξ. 'Aττικον δε τὸ εθος. I 248. δοκω δε τοις θανουσιν ζ δοκω δε μηδὲν διαφέρειν τοῖς 5 νεκροῖς τό τε πολυτελη και ολίγον θάπτεσθαι. I 25 O. κενὸν δε γαυρωμ εστί: το γὰρ πλουσίως ταφηναι κόμπος μόνον εστὶ τοῖς ζωσιν, ουδεν δε τοῖς τεθνηκόσι διαφέρει. I 254. μέγα δ' ολβισθείς : νομισθεὶe δε ευδαίμων εἶναι, ἄτε δὴ αγαθων γονέων υπάρχων, νυν εν συμφορὰ δει γῆ περιπέπτωκας. io I 257. λεύσσω φλογέας . ψω τους Ελληνας πορθοῖντας την Iλιον, ινα ταχέως ἀποπλεύσωσι. φλογέας δε απτοντας. I 26 o. αυδῶ; λοχαγοῖς : λέγω, φησιν, υμῖν, τοῖς το 'Iλιον ἐπιτε ταγμένοις πιμπράναι, μη ἀργεῖν. I 266. χωρεῖτε, Τρωων παῖδες ο και υμεῖς χωρεῖτε, ω I aeάδες, is ινα ὀ λόγος δυο τάξεις ἔχ2η, τό τε συμβουλεύειν τοῖς καίουσι και-ῶς εξιέναι. μορφὰς δε εἰωθασι λέγειν τὰς τάξεις, ινα, φησι, δύο τάξεις ό λόγος εχ , ἶνα δι' ἔνος λόγου δυο πράγματα γίνωνται. I 2 75. ἀλλ' ω γεραιε πιυς : προς γὰρ αυrιν ὁ λόγος, ώσε ι ελεγε,

ao I 295. λελαμπεν '. το 'Iλιον τω πυρὶ λέλαμπεν, ομοίως δε και τα Πλαμα και τα τέραμνα των ΓIεργάμων. I 299. ουρανία πεσουσα πέσουσα δε ἡ γη τη ουρανία, δ εστι τηύλλη, ἔαυτης πτέρυγι, δ εστι τη ἀκροπόλει, καταφθίνει και μαρα

et 5 καταφθίνει γῆ . ἡ δε γη, φησιν, ἴπο τοῖ δόρατος φθίνει και ό

I 3 4. ἰαλέμω τους θανόντας . ἀνακαλεῖς τους τεθνηκίτας θρηνae, OV ως ετεροι σπονδαῖς. 'Aλλως. ανακαλουμαι, φησιν, αὐτους ταγεραιὰ μέλεα προστιθεῖσα τη γη και ταῖς δισσαῖς χερσὶ κτυποῖσα 3o την γηλI3O7. διαδοχον σοι ζ ουκουν, φησιν, ἐγω διαδέχομαί σε, και τω θρηνεῖν τὸ γόνυ τίθημι επι της γης,