장음표시 사용
171쪽
ητοι φάρμακα τα θέλγοντα εις φιλίαν, ουτε δύσκλειαν πορνείας σοι θέντα ιυτε ἀπατησαντά σε παυσει της νόσου, εὶν συ μη γε κακη, αντὶ του εἰ μη ἀπειθησασα κωλύσεις με. B. I. 5 14. σημεῖον η λόγον : δεῖ, φησὶν, εν τη φαρμάξει εκ του Ἱπ- πολυτου σημεῖόν τι λαβεῖν, η λόγου μνημόνευμα, η κρασπεδου από- 5 σπασμα. και τον μεν λόγον αυτοῖ του λόγω της Φαίδρας συνάψαντας επάδειν, τα δε απίσπασμα της εσθητος πάλιν επαοιδης ἀποσπάσματι της εσθητος Φαίδρας συνάπτειν, ιν, ἰαν του δια λόγου ἀποτύχωμεν, τω δι' ἐσθητος Dpησωμεθα. συνάψαντες γὰρ ἄμφω τους λόγους, ητα αποσπάσματα των ἱματίων οἴτως επαδουσιν, οἷον Ἱππόλυτος ό τόδε io
εἰπων ἰρασθείη Φαίδρας της τόδε εἰπούσης. μερικως δε και τοφυσιολογικον μὰλλον διήγημ ελω συνάψαι τ' εκ δυοῖν μίαν χάριν ' δια γὰρ φυσιολογιων τινων ἄμφω τὰς φύσεις εις ἔνα ξυνάγουσιν ερωτα. ἄριστα δε και ἐνταυθα ἡ διοίκησις. την μεν ἄλην φάρμοξιν οὐκ επι σκηνης, αλλ' ενδον ποιησαι μέλλουσα, πιθανως ηδη IS τὸ κεφάλαιον υπέθετο της φαρμάξεως. ἔδοξε γὰρ αν ἐνοχλεῖν διηγου- μενη φανερως.5I6. πιστόν : δρα δε πιόμενόν εστι τα φάρμοκον η πιν
5Ι7. ἴνασθαι, μη μαθεῖν διδάσκου πως δεῖ τοῖς αναγκαίοις ao κεπησθαι εἰς την παραυτίκα μόνον απαλλαγην των κακων και ἀπόλαυσιν ου γὰρ εις την διηνεκη γνωσιν. τὸ γὰρ τοιοῖτον πονηριας εστιν
a. o τε scripsi pro ἀδέ. 4. ἐν τη A. B. H. 6. I 5. αυτη Ι.
5. σηροιον hic Λ. . ante ἐκ του ceteri.
ib. λόγουJ λόγων A. hic et in lem
unite. ita. ἀπόσπασμα Din. A. 6. τον μεν λόγον αυτου τφ τῶ Om.
Λ. qvi, i nihil aliud esse vicieturtiuum ἐπάσματος, lim Oil est in B.I., ἐπ' ἄσματος scriptum in T. 6. Ι5.8. ΦαιδραςJ φαίδραν I.
ib. εαν του A. ει αυτου ceteri.
172쪽
επιθυμία καὶ διηνεμης τῆς κακουργίας ἀπόλαυσις. δεῖ ουν προς τολυσιτελοῖν ἀπολαυοντας των τοιούτων καταρραθυμειν των διηγεMovειδήσεων. ωφεληθῆναι, φησὶ, μόνον βουλον, ἀλλα μη μαθεῖν της ωφελείας την φυσιν. το δε ονασθαι ως ιστασθαι. το θέμα ἴνημι.
5 5I8. δεδοιχ' ἴπως: επεδη μεσότης εστι και υπερβολὴ καιελλειψις, και ἡ μἐν μεσότης ἐστὶ φρόνησις, ἡ δε ελλειψις αφροσυνη,
ἡ δε διαβολὴ πονηρία, διὰ τουτο εἶπε δέδοικα μη λίαν φανῆ σοφή,
ἡτοι πονηρά. το λίαν γὰρ επαυξητικόν ἐστι του. . . και λοιπὸν ἐκ τῆς
πονηρίας βλάψεις μαλλον ἡ ωφελήσεις. της γὰρ φρονήσεως, ἡ τοι τῆς
1 o μεσότητος, λειπούσης εξ ανάγκης ἄμφω αἱ κακίαι. ἡτοι ἡ πονηρια καιῆ αφροσυνη, βλάπτουσι. A. δέδοικα, φησι, μη μετιουσα την φάρομα ιν επω δηλωσης την νόσον. το δε πάντ' αν φοβηθεῖσ' ἴσθί' αντιτου, ει το μηδὲν αξιον φόβου φοβῆ, πάντα αν φοβηθεῖσαν γνωθι σαυτήν. A. B. I. σοφὴ πανουργος. B. μωρὰ, ανόητος. Fl. 2.15 52O. ειοί τι . φοβουμαι μη επ' ἐμοὶ σφόδρα τις πανουργος ἀποδειχφῆς μηνύσασα του Ioολυτω τον προς αυτὸν απ' εμου
5 2I. εασον, ω παῖ: οἰκονομικώτατα ουδὲν προς την ἐρ-ησιν
ἀντέθηκε, καίτοι αὐτὴ ἐρωτήσασα την Φαίδραν, διὰ τί φοβοῖτο, ao αλλὰ μόνον φησὶν, ἐγω ταυτα θήσω καλως, οὐ βουλομένη κατήγορος
ἴστερον εαυτῆς φωρασθαι. την ' Αφροδιτην δε επικαλεῖται ως παραστατουσαν ταῖς τοιαυταις περιεργιαις.
524. τοις ενδον ἡμῖν : φίλον ὀνομάζει τον Ἱππίλυτον κας ηδονεν ἡ γραυς, προλαμβάνουσα ταῖς ελπίσιν. ό δε νους τα δε ἄλλα, gas φρονω, ἀρκέσει ἄρα ενδον διηγήσασθαι φίλοις, ὁποια ἐστι, καὶ μὴ ἐπιπάντων καὶ επὶ του θεάτρου ταῖτα ἐκφέρειν. Aλλως. ου βουλομαι παρρησιάζεσθαι τὰ τῆς γοητείας' ἀρκεσθήσομαι γὰρ τοῖς ἔνδον
173쪽
525. Κρως ' ως: λοιπον ό χορὸς ἐκτύνεται προς τον 'Ερωτα λέγων, ὼ 'Ερως, δετις διὰ των ομμάτων των ανθρωπων στάζεις τον πόθον, δια τούτου εισάγων ταῖς ὀυχαῖς καὶ την γλυκέ ν ηδονην, καθ' ῶν αν ψυχῶν ἐπιστρατεύση τω ἐρωτικω τίξω και ἐρῶν ποιησης. το δε ξης ιυτως' ω Ερως, ος κατὰ των ομμάτων των ἐρωμένων ἡδονην και 5 ἐπιθυμίαν ἐπιχέεις, δια τούτου γλυκεῖάν τινα Θονην εἰσάγων ταῖς ψυχαῖς ἐκεινων, καθ' ίν αν ἐπιστρατεύση τοῖς ἐρωτικοῖς βέλεσιν. οδε λέγει τοιοῖτίν ἐστιw οτε ἐπαναγκάσεις τινὰ ἐρῶν, τω ἐρωμένω γλυκειαν επιτιθεις ταῖς Μεσιν so v, ἴπως τοῖς ἐρῶντας αὐτοπροαιρέτω καθυποτάξης ανάγκη δια της μογης. το δε εξης' ω Κρως, ro Ερως, ος κατ' ομμάτων στάζεις πόθον, μη μοι ποτὲ συν κακωφανείης. οὐ πάντη δε ἀπεύχεται τον ερωτα, ἀλλα τον ἐπὶ κακω. εἰσι γὰρ και ἀρετων ἔρωτες. Λ. B. I. 7: τὸ ο προτακτικον ἀντὶ τοῖ ἔς υποτακτικοῖ ἄρθρου. A. B. 527. ψυχα χάριν οἰς ζ ἀπὸ ἐνικοῖ εις πληθυντικον μετέβη. εδει Is
γὰρ εἰσάγων ψυχη χάριν , ἐπιστρατεύσ' αλλα το μὲν ἔνικὸν παρέ
λαβε προς το ομοιοπαθὲς της ανθρωπίνης φύσεως, εἰς δε τὸ πληθυντικον εξέπεσε προς ἐξηγησιν τοῖ κατὰ τον ἐνικὸν αριθμον δέδηλωμένου
πληθυντικοῖ. εἰσι δε τα ονάματα οικεῖα ἔρωτι. A. 528. μη μοί ποτε συν κακω: ου πάντη ἀπεσχεται τὸν ερωτα, a ἀλλα τον εθελόκακον, ἐπει και ἀρετῶν εἰσιν ἔρωτες. A. M.
529. μηδ' ἄρρυθμος : μηδN ἄμετρος τις και ἄτακτος ἔλθοις. ρυθμος γάρ εστιν η μουσικη τάξις. πας δε τις ἔρως μεμετρημένος εχει μετὰ της ἰάσεως το χάριεν αμα και ἀβλαβές. 53o. οἴτε γὰρ πυρός : οἴτε γὰρ τὸ βέλος τοῖ πυρὸς οἴτε τι asυψηλότατον βέλος των ἄστρων τοιοῖτον ἐστιν, οἷον - σιν ἐκ χειρος ό
174쪽
142 SCHOLIA Ερως ὁ Διὸς παῖς. ει α ἴνα μὴ δίζη το κοινὸν βέλος λέγειν, φησὶ
το τῆς Ἀφροδίτης. απὸ κοινου δε το βέλος του πυρος και το βέλος των αστρων. 'Aλλως. ἡ ρον του πυρος βολη το δυνατον. ἡ δε τωνα στρων πρὸς το επιτευκτικόν. το μεν γὰρ ἀναλωτικὸν των εμπιπτόν-5 των, το δε οξείας και εξόπυς εχ ρν τας άφας, ωστε το μὰν προς την ἰσχυν, το δε προς την ευστοχίαν. ου τε γὰρ τοῖ πυρος ουτε των στρων των τας χειμασίας εμποιούντων το βέλος χεῖρόν ἐστι τοῖσου βελους.
535. ἄλλως : μάτην θύομεν Διὶ Dλυμπίου καὶ ' Απόλλωνι
io Πυθίου, μη τιμῶντες τον 'Ερωτα τον οντα τυραννον μεν ανθρώπων, φυλακα δε των αφροδισιων θαλάμων, τον πορθοῖντα και ὀλοθρευοντατον των ανθρώπων βίον, καἰ διὰ πάσης συμφορος πόνους καὶ λύπας παρέπντα, καὶ παντὸς κακου πειραθῆναι ποιοῖντα, Παν προς αυτους ελθη. 15 538. τον τυραννον : καλῶς ου βασιλεα, αλλὰ τυραννον αυτίν φησιν, επεὶ μη προνοεῖται τῆς των ἀρχομενων ὐφελείας, πόνον δελυσιτελοῖντα τῆ εαυτοῖ προαιρέσει κατεργά ζεται, επίδειξιν τῆς
δυναστείας ποιουμενος. 54I . κληδοῖ ν ου σεβίζομεν '. τον φυλακα των οἴκων ου τι -
Ο μεν. φύλακα δε των αφροδισίων αυτὸν εφη θαλάμων. δι' ερωτος γὰρ ἀφροδισιάζομεν, καὶ τότε καθ' αυτῶν se με ν, όπόταν ελεῖνος τηυεπιθυμίαν εις ημῶς επιπέμψη.5 3. ἰόντα συμφορῆς ζ ιεναι ποιοῖντα καὶ διὰ παντὸς κακοῖ ποιοῖντα πειραθῆναι τοῖς ἀνθρώποις, λαν ελ . A.
25 545. ταν, Οἰχαλία : περὶ τῆς Ἱέλης ό λόγος, δει ό ταύτης
ερως την Οιχαλίαν επόρθησεν. ενιοι μεν ίυν φασιν ἀτιμασθέντα του ρακλέα υπὸ Εὐρυτου και των αδελφῶν αυτοῖ, οὐ γὰρ δεδώκασιν αυτω την κόρην, in πορθῆσαι την Οἰχαλίαν. Ἐρόδωρος δέ φησιν λιτοῖ τῆς Iόλης γάμου προκειμενου τοξείας επάθλου flρακλέα νι 3. ἡ-βλ J ό-περίβολοκ A. 9. Ἀπόλλα ,id ἡλίν A.
Io. τύραννον A. B. Fl. 6. I 5. φύλακα I. ἔντα Ona. A. I 6. πεὶ A. B. ἐπειδὴ I.
A. I. 29. . κάθλου Heatllius pro ε παθλον
175쪽
σαντα ἀπαξιοῖσθαι του γάμου. διὸ και κατὰ κράτος ελειν την Οἰχα
λίαν καὶ τους ἀδελφιοῦς αὐτης ἀνελειν, Εἴρυτον δε φυγον εἰς Ευβοιαν. Λυσίμαχος δέ φησιν ἐν τοῖς Θηβα οῖς παραδίζοις
τριάκοντα αργυρίου τάλαντα απαιτουντων ποι v ἐπι Ιφίτω ουτως
ἐπ' αὐτοῖς Ἐρακλέα στρατευσαι. 5546. πῶλον αγγα . παρθένον ἄπειρον γάμου, καθαράν. πίλω δετο ἀκμαῖον αὐτης εικασεν. λέγει δε την Ἱόλην την παῖδα του Εὐρύτου, ῆν ἔλεγε διθίναι τὼ νικωντι αυτον κατὰ την τοξικην. ἐλθων γὰρ ό Mρακλης ἐνίκησε τουτον. ό δε Εἴρυτος παρητησατο δοῖναι αὐτην, καὶ ενεκα της παραβασίας ὁ Ἐρακλης ἐπόρθησε την Οιχαλίαν, καὶ io αυτην ἔλαβε προς γάμον. A. B. I. τὴν Ἱάλην λέγει την Εὐρυτου θυγατέρα, ην αθλον ἐπὶ τοξει α θως ο Εἴρυτος νικηθεις ὐφ' Mρακλέους καὶ μη ἀποδιδοῖς παρεσκεύασεν ἹHρακλέα καὶ την πάλιν προ-
549. ζευξασ ἀπειρεσίαν : ἀποζεύξασα και ἀποχωρίσασα των 15 οἴκων. ό-νους, την μὲν δη ἐν Οἰχαλία παρθένον, ἄνανδρον, ἄνυμφον Οὐσαν το πρότερον, των νυμφικων οἴκων ἀποχωρίσασα ἡ 'Aφρο λητω Mρακλει ἰπὰ φόνοις καὶ πορθησεσι της πατρίδος ἐπέδωκεν.55Ο. ναίδα : νύμφην. αντὶ του ταχειαν δρομάδα νύμφην περιτα νάματα σκιρτωσαν. A. B. το εξης, νηίδα 'A μηνας τοκου Κύ- 2o πρις ἔδωκεν, Ο ἐστι νύμφην. δηλοι ἐξ ἐπιθέτου το προσηγορικόν.
αιτία γέγονεν, ητοι παρόσον ὁ γάρος αυτης πρόξενος τούτων ἄλων ἐγένετο, ως καὶ Σοφοκλης ἐν Τραχινίαις μώς της κόρης ταύτης ἔκατι 25
176쪽
55ψ. ω τλῶριον Φεγαίων'. διὰ μέσον τουτο ἐσχετλιασται. εἶτατο της ἐτέρας ἱστορίας ἐπισυνηπται. A. B.
555. δεύτερον διηγημα της δυνάμεως της Ἀφροδίτης, δηλαδη τὸ
κατὰ την Σεμέλην καὶ την ταύτης κύησιν. B. 5 558. συνείποιτ αν : συμμαρτυρησεται. ἔρπει δὲ οἷον ἐπέρχεται σοβαρῶς. B.
559. βροντ3 γαρ Τ τ' Ἀφροδίτη ἀνατίθησι την Σεμέλης κεραύ
νωσιν, ητοι καθὸ ό Ζευς απρονόητος γενόμενος τω ερωτι ἐπείσθη τη Σεμέλη, το των εραστων ἀναδεξάμενος πάθος, η καθὸ εν τη μίξει και io τω ἀφροδισιασμω ἀπώλετο. διαπέπλασται δε τα του μύθου, καθὸ ριζοβολεῖν ἀρχόμεναι πολλάκις αμπελοι τη καύσει των νότων ἐκκόπτονται. ἀμφιπύρω δε τη πεπυρωμένη, ως εἰ ελεγε τη μετὰ αστραπης βροντη. την γὰρ μητέρα του Βάκχου Σεμέλην συγκοιμηθεῖσαν οὐ τω Διὶ, ἀλλα βροντη ἀμφιπύρω, πότμου φονιου κατεύνασεν, ῆ ἐστι I5 κατέπαυσεν, κατεκοίμισεν, εὐφήμως αντὶ του ἀνεῖλεν, η Ἀφροδιτηδηλονότι. Λ. B. I. τοκα ζ μητέρα. B. τοὐ Διονύσου γεννη- τριαν. M. 56o. Διογόνοιο Ιθάκχου : τοῖ Διονύσου. B. N. και διγίνοιο, καθὸ καὶ διθύραμβος λέγεται τω δισσως τεχθηναι. B. ao 56I . νυμφευσαμέναν ζ συγκεκοιμημένην. M. νυμφευθείσαν. B. πότμω: επί. B. ree. 562. κατεκοίμασε : κατευνασθηναι καὶ συμμι ναι τω Διὶ
563. δεινὰ γὰρ πάντα : ἀπὸ θαυμαστικοῖ ἀρξάμενος καὶ εις 2 5 θαυμαστικὸν κατέκλεισεν, ὼστε θαυμάζων ἄρχεται καὶ θαυμάζων παύεται. δεινη γὰρ ἡ Αφροδίτη καὶ πανταχόθεν δίκην μελίσσης
περιίπταται, τὰ κάλλιστα των σωμάτων μαραίνουσα. 56 . πιποταται : προσυπακουστειν το κεντουσα. Λ. 565. σιγησατ, ω γυναικες : προς τας του πρου, ἴνα μη ἀκουσηelis verba otia. I.. liabent B. H.
2 7. περιιπταται Barnesius. περιLσταται A. B. Fl. 6. I s. παρίσταται I.
177쪽
145 ὁ Ἱππόλυτος ἔσωθεν. A. εξεισι ταραχωδης ἡ Φαίδρα, την απάτηντης γραος αισθηθεισα. σιγην δε αἰτει, προς ακρίβειαν πυθέσθαι βουλομένη, και αὐτὰς ἀκοῖσαι προτρεπομένη τα λεγόμενα περὶ Iππο-
566. τίνεστι, Φαίδρα : περὶ την της Φαίδρας αγωνίαν κατα- 5 γινόμενος ο πρὸς οὐκ ἐπαισθάνεται των τοῖ Iππολύτου λόγων, και τούτο εικότως φυλάξαντος του τραγικοῖ' περιπαθεστερον γάρ ἐστιν ο Φαίδρας λεγόμενον. 569. ἰω μοί μοι, αἶ αἰ ζ προς ολίγον εν τη σκηνὴ σιωπης γεν μένος ἀκούσασα τα λεγόμενα ἡ Φαίδρα και μη ενεγκοῖσα το πάθος io ἀνέκραγεν. οικονομικως γὰρ οὐκ ἐξέβαλεν Ἱππόλυτον, ἀλλα προτετραγae κε της Φαίδρας την αγωνίαν. 574. εκνεπε : εἰπε, ω γυναι, ποιος ουτω λόγος εἰσελθων εἰς τα
ωτά σου ἐπτόησέ σε. η ουτως. εἰπε μοι, ποία φήμη καὶ βοὴ ἐφορμήσασα ἐκφοβεῖ σου τὰς φρενας. στικτέον δε ἡ εις το φρέ- is
ν ς, ἡ συναπτεον αυτω το επίσσυτος. εκατερως γὰρ δύναται υποστ ζεσθαι. 579. παρα κλῆ α'. παρὰ ταῖς πύλαις. παραιτειται την-ο ' επεἰ πολλάκις εμελλε διαδιδόναι αυτῆ a ἡκουσεν, καὶ ἐκ του- του πρόξενος αυτὴ τῆς λύπης γίνεσθαι. ο δε νους' συ παρὰ κλῆθρα et o
ῖστασο' σοὶ γὰρ μέλει ἡ ἐκ των οἴκων πεμπομένη βοή. επειδὴ γὰρ καὶ σόν ἐστι το πάθος, σοὶ ἐν φροντίδι εσται ἡ πεμπομένη φήμη ἐκ
581. ο τῆς φιλίππου '. ο Ἱππόλυτος ό τῆς 'Aμαζόνος Ἀντιόπης
7. περιπαθέστερο λεγόμαγον A. περιπαθέστερα-λεγόμενα B. I.
9. Alteriam πιι cim. A. Selaolion totum obliteratum in M.
178쪽
παῖς της φιλαυσης τους ἴππους, βοῶ ἴβρίζων την δουλην, ητοι την τροφόν.
ἰαχὰν ρον : φωκην μαν ακουω, αυτὰ δε τα λεγόμανα ουκ επισαφως εἰπεῖν. το δε οπα αντὶ του ἱπόθεν και ἐκ τίνος εἴη. διὰ το5 μη ακουειν οἶν των λόγων ουδε εἰπεῖν δύναται τίς η βοη. παραιτεῖ-ται δε πάλιν ου θελουσα μ τυρειν τη δυστυχία δια της αἰσθησεως των λεγομένων. A. B. I. ἰαχάνο γρ. ἰωάν, αντι του φω ν παρὰ τοἱέναι και ἀναπέμπεσθαι. B. λα γρ. καὶ χωρὶς του r καί φασι συναίρεσιν εἶναι του
589. προμνηστριαν : έρμηνεύτριαν, Μυλίστριαν, προξεν τριαν. 592. τί σοι μητίσομαι : N. καὶ μησομαι. Λ. βουλαυσομαι, μηχανησομαι. κομματικη δε η διάνοια ως ἐν σχετλιάζοντι προσωπρλεγομAE . A. H. is 593. το ἐζες, δια δ' ἔλλυσαι πρόδοτος εκ φίλων. B. αλλεπάλληλον τούτο το σχημά ἐστιν. B. 597. φίλως μεν, καλως δ' ου: προσφιλως μεν εμοὶ πραξαι βου-Mμενη, καὶ παντὶ τρόπου τοῖτο σκοποῖσα, οὐ μέντοι καλως, επεὶ οὐκ ἐστοχάσατο τοὐ μέλλοντος το τελος. μετ' εὐνοίας μεν, φησὶ, καὶ ao Oi'κ εξ επιβουλης, ἀσκόπως δε καὶ ἀστόχως. καὶ ε στιν όμοία τηπαροιμία, ευνοια ακαιρος οὐδὲν διαλλάσσει ευρας. 599. ουκ Onα πλο εν ζ το ἐξης, οὐκ οἶδα των νῖν παρόντων
S. ακουειν οἶν των λόγωνJ ἀκουόμενον τον λόγον το πῶς A.
ib. τίς η βοη-οι J τίς εστιν η αιτία cum tredecim literrariam lacuna A. 6. δυστυχ*J δυναστε Is A. 11. προμνηστριανJ δε ridd. B. ex quo corruptu In κά, quod est in I. ib. καὶ ἐρμηνεύτριαν Ona. A. Gl. ἐρ- μηνεύτριαν est in M. ib. μαυλίστριαν nil cli li ex A. Est vocabulum Graecitatis inferioris, de quo v. Ducang. I7. μεν ad 1. A. B. Prima tantum verta usque ad σκοπουσα Iogi possunt in M. 9. ματ' εινοίας A. B. T. 6. I s. κατ' .gistac I.
179쪽
πημάτων ἄκος, πλην οῦν μόνον, το κατθανεῖν ἄσον τάχος. ουκ οἶδα, φησὶ, τί πρακτέον μοι ἐν τοῖς νυν κακοῖς, πλm εν μοι ἴαμα, το ἀποθανεῖ, διὰ τάχους. 6O I. ω γαῖα μητερ : ώς φιλόσοφος τον ηλιον και τηv γην επικαλεῖται, προσμαρτυροῖντας χάριν των ειρημνων. ηδη δε προτραγ- 5 δήσας ἱκανῶς επὶ την οργην Ἱππολύτου και την ικεσίαν της γραος
επεξερχεται, πρότερον ἀρξάμενος ἀπὸ του τραγικου, δηλώδη της οργης Ἱππολύτου, την εξ ἀρχης αδολεσχίαν της γραος καὶ τονορκον ἀποκρυψάμενος. ως φιλόσοφος δε ρον και ηλιον επιλα, ἐπεὶ sera πάντων εἰσὶ, γη μεν πάντων μητηρ κατὰ Ἐσίοδον, ηλιος δ', Ioἰπεὶ πάντ' εφορα καὶ πάντ επακουει. 'Aναξαγόρας ουν τον ηλιον μυδρον εφησε, καὶ ἐξ αυτοῖ πάντα γίνεσθαι. A ἀκολουθησας ὁ Κυριπίδης χρυσεαν βωλον αυτον εἴρηκεν. ηλίου δε ἀναπτυχαὶ αι ακτῖνες, καθο το σκότος ἀναπτύσσουσι, και ημῖν τὰ πάντα δηλουσι διὰ του φωτός. IS6o2. ἄρρητον '. ουκ ἀί- του ρηθηναι και ονομασθηναι, ην οὐδὲ λόγω διεξιέναι καλόν. 6o5. ναὶ πρός σε: ναὶ, σίγησον, λίσσομαί σε προς της σης δεξιῶς της καλον βραχίονα εχούσης' ενομίζετο γὰρ κατὰ της δεξιῶς ἱκετεύειν, ώς κατὰ των γονάτων. et 6O6. μη προσοίσν χεῖρα : ως μυσαττόμενος και την δεξιάν α της τουτό φησιν, η μἀλλον φοβούμενος άλῶναι ταῖς ἱκεσίαις.
θέλεις, εἴπερ οὐδὲν εἴρηκας καxsi et 'Aλλως. ψας, φησὶν, ἔτι σκέπεις των εἰρημένων την κακίαν τη σιωπη, ἐπεὶ εἰ καλά εστι, τί es , s
180쪽
κωλυεις λαν; εστι δε ὁ λόγος ἰν ηθει ἐκ του ἀντικειμένου, εἰ δεμηδὸν ειρηκας κακον, οὐδέν σε ποιω κακον, καν εἴπω. 6o9. ό μυθος, ω παῖ παραλογίζεται τον νεανίσκον Π μετα- θεσει των ονομάτων, κλέπτουσα την ἀκρόασιν. δέον γὰρ ει πειν οὐ S κακός, φησὶν ου κοινός, οὐ πῶσιν οφει λων ἀνακοινωθηναι. εἶναι γάρ φησι μέχρι τινος και καλὰ σιωπωρ να. 'Aλλως. ό περὶ γάμα μῖθος ουκ ομίλει λεχθη αι πασι. 6 Io. τα τοι κάλ': δεινότερον αυτης ἀνεῖλε νον εκ των ονομάτωναπάνην. ει γὰρ ου κοινὰ, δηλον ώς οὐδε καλα. τω γὰρ δημοτελεῖ io της επιδει ξεως πλέον δοξάζεται το χρηστόν. 6I2. η γλωσσ' ομώμοχ οιον ουκ ειδως ωμοσα. ου γὰρ γνους περὶ τίνος ομνυω ωμοσα. τα δε κατὰ ἄγνοιαν των ροκων γινόμενα συγγνωμης τυγχανει παρὰ θεοῖ. ου καθολικως δε το τοιώυτον, ἀλλανυν, ἐπείπερ η γράῖς, πριν ει πειν το πάθος αυτω και πριν εις εννοιαν Is ελθεῖν αυτον του ρηθησομένου, ἄρκον ητητε της σιωπης καὶ της διανοίας. ό δε μη προειδως ἐφ' ω ωμοσεν ωμοσε, φησὶν, ἡ γλωσσα προπετέστερον και παρὰ γνωμην της φρενὸς ομωμοκεν. 'Αριστοφάνης καθολικωτερον νοητας φησὶ τον Κυριπίδην ἱβρίζειν της γλωσσης την διάνοιαν, ώς ἄν μη τὸ δοξαντα τη διανοια φθεγγομένης ao και μη κρίσει της διανοίας. ἄλλως τε μαίνεται διὰ των εζης τοεὐσσὸς αυτων φυλάττων' φησὶ γὰρ ρο ει μη λόγοις θεων ἄφρακτος
ηυρέθην, ' ωστε μηδε δόκησιν αυτω Cπιορκίας πλάττειν. 6I5. συγγνωθ' ' ψαρτειν : συγγνωθι, φησὶν, επὶ τη ανομία του