장음표시 사용
211쪽
IΟ5 . μισθός ζ εν πολλοῖς οὐ φέρεται Ουτος ό ιαμβος. B. 1 5 I. οὐδε μηνυτην χρόνον : οὐδε περιμένεις ολίγον χρόνον, παμάθης το ασφαλες, ἀλλ' ουτως με διωκεις ἔIo57. η δέλτος ηδε : αυτη η δέλτος οὐκ εστιν ἀπὸ μαντείας κατεσκευασμένη, ἀλλα καπηγορει σου' ηνπερ ἐγω δέχομαι, και sταύτη πιστεύω. τοὐς δε μάντεις πολλάκις ἐγω χαίρειν λέγω, αντι του οἰμωζειν. ου παρὰ μάντεων, φησὶ, μαλῖσα, ἀλλ' αυ παθοῖσα, καὶ πλέον ἄλλων εἰδυῖα. κληρος δε εστι το σημεῖον το διδόμενον τοῖς μαντευομενοις, ἀφ' ἄν οἱ μάντεις - μενοι προπευουσι περιτων μελλόντων. τινες δε των μάντεων ἔρνισι προσέχουσιν, οἱ δε κλη- roροις. κληρον ουν την μαντείαν. εἰσὶ γάρ τινες κληρω μαντευόμενοι, ο εστι λαχμοῖς. A. B. I. κληροι λέγονται τα σημεῖα της πτησεως των οιωνων, ἐξ ων οἱ μάντεις προλέγουσιν. A. IO62. οὐ δητα πάντως ζ υών αναγνωστέον. και περιττεύει ἡ
μία ἄρνησις. ου δητα: αντὶ του ου μας, εἰ λύσω τον ἄρκον, Isεγχωρεῖ μη πεῖσαί με, καὶ μάτην λυσω τον ἄρκον, ον ωμοσα τητροφω μηδεν εἰπεῖν. 'Aλλως. πολλάκις, φησὶν, ἄν εἴπω, ου πείθω τι καὶ τοὐς ἄρκους παραβαίνω. A.Η.I. Ἀλλως. ουκ A ποτε πείσω τοῖς περὶ Θησέα, ους με δει πεῖσαι, καν ἀποκαλύψω τον ἔρωτα της
Φαίδρας, ωστε μάτην ἄν συγχέαιμι τοῖς ἄρκους, όῖς πρὸς την τροφὸν an της Φαίδρας ἐποιησάμην. A.
I 65. ουκ εἶ πατρωας: το ε ba το πορεύομαι, καὶ το εἰμί τουπάρχω εν τη συνηθεια κατὰ το δεύτερον πρόσωπον απολλην --σχουσι του σ παραλόγως. φασὶ γὰρ ποῖ ἄπει καὶ ποῖ εἶ. B. I. Io66. τίνος ξένων : τίνος των ξένων εις τους οἴκους πορεύσομαι; as διὰ τοιαύτην αιτίαν φυγόντα τις με εν οἴκω εἰσδέξεται; B. I.
adcl. A., omiSSO και ταύτη πιστεύω.7. μάντεων A. B. μάντεως I. 9. προσχητεύουσιJ προφητεύονται T. 6. . 5 ib. περὶ τῶνJ περὶ τινος I. I . τινες A. B. των I. ib. προσέχουσινJ προεχουσιν A.
I 4. Post leurina I. a M. οὐ δηταεώτων sic hic et in lemmate , quae
ib. παραβαίνωJ παραβαίνειν A. ut videtur. 24. παραλπως B. H. 6. I 5. περιλόγους I.
212쪽
I of 8. οστις γυναικων λυμεωνας : οστις ἡδετω κομίζων τους ξένους λυμεωνας των γυναικων καὶ συνεργάτας των κακων. B. I.
IO74. ω δωματ, ειθε : ἰ οι ματα, εἴθε φωνὴν ἀφίετε καιεμαρτυρήσατε μοι, ει τοιοῖτος ἀνὴρ γέγονα. 5 IO76. εις τους ἀφωνους οῦ γράφεται και σοφως, ιν η σοφιστικως και τεχνικως. εις το φεύγεις ἴπο στικτέον. το δε λοιπὸν κατὰ ἀπόφασιν, εις τους ἀφωνους μάρτυρας φεύγεις, ο εστιν ἀψωνους μάρτυρας επικαλῆ. και το κατὰ τὴν Φαίδραν πρῆγμα μὴ φαινόμενον σα-
io Io 78. ειθ' ὁν ἐμαυτόν : εἴθε δυνατον ἐν ἐμαυτον ἄλλον γενόμενον προσβλέψαι δακρύοντα και κατιδεῖν εν οποίοις κακοῖς ειμι. τουτοδε λέγει το μὴ τον Θησέα προσβλέποντα αυτον οἰκτείρειν. Io8o. πολλῶ γε μῶλλον : σαυτον ἐμελέτησας μῶλλον σέβειν υπερ τους τεκόντας ἡ καλως ποιεῖν, ων δίκαιος, ως αυτος λέγει ς' 5 μῶλλον σεαυτον ἡσκησας σέβειν. Io 84. οὐχ ελξετ' αὐτόν : οὐ διωκετε αυτον εκ ταύτης τῆς γης, οὐκ εκ πολλοῖ χρόνου εἶπον ἱμῖν.
Io 85. πάλαι ξενοῖσθαι : ἐκβάλλειν και ἀποξενουν. A. ἐπὶ ξένης γης διατρίβειν, ξένος ἀντι πολίτου γίνεσθαι. εστι δὲ Ατ-
I 86. κλαίων τις : οὐχ ως ἀντιτείνων λέγει, ἀλλ' ως εξ ἐλευθέρας χειρὸς ωθεῖσθαι βουλόμενος' ἔντως εάν με τις διωξν ἐκ των δούλων, κλαίων ἀναχωρήσει' εὰν δε θέλης συ, δίωξάν με ἐκ της γης
25 Io9o. ἄραρεν : ἀντὶ τοῖ ἔδοξε, κέκριται. B. 1O93. σύνθακε ζ συγκάθευε. B. ree. φευξουμεσθα: εις Aττικήν φησι φεύγειν, ἔτι υπὸ μίαν βασι-
213쪽
λείαν ὁσαν 'Aττικη τε καὶ Τροιζεν. και ἐτέραν λέγων εκατέραν ὐνόμασεν. καὶ Ἐρεχθέως δε γῆν το αυτο λέγει. Ἐρεχθευς γψεβασίλευσεν εις τὰς Ἀθήνας. εγκαθηβῶν δε εννεάσαι, ἡβητας τρέφειν, διὰ το εχειν τύπους εις το ἡβῶν επιτηδείους, Αεν καὶ ἡβητήριατα γυμνάσια. 5IIoa. ὁ μέγα μοι τα θεῶν: γυναικες μέν εἰσιν αἱ του πρου, μεταφέρει δε το πρόσωπον εφ' ἐαυτοῖ ο ποιητὴς, καταλιπὼν ταχορικὰ πρόσωπα' μετοχαῖς γὰρ ἀρσενικαῖς κέχρηται. το δε μοιαντι τοὐ μου, ώς το Ρ μητέρι μοι μνηστῆρες.' τι δε εξῆς' ἄντως μου τας λυπας μεγάλως αφανεις καθίστησι τα περι θεων μελε - Io
ματα, ἄταν εις μέγας ελει. όρων δε ὁ χορὸς ευσεβῆ μεν ἄντα τον
Ἱππόλυτον. κακως δε πράττοντα παρὰ το δίκαιον, θαυμάζει του βίουτο ανωμαλον, καὶ ταράττεσθαί φησι την διάνοιαν, ἴπονοῶν μεν τὸ θειον προνοεῖσθαι των ἄνθρωπίνων, όρων δε θείας προνοίας μη μετέχοντα των ανθρώπων τὰ πράγμrara, εκ του τους μεν αδίκους εὐ πράττειν, is τους δε δικαίους παρὰ την ἀξίαν πάσχειν κακως. ὁ δε νους, ἄταν, φησὶ, θεους λογίσωμαι, πάσης λύπης απαλλάσσομαι, ενθυμουμενος Πι ἀδεκάστως τα πράγματα κρίνουσι, τὰ προς ἀξίαν εκάστω παρέχοντες. καὶ δοκῶν κατὰ τουτο συνετὸς εἶναι ἄφρων ελέγχομαι, ψων του
βίου την σύγχυσιν. συνεσιν γάρ τινα εν ταῖς ελπίσιν εχων ελαττό - χομαι καὶ απολείποροι, βλέπων εν τε ταῖς τύχαις των ανθρώπων καὶεν τοῖς εργοις, τουτέστιν ὁπηνίκα αν τὰ ανθρώπινα ονοήσω, ελαττο
μαι, καὶ οὐ μέγα φρονῶ. A. H. I. Aλλως. όπηνίκα μοι τα των θεῶν πρινοήματα καὶ αι διοικήσεις, καθ' ας των ανθρωπίνων επιστατουσι πραγμάτων περὶ την εμ ν διάνοιαν γένωνται καὶ ἀνασκοπήσω a s αυτὶ, μέγα μερος τῆς λύπης ἀφαιρουμαι, πρόνοιαν νομίζων εἶναι την δικαίως τὰ ανθρώπων οἰκονομοῖσαν. βλέπων δε πάλιν εἰς τὰς τῶν
214쪽
ἀνθρώπων τύχας καὶ εὐ τὰς πράξεις αυτων, και όρων τους μὲν κακους εὐτυχοῖντας, τους δε αγαθους ἀτυχοῖντας, λείπομαι κατὰ πολυ και ἄφρων ελέγχομαι καὶ ἀμάης, καν νομίζω καὶ ελπίζω δει σύνεσίν τινα καὶ γόησιν των ανθρωπίνων ἔχω πραγμάτων. 'Aλλως. ὁπηνίκα,5 φησὶν, ενθυμοῖμαι οτι οι θεοὶ προνοουσαι των ανθρωπων, μεγάλως της λύπης αναχαιτίζομαι. A. IIo5. ξύνεσιν : σοφίαν δε τινα ἐν τη διανοία ἔχων, ώς πρόνοιανθεων λογιζόμενος, ἐκπίπτω ταύτης, εν τε ταῖς τύχαις των θνητων καὶ ἐν ἔργμασι λεύσσων, τουτέστιν ἐν τοῖς ἔργοις βλέπων. A. B. I. io Araeos . νόησιν δέ τινα των ανθρωπίνων πραγμάτων ἐλπίζων ἔχειν τηδιανοία ελέγχομαι κατὰ πολυ της δεηθειας λειπόμενος. A. ἐλπίδι κεύθων : ε, ἐλπίδι δε, φησὶ, τιθέμενος τα πράγματα, απολείπομαι
της ἐλπίδος' οὐ γὰρ ἀποβαίνει καθως ἐλπίζω. R. 6. I Io 8. ἄλλα γάρ : ἄλλα γὰρ ἄλλοθεν πράγματα εναλλάσσεται,
i5 οίον πολλη μεταβολη των ανθρωπίνων πραγμάτων. IIo9. μετὰ δ' ἴσταται : μεταβαίνει εις πολλὰ πλανωμενος τοῖς
ἀνθρωποις ό βίος, οῖον οὐ μένει βέβαος ὁ αἰων, αλλὰ μεταβάλ
IIIo. πολυπλάνητος : οῖον, το ζην ἀεὶ μεταβάλλεται πολυπλά- ao νητον ον τοῖς ἀνθρωποις.
III 3. και ἀκηρατον ἄλγεσι : καὶ ἐν κακοῖς ἄφθαρτον καὶ ἀβλαβητην ψυχην παράσ I. A. I II 4. δίξα δέ: ο εστι μη σχω μεγάλην δόξαν, μητε μικρὸν,
ἀλλα μεσην καὶ σεμνην. παράσημος δε ἀντι του αδόκιμος, ἀποa e μεταψορῶς των κιβδηλων νομισμάτων. A. B. I. Ἀλλως. εις απον τελεία εν ευτυχία, ητοι παρὰ τὸ σημεῖον του ἀτρεκοῖς. τουτο δε
λέγει ἔτι εἴθε μοι εδόθη βίος ευτυχης κω ἄλυπος, και μητε βασι-
215쪽
λεία ἐτιμηθην' o ἄτη γάρ ἐστιν ἡ ἀτρεκης και υπερφέρουσα δόξα μητε κατὰ τον βίον πενία ἐσχάτη και ἀτυχία καὶ ἀδοξία καὶ θλίψις. διὰ τοῖτο γὰρ τη παράσημος λέξει ἐχρήσατο, κατ' ἐναντίωσιν του
ἀτρεκης, ητοι παρὰ το σημεῖον καὶ το σύμβολον της ἀτρεκότητος καὶ
της ὐπερφερούσης δόξης. A. δόκησις δε μητε ἀτρεκης ἀντὶ του 5
ακριβης, ρογάλη, ἄκρα. B. παράσηρος ο αδόκιμος. B. οικτρὰ, εὐτελης. B. III 5. ράδια δ' ηθεα: ἀντὶ του εὐχερη καὶ ἄλυπα νη ἔχουσα καὶ προβαίνουσα ευτυχοίην ἀεί 'Aλλως. ευχερως δε τα συνηθημεταβάλλουσα τον ολίγον πόνον ευτυχοίην τον βίον. το δε ἔξης, i oεἴκολον δὲ γην εις τον καν ἡμέραν χρόνον ἀεὶ διαδεχοίμην, καὶ συνάλλοις τον βίον ευτυχοίην. δυναται δε καὶ ἀντὶ ενεργητικου κεῖσθαιτο μεταβαλλομένη ἀντὶ του μεταβολουσα. δυνατα δε πάλιν εἶναι καὶ τὰ ηθη ροταβαλλομένη. III 6. μεταβαλλομανα χρόνον ἀεί; ἀεὶ τον αυριον χρόνον, πτοι 5 τὴν ἐφεξης ηροραν, μεταβαλλομένη καὶ ροταπίπτουσα εις συνηθεις διαγωγάς. A.
III 7. βίον συνευτυχοίην: καλως η συγ εγκειται πρόθεσις, δηλοῖσα ίς οὐκ ἄκραν ευχεται ευδαιμονίαν, ουδε πλεονεκτεῖν των ἄλλων,
ἀλλὰ συν ἄλλοις εὐπραγεῖν κατὰ τον βίον. ao III 8. οὐκέτι γὰρ καθαρῶ : ἀντὶ του ουκ ἀτάραχον, ουκ ἄφοβον, διὸ καὶ ροτὶ φυλοκης ηὐξάμην, ου δυνάμιενος, φησὶν, ἀνενέγκαι τηπρονοία των θεων τὰ Πάνδετα διὰ τον Ἱππόλυτον, ος αδίκως ετι - ρεῖτο. 'Aψως. ἄδηλον εἰς θεοῖς δηλονότι. τοῖτο δὲ ἐν τοῖς ἀνθω- ποις συναπτέον, ὼ ν ουτως' ἐκπίπτω του ἀνάγειν εἰς θεους πρόνοιαν asτων ἀνθρωπίνων πραγμάτων. οὐκ ετι γὰρ καθαρὰν φρένα ἔχω, του-
4. μεταβαλλομένη A. B. m. 6. μεταβαλλομένην I. Videtur hoe dicere: jungi posse vel τον αυρ. χρόνον μεταβ. vel τὰ ηθη μεταβ.'
216쪽
τέστιν οὐκ εχω γὰρ ατάραχον φρένα επι τω παρόντι, ἔτι αδίκως ἀπόλλυται ό Ἱππόλυτος. IIII. ἐπει τον Ἐλλανίας : αντι του ἀφ' ου του της Ἐλληνιδος γης. B. της Ἐλληνικης χωρας των Ἀθηναίων. Λ. τον επιφανέ-5 στατον της Ἀττικης. καὶ πιμηρος ευρυάγυιαν ἈθηνηυI B. ἐπεὶ τον Ελληνικης γης φανερματον αστέρα, και τα ἐξης. αστέρα δε λέγει τον Ἱππόλυτον διὰ το επιφανὲς της παρθενίας αυτου.
II et 7. ὼ ψάμαθοι : οῦ αἰγιαλοὶ της λευ ς θαλάσσης ἔνθα ἐγυμ
a. III 8. ἴθι κυνων ωκυπόδων ἐπέβας μέτα: ὐπερβατὸν, ἄθι μετὰ κυνων ἐπέβης ωκυπόων, θεῶς θηρας ἐναίρων, τους περὶ την 'Αρτεμιν, ό ἐστι τους ἴποτεταγμένους τη Ἀρτέμιδι. θεῆς μέτα: μετὰ της λῶς Ἀρτέμβος τους θηρας φονεύωγ' ιεροι
5 II 3O. Δίκτυνναν άμψοῦ σεμνά r. Δίκτυννα ἐκληθη η 'Αρτεμις δια τοιαύτην αιτίαν. Βριτόμαρτις νύ η ἐγένετο συγκυνηγέτις τηἈρτέ ti. ταύτης ηράσθη Mίνως, και κατεδίωξεν αὐτην επὶ ημέρας εννέα. και μη ἴποφέρουσα ἔτι ερριψεν αυτην απὸ του ἔρους εἰς την θάλασσαν, και ἰσωθη ἐν τοῖς δικτυοις, καὶ τούτου χάριν ἐκληθη ἡ ao Αρτεμις Δίκτυννα. A. D. I. 'Aλλως. οἱ μὲν Δίκτυνναν αυτην φασι την 'Αρτεμιν, οι δε Ἐκάτην, οι δε τινα ἐτέραν Δίκτυνναν παρεπομένην τη Ἀρτέμιδι. Δίκτυννα τούτου του ονόματι καλεῖται παρίσου δια
5. Δικτυων-J δίκτυναν liic et in fra sinapii ci , libri, nisi quod B. in fine scholii δίκτυννα.
217쪽
μεθόθου δικτυηρῶς οἱ επακ ρες και κυνηγοι τους θηρας αἱροῖσι, δίκτυον δε οἱ άλιεῖς ουτως εκάλεσαν το ἀμφίβληστρον. δια το ἴπερτης μαλιβδαίνης τους ἰχθῖς μη εῶν ἀναπλεειν, ἀλλα παρακατεχειν και εναποκλείειν ευδον. ἰστέον δε ὁτι τὸ ἄνομα της Δικτυννης μολλον
τ' Ἐκάτη προσάπτεται ώς δεῖ, ώς πῶσι μεν παρεπομενη θεοῖς, sμάλιστα δε τη 'Αρτεμίδι. δηλον δε εκ του και Ἐκάτην ονομά
ζεσθαι. A. II 3I. συζυγίαν συζευξιν των ,πων. B. Ἐνεταν : Ἐνετη πόλις ηπείρου, ενθα γίνονται καλοι ἡμίονοι και πωλοι. B. πίλων Ἐνετῶν : Παφλαγονικων. Ἐνετοι γὰρ ελος Παφλαγονίας. εἰ δε io τις ειποι, εκ ποίας πόλεως ωνομασμενοι ἔ ἴστω ἔτι πολλοι βάρβαροιο υκ εκ πόλεως, οὐδε εκ χώρας, ἀλλ' εξ εθνους ονομάζονται, ώς Νομάδες και Βλεμυες. ἡ δε επί αντὶ της εις, οὐκετι εις συζυγίαν Ἐνετῶν πώλων βηση, ως τὸ Ρ ες δ' ἔχεα φλόγεα ποσὶ βησετο. II 33. ἀμφὶ Λίμνας τρόχον Λίμνη τόπος Τροιζηνος Ἀττι- 15κῆς, ενθα Λιμ τις 'Αρτερος καλειται. παρὰ τὸ πεδίον της Λίμνης τὸ τρεχόμενον τους γυμναστικους Απους κατεχων τω ποδὶ και γυμνάζων. τρόχον : δρόμον. B.
II 34. κατεχων ἡνιοχων. B. eto γυμνάδας Απους : τους ἱππαζομενους. ἀντιβαίνοντες γὰρ τω ποδι
ἀνακρουουσι τους χαλινους. B. I. μεθίδου δικτυηρ J μεθο ' δικτιυ, A. post quae Rex fere literae obli
ib. επακτηρος sunt piscatores : de quo v. Thesaurum Steph. 2. POSt ἱπερ της mi attuor vel
quinque litorae ol,literatae in A. 9. ἡμίονοιδε ἡμιονες B.
ib. αττικης B. Fl.6. I 5. αττικος A. terminatione per COInpendi tun exis pressaὶ et I. Neutruin convenire monet alchen. p. I 88. qui in Ἀπιτικῶς mutatum transponit post τὸ τρεχόμενον et sic haec digerit. Λίμνη
-καλεῖται. λως. παρὰ το πεδίον της Λίμνης. τρόχον ζ τον τρεχόμενον τόπον.
218쪽
II 35. μουσα δ' ἄμνος . τουτέστιν ἴπὸ πῆ κιθάρα παύσεται ἐν τω οἴκω τοῖ σου πατρὸς ἄὐπνος, ἡ ἄπαυστος. τον ζυγον δε τῆς κιθάρας ἄντυγα καλεῖ, η τον πῆχυν, ῶς κιθαρίζοντος αυτοῖν. ἡ δεά-νος, φησὶν, ωδὴ των χορδων των υπο πῆ ἄντυγι λήξει. B.I. 5 ἄ-νος πρωί B. ἄντυγι : ἡ περιφέρεια. B. II 37. ἀστέφανοι δέ : αἱ δε ἀναπαυσως της θυγατρὸς Λητους, o εστι της Ἀρτέειδος, αἱ κατὰ την βαθεῖα, υλην ἀστέφανοι ἔσοντα.
λείπει γὰρ τι ἔσονται. B. I. 'Aλλας. αἱ ἀναπαυσεις των κορων των συγχορευουσων περι τὸ της Λητους ἱερὸν ἀστέφανοι ἔσονται, του- Io τέστι λυπηθησονται ἐπι σοὶ αἱ παρθένοι. A. B.I. τινες δε το ἀστέφανοι κατ ἐπίτασίν φασιν ἀντὶ του πολυστέφανοι ἔσοντα, τὸ αλέγοντες ἐπιτατικόν. B. I. κόρας ζ Ἀρτέμδος. της κόρης πρὸς το Λατοῖς. B. II 38. βαθεῖαν ζ την κατάπυκνον. B. χλόαν'. υλην. B.
is II 4o. φυγῆ σα διὰ την φυγην ουκέτι άροψηθησοντα αἱ παρθένοι νπερ του γάρου, τίς σοι δοθησετω γυ . 'Aλλας. φυγάδος σου οντος η φιλονεικία των παρθένων των ἐπίδοξαζομένων τω σωγάμω ἀπωλετο. B. I.
II 4 I. λέκτρων : a ῆσαν. B. ἄμιλλα: η περὶ νυμφιδίου ἄμιλλα,
ao ο ἐστι φιλονεικία καὶ ἐναντίωσις. B.
II 42. δάκρυσι . ἐν τοῖς δακρύοις διάξω βίον δυστυV. B. ἐν τοῖς δακρυοις διάξω καὶ ζήσω. A.
II 43. πότμον ἄποτμον : θάνατον κακοθάνατον. A.B. κακον,
δυστυχῆ. B. as II 45. μανιω : ἐπειδὴ Ουκ ἀπέλαυσεν αὐτοῖ. A.B. οργίζομαι, σχετλιάζω τοῖς θεοῖς. Α. οργίζομαι, χαλεπαίνω τοῖς θεοῖς. B. II 47. συζυγίαι Xάριτες : αἱ ἔφοροι του γάμου. B. αἱ συνεζευγμέναι Xάριτες τρ Ἱππολυτλ αἱ συζευγνῖσαι, ὁ ἐστι γαμήλιοι, ἀντὶ του ae Xάριτες ἔφοροι τῆς συζυγίας. 3o II 5o. ουδὲν ἄτας αἴτιον : οὐδεμιιῶς βλάβης οντα αἴτιον. B. II 52. δόμους ζ τούσδε. B.
219쪽
Ι57. μαρίμνης . οἱ ἀρχαῖοι καὶ εξ ονίματος τους δεσπότας εκάλουν. πολίτας δε φησι του Θησέως Ἀθηναίους καὶ Τροιζηνίους. τουτων γὰρ ἀμφοτέρων πολίτης εστὶν, εκ μὰν πατρὸς Ἀθηναίων, ex δε μητρος Τροιζηνίων. Λ.B.I. λύπης. B. II 59. καὶ γης τέρμονας : περὶ τα τέλη της Τροιζῆνος' τέρμονας sγαρ Τροιζῆνος τους ἄρους φησίν. ἀστυγείτονας δε πόλεις τας δύο φησι, Tροιζῆνα καὶ Ἀθηνας. B.Ι.
II 64. προς του : αντὶ του μελλει θνησκειν. B. απώλετο δηλονότι. μη αρα γυναῖκα τινος εφθειρεν, ώς καὶ την εμην, κἀκεινος i. φονεύει αυτόν ἔII 68. κρέοντι ζ βασιλει, κρατῶὐντι. B. ἡράσω πέρι : ἡ περίαντὶ της κατά, κατὰ τοῖ σου παιδός. δ Πόσειδον, ἔντως εμαθον ἔτι εμος εἰ πατυ. II7I . τῶ : ποία B.
II 72. ρόπτρον : το τῆς δικαιοσύνης ἄπλον. A. ἡ πάγη. B. ἡ ρομφαία, δ εστιν ειδος ξίφους, καὶ ἡ πάγη, καὶ τὸ ἐπίσπαστρον. Λλλως. πλῆγμα. κυρίως δε ρόπτρον το τῆς δίκης ρόπαλον, απὸ τοῖ
II 73. κυμοδέγμονος : ἡμεις μὲν ἐν τω αιγιαλω τω δεχομένω τα Io κύματα εφιλοκαλουμεν τους ,πους, κλαίοντες ἐπὶ τῆ φήμη της εζορίας τοῖ Ἱππολύτου. II 74. ψηκτραισιν '. απὸ τοῖ καταψήχειν ἀνομάσθη ψηκτρα. B. I. II 76. ίς οὐκέτ' ἐν γῆ . ὁ Ἱππόλυτος φεύγει, φησὶ, την ιδίαν γην καὶ πάλιν. as
sed habet in fine scholii, οἰ γ ρ-
χαῖοι ἐξ κάλουν. a. M om. A. ib. ἀθηναίους A. B. τους ἀθηναίους I.
5. τροιζῆνοςJ τρος νος B. utrobique
220쪽
188SCHO MAII78. ταυτο δακρυων : ό δ' ηλθε θρηνων, ου περὶ αλλων δακρύων,
ἀλλα περὶ ῶν καὶ ἡμεῖς. A. αντι του του αυτον στενάζων στεναγμόν. B. I. I I79. μυρία οπισθόπους ζ αντὶ του πολλη προπομπη, πολλη 5 ἄθροισις, ἴπισθεν ακολουθουσα του Ἱππολυτου. II 8 o. ἄμ : αυrae. B. II 8 I . απαλλαχθείς . απαλλαγεις. B.
I I 82. τί ταυτ ἀλυω : λείπει η διά, διὰ τί δυσφορω, διὰ τί αοη- μονω και θρηνω ἔ ουκ εγχωρεῖ μη πεισθηγαί με τοῖς λόγοις του πατρός
μου και αναχωρησαι εκ ταυτης της γης.
II 83. εντυναε : ζευξατε. B. II 86. εξηρτυμεγας ητοιμασμενας' αντι του ταχεως, αμα τοῖς λόγοις καὶ προ του πληρωσαι αυτον τον λόγον, παρεστησαμεν αὐτω
Is II 88. μάρπτει δε χερσίν : περιάπτει. B. ειωθασιν οι άρματηλάται περιάπτειν τα λωρα τη ἄντυγι, ἄπως δοκοῖεν οι ,ποι υπότινος αρχεσθαι, ως ὁ ποιητης εξ ἄντυγος ηνία τείνας.V A. B. I. Aλλως. λαμβάνει τους χαλινους εν ταῖς χερσὶ, καὶ κρατει εκ του ἄρματος. B. I. ao II 89. αυταῖσιν ἀρβυλαισιν . πεδίλοις, υποδήμασιν. A. καταχρηστικῶς τοῖς τόποις εν οἷς πατουσιν οι ηνίοχοι. B. ταῖς του ἄρματος περὶ την αντυγα, ε α την στάσιν εχει ό ηνίοχος.II9O. και πρωτα μεν θεοῖς . αντὶ του ηυξατο τοῖς θεοῖς τὰς χεῖρας ἀνατείνας. B. I. ἀναπτυξας : ἀνατείνας. B.
et 5 II92. αἴσθοιτο δ μας : καὶ μάθοι ό πατηρ ἔτι ατιμάζει με.