장음표시 사용
231쪽
I 449. P . λπω σε αναγνον δητα. H. 6. I 457. κεκαρτέρη au: ἀντὶ τοὐ παρέρχεται. B. I 464. πίτυλος : όρμη, φορα, πλημμυρα. οι γαρ ἀναξίως 5 πάσχοντες θρηνον εμποιουσι. αἱ γαρ ἀξιοπενθεῖς φημι των λαμπρων μαλλον επικρατουσι. το μαλλον γαρ αντι του μάλιστα, συγκριτικον αντὶ του ὐπερθετικου.
πίτυλος ζ πληθος. θόρυβος, χύσις. A. B. T. 6.
I. φησὶ on . A. 7. μαλλον ἐπικρατουσι. τε DID. I.
232쪽
META τηι Iλίου πολιορκίαν ιι μεν Κλληνες εἰς την ἀντιπέραν 5 Tρωαδος Xερρόνησον καθωρμίσθησαν' Aχιλλελ δε νυκτὸς ψαθεις σφαγῆναι ἡξίου μίαν των Πριάμου θυγατέρων. οἱ μεν ουν Ἐλληνες
τιμωντες τον ηρωα Πολυξένην ἀποσπάσαντες Ἐκάβης ε σφαγίασαν' Πολυμηστωρ δε ο των Θρακων βασιλευς Aα των Πριαμιδων Πολυδωρον κατέσφαξεν. εἰλήφει δε τουτον παρὰ του Πριάμου ο Nολ- I O στωρ εις παρα αταθήκην μετὰ χρημάτων. άλουσης δε τῆς πόλεως κατασχεῖν αυτου βουλόμενος τον πλουτον φονεύειν ωρμησεν, καὶ φιλίας δυστυχοῖς ωλιγωρησεν. εκριφεντος δε του σωματος εις την θάλοσσαν το κλυδωνιον προς τὰς των αιχμαλωτίδων σκηνὰς αυτον ἐξέβαλεν. Ἐκάβη δε τον νεκρον θεασαμένη επεγνω' κοινωσαμένη is δὲ την γνωμην Aγαμέμνονι Πολυμήστορα συν τοῖς παισὶν αυτου ως ἐαυτην μετεπέμψατο, κρύπτουσα το γεγονὸς, ως ῖνα θησαυρους ενηλίω μηνυση αυτω' παραγενομένου δε τους μεν υἱους κατέσφαξεν, αυτὸν δε των οφθαλμων ἐστέρησεν. επὶ δε των Ελλήνων λέγουσα τον
a. 'Υπιθεσις in A. B. n illa est. Quoti prirno loco posui Argumentum ex Paris. 27 Ia. primuna eclidit Ismnctius. Legitur et itim, etsi nulla cum memori bili scripturae
recentis. 4. εις την αντιπερανδ εις ἀντιπεριι, Fl. o. I 8. εις τα αντίπερα Fl. 33.
6. σφαγηναι J σφάγιον Marc. 468.
I ι. κατασχεῖν - ωρμησενJ κατα- σχειν τον πυσον βουλομενος τοῖ φονεύειντον παita α ρμησεν M.triri linuS 468.
233쪽
κατηγορον ενίκησεν. ἐκρίθη γὰρ οὐκ αρχειν ἀρμλητος, αλλ αμυγα-
σεσθαι ἔμελλον, φανὲν το του Aχιλλεως Πδωλον ἐπὶ του τάφουεπεσχε τους Ἀχαιους της αναγωγης, αιτο- γέρας αυτω δοθηναι την παῖδα Πριαμου Πολυξένην, την και πρότερον κατεγγυηθεισαν απω IOυπὸ του πατρὸς, δι' ην καὶ Aro Πάριδος καὶ Δη όβου τοξευθεὶς ολωλεν, οτε τὰς ἐγγυας προς τουτον πληρουν εμελλε Πρίαμος. Κλληνες μὲν ουν ων εἶ ἔπαθον -' αυτοὐ μεμνημένοι καὶ τιμωντες την ἀρετην του ἀνδρος ελφίσαντο σφάξαι την Πολυξένην ἐπὶ τωτάψω του ηρωος. ἔπεμψαν δὲ τον του Λαέρτου Uδυσσέα προς την l5 μητέρα αυτης Ἐκάβην, ῶς αν την τε παρθένον λάβη καὶ τω ποικίλωτων λόγων, τοιουτος γὰρ ην ό ἀνηρ, πει ση Ἐκάβην μη δυσχερῶς σχεῖν επὶ τη της παιδὸς ἀφαιρέσει. ἐλθὼν ουν Dδυσσευς, την τε κόρην συναιρομένην ευρεν αὐτω της σπουδης, καὶ πείθουσαν την μητέρα ώς το τεθνηξεσθαι μαλλον αυτη προσηκον η το civ παρ' et o Av. σφαγείσης δε της παρθένου Ἐκάβη θεράπαιναν αυτης ἔπεμψε παρὰ τὰς ἀκτὰς, ἐφ' ω υδωρ ἐκειθεν κομίσαι προς λουτρὸν Πολυξένης. ευρε δε Πολύδωρον ἐκεῖ κει μενου' ἀλουσαν γὰρ ώς ἔγνω την Γροίαν Πολυμηστωρ, σφάξας αυτὸν ἔρριψεν εις την θάλασσαν, ώς ἄναυτος εχη τον χρυσον, ον προς αυτὸν μετὰ του παιδὸς Πολυδώρου as πρώην Πρίαμος ἔπεμψε λάθρα, ἐπειδη εώρα το 'Iλιον προς κίνδυνον
A. Hanc ἱπίθεσιν. Thonia Mu-ςstro dignam. pranni in edidit Al- dias, sulaeciam Utae Elimpulis ab Thoma scriptae, pratescripto ἡ υκόθεσις του δράματος ἀτως εχει. Legitur cum eoclem lemmate in B. i. e. collice Parisino 27I3. In parte codicis ab naanu seculi miinti declini scripta, Hiisque ejusdem aetatis codici nis pluribus, quos memorari operae pretium non est, vel iisdem veri is perscripta vel compenssifacta, ut in Flavniensi.
234쪽
ηδη χωροῖν. ην δε ὁ χρυσος ουτος πολυς αγω, καὶ ἱκανος ορθῶσαι και αυθις το γένος του Πριάμου. ὁ δε Πολυμηστωρ των ἄγαν φίλων Πριάμου. ώς οὐν τουτον εὐρεν ἡ δούλη κείρονον επ' ἀκταῖς, ἀνελομενη καὶ τῶ πέπλω εἱλίξασα κομίζει προς την Ἐκάβην, καὶ η τον της 5 Πολυξενης νεκρον, πρὶν ἐκκεκαλύφθαι τουτον, εἶναι νομίσασα, επειδη ἔγνω Πολυδωρον, ἀθλίως τε εσχε, καὶ oπως ἀμυνεῖται τον Πολυμήστορα, μηχανῆται τοιόνδε' κοινωσαμ νη πρότερον την περὶ τουτουγνωμην 'Aγαμεμνονι πέμπει την αυτης δουλην ως Πολυμηστορα, αυτόν τε καὶ τὰ τέκνα προς αυτην μετακαλουμένη ἐφ' ἡ περί τινος ι O αναγκαίου προς αυτον κοινώσασθαι. ουτος μεν οἶν ἀγνοῶν ἔτι Πολύευρηται παρὰ τὰς ἀκτὰς, καὶ ἄμα καί τισιν ελπίσιν υποκλαπεὶς μετὰ των παίδων προς αυτην ἀφικνεῖται. Ἐκάβη δε προς αυτον τούτου χάριν ἔφη κεκληκέναι, ἶνα Πυσοῖ θησαυροῖς κεκρυμμένους ἴ- αυτης ἐν Ἱλίω μηνύση. εισάγει δε καὶ της σκηνης ενδον 15 εἰποῖσα, ῶς αν καί ετερ' ἄττα αὐτω δύσει χρηματα, μεε ων ἐξῆλθε της Τροίας. ἐκέκρυπτο δε εἴσω πλεῖστος γυναικῶν αλος' συν α τοῖτον εἰσελθόντα Ἐκάβη οφθαλμῶν τε στερεῖ καὶ τὰ τέκνα αυτοῖ ἀποσφάττει. δικάσαντος δε αυτοῖς τοῖ Ἀγαμέμνονος υστερον, καὐτοῖ Πολυμηστορος πολλὰ περὶ της σφαγης Πολυδώρου διαπλα-2o σαμένου, Ἐκάβη περιεγένετο, ἐλέγξασα αὐτὸν ώς τοῖ χρυσοῖ χάριν, καὶ οὐχ ὼν προυτεινε, τον παῖδα ἀνεῖλε, σύμψηφον σχοῖσα καὶ Ἀγαμέμνονα. M μεν σκηνη τοῖ δράματος ὐπίκειται ἐν πη ἀντιπέραν της Τροίας Κερρονησω' ὁ δε χορος συνέστηκεν εκ γυναικῶν αἰχμαλωτίδων Τρω- a s άδων. συμμαχησασῶν τη Ἐκάβη.
ὀδυσσευή. ταλθυβιος. θεράπαινα εκάρης. ἀγαμέμνων. πολυμηστωρ.
235쪽
- ωc αυτον ἀvέκτεινεν ο Πολυμηστωρ λέγει. καὶ τα λοιπὰ δε συμπα,τα λεπτομερεῖ τε λόγ*.ούτω κατ' -οή λέγει δε διὰ etati Evivstiti, ηκω νεκρων κευθμωνα τε και πύλας ἀψεις σκότος, κτ/ε τώῖς φυγάσι δε δεινοῖς ἐξ ἀρρωστίαι, 3 sως ἐγερθεις ἐκ των νεκρων λεγμήν τὰ τοιαυτα τοῖς μη μαθουσι γράφομ ν, ου τοῖς μαθοῖσι ταυτα.
Κἀωτεῖθεν as κατιδοι τις του ζωτικου την φυσιν καὶ την σκουτην την μιτρον. ην ἔχει περὶ λόγους' et του γαρ βιβλιου τουτουὶ μηδενὸς στερουμήνου, μηδ' ἐνδεως τυγχάνοντος ωνπερ προσηκεν εχειν, Ψον Εὐριπιδην τὸν σοφον ποιητικης το κλάος,4 ν ωσπερ ο- ἀρκουμενος T. 4 2 δε γεγραμμένοις, καὶ τοις παρόντας τουτουσὶ γραμματικου του et υτ υ Is στίχους προσέθηκεν αυτ μηδόλως ἀμελησας,μην ἀνασχόμενοή Mπειν τινὰ των περι λόγους, ως αρα τούτου κάλλιον ἐκ σατο βιβλίον. I. Tetetzae versus edo ex parte
236쪽
' Κπειδη περὶ τοῖ ειδωλου προεθέμεθα εἰπεῖν, τουτο δε το ἄνομα 5 γλώσσαις ειεν άπάσαις προβέβληται, ουδέπω σεσαφηνισται, ἀλλεστιν ου και διαψόροις ἐννοίαις εκφέρεται, Πεων ειπεῖν τί ποτε τοῖτό εστι και πόθεν εἴληφε την συνθηκην. πη μεν γὰρ εnωλα των σωμάτων φαμὸν τὰς ψυχὰς, καὶ ρητορα εἴδωλοποιον ονομάζομ- τον ταῖς ἀπελθούσαις των σωμάτων ψυχαῖς λόγους περιτιθέμενον. φιλόσοφοι to δε ξυμπαντες τα χείρονα εἴδωλα των κρειττόνων φασίν. οντω γὰρ κἀπὶ της συνηθείας εστιν εἰδεῖν' ουτος μεν γὰρ ὀ χαλκους ανδριας Ἐρακλέους εἴδωλον, οδε Θησέως και ἡ χαλκη λυκαινα, ἡ τους μαστους υποτιθεῖσα τοις βρέφεσι, ποιήματα μεν παλαιῆς εργασίας, εἴδωλα δε ἀληθείας, καθ' εν Pῆμος καὶ 'Pίμυλος υ πο του Φαιστυ-IS λου ριφέντες επι την ακτην της ζωσης λυκαίνης τους μαστους ε
κυσαν. τίς ουν ὁ της διαφορῆς λόγος οῦ πώ γουν φημι λογισάμανος και εκτιθέμενος ῶς ἡ ψυχη ου πέφυκεν ειδωλον, ἀλλα το σωμα της ψυχης, ῶς χειρον κρείττονος' ἐπει δἰ αἱ ψυχαὶ φανταζόμεναι σωματικοῖς τυπουνται μορφώμ σι προς την των ψώντων δυναρον, ἀσαφέσι ao μέντοι και συγκεχυμένοις, και το ἄλον σκιώδεσι, διὰ ταυτα λέγονταιτων σωμάτων εἴδωλα' σῶμα μὰν γὰρ και το σχημin ἔρθιον καὶ. νάφην στερρον και ἀντιτυπες, καὶ το χρῶμα ἔνι λευκον και βαρυ και
γεῶδες καὶ ἀέρι μη ἐποχουμενον, ἡ του ΙΙολυδώρου ψυχη οὐχ ουτωτη Ἐκάβη εφαίνετο, αλλὰ ζοφερὸν και σκιῆ παρόμοιον καὶ δυσείκα-
a. Moscho puli περι του ειδύλου
disputatio, Hecubae, in qua l olv-dori εἴοωλον in s etiam producitur, praefixa in codicibus BFEuntinis multis legitur, prini tuo edita ab
ripi lis: ulule inουcriptum ei est που αὐτου τερὶ εἰδώAου. Inscriptio al, me posita ex codice sumta est
I rei densi D. 22. de quo dixi ad Seliolia in Sophoclem Vol. 2. P. 4o8. Habet etiam codex Parisinus B. 27I3. in parte ab manu seculi quinti ciccinii scripta. post
Pars postrema inde ab vectis των σωμάτων με, Πλάτων usque ad με μίσθη εἴκασμα leςtur etiam in co
237쪽
στον' διὰ γοῖν την τοιαύτην μορμν, την ἀσαμ καὶ συγκαυμένην, εἴδωλά φασιν οἱ σοφοι τὰς ψυχὰς των σωμάτων' και Πλάτων γουνεν τω Φαίδωνι τα εν τοῖς τάφοις φαινόμενα σκιοειδῆ φαντάσματαψυχὶς φιλοσωμάτους ωνόμασεν, ώς μηδε μετὰ την εντεῖθεν απο μίαν προς το καθαρον ανιούσας φως, ἀλλ' ετι των σωμάτων εχορονας, s
εἴδωλον σωμάτων ἡ ψυχὴ, αυθις δε σωμα ψυχης εἴδωλον, οτιπερ ὁ τούτω οφθαλμος, εκείνη ό νους' και ο τούτω -η, εκείνη πάλινεξεταστι ' καλλιων-νους οφθαλμὼ και νοερὰ ζητησις δυνάμεως απτι ς' διὰ ταυτα πάλιν εἴδωλον το σωμα τῆς ψυχῆς. το δε ἔνομ. Ioτοῖτο ό Xριστιανων ἐμυσάχθη θεσμὸς, ἔτι δὴ τοῖς Ελληνικοῖς θεοῖς επεφημίσθη εἴκασμα.
238쪽
I.-58. H εἴσθεσις τοῖ δράματος ἄρχεται εκ μονοστροφικης
περιόδου ' ιι δε στίχροι εἰσὶν ιαμβικοὶ τρίμετροι ακατάληκτοι νη, ῶν ό τελευταῖος Ρ φθείρει θεῶν τις της πάροιθ' ευπραξίας. επὶ τῶ5 τελει κορωνίς. 59.-99. Tα τοιαῖτα εἴδη καλεῖται συστηματα εξ ὁμοιων κατὰ περιορισμους ἀνίσους. συστημα δε εστιν, ώς Ἐφαιστίων φησὶ, μετρων συναγωγη ητοι δυο, η πλειόνων, η όμοιων, η ανομοίων. εστιδε τὸ μετρον ἀναπαιστικὸν, Λακωνικὸν καλούμενον διὰ το τον Λα-I o κωνα ' A μανα τούτω πρῶτον Dρησασθαι. εισὶ δε τα μεν τῶν κω- λων δίμετρα ακατάληκτα, τα δε τῶν αποθεσεων καταληκτικὰ δίμε-
V , ητοι εφθημιμερη. η μετρον καλεῖται παροιμιακὸν, διὰ τὸ πολλὰς παροιμίας τοίπω τῶ μετρω γεγράφθω. τὸ μεντοι ις κῶλον, τὸ
tribuit anapaesticis mai spondeum ante catalexin habeant. cujus hoc asteri exemplum, ἄγετ'. J Σπαρτα c
jecit Valchenarius apti l Santen. ad Terent. Maur. P. 70. . alii TVriReo tribulini. collatis versihus il uos ex Λακωπικοῖς ἐμβατηριοις attulit Dio Chrys. Vol. I. P. 92. ἄγετ', ἰ Σπάρ-
et . quos Τvrtaei esse colligi potest ex iis quae Dio ib. p. 82. de versibus I vrtaei ἱκο φάλαγγος ενόπλου cantatis dixit: unde factum ut versibus loco altero allatis scholiasta
ab Morello mentoriitus adscriberet, παρακλητικὼ ἐκ τῶν Τυρταίου, et TZetzaΙ istor. I, 606. eos I Maeo tribueret, praeeunte, ut ait, Dione Chrvsostomo, etsi ab hoc sine nOmine metae sunt appositi. I 3. πολλας πώροιμί-J Proverbiametro par enaiaco scripta collegit
Meinelcius in Appendice ad Theocritum P. 454. 469. I . io J B. ut mox λδ., et
λ pariter Uie in scholio v. Oo.)ἐκκαιδεκατον I. qui nun eroR IN Odo plene scriptos exhibet modo literis expressos. De quo semel monemus. II te autern vitiosum est ις . etsi inceria est correctio, quum nesciR-rnus cstiomodo daetulos, qui in hoc
239쪽
λδ καὶ το λe μονόμετρά ἐστιν ακατάληκτα, ὁ και ἀναπαιστις ονομάζεται βάσις, τα δε πάντα κῶλα του συστηματος εἰσι λη, δν τελευταῖον πέμψατε, δαίρονες, ἱκετευω.' ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, ἐπὶ τω τέλει κορωνίς. B. I. 93. Ουτω δε 'υη γράφειν καὶ ταῖτα τὰ κωλα, ἴν η δίμετρα, ῶς sτα πολλά. ἐν γὰρ τοῖς ἀναπαιστικοῖς μονομετρα μόνον δια μέσου ευρητω, ου μην καὶ δίμετρα καταληκτικὰ, ἀλλ' εν μόναις ταῖς ἀποθέσεσι. δια τοῖτο ουν ἁυτως ωρθώθη παρ' ημῶν εἰ δε τις μέμφοιτο τὰς προθεσεις, ἀλλ' ἴστω ώς ουκ αν εχοι τις ἄλλως ταυτὶ διορθώ
IΟΟ.-I5 . Tα τοιαυτα ειδη των χορῶν καλειται συστηματαεξ ὁμοιων κατὰ περιορισμους ἀνίσους, ῶς εἴρηται. εστι δε καὶ τουτοτὸ μετρον ἀναπαιστικὸν, Λακωνικον καλούμενον. εἰσι δε τα μεν των κώλων δίμετρα ακατάληκτα, τὰ δε των αποθέσεων καταληκτικὰ, ητοι
ἔφθημιμερη, ο μέτρον καλειται παροιμιακὸν, ώς εἴρηται. τὸ μέντοι is ις κῶλον, τό κε , τὸ μ , τὸ ν καὶ τὸ νε μονόμετρά εἰσιν ακατάληκτα. τὰ δε πάντα κῶλα του συστηματος να ῶν τὸ τελευταῖον δειρης νασμῶ μελαναυγεῖ ' επι ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, ἐπι δε τω
τελει κορωνίς. I 55. - Ι77. Συστημα κατὰ περικοπην Ῥοιομερές' ἐξ ὁμοίων et o γὰρ συγκειται ἀναπαιστικῶν κώλων. εστι δε και τοῖτο κατὰ περι-ορισρους ἀνίσους. τα δε κῶλα πάντα αυτοῖ ο, δν τελευταῖον Ρ σὰς
ψυχῶς ἀίω φάμον. εἰσι δε τὰ μεν δίμετρα ἀκατάληκτα, τὰ δε των
mu mine anapaestis sunt interpositi, in versus vel breviores vel lona ores diviserat Triclinius. Monometros λν et λς niani sestu in est dici verba V. 95. φάντασμ Ἀχιλεως Et V. 07. νὼ Dωῖάδων. In praecedentilius
duo reperiuntur monometri, V. 83. ἔσται τι νέον Et V. 86. φρίσσει. τ βεῖ, eo loco positi ut manifestum sit numeriun denariun , que in praebet ἐκκαιδέκατου vel .r . in vicenarium esse mutandum. Itaque corrigendum videtur. το μέντοι κ γ και κς
. 3. χρη-J Haec Ennota tio in I. adjuncta est soliolio v. 88. post verbR OLν τις γένωμαι και πητράπαγλαι. ereoremanifesto. Eingius inseriait sola olio V. 93. post Ver και τοδε ο μέλλω ειπεῖν φόβημά ἐστιν, nec dubitatulum quin tui κῶλα pertineat verbis Οικτρῶς και τα μοι finita, etsi nescimus quomodo I riclinius liaec in ordinem redigere sit conatus. 6. .. iaJ Temere Κing. λοιπά. Nam τὰ πολλὰ dieit Triclinius quia versus hujus carininis non On ne sunt anapaestici. I 5. τε μέντοι-καὶ τε ri J Versus
dicit lilii sunt in editione nostra 35. . 330. 149. 53. 6. εἰσινJ ἐστιν B. Dis tiroc by
240쪽
αποθέσεων καταληκτικά. το μεντοι κῶλον και το ur μονόμετράεστιν ακατάληκτα, το δε ιε' τροχαὶκὸν ἰθυφαλλικάν. τίθενται γὰρ καιτὰ τοιαῖτα συστηματα εν μέσω των ἀναπαιστικῶν. επὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, και επὶ τω τελει ωσαύτως. B.I. 5 I63. ποια : ουτω δε πη γράφειν ταὐτα τὰ κωλα και τὰ
ἐξης ώς διωρθώθη παρ' ημαν, ἶν' ἔχη προς μέτρον ὀρθῶς.
178.-215. Σύστημα μερον κατὰ περικοπην ἀμοιβαῖον, ομοι-ορορες εξ ψοιων γὰρ σύγκειται ἀναπαιστικῶν κώλων. εἰσὶ δε πάντα τὰ κωλα λς, ἄν τελευταῖον κρείσσων συντυχί' εκύρησεν. εἰσὶ δε Q τα μεν δίμετρα ακατάληκτο τὰ δὲ των αποθεσεων καταληκτικά.
ομοίως ἔφθημιρορές. επὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, επὶ δε τῶτελει κορωνίς' τέλος γὰρ εχει τὰ ἀναπαιστικά. B. I. 5 2ΟΟ. λωβαν οἱ γράψοντες V λωβαν ἐχφίσταν'' ἀγνοοῖσι τὰ μέτρα συ δε μαθὼν μη γράφε τοῖτο' δίροτρον γὰρ οφείλει εἶναι τοκωλον, ώς καὶ τὰ λοιπά διο καὶ ἐξεβληθη παρ' εμοῖ.
II 6 37. Aι περίοδοι αλω πῶσαι στίχων εἰσιν ιαμβικῶν τριροτρων ακαταληκτων σκη, δν τελευταῖος Ρ αἰσχιστα Tροίαν a. εἱλε την εὐδαίμονα ' επὶ τω τέλει μαν των αποθέσεων παράγραψος, επὶ τω τέλει δε πάντων των στίχων κορωνὶς, ἐξιόντων των υποκριτῶν. 4 .-465. τοιαῖτα εἴδη των χορῶν καλεῖτα κατὰ σχέσιν.
κατὰ σχέσιν δε εστιν, ώς Ἐφαιστίων φησὶν, ἄσα δουλεύων ό ποιητης ἀνταπώδόσει καὶ ἀνακυκλησει γράψει. εἰσὶ δε τὰ παρόντα δύο στρο-
5 φαί. της ρον οἶν προτέρας στροφης τὰ κωλα ιά, καὶ της μνει- στροφης τοσαῖτα. τὸ αἱ ἀντισπαστικον δίμετρον καταληκτικὸν,
ητοι εφθημιμ ρες Φερεκράτειον, εξ ἐπιτρίτου οἱ καὶ βακχείου. τὸ π ἄμοιον δίμυον ὐπερκατάληκτον, εξ ἐπιτρίτου ν, διιάμβου καισυλλαβης αδιαψάρου. τὸ γ ἰωνικὸν τρίροτρον βραχυκατάληκτον, ε