장음표시 사용
311쪽
νεκρωθῆναι ἰπό του δέους την χεῖρά μου. M. γαι, λέγω, ἡψάμην, ἔστε και ἐβουλήθην θανεῖν την εμην χεῖρα ὐπὸ του δέους ἐν τοῖς σοῖς διατίοις, η μαλλον ἐβουλήθην την εμην χειρα θανεῖν η ἀποσπασθῆναι
ἀπὸ των σῶs ἱματίων. m. a I. νεκρωθῆναι. Gr. μικρου και ναρκῆσαι. Gu. χειρ' εμηνοῦ και γὰρ δια της χειρὸς των ἐκείνης sγονάτων ῆψατο παρακαλῶν ἐκείνην. m. 59. μήποτε θανατωθῶ ἐν τοῖς σοῖς οἴκοις. m. 33. πέπλοισι : εὐστόλοις ἐνδύμασιν. Gr. και παρ' ἡμῖν πέπλα λέγονται τὰ τίμια υφάσματα Gr.
247. τι ελεξας: τί λοιπον ἔλεξας, δουλος ὐπάρχων ἐμὸς τότε ς I. εἶπας. Fl. I7. τι δὴ τότε ἔλεξας, ῶς δουλος ἔν ἐμος io
ποτε, ει μόνον ηθελον. Fl. 33. πάντα τα γνωστικὰ ρήματα καὶ τὰ ἐναντία τουτων μετὰ μετο ς συντάσσονται. Gu. δουλος ων : αντὶ
του ἴποκείμενός μοι. M. ὐπὸ την in ν ἐξουσίαν. Gr. 248. πολλῶν λόγων εὐρήμαθ': ἔλεξα δηλονότι πολλὰ ἐνθυμήματα και μηχανὰς λόγων, ωστε μη ἀποθανεῖν. I. λόγων : εἰπόν σοι. Fl. 3559. εὐρήμαθ' : μηχανήματα. H. I7. Gli. εξευρήματα. H. 6.9. a I. 34. 56. 59. 76. Gu. 249. εσωσα : ἐρρυσάμην σε, και ἐξέπεμψά σε ἀπὸ της πόλεως. l. δῆτα : αληθως. Fl. 6. εξέπεμψα : ἐξέβαλον. m. 59. κἀγὼ δέ σ' ἔσωσα και ἐξαπέστειλον της ἐμῆς γης. R. 33. zo25 o. ἔστ' εἰσορῶν : ναὶ, ωστε βλέπειν τόδε το φως του ἡλιου. I. εἰσορῶν'. ἀντὶ του ὁρῶν. H. 6. 9. 2I . 56. 59. 76. 25I-259. οἴκουν κακύνη: ουκουν κακος φαίνη κατὰ ταδε ταβουλεύματα, ος ἐξ ἐμοῖ ἔπαθες οποῖα λέγεις παθεῖν, ποιεῖς δε οὐδὲν καλὸν εἰς ἡμας, ἀλλis κακον οσον δυνη. ἄγνωμον ὐπάρχει το γένος et 5υμαν, ἔσοι μακαρίζετε τὰς ἀπὸ του δήμου συμβαινούσας τοῖς ρήτορσι τι δε δι' ἄν ἀρέσκειν αυτῶ σπευδετε ἐκ του τα συμψέροντα αυτῶ ἀγορεύειν. εἴθε μηδὲ ἐγινώσκεσθε ὐπὸ μοῖ, οι βλάπτοντες τους φίλους ου φροντίζετε καὶ οὐκ επιστρέφεσθε, εαν λέγητε τῶ μου τι προς ηδοκ ν καὶ ἀποδοχὴν αυτων. ἀτὰρ τί σοφισάμενοι καὶ 3o ἐφευρόντες, ἔδοξεν ἱμῖν εἰκότως την περὶ τῆς ἐμῆς παιδὸς σφαγεν βουλεύσασθαι; I. 25 I. ουκουν κακύνη : οἰκοῖν κακὸς φαίνη ἐξ ων νυν δη ἐβουλεύσω
κατὰ τῆς ἐμῆς θυγατρὸς, δἰ ἐμοῦ ζων, ῶς φής. Bar. 74. Gu.
312쪽
δείσκει. ὁ δε λόγος' κακος φαίνη εξ δν νῖν ἐβουλεύσω κατὰ πῆς εμῆς θυγατρὸς, δι' ἐμε ζῶν. M. T. 59 . διαφέρει κάκυνσις και
κακῶς φαίνη ἐξ ἄν νυν ἐβουλεύσω κατὰ τῆς εμῆς θυγατρὸς, δἰ εμὲ
5 ζων. διαφέρει το ψαῖον. ἀπόφασίς εστι καταγομένη προς πρίσ- ωπον, ώς το αχάριστον υμων το σπέρμα, ὁσοι δημηγόρους ζηλουτετιμάς επηγαγε δε το υμων, ο και κατὰ πάντα εστὶν, ἴτε ρηθήσεται. το δε γνωμικὸν ἀπόφασίς εστι μὴ ἀφορῶσα προς προσωπον, ἀλλ' απολύτως αεὶ λεγομένη κατὰ πάντα, ώς το Ρ γύναι, γυναιξι io κόσμον ἡ σιγὴ φέρει. m. 56. κακίζω, ψέγω' κακύνομαι παθητικῶς τὸ κακὸς γίνομαι, κακόω, κακω, το κακωτικὰ εἴς τινα ποιῶ. Gr. βουλεύμασιν : κατὰ ταυτα τα βουλεύματα, a δηλονότι ἐβουλεύσασθε κατὰ τῆς θυγατρός μου. m. 6. a I. 59. 76. Gr. ταὶς πανουργιαις. H. 59. διο μὴ κακύνης ἡμας τοῖς τοιούτοις βουλεύμασιν, Is ιστις, αντὶ του σῖ, εξ εμοῖ οὐκ ἔπαθές τι των κακῶν, καθὼς λέγεις
252. εξ εμοῖο παρ εμοῖ. H. I7. τοιούτων ευεργεσιῶν παρ' εμοῖ τυχών. M. H. a I. N. ομολογεῖς. Fl. 6. 9. a I. 56. 59. 76. Gu. ἔπαθε κακόν τι καὶ ἔπαθε καλόν. τοῖτο λέγεται ἀποσιώπησις. Gr. ao 253. οὐδεν : οὐδαμῶς. T. 6. 9. 21. 56. 59. 76. 'Aττικοι τὸ Ου απαγορευτικὸν οὐδεν λέγουσι. Gu. ποιεις δε ἡμῶν οὐδὲν καλὸν, κακὸν δε ἄσον ισχύεις. m. 33. κακὸν δ' ὁσον δύνη : απὸ κοινοῖ τὸ δρῶσον. M. το κοινὸν δύνασαι, το 'Aττικὸν δύνη. οἱ γὰρ Ἀττικοι
ποιοῖσι τοῖτο και εν ταῖς συζυγίαις τῶν εις F. Gr.
25 254. ἀχάριστον . τῶν δημαγωγῶν υμῶν τὸ σπέρμα ἀχάριστόν ἐστιν επιθυμεῖτε γὰρ τὰς τιμὰς, ἀλλ' οὐκ ἔχετε ἀνταμείβειν. m. 33- οὐ μνημονευον χάριτος. Gr. ἄγνωμον. Gu. σπέρμα : γένος. Gr. δημηγόρους : δικανικάς. M. τὰς ἐκ τῆς δημηγορίας. Gr. εις τους κατ' αυτὸν δημηγοροῖντας αποτείνει τον λόγον, ώς so δια το τοῖ δήμου αρεστὸν βλάβην τοῖς φίλοις προξενοῖντας. κατατρέχει δε ὀ Ευριπίδης δια τῆς Ἐκάβης τῶν τότε δημηγόρων. Gr. τὰς απὸ τοῖ δήμου συμβαινούσας ίμῖν δἰ ων ἀρέσκειν αὐτω σπε
313쪽
δετε εκ τοῖ τα συμφέροντα αὐτp ἀγορεύειν. Gu. ρητορικας, τὰς δικανικάς. H. 59. εὐ τοῖς κατ' αυτον δημοκοποῖπιας ρετορας λέγει. M. H. 59. ταῖτα εις την κατ αντον πολιτείαν λέγει. καὶ ἔστι τοιοῖτος ό Ευριπίδης περιάπτων τα καθ' εαυτον τοῖς ψωσι καιτους χρόνους συγχέων. M. H. 59. 5255. ζηλουτε: ποθεῖτε. FI. I 7. αγαπῶτε. m. 59. Gr. itaακαρίζετε. Gu. το ζηλουν δύο δηλοῖ, το φθονεῖν και το μακαρίζειν. ωσπερ δε λέγουσιν ενίοτε το ἐπαινεῖν αντι του ἐργάζεσθαι, οἱοναρετ v επαιγει τις ἀντὶ του εργάζεται, και το σιγῶν επαινω ασι τουσιγω, ουτω και το ζηλουν και μακαρίζειν ενίοτε ἐπι του μιμεῖσθαι io τιθέασιν, εικότως' ο γὰρ επαινεῖ τις, τουτο πάντως εἰκὸς ἐργάζεσθαι, και ον καρίζει, τις τουτον πάντως μώμεσαιτ αν, ἶνα τύχη του μ καρισρον. B.
256. οἶ: υμεῖς. T. I 7. φροντίζετε: λογίζετε. Fl. 56. ἐπιστρέφεσθε. Gu. θελοντες γὰρ δοξάζεσθαι ἐν τρ δημηγορεῖν προδί- is
δοτε πολλάκις καὶ τους φίλους. Gu. βλάπτοντες ζ ἀφανίζοντες. Gu. 257. m τοῖσι πολλοῖς ζ τ' Ἀλp. M. εάν τε δ μ' προς ἀποδοπην τι ἀφορων λέγητε. Bar. 7 . Gr. προς χάριν . προς ἀποδο- χην τινα ἀψορωντες. Fl. 17. ηδονήν. Gu. 258-263. ἀτάρ: τί δη σόφισμ, ἡτοι σοφὸν και φρόνιμον, aoηγουμενοι και νομίζοντες τοῖτο οἱ Ελληνες ωρισαν ἡτοι ἐψηφίσαντο και εταξαν την κρίσιν του φόνου εις τήνδε την παῖδας ἄρα τοπρεπον ἡ γαγεν αυτοῖς ἐπὶ τὸ ανθρωπους κτείνειν προς τον τάφον, ἄπου πρέπει μῶλλον βοῖς θύειν' ἡ θέλων ό 'Aχιλλεῖς ἀυταποκτεῖναι τον κτανόντα αντον δηλονότι, δικαίως ἐπάγει τον φόνον εις as
καιον και άρμόζον τουτο ηγούμενοι, τὸ σφάξαι την Πολυξένην, εἰς ...
3. τείνει Fl. 59. POSt M- 4. καθ' εα ον blatth. καθ' ἐαυτου γει novuui in M. scholion incipit M. μεθ' ἐαυτων Fl. 59. ecta βλάπτοντες οὐ γινώσκετε re. 5. σοχέων Matth. σομέν is T. latum. 50. Obscure scriptum in M. itan . ταυ α sic Matth. pro τα, ut σοκρούων legi possit. quod est in Fl. 59. oni. M. 27. εἰή τηνJ Supple εἰς αὐτην ib. αὐτον Matth. αυτοι M. αιτω, ωρισα, την. vel simile Ues i.
314쪽
την του φόνου ψηφον; ἄρα το τρέπον και το δίκαιον ἀντὶ του σφάζειν εἰς τον τύμβον, ἔνθα μάλιστα βοῖς πρέπει θυσια ν, η τοῖς θανίντας ἀνταποκτεῖναι θέλων ό Ἀχιλλεῖς εἰς τηνδε την παῖδα δικαίως τείνει τον φόνον; ἀλλ' οὐδεν αυτη εἰς αντον δέ δρακε κακον, η πεφώ5 νευκεν. εἴπω σοι το ἀληθές; Ἐλένην ἐπην εν τρ τύμβρ αὐτp εῖμα γενέσθαι' αυτη γάρ εστιν ἡ αιτία του φόνου αυτοῖ. εἰ γὰρ μη αυτητρ Ἀλεξάνδρρ ηκολούθει, ουκ αν ό 'Aχιλλεῖς εἰς Τροίαν ηλθε και
ἀπέθανεν. ει οε πολλάκις λέγεις ora χρη τινα εκκριτον ἀπο τωνα 'λωτων γυναικων θανεῖν η εὐπρεπεστέρα τε εἴδει, οὐχ ἡμεῖς io τοῖτο ε μεν. τίς γὰρ εὐειδεστέρα Ἐλένης , ἄλλως τε και ουδενηττον ἡ ν εὐρέθη αυτον ἀδικησασα, κώ εἰ το δίκαιον θέλετε πράξειν, αυτην πη σφαγηναι. A.
25 8. ἀτάρ : ό ἀτάρ και ό δέ σύνδεσμος ταυτο δηλοῖσι, διαφέ
ρουσι δε κατὰ τοῖτο, ἔτι ό μεν ἀτάρ ποιητικόν εστι, ό δε δε ὐποτ 15 τακται. Cant. ό ἀτάρ σύνδεσμος γράφεται κώ παρὰ ποιηταῖς καὶ παρὰ τοῖς κοινοῖς αντὶ δε αργοῖ. τίθεται δε εις ἀρχὴν κωλου, το δεδε εἰς τέλος. Gr. τί δε. m. 6. 9. 17. 21. 56. 59. 76. ἀλλα τί δε τοῖτο τὸ συμβάλιον, ω ἡγούμενοι καὶ ἄρχοντες τοῖ Ελληνικοῖ στρατοῖ, εἰς την τοιαύτην παῖδα εκρίνατε καὶ ὐρίσατε φόνου φημνao καὶ κρίσιν. m. 33. ἀτὰρ τί συμπέρασμα συντελοῖν εἰς κρίσιν πην περι της Ἀχιλλέως τιμης. H. IO. 59. αυτοῖς τοῖς ἀνθρώπους κτείνειν παγε, το δεον καὶ οφείλειν αυτοῖς εἰς προθυμίαν παγεν ἀνθραποκτονεῖν εἰς τάφους των τελευτησάντων ου γὰρ IΠολυξένηαυτρ αλια θανάτου γέγονεν. m. 59. σόφισμα : ευρημα συντελοῖν 25 εἰς την τοῖ 'AUλλέως τιμην. Gr. βούλευμα σοφον εργον, φρ νημα δίκαιον, πιθανολόγημ' ητοι τί σοφισάμενοι κά εφευρόντες δόξουσιν ἡμῖν εἰκότως την περὶ της εμης παιδὸς σφαγην βεβουλεύ-
259. ψηφον. ἀπόφασιν, κρίσιν, ἀποκύρωσιν. Gu. κρίσιν. n. 3o 6. 9. I7. 21. 56. 59. 76. ψηφος ἀρσενικως ό λογαριασμός. εκ του-
I. τὸ δίκαιον ἀντὶ τοῖJ Sup- 254. τιις-σομένων, et in Pople το δἰκαιον ηγαγεν αὐτον επι τὸ ἀν- legitur gρτι συμπέρ. eique nullo θρωποκτονεῖν, ἀντὶ τοῖ-. spatio relicto adhaerent verba αὐ-
315쪽
IN HECUBA M. 288 του καὶ ψηφίζω ενεργητικῶς. ψηφος δε θηλυκον ενίοτε μὰν ὁ καιρικος
νόμος, αλλοτε ἡ ἀπόφασις και το κυρος. εκ τουτου και ψηφίζομαι παθητικως αντὶ του αποφαίνοροι. Gr. ωρισαν ζ εταξαν. H. 6. 9.I7. a I. 56. 76. προσέταξαν, ἀπε-αντο, ἔταξαν. Gu. H. 59.26o. πότερα : το πότερα αντὶ του πότερόν ἐστιν, ώς ἔστιν καὶ 5το ου δεινὰ πάσχειν δεινα τους εἰργασμένους, το πληθυντικον αντι ἔνικοῖ. H. 9. χρην . το χρη νόρομόν εστιν, επιρρηματικως. M. T. Io. a I. όποιον χρη εν εαυτοις το ἀνυπποκτονεῖν, η το βουθυτεῖν. τουτο γὰρ μαλλον πρέπει επὶ τον τάφον ποιησαι. FL 33. τοχρην: και πρέπειν. Gr. το πρέπον καὶ ό νόμος. Gu. το Πην Io κατὰ μῆν τους παλαιους κανονίζεται, κατὰ δε τους νέους ρημά ἐστιν απρόσωπον. κανονίζετα δε κατὰ τους παλαιους πηρο, και ό παρα- τατικὸς εχρην. Ἀττικως διὰ του η. August. c. ap. Herm. Praes
πότερα τὸ χρην: το δέον και ὀφεῖλον αυτους εἰς προθυμίαν παγεν is ἀνθρωποκτονεῖν εἰς τους - ους των τελευτησάντων, ἔνθα πρέπει μαλ- λον βουθυτον. ἀναγνωστέον δε κατ ἐρωτησιν. A.M. 26 I. ενθα'. ὁπου, ηγουν εν τω τυμβae. H. 6. 9. a I. 56. 59. 76. βουθυτεῖν : το θύω λέγετα αντὶ του ἀπλως σφάττω' και θύω το εἰς θυσίαν σφάττω' και θύω το ἀτάκτως ὁρμω, ἄθεν κω θλος ὁ ἰχθυς, eto αἰ θύρσοι οἱ μετὰ μέθης εις την εορτην τοῖ Διονύσου βακχεύοντες. Gr.
262. η τούς : ου γὰρ Πολυξένη αυσω αἰτία θανάτου γέγονε. M. T. IO. η ημῶς τους τεθανατωμένους δηλονότι υπὸ της α ρο σεως πάctas θανατωσαι θέλετε. m. 33. τους φονεύσαντας. Gr. 25τους θανάτου παραιτίους. Gu. κτανόντας αυτόν. Gu. 263. τηνδ': την IIολυξένην. H. I7. ενδίκως : το ενδίκως εις το ανταποκτεῖνα σύνταξον. Gr. ἐνδίκως λέγει, ἔτι καὶ αυτὸς ἐφωνεύθη. Gu. τείνει : τείνει ό Ἀχιλλευς φόνον εἰς τηνδε αντὶ του
ἐπάγει, καὶ τείνει ὁ λόγος εις τόδε αντὶ του αφορῆ. Gu. Fll. I. 3o 26 a7o. ἀλλ' οὐδέν : ἀλλ' ουδὶν κακὸν πεποίηκεν αυτὸν τον Ἀχιλλέα εδε ἡ Πολυξένη. την Ἐλένην χρο αυτὸν ζητειν σφάγιον τω τά ρ' εκείνη γὰρ ωλεσεν αυτὸν τον Ἀχιλλέα, καὶ παγεν εἰς
5. καὶ τὸJ or. 4 3. των ponit A. 16. τάφους post τῶν τελευτησάν- λ. ενει--ἐρώτησιν Ona. M.
316쪽
την Τροίαν. εἰ δε πρέπει θανεῖν τινὰ επίλεκτον, υπερφέρουσάν τε, ητοι το πλέον εχ ρυσαν, των αιχρολωτων κατὰ το κάλλος, οὐχ ἡμων τόδε, το υπερφέρειν τω κάλλει δηλονότι' η θυγάτηρ του Tυνδάρεω Ἐλένη παιοτατη και εὐειδεστάτη ἐστὶ κατὰ τὸ εἶδος, και εφωράθη 5 αδικουσα τον 'Aχιλλέα οὐδεν ἔλαττον η v. I. ἀλλ' οὐδε9: συντομος ἀπάντησις λέγεται. Gr. λύσις κατὰ το βίαιον. Gu. οὐδὲν Ἀττικόν εστιν' οι γὰρ 'Αττικοὶ οὐκ απαγορευτικὸν οὐδὲν λεγουσι. Cant. ηδε '. αἴτη. Gr. H. I 7. εἴργασταs: αντὶ του εἰργάσατο. Fl. I7. ἀλλα ιυδαμως εἰς αυτὸν αυτη ειργάσατο κακόν. m. 33. Io 265. νινο αυτὸν, τον 'Aχιλλέα. H. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. τονιν καὶ επι θηλυκου καὶ επὶ αρσενικοῖ. εστι δε ποιητικόν. Gr.
τάφου προσφάγμοτα . ἀντὶ του πρόσφαγμα η σφάγιον του τάφου. Bar. 74. Ti. Gu. θύματα τω τάφου. m. I7. Κλένην δε μαλ- λον αυτὸν χρη αἰτεῖν σφαγιασθηνα εν τω εαυτοῖ τάψω. H. 33. 5 266. ωλεσεν : εφθειρεν. H. 6. 9. 2I. 56. 59. 76.-: καὶεκείνη δηλονότι παγεν εις την 'Τροίαν αυτόν. H. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. Gu. εκείνη γὰo ωλεσεν αυτὸν καὶ τους λοιποῖς, ους εν πη ολ ηγαγεν. H. 33. πρωθύστερον. Gr. 267. εκκριτον : ἐκλελεγμένην. Gr. H. I7. ευμορφον. H. 2I.
μιν λωτων γυναικων χρη θανεῖν δἰ αυτόν. H. 33. εκλελεγμενην. Gr. ἔξοχον, επίλεκτον, ψαίαν καὶ εὐγενίδα. Gu. 268. ὐπερφέρουσαν : διαφέρουσαν, ἴπερβάλλουσαν. M. υπερ
νικῶσαν. H. I7. καὶ κατὰ κάλλος ὐπερκειμένην, πλεον εχουσαν. 5 H. 6. 9. 17. 2I. 56. 59. 76. τοδε : εστι. 6. 9. a I. 56. 59. 76. διαψέρουσαν τω, λοιπων ἡμων πάντων εν καλλει. Fl. 33. τοεκκριτον καὶ υπερφερον, το ὐπερφέρειν τω κάλλει. Gu.
269. η Tυνδαρίς : ἡ Ἐλένη εστ ν η εὐπρεπεστάτη εις κάλλος, Ἀνδαρὶς γὰρ αὐτὸς λέγει, διότι Tυνδάρεω ην θυγάτηρ. Fl. 33.3o εἶδος : εἶδος ἡ θεωρία καὶ εἶδος το παρὰ τοῖς φιλοσόφοις υπὸ τὸ
γενος ταττόμενον, οῖον τὸ ζωον διαιρεῖται εις λογικὸν καὶ ἄλογον. τὸ ζωον γένος, λογικὸν καὶ ἄλογον εἶδος. Gr.
317쪽
27o. ἀδικοῖσα ' αἴτη δε ἡ Ἐλένη, καίπερ ἄδικα πράξασα, κατ' οὐδὸν ἡμιων ἐλάττων ευρέθη. A. αντι του ηδίκησε. H. 59. ἴμας δηλονότι. H. a I. hττον ευρέθη . ἀλλα μαλλον ἐφωράθη. m. 6.9. 17. a I. 56. 59. 76. ἡ Tυνδαρὶς εὐειδεστάτη και εφωράθη
οτι μευ δίκαιόν ἐστι την Ἐλένην παθειν καὶ οὐχι την ΙΠολυξένην, τουτο αμιλλωμαι και λέγω ' a δε δει σε ἀντιδιῖναί μοι - ρ ων παρ' ἐμὼ ἔπαθες ἄκουσον. ηψω, ῶς φης, της χειρος μου και της παρειῆς, ἀνθάπτομαι κἀγω σου τωνδε και ζητω σε χάριν, ην ἐγώ σοι δέδωκα, οηγουν ωσπερ ἐγω σε ἔσωσα του θανάτου τότε, οτε εισηλθες εις την Τροίαν κατάσκοπος, οἴτω καὶ συ σωσον νῖν την Πολυξένην. A.
27I . τω μὲν δικαίου '. ητοι τῆ δικαιολογία καὶ κατὰ το δίκαιον τόνδε τον λόγον κατὰ ἀγωνος λέγω' ἄτινα δε πρέπει ἀντιδοῖναί σε, ἀπαιτούσης ητοι χρέος ζητούσης εμου, ἄκουσον' ἔψαυσας της ἐμης 5 χειρος, ῶς λέγεις, καὶ τησδε γηραιῶς παρειῆς προσπίπτων καὶ παρακαλῶ,' ἐπίσης ἄπτομαί σου κἀγω των γονάτων και της παρειῆς, καὶ ἀπαιτω την ὐπάρξασάν σοι παρ' ἐμοῖ τότε χάριν, και ἱκετεύω καὶ παρακαλω σε μη ἀφελκύσης το τέκνον βιαίως ἐκ των χειρωνμου, μηδε κτάνητε' αρκουντως ἔχει το πρῆγμα ἔνεκα των τεθνηκότων, s. ἐντω πολέμρ δηλονότι. I. τω μὲν δικαίου . ἔσον καrὰ τὸ δίκαιον. m. 17. 2I. ἔνεκα του δικαίου. Gr. ἔτι ου χρη ἀνθρωποθυτειν τάφοις, η ἔτι οὐκ ἐφονεύσαμεν, η ἔτι οὐχ ὐπερφέρομεν κάλλει. Gr. κατὰ την δικαίαν ἐξέτασιν, τη δικαιολογία, δικαίως. Gu. μιλλωμα ι . παρατίθημι. M. 25n IO. I 7. 59. αγωνιζομαι. H. 9. 56. ἀνταγωνίζομαι. m. 6. ἐπιθησω. H. a I. τω τοιούτω γάρ ἐστι δίκαιον καὶ τον τοιουτον λόγον ἀντιφιλονεικω. H. 33. ἀγωνίζομαι. Gr. ἀγωνιστικως λέγω. Gu. 272. ἀντιδοῖνα : ἀνταποδοῖναι. H. 6. 9. II. 56. 59. 76. αυτη 3. ἀντιδοῖναι, πρέπει σοι ζητειν. m. 33. tiῖ, ἀπίκειται. F'l. I7. ἀπαιτουσης : παρακαλούσης. H. 59. χμος ζητούσης. Gr.
318쪽
274. παρειάδος . ἡ παρειὰ κοινὸν, ἡ παρειὰς ποιητικόν. Gr. ἀντι του εἰπεῖν πώγωνος παρειάδος ει πεν απο του σύνεγγυς. Gu. εἰ και ουδεν ανω αὐτολεξι εἶπεν ώς ηψατο της χειρος Ἐκάβης καιτης παρειῆς, ἀλλὰ οι ῶν ίμολόγησεν ώς ηψατο τῶν αυτης γονάτων
5 ἐπι τοσοῖτον ωστ' εν τοῖς πέπλοις αυτης νεκρωθηναι μικρου και ναρ κησαι την χεῖρα αυτοῖ, δια τουτων και τουτο εδήλωσεν. o γάρ τιναικετεύων ου γονάτων αυτου μόνον, ἀλλα και χειρος καὶ πώγωνος απτεται, ινα κατανεύση προς την αἴτησιν, τουτο γὰρ Ο πωγων βούλεται in και ενεργηση, τοῖτο γὰρ της χειρός) καὶ σπουδάση τάχιστα
Ioεκτελέσαι των γὰρ ποδῶν ἐστι το σπουδάζειν. τούτων δε ουτως εχόντων οἰδει δεῖ θαυμαζειν καὶ ἀπορεῖν εἰ ώς φης εἶπεν. Gu. προσπιτνῶν : προσπίπτων, δεόμενος. m. 59.275. ἀνθάπτομαι : ομοίως ἄπτομαι. Gr. ἀντιψαύω. Gu. τῶνδε των αυτῶν ζ των αυτῶν τούτων, πουν της χειρος καὶ της 5 παρειῶς. T. 6. 9. I7. a I. 56. 59. 76. Gu. ως τῆς χειρος της παρηίδος. m. 59. κατασπάζομαί σου κἀγὼ τῶν αυτῶν, δηλονότι χειρῶν. H. 33. ηγουν γονάτων καὶ παρειῆς. Gr. 276. απαιτῶ : ζητῶ. H. 56. απαιτῶ σοι δηλονότι την χάριν, ην ἀπητησας τότε ἐμοὶ καὶ ἱκετεύω σε. m. a I. ἱκετεύω γάρ σε Io καὶ αιτῶ σοι την τοιαύτην χάριν. H. 33. ι ς χρέος ζητῶ. Gu. την τόθ' : γεγονυῖαν υπ εμοῖ, δτι ἔσωσά σε του θανάτου. Gr. 277. ' ρλου . m τὸ ημέτερον τεκνον ἐξαρπάσης εκ τῶν εμῶν
273. μηδὲ κτάνητε: επειδη ό μευ oδυσσευς μόνος ἔμελλε λα-as βειν την I Iολυξένην εκ της Ἐκάβης, το δε θανεῖν αυτην κοινη πῶσι τοῖς Ελλησιν εδοξε, διὰ τουτο προς μεν τον Dδυσσεα ενικῶς εἶπε το ἀποσπάσης, προς δε τους αλλους το κτάνητε. Gu. I. ἄλις : ἀυτὶ του αὐτάρκεια τῶν ἀποθανόντων μου τέκνων, καἰ εν ταύτη χαίρω. A. M. H. a I. μηδὲ αὐτην θανατώσητε ' αρκετον γάρ εστιν ἱμῖν τῶν so τεθνεώτων ό ἀφανισμός. H. 33. τὸ αλις ενίοτε μεν ἔχει προσκείμενον το εχειν ρημα καὶ λαμβάνει γενικην συνυπακουομένου του ενεκα,
οῖον αMe ἔχω δακρυων. ενιοτε δε ἔχει ἔξωθεν το ἔχει προσυπακουόμενον καὶ λέγεται η μετὰ εὐθείας μόνης. ώς το ἄλις σης κόρης θά-
319쪽
νατος' gyrἰ τοῖ ἱκανῶς ἔχει ο θάνατος της σης κόρης. η ματα γενικης ἴτε και το πρῆγμα συνυπακούεται ώς ἐνταῖθα των τεθνηκότων ἄλις, ηγουν ἱκανῶς ἔχει το πρῶγμα ενεκα των τεθνηκότων. B. 279.-2 8 I. ταύτη γέγηθα . ταύτη τη Πολυξένη χαίρω καὶ ἐπιλανθάνομαι των ἐπισυμβάντων μοι κακων. A. ἐπι ταυτη χαίρω 5και ἐπιλανθάνομαι των κακῶν ηδ αντι πολλων, πραγμάτων δηλονότι, ἔστι μοι παραμυθία και παρηγορία, πόλις, τροφος, βακτηρία, ἡγεμων καὶ όδηγὸς όδοῖ. I. ό παρακείμενος ἀντὶ τοῖ ενεστωτος, ῶς το δεδοικα καὶ δέδορκα, ποιητικῶς. Gr. 2 79. κἀπιλήθομαι καὶ ἐπιλανθάνομαι των πρόσθεν δυστυχιῶν. io m. 6. 9. a I. 56. 59. 76. εν ταύτη γαρ δηλονότι τη Πολυξένη κἀγω χαίρομαι και ἐπιλέλησμαι των προτέρων κακων.
σιμα. A. M. Fq. 59. αντι πολλων ζ ων εἶχον. H. I7. αυτη γάρ μοι καὶ ἀναψυχη ἀντὶ των πολλων κα ων ων επαθεν. H. 33. παραψυχη : παραμυθία. Gr. παράκλησις. Gu. 28 I. τιθηνη'. τροφος τοῖ γηρως. H. a I. βάκτρον : ράβδος επερειστι . m. 6. 9. a I. 56. 59. 76. Gu. ἀσφάλεια. H. I7.2o κόσμος, τροφος, βακτηρία, παρηγορία τοῖ βίου. m. 33. βακτηρία. Gr. στηριγμα. GU. πόλις : ἐνίοτε το τεῖχος, αλλοτε η γη, αλλοτε ὁ λαός. οἶτω και οἶκος. ὀδος καὶ ἡ στράτα καὶ ἡ αφορμη,ώς το ἔσχεν όδὸν τοιαυτην ποιησαι τόδε. Gr. 282. ιυ τους κρατουντας : τους αρχοντας ου πρέπιι κρατεῖν των as πραγμάτων εκεινων δηλονότι, a m πεὼν, ητοι ου πρέπον κρατεισθαι,ουδε τους ευτυχοῖντας δοκεῖν και νομίζειν πράττειν ἀει εἶ, ητοι εὐτυχειν. I. οὐ τους κρατουντας και αρχοντας ανόμου καὶ κακης
βουλης χρη ἔχεσθαι, ἀλλα προς το δίκαιον πίπτειν δει των μη προσηκόντωv ἀπεχομένους, οὐδε τους εὐτυχοῖντας υπολαμβάνειν ἀει 3o
320쪽
εὐτυχησειν. εἶπε δε ἄμφω διὰ τους 'Ελληνας ως ευτυχεῖς οντας καὶ ἄδικα περὶ της IΠολυξένης βουλευσαμένους. Gu. I. τους κρατουντας : τους εν ἀρχαῖς ἄντας καὶ δυναμένους πράττειν,οῦ βουλονται Ου χρὴ εις κακὸν χρῆσθαι τη ἐξουσία, ειδότας λι ουκ5 εν τη αυτη μενοῖσι τυχη. A. M. T. IO. 59. χρὴ τους ἡγεμόνας
πράσσειν απερ μη πρέπει. H. 33. τους δυναμένους, ἄθεν και κράτωρ ποιητικὸν, αυτοκράτωρ κοινόν. Gr. κρατω το δυναμιαι ποιητικὸν, αιτιατικη, καὶ κρατω το κατέχω κοινω κρα- το εξουσιάζω γενικη, κρατει γαστρός. Gr. κρατεῖν, εξουσιάζειν. m. I7. io 283. οὐδ' εὐτυχουντας : ουδε τους εὐτυχουντας δοκειν ἀεὶ εχειν
καλως. R. 33. δοκειν : νομιζειν. Gr. ἴπολαμβάνειν. Gu. 284. κἀγω γαρ ην και εγω γαρ ἴπῆρχον ευδαίμων ποτὲ, ἀλλοι νυν ουχ υπάρχω, πάντα δέ μοι τον πλουτον μία ἡμέρα ἀφειλετο. I. ην : ευτυχὴς δηλονότι. H. 6. 9. 56. 59. 76. Gu. ουκ εἴμ ετι :
τα γαρ παρόντα των πάλαι υστερά ἐστι καὶ εφεξῆς. Gu. I. ουκεὼ ἔτι εὐτυχης δηλονότι. M. ουκέτι εἰμὶ, οὐ δαμως ειμί Fl. 6.
285. ημαρ εν: ὀτε ἡ πόλις εδεω, ἡμέρα μία ἡ της δυστυχίας.
Gu. ἀφείλετο : ἐστέρησε. m. Izλον γάρ μοι τον πλουτον μία ἡμέρα ἐφάνισε. H. 33. ἀφειλετό με τόδε, ἀπὸ αιτιατικῆς εἰς αιτιατικὴν, Αττικόν' ἀφειλετό μου τόδε κοινὸν, ἀπὸ γενικῆς εἰς
25 αιτιατικήν. Gr. 2 86.-29o. ἀλλ' ω φίλον γένειον : άπτομένη του γενείου τουτόφησιν. ἀπὸ μέρους τὸ παν γένειον αι κατα τμς σιαγονας τριχες, γένυς δε ἡ σιαγών. Gu. I. ἀλλ', ω Uδυσσεῖ, οἴκτειρον καὶ ελέησον,