장음표시 사용
321쪽
ἀπελθων δ' ει τον στρατον των Ἐλληνων παραίνεσον και εἰπε ὀτι μέμψις και δυσφημία εστιν, ἀποκτεινειν καὶ φονεύειν τὰς γυναῖκας, ας κατ' ἀρχὰς Ουκ εφονεύσατε, αφελκύσαοες απὸ των βωμων, ἀλλ' ηλεησατε. I. 286. φίλον : προσφιλές. H. I7. αἰ δέσθητι: αιδως καὶ αἰ-5σχυνη διαφέρει. αιδως γάρ εστιν, ως φησιν 'Αριστόξενος ό μουσικὸς, ἡ επ' ἀγαθοῖς βία και υποστολη, αἰσχύνη δέ εστιν η ἐξ αισχρων
πραγμάτων ατιμία καὶ κατηφεια. Cant. αιδέσθητι: ἐντράπηθι. H. I 7. 56. δυσωπηθητι. m. 6. 9. 2I. 59. 76. Gu. ἀλλ', ω προσφιλέστατοι, τὸ γηρας αἰσχύνειτε τὸ ἐμον. m. 33. 3 287. οἴκτειρον : συ υδυσσευς ἐλέησόν Μ και πορεύθητι εἰς τον Ἐλληνικὸν στρατόν. Fl. 33. ελειν εἰς Ἀχα&ὸν στρατόν : συ, ω Gδυσσεῖ, ελθων εις τον των Ἀχαιων στρατὸν παρηγόρησον, αντὶ του παρακάλεσον, εἰ παρηγόρευ- σας και εδημηγόρησας πριν ἔτι καλόν εστι σφαγιάσαι την Πολυξε- i5νην, ετερόν τι νυν λέξον καὶ ειπε ἔτι μέμψις ἐστὶν ἀποκτεῖναι γυναικας ως πρωτον τουτο ουκ ἐπράξατε απὸ των βωμων ἀποσπάσαντες, ἀλλ' οἰκτειρησατε. νόμος δ' ό αυτὸς κεῖται καὶ περὶ των δούλων καὶ των ἐλευθέρων μη φονευεσθαί τινα, παρόσον καὶ ό δουλος φονεύσας τω αὐτω αγει ἐνέχεται. εὰν ουν ταυτα εἴπης τοῖς 'Ελλησιν, ακουσθήση καὶ πεύσεις αυτούς. ό γὰρ εὶς λόγος καὶ ό αυτὸς ἄταν ἐκ των αδοξων
288. παρηγόρησον : παραίνεσον. ἔστιν αγορὰ, αφ' οἶ ἀγορεύωρημα, εξ ob σύγκεινται τό τε δημηγορω και παρηγορω καὶ συνηγορω a s
και τα τοιαλα. I. αντὶ του παρηλλαγμένα αγόρευσον. m. 59. ἐνηλλαγμένα εἰπέ. Fl. I7. παρηγορω το παραμυθοῖμαι καὶ τοπαραιγω. H. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. Gu. παράπεισον, νουθέτησον. M. T. 2I. 33. τα εναντία αγόρευσον, ηγουν παρ' a ηγόρευσας,
ειπέ Gr. η παρά την παραλλαγην ἐυταυθα δηλοῖ Gu. 30 φθόνος : αντὶ του νέμεσις. διαφέρει γὰρ νέμεσις φθόνου. νεμεσωσι μὲν γάρ οι δίκαιοι τοῖς ἀναξίως εὐτυχουσι, φθινουνται δὲ οἱ
322쪽
καλοί. νεμεσησειαν ουν ἱμῖν. .. οι θεοὶ εἴ γε ας πρότερον τοῖς βωμοῖς των θεων προσφυγούσας ἀποσπάσαντες οὐκ εκτείνατε εἰς τιμην θεων,
νυν φονεύσετε χαριζόμενοι τω Ἀχιλλεῖ 'Aλλως. φθόνος νέμεσις. σημειωτέον δε δει τον φθόνον νυν επὶ του μωμου τίθησιν, ώς εν Θησεῖ s 'καίτοι φθόνου μεν μυθον ἄξιον φράσω, ητοι μέμόεως ἄξιον. A. M. ἔτι φθόνος αντὶ του μέμψις. M. φθόνος et καταπηστικως αντι του μέμψις. διαφέρει δε φθόνος μέμψεως, οτι ό μεν φθόνος εις τους καλους και αγαθους απὸ των κακων, φθονοῖνται γὰρ τα καλὰ τοῖς κακοῖς) ἡ δε μέμψις απὸ των Io καλων εἰς τους κακούς τε καὶ πονηρούς. Ι. φθόνος, λύπη ἐπ' ἀλλοτρίοις αγαθοῖς, ἐνταὐθα δε μέμψις. Gr. και νέμεσις και φθίνουεργον ἐστί. Gu. ψόγος. m. 59. ἄδικον. m. ai. μη δια φθόνον
αποκτείνειν τας γυναῖκας. m. 33. ως ἀποκτείνειν φθίνος γυναῖκας ας το πρωτον οὐκ εκτείνατε ζ τὸ
i5 μη φονευθηναι την ἀρχην, ἀλλ' ἐλεηθηναι εὐτυχία τις ην. ὁ φθόνος
δε πάση ευτυχία ἀντίκειται. εἰκότως ουν τὸ φονευθηναι τας ηλεημένας φθόνον φησὶν αντὶ του φθόνου εργον. δυναται δε ἄνθρωπος ζησας ἐκκρούειν τον φθόνον. οτε ουν δύναται. εἰ μη ἐκκρούσει, ατοπον καὶ υπὸ μέμψιν ἐστίν. ενταῖθα ουν οἱ Ελληνες ει μη ἐκκρούσουσι. . νάμε-
ao νοι μέμψ . . . ωστε το φθόνος. . . το ταυτὸ δύναται. . φθονου εργον. .. ψιν δυναμένην. . . ποπέμψ. . . μη προαι. . . διὸ τινες ενταὐθα συντομία χρωμενοι
η μῶλλον ἀτελως νοοῖντες τὸ φθόνος ἀντι του μέμψις εἰρηκασιν. Gu. 289. τὸ πρωτον κατὰ την γυναικα. m. 59. ας εν πη άλωσει της Τροίας οὐκ εκτείνατε. Fl. 33. 23 29 O. βωμων : απὸ των νεων. Fl. 59. ἡνίκα απὸ των βωμων ἐξάραντες, ἀλλ' ηλεησατε. m. 33. 29I.-295. νόμος δ' εν A: νόμος δ' εν bis μητε δουλουμητε ελεύθερον φονεύεσθαι, παρ' ὁσον και οικετην κτεινας ενέχεταιτω ἄγει του ἀνδροφόνου. Ἀλλως. εν ἴμῖν τοῖς Ελλησι νόμος κε 3o ται σωζόμενος τὸ ἴσον κρίνειν τοῖς ἐλευθέροις καὶ τοῖς δουλιις περὶ θανάτου, οἷον. ωσπερ ελεύθερον τις ἀνελων τιμωρίαν διδωσιν ἴπερ του
s. φθόνου μενJ μὲν φθόνου M. COr- φθόνου μεν μιθον αιον φράσαι. αλλως. rectunt ex A. in quo ea lern sere ἀντὶ τοῖ νέμεσις-ἀχιλλεῖ. σημειωτέον δε sed vitiosius scripta leguntur, φθό- ιτι τὸν φθόνον ὐδὲ ἀντι της μέμφεως εδη- νος μέμψις. σημειον δε οτι αντὶ του μω- κεν εἰριπίδης. ος εἰ καIτοι φθόνου μεν μου νυν φθόνον τίθησιν, ως ἐν θησει καίτοι μυθον αξιον φράσω. ητοι μέμψεως αξιον.
323쪽
φόνου, τον αυτον τρόπον καὶ ό δοῖλος φονεύων ὐποχείριος εστι τω ἐγκληματι του θανάτου. A. M. νόμος δ' ἐν ἴμῖν τοῖς Ελλησι κεῖται περι φόνου, ἄμοιος τοῖς ἐλευθέροις και τοῖς δουλοις. ἡ δε ση αξία, και εὰν κακως λέγη, καταπείσει' λόγος γὰρ ό ἐξιων εκ των ἀδοξούυ-
των και ἀτιμων και εκ των δοκούντων, ητοι εξ ειδίξων καὶ ε ντί v, 5ου τηρο αυτην εχει δύναμιν. Ι. νόμος : νόμος δε κεῖται εν υμῖν τοῖς ' Κλλησι περὶ φόνου ἴσος τοῖς ἐλευθέροις και τοῖς δουλοις, πο - εν ἴσω κακω τάττων τον τοῖ δούλου φόνον, ον αυτὸς δηλονότι υπό τινος φονευθησεται, και τον του λευθέρου. Gu. I. ηγουν τουτο το τους τοῖς βωμοῖς καταφυγόντας I. μη κτείνειν νόμιμον ἡγούμεθα επίσης και δουλοι καὶ ελευθεροι. Gu. I.
ἴσος: τάχα. Fl. I 7. σημαίνει το ἴσος ἔτι ό μεν Ομηρος περισπααυτὸ και μακρὸν δέχεται, ουτος δε ὀξύνει καὶ βραχυ δέχεται. Fl. 59.
γούμενον, ητοι ό φόνος. λέγεται δὲ αἱμα ὁ φόνος, και τὸ γνησιον I5α α καἰ εις των ν χυμων. Gr. 293. τὸ δ' ἀξίωμα : τὸ δὲ σὸν αξιόλογον πρόσωπον, καν κακως λέγη καὶ παρὰ τὸ δίκαιον, δμως πείσει, πόσω γε μαλλον ἴτε καἰεννομα; A. M. αξίωμα : ἡ τιμιότης. Gr. τὸ μέγεθος, ἡ αξία ἡ ση. Gu. zoκ-ως : αδίκως. Fl. 6. 9. I7. 2I . 56. 59. 76. Gr. παραλόγως. Fl. 59. ἀσυμφορως καὶ μη κατὰ γνωμην τω πλήθει. Gu. τὸ σόν: στόμα. Fl. 59.29ι λόγος γάρ : ὁ γὰρ αυτὸς λόγος εκ τε των ἀδοξων και των ἐνδοξων λεγόμενος ου ταυτὸν ισχύει καὶ δύναται, ἀντὶ του δυνατὸς 25γινεται, καν η φαυλος ὁ παρὰ του ενδόξου λεγόμενος. A. M. Ux: ἐρχομενος. Gu. FL 6. 9. I7. a I. 56. 59. 76. ἐλθων. Gr. λεγ
295. δοκουντων : ἐκ των δοξαζομένων. A.M. εντίμων. Gr. ενδόξων. των φαινομένων τε καὶ λαμπρῶν' οἱ γὰρ ἄδοξοι ωσπερ ἀφανεία 3 κρύπτονται. Gu. ου ταυτὸν σθένει : ου την αυτην δύναμιν δύναται φονευθησόμενος καὶ του ελευθεροH. Fl. 6. 9. 2I. 56. 59. 76.18. πόσφ-ε,νο J IIaec etiani in dubie e scholio ad v. 29 i. liuo re- T. Io. et Oinisso οτε in gi interi. M. tracta sunt. Ceterra sunt etiani in 32. Quae uncia inclusi. 11aiul Gu. MATTH. v et
324쪽
296. οὐκ ἔστιν οἶτω στερρώ: το εξῆς, ουχ ουτως εστι στερρος φυσις ἀνθρωπου ητις οὐκ αν εκβάλοι δάκρυον των γόων των σων καιτων ὀδυρμάτων τους θρήνους ἀκουσασα. Ἀλλως. ἀντι του ... τωνδδυρμάτων. το δε στερρός ἀντι του στερρά, Ἀττικον σχῆμα ώς 5 κλυτος Ἱπποδάμεια. A. 296.-298. οὐκ ἔστιν ουτω στερρός : ουκ εστι φυσις ἀνθρωπουουτω στερρὰ καὶ σκληρὰ, ητις, ἀκουουσα τους θρηνους των σων γόων και των πολλων ὀδυρμάτων, ουκ ἄν ἐκπέμψοι δάκρυον. I. 296. στερρ : ἀντὶ του στερρὰ, ως κλυτος 'Iπποδάμεια. 'Io 'Aττικον δε το σχῆμα. M. οι Ἀττικοὶ τὰς εἰς α καὶ εις η ληγου-
σας ευθείας διὰ του ος λέγουσιν, οἷον ἡ ουράνιος, ἡ θεος, ἡ στερρός. I. τὰ παρ' ἡμῖν εκφερόμενα εἰς α καὶ εἰς ἡ, ὼῖον ἡ στερρὰ και ἡ κλυτ .
παρ' 'Αττικοῖς εἰς ος εκφέρεται, Ρ κλυτος Ἱπποδάμεια,' καὶ ενταυθα στερρὸς φυσις' τὰ δε παρ' ἡμῖν ἐκφερόμενα εἰς ος παρ' 'Αττικοῖς εἰς
i5 α εκφέρεται, οἱον λέγομεν ἡμεῖς ἡ ουράνιος, εκεῖνοί φασιν ἡ Ουρανια. Gu. τὰ εἰς ἀ λήγοντα θηλυκὰ εἰς ος λήγουσιν οι Ἀττικοὶ, εἰ καθαρὰ τυχοι ἔντα, άγια ἄγιος, ἡ το ρ εχουσι, στερρὰ στερρός. Gr.
κον, ευρισκόμενον καὶ παρὰ λογοποιοῖς. Gu. το ουτω προς τὸ ητις εο εχει την ἀπόδοσιν. επάγομεν γὰρ και ουτω τὰς ἀποδόσεις του οντως καὶ του τοσουτον, ου μόνον προς το ως. Gu. φυσις ζ προαίρεσις. Gr. 297. γόωνοῦ θρήνων. H. I 7. 59. μακρων ζ υλλων, οξυφωνων. Gr. πολλων. Gu. δδυρμάτων, θρηνημάτων. Fl. 59. σων θρήνων και των μεγάλων κλαυθμων ει σακούουσα οὐχι δακρυσει. FI.
5 33. το ' θρήνους των δδυρμάτων. M. 298. θρήνους : κλαυθμούς. m. 59.299. πρότασις προσφωνηματικὴ μετ' επιτιμήσεως. Gu. Ἐκάβη, διδάσκου: ω Ἐκάβη, διδάσκου, ἡτοι μάνθανε, μηδε τω θυρουμένω,
μέρει της ψυχῆς δηλονότι, ποιου δυσμενῆ καὶ εχθρον εν τῆ φρενὶ και
Gr. γνωσιν λάμβανε οἴκοθεν, μάνθανε, σωφρόνει. Gu. μηδε τω θυμουμένω : τω θυμωδει μέρει τῆς ψυχῆς. λέγει δε τω θυμουμέν' μέρει τῆς ψυχῆς, τουτέστι τω θυμοειδεῖ. M. μηδε ἐν τη ενουση35 σοι οργῆ χάριν του σφαγῆναι την IΠολυξένην υπολάμβανε εχθρόν με D leto by Corale
325쪽
ἰν ση διανοία ... τον μη ἔλκύσαντα εν βία ἀπο των σων αγκαλων την ΙΠολυξένην, ἀλλα λέγοντά σοι παραδοῖναι αυτήν. A. εις τρία μερι - μενης της ψυχης, εις λογικον, θυροκον καὶ επιθυμητικον, ο ε μέν εστι το λογικον καθαρον, διακρίνει και λογίζεται τα προσηκοντα και καλως ἔχοντα, σκοτίζεται δε ἴπο του θυμικοῖ και επιθυμητικου και ἴπο 5 ἄλλου τινος συναντηματος, καντεῖθεν ου συγχωρεῖται λογίζεσθαι ταδεοντα. I. οι μεν τω θυμουμενω τω θυμικω φασι της ψυχης μέρει. τρία δε τῆς ψυχης, λογικον, θυμικον και επιθυμητικόν. και Toμεν θυμικον εγκειται παρὰ την καρδίαν, το επιθυμητικον δε παρὰ τοηπαρ, το δε λογικον παρὰ τον εγκέφαλον, a και λόγον αυτοκράτορος io επέχει προς εκεῖνα, τὰς ἀτακτους ορμὰς αυτων καταστέλλον και οὐκ
ἐων ἀλόγως φέρεσθαι. ἐγω δε ενταυθα θυμουμενου λέγω τω θυμω ωσπερ γὰρ φαμὲν βουλόμενον οὐ μόνον το θέλον τι, ἀλλὰ και την
βούλησιν αὐτην, και μεμνημένον ου μόνον το μνείαν εχον τινος, ἀλλὰ καὶ την μνήμην αὐτην, καἰ υπηκοον οὐ μόνον το --οῖόν τινος, ἄλλα is καὶ την ἴπάκουσιν αὐτην, ουτω καὶ θυμούμενον οὐ μόνον το θυμωκατεχόμενον, ἀλλὰ και ό θυμος αὐτός. I. Gu. -ο του θυμικώῖ της ψυχης μέρους ηγουν εν τω θυμῶ. Gu. θυρουμένου : ἴπο του μέρους του θυμικοῖ. H. 6. 9. I7. a I. 56. 59. 76. τρ θυμωδει μέρει της
ψυχης, ητοι του θυροειδεῖ FI. IO. et o3OO. εἶ λέγοντα '. καλως συμβουλε ύοντα. Fl. I7. συμβουλευόμενον. m. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. Gii. ποιου φρενί . νόμιζε κατὰ τον λογισμαν. H. 6. 9. 17. 21. 56. 76. νόμιζε, πρῶττε κατὰ τον λογισμιον, κατὰ την διάνοιαν. m. 59. τον καλως λέγοντα ποιεῖ τοπερισσον φρόνημα. H. 33. ποιου : ἡγοῖ. Gr. νόμιζε, λογίζου. Gu. φρεγίνοι. Gr. κατὰ τον λογισμαν. θυμος γὰρ τὰς φρένας
9. ἐπιθυμητικὸν δὲJ οε ἐπιθυμητικὸν I. Io. λογικονJ λογιστικὸν I. Ib. αὐτοκράτορος ἐπεχειJ αὐτοκράτορα εχει I. I. τὰς ἀτακταυή-φέρεσθαι Orn. I. I 3. τὸ θέλον τιJ τον θέλοντα I.
7. ο θυμὸς αυτόςJ τὸν θυμοῦν αυτόν I. Ceteritin pars hujus scholii est etiam in B, hic Scripta. τινες τῆ θυ. μουμενν τῶ θυμιαν φασι τῆς ψυχῆς
μερει' εγὼ δὲ ενταυθα - ου μόνον τον θελοντα υ μόνον τον μνειαν ἔχοντα, ἀλλα και ἴτω καὶ θυμούμενον τον θυμὲν οἰκεῖον εστιν ειπεῖν :-
326쪽
ἐκφεύγων την αξίωσιν της Ἐκάβης ροτατιθέμενος την αἱτίαν. Gr. ἐγω το μὰν σόν : οι μ ν της Ἐκάβης λόγοι παρασκευῆ ἐοίκασιν, οἱ δε του 'Oδυσσέως ἀνασκευῆ. ἰγω το ψεν σον σωμα, -' ουπερ ευεπραττον, ετοιμός εἰμia και πρόθυμος ρύεσθαι' a δ' εἶπον ενωπιον 5 πάντων Ουκ ἀρνήσομαι, λεγω, πορθηθείσης της Τροίας, δοῖναι θῖμα
3O2. ετοιμός εἰμι πρόχειρος υπάρχω. m. 59. ἄλλως ὁ ἀλλοτρόπως λέγων, και οα ῶς δοκεῖ, τοῖς ἀκουουσι μάταια λέγει ἄλλο γὰρ οἱ λόγοι αυτοῖ βούλονται. Bar. 7 . Gu. ἄλλως ο μάτην. m. 6. 9. I p. a I. 56. 59. ἀλλοτρόπως. Fl. 76. καὶ οὐ ματαίως is λέγω. Fl. 33. μάτην, η οὐκ ἄλλως η φρονω. Gr.3o3. το a δ' ειπον προς το δοῖναι συναπτε τη εννοία, το δε οὐκ ἀρνησομαι δια μέσου ἐτέθη. Bar. 74. Gu. ειπον : ελεξα. Fl. 59. απαντας : ἔλους τοῖς 'Aχωούς. m. 59. τοῖς Ελληνας. FI. 6.9. Gu. κατέναντι πάντων Ἐλληνων. m. 2I. 56. ἀρνησομαι : το ἀρνεισθαι eto ἐναντίον του ψολογεῖν, ωστε το ουκ ἀρνεῖσθαι ταυτὸν τω ψολογεῖν. Gu. I. ἀρνηθείην, τουτέστιν όμολογήσοροι. H. 59. τουτέστινομολογήσω. H. 6. 9. 2I. 56. 76. Gr. αλλ' ομολογήσω. m. I7. 3οψ. άλούσης . κατασχεθείσης. Fl. 6. 9. I7. a I. V. 59. 76. Gu. πολεμω ἀναλωθει σης. Gr. κρατηθείσης. m. 59. δεικνύει as το ρηθεν παρ αυτοῖ εις πάντας. m. a I. Tae πρωτω στρατοῖ: τωαχιλλεῖ. M. Gii. τὸ πρωτον λαμβάνεται ενίοτε μὰν ἐπι τάξεως,ενίοτε δε ἐπι ἀπαριθμήσεως' ἐυταῖθα δε ἐπὶ τάξεως λέγεται. Gu. Ι. πρωτπ: ηγο- τω στρατα Fl. I7. εν τω τῆς ἀριστείας ἀξιωματι. Gu. πολιορκουμένης δηλονότι τῆς Tροίας, τω ἀνδρὶ τω πρωτου καὶ 36 ἐνδίζω Ἀχιλλει εξαιτουμενω την σὴν παῖδα I Ιολυξένην σφαγιασμῆναι. m. 33.3o5. παῖδα : ἀπὸ κοινοῖ τὸ ωπον. M. λει πει τὸ κατὰ Ἀττικως. Gu. σφάγιον : θυσίαν. Fl. 59. ειπον εγω δηλονότι
327쪽
1N HECUBA M. 566. 51α. ἰ, ρεδ. γάρ : ταυτα εἶπον' εἰ γάρ τις ψέ τ' *μῆ
μηδὲν πλέον των δειλων ἀπενέγκηται, οἱ λοιποὶ ἀριστεῖς κινδύνου καταλαμβάνοντος την πόλιν Ουκ αν ελοιντο ἴπερμαχεῖν της πατρίδος ψωντες τους προαριστευαντας μηδενὸς γέρως τετυχηκότας. καὶ ου- τω συμβαίνει τας πίλεις κάμνειν μη ἐχούσας τους προκινδυνευοντας. 5
τούτp γὰρ, φησὶ, τουτέστι τρ Αχιλλει, ἐξαιτησαμένρ την σην θυγατέρα σφάγιον συνεβούλευσα τοῖς Ἐλλησιν επιδοῖναι. A.M. διατουτο γαρ δυ τραγοῖσιν αἱ πλείους πόλεις, οταν τις αγαθος καὶ ανδρεῖος ἀνὴρ ἀπολαύη περισσότερον μηδὲν των φαυλων τε καὶ δει- λων. εν ἡμῖν δε ὁ Αχιλλευς αξιός ἐστι τιμης καὶ δόξης, ω γύναι, Ioθαγωγ υπὲρ της Ἐλλάδος ενδοξότατα ' ἐπει ἄσχημον καὶ απρεπές
ἐστιν, εἰ ζωντι μὲν ἐκείνρ ἐπωμεθα φίλε, ἀφ' οὐ δ' ἐφθάρη, μηκέτι χρωμεθα, φίλω δηλονότι. I.
ἐν τFδε γαρ κάμνουσιν : εν τμε γαρ δυστυχοῖσι καὶ αφανίζονται αἱ πολλαὶ πόλεις, τε μη τιμασθαι δηλονότι τους αγαθους καὶ γεν- IS ναίους ανδρας. A. ἐν τμε . τρ πράγματι. Fl. 56. ἐν τούτρ γὰρ πάσχουσιν εμ-φανίζονται αἱ πλεῖσται πόλεις. Fq. 33. τόδε. Gr. διὰ τουτο. τρ μη τιμασθαι δηλονότι τους αγαθους καὶ γενναίους ανδρας. Gu. ἡ ἐν ἐνίοτε δηλοῖ την εις τι πρῶνα κατάληξιν, οῖον ηλθεν ἐν τη ἐκ- ao κλησία, ἄλλοτε αιτίαν ίς ενταυθα. οὐ τω καὶ η εις, ῆλθεν εις τηνεκκλησίαν καὶ ηλθεν εις το δημηγορησαι. Gr. ἐν τρῖε γὰρ κάμνουσιν : δια τοῖντο δυστυχοῖσιν. M. δυστυχουσι. Fq. I 7. a I. 59. Gr. αἱ πολλαί: αἱ πλείονες. Fn. 2I. Gr.3O7. πρόθυμος : προς παν εργον, οἷος ό του ΓΠηλέως. Gu. ἄν: asυπάρχων. Fl. a 7. ἔτι ὁ ἐσθλὸς καὶ αγαθὸς καὶ ανδρεῖος καὶ ἐμπρ θυμος ανδρας, ἶνα διαφέρει επὶ πολυ των μικρων. m. 33.3Ο8. φέρηται : ἀπολάβη. Id. 6. 9. i 7. a I. 56. 59. 76. I.
T. 59. προτιμαται. Gu. κακιόνων : κακων ἡγουν δειλων. m. 9.I7. 56. 76. των δειλων καὶ ἀνανδρων. M. H. a I. 59. των κα- 3οκων. Gr. η δειλων, των χειρόνων αυτου ἀνδρων. Gu. 3O9. επιχείρημα απὸ προσωπου. Gr. ἡμῖν : παρ'. T. 6. 9.
56. 76. Gr. παρ' ἡμῖν υπάρχει. m. 59. τιμῆς . δόξης. τιμὴ ἡδίξα καὶ το εις ωνην διδόμενον. Gr.3 Io. Ἐλλάδος : οἱ Ἀττικοὶ λαμβάνουσι τὸ άπλοῖν αντὶ κτητι - 35
328쪽
κου, οῖον Ἐλλάδος τῆς Ἐλληνι ς' οἱ δε 'Iωνες τουναντίον, οἷον αἱ παρθενικαὶ αντὶ του αἱ παρθένοι. Gu. κάλλιστα '. καλλίστως. Gr. ως κάλλιστος ἀνήρ. Gu. ενδοξοταται. Gu. 3 I I. ουκοῖν τόδ αισχρόν : ουκουν κακόν ἐστι τουτο και αδικον,5 εάν, οταν ta τις, φίλον αυτον ἔχωμεν, λαν δε τελευτὴ , M. A.
ιυκοῖνο τολοιπίν. m. 59. το ουκουν ποτὲ μεν αντὶ του οὐδαμοῦ νοεῖται, ποτὲ δε αντὶ του τοίνυν, ως ενταυθα. Gu. βλέποντιο αντὶ του ζωντι. M. Gr. ὁ γὰρ βλέπων ζῆ, ό δ' απιθανωνου. Gu. φίλω: προσφιλες. T. 35. ἐπιχείρημα ἀπο πόνου. Gr. io βλέπει τίς τι καὶ βλέπει αντὶ του ου τυφλός ἐστιν αμετάβατον, καὶ βλέπει αντὶ του ζη, ἀπο του επομένου το προηγουμενον, ως
siet. ἐπεὶ δ' ἔλωλε : επειδη εφονευθη. H. 33. 3I3. . k9'. ἔστω ταλα. I. εἶεν αντὶ του, ταλα μεν ουτως Is ἐχέτωσαν, ἔστω ταυτα. Fl. 59. αντὶ του, ἔστω ταυτα, a εἴπομεν δηλονότι. Fl. 2I. ἔσται. Fl. 33. ταυτα ουτως ἔχει, τα δε εξῆς
ουτως. Gr. ἔστω ταυτα. Gu. ηγο- ταῖτα ουτως εχουσιν. ἔστιδε το εἰεν της πρωτης ἐννοιας αποθετικον, αρκτικον δε της μετὰ ταῖτα.
ἔστι δε ἀπόθεσις το σχῆμα Ἀττικη καὶ ρητορική. Gu. τοῖτο ao λέγεται κατὰ ρετορας ἀπόθεσις των λεχθέντων καὶ εναρξις των λεχθησομένων. Gr. το ε ν ποτε μέν ἐστιν επίρρημα αποθετικὸν καὶ προκαταστατικον των τε ειρημένων καὶ ρηθησομένων ως ενταυθα, καὶ
παρὰ Σοφοκλεῖ εἶεν' τί δή σοι παῖς ὁ τοῖ Λαερτίου, ποτε δε
dis τί δῆτ' ἐρεῖ τις κατὰ ἔνστασιν και ἀντιπαράστασιν, τί ἐρεῖ
τις, ἐαν πάλιν γένηται συναγμα στρατου καὶ ανάγκη των πολεμίων ; πότερον μαχεσόμεθα, ἡ φιλογήσομεν καὶ δειλιάσομεν, τινάπιθανόντα βλέποντες ου δοξαζόμενον; αλλὰ καὶ ἐμοὶ, ἐν οσω μευ ζω, κατὰ τον καιρον τῆς ζωῆς μου, πάντα ικανὰ καὶ ἀρκοῖντα μέλ-3o λουσιν εἶναι, καν μικρὰ ταῖτα ωσc τον ἐμον δε τάφον βουλοίμην αν
όρῆσθαι τιμωμενον επὶ πολυ γὰρ ἡ χάρις, ηγουν ἡ τιμὴ, δια μακροῖ
23. Σο μαλε N. Io I. Correxi quod est in I. τον τῆς τιμῆς - 3I. ηγο--J Ilaec Ring. et περιών sunt in Gu. In Gr. est gl. Musgr. ii iter Fufiolia posueriint, χρόνου ad μακροῖ) et ἡ τιμη ἡ δια sed ita : διἁ μακροῖ γὰρ χρόνου ἡ τιμη του τύμβου ad χάρις). in Gu. δια μα- ἡ διὰ του τύμβου ηγουν ἡ τιμη etc. κρου χρόνου. Vel ba ὁ γὰρ ὀρῶν τουτον τιμηέ i uirile Diqitired by Cooste
329쪽
γινεται καὶ πολυχρονία, ταῖς διαδοχαῖς αὐξανομένη' ο γὰρ όρων τουτον τιμης ἀξιούμενον προς τον ἐγκείμενον ανάγει τον νουν, πιούμενος αυτὸν μηδ' gν μετὰ θάνατον οἶτως τιμῶσθαι, εἰ μη πολλοῖ τινος ἄξιος
τί δητ ερεῖ τις : τι δπτα εἴποι τις, εὰν πάλιν ἄθροισις φανη 5 στρατοῖ καὶ μάχης πολεμησομεν, η φιλοψυχησομεν ψωντες μητι μενους τους θανόντας - ερ της πόλεως ς δηλον ως φιλοψυχη-
ερεῖ: λέξει ό ἄνθρωπος εκεῖνος. m. 59. και τι λοιπὸν εἴποι. Fl. 56. λεξει. Fl. 6. τί δε ερεῖ τις ἀνθρωπων. Fl. 2I. αυ ΙΟΦαγη : τὶς πάλιν φανερωθη. Fl. 33. 3I . αθροισις et συναγωγη, σύναις. m. a I. 59. ἀγωνία: βία. m. 6. 9. 17. 2I. 56. 59. 76. φόβος. m. 59. Gii. αγωνία:
ἀγων. Gr. ἀγων λέγεται ἡ μάχη, ἀγωνία δε φόβος αστοχίας
γινομενου τινος πράγματος. και ἀπο τοῖ πρωτου γίνεται ρημα ἀγω- I 5νίζομαι, ἀπὸ δε τοῖ δευτερου ἀγωνιω. κατὰ δε 'Aττικους λεγεται ἀγωνία και ό ἀγων, ως ενταῖθα. Gr. ἄρολλα, η φόβος, βία, ἀνάγκη. Gu. 3I5. ποτερα . ἀντὶ τοῖ πότερον, 'Αττικως. m. 6. 9. I7. 2I. 56.59. 76. Gu. μαχούμεθ': μαχεσάμεθα. Horr. πολεμησομεν. Gr. zo φιλοψυχησομεν ζ φιλογησομεν μη μαχόμενοι. M. τὴν λην ἀγαπησομεν. Fl. φιλογησομεν, δειλιάσομεν, δειλανδρησομεν. Gu.
3I6. κατθανόνθ' : τον φονευθεντα. τὸ κατθανεῖν ἐπὶ βιαίου θανάτου λεγετα ι, ως τὸ ἐκθανεῖν και ἐξέθανε παρ' Aττικοῖς. Gr. τον τεθανατωμένον Μωνrες. m. 33. τι μνον ζ ου τιμην λαμβάνοντα. *5Fl. ι7. καὶ οὐ δια τιρος εχοντα. Fl. 59. 3I7. και μν εμοιγε ζωντι '. εἰ εν τοῖς ζωσίν ειμι και μετρίως εὐτυχοίην, ἀρκούντως ἄν εχοι. θανων δε βούλομαι τιμῶσθαι καὶ κλεος εχειν ἀοβιμον παρὰ των ζωντων τιμωμενος. A. κας ημερανο κατὰ την λην. Fl. 6. 9. I7. 2I. 56. 59. 76.30Gr. ἐκάστην, την παροῖσαν. Gu. Σωκρατικὸς καὶ ουτος ων, και την ψυχίην νομιζων καὶ μετὰ τον θάνατον εν του Aιδη ζην, διαστελλων εκείνης της γης ταὐτά φησιν' ζωντι καθ' ημέραν, Πουν κατά ταύτην την ημέραν, ην ό ηλιος ποιει, ἀντὶ τοῖ εν τούτω Diuitiae 1 by Cooste
330쪽
3I8. ἔχοιμι ζ ἔχω. Fl. 59. κεἰ σμίκρ' ἔχοιμι : ἡγουν μικρὰν
καὶ ὀλίγην τιμην ἔχω. Gu. αρκουντως : ἀρκετως, ἱκανως. m. 6.5 9. I7. a I. 56. 59. 76. εχοι . διακέοιvτο. Fl. 6. 9. I7. 2I. 56.59. 76. οτι καθ' ημέραν καίπερ μικρον προστιθεις αυξάνω την δοξαν
3I9. ἀξιούμνον . ἔνδοξον. FL 6. 9. I7. ai. 56. 76. τι μενον, αξιον τιμης νομιζόμενον. M. H. IO. 59. τιμάμενον, ἔνδοξον. Gr. Io το ἄν προς το ψῶσθαι συναπτε, ου προς τὸ βουλοίμην. Gu. 32 . -ἀσθαι κατανοεῖν. Fl. 59. φαίνεσθαι. m. 2I. Gu. διὰ μακροῖο πολυχρόνιος. Fl. 59 . χάρις ζ δοξα. H. 59. επὶ πολυν
γὰρ πόνον μένει ἡ δόξα. M. H. a I. επὶ πολυ γὰρ ἡ δοξα και
πολυχρόνιος γίνεται κατὰ διαδοχην αυξανομε . A. χάρις τὸ δωρον,
πεύουσα θεαί τρεις δὲ αυταί εισιν. B.
ελεεινὰ, ἀντάκουέ μου τάδε υπάρχουσι παρ' ἡμῖν γραῖαι γυναικες, ια ἔσσον ἐλεεινότεραί σου, και νύμφαι στερόμεναι των νυμφίων. ao ους Tρωικὴ γη καλύπτει. ἴπομενε ταῖτα. ημεῖς δὲ εἰ κακως νόμους τιθέαμεν δοξάζειν τον ἀνδρεῖον, μωρίαν χρεωστησομεν. I. 32 I. εἰ δ' οικτρὰ πάσχειν φης : εἰ δὲ οικτρὰ πάσχειν λέγεις, ταῖτα ἀντάκουέ μου. εισι και παρ' Ἐλλησι γυναῖκες αἱ μὰν παίδωνεστερημένω, αἱ δὸ νυμίων, ουστινας εν τη Τροία σφαγέντας ἡa5 Τρωικη κόνις κρύπτεται. A. εἰ δ' : ἀυείθεσις ελέους αξία. H. 59. εὰν δε ελεεινὰ υπομένειν λέγεις, ταδε κἀμῖ ἄκουσον. m. 33. ἀντάκουέ μου ζ ἀποκρινομένουακουέ μου. Bar. 74. Gr. εξ εναντίου. Gu. 322. ἡμῖν : ἐν τἡ Ἐλλάδι δηλονότι. FI. Io. 59. τοῖς Ἐλλησι.3o Fl. a I. Gu. ουδεν ῆσσον . μῶλλον σου M. Fl. 6. 9. I7. 2I. 76. Gr. ἀλλα μῶλλου. μῶλλον καὶ ἔλαττον. M. T. 56. ἄθλιαι : ελεειναί.
m. 59. εἰσὶ γὰρ καὶ παρ' ἡμῖν τοῖς 'Ελλησιν. οὐδε ἐλείποντο τῆς