장음표시 사용
351쪽
398. όποῖα κισσός: καθάπερ κισσου δρυς αντιλαμβάνεται περιπλακεντος, κἀγω ταύτης μεταλαμβάνομαι και ου χωρισθήσομαι αυπῆς αναιρουμενης, ἀλλα συν αυτῆ θνήσκειν βουλομαι. M. καθάπερ ὁ κισσος αντιλαμβάνεται και περιπλεκεται τῆ δρυὶ, τον αυτὸν κἀγω τρόπον ταύτης λάβωμαι και οὐ χωρισθήσομαι. 'Aλλως. κισσός Sεστιν εἶδος δενδρου μικρου, ἄπερ καὶ εν ταῖς ἀμπελοις συνεχως ἀνερχεται καὶ εἱλίσσεται εν αὐταῖς, ἀναφερεται δε Διονύσω. εις νάρθηκα γὰρ επλεκον το αυτὸ φυτὸν και ουτως εχόρευον αι Βάκχαι του Διονύσω. Α. ωσπερ ό κισσὸς εχεται τῆς δρυὸς, οντως ἔξομαι αυτῆς. I. όποια: καθά. m. 17. επιρρηματικῶς, ἀντὶ του ώς. Fl. 6. 9. 56. Io59. ι 6. Gr. τοιαυτη εσομαι ' επιρρηματικῶς, ἀντὶ του ώς εχεται, οἴτω τῆς Πολυξενης ἄφομαι. Fl. 2I. ἴπως: ουτως. Gr. Toἄπως ἀντὶ του ωσπερ. ἀντὶ του πως, ἀντὶ του 'να, ἀντὶ του επεί, και ἀντὶ του ουτως. Gu. εξομαι : ἄψομαι. Gr. περιπλακω. Gu. 399. ουκ εν γε πείθη: εὸν πείθη τοῖς σοφωτεροις σου, οὐδαμως is τοῖτο ποιήσεις, το συσφαγιασθῆναί σε τῆ θυγατρὶ, ἀλλα καταλεί-Uεις αυτὴν μόνην. A. OV εζη, ου ποιήσεις τουτο, το ε σθω
δηλονότι τῆς θυγατρὸς, ἡν πείθη τοῖς φρονιμωτεροις σου. I. ουκοῦ μηουτως ποιήσης, μὴ ἄψη τῆς θυγατρός. m. 6. 9. a I. 56. 59. 76. Gr.
μηδαμως τοῖτο ποιήσεις. m. IO. σοφωτεροις : φρονιμωτεροις. Gr. a 4OO. ώ μεθήσομαι : γίνωσκε δτι Ουκ ἀποστήσομαι τῆς παιδος, ουδ' ἀπολυσω αυτ υ εθελοντες. I. ώς : γίνωσκε δτι. Gr. το ώς, εἰ μεν συνάψεις προς το μεθήσομαι, ἀντὶ του ἔντως ερεῖς, ει δε προς το
το ἴνομα ἀντὶ επιρρήματος. Gu. μεθήσομαι : καταλείψω. m. I7. a Sχωρισθήσομοι. m. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. χωρισθήσομαι, ἀπολυσω. Gr. ἀπολειφθω. Gu. ταύτης μοι δε τῆς παιδος εκοῖσα οὐ χωρισθήσομαι, ουκ εάσομαι. m. 33.
4o I. ἀλλ' οὐδ': ἀλλ' οὐδ' εγὼ ἀπελεύσομαι ἀπολιπὼν τήνδε. I. αὐτοῖ: αυτόθι παρὰ σοί. M. μην: ἀργόν. Gu. 304Oa I 6. μῆτερ, πιθοῖ μοι : δ μῆτερ, πείσθητί μοι, καὶ σὰ,
H. I 7. Vol is leviter mutatis. κισω αὐτὸ το φυτον, καὶ οἴτως ἐχόρευον αισός ἐστιν εἶδος δένδρου. καίπερ εν ταῖς Βάκχαι εμπροσθεν τήν Διονύσφ. ἀμπελοις σινεχῶς ερχεται και εἰ λίσσε- 9. τῆς Matth. Pro τοῖ.ται εν αμαι ς' ἀναφέρεται δἰ εν Δια-
352쪽
Oδυσσευ, ἐνδίδου τοῖς γεννητορσιν οργιζομένοις πρεπόντως, σύ τε, ω ἀθλία, τοῖς ἄρχουσι μη πολεμι. θέλεις πεσεῖν προς το ε δαφος, τραυροτίσαι το σον γεροντικον σωμα, βιαίως ἀποπεμπομένη, και ἀτιμασθῆναι, ἴπο νεανικοῖ βραχίονος σπαραχθεῖσα και συρεῖσα. μὴ 5 συ γε πάθης ταύτα' ου -ρ ἄξιον παθεῖν. ἀλλ', ω προσφιλης μῆτερ, δός μοι την γλυκυτάτην σου χεῖρα καὶ την παρειὰν προσερεῖσαι τηψη παροιδι, οτι ου μετὰ ταλα, ἀλλα νυν τελευταῖον θεάσομαι τον κυκλον του ἡλιου. τέλος δη λαμβάνεις των ε ν προσαγορεύσεων και λαλιων. ω μῆτερ, ω τεκοῖσα, ἀπερχομαι εις τον' Αιδην ἀν--io φευτος και ἄμοιρος υμεναίων, ων επρεπεν εμε λαχεῖν δηλονότι. ω θύγατερ, εγω δε δουλευσω ἐν τῆ παρούση γῆ. Ι. πιθοῖ: πείσθητι. Gr. Λαερτίου : αντὶ του Λαέρτου. M. 4 3. χάλα . τὸ χαλα εκ μεταφορας των της νεως προτονων εἴρηται, a τεταμενα, ἄταν ἄνεμός τις συμβῆ, χαλωσιν οἱ ναῖται, ἴνα i5 μη τη τούτων τάσει και τη του πνεύματος φορα το πλοῖον υποβρύχιον γενηται. Gu. σύγγνωθι γονοῖς. m. 2I. -σχωρει, ενδίδου, ἀπο μεταφορῆς των υποχαλωντων τον πόδα πολλοῖ ἔντος ἀνεμον εντω ἀρμενου του πλοίου. A.M. U. I . ἴ-πιπτε, υπεικε. Gu. θυμουμένοις : τοῖς λυπουμενοις. Fq. 33. οργιζομενοις. Gr.eto 4O4. σύ τ' . μῆτερ Ἐκάβη. m. a I. συ, ω τάλαινα. τοῖς βασιλευσι μη Ῥιζε. H. 33. κρατοῖσι ζ ενδόξοις. m. I7. τοῖς ἄρ- πυσι. Gr. βασιλεῖσιν. Gu. μάχου : ἀντίτεινα. m. 6. μάχου ἔ κατὰ Ἀττικοῖς δοτικῆ, κατὰ δε κοινοὸς αἰτιατικῆ, ωσπερ και
25 4o5. βούλει : βούλει καταπεσεῖν καὶ προς οδον ἐλκωθηναι. m.
33. προς οὐδας '. προς το εδαφος. Gr. ἔλκωσαι : ἀντὶ του τραυματίσαι. M. αντὶ του ελκους καὶ τραυμάτων πληρωσαι τον σου γηραιον χρωτα. A. O6. γεροντα χρωτα : το σον γερμιον σωμα. Fl. 6. 9. 21.3o 56. 59. 76. Gr. άπλουν ἀντι κτητικοῖ. Gu. την δε γεγηρακυῖαν πρόσοψιν, μετὰ βίας πατουμένη. H. 33. προς βίαν Mου-
353쪽
Mm : βιαιως εκκρουομένη, βιαστικως διωκομενη. Cant. προς βίαν:βιαίως. Ἀττικόν. βιαστικως ἀποπεμπομένη. Gu.4O7 . ἀσχημοκῆσαι : ἄσχημον πρῆγμα παθεῖν. Cant. Gr. ατι- μασῆναι. Gu. νεου: νέος γάρ εστιν Dδυσσεύς. m. a I. καιμο νεαροῖ βραχίονος ἀσχημονησαι. H. 33. ἰσχυρου. Gu. 54 8. σπασθεῖσ': σπεῖσα Gr. ελκυσθεῖσα. Fl. 33. α πείση:ατινα πάθης. M. ἄπερ πάθης, ην μη μοι πείθη. Gu. ἄπερ πάθη,ειθε μη πείσοις συ. υποτακτικὸν αντι ευκτικοῖ. m. 2I. ἄξιον:εστι παθεῖν σε ταυτα δηλονότι. m. 2I. ἶπερ μη πεισθης οὐκ εστιν ἄξιον. m. 33. τουτο παθεῖν. Gu. I 4O9. φίλη . αγαπητε. Fl. II. ἡδίστην: γλυκεῖν. M. R. a I. ευφραντήν. Gu.4IO. προσβαλεῖν : τουτεστιν ερεῖσαι καὶ πλησιάσαι νη εμη. T. 59. περιπλακῆναι, προσμίξαι. H. 6. δός μοι την παρειὰν τηνσην προσεγγίσαι τη ε . Fl. 33. ερεῖσαι. Gr. πλησιάσαι. Gu. 154II. ως ουποτ : ἔτι ουποτε εσόψομαι. Fl. 2I. δτι Ουδεποτε.Fl. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. ἀν'. hae. m. 2I. πανύστατα : αντὶ του υστατον. Gr. Fl. 2I. τέλειον. Fl. a I. τελευταῖον. Gu.ως οὐδέποτε Θοροι το ηλιακον ψως. νυν δε εστι μοι το εσχατον πάντων. m. 33. 2O I 2. ακτῖνα : το φως. πρωτον ἡ ακτὶς υποπίπτει τη ἴψει, εἶτα ό δίσκος. Gu. κυκλον : τον ἔλον περιφραστικῶς. Fl. I7.4I3. τέλος ο πληρωμα. οὐ γὰρ προσομιλησω σοι του λοιπου. A. Gu. τέλος δ' εra: N. τέλος δ' εχει. Gr. προσφθεγμάτων . πο- των ρημάτων, των λέξεων. Fl. I7. προσαγορεύσεων. Gr. ἀντὶ του τὰ ἐμα 25 προσφθέγματα. Fl. 2I. των γων λόγων το τέλος εἴληφεν. Fl. 33. I ω μπερ, ω τεκουσ, ἄπειμι δη κάτω : ταῖτα λεγουσης της
Πολυξενης ἀπεκρίθη ἡ Ἐκάβη, Φεῖς εν φάει δουλεύσομεν' ἡ δε
Πολυξένη προς ταυτα οὐκ ἀπεκρίθη, αλλ' αεται των αυτων λόγων, καν αμοιβαῖοι φαίνωνται οι στίχοι. ουτως γάρ ἐστιν ἡ ακολουθία 3o τούτων, ω μῆτερ, ω τεκοῖσα, ἄπειμι δη κάτω ἄνυμφος, ἀνυμέναιος, ἄνευ των επι γάμω λεγομενων υμνων, εκεῖ δ' εν' Αιδου κείσομαι χωρὶς
σέθεν, αντὶ τοῖ σου. ἡ μεν δη εβόα Ἐκάβη εκείνης λαλούσης, ἄπως
354쪽
του λέγοντος Ρ τί σοι προς Εκτορ' ἡ γέροντ εἴπω πόσιν A. ω τεκοῖσα : ηγουν ἡ γεννήσασα. Fl. I7. κάτω, εν Ἀι . Fl. Io. ἄπειμι: πορευομαι ἐν τω θανάτε. m. 33. 5 4I5. εν φάει : εγω εν τω βίω δουλεύσω, δούλη ἔσομαι. T. 6. 9.aΙ. 56. 59. εν τρ βίρ. GL εν τη παρούση γῆ. Gu. Πολυξένη ουκ ἀπεκρίθη προς ταῖτα, ἀλλ' ἔχεται των αυτων λόγων αποτου ' ω μῆτερ' μεχρι του τί σοι προς Εκτορα,' καν αμοιβαῖοι
φαίνωντα οἱ στίχοι. Gu. 3 Q 4I6. ἄνυμφος : χωρὶς γάμου. m. I7. ἄνευ γάμου. Gu. επεται του λόγου. Fl. a I. ἄπειμι κάτω δηλονότι. M. T. Io. ἀνυμ ναιος ζ ἀμελωδητος. m. 56. χωρὶς υμνων. m. I7. απερχομ ιδηλονότι. Gr. ἀνυμέναιος ζ αμοιρος υμεναίων. Gr. υμενας λέγουσι τα περι- 5 λαμβάνοντα σπλάγχνον ἡ τι τοιοῖτο λεπτότατον, ωσπερ δέρμα ἐπεκράτησε δε ιδίως λέγεσθαι υμενα τον της παρθενίας, οὐ διαρρη νυμενου τη συνουσία οὐκέτι το θηλυ προς παρθενίαν εστί διὸ καὶ λέγεται απο τούτου υμεναιος η ἐπιθαλάμιος ω , πουν η επὶ τωγάμω καἰ τη διαρρήξει τούτου του ἴμένος αδομένη, ἀφ' ob ωνος, ος ao επὶ θεοῖ μεν καὶ θείων ἀνδρων ώς επὶ το πολὐ λεγεται, ἐτάχθη δεο ς λεγεσθαι καὶ επὶ της άπλως ωδῆς, καθο λέγουσιν Ἀνοπίλους τοῖς ποιητὰς ητοι τοῖς ἀναστρεφομενους περὶ την A ν άπλως, ηγουντην εμμελη συνθηκην και εμμετρον. λέγεται Ἀνος και ἡ φήμη καὶ διαλάλησις, καθο λέγεται παρὰ Σοφοκλεῖ το βαιὰ μεν, αεἰ δ' as υμνούμενα. κατὰ τοῖτο δὴ το τελευταῖον σημαινόμενον λέγεται τορο προθέλυμνον ἔπεσε το δένδρον,' πουν Οἴτως επεσεν ως εις φως προαχθηναι καὶ το μέρος εκεῖνο αυτοῖ, δι' ου θέλει το ἄνομα και την μνήμην, τουτέστι την ρίζαν. ταύτης γὰρ σωζομένης, εἰ και παν εκκοπείη το δένδρον, βλαστήσειεν αν τι αε αυτῆς, ο φυλάξει τούνομα3o καὶ την μνήμην τοῖ δένδρου. εἰ δ' ἀπίλοιτο αἴτη, και ἡ τοῖ δένδρουπῶσα ελπὶς καὶ μνήμη συναπόλλυται. οσάκις δε λέγει Ο Ομηρος προθέλυμνον, ἔτι το προβεβλῆσθαι καὶ ρύεσθαι ἐπισπῶται ἄνομα καὶ μνεμην. λέγετα καὶ πρόρριζον ἔπεσε το δένδρον ομοίως, προυν οἶτως
355쪽
ἔν ζ νυμψευματος και μεναίου. Gr. θαλαμίων ἰμνων. Gu. τυχεῖν : επιτ ε D. H. I7. ἀνυμφευτος, μη τυχουσα ασμάτων γαμικῶν. υμέναιον λέγεται ἄσμα, ο αδουσιν ἐν τὸ is γάμοις τοῖς Sνεογνοῖς νυμφίοις. T. 33. 4I7. οἰκτρά : ἐλεεινη. M. H. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. Gr. διαφέρει οικτρος του αθλίου' οἰκτρος γὰρ λέγεται ό ἄξιος ἐλέους, ἀποτου οἶκτος, η ἐλεημοσυνη, ἄθλιος δε ό πολλα δεινα πάσχων καιυπομένων. ἀπο του ἀθλῶ το καρτερῶ. Fl. I7. αξία οἴκτου και Ο ἐλέους. δια τι του θανάτου ἄωρον. Gu. ἀθλια : δυστυχης. Fl. I 7. δυστυχὴς δια την σην στέρησιν.
Aιδου : ἐλλειπτικῶς αντὶ του ἐν τῶ τόπου του AAου. m. 2I. 354 9. οἴμοι. τι δράσω : οἴμοι, τί ποιησω, εις ποίαν τυχην κατα-τησω, ποιον τέλος ἔξω του βίου, που πληρωσω τον βίον. I. ποῖ: χρονικόν. m. 59. Gr. τελευτησω : πληρώσω, τελε bat. πουν μέχρι
τίνος ζήσομαι; ἀχθομένη τη ἐαυτης γη τουτό φησιν. Cant. Gr.
πῶς το τέλος δράξω του βίου. M. eto 42o. δουλη θανουμαι'. ουσα πατρος ἐλευθέρου, ητοι βασιλέως. ἐλεi θερος κατὰ ψυχην καὶ ἐλε ύθερος κατὰ σῶμα, ὁ καλῶς ἐκτραφεὶς, ητοι ευτυχῶς καὶ ἐλευθερίως. ομοίως καὶ δουλος' καὶ ἐπὶ μὶν του
σώματος ὁ ἐωνημένος, ἐπὶ δε ψυχης ό κάλαξ. ἀπελευθερος δε ό
αργυρώνητος μὲν πρῶτον, εἰτα ἐλευθερωθεὶς, ὁ δὲ ἐλευθερώσας αυτον as πάτρων, καὶ κλίνεται πάτρωνος. I. δουλη: ώς δούλη θνησκω ηπρόσθεν ἴπάρχουσα βασιλέως θυγάτηρ. H. 33. ἐλευθέρου : κυρίου. H. 2I. πουν ἀκατοδουλώτου, η ευτυχῶς καὶ καλῶς τραφέντος, ηγουν βασιλέως. Gu. 42I. ἡμεῖς δέ: ἀποθανουμεθα η ἐσμέν. Gu. ἡμεῖς δὲ πεντη-3oκοντά γ ἄμμοροι τέκνων : ἐζητηται ἐνταυθα πῶς δέκα καὶ ἐννέα παῖδας ποιησασα Εκάβη πεντηκοντα ἐαυτην παίδων ἀμέτοχόν φησι. καὶ φαμὲν ώς συμπεριείληφε τους νόθους παῖδας του IIριάμου συντοῖς ἐαυτης. A. ημεῖς δὲ ἄμοιροι καὶ ἐστερημένοι πεντηκοντα
3 I. δέκα καὶ ἔν-αJ δεκαεννεα in sciliolio proximo I.
356쪽
τέκνων. ις ἐγέννησεν a. ἴτη' αυξουσα δε το πάθος υ λέγει, ἡ ότι συμπεριλαμβάνει και τους νόθους του Πριάμου παῖδας συν τοῖς παισιν εαυτῆς διὰ την διάθεσιν του ἀνδρός. Gu. I. πιντήκοντα αυξουσα
τὸ πάθος φησί ις γὰρ μόνους παῖδας ἐγέννησεν. και ομηρος 3 ἐκ:νεακαιδεκα μέν μοι ἰῆς ἐκ νηδύος ἐσαν' ἡ Πι εμπιριλαμβάνει
τους νόθους δια την διάθεσιν του ἀνδρός. M. H. Io. σύλληψιe δελεγεται o τροπος ουοε γαρ αυτη εγεννησεν, ο οε IIριαμος ες αλλων γυναικων. M. τι ν λέγει ἰ δτι ν τέκνα εποίησο ο Πρίαμος. H. 33. ἄμοιροι : ἀμέτοχοι. M. R. a I. ἐστερημένοι. H. 56. Gu. io 422. τι σολι προς Eκτορα . τί βούλει ἔνεκα σου εἴπω προς τὸν Ἐκτορα, ἡ προς τον γέροντα Πρίαμον τον σὸν ἄνδρα ἰ μήνυεπασων γυναικων ἀθλιωτάτην. Gr. I. τί σοι '. τί ειπω προς τον Εκτορα και τον σὸν ἄνδρα και σύνοικον οῦ H. 33. ε πω: ἀγορεύσω. m. Io. πόσιν : ἄνδρα. Grii 5 423 ἄγγελλε : ἐκει γοις. m. 17. . L Fl. a I. ἀθλιωτάτην:οἶσαν δυστυχεστάτην. m. I 7. 56. ειναι. T. 21. To υπερθετικον αντι συγκριτικοῖ. Gu.
424. ω στέρνα μαστοί θ' : ταυτά φησιν ῶς ἀσπαζομένη τους τῆς μητρὸς μαστούς. A. περιπτυσσομένη την μητέρα ταυτά φη-ao σίν. Gu. H. IO. I. ω τῆς πριν του προσήκοντος καιροῖ ἀθλιας τύχης. I. στέρνα: στήθη. m. a I. 59. ἡδέως : γλυκέως.
425. ω τῆς : φεῖ, ἔνεκα. Fl. 6. 9. 2 . 56. 59. 76. Gr. χάριν, ἔνεκεν. FL I7. τῆς ἀθλιας και προ καιροῖ σου τύχης. FL 33. 25 ἀωρου ἀκαίρου. Fl. 56. Gu. ταχυθανάτου, μήπω γηρασάσης, τουτέστι νέας. M. Gu. τύχης : ημων δηλονότι. H. a I. 426. χαψ, ω τεκοῖσα : κἀνταῖθα οὐκ ἀμοιβαῖοί εισιν οἱ λόγοι,
ἀλλα διὰ μέσου φησιν Ἐκάβη, λως ἀποκριθῆ αυτῆ, και οὐκ ἀντιλέγει. οἴτως γάρ ἐστιν ὁ νοῖς και ἡ σύνταξις, χαῖρ', ω τεκοῖσα,
μένη I. erba πεμπτυσομένη sic την μητέρα τοῖτο sic etiana Gu.ὶ φησί, sunt etiarn in M. 27. κανταῖθαJ Respicit ad ea quae annotaverat de στίχοις αμοιβαίως Ril V. 4 4
357쪽
χαῖρε Κασάνδρα τ' εμοὶ, o τ' εν φιλίπποις Θριξὶ Πολυδωρος, καὶ λεγούσης ταλα Πολυξένης λέγει καὶ ἡ Ἐκάβη διὰ μέσου, χαίρουσιν αλλοι, και αν ζη Πολυδωρος ἀπιστῶ. του ονείρου γὰρ ἐμνημόνευσεν ον εἶδε περὶ εκείνου ἐν ἀρχη του δράματος, και τοτε αποκρίνεται αυτη Πολυξένη καὶ λέγει περὶ του Πολυδωρον, ζη και θανουσης Sσου καλύψει τους σους οφθολμούς. A. χαῖρ' ω τεκοῖσα : το ἐμοί οὐ προς το Κασάνδρα ἐστὶν, ει γὰρ ηνουτω, διὰ τοῖ η ωφειλε γράφεσθαι in ἀλλα προς το χαῖρε συναπτε δε και προς ἀμφότερα, χαῖρε μοι, ω τεκοῖσα, καὶ χαῖρε μοι, ῶ Κασάνδρα. I. ἐμοί: σχετικόν. Fl. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. Gr. τεκοῖσα : IO ἡ γεννησασά μιε. m. I 7. μητερ εμη. m. a I. Κασάνδρα : αδελφη. H. a I. 56. ἡ Κασάνδρα ἀδελφη ην της Πολυξενης. m. 33. 427. χαίρουσιν ἄψοι'. μητρὶ δ' ουκ ἔστι το χαίρειν δηλονότι. I. χαίρουσιν : οι φονεύοντες, οἱ Ελληνες. Gu. χαρά : γρ. τόδε. M. Is 428. ο τ' : ἀπο κοινου το χαιρετω. M. Fl. Io. χαῖρε κώ όεμός αδελφος Πολυδωρος ό υπάρχων εν τοῖς ἱππικοῖς Θραξίν. Gr. I. ο τε εν τοῖς πολεμίοις Θραξὶν ὁ Πολυδωρος, ὁ ἐμος αδελψ . H. 33. 29. εἰ ζη γ, ἀπιστω δε: ουτως εἰς πάντα δυστυχης εἰμι ωστε και περι εκείνου ἀπιστῶ εἰ ζη. M. ουτως εἰμὶ δυστυχης ώς ου οπιστευω ζην τον Πολυδωρον. A. τού ονείρου γὰρ εμνημονευσεν, ὸν εἶδε περὶ εκείνου εν τη sera του δράματος. Gu. ει ζη γε '. χαι--σεται δηλονότι' ἀπιστῶ δε, ἔτι ουτω κατὰ πάντα δυστυχῶ. I. πάντα : εν πῶσι. m. a I. δυστυχῶ: ωστε ἀπιστεῖν εἰ ζη. H. Io. 43o. ζῆ . δηλονότι. Fl. 59. εκεῖνος. H. I 7. δεινούσης : σοῖ. 25
R. I 7. 59. y6. Gr. συγκλείσει'. ἀσφαλίσει. H. I7. καλυψει. Fl. a I. GU. 43 I. τέθνηκ' πωγε: πω πριν τοῖ θανεῖν υπο τῶν κακων τέθνηκα. M. προ τοῖ θανεῖν με τον φυσικον θάνατον τέθνηκα υπο τῶν περιεχόντων με κακῶν. Gu. πρίν : προ τοῖ. Fl. 56. Gu. 3O
32. κόμιζ', 'Οδυσσεῖ : περικαλυψας την κεφαλην ἱματίω, ἔτι
358쪽
τον τάφον του Ἀχιλλέως. Gu. ἀντίπτωσις. ἄπαγε, καλύψας την κεφαλην τοῖς ἱματίοις. Fl. IO. ω Dδυσσεῖ, περιθεὶς τη emi κάρα τὰ βασιλικά μοι πέπλα, και αποκόμισον με. m. 33. ἀμφιθείς . σκεπάσας. m. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. Gr. περικαλυψας δια το κώ-5 μιον. Gu. κάρα: κοινως μεν η κράς λέγεται, της κρατος, ἡ δετραγaeδία και το κρῆτα λέγει Ουδετέρως, ῶς το κάρα' ἡ δὲ κάρα των
νεωτέρων εστίν. I. πέπλοις ζ ελ Fl. I7. σκεπάσμασιν. Fl. a I. τοῖς σοῖς η τοῖς εμοῖς. Gu. 33. ἐκτέτηκα: το τηκεσθαι κυρίως rὶ χιόνος λέγεται και Io κηρου και των καT λίγον ἀναλισκομένων, και ἀπὸ τουτου Ω των καταπιπτόντων ὐπὸ λύπης και διαρρεομένων. B. Gu. I. δεδάμ-κα. U. I7. ελυσα. Fl. 2I. ἐξετάκην την εμουτοῖ καρδιαν. Fl. 6.9. a I. 56. 59. 76. Gr. εδάμασα. Fl. 56. Gu. πουν κατακέκομμαι
την ψυχην, εδαμάσθην. Gu. καρδίαν : την ἐμαυτης καρδίαν ἐκτέτηκα 3 5 τοῖς θρηνοις της μητρὸς, κἀγω δὲ ταύτην ἐκτηκω. A. M. εμην. Fl. Io. ἐξεπλάγην τη καρδία τοῖς θρηνοις της εμης μητρός. Fl. 33. 43 . θρηνοι M: εν. Fl. Io. ἐκ κω: πάλιν. Fl. Io. δαμάζω.Fl. I 7. 56. λυω. Fl. 2I. γόοις : διὰ των θρηνων. Fl. I7. θρη νοις. Fl. 56.eto 435. εξεστί μοι προσφωνεῖν το σὸν ἄνομα και προσλέγειν ου γὰρ ἀποκέκλεισμαι και του λαλεῖν. A. προσειπεῖν γὰρ το σὸν ονομα εξεστί μοι, πουν ὁ καιρος ἐνδίδωσί μοι προσφωνησαι καὶ καλέσαι το σὸν ἔνομα. I. εξεστί μι : αδεια δίδοταί μοι. Fl. I7.436. μέτεστι δ' ουδεν : αντὶ του ιυκ επὶ πολυ μέτεστί μοι το et 5 φως ἀνακαλεῖσθαι, πλην ἴσον φθάσαι με εἰς τον τάφον τοῖ 'Aχιλλέως. ἴταν δὲ ἐκεῖ φθάσω, οὐκέτι προσφωνησω σοι, δηλονότι εως ουτην όδὸν ταύτην τελειωσω καὶ φθάσω εις τον του Ἀχιλλέως τάφον,εκτοτε Ουκ ἴδω το φως, ουτε προσφθέγξομαι αὐτὰ σφαγησομαι γάρ. A. ουδέν εστι το μεταυ της πυρῆς του 'Aχιλλέως και του3o ξίφους. M. Fl. Io. μετουσία δὲ εστι μοι σου ουδεν πλέον η καθ' ἄσον χρόνον Ἀταμι μεταξυ του ξίφους καὶ του τάφου του Aχιλλέως. I. μέτεστι, μετέχει εμοί Fl. 2I.
359쪽
437. βαίνω : περιπατῶ, πορεύομαι. Fl. 6. περιπατῶ την οδόν. Gu. πορεύομαι μεσον εν τῆ θυσία του 'Aχιλλεως ἡ ἀνάμεσιν των Ἐλλήνων πορευομοι, οἴτινες της θυσίας του Ἀχιλλώος εγενοντο σύνεργοι. H. 33. πυρῆς et του τάφου. Gr. 438. 443. ,ω προλείπω : φευ εγὼ εκλείπω' τα δε μελη 5 μου λύεται, προ του ἀποθανεῖν λείπω την λην, αι δ' ὐμονίαι λύονταιτων μελων μου. ω θύγατερ, πρόσψαυσαι της σης μητρὸς, δος την χεῖρα μη μ ἄτεκνον καταλείψης. ἀπωλόμην, ω φίλαι γυναικες. οἴ- την εκ της Λακεδαιμονίας Ἐλενην θεασαίμην, την αδελφην του Κάστορος και ΓΠολυδεύκους' διὰ γὰρ της ωραιότητος και τοῖ προσ- Oόντος αὐτου κάλλους αισχίστως καθεῖλε και κατεστρεψε την πρινευδαίμονα Τροίαν. I. προλείπω: εκλείπω. Gr. ἀποψύχω. M. Fl. 6. 9. 17. 2I. 56.59. 76. Gr. προ τοῖ καιροῖ οἴχομαι, προ τοὐ φυσικοῖ θανάτου λείπω την ψυχην, αντὶ τοῖ ἡδη θνήσκω. Gu. λύεται : τήκεται, φθείρονται. Is
439. ἄψαι '. υστερολογία. Gu. κράτησαι. H. 17. επιλαβοῖ. R. 56. ω θύγατερ, προσεγγισαι τῆς σης μητρος. m. 33. εκτεινον :ἄπλωσον. Fl. 56. εξάπλωσον, δός. Gu. 44o. tis': επίδος μοι την σὴν προσφιλῆ χεῖρα, μη μ ἄτεκνον et οαπολείπης. m. 33. μη λίπης ζ μη εάσοις. Fl. 56. ἀπωλόμην ζεφθάρην. m. I 7. 56. Gu. φίλαι : γυναῖκες. προς τον χορὸν τούτοφησι. Fl. 2I. 4 I. ώς : ουτως. M. εἴθε καὶ οἴτως. Fl. 59. καθως σε, τεκνον, ψω, ουτω και την απο Λακεδαιμονιας Ἐλεγην, την σύγγονον των etsΔιοσκούρων, δια των οφθαλμων μου ἴδοιμι. Fl. 33. Λάκαιναν:την Λακωνικήν. Fl. 59. Gu. καὶ οἴτως. την εκ τῆς Λακεδαιμονιας
αδελφὴν τοῖ Κάστορος καὶ τοῖ Πολυδεύκους. Gr. 4 2. ἴδοιμι : θεασαίμην. Gr. δια καλων : αἴσχιστος ὁ δύσμορφος' εναντία γὰρ αισχρός καὶ 3o καλός, καὶ αἴσχιστος καὶ κάλλaστος' διὸ και εἴρηται κατὰ σχῆμα αντίθετον τὸ διὰ καλων γὰρ ομμάτων αἴσχιστα. Cant. δι' ευπρε- πειας. Μ. H. 2I. 59. 76. ἡτοι δια το εὐμορφίαν αυτῆς. Fl. 56.
360쪽
διὰ τὴν εὐπρέπειαν εαυτης. H. Io. διὰ της προσούσης αυτῆ
μονα: εὐτυχεστάτην. H. 56. ῆτις αισχίστως τὴν Τροίαν την παμπλούσιον εἱλε και ἡ νισεν. Fl. 33. 44ψ. του 'Οδυσσεως λαβάντος το Πολυξένην και ἀπερχομένου ἀνακλαιεται αυτ ν ό χορος διὰ το ἄδηλον και το μὴ εἴδεναι τι μέλ- Io λει αυτη παθεῖν. ὁ δε χορος ουτός ἐστιν εκ aeἄδων γυναικων, καί φησι πρὸς τον τῆς θαλάσσης ἄνεμον' ἀπὸ ενικου δε δηλοῖ πάσας τὰς γυναικας ὁ ποιητής. φησι δε ταλα ό χορός. I. 446. ακάτους : ἄκατοι τα μικρὰ πλο α' ενταυθα δε τὰς ναῖς άπλως λέγει. B. Gr. H. 6. 9. a I. 56. 59. 76. ταχείας ναῖς. I 5 M. λίμνας ζ ἴδιόν εστι της ποιητικης το χρησθαι τὰ is λίμναις αντi θαλασσων και ταῖς θαλάσσαις ἀντι λιμνων. m. 17. λίμνην τ ι θάλασσάν φησιν ό Ομηρος ελιος δ' ἀνόρουσε λιπων περικαλλέα λίμνην M. T. IO. 447. αυρα : ω πνοὴ θαλασσία, ῆτις τὰς ταχείας ναῖς, τὰς εν zo τῆ θαλάσση τὴν πορείαν ποιουμένας, φέρεις επι το κῖμα της θαλάσσης, ποῖ με -ν αθλίαν ἄξεις, ἡτοι πορευθηναι ποιήσεις; I. ω πνοὴ ἀνεμου και διὰ θαλάσσης κομίζουσα τους πάντρ πορευομένους, ἡγουν εν γιαλω, και τὰς ταχείας ναῖς επὶ το κῖμα τῆς θαλάσσης, ποῖ εμε τ ν ἀθλίαι διακομίσεις ἔ R. 33.
as αυρα ἡ εξ ἰγροῖ ἀναπεμπομένη πνοὴ διὰ τού υ ἄβρα δε ἡ δούλη
II. φησὶ-ἄνεμονJ In Gu. priora usque ad καί desunt et scholion incipit ab his verbis: τε εἶδος που
χοροῖ ἐνταῖθα στάσιμον' προς τον τῆς θαλ. αν. φησὶν ο χορος αυρα. Deinde
omittit δε et vecta φησὶ δὲ ταῖrα ὀ
22. πόρον πορειομενο-J Vicietur ποντοπορευομένους Scripsisse Homeri exemplo, qui ποντοπορευειν dixit.
a5. αἴραὶ αἶρα Gr. I.. ut ut ulve. Correxi, etsi vix dubitandum quin infimae aetatis grammatici ipsi vitioso ut in aliis vocabulis multis accentu usi sint: quod manifestum est in proxiina imperiti lioininis