장음표시 사용
421쪽
των Ἐλλήνων συνεργούντων επὶ τῶ τάφω, ἡγουν τῆ ταφὴ αυτῆς. Fl. 59. εἰδόσιν : εἰδυίους. Ἀττικως. Gr. ωνείδισας : τὴν σφαγηντης Πολυξένης ἀνέμνησας, εἶπας. H. 59. εἰδόσι προήγαγες ταδυστυχηματα ονειδίζειν γάρ εστι το προφέρειν δυστυχήματα. FI.
τησις. A.B.M. Fl. 2I. 33. εὐ ἀγγειον εσκεπασμένον βασταζούσης τῆς θεραπαίνης τον Πολύδωρον ἰδοῖσα ἡ Ἐκάβη το ἀγγειονεξωθεν εδόκει ώς το της Πολυξένης σωμά εστι, καί φησι, τί το Πολυξένης σωμα κομίζεις, ὸς ἀπηγγέλθη τάφος ejουδαζόμενος παρὰ io των Ἐλλήνων A. ἀτὰρ τί : τί δέ. Fl. 6. 9. 56. 59. 76. Gr. τί Gu. νεκρόν : ενόμισεν ἡ Ἐκάβη την Πολυξένην εἶναι. Fl. 33. 672. ἀπηγγέλθη : εδηλωθη ἡμῖν ό ενταφιασμός. Gr. ἐμηνύθη
μοι παρὰ Ταλθυβίου. Gu. τάφος ενταφιασμός. B. is 673. πάντων Αχαιων : ἐπειδὴ ἡκουσεν ἴτι οι μὲν αυτ ν εφυ λοβόλουν τιμωντες, αι δε ξυλα παρεκόμισαν εις την πυρκα ' ταὐτά φησιν. A. H. 33. 59. δια χερός. κομισάντων εις την πυρκαδεν φύλλα και ξύλα. Fl. Io. σπουδὴν ἔχειν : ἐπιμέλειαν. Gu. αγωνα. H. 59. ἡγουν σπονδαμ a σθαι. m. 59. Gr. τιμήν. m. 33.
674. ἡ οὐδεν Onε : κατ ειρωνείαν. B. ηδε ἡ Ἐκάβη οὐδὸν γινωσκει, ἀλλα θρηνεῖ -ν Πολυξενην μοι, νειον δε πημάτων οὐκ αἰσθάνεται. I. ἡ θεράπαινα προς τὰς του χοροῖ γυναῖκάς φησιν, οὐ προς τῆν Ἐκάβην. B. Iηδ' : αυτη. Fl. 56. αποστροφὴ προς τὰς γυναῖκας. Fl. 2I. καθ' εαυτὴν τοῖτο λέγει. Gr. μοι : ενεκά μου. Fl. 17. παρέλκον. H. 59. - εμοῖ κινηθεισα. Gu.
675. iεων πημάτων : τῆς νεαρῶς βλάβης οὐχ ἄπτεται, ἡτοιτοῖ ἀπιθανον τον Πολύδωρον. Aλλως. τῆς νέας βλάβης, εγο
4. προφέρειν M. I ro φερειν, quod προσφερυν scriptuna in B. et Flor. IO. 25. 33. In similis legitur annotatio. In M. clune sutit annotationes, πρωτγαρος τα δυστυμ -- α. et in A.ζειν ἐστὶ το προφερειλ
422쪽
της τοῖ Πολυδώρου σφαγης και πῆς εν θαλάσση τουτου απορριφης Ουκ αισθάνεται. A. ηγουν της Πολυδώρου σφαγης και της εν θαλάσση τουτου απορριφης. Gu. νεων φησὶν ώς προγεγονυίας της σφαγης της Πολυξένης. Gr. ουχ απτεται ουκ αἰσθάνεται. Gr.5 ου λαμβάνει αἴσθησιν. Gu. των κατὰ τον Πολύδωρον. B. M.
χειτικὸν κάρα της μάντεως Κασάνδρας I. βακχεῖον κάρα της Κασάνδρας λέγει το μανικὸν, ως μαντι ς' οι γὰρ μάντεις θεία μανία κατεχόμενοι μαντευονται. φησὶ γὰρ Πλάτων εν Γοργία ίς η
ι' 'γὼ τάλαινα ἡ Ἐκάβη φησὶ, φεῖ εγὼ ἀθλία ελα τηι ρερ παιναν ερωτῶ βλέπουσα ἀγγεῖον εσκεπασμένον βαστάζουσαν, ἐν Aην ο Πολυδωρος, ἄρα την Κασάνδραν βαστάζεις; η δε θεράπαινά i5 φησι προς την Ἐκάβην, την ζῶσαν λέγεις, τον θανόντα δ ου στένεις
και κλαίεις τουτον. επιδεικνυει γὰρ αυτη τον νεκρὸν του Πολυδωρου. A. μῶν : δρα. M. Gr. το μῶν ἀντὶ του δρα απὸ του μη ουν γίνεται κατ' εκβολην του η και τροπη του ουν εις ῶν. Gr. βακχεῖον ζ το μαντικον το τῶ βαπείω συνδιατιθέμενον. B. M. Ἀλλως.aci κινητικον η συντονον, η ἀντὶ του θρηνητικόν. 'Aλλως. ουκ ἐκ Διονύσου θοῖσα τον γυναικεῖον νόμον, ἀλλ' εξ ἀλαστόρων τινός. B. η Κασάνδρα μάντις και ό Κλενος. B. μντικόν. H. I 7. 76. μανι κάν. m. IO. 33. 59. το μαντικον, το ἐνθουσιαστικὸν κάρα, ηγουντο σῶ , ἀπὸ τοῖ κρείττονος μέρους το ἔλον, ώς φαμεν και ιερὰν 25 κεφαλην, της μάντεως Κασάνδρας φέρεις : I.
δοῖ. Gu. της ἐπι τὰς θυσίας μαντευομένης. H. 33. ταθεῖα λεγουσης. m. 33. θεσπιωδὸς ετυμολογειται ἀπο τοῖ θεὸς καιτρυ επω το λεγω και τοῖ αδη ἡ τραγωδία, ό τὰ θεῖα λέγων. 3 o H. 6. 25. 678.-68o. ζῶσαν λέλακας : την ζῶσαν εἰπας, τον θανόντα δε
I9. συνδιατιθεμενονJ διατιθεαενι, M. 23. τὸ μαννικὸν et e Gr. aildidi, in quo desunt ultima : το ολον etc. In liis lacuna esse videtur post κειρα- λην, sortasse sic explenda : κεφαλην. η την κεφα/.ην της μ. K. φ. Ceterum
423쪽
το ε ου θρηνεις. ἀλλ' ἄθρησαι καὶ ἴδε σωμα νεκρου γυμνωθὸν, 'εἰ φανεῖταί σοι εκπληξις καὶ παρὰ προσδοκίαν. Ι. λέλακας αντὶ του εἶπας η θρηνεῖς. B. εἴρηκας. Gr. τολέλακας επὶ ἔρνιθος μόνον λαμβάνεται. ως καὶ Nσίοδός φησι ' δαιμονίη, τί λέληκας περὶ αηδονος λέγων. ό δε παρων τραγωδος καὶ 5επὶ του ἀνθρωπου ἐδέξατο τουτο. A. Gu. 679. ἄθρησον : θέασαι. βλέψον. m. 6. 9. a I. 56. 59. 76. ιδε,
θέασαι. Gu. ταυτα λέγουσα ανακαλυπτει τον νεκρόν. A. B.Μ. γυμνωθέs: ἀνακαλυφθέν. ἀνακαλύπτει τὸ σωμα του Πολἀ ου ταυταλεγουσα. Gr. περικεκάλυπτο γὰρ τω αυτης πεπλF. Gu. Io
νηκοτα, ἔν εφύλαττεν ἐμοὶ ἐν τοῖς οἴκοις ό Θρὰξ Πολυμηστωρ. ἀπωλόμην ἡ δυστηνος, ουκέτι δη εἰμί. ω τέκνον, αἶ αι, κατάρχρομαι is μελων μανικων, ἀρτιμαθηc ουσα δηλονότι κακων ἐξ εχθροῖ τινος. I. 682. μοιο ενεκα εμοῖ: T. I 7. εξ εμου. Gr. 683. ἀπωλόμην et ἐφθάρην. H. I7. a I. ἀπωλέσθην. Gu. δύστηνος:ηγουν ἡ ἀθλία. Fl. I7. ζητητέον επὶ του ουκέτ' εἰμὶ δη, ἀπωλόμην δύα ,οὐ διὰ τί Ἐκάβη, καὶ πρίτερον ἔχουσα λύπας πολλὰς των τε ao παίδων καὶ του ἀνδρὸς αυτης, καὶ ἀλλοτρόπως θρηνοῖσα, οὐκ εἶπε καὶ
τοτε το ουκετ ειμι oh. και φαμεν οτι προτερον πολλας εχουσα
λύπας, ψως ἐθάρρει εις τον Πολύδωρον. ἄπως, ἀνατραψέντος τούτου, κρατηση πάλιν την Τροίαν, καὶ γενήσεται διάδοχος του πατρὸς αυτης, καὶ ἔσται ἡ γενεὰ αυτης ως καὶ πρότερον' νῖν δε ἰδουσα καὶ ατοῖτον σφαγέντα, ως μη ἔχουσα ἄλλον τι νὼ παῖδα, εις εν ἔχει τηνελπίδα, ἀποκλαίουσα ἐαυτην λίγει, εως τοῖ νῖν εἶχόν τινα ελπίδα εἰς
κρατησαι καὶ αἰθις την Τροίαν. H. 59.
3. ἀντὶ τοῖ εIxαιJ Sic etia in M. Solum εικας est in Gu. ib. το λέλακας -J Pars lirius inholii est etiana in T. 25. uSque
424쪽
685. κατάρχομαι : εἴρηται το ἄρχω καἰ παρὰ Πιδάρω αιτιατικη ' αρχε δε ου ρανω πολυνεφέλα κρέοντι, θύγατερ, δόκιμον υμνον. ευρηται δὲ και ἔν τινι των παλαιων ουτως. I. ἀρχην ποιουΜa. Gu. νομων : μελων. Gr. νόμος γὰρ τοῖς μαινομένοις θρηνεῖν. Gu. κατάρχο-5 μαι γόων ηγουν θρηνητικης δης' νόμους γὰρ οι παλαιοι τας ωδὰς ελεγον. FL I7. a I. 25. καὶ γαρ αυτη η λύπη -άρητος ουσα οὐκεα με τοῖτο φέρειν, αλλὰ ποιεῖν ως μαινομένη βάκχη. Fl. 2I. v ην ποιουμαι του θρηνου τον βακχεῖον νόμον' οι γαρ βακχευάμενοι μαινομενοις εοικασιν. ηλθε δε εις η'ς ἡ αρχὴ του θρηνου τουτου ἐξ 1 O αλαστορος τινος, ηγο- κακης τυχης, η ἐκ του ἀλάστορος, πουν του IΠολυμηστορος, αρτίως μαθοῖσα τα νυν κακά. Fl. 59. ἀρχομένη
πρωτον το αῖ ἐξεφάνησαν. Fl. 33685. αιαῖ κατάρχομαι νόμον : κατάρχομαι γόων βακχείων ἐξ i5 ἀλάστορος, οὐκ ἐκ Διονυσου τον βακχεῖον νόμον μαθοῖσα, ἀλλ' απότινος αλαστορος οι γαρ γοοι των Ιιακχων μεθ ἡδονης γίνοντα μαινόμεναι γὰρ ου λυπουνται. καί φησι καὶ Ἐκάβη, καὶ ἐγω βακχείων γοων καταρχομαι, αλλ εξ αλαστορος και αηδόνου δαίμονος' ου γὰρ ηδο ν εχει ο εμος γοος ωσπερ ἡ των Παπων δαίμων. Aλλως.ao ταῖτα λεγουσα ἀνακαλύπτει τον νεκρὸν, ουκ ἐκ Διονύσου μαθοῖσατον βακχεῖον νομον. αρτιμα ης δέ ἐστιν ἀπηρτισμένα μαθοῖσα υπὸ
του ονειρον. Αλλως. ουκ εκ Διονυσου μαθοῖσα τον βακχεῖον νόμον, αντι του της θρηνητικης ωδης. νομους γαρ ελεγον οι παλαιοὶ καὶ τὰς ἄδας. αρτιμαθης αντι του απηρτισμένως καὶ οιως καἰ αρτίως 25 μαθοῖσα τα κακα υπο του ονειρον ου ειθεν ἔνθα φησὶν εἶδον γὰρ
Βακχεῖον . Βακχαι ιερειαι ησαν του Διονύσου, και κατεχόμεν - εκεινου εδοκουν μαινεσθαι, ἄνετοι ιυσαι τὰς κόμας καὶ τὰ ἱμάτια
περιερρηγμεναι, βοωσαι τω Διονύσου ἴακχε ἴακχε' ἐντεῖθεν γὰρ καὶ 3o Βάκχαι ἰκληθησαν. Βακχείων ουν ἐνταὐθα νόμων λέγει των μανικων,
425쪽
καὶ οἷς χρωνται αἱ Βάκχαι, υμνώῖσαι et ον θεόν. γράφεται δε καιβακχείων γόων. Gu. I. βακχείων : μονικων. Gr. παραφρονεῖν ποιούντων, η θρηνητικων. Gu. ηγουν τοῖ Διονύσου. Fl. I 7. βακχεῖον δε θρηνητικον η κι τικον η σύντονον, ἀλλ' ουκ ἐκ Διονύσου μδεθοῖσα τον βακχεῖον νόμον, 5 ἀλλα εξ ἀλάστορος, πουν πονηροῖ δαίμονος οι γὰρ γόοι των βακχείων μεν ἡδονης γίνονται, ο δ' εμος οὐχ οἴτως. Fl. 25. κινητικονη σύντονον, η αντι τοὐ θρηνητικον, η τον τω βακχείω διασυντιθεμενον, οὐκ ἐκ Διονύσου θοῖσα τον βακχεῖον νόμον. Fl. 33. ἀλάστορος : εχ οὐ. Gr. τοῖ Πολυμηστορος. Gil. εξ εχθροῖ, φθονηροῖ to πονηροῖ, ut 6.). εξ ἐχθρώῖ δαίμονος. Fl. a I. κααοποιοῖ δαίμονος. Fl. I7. ἐκ κακοῖ δαίμονος. Fl. 2I. 59. αλάστωρ κυρίως λέγεταιό φονευς, η ό ἄλαστα και ἀλάθητα εργα ποιων' ουδέποτε γαρ δύναται κρυβηναι ο φόνος' η ἀπο τοῖ ἀλω το πλανωμαι ' ό γαρ φονεύσας τινὰ κατὰ τὴν παλαιὰν συνήθειαν ἐξήρχετο τοῖ τόπου αυτοῖ, και is περιπατων κατα τόπους ἐπλανῆτο ἔνθεν κἀκεῖθεν, ζητων την ἴασιν τοῖφόνου ου ἔπραξεν, εως ob εζη. μαρτυρεῖ δε τοῖτο καὶ ' ηρος, εις τον Βελλεροφωντα πλανωμενον λέγων ητοι ό καππεδίου τοῖ Ἀληιου
ἀντὶ τοῖ νεωστὶ, καὶ ἀρτίως ἀντὶ τοῖ ολοκληρως. ενταῖθα ουν ἀρτιμαθης κακων, ἀντὶ τοῖ ἀρτιως καὶ νεωστὶ ετερα μαθοῖσα κακά. 25Gu. I. η τελεία οἶσα εἰς μάθησιν. Gu. ἀρτιμαθης κακωνοῦ π.
ἀρτιμαθη νόμον. ἀρτιμαθης δε ἀπηρτισμένως μαθοῖσα, η ἀρτίως μαθοῖσα ἴπο τοῖ ονείρου. B.M. ἡ Μθοῖσα τὰ κακὰ ἄρτι. ἡ πάντα
8. η ἀντὶJ η orn. Fl. 33. Addicti ex M. qui post θνητικόν pergit,
Haec e Gu. accesserunt. in PIO vv. ἀρτίως και νεωστὶ ετ.-μάθησιν Inter lineas Ecripta Sunt. Ideni scholion est in ui irg. ala mutem mnnu.
In eo desunt ultima ε τελεία etc.
426쪽
τα κακὰ διελθοῖσα. m. 33. των τοῖ υιοῖ αυτης ἀρτιως μαθουσα. Fl. 59. ὐπ' ονείρου. Fl. 6. ἀπηρτισμενη, μαθοῖσα ἀπὸ των ονεί
687. εγγαρ . επHνως την ἀληθῆ αιτίαν και το συμβὰν 5 περὶ τον παῖδά σου. A. ενόησας. B. εγγως δη, ω δυστηνε, την βλάβην του παιδός σου. I. ἄτην : ἡγουν ἴπὸ τίνος πεφόνευται. Gu. ω δύστηνε σύ : η κατὰ ἀπόφασιν. Gu. λείπει το ουσα. B. M. 638. ga ιστ ἄπιστα ζ τουτέστιν, ου πιστεύεσθαι δυνάμενα βλέπω, ετερα δε κακὰ ἀπο ἐτέρων κακων κυρεῖ, ἀντὶ του εντυγχάνει, ἡμῖν 12 δηλονότι, ουδέποτε καrαλήψεται εμε ἡμερα χωρις δακρύων και χωρὶς
ἄπιστα : ου πιστεύεσθαι δυνάμενα. Gr. δπροσδόκητα, a εἰ εκ
τινος ἡκουον, οὐκ επίστευον. Gu. ου πιστεύεσθαι δυνάμενα, παρώδοξα, a ουκ ελπίζον μηδεμίαν εχοντα πίστιν, βλεπω Fl. 59. 76.i: διττολογεῖ τὸ πάθος σφοδρα σχετλιαστικον ό τραγaeδος εν τη τρα-γaeδία ποιων. Fl. 33. το επαναλαμβάνειν τους αυτοῖς λόγους evτω θρηνεῖν σφοδρα σχετλιαστικον καὶ πάθος εγεῖρον ἐν τη τραγωδία. A. B.M. U. IO. 2I. καινά: παράδοξα. Gr. δια το άνέλπιστον. Gu. 689. ετερα δ' ἀφ' ετέρων : μεθ' ἔτερα ευθὸς κατὰ διαδοχήν. an Fl. 6. 9. a I. 56. 59. 76. Gr. κυρεῖ: τυγχανει. B.M. επέρχεται. B. rec. ἐντυγχάνει ἡμῖν. Gr. καταλαμβάνει εμ, ἐπιγίνεται, ἐπέρχονται. Gii. υπάρχει. Fl. 17. κυκλεῖ ἡ μας. Fl. a I. 69o. ἀδάκρυτον : χωρὶς δακρύων. Gr. ἀστένακτον : χωρὶς στεναγμων. Gr. προς μεν τὸ ἡμερα τὸ ἀδάκρυτος και ἀστενακτος 23 ἀποδοτεον, προς δε τὸ εμε ἀδάκρυτον καὶ ἀστένακτον. Gu. δακρυωνκαὶ στεναγμων μη μετέχουσα. M. H. Io. a I. 33. 69I. επισχήσει : καταλήψεται. Gr. καταλάβη, κωλυσει. Gu. κατέλαβε. Fl. 59. παυσει ἡ σχήσει εμε. m. al. 692. δεινά : χαλεπά. Gr. H. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. το τῆς et o Ἐκάβης πάθος οἰκεῖον ὁ χορὸς λογίζεται, ως βασιλίδος οἴσης πρόσθεν αυτῆς. Gu.
427쪽
693. 695. ω τεκνον r ω τεκνον ἀθλιας μητρὸς, τἄι μόρω εθανες, τίνι τυχη κεῖσαι, προς τίνος ἀπο των ανθρώπων ἰ μόρω μεν, - θανάτε' πότμω δὲ, τῆ προφάσει. L η, ποίω θανάτae και ποια προφάσει : η τίς ὁ ἀνελών σε : εἰπε, τέκνον. I. J τέκνον : ο λόγος προς τον Πολυδωρον. Gr. ώς εμψύχω τω Sσώματι προσδιαλεγεται. GU.
695. τίνι μόρου : θανάτω, ηγουν ποίου τρόπου θανάτου. Gr. μόρος ἀπο του μερίζεσθαι την ψυχ ην ἀπὸ του σωματος. Gu. θνησκεις ἰ
696. προς τίνος '. απί Gr. παρὰ FI. 56. Gu. παρὰ τίνος αυθρω- πων ἴπο τίνος των ἀ. Fl. Io. 2I.) εφονεύθης. Fl. IO. a I. 59. παρὰ τίνος διόλλυσαι. Fl. I 7.
αυτον επὶ τω αἰγιαλου. εκβεβλημένον ἴπο της θαλάσσης, η πτωμα -ο δορὸς φινικον, ητοι ἴπό τινος φονευθεντα; εξηνεγκεν αυτονό πελάγιος κλύδων του πόντου εν ψαμάθου λευρα, ποι πλατεία καὶομαλη. I. ιυκ οἶδ' : ό της θεραπαίνης λόγος προς την Ἐκάβην, της Ἐκά- aoβης προς τον παῖδα λεγούσης. τουτο δὲ συμβαίνει ουτω γίνεσθαι εv
698. εκβλητον : ἀποπνιγεντα -ο θαλάσσης καὶ εκβεβλημενον, ηἀναιρεθέντα ξίφει. πεσημα γὰρ το πτωμα. B. πεπνιγμένον. Gr. εκπεπνιγμενον καὶ εκβεβλημενον ὐφ' άλ . Gu. τουτέστιν εκρι- 25 εντα της θαλάσσης. Fl. I 7. πουν τετρωμένον om. 25. 3, ηγουν ἀποπνιγέντα ἴπο Io. II. αποὶ θαλάσσης. T. Io. 2I. 25. 59. πέσημα πτωμα. M. Gr. η ἴπό τινος φονευθεντα. Gu. η ἀναιρε-
428쪽
396 SCHOLI Αθέντα ἐν ξιφει ἐκ ξίφους i7. ξίφοις io. ai. ξίφει 33. τρ ξ ει
699. ψαμάθω : ἄμμω. ἄμμος το τῆς γης χῶμα παρὰ τὸ αμαθὸς και ἀμέτρητον εἰναι. Gu. αμμος η ἐν ξηρῆ, ώς ἐν ἐρημω, s ψάμαθος η ἐν θαλάσση. Gr. λευρα : ομαλῆ ψάμμω. M. ομαλῆ,
πλατεία. Gr. λεπτῆ. Gu.7OI. πόντου '. θαλάσσης αυτόν. Gr. πόντος ποιητικῶς το πελαγος, κοινῶς δε μέρος θαλάσσης' ἄθεν και ποντικοι οι εν τη ξηρῶ τοῖδε του μέρους κατοικοῖντες. Gr.
ι o ἐξηνεγκε : ἔξω ἔφερε. H. 56. 59. ἐξηνεγκεν η κρίσις λόγους,
ἐξηνεγκεν ἡ θάλδεσσα Πολυδωρον. Fl. 33. πελάγιος κλυδων : περιφραστικως το πέλαγος. H. I7. το ἴδωρ. H. 59. 7 2. ωμοι αἰ ai: ἔμαθον την νυκτερινην Μιν των ἰμων ο -- μων, ου παρέβη με το φάσμα το σκοτεινὸν και ταχέως ἀφιστά- is μενον, o ἐθεασάμην, ω τέκνον, περι σου, ου δαμῶς οντος εν τω φωτιτου Διός. I. ἔμαθον : ἔγνων. Gu. H. I7. ἔγνωκα. Fl. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. το ἐνυπνιον η προς το ἴψιν συναπτεον, ὼ η πην ἐνυπνιον και κοπὶ τους ἴπνους φανεῖσάν μοι ἴψιν των ἐμων ομμάτων, η προς το ἐνυπνιον ao υποστικτέον, ὼ η το ἄψιν των ἰμων ομμάτων, ωσπερ ερμηνεία του
ἐνυπνιον. κρεῖττον δε ἐστι το πρωτον. Gu. I. ομμάτων : τουτέστινην εἴδον τὰ ἐμὰ ἔμματα. T. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. Gr. ἔμαθον τοἰνυπνιον των ἰμων ομμάτων, διελύθη το ἔναρ, ἄπερ εἶδον' εἰς γὰρ τηναρχην τοῖ δράματος εἶδε τοῖτο ἡ Ἐκάβη' ιυδε γὰρ ηλθε το φάν-a5 τασμα ώς οὐδὲν, οὐδὲ η μελανόπτερος ἄψις, ην εἶδον, ὼ παῖ, διὰ σε οὐκέτι μέλλοντα όρῆν το φως, ἀλλα αληθὲς ἀπεδείχθη. μελανόπτε -
ρον-την ἴψιν, και τὰ μεν πτερὰ διὰ την ταχύτητα και την ἀνυπόστα ν, ην ἔχει, και αφανίζεται ευθέως ἀποχωρησαντος τοῖ ἴπνου, μέλανα δε διὰ το σκοτεινὸν τῆς νυκτος. Fl. 59. 3O 7O3. παρέβα '. παρῆλθε. B. Gr. παρέδραμε, ἀλλ' ἐγνώσθη. Gu. φάσμα φάντασμα. m. 6. 9. 21. 56. φαντασία. Fl. 59. ἴνει- ρον. Fl. I7. το βλεπόμενον. Fl. 33.
429쪽
7O5. μαλανόπτερον : το σκοτεινον ἀφιπτάμενον. B. σκοτεινὸν καὶ αγνωστον. μεσεμβάληροα. Gu.7o6. το ἄν προς την ἴψιν ἐστὶ, το δε ου με παρέβα μελανίπτερον φάσμα διὰ μέσου. Gu. εσει δονο αντι του . ἶδον. Gu. T. 6.9. a I. 56. 59. 76. ἀμί σ': οικτρίν. Fl. I7. πιροῦ σου. Gr. 'Iωνι-5κῶς. Gu. 7 8. οντα : προς το σημαινόμενον του, ὼ τέκνον, ὼ παῖ, ἀπέδωκετο ἔν ' εἰ γὰρ προς το τέκνον, ον ἔδει εἰπειν. Gu. ουκέτι μέλλοντα ἔσεσθαι. m. 59. λείπει το ώς, ώς ουκέτ ἔντα Διὸς ἐν φάει. A. B. M. FI 2I. Διός : τοῖ ἀέρος. Fl. 6. 9. a I. 56. 59. 76. φαει . Qἐν τω παρόντι βίω. FI. 56. ηγο- ου ζης. Fl. a I. 7O9. τίς γάρ : τίς δε. m. 59. τί. γάρ νιν ἔκτεινεν, ὼ ἐξ ὀνειράτων φρονουσα και διανοουμανη Ἐκάβη ; M. τίς αυτον ἐφόνευσεν ἰγινώσκεις, ω ἐξ ονύρων φρονουσα και διανοουμα , ει πεινοῦ H. 59. ονειρόφρων ζ ώς ἄνειρον φρονουσα και διανοουμένη Ἐκάβη. B. J ἡ is απὸ των ονὼρων διανοουμένη. Gr. ἡ τους ονείρους κρίνουσα, ἡ φρονουσα και πιστὸύουσα τοῖς ον Φοις. Gu. τουτο λέγει ἡ θεράπαινα δια το εἰπῶν την Ἐκάβην, ἔμαθον ἐνύπνιον. Gr. ἀκούσασα ἡ θεράπαινα την Ἐκάβην λέγουσαν ἔτι ου παρηλθε το φάντανδε ψευδὲς, λέγε, δ ονειρόφρον. ηγουν το ἔγειρον φρονουσα λέγειν την ἀληθειαν, a καὶ τις ἐφόνευσεν αυτόν. Fl. 59.
7 Io. ἐμος φίλος ἔκτεινεν Θραξ. όπου ὁ πατηρ ὁ γέρων ἔκρυψεν
ξένος : φίλος. κατ ώρωνειάν λέγει το φίλος ἡ Ἐκάβη. Gr. κατ' εἰρωνειὸν Πρηται, ονομαζόμενος φίλος. B. ἱππότας : φίλιπ- 5πος. GR T. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. φιλιππικός. H. I7. καβαλ- λάριος. Fl. 33.
φέγγοι ἀπαλλάξας. Horum soliorum loco dua inserta sunt soli a
24. κατ' εἰρομίαν εἴρηται etiani Gu. Horr. 2I. 25. 33. κατ' . ,είαν
430쪽
7I2. ωμοι, τί λέξεις : οἴμοι τι λέγεις; ἔκτεινε δηλονότι, πακτανὼν εχη τον Πυσόν; Ι. τί λέξεις : τί λέγεις. Gr. πουν τίνα αιτίαν ἐρεις τοῖ θανάτου; Gu. τον μέλλοντα αντὶ ενεστῶτος. m. 595 7I3.-7I7. ἄρρητα : οὐ δυνάμανα ρηῆναι, περαιτέρω, μείζονα θαυμάτων, οὐχ δσια, ουδὲ φορητά. I. ποῖ ἐστιν η δικαιοσυνη των ψίλων, η ποῖ εστιν ἡ Δίκη των ξένων, πουν η τούτους εφορῶσα θεὸς και τιμωρουμένη τοῖς αυτοῖς ἀποκτει γαντας, α καὶ κρειττόν ἐστιν του προτέρου. Gu. I. ω καταρῶν ἄξιε - ρ πάντας ανθρμους, Πο- Io λυμηστορ, μονονουχὶ καὶ εἰς μέρη διεῖλες τα του παιδὸς μέλη, ἔστις ἐμέρισας το σωμα, κόψας φασγάνω σιδηρω. I. ἄρρητα: ου δυνάμιενα ρηθηναι' ὐπερβολικῶς δε λέγεται. Gr. τακαταλαβόντα ημας πράγματα καὶ ; ἐκεινος ἐποίησε. Gu. μηδυνάμενα λεχθηναι βλέπω. H. 59. ἀπόρρητα καὶ ἀδιηγητα ταλα35 τὰ παρώτα δηλονότι. B. M. H. Io. 33. το ἄρρητον λέγεται τρι- ς' εώ αγαθοῖ, ώς το ἄρρητος ἡ φιλανθρωπία του θεοῖ' επὶ κακης τινος πράξεως, ης διὰ το κακον οὐκ εστι καλον ρηθῆναι ταύτην' καὶ ἐπὶ πολλης θλίψεως, ῶς καὶ νῖν. m. 59. ἀνωνόμαστα : μη δυνάμενα ονομασθηναι. Gu. το ἀνωνόμαστα μαγεθύνεται, ίς το ἀνων ao μος καὶ τα παρ' αυτοῖ. H. 59. πέραοῦ ἐπέκεινα. Gu. Fl. 6. 9.ι7. 56. 59. 76. περαιτέρω καὶ μείζονα. B. M. περαιτέρω. m. IO. a I. 33. ἴτε μὲν δηλοῖ τόπον, γράφεται μετὰ τοῖ ν, ώς το πέραν του χειμάρρου των κέδρων, ἴτε δε χωρις του ν, δηλοῖ το ἐπέκεινα. H. 33 25 7I5. ἄσια : δικαια. Gr. H. 2I. 56. το όσιον επὶ θεου, τοδίκαιον ἐπὶ ανθρώπου, το κηδεμονικον επὶ ζύων. m. 33. ἀνεκτά:ἴπομονητά. Gu. φορητὰ πάσχομεν δηλονότι. Gr. δίκα ξένων :η εφορος των ξένων. Gr. m. 6. 9. 21. 56. 59. 76. πώῖ το δίκαιον