장음표시 사용
431쪽
το ἐν τοῖς φιλοις του ξενίου Διός iuidit Io.ὶ ἡ ποῖ ἡ εκδίκησις των ξένων. Gu. Fl. Io. al. που ἐστιν ἡ δίκη των μνευόντων τους ξένους. m. 59. 7I6. ω κατάρατ' : ω κατάρας ἄξιε ὐπερ τους ανθρωπους Πολυμῆστορ. M. ἀντι του καταρατ ατε. T. 6. 9. 21. 56. 59. 76.ὶ 5 τουτο προς τον ΓΠολυμηστορα Fl. 17. 59 ὶ λέγει ἡ Ἐκάβη βλεπουσα τὰς τομάς. Gr. διεμοιράσω : εκοψας. Gr. μονονουχ' εἰς μέρη διεῖλες. B. M. Gu. ἔταμες. Fl. I7. πο- εἷλες. n. 6. 713. φασγάνω: ξίφει. Gr. m. 6. 9. I7. a I. 56. 59. 76.
72 I. ως: λίαν. Gr. ἴντως, λίαν. Fl. I 7. 59. πολυπονωτα- την ζ πολυστένακτον. Fl. 33. πολύλυπον. Gr. ἀθλιωτάτην. Gu. 7 23. δαίμων : κακοποιὸς θεός. Fl. I7. ὁ θεός. Gr. η τυχη. Gu. βαρύς : κακος. Fl. 2I. 56. κακωτικὸς, επαχθής. Gr. πολέμιος, 15 κακοποιὸς, επωδυνος. Gil. 724. ἀλλ' ει σορωγάρ: το αλλά προς τὸ τουνθένδε συναπτέον. το οε ει σορω γαρ τουοε οε 'οτου οεμδες Αγαμεμνονος οια μεσου. Gu. Ι. περιφραστικως δε το του δεσπότου 'Aγαμέμνονος δέμας, ἀντι του, τον δεσπότην Ἀγαμέμνονα. I. το γάρ περισσον κατὰ ao συνήθειαν τραγικήν. GU. 725. τοὐνθενδε : κατὰ το ἀπό τουδε. I. ενεκα τουτου. m. 17. ἀπεντευθεν, ἀπὸ του νυν. Fl. 6. IO. ἀπὸ του νυν, τοπικὸν και χρονικάν. Gu. σιγωμεν . αἴδεσθεῖσαι αἱ γυναῖκες την παρουσίαν του
Ἀγαμέμνονος, σιγωσιν, ώς δεσπότην αυrων ἄντα. m. 59. φίλαι ζ a5 γυναῖκες. Fl. 56. Daeάδες δηλονότι. m. a I.
726. Ἐκάβη, τί μέλλεις : Ἐκάβη, διὰ τί βραδύνεις την σφ
432쪽
θυγατέρα θάπτειν ἐλθοῖσα, καθάπερ ό Ταλθύβιος ανήγγειλέ μοι, μηψαύειν μηδένα των 'Αργείων της σῆς θυγατέρος. ημεῖς μὲν ουνειάσαμεν, οὐδε ἐψαύσαμεν συ δε βραδύνεις, ωστε με θαυμαζειν. μέλλω δε ἀποστελεῖν σε τα αε εκείνου γαρ μέρους καλως ἐπράχθη-5 σαν, εἴ τι των πραχθέντων καλως ἐστι.
τί μέλλεις : διὰ τι βραδύνεις. Gr. ὐπερτίθης. Gu. μέλλειντο βραδύνειν, το ἀποκεῖσθαι, και το φαίνεσθαι. Gr. I. κρυπτειν τάφω '. θάπτειν. GU. 727. ἰλλῖσ' : το ἐλθοῖσα Ἀττικη συνταξις' το κοινον ἐλθεῖν. Gr. io ἐφ' οἱσπερ ζ καθά. B.I. κααπερ. Gr. ως τοῖ Ταλθυβίου αναγγείλαντός μοι και γαρ ἔγγειλέ μοι. Fl. 2I. ώς τοῖ Ταλθυβίου ἀπαγγείλαντος αυτω a ἡ Εκάβη αὐτω ἐν τοῖς προλαβοῖσιν εἶπε. B. M. T. 25. 33. καθάπερ. Gu. ηγγειλέ μοι : ανήγγειλέ μοι. Gu.
728. θιγγάνειν . ψαύειν. I. ἄπτεσθαι. H. 59. 35 729. εῶμεν : αντὶ του ἐάσωμεν. I. αντὶ του ειάσαμεν. Gr. κατὰ τον σου λόγον. Gu. πουν ἀφίεμεν. Fl. I 7. ψαύομεν:ἐψαύσαμεν. Gr. ηγουν προσεγγιζομεν. m. 17. ἐθάψαμεν. m. 33. τουτο το σχῆμα ἀντιπονία λέγεται. m. 2I. αρσις καὶ θέσις σημαίνουσα το αυτό. H. 59.
ao 73Ο. σχολάζεις : ἐμβραδύνεις. B.M. βραδύνεις. Gr. l. σχοληἡ επιμνη και ἡ αργία και ἡ βραδύτης' ἄθεν και σχολαῖον βάδισμα.
απὸ τούτων καὶ ρήματα σπλάζει αντοῦ του αργεῖ, και αντὶ του βραδυνει, και αντὶ τοῖ επιμένει. Gr. θαυμάζειν : ἐκπλήττειν. m. 56. την βραδυτητά σου. m. 59. ἐκπλήττεσθαι, διὰ θαύμα- 5 τος ἔχειν. Gu. 73I . ηκω . ῆλθον. Gu. H. I 7. 59. αντὶ του εἶμι αυθις ἐκεῖ πέμψων σε. Gu. μέλλω σε ἀποστελεῖν. Gr. I. ἀποστελῶν : μετακαλούμενος. B. μεταπεμψάμενος. H. 33. τἀκεῖθεν ζ ἡτοι ταἀπὸ τοῖ στρατοῖ γενέσθαι πρέποντα, πῖρ τε λέγω ποιῆσαι, και ξύλα so συνάξαι, και τἄλλα τα προς την ταφὴν επιτήδεια ἐγεγόνει καλως. λοιπὸν ουν ἐστι σέ τε ελθειν και κρύψαι την παῖδα ἐν τω τάφου. 6. b..ρτίθηςJ In M. τί λοτίθη. 28. ἡτι δε ἡ l.
433쪽
ουτω το τἀκεῖθεν νοητεον, καὶ οὐχ ώς εκεῖσε, ώς οἴονταί τινες. το δε
Ἐκάβη ό τῆς θυγατρος θάνατος, ουτως ἀθλίως ἀνηρημενης, η ἔτι καὶ
τα προς ταφην παρασκευαζόμενα επιτήδεια λυπει τους ὁρῶντας, καὶ ουκ εστιν ὀς ἴδὼν ταῖτα ου στενάξειεν. Gu. I. τα απ' εκείνου του 5μερους. Gr. τα ἀπὸ τοῖ στρατου γενεσθαι πρεποντα. Gu. τα κατὰ την ΓΠολυξενην επιτηδεια παρεσκευάσθησαν. Gu. ἡγουν τα εν τη ταφῆκαλως επράχθησαν, εὰν δυνατόν εστι καλεῖν ταυτα τα πραχθεντα λως. εστι γὰρ σφαγῆ καὶ τμος τι κακω λουν εὰν τεως αξιον ὐπάρχει καλεῖν ταῖτα τα πραχθεντα καλως. m. 59. ἐν Te στρατω , o πάντα ευτρέπισται, ἡγουν ἡ πυρά. Fl. 25. 73 2. πεπραγμεν εστω . καλῶς επράχθησαν. Gr. τῶνδε : ατιναεπράχθησαν. H. I 7. των πραχθεντων. Gr. I. των μετὰ την τα- ν πεπραγμενων. Gu. κολάζει τον λόγον. Gu. εστ ιν καλῶς ζ κατ'ειρωνείαν. B. αντὶ του εχων εροὶ καλως. m. I 7. γινόμενα. T. 559. και εὰν εἰσὶ καὶ - εντευθεν ἔντως καλῶς εὐτρεπισμενα.
734. 'Αργείων . εἶναι δηλονότι. m. I7. ἔτι γὰρ Ουκ εστιν Ἐλληνικος ό νεκρος, φανερόν μοι ποιοῖσιν οι πεπλοι μη ἔντες Ἐλληνικοὶ, 25 ἀλλα Τρωικοί. B. M. Fl. Io. 33. 59. γαρ πέπλοι οι περιπτύσσοντες και περισκεποντες το σωμα λεγουσιν ἐμοὶ ειναι τον ἀποθανόντα 'Aργειον, ἡγουν Ελληνα. Fl. 25. γαρ οἱ πεπλοι οι περικαλύπτοντες το σῶμα αυτοῖ λεγουσί μοι αὐτον συστελλεσθαι. Fl. 59. 3o735. περιπΤυσσοντες : πιρικαλυπτοντες. Gr. αγγέλλουσί μοι:
434쪽
διδόασί μοι συμβάλλειν. Git εἶναι Τρωον καὶ ουκ Ἀργεῖον δηλονότι. Gr. μηνύουσιν, ερμηνεύουσι, δηλουσιν. Gu. 736.-738. δύστηνε: ταῖτα καθ' ἐαυτην λέγει η Εκάλ' πότερον προς το γόνυ προσελθουσα τούτου πέσω, η υπομ- διὰ
5 σιγης τα κακά; I. ω δύστηνε Πολύδωρε, τί δράσω εγω ἡ ' Εκάβη.εγκύψασα δε διαλέγεται προς τον νεκρον Πολύδωρον καὶ προς έαν v. ἔτι γὰρ ἀποστραφεῖσα ταυτα λέγει δηλον ἐξ ἄν και ό Ἀγαμ μνων φησὶ προς αυτην τί μοι προσωπω νωτον εγκλίνασα σὸν δύρs.' τὸ δε δύστηνε ό Δίδυμός φησι προς τον Πολύδωρον λέγειν την Ἐκάβην, ioω δύστηνε Πολύδωρε, εμυτο γὰρ λέγω, δύστηνον ἀποκαλώῖσα σέ. τί δράσω, πότερον ικετεύσω Ἀγαμέμνονα, η σιωπησω; B.M. I. τὸ δύστηνε οι μυ διὰ τον Πολύδωρίν φασι την Ἐκάβην ουτω λέγειν, ω δύστηνε Πολύδωρε' λέγουσα γὰρ εγω ἡ Ἐκάβη σε δύστηνον, εμαυ- την λέγω, η προς έαυτην ουτως, ω Ἐκάβη δύστηνε. λέγουσα γάρ σε
I 5 δύστηνον εμαυτην λέγω. ου γὰρ το ἴνομα επαινεῖται η ψέγεται,ολος αυτὸς ὁ τὸ ἴκμια εχων επαινεῖται η ψέγεται. ἰστέον δὲ ἔτι οἱ εκλαμβάνοντες τὸ δύστηνον προς τον Πολύδωρον οι Μν τὸ Ἐκάβη συντάσσουσιν ως ηροῖς ἔφαμεν, οἱ δε στίζουσι ρον προς τὸ σέ, τὸ δεἘκάβη προς τὸ κάτω συνάπτουσι, λέγοντες την Ἐκάβην προς εαυ- 2 την ηρεμα κοινολογεῖσθαι τὸ πότερον προσπέσω. διὸ και κρεῖττόν ἐστι τὸ δύστηνε προς τον Πολύδωρον, καὶ ου προς έαυτην λέγεσθαι.
Gu. I. δύστηνε : καθ' ἔαυτην λέγει τὸν λόγον η Ἐκάβη μέχρι
I. συμβάλλεινJ συμβάλων Gr. 5. ω δύστηνεδ αλλως prne fixuri in I. 6. ἐγκύψασα δὲ διαλέγ.ααιJ Ante luteo verba in Hor. 33. leontur
435쪽
πολλοῖ μη ἀποκρινομένη τω Ἀγαμέμνονι. Gr. ω ἄθλιε Πολύδωρε. H. 33. λέγω: ονομάζω. Fl. 33. 737. Ἐκάβη: ωσπερ ἄλλη τις ουσα λεγομένη Ἐκάβη. Gu.
προσπέσω γόνυ προς τὸ γόνυ προσελsοῖσα πέσω. Gr. κατὰ διάλυσιν, ἔτι προσπίπτω δοτικῆ συντάσσεται. Gu. τοῖτο ἀντίπτωσίς 5 στι. Fl. 2I. ἴπέρβατον. Fl. 33. 739. τί μοι προσώ-ω : καθ' εαυτην συλλογίζεται ἡ Ἐκάβη. B. ἀπορούσης της Ἐκάβης καθ' εαυτην ἄρα προσπέσω τω Ἀγαμέμνονι, και βοηθειν πείσω, η οἴσω τα κακὰ εν σιγῆ, ιδὼν ό 'Aγαμέμνων ουτως αυτην ἐνδοιάζουσαν, φησι, τί ἐγκλίνασα και στρέψασα το σὸν νωτον εμοὶ θρηνεῖς, και ου στρέψασα πρόσωπον προς πρόσωπον λέγεις τοπραχθέν ς τίς ἐστιν ουτος ὁ νεκρός; το δε μοι και το προσέμω καθ' ἄλον και μέρος εἴρητα, το μὲν ἐμοί Paν, το δε προσάπτω μέρος. μορος γωρ του παντὸς σώματος τὸ πρόσαγατον. Gu. I. τι μοι προσώπω : τι με ἀποστραφέῖσα και τω προσώπω μου του Sνωτόν σου δοῖσα θρηνεῖς; B. M. διὰ τί ἐν του προσάπτω μου κλίνασαηγουν τρέψασα τὸν σὸν νῶτον. Gu. τί τὸ πρόσωπον προς τὸν νωτον δοῖσα οδυρη και θρηνεῖς; ἀντίπτωσις. τί τὸ πρόσωπον σου κρύβεις και στρέφεις οπίσω εἰς την ράχιν, και οὐ λαλεῖς Fl. 33. εγκλίνασα ζ υποκύψασα. m. 59. a O
αντὶ ενεστωτος. ὁ γὰρ ἐνεστως μακρον εχει τὸ δυ, και οὐ συμφω- νει τω μέτρου. Gu. δύρη: κατὰ ἀφαίρεσιν του λ ῶδύρη γάρ
7 I. DX εἴ με : ταῖτα καθ' εαυτην φησιν η Ἐκάβη. ἀλλ' εὰν as εἴπω τουτον τα κακὰ τα ἐμὰ, η κρατησω τὸ γόνυ τούτου, φοβοῖμαι μη ηγησάμενος ἐμὲ εἶναι ποτὲ πολεμίαν, νυν δε δούλην, ἀποδιώξει μετων γονάτων αυτοῖ, κώ ἀποδιωχθεῖσα προσθησω ἐμαυτῆ πλειοτέραν
ditis. 25. παῖτα- ΕκώβηJ Similiter Fl.
2 l. καθ' ἐαυτην καὶ ταῖτα λέγει.
436쪽
742. ἀπωσαιτ : ἀποδιώξει, εὐκτικον αντὶ ενεργητικοῖ. T. 59. ἀποδιωξω ἐμ δηλονότι. H. a I. αλγος : λύπην. Gr. το εκ του ἀπωσθηναι. Gu. προσθείμεθ' αν τ' αλγει δηλονότι. Gr. τρπερὶ του παιδος αλγει. Gu. τρ αλγει δηλονότι, πουν τη λύπη. 5 Fl. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. αλλ' εαν ἀπωσαιτο καὶ ἀποδιωξη ό Ἀγαμέμνων, ηγούμενος ἐμὲ ἐχθρὸν, προσθείμεθα καὶ προσθησομεν αλγος
εν τρ αλγει, ηγουν λύπην περισσοτέραν. προσθείμεθα κανονισον
τίθημι, ὁ μέλλων θησω, ό αόριστος ἔθην, ὁ μέσος ἐθέμην, και το
εὐκτικον θείμην θειο θεῖτο, το πληθυντικον θείμεθα και προσθείμεθα. io m. 25. 743. κλύων : ακουαθν. Gr. τί πάσχεις. Gu. εκ του κλύω τοακούω γίνεται και το περίκλυτος ο ἐξάκουστος πο- ό περισσως ἀκουόμενος. Gr. 744. εξιστορησαι : ἀντι τοῖ μαθεῖν. M. Gr. γνωρίσω, νωναι. is Gu. οδsi: μεθοδον. Gr. την θέλησιν, τον τρόπον. Gu. -βεσιν. B. βουλευμάτων : βούλημα, το θέλημα, βούλευμα δε το ἀπὸ της βουλης πουν σκεψεως κατάντημα. Gr. όδὸν βουλαυμάτων : τασὰ βουλεύματα περιφραστικως. Gu. 745. αρ ἐκλογίζομαι : εἰποῖσα ανωθεν ως πολεμίαν καὶ δούλην ao η γούμενος αυτην Ἀγαμέμνων την ταύτης ἀπωσαιτο δέησιν vis φησιν, ἄρα ἐκλογίζομι καἰ υπολαμβάνω τὰς φρένας τοῖδε προς τοδυσμενὲς καὶ το εχθρον 'λλον η το φιλάνθρωπον, οὐκ ἔντος δυσμε- νους και εχθρου ς εκ δὲ του οἴτω διαπορεῖν φαίνεται ἔαυτην μεν ρομ-φομένη, ως ου ταληθῆ περὶ εκείνου -ολαμβάνουσαν, εκεῖνον δε τῆς as αἰτίας ἀπολύουσα. Gu. I. αρ ἐκλογίζομαί γε '. ἐὰν στίξωμεν εις το τουδε, νοητεον οἴτως' ἶρα χαλεπὰς καὶ ἐχθρὰς λογίζομαι τὰς τούτου φρένας του 'Aγαμέμνονος οὐκ ἴσος δυσμνοῖς, Π ν το πανπερὶ 'Aγαμέμνονος. ἡ εις το μῶλλον στικτέον, ὼ η ολως' ἀρα προς το δυσμνὸς μῶλλον ρέπω, τούτου ἔντος οὐχὶ δυσμενοῖς τὰς φρένας. 3o B.M. H. I . I. ἐκλογίζομαι : διανοοῖμαι. B. αντὶ του διαλογίζομι. M. καὶ τοῖτο καθ' ἐαυτην φησιν ἡ Ἐκάβη. B. αντὶ του συλλογίζομι,
25. α J ἄλλως praefixum in I. 27. τούτου aciduli ex M. ita. ἔντος M. ἔντος αὐτοῖ Ceteri. . το πῶνJ ὁ λόγος ἄταψ Hor. I .
437쪽
ἡγοι νοῶ. GR T. 6. 9. a . 56. 59. 76. υπολαμβάνω, διαλογώ μοι, εξω του νοος λογίζομαι, Fl. 33. τοῖ νοὸς κρίνωὶ ἔξω του
καθηκοντος λογίζομαι και τάττω. Gu. υποπτευω. Gu. αρα παρα
λογίζομαι και ἐκλαμβάνω τουτον δυσμνῆ. Gu. αρα χαλεπὸς και ἐχθρὸς λιογίζομαι τούτου τας φρένας. m. Io. 33. δυσμανές: ἐπ 5θρῶδες. H. a I. Gu. προς το ἐχθρόν. m. 59. εχθος. m. 56. χαλεπόν. m. 33. ἰδοῖσα ἡ Ἐκάβη τον Ἀγαμέμνονα πράως ψιλουντα αυτῆ καὶ ως εἰπειν συλλυπούμενον λέγει, αρα υπολαμβάνω μαλλον τὰς φρένας του Ἀγαμέμνονος ειναι προς το δυσμενὲς καὶ το ἐχθρωδέστερον, μη ἔντος του 'Aγαμέμνονος οὐχὶ ἐχθροῖ, ἀλλα και Io
μαλλον φίλου ἰ H. 59. 747.-748. εἴ τί με βούλει : εἰ μηδὲν ἀπὸ τουτων βούλει εἰδέναι με, συμμνεις ἐμορ καὶ γὰρ οὐδ' ἐγω βούλομαι ἀκούειν. I.
τῶνδε: των κακων. m. 56. μηδέν'. μη τι. ἄνομα γάρ ἐστιν ἰνταῖθα το μηδέν. Gr. Fl. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. I 5748. εις ταυτον ῆκεις'. τὰ αυτά μοι βουλεύη. M. συμφωνεις ἐμοὶ, πουν οπερ θέλεις ἐκεινο θέλω. Gr. ηκεις καὶ ἔρχη σὰ εὼς τοαυτην γνωμην ἐμοί. Gu. ταυτόν : το εν και ὁμοιον. Gu. πουν τὰ ἴσα μοι φρονεις' καὶ γὰρ οὐδε ἐγω θέλω κλύειν' η εις την αυτην γνωμην ηκεις ἐμοί. m. 25. ει θέλεις ἐμοῦ μηδέν τι τούτων γινω- a
m. 59749. 753. ο- αν. ο- αν- ναίμην χωρὶς τοῖδε βοηθειν τοῖς ἐμοῖς τέκνοις. δια τι στρέφω ἐπὶ νουν καὶ διαλογίζομαι τάδε ἔανάγκη τολμ' αντὶ τοῖ ἐπιχειρειν, εἰπειν, καν τύχω βοηθύας as λονότι, καν μη τύχω. ω Ἀγάμεμνον, ἱκετεύω σε προς τῶνδε των γονάτων, καὶ προς του σου γενύου, καὶ προς της δεξιῶς, χειρος δηλονότι, τῆς εὐτυχους καὶ εὐδαίμονος. I.
749. οὐκ αν δυναίμην ζ δυνηθω. m. 59. οὐ μη δυνηθῶ. T. 56. καε ἐαυτὴν λέγει ἡ Ἐκάβη, οὐ μέλλω δυνηθηναι χωρὶς τοῖ Ἀγα- 3o
μέμνονος βοηθησαι τοῖς τέκνοις μου, πουν φονεῖσαι τον Πολυμή στορ . H. 59. τιμωρεινο βοηθειν. B. Gr. τιμωροῖμαι τὸ απλῶς κολάζω καὶ ἀνταμύνομι' καὶ τιμωρῶ το άπλως βοηθῶ καὶ το ἐκ- διπιοῦ. τὰ πρῶτα αἰτιατικῆ, τὰ δεύτερα δοτικῆ. Gr. τιμωρῶ το
438쪽
75o. τί στρέφω τάδε : διαλογίζομαι, πουν τί σκέπτομαι ταύτας B. διὰ τί επὶ νουν δηλονότι, η στρέφω κατὰ νουν, ηs στρέφω ἀπὸ τοῖ 'Aγαμέμνονος, κινοῖμι- προς εκεῖνον. Gr. τίτηδε κακεῖσε ταλα φέρω, τί σκέπτομαι και λογίζομι, ἀναπεμπάζω καἰ κατὰ λῖν περιφέρω. Gu. τί σκέπτομαι λάθρα, καὶ ου λέγω
ταῖτα. Fl. 5975 I. τολμαν . θαρρεῖν. B. ἐπιχειρεῖν. Gr. τοῖτο το ειπεῖν. Io Gu. υπομένειν λέγειν. Gu. ανάγκη τολμῶν καὶ θαρρεῖν προσπέσαι τοῖς γόνασι τοῖ 'Aγαμέμνονος, καν ἀκούση μου καν ου. Gu. τολμαν κατὰ κοινοῖς το υπερ δυναμιν επιχειρεῖν, κατὰ τούς ποιητὰς το τα τυχόντα επιχειρεῖν καὶ το υφίστασθαι. Gu. ανάγκηυπάρχει τολμησαί με εἰπεῖν ταῖτα προς τον 'Aγαμέμνονα, κανι 5 τύχω βοηθειας καν μη τύχω. H. 59. ανάγκη απαραίτητόνεστιν. Gr. υπάρχει. m. 59. Gu. Duλεῖν τούτω δηλονότι.
752. ἱκετεύω: ηγουν παρακαλω σε. Fl. I7. τωνδε : πρός. Gr.άπτομένη. ενεκα. Gu. οι 'Ελληνες Παν εμψον παρακαλέσαι ao τινὰ, ει μεν εκάθητο, πρωτον μεν ησπάζοντο παρακαλοῖντες τὸ γόνυ υτοῖ, εἰτα την χεῖρα, ελα ἐκράτουν της γενειάδος αυτοῖ, ἴνα διὰ
μεν τοῖ γίνατος βαδίση ἔνεκεν της αυτοῖ βοηθείας προς τον βασιλέα, δια δε της χειρὸς, ἴνα διὰ της αυτοῖ βασιλείας χειραγωγησηαυτον προς τα ra ζοντα, διὰ δε της γενειάδος, ἐπεὶ ὁ νοῖς
25 καὶ ακατάσχετος εστιν, αντὶ νοῖ την γενειάδα κατεῖχον, ως μη ἐπι λησμων της ἴπομνησεως τάχα γένηται. m. 25. γενειάδος καὶ δεξιῶς και γονάτων ηπτοντο οἱ παλαιοὶ καθικετεύοντες, δια της γενειάδος τὸ τίμιον ὐπεμφαίνοντες, δια της δεξιῶς την πρῆξιν, διατων γονάτων την κίνησιν, πραγματικως, οιονει λεγοντες, κινηθεις 3o πραον ἐντίμως εις εμέ. Gl. 733. ευδαίμανος ζ ευτυχοῖς. Gr. βασιλικης. Gu. ευδαίμων γὰρ ην, ων ἄναξ παντων Ελληνων. Fl. 2I. 754. τι χρημ' . ποιον πρῶν επιζητοῖσα. B. M. Fl. 59. N
439쪽
πρῶνα ζητουσα, ἱκετεύεις δηλονότι; ποιῆσα τον τῆς γης σου
πόνον ελεύθερον; ράδιόν εστί σοι, τουτο δηλονότι. I. τί χρῆμα Μστεύουσα et το μαστεύουσα ματαφορικον απο των βρεφων των τους μαστους τοῖς χείλεσιν ἀνιχνευόντων. Gr. τι χρυ επιζητοῖσα; μη ουν ἐλευθερον' ἐκ μεταψορῶς του 'στου. Sri 33. αρα ζητεῖς ποιησαι την σην λην ἐλευθέραν; μαστεύω το τω καὶ παρακαλω' η ροταφορα ἀπο των νηπίων των την μητρος επιζητουσαν μαστήν. Fl. 25. αμοιβαῖοι οι παρόντες στίχοι, δια δὲ την γλυκύτητα συγκόπτει τους λόγους των προσωπων κατὰ μικρόν. m. 59. μων'. ἄρα. H. I7. αρα. Gu. μη ουν μαστεύεις. Gr. I. ἄρα θέλεις. m. 6. 9. 2I. 56. 59. 76. ελεύθερον . ἀκαταδούλωτον. ri 59. δοῖλαι γὰρ ἔσαν των Ἐλληνων πασαι αι αιχρολωτισθεῖσαι. Gu. 755. αἰωνα ζ τον της γης χρόνον. Gr. ηγουν τον ἄπαντα βίον.αιων ό χρόνος και ἡ ενος ἐκαστου ζωή. Gu. θέσθω : ποιῆσαι. Gr. I 5
ποιήσασθαι. Gu. ράδιον . εἴκολον. H. I 7. 59. Gu. εστι σοι:το τυχεῖν τούτου δηλονότι. M. H. a I. ποιῆσαί σοι τοῖτο. Fὶ 59.
756. οὐ δῆτα: ουδαμως βούλομι δηλονότι ελευθερωθηναι, τοῖς κακοῖς δὲ κολάζουσα τον απαντά μου βίον θέλω δουλαῖσαι. I. οὐ- μως θέλω τοῖτο. Fl. 59. Μστεύω τοῖτο δηλονότι. m. a I. τι - 2 ρουμένη : κολάζουσα. Gr. τιμω ρω το βοηθω προφέρεται εγερ τικοῖς, τιμαροῖμαι δὲ τὸ κολάζω παθητικως. H. 33. 757. δουλεῖσα : δούλη εἶναι. Gr. m. 6. 9. I7. 2I. 56. 59. 76. δούλη εσεσθω. Fr. 59. 758. και - τιν ημῶς: καὶ δὴ εις τίνα επάρκειαν καὶ βοήθειαν a5καλεῖς ημῶς, ηγουν εμέ ς I. και διὰ τίνα βοήθειαν λἐγει ημῶς εν- τα α, τί θέλουσα. sq. 59. το εἰς αναστροφὴ, εις τίνα βοήθειανημῆς καλεῖς. Gu. 759. ουδεν τι : οὐδέν τι τούτων, ων σῖ υπονοεῖς, ἄναξ, θέλ- δηλονότι. ψας τόνδε τον νεκρον, καθ' ου στάζω δάκρυον; I. εις 3o
οὐδεν τι τούτων καλώ σε, ω ἄναξ, ων υπονοεῖς' a εμελλεν εἰπεῖν, διαδῆ τὴν προηγησαμένην πτωσιν εἶπεν in. H. I7. αιτω δηλονότι,
επιθυμ . το ζητεῖν με ἐλευθέραν ζωήν. Gu. δοξάζεις : υπονοεῖς.
440쪽
δοξάζει ἀντὶ τοῖ τι , και ἀντὶ του υπολαμβάνει, και ἀντὶ του στέργει, οἱον τα των Ἱουδαίων δοξάζει. Gr. υπολαμβάνεις. Gu.
76 I. ψω το μεντοι μάλλον : ἡτοι ο μέλλεις περὶ τουτου εἰπεῖν 5 οὐ δύναμαι νοησα. I. το μέντοι : ηγουν τί ητις Gu.) ἐστὶν ἡ δεησις περὶ τουτου ἡ υπερ τούτου του νεκροῖ Gu.ὶ ου δυναμαινοησαι. n. 6. Ghi. το δε μελλον, δια ποιον τρόπον εφονεύθη, ου δύναμαι νοησαι. m. 59. ρη σεσθαι. οὐκ εP: ου δύναμαι. Gr.
ὁ περὶ τούτου μέλλεις εἰπεῖν. Gu. τὸ μέλλον καὶ ε σόμενον δια-io φέρει, παρότι το μεν αμψίβολον, τὸ δε αγαμψίβολον. Gu. μαθεῖν :νοησαι. Gr. η εἰπεῖν. v. φράσαι. Gu. 762. τοῖτον ποτ : τοῖτον ετεκον ποτε καὶ ἔφερον υπὸ πης ζώνης, τουτέστιν εν γαστρὶ εἶχον. καὶ ἔφερον γνης -ο, αντὶ τοῖ υποκάτω της γνης ἐβάσταζον ποτε τοῖτον, καὶ ετεκον υπο της γνης. ἄμοιον is τε Ρ ψω σ', 'Oδυσσεῖ, δεξιὰν υφ' εῖματος κρύπτοντα χεῖρα ' καὶ τω περα γὰρ ηδ' υπὸ σκηνην πόδα.' Ι. ετεκον κἄφερον : πρωθύστερον, υστερολογία Gil.) αντὶ τοῖ υποκάτω της γνης ἐβάσταζον ποτε καὶετεκον. Gr. πρωθύστερον ποίησον, ἴνα γενηται σαφές' τολον ποτε ἔφερον γνης υπο καὶ ε τεκον. Και ἄλλως. τοῖτον ποτε ειχον κατὰ ao γαστρος υπὸ την γνην καὶ εγεννησα αυτόν. B.M. H. IO. 2I. 25.
33. παρὰ σοῖ. τί πα εστιν οὐκ ἔχω υπονοησαι γαστρὸς υπὸ ζώνης. Fl. 33
763. εστιν δε τίς ζ εστι δε, ω τλημον, ολος τίς των σων παμδωνοῦ I. τίς ζ ποιος. τὸ τί επὶ της ουσίας τίθεμεν ερωτωντες, οἷον as τί εστι τόδε ς τὸ δε τίς επὶ των ονομάτων, οῖον τίς εστιν ἶδες Gu. τίς δε και ποιος απὸ των σων τεκνων υπάρχει ουτος, οῦ ἀθλια ς ri. 59. παρασχ ατισμός. B. 764. ου των θανόντων : ουκ εστιν απὸ των υἱων τοῖ Πριάμου των
θανόντων ἐν ἹλL. I. οὐ: λείπει τὸ ναί. m. 33. ὐπ' Ἱλίω: εντὸς 3o της Ἱλίου. η υπό δηλοῖ τὸ κάτω, οἷον υπὸ τὸ δενδρον. δηλοῖ δε καὶ τὸ εντὸς, ως ενταῖθα καὶ παρὰ Θουκυδίδη ' υπὸ νύκτα εφυγον οἱ