장음표시 사용
481쪽
Gr. Fl. 6. 9. I7. al. 56. 59. 76. επι τοις στρώμασι. Gu. ποM επὶ κοίτην. εστι δε τουτο καὶ το εις ευγεν ἐκ παραλλήλου. Gu.ώψ : ῖνα. M. 928. ἀνὰ δε κέλαδος : το δε ουκ εστι περισσὸν, ὼς οἴονταί τι ς, 5 ἀλλ' εἰώθασιν οἱ Ἀττικοι εν ταῖς ἀποδόσεσι καὶ επαναλ ωσι τουτοτιθέναι. ο ζητῶν πανταχροῖ εὐρήσεις. Gu. I. ἀνα δε πάλιν : ἀνὰ τὴν πόλιν δε εμολεν, ἡγουν ἐπῆλθε, κέλαδος, φωνη, ἡχος, θόρυβος. Fl. 6. 9. I7. 2I . 56. 59. 76. Gi'. ἐν ἴσω δε ταῖτα εποιουν, κατέλαβε, ἀνὰ τὴν πόλω κέλαδος και θόρυβος' οἱ γὰρ εξω 'Ελληνες io ελθόντες παρεκελεύοντο τοῖς εν τῶ δουρε- ,πω Ἐλλησιν ἀνοῖξαι αὐτοῖς τὰς πύλας και εισελθεῖν λέγοντες αὐτους, πότε δὴ πορθήσαντες τὴν Ἱλιάδα σκοπιὴν ελεύσεσθε εἰς τους οἴκους Fl. 59. ἴσα
ρήματα κίνησιν εχουσιν ἐμμέσως, μετὰ προθέσεων ποιουσι τὴν συνταξιν ερχεται εις τον τόπον, και βαδίζει, και κινειται, καὶ τα IS
ἔμοια. Gr. 929. κέλευσμα : βοὴ των Ἐλλήνων, φώνημα. Gu. προσφώνημα. m. 2I. φωνή. 33. 93Ο. πότε ζ λείπει το, ει μὴ νυν. o δε νους, τουτο δε, φησὶν, ελπον οι Ελληνες, παρακελευόμενοι ἀλλήλοιe, πότε δὴ τὴν ἀκρ sto πολιν πορθήσαντες τῆς Τροίας παραγενήσεσθε εις τα οἰκεια B. M. I. 93 I. σκοπιάν'. πουν τὴν ἀκρόπολιν. M. Gr. ἡ τὴν - λὴν Τροίαν. ἀπο μέρους το nov. Gu. σκοπιὰ λέγεται ὁ υλλος τόπος, εις ον ἱστάμενοι ἀποσκοπεύουσι περί τινων. Gr. Ἱλιάδα σκοπιὰν as
λέγει ἡ τὴν ἀκρόπολιν, ἡ, ῶς τῶ Oμήρω δοκεῖ, επι υλλου τινος
τόπου εκειτο το κάστρον, καθὼς αυτὸ τουτο δηλοῖ σκοπιὰ δε λέγε
eto. ἀλλήλοιι' ἀλληλουι I. ib. δὴ ad lusi ex M.
482쪽
932. λεχη : στρωματα. Gr. την στρωμ v. m. 59. φίλιατα προσφιλη. B. M. μονίπεπλος ζ αι Λακεδαιμόνιαι γυναικες εν τοῖς 5 ἀγωσι μονοχίτωνες ησαν, πόρπας εφ ἐκατερον των ω v εχουσαι ἄθεν και δωριάζειν το γυμνουσθαι Ἀνακρέων φησί GiI. I.
φει ουτως κατὰ δε τουτον τον πόνον υπο Αἰγινητων 'Aθηναῖοι κατὰ θάλατταν πλούμενοι πέμπουσι πεζους εἰς την νησον υπολαμβάνοντες, io αν φθάσωσι πεζους ἀποβιβάσαντες, πολλὰ βλάψαι την Aιγιναν. οἱ δε επεξελθόντες, ἔτυχον γὰρ αυτοῖς προσκαταπεπλευκότες των Σπαρτιατων τινες, τους Ἀθηναίους απαντωντας ἀπεκτειναν πλην ενός. τουτον δε ἀπεστειλαν ἀπαγγελουντα. τον δε, ῶς ηλθεν, περιέστησαν αἱ των τεθνεώτων γυναῖκες αἱ μεν ἐρωτωσαι τους ἄνδρας τι γεγόνα- Is σιν, αἱ δε τους υἱοῖς, αἱ δε τους αδελφούς. ετύγχανον δε φορουσαι κατ εκεινον τον πόνον Δωρίδα στολην. τὰς περόνας ουν ἀπὸ των ω ν ελκυσάμεναι τον ἄνθρωπον πρωτον εξετύφλωσαν, εἶτα ἀπεκτειναν. οἱ δε Ἀθηναῖοι μεγάλην ἡ σαντο συμψορὰν το γενόμενον πάθος. ἔδοξε δε αυτοῖς περιελέσθαι των γυναικων τὰς περόνας, ἐπεί- ao περ εις ὁπλισμὸν αὐταῖς περιεστησαν, οὐ φυλακην της ἀμπεχόνης. πάντων δε ιδιώτατον συνεβαινεν επὶ των Ἀθηναίων. οἱ μεν γὰρ κόμας εφόρουν, αἱ δε γυναῖκες εκείροντο, καὶ τοῖς μεν ἀνδράσι ποδη- ρεις ησαν χιτωνες, αἱ δε γυναῖκες εφύαζον εν τῆ Δωρίδι στολη, διόπερ καὶ εἰς ημῶς πολλοὶ τοῖς ἀχίτωνας δωριάζειν εφασαν. M.
scitolio inferiore. Io. ἀποβιβάσαντες Cotyettis. ἀποβάντες M. ib. πολλὰ βλάψαι J πολλὰ g, βλάψαι Cobctus. Aut sic Scriberulum aut πολλἁ βλάψειν.
I I. προσκαταπεπλευκότε d προκατα- επλευκότες Cobet iis.
. φορουσαι Colletus. φερουσαι M. io. ΔορίδαJ δοριάδα Μ.i9 ἐπεὶ γὰρ M. Mequens in libris vitium pro ἐπείπερ, PIOd re institui ex scholio inferiore.
23. ἐβρύας J εβρυον M. Correxi
ex scholio inferiore. 24. εἰς ἡμας restitui ex soliolio inseriore. M. quod tacημῶν scribendum soret, ut secit Co belus. R . ο ιάζεινJ δωρίζειν M. Recte infra B. I.
483쪽
Δωρὶς ώς κάρα : αἱ Λακίδαιμόνιαι κόραι διημερευουσιν κωστοι και αχίτωνες, ἱματιδιον εχουσαι πεπορπημένον εφ' ἐκατέρου των ωμων. και Καλλίμαχος
εσκεν οτ' ἄζωστος χἀτερόπορπος ἔτι.
καὶ των εν ταῖς αρχαίαις γραψαῖς Ουκ ολίγα ουτως ἔσταλται. και sδωριάζειν το γυμνουμένας φαίνεσθαι τας γυναῖκας. 'Aνακρέων εκδυσα χιτωνα δωριάζειν.V B.M. I. 'Aλλως. υπὸ Αἰγινητων πειρατευόμενοι Ἀθηναῖοι στρατιαν κατ' αυτων ἀποστέλλουσιν. οἱ δεαμα Σπαρτιάταις απαντας απέκτειναν. εἷς δε σωθεὶς υπέστρεψεν ἄγγελος, ον in v σασαι των τεθνεώτων αἱ γυναῖκες αφελόμεναι τας i o περόνας των ωμων καὶ τυφλωσασαι πρωτον απέκτειναν. οἱ δε Ἀθηναῖοι δεινον ἡγησάμενοι περιεῖλον των γυναικων τας περόνας, ἐπείπερεὰ όπλισμον αυταῖς ἐχρησαντο, ου φυλακην της ἀμπεχόνης, αυτοί τε ἰκίμων, αἱ δε γυναῖκες ἐκείροντο. καὶ τοῖς μὲν ανδράσι πώ ρεις ησαν οἱ χιτωνες, αἱ δε γυναικες ε βρυαζον εν ταῖς Δωρικαῖς στολαῖς. I 5διο καὶ εις ημας τας ἀχίτωνας δωριάζειν εφασαν. B.M. I. Δαφὶς ως κόρα: Λακίδαιμονία. Gr. Mονεμβασιλισσα. Gu. αἱ Δωρίδες κόραι ερχόμεναι εἰς τον ναον της 'Αρτέμιδος ενθουσιωσαι μετα ἔνος μόνου χιτωνος ηρχοντο. λιποῖσα δε καὶ καταλείψασα ταφίλια λέχη, πο- την στρωμνην αυτην, επεὶ ανεπαυετο καλεῖ ταυ- ao
I. αἱ Λακεδαγογίων-J Hoc scia o-lion in B. I. legitur post soliolion proximum, praefixo ἄλλως. 4. τι καὶ των I. cuIn interpunctione ante Ai, et sic B.M. quoque, in quibus est ἔτι δὲ και των. s. ὀλίγαJ ολ xa M. unde CObctus ὀλίγαι Ουrως εἰσὶν ἐσταλμέναι. ib. ουτως Colaetus. ιτ' B.M. I.
sita Sunt. ib. πειρατευόμενοιJ στρατευόρονοι M.
9. σωθεὶς DID. I. IO. μαντησασαι M. περιστῶσαι
I 3. οὐ φυλακην B. M. και Ου προέ
484쪽
'ν ουτως η διὰ το ἡδονικον της μίξεως' ἐπάνω γὰρ ταυτης ἐσυνουσιάζετο ὶ καταλειψασα τα φιλια λέχη μονοπεπλος μονοχίτων μετὰ
του ἐπικαμυνοῖ μόνον εφυγον εἰς την Αρτεμιν, πουν εις τον ναον
της 'Aρτέμιδος ' ἐν γαρ καιρω σκυλευσεως οὐ προστρέχομεν ἀλλαχόθι,5 ει μη εν τοῖς ναοῖς το αυτο και ἐκει ναι φοβουμεναι προσέδραμον εἰς τον ναου της 'Αρτέμβος και των ἄλλων θεων, ως ό Πριαμος καὶ οἱ ἔτεροι. 'H αλλως. ως κόρη Δωρὶς μονωτων προσκαθίσασα εις τον ναον της Ἀρτέμβος καὶ των ἄλλων θεῶν, ώς καὶ ὁ Πρίαμος καὶ οι ἔτεροι. 'H ἄλλως. ώς κόρη Δωρὶς μονοχίτων προσκαθίσασα εἰς τον io ναον της Ἀρτέμιδος, ουτως καὶ ἐγὼ ἴδραμον ἐν τοῖς ναοῖς. ουκηνυσα δε, ηγο- ουκ ἐτελείωσά τι, οα εἶρον σωτηρίαν, ἀλλ' ἀπεσπάσθην των ἐκεῖσε, ῶς αἰχμάλωτος. H. 59. 935. προσίζουσ' : μέλλουσα προσελθεῖν. B. ἱκέτις καθίζουσα. Gr. προσκαθημένη. Gu. προσκαθίσασα τη Ἀρτωίδι Ουκ ηνυσα, i 5 φησὶ, το ἐμον βούλημα, ἔστε μη ἀρπαγηναι καὶ αιχμαλωτισθηναι. ἄγομαι δε θανόντα ἰδοῖσα τον ἀκοίταν τον ἐμον, ηγουν τον ἄνδρα. διαλύεται δε το προσίζουσα, οῖον, χουσα προς την 'Αρτεμιν, πουν προσκαθημένη τη Ἀρτέμιδι. Gr.
της Ἀρτέμιδος καὶ μηδὲν Θελησάσης. Μ. H. Io. ουκ ευώδωσα, ουκ ἐτελείωσα. H. 6. 9. I7. a I. 56. 59. 76. 937. ἄγομαι : ἄγομαι, φησοῦν, ἐπὶ το πέλαγος, ἐωρακυῖα τὸν ἄνδρα μου ἀποθανόντα. B.M. I. ιστέον δε ώς καὶ το ἐπεὶ νόστιμον προς a s τὸ ἄγομαι συναπτέον τη ἐννοία. Gii. I. ἄγομαι : φέρομαι, ώς
αιχμάλωτος. Gu. 939. ἀποσκοπουσα '. μακρόθεν ὁρῶσα. Gr. πόρρωθεν βλέπουσα. Gu. καὶ ἄπο καὶ μακρὰν σκοπουσα, καὶ ἐπιτηρουσα την πόλιν.
H. 59. τει καὶ πόρρωθεν ἐωρῆτο ἡ Tροία καιομένη, οῖον ἀπο3o Xερρονησον. B. M. M. M. 94o. νόστιμον : τὸν της υποστροφης. Gr. υποστρεπτικον προς
1. η delendum, nisi quid excidit. αἰχμάλωτοι luidita sunt scholio v. 3. ἐκικαμυνοῖ J Siz. 945. Post ταύτη εἶναι. 23. φησὶν Om I. δε est in M. 20. - Τροία M. ἐπεὶ καὶ πόρρω- 24. ῶς καὶJ οτι Ι. θεν ἡ νία ἐωρῶτο I. πόρρωθεν ρ εω- 25. συναπτέονJ συναπται Sine ac- ρατο ἡ τροII B. centu Gu. in quo haec ισπεον δὲ
485쪽
τον οἶκον. Gu. τον της υποστροφης. Flor. 6. 9. I 7. 56. 59. 76.ὶ παλινοστολιτα, ἐπιστρέφοντα. m. a I. ὀπισθόρμητον. B. Fl. 33.
Τρω ης - ἀπηγόρευσα ἡ ἀθλια τη λύπη - τη Ἐλένη νη ἀδελφη 5
των Διοσκουρων, Κάστορος και Πολυδεύκους. και τω Πάριδι καταρωμένη, ἐπεί με της πατρωας γης και των οἴκων ἐξεκησεν ου γάμος, ἀλλα ταλαιπωρία δαίμονος τινος κακοποιου, ηντινα ' Ελήνην μητε τοπέλαγος ἀπαγάγοι πάλιν, πουν Γις τοὐπίσω, μητε ἀφίκοιτο Γις τον
94I. ωρισεν : ἀφωρισεν. B. M. Gr. ἐχωρισεν. B.M. Gu. ἐξωρισεν. Gu. διεχωρισεν. m. 33. ἀπέπεμψε. B. 9 2. ἀπεῖπον : ἀπείρηκα τοῖς καλοῖς η ἀθλια ἐγω. B.M. ησθέ- σα. B. ἀπηγόρευσα, ἀπέκαμον υπὸ του ἄλγους. Gr. τοῖς κακοῖς η ἀγανακτήσει. θλίψει. Gu. ἀπο του νυν ου δύναμαι λέγειν i5 τι, δαμασθεῖσα τη θλίψει. Fl. 59. 944. Διοσκόροινοῦ την Ελένην φησι την των Διοσκουρων κάσιν Κάστορος και Πολυδεύκους και τον Πάριν τον βουκόλον καταρωμένηίς αἰτίοις του πολέμου. ἰστέον δε ἔτι ολιγάκις κεῖται το κάσις ἐπὶ δε ης, ἐπὶ δε ἀδελφοῖ πουάκις. B. ἡ Ληδα συλλαβουσα ἐκ χοτου Τυνδάρεω καὶ ἐκ του Διὸς, μεταβληθέντος εἰς κυκνον, ἐγέννησεν v. ἀφ' ιυ ἰξηλθεν η τε Ἐλένη καὶ ό Κάστωρ καὶ ο ΓΙολυδεύκης. δια τούτο λέγονται Διόσκοροι οἶτοι, οἱονέι κουροι του Διός. κάρη λέγεται θηλυκως καὶ κουρη ποιητικως, κόρος δε ό υιὸς ου λέγεται, ἀλλα κουρος. ἐκ τούτου λέγονται Διόσκουροι. Gr. συνεκδοχικως, as διδοῖσα ἐν κατάρα. συνεκδ. καὶ καταρωμένη alius codex in Fl. 59. κάσιx: δε ην. Gr. αὐταδελφήν. Gu. 945. βούταν : βουκόλον, βοτηρα, ποιητικόν. Gr. βοσκόν. Gu. βούτας λέγεται ό Ἀλέξαἀρος, ἐπεὶ εἰς τα ποίμνια του πατρὸς αυτοῖ ην και ἀνετρέφετο, μέχρις ου Γις την Λακεδαιμονίαν ηλλ' so
δαῖος δὲ διὰ τη, 'Iδην τὸ ἔρος πόλις γὰρ της Τροίας ὐπερ τὸ ἄρος
αινόπαρις δε, διότι ἐπὶ κακω ἐξέφυγε καὶ παρδεδραμε τον φόνον, ἔνεκριναν οἱ μάντεις θανατωσα αυτόν. m. 59. κατάρα διδοῖσα : ἐπαρωμένη καὶ αἴτιος τοὐ πολέμου. M. προς
486쪽
το αποσκοπουσα ἐστὶ καὶ ἡ μετοχη το κατάρα διδοῖσα' το δε εμειν τιμον και το τάλαινα ἀπεῖπον ἄλγει διὰ μέσου, ει καὶ φασί τινες προς το ἀπεῖπον την μετοχρον ταύτην εἶναι. Gu. I. οἱ μη δυνάμενοι τιμωρησαι τους ἔαυτων ἐχθροῖς ἰποβάλλουσι κατάρα αυτούς. τὸ 5 αὐτο και ό προς λέγει ' ἀπηγόρευσα αυτη πολλη θλίψει, διδοῖσα εν κατάρα, πουν καταρωμένη, την 'Ελένην, την δε ην των Διοσκόρων, του τε Κάστορος και του Πολυδεύκους, τον Ἱδαῖόν τε βούταν, και βουκίλον, τον αἰνόπαριν, πουν τοι 'Aλέξανδρον, διότι ἀπώλεσεν και ἄπο και μακρὰν εθηκεν εμε εκ της πατρικης γης, καὶ ἐξά- Io κισεν, και ἀποίκους ἰποίησεν ημας, ο γάμος του 'Aλεξάιδρου, όοὐ γάμος, ἀλλ' οἰζὸς καὶ συμψιρὶ ἀλάστορός τινος δαίμονος. m. 59
ολεθρου ἐξέβαλλε. Gu.rs 948. ἐξωκισε: ἐξέβαλλεν, εξωρισεν. Gu. γάμος, οὐ γάμος:γάρος μεν δια τὸ συγκοιτασθηναι καὶ Γλειν αυτην, ου γάρος δε, διότι οὐκ ην εννομος, ἀλλ' ετέρου ην ἡ γυνη. H. 59. 949. ἀλάστορος:ό της Ἐλένης γάρος. B. δαίρονος κακοποιοῖ.Gr. κακοῖ, παλαμναίου δαίμονος τινος. Gu. οῖ ς : τιμωρία καὶ Io ταλαιπωρία. Fl. Io. 2I. 33. ἀλλα δαίρονος παλαμναίου τιμωρία
95O. αν μητε ζ ηντινα την Ἐλένην μη -οστρέψη η θάλασσα πάλιν, καὶ εις τοὐπίσω, πο- μη φέρη ταύτην εις την οικίαν αυτης, μηδὲ καταλάβη εις τὸν πατρωον οἶκον αυτης, πνουν μη ἴδη τολον. 25 H. 59. ηντινα Ἐλένην μητε πέλαγος ἀπενέγκοι μητε οἱ οἶκοι δεξοντα αυτοῖς οἱ Τρω οί. m. IO. 33. 95 I. Ποιτ : πορευθη. B. πατρωον ζ τον τοῖ Τυνδάρεω. M.
953.-967. ω φίλτατ ἀνδρων . ω φίλτατ ἀνδρων Πρίαμε, καiso σἰ, ω Ἐκάβη φιλτάτη, δακρύω ει σορων σε την τε σην πόλιν καὶ την θυγατέρα σου την θανοῖσαν προ ολίγου. φεῖ θαυμαστικον in οὐκ
487쪽
εστιν οὐδεν πιστον και βέβαιον, ουτε εὐδοξία και ευημερία οἴτε εὐτυχοῖντά τινα μη δυστυχησειν. φύρουσι δε και ταράrτουσιν αυτὰ οἱ θεοι εἰς τοὐπίσω και ἔμπροσθεν, εντιθέντες σύγχυσιν, ῖνα ἀγνοια τουμέλλοντος σέβωμεν αυτούς. ἄλλα ταυτα μεν τα κακὰ κατὰ τί δεῖ θρηνεῖν, εμὲ δηλονότι, οὐδαμῶς προκόπτοντα και προερχόμενα εις το sἔμπροσθεν των κακων, δ εστιν, ου κατόπιν ἔντα τα κακά. συ δὲ εἰ κατά τι μέμφη εμοὶ ενεκα της αποδημίας, επίσχες, σαυτην δηλονότι ετ χανον μεν αποδημων εν τω μέσω των της Θράκης ορίων, οτε ηλιες ωδε. επεἰ δε ηλθον, αἴροντί μοι και κινοῖντι, τον πόδα ἔξω των δωμάτων, εις ταυτον, ητοι οὐ, συμπιτνεῖ κά συναντῆ η δούλη σου io
αυτ , ἀπαγγέλλουσα ἀγγελίας, ῶν ἀκούων ἀφικόμην. I. 952.-96I . ω φίλτατ' ἀνδρων IIρίαμε : ἔρχεται Πολυμηστωρ
ἀκούσας λι καλεῖ σε ἡ Ἐκάβη καὶ ἀνακαλεῖται τεθνηκότα τον Πρίαμον. B. ελθὼν ἡ Πολυμηστωρ προς την Ἐκάβην, προς μεντοι Πρίαμον ως απόντα λέγει μόνον, ω φίλτατε Πρίαμε, δίχα τοῖ 15συ, προς δε την Ἐκάβην ως ζωσαν χρηται καὶ τω σύ, και θρηνειαύτην τε ως δούλην καὶ την πάλιν αυrης ως άλοῖσαν, καὶ την νεοσφαγη II ολυξένην, ειτα γνωματευόμενος λέγει' ουκ ἔστιν οὐδὸν βέβωον, οἴτε et τυχία, οἴτε, ἐὰν ευτυχη τις, ἡ κατ' ἐκεινον ευτυχία αεἰ παραμένει, ἀλλα της ματαβολης των πραγμάτων αιτίους πεῖται et Oτους θεούς. φύρειν γὰρ καὶ ενοῖν αυτὰ τούτους φησὶ, καὶ τον πλούσιον εἰς το ἔπισθεν ἄγειν, πένητα καθιστωντας - τοῖτο γάρ εστι τοπάλιν - τον δὲ πένητα εἰς το πρόσθεν φέρειν, ηγο- προς ευπορίαν καὶ πλοῖτον, ποιοῖντας των πραγμάτων σύγχυσιν, ἴνα τούτων εν
ἀδήλου καθεστωτων μη προσεχωμεν αὐτοῖς, ῶς μεταβαλλομένοις, ἀλλὰ as τοἰς θεοῖς σεβόμνοι αιτῶμεν τα ἀγαθὰ καὶ ημῖν συμψεροντα. το δε ἀλλα ταλα μεν τί δεῖ θρηνεῖν' οὐχ, ώς οἴονταί τινες, συντακτεον,
ἀληθοῦς της συντάξεως ουτως ἔχει' δυσχεράνας γαρ ο Πολυμηστωρ
488쪽
ἄνωθεν προς το ἀβέβαιον των πραγμάτων, και τούτων την αιτίαν ἀναθεὶς τοῖς θεοῖς, νυν φησιν, ἀλλα ταῖτα, ἄπερ ειπον, τί δεῖ θρηνεῖν οὐδὲν και οὐδαμως προκόπτοντα και προχωροῖσα εις το ἔμπροσθεντων κακων, τουτέστιν οὐχ bπερβαίνοντα τα κακὰ καὶ μεταβαλλόμανα,5 ἀλλ' ἀει κακα τυγχάνοντα. το γὰρ μεταβάλλεσθαί τινα απὸ κακοῖ προς καλῶν ἔμπροσθεν τοῖ κακοῖ ψαρον γίνεσθαι. Gu. I.
952. φίλτατ' : απὸ τοῖ φίλὰς οὐ γίνεται φιλύτερος, ἀλλα φιλ-
τερος τὸ συγκριτικὸν καὶ φίλτατος τὸ υπερθετικόν. Gr. 955. ἀρτίως : οι Ἀττικοὶ αρτι αντὶ τοῖ νῖ9 λέγουσιν, ἀρτίως δε io αντὶ τοὐ προ ολίγου. ἰστέον δε ἔτι, ως τὸ νῖν καὶ ἀκαριαῖόν εστιν, οἱον νῖν φθέγγομαι, και πλατυκὸν, ίς τὸ νῖν ἄρχει ό δεῖνα, τουτέστι τοῖς χρόνοις τούτοις, οἶτως ἐστὶ καὶ τὸ υτι, οἷον αρτι φθέγγομαι, τουτέστι ταύτη τη ἄρα, καὶ πτι ἄρχει ό δεῖνα, τουτέστι τούτοις τοῖς χρόνοις. Gr. θανοῖσαν : ηγουν την Πολυξένην. B.
is 95I . φεῖ : χαριζόμενος ὁ Πολυμηστωρ τη Ἐκάβη καὶ πεπλα
σμένως συλλυπούμενος αὐτη ιδων την τε Τροίαν καυθεῖσαν, την
II ολυξένην σφαγεῖσαν, τὸν Πρίαμον κά τοῖς υἱοῖς αυτοῖ φονευθέντας, ταύτην δε αιχμάλατον, ἀποκλαι- νος λέγει' εν τοῖς ἀνθρώποις οὐδέν ἐστι πρῶνδε πιστὸν καὶ βέβαιον, οἴτε ἡ εὐδοξία καὶ ἡ ευδαι-eto μονία υπάρχει βέβαιος, ἀλλα μεταφέρεται, οἴτε πάλιν τὸν καλοπραγοῖντα ἔσται μη κακοπραγησειν χθές γἀρ ἡ ' Εκάβη βασιλος ην Ητὰ των παίδων αυτης, ἡ Tροία εὐτύχει, τὰ εκείνων πάντα ευτυχως
εἶχον νυν δε ἡ μεν βασιλaς δούλη, ἡ δε Τροία κατεστράφη. ψύ-
ρουσι δε καὶ συγχέουσιν οι θεοὶ αυτοῦ, τὰ πράγματα των ἀνθρώπων, as πάλιν και πρόσω, εἰς τὸ οπίσω καἰ εἰς τὸ ἔμπροσθεν, ηγο- εις εὐδαιμονίαν καὶ δυστυχίαν, ἐντιθέντες καὶ τιθέμνοι κώ ποιούντες εις τους ανθρωπους ταραγμὸν καὶ σύγχυσιν, ως ἔντως εν ἀγνωσία σέβω- ρον και τιμῶμεν αυτοῖς, ηγουν τοῖς θεούς. ἀποβλέπων γὰρ ὀ Πολυ-
Haee verba in Gu. repetuntur in margine v. 96l. προκόπτοντα, unde υπερβαινοντα τὰ κακα και μ. scripsi pro υσερβαίνει τὰ κακα μ., quod legitur in scholio ampliori .
489쪽
μηστωρ τὰς θυσίας και τιμας, ας ἡ Ἐκάβη προς τους λοὰς ε θυσίαζε και εδίζου, μηδεν ωφελούσας αυτην, λέγει, οντως ἐν αγνωσία ἔντες οἱ ἄνθρωποι σέβωμεν αυτούς' και γὰρ οφελος ἡ Ἐκάβη ευρεν ἀπο τωνεις τοῖς θεοὰς θυσιων, ἄν εποίει. m. 59. πιστόν : βέβαιον, ἀραρός. B. βέβαιον. M. Gr. μόνιμον. M. Gu. βέβαιον καὶ εδραῖον. sFI. Io. 33. εὐδοξία: ευπραγία. B. η δόξα. Gr. ευταία, εὐπραξία. Gu.
957. καλως'. ευτυχως. M. 958. φύρουσι : ἀναμιγνύουσιν αυτὰ οἱ θεοι εις τοὐπίσω και εμ- προσθεν, αντὶ του οἴτε εἰς τα παρελθόντα πράγματα τάξιν φυλάτ- io τουσιν οἴτε εἰς τα μελλοντα, ἀλλ' ἄτακτα εωσι τα πράγμοτα, ἶνα σέβωμεν αυτοὐς, τουτέστιν, οἴτε διηνεκωc ευτυχει ἄνθρωπος, ε ποτε των καιρων ευτυχη, οἴτε Ta μέλλοντα αὐτω συμβηναι επίσταται, ἀλλ' ἄτακτα εωσι τὰ πράγματα οι θεοὶ, ἴνα σέβωμεv αυτοῖς τηαγνωσία. H. Io. 33. . φύρουσι : ταράσσουσι. Gr. μιγνύουσι,
συγχέουσιν. Gu. φύρω το συγχέω, φυρω δὲ το μιγνύω ἄλευρον ἴδατι ἄθεν καὶ φύραμα ἡ ζύμη. Gu. πάλιν : οπίσω, πουν εις τοδυστυχες, καὶ πρόσω, πουν εἰς το ευτυχές. Gr. εις τοὐπίσω, ἀποεὐδοξίας εις αδοξίαν. πρόσω, ἀπο ἀδοξίας εις εὐδοξίαν. Gu.
πρόσω : εμπροσθεν εις τε το ενεστος καὶ το μελλον. B. zo959. ταραγμώ: σύγχυσιν. Gr. εντιθέντες . ποιουντες. Gu. ἀγνωσία : ἀγνοια του μελλοντος. Gr. τ' ἀδηλία των πραγμάτων των μελλόντων. Gu.
96o. ἀλλα ταῖτα μέν ἰ ἀλλα τί δεῖ με, φησὶ, ταῖτα θρηνεῖν
μηδεν εκ τοῖ θρηνεῖν δυνάμενον επικόψαι των κακων μη εις το πρόσω a5MAειν : 'Aλλως. τί δεῖ με ταύτα θρηνεῖν οὐδε το τυχον προκόπτοντα των κακων εμπροσθεν, o εστιν ου κατόπιν εωντα τὰ κακά.
B. M. ταλα : τούτους τοῖς θρηνους. Gr. H. 6. 9. I7. 2I. 56. 59.
σέβωμεν αὐτούςJ IIaec sunt otiani in B. M. . addito alio Scholio, ἄλλως. ἄλλωή om. M.) ἴνα τη ἀγνωσίμ ποῖ
490쪽
76. ἄπερ εἶπον. Gu. ο λόγος εναντιος τοῖς ἄνω. εἴρηκε γὰρ δειφυρονται τα πράγματα ουτω και οἴτω, και ποτε μεν τοιαῖτα φαίνονται, ποτε δὲ τοιαῖτα ἀλλα ἀπαγορεύκι παντελως τα της Εκάβης. GRs 96 I. θρηνεῖν et αντὶ του μετὰ θρήνου λεγειν, ωσπερ και το εξετραγωδησεν αντὶ του μετὰ τραγωδίας καὶ θρήνου διηγήσατο τα καταυτόν. ὁμοίως καὶ το ἀπεκλαύσατο. γράφεται δε ουτρος εν τῆ πε - γραφία. ἀλλα ταῖτα μὰν τι ἄφελος μετὰ θρήνου λέγειν ταῖτα οὐδαμῶς απὸ των κακων προκόπτοντα εις το εμπροσθεν. πότε γὰρ ἡ o Ἐκάβη εμυελλε πάλιν επανελθεῖν εις την εστυχίαν αυτῆς, ἡ ποτε ἡ Ποία ἐπανορθωθῆναι απὸ των κακων των ἐπελθόντων ἀρτίως τῆἘκάβη καὶ τοῖς Ρωσίν; ου μως εις το μετὰ ταῖτα εσεταί
τις επανόρθωσις. Fl. 59. προκόπτοντα : αντὶ του περαιτερω εις τὸ βέλτιον ἀνύοντα, ωφελοῖντα. m. 59. προχωροῖντ , προμί Is νοντα. Gu. διακοπτοντα. U. IO. οὐδεν ζ ωφελιμον. m. 33. ουδαμῶς. Gu. εις πρόσθεν κακων : εις τὸ εμπροσθεν. τὸ δε εμ- προσθεν των κακων τὸ καλόν ἐστι. Gu.
962. απουσίας : αποδημίας. B. Gr. παρουσία - - δημία, απουσία ἡ αποδημία. ἐναντίον ἡ απουσία τῆ παρουσία. H. 59.
964. ἀπων : προφασίζεται πλαττόμενος. ουκ εβούλετο γὰρ οφῆναι τῆ Ἐκάβη, ἐπειδὴ ἀπεκτεινε τον ΙΠολυδωρον. B.M. Fl. as IO. 33. 965. ἡ πόδ' : ἡγουν οἴπω εἰσελθόντι μοι Hς τον οικον. Gr.
επαίροντί μοι καὶ προσιόντι προς σε. B.M. U. IO. 966. ἐς ταυτόν : τῆ αυσῆ ἄρα. Gr. εις το εν. Gu. συμ- πιπνεῖ: συναντῶ. Gr. m. 33. καταλαμβάνει, συνερχεται. Gu. 3o 967. μύθους : λόγους. Gr. αγγελίας. Gu. 968.-975. α ἰσχύνομαί σε προσβλέπειν : ω Πολυμῆστορ, αἰσχύνομαι βλεπειν προς σε κατὰ πρόσωπον. κειμενη εν τοιαύταις
IO. εὐτυχίαν Matth. Pro ἀτυχίαν. 27. ἐπαίροντί μοι και om. R. lo. I 4. ἀνύοντα, μελοῖντα Etiam Gr. ib. κροσιόντι M. προῖοντι ceteri.