장음표시 사용
51쪽
ως πλησίον γενόμενοι των κοιτων τοῖτο φασιν.-οἱ φύλακες εν χοροῖ σχηματι παρακελεύονται εαυτοῖς. 52. τις υπασπιστων : ό υπασπιστης ἴδιον ἄνομα, σύνεγγυς παρασπίζων του βασιλεως' ό γαρ τευχοφόρος κοινος παντος 'λίτου. 5. οι τετράμοιρον : ἔτι οἱ αρχαῖοι εις τρεῖς φυλακας νέμουσι την νύκτα. ' ηρος
ἀλλ' οτε δη τρίχα νυκτος ἴν, ροτα δ' ἄστρα βεβηκει. I o
Στησίχορον καὶ Σιμωνι Την πενταφύλακόν φησιν ἴποτίθεσθαι την νύκτα. διαπορησει δε τις οπως ... οἰ τετράμοιρον νυκτος φυλακην, προς ο ρητέον οτι οὐκ εν τω καθόλου φησὶ τετραφύλακον, ἀλλα τηνεν τω παρόντι φυλακην, ώσανεὶ πρωτην η δευτεραν. ὁ δε Κράτης δείκνυσιν οτι κατα τον Εὐριπίδην πενταφύλακον εκτίθησι τα ἴπ' is αυτοῖ εἰρημενα
τις ἐκηρυχθη πρώτην φυλακην, γενόμενοιJ γεν- νων A. ἐαυτ a Uateriis. ἐαυτούς A. 6, 7. est etiam in T. a. sic semp
na. φη-νJ Si recte sic scriptum, gramnaticus intelligendus cujus sententiam excerpsit solioli asta. Sed multo probribilius Φασιν corrigitur. Nulla in hac re codicum
Ia. διαταρήσει δε τιςJ Aptius διαπορήσαι vel διαπορήσειεὶ δ' ἄν τις. ita. Post λιις aliti uici excidisse vidit Colet. Addendum φησίν, nisi plura desiderantur. I 5. πενταφυλακονJ πενταφυ A. I 6. εἰρημέναJ V. 538.
52쪽
καὶ τα ἐξης. πρώτους γὰρ τους περὶ Κόροίίν φησι φυλάττειν, δευτερους δε Παίονας, τρίτους δε Κίλικας, ους και Mυσούς φησιν ομο εθνεῖς νομίζων. παραγειτνια γὰρ ό Ἀδραμυττηνος κόλπος τοῖς Mυσοῖς. παρὰ οε Μυσῶν αὐτους τους Τρῶας παραλαβεῖν, πεμ-5 πτοις δε τοῖς Λυκίοις φησὶν ἐπιβάλλειν την φυλακην, ωστε οἱ τετάρτην μοιραν φρουροῖντες ἐν ἀρχ3 φασιν
ὁ δε Κρά ς ε ερῶς δείκνυσι τιυς Mυσους τους αυτους τοῖς Κίλιξι φάσQων εἶναι. κεχωρισμενοι γὰρ ἀλλήλων εἰσὶν, ὼς και πιμηρός io φησι
η μεν γὰρ Κιλικία ἐν τοῖς εμπροσθεν μερεσι της Τροίας κεῖται, ό δε Ζ εἰς ἀπεστραμμένος ψα NIυσούς. οἱ γὰρ τραγικοὶ Κίλικας ουκ ἴσασι τούτους, ἀλλα τους ἐν Ταυρω ὼκηκότας. πως οὐν των δύο εθνῶν μία i5ην ἡ φυλακη ς ἄμεινον ουν νοεῖν ἔτι Παιόνων ό Κόροιβος ηρχεν, οι- τινες την πρώτην φυλακην εσχον καὶ παραδεδώκασι την δευτεραντοῖς Κιλιξιν, ἐξ ἶν ἐπιφέρουσιν οἱ Τρῶες Mυσοὶ δ' ημας,' δηλον ἔτι οἱ Mὐτοὶ την τρίτην φυλακην εἶχον, μεθ' ους οἱ Τρωες την τετάρτην. διό φασιν
Io οι τετράμοιρον νυκτος φυλακην.
οἴτινες τους Λυκίους πεμπτους εγείρουσιν. Ἀλλως. τετράμοιρον :την τετάρτην μοιραν των φυλακῶν οἱ Τρῶες εἶ ν. ό δε πας λόγος τοιουτός ἐστι' δεξασθε παρ' ημῶν, φησἰ, την νεαν καὶ πρόσφατον κληδόνα, οιτινες φυλάσσοντες την τετάρτην φυλακην προκαθημεθα:
5. φησὶν ἐπιβάλλειν Colaetus. φασι παραβάλλει, A. 9. χμηροςJ Il. 3, 5. I l. ἀγα-νJ λαβων A. 3. ἀπεστραμμένοcJ Respicit ad
53쪽
8. λῖσον βλεφάρων : αντὶ του διυπνίσθητι. γοργωπον δε την
28. η τον Κυρωπας ζ παρ' ae προς ἔρεσιν Κυρωπης εἰναιτον Σαρπηδόνα. ὁ δε M οδος Ευρωπης μεν φησιν αυτον, άς Ἐλλα- νικος, εισὶ δε οι Λυκάστου καὶ 'Iδης της Κορύβαντος γενεαλογοῖσι 5 μετα καὶ Μίνωος καὶ 'Pαδαμάνθυος, καθάπερ Σωκράτης εν τοῖς 'Αργολικοῖς. σχει δε ὁ λόγος το ετερον εἶναι Σαρπηδόνα τον επὶ την 'Iλιον στρατευσαντα καὶ ἄλλον τινὰ Θρακα, ἀφ' ob Σαρπηδονίαν πετραν φασὶν ωνομάσθαι. διττας δε τὰς Εὐρώπας ἀναγράφουσινενιοι ' μίαν μεν 's1κεανίδα, ἀφ' ης καὶ το εν μερος της οικουμενης Io κληθηναι, καθάπερ 'Aπίων εν τοῖς περὶ επωνυμων καὶ Ἀριστοτελης εν πρωτω της Θεογονίας, ἔτεραν δε Φοίνικος ενιοι καὶ ' Aγηνορος, ως καὶ Ευριπίδης καὶ ἄλλοι ἱστοροῖσιν, ης τους περὶ τον Mίνω γενεσθαι φασίν. ενιοι δε εἰσιν ἐοῦ καὶ παρὰ την αυτην ωνομάσθαι την ηπειρον,
καθάπερ καὶ Καλλίμαχος, Ζηνόδοτος δε εξ αυτοῖ. εἰσὶ δε οἱ καὶ is τρίτην ἀναγράψαντες, καθάπερ Mγησιππος εν τοῖς ΙΠαλληνιακοῖς γράφων ουτως ' Κάδμος συν τη μητρὶ της Κυρωπης 'λεφάη επηει
I. βλεφάρωνJ βλέφαρον A. : sed intextu βλεφάρων.
5. Λυκάστου Vaterias. λευκάστου A. Λύκαστος citiarunt uri itim fluviique nonien est unde cognitiHn : BOInenlio nis ex uno hoc loco. 6. ΣωκράτηςJ Intelligendus Socrates Argivus, cujus ira inenta collegit Muciteriis vol. Φ. P. 406. 499. hoc tumen omisso. Neci Iems Ἀργολ. κἁ aliunde co nita. nisi quod Περιηγησιν 'Αργους ata en Scriptam esse annotiivit Diogenes L. 2.ψ7. quod opus non diversum ab illo esse videtur. 7. το ετερονJ το fortasse delen
io. ἔ: Vaterus. si A. II. Ἀπ:ων L τοῖς περὶ επωνύμωνJopus aliunde non magis eo ait una Diana Aristotelis Θεογοναε. Alia quae memorantur Apionis fragmenta collecta ab M uellero Vol. 3. P.SO6.
13. ης τοῖς Vaterus. καὶ τῶ A. I . ωνομάσθαιJ Intelligenitu in φασὶ ex vectis proxime praecedentibus. Sic infra ad v. 2 8. M ὶ δὲ
οι Tηλεφφ γενεσθαι τον χρησμον τουτον,
ubi puriter praecessit φασί. Cons. etiarn annot. ad Schol. Troad. 3I,
54쪽
περι Ἀθηνας και ἐπυνθάνετο Εὐρωπην εχεσθαι εν Θράκη και οἴτως ἀψίκετο εις την καταντιπέραν ηπειρον και ηρχεν εν τη χώρα ταύτηπάντων. Κυρωπη τοῖ ἀνδρος ἀπολειφθεῖσα οὐχ η Φοίνικος, ἀλλ' επιχωρία τις γυ , ἀφ' ης και ἡ ηπειρος απασα ἡ προς Βορέαν 3 ἄνεμον Κυρωπη κέκληται. 33. κερόδετα : τα κερουλκὰ, τα ίπὸ κεράτων δεδεμενα. Fl. a. 36. ἀλλ' η Κρονίου Πανός: τον Πῶνα οι μεν ΙΠηνελόπης φασι Καλλιστοῖς και δύο παῖδας γενομενους, ἀφ' ης ἔρος Κυλληνης, ἄλλοι Ἀπίλλωνος και Πηνελόπης, ῶς και Ευφορίων, ον εθρεψαν
1o νύμφαι ' διὸ και νυμφα .... αυτόν φησι, τραφέντα παρ' εκείναις. 'Αρίαιθος δε ο Τεγεάτης Αἰθέρος αυτον καὶ νύμφης Οἰνόης γενεα
λογεῖ. ἔνιοι δε Dρσινόης νύμφης καὶ Ἐρμου. Ἐπιμενίδης δε
a. την κατ' ἀντιπέραν UateriaS. τον κατ' αντιπεραν A.
7. Πηνελόπης - Κυλλην in - νης A. J V eri a non integra. Collatos hol. Τlaeocriti t. I 2 3. clii bitari
potest an scripserit Selaoliasta. τὸν Πανα οἱ μεν Πηνελόπης καὶ Ddισσεως η Ἐρμου φασιν. οἱ δε Καλλιστοῖς και Διος, καὶ δύο παῖδας γενομενους Πανακαὶ Ἀρκάίδα, μίαν δε θυγατερα Κυλλη- νην. ἀφ' ης το ορος Κυλλήνης. A Cul lene ensen aliqua multi monti nomen indit uni esse trix tuleriant. Schol. Eurip. Orest. I 642. γυναῖ κα ἀγαγόμενος Πελασγος) ἐπιχωρίαν
Κιλληνην. ἀφ' Tο ορος οἴτω καλεῖται, i ἰον ἔσχε Λυκάονα. Dionus. A. R. I. I 3. ex Plieri vcle, Πελασγοῖ και Δη-νείρας γίγνεται Λυκάων. ωτος γαμεῖ Κυλληνην, Νηχα νυμφην, ἀφ' ης τουος η Κυλληνη καλεῖται. Cons. Εustalla. ad Od. n. p. I95 I. I. B. P. 3oo. Igitur quanivis nemo Cullenen Calliistus tiliani dixerit, non verisimilitii line caret filiain Callistus eodem quo mater ejus vocabatur
etiam Pindariis Fragm. 68. p. 594. Alii pro Apolline Mercurium nominant: de quo dixit Me inelc. ad
Euplior. in Anul. AlexRnd. P. 158. O. νυμφα . . .. J Non Sitificiunt criticonini conjecturae νυμφάγνητον, νυμφαγε , νυμφγγενέτη .l I. Ἀρίαιθος literiis. ἀρηθος A. Nareatio sumtii ex Amaethi Ἀρκαδικοῖς. quorum Pauca quae super
55쪽
Καλλιστοῖς και Διος παῖδας γεγενησθαι Πῶνα και Ἀρκάδα διδύμους. Mνασέας δε ξενικώτερον ἀφηγεῖται τα περὶ Παγα, η ἔτι Κρόνου παῖς η ἔτι παλαιός ἐστιν, Αἰθέρος γενεαλογούμενος, Κρόνους δε και Κρονίους τους πάνυ αρχαίους ἔλεγον,) η παππωνυμικῶς, ἔτι Διος, ῶς τον Ἀχιλλέα Αἰακίδην. Αισχυλος δε δυο Πῶνας, τον sμεν Διος. ον και δίδυμον, τον δε Κρόνου. περι δε των αιφνιδιων φόβων ταραχην αμψαν Πανὶ δια τους πχους τους εν τοῖς ἔρεσι γενομένους, ἔνθα ό Παν ἄμα ταῖς νύμψαις συρίζει, ώς και οδυσ-
σευς' ωστε με κουραων ἀμφηλυθε θηλυς ἀὐτη, io νυμφάων, α Qχουσ ορεων αἰπεινα κάρηνα. propter τα Πανικὰ κινηματα eo cit
Volcheriis in libro de cyclo epico P. 323. Hinc apud Pausaniam 8. 3o, 3. vlai legitur, και ἄγαλμα Πανοe
λίθου πεποιημένον. ἐπικλησις δε Σινοεις ἐστὶν αυτ , την τε ἐπίκλησιν γενέ
γουσι, ταύτην οε σὶν αλλακ τῶν νυμ-φων και ἰοίμ. γενέσθαι προ ν του II αγος.serihendum videri posset Uρσινσυς et 'Gρσινόης, nisi probissidius esset Οἰνόεις et Οἰνόη , quod Siebelisius
restituit. Fecundum famam vulgare n. Libri quidam συνόεις et συνόης.
ib. ἘκιμενίδηςJ Cum his pugnantea quae de Pane, Epimenide auctore, tradit Eriaosthenes qui dici
λέγουσι, addit Miletlerus. d3. δυοJ λέγει addit ΚampinannuE. H Aeschulum in Glauco Pontio secisse colligi potest ex s molio ad
ἐκ Κρόνου καὶ 'P.- γενέσθαι Meta του ἐκ του νου καὶ της ορ- ουσίας. ubi
quae confert Iloetlierus monetae sunt. VATER. p. 86. ib. αἰψMω, φόβων Vaterias. --,itta, φόβοι A. Fomia αἱ sati, in emnone graminatici probabilior quam ἀφιδίων. Et αἰφνAtiti est in scholio v. 674. Recto seriptum in
56쪽
τα λαντρα των Ῥων εστιν ηχωδη, ποικίλων και παντοδαπων φωνωνεν ορεσι γινομενων υπο τε κυνηγων και Γλων ημερων τε και 5 αγρίων ῆχοι δε μιμητικοι γίνονται τούτων. οθεν πολλάκις το ς τα
πίπτουσαν φωνην, φασὶ Πῶνα σὐν ταῖς νύμφαις εν τοῖς ἄντροις μεταυλων και συρίγγων φωνειν. ' I. χ πυραίθει στρατος Ἀργόλας ζ το χ ἔτι συνθέτως ἀναγνω- Io στέον καὶ ότι οὐκ εστιν Κυριπίδου ὁ στίχος. 3. διιπετη δε νεων . τα δε ναυσταθμα ώς διιπετη εστι τοῖς πυρ- σι ι. ο δε λέγει τοιοῖτόν ἐστιν' αἱ των νεων επαύλεις. . . συνεχως ταῖς λαμπάσιν, ωτπιρ εκ Διος συνεχὴς ἔμβρος.
52. εις καιρὸν ηλθες : ακολούθως καὶ εὐκαίρως η λθες, εἰ καὶ φόδου i5 ἀγγέλλει 55. σαίνει μ ἔννυχος ευθυμειν με ποιο ἡ των ' Ελλήνων φρυκτωρία. φρυκτωρία δε ἡ λαμπὰς η λαμπαδηφορία καὶ δαδουχία. 58. σύρδην : Q,ῖ, ἄρδην.68. θυοσκοων'. των μάντεων των ἐκ των θυμάτων το μέλλον σκο-
uimini pro πιραίθει an pro πύρ' i. e. πυρὰ αἴθει Recipion tuni esset et lioe loco Di, tibi sullat a Pranan brevi opus. 7 8. τις γὼρ πιραίθειν πρόφασις Ἀργείων στρατόν ; Tert i uiri verribi exeni pluin ost in versu inter polato 823. II μου δαίεται elixit v. i 36. eteriam nitrii est versuS
24. ἔργαJ Sequebatur in versu Disiliroe: by Cooste
57쪽
I 58. επώνυμος μὲν κάρτα : ἐτυμολογει το ἄνομα. 165. τάξαι δε μισθόν : γελοῖον το οἴεσθαι ἔτι βασιλείαν s
I 77. αποινασθαι θέλεις : ἄποινα λέγεται τὰ λύτρα. πιμηρος ελυσεν ἀποίνων. τίνα ουν, φησὶ, των Ἀχαιων λύτρα λαβων βούλει ἀπολῖσαι 185. ἀφθίτων γὰρ : παρ' Dμηρον ελαβε την ιστορίαν. φησὶ Io γὰρ V αθάνατοί τε γάρ εισιν. 2O7. σαγη: ἡ σαγη οξυτονως. Mρωδιαν .a Io. βάσιν τε χερσί: ἀπίθανον τετραποδίζειν αὐτον ως τοῖς λύκους' ουδε γὰρ πιμηρος δια τοῖτο την λυκώαν αυτω περιτίθησιν. IS 2ι9. σωθησομαί τε ζ το εξῆς, σωθησομαι καὶ κτανων Uδυσσέως
apti l Colaetura . 1 s. βασιMίαν Vaterus. βασι A. Seliolion pertinet ad verba ου
a. σαγηJ σάγη A. in textu. ib. η σαγη Cobetus. ἡ σφαγη A. eodem enore quo in textu libratiuidam σφαγη pro σάγη vel σω
praebent. it,. Ἐρωδιανός Κ a Inpinannu S. ἡρωδης A. Heri,clium sententiam accuratius exposuit Arcadius P. I O4, 25. το μέντοι σαγη τὸ πλῆθος τινες μεν ὀξύνουσι, τινὸς δε βαρυνουσι. iii ιξυτόνως Scripseriant similitii lino nominis σφαγη imi ueti esse viden
il . λυκεία, Uuterus. λυκίαν A. Sic λυκειαν ἐπιτίθεται aptui Polub. 6. 22, 3. Usitatior tamen et rectiorsorina est λt κέα, vel contracta λυ
58쪽
245. το τοῖ νοῖ' ἔντως σπανία των αγαθων γίνεται, Πανῶς ἐν πιλάγει το καταδυσεως δυσήλιον η κώ ζοφωδες καισαλεύη πόλις. 247. εστι Φρυγων τις : επει κεκωμα νται οἱ Φρυγες ως δειλοι, s φησὶν οτι οὐ δεῖ παντελῶς ἀποδοκιμάζειν τους Φρυγας' εστι γὰρ ἐν αὐτοῖς θράσος και ἰσχυς, ῶς εδειξεν ὁ Δάλων. 248. ενι δε θράσος ἐν αἰχμα: τῆς Ρ εσχατος Mυσῶν' παροιμίας μέμνηται Φιλήμων ἐν Σικελικω
κέχρηται δε και νυν Κυριπίδης τη παροιμία παρὰ τους χγόνους. 1 3 Δήμων γουν εξηγούμενος περὶ αυτης φησιν ως ῖστερον των Τρωῖκῶν λοιμώυ καὶ φθορῆς καρπου περιεληλυθυίας την Ἐλλαδα μαντευομέ
νοις περι των παρόντων πῆσαι την Π υθίαν τηνικαῖτα παυλαν αὐτοῖς Achillis cornuu morantur, non e quae . quare hic ve)rsus ἰ-χίαστο in selioliis. UATER. Si constare sita voluit poeta, etiam V. I 87. scribere deruiit quod est in A. δίδωσι δ' αυτας πωλόδαμνεσας αναξ Πηλεῖ IIσσε ιιὼν, non αυτους, PIod vulgo legitur. Scitoliastix autem sortasse scripserat ἔτι θηλυκῶς τας ἴππους ε 3. In proximis veri,is, sortasse librarii culpa, duo confusi loci Honaeri, alter Il. I 6, I 49. Ξάνθον καὶ Βαλών, litter 23, 2 77. ἀθάνατοί τε γάρ εἰσι Ποσειδάων δ' επορ' αὐτοῖς πατρι ἐμφΠηλῆῖ. eib. Ποσειδάων ἔπορ'J ποσειδοῦνα ε πορσ
z. ἶ-σαλε iJ η-σαλειαι A. δυσηλιον BiIte in solioli asta dicit quia in textu δυσάλ,ο, legit, ut eSt in A., non δεινάλιος, quod cum libris deteriori bus habet Aldus.
7. ἔσχατος L. Dindorfius. ἐσχάτης A. 8. Σικελικήν L. I in dorfius. σκε - λετ φ A. Io. Δομιζ' CObetus. ἐν ιζεν A. 3. Μισοῦν L. DindOrfius. φρυγῶν μυσῶν A. Is . Δ μωνJ De Demone, PrO- verbiorum interprete, vixit Schnei deri . Praef. rui I aroerniogr. Vol. I. p. viii. Eodem, ut conscere licet. loco de proverbio Μυσῶν λεία Demodixeriit: vid. IIarpocrnt. S. v. Μυσῶν λείαν, utri Δήμων ἐν α περὶ παροιμιωγcitatur. Dixit de lus proveresis Uaterias P. I 39. I O. 6. καρποῖJ F menti : nisi καμπῶν Scripsit, quod conjecit Vatc
59쪽
των δεινων, ἐπειδάν τινες των απὸ Ἀγαμέμνονος εχόντων το γένος πλεύσαν ρος Hς Τροίαν τὰς πόλεις κτίσωσι και τας των θεῶν τιμας ἀναλάβωσιν, ας φανίσθαι συνέμιμν υπὸ του πολέμου. ταύτην την μαντει αν παραδεξάμενον τον Dρέστην συνέβη λιπειν τον βίον. μετὰ δε πιρέστην Τισαμενον λαβειν πην ααην καὶ μετ' ἐκεινον Κομήτην. 5ου χρωμένου που δέοι πλειν, s κατὰ γὰρ εὐλάβειαν και δις και τρις
περὶ των αυτων ἐπανέρχεσθαι), υπο του θεοῖ δοθηναι χρησμον, επὶ τον εσπατον Μυσῶν πλειν. κατολιγωρήσαντας δε πολλων συνηθροισμένων του χρησμου ἀφίστασθαι και τον Κομήτην καταλsπειν, μικρον πεφροντικέναι λέγοντας αυτοῖ τε και του Mυσῶν ἐσχάτου. κατα I o v ἰχγμένην γενέὰν si ενθίλου πάλιν συναγείραντος τὴν στρα- τιαν και του θεοῖ τον αὐτον ἐπενέγκαντος χρησμον, διὰ το παράδοξονεις παροιμίαν δια τουτο περιστηναί φασιν. εισι δε οι Tηλέφω γενέσθαι τον Πησμον τολογ' μαντευομένω γὰρ αὐτω περὶ γονέων, επὶ τίνας αν τόπους πλανηθεις εξευροι τους αυτοῖ γονεις, τον θεον προσ- IS τάξαι ελθειν επι τον εσχατον Μυσῶν. ἀφικόμενον δε εις τὴν Τευ
θρανίαν, νέμεσθαι γὰρ τα χωρία ταῖτα Μυσοῖς, ἐπιτυχειν τημητρί.
25I . ος εμὰν συμμαχίαν . ο τὴν συμμαχίαν ἀτίζων, ο εστιν εὐτελίζων, προς Mi σῶν, φησὶν, εστ ιν ἡ ως ειπειν εσχατος και ου νος 2 o
λόγου ἄξιος, οἷον Μυσός ἐστιν ὁ ἀτιμάζων Φῶς, ο δόκιμος παρὰ
sitis. ἐρχομένην-Eλι, θίλ A. Ibucu nam ante Πενθίλου indicavit ateruS P. III. Pii COnycii Ἐχέλα του Πενθίλου, collato Striibone I 3. P. 582.. Patisania 3, 2. I., Plutarctioblor. p. 63 A. Neque enim Penthilus post Cometen supersteS fuisse potest. Anini advortit et roremetia in lintonu l. C. P. I 3. 3. περιστῆναι correxi pro προ
ili. γνέσθαι J Intelligendunt φασὶ ex praecedentibus. De quo dixi tui schol. V. 28. I7. ταυταJ τότε A. Coreexit Vaterus p. I a. ex Photio et SuidasS V. εσχατος Μυσωνὶ, ubi ESt, νερο- σθαι γὰρ ταυτα τὼ χωρία Μυσοῖς, επιτυχεῖν τη μητρὶ -του' τάσσεται ἡ παροιμία ἐπι τῶν δυσχεν ἐπιτασσομέ-
a I. l. ἀδόκιμοι J Id est o ἐστι, ἀδόκιμος. Duas Ruten Scholiasta P ponit explicationes, priorem Porum qui post δε αἰχμJ interpungerent, et recte qui leni, ulterani eorun qui non interpungerent.
60쪽
την παροιμίαν. η ουτως' ἔστι δε θάρσος ακρον καὶ εκ των Μυσῶν προς τους ατιμάζοντας v εμην συμμαχίαν και εὐτελίζοντας. 26Ο. κακόγαμβρον : ουκ ακριβως εἴρηκειν. ου γὰρ 'Aγαμέμνων
τη Ἐλένη γαμβρός. s 274. βαστάζομεν : απὸ γενικης της δόρεος καὶ δόρεα καὶ δόρη, ως βέλεα βέλη.
29 πριν ωτων ζ πριν ηκούσαμεν αυτων την βαρβαρι vi o φωνην καὶ ἔγνωμεν ὀτι βάρβαροι ησαν. 3O3. πλάστιξ αυχένα ζυγηφόρον : τινες τον ζυγόν φασι' περὶ δε το μέσαβον συνέδησε τον αυχένα των ,πων. 3o6. ελαμπε Γοργων δ' ώς: ώς η Γοργων ἐπεκτύπει τοῖς μετωποις τοῖς ἱππικοῖς προσδεδεμένη μετὰ κωδώνων, ψόφον απο-
3II . πολλα πελταστων τέλη : πέλτη ἀσπίς εστιν ἴτυν ουκἔχουσα, καθάπερ φησὶν 'Αριστοτέλης ἐν Θεσσαλων πολιτεία γρα- φων ουτως ρο διελων δε την πόλιν Ἀλεύας ε ταξε καὶ τον κληρον παρέχειν εκάστους, ιππέας μεν τεσσαράκοντα, ὁπλίτας δε όγδοα o ηκοντα. ην δε ἡ πέλτη ἀσπἰς ἴτυν ουκ ἔχουσα ουδ' ἐπίχαλκος, αἰγος
5. 6. Hoc soliolion est etiam in
6. πέλτηJ De pelta pluribus dixit Uaterias p. l56. qui partem loci Aristotelici aptui scholi tarn
Platonis exstare monet ad Leg. 7. P. 8I3 . πέλτη ἐστὶν ειθος ἀσπίδος, ως φησιν Ἀριστοτελης, ητις Atra μκ εχει οἰνεστιν ἐπίχαλκος, οὐδε βοὸς ἀλλ' αἰγὸς δέρματι περιτεταμένη. et non ii nitia ato Aristotele apud Photium, πελτασταί: οἱ πέλτας εχοντες στρατιῶται.
S. V. Tετραρχία, Ἀριστοτέλης εν τηκοινs Θετταλει πολιτε - ἐπι 'Aλεω του Πυρρου διηρησθαί φησιν εις ν μοιρας την ΘετταλIαν.
ili. καὶ J κατὰ Pnugkius. i0. Post ὁπλίτας δ. ιγδοηκοντα excidit cetratoruim nium rus. nisi forte scripsit Aristoteles Oxλλας δἰ ογδοη κοντα πελταστάς vel Sintile, si itudem cetrati nonnunquam laoplitis annumerantur. V. Achiil. Tat. 3, I 3. VATER. p. I 57. ὁπλίτας in πελταστάς mutat Pssuglcius. 2 o. οὐδ' acidicli e locis granarnati- eorum supra allutis. ita. αἰγοήJ Scrilhendum salieni αἰγοι δὲ, nisi Aristoteles scripsit ut est