Scholia graeca in Euripidis tragoedias ex codicibus aucta et emendata edidit Guglielmus Dindorfius

발행: 1863년

분량: 549페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

61쪽

δερματι περιτεταμένη, καὶ ἄκοντα η μικρον δόρυ πάντες εφόρουν,

ωσανεὶ ελεγερο, ου προσάντης οὐδε δυσβατος.

εξωθούντων τα σκάφη ' λέγει δε ουτως το βίαιον. τινες δε εξωστης αντὶ του προ του ἄστεος κοίημενος. 329. συ τ' εὐ παραινεῖς : επεὶ καλως παρηνεσεν ό ἄγγελaς τον 'Pησον εις συμμαχίαν δεχεσθαι, λοιπον ηξει. 342. Ἀδράστεια μεν : ιδικως την Ἀδράστειαν Διός φησι παῖδα, io αλλων τροφον του Διος φασκόντων. εστι και εν τη Καρία Ἀδρα-στειας πεδίον ἀπὸ Ἀδραστου του βασιλεως, ἀφ' ου και ό δαίμων. ἄλλοι δε Mελισσεως μεν του Κρητος, αδελφην Κυνοσούρας, αὸς τροφίν. Καλλίμαχ'ς σε δ' εκοίμισεν Ἀδρηστεια λίκνω ενὶ χρυ- σεω ' ενιοι ἐτεραν μεν Ἀδράστειάν φασιν, ἔτεραν Νεμεσιν' οἱ 35μεν 'L εανου φασιν εἶναι θυγατερα, οἱ δε Διος καὶ Δημητρος, γεννη- θηναι δε εν 'ειμνοῖν τι της Ἀττικης. η φθονησειεν ἡ Ἀδράστεια επὶ τὸ se λεχ'εῖσι περὶ του 'Eκτορος η επὶ τοῖς μελλουσι λεχθηναι, o

καὶ ἄμεινον. 347. ἡκεις ω ποταμου παῖ: ουκ εἴρηκε τίνος Mουσων ό Pησος zo εἴη παῖς. Κλειους μεντοι λέγουσιν αυτον εἶναι, καθάπερ Μαρσύας ό νεώτερος εν τοῖς Μακεδονικοὶ των κακοβρῖ γράφων ουτως εισὶ δε οὶ καὶ περὶ τουτου εἶπον τουτο ' Κλειω την θεὸν ὐπὸ του

apti l scholiastam Platonis, οὐδε βοος, ἀλλ' αἰγὶς -, quod probetibilius. I. ἄκοντα Pssughius. τριακόσα A. ex quo Muellerus in Fragni. Hist. Vol. 4. P. 656. τρία ἄκο-α fecit. ita. μικρον Psiuglcius. μακρὸν A.

Σχεδιον δόρυ Hesychius eXp. ο --ίζεται ἐκ του συνεγγυς. et σχέδια, ἔπλατἁ ἐκ χειρος τιτρώσκοοα. Fuit ip tur non μακρον, Bed μικρον δόρυ.3. 4. Uectoriun Corruptoriam Sensus esse videtur, lari unam adjuvare non miseros ταλαιπώρους et

μόρων Hermannus parii in proh iliis ter. περι τῶν κατὰ ' σον Muellerus in Appendice ad Amrian. ed. Duet in ner. P. 45,

62쪽

SCHOLIA

Στρυμόνος ἐκ του χορον των Mουσων νυμφευθηναι τεκνωσαί τε τον

'Pησον. και μετ' ολίγον εστιν ιερον τῆς Κλειοῖς ἐν Ἀμφιπόλει

Ευτερο ς αυτον γενεαλογουσι, καθάπερ Hράκλειτος. φησὶ δέ' εβ-5 δομη δε Καλλιόπη ποίησιν ευε ποιημάτων, και συνοικησασα Οἰάγρωγεννῆ Dρφεα, τον πάντων μέγιστον ανθρωπων εν τη κιθαρωδικῆ τεχνη γενόμ ενον, προς δὲ και της εγκυκλίου μαθήσεως συγκρεματικωτατον' ὀγδοη δ' Εὐτέρπη, η την κατ' αὐλοῖ ευρεν ευέπειαν, συνοικησασα Στρυμόνι εντεκνοῖ Pησον, ἴς υπὸ Dδυσσεως και Διομηδους ἀναιρε iar o ται.V οῖς και Ἀπολλόδωρος επηκολούθησε γράψων ουτως ' τὰς μεν Μουσας οι μεν πλειστοι παρθένους παρώδεδωκασι ' γράφεται δὲ εἶναι

ουρανίας μεν Λίνον, Καλλιόπης δὲ ' φεα, Mελπομενης δὲ Θάμυριν, Κυτερπης δὲ 'Pῆσον, I 'ερψιχόρης δὲ Σειρηνας, Κλειοῖς δὲ 'T--

ναιον, των δὲ λοιπων Θαλείας Παλαίφατον, εκ δὲ Πολυμνίας Tρι- Is, πτόλεμον' Ερατω δὲ Ῥασῆναι μεν Τακίνθου, τελευτησαντος δὲ αὐτοῖ μηδενα μηδ' υιὸν γενέσθαι αυτων. 35 I. μελωδοῖ Mουσας : το ἄνομα της Mούσης Ουκ εἴρηκε, φησὶ δἰ οτι διαβαίνουσαν δια τοῖ Στρυμόνος ὁ ποταμῶς εγκυον εποίησε. μηποτε δὲ επ... την ἱστορίαν.

I. χοροῖ Hermannus. χρόνου Α.

κώτερον A. CorTexi terminationem, sed intactum reliqm viti uni est

rum, quod non sanavit Hermanisnus, qui συγκριματικώτατον Sem pSit. Requiritur adjectivum ἐμπειρότατον significi nS. 9. ἐντεκνοῖ Hermannus. ἐντεκνῶ A.

O. ἈπολλοδωροςJ Quae hic leguntur, iis contraria prorsus Eunt quae de Musariam filiis ule in naris ravit Apollodorus Biblioth. I, 3, 2. Sest l. : ut ex alio Apollodori sit,rollaec ita usta esse minime dui item. Apollodori in vero aliis locis alia tradidisse nemo erit qui miretur. praesertim quunt in ipsa bibliotheca alta insint pugnantia. De Musarum vero filiis apud gramniaticos tanta est dissensio ut omnino lineo nequeant componi. VA R. p. 163. II. γράφεται Arnatius. γράφει A.

63쪽

356. βαλιαῖσιν ζ ου κυρίως νυν τη λεξει κεχρηται, λευκας γὰρ εἶχεν, ως καὶ ανωτερω αυτὰς ε . δυναται δε ἀντὶ του ταχείαις. 36o. ψά ποτ' αὐθις: kά ποτε, φησὶν, υποστρεψάντων των

Ἐλλήνων ημεῖς μετὰ ευφροσυνης διάξομεν καὶ δι' ολης ημερας ἄξει

καὶ τελεσει η πάλις τους εν τοῖς συμποσίοις πρους ταῖς των κυλί- sκων φιλονεικίαις. λεγει δε τας προπόσεις ἀπο της συνεκδοχῆς' οινο- πλανητοις δε ταῖς δια του οινου παραγούσαις τον νουν.364. υποδεξίαις : ὐπίδεκτικὰ la, ἀπο του κύλικος. λεγει δε τὰς προπόσεις ἀπο της συνεκδοχῆς. άμίλλαις : φιλονεικίαις κυλικων, οἱον πόσεων. οἰνοπλανήτοις ταῖς διὰ του οἴνου παραγούσαις τον νουν. lo

σχιστην αυτης περιφερειαν. πεδαίρων : κουφίζων, εκ του πεδον αἴρων. 373. σχιστὰν παρ' ἄντυγα . σχιστην λεγει παρόσον οι προ-

ριχίζοντες διαβαίνουσιν, η λι η πέλτη τετράγωνός ἐστιν εξοχὰς is

εχουσα.

379. φίλτατον ἄχθος οἴσει : ἡδὐ γὰρ αυτη τους πολεμίους

παθεῖν.

38 I. ταῖτα προς τον 'Pησον ἀποστρεψαντες λέγουσιν ω μέγα βασιλευοῦ ψωντες δε αυτόν. 2 τὸ εξῆς, καλὸν ἰδεῖν χρυσοκόσμητον. 384. κωδωνοκρότους : εν γὰρ τοῖς πόρπαξιν εἶχον κωδωνας. 393. παῖ μελωδοῖ μητερος : οἱ μεν Κλειοῖς, οἱ δε Κυτερπης.

Ομηρος δε Ῥῖονεως φησίν

ἐν δε σφι 'Pησος βασιλεις, παῖς Illa ος. ac,

397. τοὐπὶ σ': κατὰ τὸ σὸν μερος. 4o5. Ελλησιν ἡ μας ἄσον ην επὶ σοὶ προδεδωκας η ς καὶ εἴασας. λείπει ἡ κατά, κατὰ τὸ σὸν μερος.

64쪽

32 SCHOL ΙΑ

4I7. ψυχραν λσιν : τον χειμῶνα. του εἶναι αυτοῖς ευνους ἡμῖν ἀπόδειξίς ἐστι το κεῖσθαι αυτοῖς ἐν τη πόλει και ταμναι. 4 I9. ἄμυστιν . οι μεν πονηριου εἶδος ἐπιτηδειότητα εχον προς τας ἀμυστὶ πόσεις, ως εν A I

αλλοι δε επὶ της απιευοπὶ σπάσεως τάττουσι το 6νομα, ως Κρατῖνος

ε . καὶ γὰρ επλευσε και επέζευσεν, ως ἐξης ερεῖ, ου μόνον πην εις πην πατρίδα υποστροφην. 43o. ἔνθ' αιμανηρός : ως πέμμα ξηρανθὲν το αἷμα του φόνου. ἀκύρως δε κέπηται του πέλανος, αμεινον δε ετερωθι εἶπεν αφρωδη i5 πέλανον διὰ την λευκότητα. οἴτως γὰρ ἔλεγον πελάνους τα πόπανα ἀπο του πεπλατύνθαι, η ἀπο της παιπάλης' ἀπο γὰρ του λεπτοτα- του κατασκευάζοντα ' καὶ Oμηρος το λευκῆναι παλυναι ἴτε πέρ τε χιων επάλυνεν ἀρουρας αιματηρος πέλανοςJ ώς πέμμα ξηρανθεν το αἷμα του φίνου.

et o R. I. a.

44O. φυσηματα : πνεύματα. H. a. 442. πορπημασιν '. ἐνδύμασιν. H. a. 446. κυβεύων : ἀνωμάλως διατιθέμενος, εκ μεταφορὰς της κύβης. H. 469. ἀποινάσαιο : εισπράξαιο, τιμωρησαιο.474. εἰ τοῖ παρόντος : πολλα ἄν εὐχαριστησαιμι τοῖς θεοῖς, ει' του παρόντος απαλλαγεὶς κακοῖ την παλαιαν λάβοιμι κατά

στασιν I. του Vaterus. των Α.

. Ag J IIaeul dubie Euripulis. etsi Eul uti quoque et Philyllii

7. σπάσεως Ite annus. τάσεως A. πόσεως L. Dindor fius. 9. θεν σπείσαντ' ααυστιν δεῖ πιεῖν I.. I uulo fius. θεον πείσαντες μῖστιν δεῖ ποιεῖν A. I 4. ἐτέρωθιJ Orest. 22 . I 6. παιπάλη πεπάλης A.

65쪽

ουτοί εἰσιν οι ἄριστοι των Ἐλλήνων οι ενταῖθα ελθοντες ἰ48 I. κοὐ μεμφόμεσθά γ' : και Ουκ εκφαυλίζομεν αυτοῖς, ἀλλα πάντα κινοῖμειν προς το ἀποστησαι αυτους, ἄμως ελαύνομεν αυτοῖς και πολεμοῖμεν. ἡ δε καλη ἐξήγησις αυτη' καὶ ουκ εκφαυλίζομεν sαυτους, ἀλλα πάνυ κάμνομεν και ἄγαν εμφορούμεθα του κόπου μαχόμενοι αυτοῖς' και 'Oμηρος

ἀλλ' ἐτι μή, μIν φημι αδην ἐλάαν κακότητος,δ εστιν εμφορηθηναι. 482. ουκουν κτανόντες : ει ιυν τους αρίστους αυτων ἀναιρησοροι, IO πάντα διεπραξάμεθα' ράδιον γὰρ καὶ το 'Αργος πορθησαι τούτων ἀπολλυμενων.

83. ἀρκεῖν εοικεν αντὶ του παραιτη το παθεῖν, δρῶσαι δε ου. αντὶ του ἡδεως εἶχες καὶ του πρῆξαι, εἰ μη ηὐλαβοῖ το παθεῖν. ος ον Εκτωρ ναὶ ' φησι παραιτοῖμαι το παθεῖν, πολλης γὰρ is αρχω τυραννιδος, οῖον τα ενταῖθα ἀρκεῖ μοι. 'Aλλως. οἱον τοπαθεῖν παραιτῆ, πρῆξαι δέ τι ου παραιτη. 485. ἀλλ' εἴτε λαιάν: εν ο , φησὶ, βούλει μέρει της παρατάξεως εξεστί σοι τὰς πελτας, τουτέστιν τοὐς σοῖς υπηκόους,

494. ἀλλα μηνίων '. μηνίων. τινες φασιν ἔτι ου δύναται -' εν εἶναι μηνίων ἀντὶ του ὀργιζόμενος, επεὶ τα εἰς ῶ καθαρον ληγοντα-ερ δυο συλλαβὰς εκτείνει το ιωτα. εστι δε παρ' Dμπω συστολη αὐτοῖ

igitur mii μην ἰών legerent.

alibi. Diuiti se by Co le

66쪽

5oa. κλώνας ἄγαλμα : παρὰ τους χρόνους ' υστερον γὰρ τούτωντο Παλλάδιον εκλεψε ' μεμνηται δε αυτ,υ 'Ομηρος

5o8. Θυμβραῖον ἀμφὶ βωμόν : παρὰ την ἱστορίαν. ὁ γοῖν Διο-

5 νυσόδωρος εν τοῖς παρὰ τὸ se τραγαδοῖς ημαρτημενοις φησιν ουτως ό δε Κυριπίδης το του Ἀπόλλωνος ἄλσος του Θυμβραίου στάδια πεντήκοντα ἀπεχον τῆς πόλεως πλησίον των πυλῶν εἶναί φησι. δύναται δε και στίζεσθαι εις το βωμόν, η ἄστεος πέλας. οὐδεν γὰρ

io 5o9. κακῆ δε μερμερω: μήποτε προς το χειρον μετεστραπται απο του Πρμερον, ὼ η παρὰ την παροιμίαν ρο Τερμήρια κακά,' υπερων Φίλιππος εν τω περι Καρων συγγράμματί φησιν ουτως' Tvμερον και Λύκον Λελεγας γενεσθαι θηριωδεις την φύσιν. τουτον δε του Γέρμερον πόλον οἰκίσαι, ην δη -' αυτ,υ Τέρμερον ωνομάσθαι. τού- a. χμηροίJ Il. 6, 9 a.

FChol. HOID. Il. 2. III. intelligit Uaterus p. vii. Liber quo τα παρὰ τοῖς τραγε θοῖς ημαρτημένα tractavit aliunde non cognitus. Immerito uiatem, ut monet VRtems P. I92., Euripidem vitupcravit Dionvsodorus novam Ilium cum vetere confundens, ut apparet ex vectis Strabonis I 3. P. S98. τε τε V-Θύμβρης δ' ἡ λαχον Λύκιοἰ' II. Io, 3 o.

οἰκειότερον ἐστι πν παλαιν κτίσματι

Trojae ' πλησίον γάρ ἐστι το πεδίον ἡ Θύμβρα καὶ ὁ δι' αΘου ρέων ποταμος Θύμβριος, ἐμβάλλων εἰς τον Σκάμανδρον κατὰ τε Θυμβραίου Ἀπόλλωνος

ἱερόν' του δε νυν Πλίου και πεντηκοντ

σταδίους διέχει. Decem stadia computantiar apti l Hesycla. Θύμβρα τόπος της Ἱλίου, περὶ τον Θύμβριον θυμβρον codex λεγόμενον ποταμὸν, ουτως ὀνομασθέντα - -, τῆς αρχαίας πόλεως ἀπεχοντα στα/ίους δέκα, ἔπου γε και ἱερὸν Ἀπόλλωνος Θυμβραίου. 6. στάοια υλωνJ στάδιον απέχει

τῆς πλ μετά των πυλων A. Correxit Colaetus. Numeriim stadiorum ex Strabone restituerat L. Dindoctius.

στάδιον in στάδια ν Inuttito.

ita. τὸ βωμὸν Cobetus. τιν βωμὸν A. V Voluit aclioliasta plenius csistingvi post βωμόν, et deinde aut ἡ ἄστεοι xέ-e scribi, aut ε

ubaiultra Milterii, qua istinctione sane refutasset Dioi1ysodoriam, Si OPUS esset conjecturis. V VATER. P. I93. 9. κωλιονJ κωλυον A. IO. μήποτε-J Inepte solioli asta vocem μέρμερον ob Ter Neriam, a quo Proveri tum Τερμέρια κακὰ derivatur, in malain paretein cessisse suspicatur. Notavit Vaterras, que in V. P. I9 .

II. λήρJ περὶ ater 8. Ia. ΦίλιπουοςJ Philippum dieit Theanget ensem, cujus inter Καρικῶν fragmenta hunc locum posuit M uellerias vol. 4. P. 475 3. τουτονJ τουτων Vaterus P. 3 9 .

67쪽

τους δε φασι πρώτους ληστεῖσαι καὶ ου μόνον τα περὶ Καρίαν, ἀλλακαι σχεδίας εκ ριπῶν ποιησαντας Hς Κῶ εκπλεῖν. 5a I. ξύνθημα δ' ημῖν Φοιβος: σηροῖον τοῖ μη ξενους και πολεμίους εἶναι δίδωσιν αυτω το ἔνομα λεγειν τοῖ Φοίβου. προταινί: ΙΠαρμενίσκος την προταινί λεξιν Βοιωτικην φησι και sμετ' ουδεμιῆς πίστεως. σημαίνει δε τὸ εμπροσθεν. 529. τοῖ σκορπιου. Gl. πρῶτα δυεται σημεῖα : Κράτης ἀγνοεῖν φησι τὸν Εὐριπίδην την

δασκε. μη γὰρ δύνασθαι Πλειάδων καταδυομενων τον αετὴν μεσου- Io ρανεῖν. υπὸ γην γάρ εστι τότε ὁ αἰγόκερως, εφ' Ob ό αετὲς ἴδρυται. και ετι Πλει aων δυομενων υπερ μεν γης εισὶ ζύδια τάδε, ταυρος, δίδυμοι, καρκίνος, λεων, παρθενος, ζυγός' υπὸ γην δε τάδε, σκορπίος, τοξότης, αἰγόκερως, νυοχόος, ιχθυς, κριός. καὶ ταυτα μεν ὁ Κράτης. εοικε δε υπὸ της φράσεως ἀμφιβόλου ουσης εξηπατησμι' τα is γὰρ πρῶτα σημεῖα καὶ τὰς Πλειάδας ίηθη καταδύεσθαι λεγειν τὸν Εὐριπίδην. τὸ δε ουχ ουτως εχει, ἀλλα τα μεν πρῶτα σηροῖα της φυλακης φησι δύεσθαι, τὰς δε Πλειάδας ἀνατελλειν. πῶς γὰρ επὶ κατοδυομανων αιθεριας εἶπεν αυτάς; ωστε τριχόθεν τὸν καιρὸν υπὸ τῶν φυλάκων δηλοῖσθαι, ἀπὸ της δύσεως, ανατολης καὶ μεσουρανή- aciματος. ό ρον ουν Παρμενίσκος πρῶτα σημεῖα φησι λεγεσθαι τὰς

τοὐ σκορπίου πρώτας μοίρας διὰ το υπο των αρχαίων ουτως αυτας λεγεσθαι και ἔτι ταυταις o Βοωτης αμα αρπται καταδύνεσθαι. Κλεόστρατον γουν τον Τειβιον αρχαῖον ουτως'

ib. ἀετοd α Aroc A. 13. διδυμοι, καρκυος Vaterias. διδυμος καρκινος A. I 5. α ιβολου σι ης ἐξηπατησθαι Colaetus. ἀμφ κεκρατησθαι A. Io. M. Colaetus. tiva A. 24. ΚλεόστρατονJ In Ἀσπρολπίρι, ut monet Valeriis, quod carminia nomen memoravit Athenaeus T. P.

ib. Post ἀρχατον, quod ex ἀστρο λόγον corruptum viilcri potest, aliquid excidit. Desideratur enim vethum a Pro Pendeat accusati

vus Κλεοστραπον

Di is od

68쪽

M SCHO MA

τοῖτο δε παραδείξας ο IΠαρμενίσκος ἴτι καταδυεται τὰ πρῶτα σημεῖα του σκορπίου και τα περι τῆς Πλειάδος επιτολης ἐπεξεισιν'

οταν γὰρ, φησιν, Κυριπίδης λέγη Ρ κά επτάποροι Πλειάδες αδλ

ριαι, '' ου δύεσθαι τότε αυτὰς, ἀλλ' εμπαλιν ἀνατέλλειν εκ του υπος, τμηροτος εἰς τον υπερορίζοντα ανιουσας. και τουτο εἶναι το καιεπτάποροι Πλ ηiάδες, οἷον ίς τον ίς προς ημας οὐραγον αφικνου- μεναι. ταὐτα δε καταστησάμενος, ομολογεῖ, φησι, τοῖς Κυριπίδου τα φαινόμενα. τα μεν πρῶτα σημεῖα της ψας εἰς δυσιν κεχώρηκεν, ἡ δε ΙΙλειας ανατέλλει, ο δε αετος προς το μεσον κεχώρηκε. λοιπὸν io ουν της φυλακης ο καιρός ' Ρ εγρεσθε, τί μέλλετε.V επτάπορον δὲ την ΓIλειάδα, ἔτι εξ επτὰ αστέρων συγκεινται αἱ Πλειαδες. αετὴς δε ό το ἔπαρ του Προμηθεως εσθίων, ἔς φασί τινες. 'Aλλως. των περὶ του Mενεκράτη εν διδύμοις τον ηλιον λεγόντων, εν ω τα της καταστάσεως των φαινομένων οπως εἶχε πρίκειται. εἰσὶ δε οῖ φασι, - περὶ τὰς ε σχάτας μοίρας του καρκίνου εἶναι τότε τον ηλιον. ου γὰρ αν μόνως την σεληνην προς αγατο λην εσεσθαι συνάγουσιν ουτως ἴβουλονται. ει μεν γὰρ πάλαι την σεληνην ώς εν τρισιν ἡμεραις

τουτον N. τὰ προεκκείμενάπι οι φυλακες ευήθεις ἱκανῶς εσονται. ευλογον γάρ - ζήτει το λεῖπον .lo 54o. Κίλικας Παίων : οἱ μεν τους Κίλικας και τους Παίονας τους αυτους ἡκουσαν. Ἀρίσταρχος δε Κόροιβον Παιόνων ηγεμόνα

ορίζονταJ Verba corrupta. ἐκ του ὐπο γην Vel τ ν τμηματος ὁ αἰρτον ορίζοντα I.. Diiutorfius in Thesauro Vol. 8. p. 456. 6. ἀφικνούμεναιJ ἀφικνούμενα A. 8. ἄραιJ φρουρῶς Valeriis p. 2oO., collato quod scholuista supreti dixit τα πρωτα σημεῖα et iis φυλακης φησι δύεσθαι. οῦραι defendit Ideteriis apudVRtermin. inonens signi seritian incluodeci in signa ς διαὶ sive viginti quattuor horus cliviai. O. φυλ ςJ πέμπτης φυλακῆς

12. ἐσθίων svel κείρωνὶ lid lenduin esse vidit Cobetus. I 3. ΜενεκράτηJ Menecriitem Ephesiuin, qui Arati Solensis magister dicitur ab Suula s. V. 'Αρατος. intelligit Valerias P. 2ΟO.ila. ηλιον late et paullo post in A.

Hieno loco essent apposita et Pertinent ad collicem. quem lil raritia describebat. COBET.

69쪽

και την φυ κηv ποτὲ μὲν απὸ του ἡγεμόνος, ποτε δε απὸ των

υπηκόων.

541. Mi σοὶ δ' ἡμς : ώς Mυσῶν διαδεχομενων Κίλικας. Κίλικες γὰρ μετὰ Παίονας, εἰτα Minτοὶ, εἰ- ωες, ελα πέμπτοι

547. κοίτας φονιας : δια τα τολμηθέντα επι τω Ἱτύλω' λείπειθε τὸ ώς, ως επὶ του Σιμόεντος υμνεῖ το μίξιν, α&. γράφεται και πιεῖ και ἔξωθεν λαμβάνεται ἡ επί και το ως, ως ἐπι του Σιμόεντος

ἔζομένη θροεῖ τὰς φονιας κοίτας ἡ ἀηδων. 55o. μελοποιὸς ἀηδονίς : λέγεται γὰρ ἡ Πρόκνη μετὰ το κρεα- Io

νομεῖσθαι 'Iτυν τον υἱὸν δια πην λύπην μεταβληθηναι εις ορνιν

και ἡ μεν ΓIρόκνη εις ἀηδίνα μετεβλήθη, ως και ἡ Φιλομηλα εἰς

σφοδρου ἐπελθόντος. r5675. ἔα εα: ό χορὸς λέγει αἴσθησιν λαβων των γεγονότων. 69I . ἀλλα συμμάχους : αλλὰ δεινὸν, φησι, τους συμμάχους

ταράττειν νυκτὸς Ουσης.

7II. ἴαταφρονJ υπαφρος ό μη φανερὸς, ἐκ μεταφορῆς των ἀφρὸν νηχομένων, η των υφάλων πετρων αἷς ἐπανθεῖ ἀφρός' η ό dio

καταπληκτικὸς, ό μανικός. m. a. 7I5. βίον δ' επαιτων : τροφην αἰτων.

7I6. ψαφαρόχρουν : τὸ χ ἔτι φαλακρὸν αυτόν φησιν. 724. δυσοίζων οῦ βλασφημων η οργιζόμενος και λοιδορων.

Il. a. 8 8. qui Pyraeci innem ducem Paeonum facit, ut ii vid. Eustath. p. 359. VATER. p. 2o8.4. ροτα ΙΠαίονας Vatemas. εIτακαιόνες A. V Quin pie vigilias esse ex hoc loco apertum est, at rut o paullo intricatior, ut adeo sesellerit Cratetem ny. Rchol. ad V. q. qui Muuos et Cilices eosdein putavit. Si in ilia ii doctiere qiii in gelaolio nil v. 54Ο. lil Aristarct o refutantur, qui vemini vidit. Coroelium Paeoniim ducein filam, ut haec sit series vimitariam : I. PuenneS. quOrtini dux Coroebus, a. Cilices. 3.

vula . . . A.

70쪽

74I . διόπων στρατιας : των φροντιστων και επιστατων.

766. πληκτρα : αἱ μάστιγες.

785. δ' ερεπον : εκ των μυκτηρον ποιον ηχον ἀπετέλουν. 5 789. μυχθινίον νεκρων : ποιον ηχον και στεναγμον μετα πνοης γενόμανον.

79O. το εξῆς, θερμος δε κρουνος αδατος νεου δεσπότου παρὰ σφαγαῖς δυσθνήσκοντος βάλλει με. 817. μαράγνοψ οντως παροξύνει ό Mρωδιανος εν τη καθάλου.

t o δηλοῖ δε τὴν μάστιγα. ἡτοι μαστίγων πληγμασιν, η τω καρατομη θηναι. m. a.

8a5.-: βρῖξαι κυρίως το μετὰ βορὰν ολίγον κοιμηθηνω. Fl. a. 852. τίς δ' αν χαρούνας : το ἔξης, τίς ἄν κατ εὐφρόνην των πολεμίων μολων Pη σου χαμεύνας ἐξεῖρεν :i5 855. ησαν οῦ ηδεισαν, ἐγίνωσκον.

859. εν σοὶ ἄν ἀρχοίμεσθα: αρχην εχορον του κακολογεῖσθαι πρωτον υπὸ σοῖ, η συ ημας πρωτον ηo, κακηγορεῖν.873. αὐθεντων : των Τρώων' αυτοῖς γὰρ ἐδόκει του 'Pησου φονεῖς γενέσθαι. Fl. 2.2o 895. ἰαλέμω αυθιγενεῖ : τω ευθὸς γενομενω θρηνω. Il. καὶ Ἀσκληπιάδης εν τοῖς τραγωδουμενοις πλείους της Καλλιόπης λέγει παῖδας ἐν τουτ ... Καλλιόπη γὰρ τον Ἀπόλλωνα μιχθέντα γεννησαι Λίνον τον πρεσβύτατον καὶ τρεις ματ ἐκεινον, 'Υμέναιον, πάλεμον, υρφέα' τω δε νεωτάτω την μὲν επιθυμίαν - ευμάτων

4. IIoc scitolion etiam in T. I. a. 5. Interpretatio ποιον στεναγμον est etiam in T. I. a. 7. παρα σφαγαῖςJ παρασφαγαῖς A.

9. ἘμβιανὸςJ Non legitur haec notatio in Arcadii Epitome p. 96,

I 5. In R. a. est gl. ἐπίσταντο.

22. ἐν τουτ ... J Non satisfacit Uateri conectio ἐν του τομ. il . γεννῆσαι Λἰνον τον πρεσβυτα- τονJ γεν ... λιν. . . πον πρεσβυτερον A. Correxit Hemannus. 23. Ioam, aditistit Hermannus. In A. lacuna. 24. νεωτάτφ HermiannuS. νε πόρν

SEARCH

MENU NAVIGATION