장음표시 사용
111쪽
tuere generalem hanc regulam , Illud omne verum est, quod valde elare di incte percipio. Caeterum licci hactenus regula nulla melior
in tanta rerum caligine inveniri potuerit; cum videamus tamen in-' genia tam magna , quae videntur debuisse tam clare , tamque di- plurima percipere, censuisse rerum veritatem vel in D Eo, vel in puteo esse absconsam ; an- non suspicari par est regulam for- id esse fallacem. Et certh, cum tibi ignota Scepticorum argumen- .ra non sint; quid cst , quod possimus verum inferre, tanquam Clare& distincte perceptum, nisi apparere id, quod cuiquc apparet Ego 'saporem peponis gratum clare, distincteque percipio : itaque verum est peponis 1 aporem apparere mihi huiuscemodi. At quod propterea verum si talem in ip pepone esse, quomodo mihi per-1uadeam , qui puer cum essem, ac bene valerem, secus judicavi pnimirum clare, distincteque alium in pepone saporem percipiens. Video & multis hominibus secus viderit video & multis animalibus, quae gustu pollent, optimεque valent. An ergo verum vero repugnat Pan potius, non ex eo , quod aliquid clare, distinctbque
percipitur, id secundum se verum est , sed verum solummodo est, quod clare, distincteque tale percipiatur Idem pene est dicendum
de iis , quae ad mentem spectant. Iurassem alias non posse a minore quantitate ad majorem transiri, nisii.transeundo per aequalem e non posse item duas lineas, adsese conisnuo magis accedenteis, si producerentur infinito non tande concurrere: nempe videbar mihi ista adeo clare, distincteq; percipcre, ut pro axiomatibus verissimis, indubitatissimis q. haberem:&postea tamen fuere argumenta,quae Cppositum suaserint,veluti perceptum clarius, distinctiusq;. Nunc vero rursus ambigo,cum ad Mathematicarum suppositionum naturam
attendo. Quare & dici quidem potest verum esse me taleis, taleisque propositiones agnoscere, prout quantitatem, lineas, Sc similia hoc se habere modo suppono , aut concipio : at quod illae proptcrea verae secundum se sint , pronunciari tuto non potest. Et quicquid sit de rebus Mathematicis, quaesio te, quod ad caeteras, de quibus jam quaeritur, spectat; cum nam tot, tamque variae sunt inter homines opiniones p Putat unusquisque se clare, distincteque eam percipere, quam defendit. Et ne dicas plerosque aut haerere, aut fingere; sent ecce, qui pro iis, quas habent, opinionibus, etiam mortem oppetant , tametsi videant alios pro oppositis oppetenteis e nisi vero putas tum demum a pectore imo verax
voces non ejici. Et attingis quidem ipse dissicultatem , quod prius
112쪽
DUBITATIO PRIMA. prmulta ut omnino rena , ac manifesta admistris , quae postea deprehenderis dubia. Uerum hoc Ioco neque solvis , neque firmas regulam; sed occasionem istum capras differendi de Ideis, quibus deludi potueris , ut repraesenzantibus quidpiam extra te, quod extra te tamen fortassis non fuerit , iterumque tractas de Dgo deceptore, a quo falli potueris circa illas propositi nes , duo ta tria seunt quinque, quadratism non habet plura latera quam quatuor et Quo nempe innuas cxspectandam confirmationem regulae, donec Deum esse ostenderis , qui non possit esse deceptor. Quanquam , ut hoc praemoneam, non tam est tibi laborandum , ut confirmes hanc regulam , ex qua proclive adeciest falsum pro vero admittere, quam ut proponas methodum . dirigentem nos , ac docentem quando fallamur aut non faulamur, quoties existimamus nos clare, distincteque aliquid perincipere.
Em e bis tandem aliquam contra me affers rationem , quod nus tibi prius te fecisse ansmadverti ; ut enim probes non es regulam certam , quod ea quae valde clare , ta distinZie percipimus fine
vera. dicis memia permagna quae videntur debuisse plurima elare , taaininete percipere, censuisse nihilominus rerum veritatem, vel in Deo , vel in puteo esse absconsam. In quo fateor te recte ab authoratine ingumentini , sed meminisse debuisses . ὀ caro. se Me assari mentem a rebus eo oreis Ac abductam , ut ne quidem sciat usios unquam homines arae ste extiisse, nec proinde ustrum authoritate moveatur. Γuod deinde a res de Scepticis, locus es communis non malus , pia nihil pro-hans , ne neque quod quιdam pro falsis opinionibus mortem oppetant ,
quia probari nunquam potes alus eiare , V distin is percipere id qAod pertinaciter Urmant. Quod denique addas non tam de veritate regulae esse laborandum . quam de methodo ad dignoscendum an fallamur , necne,c- existimamus nos aliquid clare percipere, non inscior; sed hoc ipsum
accurare a me praestitumfuisse contendo huis in oris , ubi primum abstasi in nra praeyudscia, oe postea enumerari omnes praecipuaι ideas, ae disti . claras ab obscuris, aut confusu.
113쪽
rion. M Ego quidem, an nullam hactenus rationem attulerim, an tu int-- .. recth animadverteris, iis,qui volent cognoscere, plenam m. - judicandi libertatem facio. Quod ad te spectat, existimasti exiguo sentia hoc ce pulvere , quem felium instar retroiecisti, quicquid egeris , occultatum iri. Credidisti quoque tua dignum solertia , si, ut facesia Mis res rem ridiculam , praemitteres esse aliquam rationem , quam ta-μpposita, men esse non rationem, sed authoritatem statim caussareris , 8c moLi' ia Oblivionis convinceres, qui qualis esses non meminissem. Scilicet fudioni in qui existimarim mihi esse rem cum viro sapiente, meminisse debui μαμ δε mihi esse rem cum viro, qui adhila somniaret, qui putaret se a Deo ' - decipi , aut saltem a maligno genio fascinari. Verum quicquid siede tua urbanitate, & priusquam de allata 1 me seu ratione, seu authoritate dicatur, Age videamus qui hanc tertiam Meditationem
cum secunda connectas. Postquam dixisti vesse te claudere oculos, o turare aureis ,G. ut te penitius injicias, ac repetusti te esse rem euitantem, id ea dubitantem, rmantem, G. subjungis , Nunc circum*eiam diligentius, an forte acitase apud me alia sint aci quae nondum reqexis Pergis autem , Sum reuin me esse rem cogitantem. Itaque primum quod animadvertis, certitudo est illius tuae propositionis , Ego e grior quam nullo modo revocas in dubium, sed quaeris conseque nister, Nunquid ergo etiam scio, quid requiratin , ut de aliqua re fim cem tm ' Respondes autem, Nempe in hae prima cognitione nihil aliud en nam clara quaedam , ta distincta perceptio ejus , quod orma ; quae sene non si ceret ad me eertum de rei veritate reddendum Apost unquam contingere, in aliquid, quod ita elare , S distincte perciperem , falseum f. M ; ac proindejam videor pro regula generali posse statuere, Idud omne spe verum , quod valde clare , es distincte preeipio. Acimis tamen dubitationem circa Regulam , quod prius ut omnino certa et man esta admiseris, quae tamen postea esse dubia deprehenderis, nempe terram , caelum , fidera, V taeteria omnia sensebus usurpata , ac etiam Arithmetica , et Geometrica ista, Duo, S ma es quinque , Ssimilia , in qMovi De vis postfacere ut friginis; Quare & inquis, Quam-primum occurret occa- fio, examinare debeo, an sit Deus, Usi sit, an post esse dereptor; hac enim re ignorata , nos videor de ulti alia plane certis esse unquam posse. Undere tum demum Regulam confirmas in quarta, & quinta Meditationibus
114쪽
onibus , eum constituisti esse Deum , qui non possit esse deceptor Iam illud imprimis praetereo , quod a consideratione tui ad pro prietatem ipsius consaderationis, certitudinem scilicet, divertendo videatur este admodum accidentaria deductio ; uti est etiam rursus ab inexpectato illa, quam captas disserendi de Deo 2 cum legitima tamen Methodus videatur exigere , ut conditiones cogniti nis tradantur seorsim ab ipsis rebus cognitis; dc non postquam coeptum fuerit de his dicere . digrediendi ad illas occasio captetur. Deinde illud , quod videatur ab hoc usque loco inchoari circulus , quatenus es certus futurus Deum esse , Sc non esse deceptorem , quoniam habeas claram, & distinctam ejus rei notitiam ; Ac certussis futurus claram , & distinctam notitiam esse veram , quia noveris
esse Deum, qui non possit esse deceptor. Tertio illud, quod heicvidearis praeposterὰ . 6c praeter leges inductionis propositionem v niversalem ex perspecto unico singulari colligere; dum ex eo solo quod observasti certitudinem hujus propositionis, o cogito, ex Clara &distincta perceptione proficisci, deducis conclus onem hanc, Igitur IPud omne verum ea , quod clare, ta distinete percipio e adeo roinde ut mirum non sit, si adeo proclivis ad paralogismos stapsus. Quarto, illud, qudd chm dicis iis, quae de Deo seunt quaerenisu, ignoratis, non posse de utare plane haberi certitudinem, aut comprehendas etiam certitudinem illius propositionis Ego cogito, aut non comprehendas : Et si comprehendas quidem , nihil hactenus egeris, temereque pronunciaveris , & ratiocinatus fueris te cogitare. te esse, & caetera omnia; imo & deinceps nihil acturus sis, cum Omnia, quae es de caeteris rebus disputaturus, asserturusq; supponant
certitudinem , firmitatemque illius tui plusquam Archimedei puncti. Si non comprehendas, tum praecipua tua certitudo non a Deo, notitiave de illo habita dependeat; imo certitudo notitiae de Deo, firmitatem suam ex illa sortiatur, possitque adeo omnis certitudo de quacumque alia re non ad certitudinem de exsistentia , 8c veracitate Dei, sed ad certitudinem illius tuae propositionis, Ego cogito,
revocari. Haec inquam praetereo, Ac adnoto solum, cum ais, Sum certus me esse rem cogitantem, ita ratiocinari te, ut arguaris non esse certud esse te rem cogitantem. Nimirum haec tua est argumentatio, Non essem certus me esse rem euitantem, nisi ceram essem non posse unquam contingere , ut aliquid , quod ita clare, ta distinerie
terciperem, falsiim esset: N a Atqui
115쪽
Atqui certus non sium, -- non aliquid tale possit contingere, squa-nsam multa prius ut omnino certa , ta mansfesta admisi, quin postea dubia deprehendi; et quousque cognovero esse Deum, qui non post esse deceptor , non fossum plane unquam esse certus de ulla re: in Igitur certus non sum me esse rem cogitantem. Porro . quia tu pro generali Regula heic statueras Illud omne sinuerum, quod valde elare, S distincte perciperes, urgere nihil vo ueram de voce illa valde, utpote interpositam quasi manifestum effugium. Regulam potius admiseram , tanquam non posset In ista rerum C ligine melior haberi; ac dubitando solum proposueram,a non cum . magna ingenia quae viderentur debuisse multa clarὰ, distincteque percipere . censuissent tamen veritatem remanere absconsam ; 1us.
picari par esset eam regulam esse fallacem ; Tu vero , qui veluti habens sub pedibus nimbos , & caput intra sidera condens, nullam agnoscis caliginem,non potuisti ferre patienter Regulam non fuisse a me absolutissimh admissam ; & tentanti vel levem quandams spicionem ingerere, ita insultasti, Meminisse debuisses, O Caro, te Melari Mentem a rebus corporeu Fe abductam , ut nequidem strat ullas u quam homines ante se exstitisse, nec proinde Userum authoritate moveaIur. Quo sane loco planum facis non suisse me affatum mentem abductam a rebus corporeis, quam vel levicula vox corporea, Carnea scilicet, ita tetigit; ac non Mentem, sed revera hominem esse demonstravit. Nin etiam non est humanitatis indicium, ita affectare ιυ; δίδαξιν, ut nihil te magnorum virorum authoritas moveat ;& praetextum quaeras abductionem illam, ut praetextum supra quaeinfiniti, quod loquereris non ex tua, sed ex vulgari .aliorum sententia; eo scribendi stylo propterea delecto, qui visus est tibi comparatissimus ad hasce argutias. Ac dicerem quidem meminisse me satis, icteo,quo volebas modo abductum,&quia in te non remanserant nisi judicia,saltem rerum imagines, de quibus judicia ferrentur,voluisici me tibi proponere, non sapientum authoritatem , sed Experientiam in ipsis factam, tanquam verisimilitudinis argumentum, de quo posses judicium ferre. Praeoccuparem quoque responsiones, seu tergiversationes varias; sed tempus in nugis conterere piget. Venio ad id, quod ais asserre me de Scepticis locum communem non malum ἰquodque contentus addere ,sed nihil probantem, nihil de illo respondeas. Hoc vero jam novum non est, ut cum respondere nihil pos
sis, Sauli verbulo te subducas. Sed Lectorem Mic interpello, pu
116쪽
DUBIT ATIO PRIMA. Iortetisne sibi factum satis circa ea quae ego proposui de me , & quibus
similia in se , ac in caeteris experietur Scilicet oportet, ut plane contraria, imo contradictoria sint vera , si illud omne verum sit, quod se quisque percipere judicat clare , 6c dist: ncto. Quare & oportuit omnino te solvere nodum circa perceptionem utrimque claram, & distinctam de sapore peponis, & de ductu duarum linearum ad se continenter accedentium, Atque ita circa sexcenta, quae possunt proponi id genus similia; non vero tacite declinare, hoe 1olum dicendo , Locus nihil probat. Neminem certe vidi , qui dubitatione pellecta , non avidissime exsipectaverit, ecquid ad illam reis sponderetur; quod nisi dissicultate resoluta , ac exposita, Regula non posset non haberi fallax. Nam dicere quidem aliquem, aliquando percipere solum clare, & distincte, non item valde clare,& distincte; id sane valere apud eos non potest , qui non modo val-dd, sed etiam valdissime clare & distincte opposita percipiunt. Subdis neque illud probare , quod quidam mortem oppetunt pro falsis opinionibus f dixeram ego pro oppositis) quia probari nunquam pote t tialos clare, ta distin te percipere id, quod pertinaciter Uirmant. Sed hoc quoque effugium quam praeclarum est, dum subindicas in ipsorum non modo caput, ac cerebrum, sed etiam in mentem penetrandum esse, ut qua conditione percipiant probetur; rem sane tibi uni, qui te pro mente geris, concessam l Nobis , qui & homines sumus, &ut homines decet. ex effectis ratiocinamur, perspicuum videtur
argumentum , stibi profecto non declinandum percipere illos
clare & distincte opinionem aliquam tanquam Optimam , atque praeferendam , Quod pro ea mortem oppetant. Nempe ipsi non postunt nobis exhibere majus suae perceptionis argumentum, quam profundendo , & amittendo vitam , rem adeo caram, & cujus recuperandae nulla est spes, ut neque consequendi aliquod ex tanta jactura emolumentum,quo deinceps fruantur,ut propterea liceat illis fingere, quemadmodum casibus aliis, vita constante, contingere posset ; cum etiam aliunde tantum absit , ut fingendum putent, quin agnoscant, si finxerint, sore se aeternis, ac plane infandis suppliciis addictos: Uno verbo, hoc ipsum, quod tanta pertinacia affirmeΠt , ut etiam pro eo, quod percipiunt, moriantur , demonstrat
abunde quomodo percipiant. Non qu bd aliqui non saltantur ; sed quod putent se tam clare distinctdque percipere id, quod verum putant, licet falsum sit; quam putant ii qui non falluntur , se percipere id, quod verum putant, di quod verum est. Oportuerat proinde in
117쪽
hoc ipsum incumbere,ut dubitationem explanando , Complanares tuam regulam ; non vero, ut stiperiorem dissicultatem praeteritione simplici defugeras ; ita hanc de oppetentibus mortem pro OP positis opinionibus, obliquo ductu praeterlabi. III. Circa id, quod praemonueram de tradenda Methodo, quae diri- . . a' gat, doceatque nos quando fallamur, aut non fallamur,quoties e . si istimamus nos diare, distinctεque aliquid percipere ; hoc enimis Mat,o- esse opera, pretium Respondisti hoc Fsum accurare a te praesitum'- - , isse suis,locis ,' primum altialista omnia praejudicia U postea enumwn. zduuid ommis praecipuas IdeM , ac distinxi' claras ab obscuru, aut con clare, H fusis. Ubi primum miror non indicasse te locum de Deo, aut habita-ejus exsistentia,& veracitate,notitia.Veram pervidisti, opinor, aerii in fore ut regereremus, nos, qui,favente divina gratia, Dei exsistenti-oim is ita am,& veracitatem persuau sumus, ac profitemur, agnoscere tamen
Inos persaepe falli, etiam in iis rebus, quas existimamus nos clare, nihil ρ ii distincteque percipere; ac superesse Methodum , quam objectumst est esse requirendam. Quare & non ad illum locum , sed ad alias doti nos esse remittendos censuisti. Lectorum porro consesentiam te-ώ- stor, qui non modo citatum locum, sed etiam totum opus legerint, B: in ejus meditatione etiam hebdomadas ac menseis triverint, MContriverint; testor, inquam, si tuam illam accuratam Methodum observaverint,si teneant.u quavis occasione usurpare valeant,si Ceseti sint fore, ut nunquam deinceps fallantur. Nam clare quidem, dedistinctὰ esse aliquid cognoscendum , ac nihil esse praetermittendit, quo minus clare, & diuincte cognoscamus id , quod ut verum d fendimus , id neque novum , neque dubium est, neque Regula, quasi tibi propria est tibi ipsi vindicandae Sed quia experimur nos fuisse tam saepe deceptos, in iis, quae visi alias nobis fuimus clarE, Mdistincte cognoscere , postquam nihil prorsus omisimus eorum . quae ad cognoscendum clarὰ, distincteque esse necessaria arbitrati sumus; ideo superest Methodus tradenda, quam si olim habuissemus, non fuissemus decepti, & quam si habeamus in posterum, suturi obnoxii deceptioni non simus. Et ne forte dicatur fuisse olim omnia Circumspicienda accuratius, quippe, quod non satis circumspecta fuerint, ipis eventu probatum fuisse: Patet idipsum esse . quod quaeritur, quomodo nempe agnosci possit, quandonam fuerint omnia satis circumspecta, vel non ; Nam ut prius per decem annos credidi fuisse omnia a me accuratissime circumspecta, & e
acto tamen decennio animadverti quidpiam desuisse ι ita possum
118쪽
putare jam circumspexisse me omnia,ac pari modo decipi,& in deceptione perseverare non modo toto decennio, sed etiam toto vitae decursu: unde & requiro adhuc Methodum,qua constet omnia es,se,vel non esse a me accuratissim E circumspecta. Ex quo fit,ut nisi eam tradas, jure exsibilare Scepticos non possis, qui longe melius, quam tu praejudicia exuunt;quando in rebus ad naturaleis speculationes pertinentibus non statim , ut tu , in alia praejudicia sese coniiciunt , & Ideas claras distinctasque ab obscuris, & confusis ita di GCernunt,ut tamen existiment eas, quae nunc clarae distinctaeq; apparent, posse olim fieri obscuras, & confusas ; easque, quae nunc obscurae,& confusae, posse olim fieri claras, & distinctas; unde & as sensum sapientissime sustinent, ut nisi veritatem consequantur, saltem non incidant in errorem.
De adventitia omnium Idearum origine, etiam Chimaerarum ;etiam Rei, meritatis, Cogisationis. DIstinguis consequenter, Ideas inuas vis esse cogitationes,
prout sunt tanquam imagines) in rnnatas , adventitias, factitias. Et prims quidem generis statuis, quod inredigas qui is Res, quid veritas , quid curtaetro : serenias, quodstrepimm audias, Solem videas , ignem senisvi r tertii, quod Sirenas , ω Hippur phra frias :ac subdis posse forte omneis esse adventitias, vel omneu innatas , vel stmners faetas : quatenus remaum originem sitarum e re perspexisti. Porro , ne aliqua interea , donec perspexeris , fallacia subrepat, adnotare placet videli Omneis ideas esse adventitias, proincede ue 1 rebus extra ipsam mentem ex inentibus , de cadentibus in aliquem sensum. Videlicet mens faeultatem habet vel ipsa potius facultas est) non perspiciendi modo ipsas Ideas
adventitias, seu quas ex rebus per sensus trajectas aecipit, perspiciendi, inquam , nudas & distinctas, & omnino qualeis in se recipiti sed praetere, illas vari E componendi, dividendi, contrahendi, ampliandi, comparandi, &id genus similia. Heinc tertium saltem Idearum genus distinctum non est 1 secundor nam Idea Chimaeras alia non est, quam Idea capitis leonis, ventris caprae , caudae seintentis, ex quibus mens unam componit , clim illae seorsim , sive singulae adventitiae sint. Sic Idea gigantis, hoministe instar montis,.
119쪽
aut mundi totius concepti, non alia est, quam adventitia; Idcapula hominis magnitudinis vulgaris , quam mens ampliat pro libi- tu , tametsi tanto confusius, quanto amplius concipit illam. Sic Idea pyramidis, urbis , aut alterius rei nunquam visae , non alia est . qaeim adventitia visae antea pyramidis, urbis , aut alterius rei non nihil deformata, ac prolude conian aliqua ratione multiplicata . comparataquc. Quod ipectat ad species , quas dicis innatas, eae profecto nullae videntur, ε quaecunque dicuntur tales, videntur originem quoque habere adventitiam. Habeo, inquis , a mea natura,
euod inredigam quid sit Res. Non puto vero te velle loqui de ipsa vi intelligendi , de qua nec dubium , nec quaestio est ; sed potius de dea R EI. Non loqueris etiam de Idea alicujus Rei particularistnam Sol, hic lapis , omnia singularia , stat Res, quarum esse Ideas
innatas non dicis. Loqueris ergo de Idea Rei universe consideratae,& prout cum ente synonyma est , ac tam late, quam illud patet. Quaeso te verti haec Idea quomodo esse potest in mente . nisi simul sine tot res singulares,illarumque genera, ex quibus mens abstrahat, formetque conceptum, qui nullius singularium proprius sit, & omnibus tamen conveniat Profecto si id ea Rei innata est, innata quo-θue erit Idea animalis, plantae, lapidis, omnium universalium eiu hilque erit opus, ut nos fatigem ad tuternoscendum plura singularia, quo resectis variis discriminibus, id solum retineamus, quod videbitui omnibus commune, seu, quod idem est, generis Ideam. Dicis quoque te habere a tua natura , - irael in quia sit --ritas , seu , ut ego interpretor, Ideam veritatis. Porro , si veritas nihil aliud est, quam conformitas judicii cum re , dc qua fertur judicium, Veritas est quaedam relatio. ac proinde nihil distinctum abjpsis re, Id eaque ad se relatis; seu, quod idem est, ab ipsa rei Idea et
quippe quae & se, & rem , qualis cst, repraesentat. Quare & non alia est veritatis Idea , quam idea rei, quatenus rei consormis est, seu quatenus ipsam repraesentat cujusmodi est: adeo proinde, ut si Idea Rei non innata , sed adventitia sit; Idea quoque veritatis adventitia si, non innata. Et cum id de qualibet veritate singulari intelligatur, intelligi etiam potest universe de veritate cujus notio.
seu Idea ut iam dictum est de Idea Rei) ex notionibus, seu Ideis
singularium eruitur. Dicis rursus te haere a tua natura, ut inussigas suid sit cogitario : interpretor semper Ideam cogitationis. Verum, uvmens ex idea unius urbis fingit Ideam alterius e ita ex Idea unius
Actionis, ut visionis, vel sustationis, fingere potest Ideam alterius.
120쪽
ipsius puta cogitationis. Nempe analogia agnoscitur quaedam inter facultates cognoscenteis, unique ad alterius notitiam facile deducit. Quanquam de Idea cogitationis laborandum non est ; sed de Idea potius ipsius mentis, atque adeo animae , quam si innatam dederimus . nihil erit incommodi admittere quoque Ideam cogita tionis innatam. Quare & exspectandum est, donec probata res fuerit de ipsa Mente, seu anima.
MDor vera ratiocinium, quo probare vis amneis nostras ideas esse adventitias, nullasque a nobisfactas - quia, inquis, mens facultatem habet non tantum percipiendi ipsas ideas adventitias , sed praeterea illas variε componendi, dividendi, eo trahendi , ampliandi, comparandi, & id genus similia r unde eo eludis ideas chimaerarum, quas mens facit componendo, dividendo, G. non esse ab ipsa factas , sed advenistas. uuo paeto etiam posses probare nec signa ulla faeta fuisse a Praxitele, quoniam a be non habuit mamor ex quo ma exsculperet; nec te has objectiones fecisse, quia ex verbis non a te in- mentis,sid ab aliis mutuatis usu composis ii. At certe nec forma chimaerae,n partibus caprae , aut leonis , nee forma tuarum objectionum in singulis verbis qΜibus usus es. ρd in sola compositione consistit. Mirabile etiam es quod Meam Rei non posse esse in mente seu lineas, nisi simul sint ideae animalis , plantae , lapidis, omniumque universalium e tanquam si ut 'nosiam me esse rem cogitantem debeam agno siere animalia , ω plantas, quoniam debeo Rem ,s e qui is Res agnostere. Nee versus hk de ver rate agis. Ae denique cum ea tantum de quibus nihil aomata impugnes,
non nisi in ventos praeliariL Declinam
MIraris meum ratiocinium; Ego vero miror tuam securi- ζ' fiatem ; quasi ego censuerim nullas Ideas esse a nobistas factas , aut concluserim ideas Chimaeiarum s quarum id as, dixi parteis adventitias) non esse a mente factas ; & non dixerim mentem facere , componendo , dividendo , dcc. Mirabi quo 'ari
lior est usurpatio & applicatio exempli de Praxitele; adeo illud βυρα quadrat ad meum institutum , arguitque te id quod voluisti di- :cere , non considerasse. Nimirum ut Praxiteles non habet ex assovea.