장음표시 사용
81쪽
miras forte iis qui non meditantur sint perobscuν a. Moneo autem ipsos , ea quae ad hanc quam de me habeo notistam non pertinere lamavi, non pugnine cum iis quae dixeram antea me nessire an ad me pertinerent; quispiane Haud en pertinere ad me ipsum, quam pertinera ad eam quam de me habeo notitiam. uuaecunque hic habes, ό Caro optima, non tam mihi videntur esse objectiones , quam obmurmurationes quaeda- nulla responsione indigentes.
INSTANTIA.I. Vae ego de Imaginatione in unum conduxeram, tu Episto---di' Rm meam dividens, cyphrasque apponens in articulos di-2 iopis, stinxisti duos ; ego vero rursus compello in unum; sed
non pro- perinde est. Mones nos, quibus non miraris obscura esse, quae scripsisti , quandoquidem non meditamur) Mones, inquam, nos , iis . o plane aliud esse pertinere ad te ipsum , aliud pertinere ais eam , quam de roqui si habes notitiam. Prohi quam praeclaret Siquidem hoc mire con- 'sim nrniat incidisse te in paralogismum, quem ad calcem Dubita- quia inj- tionis superioris objecimus. Aliud est pertinere ad te usium, hoe est mri ' i' reperiri in te,sive cogites, sive non cogites ἔ al ud pertinere ad eam , ubis quam de te habes notitiam, hoc est terminare tuam notitiam, seu eum heri objectum tuae cognitionis: nihil verius potuit abs te dici. - μ' quia potes ipse pertinere ad tui notitiam, seu fieri objectum tuae mis e cognitionis, non secundum te totum, seu quicquid est, aut esIς ρο- ω - test in te ; sed secundum unam solum tui pariem, unam facultatem, unam actionem , unam relationem, &c. quonam jure inferre possis pertinere ad teipsum unam solam partem, unam facultatem, unam actionem, & aha p Sane ut Aristoteles vere ait, non ab eo , quod dicitur, sed ab eo, quod res est, propositionem esse veram aut falsiam; ita peraequum est de te , non ex eo quod nosti de te , sed ex eo Pod es,quodque potes nondu nosse, Pronunciare. Quod
praemittis autem non pugnare quod dixeras ante , te nestare an compages membrorum, tenuis aer, Ecc. ad te pertinerent, cum eo , quod postea dixisti ea non pertinere ad hane, quam de te habes notitiam,
82쪽
quutionem appositus. Uerba tua sunt, Itaque regnosio nihil eo rum, quae possum imaginationis ope comprehendere, ad hane quam de me habeo notitiam pertinere; mentemque ab astu diligentissime avocandam esse , ut
suam ipse naruram quam-distinctissime percipiat. Quaeso te enim , all-ud-ne est pertinere ad te ipsiam, seu naturam tuam, aliud pertinere ad eam, quam de te , seu tua natura habes notitiam , an-non Ad misisti mox aliud esse. An igitur ut tua natura distinctissime percia piatur, attendere oportet ad id quod ipsa est, seu quod adipiam pertinet, etiam notitia tua seclusa; an attendere ad id solum ciuod est obiectum notitiae, seu, quod ad notitiam , quam de te habes, pertinet Si prius, ergo math infers avocandam mentem , ab iis, quae cognoscis non pertinere ad tuam notitiam ; debuisti enim p tius sic argumentari, ut colligeres mentem avocandam ab iis, quae ad tuam naturam, seu ad teipsum non pertinent. Si posterius , r
dit paralogismus, ac petitio principii, qua contendis efficere nihil esse in te, aut sperandum esse, ut percipiatur de te; nisi quod jam nosti, ac perceptum habes. Sed ratiocinatio melius patebit, si illam
ad formam exegerimus. Qui diligentissime mentem amorat, ta cognostis nihil ereum, quae poteF imaginaraonis ope comprehendere,perisnere ad eam, quam' de se habet notitiam, He suam nazuram distinctissime percipitrAtqui ego mentem diligentissime ais mi , θ' eognosco nihil eorum.
μα possum ima nationis ope eomprehendere, pertinere adeam quam de me hario notitiam r. Igitur ego naturam meam distinctissime percipio. II. Monitione illa peracta nihil adjecisti aliud, quam quaeciumque Mis Dedin bra, non tam videri tibi obyeEtiones, quam obmurmuratroneJ quassam nusia iugietius resfovisne indigenteis. Lepidissimὰ sanh l Si enim debitores aere eam δε eo
lieno obstricti, & solvendo impares, possent pari modo eludere syngrapha, quam male ageretur cum creditoribus, quibus illi pos- ' Σsent pari modo dicere, solutione opus non esse. Sed benE nobis ima eravertitur, quod ut illeic praetor, ita hete lector sit non iniquam sen- 'tentiam interpositurus. Ago interim gratias, quod non sine foenore optimitatem eum bonitate compensandam censueris, & si velis etriam, veniam deprec or, quod dixerim adeo ingenue, te secisse Peroptime, dicendo, istud nescio quid tui. Agnosco enim velle te nihil videri miniis, quam ignorare aliquid, ac praesertim naturam
tuam, opusque adeo esse tibi illa admonitione, Nosse te ipsum. Sed I a age
83쪽
age videamus, an ego nihil aliud, quam obmurmurarim, cum tibi
imprimis dissicultatem proposui, qua sola explanata, nihil stipererat, si modo non illam callidissime praeteriis es. Quia tu enim jactas, te habere claram, distinctamque tui, hoc est humanae mentis. seu substantiae cogitantis notitiam, quaesivi ex te, an- non haec notitia esset imaginatio, hoc est contemplatio terminata ad speciem , imaginemve corpoream Ρeti i proinde, ut diceres,qurdnam tibi inter contemplandum experirem obverstri , praeter pubstaAtram quandam puram, perfficuam, tenuem, inser aurae universium corpus, vel cerebrum certe, isti ve partem per dentis, anιmantu, functiones siuas illese obeum
tu p Nonne vero si id negasses, ii consequenter dixisses, ac planum fecisses quid aliud tibi obversaretur, aliud. inquam,ab omni specie,
imagineve corporea,nonne, inquam,suisset negotium confectum pNempe hoc solum quaeritur,quaenam sit, praeter imaginationem illa notitiae species , quae versatur in contemplando ob)ecto incorporeo,quaque illud clare,& distincte intueri licet; cum sit omninti alia ab ea , quae repraesentat quidvis corporeum. Nam notitia quidem illativa, seu quam habemus de aliqua re,inserentes illam aut esse,aut talem esse, aut talem non esse, quamvis illam non pervideamus , α nihilominus ex iis, quae pervidemus , colligamus ipsam aut esse, aut talem esse, aut talem non esse; hujusinodi, inquam, notitia non clara, distincta, &, sicut loquuntur, intuitiva est; sed obscura,co fusa,&quemadmodum loquuntur, abstracta, tanquam habita de Objecto terminante notitiam sub quadam specie corporea , confusa , indistincta , abstracta. Deinde quia dixeras Mentem esse ab inu diligentissme avocandam, ut puam ipse uram quam- distinctissime percipiar ; Quaesieram , postquam Tu tuam mentem diligentissime avocasses , ranuncrines nobM,quam-distinia e ejus naturam percepisses; filicet non suoscere , quod diceres te esse rem cogitantem , hoc eit operagionem neminisgnotam memorares , non decia res autem substantiam ,--. NO ne
enim id expectandum a te merito videbatur, potiusquam ab ullo Philosophorum, qui nihil unquam de se tam sublime , tam grande , tam magnificum pollicitus fuit Tu me dieis obmurmurare,nihilq; respontione dignum dicere; sed esto: hoc non oberit, quin praeter memoratum mox paralogismum , inculcem etiam hoc loco illum, quem Philosophi, qui tam altum, ac tu non sapiunt, rite declinant. Tu enim in eo perstas ratiocinio, ut inferas ea, quae distinctis conceptibus intelliguntur, esse reipsa distinctas res: adeo ut quia gradus Corporeus in conceptu cogitationis no includitur,colligas id,quod
84쪽
cogitat,non esse corporeum. At illi non patiuntur se eadem abduci fallacia , ut ex distinctione, quae sola consideratione fit,esse inserant distinctionem in re ipsa. Quare & eum post considerationem mentis ut cogitantis, supersit consideratioMentis,ut substantia est, dc de hac substatia quaeratur, sit-ne Corporea,an-non tu quide putas rem jam confectam,cum ut cogitantem conliderasti,& susscere arbitraris , quod excludens a tuo conceptu Omne corpus, nihil corporeum intellexeris;at illi bona fiderem consectam non ducunt, sed post
considerationem operationis,superesse existimant considerationem.
ipsius substantiae, quae fuit operata; Unde & requirunt quidem, aringuunt, inferunt este non corpoream ; verum pari fide profitentur notitiam suam esse abstractam,ae sese talem substantiam non nisi sub corporea quadam , eaque subobscura, confusaque specie intellige re. Quin etiam tu ipse, si fateri velis fac tametsi in eo perstes ut velis solum considerare cogitantem Iubstantiam, nonne crim ipsam cogitationem separatam non videas, sed substantiam , quae cogitat, simul veluti intuearis ; nonne, inquam , pro objecto tuae considerationis habes entitatem aliquam sub specie quadam corporea tibi obversantem , nimirum quasi tenuem quampiam, ac pellucidam auram , aut quid simile p verum silere satius ducis, quam vel id as.
serere, vel negando facere ansam quaerendi eX te , qualis-nam ergo
objiciatur res , qualis obversetur qualis sit seu species, seu forma incorporea, sub qua hanc substantiam, seu entitatem contueris p Ad haec, quoniam tu dixeras Intellectu percipi, quae Imagina
tione non percipiuntur , Quaesivi ego, an docere posses esse intra nos D.t a duasfacultates cognossenteis, S non unicam, cus duas, plureisque functio- tam quoq;
nes tribuamus 8 An- non ex solutione quoque difficultatis hujusmodi
controversia tota exitum habuisset Vt explicatius rem dicerem . 2 2
subjunxi exemplum de Sole, quaerendo nempe ex te Criterium,quo natur, agnosci posset, quoties cogitamus rem corpoream , uuan s-nam sis Imaginatio , , quae intesiectio non fit; quando Intelletiro , qμα non fit minisse. Imaginario 8 An-non hoc ipsum rem decidisset Conclusi deinceps aua irae ex tua Imaginationis definitione fore ergo, ut corpora Imaginaraone s. ' ' sola cognoscantur , aut discerni non pose , quα facultas alia praeterea co- r ctione. η caly An non exsoluto hoc nodo, fuisset penitus conquiescep- με Πρ sudum p Uexum tu haec, & caetera dissimulanda esse censuisti, dicere contentus nihil aliud me, quam obmurmurare. An haec dicens . ριam conin existimasti debuisse me intelligere , dum oculis clausis Solem co- έψ--
gito, aliud esse cogitare ipsum bolem , ut pedalem, ut V Icinum,
85쪽
ut caetera, quemadmodum ad oculum patet; aliud, ut tot illis vicibus majorem , remotiorem , & alia; ac Imaginationem quidem esse circa priora, Intellectionem circa posteriora; sicque jure diseisse te, ea Intellectu percipi, quae Imaginatione non percipiuntur ;& me , qui adversus vcritatem adeo perspectam Obloquar, meras murmurare obmurmurationes Sed utcumque existimaris, atq; hoc
quidem potissimum, vide quam apposith parum. Siquidem de Sole
loquutus, cogitabam illum quantus, quam prope , qualis oculo mox anth apparuerat; Et quia haec non solum Imaginatione , sed etiam Intellectu percipere poteram , alioquin enim Intellectus non potuisset comparationem instituere inter illam veram, & hane adiparentem magnitudinem, ac distantiam, adnitebar discernere quandonam Intellectu , quandonam Imaginatione cogitarem, perciperemque; & quia non potui discernere, id professus sum bona fide.& requisivi abs te Criterium. Tu vero nullum assignasti, quandoquidem nullum habuisti, & noluisti tamen pari fide tuam profiteri ignorantiam; sed facere solum, si tibi licuisset, pleno meridie tenebras , obmurmurationem praetendens. An vero debui reputare
esse saltem Intellectionem, quae Imaginatio non sit, ut cum Intellectus illam Solis magnitudinem, atque distantiam percipit, quae in Imaginationcm non cadit At perspicuum esse videtur Intellectum non percipere illam magnitudinem, aut distantiam, nisi quantum imaginatur; adeo ut quemadmodum est obscura, confusa, abs tracta solum imaginatio ; ita sit obscura , confusa, abstracta solum intellectio. Nam tametsi pronunciet magnitudinem, & distantiam esse majorem, quam quae in sensum cadit, non tamen propterea magis intelligit quam imaginatur majorem et & quamvis neque imaginetur, neque intelligat; arguit tamen esse debere ex consequutione, seu vi illationis deauctae ex manifestis principiis: Eo modo , quo dum videmus hominem larvatum , non intelligimus quidem , m gis quam imaginamur eum vultum , qui sub larva latet; sed pronunciamus tamen esse aliquem , arguentes ex eo , quod ille sit homo. Heinc patet an obmurmurarim , cum excepi fuisse verius a te, dictum , qutim volueras, illud nemo quid tui. Cum sit enim certum cogitare te, sive mentem tuam ; pronunciari omnino potest esse te
aliquid, seu rem aliquam, vel quandam substantiam; id arguendo nempe ea consequutione, quod non sit actio sine agente : At quidnam sis, seu qualis res, vel substantia sis ; hoc est quod omnino te latet , quod cxcepi nescire te , quod in intellectionem magis ν
86쪽
DvBITATIO SEXTA. Igis, quam in imaginationem non cadere dixi. An simi porro etiam
obmurmurationes, quae in Contextu meo sequuntur, lectores aequi viderint.
DUBITA ΤΙΟ VI. De Mente Brutis visa asserenda , si misit res sentiem, imaginans, e . SE , inquis, uesdsum igitur ' Res euitans. cuia Hi hoer Nempe
dubitans, inuigens, Ulamans, negans, volens, nolens, imaginans
quoq;,Ustoriens. Multa heic dicis, in quibus singulis no haereo, in hoc uno haereo,quod te rem sentientem dicis. Id nempe mirum, cujam anth asserueris oppositu. An dicere sorth voluisti esse praeter te facultatem corpoream residentem in oculo,aure,caeterisq; organis,quae species rerum sensilium excipiens sensionem ita inchoet, ut tu deinde perficias, ipsaque sis , quae revera videas,audias,& caetera sentias Hac nempe de causa, ut puto , tam ipsam sensionem,quam etiam imaginationem, cogitationis mediem facis. Id porro estor sed vide tamen. an non quae sensio in brutis est; cum non sit tuae absimilis,cogitatio quoq; dici valeat; sicque in ipsis etiam Brutis Mens
sit non dii similis tui Ego, inquies, arcem in cerebro tenens,excipio qui
quid per spirit- nervis traductos renunciatur ; Aeque apud me peragitur pensio,quae dicitur feri tuo eorpore. Esto: sed stant in Brutis nervi, sunt spiritus,est cerebrum, est in cerebro principium cognostens, quod renunciata per spiritus pari modo excipiat, sensionemque perficiat.
Dices, Eud principium inBrutorum cerebro, non esse aliud, quam I hans inam e facultate sm ι tricem. At tu ostende te aliud in cerebro eue, quam Phantasiam, imaginatricemve humanam. Quaerebam mox ante criterium, quo te probares aliam; at non es,opinor, illud allatura.
Afferes sane operationes longe praestantiores, quam quae eliciuntura Brutis: At quemadmodum licet homo sit praestantissimum animalium, non eximitur tamen ex animalium numero; ita quamvis tu exinde proberis imaginari, cum sis Phantasiarum praestantissima, non eximhre tamen ex numero earum. Nam & quod te mentem specialiter voces, nomen esse potest dignioris, sed non diveris. Propterea naturae. Sane, ut te esse diversae hoc est, ut contendis, o corporeae) naturae probares, deberes quandam operationem a ba ratione exserere,quam exserant Bruta: ac nisi extra cerebrum,
87쪽
saltem independenter a cerebro r quod tamen non faeis. siquidem illo perturbato perturbaris ipsa,eodem oppresso opprimeris ;& si quae rerum species ex eo excidant, non retines ipse ullius vest
gium. Fiunt omnia , inquis , in Brutis impulpione cacri spirituum , caeterorumque orgamorum ' eo modo, quo in horologio, maehrnave alia peraguntur motu . Sed utcumque id verum sit circa funetiones caeteras,
ut muricionis , pulsationis arteriarum , &similcis , quae ipsae quoque pari ratione pcraguntur in homine;asser ne potest vel actiones seu suum, vel quas passiones animae dicunt, exseri in Brutis caeco impetu, non exseri verbi ta nobis p Emittit offa in oeulum canis sui speciem . quae in cerebrum usque trajecta, quibusdam quasi hamulis haeret animae r ipsaque anima proinde , & cohaerens ipsi totum corpus quibusdam quasi catenulis subtilissimis rapitur ad offam. Emittit etiam lapis intentatus sui speciem, quae vectis instar animam propellat, corpusque una abigat, seu fugere cogar. Sed non-ne
haec eadem in homine fiunt Nisi fortastis alius est modus quo fieri ista concipis, quemque si doceas , valde obstringas λ Ego , inquis ,
liberaseum, Utque in mea potestate, ut hominem aequx a fuga, S trosequu-rione avertam. Sed nempe facit idem in Bruto cognoscens illud pri cipium , & licet canis nihil interdum minas ictusque reveritus. moniam conspectam prosiliat, quim facit homo saepe similia. Lagris. inquis, canis mero impetu, ta non ex delestis, ut loquitur homo. Sed &caussae homini sunt, ut loqui censeatur ex impetur nam & quod tribuis delectui, ex majore impetu est, & suus quoque Bruto est delectus, ubi major est impetus. Vidi certe canem sic latratum suum attemperantem ad lituum, ut omneis soni acuti, gravis, lenti, ce- Ieris mutationes imitaretur: quantumcumque illae pro lubitu, & ex
inopinato aut crebrescerent, aut producerentur. Ratione, inquis, cinent Bruta. Sed nimirum carent humana, non sua : adeo proinde ut non videantur ἀλογα dicenda , nisi comparata ad nos , seu ad
nostram speciem , cum alioquin seu Ratio tam videatur esse generalis, posseque illis attribui, quam facultas cognoscens , sensiasve internus. Dicis ea non Metiscinari. Verum, cum non ratiocine
tur tam perfecte, deque tot rebus, ac homines; & ratiocinantur tamen, & nihil videtur discriminis , nisi secundum magis , & minus. Dicis eis non loqui. Sed cum non proserant voces humanas scilicet homines non sunt proferunt tamen proprias, iisque ut nos
nostris perinde utuntur. Potest, inquis, erran delirm plureis vocet cout ne ad aliqui ignificaAdum ue tam nihilominus id non possit Erntorum
88쪽
savismissimum. Sed vide, an sis satis aequus . qui voces humanas exigis in Bruto, nec attendis ad proprias. Venam haec longioris sunt disquisitionis.
RESPONSIO.HIe etiam mβlta Obmurmuras , sequae, non magis quam praec dentia , egent responsione. Nam quae de Brutis inquiris non hine hujus loca; quia mens meditabunda apud se ipsam potest experiri
ρ cogitaine, non autem an bruta etiam cogitent necne ; ρὰ hoc postea ex eorum operaraonibus aposteriora tantum investigat. Nec haereo in iis quae me Inepte loquentem introducis abnegandis , quia mihi satis est semelm nuisse te non omnia mea fideliter referre. Saepe vero attuli cruerium, quo dignoscitur mentem abam esse a corpore , nempe quod tota mentis natura consistat in eo quod cogitet, tota autem narura corporιs in eo quod fit res extensa , nihilque prosim commune sit inter cogitationem , ta extensonem. Ostenda etiam sepe distincte mentem posse independenter a cerebro operari; nam I ane nullus cerebra usus esse potest ad pure intelligendum, sed tantum ad imaginandum velstentiendum. Et quamvis forti accedente imaginatione , vel seu ut sit cum cerebrum perturbatur) non facile mens Hus robus intemgendis vacet, experimur tamen c is imaginatio eit miniu fortis, nos sepe aliquid ab ipsa plane diversum intelligere , ut cum inter dormiendum ιrdvertimus nossemni re, opus quidem est ima inationis quod sem-memus , sed quod no somniare advertamus, opus est selius tmesiectus.
Vod de obmurmuratione pergis dicere, pari modo est excipiendum. Subdis, quae de Brutis inquiro, hujud loci no esse. B in stum Et quidnam tamen este magis potuit, nisi elabi dissimulan- ν----uisses P Tu definiendo Rem euitantem, illam esse dixeras, quae inter caetera ensentiens. Et cum proinde juxta te Propositio foret, m inisse Res sentiens est res cogitans ; Assumpsi ego rem manifestam , vi-O, delicet, Brutum en res struiens, conclusi vero, Igitur Brutum en res cogitans. Tum quia tu volebas Rem cogitaretem idem esse cum Mente, consequi dixi ut Brutum foret Mens, sive, ut Mens esset in Bruto. D nique quia tu videbaris posse variὰ distinguere inter Sensum, Phan- rasam, Mentem, ego praeclusi aditus , ut cum tu niales aliunde esse in Brutis Mentem, ac Rationem, cogereris remanere in contra
89쪽
dictoria illa , & absurda positione , Esse Mentem , & Ratibnem in Brutis. An isitur quae de Brutis inquisivi, non fuere hujus loci ,& non tu potius fuisti heic loci dubius , expersque consilii ; & non
habens quid responderes , hoc praemittendum censueris , ea non egere rei fonsione Z Haud illepidius est effugium , quo te conaris 1ubducere , dum ais Mentem meditabundam apud seipsam posse experiri se cogimre , non autem an brum eιiam cogitent, nec-m hoe postea ex eorum operationibuι a posteriori tantum snvestigare. Quasi exigatur, ut humana Mens prutorum subeat cerebrum, & non ex ipsis potius operationibus investiget ρ Quasi hic solum esset quaestio an id investigetur, non etiam, imo praecipue, ac solum, utrum agnoscatur FVerum agere ita soles ι id scilicet dissimulare , de quo quaeritur , verbulumque interea interserere , quo ut cuniculo subterfugias. Quaerebatur heic an Bruta cogitarent λ Ego id vel ex te probavi. Dicis tu id Mentem a posteriori investigare ; ibique consistis. At si investigat, reperit-ne Quam cautus es, dum circa id ipsum , quod res est, neque ais, neque negasi Uides enim, si post investigatas operationes dixeris Bruta cogitare, inferri ex tuis principiis esse ergo in illis Mentem ; si non cogitare, inferri ex iisdem principiis non esse ergo in illis sensum. Quamobrem conspecto utrimq;: praecipitio , haerere in angustiis , quam te dedere in alterutrum satius ducis. Aliud est effugium , quo dicis non haerere te in iis, quae te inepte loquentem introduco abneganisu , quiaribi sinu est ei monuisse I I. me non omnia tua fideliter referre. Sed mitto imprimis, an- non obli-c -- cient, praeoccupare responsionem liceat 3 Cum haec sene si diffe- Πρὸ iii. rentium , imb& omnium quacumque de re perorantium Lex, &nem pran- consuetudo,cujus finis est,ut praecisa alternationis Occasione,scru-U ,sib puli eximaΠtur 3 Videndum solum superest, inepte-ne , hoerim M- est te aptius loquuturum quidpiam, loquentem inducam. Deinde, ras. ω cor- non potuisti saltem dissimulare ,.quin maxima pars eorum , quae teloquentem introduxi ,revera tua sint, cum si quis aut Meditationes, res cui- aut eam Methodi partem , in qua ratiocinationem Brutis denegas ἔ- φ legerit, rem sic se habere sit observaturus ; ex quo fit, ut si te in suum is pie loquentem induxi, accusare teipsum debeas , qui ita loquutus ., quod prior fueris. Nisi vero omnia tua retuli verba, sed in pauca sen--, - ὰ vum quod ante etiam monui, ostendendum erat qua irere eis. His n fuerim circa sensum satis fidelis. . m. hujui Subjicis te sepe ait se Criterium, quo dignostitur Mentem aliud '- ώ- esse a cor N, ncme, quod rom Mentu natura consistat in eo, quod cogi-
90쪽
tet; tota autem Natura corporis in eo , quod fit res extensa ἐ' nihilque prorsus commune sit inter cogitationem, ta extensionem. Sublicis, inquam, quoniam ego dixeram , quaest spe me pausio ante Criterium , quo probares Imaginationem, seu Pharitasiam at inusiectuseu Mente disti gui, neque videri te astatuom. Quo loCO praetereo, .an Responsio ad Quaestionem quadret, an non Adnoto potius non z nstare, neq; pervideri a me , quod tam saepe allatum dicis. Nam Mentem quidem esse aliud a crasso isto corpore , seu conspicuis membris , c pite, pectore, Vestre, brachiis , cruribus,vel etiam cerebro, clarde. jecore, sanguine; a nemine est controversum. An sit vero aliud ab aura, spiritu, aut alio tenui, per conspicuum istud fuso corpore, id quidem controvertitur sed allatum esse Criterium , quo id dignoscatur, hactenus non vidi. Dicis totam Atimis nasuram in eo consistere , quod cogitet; totam nazuram corporas in eo quod fit res extensa.
Scilicet haec sint tua parturitio p Scilicet hoc cst, quod Criterium vocas Criterium , cum sit Regula , qua in dijudicando utimur,
debet esse quidpiam per se manifestum ; quod tu heic proponis illud ipsum est, quod in controverita versatur. Nam primo quidem circa Mentem, nisi sit salsum , saltem est dubium, an in utero , aut per Lethargum cogitet; neque potcs ipse probare , ut superius objectum est , cogitare mentem per ea tempora , sine petitione principit. Quod si forte non cogitat per ea tempora , an sua idcirco caret natura Deinde, nisi verum est, saltem dubium est. an aliquid cogitet praeter Mentem : Neque tu probare potes non cogitare Bruta , nisi ut paulo ante cit dictum, tua evertas principia. Quod si sorte cogitatio in Brutis est, an Mens ibi non est, ubi est tota eius natura Adhaec, nisi verum est, saltem dubium est, an eadem humanae mentis, animaeve substantia, quae est cogitationis efiiciens , sit efiiciens generationis , nutritionis, accretionis; Neque tu probare potes non esse, nisi assumas pro principio sub-ssantiam cogitatricem, non posse esse generatricem, &c. id est petas ipsum principium e cum defendi possit eandem substantiam variis praeditam facultatibus posse per unam cogitare , per aliam ge- Merare, per aliam aliud agere: Quod si ita sit, prosecto pars naturae Mentis non erit tota Mentis Natura. Praeterea, ut Mens concedatur nihil aliud. quam cogitare , nisi verum est, saltem dubium cst. an cum haec fuerit differentia; ipsa aliunde substantia generi-Ca pars naturae non sit: imo, ut physice rem dicam, an- non ipsa potius sit tota natura, & cogitatio selum actio, aut ad summum