장음표시 사용
181쪽
te de novo creet: sed quod non teneatur abesse caussae quae te pomsit destruere, vel tu non debeas in te habere imbecillitatem, qua tandem deficias. Dicis, proinde esse manifestum nisurati lumine , conservationem a creatione non nisi ratione differre. Sed quomodo est manifestum , nisi sorte in ipsa luce , effectibus-ve similibus p Subdis, non esse in te vim, per quam paulo post Aufutura , quod conscia illius non sis, cumsiis tamen res custans. Verum est in te aliqua vis, qua possis existimare te quoque paulo post futuram: non tamen necessario. aut indubie, quia illa tua vis seu naturalis constitutio, quaecumq; ea
st, eo non extenditur,ut onanem Causam corrumpentem , leu inter
nam, seu externam arceat. Quare & futura es,quod vim habeas,non quae te de novo producat, sed quae, ut perseveres, praestare sufficiat, nisi corrumpens causa superveniat. Quod autem colligis, dependere te ab aliquo ente diverso a te, bene colligis ; non tamen quasi de novo
ab eo producaris ; 1ed quasi producta ab ipso olim fueris. Pergis,
tale ena non esse parentes , alia e causas quaslibet. Sed quare parentes non sint , a quibus videris aderi inanis este una cum corpore producta; ne aliquid dicam de Sole, caeterisque causis concurrentibus p s ego, inquis, seum res cogitans, Ideamque Dei in me habens y Uerum nonne parentes tui, mentesve illorum fuere quoque res cogitantes, habentesque Ideam D E I ut propterea heic urgeri non debeat es- fatum illud, de quo jam ante, tantumdem ad minimum esse debere in caussa, quantum in effectu. Si sit alia, inquis , praeter Deum causa, quae
ri potest fit a se , vel ab atia ' Nam si ast , erit Deus si ab alia , t
ties quaeretur , donec ad istamperveniaσur, quae aste, is Deus ; cum in infinitumprogredi non liceat. Verum si causa fuere parentes, ea potuit esse,non a se, sed ab alia, illaque rursus ab alia, atque ita in infinitum. Neque absurdum probaveris progressum istum infinitum, nisi simul probes coepisse aliquando mundum , ac ideo fuisse paren tem primum, cujus parens non fuerit. Infinitus certe progressus v detur duntaxat absurdus in causis ita inter se connexis, subordinatisq; , ut inferior agere sine superiore movente non possit: ut dum lapis quidpiam impellit, impullus a baculo, quem impellit manus, vel cum infimus annulus catenae pondus trahit, tractus ipse a superiore,& iste ab alio; sic enim perveniendum est ad unum movens, quod primum moveat. At in causis ita ordinatis , ut priore destructa, ea quae ab illa pendet, supersit, possitque agere, non Videtur esse perinde absurdum. Heine cum dicis, Iatu apertum , pro Vesum Mic m itum non dari:Vide an fuerit adeo apertum Aristot
182쪽
. DV BITAT IO NONA. 1 6'li, qui persuasus tantopere fuit nullum fuisse parentem primum.
Pergis , nec plureis causas pantaleu ad te efficiendum convenisse, ex qui-
ane reperira non posnt, nisi in uno , ac solo Deo , cujus unitas , seu Amplicitas est praecipua perfectio. Verumtamen , seu una , seu plares tui causae fuerint, non est propterea necesse, ut illae in te impresserint suarum persectionum Ideas , quas adunare potueris. Interea vero occasionem facis quaerendi a te , cur nisi plures tui causae , sinem res plures esse potuerint , quarum perfectiones mirata, beatam illam rem duxeris, in qua exsisterent omnes simul Nosti ut Pandoram Poctae describant Quid-ni tum irata in hominibus variis eminentem quandam scientiam,sapie tiam, justitiam , constantiam, potentiam, sanitatem, pulchritudinem, beatitudinem, diuturnitatem, & alia , componere haec omnia
potuisti, & suspiciendum existimare , si quis omnia simul haberet Cur non deinceps omneis perfectiones variis gradibus adaugere , donec ille magis videretur suspiciendus , si ejus scientiae, potentiae, durationi, & caeteris nihil deesset, ad dive posset, sicque foret omni scius, omnipotens, aeternus,& caetera omnia Et cum videres tales
persectiones in humanam natura cadere non posse, cur non potuisti existimare beatam fore illam naturam, si cui ista competerent 8 Cur non dignum putare investigatione, talisne esset aliqua, an-non 'cur non arsumentis quibusdam induci, ut consentaneum magis videretur esse, quam non esse Cur non. consequenter ipsi adimere corpore itatem , limitationem, & caetera omnia , quae imperfectionem quandam connotarent ' Ita profecto processisse plurimi videntur; cum exsistentibus tamen variis ratiocinationis modis, gradibusque, aliqui corporeum reliquerint Deum, aliqui membra humana habentem: aliqui non unum, sed multiplicem, & quae sunt alia nimis vulgaria. Circa illud, de perfectione unitans inihil repugnat om-n eis perfectionesDeo attributas concipere, ut intimε junctas & inseparabit eis; tametsi Idea, quam habes illarum non ab ipso suerit in te posita, sed a te hausta ex rebus perspectis, ampliataque ut dictum est. Sic certe depingunt non modo Pandoram omnibus donis, perfectionibusque ornatam deam: sed persectam etiam Rem publicam. Perfectum Oratorem,&c. Denique , ex eo quod ex as , enti Aue perfectissima Ideam in te habeas, eoncludis demonstrari evidentissme exsistera Deum. At cum conclusio vera sit, Deum nempe exsistere; non apparet tamen ex dictis, eam esse a te evidentissime demonstratam. RE-
183쪽
CVm negas nos continuo cause primae influxu indigere, ut conster iamur, negas rem quam Metaphysici omnes ut manifestam Uirmari, sed de qua saepe illi erati non cogitant, quia tantum ad causae se cundum fieri, non autem secundum esse intendunt. Sic Architeetus eLEeassa domus, S pater filii secundum fieri tantum , ideisue cum opus ab sotatum est, potest absque isti mori causa remam-; sed Sol en causa iam ab ipso procidentis, S Demen causa rerum creatarum non modo secundiun fieri, sed etiam secundum esse; ideoque debetsemper eodem
modo infuere in electum , ut eundem conservet. Hocque aperte demonstratur ex eo quod explicui de partium temIoras independentia, quodque fustra eo πιι eludere , proponendo necessitiatem consentionis quae en inter paries temporis sn abstracto considerati, de quo εχ non est quaestio , sed de tempore seu duratione rei duramis, cujus non negad singula momenta posse a vicinis separari, hoc Hi rem durantem singulis momentis desinere este. Cumque ais, vim esse in nobis, quae ut perseveremus, praestare sufficiat, nisi corrumpens causa superveniat, non advertis te creaturae triabuere perfectionem creatoru, quod nempe independenter ab alio an esse persee- veret, ac creators imperstitionem creaturae, quod nempe per positivam Et Onem tendere debear an non ens, si quamdo velit sicere ut esse desinamus.
uuod deindeiaddis, dς progressu in infinitum ς nempe, non absurdum esse illum dari, a te ipso postea infirmatur , fateras enim absurdum esse in causis ita inter se connexis ut inferior sine superiore agere non possit: de tatibus enim tantum hie quaestio est, nempe de eausis inesse, non de causis in fieri, ut seunt parentes; nec proinde Aristotelis -- tiaritas Me mlha adversatur: ut neque etiam id quod au de Pandora sfateris enim omnes perfectiones quas an hominabus amamadverto, riug
dibus posse a me adaugeri, adeo ut postea videam tales esse, ut in humanam 'naturam eadere non possint: quod omnino mihi Iussisit ad mi exsistentiam demonstrandam. En enim illa ipsa vis perfectiones omnes humanas eo que ampliandi, ut plusiquam humanae esse cognoscantur, quam urgeo Neontendo non futuram fuisse in nobis, nisi a Deo facti essemus. Atqui quod tibi non appareas me istud evidentissime demonstrasse , nequaquam mi r , qura non hae tenui animadverti te ullam ex mu rationibus retae perce
184쪽
DUBIT ATIO NONA. INSTANTIA.QVid est, cur cum aliud non negem, quam ratiocinii tui missas
vim , tu invidiose sic impetas, quasi ipsam quoque coiin rimon clusonem negem Z Non ego is sum, qui negem continuum 'Mum in primae causiae in nos influxum. Non nego quicquid Mcta physici, Theologique saniores de Deo sentiunt nempe cum tu dicis omne is Dbum Metaphy licos, opponere possem non modo omne is pene antiquos, πω sirem, sed ex Scholasticis etiam Moctoribus quos tu omneu vocas, nonnul- γα los:) Nego vero solum eam consequutionem, qua te consequens adstruxisse putas. Heinc dum allatum, explicatumque a me duplex 'Ti 2
genus causiae, effectusque resumis, & mutatis nominibus secundiam peri, ac secundum esse appellas, Scholastice quidem id facis: neque carusia est.
ego non te agnosco egregium Scholasticum esse; quamvis tu me talem non agnoveris, dum non tam philosophicis rationibus, quam oratoriis quibusdam artibus utentem cenitasti Enimvero , quam male agi secum Scholae principes reputarent, nisi firmius corroborarent,quae tu ex ipsis in hac speciatim Meditationis parte sumpsisti; quantumcumque dicas.te non meminisse, homines-rie ulli fuerint ante te Dicis Solem esse caussam lucis, ta Deum rerum creat. rum non modo secundum sieri, sed etiam ρecundum esse ideoque deberessemper eodem modo infuere in effectum,ut eundem conservet Sed primum,
demonstrasti-ne res esse creatas, & D E v M esse earum creatorem,
sive caussam in fieri ; ut jam iisdem perseverantibus , assignes
D E v M conservatorem , sive caussam in esse λ Si quis enim neget
Deum Primo creare, negabit profecto consequenter creare e ac tanto
magis , quanto prima rei productio potest intelligi; consequens autem , sive continuata, non potest. Quippe cum lapidem videmus, fieri eum potuisse intelligimus; at fieri illum continuo minime i telligimus. Quemadmodum enim, ut aliquid fiat, debet non esse,
ita, ut continuo fiat, debet continuti non esse: quomodo autem
dici potest continuo non eme, quod continuo esse deprehenditur pquomodo item fieri continuo, quod idem plane, individuumque immutabiliter perseverat λ Videtur proinde nulla esse caussa , mii in fieri, quia caussa in proprie, a qua res fit, & quando fit ; adeo ut, cum in esse perseverans non fiat, sed facta supponatur, non censeatur proprie habere caussam in esse , sed habuisse causam cur esset; Accum interdum dicitur habere caussam sui esse, intelligatur caussa ,
185쪽
quae praebuerit esse,seu quae secerit; non quae deinceps praebeat,seu faciat. Et quamvis esse perinde dicas dare alicui rei esse, ac impcdire ne esse illi adimatur ; patet profecto. physice quidem perinde non esse, sed moraliter, ut loquuntur, solum ; cdm si quis telum in caput alicujus directum avertat, dcstructorive aedium obsistat, non ea,quae pater, aut opifex faciat. Deinde exemplum de Sole nihil juvat ad unius , ejusdemque numero , sive singularis, ac individuae rei conservationem probandam. Si quidem Sol non modo non est conservator, seu caussa luminis in esse; sed videtur etiam causia in fieri deterioris longe conditionis, quam quilibet artifex. Etenim
lux Solis, quae perseverare videtur in aere, una , eademque numero non est, sed continenter nova , ac nova; eo modo quo aqua per severare visa in profluente, non eadem individua est , sed continenter alia, ac alia; adeo ut non immerito Sol dicatur esse fons lucis aquatenus ut fons continenter novam aquam suppeditat, ita Sol
raue novam lucem , idque seu lux sit substantialis quidam efflu-eu qualitas quaedam emanans; seu vel continua motio. Quare & tantum abest , ut Sol conservet lucem semel productam , ut potius ipsam evanescere , ac perire stinat, ejusque loco
alia rei numero distinctam substituat. Vnde&potest quidem dici caussa in fieri, sed nullo modo caussa in esse ; estque proinde similis
non artifici domum constituenti, quae deinceps constet, sed artifici, si quis talis sit, a quo non prius domus sit exstructa, quam corruat, quique eodem momento aliam inchoet, ipsaque rursus corruente aliam , haud absimiliter ruituram. Agitur heic aut em de rebus creatis,quae eaedem numero,individuaeque perseverant. Et licet res corporeae, ac potissimum asmatae in continuo quasi partium fluxu , Senovarum partium substitutione versentur; attamen Ac ipsa saltem partium substantia, sive materia incorrupta ,& sine fluxu, ac substitutione manet; Et quaestio heic est praesertim de Mente , 3uam carentem partibus facis,& quam, ut opinor , dicturus non es illam,1 i aliamque continuo fieri,instar lucis,videlicet; potiusquam eandem Rem ere numero individuamque perseverare , instar scilicet lapidis, aut Paraeo si domus. Pergis,hoc aperte demonstrari ex eo, quod explicuisti de partium rem Temporis poris independentia. En vero tuam explicationem : uuoniam omne z-- . . temp- μια νη parte I innumerin dividi potest, quinaem singulae a reliquis uia φιλα nusio modo dependent x eo,quod pausto ante fuerim, non I equitur me nunc sic debere esse , nsa5qna caussa me quasi ruram creet ad hoc momentum, A c
186쪽
N me conservet. Pers=icuum enim es intendenti ad temporis nisuram seadem plane vi , ta actione um esse ad rem quamlibet singulis momentis, qtiibus duras, conservandam, qua opus esset ad eandem de novo creandam, si nondum exsesteret; adeo in consereationem sola raetione a re asione Hsserinre , fit etiam unum ex iis, quae lumine naturali maniferit knt. Hoc vero
loco , quanta materies, segesve paralogi sinorum i Nam primo perspicuam supponis temporis naturam, qua nihil potest dici obscurius. Indicio sane esse potest vel innumerabilis illa opinionum varietas , quae apud antiquos Philosophos fuit , quaeque etiamnum perseverar. Tametsi enim tu medicas Mentem alloqui, quae nelaiat quidem an Philosophi suerint , quaeque illorum authoritare
non moveatur ; clim haec nihilominus Mens ignara adeo rerum omnium, quae extra se sunt, supponat temporis naturam esse adeo perspicuam , ut demonstrationem exinde contexat; & me de perspicuitate illa dubitante s ob caliginem . quae sola est caussa varietatis opinionum inter tot alioquin sapientes, perspicacesq: Philosophos ipsa Mens non alia ratione perspicuitatis fidem faciat , qu m a thoritatem suam obtrudendo ; Non subest profecto, cur ego, aut
alius, aut horitate ejus moveamur, ipsamque ejus authoritatem sundamentum esse , aut principium demonstrationis existimemus. Et
quis beabis deinceps nos i quam obstringes totam Sapientum nationem, si perspicuam, & in aperto feceris temporis naturam; si explicueris utrum sit aliquid reale , an-non qui a re durante differat, aut non differat: quid in illa st, vel non sit: caeteraque his consimilia i Quod ad me spectat, sateor ingenud ignorare me temporis naturam; ac tametsi mihi videar intelligere utcumque quid sit, explicare tamen , si velim non possum; mihique statim praeclara illa D. Augustini verba succurrunt, uuid est ergo tempus' Si nemo ex me quaerat sicio; si quaerenis explicare velim nescio ; quanquam etiam convinco me ideo nescire quid sit tempus, quod dicere aliis non possim quid sit. Certh pro voto satis non est, cdm dico me concipere tempus, sive durationem , quasi quendam fluxum , qui nunquam cceperit, qui jam perseveret, qui nunquam desiturus sit: qui neque impediri, neque retardari, neque accelerari possit.' Qui 1 cundum totam suam amplitudinem acceptus , A quatenus principio, ac fine caret. dici possit aeternitas, seu duratio Dar, ipsi toti. Ob ejus naturae immutabilitatem coexsistentis, ut coexsistit rupes praeterlabenti flumini; acceptus vero secundum parteis, sit duratio rerum mortui, interituique obnoxiarum, cujusinodi est totus Mo
187쪽
dus, cujusmodi sunt omnes partes Mundi, sive res creatae, quae donec limul perseverant, non pluribus temporibus , sed uno, eodemque temporc durare censeantur. Cujus denique, cum sit successivus, homines mensuram adinvenerint, motum scilicet, flaccessivum ipsum , ac caelestem potissimum ; absque eo tamen , quod motu velociore , aut tardiore facto fluxus temporis ideo fiat concitatior,
aut segnior quippe qui uno tenore sit, quique seu quidpiam moveatur , seu nihil a imo & seu Mundus fiat, 1eu destruatur, & seu aliquid sit, seu nihil prors.s, invariabiliter continuetur. Id, inquam, non mihi satis est pro votos Sed utcumque sit, huc est quo retpexi,
cum te dicente, posse Tempus inparteis innumeras dividi, quarum reliquae a fingatis nulla modo dependeant, ipse objeci instari posse, uuaenam sit excogitabilis res , cujus partessint a F invicem inseparabiles magis ' inter cuIus partem fit inviolabilior series , ta connexio ' cujus quarpunt partes posteriores pobsint minus averis, magis cohararere, magis depende re a prioribus p Quid tu ad hoc Nempe voluisse me eludere, proponendo necessitatem consequutionis quae est inter pamicis temporis an abstracto considerati, de quo his non est quaestio ; sed de tempore , seu duratione rei durantis , cujus non neto singula momenta posse a vicinis siparari, hoc es rem durantem singulis momentis desinere esse. At falleris lane, dum ex istimas me fui sie conatum eludere, potiusquam jactatam a te perspicuitatem adipisci. Dicis me propsuisse consequutionem quae es inter parteis temporis in abstracto considerat3. At quid vocas tempus abs tractum, abstracteve consideratum p Ego quidem unicum agnosco, quod non difflebor sane dici, aut considerari posse abstractum , quatenus non pendet a rebus , cum sive res sint, sive non lint; sive moveantur, sive quiescant, eodem semper tenore fluat ; ac invariabiliter perseveret: At esse aliud praeter istud, quod possit dici,
aut considerari quasi in concreto , quatenus rebus competit, seu quatenus res illo durant, nullo profecto modo agnosco. Aggrederis tu declarare, cum dicis quaestionem esse non de illa, θd ae tempore , seu duratione rei durantis: Ego vero solum requiro , quodnam
aliud tempus rei durantis sit, quam illud p Audivisti vulgo distingui
tempus externum,& internum; At si illud quod ego dixi,externum sit , quod-nam erit istud internum p Id experiamur. Ego verbi caussa sum res a quinquaginta jam annis durans,agnoscoque me durare eadem duratione, qua omneis coaetaneos , qui omnes simul non amplius hactenus duravimus, quam unus; Neque enim a nostro exortu fluxere tot illae annorum myriades , quae supputari possent , - si toties.
188쪽
DUBITATIO NONA. 1 1 3 - 1i toties seipsis quinquaginta adderentur, quot quinquagenarii jam
sumus : at internum tempus, quod mihi peculiare sit, & quod praeter cxternum illud tibi vocatum in abstracto, mihi in concreto conveniat, neque agnosco , neque a te addisco. Dicis me non nega, gula hujus momenta posse a vicinis separari, hoc est rem durantem singulis momentis desinere esse. Quam lepide facis , dum id quod controvertitur, pro consevo habes t Ego certe ne agnosco quidem quae momenta me non negare dicis. Nam fateor quidem rem durantem
desinore posse singulis momentis ; sed momentis nempe durationis illius communis, quibus eisdem , & non aliis, res quoque aliae Gmul durantes possunt desinere, & quae separari a se mutuo propter indissolubilem concatenationem non possint.Tu si secus capis, quare non declaras p Nam posse rem hoc momento desinere, & posse sequente desinere, & posse alio desinere, est rem habere potentiam durandi infirmam ; sed non est habere momenta, sive parteis temporis, quae in momentis, sive partibus temporis alterius desinere possint. Heinc est ille vulgaris error, quo poetice dicunt Tempus edax rerum; Sane enim tempus nihil deterit, sed Physicae sunt caussae, quae nisi uno, saltem alio tempore deterunt, ac destru-
Sed jam formetur tua Demonstrati : raro μι- . Si partes fingulae temporis vitae nullo modo dependent a reliquis ; eara D t m ex eo , quod paullo ante fuerim, non sequitur me nune m idimi debere esse, nilaliqua eausa me quasi rursuι creet ad hoc momentum, hoc exi me conservet: dentia par-Atqui partei sngulae temporis visae nullo modo dependent a re- tram Um liqμ ές . . se dedu- 'Igitur ex eo, quod paullo ante fuerim, non sequitur me nunc debe- ctam. re esse, nisi a liqua causa me quasi rursus creet ad hoc momentum, hoc ent me conservet.
Primiim conditio propositionis , quatenus ex ea assumptionem facis, est falsa ; quoniam partes temporis ita sent inter se connexae, ut posteriores necessaria . & ut ita loquar inita pedibili consequutione dependeant a prioribus; & quamvis tu potentiam desinendi
singulis momentis accipias pro ipsis temporis momentis, perperam tamen accipis , quoniam rem durantem cum duratione confundis, tot multiplicas tempora, quot sunt res durantes; & quacumque alia ratione temet explices, tempus, rem obscuram , obscuriorem facis. Deinde cim ea conditione posita deducis, non sequi ex eo '
189쪽
quod paullo ante fueris, te nune esse debere, heterogenea plane est ded Go ; quoniam ut pars temporis praeceden, non fuit caussa, ut prios esses ; verum ea caussa,quae te in illo produxit, aut quae, ut non esses, non fecit; ita neque pars temporis sequens est caussa ut posterilis ss, aut non sis; sed ea caussa quae te in illo aut conservat, aut perimit: Ex quo fit, ut cx co, quod ante fueris, non sequatur te nunc esse debere ; non quia partes temporis dependentes, aut independentes ab invicem su at ; sed quia est quaedam caussa,quae cum ante te non d str uxerit, destruere nunc potest. Heinc est cur etiam infirmitas consequutionis vel ex eo pateat, quod alia plave opposita pari jure sit
admittenda. Nam ut dixisti, eo,quod pausis arite ueram,nonsequitur me nunc debere esse;potuisti quoque dicere,ex eo,quod Iasillo antefuerim, non sequitur me .ebere non ese; Sed nempe non propter de Pendentiam, aut independentiam partium temporis,sed propter praesentiam causae conservantis; vel propter absentiam caussae corrumpentis. PODsem quoque proponere res incorruptibileis, ac D B v M praesertim, quem.non dixeris, ex eo , quod paullo ante fuerit, non sequi nunc esse debere ς tanquam D E o habente ex immutabilitate naturae , ut non possit desinere no ucro ex dependentia,aut independentia partium tempori ,quibus coexsistit. Tertio cum absque antecedente id
consequens possit admitti, Ex eo quod paulsi ante fuerim,non sequitur me nunc esse debere, Nulla tamets necessitas est ulterioris consequuti nis , Nisi agiqua eaussa me quasi rursus creet. Nam si loco horum ver- horum illa adhibeantur, nisi causa absis, quae me destruat ; vel , nisi fit causa, quae me tuearur ; vel ,nisi sit in me satu virium, ut adhuc'Uisam, aut 1imilia, nulla non magis videbuntur, quam tua ista colla rere. Quippe ipsa sponte, ac planE sequuntur ; cum tu rem deducas ab inexspectato; ac tanto magis, quanto, ut ante dicebam , non potest intelligi rem quae continis est , continuo produci. Quarto Cum dicis te rursuι creari, aut quasicreari jupponis te prius creatum a Igitur 1 DEo creatore; Igitur a D E o exsistente ; atqui hac tua ratiocinati e contendis probare , & Deum exsistere; Messe cxeatorem , & te , caeteraque creasse. Igitur non modo argumentaris a non caussa ut caussa ; vertim etiam petis principium: ne memorem rem plane miram ; Mentem nempe adeo ignaram, tam pariam adbdc ratiocinatam , potuisse rem adeo arcanam , ac est
Creatio, cognoscere, quam tot illustres Philosophi, post tot circa illam ratiocinia, habuere prorsus incompertam l uuinto ex hi. Paxet cujus roboris sit totius propositionis confirmatio , dum ais,
190쪽
Pressisutim enim est artendenti ad νemporis naturam, eadem plane vi , ω actione opus eoo ad rem quamliber singuLs momentis, qui ι durat ,conservandam , qua opus eset ad eandem de noto creandam , A nondum exsisteret. Quippe di temporis natura perspicua non est, ut ad eam at tendens rem facias perspicuam, quae obscuritatis est tantae. Et cum ad ista attendis, nondum constituisti aliquid ereari neque novisti quae actio 1it creatio;ut scias utrum con1ervatio eadem actio sit,
an diversa; & utrum ab eadem plane vi, an ab alIa procedat. Et cum meminisse possis exempli lueis, & similium , quorum infirmi tas est jam anth declarata , succurrere potest exemplum domus, quae profecto non eadem vi conservatur, de singulis momentis du-xat , qua fuit exaedificata ; itemque pulli, qui non eadem vi, & actione conservatur, & durat, qua fuit genitus, & aliorum innumerorum. Et cum possis dicere aliam esse rationem de prima causa; hoc ipsum tamem in quaestione est, neque adhuc probasti eam dari, ut neque actionem ipsius esse creationem ex nihilo, potiusquhm productionem ex praejacente aeternum materia ; aut simplicem Mundi ab aeterno exsistentis administrationem. Et non meministi ipse an creatus ab illo fueris; neque quando, ubi, ex quo, qua oecatione, qua vi, quomodo. Et quamvis meminisses, resque esset tibi perspicua de te, non posses tamen idem dicere de re quali bet, qui rei cujustibet conditionem, ac naturam non nosses; Et denique, videtur Potius attendenti perspicuum minus esse laboris in.
re conservanda ,ut dicebam de domo,quam in eadem producenda. Sexto , cum ita colligis , adeo ut conservationem sola rasione a creatione
disserere fit etiam unum ex is , quae lumine μικrati manifesta sum, Nihil aliud subit dicere,nisi quod beatus nimiuiri es, cujus lumini natura ii sunt omnia adeo manifesta. Tibi enim spoliato omni anteceden- .lle notitia, idem tam sponte occurrere, quod doctissimis, ac subtilissimis Theologis simul ae Philosophis, non nisi post diuturna studia , & profundam rerum divinarum, ac humanarum perscrutationem occurrit ; id sane debet incomparabilis existimari stelicitatis. Dic tamen amabo ; An saltem haec verba ita extulisses, nisi a Scho lasticis accepisses p Et quod illi ut creationem, sic conservationem reserant praelertim ad lumen supernaturale , nihil-ne fuit scrupuli, te ab ipsis desciscere, & referre ad Qtum naturale Et cum conservario non possit esse manifesta naturali lumine, quin creatio quoque manifesta sit, a qua ratione sola differt, existimasti- ne temisse demonstratione mera persuasum, quemadmodum conserva