장음표시 사용
201쪽
imo & distinctionem quanda attributorum inter se, quatenus unum cognosci potest, non cognitis aliis. Igitur & ipsa'rei idea talis non est, ut ipsi addi nihil postit, sed eatenus potius est additionis capax, quatenus attributa posterius cognita tam possunt per ideam repraesentari, quam cognitum primo. Verumtamen seu tu ad ista attenderis , seu non attenderis, Quod attineat quidem ad philosophos, non requiro heic quatenus admitti debeat, vel non debeat, quod uni reris essentivi esse indivisibileis ut neq; an rerum essentias, quibus. id accommodenr, norint. Quod au te spectat, cum dicis ideam repraesentare rei essentiam, inferre posse videor non male, si quaepiam res sint, quarum essentiam non noveris , non habere te illarum ideam. Quaeso te ergo, nosti-ne Solis, Lunae , aut alterius sideris essentiam p Non dices, opinor , 'te nosse ; quid nosti enim ex illis amplius, quam magnitudinem, figuram , motum , distantiam , lucem, candorem, calorem, vim generandi, fovendi, movendi, Ms quae sunt hujusmodi; Atqui haec sunt adjuncta solum, sive aecidentia ; ipsa vero essentia, natura, sive substantia intima, quae iis subjacet, omnino te latet; Nam & quamvis asseras te haec attributa cognoscentem , intelligere siderum naturam, uni tibi asseres, uni tibi probabis, unus tibi plaudes, unus tametsi nihil amplius habens, quam caeteri, teipsum prae caeteris coles. Neminem certE esse puto, qui te haec solum cognoscentem cognoscere putet siderum essentiam; Quare neque, per re , habere siderum ideam. Nis auiatem siderum habeas , quarum-nam rerum igitur λ An Terrae PAn aquae ' An alicujus meteori , lapidis , mineralis , plantae , animalis , hominis p An universe ullius corporis , aut rei in Vniverso exsistentis ' Nullius sane essentiam nosti; quaecumque enim proferre potes, quae do illis noveris, ea pari modo nihil sunt aliud, quam adiuncta , seu accidentia ; proprietates , atque essectus, omnia praeter ipsam essentiam. Quare nullius plane rei , quaest in Mundo habes ideam. Vnde-nam esse igitur potest, ut tu qu que ipse loquaris de rebus ι quae in Mundo sunt, easque proinde intelligas, nisi illarum habes ideas ' Nempe habes quidem ideas, sed non qualeis ipse designas. Quippe ideae solum sunt rerum,
quatenus illas novimus ; Et quia distincta cognitione novimus earum accidentia, non vero es1entiam, quam solum consuis suis ipsis delitescere , quasi suspicamur, vel concipimus ; idcirco idea distincta est ipsorum mel accidentium , non vero essentiae , conius Eduntaxat subus comprehensae. Ex quo proinde essicitur, ut tanto clariorem
202쪽
elariorem , exquisitioremque alicujus rei ideam habeamus , quanto clarius, exquisitiusque, & plura ipsius accidentia noverimus. Cum experiamur enim ideas esse in mente nostra veluti imagines rerum ; & imagines sint non essentiae, sed accidentium ipsius ; heinc fit , ut quemadmodum imago alicujus hominis expreta in tabula tanto est perfectior , quanto symmctria , dispositio, & repraesentatio plurium partium elaboratior fuerit, ac sinis gulares quaeque notae , quae in singulis partibus , exhibitae fuerint studiosius; ita Idea cujulque rei tanto evadat persectior, quanto plura ejus accidentia , seu plures quasi circumitantias ordinatius, diserte magis, magis ad vivum retulerit.
Quod ad illam spectat, de qua agitur, Quia tu dixeras te talem III. Dei habere Ideam , ut ipsi nihil detrahere, nGil supperaddere posses, ipse varios objeci modos, quibus posses ips superaddere aliquid. ρ sse tria. Tu, ut eludas, innuis imprimis intendisse te ad Dei essentiam, estis τε - δε cum indivisibilis fit , debuerit similiter ese indivisibilis idea,
proinde posset auri, aut adimi , quin alia , alterν que res protinus li- mosinsti retQ. Tum, non negas quidem, quin novae perfectiones a te non prius fanimadversae possint detegi ; sed negas augeri ideam hoc est aliquid ipsi
addi nam quamvis vocem detorqueas , aut dissimules, de ipsa ta- biles,etiam men est quaestio sed distinctiorem sesum reddi, quoniam ante eas coni neret. Caeterum valde Primum demiror, qui ignores non modo Solis, sed minimi etiam acari essentiam: & putes tamen nota te tributis.
adeo perfecte essentiam DEI. Inepti ergo illi, qui & dies poscunt,& multi olicant, & finem nanctuam faciunt, ut disquirant quid Deus sit ; quod quanto magist considerant, tanto putent rem fieri obscuriorem. Nimirum , si te imitentur , uno momento adeo claram
de essentia Dei habebunt notitiam , ut superaddi ipsi nihil possit. Inepti rurses, qui ex effectis, actionibus, proprietatibus, persectionibus, quasi quibusdam rivulis in comitatum velut quaesitis, deduci
nituntur ad oram extremam immensi illus Oceani. Nimirum, si te Consequantur, non ex rivulis in oram pervenient; sed mox uno palla dimetientur Oceanum, & per rivulos deinceps procedent. De inde cum habes essentiam divinam caeterarum instar indivisibilem, non habes ipsam propterea ut punctum. Certe enim cum habeas infinitam, extentionem quandam in ea concipis, cum ea re, quaesne ulla extensione concipitur, nihil possit esse finitius. Et quamvis sis repositurus te concipere divinam essentiam, non ut punctum
quidem, sed non tamen propterea ut quidpiam extensum; non is Λ a a circo
203쪽
circo tamen explicabis quomodo & infinita simul, & indivisibilem
condi pias, clim de notio infinitatis sine extensionis notione non sit,& extentionis notio esse cum notione indivisibilitatis non possit. Potius ergo quemadmodum Pnilosophi illi, qui, cum vulgo a junt hominis v. c. essentiam esse indivisibilem, non intelligunt illa extensi ne quadam , sive partibus quibusdam carere, taleis enim esse dicunt genus & disserentiam , ut puta animal, & rationale; vel physice loquendo , corpus, & rationalem animam; sed contendunt solum nexum harum partium adeo simplicem , indivisibilemque esse , ut absque eo homo neque sit, neque intelligatur; ac proinde nulla ejusmodi partium aut seorsim accepta , aut cum alia quapiam conjuncta , intellectave homo sit. Quemadmodum, inquam, illi sic
accipiunt, ita & tu quoque , ut puto, non vis Deum Carere amplitudine quidam , atque varietate attributorum essentialium, quae
ct persectione, & numero sint infinita; sed vis solum ea omnia esse inter se adeo inseparabiliter connexa,ut plane sine ipsis, aliquibusve ipsorum esse Deus nequeat, aut intelligi. Cum porro idea , quam putamus nos habere de essentia hominis, repraesentare debeat non praecise ipsum nexum indivisibilem partium, seu attributorum essentialium; sed ipsas potius parteis, sive attributa indivisibiliter coi nexa ; atque idcirco e stentiae hominis idea indivisibilis non sit ,' quasi instar puncti si, & partibus careat: Pari sane modo, id ea repraesentans Dei essentiam , cum repraesentare debeat non praecise illum quasi nexum attributorum Dei essentialiu, sed ipsa potius Dei attributa indivisibiliter conjuncta ,simplicissimove, S: ut ita loquar, identissime unita ; non est, cur censeamus hanc ideam indivisibilem instar puncti, & quasi carentem variis voluti partibus repraesentantibus attributa varia. Ad-haec , quaeso te, quaenam sint attributa ista essentialia Dei λ Nempe enumerata illa abs te, cum dixisti Deum substantiam aeternam , infinitam, independentem, Omnipotentem, summo intelligentem, Creatricem rerum omnium , earundemque conservatricem. At primum , IicEt Theologi ista, caeteraque generis ejusdem attributa vocent essentialia; faciunt hoc tamen , Tum quod distinguentes in Deo essentiam unam , & perionas treis,attributa simul distinguant, quae conveniunt Deo ut uni secunddin essentiam, ab iis, quae ut trino secundum personas , ex quo fit ut illa essentialia, haec Personalia censeri possint. Tum ut expressius significent smplicitatem, integritatemq;inalterabilem divinae estentiae; quoniam ii diceretur habere attributa quaeda acciden-
204쪽
DUBIT ATIO DECIMA. - 189taria, intelligi posset habere quaeda accidentia , quae & compositiomem quandam cum essentia facerent,& ipsi adesse,abessem; possent.
Tum proinde ut intelligamus quodlibct horum attributorum tanta necessitate Deo convenire,quanta conveniunt, imo majore, quam
conveniaut homini suum genui, suaq; differentia: atq; idcirco quicquid in Deo est,& penitus esse a Deo inseparabile, oc Deum ipsum
esse Enimvero ista non obstant,quin praeter ipla attributa, essentiam agnoscant,cui illa attribuant & certo attributa stat, quoniam alicui attribuuntur unde & requirunt,& concludunt quemadmodum tum inter se, tum ab essentia distinguantur; exprimentes aliunde Ilia et: uconcretis vocibus, ut cum omnipotentem verbi caussa dicunt, intelligamus non modo ipsam Omnipotentiam , quae est attributum, sed etiam essentiam, cui omnipotentia attribuitur. Haec vero attingo, ut ii uam, praeter cognitionem attributorum, quae nobis utcumq; per effectus,&a posteriori,ut loquuntur,innotescunt, superemeadhuc cognitionem estentiae,quam si tu haberes, Mose ipsos oelicior esses,qui tametsi cum Deo toties colloquutus,nisi posteriora tamen nunquam' vidit. Sunto deinde haec attributa ipsa Dei essentia: ecquid quaeso de illis nosti paut quotam partem illorum nosti Nihil sanὰ de illis nosti, nisi definith, analogice, confuse, obscure, in aenigmate ; & partem aliunde ipsorum nosti tantulam, ut quaecumque nosti, ne sint quidem quasi guttula, Punctumve guttulae respectu Oceani totius. Et dicis nihilominus te talem habere divinae essentiae ideam, ut superaddi ipsi nihil possit. Sed nempe nihil distinxisti inter ideam & ellentiam , pinamque nihil differre esse rem in se,& cognosci ab aliquo;quando existimasti nihil este in Deo , quod in idea tua non esset. Rursus igitur, qualem-nam intellexisti tuam ideam Nimirum I v. quale est acari; indivisibilem enim facis, quale est acari oculi reis Decia spectu. Es videor sane non inepte eam cum acari comparare. Nam ut imago seu idea acari in tuo vel oculo, vel cerebro , vel intellectus Aha depicta repraesentabat tibi ante viginti quinque annos albicans solum , & sine ulla distinctione partium , punctulum ; nunc vero in- νι is vento microscopio, & postquam illo usus es, repraesentat tibi animal grandiusculum , de cum suis quidem capite, cauda, cruribus, dorso , partibusque caeteris ; sic idea Dei, quam primumhabuisti, repraesentavit tibi essentiam indivisti bilem; deinceps aut ea reddita diniinctior , S expulsior fuit, cum potuista persectiones dGNere, quae nondum fuerant animadverso. Porro ut postquam es microi copio speculatus acari ejus idea facta est auctior; quidni etiam facta sit auctior
205쪽
idea divinae essentiaep Qua inquis omnes perfectiones in eadem illa,quae prius habebatur , debuerunt contineri. Uide; quam sit verum , quod dicebam mox, aequiparare te ideam essentiae , quasi essentia nihil Contineat , quod non contineat quoque idea P quasi aut probare possis esse in idea ; aut dicendu debere esse, continerave s dea, quoniam vera supponitur , non manifestam principii petitionem insinues 3 An dicis vero pari modo ideas specialeis partium acari, quae micro scopio detectae sunt contineri debuisse in ea , quae habebatur ante microscopium p Non dices opinor; Tibi enim est, Convexitatis vitri natura perspectior, quam ut putes non augescere speciem acari propter deflexionem, interpolationemque radiusculorum accedentium ex iis aegri partibus, quae ob superficieculae tysius inaequabilitatem alio respectarent, neque specialeis imagines caeteris interpositas in oculo depingerent. Quamobrem , neque est cur censeas ea, quae per priorem ideam in Deo non vidisti,fuisse
ut in Deo, sic in ipsa idea; Quippe si fuissent in idea, profecto in
Deo vidisses ; idque quoniam idea mensura est non rei, sed notitiae, quae habetur de re. Nisi vero lubens admittas comparationemacari, 'utere comparatione cum Luna, aut Sole, aut quocumque Voles Objecto ante,& post inventionem teles copii; idem omnino efficietur. Sin malis uti oculo nudo, ac sine vitro interposito,utere comparatione, eam re nunc procul nunc prope visa; efficietur pariter idem.
Tametsi enim superius, tam ageretur de Sole, improbasses quod dixeram de veritate duplicis ideae,visus es tamen postest probare; &nunc etia videris plane non improbaturus, quando supponis Meam, qμα prius fuerit mih ius distineta,ruque expressa,fui se nihilominus veram. Quare te cum vides hominem primum ex passu centesimo, & non
agnostis satis vultum, propter speciem miniis distinctam; ac vides postea ex decimo, agnoscisque distinctuis vultum ob distinctiorem speciem: prosecto species, seu idea, quam habes illius propioris, est in te ut distinctior , ita auctior ea, quam habes distantioris; eademque propioris idea plureis parteis habet, quae non continebantur in alia, propter radios partium, quae alio, quam in oculum directh spectabant. verum comparationem video, quae forte magis sit placitura. Videris enim velle idem priorem esse quasi rude adumbrationem, seu lineares ductus, quibus pictor in tabula imaginem faciendam designat; posteriorem vero quasi perfectam imaginem , ut pyta adornatam coloribus vivis. Porro quamvis rudis imago secundum ainbitum non augeatur,augetur tamen numero, SCconditione
206쪽
Dv AIT ATIO DECIMA. I9Ieonditione colorum , distinctionbque, & qualitate partium; & utcumque illam augeri non dicas, dicere tamen non potes ipsi nihil addi; ut idem tibi proinde sit de Idea Dei dicendum. Et, si sorte dieas in eadem invariata imagine , posse plura distinctius , expresisiusque cognosci, ubi major tua fuerit, aut oculus propius acces, serit: tunc mutabis suppositionem, comparabisve jam imaginem cum obj ecto, cui nihil novi advenit; & non cum idea, cui aliquid accedit. Denique, quia tibi praesertim comparatio imaginis per sigillum impressae arridet,Considera,si initio quidem & totum, re qua par est profunditate impressum cerae sigillu fuerit,nihil plane desiderari, quo miniis ab initio usque, imago tam sit, quam esse potest integra, distincta, expressa; Pari enim modo si Idea Dei tota ab initio, & quantum potest impressa sit, nusquam deinceps poterit magis integra, distinctior, expressorque reddi: At si dicas reddi; fatendum est illi idem advenire quod imagini in cera impressae, dum ab initio vel non totum sigillum , vel non secundum totam eminentiae , Cavitatisque varietatem in profundum adigitur ut ipsi proinde addi quidpiam possit. Quanqua quid in his immoror, cum constet, quacumque ratione id fiat, ei notitiae, ac proinde ideae, quam de Deo habes , posse aliquid indies superaddi. Ad illud vero, quod subjicis de Idea trianguli, nihil addendum est ad ea , quae superius dicta jam sunt; quousque planum feceris, essentiam Dei, atque
adeo omnia attributa ejus essentialia tam esse tibi explorata , teque illa tam in promptu, ac numerato habere , quam habes treis lineas, ex quibus triangulus constituitur. Nam quod alioquin dicis, ut sciam nempe, ut dixi,Doctorem agis omnino egregium, & auscultatione dignum I vn Dei non formari a nobis succesve ex pessectionibus crearurarum ampliaris, sed totam simul, ex hoc , quod Em infinitum, omni ue ampliarsonas ineapax mente attingamus ; explorarem ecqui
nam velles, nisi aut tibi ipsi contradiceres , doccns ideam Dei formari totam simul a nobis, quam hoc praesertim capite contendis a Deo imprimi, aut si idipsum,quod volebas,no satis pro voto dixisti, ipsum principium non peteres , & solutionis loco nihil ad dissicultates aliud ,quam quod controvertitur, responderes. Ne innuate semper eadem hallucinatione tener quod tam facile sit totum ens potativum, totamve ejus capacitatem, tametsi carentem fine, cogitare,
quam facile est pronunciare,tribuerεque ipsi nomen negativum. Idque potissimum . cum de re finita, cujusmodi est Mundus, cum omnibus suis partibus, particulisque, egrumque proprietatibus pol liceri
207쪽
1 a IN MEDITATIONEM III liceri tibi non possis; imo neque polliceri sibi possint omnes homines , quotquot sunt,aut futuri sunt. Cum petiissem unde probares Ideam Dei esse in nobis, nanquam notam is .m ti arto M opera rueresam , et quis estis modus impressionis, quaeve forma L e.- istius notae : Excepisti tu , id esse perinde acutum, ac si aliqua in tabeliamnium artificii deprehenderes, ut ipsem asoto Apetu pingi potuissejudis
d. dabis. res , diceresque ιnimstabile istud art ictum e se vetata quandam notam.
quasi non quam Apelles tabesiis omnibus suu impressu , ut ab altu dignoscantur; ego . , quae crem forma ipsius notin ' qu sis modud impressioris, adie- sed hisia cistique me certe raseu, poti quam responsione dignum iri visum. Age peritia s- proinde experiamur, uter iit ridendus, & ilia ducat. Quaestio agitur de Idea , seu imagine, quae rem qualis est , repraesentet. As1umat igitur Apelles tabulam , in qua dicas ipsum facturum picturam ad imaginem, dc similitudinem suam, hoc est, quae ipsum Apellem , qualis qualis est, persectissime referat; & in qua nihilominiis ille vespertilionem solum depingat. Ego quidem nullam imaginem ,
aut similitudinem , qualis promissa fuerat, agnoscam; tu agnosces tantam, ut censeas non esse ovum ovo similius , quam vespertilio erit Apelli. Tum , quia forte eorum cachinnos timebis . qui splene erunt petulanti, reclamabis puto, ac excipies, noluisse te dicere
vespertilionem esse similem Apelli, sed artificium, quo fuerit peracta, esse notam certissimam , qua Apelles intelligatur. Atqui heie agitur, non de quavis nota, sed de nota, quae sit imago , quae simi-lmidinem gerat, & qualis fuisset, si Apelles se, non vespertilionem pinxistet. Nam multis quidem aliis notis potuit Apelles intelligi, epigraphe, sigillo, aliis; verum debuit intelligi repraesentatione personae. Et vis id melius agnoscere Comparatur heic Apelles
Cum DEO, quatenus ut Deus varias res creavit, sic Apelles varias tabellas depinxit. Et quaelibet quidem creatura suum Clamat, nomiatque Authorem, quatenus ejusmodi est, ut non alia , quam DEI manu potuerit e nihilo educi, conformari, concinnarique, & eam quam habet, persectionem accipere ; quemadmodum omnes tabellae clamant, indicantque principem Pictorem , quatenus es ariediunt elaboratae, ut non potuerint alia , quam Apellis perfici manu. Verum comparatio hoc loco non fuit instituenda circa operum
persectionem , seu notam peritiae, quae nihil sit aliud, quam ipsa persectio ssile enim unaquaeque creatura, & unaquaeque tabella continet hujusmodi notam ) sed circa repraesentationem per imaginem ue adeo ut cum quaestio sit non de qualibet creatura, sed desola
208쪽
sela mente, quatenus Deus illam creavit ad imaginem, & similit dinem suam; ita tu de Apelle loquens,assumere debueris non tabellam quamlibet, sed eam solum quam depinxerit, ut in ea sui imaginem , similitudinesnque exhiberet. Non fecisti autem, sed existimasti te pro more fucum facturum , dissicultatemque evasurum, si ut quaestionem, sic comparationem a recto statu abduceres; Et cum rogareris quis esset modus impressionis, & quae forma notae, seu Ideae, imaginisve operi impressae, artificiose eluderes , quasi rogatus fuisses de nota, non quae esset Idea , seu imago, sed quae solam peritiam artificis subindicaret. Eodem spectat, quod paullo post
dicis, cum malo conferre creationem a Deo cum Diri operatione,quam cum generinsone a parente, fine utra ratione id feri. Sed nemo non videt optimam rationem , quod per generationem a parente filius habeat eandem naturam cum patre, & sit secundum omneis sui parteis, . etiam internas similis patri ; per creationem vero a Deo homo nullo modo habeat eandem cum Deo naturam, neque sit ei secundum omnia, etiam essentialia attributa consormis. Contra vero, ut per operationem fabri constructa domus est naturae a fabro diveris. est tamen plane similis Ideae, quam faber in mente concepit ; ita per Creationem k Deo homo est diveris naturae a Deo, Mest tamen prorsus conformis Ideae , quam Deus ab aeterno habuit: Idque cum non obstet, quod aliunde docent Theologi de ratione imaginis Dei expressae in homine propter animae facultates,compa ratione vestigii expressi in caeteris rebus. Sed neque dixisti, inquis, tantam esse uituainem internos, Deum , quanta si intersitos, Sparentes. Et quare dixissest cum non nisi unicus possit esse divinus
filius , qui sit splendor Paternae gloriae, & figura substantiae ejus pNec etiam, inquis, semper nulla est Amilitudo inter um DFri, S ipsum fabrum , ut patet, cum statuarius sibi simile signum exsculpsit. Heiciam agnosce tale tibi usurpandum fuisse exemplum, non vero tabellam, in qua non imago, aut similitudo, sed sola nota peritiae so- vret; quo casu respondendum tibi ad quaesita fuisset, neque solori- D.bενὸ issus Praetextu captato effugium quaesiisses. 3 gine, Quaeris aliunde, an cum negem nos ad 1m snem Dea factos elye,
dicam Deum esse hominiformem, eaque colli am , rura differt a divina, in eo acutior, quam si peltis tabellas adsimilitudinem Alexandri factas Dxandrum fulse instam tabel tabella/ aatem ex ligno , ω pigmensu com- Iimisit posita esse, non ex ossibin, et carae, ut Alexandram. Sed, O acutissime
209쪽
virorum satis enim sensi initio id Γέλτον tibi restituendum P non
sum ego quidem admodum acutus , sed sum tamen satis, ut agno scam non debere te adeo invidiose mecum agere, ut si quam objicio , ea mihi stet sententia. Non ego is. sum , qui nos negem ad
imaginem Dei factos ; benεque est quod in ipsa quoque Dubitat one testatus sum id religiosa Fide credendum ; sed is sum, qui meminerim te demonstrationem pollicitum fuisse ; ac me requisiisse qui posset talis imago intelligi juxta rationem naturalem. Sed post
meam hebetudinem , tuam acutiem consideremus. Heic imprimis non quaerebatur, an Deus hominem fecisset ad imaginem alterius
rei; ut tu heic facis Apellem pingentem tabellam non ad sui, sed ad Alexandri similitudinem e Verum id nihil est, fingamus Apellem pinxisse non Alexandrum , sed seipsum, ut cum dixisti Statua
rium exsculpere signum sibi simile. An. non repraesentare in tabella debuit sui frontem, oculos, nareis, genas, parteis alias, universeque
sui formam, adeo ut ex tabella judicium ferri posset de ipso; & ut de tabella dici poterat quod esset Apelliformis , ita dc Apelle dici posset,quod esset Tabelliformis ; hoc est quod inter Prototypum,
ectypumque esset relatio conformitas dicta, ratione cujus relatorum alterum esset alteri reciproce conforme Cur igitur, si Deus quidem hominem creavit ad imaginem sui, formamque suam illi impressit, inferri ex ipso lumine naturae non valeat, esse ergo hominem Dei sormem , & Deum hominiformem , ad indicandum conformitatem, qua Deus ut prototypus, & homo ut ectypus, seu Dei imago, conformes adinvicem sint ρ An istud perinde est, ac ossa, & carnes in tabella requirere, cum de imagine agatur, quam constat non esse necessarium , ut sit secundum omneis, etiam interiores perfectiones prototypo, illive rei, cujus est imago , conformis p Id agnoscis ipse; sed cum subjicis, non esse de ratione imaginis, ut in omnibus eadem sit cum re, cujus in imago , sed tantum , ut in aziqui-bm imitetur ι debuisti sane adjicere esse tamen de ratione imaginis , ut eatenus saltem eadem sit, eatenusque imitetur, sive tantum repraesentet de re, quatenus res per ipsam agnosci,ac discerni possit: Certo enim, cum ex Apelle non requisierim, ut sive Alexandri, sive sui depicturus imaginem, ossa quoque, & carneis tribuat ; jure tamen requiram, ut amplius, quam extremum sui, Alexandrive
quod supra dicebam de me capillum in tabella pingat. Siquidem quantumvis pictura extremi capilli dici possit aut eadem, aut in aliquo similis cum Apelle, aut Alexandro ; constat tamen hoc
210쪽
hoc non sussicere, ut alterutrius imago censeatur. Ex hoc autem est, cur tametsi in homine, aut humana Mente, ad hoc, ut Dei im go sit, non requiram omnimodam cum ipso Deo consormitatem, videar tamen posse requirere tantam, quae Deo dignoscendo sessiciat. Quippe, si ea tantula sit, ut quod per hominem, ejusve mentem , & quicquid est in ea, repraesentatur de Deo, minorem cum Deo proportionem habeat, quam capilli apex cum Apelle, aut Alexandro a videtur fieri perspicuum hominem, illiusve mentem non esse imaginem Dei. Heinc,cum apud te sequitur,Et pes i-
euum est perfectissimam illam vim cogitanda, quam in Deo esse intestigimus, per iliam missus perfectam, quae in nobis est, repraesentari ; Perspicuum est sane eam longe, imo incomparabiliter, imo infinith minus,repraesentari, quam repraesentetur Alexander totus per apicem unius capilli. Quod exclamas porrci, uuam maga sis tua verba retulerim, singens re dixisse a te percipi similitudinem in eo, quod sis res incomplem , ta independens, eum . contra ista in dismilitudinis argumentum attuleras, ne putaretur te velle homenem Deo aequare , dixisti enim, Sc. Quomodo quaeso retuli mala fide, quin ne una quidem litera omissa, additave ea retulit Quam mali potius tu resers mea, dum quod ex tuorum sensiu contradictionem colligens dixi, Percipis, inquis, similitudinem, dum intelligis te rem incompletam, dependentem,Sc. Tu ita refers, quasi dixerim, percipis , inquis, similitudinem in eo quod Dres 1ncompleta, S dependens, quae quantum distent, nemo non videt.
Sed vitilitigationis piget, ac praesertim cum sit perspicuum , nihil voluisse me aliud, quam dissimillimas esse duas res, quarum una sit incompletissima, dependentissimaque; altera completissima, ac independentissima ; quod artificio solito censuisti esse dissimulandum a
Tandem, quod mirum esse ais, cur non eaeters hominum idem, quod tu de Deo inteitigant, cum in illis, aeque, ac in te impresserit Ideam sui; idem esse dicis, ac si mirarer, quod cum omnes norint Ideam Trianzuli, non tamen omnes aeque multa in ipsa animadvertant, Uforte nonnultis falsa quaedam de ipsa ratiocinentur. Sed quam callide scopulum , sive potius seriem scopulorum pro more declinast Nam primo non dixi quod ais, Deum impressisse Ideam sevi eaeteris hominibus, quod esset omninorem tibi controversam concedere; sed, non esse rationem, cur non eredatur Deum illis perinde ae tibi impressise Ideam sevi ; nempe, si tibi quidem impressit. Deinde, quod quaesivi, cur idem, quod tu non in rctgigarit, non tantum eos notat, qui alia , qu m tu, sed etiam eos,
Praetextu comparari ovis Tria anguis non