장음표시 사용
291쪽
perpetuo sum questus. Nam paralogismum quidem esse, Ea quae inteliguntur siparatu conceptibus, esse propterea jeparata reipsa , plus quam constanter objectum est; Et consedisse te, seu pro eodem habuisse ea, quae separatim possunt intelligi, cum iis, quae rever separata sunt, nihil est frequentius repetitum. Quid enim p Nonne quaestio est, mirum Mens sit simul Cogitans , U Extensa ' Ipse fingo me dubitare, & animi gratia assirmativam partem defendo : Tu
probaturus negativam , argumentaris Rem Cogitantem posse intelligi, non cogitata extensone, luis etiam rem Extensam non intesiecta Cogitat one Igitur et rem Cogitantem esse revera fine Extensione, seu Mentem , quae e t res cogitans, esse Nipsa simul extensam. Repono ego Paralogismum esse, quod quaecumque possumus intelligere distinctis, seu separatis conceptibus,non lint proptere, distincta ineu separata. aut, si mavis, separabilia reipsa; & exemplum affero de diram hus Trianguli proprietatibus, quae separatim intellectae, non sunt tamen seu a se mutuo , seu 1 Triangulo reipsa separabiles. Tu instas, ac vis esse idem posse intelligi, & revera esse; Ego persto esse
diversa: Tu confundis, ego distinguor Et ecce tamen tua verba sunt, me nihil imelligere,quia quaestionem de eo,quod potest inteli i, eum quaestione de eo, quod revera est, confundam. Quaeso uter nostrum id faciat Sed nimiriim existimasti hoc supercilio praetergrediendum, ut facto quasi fuco dissicultas lateret, quam non es ausi S attingere. Sic elabendum esse putasti, cum , ut priora verba resumam , dixisti solum te non haerere in iis quae taediose saepe repetii, Te quaedam non probasse, quae tamen demonstraveras. Nempe quasi te istud praeloquuto , nemo fuerit requisiturus, ubi-nam, aut quo argumento demonstraveris non modo exsistere Deum ; sed etiam , s quod plano ante istum locum neque petieram , neque repetieram ad quin potentia Deise extendat, ut ostenderes facere Deum pos quicquid tu posses inredigere. Et agnosco quidem id esse taediosum; sed tibi nempe, cui aliquid semel dixisse est demonstrasse ; qui contradictionis impatiens , non debere neminem putas tibi aliquid asserenti illico aequiescere ; & quidlibet,quomodocumque probaveris, pro demonstrato habere. Nihil heic opus repetere imbecillitatem rationum, quibus tam secure existimas te, Deum exsistere, demonstrasse; Observo solum te initio hujus sextae Meditationis occasionem captasse commiscendi illa verba, Non enim dubium est, quin Deu sit capax ea omn/a sistenda, quae ego percipiendi sum capax: nihilque unquam ab iis feri non posse judicavi, nise propter hoc , quod istis a me
292쪽
DvBITATIO TERTIA. 2 distincte percipi repugnaret. Quorsum id vero λ Nempe ut postea
subaudiretur, quali demonstratum & non amplius demonstra dum Principium, cum hoc articulo diceres, Scio omnia, quae clare, ta diastiis. iviestigo, tadia a Deo fieri posse, qualia ilia sntelligo. Et quaeso t men quomodo demonstrasti: Neque enim aut ea de re aliquid antea dixeras, aut illeic loci quid amplius habes p An-non id Effatum usurpas ut principium, quo rerum materialium exsistentiam possibilem probes ; ad hoc enim facit caussalis particula enim; non vero deducis tanquam conclusionem factae a te demonstrationis 3 Ecquid ergo taediosum est, quod objicitur probari debuisse ad quae potentia D E I se extendat; & demonstrari facere eum posise quicquid distincte percipitur a te An sorte dices ipsum Estaintum posteriore sui parte demonstrare priorem ' Si dicas; tametsi
utraque pars mera sit enunciatio, conficiatur ergo ratiocinium.hac sorma;
Si ora judicem aliquid fieri a Deo non posse apropterea quod illud
a me distincte percipi repugnet; Dem est capax e ciendi ea omnia , quae ego is percipiendisum capax: Atqui ego judico aliquid fieri a Deo non posse, propterea quod illud a me distincte percipi repugnat: Igitur Deus es capax es Plenius ea omnia , quae ego sis percipienda
Quaeso, an tuum judicium, tuique perceptio si regula eorum, quae Deus potest, aut non potest; atque idcirco haberi debeat pro inconcusso principio , quod usurpandum illi sit, qui volet demonstrare Deum aliquid posse , vel non posse λ An dices debere unumquemque , tui instar, suam perceptionem considere, propriumque judicium audire Si facias, Ergo ad regulam remittes plusquam Lesbiam, μdeclarabis rationes tuas tibi ipsi quidem; at non caeteris demonstrationes esse. Et certe quae heic disseruntur de divina
Potentia, cum naturae excedunt lumen, longe aberis, ut admittas,
illam perceptionem, illiaque judicium, quod se habere testabun- fui. Da tur Philosephi Ethnici, naturae ducti lumine , & demonstrationis
percipiendae capaces. Verum hac de re posterius nonnulla. bam Aligi Ecce enim tu heic praesertim haeres circa id quod dixi te hoe lo- is corpora eo de distinctione Mentis, & corporis agentem intelligere erasium hoc, sive ex membris constans corpus. Quaeris quippe, Quo argu His -- mento probem egisse te potius de erasse,quam desiubtili empore Quanquam mei 'Uquaerere nihil est necesse , cum argumentum perspicuum sint ipsissi- Mm 3 Ma rit.
293쪽
ma illa tua verba, quibus sub nomine tuae Mentis , si ve animae ita loqueris : Et quamvisfortasse sues potius, ut postmodum dicam pro certo
haseam eorpus, quod mihi valde a te co unctum est; quia tamen ex una parae, &c. ac statim , certum est me is corpore meo revera esse distinstam,
V absque illo posse exsistere. At, inquis , haec verba non video, cur non aeque subtili, ac crasso corpori comeniant, nee puto praeter te quemquam videre. Mirum dictu est , quam te caute geras, Cum neque ais, ne que negas te de crasso heic agere; dicisque solum neque te, neque alium quenquam praeter me videre,cur de crasso potius, quam subtili loquaris. Ac de te quidem non contendo, qui licet millies agnosceres,ne semel tamen fatereris. Verum,quod spectat ad caeteros, neminem jubeo attendere, qui idem, quod ego, non videat. Et certe , cum sit dissicultas, utrum Mens, uve anima exsistere possit sine corpore, lique adeo moriente corpore perseveret immortalis; ecquis pervideat aliud corpus heic intelligi, quam crassum hoc , Mex membris constans Nempe cum etiam multi Patrum existimarint animam seu mentem esse tenue corpus; adhuc tamen requisierunt, an superesset immortalis cum separaretur corpore, crasso nempe hoc, leu membris constante;idq; quoniam sive corporea,sive incomporea secundum se sit quaestio est, num sic distinguatur a crasso hoc corpore,ut ipse soluto, inexsoluta permaneat. Quin etiam agnosco doctum illum virum, qui locum ante me expendit, idem pervidisse, cum sic est effatus; Hactenus de reali Mentis nostirae a corpore distinctione. Cum vero V. C. demonstrandam se eperit animorum immortalitatem, merito quaeri possit, an ex ea siparatione evidenter sequatur. In vulgaris enim Philosophiae principiis id minime IHustur cum vulgo velint Brutorum Mimas ab iliorum corporibus esse distinctas , quae tamen cum illis in tereant. Sane heic & hominis corpus & Brutorum corpora cum eo comparata, intelliguntur potius crassa haec, & ex membris co stantia, quam ulla 1ubtilia. Tu etiam cum sic respondisti; Herunt
men non in laior arctam sitim Mentis cum corpore conjunctionem, quam
sensibus assidue experimur , in caussa esse, eur realem ejuι as ipse distin inctionem non sine attenta meditatione advertamus. Tu, inquam , nonne
Corpus hoc crassum; in quo nimirum sensus sunt, potiusquam subtile , es interpretatus Sed ad locum ipsum ut redeam, Praetereo primum te in illo intelligere idem corpus , de quo paullo ante dixeras, Non etiam sine ratione corpus sirud, quod speciali quodam jura meum appellabam,magu ad me pertinere arbirabar,&c. Id porro fuit,non subtile, de quo nulla mentio, sed crassum, & ex mςmbris constans, in
294쪽
in quo nempe sensus, dolor, fames,&c. Adnotososium rila verba, Foν lasse vel potius, ut postmodiim dicam, pro certo habeam corpiu, quod mih valde arcte conjunctum est, &c. clarum facere de quonam loquaris. Nam si es loquutus de subtili, potius quam de erasso,vel saltem aeque de utroque , Ostende vel unicum locum, in quo deinceps dixeris te pro certo habere corym tibi valde arme conjunetum , quod de subtili vel potius, vel aeque intelligatur; ut ego varia proferam in quibus veliolum vel potius de crassis p Scilicet dicis postmodum , Nihil autem
es, quod me ista natura magis expresse doceat, quam quod taleam corpuι, eui male est,eum dolorem sentio; quod cibo , vel potu 1ndiget, cum famem, aut Atim patior , ac statim , me non tantum adesse meo corpora, ut nauta adest navigio , sed illi arctissime esse conjunt tum , U quasi permixtum ,
adeo ut unum quid cum illo componam; alioquin enim cum corpus laeditur, ego qui nihil aliud sum, quam res cogitans, non sentirem ideareo dolorem, dcc. Et paullo post, Certum est meum corpus, sive potius me totum, quatenus ex corpore , V mentesium composituου, variis commodis, S i commodis a circumjacentibus corporibus a fici posse. Et rursus, In hac enim complexione multa continentur , quae ad mentem Folam pertinent, ut quod percipiam id, quod sat tum en, infe tum esse non posse ; S reliqua omnia, quae lumine naturali sunt nota i multa etram, quα ad solum corpus spectant, ut quod deorsum ea at, ta similia. Cum illo igitur loco receperis di turum te postmod um' habere te pro certo corpus tibi valde arcte conjunetum; & corpus, quod te postmodum pro certo habere aisoli, non aliud sit, quam crasum hoc, ta ex membris constans, ut ex verbis recitatis manifeste intelligitur; An- non merito dixi te, si quicquam mprobares, aut concluderes, Probare, & concludeIe de crasso hoc, tis, si
de ex membris constante λ eunda M
Sed esto; non intellexeris solum , aut praecipue crassum hoc, & ρηεeκ membris constans;qua nam ergo intellexisti aut solum, aut prae- mens cipuὸ, aut nisi praecipue, saltem ex aequo, cum dixisti te, sive Men- concipitem tuam habere pro certo , corpus valde arite conjunctum,& a quo pro bes, atque concludas mentem ita ese distinctam , ut absque illo possit rem meoiLiere Z Necesse est sane id dicas aut aerem , aut ventum, aut spi- μη Titum , aut halitum, aut vaporem, aut ignem, aut aliud hujuscemindi. Sunt igitur Mens , & tenue hoc corpus quidpiam valde arcte men esse connexum . & a crasso hoc, membrisque constante corpore di-
stinctum. Ergo id connexum hujusmodi est, quale objeci posses T.
Mentem, sive animam concipi, adeo proinde ut possit corpus, tiamsive
substantia, Res cogitans dici. Quare & quaestio superest, an Mens
295쪽
sit ipsum tenue corpus , quod cogitandi capax sit; an verd quidpiam distinctum sit, separabilaque ab illo. Defendente te hoc posterius; objeci non fecisse te quam fueras pollicitus fidem. Resiponis des jam te in secunda Meditatione fidem fecisse, Mentem intelligi posse ussubstantiam exsistentem , etsi nihil inteuigamus exsistere , quod sis
ventus, vel ignis, vel vapor, vel halitus, vel quodvi' aliud corpus , quantumvis seubtile, ta tenue. Sed imprimis falsum est te hujus rei fidem fecisse; Nam ne propositum quidem fuit, esse te seubstantiam exsistentem ; sed Qtum esse rem cogitantem praecisse; quod etiam suo loco admonui, & hoc ipso repetii fuisse a te simpliciter, & sine probatione enunciatum. Et concessi quidem poste Mentem intelligi. seu considerari, ut rem cogitantem praecise; sed ab initio usque concessiim non fuit, non esse te propterea tenuem aliquem aerem istis membris infusum; non ventum, non ignem, non vaporem, &C. Quippe com aliud sit spectari praecise ut tale, & esse duntaxat id, quod per praecisionem intelligitur. Potest enim homo , ex. gr. spectari praecise ut rarionalis; at quia in illo statu praecisionis per i tellectum factae intelligitur selum ut rationalis , vitiosa erit consequutio ; si inseratur non esse illum animal ; quemadmodum si eodem spectato praecise ut est animae, inferatur vim esse rationalem. Deinde esse poterunt, qui tibi concedant Mentem esse rem cogitantem & non propterea tamen concedant esse substantiam seu cogitantem, seu exsistentem Quippe tueri poterunt talem rem esse Facultatem, quae spectari possit preci se ut facultas; & ut cogi tans est; non cogitata substantia, neque conditione substantiae, cui inest. Sed ut concedatur & esse substantiam, & intelligi ut substantiam , eamque exsistentem , &, ut hoc adjiciam , per se exsistentem et haec est tamen praecisio , sive hic praecisionis status, in quo alius animae gradus non intelligitur, qu im substantiae. Quare , ut homine spectato, tanquam animali, seu sentiente corpore, praecisio, sive status est, in quo non attenditur neque rarionatis, neque ininio natas Priam , ita Mente spectata ut substantia , seu exsistente persere , praecisio, sive status est , in quo neque corporeus, neque incorperem attenditur Padus. Ac proinde, cum ais Mentem intelli posse ut seu
santiam , etsi intelligamus nihil exsistere, quod sis eoum, concedi profecto id potest; sed debes tu quoque concedere , posse Mentem in resiui , ut substantiam . etsi nihil intelligamus exsistere, quod fit incorporeum. Par enim est ratio; Nam alioquin ut constat) non esset praecisio , sed consideratio generis cum alterutra differentia, scilicet
296쪽
contra Ilippositionem. Et tu sanh agnoscis praecidisse te ab uir que gradu , hoc est non modo corporeo , sed etiam incorporeo, his verbis , An vero in rei veritate ab omni eorpore est diversa, dixi me ibi non dissutare. Itaque ex tota secunda Meditatione nihil aliud habetur , quam Mentem, sive animam intelligi posse praecise ut substantiam, seu rem exsistentem per se: Hocque fuit, quasi principium, quod deinceps quasi dormire permissum, dum ad alia excurreres, in sexta demum Meditatione excitaveris, Pergis scilicet, His ainem de eo ipso disputavi , S demonstravi. Caeteriun quaenam tua suerit disputatio, ac demonstratio, ex tuo I Rcontextu intelligi licet. Cum enim ab initio usque sextae hujus Meditationis visus fueris disputationem hac de re instituere, ob pos, tu aratum illud , quod paullo ante recitatum est, de potentia Dei principium , ac deinceps ea, quae de Imaginatione, ac sensu sunt com iis θει. memorata interposueris; tum denique demonstrationem texere hoc sileamρη- loco voluisti. Quomodo vero Certe ea serml,quae perturbatissi- ma videatur. Ita enim exorsus es, Quoniam sicio omnia, quae clare,
S distincte intelligo, talia a Deo feri posse , qualia illa intestigo ; Quae caussalis fuit propositio, Be quasi antecedens, ex quo deduxisti istud
consequens, Satis est , quod possim unam rem a sique altera elare,*ῶ-stincte inteEuere, ut certus unam ab altera esse diversam; cum vid
retur potius inserendum , Saris esse quὀd posses intrita re duas quasidam res esse diversevi, quod quidem fieret intelligendo clare & distincte unam , absque altera ) ut enim esses posse Deum illas diversas facere. Sequitur, uria potest saltem a Deo seorsim poni, V non refert aqua potentia id fiat, ut diversa existimetur. Quae propositio rursus est caussalis, & vel cum priore praemittenda fuit, vel prior illa fuit
postponenda simul cum hae, ne consequens inter duas caussaleis veluti strangularetur; aut saltem duplex antecedens, duplex consequens distinguendum suit, ut intelligi posset illa dici a te diversa, quae seorsim poni seu divina, seu quavis alia potentia possunt. Infers consequenter hoc modo , Ac proinde ex hoc ipso, quod striam mestrastere, quodque interim nihil plane aliud ad naruram, sive essentiam me am pertinere animadvertam, praeter hoc selum, quod res cogitans, recte concludo meam essentiam in hoc uno consistere, quod rei cogitans. At cum Enthymema integrum heic statuas, quonam modo ipsum ex iis, quae praecedunt, deducis Sed nempe voluisti id intendere ex secunda Meditatione, ut emeretur quasi membrum generalis Propositi is in demonstrativo tuo Syllogismo; cum tamen trans-N n ferri
297쪽
28a IN MEDITAΤIONEM v I ferri in Assumptionem debuerit, ut ipsa duas parteis habente, altera
de Menae,alteram de corpore, essiceretur probatio prioris. Pergis, Et quamvis fortasse vel potius, ut posi-modum dicam,pro ccrao habeam cor pus, quod mihi valde arcte eo unctum est; Hic ausu est veluti apparatus ad Assumptionem, quae hisce verbis continetur, uuia tamen ex una parte claram, Udi ιnctam habeo Ideam melin ,quatenus hum tantum res cogitans, non extensa; ta ex alia parte diptinctam Ideam corporis , quatenus est tantumres extensa, non cogitans a Tum vero demum sequitur Concluso his verbis comprehensa , Certum es me a coryore meo revera esse distinctam S amque illo pose exsistere. Atque ista quidem est tua demonstratio, cujus quod sit robur, ut melius innotescat, vid tur posse Syllogismus in hunc modum constitui;
Vt certus ex duabus rebus unam esse ais adtema diversam saris est, . ut possim unam absque altera clare S distincte intelligere; Qv niamscio omnia, quae clare S distincte intelligo talia a Deoseri posse , qualia ista intest o ; U potest una turarum rerum saltem a Dcoseorsim poni, neque refert a qua potentia id far, ut diversa existumetur; Atqui quamvis fortasse svetpotius , ut postmodum dicam,pro certo hasea corpus,quod mihi valde arcte conjunctum es,nihilominus ex una parae,claram, distinetam habeo Ideam mei ipsius,qu tenus Fum tantum res cogitans, non extensa qui ex hoc ipso, quod mam me exsistere,quodq; interim nihil plane aliud ad naturam Ave essentiam meam pertinere animadvertam, praeter hoc Folum, quod sim res cogitans,recte concludo mea essentiam in hoc uno consistere,quod sim res cogitans ex alia parte habeo distinctam Idea corporis,quatenus est tantum res extens no cogitanIr itur certum est me a corpore meo revera esse distinetum, V asse
que illo p. exsistere. Si aliquid ad formam desit, s eadem verba in propositione, in
assiimptione , in conclusione non reperiuntur , non alium , quam - teipsum accusi. Ad Materiam ipsam quod spectat, Repetendum sta ion. it. imprimis est, cum hanc, quam vocas Demonstrationem penes teae βι- - ipsum peragas; cum de te duntaxat loquaris; cum ipse de te tibi ipsi risit u ' spondeas, invidendum quidem non esse, si cum testeris omnia tibi adeo clare, & distincte intelligi, testeris etiam omnia tibiadeci ψεωm clare, atque distin, demonstrari. Enimvero cum ita sit ; non est tamen cur stomacheris , nis caeteri hominum eadem sibi ipsis demonstrata putent, clim tu eos nempe non alloquaris , u ipsos erudiass
periri. P. logismum heterenti, qui fuit in cutiatus
298쪽
Dv ΒΙΤΑΤΙΟ ΤERΤΙΑ. . ' Σ33dias, sed recites solum quid tibi contingat, dum tacitus ratioci
naris. Certe cum res aliis demonstrandae sunt, alia methodo videtur agendum. Nam, quod te in exemplum proponas, ut alii imi tentur te, hoc est illis ostendere quae principia te ad persuasionem coegerint; non quae cogere alios possint ; ac exigere, ut si aliqua non vidcantur satis roboris habere ex se, ex tuae persuasionis e emplo accipiant, fiatque ex tua authoritate praejudicium. Legitima Methodus est, quae ad hominem instituitur, quaeque principia, cuiusmodi sunt poponere simpliciter, & ut se habent, non erubescit. Quippe ut veritas selen amabilis est, neque fucum quaerit; ita Demonstratio, qua agnoscitur, quo simplicior est, denudatiorque ambagibus, eo magis est praeserenda. Deinde , quia non contentus secisse te tibi tua methodo fidem, contendis eandem fidem debere caeteris mortalibus fieri, qui eodem tecum ratiocinio usi fuerint ; idcirco repetendum quidem foret debuisse te ergo ratiocinari selidius, & usurpare principia, qualia ad germanam Demonstrationem exiguntur; verum repetenda non sunt, quae huc usque ali ta sunt, ut qua principiorum imbecillitate tua ratiocinia niterentur, pateret. Heinc est cur non videatur jam immorandum circa ea omnia , quae proposita abs te Demonstratio complectitur ι sussiciatque attingere, quod ex Meditatione secunda remisium in hunc locum fuit. Nempe & illeic notavimus abduci te hoc ratiocinio; Istasunt reusa distincta, quae ego distinctis conceptibus considero 'Atquisubstantiam cogitantem, ta substantiam corpoream distinctis
conceptibus con emo ' λIgitur se stantia cogitans, Use stantia tarporea sunt inter se re Psa distin tiae. Quae ratiocinatio ab ea,quae est hujus loci no differt.Nam lichi in
hujus Propositione Diversitatis voce utaris,in conclusione distinctionis, excipies tamen velle te idem utraque voce significare; Et tametsi propositioni hanc probationem adhibeas, uuoniam sicio omnia,quae clare , et distincte intesiigo, talia a Deo fieri posse, qualia ita intelligo,&c. id videtur nihilominus pro instituto supervacaneum. Etenim , aut potentia Dei, ad quam confugis, est absoluta , seu qua Deus operatur aliquid supra naturae ordinem , cujusmodi sunt, quae solemus appellare miracula ; aut ordinaria , seu qua Deus juxta naturae ordi
nem agit, cooperando, & concurrendo, tanquam caussa univer
silis cum quibuslibet singularibus. Et si ad absolutam quidem; praeter institutum id facis, qui demonstrationem, hoc est rationem na N n a turalem
299쪽
turalem pollicitus , ad supernaturale argumentum recurris , & non Philosephum, sed Theologum agis. Neque est cur praeoccupes, hil referre, a qua potentia res una storsim ab Hia ponatur, ut diversa exi λι- metur Nam non refert quidem a qua potentia id fiat, ut diversa
existimetur; sed refert sanό a qua fiat, ut demonstretur. Quippe si fiat issupematurali, cadet quidem in existimationem, seu fidem su-
. pernaturalem ; at non cadet tamen in demonstrationem, seu persuasionem naturalem. 'Sin confugis ad ordinariam, rom instituto
inutilem facis r quoniam potentia Dei ordinaria nihil inselitum molitur , & res omneis, quales in se sunt, si separatae , separatas; si separabiles, separabileis; si inseparabiles, inseparabileis sinit: neque potest magis in argumentum separabilitatis, aut inseparabilitatis assumi, quam potest assumi ipsamet naturalis potentia , secundum quam una res ab alia separabilis, aut inseparabilis est. Ex quo fit,
ut tam ad effectum naturalis separationis duae caussae concurrant,
nempe ordinaria, ac generalis Dei, & naturalis, ac particularis rei; & aliunde illa huic commensuretur, determineturque, & innΟ- testat per ipsam ; fit inquam , ut si naturalis cognoscatur; frustr Tecurratur ad ordinariam, quae nihil amplius contineat, & , si quid manifestetur, per illam solam manifestetur. Si ignoretur; frustra adhuc ad ordinariam recurratur, quae ignoretur ipsa quoque, Scdici qualis sit, aut ad quid se extendat, non possit.
VI. Ueruntamen, ut concedatur licuisse tibi demonstratum, utramlibet Dei potentiam pro argumento usurpare ; Age, cum Theologio , est admittant esse aliqua inter se distincta, quae separari tamen, ac seor- n. quid ad sim poni neutra potentia valeant, quod-nam tu adhibes Criterium, ut quae separabilia sunt, ab inseparabilibus discernas p ' certus ,
Tria issi inquis, rem esse ab altrra diversam,satis en,quod possm unam absquem prist altera, elare , V distincte intelligere. Hac de caussa ego opposueram tavi M' dμώ Triariusi proprietates , quarum una possit sine alia clare, dc d qui stincte intelligi, clim sic diversa tamen non sit, ut juxta tuam inter-s Us e- pretationem poni feresim ab illa possit. Tu ad hoc nihil respondisti. 224- - ri venerat quidem in Mentem exemplum illud de Iustitia, oe Misi- non pos rico dia in Deo, quod observavi deinceps fuisse Theologo docto objectum ; sed consulto tamen abstinendum duxeram ab exemplo p. eis. Theologico; ne, quia , tametsi Theologich agens videri volebas Philosephich agere, conqueri posses te extra fineis Philosophicos traduci ; ac idem egi , quod deinceps quoque egisse alium d Prehendi , dum usurpavit duas proprietates Trianguli inscripti semitamenis ,
300쪽
DUBIT ATIO TERTIA. aculo, nempe esse Reelangulum, V habere basin, cujus quadratum fit crurum quadratu aequale. cum tu vero ad utrumque aliquid responderis,& videatur posse responsio ad meum exemplum accommodari,
Age, quid dixisti ad Primum ' Nempe agnovisti imprimis Distinctionem duplicem; unamformalem,seu morium,quam censuisti esse interentia
incompleta n quibus olfeis, ut unum ab alio dististite Sposm concipiatur
per abstractionem intellectvi rem inadaequa e concipientur alteram realem,
quam censuisti esse inter entia complena, quae ita distincte, Ustorsim eonincipiunt- , ut unumquodque tanquam Emper se , ω ab omni atio disem sum intectigatur. Deinde afferendo exemptust subjunxisti ; Ita inter figuram, S motum ejusdem eorporis distinctio en formalis , possumque optime motum intelligere absque figura, V figuram absque motu , Nutrumque abstrahendo a corpore: flea non possum tamen complete sntelligere motum absque re, in qua sit motu , nec figuram etiam absque re, in qua sit Rura ; nec denique fingere motum esse in re, in qua Rura esse non poρst, vel figuram in re motus incapace. Tertio exemplum objectionis ita proinde es interpretatus , Nec eodem modo Iustitiam usique justo . vel misericordiam absque misierisor de intelligo; nec friere licet suum eundem , qui est justu , non esse misericordem. Denique dixisti idem non esse de Mente,& corpore, verita de hoc posteria Quid ad Secundum y Nempe verba tua sunt, Primo , Uuamvis forte Triariu-lus sumi possis in concreto pro si antia figuram habenis triangulinem et Certe Propraetas habendi quadratum basis aequale quadratis laterum, non est sybstantia, nee proinde unumquodque ex his duobus potest intelligi , ut res completa, V nec potest quidem res vocari, eo flensu, quo dixi satis esse , qκod pusim unam rem nempe rem completam J avfue altera intelligere, &c. Secundo, uuamvis elare S distincte p4smus intestigm Briangulum in semicirculo esse rectangulum, absque eo, quod advertamus ejus basis quadratum aequale esse quadratis laterum; non tamen ita possumus clare sntelligere Triangulum , in quo basis quadrviumst aequale quadratis lararum; quin simul advertamm esse rectangulum. Tertio, uuamvis conceptus Dianguli semicirculo inscripti talis haberi possit, ut in eo aequalitas inter qua ratum basis, ta quadrata lagerum non tantineatur; non potest tamen haberi radu, ut nulla proportio inter basis quadratum, V qum drata laterum ad hune Triangulum pertinera intelligatur ; ac proinde quandiu ignoratur qualis fit ista proportio , nusta de eo potest negari, nisquam clare intestiga-m ad apsium non pertinere- quod de proportione aequalitaris nuxquam potent imestigi. Agnosco ex his quid potueris ad moum Exemplum respondere ; Nempe , allvi duas proprietates non esse N n 1 duas