장음표시 사용
71쪽
68 . De Abusu Franchiliarim ' Ita seribit Spondanus, (G qui ad annum I s Sq. re fert eiusdem Henrici instructionem . Ostato & Penanio Legatis suis datam , in qua petebat Rex a C taxis & excommunicatione absolvi,quas incurrerat .
In ipsa quoque absolutione a clemente VIII. publice Legati concessa, Rex a Censuris, qui g teneb tuu(b) liberatus est. iEtsi haec omnia deestari, sufficeret clarissima Christi sententia Petrum alloquentis: suaeci vera, .inquit, ligaveris super terram , erunt ligata re unxoelis. Si quaecumque, ergo dc Galliae Reges, nisi dicant , ad istos Euangelium non pertinere, aut Christi praeceptis exemptos esse . . i. Ex his omnibus alijsque quam plurimis, quae si-
. lentio praetermittimus,palam est, potestatem excona
:munieandi Reges semper in Gallijs agnitam, exercitamque , imo & saluberrimam fuisse , quoties sanandis hoc remedio aegris Principibus suam Episcopi operam Pontifici sociarunt . Nunquam Hefiricus IV. & forte nulli amplitis Galliae Reges Catholicam Religionem amplexi essent, nisi illumPontifices vibratis Censuris comoulissent. His ergo Gallia debet conseruatam Religionem retot alia bona , quae ex Religione consequunturi; nec vero aut Carolo Magno aus Henrico Magno quidquam Maiestatis decessit, quod se punienti Pontifici submiserint , imo venerationem illis amordmque auxit subiectio, non vi, nec 'metu, sed Religione expressa. Et Magno Theodosio. quid nocuit ad pedes accidisse Mediolanensis Antistitis p num ideo minils potentia, victorijs, reuerentia subditorum floruit p imo tanto maior , quanto m odestior, subiectiorque Sacerdotii de cui istorum ad Concilium, aut ab abusu appellandi cogitatio incidit pNon haec dico, quasi ignorem, quam parce sacris
72쪽
fulminibus,ti Fontifices oporteat ., in Reges praeseri tim, quorum arbitrio sedet, aut obsequi, aut obniti,aci plerumque pudet moneri, multoque magis puniri . nec facile cuIpam agnoscunt libertate peccandi, ac famulantium adulatione: nec etiam me latet,quan stum mali proueniat ex facilitate Censuras cumulandi et taeterum nihil est tam sanctum, quo abuti non possis, nec nos abusum , sed usum commendamus , eumque praeparcum & necessutium . Quot mala ex
potestate regnandi, bellumque indicendi p quot ex Matrimoni js, negotiationibus, iudiciis proueniunterium propterea haec omnia damnanda adusum. Obtentu 3 Idem de excommunicatione, & Censuris dialcas, quascum necessitas Innocentio extorserit, nemo Iudicem accuset, qui poenam dictauit: sed reum qui meruit, imo qui extorsit. Auctor quidem seu potius Compilator libertatum Gallicarum multa congerit, ut ostendat, non posse Reges excommunicari s sed ea plane nihil probant, cum tantum auc facta aliqua Principum narrent, ex quibus nullum jus colligi potest squid enim non i-cebit, si exempla sequamur aut aliqua Partamentorum Senatus Consulta , quibus nulla potestas est de auctoritate Ecclesiastica, eiusque finibus iudicandi; aut denique abutas tantum Censurarum damnantur. Taceo hunc librum anno Iliso.ab ipso Galliae Clero Parisiss damnatum , prohibitaimque esse:
suod ( verba sunt Spondanio multa contineret, quae magis ad Ecclesiae feruiti tem tendere , di schismatis, occasionem praebere viderentur, di ideo primo a facro Confissorio rumprohibita sunt disrabi cruri sideinde Eminent simorum Cardinalium, caeterorumque Illustri mimortis Antistitum, qui tunc Lutetia repertifrat undeuiginti: nescit enim Eccle ia Gallicana libertates , quae malum Verantur et nescit aura , quae illama manae Matris firmissima connexione et Aliali obe
73쪽
ro De Abus Franchitiarum dientia divellant. Hactenus o) nobilissimus seri-XIII. Octatio. in Sed, inquit Anonymus, sius. 3Ii, ct immunitatum abusus est tam horridus, tam . 8aque abominatione dignus, ut Pontifex seligioni di Conscientiae fibi duxerit illum. amplius ferre . cur eras tanto iam temporei tam tulit I cur post tot annos Comsilentia Pontificem monuit I Id plane indicio ess, aliud, quam Conscientiam quari. Nihil festiuius est, quam audire Lauardinum, eiusque Advocatos de Conscientia de Religione loquentes s sua enim Conscientia Pontificis metiuntur . & com illis postrema sit haec cura, sedemque ultimam obtineat, ludere putant, quocquot Conscientiam appellant. Tulit ergo Pontifex primis annis hunc Asylorum abusum eo fere pacto,suo Agricola lolium & Zixania florente in agro et hon quod amet, sed quod frumento sit mixta , quaeratque occasionem euellendi. Eademque ratione quaeri pos set, cur Galliae Rex , si conscientiae sibi duxit CaI-uinistarum haeresin in Galliat ferre, non statim eiecerit 3 Planc Innocentius in ipso statim limine initi Pontificatus professus est, se Asyla nunquam laturum , ut tamen Regum Maiestati honor haberetur, lente processum; moniti, rogati, conuictique rationibus sunt: expectatum quoque, dum Principum Legati, qui tum vivebant, decederent . Tandem ubi omnia parata, ubi veneratio Pontificis tot rebus secundis aucta, ac ipse Rex Galliae pollicitus, se aliorum Principum exe lis imitandis non vltimum fore, ubi denique alij Reges Asylo cessere; merito visum est Pontifici, non amplius cessandum. Expectauit ergo aestatem, ut meteret. Quid potuit a Pontifice aut prudentius, aut humanius fieri p
74쪽
Contra Apolomam Latiardini. II veresibus non comprehenduntur Personae nota Decia ii digna, quales sunt Principum Legati et nou potuit ergo Lauudinus ex verbis Bulta pro excommunicato haberi. Imo nec dici quidem potest, Laordinum casum sucta incurrisse, quippe vim nullam actibuis eccursum Iustitiae impedivit . Oportet ab hoe Lauardini Advocato Bullam
Innocentu, ne quidem lectam fuisse, alioquin nimis quam haec scribere tam aduersa veritati. Renouat
Innocentius Iuli j III. Pij I v. Gregorij XIII. Diplomata, & illa verbato recitat; at in illis expressa sit Legatorum mentio; qui e ' dici potest Bullam Innocentii nihil de Legatis loqui Deinde in Bulla Innocentis haec claus a adiungitur,videlicet: Omnes quacunque dignitate ct auctoritate tam Eccusas ca, quam saeculari praefulgentes, etiamsi de illis specialis, specifica, expressa di indiuidua mentio facienda esset.
uae verba ex omnium Iuris Consultorum sententia aequivalent expressioni indiuiduae : tantumque operantur , quantum si Lauardini nomen in ressa recitatum esset; demonstrant enim enixam Pontificis voluntatem . Et quamuis haec omnia non eruent, quis nescit sacro Cardinalium Collegio, omnibus. que Romae Praelatis ex parte Pontificis denuntiatum es te; cauerent, ne Lauardino sociarentur, quippe sacris interdicto 3 imo ipse Lauardinus a lianuccio Cardinali de voluntate Summi Pontificis monitus est: ac tum maxime, cum Clericis Lateranensis Ecclesiae indictum, ut si Lauardinus Diuinis officiis asessterct, quae in honorem Sanctae Luciae peraguntur, continuo sacra cantumque abrumperent, ut fieri solet, cum adstant palam excommunicati s quid ergo amplius fieri potuit, ut constaret Pontificio Dipi mate Lauardinum comprehendi sed piget tam claris immorari,& misereor Lauardini tam infelici Advocato nixi, dc tam absurda narrante. Paria sunt,
75쪽
a De Autu Franchitiarum Jquae dicit, de non impedito Iussiti e cursu, nullaque Madhibita . Nam quam verum id sit, satis intelligas ex ijs , quae de ingressu Lauardini iam supra recensui, & quae quotidie geruntur, Roma fremente , ac Pontificis moderationcm contra tot insultus demia
XU. Decimo. sa) At Sixtus V.qvam is lameli Legatos prohibuerit, non tamen adiunxit pamam
excommunicationis, imo sustulit d fuis Antecessoribus
iam latam. Non sequitur, ut quod unus Pontifex omisit, alius quoque omittere debeat. Quam multa a Ludovico Rege squi modo Galliarum potituro confecta sunt, eius maioribus plane intentata et ergo omnibus rebus sua aetas & maturitas est: alioquin quantum Principibus otium & sterilitas erit , si non faciant, nisi iam facta Deinde nota est omnibus Sixti seueritas, qui ctim timeri vellet, temporales poenas ante spirituales habuit, maluitque curandis delictis ferro uti, quam cruce. Alia Methodus Innocentio, cui cum Magnatibus pugna, dc ideo Religione, non supplicijs damnandos censuit, risumque prouocasLt , si cnrceres, aut exilia , aut multam Negibus minaretur. Nec obstat exemplum Sixti, quando alia , multoque maiora exempla suppetebant , duae Innocentius imitaretur, Chrysostomi videlicet, Ambrosij , Athanasiij, Gregorij Magni, Nicolai l. aliorumque Pontificum, quos infra memorabo.XVI. Vndecimo b Si Innocentius , inquit Anonymus,prius Consilia divota faeti Colletu excepi fet, quam Bullam 'Pulgaret, sique tam grandi pericula immergeret, nihil simile aggressus esset, Patrum ac praesertim Cardinalis Esi rei rati inibus 'vistus. H. Supponit Lauardinus , Bullam Innocentii , qua Legatorum Asyla prohibentur, solo Pontificis, i
76쪽
eiusque Domesticorum nutu excidisse , non rogatis, non auditis Cardinalium votis. At vero id tam falsum est, ut pudeat refellere. Legant Pontificis Bullam , videbuntque Purpuratorum nomina magno numero subscripta; num vero subscriberent aut non Iecta, aut non probata I maior est Romae, quam Patisijs dicendi libertas i licet Cardinalibus & sentire &Ioqui, nec ullus exilio punitus, quia verum dixit, ut nuper in Regaliae causa Parisi js factum . Illa quoque verba Bullae inserta videlicet et Deraratrum nostrorum Cardinalium consilio, di assensu, ac praematura consideritione praehalita , Gallum falsi conuincunt. Multo mimis dici potest. Cardinalem Emeum in hac causa avdittim non esse. Quis enim Estreum prohibuit, ne loqueretur aut quando ei occasio loquendi defuit i aut quando accessu Pontificis prohibitus es Plane excusari non posset Cardinalis
socordia , si obmutuisset, cum tam multis ex causis ad dicendum urgeretur: imo non tantum dixit, sed etiam scripsit: at veritas & iustitia causae, vocem dc
XUlI. Duodecimo: sa , inquit, Pontificem decuit, furii inendae causae mere temporali ac politicae
squalis est , quae 'la Legatorum spectat factam dignitatem , pacemque status Ecclesiastici , imo totius
forsan Europae periculo exponere. rit. Credo equidem, quando innocentius de abrogandis Asylis cogitauit, id primum & ante omnia expendisse , plus boni an mali haec mutatio pareret: nec improuisa illi pericula, quae modo narrantur; sed tanti non erant, ut tam sanitum,& necessarium opus morari deberent , idque iustissimis ex causis, ut iam commemorabo, iuuatque longius immorari rationibus exponendis, quae Pontificem obfirmarunt; vidco enim id potissi iniim Innocentio obiectum, ac
77쪽
D De Franchitiarum praesittim ab Estreo Cardinali, cum votum suu
calamo exponeret; videlicet imperitos Medicos Pon tificem imitatum cste , quando morbum mederi aggressus est peiori remedio. Sed nego , mecumque negabunt, quotquot pacatis, placidisque animis rem totam considerant , debuisse videlicet tam grauem, pleniamque flabiliss abusum ferri metu malorum Nu'Iam tum praeuiderat,&nunc tanto strepitu a Gallia
Nam Iprimo supponunt Galli , Ius & immunitates
Asylorum rem esse mere politicam & temporalem; at maxime falluntur: cona enim infinita sint flagitia, quae illorum causa spe impunitatis patrabantur; idque omnium Nationum,quae Romam concurrunt,
pessimo exemplo; oportuit Asyla considerari non solum ut Ioca, inquious Principis potestas, & Iurisdictio violatur; sed etiam in quibus suprema Dei Maiestas grauissimis iniurijs assicitur ; at vero quid magis ad Christi Vicarium pertinet, quam quouis humano respectu seposito cauere, ne Christus tam indigne offendatur ,& tot animae pestiumeant Christi Sanguine redemptae I non ergo causa Asylorum est causa mere prophana , nisi forte illis solis, qui nulla Dei & animarum cura tanguntur: Deinde suprema Pontificis Iurisdictio , quae tot Asylis in urbe violatur, non est inter causas mere prophanas censenda; quae enim ad Ecclesiam pertinent , Deo dicata sunt, nec possu t sine sacrilegio usurpari. Id tam certum, ut nihil frequentius iam ab initio florentis Ecclestae sit a Patribus inculcatum et omittoque exempla de testimonia Patrum iam alibi narrata. Cadit ergo praecipua Lauardini ratio, clim videlicet negat, prudenter Innocentium fecisse, quod in causa mere temporali de politica sacram a Pontificis Dignitatem cum Regia colliserit, addis xeratque in tantum discrimen.
78쪽
Tertib. Si toties Pontifici abstinendum est salubribus Consilijs , quoties Principes minantur , Bd bellum eminus ostentant; quid unquam praeclari a debit I Si ergo Romam sibi Galli populaverint, alioquin bellum illaturi; quo totam Europam incendant, num ideo Pontifices cedent, Pilumque & minas rediment Christi patrimonio Si semel Pontifices minis se frangi, vincique patiantur, idque Principes obstruent, nullum facient finem petendi, minandiaque . AEquum ergo non fuit, ut Pontifex a proposito delendi Asyla moueri se pateretur solo metu de terrore futurorum. Fecit Pontifex, quod muneris sui, quod necessitas, quod publica, & priuatorum
salus, imo quod Dei causae (toties in Asylis offenti
exigebant ; idque nullus Principum, si Gallos exci-Pias , non maxime a robauit, ratumque habuit: si ergo bellum S turbae Gallis sequantur, cuius amabo culpa id fiet sua retinentis, an rapientis aliena &quando magis, quam in tam iusta causa coelesti patrocinio fidere , nitique Pontifices debent I si omnia
aut fato, aut casu euenirent, nulla in rebus humanis Dei prouidentia , ego quoque honestis consiliis utilia pra ferrem , sed quandoquidem constat omnitas, ac praesertim Ecclesiam, Dei nutu gubernari, nunquam persuaderi me patiar, ut credam Deo placere Ilordida consilia , aut secunda fore. Haec non mea,
sed Apostoli sententia est : ta) Perdam sapientianu Dpetentium, ex prudentiam prudentium reprobabo rnonne pultam fecit Deus sapientiam huius faeculi IUerbo, si bellandum est , malim Pontifices cum Gallis , quam cum Deo & conscientia bellum susciperes Quarto. Clim dicitur, minus esse malum Regi Galliae Asylum sponte cedere s quam vim de bellum experiri ; oportet non Asylum tantum expendere, eiu
79쪽
eiusque cessionem, sed omnia , quae hac cession prouentura sunt; nam & arborem non solam , sed cum fructibus aestimamus. Si Pontifex Gallo cedat,
eadem ratione de Hispano & Anglo, Ac omnibus Principibus cedendum erit Asyla postulantibus: at quanta hinc confusio flagitijs impune florentibus,dctota fere Roma in speluncam Latronum conuersa pImo multo quam ante grauius malum, expersque remedis: crescet enim Legatorum licentia, quando se victores, victum Pontificem cernent. Reuocentur in memoriam de mala, & pericula, quae paucis mensibus contigere, Lauardino non Legatum Ro-inae, sed Regnatorem agente, quamuis inuito dc obnitente Pontifice p quid rogo fiet, si & perpetua de pacifica sit haec Asylorum dominatio ; dc omnium Principum Legatis permissa p imo non Legatis tantiim,sed omnibus idem ius affectantibus p Oportebit
sane aut Pontificem Roma excedere, aut precario &ex magnatum arbitrio vivere, hoc est, serui non
Principis more , & exemplo nullibi terrarum viso.Quod possit malum comparari tam indignae seruiis tutip neque hic finis,ubi enim semel Principes vicerint, & praetextu Asyli, ut nuper Lauardinus, urbem armis, Clientelis, factionibus imiae uerint, ijdem, quibus nunc Ac paribus minis alia Pontificum iura, quoties libuerit, inuolabunt et imo nec tuta Pontificum & libera electio ; redibitque Ecclesia in pristinam seruitutem , quando videlicet sub Dominatu Tusciae Marchionum Pontificis electio non liberis
suffragijs,sed pretio, armisque agebatur, imo ex voco meretricum, quae in aula magis placuissint. Merito igitur Innocentius etiam principia, omndmque speciem externi Dominatus deleta voluit, ne frustraestent remedia morbo iam valido; nec ullum malum credidit huic posse comparari. . Sed & Patrum exempla Pontificem nostr uln
80쪽
Hrum docuere , ne in tam iusta de necessaria causa amnis, vanisque terroribus cederet. Nulla plane virtus Magnum Pontificem ut magnanimitas de constantia decet, nec alia magis in Patribus floruit frimitiuae Ecclesiaae, quando perpetua: cum Principius lites crucem auersantibus. Infinitus sim, si om-mia recenseam: memoria repetatur, quantis minis egerit Iustina contra Chrysostomum, Ualens Impexator contra Athanasium idi qui tamen nullo unquam Terrore m eri poterant, ut a sententia decederent: tamen illi, qui minabantur,non Galliae aut Hio Diae Reges erant, sed totius Orbis,Europae videlicet,enricae, Asiaeque imperatores . Quibus vero minam Pantur, Episcopi tantum: quantum ergo pudoris, si Pontifices paveant, Erila'pis intrepidis, metuque I1Dens denique quadquid Galli iraseantur, nunquam Orbis terrarum credet, Ludovicum Regem XIli Ecclesiae bellum illaturum, a qua eius Stirps comronam accepit. Nam quae gloria tanto Regi arma
xxx Sacerd8tes vertisse, & Patrem ac Pontisicem tuum adeo bello pulsasse , quia non voluit, quoa licuit I Ergo cum Romam Gallus expugnau Vaticani haec inscriptio grandibus litteris incidetur et Templum Religionis ,: quod Christur fundavit, Petrus erexit, Psinus dotauit , Ludovicus
struxit I Non potest id fieri, quidquid Galli mi
XVIII. Decimotertio, se Conqueritur Lauardini Detentor: Omnia Pontificios in peius interpretari. mi exercitus paucos illos Clientum di famulorum, qui Lauardinum comitabantur ex decoro tantae Dipnitatis, quippe Gallia Lexatum. Palatium, quo receptus est , arcem appellari . Tintinnabulum , quo Dorae , prandia, funera , hospitumque aduentus in-aicatur, pro pigno erumpendi. Disciplinam, Ordi-