장음표시 사용
41쪽
38 De Abusu Franchitiarum& exequentis 3 Quinquagenaris , qui ad capiendum Eliam missi sunt, se quoque Imperio Regis Ocho-χiae ( cuius Legati erant) tuebantur: (a) Homo Dei,
praecepit, ut descendas. Et tamen igne puniti sunt Deo excusationem respuente. Heliodorus quorue Antiochi Legatus cum Templum spoliare aggre-eretur Summo Pontifice Onia renitente ; Principis mandatum praetexebat: (b) At ille oro his, quae ix.
mandatis habebat a nege , dicebat, tigi ea esse defe
renda . Num ideo calcmus & flagellis punitus non est, moriturus, nisi Onias seruasset Nihil ergo iuuat Lauardinum Regis voluntas, quando non imperium Principis, sed causa innocentem facie. Maerosi Pontificis, aut alterius Principis Legatus inuito Rege , armatusque Parisios intraret , illicque simile aliquid moliretur ijs, quae Lauardinus Romae, quanto eum tempore Rex pateretur, quantumque deferret Principis sui imperium alleganti mirari ergo LMuardinus non debet, si exceptio Romae non valet, quae Parisijs nunquam valuit, valebitque . Haec tam, aperta sunt, ac omnibus nota , ut negari non possint; de qui negant, multo peiorem faciant Regis causam tam pudendis auxilias.
Quod vero dicitur: Pontificis 3 qmani in Chres i- nos potestatem precariam esse, em ex Principum arebitrio, qui se sponte submittunt, pendere, tantoque magis Pontifici cauenaum, ne istos ostiendat. Respondeo
hoc argumento omnium Principum potestatem ,
non solius Pontificis peti, quis enim imperabit, si nolint subditi obedire 3 euoluantur omnium Gentium Historiae , & continuo patebit, multo saepius contra Principes saeculares rebellatum esse, qua contra Pontifices : imo stetisse Cathedram Petri
quamuis millies concusIam tot cadentibus Regni seipsa Romana Monarchia tot exercitibus, tot imperis,ab q. Reg. i. (b r. Mach. c. Is .
42쪽
Contra Apol istam Lauredini. goriis, otopibu, potent, tandem defloruit durante Eccletia interque ipsos Romanos Imperatores quis non ex militum fauore, studioque pependit Taceo Gallici, aliorumque Regnorum scenas di vices; frustra ergo Pontifici obiicitur,quod multo magis omnium Regnantium est fatum; illud discrimen est, quod subditi , ne a secularibus Dominis deficiant,
temporalium poenarum metu coercentur hic si absit, maiorque sit subditorum,quam Principis potentia, nihil amplius moratur, ut iugum excutiant. Secus est in imperio Religionis; hic enim, ut Pontifici Romano subdar, non temporales poetis, sed aetermnae iaciunt,nec istis euadendis vlla par potentia. Unde fit, ut paulo ante dicebam , multo saepius a Principibus, quam a Pontifice subditos defecisse, nul- Ium ergo minus precarium imperium est, quam Religionis . Quod si nemo Principi persuaseris, ut sub. dicis omnia concedat metu seditionis,quanto mimis Pontifici 3 praesertim quod Ecclesia sicut hon humanis consiliis & prudentia creuit, ita nec humanis consilijs regenda est, quoties illa Diuinis aduersentur; quid vero magis aduersatur, quam ut metu omnia Principibus cedas, nulla honesti ratione 3 non placent Deo, de ideo nec succedunt turpia consilia. Est insigne in rem nostram Alexandri III. Responsum, cum enim metu schismatis,& fere paribus misnis ad indigna urgeretur, quibus nunc Galli, Legatis Friderici Imperatoris ita respondit: (a Nos recognoscimus Dominum Imperatorem Mu cassum resperialem fac anctae manae Ecclesiis Defensorem. Vnde ipsi (si per eum non seterit prae caeteris Trincipibus Orbis intendimus honorare, in quibus 'ilegum honor nullum capiat detrimentum. Vbi quidquam occuirit, quod absque summi Regis enoesseram habere nequeat; hi honorandus terrae Impe-C rator
43쪽
vator videtur ille potius a nobis timeatur, ex illi honor imprimis conseruetur,qui est Rex mgum,di Dominus Dominamirum, O qui mimam ct corpus perdere , atque in aeternam ignis gehennam mittere potest, ergo cum pro Ecclesiae ibertate tuenda Patres nostri propriκm favumem fuderint, re nos ad eorum exempla, exigente 'necessitatis articula, extrema audemus pericula sustinere. Frustra ergo Galli metum offendendi Regis Innocentio obijciunt; quando in causa Dei nihil aeque metuendum est, quam meruisse. VIII. Tertio causatur Anonymus: sa) mam esse totius Orbis Christiani Patriam communem sicque oportere, ut tillic omnium Principum Catholicorum a Legati conveniant. Aquum non esse, ut Legatis GaIlici Aegis ADti praerogatiuam inuideant Itali, quando ipsi maiorem partem occupent Sacri Senatus . cum tamen oe mos Ecclesiae, di ratio velit, ut absiue Per-
fmamim aut nationum dis imine purpura dignis is
obueniat, quae nunc aliis excluses solos fere Italos vestis .
Si Roma omnium nationum communis est Patria, quid queritur Lauardinus, si eodem iure,quo omnium aliarum nationum Legati, habitus est nae
enim alii Pti ipum Legati admissi sunt, quam qui
Ablo cesserer vivat ergo Lauardinus in communi Patria communi iure; quod si nolit, non illum Innocentius, sed ipse se Roma exclusit. Alioquin quid scelerum ciuibus non liceat, si qualescunque sint, aequacunque ratione vivant, tolerari in Patria debeant p & plane cum nuper Lauardinus Romam ingressus est et non Ciuis faciem, sed hostis ostendit, nec tam Patriam intrastae , quam in aciem irrupisse visus est. Quod de Cardinalibus dicitur, nihil pertinet ad causa in Lauardini . Oportere Cardinales saliquos deligi ex omni natione, verum est , idque,
44쪽
Contra Apologi tam Lauardini. rinsigniter in ultima Cardinalium promotione ab Innocentio obseruatum,in qua non Galliae,non Hispaniae, non Germaniae, non Italiae purpura defuit: caeterum debere ex qua uis natione pares numero esse, tam absurdum est, ut nihil magis; quid enim in eligendo Pontifice magis schisma pareret, quam si singuliS nationum par numerus votorum esset singulae
videlicet Pontificem ex suis vellent, Galli Gallum, Hispani Hispanum, nullo cretandi fine. Idque pa- Iam apparuit in magno schismate Occidentis, cui initium dedit electio Urbani VI. cum enim Itali Italum vellent, Galli Gallum , & inter Gallos Lemo- uicenses Lemovicensem; tandem ingens illud schi
ma conflatum , quo nullum nec longiuS, nec fune- .stius Ecclesiae. Idem ergo accideret, si quaelibet natio pluribus Purpuratis abundaret, & nulla aliam numero vinceret. Sed cur Italica vincit 3 inanis quaestio . Idem enim de Gallica, Germanica, Hispanica aliisque quaeri posset, si quae superaret. Deinde cum Christus Cathedram in Italia fixerit, credi debet hanc nationem , siue Pontificem spectes , si uer Cardinales s ex qnibus Pontifex eligitur praetulisset Id quoque ostendit ustis Ecclesiae etiam Primitiuae, in qua plerique ex Italia Pontifices. Sed ut dixi, haec
ex cra Cliorum: nec ego memorassem , nisi cogerent
Galli intempestiua quastione. IX. Qitario opponit: sa) Merita Galliae degunt a. is Ecclesiim Romanam ; quae maiorem Principatus fui temporalis partem a Regibus Galliae acceperit: nee fecurior portus Nauiculae Petri, quoties tempetrate iactnetur , quam in Galliae sinu et non ergo Lar ar- divus Regis Legatus tam male accipi debuit , hoc praesertim tempore , quo Gallia af I resitas purgata, Romaoue Ecclesiae restituta est. Nulla Gallis frequentior cantilena, quam ut
45쪽
beneficia sua repetam, moneantque Pontificem gratitudinis, perinde ac si cum immemore Beneficiorum , aut non curante loquerentur. Maxima esse quae Galliae Reges in Pontifices contulerunt , nemo negauerit, nec alius magis agnouit, palamque professus est , ut ipse Pontisex Romanus. Sed haec ipsa praeteritorum memoria seem omnibus facit, hodiernum Galliae Regem nihil Maioribus suis cessurum , nec illis ut victorias, ita Religione imparem foret, enec enim ideo illi minores, quia reuerentia & obsequio in V icarium Christi certarunt , imo illi magis floruere, qui magis Romam venerati sunt, ut exempla Clodouaei, Pipini, Caroli Magni, ac Ludovici ostendunt, Deo velut pro vicario suo debitore, ac ingentibus praemiis, quidquid illi praestaretur, compensante. Ergo ut dixi, quae a Galliae Regibtis olim
in Ecclesiam Romanam collata sunt, exempla esse debent moderno Regi , quae imitetur, non quae su uertate alioquin quam non indigna tantum , verum etiam quam inepta erit haec consequentia et Enaes
Galliae olim Remam Pontificibus donarunt, ergo h die eam Pontifici rapere fossunt et olim Pontifices protexere, ergo hodie per equi debent. Et tamcn ,
quis crederet 3 sic Galli hodie argumentantur. Caeterum ipsi quoque Pontifices nec tam ingrati, aut immeriti sunt, quam Galli supponunt. Patiantur ea tantum leuiter tangi, quae in Galliam collata sunt, videbuntque utrinque beneficiis certatum esse, nec adhuc constare, Roma an Gallia superauerit.
Et primo certum est, veram Catholicamque Religionem Galliae illatam esse opera ac cura primi post Christum Romani Pontificis, Petri videlicet, ut enim taceam , quae de sanctis Martiali & Dionysio Areopagita Galli ipsi , qui etiam maxime Critici, fatentur: Zosimus ad Galliae Episcopos ita scribite
46쪽
co . uerbem Arelatensem primum ex bac sede Trophimum summus Antistes , ex cuius fonte totae Galliae fidei riuulos acceperunt, direeius est. Idem habet Adom) Viennensis. Ipsi Episcopi Prouirimi aeviennensis epistola ad Leonem. l. Omnibus Gallicanis Ecclesiis notum est , quod prima inter Gallias relatensis civitas missum d Beatissimo Petro Apo-riolo sanctum Trophimum habere meruit Sacerdotem , exinde ali s paulatim 'monibus Galliarum is bonum sides di Religionis infusum . In Concilio quoque Parisiensi sub Ludovico Pio Episcopi Galliae ad Eugenium II. Pont. Max.ita scribunt:(c)2 cvobis taedium stat , si se paulo longius sermo protraxerit, dummodo linea veritatis, Unae ab antiquis Patrihus nostris usiue ad nos inflexibiliter ducta est, A. Dio vis pc: quid S.clemente in Gallias cum duodenaris nostro primus Praedicator dire lus , Oc. Gallia ergo Religionem suam Romae debet, de quod possit beneficium cum isto compararip considerent, quantum
Gallia sidelis ab infideli distet, nec solum Religione , sed etiam potentia, felicitate, virtute bellica,artibus,scientiisque litterarum praecellat,di fonti benedicant, a quo haec omnia fluxere. Gregorius II. Carolo Marcello Consulatum Romanum defert, ut habetur in Historia GregorijsD Turonensis. Stephanus Papa Pipino Patriciatum Romanum, primam videlicet post Imperatoriam dignitatem , est qua Carolus non prius deposuit, quam imperio potiretur, ut etiam Marca se fatetur. Zacharias Pontifex eundem Pipinum Regno Francico praeponi curat exauctorata Merouingi castirpe, quo nullum beneficium Gallia maius accepit,
47쪽
pit ab hoc enim prima exordia processerunt ingen- tis illius potentiae alioquin penumibat civilibus bcllis, ignauiaque Regum consumpta. Idem Zacharias Pipino facultatem tribuit nomi
nandi Episcopos sui Regni, ut scribit Lupus sa) Fer
Leo III.Roma in Gallias de in castra proficiscitur, ut Ludovicum, fratresque in acie congressiuros componat .
Idem Gregorius cum in pleno Gallorum Antisti- , tum Concilio Ludovico imperium ademptum estet, Decretum rescindit MLudovico imperium confirmat, teste Paulo . milio. Ioanne VIII. Ludovicinae II. auctoritate sua contra Aldagisum tuetur, eumque a persequendo Imperatore (quem carceri incluserat ) absterret, in fugam vertit, ac tandem pacem inter utrumque conciliat. Stephanus M. Francorum Proceribus contra Ludovicum Regem defectionem moliciatibus sub poena excommunicationis praecipit, ut nouis absistant, illique continuo pareant, teste
Flodoardo. Vrbanus IV. Regnum Siciliae, quod ad sacram sedem .deuolutum fuerat, Carolo Andegauensi fratri S.Ludovici defert , ac Regem Angliae ecficacissime urget, ut adornata classe liberando GaIliae Regi a Barbaris capto se accingat. Clemens IV.Carolum Andegauensem in posses sionem utriusque Siciliae s quae Rcgnum Neapolitanum complectebatur inducit, qua Galli septendecim circiter annis . aut si sunt , nec S:ciliae Insulis excidissent , nisi Carol i socordia . Gregorius X. Philippo Regi sexennales Cleri GaIlicani decimas concedit bello contra Barbaros pro
Mari ins IV. Panormitanos abcaesos immana coniurata one Gallos anathemate percellit,mittitque
48쪽
Cardinalem Sabinensem ad reuocandam in Galliae obsequiuin Siciliam . Idem Martinus Principatum Cataloniae, Arragoniae,& Valentiae Regna Petro Ar-ragoniae Regi adempta, in unum e Philippi III. Galliae Regis filias , Carolum videlicet Ualesium transefert, eique triennales Cleri decimas concedit, ii ibitoque iceleberrimo omnium ordinum Conuentu Parisias , e Pontificis manu Regna confestim acceptata .. Bonifacilis Carolum Valelsum Philippi Pulchri satiein Anagniae cum Coniuge magno apparatu excepit , uniuersae Ditionis Ecclesiasticae Praefectum, Imperisque squod vacabat) Vicarium constituit, ac virique Imperio Orientis & Occidentis praeficiendum destinat, de quo vide Spondanum
Idem Bonifacius Adolphum Imperatorem Principibus Germaniae in eum concitatis moratur, ne cum Angliae. Rege Gallorum hoste arma in Belgio coniungat, quod plane Francic' imperio fatale futu
S. Ludovicum Catalogo Diuorum adscribit. Scio equidem quae postea inter Bonifacium de Philippum Regem contigerant, obliuione magis quam memoria digna. Sed nec illud me latet, tres illius filios paulo post immaturo funere sublatos: In poenam,( uti
scribit sa) S.Antoninus) iniuriae di facrilegii, s d
eorum Pater in Bonifacium commiserat. Denedictus XI. Regnum Galliae interdicto liberat, Regem Philippum supplicantem absoluit, omnin , priuilegia confirmat, Academias Galliae iuribus suis
restituit, reseruationes vacantium Ecclesiarum reuocat, contributiones Decimarum , Bonorum Ecclesiarum , ubi Laicorum facultates non suffciunt, Regi Philippo relinquit, &: in eius gratiam Columinnenses venia donat, totamque familiam in integrum resti-
49쪽
qs De Abusu Franchularum restituit, Petro Cardinali excepto, cui Clemens mPurpuram a Bonifacio VIII. ademptam restituit, de quibus vide Spondanum ad annum Igo . n. Io. CI
mens V. inquit Spondanus, in xrathim Philippi Regis Montificiam fedem in Gallias transfert percussio ad amcinus Christiano Orbe, mansique illic amplius Ieptuaginta amnos. Nolo hic commemorare septuaginta annorum decursu, quibus Pontifices in Gaiatia haeserunt, quae & quanta in Galliae mes contulerint . Pius IV. in celebri de praecedentia certamine pro Gallia pronuntiat, nullo metu Potentiae
Hispanicae s quae regnante Philippo II. multo Galliacam superanao nugaquae minarum cura, quas Philippus ingesserat, iusso Oratore suo Roma abscedere. Pius V. Carolo IX. Galliae Regi contra Hug mottos rebelles quatuor mille & quadringentos pedites, ac equites nongentos throno simul & religi ni seruandae in subsidium mittit. Clemens VIII. Ob- nitente licet Hispanica factione ac infinita opponente sminabantur enim pro uno Galliae Regno alia Uulta a Pontifice defectura ) Henricum IV. ab Haeresi absoluit, quo facto causae omnium Cluilium belloriam in Gallia conciderunt, firmatumque Regnum familiae Borbonicae hodie regnanti: dici non
potest, quanta morando, terrendoque Pontifici producta fuerint;sed vicit amor Galliae felicissimo euentu. Idem Clemens superatis immensis dissicultatibus Matrimonium Henrici I U. cum Margaretha valle-sa squam ante annos septem & viginti ex Pontificia dispensatione duxerat i nullum esse declarauit, dimisitque nuptias cum Maria Medicea, ex qua Ludovicum XIII. & ex hoc Ludovicum XIV. hodie regnantem habemus; alioquin exaruerat familia Regia sterili Margarethar Coniugio , ac Gallica corona in Condeum Principem conciderat adolescentulum , ac in haereticorum sinu educatum, & quem tamen
50쪽
Contra Apologistam Lauardini. v
emens Religioni Catholicae restituit; nam inter conditiones datas a Clemente absolutionis haec inter praecipuas fuit, ut videlicet Henricus Condeum Principem Caluinistarum manibus eriperet , eumque Catholicis doctrinis imbuendum curaret. Clementi
ergo Pontifici Gallia & Regnum , & Reges, &Religionem debet. Taceo alia quam plurima, ac praemtertim innumeras Romanorum Pontificum Legationes pro pace Gallico imperio reddenda , praecipue cum Angli perpetui ac fatales hostes Galliae imminerent . Taceo infinitam priuilegiorum molem , quibus nulla aeque natio, ut Gallicana a Summis Pontia ficibus exornata est. Nam ut obseruat Marca Archiepiscopus in libello Barcinonae edito anno Icim. Quidquid contra Canonum decretalium mentem
Gallia circa res Ecclesiasticas agitur , id sit ex pri- Mileti s Apostolicis , non autem mero iure Actio . Id solum o eruo, in Historia Francica ter reperiri,
Regnum Galliae auctoritate, ac opera Summorum
Pontificum seruatum esse, Primo quando ignauia Merouingorum, bellisque Civilibus istic deletum , auctoritate Stephani & Zachariae Pontificum in Carolinam stirpem translatum est et Hildericus ' , inquit Egin hardus Carolo M. a secretis, iussu Stephanis mani Pontificis depositus , ac detonsus, atque in Monacterium trus,res : Et instar Pipinus autem per auctoritatem Summi Pontificis ex Praesecto Palatsi
Rex constitutus . Secundo , quando teste Ludovico Pio Caroli M. filio, Francorum Proceres auctoritate
L.Ferri sibi a Domino IESU Christo tradita obliga-Mit, di obtestatus est, 'at nunquam de altera f-pe Retem supra se praesumant aliquo modo confiiivere, quos O Diuina Providentia ad Apostolicam Sedem tuendam eligere dignata est. Haec sunt verba ipsius Ludovici in epistola ad Hilduinum: quibus