Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

101쪽

οἱ θεοὶ μοιωθεντες νθρωποι καθτε βησαν προς μας. Ἐκάλουν τε τον με Βαρνάβαν Δία του δὴ Παυλον, ου, ' πειδη αὐτος ην οηγουμενος του λόγου. 3. O ὁ ἱερευς

του Διος του οντος προ της πολεως

ορες τι ταυτα ποιει τε και μεις

ομοιοπαθεῖς σμεν μῖν ανθρωποι, ευαγγελιλόμενοι μας απο τήτων

Θεον τον ζωντα, ο εποίησε τονουρανον καὶ τηρον καὶ τυ Θαλασ-

σθαι ταῖς οδοῖς αυτων. 7. Και τοι

αγαθοποιων, ουρανόθεν μῖν ὐετους

διδους κω καιρους καρποφόρους, εμπι πλων τροφη κ ευφροσυνης τας καρ δίας μων. 8. Καὶ ταυτα λέγον

τες, μολις κατεπαυσαν τους χλους

του μη θύειν αὐτοῖς.

Ἱδοντε οι εἰδωλολάτραι τ εξαίσιον απο- τελεσμα προξενηθεν ἐξολίγωνλόγων νόμισαν, κατὰ τὰς μυθωδεις αυτων παραδόσεις, τιδί απὸ et οἶς θεούς των κατεβησαν reo αὐ-τοὸς λαβόντες μορφην ἀνθρωπου. H ηλικια καὶ σοβαρότης του Βαρνάβα τους δωκαν

ὐπόνοιαν να το εκλαβωσι Δία, τον περταροτον αυτων Θεόν τον δε Ιαυλο εχ της ελευθεροςομίας του, νωμενης ἰσως με τοπροσωπικόν του φαινόμενον, υπεθεσαν ρμην, τον προ άτην της εὐγλωττίας και ερμηνε , ως δόξαζον των Θεων Και σαν τοσου TOν βεβαίως πεπεισμενοι ις του TO, ιερευς του Δαος, του ποίου et ἱερον, Ἀγαλμα ητο πλησίον των πυλων της πόλεως, παρε κινήθη ναπερ ταύρους και εφάνους, δια ναεὐπρεπίση τας θυσίας και λος ο λαος τονετοιμος να επικαλεσθη την χάριν των Ἀπο-ςολων με θείας τιμας καὶ προσφορα ιλαστήριον Θεώρησον ενταυθα την κακία του λα- βόλου Αὐτος θἐλησε να εἰσάξ την λατρεία των ανθρωπων, δια των διων εκείνων υποκειμενων, τα ὁποῖα εστάλησαν να πιστρεψωσι τοὐς ανθρωπους π αυτην-πει- θων αυτοδ πάλιν ν τιμωσι τοδ ανορωπους ως Θεον, κατα την πρωτηντων συνήθειαν l-Και πόσον ευκόλως παρασύρονται ταμάταια πνευματα ἀπο την ὀχλαγωγίαν lAν ὁ λαος χειροκροτηση, δου ευς loci ερευς του Διὸς λαμβάνει το πρωτον σημειον, καὶ προσφερε αμεσως την πηρεσίαν οὐ 'Oταν δε ὁ ριστος, ὁ ἰος του Θεου, κατεβη, καὶ παρρησιάσθη εν ὁμοιωματι ἀνθρωπου, καὶ πραξε πάμπολλα θαύματα αὐτοὶ ησαν πολλα μακρὰν ἀποτο ν κάμωσι θυσίαν ι αυτόν τον Παυλον ὁμως καὶ Βαρνάβαν πράξαντας ἔν μόνον α α, θεοποίησαν ευθίς.- Ἀπα-τηλη δύναμις του θεοῖ του κόσμου τούτου, ητι διαστρεφε τον σαρκικον νουν ναντίον

της αληθείας, κάμνει, τι τὰ λάθη καὶ ἁ σφάλματα ν εἴρωσιν εἴκολον δεξίωσιν. Ἀλλ' ὁ Παυλος καὶ Βαρνάβας ἀνακαλύ

ψαντες τον σκοπον των εἰδωλολατρων, ετα-

ράUησαν δἰ αυτὸν περισσότερον, παρὰ Moλους τούς διωγμούς, τους ποίους εἶχον ὐπadi 2

102쪽

μείνειν και διὰ νὰ φανερωσωσι την ἀπέχθειάν ων ις τὰς ειδωλολα ρικὰς ταύτας πράξε.ς, σχισαν τα φορεματάτων, καιετρεξαν μεσα εις τον λαον ελεγξανTες αυ- τον διὰ τα εργατου, διαμαρτυρούμενοι κατατων ἱεροσύλων τιμων, τὰς ποίας τους επρόσφερον, διακηρύττοντες, ὁτι αυτοι σανάπλοῖ ἄνθρωποι ς κεῖνοι, ποκείμενοι ις τα αὐτὰς ασθενείας πάθη, καὶ θάνατον κα ενθυμίζοντες τους, τι αὐτοὶ λθον ατους κηρύξωσιν οπως παραιτησωσι τοιαύτας ματαιότητας α πλάνας, καὶ λατρεύσωσιτον μέγαν Δημιουργὸν του παντός.

Εἰναι ἄξιοπαρατηρητος ὁ θεῖος Θυμὸς, τον ὁποῖον εῖδειξαν ὁ ΙΠαυλος καὶ ὁ Βαρνάβας διατουτο Δεν το παρέβλεψαν, ουδ' εἶπον, 'A ὁ λαὸς θὴλ να πλαναται, α πλανῆτα Οχι' Ἀλήθεια του Θεο δε εχε χρείαν του ανθρωπιν ψεύδους. ους επαρά ησαν οτι

οἱ θεοὶ, τους ποίους αυτοὶ καὶ ι πατερε αυ- των προσκύνουν, σαν μάταιοι πλάσματα ανόσια, παράλογα καὶ ανωφελη, τα ποῖα δε ησαν, μιῆς τιμῶς ἀξια, οὐδ' ηλπίζετο ε αυτων ουσιωδες τι φελος.-Tους λεγονακόμη, τι δει τον ὁποῖον του παρεκίνουννὰ επιστρεψωσι Θεὸς υπάρχει ὁ ζων Θεός. Αὐτοὶ μεχρι οὐδε ελάτρευον νεκρὰς

ει κόνας, αἱ ποῖαι σαν παντάπασιν ἀνίκα- ναι ν του βοηθησωσιν IJσαίας δ . 9.)η- ω P επιθυμουν τωρα-Θνητοἶς ἀνθρώπους, οἱ τινες θελο εἰσθαι παντελως ανάξιοι ἁ τους φίλησωσιν. Ἐδη δ αυτοὶ καλεσθησαν ν λατρευωσιν να Θεὸν ζωντα, χοντα εν αυτ ζωην, καὶ ζωηνδι ημῶς, καὶ ὁ ὁποῖος η εις τους αιωνας.-Tέλος πάντων, πεδειξαν οτι ι ειδωλολάτρα ησαν αναπολόγητοι, επειδη ὁ Θεὸς δὴν ἀφησεν αυτὸν χωρις μαρτυρίαν, ἰδόντες οτι αὐτὸς τους εὐεργετε κατὰ την πρόνοιάντου πάντοτε, δίδων εις αυτους πολλὰ κοσμικὰ αγαθὰ τὰ ποῖα ευχαριστου τὰς σωματικας αυτων χρείας, καὶ συνετεινον εις την χαρα καὶ ἁγαλλίασιν των καρδιων των. M τοιουτου λόγους εμπόδισαν με δυσκο-

ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ. Σ. E. 47.

λίαν τον λαον ὰπὸ τ να τους προσφερη Θυσίαν. Φαίνεται ομως, ἔτι αυτὸς δε si χεδιάθεσι ν ἀκούση τον καιρον τουτον την δι- χην των παρ' δυσαρε ηθη ἀλλον διότι δε ελαβον αποδοχὴν α προσφερθεῖσαι προς τους ποστόλους τιμαί.Tὰ λόγια αυτα των Ἀποrόλων, διευθυνόμενα ις ζηλωτὰς εἰδωλολάτρας δηγουμενους απὸ τον ἱερεα ων ησαν πολλὰ τολμηρὰ καὶαπότομα εις τοιαυτην επικινδυνον γμην και αὐτη. Ἀντίρρησις συγκριθη πρεπόντως με την κοσμικην διαγωγη των θνικων φιλοσόφων, ἴτινες, γνωρίζοντες την μωρίαν καὶ ἀπάτην ης δεισιδαιμονίας του λαοῖ, ἔχιμόνον συνεμορφόνοντο με αὐτην, αλλ ἐδίδασκον και του μαθητά των ν πράττωσι τοόμοιον, ω μέρος του προς et κοινὸν χρεους των. ἴτω εις τοιαύτην ἀξιόλογον ὐπόθεσιν, αὐτοὶ καμναν υποκρισίαν καὶ προσποίησιν το υσιωδε μερος της διδασκαλία των, βεβαιοῖντες αὐτην με το παραδειγμάτων, καὶ διαιωνίζοντίς σον δύναντο την πλεονμωρὰν εἰδωλολατρείαν, νωμενην με τὰ βδελυρότατα λαττωματα, ἀπὸ γενεῶς εις

γενεάν.

καὶ κονίου Hαῖοι, καὶ πείσαντες τους χλους, ψ λιθάσαντες το Παὐ- λον εσυρον της πολεως, νομί

εις Δέρβη .

Oὶ Ἀπός ολοι διετριβον ισετ ει Λύςραν προς πρόοδον της ωφελείας την οποία εφαίνετο, ὁτι τους πεσχετο το ὁποιον επραξαν Θαῖμα. Oταν ὁμως κουσαν οἱ της 'Aντιοχείας καὶ Ἱκονίου Ἱουδαῖοι περ της εκβάσεως καὶ φημης αὐτων, τους κολουθησαν εις την Λύ ραν καὶ με τὰς διαβολάς των παρεκίνησαν τον λαον ὰ τους μεταχειρισθῆ, πλάνους, καὶ ταράκτας της εἰρηνης.

103쪽

οἴεν αυτοι φώρμησαν κατα του Ιαυλου πρωτον του ποίου- δραςικότης τον κα- τεςαινε κατεξοχην μισητὸν ἄπο ους εἱ-δωλολάτρας καὶ λιθοβολήσαντες αυτον εω- σου το ε οχάσθησαν ποθαμαενον, τον

εσυρον ξ της πόλεως με ἄκραν καταφρό

νησιν Πλην, λον τι αυτος εμεινεν αναi- σθητος καὶ κινητος μεχρι τινος, η ζω του

ομως μενε καὶ νω οἱ μαθηταὶ pεκοντοτ f ου του, τοιμαζόμενοι ἴσως να τον Θαψ- ωσιν εὐηρε ἡθη ὁ Θεο νατον ἀποκατα ἡση Θαυμασίως ει τας δυνάμεις του, καὶ ναθεραπεύση τας πληγάς του Ἐδύνατο την ἀκόλουθον ἡμερα να συνταξι υση μετὰ του Βαρνάβα ει Δερβην.-Γνωστοποιεῖται μενοτι αυτος ἴσως δε ἀπεθανεν οχ.19. νο- μισαντες 'V ἄλλα χω - Θαῖμα, λιθοβολη- θεις καὶ παραιτηθεις ως νεκρος, δεν δύνατονα εἶναι ει κατάστασιν να διοδεύση, πιθανον και πεζος, μεσως η εξης ἡμεραν. Φαίνεται τι ὁ ιμόθίος- τον ὁποιον μετα ε χρόνους ξελεξεν ο Iαὐλος ως σύντροφόν του)-εχρημάτισεν ἔνας των δελ- φων, ἰτινες παρηκολούθησαν δ το ΙΠαὐ- λον, εὐρων αυτον ις ' Αντιόχειαν, καὶ συνοδεύσας αυτ ον ει όλην ταύτην την περίοδον διότι, μιλων περὶ των συμβάντων αυτου ΓΙαὐλος, τον ναφερε πόσον ἁκριβως εἶχε γνωρίσειν αυτος, τας ποίας πεφερεν Ἀποστολος θλίψεις ει την Ἀντιόχειαν,

21. υαγγελισάμενοί τε τροπολιν κείνη , καὶ μαθητεύσαντες ικανους, πες ρε α ει τη-AVςραν Ικόνιον Θ Αντιόχειαν. 22. Ἐπι-

ςηριζοντες,ας ψυχὰς των μαθητων

ἔτι δια πολλων λίψεων δεῖ ημας

εισελθεῖν εις την βασιλείαν του Θεύ. 23. ειροτονησαντες δε αὐτοῖς πρεσβυτερους κατ εκκλησίαν, προσ

σαν. 24. Καὶ διελθόντες maIuτιδιαν, ηλθον εις Παμφυλίαν. 25. Και

λαλησαντες ε ΓΠέργη τον λογον, κατεβησαν εις Aττάλειαν. 26. Κα- κεῖθεν πέπλευσα ει Ἀντιοχειαν

όθεν ησαν παραδεδομενοι τη χάριτι

του Θεου ει το εργο o πλ ωσαν. 27. Iαοαγενόμενοι δε συναγα- γοντες τρο εκκλησιαν, νηγγειλαν

νον υκ λίγον σὐν τοῖς μαθηταῖς.

Abτο επεστήριξαν τα ψυχα των μα- θητων mχ. 22. ενεχυσαν, δηλονότι, ις τον νουν των , τι τον ρκετο δια να τους στερεωση οἱ νεοφώτιστοι υπόκεινται ἱσδισταγμὸν καὶ τὸ παραμικρον δύναταινα του μεταβάλη οἱ παλαιοὶ φίλοι των

του παρακινουν να μη ους παραιτήσωσιν εκεῖνοι πάλιν, τους οποίους αὐτοὶ νομίζουν φρονιμωτερους των, τους παρασταίνου τοατοπον, TOGTιμον, και ο επικίνδυνον του

νεωτερισμου Αὐτοὶ θέλγονται ἀκόμη ἀποτην ελπίδα της προόδου καὶ κερδους, αν

προσκολλωνται ει τὰς παραδόσεις των πατερων των 'Oλα δε αυτ τους παρακι- νου ει τ να συλλογισθωσι δια να τρα- βηχθωσι εν καιρω ο Ἀπόστολοι μως παρρησιαζόμενοι τους λεγουν, τι αὐτη εἶναι

η αληθης χάρις του Θεοῖ οθεν καὶ πρεπειν μενωσιν εις αυτην, διότι δεν εἰναι φοβερώτερον πραγμα, παρὰ το να χάσωσι τομετα του ριστοῖ μερος των' οὐδ ελπίζουν μεγαλητεραν φελειαν προ εκείνην του ναθεμελιωθωσιν εις αυτόν -οτι, ὁποιαι δήποτε καὶ αν θελον-αθην αἰ δοκιμαί-ων αυτοὶ Θελουν λάβειν ἀπο τονἈριστον δύναμιν διανα α νικήσωσι καὶ σην στερησιν θε- λον δοκιμάσειν, μελλον να ἀνταμειφθωσι πλουσιοπαροχως. υτα ἐπιστηρίζου τας

104쪽

ψυχὰς των μαθητων αυτ ενισχυουν τηνευσεβη των ἀπόφασιν, ε δυνάμει του Xριςοὐ να εἶναι χωριστοι ἁπο τονἈρισ- τὸν ναντίον πάσης δυσκολίας.

πρεπε να εισελθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού. ἰναι γενικον αξίωμα, και πρεπεινα συλλογισθωσιν ὁλοι σοι πιθυμουν αὐπάγωσιν εις τον οὐρανον τι πρεπε ναπεριμένωσι λίψεις καὶ διωγμου ει την δι' sκεῖ ὁδόν των Ἀλλ' εἶναι οὐτος ο τρόπος του πι ηρίζειν τὰς ψυχὰς των μαθητων,

εμελλε να ους προξενήση δυσαρεσκειαν καιἀπεχθειαν. Oχι επειδη καὶ το πραγμα παραςαίνεται σαφως καὶ καταλαμβάνεται με εντελειαν εἶναι ἄξιον να τους χρίξη καὶ προσηλωση εις τοναρι όν επειδη βλεπουν τωρα- 1. 'Oτι το πραγμα εἰναι οἴτω διωρισμένον, καὶ δὲ εμπορε να μεταβληθη. 'Eκεῖνος ὁ ις εχ ει ξουσίαν απόλυτον επάνω- μας το προσδιόρισε μερίδα μας, τι λοιἐκεῖνοι οῖτινες θελουν διάγειν εὐσεβως εν

το λόγον, τουτο μας το γνωςον πρότερον.

- 2. Abet υπάρχει μερὶς τόσον των ρα

ου. Oχ σεῖς μόνον, αλλὰ και μεῖς αννομίζεται δεινον εἴμεθα ποκείμενοι ις τουτο. Καθω ὁ ρι ὸ δεν διόρισε τους Ἀπο όλους ει βαρυτεραν τινα πηρεσίαε ἀπο κείνην την οποίαν ἀνεδεχθη αυτος προαὐτων ούτως οὐδ' οι 'Aπός ολοι διόρισαν του τυχόντας ρι ιανούς.- 3. Εἶναι ἀληθινον, τι πρεπε ν περιμενωμεν πολλὰς θλίψεις τουτο μως μα εμψυχόνει, τιμελλομεν ν τὰς νικήσωμεν δε θελομεν χαθην και ἀφανισθην εις αὐτάς. υται

Σ. E. 49. εἰναι ς Ἐρυθρὰ θάλασσα, ο Κύριος μως

ηνοιξε δρόμον εν μεσω αυτης, διὰ ν την

περάσωσιν οἱ λελυτρωμενοι του Κυρίου. 'IIμεῖς πρεπε ν υποκύψωμεν εις την α-

ραχην, αλλὰ θελομεν ψωθην πάλιν. - 4.)'Oχι μόνον θελομεν ην περάσειν, αλλὰ

Θελομεν εἰσελθεῖν, δι αυτης, εις την βασιλείαν του Θεοὐ καὶ η χαρὰ καὶ δόξα του

τελους θελουν αὐην πλουσία μοι βη λων των δυσκολιων καὶ κόπων, ους ποιους δυνάμεθα ν ἀπαντήσωμεν καθ' ὁδόν. ἶναι βεβαιον, τι ἀνίσως μενωμεν εἰς τον δρόμον, καὶ δε εκκλίνωμεν, η ὀπισθοδρομήσωμεν, Θέ-

νον καὶ η πις ελπὶς τουτου θέλει κάμειν τὰς θλίψεις ευκολους, καὶ εὐαρεςους. Αὐτοὶ διόρισαν καὶ πρεσβυτερους εις πῆσαν εκκλησίαν. mχ. 23. Oυτοι ι

πρεσβύτερο ησαν ταταγμενοι ποιμενες των, προηγούμενοι ις την λατρείαν του Θεοῖ, και κηρύττοντες προς αὐτους τον λογον του 'διότι οἱ Ἀπό ολοι γενικως δε διετριβον πολὴν καιρον εις να τόπον αλλ' ὁπου ὐπή- γαινον πάσχιζον ν καταβάλωσι θεμελιον,επαν ει το ὁποῖον δύναντο νὰ οἰκοδομήσω - σιν ἄλλοι.-Καὶ διελθόντες την IΠισιδίαν, ἡλθον εἰς Ιααφυλίαν, καὶ πειτα επεςρεψαν

πάλιν εις την Ιεργην διὰ νὰ κηρύξωσι τον λόγον mχ. 24, 25. κάμνοντες δευτεραν προσφορὰν διὰ νὰ ἴδωσιν ν ὁ λαος τοτωρα πλεον εὐδιάθετος παρίη πρότερον, διὰν χθη το Εὐαγγελιον. α περὶ της εκεῖεκεάσεως των μας εἶναι ἀγνωrα, προ τιεκεῖθεν κατεβησαν εις Ἀττάλειαν, πόλιν της IIαμφυλίας παραθαλάσσιον ἡθεν απεπλευσαν τελος πάντων εις Ἀντιόχειαν Διετριβον δε κεῖ καιρον ου ολίγον, περισσοτερον ἴσως παρ οσον εἶχον κατὰ νουν πρωτον χ

διότι αὐτοὶ εφοβοῖντο τους εχθρούς των, αλλεπειδη γάπων του φίλους των λυπούμενοινὰ χωρισθωσιν ἀπ αυτούς.

105쪽

'Oταν τα πράγματα μιας πικρατείας, μιας εκκλησίας χωσιν ησύχως καὶ υχαρίστως εἶναι ὀμως μωρία το α νομίζη τις, τι λα τεκονται ερεὰ καὶ δεν δύνανταινα κινηθοῖν Ἀνησυχία τις ενδέχεται νασυμβη, τις δε προβλέπεται, και δε εμπο- ρέ να εμποδισθη οθεν εἰναι χρεία προετοιμασίας. Ἐαν πηρξε ποτε οὐρανὸς επάνω εἰς την γην, βέβαια ουτος στάθητον καιρὸν τουτον εις την εκκλησίαν της Ἀντιοχείας, ἴτε ὐπηρχον εκε τόσοι αξιοσέβαστρι πηρέται, και o μακάριος Ιαυλος

συν τουτοις οικοδομοῖντες την εκκλησίανεκείνην κατα την ἁγιωτάτην αυτων πίστιν.

ΓIλην βλέπομεν ενταυθα ταραχθεῖσαν την εἰρηνη των καὶ προξενηθείσας διαφωνίας. οἱ ἄνθρωποι οἴτινες ἐδίδασκον τους επιστρέφοντας Ἐθνικους ει Ἀντιόχειαν λέγοντες οτι δε εδύναντο νάσωθωσιν α δε περιετέμνοντο καὶ ετηρουν ολοντο τελετικὸν νόμον, ηλθον απὸ τηνδεουδαίαν προσποιούμενοι, τι λα- λουν τα φρονηματα των Ἀποςόλων, και της εν Ἱερουσαληλεκκλησίας. υτοὶ ὁμως ησαν ψευδεῖς δελφοὶ, ἴτινες ηλθον να κατασκοπεύσωσι, και καταστρέψωσι την ριστια-

νικην ελευθερίαν. M διδαχη των δε ε δύνατο παρα ν προξενηση μεγάλον πειρασμὸν εις τους επιστρέφοντας Ἐθνικους, και εμπόδιονεις του ναγγελίου την κβασιν Et τον ἴδιον καιρον τουτο κλινεν εις ψευδεῖς δέας περὶ της δικαιωσεως, καὶ μελλε επὶ τέλους να αθη ἀνατροπη του γνησίου ριστιανισμοῖ. Γαλατ 4 5.)M περὶ της περιτομη των Ἐθνικων προ- λύτων φιλονεικία γινε μεταξ των Ἱουδαίων πολυν καιρον προ της παρούσης TOPro παρατηρεῖται εκ των συγγραμμάτων του Ἱωτη που Aρχ βιβλ. c. κεφ. 2.) 'Oταν ο ζάτης υἱὼ της Ἐλένης, βασι - λισσης των Ἀδιαβηνων, ἐνηγκαλίσθη την Ιουδαῖκην Θρησκείαν, ὁ Ἀνανίας ἐφανέρωσεν, τι δύνατο ν την δεχθη χωρ ς περιτομην ὁ Ἐλεάζαρ μως λεγεν, τι τομεγάλη σέβεια, ν μείνη ἀπερίτμητος. Και ἴτε δύο μεγάλοι ἄνδρες Ἐλικοὶ κατέφυγον πρὸς το Ἱωσηπον, ω ληγεῖται ἴδιος εις την ἱστορίαν του βίου του οι ζηλωταὶ ε ταξ των ουδαίων ζητου την

περιτομην των ὁ Ἱωσηπος μως τους μετέπεισεν απὸ τὸ ν επιμένωσιν εἰς τουτο. Tοιαύτη ει ολους τους αιωνας στάθη 1διαφορὰ μεταξυ του φιλέριδος ενθουσιασμου, και της μετριότητος. ΓΙολλοι των ουδαίων, οι ποῖοι νηγκαλισθησαν την πί ι του ρι οὐ δεν παυ-

σα μ ολα αυτ απὸ τὸ ν υπάρχωσι ζηλωταὶ του νόμου κεφ. κά. 20. Αὐτοὶηξευρον, τι ὁ νόμος εδόθη απὸ τον Θεὸν, τον ἐτιμω δια την παλαιότητά του, ἀνετράφησαν εις την τηρησίν ου καὶ εἶναι πιθανὸν,

λετω εκείνων την φύλαξιν οθεν τὰς ἐφύλαττον 5 ερα ὁπου διὰ του βαπτισματος ισηχ- Θησαν εις την ρι ανικη εκκλησίαν-ἐφύλαττον, δηλαδη την διάκρισιν των βρωμάτων, συνηθιζον του τελετικους καθαρισμους ἀπο τας τελετικας καθαρσίας, κουον την ἀκολουθιαν του ναου, και εόρταζον τα εορ-

τὰς τωνδεουδαίων. ἰς τουτ δε τους γανετο συγκατάνευσις, διότι της ἀνατροφης αἱ προληψεις δεν δύνανται ἁ ξαλειφόωσι διὰ μια ὁλαι καὶ μετ ολίγου χρόνους τὸ λάθος μελλεν οντως ν διορθωθη με την καταστροφὴν του ναου, καὶ την λόκληρον διάλυσιν της Ιουδαῖκης εκκλησίας οταν του

106쪽

κατακράτος. Ἀλλ' η προ αυτους γενο

μεν παράβλεψις εν πληροφόρησεν τούτους τους ζηλωτάς αὐτοὶ ζητου να καθυποβάλλωσι τους νεοφωτιζομενους Ἐθνικο ει τας δίας ποχρεωσεις, πο των ρποίων ὐπέκειντο ι διοι. Υπάρχει εις την ἄνθρωπίνην φύσιν κλίσις παράδοξος γα κάμ-

νωμεν την ἰδίαν μας γνωμην καὶ πρῆξιν κανόνα καὶ νόμον ει πάντα αλλον ἄνθρωπον-να κρίνωμεν περι λων των περὶ μων κατὰ τα φρονηματα μας συμπεραίνοντες, οτι πειδη μεῖς κάμνομεν καλὰ ολοι σοι δε μιμουνται τα εθη μας σφάλλουν. Εἰναι ἀξιοπαρατηρητον πόσον ἰσχυρογνωμόνως πεμενον εις τουτο Αὐτοὶ δεν λεγουν μόνον, ' Πρεπει ν περιτμηθητε κατα το θος του Μωὐσεως, καὶ τότε ημεῖς θελομεν θεωρησειν την πρῆξίν σας φιλοφρόνως, και λάβει μεγαλητερα οικειότητα μαζησας' Ἀλλα-Ἐαν δε περιτμη-Θητε, δε δυνασθε να σωθητε Εἰναι κοινον εις τους ψηλόφρονας λαοπλάνους ὰ πιτὼ Θωσι τὰς ἰδία των γνωμα εις ἄλλους ὐπο

ποι νην κολάσεως και νάλεγωσιν τι ποιος

δε πι εύει κατὰ την Θελησίν των καὶ δεν πράττει κατὰ την δηγίαν των δε δύναται, σωθη χι μόνον η κατά ασίς του εἶναι επικίνδυνος, αλλὰ καὶ ἀπηλπισμε .-ΙΠρεπε ν ἴδωμεν την γνωμη μα καλως επιςηριγμένην εις τον λόγον του Θεοῖ,

πρὶν εἴπωμεν- Ἐὰν δε πράξητε ούτω, οἴτω, δεν δύνασθε σωθητε V

ζητησεως κ λίγη τω Παύλω καιτω Βαρνάβα προ αυτους ἔταξαναναβαίνειν Ιαυλον Βαρνα αν τινας αλλους ε αὐτων προς τους ἀπο-ςόλους πρεσβυτερους ει Ἱερουσα-

λημ, περὶ του ζητηματος τέτου. 3. O με ζ προπεμφθέντες ποτης εκκλησίας, διηρχοντο την Φοινικην Σαμαρειαν, κληγουμενοι την

4. Ιαραγενόμενοι δε εἰς Ἱερουσαλημαπεδεχ ησαν υπο της εκκλησίας ψ

με αὐτων. 5. Ἐξανεςησαν δε τινες των ἀπο της αἱρέσεως των Φαρισαίων πεπιςευκότες, λεγοντες VOτι δεῖ περιτέμνειν αὐτους, παραγγέλλειν τε τηρεῖν τον νόμον Μωύσεως. 6. Συν

ηχθησαν δὲ οἱ Ἀπόςολοι καὶ οἱ

πρεσβυτεροι δεῖν περὶ του λογου

ςερεως ναντίον της σχισματικης ταύτης γνωμης, ητις καμνεν ἰδιοκτησίαν την σωτηρίανεις του Ἱουδαίους, ταν Ἀρι ος ηνοιξε την

θύραν της σωτηρίας εἰς λα τὰ 'Eθνη. Δενεγινεν ὀλίγη άσις καὶ συζητησις μεταξύτων. Abeto δεν θελον κατ' οὐδενα τρόπον ὰὐποχωρησωσιν εἰς την διδασκαλίαν κείνων αλλὰ παρρησιασθεντες μίλησαν παρρησία

μαθηταὶ το καλητερον μεσον διὰ νὰ προλάβωσι την επικίνδυνον ταύτην δεαν, καὶ σιωπησωσιν κείνους, ἴτινες τηνεδημοσίευον, ω καὶ καθησυχάσωσι τοπνευμα του λαο ως προ τοὐτο Αὐτοὶ απεφάσισαν νὰ πάγωσιν ο Ιαῖλος καὶ Βαρναβας, μετά τινων ἄλλων ἐξ αὐτων, εἰς την Ἱερουσαλη προς του Ἀποστόλους καὶ πρεσβυτερους, περὶ του ζητηματος τούτου. Oχι τάχα πως η της Ἀντιοχείας εκκλησία εἰχε τινὰ ἀμφιβολίαι εἰς et οὐτο αὐτοὶ εγνωριζον την ελευθερίαν με την ποίαν τους ηλευθερωσεν Ἀριστός' αλλ' πεμψαν την διαφορὰν εἰς την Ἱερουσαλημ, διότι οἱ διδάσκοντες την διδασκαλίαν ταύτην λθον ἄπο την Ἱερουσαληια, προτείνοντες ο τι εἰχον παραγγελίας ἀπο του Ἀποστόλους διὰ

τοὐτο τ πολλὰ ἁρμόδιον ν μηνύσωσιν εἰς την Ἱερουσαλη περὶ τούτου, διὰ να

107쪽

μαθωσιν ἁν αὐτοὶ λαβον 9:αντην προσ- ταγην απὸ την κεῖ εκκλησίαν οἴτω δεεγνωρισθη μεσως Ἀπατη. Φθάσαντες εις Ιερουσαλη ἁπεδα πτανο Ιαοῦλος καὶ οι συν αὐτ υπὸ της εκκλησίας και των Ἀποστόλων και Tae πρεσβυτερων' νηγκαλίσθησαν ως δελφοὶ καὶελαβον ἄκρόασιν, πρεσβεις της εν Ἀντιο- χει εκκλησίας καὶ ανήγγειλαν ἴσα ο εος εκαμε με αυτων 'Oταν ' διηγήθησαν περ του πλήθους των Ἐθν:κῶν, και του μεγάλου θερισμου των συναθροισθεισῶν εις τοναριστὸν ψυχων, καὶ ὀλοι ι περι αυτους τους συνεχαιρον λ τοὐτο ε κίυησαν τινες των απὸ της αἱρεσεως των Φαρισαίων,

οἴτινες δεχθησαν τὰς αγγελiας με μεγάλην κρυότητα καὶ ὁλον τι πίστευον εις τονἈριστον δε ευχαριστ σαν μως διατην ἀποδοχην των επιστρεψάντων κείνων, ἀλλ' εκριναν ἀναγκαιον να περιTμηθωσι. Tόσον ιναι δυσκολον ν ελευθερωθωσιν οἱανθρωποι ἄπο τας προλήψεις των O Φαρισαῖοι, αν καὶ γιναν ρι ανοὶ φυλάττουν πάντοτε λίγο εκ της παλαιῆς ζυμης.

Συνήχθησαν δε οι Ἀπό ολοι καὶ οι πρεσβύτεροι, ἰδεῖν περὶ του λόγου τούτου ζιχ. 6. Εἶναι ωφέλιμον το, συνερχωνται

Xρι ιανοὶ καὶ συσκεπτωνται αμφισβητουμενην τινα υπόθεσιν δια να την κρίνωσι με περισσοτερα προσοχὴν καὶ ἀκρίβειαν Ἀπαιτουνται μως μεγάλη ταπεινότης, φρόνησις, μετριότης, ευγενεια, καὶ ἀδιαφθορία διαδε εμποδίζωσιν πως τοιουτοι συμβιβασμοι, καταντῶσιν εις φατρίας, σκηνὰς φιλονεικίας καὶ συγχύσεως. ουτοεφερεν εις ἀνυποληψίαν τινα πολλὰς εκκλησιας ικὰ συνελεύσεις καὶ συνόδους καὶ τωοντι πολλὰ λίγον καλον δύναται να ελπίζηται ἄπο αυτὰς, όταν εἶναι πολυάριθμοι,γόταν συγκροτουνται ει τρόπον ως νάεμβωσι μέσα πολιτικαὶ φιλονεικίαι, καὶ ἰδιοτέλειαι Ἐκλεκταὶ ὁμως συντροφίαι,

συνερχόμενα εν φόβω Θεοῖ, καὶ ε πνεύματι ταπεινης δεήσεως περ θείας διδασκαλίας,

δύνανται νά βοηθωσιν εις τον ἄλλον δια νάερευνωσι την ἁλήθειαν, και ν ἀποφασιζωσι δύσκολα καὶ αξιόλογα ζητήματα. I ρεπειδε - ενθυμωμεθα, ὁτι ι διοι ποpολυιαπεδειξαν του λόγους των αποφάσεων των, καὶ δεν ζήτουν ἁ ποταχθῶσιν εις τηνεξουσία των ο πρεσβύτεροι καὶ αἱ εκκλησιαι, χωμ ν γνωρίζωσι την βασιν επι της ὁποίας εμελλον, θεμελιωθωσι.

άκουσαι τα ἔθνη τον λογον του ευαγ

των διαφόρων μελων της Συνόδου, ἀναζὰς ΓΙετρος τους νθυμίζει την παραγγελίαν, την ποίαν εἰκε λάβειν πρὸ πολλοῖ, νάκηρυξ ει τὰ Eθνη το Εὐαγγελιον αὐτος εθαύμασεν, ὁτι μελλε νὰ σταθη δυσκολία περὶ πράγματος, δ. ΘεσπισθενTος. Γνωρίζετε, λεγει, τι- αρχαίων μερων, ηγουν, πρὸ ενδεκα χρόνων, ὀ εος κλεξε μεταξ των Ἀποστόλων ἔνα, διὰ νὰ κηρύξητο Εὐαγγελιο ει τὰ 'ρθνη ὁ δ' κλεχθεις ημουν γω, πως διὰ του στόματος μου ἀκούσωσι τὰ Εὐνη τον λόγον, καὶ πιστευσωσι Σεῖς ξ ύρετε, τι γληρωτήθην

108쪽

περ τούτου, καὶ ἐξηγήθην με καθολικὴν πληροφορίαν Κάθ' εἶ εχάρη, τι ο Θεὸς

εχαρισεν εις τα Eθνη μετανοιαν προς ζωήν κα κανεὶς δεν ωμίλησε περὶ της περιτομης αυτων, οὐδ υπηρχε κανενας συλλογισμος περ τοιουτου πράγματος. In κεφ ιά. 18 Διατί πρεπε νὰ βιασθωσι τα Eθνη, τα ποῖα ἀκούουν τον λόγον του Eυαγγελίου διὰ του στόματος του Ιαύλου ει το νακαθυποβληθωσιν εις την περιτομὴν περισσότερον παρα οἶς ἀκουοντας αυτ ον δια του,όματος μου H διὰ ποῖον λόγον πρεπε τάραν αθη βαρυτερα παρα πρότερον ἡ συνθήκη

κηρυξιν προς τα 'Eθνη, μαρτυρήσας περὶ

καλισθησαν την ριστιανικὴν πίστιν. καρδιογνώστης Θεὸς μαρτύρησεν εἰς αυτους οτι obeto ητα αληθως δικοίτου δους εἰς αυ- τους το Ινε α τὸ Ἀγιον χι μόνον τας χάριτας, ἁλλα και τα ξαίσια καὶ Θαυμας δωρ του Ἀγίου νεύματος, ως

επραξε και εις υιῆς τους Ἀποστόλους.

O Θεὸς εἶχε δεχθην με εὐμενείας τα

νωνίας, χωρὶς ν του προβάλη περιτομην καὶ τήρησιν του γομου -καὶ δἰ πρεπειτάχα νὰ τους εἰσάξωμεν μεῖς εις την μεθ'

ημων κοινωνίαν, παρὰ με τοιαυτας συνθήκας Θεὸς δεν καμε διαφορὰν με-

ταξυβμων και αυτων, λινες, ἄν καὶ Ἐρ- νικοὶ, χουν την αυτην χώραν εἰς την χάριν του ριστον, ω καὶ ημεῖς οἱ Ἱουδαῖοι.

ναν ἄξια της μετὰ του Θεου κοινωνίας, ὀποιος καθάρισε τὰς καμίας αυτων διὰ της πωεως,-πως μεῖς τους νομίζομεν αξίους της μεθ' ημων κοινωνίας, ἄν δενΘελέσωσι νὰ gχθωσι τον τελετικὸν καρα- ρισμον, στις μας διορίσθη απὸ τον νόμον οἱ καθαρισθεντες διὰ της πίστεως, ἔφθασαν κ τούτου- όμοιάζωσιν ὁ εἴς μετὰ του

ἄλλου, στε, ποιαδηποτε διαφορὰ καὶ ἄν ὐπάρα μεταξύ των δε εἶναι ἀξια ν παρατηρηται. οἱ διὰ της πί gως νωθίντες μετα του ριστου, πεται ν Θεωρωνταιως νωμενοι ἁλλήλως καὶ λαι αἱ λαφο- ραι-εως καὶ κείνη μεταξ 'Iουδαίου καὶ Eθνικου-βυθίζονται, καὶ χάνονται εις

αυτην την θεία ενωσιν.

Ἀκολουθεῖ λοιπὸν ὁ Ιετρος ἁ λεγχηαυςηρως τους διδάσκοντας εκείνους τινες τωνοποίων ἴσως ησαν παρόντες οἴτινες επεθυ- μησαν νὴ καθυποβάλωσι τὰ Eθνη εἰς τον νόμον του Μωὐσεως. ο πρῆγμα ητο τόσον καθαρὸν, t αυτὸς δεν δύνατο ν υποφερη, ἄν δε ὁμιλήση περὶ τούτου με λίγον τόνον. Aυτὸς δεικνύει, ὁτι με τον πειρασμὸν τουτον αὐτοὶ καθύβριζον μεγάλως τον Θεόν τον πειράζετε V νιλονεικοῖντες περὶ πράγματος

τὸ ποῖον αυτὸς εἶχεν δη διατάξειν καὶ

προσδιορίσειν με σημεῖον χι μικρότερον παρ κειν της δωρεὰς του Ἀγίου Πνεύματος. -Πειράζουσι τὸν Θεὸν κεῖνοι, οἱ ποῖοι γνωμοδοτουν εἰς αὐτὸν, καὶ λεγουν, ὁτι οἱ ἄνθρωποι δεν δύνανται σωθωσιν ν δενδεχθωσι ταύτην η κείνην την συμφωνίαν, την ποίαν ὁ Θεὸς ποτε δεν διόρισεν ως ν ητον υποκείμενος ὁ Θεὸς εἰς τὰς αποφάσεις αυτων.-Αὐτοὶ καμαν εἰς τὸν ἴδιον καιρον μεγάλον ἄδικον εἰς του μαθητάς ζητου νὰ υποδουλωσωσιν εκείνους, τους οποίους ὀαριςὸς ηλευθερωσεν. τελετικὸς νόμος ητο ζυγὸς βαρύς αυτοὶ καὶ οι πατερες αυτων δε εδίναντο ν τὸν υπομείνωσι τόσον πολλαὶ, τόσον διάφοροι, τόσον πομπωδεις

ησαν αἱ διατάξεις του l , διάκρισις των βρωμάτων ητον ζυγὸς ἄβά ακτος, χι μόνον

διότι κατεrαινε την συναναςροφὴν ὀλιγωτερον ευάρε ον, ἀλλ' επειδ ει επλεκε την συνείδησιν με πείρους περακριβείας. 4νόχλησις τις προξενεῖet απὸ τὸ αναπόφευκτονεγκιγμα ενὸς τάφου η νεκρου σωματος, τὸ ε αυτο ελκυόμενον μίασμα, καὶ οἱ πολλοὶ κανόνες διὰ του μιάσματος τούτου την κάθαρσιν,-ολα σαν φορτιῖον ἀφόρητον.

109쪽

Zητουντες λοιπον οἱ διδασκοντες υτοι ναεπιθεσωσιν πάνω ει των Εἄνων τον τράχηλον κεῖνον τον ζυγὸν ἀπὸ τον ὁποιον ῆλθενο ρι ος ἁ λευθερωση και αὐτους τους Ἱουδαίους, καμνα ει αυτ ὰδικία ἁπαραδειγμάτι Γον.

'Editio οἱ ουδαῖοι διδάσκαλοι προετρεπον, ὁτι ἡ περιτομὴ το αναγκαία πρὸς τὴν σωτηρίαν, ΕΙ Ιετρος τὴν απεδειξε τοσου- τον ἄχρηpo εἰς τουτο, στε Ἱουδαῖοι καιἘθνικοι μελλον να σωθωσι μόνον δια της χάριτος του Κυρίου μων ησοὐ Rrου, και χι ἀλλέως Καθως ἡ περιτομὴ μων δε Θελε μας αθῆν φελιμος, υτ και ἡ ἀκροβυ ία αυτων δ ν Θελει τους γενειν πι-ζἡμιος. Our περιτομὴ τι ἰσχυει, ἴτε ἀκροβυζία ἀλλα πί ι δι' αγάπης νεργου- μενη V Γαλατ. . G.

Εἰναι ξ οπαρατήρητον ποία προσοχηεδόθη εις τους δύο Ἀπο όλου; ὀλοι το πλη- Θος σιωπησε, και ηκουε τον Βαρνάβαν καiIIαὐλον. Ισως πληροφορήθησαν οἱ ἀκούοντες μαλλον ἄπο την διήγησιν αυτων, παραπὸ τ επιχειρήματα των αλλων Καθως,εις την φυσικὴν φιλοσοφίαν, και τὴν ἰατρικὴν, παρὰ τὴν πεῖραν τίπο ἄλλο δε υπάρχει τόσον πληροφορητικόν και εἰς τον νόμον, παρὰ τὰς κριθείσας ποθεσεις δε υπάρχει αλλο τοσουτον ἱκανοποιητικόν ουτ καὶ ις του Θεο τα πράγματα η πλεον καθαρὰ ξήγησις του λόγου της χάριτος εἶναι η γι- νομεν διήγησις περ της εργασίας του Πνευμ τος της χάριτος. ις τὴν διήγησιν ταυτην το πλῆθος θέλει πάντοτε δώσειν με σιωπὴν ἀκρόασιν.

13. ετ δε το σιγησαι αὐτους, άπεκρίθη Ἱάκωβος λεγων' Ἀνδρες αδελφοὶ, κουσατε μου. 4. Συμεὼνεξ γπατο καθως πρωτον ο εος επεσκεψατο λαβεῖν Γεθνων λαὸν

επι τω ονόματι αυτου. 5. Καὶ τάτω συμφωνουσιν οἱ λόγοι των προφητων καθως γεγραπται 16 Mετὰ ταυτα

I9-εγὼ κρίνω, παρενοχλεῖν

τον Θεόν. O. Ἀλλα επιςεῖλαι αυ- τοῖς του πεχεσθαι απὸ των λισγημάτων πω ειδωλων , της πορνείας

και του πνικτου

κατα πολιν του κηρυσσοντας αυτον εχει, ν τα. συναγωγαις χατα πανσαββατον ἀναγινωσκόμενος.

o Ἱάκωβος αναφερεται ις σα ειπεν Πέτρος περὶ της επιστροφη των Ἐθνων, mχ. 14. και επιβεβαιοῖ τουτο με τὴν μαρτυρίαν της Ιαλαιῆς Διαθήκης Δενεδυνατο ν αποδειξ των Εἴνων τὴν πρόσκλησιν δἰ οπτασίας τινος, ως ο II ετρος ουτ δια θαυμάτων πραχθεντων ἄπο τὴν χεῖρά του, ως ο Iαοῦλος και Βαρνάβας' ἀλλ θελησε ν άποδείξη, τι τουτο προερ- ρεθη εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, θεν και

πρέπει ν εκπληρωθη Με τουτ συμφωνουν οι λόγοι των προφητων πολλοι των

προφητων της Παλαιῆς Διαθήκης μίλησαν περ της προσκλήσεως των 'Eθνων, κόμη

110쪽

κωβος μως παρατρέχει τὰς πλεον ενδοξους περὶ τουτου προφητείας, κλείας μίαν, τίς εφάνη πλεον σκοτεινὴ καὶ μετὰ et Ἀξηγησιν αυτης, δι δει τὴν γνωμην του τι πρεπεν γενη εἰς τὴν παροῖσαν ὐπόθεσιν. H δε γνωμη του Ἱακωβου εἶναι, τι περιτομὴ καὶ ἡ του τελετικου νόμου παρατήρησις α μὴ διορίζωνται τελείως ει ταεπιστρεφοντα Eθνη. Πολλοὶ ἀπο των εἴ- νων πιστ serκν εις τον Θεον εν ριστω'κα ελπίζομεν, τι Θελουν πιστρεψειν περισσότεροι. οἴεν Τοχάζομαι πρεπον ατους μεταχειριζωμεθα με ἴλην τῆν δυνατὴν επιείκειαν, καὶ να ἡ τους πιφορτιζωμεν με τα βάρους ἡ κρυότητος πρόξενα λε-

γοντες τους τι, το ὁποιον δυναται να τους

ταράξη,4 α περιπλεξ το πνεύμά των. Πρεπε να γινεται μεγάλη προσοχ δια ναμη δειλιωσιν η συγχίζωνται οἱ νεοεπιστρέφοντες με αμφιβολου φιλονεικι ς πράγματα.

Γ ουσιωδη της Θρησκείας πρεπε να εντυ- πόνωνται πρωτον επάνω εις αυτου βαθεως, και αυτ Θελουν του πληροφορήσειν καιησυχάσειν και κανεν πρῶγμα ξωτερικον καὶ περι ατικον δε πρεπε να τους επιτί-θsται, διότι δε θελε του προξενήσειν ἄλλο παοὰ ενόχλησιν.-Eις τον ἴδιον καιρον αποφασίζει τι τον ὀρθον, καὶ προσῆκον νάτους διδάξωσι τινὰ διαίτερα, τα ποῖα

qἴσλον κάμει καλως ν φυλάττωσιν 'Eπροτεινε λοιπον ὰ του γράψη, τι πρεπεν ἀπέχωσιν ἀπο κρεατα, τινα προσεφεο- θησαν εις ιδωλα, και μιανθησαν εις τὴν βδελυρὰν κείνην λατρείαν καὶ ουτ νὰ δείξωσιν ποφασιστικως τελείαν εγκατάλειψιν καὶ ἀποστροφὴν της ειδωλολατρείας

βουλεύων αυτους σαυτως κατὰ τη πορ- vsίας. οὐτο δεν μισεῖτο ποσως ἀποτους λικους υτως ως πρεπε ν μισῆται' μαλιστα δ' εὐεωρεῖτο γενικως, ως πρῆγμα

ὰδιάφορον καὶ πειδη το πολλὰ στενως ηνωμενον με τὰς εἰδωλολατρικὰς εορτά των, οι νεοφάτιςοι κινδύνευον κατ' εξα- νὰ

πλανηθωσιν εις αυτο, με μεγάλην βλάβηντων ψυχων των με ζημίαν των οἴκων των, και ἄκραν ἀτιμίαν της λατρείας του Θεοὐ.-Aὐτη ναμφιβόλως πηρχε μι ἡθικη προσταγη, νεξάρτηqος ἄπο τον τελετικον νόμον. οιαύτη τον ὁμοίως και ἡ ἀπαγόρευσις του τρωγειν ειδωλόθυτα. ως συνηνωμεν μετὰ των ἀποτελεσμάτων των' γενομενης ληθω κοινωνίας με ειδωλολα- τρων εις εἰδωλολατρείαν καὶ χωρὶς ἀμφιβολίαν αὐτη διορίζεται την σήμερον, ως διαταγη του θικου νόμου, καὶ πρέπει ὰ διορίζηται ι τὰς συνειδήσεις ἴλων των με-

A ακόλουθοι διαταγαὶ εἶναι ἄλλης φύσεως, και γίνονται Γίλλας αιτίας. νόμος

του Mωσεως δημοσιεύθη πολυν καιρον εις

τὰς διαφόρους πόλεις, ει τὰς ποίας εἶχε

φυτευθην τότε το Εὐαγγέλιον, ναγινωσκόμενον ει τὰς συναγωγά των καρον σάββατον ὁ θε εγνωρισεν ὁ λαος πανταχου, ὁτι ἡβρωσις του λατος τον ἀπηγορευμενη ε- νωτατα. Ἀπαγόρευσις αἴτη εγινεν ἄποτο σεβα ει των θυσιων ο αυα, ο ὁποιον,ον ζωὴ του ζωου, πῆρχεν λουσία του λασ- μοὐ, ως τυπικου του ριςοὐ 'Hθελε λοιπον

9λίψει καὶ σκανδαλίσει χωρις ανάγκη τους επιςρεφοντας ουδαίους, καὶ εμποδίσειν τὴν φιλικήν των κοινωνίαν μετὰ των αδελφων των,

και προκαταλήψει περισσοτερον του μηεπι ρε φαντας Ιουδαίους κατὰ του Eυαγγελίου, ἄν οἰ επι ρε φαντες ἴνιροὶ εἶχον δgia ξειν ἴτω φανερὰν περιφρόνησιν εις τὰς κοι- νας θυσίας, αἰ ὀποῖαι προσφεροντο ει τον

εξηκολούθουν αἱ Θυσίαι τὰ προσφερωνται, δυνάμεθα νὰ ποθεσωuεν, ὁτι αυτ εφυλάττετο αλλ επειδὴ καὶ λ τὰ πλάσματα του Θεο εἶναι καλὰ καὶ οὐδεν ἀπόβλητον,επειδὴ καὶ αἱ ἀπο ολικαὶ επι ολα δενυας

αναγγελλον τι περισσοτερον περ τούτου,

καὶ πειδὴ ἡ αιτία του, τις σημειώθη εμ ταῖῖα, παυσε προ πολλον, διὰ τοῖσι