Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

81쪽

Ταρσὸν να ἰδη et εγινεν ο Σαοῦλος, να τον ἀναγγείλη ποία Θυρα ευκαιρίας νοίχθη εις

Ἀντιόχειαν, καὶ να τον παρακινηση ναδιατριψ ολίγον καιρὸν κεισε Και εντευ

θεν κόμη φαίνεται, ὁτι ὁ Βαρνάβας τον ἀνηρ αξιος ει αυτ τα δυο πράγματα. 1. Oet αυτὸς θελησε νὰ λάβη τοσου- τον κόπον δὲ ν εκσύρη ἀπο μιαν σφαιραν ὀλιγωτερον λαμπρὰν ἔν δραστικὸν καὶ φέλιμον ἄνθρωπον Αὐτος εςάθη κεῖνος, ο ις

εισήγαγε τον Σαυλον εις τους εν Ἱερουσα- λημ μαθητὰς, ταν ουτοι κρύπτοντο ἀποαὐτόν καὶ αυτος ο εκαλεσεν ἄπο την γωνίαν εις την ποίαν το συρμενος, εις ἀξιολογωτερα κατάστασιν Εἰναι πολλα

μόδιον λύχνον, καὶ ἁ το Θεση επι την λυχνίαν. 2. Oτι αυτος θελησε ν φέρη τον Σαὼλο ει Ἀντιόχειαν ὁ ὁποῖος, ων ηγου- μενος του λόγου, V κεφ ιδ'. I 2. καὶ ἴσως

ἰσχυρὰν καὶ ε ρεὰν υποχρεωσιν, υποτάσσωνται εἰς τους νόμους του ριςου, ν ἀκολουθωσι το παράδειγμα του ριςου, και ἀφιερόνωνται ὁλοκληρως εἰς την τιμην του Xρι οὐ νὰ ηνα ει λαὸν ὀνομα ὸν καὶ ις καύχηιαα 'Eίμεθα Xρι ανοί 'Aρα πρεπεινὰ, συλλογιζωμεθα, ν μη μιλωμεν, καὶ νάμη πράττωμεν τίποτε προς ελεγχον του αξίου τουτου νόματος με τοί ποῖον νομαζομεθα διὰ νάμην η θελομεν ἁκουσειν κεῖνο, λοποῖ νεἶπεν Ἀλεξανδρος εἰς ενα ρατιωτην μωνυμόν του ὁ ις ητο γνω ο διὰ την ὀκνηρίαν του, vi ἄλλαξε τὸ ὀνομα σου, διόρθω- σαι τὰ ηθη σου V

27. Ἐν ταύταις δε ταῖς μεραις

κατηλθον πο Ἱεροσολυμων προθύτητα εις Ἀντιόχειαν. 23. Ἀναςάς

δε ἰς ξ αυτων νόματι Ἀγαβος, εο ημανε διὰ του νεύματος, λιμον

A ὁ Θεὸς μας κατασταίνει κανους διὰ εκαςος αυτων εις διακονίαν πεμψαι

τοῖς κατοικῆσιν ν ηἰουδαία δελφοῖς SO.' καὶ ποίησαν, ποτε ν κάμνωμεν ,τι καλὸν - λαντες προς τὰς πρεσβυτέρους διαδυνάμεθα κατὰ την οποίαν εχομεν ἀξιότητα. χειρος αρναβα και Σαυλου.

πρεπε να χαιρωμεν ανισως αλλοι, περισσο- τερας επιτηδειότητος, χουν μεγαλητερας

ευκαιρίας, και πράττου περισσότερον καλον παρ ὁσον ημεῖς δυνάμεθα νὰ κάμωμεν. Βαρνάβας μετεκόμισε τον Σαυλον εἰς Ἀντιόχειαν, μ λον τι τουτο δύνατο νὰ σταθη ἐλάττωσίς του, λὰ νόμας διδάξη ἀζητωμεν μαλλον τὰ του ριστου συμφε- νοντα παρὰ την ἰδικηιμας δόξαν. 'Eγενετο χρηματίσαι πρωτον εν Ἀντιοχει του μαθητὰς ρι ιανους. Υπερ- ενδοξον ὀνομα ουτως αυτοὶ πεθετον εἰς το εαυτόν των καὶ εἰς ὁλους ἴσοι ποτ εμελλον ν ἀπολαύσωσι τὸ ριςιανικὸν νομα, ΓΙόθε ελαβεν ὁ Ἀγαβος την προφητείαν του 'O,τι λεγε δε ητον ἁ εαυτου του, ουτε καμμία φαντασία του, υτ ας νονομικη πρόρρησις ἀλλ' εσημανε διὰ του ΙΠνεύματος -του νεύματος της προφητείας-οτιεμελλε νὰ γένη λιμὸς παγκόσμιος ως ὁ Ἱωσηφ, διὰ του φωτίσαντος αυτὸν Πνεύματος, εννόησε του Φαρα τὰ ὀνειρα, και προειπετον εν Αἰγυπτω λιμόν ωσαύτως και ὁ πιλίας, τον εν Ἱσραηλ λιμὸν ε καιρω του Ἀχάβ. Oυτως ὁ Θεὸς πεκάλυψε τὰ μυ κάτου εις τους δούλους αυτου του προφητας. OΠίσηπος μας διηγεῖται, ἔτι τον καιρὸν τουτον o βασιλευς Ἱζάτης επεμψεν λεημο-

82쪽

σύνην προς του ἄρχοντας της Ἱερουσαλὴμ, διὰ τους πτωχους ταυτης της πόλεως και βασίλισσα ων Ἀδιαβηνων 'Eλενη, υρεθεῖσα συγχρόνως ει τὴν Ἱερουσαλὴμ καιμαθοῖσα τι πολλοι ἄπεθανον απὸ την πεῖ- ναν, οσο εις την χώραν, καθως καὶ ις ταπερίχωρα, πεμψε και φερε τροφὰς απὸ την Κύπρον καὶ Ἀλεξάνδρειαν, και τὰς

εμοίρασεν εις τον λαόν. οἱ g ν δεντιοχει πι οὶ, τις τοπλουσι καὶ εμπορικη πόλις, ἡσαν ἴσως των

της ουδαίας πλουσιώτεροι, ιτινες εἶχον

Δια ταύτην την αιτίαν, και ἴσως πειδη οἱ ε Ἐθνων επι ρεφοντες θελον να συναλλα- ξωσὶ την ἀγάπη των ξ Ιουδαίων α λφων των, απεφάσισαν ν κάμωσι συνεισφορὰν κατ' ἀναλογίαν του παγγελματικο κερδους,

ποσότητα χρημάτων, δια να βοηθήσωσι τους ε τη ουδαία Dpυχεῖς ρι ιανούς.

λὴν Ηρωδης ο βασιλεῖς τας

εκκλησίας 2. Ἀνειλε ὁ Ἱάκωβον, τονάδελφον Ιωάννου, μαχαίρα.

Μετα του Σαύλου την επιστροφὴν δενηκούσαμεν πλεον περ της επιχειρήσεως των ἱερεων ει το α διώκωσι τους εν Ἱερουσαλὴμ αγίους. Ισως η παράδοξος π αυτον ενεργηθεῖσα μεταβολὴ, και ἡ ε ταυτης ελ- λειψις του κατα των εις Δαμασκὸν ριστιανων σκοπου των, τους ἡπάλυνεν ὁπωσοῖν, καὶ τους φερεν ει συστολὴν της συμβουλης του Γαμαλιὴλ του Ἀφήσωσι του ανθρωπους τούτους, κεφ ε 38. καὶ να ἴδωσιτο ελος. Ἀλλ' ενταυθα η Θυελλα γε -

α ν δύναμιν. o Mρώδης ουτος, νεπονομασθεὶς Ἀγρίππας, τον εγγονος του εγάλου ρώδου, ε του Ἀριςοβούλου ανεψιος ρώδου του Ἀντίπα, στις θανάτωσε τον απτισ-την ωάννην καὶ πατὴρ του βασιλεως Ἀγρίππα, περ του οποίου Θελομεν ἀναγνώσει ακολουθως. -υτοκράτωρ Καλιγόλας τον καμε τετράρχην της Γαλιλαίας,

και επομενω ὁ Κλαυδιο τον κατεστησε

βασιλεα της ουδαίας, διότι το εβοήθησεν

m ουδαία et πρωτον, καὶ λίγον υστερον, υπὸ τὴν ξουσία ενὸς λοικητου Pωμαίου Dra VHρώδης προβιβασθεὶς ει τονεον τοὐτ αξίωμα, πάσχισε παντοιοις τρόποις α συρ εις ἡ ἀγάπην του τους Ιουδαίους καὶ οὐτο ἴσως, συμφωνουν με τὴν προπατορικὴν τ εχθραν προς το Εὐαγγέλιον, διήγειρεν αυτον ει το ν διωξη ἐν Ἐκκλησίαν. 'δευτος φαίνεται, τι κατεθλιψε τους ριστιανους πριν κατατρεξητους Ἀποστόλους. Ηρχισεν πο το νάτους βλάπτη μόνον, λίβων αυτους, φυλακόνων, καταδικάζων εις χρηματικὴν ποινὴν, λαφυραγωγων τους ικους καὶ τα κτήματά- των καὶ νοχλων αυτους κατὰ διαφόρους τρόπους μετὰ δε αυτ επεχείρησε μεγαλητερα ενδείξεις σκληρότητος οἱ πάσχοντες δουλοι του ριστου γυμνάζονται Ου- τως πο μικροτερα συμφορὰς διὰ νὰ ετοι- μασθουν εις μεγαλητερας.-Ἐπὶ τελους ὁμως πιασε τον Ἱάκωβον, τον υἱον του

Ζεβεδαίου, καὶ πρόσταξε ν τον ἀποκεφαλίσωσιν ευθίς. υτω εβαπτίσθη αυτὸς με τὸ βάπτισμα του Κυρίου του, ς προελεχθη, ἴδε Ματθ. . 20 3. καὶ ε βετο μαρτυρίου τον στεφανον προ παντων των λοιπων Ἀποστόλων.

83쪽

Ἱωάννου ουτ καλούμενος, προ λακ' σι αυτο απὸ τον αλλον Πάκωβον τον του 'Aλφαίου. υτος, ο ις λαβε του μαρτυρίουτον ἐφαυον, το εκ των πρώτων τριων μαθητων του ρι ob εις ξ κείνων, ἴτινες ες άθησαν μάρτυρες τῆς μεταμορφωσεως και ἀγωνίας του ἐξ υ αυτὸς ἡτοιμάσθη διὶ τομαρτύριον. υτὸς το ει απὸ του δύο αδ ελφους τους οποίους πωνομασεν ο ζριςος Ἀοανεργες, V τοι, Υἱοὐ βροντης και ἴσως με το σχυρὸν καὶ διεγερτικὸν κηρυγμυά του εἰχε παροξυνειν τον ρωδην η του πεhi αυτον, ως καμεν ωανγ Bαπτι η εις τι ἄλλον PIρώδην καὶ τουτο σως

φαλίζεται τις, δηλαδη με την μάχαιραν, πλεον αἰσχρὸν παρὰ με την ἀξίνην. mαποκεφάλιτια δεν συνηθίζετο κοινως μεταευτων ουδαίων ἀλλ' ὁταν οι βασιλgῖς διδον ρητὰς προ αγὰς δια μερικους και ταχεῖς

Θανάτους, τότε μετεχειρίζοντο τοιουτον τροπον θανάτου, ως συντομωτατον και εἰναι

O πρόσφατος οὐτος θάνατος ενὸς των Αποστόλων ηθελεν αὐξήσειν την γενναιότητα των λοιπων εἰς- νὰ εξακολουθωσι με αθερὰ ματα την πηρεσίαν- ων, πειδὴ εμελλε αποδειξ εναργως, ὁτι όλα τωνδε Θαυματουργοι δυνάμεις δε τους ησφάλιζον απὸ των ἀποθάνωσι με τω εχθρων των την μάχαιραν.

ην ο Πετρος κοιμωμενος μεταξυ δυο

χειρων. i. Εἰπε τε ο αγγελος προ αυτόν Περίζωσαι, καὶ ὐπό - σαι τα σανδάλια σου. 'Eποίησεύτω. ,αι λεγε αὐτω Περιβαλουτο ἰαίτιόν σου, καὶ κολουθει μοι.

φυλακην, δευτέραν ηλθον εστ την

αυτοῖς καὶ ξελθόντες προηλθον

οὶδ αληθως τι ε αποειλε Κύριος το ἄγγελον αὐτου, καὶ ξείλετό μεε χειρος Ηρωδου, καὶ πάσης της

προσδοκίας του λα των ουδαίων. 12. Συνιδων τε ηλθεν εστ τυ ικίαν S. Και δων τι ρεςόν ς τοις 'Iουδαιοις προσεθετο συλλαβεῖν καὶ

ΙΠέτρον ησαν oti μέραι των ά - Μαριας της μητρος ωάννου, λεπι- μων' 4. Oi και πιάσας ἔθετο εις καλουμενου Μάρκου, λησαν ἱκανοὶ φυλακην, παραδους τεσσαρ τι τετρα συνηθροσμενοι καὶ 'σευχόμενοιδίοις ρατιωτων φυλάσσειν αυτόν ' S. Κρουσαντος δε του ΙΠέτρου τυβουλόμενος μετα το πάσχα ἀναγα- βάααν του πυλωνος, προσηλθε παι

84쪽

14. Και πιγνοῦσα την φωνην του Πέτρου, σι της χαρας υκ νοιξε

και πιθανον, τι βουλεύετο να Θανατωση

καὶ τους αλλους Ἀπο όλους ἀλλ' επει δηητο τότε ἡ εορτὴ του πάσχα καὶ α ἡμεραιτων ἀζύμων, υτος sοχασθη αναβάλητην κατα του Πετρου γωγην του, ἐως των εορτων τουτων τὴν παρελευσιν Ἱδε Ματθ.κr . 3 5. Οθεν τον παρεδωκεν εις δεκαεξ ρατιώτας ολινες διορίσθησαν να τον φυλάττωσιν εις την φυλακὴ νύκτα και ἡμεραν,

αἰάζοντες ανὰ τεσσαρας ει μιαν ραν'

μελετων μετὰ το πάσχα να εὐχαρις σητους ουδαίους με τον δημοσία αυτο Θά

'Eκεῖνο et ὁποῖον λάμπρυνε τὴν ελευθερωσιν του Πετρον τον ἡ φανερὰ ἀπόκρισις της προσευχῆς D Πετρος τηρεῖτο ει τὴν φ' λακην με μεγάλην προσοχὴν, στε τοπαντάπασιν αδυνατον, η με βίαν ἡ με φυγην, να εκβληθη ξω ' γίνετο δε απὸ

τη εκκλησίαν υπερ αυτου κτενης προσευχη

εἰς τον Θεόν -διότι αἱ προσευχαὶ και τὰ δάκρυα εἶναι της Ἐκκλησία τα πλα με

αυτ αυτ πολεμεῖ χι μόνον κατὰ τωνεχθρων της, ἄλλα καὶ υπερ των φίλων της

και ει ταυτα τα μεσα κατεφυγον.

Αὐτοὶ λοιπον σαν πολλα δε μενοι εἰς τὰς περ αυτου προσευχὰς ὀπως ευδοκήσας ὁ Θεὸς ἀνατρε φη τον σκοπὸν του Ἐρώδου, καὶἰποσπαση το ἀρνίον απὸ τους οδόντας του λεοντος. Iσω αυτοὶ συνήρχοντο μου ει διαφόρους τόπους πίτηδες καὶ η μίαεταιρεία διεδεχετο την αλλην' αὐτοὶ δίν

επαυον δεόμενοι περ αυτου καταπαυσ-

τως ἡμερα καὶ νυκτα. O Θάνατος του Ἱακώβου του εβίαζεν ει το α προσεύχωνται θερμότερον περ του Πετρου διότι αν p- θείροντο ούτω με φθορὰν αλλεπάλληλον, εφοβοῖντο μήπως ὁ ἐχθρος θελε του ἀφανίσειν κατακράτος. D Στεφανος δε υπάρχει θ άκωβος δεν η' κινδυνευε και

ΓΙετρος 'Oλα ταυτα εἶναι ναντίον των τουτο Θελει σταθην λυπη επὶ λύπην. καιρος του Θεον ει το α βοηθη εἰναι,οταν τὰ πράγματα καταντωσιν εις ἀπελπισίαν' τα δεν προχη καμμία αλληβοήθεια. ρωδης, χωρὶς αμφιβολίαν, εἶπεν ως ο Πιλάτος, Ματθ. ζ' . 65. ασφαλίσατε τον ὁσον δύνασθε. Εκαταλάμβανεν ὁ Πετρος οτι καὶ ὁ λαος επεθύμει κκαρδίας να τον δη θανατωμενον, ως διαιτε- ραν χάριν εναντίον των πολυαρίθμων Θαυμάτων λεους τὰ οποῖα αυτος καμε 'Oμως ως ανθρωπος καθαρας συνειδήσεως, εἰρἡνηνεχων με τον Θεον και με του ανθρώπους, ναὶ τους χθρου του, κοιματ ησυχως,

φοβούμενος το κίνδυνον, ' ολον τι τω τοπολλὰ πικείμενος, και ελπὶς λυτρώσεώς τουδεν φαίνετο Δεν εμεν μεταε αυτου καιτο Θανάτου παρ εν βημα καἰ μ λαταυτα αυτὸς δύνατο ν κεῖται εν ειρήνη, και ν κοιμαται, κοιμώμεpo εν μεσω τωνεχθρων του κοιμώμενος ὁταν ἴσως εκεῖνοι σανεξυπνοι εχων καλὴ υπόθεσιν δια τὴν οποιανεπασχε, και καλὴν συνείδησιν με τὴν οποίανυπέμενε, καὶ ων βεβαιος, τι ὁ Θεὸς θελε τελειώσειν τον πειρασμόν του με ον τρόπον

85쪽

εκεῖνον, ο ις θελεν εἶσθα της μεγαλητέρας δόξης του ποόξενος. πι ιυχη του μενε ενησυχία καὶ μαλις ει φυλακην, μεταξυδύο Οατιωτῶν δε Θεὸς το δίδρι ἴπνον, ως κάμνε εις τους αγαπητούς του Fαλμ.

πιθανὸν, τι τινες των ρι ιανων συνέθιζονι συναθροίζωνται εις τον οἶκον της χάριν Θρησκευτικης λατρείας μ ὁλο οτι δυσκόλως δυναται να ποτεθη τι ξευρεν ο Πετρος

ευτελῆστατα η περιέμενον πως ν ἀνταποκριθῶσι ει αλλον τρόπον αἱ δώσεις των' διότι αὐτοὶ πηοχον κατακράτος αδιάθετοιν πι εύσωσι την ἀγγελίαν της παιδίσκης, η τις τους λήγγειλεν, ὁτι αυτος pέκετο εις την Θύραν και τα αυτ διῖσχυρίζετο οτι τις την θύραν ἰσάμενος το ὁ Πέτρος επει δηεγνώριζε την φωνὴν του, αυτοι ἀντι ν ὐπο- Θέτωσιν, οτι αυτος ἀπήλαυσεν ληθως τηνελευθερίαν του, συμπέραναν πως πηοχεν αγγελος του. n.μίλησαν κατὰ την ἰδέαν,οτι, τανὰ ἄνθρωποι πλησιάζωσιν εις τον Θάνατον, η ντως ξέπνευσαν, εν πνευμα, η ἄγγελος μοιος κατὰ την εἰκόνατων, καὶ με τη ιδίαν φωνήν των φαίνεται νίοτε iς τους φίλους η γνωρίμους των -τὸ ποῖον προηλθε, πρωτο εκ του φρονήματος, τιαάθε ἄνθρωπος ἔχει τινὰ ἄγγελον φύλακα

επιμελούμενον αυτου.

D Θεὸς πακούει την προσευχὴν νίοτε με τοιουτον ἀπροσδόκητον τρόπον, στεδυσκόλως δύναται νὼ πιστεύση ὁ λαός τουτου γενομένου την ἀλήθειαι μάλιστα δ' οἱ φόβοι καὶ δισταγμοί-ων δύνα rαι ν ἀφαι- ρέσωσι ποος καιρὸν την χαρὰν εις την οποίαν του προσκαλεῖ τὸ θεῖον ελεος καὶ η δία ἴτη χαρὰ ουσα συνωδευμένη με ἄλλα Θορυβώδη πάθη, δύναται νότους διακόψ απὸ

της παρούσης στιγμης την χρησιν. πάντα μως θέλουν τελειώσειν βεβαίως εις χαροποιὰς ευχαρισζίας. D Πέτρος εστειλε την εἴδησιν της λευθερώσεως του εις τους ἄλλους φίλου του. Μηνύσατε ει το Ἱάκωβον και τους αδελφους αὐτα mχ. 17. οἴτινες ἴσως ἀσαν συνηγμένοι μου ει άλλον τόπον, ταυTo- χρόνως, κάμνοντες την αὐτην πρεσβειαν πρὸς το Θρόνον της χάριτος τὸ ποῖον εινα μέσον, δι ου τηρεῖται ἡ κοινωνία των ἁγιων, καὶ η της-μονοίας νέργεια. υτὸς η θελησε ν γνωστοποιηθη Ἀλευθέρωσί του ει τον Πάκωβον και τους συναδελφούς του.

οχι μόνον διὰ ν ησυχάσωσιν απὸ την λύπην, καὶ ἁ λευθερωθωσιν απὸ του διὰ τον Πέτρον φόβους των, αλλὰ διὰ νὰ εὐχαριστήσωσι τον Θεὸν με αυτου, καὶ δἰ αυτόν.

ραχος ουκ ολιγο εν τοῖς ρατιωταις,

λευσεν παχθηραι καὶ κατελθὼν αποτης Ιουδαίας εις τηρ Καισάρειαν, διετριβεν.

οἴκοι ηρευνήθησαν εἰς μάτην διὰ το λυτρωθέντα φυλακωμένον. D ρώδης τονεζητησε σφοδρως, καὶ δε τον ευοηκε. ίς δύναται ν εἴρη κεῖνον, τον ὁποῖον κρυψεν ὁ Θεός; Ἀαρου καὶ Ἱερεμίας εἰ ναι σφαλεῖς, αν και εζητήθησαν, διότι τους εκρυψεν ὁ Κύριος Ἱερεμ λ 26. Ἐν

καιρω γενικου κινδύνου, ὁλοι ι πιστο εχουνυν σκεπην ων, τις υπάρχει τοσοὐ- τον Θεοτον μυστικη, στε ὁ ἀμαθη κόσμος δενεμπορε να τους πιάση. Γων στρατιωτων η κστασις, τα εχα-

σαν τον Πέτρον, Ἀσχολία των εις τὸ λριψωσι το σφάλμα ο εις πάνω εις τον αλλον, και τρομος των διὰ τη εκδικητικην μανίαν του πιρώδου, δύνανται νόεννοηθῶσιν συκόλως Αὐτοὶ ειχον τωόντι αἰτίαν ἁτρέμωσι βιότι ὁ τύραννος κεινης παφωρ

I, 2

86쪽

γισμενος δια την ἀποτυχίαν του καὶ μηΘελων ν ὐποληφθη οτι Ο ΓΙετρος λυτρωθη θαυμασίως, πρόσταξε νὰ Θανατωθωσιν ἁμε- σως προφασισθεις, τι χωρὶς ἀμφιβολίαν του Ιετρο η φυγη ἀπεδίδετο εις την ἁμε-

λειαν και τον πνον των, ν ησαν φύλακες.

θανώτατον, τι καὶ αυτος ὁ ἴδιος παρετήρησε κατορθωθεῖσαν του IΠέτρου την λυτρω- σιν με περφυσικον τρόπον, ω ειχον λυτρωθην εως τότε ὁλοι οἱ Ἀπόστολοι καὶημεῖς δυνάμεθα να ποθέσωμεν, T ToυTOτον φόβισε, καὶ παρεκίνησεν εις τοῦ ν ἀναβάλη τον διωγμόν. Ισως ἡ ε της τοιαύτης ατιμίας ἀθυμία του τάχυνε την εις Καισάρειαν ἀποδημίαν του και το εβίασε να διατριβηίκεῖ. υτος ελυπήθη ε καρδίας, ω λεων

ρισσότερον, διότι εἶχε κινήσειν τοσουτον τὰς ελπίδας του λαο των ουδαίων περὶ του

ΙΠετρου, ποσχεθεις ει αυTους, τι θελετους ευχαριστήσειν ταχεως με τη Θεαν της κεφαλης του Ιετρου, τὸ ποῖον θελε τους υποχρεωσειν ως η υρωδιάδα ν του απτιστολἹωάννου. οὐτο γίνεται τοσαύτη νεκρωσις ει το πηρμενον νεῖμά του στεδάν ποφερε να μεν εις την Ιερουσαλημ, ἁλλα φευγε εις την Καισάρειαν. Ἱώσηπος αναφερε την μετάβασιν ταύτην του

Ἐρώδου ει Καισάρειαν, προς το τελος του τρίτου του της επὶ της Ιουδαίας βα

σιλείας του καὶ λεγει, T αυτος πηγεν

εκεῖ δια να πανηγυρίση τους γωνας, ἴτινες εγίνοντο ἄπο ους ευγενεῖς καὶ ἄρχοντας της βασιλείας, εις τιμην του Καίσαρος.

2Ob H AG Ηρωδης Θυμομαχων Γυοίοις καὶ Σιδωνίοις ομοθυμαδον

οε πασσαν προς αυτον, και πεισα - ντες λαοῦον τον επι τί κοιτωνος

του βασιλεως, τουντ ειρνην διατο τρέφεσθαι αυτων ν χωραν ἀπο

της βασιλικης. 21. αυτ δε με- ρα Ηρωδη ενδυσαμενος σθητα βασιλικῆν, καὶ καθίσας επὶ του

βηματος, δημηγόρει προς αὐτάς.

ἀνθ' ων ουκ δωκε το δόξαν τω Θεω καὶ γενόμενος σκωληκοβρωτος ξε-ψυξεν.

PIόσα και πόσον φρικτὰ παραδείγματα εχομεν, τι ἡ περηφάνεια, καὶ ἡ σκληρότης εἰναι ναντία εις την φύσιν του Θεοῖ, ὁ ποῖος Θελει τὰς τιμωρήσειν φοβερως tD Ναβουχοδονόσω ε άθη νθρωπος πολλὰ αιμοβόρος, και μεγας διωκτης' ο δε λόγος

τιμην της δόξης μου; V Δαν- δ . 30, 31.

Και ενταυθα εχομεν ἄλλο παράδειγμα ἀξιο- παρατήρητον, δεικνύον πως Ῥεος τοις περηφάνοις ἀντιτάσσεται. O Tύριοι καὶ Σιδωνιοι, ειχον, ω φαίνεται, καθυβρίσειν τον Ηρωδην. ι πόλρις αὐται σαν τότε ὐπο-ον Ρωμαῖκον ζυγον, καὶ ε άθησαν τινων πταισμάτων νοχοι, α

ὁποῖα παρωργισαν τον Ηρωδην μεγάλως και ἀπεφάσισὰν τὰς κάμη - αἰσθανθωσι την ὀργήν του Πολλα μικράτις αιτία εφἴανεν παροξυν τοιουτον αλαζόνα καὶ κενόδοξον ἄνθρωπον, ως ὁ Μοωδης, διὰ την ποίανεμελετ v εγείρη μάχην. υτος λαβεν

ἄκραν δυσαρεσκεια εναιτίον των λαων τούτων, οἱ τινες πρεπε τὰ γνωρίσωσιν, τι Θυμός του τον, ως βρυγμος λεοντος, ως μηνυτης Θανάτου.

Tοῖτο εδωκεν εὐκαιρίαν ις τον Ι ρώδην,εις μίαν διορισθεῖσαν μόραν, ν δείδη την μεγαλοπρέπειάν του με τρόπον επιδεικτικον, καὶ μεχλην την πομπήν του Αὐτος φορεσε την βασιλικην στολην του χ. 21.)-καιεκάθισεν πάνω εις τον Θρόνον του

87쪽

σηπος διηγειται την λαμπρὰν ταυτην παρουσίαν του ΙΙρώδου ει ταύτην την περίστασιν. υτος λεγει, ὁτι ὸ ΡΙρωδη τον καιρον τουτον φόρεσεν εν ἄργυροοῦν ἱμάτιον,

θησας δ' εις τον Θρόνον καμε μίαν ὁμιλίανακρας εὐγλωττια επιτηδευσιν, καυχωμενος δια την ευθύτητα καὶ πιείκειά του. λαος, η καταπλαγει ὰπο της παρουσίας του την λαμπροτητα, και την χάριν της ευφραδεια του η ποίων την υνοιά του, μετην πλεον ἀποτροπαιον κολακείαν, κραξῖναιφνιδιως, Θεο φωνη, καὶ υχι ἀνθρωπου - Πολλοι θνικοι ασιλεῖς λαβον, καὶ διοποιηθησαν μάλιστα θείας τιμάς ἀλλα του Hρωδου--τίβει ητο πολυ φρικωδεστεβα. ἔζις, γνωρίζων τον λογον και η λατρξιαντο ζωντος Θεού, δεχθη καὶ υχαριστ 1 ηεις τοιαύτας ειδωλολατρικὰς και ανοσιους προσκυνησεις, χωρὶς γ ελεγξ την βλασφημίαν, καὶ Ἀποδωση εις τον Θεον την δόξαν 'Oθεν αμεσως τον διεπερασεν ἐνας ἄγγελος με μίαν ἀσθενειαν θεραπευτον σκωληκες κατεφαγον και ἔφθειρον τα εντοσθια του και μείνας τινα καιρον χαμερπεστατον κα δυσωδεστατον Θεαμα, καὶ Θὼμα των πλεον ἀφορητων πόνων ἀπἐθαν ν

οποῖο ν φαντασθη τις δεν δύναται. Ἱωσηπος ποδί ι το ἀξιοδάκρυτον αὐτού

ενεκα της ρηθείσης σεβείας του, παρασταίνων, ὁτι ε ρεψε τους φθαλμούς του προς τους φίλους του, και εἰπε διὰ την συμφορά του 'Tωρα εγὼ, τον ὁποῖον σεῖς νομάζετ Θεον, διὸ καὶ θάνατον, πρεπε ναφανω ἄνθρωπος, καὶ θνητός' η Ῥοωδης δεχθη του παρ ἀξίαν του

88쪽

αμαρτία του. ο σφάλματο ητον, ὁτι δεν εἰπε, ποτε, δε ηλεγξε την κολακεία των, δεν ἀπεβαλε την ποίαν το ειχον δωσειν τιμην, οὐδ' ἀπεδωκεν εις τον Θεὸν την δοξαν ἄλλα ην οικειοποιήθη, εἶχε μεγάλη Θελησιννα περιωρίζετο αὐτ ει το εαυτόν του καὶ να τον προσφέρωνται θεῖαι τιμαί. Δεν τον περισσότερον παρὰ σκωληκα,

πρόξενος αυτος εγινε σκωληκόβρωτος'Vσεσηπως, κατα αθεὶς ως εν σαπρὸν ξύλον. To σωμα ει τον τάφον φθείρεται απὸ τους σκωληκας ἄλλα το σωματον ΙΗρώδου εσα- πάθη εν αυτος εἰη ακόμη, καὶ ἀνεδωκε τους σκωληκας, ο ὁποῖοι ρχισαν εὐθυς α τρέφωνται επάνω ει αυτό. ον αυτὸν Θάνατονυπεφερε και ὁ Ἀντίοχος, ὁ αεγας κεῖνος διώκτης Θεώρησον πόσον ταπειν υπάρχουντα σωματα μας αυτ φερουν πάνωτων της δίας αυτων διαλυσεως τὰ σπερματα, δια τω οποίων Θελουν φθαρην ταχεως τε ὁ Θεὸς προφέρει μόνον τον λόγον. Πολλοι διωκται τελείωσαν τὰς μερας των γενόμενοι τοιαυτης σθενείας παρανάλωμα, τις τους κατεςησε βρωμερωτερους ζωντας, ω τὸ πλεον σεσηπὸ πτωμα, και τους κατεθλι φε με δριμυτάτους πόνους. οὐ διωγμου τα ὁργανα πόκεινται εις τον πλεον επανι άμενον κίνδυνον. In Δανιηλ

επερχεται πάνω ει ολους κείνους, λινες επιχειρουν το μισητὸν τουτο εργον οι οἴτω πολεμοῖντες ναντίον του Θεο παρασκευάζονται ταχεως δια τρομερωτερα εκδίκησιν,ενω περικυκλούνται απὸ δόξαν καὶ κολακείαν, φανταζόμενο εκ της ἀλαζονίας εαυτους αρανάτους.-Ἀλλ' ὁ ἡ φων εαυτὸν ταπεινωθήσεται. αυριος περηφάνοις αντιτάσσεται,''ως ἀντιζήλοις και εχθροῖς αὐτοῖ οι ἄγγελοιεκδικουνται μετὰ χαρῆ την δόξαν του,

καταςρέφοντες τους εροσυλους πεναντίους'

ὁλ η κτίσις ιναι τοίμη νὰ κδικηθῆ του Δημιουργοῖ της την πό ασιν ναντίον εκε νων, οῖτινες δε θελουν ν δωσωσι ην δόξανεις αὐτόν καὶ οι πλεον ηδεῖς σκωληκες δύνανται νὴ ξευτελέσωσιν, ξαχρειωσωσι, καὶ καταθλίψωσι τους-περηφάνους κείνους ἀπο άτας, ο ιτινες ζητου ν; Θεοποιωνται.

λη' πληρωσαντες τρο ιακονιαν, συμπαραλαβόντες και Ἱωαννο τονεπικληθεντα Μαρκον. Tων ἁμαρτωλων ὁ Θρίαμβος εἶναι ὀλιγοχρόνιος ὁ δε λόγος του Θεοὐ καὶ του

Eυαγγελίου ὐπόθεσις εμειναν ερεοὶ, ναντίον πολλων τοιούτων κενοδόξων καὶ τυράννων διωκτων ως τον Ηρωδην Ναὶ,- ανα-

τροπή των νοιξε πολλάκις την ὀδὸν της ἄφθονου προόδου του Εὐαγγελίου καὶ ὀσφανισμὸς του στις μελλει κολούθως ν ἄν- τιςαθλεις του ριστο την ὐπόθεσιν, Θελειφέρειν την ευτυχεστερα αὐτο εκβασιν. λογος του Θεοληυξαν καὶ ἐπληθύνετο Vως σπόρος σπειρόμενος, στι καρποφορει με μεγαλη αἴξησιν, τριακοντάκις, ξηκοντάκις και εκατονταπλασίως' που ἄν κηρύττετο το υαγγελιον, τὸ ενηγγαλίζοντο μυριάδες, καὶ επροσθετοντο εις την εκκλησίαν δἰ αὐτοb'επειδ η εκκλησi ἴσον θλίβετο τοσοῖτον

περισσότερον πληθύνετο, ως ὁ Ἱσραηλ εις την Αἴγυπτον. πι γενναιότης καὶ Θεία χαρὰ των μαρτύρων παρεκίνουν περισσότερον του ἄνθρωπους ὰ δεχθωσι τον ριστιανισμὸν, παρ ὁσον τους καμναν τὰ πάθη αὐτω νότον ἀποστρεφωνται. O δ εργαζόμενοι ν τον προάξωσι θελουν προχωρεῖνε δυνάμεως ει δύναμιν, καὶ μεταβαίνει εκτης μιας εις την ἄλλην πηρεσίαν, ω νὰ τελειωθη τὸ εργον των καὶ τότε Θελουν Θεωρεῖν οι φθαλμοί-ων-καὶ θεωρεῖν μόνον-

τες ει την 'Aντιόχειαν, πηραν μαζ των τον 'Ιωάννην, πονομαζόμενον Μαρκον, ἀνεψιον

89쪽

φροντίζωσιν οἰ πρεσβύτεροι πηρέται οπως του Ευαγγελίου, ως ν γίνωνται και αυτοὶ ανατρεφωνται οἱ νεοι δια τὴν πηρεσία εις του συγχρόνους των φελιμοι.

σηται καὶ διδα rκαλοι, o, τε Βαρνίβα καὶ Συμεων ό καλουμενος Νίγερ,

καὶ Λύκιος ο Κυρναῖος, Μαναν τε Ηρωδου του τετράρχου συντροφος και

Σαυλος 2. ειτουργουντων δε αυ- των ω Κυρίω και η ευοντων, εἰπετο Πνευμα το Aγιον Ἀφοοίσατε η μοι τον τε Βαρνάβαν και τον Σαυ- λον ει το εργο o προσκέκλημαι αὐτους. I. Tότε νηςευσαντες καὶ προσευξάμενοι, καὶ π θέντες τὰς χεῖρας αυτοῖς, ἐπελυσαν.

Δεν μας παρρησιάσθη κομη τι περ του κηρύγματος του υαγγελίου εις τα θνη, ἀνάλογον του ἴψους της παραγγελιας κει- γης, Πορευθεντες οὐ μαθητευσατε πάντατα θνη V M θύρα ἡτο ανοιγμεν εις του Κορνηλίου καὶ των φίλων αυτου την βάπτισιν' κτοτε μως βλεπομεν, τι το Εὐαγγελιον κηρύττετο ει μόνους τους ουδαίους' κεφ ιά. 19. Hθελεν πολαβεῖν τις

ως πεπαυμενον τοπως κεῖνο, το ποῖον ἶχεν ἀρχίσειν α λάμπη μεταε των θνων. Ἀλλ' εις τοῖτο τ κεφάλαιον, τ εργονεκεῖνο, το μέγα καὶ γαθὸν κεῖνο εργον, ἁναζωουται και- λον τι οἱ ουδαῖοι μελλου να εχωσι πάντοτε την πρωτην εις αυτους γενομενην προσφορὰν πλην νεκα της ἀποποιήσεως των, Θελουν σταθην ταεθνη τοιαύτης προσφορὰς μετοχ - Γὸ πωνυμον Νίγερ,' η μαυρος, μετο ὁποῖον γνωρίζετο ὁ Συμεων, φαίνεται, οτι τον δόθη αιτία της φύσεως του ἴσως ητον Αραψ. o αναην ην ἄνη οὐ μικρος, ως γνωρίζεται, ε του τι συνανετράφη με τον τετράρχην ρωδην ἡ εβύζασε το αυτὸ γάλα, η εδιδάχθη εις την δίαν σχολην η ὁμότροπος του αὐτο ηγεμονος, ἡ μαλλον νας, ὁστις ητο σταθερὸς αυτου συμμαθητης καὶ σύντροφος οστις ει παν μερος της ἀνατροφης αὐτο ητο κοινωνὸς καὶ επιστήθιος του σχεσις, τις το εδιδε μεγάλην ελπίδα της εις την αὐλην χωρας του. I ήτησεμ ολα αὐτα πῆσαν περὶ τούτου ελπίδα χάριν του ριστού ω ὁ ωὐσης, ὁ ὁποῖος ὁταν φθασεν ει ηλικίαν, πεποιεῖτο αὀνομασθη υιὸς της θυγατρὸς του Φαραω. Ἐπρόκριν ν συμπάσχη με να γιον, παρὰ ν συνδιωκη με να τετράρχην. 'Eνω δ' οἱ ἄνθρωποι οὐτοι, καὶ οἱ συναδελφοιτωνίνησχολοὐντ ει ευσεβεῖς προσευχὰς, καὶ ἐφύλαττον μίαν ημέραν κοινης νηστείας, πιθανὸν δια νὰ ζητήσωσιν εὐλογίαν ι τ εργοντων, καὶ ὁδηγίαν περ της μελλούσης προόδου των, εδιορίσθησαν απὸ μίαν μεσον ἀποκάλυψιν του Ἀγιο ΓΙνεύματος, ἁ εκ- λεξωσι τον Βαρνάβαν καὶ αὐλον διὰ τὸ εργον ει τὸ ποῖον τους προσκάλεσεν.- οἱ λόγοι οὐτοι ποδεικνύουν ναργως την ὐπόστασιν καὶ Θεοτητα του Ἀγίου Πιεύ

ματος.

Oύτως κλεχθέντες, χειροτονήθησαν σεμ- νως ο δύω Ἀπό ολοι.-1. Ἐκκλησία εδεήθη περ αὐτων. 'Oταν ἀγαθοὶ ἄνδρες στελλωνται διὰ καλὸν εργον, πρέπει ὰ τὼ νηται ναυτοδ ενθερμος καὶ δημόσιος δεη- σις' καὶ μάλιστα απὸ τους δελφούς αυ- των, οῖτινες εἶναι συνεργάται καὶ συστρατιωται.-2. Hνωσαν τὴν νηστείαν με τὰς προσευχὰς, ως πραττον καὶ ις ἄλλας

90쪽

υπηρεσία των. οῖτο μας δίδαξεν ο Xριστος εγκρατευθεὶς ἀπο τον πνον ληντην νύκτα, νή ιμον νύκτα αν δύναμαι ατην νομάσω ἴτω, πρὶν ξαποστείλη τους Αποστόλους του, δια ν την ξοδεύση εις προσευχὴν. Λουκ . 2.

4. Os τοι μεν οὐν εκπεμφθε τες ὐπο ου Πνευματος του γίου κατ-ηλθον εις την Σελευκειαν, κεῖθεν τε πέπλευσαν εις την Κυπρον. 5. Καὶ γεν ενοι ν Σαλαμῖνι, κατ' ηγγελλον τον λογον του Θεο ενταῖς συναγωγαῖς των Ιουδαίων εἰχον

δε Ιωάννην πηρετην. 6. Διελθον - τες δε την νησον χρι Πάφου, εὐρόν τινα μάγον ψευδοποοφητην ουδαῖον,

νετω - τος προσκαλεσαμενος Βαρναρο

αὐτοῖς Ἐλύμας ο μάγος se τι γαρ

μεθερμηνεύεται ονομα αυτουὶ

'si πληρης παντος δόλου και πάσης ραλουργίας, i ιε διαβόλου, χθρε πόσης δικαιοσύνης ὐ παύση δαςρεφων τὰς δους Κυοίου τὰς ευθείας II. Και

και περιάγων ζητε χειραγωγούς. 12. οτε δων ο ανθύπατος, γε- γονος, ἐπ ευσεν, ἐκπλησσόμενος επι τη διδαχη του Κυρίου.

Η Σελεύκεια το παραθαλασσία πόλις, απεχουσα της 'Aντοχείας δεκαπεντε

περίπου μίλια Δὲν φαίνεται, οτι κήρυξανεκεῖ οἱ 'Aπό ολοι αλλ κεῖθεν απεπλευσανεις την νησον Κύπρον, πατρίδα του Βαρνάβα Καὶ φθάσαντες ει την πρωτην πολιν, καλουμενην Σαλαμῖνα, κήρυξαν ι τας συ 'ναγωγάς. αν ἡ ἀπόφασις του αναθεμα τος ἡτις δημοσιεύθη ναντίον κείνων ο τινες μολόγουν τον ησοῖν, τι πάρχει Xριςὸς, τηρεῖτο κόμη, εἰναι φανερὸν ὁτιαὐτη πηρχεν λίγον γνωστη μακρὰν της Ἱερουσαλὴμ διότι ι Ἀπό ολοι δε εμποδίσθησαν ἀπο- να εἰσελθωσιν εις τὰς συναγωγὰς ἄλλα τους συγχωρήθη προθυμως νακηρύξωσι ει αὐτάς.- Ἱωάννης αρχος συνωδευε τον ΓIαῖλον καὶ Βαρνάβαν, διὰ νακάμνη την οποίαν δίνατο διακονίαν δια της οδηγίας αυτων' ἐελπίδα χωρις ἀμφιβολίαν, ν κατα αθη, γυμναζόμενος, αθερος του Eυαγγελίου κήρυξ οἱ Ἀπόζολοι διήρχοντο την μεγάλην καὶ πολυάνθρωπον ησον της Κύπρου, κηρυττοντες ει τὰς πόλεις κατὰ την ποίανελάμβανον εὐκαιρίαν, αναμφιβόλως με τινα καλὴ εκβασιν, τόσον μετα υ τωνδεουδαίων, καθως καὶ των 'Eθνικων, εωσου φθασαν εις ΓΙάφον εις τυ αντικρυ αυτης μερος. πόλις αυτ ες άθη περίφημος διὰ τον κεῖναον της Ἀφροδίτης, καὶ ἄτιμος διὰ τουλαουτης την ἀσελγειαν ἔθεν4κεῖ-το μεγα- λητερα ἀνάγκη νὰ κηρυχθη Υἱος του Θεουλὰ νὰ καταπεφη τὰ εργα του διαβόλου. Δί ται δω μία διαιτερ διήγησις περὶ του Ἐλύμα του μάγου, καὶ των τεχνων τρυεις την ΙΠάφον οπου διετρι g ο Ἀνθίπατος οὐτος, ω φαίνεται, τον ἄνη φρόνιμος, ἀγχίνους, σκεπτικος, διοικούμενος ἀποτο λογικον, χωρὶς προλήψεις το ὁποῖον εφάκηε τούτου, τι, ἁκούσας τον χαρακτηρα του Βαρνάβα καὶ Σαύλου, τους προσκάλεσε, ζητήσας ἁ διδαχθη κριβε ερα τον λόγον

δε Ἐλύμας πάραυρα καμεν εργον τουν ἀντισταθλεις τον Βαρνάβαν καὶ Σαὼλον ως ο μάγοι της Aιγύπτου, εις την αὐλην