Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

71쪽

οπτασιας του Κορνηλίου δε ἡθελε τον πληροφορησειν ως προς το τέλος του πρὸς αυτον ἐρχομο του, αν δε τον ειχεν τοιμάσειν

λεως ὁ Κύριος Γ αυτην την ὐπηρεσίαν. ιλος νόμος, ο ις διέταξε των καθαρων και δεκαθάρτων φαγητων την διάκρισιν, εἰχε0ιορισξιν και την μεταξ Ἱουδαίων καὶ Ἐθνικων, παγορεύσας την συναλληλως σχέσιν ἀλλ' ἡ περηφάνεια και δεισιδαιμονία των ουδαίων εἰχε καταντήσειν την διαίρεσιν περ τον νόμον, προξενήσασα μάλι α καταφρόνησιν των θνικων α και φιλικων οικαίων ' περὶ της των φαγητων καὶ ζωω διακρίσεως νόμος, γινε προ ούτοις εμβλημα διακρίσεως αεταξ των καθαρων καὶακαθάρτων ποκειμένων, και μέσον του φυλάττειν τουτο.-T να εἴπη τις λοιπον εις ενα Ἱουδαῖον, ὁτι Ο Θεὸς εἰχε καθαρίσεινεκεινα τα ζωα, τα ὁποῖα διεκηρύχθησαν ἀκάθαρτα, καὶ et αυτ δε επρεπε γαθεωρωνται πλέον κοινὰ η ν ἀπορρίπτωνται

αναγγελη του Μωσαῖκοὐ νόμου την ἀκυρω-

σιν, και η εισαγωγην νος αλλου, και πλεον

εὐρυχώρου οικονομίας καὶ τουτο δείκνυε φανερως, τ οι α περίτμητοι θνικοὶ, τους

ὁποιους καθάρισεν ὁ Θεὸς διὰ της πί εως καὶ χάριτος, μελλον ν εἰσέρχωνται εις την Ἐκκλησίαν, χωρις τήρησιν του τελετι- κου νόμου Oθεν το μέγα τουτο σκευος αμως, Κυρὰ τι δύνατο, δηλοῖ τηναρι ανικὴν Ἐκκλησίαν ζωσαν υπὸ την νέαν οικονομίαν της Διαθήκης της χάριτος της ποια η ἁρχη εἰναι οὐρανόθεν, αν καὶ ὁ τόπος της υπάρχη επὶ γης. H ἀσφάλει της, διὰ της επαγγελίας καὶορκου του Θεου, καὶ διὰ της μεταβλήτου σοφίας δυνάμεως, αληθείας καὶ αγάπης του, δύνανται να φανερωθωσι διὰ του σκεύους ὁντος δεδεμένου ει τὰς τέσσαρας γωνίας. ἁδιαφόρων ειδων ζωα ἴσως εννοουν τοὐς αμαρτωλοδ παντος θνους, καταςάσεως καὶ λαγωγης, συναχθέντας εις την Ἐκκλησίαν διὰ του κηρύγματος του Eυαγγελίου, και διὰ της πιςεως της νεργείας του Θεοῖ καὶ ἡ επαναληφθεῖσα προς το ΙΠέτρον φωνὴ φανέρον βέβαια, ὁτι αυτος πρεπε νὰ οἰκειωθηεκτοτε με τοῖς ις ριςον επι ρέφοντας

Ἐθνικοὼς, καὶ νά, κάμνη διαφορὰν μεταξύ αὐτων καὶ των Ιουδαίων μαθητων' πειδη ὁ Θεὸς οἶς καθάρισε.

Πόσον φαίνεται πολυειδὴς η συντροφιαεκείνη, τις συνέρχεται μου ει την Ἐκκλησίαν του Θεοὐ οτα εξετάζωμεν οἶς πρωτους χαρακτῆρας καὶ διαθέσεις των σωθέντων ἁμαρτωλων Μερικο απὸ αυτοδ ησαν ως μανιωδη Θηρία ἄλλοι κοσμικὰ ἀνδράποδα, ως τὰ ζωά-ων τεροι κυλίοντο εις την ἀσωτίαν, ως τὰ ερπετὰ της γης καὶ αλλοι υψηλοφρόνουν, ζητοῖντες κενόδοξα καὶ ψηλὰ φρονήματα λεσκοτίζοντο, ἀεροβάτουν,

και διεσκορπίζοντο, ως τὰ πετεινὰ του ου- ρανου Ἐν συντομία, τινες με ησαν δελ-

μένοι ις εν λάττωμα, τινες δε εις ἄλλο καὶολο αποξενωμένοι ἄπο τον Θεον καὶ την ὁσιότητα. φου μως πέροεψαν ληθως, εγιναν λοι νος φρονήματος καὶ μιας καρδίας ει τὰ μεγάλα της Θρησκείας πράγματα. Αὐτο εχουν την αυτην πίωιν ελπίδα, καὶ

ἀγάπην αἱ δε διάφοροι φυσικαὶ διαθέσεις

των διορθωθεῖσαι, τακτοποιηθεῖσαι, καὶ μετριασθεῖσαι ἄπο την ἁγιάζουσαν χάριν, τους κατα αίνου ἄξιοτέρους κατὰ διαφόρους τρόπους ει το ν δουλεύωσι την κοινην του Eυ- αγγελίου ὐπόθεσιν.

72쪽

απο του Κορνηλίου, διερωτησαντες την οικίαν Σίμωνος, πεστησαν Hτον πυλωνα l8. Καὶ φανησαντες επυνθάνοντο εἰ Σίμων ο επικαλου -

μενος Πετρος νθαδε ξενί ται. 9.Tλδ Πετρου νθυμουμενου περὶ του

IL, ανδρες τρεῖς ζητουσί σε O.

Aλλα αναςας κατάβηθι, καὶ πορευου συν αὐτοῖς, μηδεν διακρινομενος

Καταβὰς δε Πέτρος προς του ανθ

Κορνηλιος κατοντάρχης, νη δίκαιος και φοβώμενος τον Θεον μαρτυρέμενος τε πο λου του θνους των Ιουδαίων, χρηματίσθη , πο αγγελουαγίου μεταπεμψασθαί σε εις τον

σου. 23. ισκαλεσάμενοςοὐν αὐτους ε ξένισε. η δε παύριον IΠετρας ξηλθε συν αὐτοῖς κ τινες των δελ- φων των απ της Ἱόππης συνηλθον αὐτω 24. Καιτη παύριον ισηλθονεις την Καισάρειαν ο δε Κορνηλιος

ην προσορκων αυτ υς, συγκαλεσα -

μενος τους συγγενεῖς αυτου καὶ τους

αναγκαίους φίλους. 25. D. A

εγενετο εἰσελθεῖν τον Πετρον, συναντησας αὐτὶ Κορνηλιος, πεσων επὶ τους πόδας, προσεκύνησεν. 26. οε Πετρος αυτον γειρε, λεγων Ανας ηθι κάγω αυτος ανθρωπος ειμι,

27. Καὶ συνομιλων αὐτω, εισηλθε, ψ εὐρίσκει συνεληλυθότας πολλούς.

Σ. E. 41. ΓΙοσον ἰσχυρὰ πρέπει ν ηναι ἡ πρόληψις ἁφοῖ χρειάσθησαν τοσαῖται θεῖαι προτροπαὶ, δια να παρακινησωσιν ἔνα Απόστολον να επισκεφθ' ενα τίμιον καὶ ὐποληπιικον ἄνθρωπον, o ς ε της ειδοποι - σεως νος Ἀγγελον εστειλε καὶ το εκραξε,

δια να λάβ' τας διδασκαλίας της ζωῆς κ

των χειλεων του l

o Κορνηλιος περιμενων ἀπο τον ΓΙετρον πληροφορητικην τινα ἀνακάλυψιν του Θείου θεληματος, σίναξε του συγγενεῖς και Lλους του, οἴτινες αν καὶ Ἐθνικοὶ, σαν, ως αὐτος, προδιατεθειμενοι προς την διδασκαλίαν, δια να γενωσι της ἀγαθοεργίας μετοχοι Q ΙΠέτρος εγινεν εις αὐτον γνωστος με τοιουτον παράδοξον τρόπον, ω εφαίνεται, πως ὁ Κορνηλιος τον πεθεσεν ὐπερ ἄνθρωπον σως τον ξελαβε δια τον Μεσσίαν, περὶ του ποίου εἶχεν ἀναγνω-

σειν τοσαυτα ξαίσια. Eπεσε λοιπον εις τους πόδας του Ἀποστόλου, καὶ τον προσκύνησε τοσουτον ελαφιαίως, στ o ΓΙετρος

εκρινεν ἀνάρμοστον τοιαύτην προσκύνησιν ἄπο ενα ομοιόν του ἄνθρωπον διο et i ἀπε- ποιηθη. δεησοῖς μως ωντας Θεὸς λάμβανεν ἀδιακόπως τα ἴδια. Iδε Ματθ. η. 33 ιέ. 25-28. Μαρκ ε 21 4. Oυ- τως βλεπομεν τι εν πάμπολλοι καταφρονουν του δουλους του Θεοῖ, μερικοὶ τους τ μουν με τρόπον ἀνάρμοστον. OG ἀλη- θης πηρετης του Θεοῖ πρεπε ἀποφασιστικῶ ν ἀποβάλλη τον παρ ἀξίαν καὶ ὐπερβολικὸν παινον διότι η ταπεινότης καὶ μετριοφροσυνη εἶναι οι διαίτεροι στολισμοὶ της ευσεβειας.28. 'Eφη τε προ αυτὰ, Υμεῖς επ ασθε ως θεμιτόν ςιν ανδρὶ Ἱουδαί κολλασθαι η προσέρχεσθαι ἀλλοφύλω καὶ μοὶ ο εος δειξε μηδεν κοινον η καθαρτον λεγειν ἄνθρωπον. 29. Διο καὶ ναντι ρη- τως-λθον μεταπεμφθείς. Πυνθάνομμα ουν, τίνι λογω μετεπεμψασθε με;

73쪽

SO. Καὶ ο Κορνηλιος ἔφη Ἀπὸ τετάρτης μέρας μέχρι ταυτης της

αι λεημοσύναι σου μνησθησαν νω- πιον του Θεου. 2. Πέμψον bi/εις οππρο, και μετακαλεσαι Σιμωνα, ο επικαλεῖται Ιετρος ουτος ξενίζεται εν οικια Σιμωνος βυρσεως παρὰ Θαλασσαν Ο παραγενομενος λαλησε σοι. 33. Ἐξ-

έν πάντες μεῖς νωπιον του Θεκ

νοίξας δε Ιέτρος το ς α ειπεν Ἐστ'αληθείας καταλαμβάνομαι τιή ες προσωποληπτης o Θεος 35. Ἀλλ' ii παντὶ θνει o φοβου- μενος αυτον εργαζ μενος δικαιοσύνη , δεκτος αὐτ ες ι.

συναναστρεφωνται μετα των ἀπεριτμητων,

καὶ των η τηρούντων τον τελετικὸν νόμον, φαίνεται, or εσυμπεραίνετο γενικως ε της διακρίσεως των φαγητων, καὶ ἄλλων τελε- των διότι τουτ δε εμποδίζεται ἀπο κα- νενα θετὸν νόμον. T δ περιστατικὰ λης της ποθεσεως ταύτης καμα τοιαύτην εντύπωσιν εις τοπνευμα του Ἀποστόλου, στ ρχισε την ὁμιλίαν του, μολογησας, τι εἶχε προκαταληφθην σφαλερως, προς φελος των Ιουδαίων, καὶ ναντίον των 'Eθνικων διότι εκατάλαβε τωρα, τι δεν εἰναι προσωποληπτης ο Θεός. Tο πραγμα χει καθαρως ουτω'-

1. V Θεὸς δεν δικαίωσε ποτε, οὐδε5ίλει δικαιωσειν, καὶ σωσειν ἐν ἁμαρτωλὸν

1ουδαῖον, ο ις εζησε καὶ ἀπεθανεν μετανόητος, αν καὶ αυτος πηρχε εκ σπερματος Aβρααμ Eβραῖος ξ Ebβραίων καὶ λχεν ολας τὰς τιμὰς καὶ φελείας, ἴσα ησαν της περιτομης παρεπόμεναι χυτος ελειαποδωσει θυμὸν καὶ ργην, λίψιν και ενο

χωρια εις πασαν φυχην ἀνθρωπου του κατεργαζομερο τὸ κακον, ναι, και πρωτον

Ιουδαίου - του ποίου τα προνόμια, ἀντὶ να τον βοηθησωσιν εις την κρίσιν του Θεου, Θελουν αὐξησειν μάλιστα το εγκλημα καὶ

την τιμωρίαν του Ρωμ. r. 3 8 9. 17. M ολον τι ο Θεὸς τίμησε του Ἱουδαίους περ πῶν ἄλλο θνος με τὰς αξίας μιας ρατη εκκλησίας, λεν Θελει μως δεχ-

θην δια τοῖτο κανεν μελος της εκκλησιας, αν πράττη τοπα, καὶ Ἀναντία εις την θρησκείαν Ου.

2. Ἀπὸ τὸ ἄλλο μερος, ὀ Θεὸς εν

ἀπέβαλεν, ουδ ποτε Θελει ἀποβάλειν νατίμιον Ἐθνικὸν ο ις, ῶν καὶ δε εχ τα προ- νομια καὶ βοηθείας, τὰς ποίας χουν οι 1ουδαῖοι, φοβεῖται ομως τον Θεὸν ως Κορνηλιος, τον λατρευει, καὶ κάμνει δικαιο- συνην. 'Aν εἰναι δίκαιος καὶ λεημων προς ὀλους, καὶ ζη κατὰ το ποῖον εχε φως με εἰλικριν εὐσεβειαν, καὶ τακτικην συνανα-ςροφην, ποιουδηποτε θνους καὶ ἄν εἶναι, ὁλον τι ὐπάρχει ποξενωμενος ἀπὸ την συγγενειαν του Aβραμιαίου σπερματος,

δεν ον πορρίπτει ὁ Θεὸς ὁ ὁποῖος κρίνει του ανθρωπους ἀπὸ τὰς καρδία των, χιἀπὸ την πατρίδα η γενος. 'Oχι τι μετὰ

την πτωσιν, δυναται ἰξιωθη τις της αγάπης του Θεου, γνὰ κάμη δικαιοσυνην ἀλλέως παρὰ διὰ της μεσιτείας του ησου Xριστοῖ, καὶ της εν αὐτω του Θεογχάριτος ητοι, η εμπνευσεως του Ἀγίου ΓΙνεύματος'-ἀλλ' εκεῖνοι, οἱ τινες δε γνωρίζουν

τὸ ὀνομα του ριφου, καὶ διὰ τοὐτο δενδίνανται νά προσφερωσι προ αυτὸν τὸ ανη- κον σεβας, δύνανται καὶ αὐτοὶ ν ἀπολαύσωσι χάριν ἀπὸ τον Θεὸν νεκεν τούτου, ω - φοβῶνται τον Θεὸν καὶ ἁ κάμνωσι

74쪽

64 ΠΡΑΞΕΙΣ ΩΝ

δικαιοσύνην καὶ ις ποιον δίδει ι Θεος τοιαίτης διαθεσεως καὶ διαγωγης χάριν ως ἔπραξε εις τον Κορνήλιον αυτος ελει δεχθῆν, δια του ρι οὐ το πλάσμα των χειρωντου. E ενι λογω- όπου ευρίσκεται ἡ ουσίατης ληθους θρησκείας, ο εος ελει τηνδεχθῆ ελευθερως, χωρις Ἀποβλεψη εις

ονοματα, σχήματα η γενος 'D.ςε, ις παν θνος, ο φοβουμενος τον Θεον, και εργαζόμενος δικαιοσυνην εἰναι δεκτο παρ' αὐτο9'επειδη τουτο, ταν ὐπάρχη-ληθες, συμπεριλαμβανε της ληθους θρησκείας την οὐσίαν καὶ ιναι διαιτερας χάριτος ποτελεσμα τεκμήριον ναργες, τι δεχθη ὁ Θεος ναανθρωπον-οχι Ἀνταξια ιτία της πο- δοχης του Και σον ἄν-θελεν εἶσθα ει- σετ ελλειπῆ εις την γνωσιν καὶ πωι του,

Hδ δε τουτο τον ἀληθινον πάντοτε.πριν Ιετρος παρατηρηση, τι δε εἶναι προσωποληπτης ο Θεός τουτο ε άθη κανων

ωρισμενος της κρίσεως ξ ἄρχης. ωρα δετο πρῆγμα γινε φανερωτερον παρ' σονητον πι μεγάλη αύτη λήθεια σκοτίσθη απὸ et ν μετὰ του Ἱσραὴλ γεγονυῖαν διαθήκην ο τελετικὸς νόμος ἡτο τοῖχος διαιρε σεως μεταξ αυτων καὶ των ἄλλων εθνων. Eφεσ.β . 14. Και εντευθεν πολλοὶ μεταξ των Ιουδαίων ησαν τοιμοι ἁ φρονήσωσιν oeta κανεις των 'Eθνικων δε ητο δυνατον ν εἴρηχάριν παρά τω Θεω D Θεος εἰπε πολλὰ, διὰ των προφητων, διὰ ν εμποδιση, καιὰφαιρέση το σφάλμα τοὐτο ηδ δε τελος πάντων το κάμνε εμπράκτως, ἀκυρων τὴν

παλαιαν διαθήκην, καὶ καταργων τον τελετικον νόμον καὶ ἴτω, κοινοποιηθεντος του

πράγματος, ουδαῖος και 'Eθνικὸς Θεωρουν- ται νωπιον Θεοῖ κατὰ τ αυτ μετρον. o δε Πετρος κατήντησεν ενταυθα ν τοπ ρατηρήση, παραβαλων το ὁραμά του μετ του Κορνηλίου. ωρα εις τον ησοῖν Xρις ον εἰναι φανερὸν, τι δε ἰσχύει οἴτε περιτομη, οὐτε ἀκροβυς, αλλὰ αινηκτίσις. Γαλ. . 15. Κολοσσ γ . 11.

δαίας, ἀρξάμενον απὸ της Γαλι

Πνεύματι Ἀγίω δυνάμει, ο διηλ-

θεν εὐεργετων καὶ ωμενος παντας τους καταδυνα ευορ νους πο ου λαβόλου ἔτι ο εος, με αυτ . 39. Και μεῖς σμεν μαρτυρβς

πάντων ων ποίησεν εν τε τη χωρα

τωνδεουδαίων εν Ἱερουσαλημ ον ἀνεῖλον κρεμάσαντες επὶ ξύλου. o.

ο ρισμενος ὐπο τὼ εὐκριτης ζων- των καὶ νεκρων. 43. έτω πάντες

- προφηται μαρτυρουσιν, φεσιν

αμαρτιων λαβεῖν διὰ του νόματος αὐτὼ πάντα τον πιςεύοντα ει αυτόν.

Ἀπόστολος ξηκολούθησεν πειτα νάδιατάττη την ουσίαν της διδασκαλίας, τηνοποίαν στάλη νὰ κοινοποιήση. ουτοτωόντι μόλις θελεν εἰσθαι ἀναγκαῖον ἄν οΚορνήλιος εἰχε σταθην τόσον δεκτο λὰ τὰ καλὰ εργα του, στε ν μη χρειασθη τον ἰλασμον του ριστοῖ' ἰν ως τινες συλλογίζονται, κάθε ἄνθρωπος δύνατο να σωθηλὰ της θρησκείας του ἄν τον ιλικρινὴς εἰς αυτήν . Ἀλλ' αἰ προσευχα του Κορνηλίου

75쪽

οια την διδασκαλιαν, οὐται συροωδευμεναι με την εὐπείθειαν, κατὰ τὸ π ρὸν φως του, ἀπεδεχθησαν, καὶ επομενως ο εγινε γνωστην μόνη δος τῆ σωτηριας, καὶ η καρδία του

παρεσκευάσθη ει το α την δεχθη. DIJετρο ζητησας τηρ προσοχὴν της συντρ0- φιας ει τον λόγον του παρετηρησεν, ὁτιαυτοι γνωριζον βεβαια τι περὶ του κηρύγματος του Ναζωραίου ησοὐ και την περὶ αυτολδ. αδοθεῖσαν ημην, Ἐλον τι η πληροφορία των γινε ατελη καὶ κακά.

αγγελια λοιπον υ r εννοουμεν πρεπόντως,

περιειχε την ἰδίαν κείνην διδασκαλίαν, τηνοποίαν τον χε στείλειν ὁ Θεος α διδάξη τον λόγον, δηλαδη τον ποῖον προ λίγουε πεμψεν εις τους Ουδαίους κηρύττω καταλλαγην εις αυτον, κα προ αλλήλους εἰρί;νην, δια του ησο τούτου, στις ὐπηρχεν ὁ επαγγελθεὶς Μεσσίας ὁ προωρισμενος Σωτηρ, και βασιλεὼς του 'Iσραὴλ ναὶ, Κύριος πάντων ων ανθρωπων, ουδαίων καὶ

Πετρω, τι καὶ επὶ τα ἔθνη βωρῖα

γλωσσαις, και μεγαλυνον των τ

47. ητι του δωρ κωλυσαι δύναταί τις του μ βαπτισθημα τέτους, οἱ τινες το νευμα τοῦ Aγιον ἔλαβον καθως καὶ ημεῖς 48. Προσεταξέ τε αὐ-

μεῖναι μέρας τινάς.

Δεν φαίνεται or του Ἀγίου Πνεύματος

τελεσματα μως σαν φανερα, καὶ ὁμοια με τα τότε γεγονοτα Oi επιστρεφοντες Ἐθνικοὶ κατεσταίνοντο μεσως ἱκανοι λλαλωσι γλωσσας, τὰς οποίας δε ειχον διδαχθην πρότερον, καὶ μεγαλύνωσι τον Θεον, πανηγυρίζοντες μετὰ βαθείας ευγνωμοσύνης την ει το εογον της λυτρωσεως ἀποκαλυφθεῖσαν δόξαν Ἐπειδ δε καὶ αὐτοὶησαν ἴτω αναντιρρητως βαπτισμενοι με τοεκχεόμενον πάνω των Aγιον Πνευμα, χιμονον λα των γιαζουσων νεργειω του. ἄλλα καὶ δια των θαυματουργων αυτου χαρισματων, o Πετρος συμπερανε ορθως, ὁτι ητον τοπον et νότους ἀρνηθη, βάπτισμα του ἴδατος ' φεναντιωθεντο δε τινος των συντρόφων του ει ταύτην την πρότα- σιν, πρόσταξε ν βαπτισθωσιν από τινας

Δεν δύναται ν ὐποτεθη, ὁτι δε διηγεν ὁ

Πετρος μετὰ των πις ρεφόντων τούτων 'Eθνικων κατὰ τὰ εθη των ως προς την βρωσιν, . . ., χωρίς τινος διαιτεοας τηρησεως του τελετικο νόμου. οὐτο δίναται ἁ χρησιμεύση, αν το ενθυμούμεθα, εις τὸ Αλευθύν την περὶ ἄλλων τινων μερων της ι ορίας ταύτης κρίσιν,ας.

πρεπε ν ἀναγινωσκωμεν τοὐτ το κεφάλαιον με διαιτερα εὐγνωμοσύνην λαὶ εκθαμβητικονεπαινον ούτως κρημνίσθη τὸ μεσότοιχοντο φραγμοῖ ὁ καθ' ημων νόμος ων τελετωνηκυρωθη θύρα του λεους μας νευχθη, δια ἁ γενωμεν, μετὰ του παλαιο λαο, του Θεοῖ, συγκληρονόμοι λων ων ευλογιωντης διαθηκης καὶ του σωτηρίου του .-EIς ὁ Κύριος νὼ καλέση ταχεως τους ουδαίους εις την εκκλησίαν, καὶ νά εἰσάξη των θυω9το πληρωμα, διὰ ν ἁγιασθη το νομα του ερεωθη βασιλεία του, καὶ ἁ γεν τὸ Θε- λημά του εν υρανω, καὶ επὶ της γης l

76쪽

Πετρος ει Ἱεροσολυμα, διεκρίνοντο Πετρον, M. O λαλησε ρηματα

γοντες Uτι προς ἄνδρας κροβυ- ο οἰκος σου. 15. i δε τω ἄρξασθαις- εχοντας ει λθες, ψ συνεφαγες με λαλεῖν, πεπεσε το Πνευμα σαὐτοῖς. u. οξάμενος δε ο Πετρος, Aγιον π αὐτους ω τε ψεφημας εξετίθετο αυτοῖς καθεξης, λεγων' ενάοχη 16 Εμνησθην δε του η' 5. Ἐγω μην εν πολε πόππη προ- ματος Κυρίου, ως λεγεν ' ωαννης σευχόμενος κ εἶδον νίκςάσει ορ- με εβάπτισεν δατι, μεῖς δε βαπ- αμα, καταβαῖνον σκευος τι ς ου τισθησεσθε ε Πνεύματι Ἀγω. 7. νην μεγάλην, τεσσαρσιν ἀρχαῖς κα- Ε ουν την ἴσην δωρεὰν δωκεν --

αχρις μου M. ις ην ἀτενίσας επὶ το Κύριον ησοῖν ριςον, γωκατενοουν καὶ ἴδον τα τετράποδα δε τις μην δυνατος κωλυσαι τον της γης, καὶ τα θηρια, καὶ τα ερ Θεον 18. κύσαντες δε ταυταπετὰ καὶ τ πετεινὰ του ρανῶ ησυχασαν. καὶ δόξα ον τον Θεον, T. Mκουσα δε φωνης λεγέσης μοι λεγοντες 'Αρα γε καὶ τοῖς θνεσιν Ανας ας, ετ οε Θυσον καὶ φάγε ο εος την μετάνοιαν δωκεν εις γην. 8. E DO A Mηδαμως, Κύριε Τὸ . . iὸν Κοι-ον τοῖ υαγγελίου

εισηλθεν εἰς το ς' μου S. 'π' Ἐθνικων αὐλιο αμαρτωλοὶ χομεν δίκαιον ναεκρίθη δε μοι φωνη εκ δευτερ ε του σκεπτόμεθα με κραν χαρα καὶ εὐγνωμο

77쪽

καλὸν, ἄλλοι σως διὰ κακον, ηὐελησαν, λα- δωσωσι τοιαύτην ἴδησιν περὶ οὐ ΓΙετρου, ἄστ ποὶ αυτος ὁ 'λος ποστρέψη εις την Ιερουσαλημ, οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ κατὰ τη Ιουδαίαν αδελφοὶ ἡκουσαν, ὁτι καὶ τα ρθνη Mχθησαν τον λόγον του Θεοὐ, τοι, του ριστο το Εὐαγγέλιον. λογος του Θεοῖ εκηρύχθη ις αυτούς τοὐτο ητο δι αυτους τιμη μεγαλητερα παρὰ την οποίαν ηλπιζον οι αδελφοί. Ἀλλ' ἴτω ἀπορω πως τουτο φάνη παράδοξον εις εκείνους, λινες ησαν χωρισμενοι να κηρύξωσι το Εὐαγγελιον ι πῶσαν την κτίσιν. Γοιαῖται μως εἰναι πολλάκις αἰ προληψεις της περηφανεια καὶ δεισιδαιμονίας διστάζουσαι, δηλονότι, πάντοτε ει τὰς καθαρωτάτας αποκαλυψεις της θεία αλ είας.

ὁ λόγος του Θεοὐ δεχθη καὶ ὐπη-

εθνη, δε ηθελεν εὐρεῖν ἀποδοχην, διότι αἱ

αποδείξεις του σαν ρανισμεναι σχεδον ρλαι απὸ την Παλαιὰν Διαθηκην την οποίαν ταεθνη δεν δεχοντο Αὐτοὶ τα θεώρουν ως δυσδιάθετα εις την Θρησκείαν, υτ ελπιζόμενα ἁλάβωσι τὰς εντυπωσεις της. Oθεν καὶ θαύμασαν ἀκουσαντες, τι αυτ εδίχθησαν τον λόγον του Κυρίου.-T τον δυνάμεθα ν ἀπελπιζωμεθα εις του καλου την πρῆξιν ποος κείνους τους ποίους ὁμως οταν του δοκιμάσωμεν ευρίσκομεν υλαθετους. 2.-Bλεπομεν εν τόπω δευτερω, πόσην βλάβην φερε εις την Ἐκκλησίαν το μονοπωλεῖον, τοι, τὸ ν εξαιρωμεν απὸ την εὐεργεσιαν των μεσων της χάριτος, κείνους,

Eυρίσκονται στενοχωρηαεναι ψυχαὶ αἱ ὁποῖαι ποβλεπου ει τὸ ν σφετερίζωσι του Εὐαγγελίου τὰ πλούτη, ως οἱ Θελοντες ἀπολαύσωσι του κόσμου τὰ πλούτη, καὶηθελον ἁ πάρχωσι ' μόνοι επὶ της γης. Ησαίαι ό. 8.h οἱ ἄνθρωποι ουτοι σαντης δεας του Tωνα ἴστις ε ζηλοτυπίας ωργίσθη, διότι οἱ Νινευσται δεχθησαν τον λόγον του Θεοῖ Ἱωνας κεφαλ δ .)O δε ὐπηρεται οὐ Θεο δε πρεπε νὰ νομίζωσι παράδοξον, αν επιτύχωσιν ἀντιλο- για καὶ ποιμησεως, χι μόνον απὸ τους φανερους χθρούς των, αλλὰ και απὸ τους ομολογουμένους φίλους - καὶ χι μόνον διὰ τὰς μωδείας καὶ αδυναμία των, αλλὰ καὶ διὰ τὰς ε καιρω καὶ καλως γινομενα ἁγαθὰς ποάξεις των Ἀλλ' ἄν εἶναι Θεάορα οντ εογονμας, δυνάμεθα νὰ χαίρωμεν μόνοι, ω ὀ Πέτρος χωρὶς ν συλλογιζωμεθα ταπερ ημων φρονηματα των αδελφω μας οἰζηλωταὶ και αθεροὶ ις οὐ ρις οὐ την

ὐπηρεσίαν, πρεπε ν περιμενωσιν πιπλη- ξεις ἀπο εκείνους, ἴτινες υπὸ της προσοχης

το κάλυμμα εἶναι κούοι καὶ διάφοροι. Oσοι δ'Ἀκουν ἀρχὰς καθολικὰς γενναίας

καὶ λεημονας, πρεπε νὰ περιμενωσιν λεγ-

χους ἄπο τους κενοδόξους καὶ ενοψύχους' οἱ ὁποῖοι λεγουν, ἹΙόρρω α εμοὐ, μη γ- γίσης μου, ὁτι καθαρὸς ειααι ' σαί ξέ. 5.)H διηγησις μως οὐ Πέτρου παρεκίνησε τους αδελφου ει ἱκανοπο ιησιν, καὶ ολα εἶχον καλως. ἴτω ὁταν αἱ δύο καὶ μιση φυλαὶεδωκαν πληροφορίαν προς το Φινεες καὶ τους ἄρχοντας τοῖ Ἱσραηλ περ της ἀληθοῶς γνωμης καὶ οὐ σκοποῖ των, εις τὸ Αεγείρωσι Θυσιατηριον πάνω εις τὰς χθας το Ιορδάνου, παυσεν η ἀντιλογία, καὶ εὐχαρι ηθησαν εις οὐτο. Ἱησοῖς Ναυ κβ . 10-34. Tινες μεν, τα επιτιμωσι τινὰ ἄνθρωπον, πιμενουν εις την ἁπόφασίν των, άν καὶ επιτίμησίς των πειτα φαίνεται καθαρως ἀδικος καὶ παράλογος Ἐνταὐθαδ δε συνεβη ἴτως διότι οἱ ἁδελφοὶ Οὐτοι,μ λον τι ησαν ε της περιτομης, καὶ ἡ διάθεσις των εναντία εις τους Ἐθνικοὼς, ἀκούσαντες μως οὐτο, 1.-IΠαρητησαν τὰς πιτιμησεις των

ησύχασαν, Ἀ χ. IS. καὶ δεν ἀντελεγον πλεον εις κεῖνο τὸ ποῖον ποαξεν ὁ ΓIετρος, διότι παρετηρησαν ηδη, οτι τὸ ε πρό -

78쪽

αξεν ο Θεός. 'Hδη κεῖνοι, ζι ποῖοι παίροντο εἰς τὰς ἄξια των ως Ιουδαῖοι Ἀρχι- σα νὰ βλεπωσιν, ὁτι ὁ Θεος μαύρωσε τηνῖπερηφάνειαν κείνην, ποιησας τὰ Eθνη

συγκοινων με αυτ υς.

2.-Αὐτοὶ ετροιαν τὰς πιτιμησεις τωνεις παίνους. Oχι μόνον ησύχασαν ἀπὸ την μετα του Πετρου φιλονεικία των, ἁλλ' ηνοιξαν τα στόματάτων διὰ να δοξάσωαιτον Θεον ενεκα των, ὁσα καμε δια του

ΓΙετρου της πουργίας' μολόγησαν χάριν, ὀτι ἐλύθη πορία των, καὶ τ ο Θεὸς

εἰχε δείξειν περισσότερον λεος εις τα δυστυχη 'Eίνη, παρ ὁσον κλιναν αὐτοὶ νατους Aiξωσι οἰδόξαζον τι Θεον λεγοντες 'Αραγε καὶ estis θνεσιν Θεὸς την μετάνοιαν δωκεν εις ωην. ιχ. I S. Tους εχαξ σεν χι μόνον της μετανοίας τα μεσα, ἀνοίξας Θυρα εισόδου των προς αυτ υς πη-

ρετων του ἀλλα και της μετανοια την

χάριν, δους ει αυτους τὸ 'Aγιον ΙΠνεῖμά του το ποῖον, που πάγει ς Ιαράκλητος, ελεγχει πρωτον, καὶ διδε Θόαν της αμαρτιας, καὶ λύπην δι αυτὴν καὶ et g δίδ ι Θεαν του ριστοῖ, καὶ χαρὰν εν αὐτω.

πον πολλα παθητικὸν της ανθρωπινης φύσεως την ἀσθενειαν, ὁταν καὶ ο ευσεβεῖς ἄνθρωποι λυπωνται διὰ τὰ πράγματα κεῖνα τὰ ποῖα επρεπε α του προξενωσι ἄκραν ἁγαλλιάσιν

πολλακις ἀκούοντες πὰρ του κηρυγματος, και προβιβασμου του δίου λόγου του Θεοῖ, διότι ἴσως δε φυλάτetονται αἱ μερικότητες της ἰδίας αυτω εκκλησίας η υςη- ματος καὶ εἰναι τοιμοι α κρίνωσι σφαλερον του Κυρίου τὸ σχεδιον, ὁτι φερε τους μGρτωλους ει μετάνοιαν, καὶ πί ιν, καὶ

σφαλεραν την τουτου κτελεσιν επειδη τουτο

μνετρεψε τὸ λκόν των σχεδιον, καὶ τας προληοις των. Ἱδε Μαρκ. 38-40. Λουκ θ . 49, 50. Ἐντευθεν συνάγεται,οτ ο πρόθυμος δουλος του Θεο δυναται α

θαρως ὁ Διδάσκαλος Η-ναὶ, καὶ ἀπὸ εκείνους τους αδελφους τους ποίους αυτὸς τιμῶ, και ἀγαπῶ μεγάλως. ΓΙρεπε λοιπὸν νάυπομενωμεν ταράχως τας δυναμία τωναδελφω μας καὶ ἁντὶ νὰ βλαπτωμεθα, ην ἁποκρινώμεθα με ργην, ἁρμόζει ἀλλον ν παρα αίνωμεν φιλο οργως τὰς αἰτιας μας, καὶ νὰ δεικνύωμεν την φύσιν των πρα- ξεων μας, διὰ νὰ ἱκανοποιησωμεν καὶ καταλλάξωμεν τὰ πνεύματά των .

l9. O μεν οὐ διασπαρέντες

άπο της θλίψεως της γενομένης HΣτεφάνω διηλθον ἔως Φοινίκης και

Κυπρου κω 'Aντιοχείαις, μηδενὶ λα- λουν τε τον λόγον ει μη μονον ου' δαίοις. D. H σαν δέ τινες ξ αυ- των ανδος Κύπριοι κω Κυρηναῖοι,

ιτινες εατελύοντες εις Αντιοχειαν,

Ἐνταυθα μας ξιστορεῖται τὸ φύτευμα μιας Ἐκκλησίας εἰς την Ἀντιόχειαν, πρωτευουσαν πόλιν της Συρίας, τις μετὰ την Pωμην, καὶ 'Aλεξάνδρειαν θεωρεῖτο τρίτη πόλις της παλαιῆς Ρωμαῖκη αυτο

κρατορίας. O πρωτο κηρυκες του Eυαγγελίου εκεῖσε ησαν οἱ διασπαρεντες ἀπὸ την Ἱερουσα μενεκα του διωγμοὐ του διωγμου, δηλαδη,εκείνου, στις ηγερθη προ πεντε η εξ ετων περίπου, ως οχάζονται μερικοὶ χρονολογι- αί, εις καιρὸν του θανάτου του Στεφάνου. Αὐτοὶ διηλθον εω Φοινίκης καὶ ἄλλων τόπων, κηρύττοντες τον λόγον. 'Oθεν ο Θεὸς συγχωρησε ν διωκωνται, διὰ νὰ διασπαρωσιν

σπόρος του Θεου, πως φέρωσι πολυν καρπόν. υτως ὁσα μελετωντο πρὸς βλάβηντης κκλησίας, εστάθησαν νὰ χρησιμεύσωσι

79쪽

τους διασκορπίσωσι καὶ ἀπολεσωσιν οἰεXριστος βουλεύετο ν του διασπείρη διανα τον δουλευσωσιν. υτως ο Θυμος του

ἀνθρωπου εστάθη προς δόξαν Θεου. Ψαλμ.

οε. 0.)Ἐκεῖνοι οἴτινες φυγον ἀπο τον διωγμον, δε ἀπεφυγον ὁμως ἀπο- εργον των 'Aν ἀπεμακρύνθησαν ἀπο- πάθη του καιρου, δε παρήτησαν μως την του υαγγελιουυπηρεσίαν, αλ εδόθησαν εις εὐρυχωροτέραν κτασιν ευκαιρίας παρὰ πρότερον. οἱ διωκοντες του Eυαγγελίου του κήρυκας,

ηλπιζον με τουτο να τους εμποδίσωσιν ἀποτο α το διαδωσωσιν εις τα εθνη ἀλλ' εφάνη

μάλιστα, ὁτι αυτοὶ δεν πραττον ἄλλο παρα να ταχύνωσι την διάδοσίν του γρηγορωτερα ΓΙλην, αυτοὶ δε ενόουν ἴτω, Οὐδ η καρδία των συλλογίζετο ουτως. πισαίας I. 7. Ἐκεῖνοι μεν οι ὁποῖοι διω- κοντο εἰς μίαν πόλιν, φευγον εις ἄλλην' εφερον ὁμως ςαθερως μεθ' εαυτων την Θρη κεία των, χι μόνον δια να παρηγορωνται

ἀπο αυτην οι ἴδιοι, ἀλλα δια να την κοινω- νωσι και εἰς ἄλλους.

Aυτοὶ ξηκολουθουν με επιμελείας καὶ προόδου. ρφολεκήρυξαν με αἰσία εκβασιν εις την ' Ιουδαίαν Σαμάρειαν καὶ Γολιλαίαν,εκβηκαν ξ των συνόρων της γης αναὰν, καὶ μετεβησαν εις την Φοινίκην εις την νη- σον Κυπρον, καὶ Συρίαν Δεν εβαρύνοντο κόπους, ουν φοβοὐντο κινδύνους δια τον προβιβασμον τοιούτου ἁγαθολεργου, δουλεύοντες τοσουτον ἀγαθὸν Δι σκαλον. Tοδε κηρυγμα των το συνωδευμενον ἀποθειαν δύναμιν ην χειρ Κυρίου μετ' αυτων

To πω ον ποουν μερικοι δια την δυναμιν, με τηνίποία αυτοὶ σαν προικισμενοι διὰν καμνωσι θαυματα προς επιβεβαίωσιντης διδαχη των. D Κύριος συνήργει με αυτων, καὶ βεβαίον τον λόγον διὰ

των επακολουθούντων σημείων. Μαρκ ις

20. Θεος συνεπεμαρτύρει σημείοις καὶ τέρασι. TD. r. 4. Ἐννοεῖται ὁμως ει τον ἴδιον καιρον καὶ η δύναμις η θείας χάριτος, νεργούσης ει τὰς καρδία των ἀκροατων, καὶ ἀνοιγούσης αυτὰς, ω ἡνοίχθη καρδι- της Λυδίας διότι ἴδον πολλοὶ αΘαυματα, οῖτινες δε επεστρεψαν, Ἀλλόταν φωτίσθη ὁ νους ἀπο- 'Aγιον ΓΙνεὐ- μα καὶ η θελησις ὐπετάχθη εἰς του ρισ-

του το Εὐαγγελιον, τον μερα δυνάμεως,

κας η κατεγράφησαν πανελεύθεροι ποτην σημαίαν του Κυρίου Ἱησοὐ. Ψαλμ. θ .) Πολύς τε ἀριθμος πιρεύσας πεrρεψεν εις τον Κύριον ' πολλὰ περισσότεροι παρ' ὁσον ηλπιζον οι αδελφοί. Μερικοὶ παντος βαθμοῖ ἄιθρωποι πετάχθησαν εις τοναρι- όν. Ιαρατήρησον το εἰδος της μεταβολης.

1. --Aυτοὶ πί ευσαν επείσθησαν εἰς του

Εὐαγγελίου την ἀλήθειαν, καὶ δεχθησαν ὁσα εἰς αυτ λεγε ὁ Θεὸς περ του ἰού του. 2. o ἀποτελεσμα καὶ η νεργεια τούτου ητον, ὁτι αυτοὶ πεστρεψαν εἰς το Κύριον δεν δυνατο ν λεχίη, ὁτι επε ρεψαν ἄποτην λατρείαν των ειδωλων, διότι αυτοὶ σανηδη Ἱουδαῖοι, λατρεύοντες μόνον τον ἀληθινον Θεόν ἀλλ επε ρεψαν ἀπο την δικέν των δικαιοσύνην την εὐνόμου, εἰς το ν ελπίζωσιν εις et ην δικαιοσύνην του ρι οὐ δικαιοσύνην την διὰ πί εως. Φιλιππ. γ . . Eπε ρεψαν ἄπο μίαν ἀκράτητον, ἁμεριμνον, καὶ σαρκικην διαγωγην του βίου, εἰς το νὰ διάγωσι ζωην ὁσίαν οὐράνιον πνευματικὴν καὶ θεῖαν. Ἐπε ρεψαν ἄπο το ν λατρευωσιτον Θεον με πιδείξεις καὶ τελετὰς, ει τον τον λατρεύωσι εν πνεύματι καὶ ἀληθεία.

Ἐπε ρεψαν εἰς τον Κύριον ησοῖν, καὶ

αυτος εγινεν ὁλο δι ὁλου δικός των. ουτοε άθη εκεῖνο, το ὁποῖον νήργησεν ει αυτοῖς χάρις της επιςροφης, καὶ τουτο ρεπεινὰ ενεργηθη εἰς καν ἔνα ἀπο μῶς. ουτοητον ὁ καρπος της πί εως των 'Oλοι οἱ πις εύοντες εἰλικρινως, θελουν επι ρεφειν εἰς το Κύριον επειδη-ὁ,τι καὶ αν ὁμολογοίμεθα-δε πι εύομεν ἀληθως το Εὐαγγελιον, ἁνίσως δε εναγκαλισθωμεν εὐκαρδίας τον

εἰς αὐτο προσφερόμενόν μας pirόν.

80쪽

70ΠpAETIΣ ΩΝ ΑΠΟΣTOΛΩΝ. Σ. E. 1.22 Hκύσθη δεο λόγος ει ταωτα της εκκλησίας της νοερο λυμοις περὶ αυτων' εξαπε ειλαν Βαρνίβαν διελθεῖν εως Ἀντιοχείας 23 ος παραγενομενος, καὶ δων την χαριν του Θεου, χάρη, και παρεκάλει πάντας τη προθέσει της καμίας προσ- μένειν τω Κυρίω. 24. O - ανηράγαθος πληοης Πνευματος Αγίκ

ἱκανος τω Κυρίω.

O εν Ἱερουσαλὴμ πό ολοι, ἀκούσαντες την ἀξιοθαύμαρον πρόοδον του Eυαγγελίου εἰς την Ἀντιόχειαν, ε ειλαν προς κείνους τον Βαρνάβαν μετα πάσης σπουδης τον παρήγγειλαν τα πάγη προς βοήθειαν καὶεμψύχωσιν των καλων τουτων ἄρχων. υ- τοὶ τον πεμψαν ως πίτροπόν των καὶ

παραςάτην ολο των του σωματος, δια νατρυς συγχαρη νεκα της μεταξύ αυτων

αγαθῆς εκβάσεως του Eυαγγελίου, ως πρῆγμα χαροποιουν άσκοντας καὶ διδασκομενους. Αὐτος πρέπει ν ὐπάγη εω ει Ἀντιόχειαν. O δρόμος ητο μεγας, αλλ ὁσον μεγα καὶαν τον αυτος θελε να επιχειρήση, τα- ξίδιον δια μίαν κοινην πηρεσίαν Εἰναι πιθανον, ἔτι ὁ Βαρνάβας εἶχεν διαιτεραναλίσιν εις τοιούτου εἴδους εργον ητο hapικος, εὐπροσήγορος, καὶ εὐαρε ούμενος ει τοτα κάμνη καλον ει τοῖς ξενους,, αλλο εις το νατο πράττωσι προς ob οικείους 'Hτον ὁμότροπος του Ζαβουλων orις εχαιρε ταξιδεύων εν αλλοι μοιάζουν τον σσάχαρ, ο ις εχαιρεν εις την σκηνήν του Δευτερον. λς. 18. καὶ εχων ουτω διατεθειμενον πνευμα, το αξιο νὰ ἀναδεχθη τοιουτον εργον.

o Θεος Πλι διάφορα χαρίσματα διαδιαφόρους πηρεσίας. Abτος λοιπον καμεν ,τι εδύνατο δια ναπροσηλωση, καὶ σερεωση εις την πωιν τοῖς επιστρεψαντας. οἶς' παρεκάλει V mχ. 23. συμφώνως της σημασίας του ονόματος ἰας, τοι, ιος παρακλήσεως.

κεφ δ . 26. Tοιουτον ητο τ πνευμα του, καὶ ουτ το μετεχειρίζετο και αυτός bπαρακαλων, ε τη παρακλησει Pωμ. ιβ. S. Καὶ ις τοῖτο φανερώθη ο καλος χαρακτὴρ του. υτος et ον Ἀνηρ αγαθος, καὶ πλήρης ΓΙνεύματος Αγίου καὶ πίστεως Vκα απεδείχθη τοιουτος ι ταύτην την περίστασιν. υτος φαίνεται ἔτι πηρχεν ανη πολλα γλυκείας, εὐπροσηγόρου καὶ φιλο όργου διαθέσεως δε ητο μόνον δίκαιος, ἄλλα καὶ γαθός ανη καλοκαγαθος. ἰἰερεῖς, λινες εἰναι τοιουτοι, συσταίνουν τον εαυτόν των καὶ την διδαχήντων, κάλλιστα εις την εἴνοιαν των ἄλλων. τον ἀνηρ αγα- θος, καὶ λεήμων τοιουτος δε, , πωλήσας

εν κτημά του, καὶ διαμοιράσας τὰ χρήματαεις τοῖς πτωχούς κεφ δ . 36. Ἐκ τού

του φαίνεται, ὁτι αυτος et πλουσιως ἐοι

κισμενος με τὰ δωρα καὶ χάριτας του Aγίου Iνεύαατος. Ἀγαθότης της φυσι-

τήσειν ἱκανον δια την πηρεσίαν ταύτην,εὰν δε ητο πλήρης Αγίου Iνεύματος, καὶ ουτ πλήρης δυνάμεως, διά του IIνεύματος του Κυρίου.

Βαρναβας αναζητησαι Σαυλον καὶ εὐρὼν αὐτον γαγεν αυτον εἰς Ἀντιόχειαν. 26. γενετο δε αυτους

κλησία, καὶ διδάξαι χλον ἱκανον,

χρηματώσας τε πρωτον εν Ἀντιοχεια

Ο Βαρνάβας ἀνεχωρησε διὰ ν ἀναζητήσητον Σαοῦλον, πως νωθεi με αὐτo9, συνεργη ει το κατὰ την Ἀντιόχειαν του Eυαγγελίου κήρυγμα Μ τελευταία ει- δησις, την ποίαν λάβομεν περ αυτον, ητον, τι κινδυνευούσης της ζωης αὐτοῖ ἰς την Ἱερουσα μ, αυτος μετεβη εἰς αρσον, πόλιν εἰς την ποίαν γεννήθη ὀπου χωρις

ἀμφιβολίαν πεπει ν κατεγίνετο, ἁφ' ς ωρας φθασεν κεῖ, ει το νὰ κάμνη καλόν