Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

91쪽

νου και ρνεῖτο, τι σανίκεῖνοι καὶ ου-

οτι ρ Σατανα καταγίνεται κυρίως ει το ναἐμποδίζη του μεγάλους, και τους εν ξουσία ἄνδρας ἄπο τὸ να γίνωνται εὐσε βεῖς, γνωρίζων οτι το παράδειγμα αυτων, τε καλον, ἡτε κακον θέλουν το μιμηθην πολλοί. O ὁ Σαὼλος οστις πρωτην φορα εν ταὼθ καλεῖται ΓIαοῦλος, καὶ ποτε εις τοεξης αὐλος εζράφη προς αὐτον δια τουτο

το Ἱουδαῖκον αυτου ονομα, διότι το πολλα σπουδαιος μεταξυλων Ιουδαίων αποστελλόμενος μως τωρ προ τα θνη, νομάζεται με το Ρωμαῖκὸν αὐτο ὀνομα, πολήψεως τινος χάριν μεταξ των Ρωμαῖκων πόλεων, με το ν ἡτον εις αὐτὰς πολλα κοινον τοονομα Ιαὐλος. ερικοὶ μως νομίζουν οτιαυτὸς δε εἶχεν νομασθην ποτε Παῖλος ἄχρι τοὐδε παρ' ὁτι εστάθη μεσον της επιστρο φης οὐ Σεργίου Iαυλο εις την πίστιν τοὐXριστοῖ καὶ τ ελαβε το νομα οὐ τοIΠαῖλος, ει μνήμην της νίκης κείνης, τηνοποίαν κερδισε δυνάμει οὐ Eυαγγελίου τοὐ

θιζετο ὁ κυριεύων μίαν πόλιν, η θνος, νὰ λαμβάνη το νομα αὐτης, ως Γερμανικὸς, Βρεταννικὸς 'Aφρικανός ἀλλον ὁ ἴδιος Σεργιος Ιαῖλος το εδωκε et ονομα ΓΙαῖλος, ει ενδειξιν της προ αυτὸν αγάπης καὶ υποληψεως ως εδωκεν ὁ Οὐεσπασιανὸς το ὀνομα αὐτοῖ, Φλάβιος ει το Ἱουδαῖον Ἱώσηπον. Aυτὸς λοιπὸν τενισε τους φθαλμους αυτου ἐπάνω του, δια ν τον συστείλη, και

βάρου αὐτο αναιδειας. προσήλωσε ταὁμματά του πάνω ει αυτὸν, ως ενδειγμα, οτι τὸ βλεμμα οὐ καρδιογνωστου Θεουητον πάνω ει αυτὸν, και εξήταζε τους νεφρους καὶ τὰ γκατά του μάλιστα ὁτι το πρόσωπον οὐ Κυρίου τον ναντιον αὐτοῖ Ψαλ λ . 16. ΓΙροσήλωσε τους οφθαλμους του πάνω ει αυτὸν δὲ ν παρατηρηση ν δύνατο - διακρίνη εἰς την ὀψιν οὐ κανεν σημέῖον θλίψεως δ ό,τιεκαμε τὸ ποῖον ἀνίσως δηλαδη, αυτὸς

ηθελε διακρίνει το παραμικρὸν τοιουτον σημεῖον, ηθελεν εμπολσει την γεγονυῖαν δίκην. α δ δε ενταυτ τον ἁλης τευ

Ι - Υιὸς κολάσεως καὶ τοιουτοι ἐστα- θησαν πάντοτε πάνω εις την γην ποτον καιρὸν οὐ Κάιν, στις το κακοῖ -

γος και διάβολος ενσαρκος, φονεύσας τον ἁδελφόν του, χι δι ἄλλην αἰτίαν, παρ ὁτιτ εργα αὐτο ἡ σαν κακὰ, καὶ τὰ τού ἀδελφοὐ του δίκαια. Obτος Ἐλυμας, μ' ὀλον τι καλεῖτο Βαριησοὐς, δηλαδη, υιὸς ησοῖ, ητο τωόντι τέκνον οὐ διαβόλου, εἶχε την επιθυμίαν ου, και πηρετει

τὰ συμφεροντά του. Εἰς δυο πράγματα

τατος πάντων των Θηρίων των επὶ et ης γης V Γεν. U. l. και ὁ Ἐλύμας ἄν κα ε ερη- μενος πάσης σοφίας, τονίμως πλήρης δόλου, εμπειρος καθ' ὁλας τὰς τεχνας οὐ ἀπατα ανθρωπους. 2. Eις ην κακίαν αὐτὸς ητο πλήρης κακουργίας δύστροπος, καὶ κακης διαθεσεως ἄνθρωπος ἄσπονδος και διάλλακτος εχθρὸς με τον Θεον καιτην αγαθότητα. ο δε πλήρωμα δόλου και κακίας εν αὐτω καμνει τον ἄνθρωπον ὁντως τέκνον οὐ διαβόλου. 2. Ἐ άθη ακόμη πεναντίος οὐ Θεοῖ. Ἀφο αυτὸς πάρχη τεκνον οὐ λα- βόλου, πεται φυσικως, ὁτι εἰναι χθρὸς πάσης δκα:οσυνης, διότι τοι οὐτες εἶναι

92쪽

διάβολος Ἐκεῖνοι οῖτινες υπάρχουν χθροιτης διδασκαλίας του ρι οὐ, εἰναι χθροὶ

πάσης δικαιοσυνης διότι ει αυτην την διδασκαλίαν εμπεριεχεται, καὶ κπληροὐται πῶσα δικαιοσυνη. ον κατηγόρησεν ΙΠαὐλος δια το παρόν του εγκλημα, και τον επἐπληξε δια τουτο ' οὐ παύση διαγε-

φων τὰς δου Κυρίου τὰς ειθείας -κακοπαρρησιάζων τὰς Θέτων πάνω των ψευδη χρώματα, καὶ ποιων δειλους οἴτω τους ἄνθρωπους ἀπο- νὰ ἔμβωσι ει αυτὰς καὶν περιπατωσιν εις αυτάς;-οι λα ρέφοντες τὰς ευθείας οδου του Κυρίου εἰναι γενι- κως τοσουτον απηνεῖς ει τοὐτο, ως μ' ὀλον ἔτι η εὐθύτης των ὀδων κείνων τους αποδεικνυεται με την πλεον σχυρὰν και ρι ικηνενάργειαν, πάλιν πιμενουν εις την σκληροκάρδιον γνωμην των διδαχθεντες, ἀλλ' ου

δικαία κρίσις του Θεου ξετελεσθη μεσως-κρίσις ανάλογος εις την πεισμα- τωδη τυφλότητα της καρδίας του 'Aχλὼς και σκότος πεσεν πάνωτου, ς εις τους Σοδομίτας ὁτα εδίωκον τον Λωτ και επάνω εις τους Ἀσσυρίους, ιτα εδίωκον τον λι

σαιέ. ουτ τον σιωπησεν ευθυς, τον

επλήρωσε συγχύσεως, και ητο μία τελεία ανασκευ Tων, ὁσα μίλησε κατὰ της διδασκαλίας του ριςοῖ. Ἐναντίον ὁλων των δυνάμεων του Ἐλύμαεις et νὰ δια ρει τον ἈνθύπατονἈπο την πίςιν, υτος φθασε ν πι εὐση καὶ το Θαῖμα οὐτο et ὁποῖον εγινε επάνω εἰς τον ἴδιον μάγον- ως τὰ ελκη της Αἰγύπτου, ταοποῖα σαν πάνω εις τους μάγους, ως δενεδύναντο νὰ αθωσιν ναντίον του ωὐσεως, Ἐξ ς. 11.)-συνετελεσεν ει τοὐτο. Ἀνθύπατος τον,νη ευαίσθητος, και παρετηρησε πραγματι

εδείκνυε την θεῖα ἁρχην της διδασκαλίας

εἰσελθόντες εις την συναγωγην τηημέο των σαββάτων, καθισαν.

ν μου κρει των προφητων ἀποειλανο αρχισυναγωγοι προ αυτους, ε γοντες Ανορες αοελφοι, ει ςιλογος εν μιν παρα-ησεως προς το λαον, λέγετε. IIII εργη της Παμφυλίας ητο πόλις επίσημος, μάλιστα δια τον κει εγερθέντα ναον της Ἀρτεμιδος. Ιαρὰ την κει μετάβασιν των 'Aποζόλων, τίποτ' ἄλλο δε αναφερεται, τι ἔπραξαν IIαῖλος καὶ Βαρνάβας. Διηλθον ἀπο της Περνης - χ. 14. 'H στορία μως των Ἀποστολικων Πράξεων, ως η του ριστον, ποσιωπα πολλὰ κατορθωματα, τὰ ποῖα σαν σημειωσεως

ἄξια επειδη ἄν γράφετο κας εν, οὐδαυτος ὁ κόσμος δεν θελε χωρεσειν τὰ γραφόμενα βιβλία. Εἰς τον καιρον τουτον ὁ Ἱωάννης Μάρκος εβαρύνθη ἄπο τον κόπον καὶ την ταλαιπωρίαν του ταξιδιου καὶ προβλεπων, τι μελλον ν ἀπαντήσωσι μεγάλους κινδύνους, καὶ διωγμου ει το ἔργον των, συλλογίσθη μεγάλως την ἰδίαν ἀνάπαυσιν καὶ τὰς κλίσεις του, καὶ οὐ τω- χωρὶς την συγκατάθεσιν του Παύλου καὶ Βαρνάβα - ἀφήσας αυτους πεστρεψεν ει Ἱεροσόλυμα. In Ματθ. . 21. 22. Λουκ. F. 57 62. Φιλ. r. 19 3. I οὐτο δείκνυεν ἀστασίαν πνεύματος, νάρμοστον εις ἔνα ἱστις ὐπαρεωθη εις τόσον ἀξιόλογον ὐπούργημα καὶ τὰ εὐτο κινήαατος τούτου προελθόντα

αποτελεσματα, παναφερονται πολλακις

93쪽

D δή Ιαῖλοι καὶ Βαρνάβας φθασαν εις Ἀντιόχειαν της ΙΠισιδίας, παρχίας ἡ Ἐλάττονος Ἀσίας αυτ η Αντιόχεια ἡτομακρὰν ἀπο την της Συρίας Ἀντιόχειαν,

κεφαλαίων κ του νόμου Μωὐσεως, καὶ των γεγραμμενων παρα των προφητων, o ἄρ- χηγοὶ της συναγωγης προσκάλεσα αυτους

να ὁμιλήσωσιν εις την σίναξιν. et δε tφ. ιε. 21. Λουκ. r. 16-19. Αὐτοὶ λαβον περι αυτων προλαβόντως εἴδησιν παρατων διων η της διαγωγη των ο τρόπος εμαρτυρησε την επιθυμίαν των να λαλήσωσιν οἱ Ἀπόστολοι εσίχναζον εις τὰς συναγωγὰς παν σάββατον, πως τύχωσιν ευ- καιρίας να κηρυττωσιν o μαθηταὶ ὁμως εν γενει ετ ρουν την πρωτην ἡμερα της βδομάδος, δια να συνεκκλησιάζωνται In κεφ.κ.7-12. M ολα ταυτα οἱ εξ Ἐβραίων επι ρεφοντες φαίνεται, τι ετ ρου μέχρι τινος το σάββατον καὶ ἡ μεταβολη αἴτη, ως καὶ μερικα αλλαι, φαίνεται τι πληρωθη βαθμηδον, πρὸς ποφυγην του ἀνωφε- λως γενομεν εις τους ουδαίους σκανδαλου.

16. Aναςας δε Παυλος, καὶ κατοπτε σας τη χειρ εἰπεν Ἀνδρες Ισραηλῖται, καὶ οι φοβουμενοι τον Θεον, ακματε. 17. O Θεος του

λαου τέτου Ἱσραηλ ξελεξατο τὰς

πατέρας ημων καὶ τον λαον υ ψωσενε τη παροικία ν η ιγυπτω,

και μετα βραχιονος ψηλου ξνγαγεν αὐτὰς ε αυτης. 18. Καὶ

ως τεσσαρακονταετη χρόνον τρο-ποφορησεν αυτοὐς εν τη ρημω.

19. Και καθελὼν θw επτα εν γηXαναὰν κατεκλ ροδοτησεν αὐτοῖς

τηκοντα δωκε κριτας εως Σαμουηλτου προφητου. l. Κακεῖθεν τησ- αντο βασιλέα, καὶ δωκεν αὐτοῖς οΘεος το Σαου υἱον Κὶς ανδρα κφυλης Βενιαμιν, τη τεσσαρακοντα.

Πληθος ουδαίων διετριβον εἰς την της IΠισιδίας Αντιόχειαν, καὶ εἰς υτους μελλεν κηρυχθη πρωτον το ὐαγγελιον καὶ ἡ προς αυτους διδαχη του Παύλου συνί αταιεις τα διαλαμβανόμενα εἰς τους παρόντας ς ίχους, τὰ οποῖα, ω φαίνεται, πάρχουν ἡουσία των ἴσα γενικως κήρυξαν οι 'Aποςολοι εἰς λων των μερων του Ἱουδ χίους διότι εἰς την μετ' αυτων συνδιάλεξιν, ὁ ἁρμοδιω- τερος τρόπος το Ἀποδειχθη εἰς υτους πόσον η Νέα Διαθήκη, την ποία εζητεῖτον δεχθωσι, συμφωνεῖ ἀκριβως με την Παλαιὰν Διαθήκην την οποίαν αὐτοὶ Οχι μόνον εδ εχθησαν, αλλ' ησαν καὶ ζηλωτα της.

τωνδευσεβων προσηλύτων, ναφερομενων εἰς ς ιχ. 43. Πλην εἶναι φανερον, τι εἰς την συναγωγην πηρχον 'Eθνικοὶ καὶ προσήλυτοι. Ισως τους συγχωρήθη τις χωρα, πελπίς οτι ταχεως μελλον ν εναγκαλισθωσιτην ουδαὶ κην Θρησκείαν, ως ηδ αλλοι

επραξαν.

Των πατερων των εἰχεν ψωσειν πρότερον τοεθνος των ε της εν Αἰγύπτω ξιοθρηνητου καταςάσεως, ει μεγάλην τιμην καὶ εὐδαι μονίαν εἰς αναάν. υτος ους γηλευθερωσε ε της δουλείας εν δυνάμει, τους φύλαξε κεχαριτωμενως ετ τεσσαράκοντα ει τηνερημον, κατεστρεψε τους αναναίους, καὶ

διήρεσε την γην κατὰ μερίδας μεταξύ των. Μετὰ ταὐτα τους εδωκε Κριτάς τότε τους εδιοίκησε δ ενος προφήτου του Σαμουηλ, ἀνδρος εμπνευσθεντο θεόθεν διὰ νὰ πιστατ ει τὰς ποθεσεις των 'Eπειτα δε, κατὰ την αἴτησίν των, τους εδωκε βασιλεα,

et o Σαουλ υιον Κίς καὶ μετας σας αὐτὸν, ηγειρε τον Δαβὶδ εἰς βασιλεα.

94쪽

σουν, 24 Προκηρύξαντος Ιωαννου βὶδ μοῦν γαρ ἰδία γενεα Ἐπηοετησας

προ προσωπου της δεισόδου αυτου τη του Θεου βουλη κοιμηθη, καὶ

καθελόντs απο ου ξυλου- θηκαν εις τι δε ητον αυτος ο Μεσσίας, ἄλλα πρό-

95쪽

αιωνίως με δόξαν οὐράνιον καὶ δίν φαίνεται, τι αλλος τις ἄφου ρχισεν ο κόσμος, απεθανε πραγματικως, καὶ δεν ἴδε επὶ τε- λους διαφθοράν. V Ἐνὼχ καὶ 'Hλiας ἀνελήφθησαν διὰ να μην ἴδωσι Θάνατον' κεῖνοι, τους ποιου οι προφηται, και Πη οὐς, και ι Ἀπόστολοι ἀνεστησαν, ἀπεθανον πάλιν, και πεστρεψα ει το χωμα Καὶ

οι μετὰ του ριστο την ἀνάστασιν ανα- σαθεντες, ἴσως ἴδον διαφθοράν. Ματθ. r. 53. Διὸ καστον μερος της ριm νικης διδαχης συμφωνησε με των προφητων τὰς προρρησεις αι ὁποῖαι συνετρεξαν μετα της περ της αναστάσεως του ησου μαρτυρίας των Ἀποστόλων, και μετὰ των παρ αυτου καὶ αυτων ενεργηθεντων θαυμάτων προς την ἀπόδειξιν του τι αυτος πηρχεν O παγγελθεὶ Μεσσίας.

αμαρτιων καταγγέλλεται. 39. Καὶ

πα o πιςευων δικαιEται. . O πός ολος φήρμοσεν ενταυθα τηνοποίαν εἰχε προσδιορίσει και ἀποδείξειν διδαχ' 'Hτον ἀναγκαιότατον εις τον λαὸν ν πεισθη βεβαίως, ὁτι δια του Προσωπουεκείνου, τοι του ησο του σαρκωθεντος Υἱοῖ του Θεου, κηρύττετο ις αυτους ἁμαρ- τιων φεσις με την ἰλας ριον αυτου Θυσίαν, καὶ ως του λεους του δωρημα καὶ οτι κανεις

δεν δύνατο ν λάβη ταύτην την χάριν

χωρις της εν αὐτω πίςεως. Oλοι δε ι πι- εύσαντες θελον δικαιωθην ὁλοκλήρως απὸ πῶσαν γενομενην κατ αυτων κατηγορίανενεκα τω εγκλημάτων των καὶ με τρόπονεξεύρων οτι αυτοὶ δε εἶχον γνωρίσειν τωόντιτον Μεσσίαν των ὁτα επαρρησιάσθη εν μεσωαυτων, ουδ ενόησαν τὰς ἀναγινωσκομενας

δημοσία καὶ σταθερως μεταξύτων γραφάς.ουτως τὰς ξεπλήρωσα εξ αγνοίας, κρίναντες καὶ καταδικάσαντες το Ἱησουν, αἰτήσαντες παρὰ το ΙΠιλάτου την σταύρωσίντου μ ολον τι δε εἶχον ν προτείνωσι κατ αυτου ἄλλο τι μάρτημα, παρ ὁτιεκήρυττεν αυτον Υἱὸν Θεου Καὶ πληρωσαντες ε αγνοία τὰς διαφόρους προρρήσεις των παθων και του θανάτου του, δωκαν την ἄδειαν νὰ κατεβασθη απὸ τον σταυρὸν καὶ ὐ ταφη, διορίσαντες φύλακας

μετα πασης προσοχης ει το μνημεῖόντου,

διὰ ν εμποδίσωσι ενδεχομενην τινα ἁπά- την. Ἀλλ ὁ Θεὸς το ἀνεστησεν εκ των νεκρων' - ὁποῖον ἐμαρτυρήθη απὸ πληθος πειρον 'ναντιρρητων μαρτυριων. υτοι λοιπὸν ὁ, τε Ιαὐλος καὶ Βαρνάβας, ηλθον Ιως εις την Αντιόχειαν διὰ νὰ κοινοποιήσωσιν εις τους αδελφούς των τὰς χαροποιὰς αγγελίας, ὁτι ει τὰς μέρας των πλήρωσεν ὁ Θεὸς την πρὸς το Ἀβραάμ, σαάκ,

'Iακωβ, καὶ Δαβι γενομενην παγγελίαg, ἀναστήσας εκ νεκρῶν τον Κύριον ησοῖν,

καὶ ουτ μαρτυρήσας αυτὸν, τι ὐπάρχει μονογενης ἰός του, κατὰ την εἰς τον δεύτερον Ψαλμὸν περὶ του Μεσσίου προφητείαν. δε αλ β . 7-9.)-Ἐντε εν προεφήτευσεν ὁ Δαβὶδ καὶ εἰς εν ἄλλον ψαλμον, ὁτι ὁ Θεὸς δε θελε δωσειν τον ὁσιόν του ἰδη διαφθοράν. Ἱδε κεφ β . 25 32. αλ. g. 8-11. Tοῖτο δενεδύνατο ν προσέκη εις τον διον Δαβίδ επειδη διοικήσας του Ἱσραηλ τὰ πράγματα επὶ της γενεῆς κείνης καο η εχρημάτισεν,εκοιμήθη κατὰ του Θεου τὸ Θελημα καὶ τεθεὶς σιμά των πατερων et εἰ v, η μετε τοιουτον, ςις δεν δύνατο va εκπληρωθηβλήθη ει διαφθοράν. Ἀλλ' Ἀπόγονος καὶ κατὰ τον Μωσαῖκὸν νόμον. Hσαν διάφορα ἁντίτυπος αυτου ησοῖς, γερθεὶς την τρί- πταισματα, διὰ τὰ ὁποῖα δε υπηρχον διω- την μεραν, δε ιδ διαφθορὰν οὐδ' εμελλε ρισμεναι κανενος ιδους θυσίαι παρὰ κατε- νὰ επαναποθάνη καὶ ἐπανατεθλεις τον τά δικάζοντο απὸ τον νόμον κεῖνον θανάσιμα.φον, την σκηνην της διαφθορῆς, αλλὰ νὰ ζη Ψαλ. g. 16. οὐδ ισχυον αἱ νόμιμοι

96쪽

Θυσίαι νὰ ξαλείψωσι του συνειδότος τον

σαν θυσίαν του IA D. S-28. . 1 IS. 'Oλη δ ἡ ικονομία αἴτη ηκυρωθητώρα ες αλ εία, ερηθεῖσα πάσης νεργείας της, καὶ, δυναμεν να ωφελήση τους πο- βάλλοντας την παρὰ του ησο λύτρωσιν.

Eβρ. . 26, 27. Eπρεπε λοιπον αὐτοὶ

να προσεχωσι δια να μην θελον πελθειν επανήτων αἱ τρομεραὶ ἀπειλαὶ των προφη- των κατὰ των περιφρονούντων την εὐσπλαγχνία και δικαιοσύνην του Θεοῖ.m δυναται ν περιγραφθη υτως η μιλία του Iαὐλ εν συντόμω.-1. M πρωτηφροντι των μαρτωλων εινα ν δικαιωθωσιν ἀπο τ εγκλημα, καὶ ἁ παρρησιασθωσιν ως δίκαιοι νωπιον του Θεοὐ.-2. οἱ δικαιωθεντες ἁμωρτωλοὶ δικαιουνται ληθως αφ' λα των τὰ εγκλήματα επειδη ἀνίσως εμεν κανεν πάι ει τον ἁμαρτωλον, οὐτος μενει πεύθυνος.-3. τον δύνατον ἁδικαιωθη νας μαρτωλος διὰ του νόμου Mωσεως Οχι διὰ του θικου του νόμου, διότι λοι το παρεβημεν, καὶ τον ἀθετοῖμεν καθημεραν, ει τρόπον στε, αντ νὰμας δικαιωση μα καταδικάζει οχι ἀποτον τελετικον αυτο νόμον, πειδ δε ητο δυνατο τ αιμα των ταύρων και τράγωννὰ ξαλειψ ἁμαρτίαν, ἁ κανοποιηση τὴν ὐβρισθεῖσαν δικαιοσύνην του Θεου, - ειρηνευση την πληγωθεῖσαν του μαρτωλου

συνείδησιν αυτος δε ητον ἄλλο παρὰ μία τυπικη διάταξις.-4. Διὰ τοὐ 'Iησοὐαρισ- του ἀξιούμεθα τελείας δικαιώσεως διότι δἰ αυτου γινεν εντελης λαγος διὰ την

ἀμαρτίαν.-5. Oλοι κεῖνοι, λινε πι-ςεύου ει τον ριστον ελπίζοντες ει αυ- τον, και παραδίδοντες εαυτόν των διὰ νάκυβερνωνται ἄπο αυτον, δικαιουνται δἰ αυ- του, προ αυτους οὐδεὶς ἄλλος.-6. O,τι

δε εδύνατο ν κάμη ξ αδυναμίας οὐδ

ημας ο νομος, τουτο πράττει του ριστου

υἰμιλία αἴτη, και οἱ επόμενοι στίχοι εἶναι ἄξιοι διαιτερας σκεψεως μάλι α διὰ την παρά ασιν, την οποίαν αὐτη ζωγραφίζει περ του κηρύγματος του ' Απο όλου, καιεπειδ εξηγεῖ οἴτω σαφως, κας ον τρόπον και αἱ Ἐπιστολαὶ του Παύλου, το δόγματης διὰ του ρι οὐ δικαιώσεως. o Eb- αγγελιον, το ποῖον φερεν ὁ ' Από ολο ἀτον η εκπλήρωσις της μεγάλης προς τους π τερας γενομενης παγγελίας χ. 23. 29. 32.)-ὐπηρχεν ὁ λόγος του Θεοῖ' χ. 44. 46. -ἀνήγγελεν ἐν Σωτηρ καὶ μίαν σωτηρίαν, ' τον λόγον της σωτηρίας ταύτης ιχ. 23. 26 47.)- μεγάλη προετοίμασις υπηρχε μετάνοια-24.)-αἱ πρωταί του εὐλογίαι σαν των μαρ- τιων η ἄφεσις, και η τελεία δικαίωσις'

rιχ. 38, 39.)-καὶ το μεγα τελος του τοζω αιωνιος ιχ. 46. S. καὶ αὐται αἱ εὐλογίαι περιωρίζοντο εις τους πιςεύοντας ει το Ἱησοῖν, και εκτείνοντο εις ὀλους χωρις εξαίρεσιν.

ύμας το εἰρημενον εν τοῖς προφηταις. 41. δετε οἱ καταφρονηταὶ, Θαυμάσατε, και αφανίσθητε ' τι ἔργον εγω εργα ζομαι εν ταῖς ημέραις μων,

εργον - μη πιςευτητε, αν τις κροοιηγηται μιν. 'Aλλοίμονον εις τους καταφρονητὰς εκείνους, λινες δε πιστείου την μαρτυρίαν του Θεοῖ η περ της λυτρωσεως την οποίανενήργησεν, η περὶ της κρίσεως την ποίαν διεταξε, παρὰ Θεωροῖν την διακέρυξιν αυ- των με ἄπιστον π*ριφρόνησιν η ἀδιαφορίαν ἀμεριμνον Mὲ ποία εκπληξιν Θελουν ἀκού-

σειν επι τελους τον καταφρονηθεντα Ἱησοῖνεπαγγελλοντα ναντίον των την δίκην ης αιωνίου κολάσεως l-Ἐνω μως πολλοι κρί-

97쪽

ξίους, ἄλλοι, καὶ οι πλεον προσδόκηTοι, επιθυμοῖ πολλάκι ν ἀκούωσι περισσότεροντης σωτηρίας τα ευαγγελια. υτως ἔρχεται ι εαυτον ο ἄσωτος, πιστρεφει πρὸς το πατερατου, καὶ αποδεχεται μετὰ

χαρῆς μεγάλης ο δε πρεσβύτερος δελφος πληροῖται ὀργης καὶ φθόνου, καὶ αρ-

χιζε ν ἁνθίσταται, ν ἀντιλεγη καὶ βλασ

42. Ἐζιοντων δε ε της συναγωγη τωνδεουδαίων, παρεκάλουν τα

εθνη ει το μεταξ σάββατον λαλη-

43. υθείσης δε της συναγωγης, ηκολουθησαν πολλοὶ των ουδαίων

κα των σεβομενων προσηλύτων τω Παυλω καὶ τω Βαρνάβα οἱ τινες προσλαλουν τε αὐτοῖς, πειθον αὐτους επιμενε ιν τη χαριτι του Θεου. 44. ω

δ εοχομεν σαββάτω σχεδον πασα

πολις συνηχθη κουσαι τον λόγοντο Θεου. 45. δόντες δε ιδεουδαῖοι τους χλους, πλησθησαν ζηλου, καὶ ἀντελεγον τοῖς πο ου Παυλου λεγομενοις, ἀντιλεγοντες καὶ βλασφημουντες. 46. Παρρησιασάμενοι δε Παυλος καὶ ο Βαρνάβας, ιπον'

ιμι η αναγκαιον πρωτον λαλη-

θηναι τον λόγον του Θεου' πει- δε απωθεῖσθε αυτον, καὶ ουκ αξίους κρίνετε εαυτους της αιωνίου γης, δου, ςρεφομεθα ει τὰ θνη. 47. υτω

48. κουοντα δε τὰ θνη χαιρον, καὶ δοραζον τον λόγον του Κυρίου ψ π ευσαν σοι σαν τεταγμώοι

εἰς ζωην αἰωνιον. 49. Διεφέρετο δε

τας σε Πομενα γυναικας και τας εὐσχημονας, και τους πρωτους της

πόλεως, καὶ πηγειραν διωγμον επὶ τον Παυλον καὶ τον Βαρνάβαν,εξεβαλον αὐτους π των ο ναυτων. l. οἱ δε κτινας μενοι

αύτους, ηλθον εις κόνιον. 52. O A μαθηταὶ πληρουντο χαρας καὶ Πνεύματος γιου.

'Aφο εκβηκα εκ της συναγωγης οἰ συν- νηγμενοι, μη δειξάντων γενικως των ουδαίων καμμίαν πιθυμίαν του νὰ πανακούσωσι πλεον την διδαχη των Ἀποστόλων, παρεκάλουν τὰ 'Eθνη νὰ τους παναλαληθωσι το ξης σάββατον τὰ ἴδια λόγια. Πολλοι δε των Ιουδαίων καὶ υλαβων προσηλυτων κολούθησαν τον Ιαὐλον καὶ Βαρνάβαν, ἐπαγγελλόμενοι πίστιν ν ρισ- τω ησοῖ τους ποίους προετρεπον καὶ επειθον οι πόστολοι νὰ πιμελωνται τοΕὐαγγελιον, καὶ ἁ πιμενωσιν εις την ναὐτω ἀποκεκαλυμμενη χάριν καὶ ελεος του Θεοὐ και να μην ἁφίνωσιν αυτους ὰ δειλιάζωσι η διαστρεφωνται ἀπό τινας λόγους διωγμους, ἴτινες γίνοντο διὰ νὰ τους στρειωσιν ἁπὸ την ἀλήθειαν. re ἐρχόμενον σάββατον λοι σχεδὸν οι κάτοικοι της πόλεως, ειδωλολάτραι, καὶ πῶς ἄλλος, συνήχθησαν εὐδιαφόρων αἰτιων διὰ ν ἀκούσωσι τ εμελλον νὰ κηρυξωσιν οι πόστολοι. Tουτοίμως, ἁντι ἁ χαροποιηση του Ἱουδαίους, τους πλήρωσεν ὀργης καὶ φθόνου, διότι προβάλλοντο υτ φανερῆ εις τὰ Eθνη ta ευλογίαι της βασιλείας του Μεσσία, καὶ τὰ διαίτερα προνόμια ανήκονταεις τον λαον του Θεού καὶ με- νὰ ηυξ- ένθησαν εὐτουτολαὶ κατὰ του Eυαγγελίου προλήψεις των, πεχείρησαν Ἀντιλεγωσιν εις την μαρτυρίαν καὶ διδαχη των Ἀποστόλων, βρίζοντες αυτους ως πλάνους, ἴσως

98쪽

βλασφημουντες το Κύριον ησοῖν, καὶ τὰ Θαυματα και την δύναμίν του. Ἐπλησθησαν ζήλου V mχ. 45. ἀλλατι εἶδος ζήλου το αυτό; ηλος θηριωδης, καταφρονητικὸς κακοῖργος, διωκτικός ζηλος

υπερ των δεων των, και ναντίον των των

εκλαιε πικρότατα.

οἱ Ἱουδαῖοι λοιπὸν φθόνου την χάριν,

την οποίαν ι Ἀπό ολοι εἶχον με τον λαόν. Ἐθλίβοντο βλεποντες την συναγωγὴν ουτωπλήρη, ταν αὐτοὶ μελλον α κηρύξωσι. Tοῖτο τ το ἴδιον πνευμα, το ποῖον ενἡρ- γησεν εις τους Φαρισαίους προ τρναρι όν. Aυτοι κόπτοντο τὴν καρδίαν οταν βλεπον Ἀλον τον κόσμον ἀκολουθοῖντα αυτόν. 'Oτε ἡνοίχθη βασιλεία του οὐρανοῖ αὐτοὶ ι μόνον δε ηθελησαν να εἰσελθωσιν οι 'λοι, ἁλλ' ργίζοντο κατὰ των ει σερχομενων.

Aυτο εναντιοῖντο ει τὴν οποίαν κήρυττον οι Ἀπόrολοι διδασκαλίαν. Αντελεγον εἰς-α απὸ το ΓΙαλον λεγόμενα, τα ἀνέκρινον, καμνον ἀντιλογίας ει αυτα, εὐρίσκοντες λάθος τι η ἄλλο εις , τι αυτὸς ελεγεν, ἄντιλεγοντες και βλασφημουντες Αὐτοὶ εφεροντο υτω με παραδειγμάτι ον πεῖσμα καὶ λύσσαν επεμενον ει τὴν ἀντίςασίν των, και τίποτε δὲ ἡθελε του σιωπήσειν 'Aντε-

λεγον χάριν ἀντιλογίας, και ἡρνοῖντο τὰς πλεον φανερὰς γνωμας. ἡ δυνηθεντες δε

εἴρωσιν αιτίαν αντι άσεως, δίδοντο εἰς τὴν κακὴ γλωσσαν κατὰ του ρι οὐ καὶ του Eυαγγελίου του, βλασφημοῖντες αυτον και αυτό. 'Oσοι ἀρχιζουν ἀπὸ τὴν ἀντιλογίαν τελειόνουν γενικως με τὴν βλασφημίαν. Εἶναι καλὸν et να Θεωρ τις τιμίας γυναῖκας ευσεβεῖς, καὶ καλως προσηλωμένας ει τὴν Θρησκευτικὴν λατρείαν. 'Oσον θλιγωτερα σχεσιν χου αυτα με τον κόσμον, τοσουτον μεγαλητέρα φροντίδα λαμβανουν περὶ των ψυχων των ἐξοδευουσαι

κοινωνίαν των 'Aλ εἰναι φρικωδες, όταν, υπὸ της Θεοσεβεια τὸ πρόσχημα, αυταὶ συλλαμβάνου εχθραν κατα του ριστον, ως πραξα α ειρημέναι TV γυναῖκες διωκτριαι Δύναντα αυταὶ ἄρα ν λησμονήσωσι τόσον, τὴν τρυφερότητα καὶ συμπαθειαν της φυσεως των Π ως τίμιαι γυναῖκες Ἐμποροὐν ν' ἀμαυρωσωσιν ρυτωτὴν τιμήν των, κφαυλιζόμεναι, καὶ πράττουσαι τοιουτον-τόπημα; ο δε πάντων παραδοξότατον εἶναι τὸ ν κάμνωσιν ουτως ευσεβεῖς γυναῖκες Ἀποφασίζου αυτα νάθανατωσωσι τους πηρετας του ριστον, καὶ νομίζου με τουτο, τι δουλεύου τον Θσόν; A ἴδωσι λοιπὸν οι χοντες ζηλον, ὁτι αυτὸ ν ὐπάρχη κατὰ τὴν γνωσιν. Σιμά των ευσεβων τούτων καὶ τιμίων γυναι- κων ο Ἱουδαῖοι διήγειραν σαύτως καὶ τους πρωτους της πόλεως, διοικητὰς καὶ ἀρχοντας, ἴτινες ἶσα εν δυνάμει, και τους παρώξυναν εναντίον των Ἀποστολων μαλιςα, καὶ οἱ ἄρχοντες σαν τοσον αγόητοι, στενὰ ὐποφερωσι νὰ σταθωσιν ὀργανα τοιούτων

'Aς δωμεν ει ποίαν κατάστασιν φη- σαν οἱ Ἀπό ολοι τους ει τὴν Ἀντιόχειαν νεοφωτιστους.

Ἐζάθη χαροποι αγγελια εἰς τους κτων Ἐλων πι ραφέντας, τι δύναντο ἁλάβωσιν ἀποδοχὴν εις διαθήκην καὶ κοινωνίαν μετὰ του Θεοὐ δἰ ενὸς καθαρωτερου καὶ πλησιες ερου, καὶ καλητερ μεσου, παρὰ τὴν ὐποταγὴν εις τὴν ουδαικὴν θρησκείαν ὁτιτης διαιρεσεως Θ τοῖχος κρημνίσθη, καὶ αὐτοὶ σαν εὐπρόσδεκτο εἰς τὰς ἀγαθοεργείας της βασιλείας οὐ Μεσσiὐεξίσου μετους Ιουδαίους, καὶ δύναντο - γένωσι μετοχοι της προς αὐτοὸς παγγελίας, χωρὶς νὰ ὐποκύψωσιν εις τον ζυγὸν αὐτων. οὐτοε άθη τω τι χαροποιὰ εἴδησις παντὶ τωλαω.-οι μαθηταὶ ἰδόντες κόμη με ποιαν γενναιο ιυχίαν καὶ εὐχαρί ησιν ὁ Ιαῖλος

καὶ ὀ Βαρνάβας πεμειναν χι μόνον τὰς

προ αυτους γεγονυῖα βαρβαρότητας αλλ'

99쪽

εναντίον ολων των M. ποδίων τούτων οτι αυτAπροωδευον ει το εργο των, νεψυχωθησαν και ρυτοι κατα ον μοι s τρόπον. -Αὐτοὶ ταν πολλὰ χαροποιημενοι. H ελε δε υπολαβεῖν τις, τι, τε ὁ Παυλος

κα Βαρνάβας ἀπεβλήθησαν ξω τῶν ρίωναυτων, και ἴσως ἀπαγορευθεντες α επις Ξ-ψωσιν πο ποινὴν Θανάτου, c 9 αθηταὶεμελλον να πληρωθωσι λυπης καὶ φοβου μηβλεποντες αλλο παρ' τι, ζου αναχωρουνοι φυτουργοὶ οὐ ριστιανισμοὐ, ἡ φυτευ-σ ς μελλε α ξηρανθη ταχεως η Tι πο- μενως ἡ τ δυς υχία αυτων να εὐορiσθΣ ιν απυτην πόλιν, τοίποῖον θελε σταθῆ εις αυτους λυπηρότερον, διότι ἡ σαν αὐτόχθοννες. Oχι-αυτοὶ σαν πλήρεις χαρὰς εν ριστω, εχοντες τοσοῖτον πληροφορητικὴν βεβαιότητα, τι ρ Θεὸς θελε προάξει 1 , καὶ τε-

πολλα γεννα:όφρονες εμψυχωμενοι Θαι- μασιως με μίαν ἱερὰ ἁπόφασιν να μένωσιν απο ον ριστὸν αχωριστοι, ποιασδήποτε δυσκολίας ἡθελον ἀπαντήσειν Tοῖτο φαίνεται ξαιρετως, τι δηλου ται εκ η πληρωσεως των ΓIνευματος Ἀγίου διότι τοὐτοεννοειται περὶ της τόλμης του ΓΙετρου, κεφ. r. S. και του Στεφάνου, κεφ. OG.)καὶ το ΙΠαύλου κεφ. . . 'Oσον περισσότερον αἰσθανόμεθα τὰς παραμυθίας

καὶ μινχωσεις, τας ποίας ἀπολαμβανομεν ε της δυνάμεως της Θεοσεβειας, καὶ ὁσον αἱ καρδίαιμα κατασταίνονται πληρεστεραι τουτων, τόσον ἀλλον παρασκευαζόμεθα νυντισταθωμεν εναντίον των δυσκολιων α οποῖα μα συμβαινουν εις της Θεοσεβειας μας το στάδιον.

ρ πειθουν τε Ιουδαῖοι πηγειραν καὶεκάκωτα τα ψυχα των θνων κα τα των δελφων 3 Ἱκανον μεν ἡν

ονον διετριψαν παρρησια μενοι

δον τι σημεῖα καὶ τερατα γίνε αιλα των χειρων αὐτων. . σχίσθη

δ το πληθος τη πόλεως - οἱ μεν

ησα σὐν τοῖς ουδαίοις, οἱ ε συντοῖς Ἀποςόλοις. . Ω δε γενετο ορμη των θνων τε και Ἱουδαίων συντοῖς ρχουσιν αὐτων, βρίσαι καὶ λιθοβολησαι ότὰς, 6 Συνιδόντες κατεφυγον εἰς τας πόλεις της Λυκαονίας, Λυςραν και Δερβη , καὶ την

Ab καὶ οἱ εν Ἀντιοχεια ουδαῖοι εἶχον μεταχειρισθην ἀπανθρωπως τους Ἀπο όλους, ουτοιίμως λεν παρ' et θησαν δια τοὐτοαπο το α κηρύξωσι το Εὐαγγελιον εἰς τους ε Ἱκον Πουδαίους, in ινες ἴσως ησαν λα-

τεθειμενοι καλή τερα.-Φαίνεται δ' ὁτι ἐσ ταθη πρῆγμα τι ἀξιοσημείωτον εις τον τρόπον οὐ κεῖ κηρυγματος ων Ἀποστόλων, το ὁποῖον συνετελεσεν εις ἡ αἰσίαν αὐτωνεκβασιν. υτοὶ λάλησαν Ουτως, ωστ'επίστευσε πολυ πλῆθος ουτ σαφως, ἴτω καταπειστικως με τοιαυτην μαρτυρίαν καὶενδειξιν, τόσον ενθέρμως, τόσον φιλο όργως, καὶ με τοιαύτην φανερα φροντίδα δια τας

100쪽

f τηρήση τις, τι αυτ οι δε ησαν μόνον πεπεισμενοι, ἁλλα και πεπληρωμἐνο των, σαελδασκον Ἀλλ' η εκβασις δε πρεπειν ἀποδοθη εις τον τρόπον του κηρυγματός των, παρ ει το IIνεῖμα του Θεοῖ, τρεποῖο εχορήγησε τοιαυτα μεσA.

Γ δύστροπα Eθνη, διεγερθέντα ποτους πειθεῖς Ιουδαίους, μελλον φυσικω ν σταθωσι της νοχλήσεως αὐτῶν ργανα.

Jἰ ουδαῖοι με τὰς διαβολας τα; ποίας

ενεβαλλον καταπαίστως εἰς τα τα των Eθνων. κάκωσαν τα ψυχὰς αὐτων κατ των αδελφων, περὶ των ποίω ὰφ αυτ οὐ-

μόνον προδιεθεσαν, ως δύναντο, λας τας

εταιρείας, αλλὰ το καμα εργον των να πηγαίνωσιν πίτηδες προς ποιον φθασαν ναγνωρίσωσι, λεγοντες ὁσα η πονηρία καὶ κακία των δύνατο να πινοηση δια να τους ἐμπνευσωσιν χι μόνον ἀχρειαν, ἀλλ κα-κην δεα περὶ του ριστιαpισμοῖ παρασταίνοντες του πόσον φθοροποιον θελε σταθῆ βεβαια εις την θνικην αὐτων Θεολογίαν καὶ λατρείαν-ὁσον δ' εκ μερους των αὐτοὶ a πρόκριναν να γενωσιν εἰδωλολάτραι, παοὰ Xριστιανοί. υτως αὐτοὶ παρώργισαν καὶ παρωξυναν τα ψυχας αυτων ναντίον καιτων επι ρεφόντων, καὶ τω επις εφομένων. O Ἀπο ολοι ὁμως κριναν , αγκαῖον αδιατρίψωσιν ἱκανον καιρον ει το κόνιον,ενεργουντες γενναιοψύχως την διακονίαν των

με Θάρρος ει τον Κύριον, δια να εμψυχω-

τον καιρὸν τουτον να τους ενδυναμωση νακάμωσι πολλα θαύματα, τα ποῖα δενεπραξαν ἴσως ει ἄλλους τοπους. οιουτοτρόπως μεγα μερος των κατοικων η νηγκαλίσθησαν το Εὐαγγελιον, η βοήθησαν τηνυπόθεσιν και πειδη bτο εμπόδιζον ας πανουργία των πεναντίων, προςατευοντο

μεν αἰτια φοβερισμων, χ:, ὼδ αιτία καὶ αυτης της φανερῶς βίας, αν δεν πάρχηαναγκη ναπόφευκτος καὶ τότε, ὀχι διὰν ἀπολαυσωμεν την ἡσυχίαν μας, ἄλλα διὰν διαδοίη το Ευαγγελιον, TUTE Oν. O ἀρχισυνάγωγοι, καὶ ι των ουδαίὶν προυχοντες φαίνεται, ὁτι εκ ερδησαν πρὸς τὸ μερος των τους ζατηγους της πόλεως, ἴτινες ησαν Ἐθνικοί. οθεν βουλείθησαν να πιάσωσι βιαίως τον Ιαὐλον καὶ Βαρνάβαν, καὶ ἀφ οὐ τους τιμασωσι και βρισωσιν, ταραχοποιου της πόλεως νότου λιθοβολήσωσιν ως βλασφημους. Ἀλλ' ο σκοπός των ἀνεκαλυφθη, ἴσως την ἰδίαν ραν καθ' ηνεμελλε νὰ κτελεσίη καὶ φυγον οι Ἀπο - Γολοι, μεταβάντες πρωτον ει Λυ ραν, καὶεις Δερβην επειτα ὁπου, χωρὶς ποσως ἁδειλιάσωσιν ἀπο τον κίνδυνον καὶ την περιφρονησιν,εκήρυττον θαρραλεωςT Eυαγγελιον.

Eνταὼθ δε δυνάμεθα ν ἴδωμεν τηνεννοιαν της προφητείας του ρι οὐ, ὁτιαυτὸς ηλθεν χι διὰ νὰ φέρη εἰρήνην επάνω εἰς την γην, αλλὰ διαμερισμόν. Λουκ.ιr. 51-53. Ἐαν ὁλοι δεχοντο ὁμοψυχως την διδασκαλίαν του, θελεν εἶσθαι παγκόσμιος ομονοια ἀλλ' πειδη καὶ ἀσυμφωνοῖν - ταὼθα, το σχίσμα ε άθη πλατ ως η Θάλασσα. ις λας τὰς πόλεις καὶ χωρία, ο που κηρύττεται καρποφόρως τὸ Eυαγγελιον, γεννῆται μεταξύ του λαοὐ διχόνοια ἄλλοι μενε αὐτων βοηθοῶν λαις δυνάμεσι, καὶ ἄλλοι εμποδίζου ὁλη ψυχη του κήρυκά του Δεν ναται ὁμω νὰ μεμφθη τις του Ἀποςόλους ως προξενήσαντας διαίρεσιν, φοὐ προ τουνὰ ελθωσιν η πόλις ητον εις ὁμόνοιαν επει δηητον καλήτερον ν ὐπάγη μερος της πόλεως

ει τον οὐρανὸν, παρ λο εις την κόλασιν.

εὐκοιλίας μητρος αυτλυπάρχων,