Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

121쪽

πάσχοντας αυτου θεράποντας, δεν εἶναι ὀλίγαι, οὐδε μικραι Αὐτος ει ὰπόκρισιν των δεήσεων των, τους δι δε ομνωδίας εις την

σκοτεινοτατην νυκτα τῆς θλίψεως, και εις τὴν λυπηροτάτην και τρομερωτάτην αυτωνκατάς ασιν.-Καὶ πόσον ιναι ι ληθεῖς

ι ιανοὶ διάφοροι, ἀφ' ,τι νομάζονται, οτιυπάρχουν Αὐτοι εἶναι εὐδαιμονέςεροι των

πλεον ευτυχων χθρωντων, λινες καταθε- του πασά των δύναμιν δια ν του καταστήσωσι υ υχεῖς δεν εἰναι χρεία νά

φυλάττωνται προσεκτικωτατα, τα O εος

Θεληνὰ φυλακωθωσι τοῖχοι ἁλύσεις, δεσμὰ, και φυλακες εἰναι οὐδεν ο ταν αὐτος ευδοκήσητην λευθερίαν των. ι το ἄκρον της ελεεινης ων καταςάσεως χουν παντοδύναμον Φίλον ολ η φυσις εἰναι ετοίμη περτης ποθεσεως των αὐτοὶ δυνανται ἁ κάμνωσι τὰς πλεον δαψιλεῖς ἀγαθοεργείας, εἰς την σχατιὰν της πτωχεια των και εἶναι πρόθυμοι ν εὐεργετωσι τους σκληρυτάτους χθρούς των. O διωκται, οῖτινες βαλον εἰς φυλακηντον Ιαὐλον κα Σίλαν, βουλεύοντο νὰ ἐμποδισωσι του υαγγελίου την πρόοδον, διὰ νὰ μην θελε το ναγκαλισθην πλεον κανείς. Tοιουτοτρόπως λπιζον αὐτοὶ ἀνατρεφωσι εκείνην την παρὰ τον ποταμον

συνάθροισιν, διὰ νὰ μην θελον διανοίγεσθαι εἰς το εξῆς εκεῖ καρδίαι ως ἀνοίχθη ἡ καρδία - Λυδίας. ιχ. 14. Ἀλλ' ενrαυθα Θέ- λομεν δῆ, οτι γίνονται παδοὶ του ρι οὐ καὶ εἰς την φυλακήν ο οἶκος οὐτος μετεβλήθη

λαξ γενόμενος ξυπνος, καὶ ἰοων τὰς θύρας της φυλακης ἀνοικτὰς, πόθεσεν ως τονε ποιάενον, τι ἔφυγον οἱ φυλακωμενοι καὶ

τότε et εμελλε νὰ πάθη. Abτος γνωριζε

ποίαν παιδείαν διόριζεν ὁ Ῥωμαῖκος νόμος εἰς τοιαύτην περί ασιν, τι ο δεσμοφύλαξ πρεπε νὰ πάθη την αυτὴν παιδείαν, τις

εμελλε νὰ γένη εις τον φυλακωμ ενον.

Ἀπὸ τον φόβον του δε τράβηξεν ἡ

την μάχαιράντου καὶ μελλε νὰ γένη αὐτόχειρ, διὰ ν αποφυγη τρομερωτερον θάνατον. υ διαιτερα κριβὴς παραγγελία, τὴνοποίαν τον δωκαν οἱ ἄρχοντες διὰ νὰ φυλάττη τον Ιαῖλον καὶ Σίλαν, τον καμνεν συμπεραίνη, τι αὐτοὶ θελον αθῆνπολλὰ αὐ ηροὶ εἰς αυτὸν, αν ὐτοι φευγον. οἱ θνικοὶ φιλόσοφοι γενικως συγχωρουν τὴν αὐτοχειρίαν. D Σενεκα τὴν προσδιορίζει ς τελευταίαν θεραπείαν, εις τὴνοποίαν δύναται ἁ καταφεύγωσιν οἱ θλι- ψεσιν οἱ Στοῖκοὶ, μ ολον τι φρόνουν, οτι νικων τὰ πάθη, πεχωρουν ἴτω εἰς αυτά. Καὶ οἱ Ἐπικούρειοι, ολινες συγχωρουν τὰς σαρκικὰς ἡδονάς, διὰ ν ἀποφύγωσι τὰς θλίψεις της σαρκὸς προτιμούνμἀλλον ν δωσωσι τελος εἰς τὴν ζωήν. Ἀδεσμοφύλαξ οὐτος νόμισεν, ὁτι δεν βλαπτε τον προλάβη τον Θάνατόν του ὁ ρι ιανισμὸς ὁμως αποδεικνύεται εὐτούτου, τι εἶναιε Θεοὐ κρατων μῆς εἰς τον νόμον της πλάσεως μας, ναζωων, νισχύων καὶ ερεό-

νων αυτόν καὶ ἴτω μας ποχρεο ν ει - μεθα εἰς τὴν δίαν μα ζωὴν δίκαιοι. Ποσον παράδοξοι καὶ απροσδόκητοι εἶναι

α διάφοροι μεθοδοι της θείας χάριτος'

Κύριος νίοτε δηγεῖ τους μαρτωλοὴ εἰς τὴν γνωσίν του διὰ των δίων κριμάτων των καὶ πολλάκις διὰ των παθων των δούλων του. Aυτὸς φερε με πομονὴν καὶ βαθμηδὸν τινὰς εἰς την γνωσιν καὶ πεῖραν τῆς ληθείας του ἄλλους φοβίζει με τρομερωτάτας κρίσεις, καTους ποσπα με χαριτωμενην βίαν ἀπὸ τους οδόντας τῆς πωλειας Μερικοὶ καταντοῖν τόσον πλησίον εἰς τὴν κόλασιν, ως δύναταί τις ν φαντασθη, τι δη χάνονται' καὶ τότε λυτρόνονται μεσως, καὶ γίνονται κληρονόμοι του Ῥανοῖ. Υπο τὴν επίρροιαν των μανιακων παθων των πολλοὶ παρεκιν

122쪽

νισθωσιν εις τον ἀπεραντον λάκκον, τονι διον κεῖνον καιρὸν, τε μελλε να τους οδηγηση ο Θεὸς εις την δον της εἰρήνης καὶ

μακαριοτητος. οιουτοτρόπως αυτος φανερόνει της χάριτος του την μεγαλωσύνην καὶενεργειαν, δίδων αἰτία υμνων εὐχαριςιων, οιοποῖοι Θελουν γίνεσθαι πολυειδε ατοι εις πάντας τους ἰωνας.

Εἶναι ἀξιοθαύμα ον οτι δεν δύναντο να

φεύγωσι τινες ε των φυλακωμενων, ταν

ἡνοίχθησαν της φυλακης αἱ θύραι, και αυτοὶ ελύθησαν απὸ τας ἁλύσεις των λεκπληξις ων ὁμως τους ἐφύλαττε ερμούς. ἰσθανόμενοι, οτι ελύθησαν απο τα δεσμα διατων δεήσεων του Παύλου καὶ Σίλα, δεναπεφάσισαν να μετακινηθωσιν, αν αὐτοὶ δεν

ἀνεχώρουν καὶ ὁ Θεος λιξε ε ἴσου την

δυναμίν του ει το να ε σε τα πνευματάτων,

ωσὰν ὁτα ελυσε του πόδα των. T IIνε- του Θεοὐ τὸ ποῖον ε άληλα νὰ πείση, πριν του νὰ παρηγορηση, επρο- ξενησε τρόμον, καὶ ξεπληξε τον δεσμο φυλακα. 'A αυτος εἰχε φροντίδα νὰ κλείση πάλιν et νΘύραν της φυλακης, μας εἰναι ἄγνω ον ἴσως τὸ λησμόνησεν ως ἡ Σαμαρεῖτις, ιτα ὁ ι ὸς εἰχεν εντυπωσειν εις την συνείδησίντης κατάπεισιν, ἀφῆκε την ὐδρίαν αυτης, ω λησμονήσασα διατὶ ἡλθεν εις την πηγήν. Ἱωανν δ . 28. V δεσμοφύλαξ οὐτος, δοκιμάσας τοιουτον τρόμον, δεν δύνατο ν προ ρέξ εις πλεον ἁρμόδιον ποκείμενον παρὰ τον Παῖ- λον, διότι συνεβη καὶ ις τουτον τὸ ὁμοιον

μίαν φοράν. υτο ε άθη μίαν φορὰν διωκτη των καλων ἀνθρωπων, ως οὐτος ὁ δεσμοφύλαξ τους εἶχε βάλειν εις την φυλακὴν, ως ουτος τους ἐφύλαττε καὶ ὁτα αυτὸς ως φυτος, ησθάνθη την φωνὴν του Θεοῖ ἔτρεμε καὶ εξε η' θεν τον αρκετὸς νά ομιλήσηπρος το δεσμοφύλακα πλεον αισθητως. 'Aς παρατηρήσωμεν πως ει ταύτην του την ἔκπληξιν ὁ δεσμοφύλαξ προ ρέχει ει τον

Παῖλον καὶ Σίλαν, λὰ νὰ εἴρη παρηγορίαν.

1. M πόση συ ολην καὶ σεβας τους ωμίλησεν. υτὸς πρόσπεσεν εμπροσθεν αὐτων ως κρατικὸς διὰ την ἀθλίαν του καταςασιν, καὶ ετοιμος ν βυθισθ' υπὸ τὸ βάρος το εκ τούτου τρόμου του. υτὸς επρόσπεσεν εμπροσθεν αὐτων, διὰ νὰ ζητήσησυγχω ησιν, ως μετανοησας διὰ τὰς προς αυτοδ αδικίας του, καὶ νότου συμβουλευθη, ως ἰκετης, τὶ επρεπε ν κάμη. οἶς ωνόμασε Κυρίους προ λίγου αὐτοὶ θεωροῖντο ως πλάνοι καὶ ἀχρεῖοι, καὶ αυτὸς ητο κύριός των τωρα μως αὐτοὶ εἰναι Κύριοι Hεπιροεφουσα χάρις μεet αβάλλει την γλωσ-

σαν των ἀνθρωπων, καὶ τους κατα αἴνει ευδιαθετους ει τους πηρετας του Θεοῖ.

2. Πόσον σπουδαῖα εἰναι νερωτησά του. T πρεπε ν κάμω διὰ νόσωθ. M σωτηρία του γιν τωρα η πρωτίστη φροντίς του,

καὶ εἰναι πλησιεστατ εις την καρδίαν του, ητις το πρότερον τὸ πλεον ἀποξενωμενον πραγμα απὸ του συλλογισμούς του Oχι,

πλούσιος καὶ μεγα ει τὸν κόσμον αλλὰ

τί πρεπε ν κάμω διὰ νὰ σωθλ; οἶς εφερεν ξω, διὰ vis τους - ταύτην τηνερωτησιν, διὰ Luὴν θελε σταθῆ η ἀπόκρισίς των συνεσταλμεν καὶ βεβιασμενη αλλὰ νὰ τον διορίσωσι τὸ πρεπον, ἄν καὶ ητο φύλαξ των με την αὐτην ελευθερίαν, ω εδιό- ριζον του ἄλλους χυτὸς τους εκφερειεξ απὸ την σωτεραν φυλακην εὐελπίδι, οτι αὐτοὶ θελον τον ελευθεέωσειν απὸ φυλακην πολλὰ χειροτεραν δηληδὴ τὰ λαμὰ της ἀμαρτίας. 3. Αὐτοὶ τον δήγησαν με μεγάλην προθυμίαν τὶ πρεπε ν κάμη Πάντοτε σαν πρόθυμοι ν ἀποκρίνωνται εις τοιαύτας ερωτήσεις μ' ὁλον ὁτι εἶναι κρυω- μενοι, καὶ τεθλιμμενοι, καὶ νυ αγμενοι, δεναταβάλλου την ὐποθεσιν ταύτην εις ἁρμοδιωτερον καιρὸν καὶ τόπον δε τον διορίζουννὶ ὐπάνη πρὸς αυτ οἶς τὸ ἀκόλουθον σαββατον εις τον τόπον της συναθροίσεως πλησιον του ποταμοῖ, καὶ τότε Θέλουν τον ιπεῖο

123쪽

ἀλλα τον δεχονται τώρα χοντα την καλην λάθεσιν, διὰ νόμην θελε παλαιωθην η πελ

ται εἶναι καιρὸς καὶ δι αυτους Ἀρχίσωσιτ εργον, ως συνεργάται του Θεο9. υτοὶ

δε τον λεγχου δια τον προ αυToυς σκληρον και κακον τρόπον του ὁλα ταυτα συγχωρουνται καὶ λησμονουνται, καὶ ἔχουν τοσαύrην ευχαρί ησιν να ον δείξωσι την προς το ουρανὸν δον, ω να τον o πλεονεπιστήθιος φίλος των Δεν θριάμβευσανεπανήτου μ λον τι τρεμε τον δωκαντας αυτὰς συμβουλὰς, ως καμνον καὶ εἰς του αλλους Πίς ευσον επὶ τον Κυριο Ἱησοῖν ρι όν. ' Hθελε ὐπολάβει τις, τιαυτοὶ μελλον να τον εἴπωσι προ πάντων, Μετανόησον δια την προς μῆς-μότητάσου. Oχι τουτο παραβλεπεται, καὶ περναευκολως, ἀνισως αυτὸς Θεληση μόνον α πιστεύση εις τοναρι όν.

Tουτο εἶναι παράδειγμα ἀξιομίμητον εις

τους ἱερεῖς, εμψυχόνωσι τους μετανοοῖντας, να προὐπανzωσι τους ερχομενους ει τον Xριzον, και να τους χειραγωγωσι ναμ φέρωνται αῖς ηρως ει κανενα, δια το ποῖον τους καμε κακον, ἄλλα να ζητωσι την τιμην

διαθήκη της χάριτος ει ολίγα λόγια ' Πίστευσον ἐπι τον Κυριο Ἱησοῖναρι ὸν καὶ σωθηση συ, καὶ ο οἶκός σου Περιγράφεται

ει αυτὰ τα λόγια, - Πρωτον-M υποσχεθεῖσα ευδαιμονία Σωθηση ἔχι μόνον ελεύθερος απὸ η αἰώνιον θορὰν ἀλλα καὶ κληρονόμος της αιωνίου ζωης καὶ μακαριότητος. Συ a και Arυχης ἄνθρωπος, νας ὐποδεσμοφύλαξ γραβδοῆχος ποταπης κα ταπεινης καταστάσεως ει τον

κοσμον, τουτο ὁμει δε θελε σταθη εμπόδιον εις την σωτηρίαν σου. Συ, ν καὶ με-

τας αμαρτωλὸς ἄν καὶ διώκτης, ὁμως αἰβδελυρα παρανομία σου θελουν συγχωρηθην ἐλαι δια της χάριτος του ριστου. σαμυνθεῖσα και πικρανψεισα καρδία σευ Θέλει ἀπαλυνθην καὶ γλυκανθην διὰ et ς δυνάμεως του ριστοῖ καὶ ουτως δε θελεις ἀποθάνσιν διὰ τὸ γκλημάσου.

Δευτερον ζητηθεῖσα συμφωνία Πιστευσον επὶ τον Κύριον ησουν ριστον. Ἐμεῖς πρεπε τὰ πιστεύσωμεν το μαρτύριον, et ὁποῖον εδωκεν ὀ Θεὸς ει το Εὐαγγελ:οντο περὶ του Ιοὐ του, καὶ συγκατανευ- σωμεν ει αυτὸν ίς πιστὸν καὶ πάσης απο-

δοχης ἄξιον Πρεπε νὰ δεχθωμεν την μεθοδον, την οποίαν μετεχειρίσθη ὁ Θεὸς διὰ νὰ καταλλάξ τον κόσμον ει εαυτὸν Γ ἐνὸς Mεσίτου καὶ ἁ παραδώσωμεν ον εαυτόν μας, ν ὁδηγηθωμεν, καὶ σωθωμεν δι αὐτο9. Abτη εἶναι η μόνη δὸς καὶ δὸς σφαλης προς σωτηρίαν Δεν πάρχει ἄλλο μεσον σωτηρίας παρὰ τον ρι ὸν, καὶ δεν εἶναι κανεν ἄλλο μεσον ν σωθωμεν διὰ του Xριστου, παρὰ τὸ πιστεύειν εις αυτόν καὶ δεν πάρχει κανεὶς αποτυχίας κίνδυνος, ἄν

μεταχειρισθωμεν τον τρόπον τουτον Διοτιουτος εἶναι ὁ τρόπος, τον ὁποῖον διόρισεν ὀ Θεὸς καὶ ὀ ποσχεθεὶς εἶναι πιστός.

Tοῖτο εἶναι κεῖνο το Ευαγγελιον, τὸ ὁποι- ον πρεπε ν κηρύττηται ι πῶσαν κτίσιν, ' Ἀπιrεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθησεται Tρίτον εκτασις του πράγματος εἰς την οἰκογενειαν του δεσμοφύλακος Σωθη-

εισθαι, ν ρ ρις ω Θεὸς σου και του σπερματος σου, ως τον εις τον δεβραάμ.

Πί ευσον, καὶ θελε ελθεῖν σωτηρία ις τον οἶκόν σου Λουκῆς θ . . T νηπια της οικίας σου θελουν ἀποδεχθην μετὰ σου εἰς την ὀρατη ἐκκλησίαν, βαλλόμενα ε τούτου ει καλην ιδὸν διὰ την σωτηρίαν. O δ' ηλικίαν εχοντες θελουν λάβειν τὰ προσφερόμενα ει αυτους μεσα προς σωτηρίαν οσοι

καὶ ἄν εἶναι a πινεύσωσιν εις τον ησουν Xρι ὸν καὶ Θελουν σωθην. Oλο αυτοὶ νί- νονται εις ριrὸν υπρόσδεκτοι με την αὐτην

συνθηκην.

Tεταρτον-Aυτοὶ ρχισαν νὰ λαλωσιν si αυτὸν καὶ την οἰκογένειά του ον λόγον

124쪽

του ρι Ου ιχ. 32. Eις αυτον βεβαια, ητον ὀαρι ος διόλου ἄγνω ος οἴεν ἀπητεῖτονα τον εἴπωσι ποῖος εἶναι οὐτος ο 'Iησοῖς, δια να-πείση εἰς αυτό, 'Iωάν. )Και ουσι του πράγματος, πε:δη και δενητο δυσκολος, αὐτοὶ τον εἶπον εὐθυς ταδεοντα, δια να κάμωσι την βάπτισιν του λογικην λατρείαν οἱ πηρέται του ρι οὐπρεπε γα χωσι τον λογον ου Κυριου ο- σουτον τοιμον εἰς την καρδία των, και τοσον πλουσίως κατοικουνTα εις αυτ ους,

ως γα ναι ἀρκετο να δίδωσιν αἰφν. διως διδασκαλίας ει τινὰ, ο ις επιθυμεῖ, τας ἁκούση και δεχθη δι οδηγίαντο εις την

λογον του Θεου χι μόνον ις αυτον, ἀλλακαὶ ις ὁλους οσο ησαν εις τον οἰκόν του οι οἰκοδεσπόται πρεπε να πιμελωνται δια ναγίνωνται μετοχοι των μεσων της γνωσεως

και χάριτος, ολοι ι υπὸ την φροντίδα των, και να λαληται πρὸς υτους ο λόγος του Κυρίου επειδ αἱ ψυχαὶ των πλεον δυστυχων δούλων, εἰναι ξίσου πολύτιμοι μετα των κυρίων των καὶ γοράσθησαν με Ψὸ ἴδιον αἱμα. Πεμπτον-D δεσμοφύλαξ και η ικογε- νεια αὐτο ἐβαπτίσθησαν μεσως, ὁθε καιεδεχθησαν τον ριςιανισμὸν, πετάχθησαν εἰς τους νόμους του, καὶ εἰσηχθησαν εις ται δια προνόμια, ομολογήσαντες παρρησία, ως Ευνουχος, ἔτι πίστευσαν πως δεησους Xριστος εἶναι o ιὸς του Θεου. υτεαυτὸς, υτε κανεὶς αλλος του οἴκουτου ζή

καθυποβληθη εις τους δεσμου του βαπτίσματος, ου Οὐδ' ὁ Ιαὐλος καὶ Σίλαι ἐζήτησαν καιρὸν δια s. δοκιμάσωσι τηνειλικρίνεια αυτων, καὶ να συλλογισθωσιν ανε πρεπε α του βαπτίσωσιν η υ. Ἀλλατο IIνεῖμα της χάριτος νήργησε τοσοῖτον δυνατην πίστιν ις αυτους λους δια μιας, dστ ὐπερεβηκε την περαιτερ επιβεβαίω- σιν και ὁ Παυλος καὶ Σίλας ἐγνωρισανδι τε Πνεύματος, ὁτι τοῖτο, το ποῖον

περιστάσεις.

Eκτον-D δεσμοφύλαξ επομενως πρόσφερε μεγα σεβας πρὸς το Παῖλον καιαι- λ ν, ως ενας στις δε ηξευρε πως ν ἀνταμείψη την πρὸς αυτου βλάβην του η πως να δείξη ἀρκετην ευγνωμοσύνην δια την χάριν, την ποίαν λαβε παρ αυτων. υτὸς τους λαβε την ἰδίαν ραν της νυκτός δενηθελησε να του ἁφήση να μείνωσι μίαν στιγμην περισσότερον εἰς την σωτερα φυλακην. Eπλυνε τας πληγάς των δια νατα δροσίση, και να μετριάση την δριμύτητα των δια να τα καθαρίση απὸ τὸ αἶμα, τὸ ποῖον φερον α μάστιγες, ἴσως τας ελουσε με μερικα θεραπευτικὰ γρά καθως εβοήθησεν ὁ καλὸς Σαμαρείτης τον πληγα- θέντα ανθρωπον, ἰατρεύσας την πληγή του με μεμιγμενον οἶνον καὶ λαιον. ους φερεν εἰς τὸν οἶκον του, τους πεδεχθη εις τον καλήτερον οἰκίσκον του Tώρα κανεν πρῆγμα δεν νομίζετο κανως καλὸν δἰ αυ- τους, ως πρότερον ουδεν ἱκανως κακόν Tους παρέθηκε τράπεζαν, καὶ τους προσκάλεσεν εἰς αυτην μετὰ χαρῆς δια του ποίουεφανερον την περιποίησιν, τηνίποία εκαμνεν η ψυχή του ει τὸ Εὐαγγελιον. υτὸς δε θερίσας ἴτω πλουσίως απὸ τα πνευματικάτων, κρινε πρεπον να θερίσωσι καὶ αυ-

τὸ απὸ et σαρκικάτου ά. Κορ. 11. Διατί εχομεν οἴκους καὶ τραπέζας, ὰν μη διὰ νὰ ἀπολαύσωμεν εὐκαιρίαν, ν δουλεύωμεν τὸν Θεὸν καὶ τὸν λαοντου με αυτά; Eβδομον χων της ἀγαλλιάσεως καιτης σωτηρίας ἡκούσθη εἰς τὸν οἶκον του δεσμοφύλακος ποτε δε ε άθη κεῖ ἄλλοτε τοιαύτη ἀληθως χαρμόσυνος νύξ. Εὐφράνθη μεθ' ὁλου του οἴκουτου, πιζεύσας εἰς τὸν Θεόν. Κανεὶ των του οἴκου του δεν ἀπεβαυτὸ βάπτισμα, re νὰ συγχίση την ἁρμονίαν ἁλλ ὁλοι σαν σύμφωνοι ' το αεναγκαλισθωσι το νώγγέλιον, το ποῖο

125쪽

μεταβολη περὶ του σαββάτου. οἱ ξ

βραίων πιστρεφοντες περιετεμτον ἔτι τ ὰρ ενικα τεκνα των, δια α μη βλαπτωσιν ἀνωφελως του μ επιστρεψαντας Ἱουδαίους. ηυξαν μεγάλως την χαραν. m πί ς τουεφερε χαράν' κεῖνοι, οι ποῖοι δια της πί εως παρεδόθησαν εις τον Θεον εὐχριςω, ω αυτοi, χουν μέγα δίκαιον να χαίρωσιν. Oταν ο υνουχος πε ρεψεν εις την εις ι ὸν πίριν, ' πορευετο την ὀδον αυτου χαίρων ' ουτως και ρ δεσμοφύλαξ εχάρη.Aυτος φανερωσε την χαρά του εις λους τους περι αυτόν ἐκ του περισσευματος της εις την καρδίαν του χαρῆς, λάλησε τοσό του ει δόξαν Θεοῖ, και ει εμψυχωσιν των εις Θεον πιή ευσάντων. Ἐκεῖνοι οἴτινες εγευθησαν τὰς παραμυθίας της θρησκείας, επρεπε α πασχιζωσιν λαις δυνάμεσι να

ἄρσενικὰ του οἴκου, συμπεριλαμβανομὴν, εκβάλλουσιν - γαρ αλλαελθόντε αυτοὶ χμας ραγαγέτω - 35. με ας δε γενομέν η απεροςειλαν οἱ ρατηγοὶ τους αβδήχους, λεγοντες, Ἀπόλυσον του ανθρωπους εκείνους. 36 πηγγειλε ό ό όεσμοφυλαξ του λόγους τουτους προ τον

και των νηπιων, συμπεριετεμνοντο με αυ-

του, πληντινος εου, ςις διδαχθεὶς, ουνατον ἀποποιηθη την περιτομην' ίθεν εἶναι ευκολον να ποθεσωμεν, τι τηρεῖτο η αὐτη τάξις ει την βάπτισιν των οἴκων εκείνων, περ των ὁποιων ομιλεῖ εα ιαὐηκη'

διότι η προς το Ἀβραὰμ σφραγισθεῖσα διαθηκη τυ ὁμοια με τηναριστιανικὴν καὶ

μεῖον των ὁποιων υπάρχει τώρα το βάπτισμα Και τα περ του βαπτίσαατος των πιστευσαντων μετὰ των οἰκων αυτων λεγόμενα, συμφωνου τοσουτον με τα περὶ της του Ἀβραὰμ μετα του ικου αυτου περι- Τομης, pε-καθ' ὁμοίωσιν αλλων γραφων με την γενικην της αρχαίας εκκλησίας συνηθειαν του βαπτίζειν νηπιόθεν-και με ην σκεψιν, ὁτι δε εὐρίσκομεν κανεν παράδειγμα, πως ριστιανων γονεω ν τεκνα βαπτιζοντο νευι-πρεπε να προσδεχωμεθα σχυρως την

σαν. 8. Ἀνηγγειλαν δε τοῖς ρατηγοῖς οἰ αβδουχοι τα ρηματα ταυροτα καὶ φοβηθησαν κουσαν τε δ τι Pωμαῖοί ἰσι. 39. Καὶ λθοντες παρεκάλεσα αυτους, και εξαγαγόν

τε ηρωτων ξελθεῖν της πόλεως. 40. Ecgλθόντες δε ἐκ της φυλακης εισηλθον εις την Λυδίαν κ αὶ δοντες τους δελφους παρεκαλεσαν αὐτους, καὶ ξηλθον.

οἱ στρατηγοὶ, λινες χθε μετεχειρί - θησαν του Ἀποπόλους με τοσην ἀχρειότητα

εδοσαν προσταγην και η οσρυTον νωρις αυτων ποστολη, ευθυς ταν ξημερωσε, φανερόνει, ὁτι η αὐτοὶ vi σθάνθησαν τον τρομερὸν σεισμον ου μεσονυκτιου κείνου, σTαθέντα προς περάσπισιν της ποθεσεως των φυλακωμενων ων, η τους λεγξεν η συνείδησίς των Γ ἴσα καμαν, καὶ τους βαλεν εις μεγαλην νησυχίαν Ἐννο δεδ.ωγμἐνοιοντες εις τα δεσμὰ ψαλλον, οι διωκοντες ησαν πληρεις ταραχης καὶ γωνιων εἰς τὰς

126쪽

κNνας των ἄπο την πνευματικὴν θλίψιν, παραπονούι ενοι μαλλον διὰ τὰς πληγας της συνειδήσεως των παρὰ τους φυλακωμε- νους δια τὰς επὶ των πλατων των καὶ ταχύνοντες περισσότερον ει το να τους ἀπολύσωσι παρ ὁσον οι δεσμιοι πόθουν την ἀπόλυσίν των.

O δεσμοφύλαξ τους φανερωσε mχ.36. V οἱ ρατηγοὶ μήνυσαν δια ν ἀπολυθητε 'τωρα λοιπον υπάγετε εν εἰρήνη. Oχι διότι ἐπεθύμει ν ἀναχωρήσωσιν, ξενοι του, αλλ'

ως φυλακωμενοι του αυτοὶ μελλου παντοτε ν ἀποδεχθωσιν ασμενως ει τον οἶκον του, τους συνεχάρη μως, τι σαν ἀπο- δεσμάτου λευθεροι.- Ο Θεος δύνατο δια της χάριτός του να επιστρέψη του στρατηγους με την αυτην ευκολίαν με την oποίαν πεστρεψε τον δεσμοφύλακα, καὶ νά του φερηεις την πίστιν καὶ et βάπτισμα αλ ὁ Θεος ξελε ξατο τ ασθεν του κόσμον. Ἱακ β. 5. ' δε Παῖλος δίδει να γνωρίσωσιν οἱ πατηγο ει πόσους τρόπους παρεβηκαν το πάγγελμα των καὶ τι αυ- τος ξεύρει κανως τον νόμον περ τούτου. Αὐτοὶ τους δειραν, ντας Ρωμαίους. Tόσον ο νόμος Iόρκιος, καθως καὶ ὁ Σεμπρόνιος παγορεύου ρητως ο νὰ πομείνη ραβδισμοῖς η μάστιγας το σωμα ενος Ρωμαίου πολίτου καὶ Ρωμαῖοι στορικοι φερουν παραδείγματα πόλεων, παρὰ των ὐπ L ελήφθησαν τα προνόμιά των δ' υβρεις γενομενα εις Ρωμαίους πολίτας ' ακολούθως δε θελομεν ἰδεῖν τον Παῖλον μεταχειριζόμενον την δικαιολογία ταύτην' κεφ. r. 25, 26.

T νὰ τους λεγον τι τους δειραν οντας Ἀποστόλου του ριστοῖ, και γαπητους

του οὐρανοοῦ, δε ηθελε του κάμη εντύπωσιν' το ν του προβάλωσιν ὁμως, τι αυτοὶ ἴβρισαν Ρωμαiους πολίτας θελε τους προξενήσειν φόβον ούτω κοινως ο ανθρωποι φοβουνται την ὀργην του Καισαρος ἀλλον παρὰ την του ριστου. D βρίζων να 'Ρωμαῖον, να ευγενη, να ἄρχοντα, ξ ἀγροιας, καὶ λάθους, νομίζει χρεος του ἀ

στοχάζεται, τι δύναται et κάμηασφαλως.-Αὐτοὶ τους εδειραν καταδικάστους, χωρὶς αιτίαν, δε τους δωκαν ἀκριβη ἀκρόασιν, δε ε ξετασαν με πομονην την κατ αὐτων διαβολην, ουδε του ἄφησαν ἁπολογηθωσιν. Eἶναι γενικος κανων της δικαιοσύνης, Γνωριζομενης της αἰτίας δύνανται ν ἀπολυθωσι πολλοί ουσης δ' ἀγνωστου, κανει ν καταδικασθη δεν δύναται.V ιδουλοι του ριστου δε ηὐελον πομείνειν τοιαύτην κατάχρησιν, ἄν αὐτοὶ καὶ η πό- θεσίς των λάμβανον ἀδεκαστον ἔρευναν.-Tοῖς δειραν κόμη αναφανδόν το ποῖον,

οσο εγινε προς μεγαλητερα καταισχύνηντων πασχόντων, τοσουτον στάθη τολαη-

ροτερα ἀθετησις της δικαιοσύνης καὶ του νόμου.-Tους βαλον εις φυλακην, χωρὶς ἀποδείξωσι καμμίαν αἰτίαν της φυλακωσεως των δεσποτικως δηλαδη, καὶ με προσταγηναπολυτον. Ηλ δε του εκβάλλου κρυφίως. Αὐτοὶ δεν ελαβον τωόντι τοσαύτην ἀναίδειαν,

ωστε α πιμενωσιν εις ο τι πραξαν, οὐδ'

εσταθησαν πάλιν τίμιοι διὰ Lομολογήσωσι

δι Παυλος ζητεῖ, ὁμολογήσωσιν οι

Γρατηγοι το προ αυτοῖς πταῖσμά των καὶ να τους ἀπολύσωσι παρρησία. M ερεὰ επιμον του Παύλου δεν ἀπεβλεπεν εις την τιμην, αλλ εις την δικαιοσύνην καὶ χιτόσον διὰ το εαυτόν του, σον λὰ ην ὐπό- Θεσιν του ρι οὐ 'Aς ελθωσι καὶ ς παύσωσι του λαοῖ τον θόρυβον, μολογοῖν- τες, τι μεῖς δε ειμεθα ταρακτα της

πόλεως.

O πατηγο εφοβήθησαν, ἀκούσαντες oτι ὁ Παῖλος ητο Ρωμαῖος. φοβήθησαν ἀκούσαντες ο διὰ νὰ μην θελον ἀναγγείλειν τινες των φίλων του ει et ην διοίκησιν τι αὐτοὶ εἶχον πράξειν, καὶ ὐπεκειντο ει το ἁπάθωσι διὰ τουτο χειρότερα A πράξεις

των διωκτων rώησαν πολλάκις πανανομοι,

127쪽

και κατ αυτον των εἴνων τον νόμον, καὶ ως επὶ το πολ απάνθρωποι ναντιον του τῆς φυσεως νόμου πάντοτε μως ἁμαρτωλοὶ καιεναντίον εις τον νόμον του Θεου. Abro ηλθον καὶ παρεκαλεσα αυτ υς νήμη ζητήσωσι την του νόμου ἐκπληρωτι νεναντίον των, αλλὰ ἁ παραβλεψωσι ων πραξεώντων το παρανομον, και να μη λεγωσι πλέον περ τούτου τίποτε Ῥμοιως ὁ Φα- ραω καὶ ο ὐπη-ται αὐτοῖ, ιτινες ἀντετει- νον ις ον Θεον καὶ τον ωὐ ην, λθον προς το Maebσῆν, καὶ προσκυνήσαντες

αυTOν, τον ειπον, Eξελθε. Eξοδος ιά. S. D εο δύναται ν κάμη τους χθροῖς του λαοὐ τοὐν αἰσχυνθωπι δια τον φθόνον καιτην πρὶς αυτους ἔχθραν των. 'O αὐλος και Σίλας λοιπον κβηκαν ἀπο την φυλακην, και ἀπεχαιρετησαν τους σίλους των. Υπηγον εις τον οἶκον της Λυδίας, ὁπό εἰχον συναχθη ἴσως οἱ μαρηταὶ δια ὰ προσευχηθωσιν αἰ αὐτων καὶεκεῖ αὐτοὶ ἴδον του; δελφοῖς η ἴσως τους επεσκεφθησα ει τας δια των κατοlκιας et οποῖον ἔγενε ε θὴς επεῖ καὶ ου ro ησανιλίγοι καὶ τους παρηγόρησαν. Tοτε ἀφησαν την πόλον D Παῖλος και λα ελαβον παραδοξον πρόσκλησιν προς τους Φιλίππους, ἀλλ' ὀταν ὐπηγον κεῖ, ἰδόντες Ἀλιγους καρπο ς των κόπων των, ἀνεχωρησαν Gκεῖθεν μέσως' - λην και ερχοαός των δε ε άθη μάταιος - και ιενταὐθα ἀρχαὶ ησαν μικραὶ το τελος ἴξανε μεγάλως. Αὐτοὶ θεμελίωσαν δ εις τους Φιλίππους μίαν εκκλησίαν, τις λαμψε

Θαυμασίως εἶχε τους επισκόπους καὶ λακόνου της, καὶ λαον, ο ις et πλεον γενναιος εἰς τον Παῖλον παρὰ πῆσαν ἄλλη εκκλησίαν ως φαίνεται εὐτης προς Φιλιππησιους επις0λης του, κεφ ά. 1. i5. H μηοειλιωσιν οἱ πηρεται οὐ cι οὐ A δεν βλέπωσιν bθb τον καρπὸν των κόπων των. σπειρόμενος σπόρος φαίνεται, τι χνε- ται πυ-ην γην Θελει ὁ λω ἀναδωσε ιν εν καιρω προσήκοντι θερισμον πλουσιον.

πολιν και 'Aπολλωνίαν ηλθονεις Θεσσαλονίκην, που συνα, '

επείσθησαν, και προσεκληρωθησα ν

α Παύλω καὶ τω Σιλα των τε σεβομενων Ἐλληνων πολυ πληθος

νος. ζητουν αὐτους αγαγεῖν εις τονδημον. . M εὐρόντες δε αυτους,

εσυρον τονδεά να και τινας αδελφους επι τους πολιτάρχας βοωντες,

128쪽

τάρχας α κουοντας τρωτα. . Καὶ λαβόντες το ἱκανον παρά του 'Iάσονος καὶ των λοισων α τί λυσαν αὐτάς.

Α δύο ἐπις ολαὶ οὐ Παύλου προς τους Θεσσαλονικεῖς αἰ δύο πρωται, τὰς ποίας εγραψεν ἀπο θεῖαν ἔμπνευσιν, περιγράφουνούτω λαμπρὰν την εκκλησίαν κείνην, ω εδεν δυνάμεθα παρα να χαροποιηθωμεν κτης ἰςορίας, θεωροῖντες την διήγησιν περὶ της κεῖ ερεωθείσης εκκλησίας. Aυτος συνήθιζε πάντοτε Ἀρχίζη ἀποτους ουδαίους να κάμνη ις αυτους την πρωτην προσφορὰν του Eυαγγελίου, και ναμη ρέφη προς τα θνη, ωσο αὐτοὶ τοὰπέβαλλον M προ αγὴ εκείνη του ἀρχί- σαι εἰς την Ἱερουσαλὴμ ἐςάθη τωόντι ς κατεύθυνσις, ὁπου αὐτοὶ ὐπάγουν, Ἀρχιζωσιν ἁπο ους Ιουδαίους. Αὐτὸς λελέγετο μετ' αὐτων ἄπο τὰς Γραφάς αὐτοὶ ἐσυμφωνησαν με αὐτογνὰ δεχθωσι τα γεγραμμένα εις την Παλαιὰν

Abro ὁμως δέχθησαν την Γραφὴν, καὶ

δια τοὐτο ἐνόμισαν, ὁτι εἶχον δίκαιον ἀποβάλωσι τον ριστόν ὁ δε Ιαὐλος εδέχθη την Γραφὴν, ὁθεν ἐγνωρισε το εἴλογοντο ν ἐναγκαλισθη τονἈριστόν Διὸ τοπρόπον προς κατάπεισιν αὐτων ν τους αποδειξ διαλεγομενος με αὐτων, Θείαεμπνεύσει, ὁτι ι κ της Γραφῆς συλλογισμοί του σαν ὀρθοὶ καὶ οι δικοί των σφαλ- μενοι.-Σημείωσαι ὁτι του Ἐυαγγελίου τοκήρυγμα πρεπε νὰ ἡναι πνευματικον, καὶ

λογικόν Tοιουτον το τ του Παύλου,

διότι διελέγετο ἀπο τὰς Γραφάς. μεῖς πρέπει ἁ χωμεν τὰς Γραφὰς βάσιν, χρησμον καὶ δοκίμιόν μας, καὶ τότε ν λα-

λεγωμεθα ἀπο αὐτὰς καὶ ναντίον κείνωνοῖτινες, ἄν καὶ νομίζωνται ζηλωταὶ των Γρα- φων, ως ο Ἱουδαῖοι et εφρόνουν, τὰς ρεβλοῖσιν ὁμως προ ιδία των ἀπωλειαν. Τὸ λογικον δε πρέπει ν εγώρηται προς φ - λονεικίαν με την Γραφὴν, ἀλλὰ πρέπει ἁδίδηται εις την ἐξήγησιν καὶ ἀληθινὴν χρῆσιν

αὐτης. In ο σκοπος των συλλογισμων ου

Παύλου, τους Ἱουδαίους-ότι ἡτον ἀναγκάιον να πάθη καὶ 'ἀποθάνη, καὶ ἀνασταθη

Μεσσιας ὁτι α περ του Μεσσίου προφητεια της Παλαιῆς Διαθήκης ἀποδεικνυουν

τοὐτο. M μεγάλη δυσκολία των Ιουδαίων, ὁτι δεν δίχοντο διὰ Μεσσίαν τον ησοῖν, ἡτον τιμος θάνατος καὶ τὰ πάθητου. αυρος του ρι οὐ τον εις τους ουδαίους σκανδαλον, πειδ αυτος δε εσυμφωνε κατ' οὐδενα τρόπον μὲ την περ του εσσίου ἰ αν των ὁ Παυλος μως προβάλλει, καὶ το κάμνει ἀναντίρρητον, χι μόνον πως ἡτοδυνατον, ὁτι δύνατο ν ὐπάρχη κεινος Mεσσίας, ἄν καὶ επαθεν, ἀλλ' ὁτιάν εσ- σίας τον ἀναγκαιον ν πάθη. οῖτο εἰναιεκεῖνο, το ὁποιον ἐπιβεβαιοι καὶ ὁ ἴδιος Xριστός Λουκ κδ . 26. P οὐχὶ αὐταε δε παθεῖν τον ρι ον, και εισελθεῖν εις την

δόξαν αὐτο9; VII εκβασις του εκεῖ κηρύγματος τουαναφέρεται ι τον χ. 4. ερικοὶ ουδαῖοι ἐπιστευσαν, Ἀλας τὰς ἰζωμένας προλήψεις των κατὰ τοὐαριστο καὶ του Eυαγγελίου του, καὶ συνηνωθησαν μετὰ τού Παύλου καὶ Σίλα Αὐτοὶ χι μόνον οἰκειωθησαν με αὐτων ως φιλων καὶ συντρόφων.αλ καὶ παρεδόθησα εις την δηγία των,

εκληρωθησαν αὐτοῖς ἴδε Παροι- ά. 14. τον δὲ σον κλῆρον βάλε εν ἡμῖν V Των δὲ συσεβων Ἐλλήνων, καὶ των εὐσχημόνων γυναικων πολ πλῆθος ἐνηγκαλίσθη το Εὐαγγέλιον Obτοι σαν προσήλυτοι της πύλης, ο μεταξύ των Ἐθνων εὐσεβεῖς -ούτως ωνόμαζον οι ουδαῖοι τοδ ὁσοι μ' ὁλον τι δε ἡσαν ποτεταγμένοι ις τον νόμον Μωσέως εἰχον ἁποβάλει ὁμως την εἰδωλολατρείαν καὶ κακοήθειαν λατρεύοντες μόνον τον ἁληθινὸν Θεόν. υrοι σαν ' οἱ σεβόμενοι 'Eλληνες V ως ις την μερικὴν καλουνται

129쪽

οι - των αυτοχθόνων δεχόμενοι τηναριστιανικην πίστιν IΠροσευχόμενοι νδοί. Αὐτοι συνηρχοντο μετὰ των ουδαίων χάριν λατρείας ει τὰς συναγωγὰς αυτων. Ιερισ- τεροι ἀπο αυτους ἐπί ευσαν, παρὰ ποτους τελείους Ἱουδαίους, λινε ησαν αφιερω- μενοι ις τον τελετικὸν νόμον Και οὐκολιγα ἀπο τα επισήμους γυναῖκας της λεως, αἱ ὁποῖαι σα ευλαβεῖς, και εἶχον μισθημα Θρησκείας, νηγκαλίσθησαν τον ιστιανισμόν. οὐτο κατ εξοκην εἶναι ἀξιοσημειωτον προς παράδειγμα των κυρίων,των ευγενων γυναικων, καὶ ἐμψύχωσίν τωνει το ν δορωσιν εις την εὐσέβειαν. Tι ποτε δε αναφέρεται ενταυθα περ του ευαγγελικου αυTων κηρύγματος, προς τους εν Θεσσαλονίκη Ἐθνικους ειδωλολάτρας. ιναιομως βεβαιον, τι αυτοι ἐδίδαξαν, και τι επεστρεψαν πολλοί. Φαίνεται δε μάλιστα, οτι Ἀκκλησία κείνη συνεστάθη το πρωτονε των εἴνικων πιστρεψάντων, ἄν καὶ περιτουτων δε μας δίδεται καμμία πληροφορia ενταυθα. Ἐπειδ ο Ιαυλος γράφει προς τους εκεῖ ριστιανους, ως πρὸς πιστρεψαντας ει τον Θεον ἄπο τω ειδωλων, και τουτο εις την πρωτην προς αυτους εἴσοδοντων Ἀποστόλων. ά. Θεσσ.4 9. r. 1, 2. 'Oπου ἐδίδασκον, σαν βεβαιοι οι πόστολοι τι μελλον ν λωχθωσι Δεσμὰ καὶ Θλίψεις τους περιέμενον εις πῆσαν πόλιν.

τιοι Ἱουδαῖοι οἴτινες δε ἐπίστευον,

των ποίων εἶχον μῖσος διαίτερον, ω λειποτακτούντων. δε τώρα ποία ἐστάθη διαίρεσις κείνη, την ποίαν λθε et ριςὸς

νὰ προξενηση επάνω εις την γην. ινὲς των 'Ιου ων ἐπίστευσαν το Εὐαγγέλιοv, και λυπούμενοι δέοντο ὐπὸ των η πιστευσάντων ἐν οἱ μη πιστευσαντες ἐφθόνου καιεμίσουν του πιστεύσαντας. Ἀποστολει ΓIαῖλος εις την προς την ἐκκλησίαν ταυτην επι poλην του σημειοῖ την ὀργην καὶ εχθραν των Ιουδαίων κατὰ των κηρύκων του Eυαγγελίου, ως πληρωσασαν το μέτρον της αμαρ

Ποῖοι στάθησαν της ταραχης τα οργανα O Ἱουδαῖοι μετεχειρίσθησαν μερι- κους ἀσωτους εκ ου ἴχλου τους ποιους ληγειραν καὶ συνηθροισαν ἐπι σκοπω νὰ παραστησωσι δι αυτων προς τους ποστολους τη κατ αὐτων γανάκτησιν της πόλεως.

Oλοι ι φρόνιμοι και σωφρονες ἄνθρωποιεσέβοντο καὶ ε τίμων του Ἀπc στόλους κωνεις δεν εφαίνετο ναντιος των παρὰ τὰ βδελυγματα της πόλεως, αἱ φατρία διεφθαρμένων ζιζανίων, ἴτινες μετεχειρίσθησαν πάντα τρόπον ἀχρειότητος. D ερτουλ-

μὸν εν ντιότητος, λέγει τι ι εχθροί του ησαν γενικως οἱ χείριστο των νθρώπων. Tοιοῖτο εστάθησαν πάντοτε οἱ διωκταιμας, ἄδικοι, ἀσεβεῖς και αναιδεῖς. Ἀπολογία, κεφ. . M ποίαν μέθοδον κινηθησαν ναντίον αὐτων Αὐτοι ἐθορυβουν την πόλιν' καμανταραχην διὰ ν προξενησωσιν εις τον λαον

φόβον, καὶ τότε τρεξε καθεις διὰ νά δη τὶ

ακολουθεῖ. Τότε εφωρμησαν κατὰ της οικίας του Ἱάσονος, που διέτριβον οι Ἀπόrολοι, ζητοὐντες ν του φέρωσιν εις τον λαον, τον οποῖον εἰχον παροξύνειν καὶ παροργίσεινεναντίον αὐτων, καὶ διὰ του οποίου ηλπιζον ν του ἴδωσι κατεσπαραγμένους. οἶκος ενὸς ἀνθρωπου λεγε ὁ νομος εινα το φρούριόν του Αὐτοὶ δὲ ἐφορμησαντες με τοιαίτην ταραχην κατὰ της οικίας εrος ἁνθρώπου, καὶ καταφοβίσαντες αὐτὸν και την οἰκογένειά του, δειξαν με τοῖτο ει πόσας ἀτοπίας φέρεται ὁ ἄνθρωπος ἁπο το πνευμα του διωγμου 'Aν πταίωσιν ἄνθρωποι εἶναι διωρισμένα κριτηρια ν ἐξετάζωσι καὶ κρίνωσι περ του πταίσματος τὸ ν γίνεται μως Οχλος κριτης καὶ κολαςης, ως θέλησανοντο νὰ πράξωσιν εἶναι το ἴδιον ω ν ἁπο-

130쪽

την δύναμίν του προξενεῖ εις τὰς ψυχὰς

τοιαύτην μεταβολην, ως δίναται ν λεχθηπερι αυτου ἔτι ανατρεπε τον κόσμον διότι

αμαρτια καὶ ὁ Σατανα διε ρεψαν τηνυθην τάξιν των πραγμάτων καὶ et αν Πη- ρίζεται ἡ βασιλεία του Θεολεις τὰς καρδίας των ανθρωπων, συμβαίνει λόκληρος πανά-

τοι πήκοοι et ης ξουσίας κείνης την οποίαν Θετt σπ αὐτων ἡ θεῖα ΙΠρόνοια αὐτοι Θέλουν δεικνύειν υποταγην προθυμον ις τους νόμους του Καισαρος εἴ μό:ον ὰν του προ αξην ἀθετήσωσι τους νόμους του ἄλλο τωνα τερου Βασιλεως, του ησοῖ ρχοντος των βασιλεων της γης καὶ τότε θελουν ὐπομείνει καρτερικως διωγμὸν χάριν της συνειδήσεως Αὐτοι γενικως ἐλουν παραιτήσειν εις τους υι οἶς του κόσμου τούτου την περιπολιτικης λευθερίας, καὶ κοlνων προνομιων φιλονεικιαν, εἴ ὁ ταν προσκαλοῖνται εις τονα ,κπληρωσωσι τεταγμενον τι χρεος, s

αυξησις δεν πρεπε ν ταράττη οἴτε

ἄρχοντας, υτ τον λαόν.

οποιαν βαλον την πόλιν. ταραξαν τονοχλον και τους πολιτάρχας ἀκοίοντας ταυ-

τα mχ S. Οὐτοι δε ειχον κακην πόληψιν περι των Ἀποστολων η τη λδακης των δεν et οβ θησαν ε αὐτων τινὰ κίνδυνονεις την πικράτειαν ὁθεν καὶ θελον ὰτους παραβλεπωσιν αλλ' ὁ ταν το ς παρρησιάσθησαν απὸ τους δωκτας ς χθροὶ το Καισαρος, β.άσθησαν νά- ους ερευνήσωσι, διὰ φόβον της δοικήσεως καὶ οὐτοτους σύγχυτε Κλαύδιος, ό ότε αὐτοκράτωρ, περιγράφεται απὸ τον Σευτόνιον ἀνηρπολλα εχθρος της παραμικρῶς τ ραχης, καὶ δειλὸς ει το ἀκρον, τὸ οποῖον ὐπεχρεωσε τους υπ' αὐτον πολιτάρχας νὰ ηνα ἄγρυπνοι ναντιον παντὸς πράγματος, ο ὁποῖον εzαίνετο πικ: ιδυνον, η λδ την παρααικ- ραν αἰτιαν ὐποψία ς' ὁθεν ταράχθησαν βιασθεντες ν ἐνοχλήσωσι καλοb ἄνδρας.

οἱ στρατηγοὶ μως δε εἶχον κατὰ νουννα κινηςωσι εναντίον των ριστιανων Δεν παρωξύνθησαν τόσον εὐκολως κατὰ των 'Aποστολων ως ο ε Φιλιπποις, αλλ' ησαν σκεπτικω εροι καὶ καλητερα διαθεσεως οὐτως αὐτοι λαβον το κανον παρὰ του Ἱάσονος και ων λοιπων, ποχρεωσαντες αὐτ οὐ διὰ την καλην διαγωγήντων Mgτα b των διωκ- των οὐ ριστιανι οὐ καθως zάνησαν παραδείγματα Θηριωδους μανίας και λυσσης, ουτως οείχθη κάποτε et ρό: ησι καὶ ἡμερότης.

της νυκτος ξέπεμψαν τον τε Πρω-

λον κρει τον Σίλαν εις Βέροιαν οἴ-

τινες παραγεν μενοι, εις την συναρο

II. υτοι δε ησαν εὐγενεςεροι των ε Θεσπαλονίκη, οἱ τινες δε ξαντο τον λογον μετα πάσης προθυροας, τ καθ' ημέραν να κρινοντες ia