장음표시 사용
151쪽
Σ. Ε. 60. Jτινες σκληρύνοντο καὶ πείθουν αντος ἐπηρκεσθη νὰ πράττη παράδοξα
κακολογουν τε τημ οον ενωπιον του
λεγόμενος εν τη σχολη υραννου τι -
obo' ς ε παντας τους κατοικουντας
την Ἀσιαν κουσαι τον λόγον του Κυρίου Ῥησου, Ἱουδαιους τε καὶ Ἐλληνας. l. Δυνάμεις τε υ τὰς τυ χουσας ποίει ο εος λα των χειρων
ασθενοῖντας επιφερεσθαι πο ου χρωτος αὐτου σουδάρια η σιμικίνθια, καὶ παλάσσεσθαι α αυτων τὰς νοσους, τὰ τε πνεύματα τὰ πον ηοὰεξέρχεσθαι α αὐτων.
O Ἀπόστολος ξηκολουθει την αὐτὴν διακονίαν, καὶ εἴρηκε την ἰδίαν ἀνθίστασιν απὸ του 'Eφεσίους ουδαίους, ποίαν τυ- χαινεν εἰς ἄλλους τοπους Πολλοὶ ἀπεβαλον ἰσχυρογνωμόνως ο ὐαγγελιον, καὶ καrεφρόνησαν φανερως την ὁδὸν του ζητεῖν χωρα παρὰ τω Θεω, δια της ει τον 1ησοὐ πίστεως ωστ ο ποστολος Ιαὐλος εκρινεν εἴλογον ν χωρίση ἁ αυτους τους μαθητὰς δια νὰ μην θελον του συγχίζειν
καὶ διαστρέφειν Καὶ παραιτησας αυτους,εκηρυττε το Εὐαγγελιον, πολογούμενος κασημεραν περ της διδαχης του ει δημοσίαν τινα σχολην, νωπιον πάντων Ιουδαίων καὶ 'Eθνικων, ἴτινες ηθελον ν τον ἀκροασθωσι. Δεν εἶναι γνωστον, αν εις τον τόπον
τουτον εἶχε διδαχθῆ πρότερον Ῥουδαὶ κηΘρησκεία, η 'Eθνικη μάθησις καὶ φιλοσοφία εἶναι ὁμως πιθανον, ὁτι 'υραννος πεστρεψεν εις τον ριστὸν καὶ δωκεν την σχολην του ει τον πόστολον, ως εὐρύχω- θαυματα, πρὸς ἐπικύρωσιν της διδαχης του. Γα μανδίλια ιχ. 12. δεν δυναντο ἀφ' εαυτά των νὰ μεταφερωσι δυναμίν τινα απὸ τον Από ολον παρ ησαν ἁπλα σημεῖα της παντοδυνάμου νεργείας του Κiqύχ. ως ε άθη ὁ κτυπος της ράβδου Μωσεως. Ἐξοδος ι . , . Δεν ιναι αμφιβολία, τι επηρκεσθη ο πό ολο ν επιβεβαιόνη την διδαχην του με Θαύματα ει ἄλλους τόπους, άν καὶ περὶ τουτου δε εχωμεν τινὰ πληροφορίαν. ι νεργηθεῖσαι αὐται Θεραπεῖαι εἰς ἀπόντας σθενεῖς, πολλοὶ των ποιωνησαν πολλὰ μακρὰν απὸ την Eφεσον, εδυ- ναντο ν συμβάλωσι μεγάλως εἰς του Eυαγγελίου την πρόοδον μεταξυ κείνων, ω οποίων τὰ πρόσωπα δε εἰχεν ἰδεῖν ὁ Παῖλος. Δυναται ἁ ποτεθη σαυτως, τι εξαπεστειλεν ὁ Ἀπόστολος μερικους του διὰ ἁκηρίξωσιν εις τὰ περίχωρα τὸ Εὐαγγελιον,ενγαυτὸς γωνίζετο εἰς 'Eφεσον ενδεχόμε
νον, τι ι ρηθεντες δωδεκα ἄνθρωποι σανενησχολημενοι εἰς τοὐτο.
H Ἀσία, εις λας τὰς Πράξεις των
Ἀποστολων, καὶ ις τὰς 'Eπιστολὰς του Παυλου, δε εννοεῖ τὸ ὁλον της μικρῶς Ἀσίας, Ἀνατολης, οὐδε κανίλην την ἀνθυπατικην 'Aσίαν, παρ εν μερος, καλουμενον Λυδία 'Aσία του ποίου μητρόπολις πηρχεν
ρον τόπον, διὰ νὰ κηρύττ ει αὐτὸν την διδαχην του. οὐτο δε εξηκολούθει δυο ετη
κατὰ σειρὰν με τοσαυτην εκβασιν, στεπάντες οἱ κατοικοῖντες την Ἀσίαν ηκουσαντο λόγον του Κυρίου. Eἰς ον ἴδιον καιρον ἐφαλλόμενος ἐπ αὐτους ο ἄνθρωπος 13. πεχειρησαν δε τινες ποτων περιερχομενων ουδαίων ξορκι-ςων νομάζειν επὶ τους χοντας τὰ
πνευματα τα πονηρα το νομα του
ποιοῖντες. 15. Ἀποκοιθεν δε το
152쪽
εν ω ν το πνευμα- το πον ηρον, καὶ κατακυριεύσας αυτων, σχυσε καταυτων ως γυηνους και τετραυμα-
τιαμενους εκφυγν ε του οἴκου κε νου. 7. ἔτο δε γένετο γνωστον πασιν Ιουδαίοις τε καὶ Ἐλλησι τοῖς
γαλυνετο τ ονομα του Κυρίου Ιη-
οι δεισιδαίμονες Ἱουδαῖοι, δια ν προξε- νησωσι φήμην εἰς τὰς μαγικὰς τέχνας ἀπε-δωκα ασεβως την φεύρεσιν αυτων εις τον Σολομωντα. υτω λεγε ο Ἱώσηπος, Ἀρχ. βιβ. ἡ κεφ. 2. οτι ο Σολομων σύνθεσε μαγειας, δια των οποίων θεραπεύονται α ὰσθενειαι, καὶ εκβάλλονται δαιμόνια, χωρις ναδύνανται να επιστρέψωσι καὶ τ αι νεργειαι αὐται γίνοντο κοινως εις τους ου δαίους του καιρου του Καὶ ο ριστὸς φαίνεται τι αναφερεται ι τουτο Ματθ. ι . 27. οἱ υἱοὶ υμων ν τίνι εκβάλλουσι Tετοιοι εὐρίσκοντο εις Eφεσον, ἴτινες διηγον τοιουτον εἰδος ζωης, και φθασαν εκεῖ ταξιδευοντες Αὐτοὶ σαν πτὰ υιοι του
δεινον κα θλιβερὸν το α βλεπη τις τον οἰ- κον του Ἱακω οἴτω διαφθαρεντα, πολλωμαλλον τον οἰκον Ἀαρων, την οἰκογενειαν, ητις κατ εξοχην τον φιερωμεν εις τον Θεον, καὶ κ της γενεας ταύτης μελλε τις
να συνενωθη μετὰ του Σατανα. D πατήρ- των τον 'Αρχιερεύς, αρχηγὸς μιῆς των εἰκοσιτεσσάρων ερατικων τάξεων. 'Aλλ' ἰλ το βεβηλον του ποίου αὐτοὶησαν νοχοι Αὐτοὶ πεχείρησαν να ὀνομάζωσιν εις τους χοντα τα πονηρὰ πνεύματατο νομα του Κυρίου Ἱησού' χι ως κεῖνοι, οῖτινες εἶχον εὐλάβειαν προς τοναριςὸν καὶ πίςιν ει το ὁνομάτου, καθως ἀναγινωσκομεν περί τινων, οι ὁποῖοι ξεβαλλον δαιμόνια ενονόματι του ρις οὐ καὶ Oμως δε ηκολούθουν μετα των μαθητων αὐτοὼ Λουκ. 49.)
ἀλλ ως ἄνθρωποι, οἱ ὁποιοι θελον ν δοκιμάζωσι πῆσαν χεθοδον δια να κτελωσι την
Ἀλλ' g μη πλανωνται ὁ Θεὸς δε εμ- παίζεται οὐδε πρέπει ν προβάλληται το
ρὸν σκοπόν. ίς ἡ σχεσις του ρι οὐ μετὰ του Βελιάλ; ο πονηρὸν πνευμα τους εδωκε μίαν ἀπότομον πόκρισιν Ἐξεύρω τον Ιησοὼν γνωρίζω καὶ τον Παῖλον σεις ὁμως ποῖοι εἰσθε; Ἐγω ξείρω, τι ὁ ητοῖς ὐπεταξεν ἀρχὰς καὶ κυριότητας, καὶ ὁτι ὁ ΓIαὐλος εχει ξουσίαν ν εκβάλλη δαιμόνιαε ονόματι αὐτοῖ Ἀλλὰ σεῖς ποίαν δύναμιν εχετε νὰ μας προστάξητε ει το ὀνομά του, τίς σας εδωκε τοιαύτη εξουσία ,-Oύτως αι ἁντίχρι οι δυνάμεις καὶ φατρίαι παγγελλονται μεγαν ζηλον διὰ τον ησοῖ καὶΓIαὐλον, καὶ οτι ελαβον ξουσίαν παρ αὐτων' αλλ ὁτα Θεωρηθη το πρῆγμα, θέλει φανην,οτι γίνεται πλως διὰ κοσμικὸν καὶ πρόσκαιρον κερδος μάλι α τοὐτο εἰναι ναντίονεις την ἀληθη Θρησκείαν. δε ἄνθρωπος ει τον ὁποῖον To Toπονηρὸν πνευμα επήδησεν πάνότων, και, εἰς τηνίξαψιν της μανίας του, κατακυρίευσεν αὐτοὼς, καὶ ἴσχυσεν κα αὐτων, καὶ ὁλων των μαγειων των ως φυγον απὸ τον
οἶκον κεῖνον, χι μόνον γυμνοὶ, αλλὰ καικαταπληγωμενοι Tοὐτο γράφη πρὸς εἴδησιν ολω εκείνων, ἴτινες νομαζουν το νοματουαρι οὐ, αλλὰ δε παραιτουν την ἀδικίαν. 'A εναντιωθωμεν εις τον διάβολον με ληθηκαὶ ζωνταγην πὰιν ναρι ω, αὐτὸς Θελει
τον ἄντι Mωμεν με την ἁπλην χρησιν τουονόματος του ρι οὐ, εἰναι μάταιον.
των ρχοντο, ξομολογούμενοι ψαναγγέλλοντες α πράξεις αυτων. 19. κανοὶ δε των τα περίεργα
πραcαντων, συνενεγκαντες τας Πιθβλους, κατεκαιον ενωπιον παντων.
153쪽
του Κυριου ροίαν κm VTχυεν. Ἐνταυθα περιγράφεται ἡ μετάνοια πολ-
λων κ των δουλων του Σατανα, καὶ τῆς μετανοίa αυτων τα τεκμήρια. Eκεῖνοι οἱ τινες εστάθησαν νοχοι νοσιων
πράξεων, τὰς ξωμολογήθησαν. χ IS )Πολλοι παθον τόσον τρόμον απὸ τα παραδειγματα ταυτα της μεγαλωσύνης του ὀνοματος του ησοὐαριστοὐ, στ ῆλθον προς τον αὐλον, ἡ πρός τινας των ἄλλων υπηρε- των οἱ τινες ἡσαν με αυτου, καὶ ανήγγειλαν ποσον του τύπτει ἡ συνείδησίς των διαπολλα μυστικὰς κακία των, τὰς ποίας δε ηξευοεν ὁ κόσμος μυς ικὰς ἁπάτας, και κρυφὰς ακαθαρσίας.
Ικανο δε των, σοι μεταχειρίσθησαν
ἀσεβη βιβλία, τὰ καυσαν. ίχος I9.) Ἀκανοὶ δε των τὰ περίεργα πραξάντων,''
- ανθρωποι δηλαδη, οῖτινες κατεγίνοντο εις την σπουδὴν της μαγείας καὶ χρησμω δίας βιβλίων κριτικης στρολογίας μιλούντων περὶ τύχης, γερσεως καὶ πτωσεως ων πνευματων, ξηγούντων τὰ ὀνειρα, προφητευοντων τα μελλοντα, καὶ τὰ τοι αὐτα εις
τα ὁποῖα νομιζου μερικοι, τι πρεπε νὰ προ εθωσι καὶ κωμωδίαι μυθιστορίαι, ερωτικὰ βιβλία, αναιδη καὶ ἄσεμνα ποιήματα)-οὐτοι λοιπον ελεγχθεντες απὸ τὸ συνειδός των ἴδον, κακὸν κείνων των πράξεων, τὰς οποίας τους δίδασκον τὰ βιβλία ταυτα όθεντ εφερον ὁλοι ὁμοῖ, καὶ τὰ κατεκαυσαν νω- πιον πάντων. Eφεσος το γνως διὰ την χρησιν των περιεργων σώων τεχνων εντευθεν αἱ μαγεία καὶ χρησμωδίαι νομάσθησαν, φ εσια ράμματα. το λοιπὸν μεγάλης τιμης του ριστο καὶ του Eυαγγελίου του πρόξενος η τοιαύτη ευγενὴς μαρτυρία κατα των περιεργω εκείνων τεχνων,οπου αὐταὶ ὐπῆρχον ει τοσαύτην ὐπόληψιν. 1.-Αὐτοὶ ελαβον ἴτω ευσεβῆ εκδίκησιν κατὰ των πραγμάτων κείνων, τὰ ποια εστάθησαν της ἁμαρτία των ὀργανα καὶ διεκήρυξαν την μεγάλην των βεβαιότητα περὶ το εκ τούτου κακοῖ καὶ οτι κεῖνα τὰ ἴδια
πράγματα, τὰ ποῖα ab ἡτο μίαν φορὰν ἡδονικὰ, τους φαίνοντα τωρα βδελυρά.
2. Tαουτοτρόπως φανερωσαν τηνίπό- φασὶν των του νὰ μην παναλάβωσι ποτε την χρῆσιν κείνων των τεχνων, οὐδε την ἁνάγνωσιν των τοιούτων βιβλίων Αὐτοὶ πείσθησαν τόσον εντελως περὶ του αὐτων κα- κοὐ καὶ κινδύνου, στε δε ἄφησαν κατὰ μερος κεκρυμμενα τὰ βιβλία, συλλογισθεντες, ὁτι δύναντο ν μεταβάλωσι γνωμην ἁλλ' ἀποφασίσαντες στερεως ν μη τὰ μετα- θεωρήσωσι ποτε, τὰ καυσαν. 3. Oύτως ἀπεβαλον τον πειρασμὸν τουν τα παναγνωσωσι πάλιν. Ἐὰν ἔκρυπτον αυτὰ τὰ βιβλία, ἡτο κίνδυνος, παρερχομενης της ζεσεως της παρούσης των καταπείσεως, μή πως θελον λάβειν περιεργειαν ν τὰ περιεργασθωσι, καὶ ἁ κινδυνεύσωσιν εις τὸν τὰ παναρέσωσι καὶ τὰ παναγαπήσωσινε νεόυ ὁθεν τὰ καυσαν οἱ ληθως μετανοοῖντες Θελουν ἀπεχειν λα: δυνάμεσιν απὸ την αιτίαν της ἁμαρτίας.
d. οἴτω εμπόδισαν τὴν πρὸς τους ἄλλους πανολεθρίαν διάδοσιν τοιούτων βιβλίων Ἀνίσως το παρων ὁ Ἱούδας, ἡθελεν ειπεῖν, ' ΙΠωλήσατε αυτὰ, καὶ net g τὰ χρήματα εις τους πτωχούς ἡ ἀγοράσατε με το ἁργύριον οὐτο Γραφὰς καὶ καλὰ βιβλία. ότε ὁμως, τίς δύνατον στοχασθη, ει ποίου χεῖρας δύναντονα πέσωσι τὰ πικίνδυνα αὐτα βιβλία, και ποσην βλάβην θελον προξενήσωσι T μονον σωτήριον λοιπὸν μεσον τον, ἁ γίνου πυρὸς παρανάλωμα οἱ ελευθερωθεντες ἁπο τὴν ἁμαρτίαν θελουν καταβάλειν πῶσά των πιμελειαν διὰ νὰ φυλάξωσι τους αλλους π τὸ ν ὐποπεσωσιν εἰς
Δεν θελεν εἶσθαι κατ' οὐδένα τρόπον ὀρθὸν ἁ ξαλείφωνται λα τὰ βιβλία, τὰ ὁποῖα δε ομιλοῖν περ θρησκείας. Ἐκεῖνα
154쪽
δε, τὰ ποῖα εἶναι ναιδη καὶ σελγη, απιςα, η αιρετικα εἰς ουσιωδεις ποθεσεις, πρεπε βεβαιωνα κατακαίωνται και θελον κατακαυθην, αν λόγος του Θεο ηὐεηνθη μεγάλως, καὶ υπερίσχυσε μεταξ ημων' χιτωόντι ε της αποφάσεως του κριτοῖ, α ἐκ της κουσι εκλογη των κτητορων. ρι- αντα βιβλία ι ανθρωποι δε πρεπε ρυτε ἀναγινωσκωσιν οι ἴδιοι, υτ να τὰ φυλάττωσιν εις τους ικους των, που δύνανται νάδαστρέφωσι τας αρχας, καὶ τὰ ηθη των τέκνων, η δούλων των Ουδ νὰ τὰ πωλωσι, α ε νὰ μιαίνωσι τὰ πνεύματα, και φονεύωσι τὰς ψυχὰς των αλλων. A ολα τὰ τοιαυτα βιβλία φθείροντο ει μερικὰ βασίλεια της Εὐρώπης, ηθελεν ευρεθῆ η τιμηχυτων απείρως μεγαλητέρα των πεντήκοντα μυριάδων ἀργυρίου επι ρέψαντες λοιπον ουτοι Eφέσιοι δε θέλουν τάχα γερθην εις κρίσιν
κατα τοιούτων παδων του Eυαγγελίου και μαλις κατὰ των εμπορευομενων Τοι
αυτα ὀλεθρια βιβλία καὶ φυλλάδια κέρδους χάριν εν γνωρίζουσιν οτι αυτὰ δύνανταινὰ προξενήσωσιν ἀνεκλάλχπον διαφθορὰν εις
21. Ωι δὴ πληρωθη ταυτα,εΘετο Παυλος εν τω πνεύματι, διελθὼν την Μακεδονίαν καὶ χαῖαν, πορευεσθαι ει Ἱερουσαλημ, ειπων ' Oτι μετα το γενεσθαι μεεκεῖ, δεῖ με καὶ Ρωμην δεῖν. 22. Ἀποςείλας δε εις την ακεδονίαν δύο των διακονόυντων αὐτω Τιμόθεον καὶ Ἐραςον, αὐτὸς πε-
σχε χρονον εις την Ἀσίαν. 23. γε- νετο δε κατα τον καιρὸν κεῖνον
τάραχος ουκ λίγος περὶ της οδου. 24. Δημητριος γάρ τις νοματι,
Αρτεμιδος, παρείχετο τοῖς τεχνίταις εργασίαν υ ολίγην. Ο Ους συναθροίσας, καὶ τους περὶ τα τοι- αυτ εργατας, εἴπεν 'Aνδρες, πί- Σ. E. .
Παυλος οὐτος πείσας μετεστησενικανον χλον, λεγων οτι ob εἰσἐΘεοὶ ο δι χειρων γινόμενοι. 27. υμονον δε τουτο κινδυνευε ημῖν τομερος εις ἀπελεγμὸν λθεῖν, άλλακαὶ το της μεγάλης Θεας Ἀρτέμιδος ἱερὸν εις δε λογ:σθηναι, μελλειν τε καὶ καθαιρεῖσθαι την μεγαλειότητα αυτης, ν λη- σία καὶ
οικουμεν σεβεται. 28 κουσαντες
δε καὶ γενόμενοι πληρεις θυμου,εκραζον λεγοντες Ῥεγάλη 'Αρτεμις Ἐφεσίων. 29. Και πλησθη πόλις λη συγχύσεως ωρμησάν
τε μοθυμαδον ει το Θέατρον, συναρπάσαντες Γάίον καὶ Αρ αρχον Μακεδόνας, συνεκδημους του Παύλου. o. λδ Παύλου βουλομενου εισελθεῖν εις τον δημον, ου εἴων αὐτον οι μαθηταί. l. ινες δε ψτων σιαρχων ὁντες αὐτω φιλοι, πεμ φαντες προς αὐτον, παρεκάλουν μη δουνα εαυτόν ει το Θεατρον. 32. λλοι μεν, ἄλλο τι ἔκρα ν η γαρ η εκκλησία συγκεχυμε η,
ενεκεν συνεληλύθεισαν. 33. Εκ δετου χλου προεβίβασαν Ἀλάβαν-δοον, προβαλλόντων αυτὸν των Ἱκ-
σας την χεῖρα, θελε απολογεῖσθαι τοῦ μω. 34. 'Επιγνόντων δεοτιδεουδαῖος εςι, φωνη γενετ μ.αε πάντων ως επὶ ρας δυο κρα
σιων. 35. Κατας εδας ἀεί γραμματεῖς τον χλον, φησίν 'Ἀνδρες
155쪽
ο γινωσκε την Ἐφεσίων πόλιν νεωκορον οὐ σαν της μεγάλης θεας Aοτέμιδος, και του Διοπετους 36. Ἀναντιρρητων οὐν οντων τάτων. δεί
οὐ Δημητριος καὶ ι συ αυτ τεχνῖται προς τινα λόγον χουσιν,
γοραιοι γονται, και ανυυ πατριε; τιν' εγκαλείτωσαν άλληλοις. 39
Ε δε τι περὶ τερων πιζητεῖτε, εν
40. Καὶ γὰρ κινδυνεύομυε εγκα λεῖὸ θαι ασεως περὶ της σημερφν, μηδενος αιτίου πάρχοντος περὶ δυνησομεθα πολυνα λόγον της συ ροφης ταύτης. l. Καὶ ταυταειπων, πελυσε την Hκλησιαν. Παυλος πεμεινε τινὰ σύγχυσιν εἰς Eφεσον, νω σχεδον μελετήν αναχωρησηεκεῖθεν, και ενεργήση ἁλλου το εργον ου. Παράδοξον πως αυτος μενεν νενόχλητος εκεῖ τοσον καιρόν Ισως υπεμειν τινα νόχλησιν, τις δε ανα φερεται ι την παρου
περι του κηρυγματος του υαγγελίου.
Mερικοι ορικοὶ λεγουν, τι ο περίφημος εκεῖνος πλάνος, Ἀπολλόνιος ο υαναῖος,οστις νεδείχθη ντίζηλος του ριστου,ευρεθη εις Ebφεσον καθ' ον καιρον το και ΓΙαῖλος κεP φαίνεται ὁμως, τι ἡ τηνοποίαν αυτος καμε κατὰ του υαγγελίου ἀνθίστασις, το τόσον νίσκυρος, στ ὀ Eυαγγελιστης Λουκῆς δε την κρινεν ἁξίαν σημε:ωσεως. M δε σύγχυσις, περ της οποίας αυτος λαλεῖ, τον ἄλλου εἴδους. Eγιναν μεγάλα παράπονα κατὰ του Παυλου καὶ των ἄλλων ευαγγελικων κηρυ- κων, πειδη ἀπεσπων τον λαὸν απὸ την λατρείαν της Ἀρτεμιδος, καταργουντες ἴτω
την τεχνην των ἀργυροκόπων, οἱ τινες καμνον ναους της Ἀρτεμιδος.
παραπονεθεὶς εἰναι ο Δημήτριος ἄργυροκόπος τις, ἴσως αρχιτεχνίτης καὶ ὐπο- κείμενον νομιζόμενον, ὁτι ενόει καὶ ροχάζετο
Tης τεχνης του τα συμφεροντα περ πάντα ἄλλον συντεχνίτην του. ο πλεον επικερδες ἄρθρον της τεχνης του το ν κάμνη ναους
αργυρους της Ἀρτεμιδος ικ. 24. Φρονουν δε τινες, ὁτι αυτ ησαν μεταλλα τυπωμεν με τηνδει κόνα της Ἀρτεμιδος του ναούτης η και με τα δυο ἄλλοι πάλιν νομίζουν, ὁτι αυτ ησαν παραστατικὰ του ναο με την ικόνα της Ἀρτεμιδος σχεδιασμένην ολα αργυρῶ πλην τόσον μικρὰ, ωστεδύναντο νὰ τὰ φέρωσι με; εαυτων οι ἄνθρωποι 'Oσοι ηρχοι το μακρόθεν χάριν προσκυνήσεως του Ἐφεσω ναοὐ επιστρεφοντες ει τους τόπους των, γοραζον του μικρους τούτους ναου εικόνας, δια νάτους φέρωσιν εἰς την πατρίδα των, προς- χαρίστησιν της περιεργεια των φίλων των καὶ διὰ νὰ μέθη εἰς την μνήμην των η ἰδε της μεγαλοπρεπους εκείνη; οικοδομης.-Ἱδε τίνι τρόπω οἱ τεχνῖται, καὶ πανουργο εν αυτ ἀνθρωποι, κάμνουν φελος των του λαο την δεισιδαιμονίαν, και εκπληροῖ δι αυτης τὰ κοσμικὰ
O ἄνθρωποι, τους ποίους αυτὸς πικαλεῖται, δεν εἰναι οἱ ἄρχοντες, ἁλλ' ο ἴχλος. Συνήθροισε του τεχνίτας, καὶ τους εργάτας των τοιούτων, αριθμὸν εργατων, ἴτινες δενεσυλλογίζοντο ἄλλο τι παρὰ το κοσμικόν etω συμφερον και τούτους αυτὸς πασχίζει ὰ διεγείρη κατὰ του Παύλου, οἱ ποῖοι θελον κινηθ τόσον λίγον απὸ τὸ λογικὸν καὶ τόσον πολλὰ απὸ την ὀρμην, ὁσον αυτὸς εδύνατο ν επιθυμήση.
156쪽
T παράπον του Δημητρίου ξαπλω - νονται με πολλὴν δεξιότητα.
ΓΙρωτον αυτος προβάλλει- αξίωμα, ὁτι ἡ
τεχνη και TO μυστικον του ποιεῖν ἄργυροῖς
ναους δια του προσκυιητὰς της Ἀρτεμιδος 'τον ἀναγκαιότατον α ποστηριχθη και
διατηρηθη ιχ. 25. Ἐξεύρετε, τι ἀποτην εργασίαν ταύτην ἀπολαμβάνομεν χιμονον την υπαρξιν καὶ τα προς το ζην ναγκαῖα, ἀλλα και τὴν πλουσιότητάμας πλουτουμεν, καὶ ἀποκτωμεν κτήματα. Εἰναι φυσικον εις τους ἀνθρωπους α ναι ζηλότυποι δἰ κεινο, η καλον η κακον, ξ ου κερδίζουν πλουτον. Καὶ πολλοὶ δια μόνην την αἰτίαν ταύτην, δείχθησαν ναντιοι του υαγγελίου του ριστοῖ, διότι αυτ στρεφε τους ανθρωπους ἀπο τὰς τέχνας κείνας αι ὁποῖαι εἶναι παράνομοι οποιοσδήποτε πλουτος καιὰν θελε κερδισθῆ δ αυτων. Ἀποδι ι ις τον Ιαὐλον ταύτην την κατηγcρίαν πως αυτος εἰχε βεβαιωσειν ὁτι ρουκ ἰσι Θεοὶ οι δια χειρων γινόμενοι.
νατο ταχα α ας άλλη τις καθαρωτερα
ὀρθοτερα και βρβαιότερα- τεχνίτης τονεκαμε, διὸ δεν εἰναι Θεός- m. ση ἡ 6 )H πρωτη καὶ ἀκριβε άτη γνωσις, ἡνοποίαν εχομεν περὶ Θεοῖ εἶναι τι αυτὸς εἰνα αυθύπαρκτος, καὶ ανεξάρτητος ἀπό τινα ἴλα δε τ' ἄλλα κτίσματα χουν ἡ ἴπαρ-
ξίν των ε αυτου, καὶ κρεμαντα ἀπο αυτόν οθεν ἀναγκαίως πεται, τι δεν εἰναι Θεοὶ εκεῖνοι, οἱ τινες εἰναι η ανθρωπίνης φαντασίας πλάσματα, καὶ εργα χειρων ἄνθρωπων. Ἀλλα τουτο, se πει ν θεωρηθη ς αιρετικὸν και ἄθεον φρόνημα, καὶ ὁ ΓΙαὐλος ως εγκληματικὸς διότι τὸ δοξάζει χ ὁτι αὐτοὶ δύναντο ν ἀντιτείνωσι κατὰ της διδαχῆς ταύτης, ἁλλ' ὁ τι et ἀποτελεσμά της ητο πως, χι μόνον ει τὴν Ἐφεσον, τὴν μη- τρ πολιν, παρ ι ὁλην σχεδον τὴν Ἀσίαν,
τρεψε πολλο ς ἀπο τὴν λατρείαν της Ἀρτεμιδος ' στε δεν et τωρα τοιαύτη ζήτησις δια τους ἄργυροῖς ναοὼς, ποία ὐπῆρχεν, ουδε τοιαύται καλαὶ πληρωμά, ὁποῖαιεγίνοντο δι αυτούς. D Δημήτριος λοιπὸν του παρασταίνειτον κίνδυνον, εἰς τον ὁποῖον εὐρίσκετο ἡ τεχ- τητων, παπειλουμενη νὰ πέση 'Aν ἡ διδαχ, αἴτη λάβη πόληψιν, μεῖς ει μεθα ὁλοι χαμενοι, καὶ πρεπε νὰ κλείσωμεν καιαυτ μας τὰ εργαστήρια. υτ μας η τεχνη Θελει ξουδενωθῆν θέλει ἀποδειχθῆνκαὶ δυσφημ σθῆν, ως πρόληψλις καὶ πλάνητο κόσμου, καὶ καθεις θελε τὴν καταφρο
λον ποὸς τὴν 'Αρτεμιν, καὶ ζῆλον δια τὴν τιμήν et ης. Oκι μόνον αυτ μας ἡ τεχνη
κινδυνεύει, ἀλλα θέλει καταφρονηθῆ ὁ ναὸς της μεγάλης θεὰς Ἀρτεμιδος, καὶ καθαιρε - Θην ἡ μεγαλειότης της καὶ ημεῖς θελομεν ἁ δωμεν, ν λάττωσιν της τιμῆς αὐτης της Θεῶς, τὴν οποίαν σε εται λη ἡ Ασία, και ἡ ικουμενη. δε ποῖα λεχθησαν ὐπερ της προσκυνήσεως της Ἀρτεμιδος, καὶ ποία ἡτον ἡ σπουδὴ τὴν ποίαν ιχον οι θερμότατοι ζηλωταὶ καὶ πατεωνες δια ν λαλήσωσιν ὐπερ αυτῆς.- 1.)'Oτι το πομπωδης' μεγαλοπρεπεια του ἱεροῖ το τὸ θελγητρόντων, τὸ πρῶνα τὸ ποῖον τους ξαπτεν.Aὐτοὶ δεν δίναντο ν ὐπομείνωσι τὸν συλλογισμὸν τινὸς πράγματος, τὸ Onesiis ἁπέβλεπεν εις τὸν σμικρισμὸν της τιμῆς της θεὰς πολλὰ ὀλιγωτερον ει τὴν καταστροφήν της.- 2. 'Oτι ἡ Θεὰ αύτη ἰχε πολυαρίθμους λατρευτάς. 'Oλη ἡ Ἀσία καὶ ἡοικουμεν εσεβετο τὴν μεγαλειότητά της
λο ἁναγκαίως πρεπε ν προσκυνῆται, καὶ A; λεγη ὁ Ιαὐλος ὁσα εναντία καὶ ἄν Θέλη. Δεύτερον, περιγράφεται του λαο τὸ φρόνημα περὶ των παραπόνων τούτων.
κατηγορία γίνετο απὸ να τεχνιτην, σκοπὸν εχουσα του κοινο λαο τὸν ἐρεθισμον,
καὶ τούτο λαβε τὴν εὐκταίαν ἔκβασιν
157쪽
διότι ις τὴν περίστασιν ταύτην ὁ χλος εδειξε μεγάλην δυσαρεσκειαν κατὰ του Εὐαγγελίου καὶ των κηρύκων αυτου. Ab τοὶ εγιναν πλήρεις Θυμοὐ, 28. πλψεις οργῆς καὶ μανίας 'Oλοι ι τεχνῖται δαιμονίσςησαν ἀκούσαντες τι κινδύνευε καὶ
τεχνητων, και το εἴδωλόν των. Eδειξαν καὶ μεγάλην ζηλοτυπίαν δια την τιμηντης θεῶ των. υτοὶ κραζον, Μεγάλη Αρτεμις Ἐφεσίων l-καὶ ἡμεῖς χομεν ἀπόφασιν ν μη την παραιτήσωμεν 'Aς λεγ ο Παὐλος ἴσα ελει δια ν πο ιξη, οτι δεν ἶναι Θεοὶ οι δια χειρων γινόμενοι, μεῖς ταύτην θελομεν προσκυνειν' ὁποιαν δήποτε χάριν και ἄν εχωσιν ἄλλοι Θεοὶ καὶ Θεαὶ 'Mεγάλη 'Αρτεμις Ἐφεσίων ' Hμεῖς πρεπει, καὶ Θελομεν διατηρεῖν την θρησκείαν της πατρίδος μTς, τηνοποία εδεχθημεν εὐπαραδόσεως ἀπὸ τους
Μεγάλη σύγχυσις συνεβ ευθὼς εις την πόλιν ιχ. 29. καὶ επλήσθη πόλις λη
συγχύσεω κοινὸν και φυσικον ποτε
λεσμα ενὸς ἁμετρου ζήλου διὰ ψευδῆ θρησ-
εκθρονίζει το λογικον, κα ενθρονίζει το πάθος. οἱ δ' ἄνθρωποι συντρεχουν μοὐ, ὀχι μόνον μην ξεύροντες ο εις του ἄλλου τὸ φρόνημα, ἀλλ' ουτε το ἴδιόν των γνωρίζοντες. Tρίτον, βλεπομεν τα κινήματα του λαούυπὸ τὴν δύναμιν τοιούτων αισθηματων, καιεως που κατήντησαν Αὐτοὶ ωρμησα ομοθυμαδὸν εις τὸ θεατρον, καὶ συνήρπασαν τινὰ των συντρόφων του Ιαύλου ιχ. 29. Tινες νομιζουν, ὁτι τους λαβον με σκοπὸν νὰ τους βάλωσι νόθηριομαχήσωσιν, ως πε- μεινε και ὁ Ιαυλος τὸ ἴδιον ἡ σκόπευον
et σι σαν πάῖος καὶ ὁ Ἀρίσταρχος Θ μεν Γάῖοι το ἀπὸ τὴν Δερβην, κεφ. c. 4.)ὸ Ἀρίσταρχος αναφερεται μοίως κε καὶ ις τὴν προς Κολοσσ. δ'. 10. υτοι
ῆλθον μετὰ του Παυλου ἀπὸ Μακεδονίας,
δὴ Ιαὐλος, στις φυγε ν πιασθημετ αὐτων, παρατηρησας τὴν συμφορὰν εις
τὴν ποίαν, ξ αιτίας του, πεπεταν ι φίλοιτου, ζήτει ν εισέλθη εις τον λαον,
διὰ ν Θυσιασθη, άν δε υπῆρχεν ἄλλη βοήθεια, ἀλλον παρὰ νὰ πάθωσι δι αυτὸν οι
φιλοι του. οὐτο τ της γενναίας ψυχῆς του ενδειγμα, καὶ οτι γάπα τον πλησίον
οἱ δε μαθηταὶ δε τον ἄφινον αυτοὶ ε ιχον δίκαιον ν λεγωσι προς τον Ιαὐλον, ως ο δουλοι του Δαβὶδ ελεγον προ αυτὸν, μελλοντα νὰ κτεθη : δημόσιον τινα πη- ρεσιαν, α ως μεῖς δέκα χιλιάδες ' T. ασ. ἡ. 3. οἱ φίλοι του σαν τινες των Ἀσιαρχων αὐτοὶ πῆρχον, ἡ οι αρ- χηγοὶ των ιερεων των ἡ κατ ἄλλους, ιαρχηγοὶ των θεάτρων των Ἀνίσως αὐτοὶ ειχον πιστρεφειν εἰς τὴν ρις ιανικὴν πί ιν μετά τινων ε των ἱερεων καὶ διοικητων ων, ἄν σα μόνου πλως καλοθελῆται του IΠαύλου, ς ανδρὸς ἁγχίνοος καὶ καλου μας εινα ἄγνωστον, παρ τι πῆρχον μόνον φίλοι του Παύλου. ις διδάσκαλος παγορευει, τι αὐτοὶ τον σεβάσθησαν καὶ νάπησα α ου καιρου θηριομάχησεν εις τὸ θεατρόν των καὶ φοβοὐντο μην θελεν ὐποπεσειν καὶ κ δευτερου ει τὴν δίαν
O οχλος ἀτον εἰς ἄκραν σύγχυσιν. zιχ. 32. 'Aλλοι μεν κραζον εν ἄλλοι δ' ἄλλο ως δηγεῖτο καστος ἀπὸ τὴν φαντασίαν καὶ τὰ πάθη-κ ἴσως καὶ ἀπὸ τὰς ποιας ελαβεν εἰδήσεις καὶ δεν νοοῖντο μεταξύ των,
παρ ἄντε τεινεν ὁ εις προ τον τερον, καὶ
ἶσα ετοιμοι ἁ φορμήση ὁ εἶ κατὰ του ἄλλου διὰ τοὐτο. O δε περισσότεροι δενἡξευρα διὰ τὰ συνήχθησαν Δε εγνωριζανουτε της φιλονεικίας τὸ αἴτιον ουδε τον πρόξενον αυτῆς πολλὰ ὀλιγωτερον τι δουλεία ειχον αὐτοὶ κεῖ. O Ἱουδαῖοι θελον ν ἀνακαγωοωσιν εις
158쪽
την ταραχην ταύτην. ἰς αλλους τόπους αὐτοὶ ιχον σταθην οἱ πρωτοι γερται τοι ζύ-Tων φιλονεικιων εις την Eφςσον μως δενειχον κανην χώραν του να διεγείρωσι τον λαον και ὁλα ταυτα, τα αυτος γερθη, . αὐτοὶ χοντες εμφυτον το κακόβουλον συνηρονωθησαν με αὐτου ιχ. 33. Abτο εκεαλον τον Ἀλεξανδρον απὸ τον ὀχλον, καὶ το εκραξαν δια να λαλήση κ μερους των 1ουδαίων κατὰ του Παύλου και των συντρόφων του 'O,τι αυτος μελετ να εἴπη, καλεῖται πολογία του πρὸς το λαὸν, χιμερικως δια τον εαυτόν του αλλ εν γενει διολους του Ἱουδαίους, τους ποίους θεωρουνοι λατρα της Ἀρτεμιδος ξίσου με τον ΓIαλον εχ ους των. Ηδη δ' ι Ιουδαῖοι ζητου να πληροφορήσωσι του λάτρας της
εχ αν πρὸς το ΓΙαὐλον. δ' Ἀλεξανδρος
χατεσεισε την χεῖρα, Θελων να μιλήσηκατα του Παύλου διότι το παράδοξονα επεχειρεῖτο διωγμος κατα των ριστια- νων, και δεν γίνοντο συνεργοὶ Ἱουδαῖοι. Νομίζουν τινες, ὁτι ο Ἀλεξανδρος ουτος ητο ριστιανὸς, ἀλλ' ειχεν ἁποστατήσειν, δεχθεὶς ον ουδαῖσμον, θεν κλεχθη ς υποκείμενον πιτήδειον γα κατηγορήση τον ΓΙαυλον καὶ ο τι αυτος τον κεῖνο o χαλ
Tοῖτο παρεκίνησε τους νάγοντας ναπαραιτήσωσι την κατα των φίλων του Παύλου ἄγωγην, καὶ α την ρέψωσιν εις κραυ
Oταν αὐτοὶ γνωρισαν, υτ αυτὸς τον Ιουδαῖος, καὶ ως τοιουτος, χορος εις την λατρείαν της 'Αρτεμιδος - επειδη Ἱου- δαῖοι ειχον τότε μῖσος ἄσπονδον κατὰ τωνειδωλων καὶ της ειδωλολατρείας)-ὁ,τι καὶ ἄν ειχεν αυτο ν εἴπη η διὰ τον Ιαῖλον, κατ αυτου, αυτο απεφάσισαν νόμη τονακουσωσι, καὶ διὰ ολο εκραξεν ὁ χλος,
Μεγάλη - Αρτεμις Ἐφεσίων Tοῖτο εκραζον - φάνω πάντες δύο ρας καὶ τοῖτο ΑΠΟΣΤ OAs N. Σ. E. 60. ενομίζετο καν ἁντίρρησις της διδασκαλίας του Ιαύλου, τι δεν εἰναι Θεοὶ οι διὰ χειρων
γινόμενοι. οιουτοτρόπως αἱ πλεον εραι ἀλήθειαι πνίγονται πολλάκις χι ὰπ αλλο τι, παρ' ἄπο την ταραχην καὶ κραυγην κα
Tεταρτον, περιγράφεται η συστολη και σκορπισμὸς των ταραχοποιων τούτων, κτης φρονήσεως καὶ δραστικότητος του γραμ ματεως οἶτος κοπιάσας υκ λιγο επαυσεν επὶ τελους την ταραχην, διὰ να ομιλήση καὶ τότε εκαμε μίαν εἰρηνικην μιλιαν πρὸς το λαόν. Aυτὸς τους εὐχαρι εῖ με την μολογιαν, ὁτιὴ Αρτεμις ητον Ἀνδοξος Θεὰ των φε
βεβαιωσωσι τόσον μεγαλοφωνως και επι πυ-
νω ἁλήθειαν, την ποία κανεὶς δε ηρνεῖτο οὐδ εδύνατο ν ἀγνοη 'Eκαςος ξείρει, τι η πόλις των Ἐφεσίων λατρεύει et ην μεγάλην θεὰν Αρτεμιν χι μόνον τι ι κάτοικοιησαν λάτραι et η θεῆς ταύτης, ἄλλα καὶ ηπόλις, νεωκόρος ως νωμενη, φιερώθη διὰ
ψηφίσματος της ει την λατρειαν της 'Αρτεμιδος, ἄγρυπνος ει τὸ ν επιμεληται τοἱερὸν αὐτης, και ν περιποιηται τους εὐλαβείας χάριν ρχομενους. Eφεσος εἰναι νεωκόρος, τουτεςιν η ναόδουλη της μεγάλης θεῆς Ἀρτεμιδος. ο εν Ἐφεσω ιερὸν της
Ἀρτεμιδος το οικοδομη πλουσι καὶ μεγαλοπρεπες άτη φαίνεται μως οτι η ει το ἱερὸν
εἰκων της Ἀρτεμιδος, επειδη καὶ αὐτοὶ δόξαζον, or αὐτη γίαζε τὸ ἱερὸν, ὐπηρχεν εις μεγαλητέραν εὐλάβειαν, παρὰ τὸ ἱερόν διότι αὐτοὶ πειθον ον λαὸν οτι ἡ εἰκων αἴτη κατεπεμφθη απὸ τον Δία, διὸ δενῖπηρχεν κ των χειροποιήτων Θεων. δεπόσον εὐκόλως ἀπατῆται τὸ εὐκολοπιςον των δεισιδαιμόνων ἄνθρωπων απὸ των πεπονηρευ- μενων την πλάνην 'Eπειδη καὶ εἰ κων αἴτητης Ἀρτεμιδος γερθη ξ αμνημονεύτου καιροῖ καὶ κανεὶς δεν δύνατο ν εἴπη ποιος
159쪽
Aυτος λοιπον του νουθετεῖ εναντίον παν-
τος βιαιο καὶ ταραχώδους κινήματος, τοοποῖον δε εχρειάζετο- θρησκεία των, οὐδ' εδύνατο να λάβη ξ αυτου ὁφελος ιχ. 36.
ΓΙρεπε ν ησυχάσητε, και γα μη κάμητε καμμίαν ἀποκοτίαν Συμβουλ αυτη καλ- λω να φυλάττηται πάντοτε, ις τὰς μερικὰς καὶ κοινὰς ποθεσεις να μην ιμεθα βιαιοι και ὁρμητικοὶ ις et κινηματά μας, ἀλλα να σκεπτώμεθα και ν λαμβάνωμεν καιρον να κρινωμεν περὶ του πράγματος vis μην ξάπτωμεν ον εαυτόν μας η του ἄλλους,
ἄλλα ν ειμεθα ἡσυχοι καὶ εἰρηνικοὶ διοικούμενοι πάντοτε ἁπο τον ὀρθον λόγον, καὶ χιαπὸ τὰ πάθη.
Aυτο ε λειψε το μῖσος, ει το ποῖον εἶχον ποπεσειν υ Iαῖλος καὶ οι σύντροῖοίτου, εἰπων προς το λαὸν, τ οι ἄνθρωποι Οὐτο δεν εἰναι τοιουτοι, ποίους τους παμεσ-τησαν Ξις αυτους, τι πάρχουν. χ. 37.)Σεις ἐφέρετε του ἀνθρώπους τούτους ενταυθα, αλλ εξετάσατε ἴσως την παρανομίαν και τοπταῖσμα των; ἱ δυνασθε ν αποδείξητε εναντίον των Αὐτοι δεν εἰναι ερόσυλοι 'αυτοὶ δε εβίασαν το ἱερὸν της Ἀρτεμιδος, οὐδε του θησαυρούς της οὐδ εβλασφημησαν την Θεάν σας αυτ οι δε εἰπον κανενα λόγον
ἄτιμον προς του λάτρας της 'Αρτεμιδος διατί τους εγκαλεῖτε με τοιαύτην βίαν; 'Aφο αὐτοὶ εἰναι τάραχοι, διατί σεις
Tob επαναφερε λοιπον εις τὰς τακτικὰς μεθόδου του νόμου, οστις πρέπει ὰ καταστελλη πάντοτε την χλαγωγίαν, μάλιστα δ' εις τὰ φωτισμενα και ευνομουμενα θνη. Eἶναι etωόντι μέγα λεος το ν ζ τις εις εθνος, o που γίνεται πρόνοια διὰ της εἰρηνης την διαφύλαξιν, κά της κοινης δικαιοσύνης
Αὐτος του δίδει ν καταλάβωσι τον κίνδυνον εἰς τον ὀποιον αὐτοι εὐρίσκοντο, καὶ ὁποῖον πραξαν ἄτοπον με την ταραχην ταύτην' mχ. 40. Εἰναι καλὸν α δε εγ- καλεσθωμεν διὰ της μέρας ταύτης την σύγχυσιν ἴσως δυνάμεθα νὰ κατηγορηθωμεν εις την αὐλην του αὐτοκράτορος, πόλις στασιώδης καὶ φατριαστικη, καὶ ἁ μας ἁφαιρεθῶσι τὰ προνόμι μας, διότι δε εχομεντίποτε ν προφασισθωμεν δι αυτην ην α- ραχην υθεν ἁ μην αὐξηση το πρῆγμα, διότι ἀρκεῖ εως L. Σημείωσαι, τι πλη- θος ἀνθρώπων φοβοῖνται ἀλλον την κρισιν των ἁνθρώπων, παρὰ την κρίσιν του Θεοὐ.IΠόσον σωτηριον τον, αν κατεπαύομεν ἴτω την ὀρμην των ἀτάκτων ρέξεων καὶ παθωνμας, χαλινόνοντες την βίαν των συλλογιζο- μενοι το λόγον, τον ὁποιον πρέπει ν ἀπο- σωμεν με ου πολυ πρὸς το Κριτην του
οὐρανοῖ καὶ της γης, δι ολας ταύτας τὰς αταξίας l 'Aφο αὐτὸς τους ἀπεδειξεν ουτ τοάτοπον της ταραχώδους των συνάξεως, και τὰ κακὰ ποτελεσματα, τὰ ποῖα δύναντο ν ἀκολουθησωσιν ἄπο αὐτην, τους εἰπε ν ἀποχωρισθωσι τάχιστα Ἀπελυσε
τη εκκλησίαν χ. 41.)-Ἱδε ενταῖθα, τίνι τρόπω η διεπουσα πρόνοια το Θεοὐ συντηρεῖ την κοινην εἰρηνην, διὰ μια ἀνεξερευνητο δυνάμεως πάνω εἰς ων ἀνθρώπων τὰ a νεύματα Σκεπτόμενοι τὶ ορμητικον καὶ μανικὸν, τὶ ἀχαλίνωτον, ἁνημερον καὶ ἄγριον θηρίον γίνεται λοχλος ταν διεγερθη , πρέπει ν ὁμολογησωμεν δικαίως χάριν εἰς του Θεο την γαθότητα, τι δε υποκείμεθα πάντοτε εἰς τοιαύτην τυραννίαν.-Καὶ δεπόσα μεσα μεταχειρίζεται ὁ Θεὸς προς ὐπεράσπισιν τού λαοῖ του Ισως ὁ γραμματεῖς ουτος δε ητο τελείως φίλος τούΙΠαύλου, τι υ αυτο κηρυττομενου Eυαγγελίου πλην η φιλάνθρωπος φρόνησίς του εσταθη χρησιμος εἰς την οὐ πο ολου ὐπόθεσιν. ΙΠολλαὶ αἱ θλίψεκ των δικαίων, καὶ κ πασων αὐτων ρύσεται αὐτο
160쪽
ρυβον προσκαλεσάμενος o Παυλος τους μαθητας καὶ σπασάμενος, ξηλθε πορευθηνα εις την Μακεδονίαν. 2. Διελθων δε α μέρηεκεῖνα, καὶ παρακαλεσας αυτους λόγω πολλω, λθεν ει το Ἐλλάδα.3. Jοιησας τε μηνας τρεῖς γενομερονης αυτω πιβουλης ὐπο τωνδεουδαίων μελλοντι ανάγεσθαι εις τηρ Συρίαν, ε γενετο γνωμη του πο ρέφειν διὰ Μακεδονίας. 4. Συνείπετο δε αυτωαχρ της Ἀσίας Σωπατρος Βεροι - αῖος Θεσσαλονικεων A, ρ αρχος
πων, και λύομεν προς αυτους εις
την ρωάδα ἄχρις μερων πεντε, υδε τρίψαμεν με α επτά.
'Iσως ο Ἀπο ολος ες οχάσθη, οτι δε ητο φρόνιμον ν διατριβη εἰς 'Eφεσον, δια να μηνηθελεν γερθην ἄλλη τις άσις ἐξ αιτιας του' δι με ο πολὴ, σπασάμενος οἶς μαθητὰς εὐκαρδίας, ἀνεχωρησε δια την Μακεδονίαν. Δεν τους φησε αιφνιδίως και ει φόβον, ἁλλ ἀνεχωρησεν ἁποχαιρετήσας λους κοινως.Eπροσκάλεσε τοῖς μαθητὰς τα πρωτα υποκείμενα της εκκλησίας, καὶ ἀσπασάμε
νος αυτοὼς κατα της πρωτης εκκλησίας την συνηθειαν, ἀνεχωρησεν. O συνοδευσαντες μετα του Ιαυλου νο-
μάζονται V. 'Hδη θελε στοχασθη τις, υτ δε ητο καλη διοίκησις α συνοδεύωσιτον Ιαῖλον οἱ ἄξιοι υτοι ἄνδρες, πει δηαὐτοὶ σανἈναγκαιότεροι οπου δε ὐπηρχεν
Παυλος, παρ σον χρησίμευον οπου αυτος εὐρίσκετο ἀλλ' ἴτως το διωρισμένον - l. Διὰ να τον συμβοηθωσιν εις την καT - χησιν των, σοι κατεπλήττοντο ἀπο- κήρυγμα του.- 2. Δια να-οὐ γυμναση και κατα ἡ ση επιτηδείους δια μελλουσαν πηρεσίαν καὶ δια να γνωρίσωσι εντελως την
διδασκαλίαν και διαγωγήν του M. ιμ γ 10. - 3. Ἐπειδη καὶ σωματικη παρ' ια του Ιαυλου το ατθενης καὶ ἀξιοκαταφρόνητος, δι τον συνωδευον οὐτο οι φίλοιτο δια να τον προξενήσωσι φήμην, να τον προ ατεύωσι, καὶ τὰ εἰδοποιωσι-οἶς ξενους, οῖτινες εδυναντο νὰ κρίνωσι με την Θεαν τουοφθαλμου, τι εὐρίσκετο εἰς αὐτον πρῆγμα μεγα καὶ ληθως πολύτιμον, το ποῖον δεν
ἀνεκαλυπτετο ει το εἴωτερικον αὐτου φαινόμενον.
'Eνταῖθα πάλιν ο ἱστορικος μιλεῖ εις τοπληθυντικον πρωτον πρόσωπον χ. 5. ἐξ οὐ δυνάμεθα ν συμπεράνωμεν, τι ἰχεν ηδ ενωθην μετα της συνοχας, καὶ κολούθειτον Παῖλον, άν τινες ἀπο τούς ἄλλους προὐπηγον εἰς την ρωάδα, εἰς την οποίανε, Θεαελιωθην μία εκκλησία πρότερον καὶ μετ ολίγον οἶς ηντάμωσε εκεῖ ο' Από ολος.
σαι ἄρτον, Ιαυλος διελεγετ αυ- τοῖς μελλων ξιεναι τη παύριον παρετεινε τε τὸν λόγον εχξ μεσονυκτίου 8. Hσαν δε λαμπαδες ικαναὶ ε τω περω δησαν συνηγ- μενοι. . Καθημενος δε τις νεανίας
ονόματι υτυχος επὶ της Θυριδος,
καταφερόμενος πνω βαθει διαλεγομεν του Παύλου επι πλεῖον, κα-