장음표시 사용
141쪽
εκήρυξε τον Θεον εντευθεν του προτρέπει πρεπόντως ει μετάνοιαν προς το Θεον,
καὶ θελε του διδάξειν μοίως ν εχωσι πίστιν πρὸς το Κύριον ημων η οὐν
Xριστον, αν λαμβανον πομον ν να τον
ΓIεριγράφει τον τρόπον του Θεο προς τα θνη πρὶν κηρυχθ' ις αὐτὰ το Εὐαγγέλιον. D Θεὸς παρεβλεψε του χρόνους της αγνοίας. ιχ. 30. Ἐκεῖνοι σαν μεγάλης αγνοίας χρόνοι λανθρωπίn σοφία κμαζεν ὐπερ πάντα αλλον καιρὸν εις τον εἴνικὸν κόσμον, καθ' υτ προ του καιρο του Xριστοῖ αλ εις τα του Θεο ομως αὐτοὶησαν μαθεῖς παντάπασιν Εἰναι αμαθεις τωόντι κεῖνοι οἴτινες δε γνωοίζουν τον Θεον.
Ἀλλ ο εος παρεβλεψε τουτους τους χρό'νους της αγνοίας Κατάλαβε τουτο, ως θείας καρτερίας καὶ υπομονης πρῆξιν. υτὸς παρεῖδε τουτους τους χρόνους δε εμπόδισε του εἰδωλολάτρας απὸ τὴν εἰδωλολατρειαν των στελλων πρὸς υτους προφήτας ως επραξε πρὸς το Ἱσραὴλ ου τε κολάζωναυτους, καθως κόλαζε τον Ἱσραὴλ δεν ὐπῆρχεν οξὴς καὶ αὐστηρὸς πρὸς υτους, ἀλλα τους δειξε μακροθυμίαν, πειδὴ εφεροντο υτως ξ αγνοίας. Tωρα μως διορίζει ολους του ἄνθρωπους
πανταχου να μετανοήσωσι να μεταβαλωσι
καὶ γνωμην καὶ τρόπον να εντραπωσι διατὴν μωρίαν των ν φερωνται φρονιμωTερον' ἀποβάλωσι τὴν λατρείαν των ειδωλων, καὶν ὐποκυψωσιν εις τὴν λατρείαν τολαληθινου Θεοὐ μάλιστα δε ι στραφωσι με λυπην καὶ αισχυνην ἀπο πῶσαν ἁμαρτίαν εις πῆν χρεος με χαρὰν καὶ ἀπόφασιν. HA δε ις του Eυαγγελίου του χρόνους η παραγγελία γίνεται σπουδαιοτερα, πειδὴ τωρα ἡ πρὸς ἄφεσιν δὸς εἰναι πλεον ανοικτὴ , ἀφ' ,τι ἡτο, καὶ ἡ παγγελία πιβεβαιωμεν πληρές ερον διὸ καὶ αναμενει
οτι θελομεν μετανοήσει ὁλοι. ετανοήσατε etωρα τωρα τελος πάντων τωρα ν καιρωμετανοήσατε, διότι μείνατε πολυν καιρὸν
μετανοήσωμεν, πειδ εο ιορισε ηαεξ
ει τὴν ἁμαρτίαν. δου καιρὸς μετανοίας, διότι εντὸς λίγου θελε εἰσθαι πολλὰ ἁργά.T μεγα δίκαιον της βιαίας ταύτης παραγγελίας, προερχεται απὸ τὴν μελλου-
αεραν, καθη θελε κρίνειν et ν οἰκουμενην εν δικαιο υνη ' χ. i. καὶ ωοα καμε διὰ του Εὐαγγελίου μίαν φανερωτεραν δηλωσιν περ ἄνταποδόσεως ει τον μελλοντα κόσμον, παρ τὴν εγνωσμενην πρότερον.
ὁ ἄνδρες κολλω εντες αὐτω, επιςευροσαν' εν οἶς καὶ Διονύσιος ο Ἀρεοπαγιτης, καὶ γυνο ονοματι Δάμαρiς,
καὶ τεροι συν αυτοῖς. Ἐνταυθα μας γίνεται συντομος διήγησις περὶ της εκβάσεως του εἰς 'Aὐηνας κηρυγ- ματος του IΠαύλου. λίγοι ωφελήθησαν το Εὐαγγελιο ελαβεν εις τὰς Ἀθήνας τόσον μικρὰ εκβασιν, ω εις κανεν ἄλλο μέρος ἡ υπερηφάνεια τωνεκεῖ φιλοσόφων, ὁμοία με τὴν των ε Ἱερουσαλὴμ Φαρισαίων, τους παρώργιζε κατὰ
το κήρυγμα του Αὐτοὶ τον ἡκουον με πο- μον ν εωσοὐ φθασε ν ομιλήση περ της αναστάσεως των νεκρων' χ. 32. καὶ τότε ρχισαν τινες ἐξ αὐτων ν τον συρίττωσι, καὶ χλευάζωσιν. Oσα αυτὸς ἱκεπροομιλήσειν σα ει τρόπον τινα συμφωνα με τὰ ποῖα αὐτοὶ κουον νίοτε εις τὰ σχολεῖά των καὶ ιπν τινὰ δέαν περ αναστάσεως δηλουσης μελλουσαν κατάστασιν. Ἀλλ' ὁ ταν αὐτὸς ὁμιλη περ αναστάσεως των νεκρων η καὶ περὶ της του δίου Ἱησού ἁναςασεως, φαινεται ις αυτου διόλου απiστευτος, καὶ δε λαμβάνουν πομονὴν καν
142쪽
ἀκούσωσι περὶ τούτου, πειδη καὶ εἶναιεναντίον εις της φιλοσοφία των το συστημα. Aυτοὶ θεοποίησαν του ηρψάς των μετὰ τον Θάνατον των ποτε μως δε εσυλλογίσθησαν περὶ Tης εκ νεκρων αυτων ἀναστάσεως ἔθενκα δεν δύναντο ποσω να συγκατανεύσωσιν εις τη διδασκαλίαν ταύτην, τι νεσT OXριστο εκ νεκρων. πι μεγάλη αυτ διδασκαλία, τις εἶναι των γίων η χαρὰ, φαίνεται ι αυτους παίγνιον Ἀκούσαντες περ τούτου, γελων, και το καμαν ἴλη εμπαιγμου. μεῖς M πρεπε να. 0 οχαζω - μεθα παράδοξον ελ α ιεραι ἀλήθεια της μεγαλωτάτης βεβαιότητος καὶ αξιοπρεπειας γίνωνται των βεβηλων πνευμάτων καταφρόνησις. 2. Ἀλλοι δε θελον να λάβωσι καιρον να σκεφθωσι πέρ τούτου καὶ λεγον, Θε- λομεν σε ἀκούσειν πάλιν περὶ τουτου Αὐτοὶ δε ηθελον ουτε συγκατανεύσειν, υτε ἀντι- αθην τωρα εις του Παύλου τα λεγόμενα. Φαίνεται, τι αὐτοὶ παρεβλεπον κεῖνο, τοοποῖο ητο φανερον καὶ ἀναντίρρητον, ζητουν- τες περισσοτερον αἰτίαν φιλονεικίας. υτω εροῖνται πολλοὶ του καλου της ψυχωφελους διδασκαλίας του ρις ιανισμοῖ, ἀντιλεγοντες ει πράγματα της καταλήψεως των νω-
O Ἀθηναῖοι ωόντι περιποιήθησαν τονἈπό ολον με περισσοτεραν ξωτερικὴν εὐγενειαν φ o, τι, καμαν οι κάτοικοι αλλων τόπων κανεις μως δε κατεφρονησεν, παρημελησε την διδαχή του με τόσον υπεροπτικὴν διαφορίαν, οσον οι σκεπτικοὶ ουτοι φιλόσοφοι καὶ αυτ η πόλις, ω φαίνεται, ἀπεδείκνυε την πλεον ἄκαρπον γην,
εις την ποιαν αυτος πεχειρησε ποτε α
σπείρη τον αγαθον σπόρον της βασιλείας
Παρὰ του δοκησισόφους, καὶ μπαίκτας σκεπτικους καὶ πίς ους, κανεῖς ἄλλος δενυπόκειται να ὐποπεση τόσον ευκόλως ει του Σατανα τὰς παγίδας Πλη ο λογος του Θεοῖ ποτε δε μενε χωρίς τι φελος Μερικοὶ Ἀθηναῖοι, καὶ βουλευταί τινες, καὶ ετεροι θέλουν προσκολληρην εις τον Κύριον, καὶ τους πιςους αυτο δούλους καὶ οὐτοι δύνανται ἁ αθωσιν εις ἄλλους ωφελιμοι εν καιρωτω δεοντι. Δύο τοιούτων ποκειμενων τα νόματα σημειουνται διαιτερως ο ει ητον ενδοξος.
Ἀρεοπαγίτης Διονύσιος ιχ. 34. εις των της ψηλης κείνης αυλης του Ἀρείου πάγου κριτὴς, βουλευτης, εις κείνων, εμ- προσθεν των ο ποίων επροσταχθη IIαυλος ν παρρησιασθ'. D κριτής του γίνεται μαθητής του Διηγοῖνται οἱ παλαιοι περ του Διονυσίου τούτου, τι αυτος ἀνετράφη εις τὰς Ἀθήνας, ἶχε διδαχθην την ἀστρολογίανεις Αἴγυπτον οπου τον γινε γνωστη ἡ Θαυμαστη κλειψις ει του Σωτῆρος μων τοπάθος καὶ ο τι επιστρεψας ει τὰς Ἀθήνας εγινε βουλευτής. υτος ἐφιλονείκησε με τον Παυλον, καὶ πεστράφη προ αυτου ἀποτην πλάνην καὶ εἰδωλολατρείαν του. Hῖ γυνὴ νομαζομεν Δάμαρις τον ἴσως σημαντικον ποκείμενον M' ολον τι δενεστάθη τόσον μεγας ο συναχθεὶς εις Αθήνας θερισμος ως ἡτον εις ἄλλους τόπους, αλλ' επειδη καὶ οι λίγοι οὐτοι γνωρισαν την ἀλήθειαν δὲ εἰκε δίκαιον ὁ Παυλος ν εἴπη, οτι κοπίασεν εις μάτην.
143쪽
Θεν εις Κορινθον 2. Καὶ ὐρων τινα
'Iουδαῖον ονοματι κυλαν Ποντικόντω γένει, προσφάτως ληλυθότα απο της ταλίας, καὶ Πρίσκιλλαν γυναῖκα - του, λα- διατεταχεναι
Κλαυδιον χωρίζεσθαι πάντας τους 'Iουδαίους εὐτης Ρωμης. προσηλθεν αὐτοῖς S. Καὶ διὰ το μότεχνον
χνν. 4. Διελε ετ δε ε τη συναγωγη κατα παν σάββατον, πειθε
τε Ἱουδαίους και Ελληνας. 5. ς δε κατηλθον απο της ακεδονίας o, τε Σιλας καὶ ο ιμό Θεος, συνείχετο τω πνεύματι ο Παυλος διαμαρτυρόμενος τοῖς ουδαίοις τον ριςον
των καὶ βλασφημύντων, κτιναξ μενος τα ἱμάτια, εἰπε προ αυτους
o Ἀπόστολος φαίνεται, ὁτι ἰχε συλλάβειν τόσον μικρα ελπίδα εκβάσεως εις τὰς Ἀθήνας, ωστ' ἀνεχωρησεν κεῖθεν σον τάχιστα, αν καὶ δεν βλεπωμεν, τι πε- μεινε τον παραμικρὸν διωγμόν. ετεβηλοιπον ει την Κόρινθον, πόλιν της νΙΠελοπονώσω Ἀχαίας, πίσημον δια την
πλουσιότητα, κομψότητα, πολυτελειαν, καιασωτείαν της.
O αγιος Παυλος, αν καὶ ἀνετράφη εις
τα σχολεῖα, τον μως και εργοχειρου si δήμων. Ητον σκηνοποιὸς την τεχνην.
Ἐσυνήνιζεν ει ηουδαῖοι να διδάσκωσι τα
τεκνα ων τινα τεχνην, ἀφοῖ μάλιστα τους
εδιδον παιδείαν, ν κτήματα. Ραβι Ιοὐδας σημgιοῖ, 'Oστις δε διδάσκει τονυιόν του μίαν τεχνην εἰναιῶς, τον διδάσκην γενη κλεπτης' Λέγει καὶ νας ἄλλος, οστις εχε ει χεῖρά του μίαν τεχνην, εἰναι περιφραγμενη Ἀμπελος V ντίμιον πάγγελμα, δια του ποιου δυνα- ταλις ν κεροίζη τον ἄρτον του δε πρέπεινὰ θεωρηται ἄπο κανεν με καταφρόνησιν. D Παὐλος, ἄν καὶ Φαρισάῖος, ἀνατεθραμμενος παρὰ τους πόδας του Γαμαλιὴλ, διδαχθεὶς ὁμως εις την νεότητα του του σκηνοποιο το πάγγελμα, δε εχασεν ἁποὰμέλειαν, αυτὴν την εχνην. ' λον τι εδυνατο ν λαμβάνη τὰ προς το ζην ποτὰ ὁποια αυτὸς φυτευσεν εκκλησίας, και ἄπο τον πρὸς το ὁποῖον κήρυττε λαον,ενήργει μως την τέχνην του δια ν κερδίζητον ἄρτον του τὸ ὀποῖον τιμα αυτον περισσότερον μὴ ζητήσαντα βοήθειαν, παρ κείνους, ιτινες δε τον βοήθουν η ζητοὐντα, γνωρίζοντες ει ποίαν ἄκραν ἀνάγκην κατήντησε Θεωρησον πόσον ταπεινὸς το ὁ Παυλος, και Θαυμασον τι τόσον μεγας ἁνὴρ κλινεν εἰς τοιαυτην ταπεινότητα.
Ἀλλ' αυτὸς μιμήθη τὸ παράδειγμα του Θείου Διδασκάλου του, στις δεν ῆλθε νάυπηρετηθη, ἁλλὰ ν ὐπηρετήση. A καὶ αυτὸς ἡτο μεγας Ἀπόsολος, κ- λεξεν ὁμως νὰ συνεργάζηται με τον 'Aκύλαν καὶ την Πρίσκιλλαν επειδὴ τους εἴρηκεν ὁτιῆσαν πολλὰ επιμελεῖς ει τὰ του Θεοῖ, ως φαίνεται ακολούθως' pιχ. 26. καὶ ομολογεῖ, ὁτι αὐτοὶ εικον αὐην συνεργοίτου νXρι ω Ἱησοῖ. 'Ρωμ. H. 3. TOPτο χρησιμεύει ει παράδειγμα των εμβαινόντων εις υπηρεσίαν, διὰ νὰ ζητωσι τὰς πηρεσίας ἐκείνας, ει τὰς ποίας δυνανται ἁ ευρίσκωσι την καλλωην διὰ τὰς ψυχά των συνερ-
144쪽
γείαν. Iροκρινε α συνεργαζησαι μετεκείνων, ἴτινες δύνανται ναῬαθωσι συνεργοί σου ναρι ω ησοῖ l ἰναι καλον να συνα- ιαροεφωμεθα καὶ συνομιλωμεν με εκείνων, οἴτινες Θελουν μας βοηθήσειν εἰς την γνωσιητου ριςοὐ και να ποταττωμεθα εις κείνους, ι ποῖοι χουν ἀπόφασιν να δουλεύωσιτον Κύριον. 'Eκαστον δ σάββατον Ιαὐλος, κατὰ την συνήθειά του, μίλει ι την συναγωγην μετὰ των ε Κορίνθω κατοικοῖντων ουδαίων, περὶ της βασιλείας καὶ σωτηρίας του ρισ-τοὐ πασχίζων να πείση αυτους καὶ τους ει την λατρείαν των συνερχομενους Ἐθνι- κους, να πιστεύσωσιν εἰς τον Ιησοὐν ως ονεπαγγελθεντα εσσίαν. 'Oτανίμως α λας οστις διετριψεν ἴσως τινὰ καιρον εἰς Βεροιαν, καὶ ιμόθεος ηλθον προς αυτον, δια να επιβεβαιωσωσι την μαρτυρίαν του, αὐτος διηγερθη σωτερικως ἀπο το 'Aγιον ΓΙνεῖμα εἰς μεγαλητερα εφεσιν ψυχης, μαρτνρων περ του Κυρίου του -ἀντιτασσομενων δε τωνδεουδαίων, καὶ βλασφημουν- των του Ἱησου το νομα αὐτος ἐξετίναξε ταιμάτιάτου, ως ἀποβάλλων πῆσαν μετ' αυ-
των σχεσιν καὶ προς εμφασιν των αγγελιων ου, φανερωσεν, τι αὐτο εκινδυνευον
ἀπολεσθωσιν εἰς ας μαρτιας αυτων ε ιδίου των σφάλματος, ω φονεῖς των ψυχων των καὶ τ εκπληρωσας πιστως η διακονίαν του, τονἈθωος ἄπο της φθορα των το εγκλημα διο θελε να πάγη δια νακηρυξ προ τα θνη το Εὐαγγελιον.
βομένου ον Θεον, ἔ- οικία - συν
καὶ πολλοὶ των Κορινθίων κέοντες
ες μοι πολὐ εν τη πόλει ταύτη.
ε - διδασκων ν αυτοῖς τον λόγον
το ΘεU. 'Aπόζολος το καιρον τουτον φαίνεται,οτ εμικροψύχησε μεγάλως διὰ την φαρμακερὰν εχ αν τωνδεουδαίων, καὶ τον διεφθαρ- μενον χαρακτηρα των ειδωλολατρων, καὶ κατ εξοχην διὰ την αἴσθησιν της ἀνικαγότητος, καὶ των πολλο ασθενειων του Itita
D Θεος ανανεωνε την παραγγελίαν καὶ το πουργημάτου διὰ νὰ κηρυξ et Εὐαγγελιον. η φοβοῖ τους Ιουδαιους' μ λονοτι αὐτοὶ εἰναι πολλὰ κακότροποι, καὶ ἴσως
πλεον ωργισμενοι διὰ την επιστροφην του πρωτου νομοδιδασκάλου της συναγωγης ων,
δηλαδη του Κρίσπου. η φοβο τους ἄρχοντας της πόλεως, διότι αὐτοὶ δε εχουν καμμίαν ξουσίαν κατὰ σου παρὰ την δοθεῖσαν εἰς υτους ἄνωθεν. λαλεῖ bπὲρ της ποθεσεως του Θεοὐ ομιλε Θαρραλεως. Μη φοβο τους λόγους των οὐδε τρόμαζε τὰ βλεμματα των, αλλὰ λάλει καὶ σιωπήσης μη παρατρεχης καμμίαν εὐκαιρίαν του νὰ τους μιλης. η ὁμιλης με συστο- λην καὶ προφυλαξιν, αλλὰ καθαρως, κριβως καὶ γενναίως. μίλει παρρησία, μεταχειρίζου ὁλη εκείνην την λευθερίαν του πνευματος, τις ἁρμοζε εἰς να πρεσβυν του Xριστοῖ.Tον βεβαιωνε ο ρις ος περὶ της μεταὐτο παρουσίας του, το ὁποῖον τον ἱκανον
145쪽
φυλαττω, δια να σε λυτρον ἁ ολους τους φόβους σου, καὶ διὰ να μολογω ,τι
λεγεις να συνεργω μετα σου, καὶ α επι-
βεβαι τον λόγον με σημεῖα κόλουθα.Aὐτη τον η πόσχεσις, τις επεκύρωσε την γενικην παραγγελίαν, Ματθ κη 19,
σας τα ημερας ' O εχοντες τονἈριστον μεθ' εαυτων δε εχου χρείαν να φοβωνται, και δε πρεπε να συστελλωνται. ο βεβαιωνε ακόμη ἔτι Θελει τον φυλάξειν αβλαβῆ κανεις δε Θελς βάλει χεῖρα επάνω σου νασε βλάψη συ Θελεις ελευθερωθην απὸ τας χεῖρας ἀτοπων κα πονηρων ' ανθρωπων, καὶ δεν μελλει ν ἀποβληθης εντευθεν ως ἁπε ληθης α ἄλλους τόπους, διωκόμενος. Aυτος δε υπόσχεται μόνον, οὐδεὶς πι- θησεταί σοι ' διότι βλέπομεν πομενως ὁτιτον φερον εις τὸ κριτηριον ιχ. 10.)ἀλλα, ε υδεὶς πιθησεταί σοι του κακω - σαί σε V-δε Θελεις μαστιγωθην, οὐδε φυ- λακωθη ενταυθα, ως ει Φιλίππους.
Γον δ. δε ελπίδα καλης κράσεως Θ διότι λαὸς se μοι πολυς εν et πόλει ταύτη ' ὁθενκανεὶς δε θελε δυνηθην να εμποδίση τὸ ρ γον σου, διὸ εξακολουθε μετὰ Θαρρους καιχαρῆ ει αὐτό διότι εἶναι πολλοι ει ταύτην την πόλιν, ιτινες ελουν προσκληθηνοντως δια της διακονίας σου. O Κυριος τους γνωρίζει, ὁτι εἶναι δικοί του, ναὶ καὶ κείνους οῖτινες ακόμη δε εγιναν ἰδικοίτου 'A και αὐτοὶ δε με γνωρίζουν ἁκόμη-αν και μεχρι τοῖδε ὁδηγωνται αιχμάλωτοι ἀπὸ τον Σατανἀν- εγω ὁμως τους χω καὶ κανεὶ των, oro μ εδόθησαν δε θελε χαθην τους χω, διότι εἶμαι βεβαιος τι Θελω τους χειν. Ους προωρισεν, τούτους και κάλεσε Ρωμ. . 30. Ἐν et πόλει ταύτη, ἄν καὶ πολλα βεβηλος καὶ πονηρὰ πόλις πληρης ακαθαρσίας, καὶ τὸ περισσότερον διὰ τον ἐκεῖ ναον της Ἀφροδίτης, ει τον ὁποῖο εγίνετο μεγάλη συνδρομη, πλην εις τον σωρὸν τουτον, pις φαίνεται, τι πάρχει ὁλος καυρον, ευρίσκεται σῖτος ις αυτὸ το μεταλ-
χει χρυσίον. ἡ ἀπελπιζωμεθα λοιπὸν διὰ κανεν τόπον, φο και εις την Κόρινθονειχεν ὁ ρι ὸς πολυν λαον. Eνεκα τοιαυτης μινχωσεως ὁ Ιαυλος διετρήεν κεῖ πολυν καιρό ιχ. II.)Aυτὸς κάθισεν εις Κόριιθον ενα χρόνον καὶ μηνα εξ οχι διὰ ν αναπαυθῆ, αλλὰ διὰν εξακολουθηση τὸ εργον του διδάσκων εις αυτους τον λόγον του Θεου καὶ πειδ εις ταύτην την πόλιν συνήγοντο p ολα τὰ μερ ἄνθρωποι, αυτὸς ειχεν ευκαιρίαν άκηρυττη o Ebαγγελιο εις τους ξενους, καὶ νὰ πέμπη την εἴδησίν et ει ἄλλους τόπους.
οντος της Ἀχαιας, κατεπες ησαν
ομοθυμαδον οἱ ουδαῖοι τω Παύλω,
μον ἡτος ανα πείθει τους ἀνθρωπους σεβεσθαι τον Θεόν. 14. ελλοντος δε του Παυλο ανοίγει το στόμα,εἰπεν ο Γαλλίων προς τὼς ουδαίους' ι μεν ουν m δίκημα τι ραλούργημα ποιηρον, ω Ιουδαῖοι,
και νοματων καὶ νομου του καθ'
16. Καὶ πηλασεν αὐτὰς αetro του βηματος. i. Ἐπιλαβομενοι δε
παντες ι λληρες Σωσθεν τοναρχισυναγωγον, τυπτον εμπροσθεν
Γαλλίωνι μελεν. O Γαλλίων οὐτος πηρχεν δελφὸς μεγαλητερος του περιφημου Σενεκα, θικουφιλοσόφου. ον περιγράφει ὁ αδελφὸς αυ- του Σενεκας, ἄνδρα μεγάλης ει λικρινείας καὶ ἁγαθότητος καὶ φύσεως θαυμαστης ευγενείας αυτὸς νομάζετο Γλυκυς Γαλλίων,
146쪽
διὰ την γλυκsῖάντου διάθεσιν καὶ λεγεταιοτι τον-γάπα ὁ κόσμος.
'Aς ἴδωμεν με ποίαν θηριότητα ληφθη
Παυλος, καὶ φερθη εμπροσθεν του Γαλλίωνος οἱ Ἱουδαῖοι ἀπεστάτησαν μοθυμαδον κατα του Παύλου Αὐτοὶ σαν ι αὐτουργοὶ ἔλων των δυστυχημάτων του ΓΙαυλου, και συνενωθησαν με κοινὴν ἁπόφασιν να τον κακοποιήσωσι. Obτος λεγουσι in καταπείθει τους ἄνθρωπους α σεβωνται τον Θεον εναντίον του νόμου. οι Ῥωμαῖοι συγ-
χώρουν εις τους κατὰ τας παρχία των Ἱουδαίcυς τὴν φύλαξιν του δίου των νόμου.
Γ λοιπόν, πρεπε τάχα να εγκαλωνται ςασεβεῖς οι προσκυνοῖντες τον Θεον με αλλον
τροπον Ἀλλ' ἡ κατηγορία των ἀτον ἄδικος' δότι o ἴδιός των νόμος περιεῖχεν πόσχεσινενὸς Προφήτου, τον ποῖον θελε του ἀναστήσειν ὁ Θεὸς καὶ τον ποῖον αὐτοὶ μελλον
ἀκούωσιν. Oθεν ο Παυλος τους κατέπειθε να πιστεύσωσιν εις τον Προφήτην τουτον, στις ηλθε, και να τον ἀκούωσιν, ως διορίζει ο νόμος. οιουτοτρόπως ταν ι ἄνθρωποι διδάσκωνται να λατρεύωσι τον
Θεον εν ριστω, καὶ να τον προσκυνωσιν ν Πνεύματι εἶναι τοιμοι να φιλονεικωσιν, ως
να διδάσκοντο νὰ ον σεβωνοα εναντίον του iόu ου' νγτωόντι πάρχει τοὐτο του νόμουτο πλήρωμα.
Da Γαλλίων ε πρώτη ακροάσεως, μαλλον χωρὶς ν ἀκροασθη τελείως, ἀπεβαλε τὴν πόθεσιν, καὶ δεν θελησε ὐεξετάσηπερ αυτης. υ διαγωγ αυτη τον απὸ το εν μερος αξιεπαινος ἄπο δε το ἄλλο ἀξιοκατάκριτος. Ἐνταῖθα φαίνεται γαθόν τι, τι δενεπεχείρησε τὰ κρίνη πράγματα et ὁποῖα δε ενόει, ἀλλ' ἄφησεν εἰς τους ἰδίους Ἱουδαίους ὰ Θεωρήσωσι τὰ της Θρησκείας
των χωρις μως ἁ τους συγχωρηση διὰ τουτο ν κατατρέχωσι, καὶ κακομεταχει ρίζωνται τον αὐλον η τουλάχιστον δενηθελησε πιστας αυτος ὁ ἴδιος το ὀργανον τη κακία των καταδικάζων αυτόν. Ab-
τος ἴδε την ὐπόθεσιν, τι δε αν κει εἰς την δικαιοδοσίαν του διὰ καὶ δεν θελησεν ἀνακατως ει αυτήν. mτονίμως βεβαια κακον, τι μίλησε
τόσον ἀδιαφόρως περ ενος νόμου καὶ Θρησ-κειας, περὶ των ποίων δύνατο ν εξευρηοτ ὐπάρχουν ε Θεοῖ, καὶ τὰ οποῖα επρεπε και αυτο ν μάθη. ε ποῖον τρόπον πρεπε ν λατρεύηται ὁ Θεός- άν ὁ ησοῖς εἶναι ὁ Μεσσίας-άν, F υαγγέλιον υπάρχηθεία ἀποκάλυψις-αυτὰ δεν ἶσαν ζητήματα
περὶ λόγων καὶ νομάτων, ω τὰ νομάζει Γαλλίων ἀλαζονικως καὶ βεβήλως αὐτὰ ὐπῆρχον μεγάλης αξίας ζητήματα Aυτὸς ομιλεῖως ὰ καυχῆτο διὰ την περὶ των Γραφωνὰμάθείαν του καὶ ὐπερηφανεύετο εἰς τοὐτο, ωσὰν ν μην καταδεχετο ν γνωρίση τον νόμον του οὐ γνὰ κάμη τινὰ περὶ τούτου
'Hτον καὶ ἀξιοκατάκριτος ἡ διαφορίας
του Γαλλίωνος, ταν οἱ συνομωται κατεφρόνησαν την αὐλὴν καὶ λαβόντες τον Σωσθενηνε δερον εμπροσθεν του βήματος Φαίνεται πολλα πιθανον, τι ὁ Σωσθενης ητο ρι α νος, καὶ φίλος διαίτερος ου Παύλου, παρρησιασθεὶς ἀντ αυτ ολει ταύτην την περίς-ασιν, λαβων ἴσως φροντίδα περὶ et ης σφαλείας του, καὶ συνοδεύσας αυτον ταν Γαλλιων πεβαλε την πόθεσιν ωςε, ταν αὐτοὶ δε εδυνήθησαν τὰ κακοπο: σωσι τον Παῖλον, πεσαν κατὰ του προςαTείσαντος, αυτόν. Εἰναι βεβαιον, τι πῆρχεν ενας
Σωσθενης, ὁ ις το φίλος του Παύλου, καὶ γνω ο καλὰ εἰς Κόρινθον ενδεχόμενον, τιαυτὸς το ιεροδιδάσκαλος, πειδὴ καὶ τον ὀνο-ζει ὁ Παυλος ἀδελφόν του συνενόνων
λὴν προς την εν Κορίνθω εκκλησίαν ά. Κορ.ά. 1. καὶ εἶναι πιθανον, τι αυτὸς τοτεκεῖνος ὁ Σωσθενης. Λεγεται περι αυτοῖ, οτι bπῆρχεν ἀρχισυνάγωγος ' δηλαδὴ nσυνάρχων μετὰ οὐ Κρίσπου, νεπι άτης μιμ συναγωγης, ως τον ὁ Κρίσπος μιας
147쪽
Γαλλίωνι εμελεν.V Ἀνίσως δηλωθη με τοὐτο, οτι αυτὸς δε ἐφρόντιζε λα- ων κακων ανθρώπων τας βρεις, ιναι πρῆγμα ἀξιεπαινον εν αυτος τον κριβης φύλαξ του νόμου,εδύνατο να καταφρονηση τας ἀτοπίας αυτων. 'Aλλ αν Θεωρηθη, ω νομίζω οτι,μπει πως αδιαφορε δια τα προξενηθείσας εἰς τους καλου ανθρωπους βασαρότητας, τοῖτο κα- ταςαίνει ἀνομωτεραν την διαφορίαν του. καὶ μας παρρησιάζει φανερως του χαρακτη- ρος του το ἀπάνθρωπον. δού- γενομενη εἰς
16. καὶ et ποτε δὲ εγίνετο προς χαλίνωσίντης. Γαλλίων, ως κριτης, πρεπε α ὐπερ- ρασπισθη τον Σωσθενην, καὶ α τιμωρησητους 'Eλληνας, ἴτινες τον πελαβον. ακατατρεχθη νας ἀπο τον ὀχλον εις την ὁδὸν, ἀγορὰν, ἴσως δὲ δυναται να βοηθηθλευκόλως το α ρμησωσιν ὁμως υτ εις Την ἰδίαν αὐλην ει το βημα ει το παλάτιον του Κυβερνητου, καὶ α μη τον μέλη, εἶναι φανερὸν οτι ' η δικαιοσυνη μακραν φ ξ η-
Γαλλίων, μη στερξας ς κριτης α δωσητινα βοηθειαν ις τους διώκτας η να εμβηrἰς Θρησκευτικὰς φιλονεικίας. Eδειξεν ὁμως φανερως τοιαυτην περιφρονητικην διαφορίανεις λα τας ποθεσεις ταύτας, ῶ ν ησαν
παντάπασιν ἀνάξια της ειδησεώς του Ισως ενόμιζε τόσον τους ουδαίους, καθως καὶ τους ριστιανους, τι πάρχουν μαθεῖς
καὶ δεισιδαίμονες νθουσια αρ καὶ συμπέ- ρανεν τι δε τον μελεν ποῖος των φιλονεικούντων εἶχε δίκαιον, ἡ ἄδικον. χαρακτη του φαίνεται να τον εν μίγμαψευδοφιλοσοφικης ἄπι ίας, καὶ πολιτικης καταφρονησεώς πάσης Θρησκείας. Καὶ αὐτη των λιοικητων η πιστία καὶασεβεια, αν καὶ καθ' ὐπερβολην εγκληματικη, κυβερνηθη πολλάκις λα των αὐητων του ριστου την υπεράσπισιν N λα-
φορία μως εις πῆσαν θρησκείαν δεν εἰναιαναγκαῖος της Θρησκευ7ικης λευθερίας συν-τοοφος η αποτελεσμα ἄλλα ἄλλον δυστύχημα, καὶ κατάχρησις αὐτης δεικνύουσα,
OT οι τοιουτοι διοικηταὶ παρακινουνται ἁπλως ἄπο ἀμελειαν και κοσμικην πολιTικην.
καὶ ἔχι απὸ προσοχην εις της συνειδησεως τα δίκαια, η αἴσθημα του προ τον Θεὸν χρεους των καὶ η των τοιούτων προς τους
Θεοσεβεῖς παράβλεψις η προστασία, Θελει γίνεσθαι πολλάκις κατὰ χάριν, καὶ με περιφρόνησιν ἴσως καὶ συνωδευμεν ἀπο ἀνάρμοστον παράβλεψιν προς τους ταράττοντας την κοινην εἰρηνην. λλ' ημεῖς πρεπε να ειμεθα ευγνώμονες εἰς την Θειαν πρόνοιαν, δια την ουτως ξακολουθουσα εις ημῆς ἀσφάλειαν - λησμονοῖντες ν δεώμεθα περ κείνων όιτινες φαίνονται, τιεπαγρυπνουν ἀλλον εἰς τὰς της πολιτικης ελευθερίας ποθεσεις, παρ εις την σωτηρίαν των δικων των ψυχων.
ταξάμενος, ξεπλε εις την Συρίαν καὶ ο ὐ αὐτω Ποι σκιλλα και κύλας, κειράμενος την κεφαλη εν
Κατήντησε δε εις Ἐφεσον, κἀκείνους κατελιπεν αὐτου αυτος δε εισελθὼν εις τρο συναγωγην, διελέχθη τοῖς
Ἱουδαίοις. O. Ἐρωτωντων δε αυτων επὶ πλείονα χρόνον κεῖναι παρ
αυτοῖς, ου επένευσεν. l. Ἀλλ' ἀπετ ζατο αὐτοῖς, εἰπων Δεῖ με πάντως ν εορτη τρο ερχομέν ποιησα ει Ἱεροσόλυμα πάλιν σάνακάμdi προς μας, του Θεου Θίλοντος καὶ άνηχθη απο της 'Εφ σου. 22. Καὶ κατελθω ει Καισάρειαν αναβὰς καὶ ασπασάμενος τυ εκκλησίαν, κατέβη εις ' Αντιο- χειαν. 23. Καὶ ποιπας χοόνον
148쪽
Tὐενταυθα ἀναφερόμενον ταξίλον πρεπεινα κάλεσε πολυν καιρόν περιγράφεται ὁμως εν συντομία τὸ ὁποῖον δηλοῖ, ὁτι της διηγήσεως το σκοποί μενον δε αποβλεπε τ0-
σον εις της περιεργεια την εὐχαρίστησιν,
ὁσον εις et να δωση νίφελιμον παράδειγμα του τρόπου, καθ ο εξηπλωθη κατ αρχὰς χριστιανισμός. ταξίδια, οἱ κόποι, και η πρόοδος του Ἀποστόλου σαν απείρως μεγαλήτερα, παρ' ,τι θελε ὐποτεθηνε μια επιπολαιο αναγνώσεως διότι τασυμβάντα των χρόνων, καὶ χ επιστροφη μυ ριάδων, ναφερονται νίοτε εις ὀλίγους, ους.
24. Ιουδαῖος δε τις Ἀπολλως ονοματι, Ἀλεξαν εὐ τω γενει,
ανη λογιος κριτη τησεν εις Σφεσον, δυνατος ων ε ταῖς γραφαῖς. 25. υ- τος κατηχημενος την ο9ν του
Κυρίου καὶ ρεων τω πνεύματι, λάλει και δίδασκεν κριβως α περὶ του Κυριου ἰmςάμενος μονον το βάπτισμα ωάννου. 26. υτός σηρξατο παρρησιάζεσθαι ν τ συν-
λας καὶ Ιοίσκιλλα προσελάβοντο αυτον, καὶ κριβεστερον αὐτ εξεθεντο τηρ του Θελοδον 27. Η- λομεν δε αυτ διελθεῖν εις τηρ
χαίαν προτρεψάμενοι ι αδελφοὶ εγραψαν τοῖς μαθηταῖς ποδεξασ-
σθαι αὐτόν ως παραγενομενος, συνθεβ sτο πολὐ τοῖς πεπιστευκοσιδια της χάριτος 28. Ἐτονως γαρ τοῖς ουδαίοις διακατηλεγχετο μοτια επιδεικνὐ διὰ των γραφων,
θασεν ει 'Eφεσον ὁ Ἀλεξανδρευς Ἀπολλως, ἁνη λόγιος, γνωρίζων βαθεως τὰς γραφὰς της Παλαια Διαθήκης. Ουτος di λάβειν
διὰ της ει τον Μεσσίαν πίστεως, καν ἴσονεδυνατο ν διδαχθη απὸ την διακονίαν του Βαπτιστο Ἱωάννου, καὶ την περ του πη- σου μαρτυρίαν του μαρτυροῖντο αυτὸν Ἀμνὸν του Θεοῖ, ἰὸν του Πατρὸς Νυμφίον της εκκλησίας, καὶ επαγγελθεντα εσ- σίαν Δεν φαίνεται μως, ὁτι αυτὸς εστάθη ποτε μεταξυαριστιανων οὐδ' εἰναι γνωςὸν πότε, καὶ παρὰ τινος λαβε τὸ χριστιανικὸν βάπτισμα καὶ δεν πάρχει πόδειξις, ὁτι αυτὸ τον καιρὸν τουτον εἶχε Θαυματουργόν τινα δύναμιν. Ἐδιδάχθη ὁ Eυαγγελιον του ριστου, ὁσον θελε τον οδηγήσειν η υπηρεσία του Ἱωάννου, και χιπερισσότερον. γνώριζε την τοιμασίαν της οδου του Κυρίου, ἄπο την φωνην κείνην του βοωντος εν et ερήμω, ἀλλον παρὰ την δίαν ὁδὸν του Κυρίου Ἀναγκαίως πρεπε ν στοχασθωμεν, ὁτι αυτὸς ειχεν ἀκούσειν περὶ του Θαvάτου και η ανας σεως του ριστ ob αλλὰ δε τον κοινοποιήθη, μυστήριον αυτων δὲ εἱχε λάβειν εὐκαιρίαν, συνομιλήση με τινὰ των 'Aποσ
Ἐβαπτίσθη μόνον με του Ἱωάννου τὸ βάπτισμα, πλην δεν βαπτίσθη με τὸ Aγιον Πνευμα, ως ο μαθηταὶ την μεραν της Πεντηκο ης 'Aλλ ων πολλὰ ζηλωτης καὶ ζεων, πνευματι περ της τιμης του Θεοῖ, καὶ του συμφεροντος της ληθους θρησκείας, περιήρχετο απὸ τόπον εις τόπον, διδάσκωνεπιμελως τους Ιουδαίους ὁσα γνώριζεν περὶ της νάγκης της μετανοίας, καὶ των πιτηδείων καρπων διὰ την μετανοίαν, ως προπαρασκευην διὰ τὰς ευλογίας της βασιλείας του Μεσσίου Περὶ τούτων δ αυτὸς εκήρυττε θαρραλεως εις την ε 'Eφεσω συναγωγήν. DG 'Aκυλα καὶ η Πρίσκιλλατον κουσαν κηρύττοντα εἰς την συναγωγήν. 'Aν καὶ κατὰ την μάθησιν οὐτος πηρχε
ειχεν μω εξαίρετα χαρίσματα διὰ την κοι- νην λατρείαν, αὐτοὶ ενεψυχωσαν την ὐπουργίαν του διὰ μια επιμελους και σταθερῆς της
149쪽
εις αυτὴν προσοχη των. οιουτοτρόπως ο νεο υπηρέται, o ιτινες δεικνύου καλὰς ελπίδας, πρεπε α προστατευωνται απὸ τους εμπειρους ξι Γιανους. Eυροντες αυτὸν ελλειπῆ εις την περιτου ριστιανισμου γνωσιν ου, τον λαβον πλησίον των, δια να συγκατοικήση με αυ-
των, και τον ξήγησαν την δόν του Θεοὐ, την ὀδὸν της σωτηρίας δια ησοὐ ριστοῖ, ἀκριβεστερον Αὐτοὶ δε ελαβον αἰτίαναν ό,τι παρατήρησαν εις την ἀτελειά του,
να τον καταφρονήσωσιν ι ἴδιοι, η να τον κατηγορήσωσιν εις τους ἄλλους Δεν τονωνόμασαν νέον ἀνίκανον κήρυκα, καὶ ἀνάξιον δια τον ἄμβωνα, ἀλλ' ἁπεδωκαν τὰς ελλεί
ψεις του εις την μη περαιτερ γνωσιν του
παρα του Ἱωάννου το βάπτισμα καὶ γνωρίζοντες αὐτοὶ βαθεως τὰς ληθείας του Eυαγγελίου απὸ την πολυχρόνιον καὶ σχετικην συνομιλία των μετὰ του Ιαυλου, ἐκοινοποίησα ει αυτὸν ό,τι ἡξευρον, καὶ τονεκαμα καθαρὰν ἁκριβη, καὶ μεθολκην διέ- γησιν των πραγμάτων κείνων, περὶ τωνοποίων αὐτὸς δε εἶχε πρότερον παρὰ συγκεχυμενας δεας. Θεώρησον ενταυθα παράδειγμα της λη- θους ρι ιανικης εὐσπλαγχνίας εις τον 'Aκύλαν καὶ Πρίσκιλλαν, ἁγαθοποιήσαντας
κατὰ την κανότητά των. D Ἀκύλας, άν καὶ ἄνη μεγάλης μαθήσεως, δε επεχείρησεν Ομως να ὁμιλήση εις τὴν συναγωγὴν, πειδὴ δε εἶχε τοιαυτα προτερήματα λὰ τὸ δημό-
σιο εργον, ω ὀ Ἀπολλως αλλ προμήθευσετον πολλω με λην, καὶ τον ἀφησε α τηνενδυση με καταλλήλους λεξεις. ο διδάσκειν νεους ριςιανους, καὶ νεους εροκήρυκας κατιδια εἰς την συνανα ροφὴν, οῖτινες φρονουν
ὀρθως, καὶ κπληρου βαθμηδὸν καλως τὸ
χρέος των εἰναι κάλλι ο εργο προ αυτους και προς την Ἐκκλησίαν.
In καὶ δοκίμιον της ἄκρας ταπεινότητος του Aπολλω. υτὸς το πολλὰ φίτισ- μενος ἀνὴρ με μεγάλας χάριτας καὶ παιδείαν, δημοκήρυξ τιμωuενος μεγάλως καὶ ἀγαπώμενος. Γνωρίσας ' ὁλα ταυτα, τι 'Aκυλα καὶ ΓΠρίσκιλλα σαν ριστιανοὶ φρόνιμοι καὶ συνετοὶ δυνάμενοι ν ὁμιλωσιμε νόημα καὶ πεῖραν περὶ των Θείων,-αν
καὶ τεχνῖται, πτωχοὶ σκηνοποιοὶ,-ελάμβανεν εὐχαρίστησιν is ἀκου την διδασκαλία των ως νὰ τον δεικνύωσι τὰς ελλείψεις του, καὶ ἁ διορθόνωσι τὰ λάθη του. Aυτὸς δεχετο τὰς διδασκαλία των με ἄκραν προθυμίαν καὶ ταπεινότητα, καὶ ἴτω κατεστάθη επιτηδειότερος ει το ἀξιόλογον εργον του Ἐπι τέλους απεφασι σε λυπάγησις τὴν Ἀχαίαν καὶ Κόρινθον καὶ λαβων παρ αυτων συpατικὰ γράμματα, γνωρίσθη μετα των κεῖ ριστιανων τους ὁποίους ωφελησε τὰ μεγιστα, πείθων καρποφόρως τους ουδαίους δημοσία, οτι τωόντι ὁ Ἱησοῖς υπῆρχεν ὀ παγγελθεις Μεσσίας. υτως ο Ιαυλος φύτευσεν ὁ Α πολλὼ Ἀπότισεν ἀλλ' ὁ Θεὸς ηὐξανε. H. Κοριν γ . 4-9.)
εις φεσον και ευ ρων τινας μα W
ἐρχόμενον με αὐτον 9α ιςεύσωσι,
τουτέστιν εις τον ριστον ησουν.
150쪽
παντες νορες σε οεκας UO. Oντος του Ἀπολλω εις Κόρινθον, ΙΠαῖλος διελθω τὰ ενδοτερα μέρη της μικρῶς Ἀσίας, ερεόνων του πι ob καὶ προάγων. το Εὐαγγελιον, ἔφθασεν εις 'Eφεσον, πολιν
πλουσίαν και περίφημον, κειμενην εις του
ἀφήσειν τον Ἀκύλαν και ΓΙρίσκιλλαν, λινες τον δήγησαν μερικως ει το α κηρυξ τοEυαγγελιον προς τους ε τη πόλει ταύτη 1ουδαίους. Ἐκεῖ εἴρηκε τινας ευσεβεῖς, Οἴτινες θεωρουν τον ησοῖν ς Μεσσίαν, τους ποίους ηρωτησεν, εὶ πιστεύσαντες ελαβον το 'Aγιον ΓΙνεῖμα Αὐτοὶ τον ἀπεκρίθησαν, Ἀλλ' οὐδ' ηκούσαμεν ανῖπάρχη Iνεω Ἀγιον -- με την ποίαναπόκρισιν πρεπε τουλάχιστον να νόησαν,οτι δε εδιδάχθησαν ποτε να περιμένωσι τας Θαυματουργους αυτο δυνάμεις οὐδ ελαβον
τινὰ πληροφορίαν περὶ της παραδόξου
δωρεῶς αυτων προς τους τότε πιστευοντας,
ω περὶ του Eυαγγελίου, οτι πάρχει κυρίως διακονία του Πνεύματος.V IJ Ἱωαν.
Καθως ο Ἀπολλως ἀνεχωρησεν απὸ την Ἱερουσαλημ, και μετεβ εις Ἀλεξάνδρειαν, προ της Θαυμασίου επὶ τους Ἀπο ολους εκχύσεως του Ἀγίου Ινεύματος την μέραντης Ιεντηκοςης, ουτως πραξαν καὶ οὐτοι, περιερχόμενοι ἄλλα μέρη του κόσμου, εἰς τὰ oποια τονἈκόμη ἄγνωστον το Εὐαγγελιον. Τουτο δεν εἰναι ἀπίθανον καὶ ἴσως, ως Ἀπολλως, πάσχιζον καὶ αὐτοὶ να κοινοποιησωσιν εις τους κατὰ διάφορα μερη ουδαίους o, τι εἶχον μάθειν ἄπο τον απτι ην ωάννην, περὶ του Ιησοῖ, του εσσία, του Ἀμνου του Θεοῖ του ἰοῖ του Πατρος,
καὶ ρ Νυμφίου της 'Eκκλησίας καὶ φθάσαντες με ου πολ εις Eφεσον δε ειχον γνωρισθην μετὰ του Aκίλα καὶ ΓIρισκίλλης Ἀκούσαντες ὁμως περ του Ιαύλου, εἶναι πιθανὸν, τι λαβον την προ αυτὸν εισοδον, ως υποκείμενα πι εὐοντα ει τον Ιησοῖν ςτον επαγγελθεντα Μεσσίαν καὶ πειδη ἴσως εθεωρουντο ς της διδαχης ταύτης διδάσκαλοι, εδύνατο να ποθεση ὁ ' Από ολος, τι αὐτοὶ ειχον λάβει το 'Aγιον ΓΙνεῖμα η τηνημερα της Ιεντηκοςης η δια της επιθεσεως των χειρων των πο όλων' ωσο εφάνη εκτης ἀποκρίσεως των, τι αἰ περὶ της ριστιανικης διδαχης ἰδέα των ησαν πολλὰ ατελεῖς. χι τους ἡρωτησε περιπλεον εις τί εβαπτίσθησαν Καὶ ἴτως αὐτων η ἀπόκρισις εἰσηξε την διδαχή του περ της διακονίας καὶ του βαπτίσματος του Ἱωαννον, ως προδρόμου καὶ μάρτυρος του εσ
Φαίνεται λοιπὸν, τι οὐτοι οἱ ἄνθρωποι διδαχθέντες παρὰ του ΓΙαύλου ἀκριβεστερον,
ε δεχθησαν εἰς τη εκκλησίαν βαπτισθέντες,και συγκοινωνήσαντες του Aγίου Πνεύαατος διατης επιθεσεως των χειρων του Ἀποστόλου.
Νομίζεται τι ὁ Ἀπόστολος αὐλος εκλεξε του δωδεκα τούτους ἀνθρωπους διὰ
διδασκάλους των ε τη 'Aσία εκκλησιων,
ετοίμους α σταλθουν ε 'Eφεσου διὰ νὰ κηρύττωσιν εις αὐτάς. Oύτως ο ανδρες οἶτοιησαν εις τηλεν 'Eφέσω εκκλησίαν, περιμενοντες
εὐκαιρίαν ν κηρύττωσι το Εὐαγγελιον, ςεπραξαν πρὶν οἱ εις Ἀντιόχειαν ποιμενες καὶ διδάσκαλοι. Κεφάλαιον ιγ . 1-3. H καταςασις των μαθητων τούτων φαίνεται κατὰ πάντα ὁμοία με την του Ἀπολλω 'μολονότι αὐτοὶ σαν ὀλιγωτερον σημαντικοὶ εις την εκκλησίαν. κεφ. ἡ. 24-28.